Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016


ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 1.634 ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΑΝ ΤΟ 2015


Τουλάχιστον 1.634 άνθρωποι εκτελέστηκαν το 2015, αύξηση που αντιστοιχεί σε ποσοστό πάνω από 50% σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Πρόκειται το υψηλότερο ποσοστό που έχει καταγράψει η Διεθνής Αμνηστία από το 1989. «Η δραματική αύξηση στις εκτελέσεις που καταγράψαμε το 2015 οφείλεται σε δραματικές αυξήσεις σε τρεις χώρες. Το Ιράν, το Πακιστάν και τη Σαουδική Αραβία. Μαζί αυτές οι 3 χώρες συγκεντρώνουν το 90% όλων των εκτελέσεων που καταγράφηκαν το 2015, με εξαίρεση την Κίνα», δήλωσε η επικεφαλής του Τμήματος Παγκοσμίων Θεμάτων και Ερευνών της Διεθνούς Αμνηστίας, Όντρεϊ Γκράχαν.
Η Κίνα ωστόσο αποτελεί ένα μεγάλο μυστήριο για την οργάνωση, καθώς εκεί είναι πιθανό να έχουν εκτελεστεί χιλιάδες άνθρωποι, αλλά όπως αναφέρει η Διεθνής Αμνηστία τα δεδομένα για τη θανατική ποινή αντιμετωπίζονται ως κρατικό μυστικό.
Ο αριθμός των χωρών που διενεργούν εκτελέσεις αυξήθηκε από 22 το 2014, σε 25 το 2015. Τουλάχιστον έξι χώρες που δεν είχαν εκτελέσει κάποιον το 2014 το διέπραξαν το 2015. Μεταξύ αυτών και το Τσαντ, όπου οι εκτελέσεις πραγματοποιήθηκαν για πρώτη φορά μέσα στην τελευταία δεκαετία.
 

http://www.tvxs.gr

42 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 20ης ΙΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ 1974


42 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μαύρη επέτειο της 20ής Ιουλίου του 1974, όταν ο Αττίλας εισέβαλε παράνομα στην Κύπρο σκορπώντας το θάνατο και την καταστροφή.
Η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο με την κωδική ονομασία Αττίλας ξεκίνησε την αυγή της 20ής Ιουλίου 1974, με αποβατικές και αεροπορικές επιχειρήσεις. Συμμετείχαν συνολικά γύρω στους 40.000 άνδρες υπό τη διοίκηση του αντιστρατήγου Νουρετίν Ερσίν. Η ελληνική πλευρά πιάστηκε στον ύπνο και η αντίδρασή της εκδηλώθηκε με μεγάλη καθυστέρηση. Η Τουρκία υποστήριξε ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για ειρηνική επέμβαση, με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο, που είχε καταλυθεί από το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου (15 Ιουλίου 1974).
Τα τουρκικά αποβατικά σκάφη άρχισαν να αποβιβάζουν δυνάμεις ανενόχλητα στην περιοχή Πέντε Μίλι, οκτώ χιλιόμετρα δυτικά της Κερύνειας, λίγο μετά τις 5 το πρωί της 20ης Ιουλίου. Σχεδόν ταυτόχρονα, σμήνη τουρκικών αεροπλάνων άρχισαν τις επιθέσεις, συνεχώς και κατά κύματα κατά της ευρύτερης περιοχής της Κερύνειας και της Λευκωσίας, ενώ άλλα αεροσκάφη και ελικόπτερα επιχειρούσαν ρίψεις αλεξιπτωτιστών σε επίκαιρα σημεία. Οι κάτοικοι βρέθηκαν στο έλεος των εισβολέων. Άοπλοι πολίτες δολοφονήθηκαν, γυναίκες βιάστηκαν και αιχμάλωτοι στρατιώτες εκτελέστηκαν.
Η αντίδραση της ελληνικής πλευράς ήταν ανεξήγητα αργοπορημένη. Παρ’ ότι το ελληνικό Πεντάγωνο γνώριζε τις κινήσεις των Τούρκων, θεωρούσε ότι μπλοφάρουν. Μόλις στις 8:40 το πρωί δόθηκε επισήμως από την Αθήνα η εντολή εφαρμογής των πολεμικών σχεδίων, ενώ το ελληνικό ραδιόφωνο (το ΕΙΡΤ εν προκειμένω), μετέδωσε την είδηση γύρω στις 11 το πρωί. Η καθυστερημένη κινητοποίηση έδωσε τη δυνατότητα στους Τούρκους εισβολείς να παγιώσουν τις θέσεις τους και να δημιουργήσουν προγεφύρωμα από το Πέντε Μίλι της Κερύνειας προς τον Άγιο Ιλαρίωνα, έχοντας ως αντικειμενικό στόχο τη σύνδεσή του με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας.
Οι μονάδες της Εθνικής Φρουράς και της ΕΛΔΥΚ, όταν κινητοποιήθηκαν άρχισαν να πολεμούν με ηρωική αυτοθυσία, χωρίς μάλιστα να διαθέτουν αεροπορική κάλυψη και σύγχρονο οπλισμό. Αριθμούσαν γύρω στους 12.000 άνδρες (ελληνοκύπριους και ελλαδίτες), υπό τη διοίκηση του ταξιάρχου Μιχαήλ Γεωργίτση, που είχε το γενικό πρόσταγμα στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Στο μεταξύ, άρχισε να κινητοποιείται και ο ελληνοκυπριακός ανδρικός πληθυσμός και να μετέχει στον άνισο αγώνα με ό,τι διέθετε ο καθένας, πυροβολώντας από τις στέγες των σπιτιών του κατά των εισβολέων αλεξιπτωτιστών.
Στην Αθήνα, η κυβέρνηση αιφνιδιασμένη από την εξέλιξη των γεγονότων αρχίζει να παρουσιάζει εικόνα διάλυσης. Κηρύσσει γενική επιστράτευση, η οποία εξελίσσεται σε φιάσκο, δείχνοντας την τραγική κατάσταση που βρισκόταν ο Ελληνικός Στρατός. Και να σκεφθεί κανείς ότι την Ελλάδα κυβερνούσαν οι στρατιωτικοί και ο Στρατός αν μη τι άλλο θα έπρεπε να βρισκόταν σε υψηλό επιχειρησιακό επίπεδο.
Ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Τζόζεφ Σίσκο, που βρίσκεται και πάλι στην Αθήνα ως εντολοδόχος του Κίσινγκερ, συναντάται στο Πεντάγωνο με το αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγό Μπονάνο. Ο παριστάμενος Δημήτριος Ιωαννίδης σε οργίλος ύφος απευθύνεται προς τον Σίσκο: Μας εξαπατήσατε... Ημείς θα κηρύξωμεν πόλεμον και αποχωρεί από τη σύσκεψη. Έκτοτε, τα ίχνη του αόρατου δικτάτορα χάνονται. Ο Σίσκο στη διάρκεια της ημέρας μάταια αναζητεί αρμόδιο για συνομιλίες.
Αργά το βράδυ, το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. εκδίδει το υπ’ αριθμόν 353 ψήφισμα, με το οποίο καλεί σε κατάπαυση του πυρός και σε αποχώρηση από την Κύπρο του ξένου στρατιωτικού δυναμικού. Παρά την ομόφωνη έγκρισή του, αγνοείται από την Τουρκία, η οποία έχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων επείγεται να εφαρμόσει πλήρως τα σχέδια της. Γενικά, η διεθνής αντίδραση κατά του Αττίλα είναι χλιαρή.
Την επομένη,21 Ιουλίου, οι μάχες στην Κύπρο συνεχίζονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα. Στόχος των ελληνικών δυνάμεων στην Κύπρο είναι να αποκόψουν τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας από το προγεφύρωμα της Κερύνειας. Οι Έλληνες στρατηγοί απορρίπτουν εισήγηση για επέμβαση στην Κύπρο, προβλέποντας αποτυχία του σχετικού εγχειρήματος. Δύο ελληνικά υποβρύχια που πλέουν προς την Κερύνεια διατάσσονται να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
Οι Τούρκοι εισβολείς, παρά την αριθμητική τους υπεροχή και την ποιοτική υπεροχή του οπλισμούς τους, αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα. Μάλιστα, από ασυνεννοησία η τουρκική αεροπορία βυθίζει το αντιτορπιλικό Κοτσατεπέ (D-354), το οποίο εξέλαβε για ελληνικό πλοίο και προκαλεί ζημιές σε άλλα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά.
Την ίδια μέρα, σημειώνεται δραστηριοποίηση του αμερικανικού παράγοντα για την επίτευξη ανακωχής. Ο Σίσκο, που πηγαινοέρχεται μεταξύ Αθηνών και Άγκυρας, δεν βρίσκει κάποιον αρμόδιο στην Αθήνα να διαπραγματευτεί, καθώς όλοι οι αρμόδιοι έχουν εξαφανιστεί. Την ευθύνη αναλαμβάνει τελικά ο αρχηγός του Ναυτικού, ναύαρχος Πέτρος Αραπάκης, ο οποίος σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Κίσινγκερ συμφωνεί η ανακωχή να ισχύσει από τις 4 το απόγευμα της 22ης Ιουλίου.
Στις 2 το πρωί της 22ας Ιουλίου, 12 ελληνικά μεταγωγικά τύπου Νοράτλας, που μετέφεραν καταδρομείς στο νησί, βάλλονται, κατά λάθος, από φίλια πυρά πλησίον του αεροδρομίου της Λευκωσίας, με αποτέλεσμα το ένα από αυτά να καταρριφθεί (4 μέλη του πληρώματος και 27 καταδρομείς έχασαν τη ζωή τους), ενώ άλλα δύο να πάθουν σοβαρές ζημιές. Την ίδια ημέρα, οι Τούρκοι εισβολείς εντείνουν τις επιχειρήσεις τους. Αποβιβάζουν άρματα μάχης και το μεσημέρι καταλαμβάνουν την πόλη της Κερύνειας.
Στις 4 το απόγευμα αρχίζει να τηρείται η ανακωχή κατά τα συμφωνηθέντα, η οποία όμως θα παραβιασθεί αρκετές φορές από τους εισβολείς. Σ’ αυτό το χρονικό σημείο, οι Τούρκοι ελέγχουν το 3% του Κυπριακού εδάφους, έχοντας δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα, που συνδέει την Κερύνεια με τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λευκωσίας.

 


 

Κυριακή 10 Ιουλίου 2016

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ


Παράξενοι θρύλοι, άταφοι νεκροί, περίεργα φυσικά φαινόμενα, προφητείες, απόκρυφα μυστικά, υπόγειες πόλεις και πολλά άλλα συνοδεύουν για χρόνια την ιστορία των Βαλκανίων κάνοντας πολλούς να μιλούν για παραγωγή περισσότερης ιστορίας από αυτή που μπορεί να καταναλώσει τούτος ο τόπος. 

Παρά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων, το άνοιγμα των συνόρων και την ευρωπαϊκή προοπτική των βαλκανικών χωρών, η βαλκανική ενδοχώρα φαίνεται να μαστίζεται μέχρι και πρόσφατα από τους παλιούς δαίμονες του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας, οι οποίοι την στοιχειώνουν για πάρα πολλά χρόνια. Ποια είναι όμως τα βαλκανικά αυτά μυστήρια που αναμειγνύουν την γεωπολιτική με την μεταφυσική και την παραδοξολογία στοιχειώνοντας το συλλογικό φαντασιακό της ανθρωπότητας; 


Η ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΟΥΤΟΠΙΑ

Στις λεγόμενες Σιδηρές Πύλες του Δούναβη, περίπου 150 χιλιόμετρα από το Βελιγράδι στην περιοχή Τζέρνταπ, ανακαλύφθηκε το 1965, κατά την διάρκεια κατασκευής ενός μεγάλου υδροηλεκτρικού φράγματος, ένας οικισμός που αποδείχτηκε ότι υπήρξε κάποτε το κέντρο ενός από τους σημαντικότερους και λαμπρότερους προϊστορικούς πολιτισμούς. Τα ευρήματα μεγάλης αρχαιολογικής και καλλιτεχνικής αξίας που έφεραν στο φως οι ανασκαφές του αρχαιολόγου Ντράγκοσλαβ Σρέγιοβιτς αποκάλυψαν έναν οικισμό με διάρκεια ζωής από 6.600-4500 π.Χ, του οποίου οι κάτοικοι έχτιζαν τα σπίτια τους με βάση κάποιο ιερό σχέδιο. Ο οικισμός αυτός της νεολιθικής εποχής, φαίνεται πως περιλάμβανε σπίτια κτισμένα σε ακριβή γεωμετρικά σχήματα, με δικό τους ιδιότυπο αρχαιολογικό στυλ και με δρόμους παρόμοιους με τους σημερινούς. Ο κλειστού τύπου αυτός πολιτισμός φαίνεται πως εμφάνισε την πρώτη γλυπτική τέχνη στην Ευρώπης και οι κάτοικοί τους ακολουθούσαν μια συγκεκριμένη θρησκεία με ταφικές λειτουργίες και ψαρόμορφες θεότητες.

Όπως μαρτυρούν τα υπολείμματα των σπιτιών φαίνεται πως οι αρχιτεκτονική των κατοίκων απαιτούσε κάποιες γνώσεις τριγωνομετρίας. Σύμφωνα με αυτά που γράφει ο Σέρβος αρχιτέκτονας Hristivoje Pavlović στο βιβλίο του Τα σπίτια του Lepenski Vir: Οι βάσεις αυτών των σπιτιών είχαν σχήμα τραπεζιού, και το στενότερο μέρος τους ήταν χωμένο στις απόκρημνες πλαγιές του λόφου Košo brdο. Τα δάπεδα των σπιτιών ήταν από κόκκινη λάσπη, η οποία υπάρχει άφθονη στον τριγύρω τόπο. Σε μια γωνιά των σπιτιών βρισκόταν η εστία, στην οποία έριχναν στάχτη, δημιουργώντας έτσι ένα είδος θέρμανσης. Ίχνη φωτιάς ανακαλύφθηκαν και στο κατώφλι των σπιτιών, μάλλον για να κρατήσουν μακριά τα άγρια θηρία […] η στέγη ήταν φτιαγμένη από τρωτό υλικό, κάλαμο, λάσπη ή από κλαδιά δένδρων. Στο πίσω μέρος τους τα σπίτια είχαν, κατά πάσα πιθανότητα, και έναν μικρό τρούλο, και έτσι έμοιαζαν με μικρή σπηλιά ή με έναν μικρό φούρνο, στο οποίο οι κάτοικοι άναβαν φωτιά, ρίχνοντας ξύλα, για να ζεσταθούν ή στάχτη για να την αφήσουν να σιγοκαίει. Οι νεκροί ενταφιάζονταν μέσα στο σπίτι, πράγμα το οποίο μαρτυρεί και ένας σκελετός με κρανίο, που ανακαλύφθηκε σε ένα ερείπιο του σπιτιού, με σκυμμένη στάση του σώματος. 

Η οικεία τάφος περιείχε όλα τα αντικείμενα της καθημερινής ζωής του νεκρού και οι μάγοι θάβονταν πάντα καθισμένοι σαν σε στάση διαλογισμού. Ο προσανατολισμός των σπιτιών έμενε πάντα σταθερός. Πριν το κτίσιμο των κατοικιών ακολουθούνταν πάντα ειδικές τελετουργίες. Λίγο αργότερα, γύρω στο 5.500 π.Χ. με την εμφάνιση των πρώτων γεωργικών κοινοτήτων στα βαλκάνια, το ενδιαφέρον των ανθρώπων φαίνεται να στράφηκε περισσότερα στα υλικά αγαθά έτσι ο πολιτισμός αυτός αποτέλεσε παρελθόν.


Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΗΣ ΒΟΣΝΙΑΣ

Δεν είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει καμία πυραμίδα στην Ευρώπη, ήταν τα λόγια της δήλωσης του εξερευνητή, ερασιτέχνη αρχαιολόγου, οικονομολόγου και επιχειρηματία, Βόσνιο-Αμερικάνου από το Τέξας, Semir Osmanagic, το 2006, που έκαναν πολλούς να αναρωτηθούν αν πρόκειται για κάποιον τυχοδιώκτη Ιντιάνα Τζόουνς ή τον Ερρίκο Σλήμαν της νέας εποχής.

Πιο αναλυτικά ο Osmanagic ισχυρίστηκε πως το βουνό Βισότσιτσα, πίσω από την πόλη Βίσοκο της κεντρικής Βοσνίας, δεν είναι ένα φυσικό πυραμοειδές βουνό αλλά μια πυραμίδα χτισμένη από ανθρώπους πριν από 10.000 με 12.000 χρόνια. 

Όταν μετά την δήλωση του Osmanagic, ο R. Schoch, ένας από τους γνωστότερους Αμερικανούς πυραμιδολόγους, διδάκτωρ του πανεπιστήμιου της Βοστόνης, παγκοσμίως γνωστός ως ο εξερευνητής της αιγυπτιακής σφίγγας και των Πυραμίδων της Γκίζας μετέβει στο Βίσοκο για να εξακριβώσει τους ισχυρισμούς του. Τότε το θέμα είχε αναφερθεί στους TIMES σε άρθρο τους στις 15 Μαΐου του 2006 με τίτλο Άλλοι βλέπουν πυραμίδα στην εικόνα της Βοσνίας άλλοι βλέπουν έναν μεγάλο βράχο καθώς και το National Geographic στον ιστότοπό του με άρθρο που έφερε τον τίτλο Πυραμίδα στη Βοσνία, τεράστια απάτη ή κολοσσιαία ανακάλυψη. Μετά την παραμονή ενός μήνα εκεί ο πυραμιδολόγος Schoch, απεφάνθη πως επρόκειτο για φυσική φαινόμενο που συνετέλεσε στην κατασκευή αυτού του πυραμοειδούς λόφου αν και μέχρι σήμερα υπάρχουν ακόμα υπέρμαχοι της άποψης του Osmanagic.


Η ΜΑΝΤΟΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 2.000 ΦΟΡΕΣ

Έναν από τους μεγαλύτερους αριθμούς υπερβατικών εμφανίσεων που έχει καταγραφεί σε ένα και μόνο μέρος, είναι αυτός της Παναγίας του Μετζουγκόριε. Ήταν 26 Ιουνίου του 1981, όταν έξι παιδιά ηλικίας από 12 έως 16 χρόνων, είδαν μια πανέμορφη γυναίκα με ένα μωρό στα χέρια της η οποία τους καλούσε να πλησιάσουν κοντά τους. Αν και φοβισμένα απομακρύνθηκαν αντί να πλησιάσουν, όλα συμφώνησαν πως η γυναίκα αυτή είχε τη μορφή της Παναγίας. Έκτοτε τους εμφανιζόταν καθημερινά μετατρέποντάς τους σε διάμεσους για την μεταφορά των μηνυμάτων της προς τους κατοίκους της περιοχής. Η Gospa iz Medjugorja, η κυρία από την Μετζουγκόριε, όπως την αποκαλούσαν οι περισσότεροι καθολικοί πιστοί, έγινε έκτοτε γνωστή ως ένα από τα πιο ισχυρά θρησκευτικά θαύματα που προσελκύει δεκάδες χιλιάδες πιστούς από όλο τον κόσμο.

Έτσι το Μετζουγκόριε μετατράπηκε από μικρή και άσημη κωμόπολή της πρώην μεγάλης Γιουγκοσλαβίας σε νούμερο ένα τουριστικό θρησκευτικό προορισμό. Μάλιστα η επισκέπτρια εξ’ ουρανού υποσχέθηκε να μεταδώσει στον καθένα που βλέπει δέκα μηνύματα με δέκα μυστικά, με τα τέσσερα να είναι κοινά για όλη την ανθρωπότητα και τα υπόλοιπα να αφορούν αποκλειστικά το Μετζουγκόριε. Τα μηνύματα αφορούσαν την αγάπη, την πίστη, την μετάνοια την νηστεία και φυσικά την ειρήνη.


Η ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΑΝΤΙΠΥΡΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΤΙΤΟ

Ήταν το 1995 όταν στην περίφημη ταινία Underground του διάσημου σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα παρουσιάστηκε ένα μέρος του λαού της Γιουγκοσλαβίας να ζει στα υπόγεια αποκομμένο από την λοιπή πραγματικότητα χωρίς καν να γνωρίζει πως ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος τελείωσε! Πέρα από τους καλλιτεχνικούς και πολιτικούς συμβολισμούς του Κουστουρίτσα όμως, ένα πραγματικό δίκτυο υπόγειων τούνελ φαίνεται να είχε κατασκευαστεί από τον Τίτο για να προστατευθεί ο ίδιος και τα ανώτατα στελέχη του γιουγκοσλαβικού κράτους από ενδεχόμενη πυρηνική έκρηξη. Μάλιστα το δίκτυο φημολογείται πως χρησιμοποιήθηκε και από τον Σλόμποταν Μιλόσεβιτς και το επιτελείο του κατά την διάρκεια των Νατοϊκών βομβαρδισμών.

Το 2004 δύο στρατιώτες που φρουρούσαν μια από τις εισόδους ενός συγκροτήματος βρέθηκαν νεκροί από πυροβολισμό. Αν και ο Σέρβικος Στρατός σε ανακοίνωσή του ήθελε τους στρατιώτες να έχουν αυτοπυρποληθεί μια ανεξάρτητη επιτροπή εμπειρογνωμόνων συστάθηκε για να εξακριβώσει τις συνθήκες του θανάτους τους. Το πόρισμά της, διαφορετικό από την επίσημη ανακοίνωση του στρατού, έγινε αφορμή για διάφορες εικασίες. Μια από αυτές ήθελε τους δύο στρατιώτες να είχαν πυροβοληθεί από κάποιον που βγήκε μέσα από τα αυτά τα υπόγεια τούνελ.

Η υπόγεια αυτή πολιτεία του Τίτο, αποτελείται από ένα 6όροφο συγκρότημα 60 μέτρων βάθος, το οποίο είναι ενισχυμένο με τσιμεντένιους τοίχους πάχους 3 μέτρων. Η κεντρική του αίθουσα έχει δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί ως χώρος στάθμευσης φορτηγών και αρμάτων μάχης ενώ τα τούνελ εκτείνονται σε εκατοντάδες μέτρα απόσταση, συνδέοντας χώρους διαμονής και οχυρά, που χωρίζονται μεταξύ τους με ατσάλινες πόρτες ενώ διαθέτει αυτόνομο σύστημα ηλεκτροδότησης και εξαερισμού. Ο σχεδιασμός την υπόγειας πολιτείας ήταν τόσο επιτυχημένος που φημολογείται πως ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε προσλάβει γιουγκοσλαβικές κατασκευαστικές εταιρείες για να χτίσουν για τον ίδιο ένα αντίγραφο του συγκροτήματος.

Η τσιμεντένια πολιτεία του Τίτο, χτισμένη τη δεκαετία του ‘60, παρέμενε για χρόνια ένα κρατικό μυστικό γνωρίζοντας την ύπαρξή της μόνο ανώτατοι στρατιωτικοί διοικητές και πολιτικοί της Σερβίας. Ο Σερβικός στρατός άλλωστε δεν θέλησε να αποκαλύψει τα μυστικά του υπόγειου αυτού δικτύου κατηγορώντας δημοσιογράφους και όσους ασχολήθηκαν τότε με το θέμα για παραβίαση κρατικών μυστικών. Την ίδια περίοδο βέβαια κάτοικοι της υπέργειας περιοχής δήλωναν στο Associated Press: Δεν είχα ιδέα πως ζούσα πάνω σε ένα κρατικό μυστικό, τώρα που αποκαλύφθηκε, θα πρέπει ο στρατός να ανοίξει το συγκρότημα για το κοινό. Θα γινόταν η μεγαλύτερη τουριστική ατραξιόν του Βελιγραδίου.


ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΚΑΙ ΣΕΡΒΙΚΗ ΠΕΝΤΕΛΗ

Όχι πολύ μακριά από το Κόσοβο, συναντά κανείς το όρος Ροντάν. Σε υψόμετρο 660-700 μέτρων η διάβρωση του εδάφους έχει δημιουργήσει 202 λόφους -πυραμίδες, ύψους 2 έως 15 μέτρων και πλάτους 0,5 έως τρία μέτρα, σε δύο λαγκάδες, το Τζάβολια (του Διαβόλου) και το Πάκλενα (της κολάσεως). Το ιδιαίτερο αυτών των παράξενων φυσικών κολόνων είναι πως οι κορυφές τους είναι πιο πλατειές μοιάζοντας έτσι με κεφάλια. Εξαιτίας αυτού το χωριό του Διαβόλου, στοιχειώνεται από διάφορους θρύλους. Άλλοι αναφέρουν πως οι βράχοι ήταν μια μεσαιωνική πομπή που πέτρωσε μετά από μια κατάρα, ενώ οι ντόπιοι υποστηρίζουν πως είναι αδύνατον να μείνει κανείς εκεί μετά τα μεσάνυχτα χωρίς να αισθανθεί πως συμμετέχει σε ταινία τρόμου, αφού ακούγονται παράξενοι ήχοι και εμφανίζονται περίεργα φαινόμενα. Σύμφωνα με άλλους θρύλους όποιος συχνάζει στην περιοχή είναι πολύ πιθανόν να πέσει πάνω σε κάποια νεράιδα. Πέρα όμως από την πετρωμένη πομπή και τις συναντήσεις των θνητών με τον νεραϊδόκοσμο, το όρος και η περίεργη γεωλογική σύσταση της περιοχής, αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς ερευνητές με σκοπό να μελετήσουν τα περίεργα αντιβαρυτικά φαινόμενα που επίσης φιλοξενεί. Η Σέρβικη Πεντέλη με τις ανεξιχνίαστες αντιβαρυντικές δυνάμεις κάνει τις πυξίδες να τρελαίνονται ενώ στις δορυφορικές φωτογραφίες παρουσιάζει ανεξήγητα χρυσά σημεία και φωτεινές σφαίρες που ίπτανται παντού.

Οι λιγοστοί τολμηροί ταξιδιώτες που επιχειρούν την ανάβαση αυτού του περίεργου βουνού, κάνουν λόγο για μια δύναμη που έλκει τα πάντα προς την κορυφή του βουνού και μάλιστα επιλέγοντας συγκεκριμένα μονοπάτια. Αρκετοί από τους επίδοξους εξερευνητές έχουν αναφέρει πως κατά την ανάβαση αισθάνθηκαν περίεργες ζαλάδες ή μούδιασμα ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που εγκαταλείπουν την προσπάθεια ανάβασης έντρομοι. Οι πιο ακραίες μαρτυρίες αναφέρουν πως ακόμα κι αν κάποιος ρίξει νερό στο βουνό, αντί να κυλήσει, αρχίζει κι αυτό την ανάβαση.


Ο ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ ΤΩΝ ΚΑΡΠΑΘΙΩΝ

Με όνομα βαρύ και ιστορία που έχει στοιχειώσει το συλλογικό φανταστιακό της ανθρωπότητας ειδικά μετά το ομώνυμο μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ, ο Δράκουλας είναι κι αυτός άλλη μια ιστορική προσωπικότητα των Βαλκανίων. Ο τρομερός ηγεμόνας της Βλαχίας, Βλαντ Τέπες (1431-1476), πήρε τον τιμητικό τίτλο του δράκουλα από τον πατέρα του, πρίγκιπα της Τρανσυλβανίας και της Βλαχίας και είναι γνωστός ως ανασκολοπιστής ή πασσαλωτής. Ο πατέρας του Βλαντ είχε χριστεί ιππότης του τάγματος του Δράκου, τάγμα το οποίο ιδρύθηκε για να προστατεύει τα σύνορα της Αυτοκρατορίας από τους αλλόπιστους Οθωμανούς εισβολείς και είχε σαν σύμβολό του έναν δράκο κρεμασμένο από έναν σταυρό. Ο δράκος συμβόλιζε τους επελαύνοντες Οθωμανούς και ο σταυρός την απειλούμενη Χριστιανοσύνη. Οι Οθωμανοί, για να αντιμετωπίσουν το τάγμα αυτό των ευγενών και ηγεμόνων της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης που είχε δημιουργηθεί με σκοπό την αναχαίτιση της οθωμανικής πλημμυρίδας, είχαν δημιουργήσει τη φρουρά της ημισελήνου με πρωτοβουλία του ίδιου του σουλτάνου.

Ο Βλαντ Τέπες ή Βλαντ Δράκουλας ή Βλαντ ο Παλουκωτής, ανατράφηκε την οθωμανική αυτοκρατορία, ως όμηρος και όταν αφέθηκε ελεύθερος επέστρεψε στη Βλαχία, όπου απέκτησε τον θρόνο του πατέρα του κατατροπώντοντας τους εχθρούς του. Η φήμη του προέρχεται από τα ανατριχιαστικά βασανιστήρια που επέλεγε ως μέσω για να σκοτώνει τους εχθρούς, ενώ το παρατσούκλι ανασκολοπιστής επειδή του Τούρκους αιχμαλώτους που συνελάμβανε τους θανάτωνε με ανασκολοπισμό εκθέτοντας τους στη συνέχεια δημόσια προς εκφοβισμό των υπολοίπων. Ο ίδιος άλλωστε έγραφε σε γράμμα του στο βασιλιά της Ουγγαρίας: «Σκοτώσαμε 23.884 Τούρκους, πέρα από αυτούς που κάψαμε μες στα σπίτια τους ή τους Τούρκους που σκότωσαν οι στρατιώτες. Τώρα ξέρετε, μεγαλειότατε, ότι δεν υπάρχει πια ειρήνη μεταξύ εμού και του Σουλτάνου». Εξαιτίας αυτού βέβαια πολλοί Ρουμάνοι θεωρούν τον Βλαντ ήρωα που πολέμησε τον Τούρκο κατακτητή. 


Η ΠΥΘΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

Η γιαγιά Βάνγκα, μπάμπα βάνγκα, έζησε στην Βουλγαρία λίγα χιλιόμετρα βόρεια των ελληνικών συνόρων κι έμεινε γνωστή ως η τυφλή προφήτισσα των Βαλκανίων. Η Ευαγγελία Πάντοβα Γουστέροβα, γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1911. Σε ηλικία έξι ετών, φαίνεται να εμφανίστηκε μπροστά της ένας φωτεινός καβαλάρης, ο οποίος την υποχρέωσε να διαλέξει ανάμεσα στα μάτια της ψυχής ή στα φυσικά της μάτια. Διαλέγοντας το πρώτο έγινε μια από τις μεγαλύτερες Ιέρειες της Μαντείας που με την δύναμή της θύμιζε τους αρχαίους τυφλούς μάντεις Πυθία και Τειρεσία.

Για πολλές δεκαετίας προσέλκυε χιλιάδες αρρώστους, απογοητευμένους, ακόμα και άρρωστους που αναζητούσαν βοήθεια. Ανάμεσα στους θαυμαστές της, υπήρξε και ο τότε ισχυρός πρόεδρος της Βουλγαρίας Τόνιορ Ζίβκοβ και η σύζυγός του. Οι περισσότερες από τις προφητείες της σύμφωνα με τους κατοίκους επαληθεύτηκαν. Η μόνη περίπτωση που κατηγορήθηκε από τις βουλγαρικές αρχές ήταν όταν σε όραμά της είδε πως η περιοχή Βάρνα θα καταποντιστεί. Βέβαια αργότερα διαπιστώθηκε πως η Βάρνα βρισκόταν πάνω σε μια τεράστια υπόγεια λίμνη, η Γιαγιά Βάνγκα αφέθηκε ελεύθερη και το χτίσιμο ψηλών κτιρίων απαγορεύτηκε. Σήμερα στο χωριό Ρούπιτε που διέμενε, υπάρχει μια ιδιόρρυθμη εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Παρασκευή, που είναι γνωστή ως ο Ναός της Βάvγκα.


ΤΟ ΕΞΩΓΗΙΝΟ ΚΡΑΝΙΟ

Ήταν 21 Μαΐου του 2011, όταν ο Ρομάν Γκέντσεφ, ένας 38χρονος Βούλγαρος από την Φιλιππούπολη, ανακάλυψε σε ένα μικρό λόφο κάπου κοντά στη βόρεια Ροδόπη ένα πολύ αλλόκοτο κρανίο, το οποίο δεν έμοιαζε ανθρώπινο. Όπως δήλωσε ο ίδιος, σ’ αυτή την ανακάλυψη οδηγήθηκε μετά από «υπερβατική καθοδήγηση» πέντε παράξενων ονείρων. Στα όνειρα αυτά είχε δει να τον επισκέπτονταν πέντε λευκοντυμένες ανθρωποειδείς μορφές οι οποίες κρατούσαν μεταλλικές πανοπλίες υποδεικνύοντας του το σημείο στο οποίο ανακάλυψε το κρανίο. Στο τελευταίο μάλιστα από τα πέντε όνειρα που είδε, οι φωτεινές οντότητες τον πληροφόρησαν πως με την ανακάλυψη αυτή θα έκλεινε ο κύκλος της συγκάλυψης, αφού όλη η ανθρωπότητα θα βεβαιωνόταν για την ύπαρξη εξωγήινων. Τις ίδιες λευκοντυμένες οντότητες σύμφωνα με μαρτυρίες είχε δει και η γιαγιά Βάνγκα. Με την ανακάλυψη του κρανίου πολλοί έκαναν λόγο για την μυστική λευκή αδελφότητα, έδρα της οποίας σύμφωνα με κάποιους είναι η περιοχή της Ροδόπης.

Το αλλόκοτο κρανίο που ανακάλυψε ο Βούλγαρος αποδέκτης των εξωγήινων ονείρων είχε μέγεθος κεφαλιού μωρού και ζύγιζε 250 γραμμάρια. Η εγκεφαλική του κοιλότητα ήταν όμως αναλογικά πολύ μεγάλη. Διέθετε δύο οπές για μάτια και πάνω από αυτές ακόμη έξι οπές αγνώστου χρησιμότητας. Σύμφωνα με τον παλαιοντολόγο Γιορντάν Γιορντάνοφ,το κρανίο ηλικίας τουλάχιστον 30.000 ετών, άνηκε σε κάποιο σχετικά μεγάλο όν που δεν υπήρξε σε αυτόν τον πλανήτη. Επίσημα βέβαια, μέσω της Βουλγάρας αρχαιολόγου Κάτιας Μαλάμεντ, ανακοινώθηκε πως το κρανίο δεν άνηκε σε κανένα γνωστό είδος ζώου. Κοντά στο σημείο ανακαλύφθηκε κι ένα μεταλλικό λείο κομμάτι βάρους 800 γραμμαρίων το οποίο πυροδότησε ένα νέο κύκλο θεωριών συνωμοσίας για εξωγήινη ζωή μετά από ισχυρισμούς ευφάνταστων ερευνητών που το παρομοίασαν με κομμάτι από διαστημόπλοιο. 




 

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΩΦΕΛΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ



Στην εποχή της οικονομικής κρίσης που «ρίχνει» και τους πιο ψύχραιμους από εμάς, ένα καλό βιβλίο μπορεί να είναι το «αντίδοτο» που αναζητάμε για να ξεφύγουμε από τα βάσανά μας, να συγκεντρώσουμε και πάλι το μυαλό μας, να καταλαγιάσουμε το στρες και μακροπρόθεσμα ίσως να γλιτώσουμε απ’ το Αλτσχάιμερ.

Το συμπέρασμα προέρχεται από πρόσφατες επιστημονικές μελέτες, οι οποίες εξέτασαν εάν και πως επηρεάζει το ψυχαγωγικό διάβασμα την ψυχή και το σώμα μας. Να τι έδειξαν:


* Διεύρυνση της προσοχής. Η νευροεπιστήμονας Σούζαν Γκρίνφιλντ, επίτιμη καθηγήτρια Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, λέει πως το διάβασμα μας βοηθά να συγκεντρωνόμαστε καλύτερα επειδή διευρύνει την προσοχή.

«Τα μυθιστορήματα έχουν αρχή, μέση και τέλος -μία δομή η οποία ενθαρρύνει τον εγκέφαλό μας να σκέφτεται σε μία σειρά και να συσχετίζει τις αιτίες, τις συνέπειες και την σημασία τους», εξηγεί στην εφημερίδα DAILY MAIL.

«Είναι ζωτικό να μάθει κάποιος αυτή την αλληλουχία από την παιδική ηλικία, όταν ο εγκέφαλος είναι πιο εύπλαστος. Και γι’ αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία να διαβάζουν οι γονείς στα παιδιά τους από τη νηπιακή ηλικία. Όσο περισσότερο διαβάζουμε, τόσο καλύτερη γίνεται αυτή η ικανότητα».


* Καταπολέμηση του στρες. Μελέτη του Πανεπιστημίου του Σάσεξ έδειξε ότι το διάβασμα είναι μία από τις πιο αγχολυτικές δραστηριότητες. Μόλις έξι λεπτά διάβασμα αρκούν για να μειωθούν τα επίπεδα του στρες που νιώθουμε κατά τα σχεδόν δύο τρίτα!

Μάλιστα, το διάβασμα επιδρά πιο γρήγορα και είναι πιο αποδοτικά ως αγχολυτικό απ’ όσο η μουσική, μια βόλτα, το να καθίσει κάποιος να πιει έναν καφέ ή ένα βιντεοπαιχνίδι. Οι ψυχολόγοι αποδίδουν το όφελος αυτό στο ότι το ανθρώπινο μυαλό είναι αναγκασμένο να συγκεντρωθεί σε ό,τι διαβάζει, με αποτέλεσμα να αποσπάται η προσοχή μας απ’ ό,τι μας βασανίζει.


«Η μελέτη μας έδειξε πως έπειτα από 6 λεπτά διάβασμα, τα επίπεδα στρες στον οργανισμό των εθελοντών μειώθηκαν κατά 68%», εξήγησε ο νοητικής νευροψυχολόγος δρ Ντέιβιντ Λιούις. «Αντίστοιχα, με την μουσική μειώθηκαν κατά 61%, με έναν καφέ κατά 54%, με μία βόλτα κατά 42% και με ένα βιντεοπαιχνίδι κατά 21%. Το να «χάνεται» κανείς σε ένα αγαπημένο του βιβλίο, αναδείχτηκε το καλύτερο μέσον χαλάρωσης».

Η χαλάρωση των εθελοντών μετρήθηκε με βάση παραμέτρους όπως οι καρδιακοί παλμοί και η μυϊκή ένταση.

* Εκγύμναση του μυαλού. Το διάβασμα δεν είναι μία παθητική δραστηριότητα, αλλά μια αληθινή άσκηση για το μυαλό, καθώς για να διαβάσουμε ενεργοποιείται ολόκληρος ο εγκέφαλος και ουσιαστικά μπαίνουμε σε μία «διαφοροποιημένη κατάσταση του συνειδητού», κατά τον δρα Λιούις.

Μαζί του συμφωνεί ο δρ Τζων Στάιν, ομότιμος καθηγητής Νευροεπιστήμης στο Κολέγιο Magdalen του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. «Όταν «χανόμαστε» σε ένα καλό βιβλίο ενεργοποιείται η φαντασία μας και αυτό είναι εξίσου καλό για την ενεργοποίηση του εγκεφάλου με την αληθινή πράξη».

Μελέτες με λειτουργικές μαγνητικές τομογραφίες (fMRI) του εγκεφάλου έδειξαν πως όταν διαβάζουμε και φανταζόμαστε τοπία, ήχους, μυρωδιές και γεύσεις, ενεργοποιούνται οι ανάλογες περιοχές του εγκεφάλου όπως συμβαίνει και όταν στ’ αλήθεια βλέπουμε μπροστά μας μια όμορφη εικόνα της φύσης, ακούμε μουσική, γευόμαστε ένα φαγητό ή μυρίζουμε ένα άρωμα που μας αρέσει.

Οι ίδιες μελέτες έχουν δείξει πως κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει όταν βλέπουμε τηλεόραση ή παίζουμε ένα βιντεοπαιχνίδι.

* Βελτίωση της όρασης και της ακοής. Πρόσφατη έρευνα του νευροεπιστήμονα δρα Στάνισλαβ Ντεχάνε, καθηγητή Πειραματικής Νοητικής Ψυχολογίας στο College de France και διευθυντή της Μονάδας Νοητικής Νευροαπεικόνισης του Εθνικού Ιδρύματος Ιατρικής Έρευνας (INSERM) της Γαλλίας, έδειξε ότι το διάβασμα μπορεί να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται ο εγκέφαλος τις οπτικές πληροφορίες, αλλά και την ακουστική ικανότητά μας.

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό SCIENCE, έδειξε ακόμη πως τα οφέλη αυτά δεν αποκομίζουν μόνο όσοι μαθαίνουν να διαβάζουν από παιδιά, αλλά και όσοι μαθαίνουν ανάγνωση μετά την ενηλικίωσή τους. Επιπλέον, η ενίσχυση αυτών των ικανοτήτων οδηγεί και σε βελτίωση της ικανότητας αντίληψης του λόγου (της ομιλίας), έγραψαν οι ερευνητές.

* Προστασία από την άνοια. Μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Μπέρκλεϋ, έδειξε πως όταν κάποιος διαβάζει καθημερινά από την παιδική ηλικία, διατρέχει μειωμένο κίνδυνο να παρουσιάσει μεγαλώνοντας τις χαρακτηριστικές «πλάκες» στονεγκέφαλο που υποδηλώνουν νόσο του Άλτσχαϊμερ.


ΟΙ ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ

Τα ακόμα καλύτερα νέα είναι πως όλα τα παραπάνω δεν τα αποκομίζουμε μόνο όταν διαβάζουμε ένα νέο, συναρπαστικό βιβλίο, αλλά και όταν διαβάζουμε για δεύτερη, τρίτη ή πολλοστή φορά κάποιο που αγαπήσαμε πολύ -και το οποίο είχαμε αποκτήσει σε μια πολύ πιο ανέμελη εποχή της ζωής μας.

Η μελέτη που το αποκάλυψε αυτό δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of ConsumerResearch. Όπως έδειξε, η εκ νέου ανάγνωση ενός αγαπημένου, παλιού βιβλίου δρα καταπραϋντικά στον ψυχισμό μας, προκαλώντας μας ολοένα εντονότερο αίσθημα ικανοποίησης και αυξημένη γνώση και πνευματική εγρήγορση.

Επιπλέον, κατά την πρώτη ανάγνωση εστιάζουμε γενικά στην πλοκή και στους χαρακτήρες, αλλά κατά την δεύτερη αναβιώνουμε τα συναισθήματα που μας είχε προκαλέσει όταν το πρωτοδιαβάσαμε -και μάλιστα πολύ πιο έντονα απ’ ό,τι την πρώτη φορά.

«Είναι σαν να επιστρέφει κάποιος στο μέρος όπου πέρασε ως παιδί τα πιο ευτυχισμένα καλοκαίρια της ζωής του», εξήγησε παραστατικά η επικεφαλής ερευνήτρια δρ Κρίστελ Αντόνια Ράσελ, επίκουρη καθηγήτρια στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο, στην Ουάσιγκτον.




 

ΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΠΑΔΙΑ ΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥ ΤΟΥ.


Ο ΑΠΑΤΗΜΕΝΟΣ ΙΕΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΣΤΗΣΕ ΠΑΓΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ


Ο αρχιμανδρίτης Στυλιανός Κορνάρος, εκλέχτηκε Μητροπολίτης Πρεβέζης την δεκαετία του 1950. Το 1978 ο Στυλιανός γνωρίζει μια νεαρή κοπέλα, που ήταν η παπαδιά του οδηγού του! Σύμφωνα με μαρτυρίες ο Στυλιανός προσπαθούσε αρκετό καιρό να πλησιάσει την Πρεσβυτέρα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά ο μητροπολίτης δοκίμασε τον απαγορευμένο καρπό.

Το σκάνδαλο του Ιεράρχη έγινε πρώτο θέμα στις εφημερίδες, όπου το κατήγγειλε ο απατημένος σύζυγος και ιερέας. Δημοσιεύτηκαν και οι φωτογραφίες του παράνομου ζευγαριού με αναλυτικά ρεπορτάζ και γαργαλιστικούς διαλόγους.


 


http://www.mixanitouxronou.gr/to-erotiko-skandalo-tou-mitropoliti-prevezis-me-tin-papadia-tou-odigou-tou-o-apatimenos-iereas-tou-estise-pagida-ke-i-ichografimenes-erotikes-sinomilies-eginan-protoselido-vinteo/


 

Σάββατο 9 Ιουλίου 2016


ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΤΑΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ


Μια ιστορία που έρχεται από το παρελθόν. Την Αγγλία του 1837. Γεγονότα τόσο έντονα γι’ αυτούς που τα έζησαν, αλλά και αυτούς που τα παρακολούθησαν. Και δύσκολα θα αμφισβητηθούν, αφού καταγράφηκαν στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής.
Όλα ξεκίνησαν στο σκοτεινό και ομιχλώδες Λονδίνο του 1837. Οι μαρτυρίες έχουν δύο όψεις, που μπορεί όχι να περιπλέκουν το μυστήριο, αλλά να το επεκτείνουν. Έτσι άλλοι μάρτυρες περιέγραφαν ένα αποκρουστικό πλάσμα με φτερά και κέρατα , ενώ άλλοι για έναν ιδιαίτερα δυνατό άνθρωπο, με κανονικό ακριβό ντύσιμο, αλλά αυτοί που τον πλησίασαν εύκολα διέκριναν την κομμένη διχαλωτή γλώσσα του, τα μάτια που σχεδόν έβγαζαν φωτιά αλλά και ένα αλλόκοτο πρόσωπο κάτω από αυτό το ντύσιμο.

Ο «ΔΙΑΒΟΛΟΣ»
Και στις δύο περιπτώσεις αυτή τη λέξη χρησιμοποίησαν οι μάρτυρες. Αρχικά το πλάσμα επιτέθηκε στην Polly Adams, κόρη αγροτικής οικογένεια που προσπάθησε να ξεφύγει από την μιζέρια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, εργαζόμενη σε ένα μπαρ του νότιου Λονδίνου. Λίγο αργότερα επίθεση δέχτηκε μια δεύτερη γυναίκα στο νεκροταφείο του Clapham. Για χρόνια οι κάτοικοι της Αγγλία και ειδικά του Λονδίνου ζούσαν με τον φόβο που σκέπαζε κάθε σκοτεινό, ανήλιο και αφώτιστο δρομάκι της πρωτεύουσας, ενώ δεκάδες από αυτούς κατέφευγαν στα αστυνομικά τμήματα με εμφανή τα σημάδια πάνω τους από τις επιθέσεις του πλάσματος. Πολλά από τα θύματα είχαν τραυματιστεί ιδιαίτερα βαριά, από τα κοφτερά νύχια, ενός δαίμονα που χτυπούσε και εξαφανιζόταν μέσα στο σκοτάδι, με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Μεγάλα άλματα που τον έφερναν με μοναδική ευκολία στις ταράτσες των οικημάτων.
Ήταν τέτοια η σωρεία των περιστατικών και το κλίμα του φόβου που σκέπαζε την πόλη, που ανάγκασε τον δήμαρχο Λόρδο Sir John Cowan, να μιλήσει ανοιχτά στους κατοίκους και αποδεχόμενος πλήρως τα περιστατικά τους συνέστησε να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις μετακινήσεις τους, ειδικά τις βραδινές ώρες. Μάλιστα στάθηκε σε συγκεκριμένες αναφορές της αστυνομίας που περιέγραφαν το αλλόκοτο πλάσμα, αλλά και τον άνθρωπο με τα έντονα «διαβολικά» χαρακτηριστικά. Μετά την δημόσια αποδοχή της κατάστασης και άλλοι κάτοικοι που μέχρι εκείνη την στιγμή κρατούσαν κρυφές τις δικές τους εμπειρίες, κατέκλυσαν τα αστυνομικά τμήματα αναφέροντάς τες. Όλες είχαν μια διαφορετικότητα (κάθε μια είχε την μοναδικότητά της) αλλά, και εδώ είναι το σημαντικό, ταίριαζαν απόλυτα με τις περιγραφές αυτού που τους επιτέθηκε. Με μια από τις δύο μορφές του. Οι περιγραφές δεν χωρούσαν αμφιβολία, και όλα κατέληγαν στο ότι κάτι το μυστηριώδες αλλά και επικίνδυνο συνέβαινε.
Μερικές εβδομάδες αργότερα από τα πρώτα περιστατικά, την παγωμένη νύκτα της 23ης Φεβρουαρίου, μια νεαρή κοπέλα, η Jane Alsop, που έμενε σε συνοικία του Λονδίνου μαζί με τον πατέρα της και τις δύο αδερφές της, άκουσε έντονα χτυπήματα στην πόρτα. Είδε κάποια σκιά έξω από αυτή και πριν ανοίξει πήρε απάντηση στο ερώτημά της «ποιός είναι» από μια περίεργη φωνή να συστήνεται σαν αστυνομικός να έχει συλλάβει το πλάσμα και να ζητά βοήθεια. Όταν η κοπέλα κρατώντας ένα κερί στο χέρι της άνοιξε την πόρτα, δέχτηκε άγρια επίθεση από το πλάσμα, που την πλήγωσε σε όλο το σώμα με τα κοφτερά νύχια του. Είχε βαθιές σχισμές κάτω από τα κομματιασμένα της ρούχα, αλλά και βαθιές πληγές στην περιοχή του λαιμού. Μια από τις αδελφές της έντρομη πετάχτηκε στο δρόμο και με ουρλιαχτά πανικού και υστερίας κάλεσε σε βοήθεια. Ένα πλήθος που συγκεντρώθηκε από τα παρακείμενα σπίτια έφτασε στο σημείο και κινήθηκε προς το πλάσμα για να αποσπάσει την κοπέλα. Αυτό, σαν να φορούσε στα πόδια του «παπούτσια με ελατήρια» κατάφερε να απομακρυνθεί με τεράστια άλματα στις στέγες των σπιτιών και χάθηκε στο σκοτάδι αφήνοντας άφωνους τους συγκεντρωμένους. Η Jane Alsop περιέγραψε αργότερα στους αστυνομικούς αυτό που της επιτέθηκε, αναφέροντας ένα φθαρμένο κάλυμμα που φορούσε στο κεφάλι του, χωρίς όμως να κρύβει το πρόσωπο, ένα λευκό στενό πουκάμισο κάτω από μια μαύρη σαν από μουσαμά επένδυση. Το πρόσωπό του ήταν φρικιαστικό, αλλόκοτο, όχι ανθρώπινο, τα χέρια του κατέληγαν σε νύχια μεγάλα, γαμψά και ιδιαίτερα κοφτερά όπως μαρτυρούσαν και οι βαθιές σχισμές στο σώμα της, ενώ τα μάτια του κόκκινα σαν της φωτιάς πετούσαν μπλε και άσπρες φλόγες.
Η Jane Alsop ήταν ένα από τα δεκάδες θύματα των επιθέσεων που είχαν μεταξύ τους και ομοιότητες, αλλά και διαφορές. Ανάμεσα στις περιπτώσεις που ξεχωρίζουν είναι η επίθεση που δέχτηκαν δύο κοπέλες ενώ περπατούσαν την οδό Limehouse. Η μία από τις δύο, η δεκαοχτάχρονη Lucy Elbert, κατά την στιγμή εκείνη δέχτηκε στο πρόσωπό της μπλε φλόγες που ξεπήδησαν από τα μάτια του πλάσματος, με αποτέλεσμα την τύφλωσή της.
Οι εμφανίσεις συνεχίστηκαν και ομαδικές θεάσεις έγιναν πάνω στη στέγη μιας εκκλησίας, όπως και στον πύργο του Λονδίνου. Η άγνωστη, μυστηριώδης αυτή οντότητα, σκορπούσε τον φόβο και τον πανικό στην πρωτεύουσα της Αγγλίας, αλλά και σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας τις δεκαετίες του 1860 και 1870 (ειδικά στο Midlands). Το 1860 σύμφωνα με μια αστυνομική έκθεση το πλάσμα στριμώχθηκε από ένα όχλο, αλλά κατάφερε να ξεφύγει με ένα και μόνο απίστευτο άλμα πολλών μέτρων πάνα από τα κεφάλια των διωκτών του. Το 1870 καταφέρνει να ξεφύγει από παγίδα του στρατού πηδώντας πάνω από μεγάλα εμπόδια (κιβώτια) που στήθηκαν για την σύλληψή του, ενώ ένα βράδυ του 1877 η αστυνομία του Λονδίνου παρόλο που το πυροβόλησε δεν κατάφερε κάτι. Η τελευταία φορά που είναι βεβαιωμένη η εμφάνισή του, είναι το Σεπτέμβριο του 1904 στο Λίβερπουλ, όταν έκπληκτοι οι κάτοικοι το είδαν να πηδά τόσο από το ένα κτίριο στο διπλανό του, όσο και στα απέναντι κατά μήκος της οδού William Henry. Κάθε φορά που η αστυνομία, ο στρατός ή και ομάδες πολιτών πλησίαζαν στην σύλληψή του, αυτό απλά χανόταν με τεράστια άλματα στο σκοτάδι. Λέγεται ότι οι εμφανίσεις συνεχίστηκαν μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, αλλά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται.
Η ύπαρξη αυτής της οντότητας (ή ό,τι μπορεί να ήταν), επιβεβαιώνεται τόσο από τα αρχεία της αστυνομία των πόλεων της Αγγλίας όπου συνέβαιναν τα περιστατικά, όσο και από τα δημοσιεύματα του τύπου της εποχής. Και σίγουρα ήταν αληθινά τα περιστατικά αυτά, αλλιώς θα έπρεπε να μιλήσουμε για ομαδική υστερία, και ομαδικές οπτασίες, που συνοδεύονταν από σωρεία αυτοτραυματισμών. Πράγματα αδιανόητα για μια χώρα που δύσκολα θα κινητοποιούσε στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις για κάτι που δεν θα υπήρχε, δεν θα τρόμαζε, δε θα φόβιζε, δε θα πανικόβαλε...
 

http://aorata-gegonota.blogspot.gr/2013/09/blog-post_8.html#.VkMo9V5fvms


ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΨΕ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ!


ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΠΕΙΡΑΜΑ, ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Το 1943 έγινε ένα από τα γνωστότερα πειράματα αντιβαρύτητας, γνωστό ως πείραμα της Φιλαδέλφεια, επειδή πραγματοποιήθηκε στην ομώνυμη πόλη των Η.Π.Α. Το πολεμικό ναυτικό των Η.Π.Α κατάφερε να εξαφανίσει ένα ολόκληρο πλοίο, το αντιτορπιλικό ELDRIDGE βομβαρδίζοντας το με πανίσχυρα ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Το πλοίο εξαφανίστηκε από τα μάτια όλων και ταξίδεψε στο χωροχρόνο μαζί με το πλήρωμα του, όταν υλοποιήθηκε ξανά οι σκηνές που αντίκρυσαν οι παρευρισκόμενοι μόνο σοκ προκαλούν… άνθρωποι καμένοι και χτισμένοι μέσα στα τοιχώματα του πλοίου.
Κατά τη διάρκεια του πειράματος οι άνθρωποι περνούσαν μέσα από τα τοιχώματα του πλοίου σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους και όταν αυτό άρχισε να αποκτά ύλη εγκλώβισε και μερικά άτομα του πληρώματος στους τοίχους. Στην πλειοψηφία τους είχαν εγκαύματα σε όλο τους το σώμα και αρκετοί πήδησαν από το πλοίο την ώρα του πειράματος με αποτέλεσμα να αγνοούνται. Για τους υπόλοιπους η ψυχολογική θεραπεία ήταν αναπόφευκτη είτε γιατί πραγματικά την είχαν ανάγκη ή για να εξασφαλίσουν την σιωπή τους. Το πείραμα φαίνεται να είναι βασισμένο πάνω στις αρχές του Τέσλα για τον ηλεκτρομαγνητισμό, αλλά και στη θεωρία περί ενοποιημένων πεδίων του Αϊνστάιν. Μυστήριο παραμένει για το που πήγε το πλοίο, όταν αυτό εξαφανίστηκε από τα μάτια όλων.
Το 1956 ο Morris Jessup, αστρονόμος και ερευνητής περιπτώσεων Α.Τ.Ι.Α. (U.F.O) δέχεται ένα γράμμα από κάποιον εν ονόματι Carl Allen o οποίος ισχυριζόταν ότι τον Οκτώβριο του 1943 και ενώ ήταν μέλος του πληρώματος του εμπορικού πλοίου USS Andrew Furuseth και ενώ έπλεαν στη περιοχή του Norfolk είδε ένα πολεμικό πλοίο τυλιγμένο μέσα σε ένα σύννεφο ομίχλης. Εμφανίστηκε ξαφνικά και μετά από λίγα λεπτά εξαφανίστηκε.
Σημειωτέον ότι από την Φιλαδέλφεια για να βρεθεί ένα πλοίο στο Νορφολκ απαιτούσε ταξίδι 24 ωρών. Κατά περίεργο τρόπο όμως, καθώς το πείραμα επισήμως δεν έγινε ποτέ. Το αμερικανικό ναυτικό γραφείο ερευνών το 1957 ξεκίνησε έρευνα για το θέμα, καθώς στην διάθεση του είχε άλλες δύο μαρτυρίες. Το 1959 ο Morris Jessup αυτοκτονεί (;), καθώς είχε πολλά προσωπικά προβλήματα.
Την δεκαετία του 1980 εμφανίζεται ένας άλλος μάρτυρας εν ονόματι Al Bielek ο οποίος ισχυριζόταν ότι ήταν υπεύθυνος για τα ηλεκτρονικά συστήματα του πλοίου στην διάρκεια του πειράματος και λέει ότι το πλοίο μεταφέρθηκε στο 1983! Επίσης αναγκαστικά γύρισαν πίσω στο 1943 για να σταματήσουν το πείραμα το οποίο ήταν ανεξέλεγκτο και δημιουργούσε ρωγμές στο χωροχρόνο!
Μια πραγματικά απίστευτη ιστορία και ίσως επηρεασμένη από την ομώνυμη ταινία που γυρίστηκε και προβλήθηκε εκείνη την εποχή και αφορούσε το πείραμα της Φιλαδέλφεια.. Ο μάρτυρας ισχυρίστηκε ότι του έκαναν πλύση εγκεφάλου αμέσως μετά το πείραμα ώστε να μην θυμάται και ότι η ταινία του ξύπνησε όλες αυτές τις χαμένες μνήμες. Γεγονός είναι ότι δεν γνωρίζουμε περισσότερα για τα ονόματα των μελών του πληρώματος με αρκετούς ερευνητές να εκφράζουν αμφιβολίες για το αν τα άτομα που συμμετείχαν στο πείραμα ως πλήρωμα του πλοίου να ήταν το πραγματικό πλήρωμα.
Αρκετοί ισχυρίζονται ότι το πείραμα αυτό δεν έγινε ποτέ, αλλά σύμφωνα με την γνώση περί ηλεκτρομαγνητικών πεδίων και αντιβαρυτικών δυνάμεων δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ένα τέτοιο πείραμα δεν ήταν εφικτό.
Ποια όμως η σχέση του ELDRIDGE, του πλοίου που πήρε μέρος στο πείραμα με την Ελλάδα; Το 1951 παραδίδεται στο πολεμικό ναυτικό της Ελλάδας και αμέσως αλλάζουν το όνομα και το βαφτίζουν Α/Τ ΛΕΩΝ μαζί με άλλα τρία πλοία της ίδιας κλάσης που πήραν την ονομασία ΑΕΤΟΣ, ΙΕΡΑΞ, ΠΑΝΘΗΡ και έγιναν γνωστά ως τα Θηρία. Όσοι υπηρέτησαν στο πλοίο κάνουν λόγο για καλώδια που δεν καταλήγουν πουθενά, ηλεκτρομαγνητικές ανωμαλίες και για παραισθήσεις μεταξύ των μελών του πληρώματος. Τα ημερολόγια του πλοίου δεν παραδόθηκαν ποτέ στο Ελληνικό ναυτικό και τα αμπάρια του ήταν σφραγισμένα…
 



ΤΙ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΝ ΟΙ ΤΗΓΑΝΙΤΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ;


Μπορεί να έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα πιο ανθυγιεινά φαγητά, ωστόσο οι τηγανιτές πατάτες «θεραπεύουν» κάτι που έχουν σχεδόν όλοι οι άνθρωποι στην καθημερινότητα.
Δεν είναι άλλο από το στρες. Για να καταλήξουν σε αυτό το συμπέρασμα οι ερευνητές έκαναν ένα πείραμα με αρουραίους, τους οποίους είχαν χωρίσει σε δύο ομάδες.
Η πρώτη ομάδα κατανάλωνε μεγάλη ποσότητα αλατιού και εμφάνιζε υπερνατριαιμία, ενώ η δεύτερη είχε φυσιολογικά επίπεδα νατρίου. Οι ερευνητές στη συνέχεια εξέθεσαν και τις δύο ομάδες σε στρεσογόνες καταστάσεις.
Η πρώτη ομάδα που είχε υψηλά επίπεδα αλατιού παρουσίαζε μειωμένη δραστηριότητα στο κεντρικό νευρικό σύστημα, ενώ συνήλθαν πιο σύντομα από την κατάσταση στρες. Αυτό συμβαίνει σύμφωνα με τους επιστήμονες.
Όπως εξηγούν οι ερευνητές, το αλάτι το οποίο περιέχεται σε μεγάλη ποσότητα στις τηγανιτές πατάτες, μειώνει σημαντικά τα επίπεδα της ορμόνης του στρες. Κάθε φορά λοιπόν που τρώμε φαγητά με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις τηγανητές πατάτες, θέτουμε σε λειτουργία το φυσικό μηχανισμό άμυνας του οργανισμού κατά του στρες. Βέβαια κάθε περίπτωση θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η συχνή κατανάλωση τηγανητής πατάτας μπορεί να προκαλέσει διαβήτη και υπέρταση.
 

http://www.newsone.gr/paraxena/24941-den-paei-to-myalo-sas-ti-therapeyoyn-oi-teganites-patates/

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

ΤΙ ΘΑ ΠΑΘΟΥΜΕ ΑΝ ΕΚΡΑΓΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ ΜΑΖΙ;

 

Με λάβα, κεραυνούς και σύννεφα τέφρας, το θέαμα ενός ηφαιστείου που εκρήγνυται εμπνέει δέος και θαυμασμό. Φανταστείτε όμως όλη αυτή την διαδικασία να συμβαίνει ταυτόχρονα σε 1.500 σημεία της Γης.

Ουσιαστικά περίπου 1.500 είναι τα ενεργά ηφαίστεια που υπάρχουν στη Γη, καθώς και ένας άγνωστος αριθμός κρυμμένων ηφαιστείων κάτω από τον ωκεανό. Κάθε μέρα, περίπου 10 και 20 ηφαίστεια εκρήγνυνται κάπου στη Γη, αλλά οι επιστήμονες λένε ότι η περίπτωση όλα τα ηφαίστεια του πλανήτη να εκραγούν ταυτόχρονα είναι σχεδόν απίθανη. Αλλά τι θα γινόταν αν συνέβαινε; Η Γη θα έμενε όπως την ξέρουμε;

Όπως εξηγεί ο Παρβ Σέθι, γεωλόγος στο Πανεπιστήμιο Radford της Βιρτζίνια, οι επιπτώσεις από ένα τέτοιο συγχρονισμό θα ήταν πολύ πιο ισχυρές κι από πυρηνικό χειμώνα. Τα πράγματα θα γίνονταν τόσο άσχημα, που δε θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε στη Γη που θα απέμενε, εξηγεί στο Live Science.

Οι δύο μεγάλοι κίνδυνοι από αυτό το μαζικό φαινόμενο θα είναι ο κατακλυσμός ηφαιστειακής τέφρας και τα ηφαιστειακά αέρια. (Χωρίς να λάβουμε υπόψιν ότι οι εκρήξεις και τα ξεσπάσματα της λάβας θα ήταν θανατηφόρα για τους ανθρώπους που ζουν κοντά, αφού ο αριθμός των θανάτων θα ωχριά μπροστά σε αυτούς που θα προκληθούν από την επακόλουθη αλλαγή του κλίματος). Ο Σέθι προβλέπει ότι αρχικά ένα παχύ στρώμα στάχτης θα σκεπάσει τη Γη, εμποδίζοντας εντελώς την είσοδο της ηλιακής ακτινοβολίας. Ο πλανήτης θα βρισκόταν σε πλήρες σκοτάδι και αυτό θα απαγόρευε τη φωτοσύνθεση, καταστρέφοντας σοδειές και προκαλώντας κάθετη πτώση της θερμοκρασίας. Μάλιστα η τέφρα αυτή θα παρέμενε στην ατμόσφαιρα για έως και 10 χρόνια, εξηγεί.

Ωστόσο, δεν συνηθίζει κάθε ηφαίστειο στη Γη να εκτοξεύει μεγάλες ποσότητες τέφρας. Μερικά, όπως τα ηφαίστεια της Χαβάης, συνήθως ξεσπάνε με ήπιες ροές λάβας. Αλλά ο κατάλογος των 1.500 εν δυνάμει ενεργών ηφαιστείων της Γης που συντάχθηκε από το Τμήμα Γεωλογικής Επισκόπησης των Η.Π.Α., περιλαμβάνει γεωλογικά τέρατα όπως το υπερηφαίστειο Yellowstone, το οποίο θα μπορούσε να καλύψει τις Ηνωμένες Πολιτείες με ένα λεπτό στρώμα στάχτης από άκρη σε άκρη.

Η όξινη βροχή που θα ακολουθούσε θα εξάλειφε οποιαδήποτε καλλιέργεια που επιβίωσε από την τέφρα, ενώ τα ηφαιστειακά αέρια που περιλαμβάνουν επικίνδυνες ουσίες όπως υδροχλωρικό οξύ, υδροφθόριο, υδρόθειο και διοξείδιο του θείου (τα οποία ευθύνονται για την όξινη βροχή) θα συμπυκνωθούν ψηλά στην ατμόσφαιρα. Αυτή η όξινη βροχή θα μολύνει τα υπόγεια ύδατα και την επιφάνεια του ωκεανού. Η οξίνιση των ωκεανών θα σκοτώσει τα κοράλλια και τα θαλάσσια πλάσματα με σκληρά κελύφη. Οι εξαφανίσεις θα καταστρέψουν την τροφική αλυσίδα του ωκεανού, αφανίζοντας τα ψάρια και άλλα θαλάσσια ζώα.

Ωστόσο μετά το παγκόσμιο ψύχος που θα προκληθεί από την παρεμπόδιση της ηλιακής ακτινοβολίας, θα ακολουθήσει απότομη αύξηση της θερμοκρασίας σε επικίνδυνο βαθμό. Οι ηφαιστειακές εκρήξεις απελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα, αέρια του θερμοκηπίου και εκτός από την άνοδο της θερμοκρασίας, θα ακολουθήσει και δηλητηρίαση της ατμόσφαιρας από το υπερβολικό διοξείδιο του άνθρακα.

Ποιος θα μπορούσε όμως να επιζήσει σε τέτοιες εξωφρενικές συνθήκες ζωής; Θα είναι η ώρα των ακρόφιλβων, εξηγεί ο Σέθι. Αυτοί οι οργανισμοί που ήδη ζουν σε εξαιρετικά όξινα περιβάλλοντα, όπως οι ιαματικές πηγές του Yellowstone ή υποθαλάσσιες στοές, θα προστατευθούν από την επιφανειακή καταστροφή. Θα ήταν η απόλυτη ευκαιρία για αυτούς τους οργανισμούς να ξεκινήσουν την εξελικτική τους πορεία.

 

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΣΤΗΝ ΨΑΘΑ, ΕΖΗΣΑΝ ΛΙΤΑ, ΧΑΡΙΣΑΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ, «ΕΦΥΓΑΝ» ΠΑΜΦΤΩΧΟΙ


ΦΩΤΕΙΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ



Μπορεί τη σημερινή εποχή να κυριαρχεί η γενική καχυποψία για τους πολιτικούς και πόσους από αυτούς βάζουν το... χέρι στο μέλι, αλλά υπήρξαν κάποιοι στο παρελθόν, ακόμη και πρωθυπουργοί, που πέθαναν πάμφτωχοι, είτε γιατί χάρισαν την περιουσία τους είτε γιατί επέλεξαν σε όλη τους τη ζωή ένα λιτό τρόπο διαβίωσης.

Από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Ιωάννης Καποδίστριας, με τον πρώτο κυβερνήτη της χώρας να κάνει λιτή ζωή, παρότι ήταν εύπορος, όπως αναφέρει σε σχετικό αφιέρωμα η εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ. Μάλιστα, μοίρασε αρκετή από την περιουσία του στις ανάγκες του κράτους και των συμπολιτών του, ενώ αρνήθηκε να λαμβάνει το μισθό του κυβερνήτη, δηλώνοντας ότι τα ιδιαίτερα εισοδήματά του του αρκούν για να ζήσει.

Ο εκ των πρωταγωνιστών της επανάστασης του 1821 Ανδρέας Λόντος, πρώην μεγαλοκτηματίας έδωσε στον εθνικό αγώνα μεγάλο τμήμα της περιουσίας του. Έφτασε στη θέση του υπουργού Εσωτερικών και μοίρασε τα χρήματά του και τη σύνταξη που λάμβανε ως στρατηγός σε πρώην συναγωνιστές του. Τα τελευταία του χρόνια ζούσε πάμφτωχος, ξεπουλώντας τα τελευταία του υπάρχοντα, ενώ το 1846 αυτοκτόνησε.

Τα παραδείγματα από πρώην πρωθυπουργός που «έφυγαν» δίχως να έχουν περιουσία είναι πολλά από την ελληνική ιστορία. Ο Ζηνόβιος Βάλβης, που έκανε δύο θητείες ως πρωθυπουργός, ζούσε αρκετά λιτά και είχε τη συνήθεια να ντύνεται με κάπα τσοπάνου. Πέθανε πάμφτωχος το 1872 και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη.

Το ίδιο φτωχός έφυγε από τη ζωή το 1879 ο εξάκις πρωθυπουργός Επαμεινώντας Δεληγιώργης. Την επόμενη της κηδείας του η Πολιτεία χορήγησε στην οικογένειά του σύνταξη 500 δραχμών το μήνα, για να μην πεινάσουν τα παιδιά του.

Φτωχότερος από ότι μπήκε στην πολιτική έφυγε και ο επτάκις πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης. Είχε αναγκαστεί να πουλήσει σχεδόν ολόκληρη την πατρική του περιουσία, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του έμενε σε νοικιασμένο σπίτι.

Ανάλογη στάση κράτησε και ο Γεώργιος Καφαντάρης, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός το 1924. Όταν μάλιστα πληροφορήθηκε ότι κάποιος πολιτικός μηχανικός θέλησε να του παραχωρήσει δωρεάν κάποιο σπίτι για να μείνει, καθώς γνώριζε τα οικονομικά και προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, αρνήθηκε κατηγορηματικά, δηλώνοντας πού ξέρω τι αξιώσεις θα προβάλει και τι θέματα θα έχει να επιλύσει για να προτείνει τέτοιο πράγμα. Χρειάστηκε να κάνει συμβολαιογραφικό έγγραφο ο πολιτικός μηχανικός, στο οποίο δήλωνε ρητά ότι δεν θα προβάλει καμία αξίωση, για να γίνει τελικά δεκτή η δωρεά του.

Τέλος, ο Νικόλαος Πλαστήρας έμεινε στην ιστορία ως φτωχός πρωθυπουργός, για τον λιτό τρόπο ζωής του. Απαγόρευε στους συγγενείς του να χρησιμοποιούν το όνομά του για δικό τους όφελος έμενε στο νοίκι, ενώ αρνήθηκε να βάλει τηλέφωνο φωνάζοντας Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πένεται και εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο; Μάλιστα, είχε επιστρέψει ένα χρυσό στυλό που του είχε στείλει ο εκδότης Δημήτρης Λαμπράκης, ενώ στο σπίτι του κοιμόταν σε στρατιωτικό ράντσο. Όταν πέθανε το 1953, άφησε μόνο 216 δραχμές στην ψυχοκόρη του, δέκα δολάρια και μία προφορική διαθήκη ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.


 

http://www.iefimerida.gr/news/185328/ellines-prothypoyrgoi-poy-pethanan-stin-psatha-ezisan-lita-harisan-perioysies-efygan