Τρίτη 28 Ιουνίου 2016


ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΠΑΠΑΧΡΟΝΗΣ: Ο ΕΜΜΟΝΙΚΟΣ ΒΙΑΣΤΗΣ-«ΔΡΑΚΟΣ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ» ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ


 


Μπορεί ο 52χρονος σήμερα Κυριάκος Παπαχρόνης να κυκλοφορεί ελεύθερος και να ζει σε ένα προάστιο της Λάρισας, απομονωμένος και πιθανότατα περιθωριοποιημένος λόγω της πρότερης εγκληματικής του δράσης, ωστόσο, όπως όλα δείχνουν, ο ίδιος επιδιώκει την επανένταξή του στην κοινωνία έστω και μέσω ηλεκτρονικών συναναστροφών.

Πατώντας κάποιος στο Facebook το όνομα Κυριάκος Παπαχρόνης θα δει να εμφανίζονται δύο προφίλ του ανθρώπου αυτού που πριν από 30 χρόνια συγκλόνισε με τις πράξεις του την κοινή γνώμη, προκαλώντας ένα κύμα εγκληματοφοβίας στις γυναίκες της χώρας, που ένιωθαν εν δυνάμει θύματα του άγνωστου μέχρι τότε δράκου.

Στα δεκαεννέα του χρόνια, όντας έφεδρος αξιωματικός και υπηρετώντας στην 5η Μοίρα των ΛΟΚ στη Δράμα, ο νεαρός Παπαχρόνης ξεκινά τη δράση του, κινούμενος μεταξύ Θεσσαλονίκης, Δράμας, Καβάλας και Ξάνθης. Βιασμοί, ανατριχιαστικές δολοφονίες γυναικών, καθώς και βομβιστικές επιθέσεις σε αεροδρόμια θα του αποδώσουν το προσωνύμιο Ο δράκος της Δράμας, με το σκοτάδι να αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχό του. Ο Παπαχρόνης συλλαμβάνεται τελικά τον Δεκέμβριο του 1982 από την Ασφάλεια Δράμας και κατηγορείται για δύο βιασμούς, πέντε απόπειρες βιασμού, πέντε ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως και τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας.

Καταδικάζεται δις εις θάνατον, η ποινή μετατρέπεται σε ισόβια και 23 χρόνια μετά είναι και πάλι ελεύθερος. Ο ίδιος ο δράστης είχε αποδώσει την εμμονή του με τη θυματοποίηση του γυναικείου φύλου, όταν σε ηλικία 13 ετών επισκέφθηκε με τους φίλους του έναν οίκο ανοχής. Κατά τον ίδιο, η ιερόδουλη με την οποία ήρθε σε επαφή τού μίλησε ειρωνικά και προσέβαλε τον ανδρισμό του, με αποτέλεσμα να πληγεί σε τέτοιο σημείο, ώστε να αποφασίσει να εκδικηθεί σκληρά το γυναικείο φύλο. Κατά την απολογία του είχε παραδεχτεί μεταξύ άλλων ότι αν δεν τον έπιαναν, θα συνέχιζε την εγκληματική του δράση κατά των γυναικών, απέναντι στις οποίες, έτρεφε ιδιαίτερο μίσος το οποίο μετατρεπόταν σε ικανοποίηση κάθε φορά που τις χτυπούσε. Θόλωνε το μυαλό μου. Ήθελα να χτυπήσω. Έφτανα στο μεγαλείο. Τη χτυπούσα, τελείωνε...  

Όπως αναφέρουν μάλιστα εφημερίδες της εποχής όταν οδηγήθηκε στον ανακριτή, αμέσως μετά τη σύλληψή του, έσπασε και τα ομολόγησε όλα τη στιγμή εκείνη που άκουσε τον ήχο των τακουνιών που φορούσε η γραμματέας! Ο Κυριάκος Παπαχρόνης, έπειτα από 21 χρόνια και 6 μήνες στη φυλακή, έκανε αίτηση αποφυλάκισης και αποφυλακίστηκε τον Δεκέμβριο του 2004, σε ηλικία 44 ετών, με περιοριστικούς όρους. Κατά την αποφυλάκισή του από τις Φυλακές Λάρισας ο ίδιος είχε δηλώσει: Πριν από 22 χρόνια, παρασυρόμενος από την ακρισία της ηλικίας και κυρίως από τις φαυλεπήβολες συναναστροφές μου, πουλήσαμε όλοι μας τις ψυχές μας στον Εωσφόρο -όπως ο Φάουστ- κι εγώ προσωπικά έχασα, λαμβάνοντας εξοντωτική ένδικη μισθαποδοσία. Ζητώ από τη θεσπίζουσα πολιτεία, από την κοινή γνώμη, συγγνώμη από «μέσης ψυχής» για εκείνα τα απεχθή φορτία των ανομιών μου και υπόσχομαι στο εφεξής να διαβιώ «εν αγνεία και σεμνή πολιτεία...» και φυσικά «άμεμπτος εν παντί..


ΤΑ ΕΡΩΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, Η ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΦΙΛΟΙ

Το συγκλονιστικότερο ωστόσο της υπόθεσης Παπαχρόνη είναι ότι παρ’ όλες τις πράξεις του, όσο βρισκόταν έγκλειστος στις φυλακές άρχισε να λαμβάνει ερωτικά γράμματα από γυναίκες που δήλωναν τρελά ερωτευμένες μαζί του εκφράζοντας κάθε είδους θαυμασμό στο πρόσωπό του. Γράμματα πάθους που ερμηνεύτηκαν από πολλούς ψυχολόγους ως αρρωστημένη εμμονή, ως σύνδρομο που πηγάζει από το μίσος που ενδόμυχα μπορεί να κρύβει μια γυναίκα απέναντι στο ίδιο της το φύλο.

Ωστόσο ο δράκος της Δράμας όχι μόνο συνέχισε να είναι ποθητός σε μια μερίδα του ασθενούς φύλου και μετά την αποφυλάκισή του, αλλά λίγο διάστημα αργότερα προχώρησε και εις... αρραβώνα με τη Λίνα Τόλιου, με την οποία είναι μέχρι σήμερα αρραβωνιασμένος. Μάλιστα η εν λόγω γυναίκα δεν διστάζει να του αποδίδει ενίοτε κολακευτικούς χαρακτηρισμούς μέσω Facebook, όπως αυτούς που έχει αναρτήσει κάτω από μια φωτογραφία του που τον δείχνει ημίγυμνο μέσα στη φυλακή: Σώμα φυσικό χωρίς τρομπάρισμα...! Λιώνω για σένα...! Και ποια δεν θα έλιωνε μωρό μου για εσένα... Την ίδια στιγμή, ένα status που ο ίδιος ο Παπαχρόνης έχει αναρτήσει στο profile του προκαλεί περίεργους συνειρμούς. Ο δράκος της Δράμας αναφέρει χαρακτηριστικά: Αν πιάσεις μια καρδερίνα και την πνίξεις από ζήλια, επειδή αυτή έχει φτερά ενώ εσύ όχι, τότε σου αξίζει να πεθάνεις μέσα στη φυλακή. Αν της δώσεις ένα φιλί στο ράμφος κι έπειτα την αφήσεις να ξαναπετάξει τότε σου αξίζει να αποφυλακιστείς κάποτε...

Στο ένα από τα profile του στο Facebook, που είναι και ανοιχτό, μετρά 153 φίλους, ενώ αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι ανάμεσα σε αυτούς τους φίλους υπάρχουν και πολλά γνωστά ονόματα της ελληνικής showbiz: ο Μίμης Πλέσσας, η Άννα Δρούζα, η Ορθούλα Παπαδάκου, η Λίτσα Πατέρα, η Ελένη Φουρέιρα, η Άννα Βίσση, η Βούλα Πατουλίδου, ο Ζαφείρης Μελάς, η Πίτσα Παπαδοπούλου, η Ελένη Φιλίνη, η Καίτη Φίνου, ο Βασίλης Τερλέγκας και η Τζούλια Αλεξανδράτου φέρονται να είναι διαδικτυακοί φίλοι του, ενώ την ίδια στιγμή η αρραβωνιαστικιά του δηλώνει φίλη με τη Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν δημοσιογραφικές πηγές, τα παραπάνω πρόσωπα, πάνω στην ανάγκη τους να κάνουν συνεχώς νέους φίλους στο Facebook και να αυξήσουν το fun club τους, δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να δουν εάν ο άνθρωπος που τους στέλνει αίτημα φιλίας και εκείνοι αποδέχονται, έχει καταδικαστεί στο παρελθόν για πολύ σοβαρά αδικήματα που είχαν προκαλέσει σάλο στο πανελλήνιο και αβάσταχτο πόνο στις οικογένειες των θυμάτων.

 


ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΝ ΠΕΘΑΝΕΙ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΕΛΙΣΑΒΕΤ


ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΧΑΟΣ

ΘΑ ΕΠΗΡΕΑΣΤΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΡΩΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ


της Σταυρούλας Μπρούστα

 

Η Βασίλισσα Ελισάβετ ΙΙ της Αγγλίας είναι 88 χρονών και στις 9 Σεπτεμβρίου θα πάρει το ρεκόρ μακροημέρευσης στον Βρετανικό θρόνο από την μεγάλη προ-γιαγιά της Βασίλισσα Βικτωρία. Τι θα συμβεί όμως όταν πεθάνει; Βρίσκεται στο θρόνο από το 1952 και κατά τη διάρκεια της βασιλείας της έχουν αλλάξει 12 πρωθυπουργοί, καθώς και 12 Αμερικανοί πρόεδροι. Ωστόσο δεν θα ζει για πάντα και ο θάνατος της θα σημάνει μία τεράστια οικονομική καταστροφή, όχι μόνο για τη Βρετανία, αλλά για όλες τις χώρες του πλανήτη που υπήρξαν αγγλική αποικία.

Κατ’ αρχάς για 12 μέρες η Μεγάλη Βρετανία θα βυθιστεί στο πένθος: οι τράπεζες και το χρηματιστήριο θα κλείσουν, κανείς δεν θα πηγαίνει στην δουλειά και όλοι θα μιλούν και θα ασχολούνται μόνο με αυτό το τραγικό γεγονός. Σύμφωνα με το Business Insider, ειδικά την ημέρα της κηδείας θα χαθούν δισεκατομμύρια από την βρετανική οικονομία. Ειδικότερα, η απώλεια στο ΑΕΠ που θα ακολουθήσει το θάνατο της βασίλισσας, θα είναι μεταξύ 1,2 και 6 δισεκατομμυρίων στερλινών, χώρια το κόστος των εκδηλώσεων και της κηδείας. Αν πεθάνει σε εργάσιμη μέρα, το χρηματιστήριο του Λονδίνου, καθώς και χιλιάδες άλλες εταιρείες θα κλείσουν σε ένδειξη πένθους, γεγονός που θα έχει σοβαρές οικονομικές απώλειες.

Παράλληλα, το BBC θα ακυρώσει όλα τα κωμικά σόου, όπως είχε κάνει και το 1952 με το θάνατο του Γεωργίου του VI, ενώ ο πρίγκιπας Κάρολος ίσως αλλάξει το όνομά του, όπως αλλαγή θα χρειαστούν και οι στίχοι του εθνικού ύμνου της Μεγάλης Βρετανίας: Το God Save The Queen θα πρέπει να αλλάξει σε God Save The King, όπως γράφτηκε για τον βασιλιά Γεώργιο το 1948. Επίσης θα αλλάξουν τα κράνη των αστυνομικών, τα διαβατήρια και τα γραμματόσημα στα οποία παρουσιάζεται η Βασίλισσα. Κρίνοντας από την μαζική υστερία που επικράτησε με τον θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα, τότε στην περίπτωση της βασίλισσας αναμένεται να γίνει πανικός αφού το μεγαλύτερο μέρος του Αγγλικού πληθυσμού δεν μπορεί να φανταστεί τη ζωή του χωρίς την ηγεμονία της Βασίλισσας Ελισάβετ.

Σε περίπτωση που η βασίλισσα πεθάνει στο παλάτι ή σε νοσοκομείο, ιδιωτικά, το Μπάκινγκχαμ έχει ήδη έτοιμο ένα σχέδιο (το επονομαζόμενο Bridge) για το πώς και πότε θα ανακοινώσουν το θάνατο της. Αν όμως ο θάνατος της βασίλισσας είναι ξαφνικός ή και δημόσιος, όπως της Νταϊάνα, τότε η είδηση θα βγει εκτός ελέγχου. Όπως δήλωσε πρώην Βρετανός πρέσβης, πολλά θα κριθούν από το πώς θα πεθάνει η βασίλισσα, αν είναι κάτι αναμενόμενο ή έκτακτο. Στη συνέχεια, το επίσημο συμβούλιο θα ανακοινώσει το βασιλιά της χώρας, με τυπική διαδικασία, αφού θα είναι ο πρίγκιπας Κάρολος, ο οποίος όμως μπορεί να μεταφέρει απευθείας το δικαίωμα του θρόνου στον γιο του Γουίλιαμ.

Όσο για τη βασίλισσα, η σωρός της θα παραμείνει σε λαϊκό προσκύνημα στο Westminster Hall για τρεις μέρες, ενώ η κηδεία της θα γίνει 12 μέρες μετά τον θάνατό της και αναμένεται να την παρακολουθήσουν πάνω από 2,5 δισ. κόσμου σε όλο τον πλανήτη, ενώ περίπου 1.000.000 κόσμος θα ακολουθήσουν την νεκρώσιμη πομπή. Η ενθρόνιση του νέου βασιλιά θα γίνει έναν χρόνο μετά τον θάνατο της βασίλισσας, με τον Κάρολο να έχει την δυνατότητα από την πρώτη μέρα που θα οριστεί βασιλιάς να ασκήσει να καθήκοντά του.

 

http://www.iefimerida.gr/news/194943/ti-tha-symvei-pethanei-i-vasilissa-elisavet-pagkosmio-

ΠΟΣΟ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΟΙ ΤΣΑΜΗΔΕΣ ΤΗΝ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ


γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας.
 

Οι Τσάμηδες  είναι απόγονοι εξισλαμισμένων πληθυσμών της Θεσπρωτίας, οι οποίοι συνεργάσθηκαν το 1941-44 με τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές και αποχώρησαν στην Αλβανία για να αποφύγουν τη σύλληψη και την προσαγωγή τους στα ελληνικά δικαστήρια. Το αίτημα της επιστροφής τους στην Ελλάδα, καθώς και της αποδόσεως των περιουσιών τους, οι οποίες δημεύθηκαν, δεν τίθεται απλώς από κάποια σωματεία ή από  εθνικιστικούς κύκλους. Πρόκειται για ενιαία γραμμή των δύο μεγάλων κομμάτων της γείτονος χώρας.
Βεβαίως η Τουρκία υποστηρίζει κάθε ανθελληνική εκδήλωση, αλλά η πολιτική του Πρωθυπουργού Έντι Ράμα και του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι σαφής και προδιαγεγραμμένη προ πολλών ετών. Το Τσάμικο αποτελεί την αιχμή του δόρατος κατά της Ελλάδος και αποτελεί  αντιπερισπασμό στο υπαρκτό πρόβλημα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Οι Αλβανοί φωνασκούν για τα ανύπαρκτα δικαιώματα των Τσάμηδων για να μην ακούγονται οι φωνές των καταπιεσμένων Ελλήνων που ζουν στην Αλβανική επικράτεια.
Ταυτοχρόνως το ζήτημα των Τσάμηδων εντάσσεται στον γενικότερο σχεδιασμό της Μεγάλης Αλβανίας, την οποία προσφάτως μετονόμασαν σε Φυσική Αλβανία, όνομα που θεωρείται πιο εύηχο. Η θεωρία αυτή διδάσκεται στα σχολεία, προβάλλεται με χάρτες, υποστηρίζεται από την κυβέρνηση Ράμα και αποτυπώθηκε προ εικοσαετίας στο επίσημο Εθνικό Δόγμα της Ακαδημίας Επιστημών των Τιράνων. Η Φυσική Αλβανία, δηλαδή η θεωρία ότι τα φυσικά σύνορα της Αλβανίας πρέπει να διευρυνθούν για να περιλάβουν όλους τους Αλβανούς των Βαλκανίων, χαρακτηρίζει αλβανικά εδάφη την ελληνική Ήπειρο μέχρι την Πρέβεζα, περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας, όλες τις δυτικές επαρχίες των Σκοπίων, τμήμα της Σερβίας, το νότιο τμήμα του Μαυροβουνίου και φυσικά  το Κόσσοβο.
Είδαμε ότι το 2014, όταν Αλβανοί φίλαθλοι και ποδοσφαιριστές υποστήριξαν τη Φυσική Αλβανία με ιπτάμενο χάρτη σε γήπεδο του Βελιγραδίου, η κυβέρνηση του Έντι Ράμα τούς συνεχάρη. Ο άμεσος και πιο αδύναμος στόχος του αλβανικού εθνικισμού είναι το κράτος των Σκοπίων, όπου η πολυάριθμη αλβανική κοινότητα (30% του πληθυσμού) προς το παρόν μεν έχει ανακηρύξει τις δυτικές επαρχίες σε αυτόνομη Ιλλυρίδα με αλβανικές σημαίες στα δημαρχεία και με απαγόρευση εισόδου των Σλάβων Σκοπιανών αστυνομικών, ετοιμάζεται δε να αποσχισθεί από την ΠΓΔΜ και να ενωθεί με τους ομοεθνείς αλβανούς του Κοσσόβου. Ήδη στον διεθνή τύπο δημοσιεύονται σενάρια για πιθανή διάλυση των Σκοπίων (βλέπε New Statesman, 6.6.2016).
Η  ελληνική αντίδραση στις συνεχιζόμενες αλβανικές προκλήσεις πρέπει να έχει δύο πυλώνες: Α) Να ζητήσουμε αντικειμενική απογραφή της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας ως προϋπόθεση για την προσέγγιση μεταξύ Ευρ. Ενώσεως και Αλβανίας. Β) Να υπενθυμίσουμε ότι βάσει του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας του 1914 η Αλβανία αποδέχθηκε καθεστώς Αυτονομίας στη Βόρειο Ήπειρο. Απαιτείται δυναμική πολιτική.

 

Άρθρο στην εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Σάββατο 18/Κυριακή 19 Ιουνίου 2016

 

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016


ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΗΣ ΟΛΓΑΣ


Κάθε Σαλονικιός με ενδιαφέρον για το μεταφυσικό έχει ακούσει για τους μύθους και τις φήμες που κυκλοφορούν για το κτίσμα επί της Βασιλίσσης Όλγας στον αριθμό 261-263 ή μήπως να έλεγα καλύτερα το Στοιχειωμένο Σπίτι. Οι ιστορίες πολλές και συγκεχυμένες, κοινός παράγοντας όμως όλων είναι το τραγικό όπως και το υπερφυσικό.

Η ιστορία του κτιρίου ξεκινά το 1919, όταν κτίστηκε. Από την αρχή, η όλη υπόθεση ήταν προβληματική, αφού ο δεύτερος όροφος του σπιτιού κατέρρευσε δυο φορές το 1919, πριν ολοκληρωθεί το χτίσιμο και οι μελέτες έδειξαν ότι ήταν κομμένο το μπετόν. Σαν σύμπτωση θα έλεγε κανείς, σήμερα, ο δεύτερος όροφος είναι γκρεμισμένος ακριβώς στα ίδια σημεία που γκρεμιζόταν και τότε! Αναφορές λένε ότι αρχικά ήταν ένα καζίνο το οποίο επισκεπτόντουσαν πολλοί Εβραίοι. Έπειτα όμως από κάποια χρόνια, την εποχή της κατοχής, φημίζεται πως έγινε κέντρο βασανιστηρίων για πολλούς Εβραίους µε αποτέλεσμα το σπίτι να έχει θεωρηθεί από πολλούς μέρος με αρνητική ενέργεια. Το σπίτι αυτό, το συνοδεύει μια μεγάλη παλιά κατάρα και όποιος προσπαθήσει να το γκρεμίσει κινδυνεύει να πεθάνει.

Ερχόμενοι στην δεκαετία του ’80 η ιστορία θέλει δύο εργολάβους να αναλαμβάνουν την κατεδάφισή του. Όμως την ημέρα που υπέγραψαν τα συμβόλαια για το ξεκίνημα της εργολαβίας, ο ένας πέθανε από την καρδιά του και ο άλλος σκοτώθηκε σε τροχαίο ταξιδεύοντας για Αθήνα, κάνοντας πολλούς να πιστέψουν πως το σπίτι είναι στοιχειωμένο από όσους χάθηκαν σε αυτό βρίσκοντας τραγικό θάνατο. Πνεύματα νεκρών που βρίσκονται εγκλωβισμένα στη διάσταση µας, προσπαθώντας να αποκαταστήσουν τον άδικο τρόπο που πέθαναν.

Μία άλλη ιστορία θέλει μια οικογένεια τσιγγάνων να είχε νοικιάσει τον πρώτο όροφο ως κατάλυμα για να μείνει κάποιες μέρες. Το ίδιο βράδυ όμως, έφυγαν χωρίς να πουν τίποτα σε κανέναν. Ειπώθηκε, πως ακούγανε τρομερούς θορύβους και ουρλιαχτά να έρχονται από τα δωμάτια και από το ανεξερεύνητο υπόγειο.

Μυστηριώδης παραμένει η ιστορία ενός φωτογράφου Θεσσαλονικιού, ο οποίος πήγε να φωτογραφίσει το οίκημα. Δεν μπόρεσε όμως διότι ένιωσε σύρματα να πιέζουν το στομάχι του και η φωτογραφική του μηχανή έπεσε κι έσπασε. Τότε αποφάσισε να ηχογραφήσει ήχους με ένα μαγνητοφωνάκι που πάντα κουβαλούσε μαζί του. Αργότερα, έβαλε να ακούσει και πάλι την κασέτα. Ανάμεσα στη βουή από τα αμάξια της Βασιλίσσης Όλγας και τα γαβγίσματα ενός σκύλου, υπήρχε ένα «κενό» 7 δευτερολέπτων. Ξαναέβαλε την κασέτα να ακούσει πιο προσεχτικά και άκουσε κάτι σαν βαριά βήματα να σέρνονται και να πλησιάζουν αλλά και κάτι ψιθύρους που δεν καταλάβαινε τι έλεγαν…

Κατά καιρούς ακόμη, είχε ειπωθεί πως τα βράδια ακούγονται περίεργοι θόρυβοι, κραυγές που στοιχειώνουν την σκέψη των γύρω κατοίκων, κρύσταλλα που σπάνε, καθώς και φώτα που αναβόσβηναν μόνα τους, ρίχνοντας περισσότερο σκοτάδι στην όλη υπόθεση.

Ίσως όλα αυτά να είναι μυθεύματα των κατοίκων της περιοχής και άλλων που θέλουν να τροφοδοτήσουν με φόβο και μυστήριο την φαντασία ατόμων που δεν αφήνουν τέτοια περιστατικά απαρατήρητα. Ίσως πάλι να είναι εν μέρει αλήθεια. Τόσα και τόσα έχουμε ακούσει κατά καιρούς για τα θορυβοποιά πνεύματα που κάνουν αισθητή την παρουσία τους, προκαλώντας μετακινήσεις αντικειμένων.

Για καλό και για κακό, στην περίπτωση που όλα αυτά αληθεύουν, αποφύγετε τις νυκτερινές διελεύσεις έξω από το κτίσμα της Βασιλίσσης Όλγας με τον αριθμό 261-263 ή καλύτερα κατά γενική ομολογία όλων το Στοιχειωμένο Σπίτι.

 

Αλέξανδρος Μπουκουβάλας


  

http://roadstory.gr/αποκλειστικο-αφιερωμα-αστικοί-μύθοι-2/

ΦΥΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΜΕΓ’ ΑΛΕΞΑΝΤΡΟΥ



ή

Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Μακεδόνος.

Βίος, Πόλεμοι και Θάνατος Αυτού.

«Το Παραμύθι του Μεγ’ Αλέξαντρου» ή ο «Μύθος του Αλεξάνδρου», όπως συνήθως ονομάζεται από τους λογίους η θρυλική εκείνη ιστορία του βίου, των άθλων και των ταξιδιών του μεγάλου Μακεδόνα βασιλέα, που δημιούργησε η λαϊκή φαντασία, αιώνες ύστερα από το θάνατό του, στάθηκε για τη μεσαιωνική Ευρώπη και Ασία, ό,τι περίπου η Ιλιάδα και η Οδύσσεια για τον Αρχαίο Κόσμο.
Το ανάγνωσμα αυτό, με μορφή είτε ποιημάτων, είτε πεζών διηγημάτων, είχε, ίσα με το τέλος του 16ου αιώνα, μία αφάνταστη δημοτικότητα σε όλες τις χώρες και σε όλες τις τάξεις. Την αρχική ελληνική έκδοση, από το 2 ή 3 αιώνα μ.Χ. επακολούθησαν μεταφράσεις ή διασκευές στις περισσότερες ασιατικές και ευρωπαϊκές γλώσσες.
Η ανατολική παράδοση παριστάνει τον Αλέξανδρο μεγάλο ταξιδιώτη και τολμηρό θαλασσοπόρο, που σκίζει ωκεανούς και ερημιές, αναζητώντας περιπέτειες και διψώντας να πλουτίσει τις γνώσεις του. Ανακαλύπτει τις πηγές του Νείλου, ερευνά τη Βόρειο Αφρική, φτάνει ως τα ακρότατα σημεία της Ανατολής και της Δύσης, από το Θιβέτ και την Κίνα ως την Ισπανία και τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Σε όλα αυτά υπάρχουνε, βέβαια, αναμνήσεις από τις πραγματικές εκστρατείες του Αλέξανδρου, αλλά είναι φανερή επίσης η επίδραση των παλαιότερων μύθων που περιγράφουν τις περιπλανήσεις του Ηρακλή και του Οδυσσέα. Διατήρησε, δηλαδή, ο θρύλος τα κύρια χαρακτηριστικά του μεγάλου Βασιλιά, την παλικαριά του, τη σωματική του ρώμη και αντοχή, την ακατάσχετη του ενεργητικότητα, την φιλομάθεια του και την περιέργεια του για τις ξένες θρησκείες και φιλοσοφίες, τη μανία για κατακτήσεις και τη δίψα για περιπλανήσεις, που τον φέρανε πραγματικά ως τον Όξο και τον Ινδό ποταμό -δηλαδή ως τα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου- μα όλα αυτά τα σκέπασε μ’ ένα πυκνό πέπλο φαντασίας και μυθολογίας.

 

Α.Α. Πάλλης

 


ΧΙΡΟΣΙΜΑ: Η ΠΥΡΗΝΙΚΗ «ΥΠΟΓΡΑΦΗ» ΤΟΥ ΧΑΡΙ ΤΡΟΥΜΑΝ


Πόσους Γιαπωνέζους να σκοτώσαμε άραγε, αναρωτήθηκε ο σμηναγός Ρόμπερτ Α. Λιούις βλέποντας την πελώρια στήλη καπνού να θεριεύει και να ανυψώνεται, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, σε σχήμα μανιταριού μέχρι τα 15.000 μέτρα πάνω από την πόλη της Χιροσίμα. Η περιέργεια που ένιωθε εκείνο το πρωινό της 6ης Αυγούστου 1945 ο Αμερικανός αξιωματικός, συγκυβερνήτης του βομβαρδιστικού Β-29 με το όνομα Ενόλα Γκέι και καταγράφηκε λεπτομερώς στο ημερολόγιο του αεροσκάφους, ήταν δικαιολογημένη. Ποτέ μέχρι στιγμής δεν είχε χρησιμοποιηθεί κατά μιας πόλης όπλο παρόμοιας ισχύς και καταστροφικότητας όπως η πυρηνική βόμβα ουρανίου με το όνομα Μικρό Αγόρι (Little Boy), η οποία είχε ισοπεδώσει λίγο νωρίτερα την Χιροσίμα.

Την ερώτηση του σμηναγού συνόδευε η φλογερή επιθυμία να σηματοδοτήσει αυτή η μαζική σφαγή επιτέλους τη λήξη ενός αιματηρού παγκόσμιου πολέμου που ήδη είχε στοιχίσει την ζωή περισσότερων από 320.000 Αμερικανών στρατιωτών -αλλά και άλλων δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Και όντως, η πυρηνική βόμβα της Χιροσίμα, μαζί με αυτή που ισοπέδωσε τρεις μέρες αργότερα το Ναγκασάκι, σφράγισαν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Η επίσημη θέση των Η.Π.Α., όπως έχει ειπωθεί επανειλημμένα, αναφέρει ότι ο πυρηνικός όλεθρος ήταν αναγκαίος προκειμένου να λήξει ο πόλεμος μια ώρα αρχύτερα, για να αναγκαστεί η ανυποχώρητη ηγεσία της Ιαπωνίας να συνθηκολογήσει άνευ ορών και να σωθούν έτσι οι ζωές αμέτρητων Αμερικανών στρατιωτών, αλλά και Γιαπωνέζων πολιτών από περαιτέρω πολεμικά δεινά. Πολλοί ιστορικοί και μελετητές όμως, εξετάζοντας προσεκτικά τα γεγονότα, καταλήγουν σε συμπεράσματα που έρχονται σε αντίθεση με την επίσημη θέση, χωρίς πάντως να διαψεύσουν εντελώς την όποια δόση αλήθειας περιέχει. Επισημαίνουν πάντως ότι οι πραγματικοί λόγοι για την ρίψη της βόμβας έχουν να κάνουν με την επιθυμία της αμερικανικής πολιτικής ηγεσίας να αποτρέψει την (συμφωνημένη) εισβολή της Ε.Σ.Σ.Δ. στην (υπό ιαπωνική κατοχή) Μαντζουρία και να πραγματοποιήσει μια… επίδειξη ισχύος απέναντι στον (ακόμα) σύμμαχό της, για τον οποίο εκφράζονταν ήδη φόβοι πως θα «κατακτήσει όλη την Ευρώπη».

Τέλη Ιουλίου 1945 και ενώ η ναζιστική Γερμανία είχε ήδη εδώ και μήνες ηττηθεί, οι Αμερικανοί περιμένουν πως και πως την λήξη του πολέμου με την Ιαπωνία, που ακόμα αντιστέκεται, έστω και με όλο και λιγότερες δυνάμεις. Λίγο νωρίτερα οι δυνάμεις του αμερικανικού στρατού είχαν καταφέρει να κατακτήσουν, έπειτα από μια από τις μεγαλύτερες σφαγές του πολέμου, τη νήσο Οκινάβα. Ντροπιασμένοι από την ήττα, οι δυο αρμόδιοι Ιάπωνες στρατηγοί κάνουν με κάθε επισημότητα χαρακίρι. Τους Αμερικανούς όμως του περιμένουν πολύ χειρότερα δεινά. Απομένει η εισβολή στην ίδια την Ιαπωνία, όπου, όπως λέγεται, οι Ιάπωνες ετοιμάζονται να προβάλλουν την πιο σθεναρή αντίσταση. Τα σενάρια που επεξεργάζεται το αμερικανικό επιτελείο κάνει λόγο για παράταση του πολέμου μέχρι την άνοιξη του 1946, καθώς και για 500.000 με δυο εκατομμύρια νεκρούς Αμερικανούς στρατιώτες. Η ρίψη της βόμβας μοιάζει με «εύκολη λύση» για τη λήξη του πολέμου.

Ανταποκρίνονταν όμως αυτά τα σενάρια στην πραγματικότητα και ήταν «αναγκαία» η χρήση της πυρηνικής βόμβας, έστω και για… «ανθρωπιστικούς» λόγους; (Οι Αμερικανοί πάντα προσπαθούν να «νομιμοποιήσουν» κάθε άσκηση βίας εκ μέρους τους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, προβάλλοντας ως δικαιολογία «ανθρωπιστικούς λόγους»). Τα αμερικανικά βομβαρδιστικά ισοπέδωναν σε καθημερινή βάση τις ιαπωνικές πόλεις προκαλώντας εκατόμβες θυμάτων. Ο πρώην (εκείνη την εποχή πια) πρωθυπουργός της Βρετανίας Ουίνστον Τσώρτσιλ έγραψε αργότερα στα απομνημονεύματά του: Στο τέλος Ιουνίου ο ιαπωνικός στόλος ουσιαστικά δεν υπήρχε πια. Στα ίδια τα νησιά της Ιαπωνίας επικρατούσε τέτοιο χάος, ώστε η ζωή σχεδόν είχε σταματήσει. Ο Τσόρτσιλ αναφέρει ακόμα ότι ο Γιαπωνέζος πρίγκιπας Κονόγιε, κατόπιν εντολής του αυτοκράτορα της Ιαπωνίας ο οποίος δεν επιθυμούσε να συνεχιστεί η αιματοχυσία, σκόπευε να ζητήσει την μεσολάβηση της Ε.Σ.Σ.Δ. για να λήξει ο πόλεμος.

Παράλληλα, δεν τάσσονταν όλοι οι στρατιωτικοί σύμβουλοι του Αμερικανού προέδρου Τρούμαν υπέρ του βομβαρδισμού. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ο γενικός επιτελάρχης του Τρούμαν, ο ναύαρχος Λίχι, δεν καταδεχόταν ούτε καν να ονομάσει βόμβα το νέο όπλο, χαρακτηρίζοντάς το απλά ένα δηλητηριώδες πράγμα και ο οποίος δεν ήθελε α πιστέψει ότι μπορεί κανείς να κερδίσει τον πόλεμο σκοτώνοντας γυναίκες και παιδιά.

Την απόφαση να ρίξουν οι Αμερικανοί την βόμβα την πήρε ο πρόεδρος Τρούμαν. Η τελειωτική απόφαση για το πότε και που θα χρησιμοποιούταν η ατομική βόμβα ήταν δική μου, δήλωσε αργότερα. Και ο ίδιος δεν άφησε καμία αμφιβολία ότι «πρέπει να χρησιμοποιηθεί».

Ο Χάρι Τρούμαν, γιος ενός εμπόρου αλόγων από το Μισούρι, που έγινε πρόεδρος των Η.Π.Α. μετά το θάνατο του εκλεγμένου προκατόχου του Φράνκλιν Ντιλάνο Ρούσβελτ στις 12 Απριλίου 1945, ασχολήθηκε με πολλά επαγγέλματα στη ζωή του. Αλλά την κλίση του για την πολιτική την ανακάλυψε -δίνοντας παράλληλα και τα διαπιστευτήρια για την αξία του ως μελλοντικός ηγέτης παγκόσμιας υπερδύναμης- μόνο όταν… χρεοκόπησε ως ιδιοκτήτης ενός μικρού καταστήματος που πουλούσε κορδόνια, κλωστές και ραπτικά υλικά. Σημαντικά μαθήματα ενδέχεται να πείρε και από τον μέντορά του, τον πρόεδρο της κομματικής επιτροπής στην πολιτεία του Μισούρι, τον Τομ Πέντεργκαστ, ο οποίος πέρασε αργότερα ένα μεγάλο μέρος της ζωής του πίσω από της φυλακής τα σίδερα.

Την πυρηνική βόμβα ο Τρούμαν την είχε κληρονομήσει από τον προκάτοχό του Ρούσβελτ. Οι Αμερικανοί είχαν προχωρήσει στο πρόγραμμα κατασκευής πυρηνικής βόμβας (Πρόγραμμα Μανχάταν) από το 1941 και εξαιτίας του φόβου ότι θα τους προλάβουν οι Ναζί, που επίσης σχεδίαζαν την ανάπτυξη του ίδιου όπλου. Για την κατασκευή της εργάστηκαν 120.000 άνθρωποι και επενδύθηκαν δυο δισεκατομμύρια δολάρια (αξίας εκείνης της εποχής). Αλλά εξακολούθησαν να προχωρούνε, άγνωστο ακριβώς γιατί, το πρόγραμμα τους ακόμα και μετά τις αρχές του 1945, όταν πλέον ήταν βέβαιο ότι η Βέρμαχτ είχε ηττηθεί ολοκληρωτικά, ότι δεν απέμενε πολύς χρόνος ακόμα μέχρι την ολοκληρωτική κατάρρευση του Γ΄ Ράιχ και ότι οι Γερμανοί δεν θα ήταν ποτέ πλέον σε θέση να κατασκευάσουν έγκαιρα ατομική βόμβα. Η πρώτη δοκιμή ατομικής βόμβας έγινε στις 16 Ιουλίου 1945 στην έρημο του Νέου Μεξικού. Ο υπεύθυνος του όλου προγράμματος, ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, σκέφτηκε εκείνη την στιγμή μια φράση από το ινδουιστικό κείμενο Μπαγκαβάτ Γκίτα: Μετατράπηκα σε θάνατο, σε εξολοθρευτή κόσμων.

Ο Τρούμαν, μάλλον, έκανε πιο χειροπιαστές σκέψεις. Έλαβε την είδηση για την επιτυχημένη πυρηνική δοκιμή στην διάρκεια της Διάσκεψης του Πότσνταμ. Έμαθε για την έκρηξη λίγο πριν την έναρξη της διάσκεψης. Babies satisfactorily born, τον πληροφόρησαν (τα μωρά γεννήθηκαν με ικανοποιητικό τρόπο). Μετά την λήξη της συνεδρίασης είπε στον Στάλιν ότι πλέον διαθέτουμε ένα πολεμικό μέσο με εξωπραγματική καταστροφική δύναμη. Ο αρχηγός του Κρεμλίνου υποδέχτηκε την ανακοίνωση ευγενικά, αλλά χωρίς περιέργεια. Ήταν ήδη πολύ καλά πληροφορημένος για τις εξελίξεις. Η κατασκοπεία των Σοβιετικών λειτουργούσε με ικανοποιητικό τρόπο, και οι κατάσκοποί τους βρισκόντουσαν παντού στις Η.Π.Α. σε θέσεις-κλειδιά. Μεταξύ τους συγκαταλέγονταν, για παράδειγμα, και ο υψηλόβαθμος Αμερικανός διπλωμάτης Όλγκερ Χις, που ήταν προσωπικός σύμβουλος του Ρούσβελτ στην διάσκεψη της Γιάλτας, τον Φεβρουάριο του 1945.

Στην Γιάλτα ο Ρούσβελτ (με τις συμβουλές του πράκτορα Χις, όπως τουλάχιστον δήλωσε αργότερα ο ίδιος σε επιτροπή του Κογκρέσου) και ο Στάλιν έκλεισαν και μια μυστική συμφωνία που προέβλεπε να κηρύξει η Ε.Σ.Σ.Δ. τον πόλεμο στην Ιαπωνία μόλις ηττηθεί ολοκληρωτικά η Γερμανία. Ως αντάλλαγμα, οι Η.Π.Α. θα αναγνώριζαν, σε βάρος της Κίνας, τα δικαιώματα της Ε.Σ.Σ.Δ. στην Μαντζουρία, που εκείνη την στιγμή βρισκόταν υπό ιαπωνική κατοχή. Μέσα Αυγούστου ήταν προγραμματισμένη η έναρξη της σοβιετικής εισβολής στην Μαντζουρία.

Η πλήρης κατάρρευση της Ιαπωνίας, που όπως προαναφέρθηκε σκεφτόταν ήδη το ενδεχόμενο παράδοσης, και πολύ περισσότερο με την επικείμενη είσοδο της Ε.Σ.Σ.Δ. στον πόλεμο του Ειρηνικού. Ο Τρούμαν όμως προχώρησε στην ρίψη της βόμβας. Μήπως θα ήταν κρίμα να πάνε χαμένα τόσα χρήματα που επενδύθηκαν για την κατασκευή της, ενώ παράλληλα θα μπορούσε να αποδείξει με περίτρανο τρόπο στους Σοβιετικούς ποιος θα ήταν από εδώ και στο εξής το νέο αφεντικό, τόσο στον Ειρηνικό, όσο και σε όλο τον πλανήτη;

Υπέρ της άποψης αυτής συνηγορεί και η εξέταση των απομνημονευμάτων του Τσόρτσιλ, που αναφορικά με την χρήση της βόμβας και το δίλημμα (;) του Τρούμαν αναφέρει: Πλέον δεν χρειαζόμαστε τους Ρώσους… Τώρα δεν χρειαζόμαστε πλέον να τους ζητάμε χάρες… Δεν αμφιβάλω καθόλου πως και οι Αμερικανοί φίλοι μας σκεφτόντουσαν το ίδιο. Δεν συζητήθηκε καθόλου για το αν έπρεπε να χρησιμοποιηθεί η βόμβα ή όχι.

Να σημειωθεί ακόμα ότι ήδη 10 μέρες μετά την πρώτη δοκιμή της βόμβας, ο Τρούμαν, που κατά τα άλλα ήταν φλογερός χριστιανός και στεναχωριόταν ότι στον κόσμο υπήρχε πλέον σοβαρή έλλειψη χριστιανικής ευσπλαχνίας, ζήτησε στις 26 Ιουλίου την άνευ ορών παράδοση της Ιαπωνίας. Όμως σε κανένα σημείο του τελεσιγράφου, που με την συγκατάθεση των Ρώσων δόθηκε στην Ιαπωνία, δεν απειλούσαν οι Αμερικανοί με την χρήση ατομικής βόμβας. Μάλιστα, ο πρόεδρος είχε δώσει διαταγή για την έναρξη των προετοιμασιών για την ρίψη της βόμβας στις 25 Ιουλίου, μια μέρα πριν την παράδοση του τελεσιγράφου.

Πόσους Γιαπωνέζους σκοτώσαμε άραγε. Εκτιμάται ότι στην Χιροσίμα σκοτώθηκαν αμέσως ή αργότερα, από την ακτινοβολία, περισσότεροι από 140.000 άνθρωποι. Τρεις μέρες αργότερα έχασαν άλλοι 70.000 άνθρωποι την ζωή τους στο Ναγκασάκι από την βόμβα πλουτωνίου Παχύς Άντρας (Fat Man) που έριξε το βομβαρδιστικό με το παράξενο και αταίριαστο, ειδικά για αυτή την περίπτωση, όνομα Ο Μεγάλος Καλλιτέχνης. Μπορεί να είχαν ρίξει και άλλες βόμβες, αλλά δεν διέθεταν περισσότερες τότε οι Αμερικανοί. Η Ιαπωνία παραδόθηκε άνευ ορών. Οι ατομικές βόμβες στην Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι σήμαναν το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Ο πρόεδρος Τρούμαν έμαθε για το πεπρωμένο της Χιροσίμα από τον αξιωματικό βάρδιας της φρεγάτας Augusta, κατά το ταξίδι της επιστροφής του στις Η.Π.Α. Είναι το πιο σημαντικό γεγονός στην Ιστορία, σχολίασε ο πρώην έμπορος κορδονιών. Αργότερα παραδέχτηκε ότι σε καμία περίπτωση δεν έχασε τον ύπνο του για να συλλογιστεί τους νεκρούς από την χρήση της πυρηνικής βόμβας στην Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Μπορούσε να κοιμηθεί, είπε, πολύ καλά. Οι νεκροί των Γιαπωνέζων, είπε ο εντιμότατος κύριος πρόεδρος, ήταν απλά savages, άγριοι δηλαδή. Και τους άγριους οι Αμερικανοί ήξεραν καλά να τους χειρίζονται από την εποχή των ινδιάνικων πολέμων.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016



ΚΑΡΜΙΝΑ ΜΠΟΥΡΑΝΑ


Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

 

Κάρμινα Μπουράνα (Carmina Burana) είναι ο τίτλος μιας χειρόγραφης συλλογής πάνω από 1000 ποιημάτων και τραγουδιών που γράφτηκαν στις αρχές του 13ου αιώνα. Η αυθεντική συλλογή βρίσκεται σήμερα στην Κρατική Βιβλιοθήκη της Βαυαρίας στο Μόναχο.

ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ
Ο λατινικός τίτλος Carmina Burana ή ο αγγλικός Songs of Beuern δόθηκε το 1847 από τον Johann Andreas Schmeller. Η λέξη Beuern, που προέρχεται από το αρχαίο γερμανικό bur (μικρό σπίτι), αναφέρεται στο χωριό Benediktbeuern, στους πρόποδες των Βαυαρικών Άλπεων, το οποίο και δανείζεται το όνομά του από το ομώνυμο Αβαείο που ιδρύθηκε στην περιοχή το 733. Από έρευνες ωστόσο προέκυψε ότι το χειρόγραφο δεν δημιουργήθηκε εκεί.
Τα κομμάτια είναι σχεδόν όλα γραμμένα στα λατινικά, με κάποια να είναι γραμμένα σε μια διάλεκτο των Μεσαίων Γερμανικών και λίγα σε Αρχαία Γαλλικά: έχουμε να κάνουμε με «μακαρονικούς στίχους», μια μείξη λατινικών, γερμανικών και γαλλικών με τη δημώδη γλώσσα της εποχής εκείνης. Γράφτηκαν από σπουδαστές και κληρικούς γύρω στο 1230, όταν τα λατινικά ήταν η κοινή γλώσσα (λίνγκουα φράνκα) σε όλη την Ιταλία και τη Δυτική Ευρώπη.
Τα περισσότερα ποιήματα και τραγούδια φαίνεται να αποτελούν δημιουργία των Γολιάρδων δόκιμων κληρικών, που διακωμωδούσαν και σατίριζαν την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Η συλλογή διαιρείται σε έξι ενότητες:

• Carmina ecclesiastica, τραγούδια θρησκευτικού περιεχομένου.

• Carmina moralia et satirica, ηθικά και σατιρικά τραγούδια.

• Carmina amatoria, ερωτικά τραγούδια.

• Carmina potoria, τραγούδια της ταβέρνας, για το ποτό και τα παιχνίδια.

• Ludi, θρησκευτικά έργα.

• Supplementum, παραλλαγές των προηγούμενων τραγουδιών με πρόσθετα σχόλια κριτικής.

Η πρώτη ενότητα έχει χαθεί κι έτσι δεν υπάρχει μαρτυρία για τα χαμένα ποιήματα. Η τελευταία ενότητα δεν ανήκε αρχικά στο χειρόγραφο, αλλά είναι μια ανακατασκευή κάποιων ποιημάτων από τους μελετητές, για τα οποία υπήρχαν διαφορές και διορθώσεις. Επίσης, πολλά από τα θρησκευτικά και τα ερωτικά ποιήματα συνοδεύονται από κάποια μουσικά σημεία, που δείχνουν ότι υπάρχει κάποια μελωδία, ενώ κάποια ποιήματα έχουν και κάποιες αντίστοιχες μελωδίες που ανακαλύφθηκαν σε μεταγενέστερα χειρόγραφα.

 

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B1

 

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016


Η ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ ΕΝΑ ΑΤΟΦΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ



Η πολυσυζητημένη και δημοφιλής συγγραφέας, Χρυσηίδα Δημουλίδου, συγκλόνισε πριν δυο χρόνια το κοινό της με το τολμηρό της κοινωνικό μυθιστόρημα, ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ! Φέτος επανέρχεται με ένα ακόμη αστυνομικής χροιάς βιβλίο που θα ταράξει σίγουρα τα νερά, ενώ ίσως δεν αποδειχθεί υπερβολή αν μιλήσουμε για Το Βιβλίο της Χρονιάς! ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑ, από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο φιλήσυχος και πράος Θανάσης Βεργής απολαμβάνει μια όμορφη οικογενειακή ζωή στο γραφικό χωριό του, πλαισιωμένος από την αγαπημένη του γυναίκα, τη Μαντώ, φίλους- πρόσωπα αγνά και συντρόφους στις καθημερινές χαρές και λύπες.
Σημείο αναφοράς όλων ο καφενές του καλόκαρδου Γιώργη, με σύντροφο καθημερινό τον σιωπηλό παραγιό, Λόλιο με τα εύγλωττα μάτια… Η ζωή κυλά με τους μόχθους, τα πάθη και τις ελπίδες της κάτω από το βλέμμα του σοφού ποταμού. Τον Μάη του 1972 η απλή καθημερινότητα του Θανάση ανατρέπεται, καθώς η μονάκριβη θυγατέρα του, η πονετική Δροσιά, χάνεται στα νερά του ποταμού και το μόνο που του απομένει από αυτήν είναι η ζακετούλα της… Έναν περίπου χρόνο αργότερα, ένα ακόμη κορίτσι από παρακείμενο χωρίο εξαφανίζεται μυστηριωδώς-κι η φήμες μιλούν για απαγωγή από έρωτα.
Λίγους μήνες μετά, ένα ακόμη κορίτσι από το χωριό του Θανάση θα χαθεί την ημέρα των γενεθλίων του-με την Χωροφυλακή ανίκανη να δώσει απαντήσεις στο μυστήριο των τριών εξαφανίσεων…
20 χρόνια αργότερα μετά τον χαμό της Δροσιάς, ένα ακόμη δεκατετράχρονο κοριτσάκι βρίσκεται πνιγμένο στον ποταμό και αυτός ο πνιγμός ανοίγει ξανά τους τρεις ξεχασμένους φακέλους και οι δαίμονες ξυπνούν αυτή τη φορά ως αιμοδιψείς τιμωροί, απαιτώντας την αλήθεια που μόνο ένας ξέρει.

ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ
Η Χρυσηίδα Δημουλίδου αυτή τη φορά πλέκει ένα δυναμικό αστυνομικό μυστήριο και μας χαρίζει ένα ατόφιο κοινωνικό θρίλερ, που «τα …έχει όλα » και κόβει την ανάσα του αναγνώστη, από την πρώτη ως την τελευταία του σελίδα. Ένα βιβλίο που δύσκολα θα ξεχάσετε όσο ζείτε!
Με τη γνώριμη μεστή και ξεκούραστη γραφή της στην πιο ώριμη εκδοχή της, χωρίς καλολογικά στοιχεία και με αβίαστη ροή, η συγγραφέας, χαρτογραφεί με περισσή παραστατικότητα το σκηνικό του δράματος.
Πρόκειται για ένα τυπικό, γραφικό χωριό της Βόρειας Ελλάδας με μια φύση μαγευτική να το στολίζει- κι αδιαμφισβήτητο «άρχοντα» της περιοχής το φυσικό στοιχείο που δεσπόζει. Τον επιβλητικό ποταμό- ζωοδότη αλλά και τόπο μυστηριακό για τη λαϊκή συνείδηση, που η Χρυσιήδα ξέρει να αφουγκράζεται καλά, μεταδίδοντας όλους τους αρχέγονους φόβους, τις δοξασίες, το θρησκευτικό αίσθημα και τους κοινωνικούς κώδικες.
Γύρω από αυτό το τοπίο ξεδιπλώνεται ένα πλήθος χαρακτήρων. Όλα τα πρόσωπα- οι καλοί και οι φαύλοι, οι απλοϊκοί και οι «σοφότεροι»- είναι άρτια ιχνηλατημένα και σκιαγραφούνται πλήρως οι διαθέσεις τους, αλλά και οι δεσμοί ανάμεσά τους, πράγμα που επιτείνει τη συναισθηματική εμπλοκή του αναγνώστη στα πάθη, τις χαρές τους και τις αγωνίες τους.
Αδύνατον να μη θαυμάσεις τον Θανάση, να μη γοητευτείς από τον Θοδωρή, να μη συγκινηθείς από τη γλυκιά Μαντώ να μη θρηνήσεις τη συμπονετική μικρή Δροσιά. Πάνω από όλα, αδύνατον να μη χαράξει την καρδιά σου «εκείνος», η πιο τραγική κι ευρηματική φιγούρα όλου του βιβλίου, μια ύπαρξη σαν αερικό που συμβολίζει την από νωρίς λαβωμένη παιδικότητα και συμπυκνώνει το βουβό «κατηγορώ» των αθώων…
Κάθε χαρακτήρας αλησμόνητος, μια πολύτιμη ψηφίδα σε ένα παζλ καλοστημένο και τραγικό, που ζητά τη λύση στις τελευταίες του σελίδες. Η ανθρωπιά, οι οικογενειακοί δεσμοί, αλλά και η φιλία προβάλλουν σε όλο τους το μεγαλείο, χωρίς να απουσιάζει ο έρωτας και τα μυστικά του χθες. Έρωτας σε πολλαπλές μεταμορφώσεις- από την πιο ανυποψίαστη, πλατωνική εκδοχή του, μέχρι το γλυκό αγκάλιασμα της συντροφικότητας και την πλέον νοσηρή του πλευρά.
Έρωτας πανταχού παρών. Έρωτας όμως στη σκιά του θανάτου που ανεξήγητα ζώνει τους ήρωες.

12 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙA



o      Ότι τα παλαιότερα πετρώματα της Ελλάδος βρίσκονται στη Δυτική Μακεδονία; 


o      Ότι κάποτε παγετώνες… κάλυπταν τους λόφους και τα βουνά μας;


o      Ότι οι Δρακόλιμνες αποτελούν ένδειξη από λιώσιμο παλαιότερων παγετώνων;


o      Ότι οι παγετώνες είχαν δημιουργήσει ένα φυσικό φράγμα στο Πολύφυτο εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια πριν η Δ.Ε.Η. κατασκευάσει αυτό το φράγμα;

o      Ότι η λίμνη του Πολυφύτου δεν χρονολογείται από το 1973, αλλά υπάρχει τουλάχιστον εδώ και 4 εκατομμύρια χρόνια;

o      Ότι υπάρχουν περισσότερα είδη πετρωμάτων κατά μήκος μισού χιλιομέτρου του Αλιάκμονα ποταμού (Ζάβορδα), από όσα υπάρχουν μαζί στις Πολιτείες της Αϊόβα, της Ουϊσκόνσιν, του Ιλλινόις και της Μινεσότα;

o      Ότι ο σεισμός που αναφέρεται από τον Άγιο Παύλο στη Βίβλο προκλήθηκε πιθανά από το ρήγμα κοντά στα Σέρβια;

o      Ότι υπήρξε κάποτε μία κατακλυσμική κατολίσθηση που έφραξε τον Αλιάκμονα ποταμό κοντά στη Ζάβορδα και δημιούργησε μία λίμνη προς τα Γρεβενά;

o      Ότι υπολείμματα της μεγαλύτερης ηπείρου όλης της γης, την Παγγαία, μπορούν να βρεθούν εδώ;

o      Ότι η Ευρώπη και η Αφρική «γεννήθηκαν» στην Δυτική Μακεδονία;

o      Ότι κάποτε υπήρχε ένας ολόκληρος ωκεανός, της Τηθύος, μεταξύ της Κοζάνης και της Πίνδου;

o      Ότι οι ήπειροι της Ευρώπης και της Αφρικής ήταν κάποτε ενωμένες στον Βούρινο;

o      Ότι ορισμένα από τα βουνά στο Βελβεντό ήταν κάποτε σε βάθος μεγαλύτερο των 120 χλμ. μέσα στη γη;