Κυριακή 29 Μαΐου 2016

ΠΟΙΑ Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗΣ;


Η καισαρική τομή στον τοκετό είναι παμπάλαια τακτική. Η προέλευση της λέξης «καισαρική» δεν είναι σαφής. Τρεις κύριες εξηγήσεις έχουν προταθεί:
1) Ο Ιούλιος Καίσαρ γεννήθηκε κατά τον τρόπο αυτό (1ος αιώνας π.Χ.). 2) Πολύ νωρίτερα, τον 8ο αιώνα π.Χ., εφαρμόστηκε από τον κυβερνήτη της Ρώμης ένας νόμος (lex regia), o οποίος αργότερα με την έλευση των Ρωμαίων αυτοκρατόρων μετονομάστηκε σε lex caesarea, που σημαίνει «αυτοκρατορικός νόμος». Ο νόμος αυτός επέβαλλε τη μεταθανάτια επέμβαση σε μητέρες που απεβίωναν κατά τις τελευταίες εβδομάδες της κύησης με στόχο τη διάσωση του εμβρύου. 3) Η λέξη «καισαρική» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά το Μεσαίωνα, προερχόμενη από τη λατινική λέξη caedere που σημαίνει «κόβω» ή «τέμνω», από την οποία προέρχεται και η λέξη caesura που σημαίνει «κόψιμο» ή «τομή». Υπό αυτή την έννοια ο όρος καισαρική τομή αποτελεί ταυτολογία.
Εθεωρείτο ένα μέτρο έσχατης ανάγκης για την επιβίωση του βρέφους από μια ετοιμοθάνατη ή ήδη νεκρή γυναίκα. Παρ’ όλα αυτά χρειάστηκε να φτάσουμε στα 1500 για να τολμήσει να επανεφεύρει ο Γ. Νούφερ στην Ελβετία την καισαρική τομή για να ξαναγίνει αποδεκτή πρακτική στον σύγχρονο κόσμο μας. Στην αρχαία μυθολογία και στους θρύλους ο τοκετός με καισαρική τομή έδινε στο παιδί υπερφυσικές δυνάμεις και το αναδείκνυε υπεράνω των κοινών θνητών.
H καισαρική τομή, όπως διαμορφώθηκε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, αποτελεί τη χειρουργική εξέλιξη του τοκετού (iatrikionline).

 


ΠΟΙΟ BREXIT; Η ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΘΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ ΜΟΛΙΣ ΠΕΘΑΝΕΙ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ...


Κανείς δεν το έχει σκεφτεί μέχρι τώρα αλλά... έτσι είναι! Όταν κάποια στιγμή πεθάνει η Βασίλισσα της Αγγλίας, η χώρα θα πτωχεύσει μέσα σε 12 μέρες. Αυτό θα συμβεί καθώς μόλις γίνει επίσημα γνωστή η είδηση πως η Βασίλισσα έχει φύγει από τη ζωή, θα κλείσουν όλα για 12 μέρες. Μαγαζιά, εταιρείες, χρηματιστήριο κλπ, δεν θα κινείται τίποτα και κανένας για 12 μέρες αφού θα υπάρχει εθνικό πένθος.

Επίσης, τόσες μέρες θα κρατήσουν οι ετοιμασίες για την κηδεία της η οποία θα κοστίσει μερικά εκατομμύρια λίρες στο Κράτος ενώ επιπλέον χρήματα θα χρειαστούν για την αλλαγή πλακών, νομισμάτων, γραμματοσήμων και των επίσημων εγγράφων όπου εμφανίζεται η Βασίλισσα. Η σορός της θα τεθεί σε δημόσιο προσκύνημα για 3 μέρες.

Και αν, όπως λέγεται, μετά τη Βασίλισσα αναλάβει ο Πρίγκιπας Κάρολος ή ο γιος του, William, τότε θα αλλάξει και ο Εθνικός Ύμνος στο στίχο «God save the Queen» για να γίνει «God save the King». Τώρα ακούγεται χειρότερο ένα Brexit;


  


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ


ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΨΙΔΩΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ  

Σήμερα αναμένεται να ανακοινωθεί στη Θεσσαλονίκη, το πιο σπουδαίο εύρημα από την εικοσαετή ανασκαφική έρευνα. Πρόκειται για τον Τάφο του Αριστοτέλη, για τον οποίο, όπως σημειώνει η Καθημερινή, ελάχιστες πλέον αμφιβολίες υπάρχουν ότι ταυτίζεται με τον Σταγειρίτη φιλόσοφο.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, τόσο τα ανασκαφικά δεδομένα όσο και παλιές γραμματειακές πηγές συγκλίνουν στην άποψη ότι το αψιδωτό οικοδόμημα των 2.400 ετών και ο βωμός σε μαρμαροθετημένο δάπεδο των ελληνιστικών χρόνων, που αποκάλυψαν οι ανασκαφές στην αρχαία πόλη το 1996, δεν μπορεί παρά να ήταν ο τάφος και το ηρώο του Αριστοτέλη.
Πρόκειται για το ταφικό ηρώο στο οποίο οι Σταγειρίτες εναπόθεσαν την τέφρα του φιλοσόφου αμέσως μετά τον θάνατο του στη Χαλκίδα.
Στο ταφικό ηρώο του Αριστοτέλη και στα ερείπια της πόλης όπου περπάτησε πριν από 2.400 χρόνια θα ξεναγηθούν αύριο 250 και πλέον αριστοτελιστές από 40 χώρες, οι οποίοι μελετούν με ευλάβεια το έργο του πιο αναγνωρίσιμου Έλληνα φιλόσοφου.
Ο αρχαιολόγος Κώστας Σισμανίδης που ανάσκαψε τα αρχαία Στάγειρα μίλησε στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης 93.4 και υποστήριξε ότι το αποτέλεσμα των εικοσαετών ανασκαφικών του ερευνών στα Στάγειρα, σημερινή Ολυμπιάδα Χαλκιδικής, σε συνάρτηση με τις αρχαίες μαρτυρίες που παραθέτει τον οδηγούν στο αναμφισβήτητο συμπέρασμα ότι το δημόσιο υπέργειο οίκημα στο οποία αναφέρεται ήταν ο τάφος ηρώο στο οποίο είχε εναποτεθεί η τέφρα του μεγάλου φιλοσόφου.
«Δεν νοιώθω ότι παίρνω κανένα ρίσκο και αν υπάρξουν αντιδράσεις θα είναι από κακοπροαίρετους» δηλώνει με βεβαιότητα κρατάει πάντως και την ανάσα του σημειώνοντας «δεν ξέρω αν τους πείσω όλους σήμερα». Παράλληλα τονίζει χαρακτηριστικά «νοιώθω ρίγος και αγωνία για τις αντιδράσεις, αλλά είναι ο τάφος του Αριστοτέλη».    

 

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016



ΑΟΡΑΤΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΚΤΟΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ


της Ελίνας Μιαούλη


Έχετε δει ποτέ κάποιον να παρκάρει σε μία θέση για ΑμεΑ και ωστόσο να μοιάζει απολύτως υγιής, όταν βγαίνει από το αυτοκίνητό του; Σίγουρα εκείνην τη στιγμή θα σκέφτεστε: «Μα, δεν είναι ανάπηρος. Μια χαρά περπατάει»! Αυτό, όμως, που πολλοί δεν συνειδητοποιούν εκείνη την ώρα είναι ότι υπάρχει η πιθανότητα αυτό το άτομο να πάσχει από μία αόρατη ασθένεια. Μία ασθένεια που ίσως κάνει ακόμα κι ένα σύντομο περπάτημα πάρα πολύ δύσκολο κι επώδυνο, σαν να τρέχει κανείς πέντε φορές το γύρο ενός γηπέδου νιώθοντας ταυτόχρονα έντονο άλγος σε κάθε του άρθρωση.
Σύμφωνα με έρευνα, περισσότεροι από 125 εκατ. Αμερικανοί νοσούν από τουλάχιστον μία χρόνια πάθηση (δηλαδή, μία νόσο που διαρκεί τουλάχιστον ένα χρόνο ή και παραπάνω, και η οποία περιορίζει τη λειτουργικότητα του ατόμου, ενώ ενδέχεται να χρειάζεται συνεχή φροντίδα), ενώ σχεδόν οι μισοί έχουν περισσότερες από μία.
Αυτές οι χρόνιες ασθένειες συχνά έχουν ένα σημαντικό κοινό χαρακτηριστικό: δεν φαίνονται, γι’ αυτό και ονομάζονται «αόρατες». Όσοι, λοιπόν, αντιμετωπίζουν αόρατες αναπηρίες μπορεί να παρουσιάζουν διάφορα συμπτώματα, όπως εξουθενωτικό πόνο, κόπωση, ζάλη, αδυναμία, γνωστικές δυσλειτουργίες, ψυχικές διαταραχές, καθώς και προβλήματα όρασης και ακοής.
Οι περισσότερες από αυτές τις χρόνιες καταστάσεις δεν είναι πάντοτε εμφανείς στους άλλους, παρ’ όλα αυτά μπορεί να περιορίζουν αρκετά συχνά τις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενή. Μάλιστα, τα συμπτώματα ενδεχομένως να είναι ελαφρά ή έως και πολύ σοβαρά, ενώ διαφέρουν από άτομο σε άτομο.
Συνεπώς, αντιλαμβάνεται κανείς πως μία αόρατη πάθηση μπορεί να εμποδίζει με πολλούς τρόπους έναν άνθρωπο από το να απολαμβάνει τη ζωή που είχε πρώτα. Μερικές τέτοιες ασθένειες είναι οι ακόλουθες:

·       Καρκίνος

·       Ρευματοειδής Αρθρίτιδα

·       Λύκος

·       Σκλήρυνση κατά Πλάκας και άλλες νευρολογικές διαταραχές

·       Σύνδρομο Sjogren

·       Σύνδρομο Χρόνιου Πόνου

·       Ινομυαλγία και Χρόνιος Μυοπεριτονιακός Πόνος

·       Νόσος του Lyme

·       Συγγενείς Καρδιοπάθειες κ.ά.

 

Ο ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟΣ ΟΣΩΝ ΝΟΣΟΥΝ ΑΠΟ ΑΟΡΑΤΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Δυστυχώς, οι άνθρωποι συχνά κρίνουν από αυτό που βλέπουν, συμπεραίνοντας έτσι για το τι μπορούν και τι δεν μπορούν οι άλλοι να κάνουν ανάλογα από το πώς φαίνονται. Επομένως, ίσως είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς κάποιον που μοιάζει καλά, αλλά στην πραγματικότητα δεν δύναται να κάνει ορισμένα πράγματα. Βασιζόμενοι, λοιπόν, στην όψη, πολλοί τείνουμε να σχηματίζουμε άποψη για τους γύρω μας, όπως δείχνει και το παράδειγμα που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου.
Γι’ αυτό και οι όσοι πάσχουν από κάτι που δεν είναι εμφανές συχνά καλούνται να αντιμετωπίσουν τα λανθασμένα συμπεράσματα του περιβάλλοντός τους, ψιθύρους πίσω από την πλάτη τους, όπως και αρνητικά σχόλια, γιατί, δηλαδή, απουσιάζουν συχνά από τη δουλειά ή γιατί πάνε καθυστερημένα, γιατί δεν συμμετέχουν πλέον σε κοινωνικές δραστηριότητες με τους φίλους τους, γιατί είναι ευερέθιστοι, απόμακροι ή στεναχωρημένοι, ή για ποιο λόγο περνάνε τόση ώρα στο κρεβάτι ή στον καναπέ.
Έτσι, οι ασθενείς, αρκετά συχνά, στιγματίζονται από τον περίγυρό τους ως τεμπέληδες, ενώ στην πραγματικότητα η ασθένεια είναι εκείνη που «απλά» τους κατατρώει. Και όταν προσπαθούν να εξηγήσουν την αναπηρία τους, δεν είναι λίγες οι φορές που ακούνε τους άλλους να λένε: «Μα, αφού μοιάζεις μια χαρά». Αυτό ίσως είναι το πιο ενοχλητικό σχόλιο για όσους υποφέρουν από κάτι που δεν φαίνεται, ενώ διάφορες προσωπικές συμβουλές που τους δίνουν το μόνο που κάνουν είναι να τους προσθέτουν επιπλέον πίεση και δυσφορία.
Σας παραθέτουμε, λοιπόν, τι δεν θα πρέπει να λέτε σε κάποιον που πάσχει από ένα χρόνιο νόσημα. Μη διστάσετε να προωθήσετε τη φωτογραφία όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε και οι υπόλοιποι να κατανοήσουν μία πλευρά της πραγματικότητας των «αόρατων ασθενών».


 

ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ


Η Πολλαπλή Σκλήρυνση (ΠΣ) μπορεί να είναι πιο ενεργή την άνοιξη και το καλοκαίρι, δείχνει νέα έρευνα.
Σε μία μελέτη, χρησιμοποιώντας μαγνητικές τομογραφίες για τον εντοπισμό εγκεφαλικών βλαβών που συνδέονται με ΠΣ, ερευνητές από το Brigham and Women's Hospital της Βοστόνης διαπίστωσαν ότι οι νέες βλάβες εμφανίστηκαν δύο έως τρεις φορές πιο συχνά την άνοιξη και το καλοκαίρι σε σύγκριση με ψυχρότερες εποχές του χρόνου.
«Βρήκαμε στατιστικά σημαντικά αυξημένα επίπεδα της δραστηριότητας της νόσου, όπως αυτή ορίζεται από την εμφάνιση νέων T2 βλαβών, κατά τις περιόδους της άνοιξης και του καλοκαιριού», έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης στο 31ο τεύχος Αυγούστου του περιοδικού Neurology.
Περίπου 400.000 άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες πάσχουν από ΠΣ, σύμφωνα με τον Εθνικό Οργανισμό για τη ΠΣ (NMSS), ενώ υπάρχουν και 2,1 εκατομμύρια άνθρωποι που μπορεί να πάσχουν από την ασθένεια σε όλο τον κόσμο.
Η ακριβής αιτία της ΠΣ είναι άγνωστη, αλλά πιστεύεται ότι είναι μια αυτοάνοση νόσος. Αυτό σημαίνει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος λανθασμένα επιτίθεται στον εαυτό του και βλάπτει ή καταστρέφει υγιή κύτταρα, αντί των νοσούντων. Γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες πιστεύεται ότι παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου. Περιβαλλοντικοί παράγοντες που έχουν εμπλακεί περιλαμβάνουν τη γεωγραφία και βιταμίνη D, ένα θρεπτικό συστατικό που κατά κύριο λόγο παρασκευάζεται από το δέρμα, όταν έρχεται σε επαφή με το ηλιακό φως.
Σε γενικές γραμμές, περισσότερες περιπτώσεις της σκλήρυνσης κατά πλάκας εμφανίζονται όσο απομακρυνόμαστε από τον ισημερινό, σύμφωνα με την NMSS. Τα άτομα με χαμηλότερα επίπεδα της βιταμίνης D μπορεί να έχουν επίσης αυξημένο κίνδυνο εκδήλωσης ΠΣ.
Η παρούσα μελέτη περιελάμβανε 939 ανιχνεύσεις εγκεφάλου από 44 άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας από την περιοχή της Βοστώνης. Κατά την διάρκεια της μελέτης (1991 μέσω του 1993), οι εθελοντές δεν είχαν λάβει καμία θεραπεία για τη νόσο. Κάθε πρόσωπο που είχε κατά μέσο όρο 22 σαρώνει κατά τη διάρκεια της μελέτης.
Η τρέχουσα μελέτη περιελάμβανε 939 ανιχνεύσεις εγκεφάλου 44 ατόμων με ΠΣ από την περιοχή της Βοστώνης. Κατά τη διάρκεια της μελέτης (1991 έως 1993), οι εθελοντές δεν είχαν λάβει καμία θεραπεία για τη ΠΣ. Κάθε άτομο είχε κατά μέσο όρο 22 μαγνητικές τομογραφίες κατά τη διάρκεια της μελέτης.
Οι ερευνητές συνέλεξαν επίσης πληροφορίες σχετικά με τις ημερήσιες θερμοκρασίες, την ηλιακή ακτινοβολία και τη βροχόπτωση για την περιοχή της Βοστώνης.
Μετά από ένα χρόνο, 310 νέες εγκεφαλικές βλάβες εντοπίστηκαν σε 31 άτομα. Οι υπόλοιποι 13 εθελοντές της μελέτης δεν είχαν αναπτύξει νέες βλάβες κατά τη διάρκεια της μελέτης.
Διαπιστώθηκε ότι από το Μάρτιο μέχρι τον Αύγουστο, η εμφάνιση νέων βλαβών ήταν δύο έως τρεις φορές εντονότερη σε σχέση με το φθινόπωρο και το χειμώνα. Διαπίστωσαν επίσης ότι υψηλότερες θερμοκρασίες και ηλιακή ακτινοβολία σχετίστηκαν με περισσότερη δραστηριότητα της νόσου. Οι βροχοπτώσεις δε συνδέονται με νέες βλάβες.
«Το περιβάλλον έχει, για πολλές δεκαετίες, συσχετιστεί με την ΠΣ, ιδιαίτερα στην ανάπτυξη της νόσου. Τώρα, υπάρχει και ένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο», δήλωσε ο Δρ Anne Cross, καθηγητής νευρολογίας στο Washington University School of Medicine in St. Louis και συνεργάτης-συγγραφέας για ένα συνοδευτικό κύριο άρθρο στο ίδιο τεύχος του περιοδικού.
«Το μεγάλο ερώτημα βέβαια είναι, αν την άνοιξη και το καλοκαίρι είναι οι περίοδοι που εμφανίζονται αυτές οι νέες βλάβες, ποιες είναι μερικές από τις πιθανότητες πίσω από αυτό», δήλωσε ο Nicholas LaRocca, αντιπρόεδρος της υγειονομικής περίθαλψης και της πολιτικής έρευνας για την NMSS.
«Για παράδειγμα», είπε, «επειδή η ζέστη έχει επίδραση στα συμπτώματα της ΠΣ, ίσως υψηλότερες θερμοκρασίες να έχουν επιπτώσεις στη δραστηριότητα της νόσου.
Το άλλο ενδιαφέρον ζήτημα είναι ότι ενώ οι νέες βλάβες είναι πιθανό να εμφανίζονται την άνοιξη και το καλοκαίρι, αυτό δε σημαίνει ότι ο αιτιώδης παράγοντας λειτουργεί εκείνη τη στιγμή. Θα μπορούσε να είναι κάτι που συμβαίνει πριν από αυτές τις εποχές και παίρνει περισσότερο χρόνο για να εκδηλωθεί. Το φθινόπωρο και το χειμώνα, υπάρχει μικρότερη έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία, οπότε παράγεται λιγότερη βιταμίνη D. Επίσης, το φθινόπωρο και το χειμώνα, υπάρχει μεγαλύτερη έκθεση σε ιογενείς λοιμώξεις. Ή, ίσως ενυπάρχει διαιτητικός παράγοντας. Οι άνθρωποι μπορεί να τρώνε διαφορετικά τρόφιμα σε διαφορετικές εποχές», δήλωσε ο LaRocca.
Πρόσθεσε ότι η μελέτη αυτή θα δημιουργήσει νέες ερευνητικές ιδέες και μπορεί να παράσχει πρόσθετα στοιχεία για την αιτία της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Ο LaRocca είπε ότι κατά τη διάρκεια των θερμότερων μηνών, τα άτομα με ΠΣ είναι πιθανό ήδη να λαμβάνουν μέτρα για να αποφύγουν τη ζέστη, επειδή υψηλότερες θερμοκρασίες μπορεί να επιδεινώσουν τα συμπτώματά τους. Είναι χρήσιμο να «αναπτύξουν στρατηγικές για να αντιμετωπίσουν το ζεστό καιρό», είπε. «Βεβαιωθείτε ότι έχετε κλιματισμό και να προσπαθήσετε να αποφύγετε σημαντική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των θερμότερων ωρών της ημέρας».

  

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΦΟΒΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ


της Σοφίας Διγενή-Κολιοτάση
 

 Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) δεν είναι μεταδοτική νόσος, δεν είναι κληρονομική πάθηση, ούτε ψυχική διαταραχή, διατείνονται τα μέλη του Συλλόγου Ατόμων με ΣΚΠ. Όπως εξηγούν, η ΣΚΠ (ή πολλαπλή σκλήρυνση) δεν έχει ακόμη πλήρως κατανοηθεί από τους επιστήμονες και τους ερευνητές και γι’ αυτό υπάρχουν πολλές παρεξηγήσεις ως προς το θέμα αυτό. Σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε καλύτερα τις αλήθειες γύρω από τη σκλήρυνση κατά πλάκας, παραθέτουμε σημαντικές διευκρινήσεις γύρω από τις επικρατούσες αντιλήψεις και τους φόβους που την περιβάλλουν ως ασθένεια.
 
1ον. Δεν είναι θανατηφόρα ασθένεια, διότι οι στατιστικές δείχνουν ότι τα περισσότερα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας έχουν σχεδόν το ίδιο προσδόκιμο επιβίωσης, όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι. Οι περισσότεροι θάνατοι που έχουν σχέση με τη ΣΚΠ οφείλονται σε επιπλοκές της επιθετικής μορφής της νόσου. Η έγκαιρη αντιμετώπιση της νόσου βοηθά στην πρόληψη αυτών των επιπλοκών. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις είναι κακοήθης τόσο ώστε να προκαλέσει τον θάνατο.
2ον. Η ζωή των πασχόντων δεν είναι εξαρτημένη από το αμαξίδιο. Οι περισσότεροι παραμένουν κινητικά ικανοί. Όμως, η πιθανότητα ανάγκης κάποιου βοηθήματος αυξάνει όσο περισσότερο χρονικό διάστημα κάποιος πάσχει. Ακόμη, οι ασθενείς που μπορούν να περπατήσουν ίσως θελήσουν να χρησιμοποιήσουν κάποιο βοήθημα, όπως μια βακτηρία, ένα ειδικό σκούτερ, έναν περιπατητή ή κάτι άλλο για να διαφυλάξουν την ενέργειά τους, έτσι ώστε να μπορέσουν να τη χρησιμοποιήσουν, αφού φθάσουν στον προορισμό τους ή και για να προστατέψουν τον εαυτό τους από πεσίματα. Μόνο το 20% των πασχόντων χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο ή περιορίζεται στο κρεβάτι του, επειδή δεν είναι σε θέση να περπατήσει. Το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί σημαντικά από τον καιρό που άρχισε η χρήση των ιντερφερονών.
Και βεβαίως, οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο δουλεύουν, οδηγούν, ταξιδεύουν, κάνουν σπορ, συνεχίζουν την οικογενειακή και κοινωνική ζωή τους, συμβάλλουν στην κοινωνία και ικανοποιούν τα όνειρά τους. Είναι θέμα ψυχολογικής διάθεσης και χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου το πώς θα συμβιώσει με την πάθησή του.
3ον. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι η ΣΚΠ δεν είναι κληρονομική νόσος. Από μελέτες έχει φανεί ότι μπορεί να υπάρχει προδιάθεση. Σε πολύ λίγες περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί στην ίδια οικογένεια να εμφανίζουν τη νόσο περισσότερα από ένα άτομο. Στον τομέα αυτόν πληθώρα επιδημιολογικών και γενετικών ερευνών έχουν ασχοληθεί με πλήθος παραμέτρων της ασθένειας και πώς αλληλοεπηρεάζονται. Ένας ουσιώδης παράγοντας ήταν το εάν υπάρχει περίπτωση μεταβίβασης της νόσου από τους γονείς στα παιδιά και, αν ναι, κάτω από ποιες προϋποθέσεις.
Το Πανεπιστήμιο Όκλαντ του Καναδά έπειτα από χρόνιες έρευνες βρήκε ότι όντως υπάρχει μία σχέση στο θέμα αυτό. Συγκεκριμένα, βρέθηκε θετικός ο δείκτης Κάρτερ. Ο δείκτης Κάρτερ είναι ένα επιδημιολογικό στατιστικό στοιχείο που μέσα από μια ανάλυση δείχνει εάν τα στοιχεία της ασθένειας μεταβιβάζονται ευκολότερα από πατέρα ή μητέρα στα παιδιά. Ο δείκτης αυτός έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία στην πρόγνωση της πυλωρικής στένωσης του κακοήθους μελανώματος και για άλλες ασθένειες.
Στις έρευνες λοιπόν που έγιναν στο Όκλαντ βρέθηκε ότι τα παθογενή στοιχεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας μεταβιβάζονται κατά 2,2 φορές περισσότερο στους επιγόνους από τον πατέρα παρά από τη μητέρα. Το γεγονός αυτό έχει μεγάλη σημασία για τη διάγνωση και την πρόγνωση και πρέπει πάντα να λαμβάνεται ουσιαστικά υπ’ όψιν στη λήψη ιστορικού.
4ον. Η αλήθεια είναι ότι η σκλήρυνση κατά πλάκας επηρεάζει όλα τα μέλη μιας οικογένειας. Μπορεί να αλλάξει την οικογενειακή ρουτίνα, την επαγγελματική, τις συνήθειες. Η ψυχολογική βοήθεια συμβάλλει στη γρηγορότερη προσαρμογή των μελών στην καινούργια κατάσταση. Ωστόσο, ο δρ. Θωμάς Θωμαΐδης, νευρολόγος, διευθυντής Νευρολογικού Τμήματος Νοσοκομείου Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να απογοητεύονται οι ασθενείς και το περιβάλλον τους, γιατί με τα νέα δεδομένα η σκλήρυνση κατά πλάκας μπορεί να αντιμετωπιστεί ικανοποιητικά.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΑΣ;
Το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στη μυελίνη του κεντρικού νευρικού συστήματος, δηλαδή, τη στοιβάδα που περιβάλλει και προστατεύει τις νευρικές ίνες που ευθύνονται για τη μετάδοση σημάτων σε άλλα μέρη του οργανισμού. Όταν η μυελίνη φθαρεί ή καταστραφεί, τα νευρικά ερεθίσματα επιβραδύνονται ή δεν μεταδίδονται καθόλου. Η καταστροφή της μυελίνης μπορεί να προσβάλει τόσο τα κινητικά όσο και τα αισθητικά νεύρα του κεντρικού νευρικού συστήματος και έτσι μπορεί να επιδράσει στην κίνηση, την αφή ή και στις άλλες αισθήσεις.

ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΗ ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ
Είναι αναμενόμενο και σύνηθες κάποιος να φοβηθεί, να χάσει τον έλεγχο και να «πέσει», όταν γίνει η διάγνωση ή όταν τα συμπτώματα χειροτερέψουν. Πέρα από αυτό, τα μισά άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας θα βιώσουν κάποια στιγμή αυτό που οι γιατροί αποκαλούν κλινική κατάθλιψη. Η κατάθλιψη μπορεί να είναι άμεσο αποτέλεσμα των πλακών στον εγκέφαλο ή παρενέργεια των φαρμάκων.
Όποια κι αν είναι η αιτία εμφάνισής της, η κατάθλιψη αντιμετωπίζεται με επιτυχία με φαρμακευτική αγωγή και ψυχολογική υποστήριξη. Αν κάποιος αισθανθεί απελπισία, λύπη ή δεν βρίσκει καμία χαρά στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής και τα συναισθήματα αυτά κρατάνε μερικές εβδομάδες, αυτό ίσως είναι ένδειξη μελαγχολίας. Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται η απώλεια ύπνου, η απώλεια βάρους, το αίσθημα ανικανότητας και απαξίας, ενοχές, δυσκολία συγκέντρωσης, βίαιες συμπεριφορές και σκέψεις αυτοκτονίας. Αν βιώνετε τέτοιες καταστάσεις, θα πρέπει να επισκεφθείτε έναν ειδικό για να σας βοηθήσει. Να θυμάστε ότι το να ζητήσετε βοήθεια είναι ένδειξη δύναμης και δέσμευσης με τη ζωή και όχι αδυναμία.

Πηγή: http://www.msassociationhellas.org



Πέμπτη 19 Μαΐου 2016






ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ, ΑΛΛΑ ΕΔΩ ΝΙΩΘΕΙΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΧΑΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ.


Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΡΩ, Η ΝΗΣΙΩΤΙΣΣΑ ΠΟΥ ΥΨΩΝΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΓΙΑ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΚΑΣΤΕΛΟΡΙΖΟ

Κάθε μέρα ύψωνε την ελληνική σημαία, ώστε να τη βλέπουν τα διερχόμενα πλοία και να υπενθυμίζει στους Τούρκους την ελληνικότητα του νησιού. Πρώτη φορά εγκαταστάθηκε στο άγονο νησί με τον άντρα της Κώστα το 1927. Μαζί τους είχαν μερικά ζώα για να καλύπτουν τις καθημερινές τους ανάγκες. Τότε στη βραχονησίδα ζούσαν λίγες οικογένειες οι οποίες αργότερα εγκατέλειψαν το νησί. Από τότε εκείνη και ο άντρας της έγιναν οι μοναδικοί κάτοικοι.
Όπως είχε αναφέρει η ίδια στο αφιέρωμα που της έκανε ο Φρέντυ Γερμανός: «η ζωή των Καστελοριζιτών ήταν η βραχονησίδα Ρω, αν οι Τούρκοι την παίρναν δεν θα υπήρχε Καστελόριζο». Η παρουσία της Δέσποινας στη απομακρυσμένη βραχονησίδα στοχοποιήθηκε από τους Τούρκους και συχνά δοκίμαζαν τις αντοχές της. Πρώτη φορά ανέβηκαν και ύψωσαν τη τούρκικη σημαία στη Ρω το 1929.  Μόλις η Δέσποινα την είδε πήρε ένα λευκό σεντόνι και γαλάζιο ύφασμα και έραψε την ελληνική σημαία. Μαζί με τον άντρα της κατέβασαν την τούρκικη και ύψωσαν την ελληνική.
Η Δέσποινα αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες κατά την παραμονή της στο ξερονήσι. Το 1940 ο άντρας της αρρώστησε βαριά. Η Κυρά ήταν μόνη στη βραχονησίδα. Άναψε φωτιές για να ειδοποιήσει τους ψαράδες για βοήθεια, αλλά δεν τις είδαν εγκαίρως και άργησαν να φτάσουν στη Ρω. Ο άντρας της πέθανε μέσα στη βάρκα, κατά τη μεταφορά του στο Καστελόριζο. Μετά τον θάνατο του, η Κυρά επέστρεψε το 1943 με την τυφλή μητέρα της στη Ρω και συνέχισε να υψώνει την ελληνική σημαία.
Εκείνη τη χρονιά το αντιτορπιλικό Κουντουριώτης έφτασε στο λιμάνι του νησιού και το Καστελόριζο ήταν πλέον ελεύθερο από τους Ιταλούς. Το νησί μετατράπηκε σε έδρα των Συμμάχων,  που όταν άκουσαν για μια γυναίκα που κατοικεί στην απέναντι βραχονησίδα έστειλαν ναύτες να τη χαιρετήσουν και να τις δώσουν τρόφιμα και εφόδια.
Η Δέσποινα τους βοηθούσε καθ’ όλη τη διάρκεια των επιχειρήσεων και όταν τα πλοία περνούσαν μπροστά από τη Ρω έτρεχε και τα χαιρετούσε κουνώντας τη σημαία. Ακόμα και κατά τον βομβαρδισμό του Καστελόριζου από τα γερμανικά βομβαρδιστικά, που όλοι οι κάτοικοι έφυγαν από το νησί, η Κυρά της Ρω δεν εγκατέλειψε το σπίτι της.
Έμενε και το προστάτευε, καθώς όταν έλειπε οι Τούρκοι έβρισκαν την ευκαιρία να ανέβουν στη βραχονησίδα. Το 1974 που ένας Τούρκος δημοσιογράφος, ο Ομάρ Κασάρ με δυο Τούρκους εκμεταλλεύτηκαν την απουσία της και ύψωσαν τη τούρκικη σημαία στη Ρω. Η Δέσποινα γύρισε στο νησί και την κατέβασε. Την επόμενη χρονιά το ναυτικό κατέφθασε με ένα αντιτορπιλικό στο Καστελόριζο και την παρασημοφόρησε για τον πατριωτισμό της.
Όλοι οι κάτοικοι του νησιού συγκεντρώθηκαν για να την ευχαριστήσουν. Η Κυρά της Ρω διάβασε μερικά λόγια που είχε γράψει σε ένα χαρτί και τελείωσε τις ευχαριστίες της, λέγοντας: Ζήτω η Ελλάς.
Όπως είχε πει η ίδια: Τα ξερονήσια του Καστελόριζου και της Ρω τα αγαπώ. Έμεινα μόνη μου το 1943 στο Καστελόριζο με την τυφλή μου μάνα, όταν έφευγαν όλοι οι κάτοικοι του νησιού στη Μέση Ανατολή και στην Κύπρο. Με την ελληνική σημαία υψωμένη και την αγάπη για την Ελλάδα βαθιά ριζωμένη μέσα μου πέρασα όλες τις κακουχίες. Βέβαια η ζωή στη Ρω δεν είναι και τόσο ευχάριστη, αλλά νιώθεις πιο πολύ την Ελλάδα, χαμένος όπως είσαι στο πέλαγος, λίγες εκατοντάδες μέτρα από τις Τούρκικες ακτές. Την ελληνική σημαία θέλω να μου τη βάλουν στον τάφο μου.
Σε ηλικία 92 ετών η Δέσποινα Αχλαδιώτη, η Κυρά της Ρω πέθανε στο νοσοκομείο της Ρόδου. Η επιθυμία της εκπληρώθηκε, τάφηκε στο ξερονήσι της δίπλα στον ιστό της ελληνικής σημαίας με τιμές εθνικής ηρωίδας.

 







ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΟΥ ΝΑΤΑ (ΝΑΤΑΛΙΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ–ΜΕΛΑ) ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΚΟΜΠΛΙΤΣΑ (ΚΡΟΚΟΣ)


της Ιωάννας Κύρου

Κοζάνη, Δευτέρα 19 Ιουλίου 1904,

 
Νάτα μου,

Όπως βλέπεις, εφθάσαμεν εις Κοζάνην αισίως … Από το Χάνι εκάμαμεν 4 ώρας έως τον Αλιάκμονα, ώστε εφθάσαμεν εις τας όχθας του εις τας 8 π.μ. Εκεί εφάγαμεν και ανεπαύθημεν κατόπιν εις την σκιάν των πλατάνων ως το μεσημέρι …

Εις τας 12 ακριβώς διαβαίνομεν τον Αλιάκμονα. Εις τον πόρον έχει πλάτος 50μ. και νερό ως την κοιλιά των ζώων μας μόνον. Η ζέστη είναι αφόρητη. Τέλος φθάνομεν εις την θέσιν Γκόμπλιτσα, (το Γκομπλίτσι), κοντά εις το ομώνυμον χωριό. Εκεί αναμένομεν άνθρωπον ο οποίος θα μας ειπεί πως θα εισέλθωμεν εις Κοζάνην. Η θέσις απέχει 3/4 της ώρας από την Κοζάνην. …

Εις την Γκόμπλιτσα, όπου επεριμέναμεν τον Κοζανίτην, έκαμα λουτρόν εις το εκεί ρυάκιον προς μεγάλην απελπισίαν του Πύρζα, ο οποίος απελπίσθη πλέον να με ιδη σκληραγωγημένον. Η Κοζάνη είναι αρκετά μεγάλη πόλις, 12 χιλιάδων κατοίκων περίπου … … …

ΠΑΥΛΟΣ

ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ. Ο ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗ ΜΑΣΣΑΛΙΑ, ΕΓΙΝΕ ΑΝΤΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.
Ο Παύλος Μελάς προερχόταν από αρχοντική και πλούσια οικογένεια. Καταγόταν από την ιστορική ηπειρώτικη οικογένεια των Μελάδων, οι ρίζες της οποίας φτάνουν ως την Κωνσταντινούπολη, πριν την Άλωση, ανάμεσα στις πιο ισχυρές στρατιωτικές και πολιτικές οικογένειες του Βυζαντίου. Πατέρας του ήταν Μιχαήλ Γ. Μελάς και μητέρα του η Ελένη, το γένος Βουτσινά, κόρη γνωστού Κεφαλλονίτη εμπόρου από την Οδησσό.
Ήταν αξιωματικός πυροβολικού του Ελληνικού στρατού, πρωτεργάτης του Μακεδονικού απελευθερωτικού αγώνα και ένας από τους κορυφαίους Μακεδονομάχους. Αγάπησε και παντρεύτηκε αρχοντοπούλα με καταγωγή από το Βογατσικό Καστοριάς, μορφωμένη και μεγαλωμένη με υψηλά ιδανικά και όνειρα να δει την τουρκοκρατούμενη Μακεδονία, ελεύθερη και ελληνική. Πατέρας της ο Στέφανος Δραγούμης, μετέπειτα πρωθυπουργός (1910) και αδέρφια της ο Ίωνας και ο Φίλιππος Δραγούμης. Την ευτυχία τους ήρθαν να συμπληρώσουν τα δύο τους παιδιά, ο Μίκης και η Ζέζα.
Η ζωή στάθηκε γενναιόδωρη στον Παύλο Μελά, είχε νιάτα και ομορφιά, όνομα γνωστό, περιουσία, καλή οικογένεια, γνωριμίες, έκανε καριέρα σαν αξιωματικός, είχε κοινωνική αναγνώριση και το μέλλον του προμηνύονταν ρόδινο. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν γέμιζε την ψυχή του, η καρδιά του ήταν στην Μακεδονία.
Οι κάτοικοι της υπέφεραν από τους βούλγαρους κομιτατζήδες που εκμεταλλευόταν την αδυναμία της Υψηλής Πύλης να ελέγχει τις περιοχές που είχε κατακτήσει και αναλάμβαναν δράσεις. Απαγόρευαν την ομιλία της Ελληνικής γλώσσας και χρησιμοποιούσαν βία για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Ίδρυαν βουλγαρικά σχολεία τα λεγόμενα εξαρχικά και εκκλησίες κάτω από την βουλγαρική εξαρχία.
Στην ελεύθερη Ελλάδα ιδρύεται το 1900 το Μακεδονικόν Κομιτάτον με σκοπό την ενίσχυση του αγώνα στην Μακεδονία. Ο Παύλος Μελάς αναλαμβάνει δράση. Ταξίδεψε στην Μακεδονία κρυφά, τρείς φορές μεταμφιεσμένος σε ζωέμπορο. Χρησιμοποιούσε ψευδώνυμα γιατί δεν έπρεπε να γίνει γνωστή η ταυτότητα του και το στρατιωτικό του αξίωμα, επειδή αυτό θα δημιουργούσε διπλωματική κρίση με την οθωμανική πλευρά.
Το γράμμα που αναφέρεται στην Γκόμπλιτσα, παλαιά ονομασία του Κρόκου, γράφτηκε τον Ιούλιο του 1904 όταν ο Παύλος Μελάς εισέρχεται για δεύτερη φορά στην τουρκοκρατούμενη Μακεδονία ως ζωέμπορος με το όνομα Πέτρος Δέδες. Είχαν πάει πριν στην Αθήνα να του ζητήσουν βοήθεια ο Παύλος Κύρου από το Ζέλοβο της Φλώρινας και ο καπετάν Κώττας από τη Ρούλια, που από το 1897 με τοπικές δυνάμεις αγωνίζονταν στην Δυτική Μακεδονία και σ’ αυτό τους το κάλεσμα δεν μπορούσε να πει όχι.
Έτσι στις 9 Ιουλίου 1904 παίρνει εικοσαήμερη άδεια από το διοικητή του και μεταμφιεσμένος σε χωρικό, αναχωρεί μυστικά τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας για την καινούρια του αποστολή, που έχει αποφασίσει μόνος του.
Το μέρος Γκομπλίτσι που αναφέρει είναι έξω από το χωριό, χύνονται πηγές και σχηματίζουν ένα ρέμα και είναι γεμάτο πλατάνια και λεύκες. Στην περιοχή υπήρξε και ένα πετρόκτιστο γεφύρι αρκετά μεγάλο που πιθανόν θα χρησίμευσε για να κρυφτούν οι δύο άντρες. Το γεφύρι αυτό υπήρξε μέχρι τα κοντινά μας χρόνια και δυστυχώς μπαζώθηκε για να γίνει δρόμος με άσφαλτο. Παρόμοιας τεχνοτροπίας και κατασκευής, μικρότερο σε μέγεθος, φτιαγμένο από τους ίδιους μαστόρους διασώθηκε στα χρόνια μας και βρίσκεται στην περιοχή του Αρτζή .
Η τρίτη επίσκεψη του Παύλου Μελά στην Μακεδονία με το ψευδώνυμο Μίκης Ζέζας, χρησιμοποίησε τα ονόματα των παιδιών του, ήταν και η τελευταία. Σκοτώθηκε στην Στάτιστα της Καστοριάς στις 13 Οκτωβρίου του 1904. Ο θάνατος του συγκλόνισε την κοινή γνώμη της εποχής. Το γεγονός ότι στη Μακεδονία χάθηκε ο γόνος δύο γνωστών μεγαλοαστικών οικογενειών της Αθήνας, ήταν αρκετό για να συγκλονίσει την κοινωνία του 1904. Υπό την πίεση των γεγονότων η ελληνική κυβέρνηση ωθήθηκε να συμμετάσχει πιο ενεργά στον μακεδονικό αγώνα, ενώ αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός των εθελοντών. Έτσι ο Παύλος Μελάς κατόρθωσε με τον πρόωρο χαμό του να βοηθήσει την Μακεδονία να ελευθερωθεί. Έγινε ο ήρωας του λαού που τον έκλαψε και τον θρήνησε μαζί με την αγαπημένη του Ναταλία, την Παύλαινα:

Ποιός είν’ άξιος κι άγλήγορος, άξιος και παλληκάρι

να πάει να πει της Παύλαινας, της μικροπαντρεμένης,

να μη αλλάξει τη Λαμπρή, φλουριά να μη φορέσει.

Τον Παύλο τον σκοτώσανε, τον πρώτο καπετάνιο.

Μαύρα πουλιά τον τρώγανε, τ’ άσπρα τον τραγουδούνε.

(Δημοτικό)
Στα χρόνια που ακολούθησαν η Ναταλία Δραγούμη-Μελά συνέχισε το έργο του άντρα της με όπλο την πένα της. Αρθρογραφούσε σε ξένα περιοδικά και εφημερίδες και διέλυε τα ψεύδη που διέσπειρε η βουλγάρικη προπαγάνδα για να επηρεάσει την διεθνή κοινή γνώμη. Συγκέντρωνε χρήματα για τον μακεδονικό αγώνα και μετέτρεψε το σπίτι της σε χώρο συγκέντρωσης φίλων της Μακεδονίας. Η τελευταία της επιθυμία ήταν να ταφεί δίπλα στον αγαπημένο της Παύλο στα ελευθέρα χώματα της Μακεδονίας που είχαν και οι δυο αγαπήσει. Θάφτηκε στο βυζαντινό εκκλησάκι των ταξιαρχών στην Καστοριά. Έτσι τους δυο συζύγους που τόσο πρόωρα, μα δοξασμένα χώρισε στη ζωή η αγάπη τους για την Μακεδονία και η λαχτάρα για την λευτεριά τους, ενώνει τώρα η ελεύθερη Μακεδονική γη στην αιώνια ανάπαυση τους.

 

Κείμενο-Φωτογραφίες: Ιωάννα Κύρου

ΠΗΓΕΣ:
1. Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΣΣΑ ΣΤΟ ΘΡΥΛΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. Της Αθηνάς Τζινίκου-Κακούλη.
2. ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ της Ναταλίας Μελά, βιογραφία από διηγήσεις, αναμνήσεις, γράμματα δικά του και των άλλων. Εκδ. Δωδώνη
3. Wikipedia: Παύλος Μελάς, Ναταλία Δραγούμη Μελά.

 

 


 

Κυριακή 15 Μαΐου 2016


ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ



Οι περισσότεροι άνθρωποι με σκλήρυνση κατά πλάκας πληροφορούνται τη διάγνωση της νόσου, σε μια φάση της ενήλικης ζωής κατά την οποία ασχολούνται σοβαρά με το θέμα του οικογενειακού προγραμματισμού.
Η διάγνωση της ασθένειας γεννά πολλαπλά ερωτήματα, σχετικά με την πορεία της, την πρόγνωσή της, την πιθανή επιρροή της στην τεκνοποίηση δημιουργώντας συχνά ανασφάλεια και φόβο εμπρός στα αναπάντητα ερωτήματα.
Ιδιαίτερα οι γυναίκες με σκλήρυνση κατά πλάκας συχνά προβληματίζονται εάν θα πρέπει παρά την ασθένειά τους να προχωρήσουν με τον οικογενειακό προγραμματισμό τους. Οι γυναίκες αυτές δεν θα πρέπει να αποθαρρύνονται από τη δημιουργία οικογένειας εφόσον αυτή είναι η επιθυμία τους. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να συνεργαστούν αρμονικά η ασθενής και το οικογενειακό της περιβάλλον, ο γυναικολόγος και ο νευρολόγος για την καλύτερη δυνατή συμβουλευτική κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Ποιο είναι το ποσοστό κληρονομικότητας της ΣΚΠ;
Η ΣΚΠ δεν είναι κληρονομική νόσος (με την έννοια ότι δεν ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες κληρονομικότητας). Ωστόσο σε σχετικές έρευνες έχει διαπιστωθεί οικογενειακή προδιάθεση. Ο κίνδυνος νόσησης από ΣΚΠ στο γενικό πληθυσμό, αν και οι δύο γονείς είναι υγιείς, είναι περίπου 0,1%. Ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται σε περίπου 3%, αν ο ένας γονιός πάσχει από ΣΚΠ. Αυτό σημαίνει από την άλλη πλευρά ότι η πιθανότητα το παιδί ενός γονέα με ΣΚΠ να μη νοσήσει από τη νόσο είναι 97%. Σε μονοζυγώτες διδύμους (πανομοιότυπο γενετικό υλικό) η πιθανότητα ο/η δίδυμος/η αδελφός/ή ενός ατόμου με σκλήρυνση κατά πλάκας να νοσήσει από αυτή είναι μόνο 30%.

Σε ποιο χρονικό σημείο θα πρέπει να σχεδιαστεί μία εγκυμοσύνη;
Οι περισσότερες εγκυμοσύνες συνηθίζεται να προγραμματίζονται σε σταθερές φάσεις της νόσου, στις φάσεις δηλαδή όπου η ΣΚΠ βρίσκεται σε κλινική ύφεση. Οι γυναίκες συνήθως αναλογίζονται: «Τώρα είμαι καλά ρυθμισμένη, άρα είμαι έτοιμη να αρχίσω μια οικογένεια». Φυσικά υπάρχουν και γυναίκες που μένουν έγκυες σε περιόδους υποτροπών της νόσου. Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις μπορεί μία εγκυμοσύνη να προχωρήσει χωρίς φόβο και επιπλοκές, ύστερα από στενή συνεργασία της ασθενούς με τον γυναικολόγο και τον νευρολόγο.

Επηρεάζει η ΣΚΠ τη γονιμότητα;
Η γονιμότητα τόσο στις γυναίκες όσο και στους άνδρες με ΣΚΠ δεν επηρεάζεται από τη νόσο. Περίπου 15-20% του γενικού πληθυσμού στην Ελλάδα εμφανίζουν υπογονιμότητα, κάτι το οποίο μπορεί να εμφανιστεί στο ίδιο ποσοστό και σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας.

Μπορούν οι γυναίκες με ΣΚΠ να υποβάλλονται σε θεραπεία γονιμότητας;
Οι μελέτες δείχνουν επί του παρόντος ότι μία ορμονική θεραπεία, στα πλαίσια μίας εξωσωματικής γονιμοποίησης, πιθανώς μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης υποτροπής της νόσου. Από την άλλη πλευρά δεν σημαίνει ότι η παραπάνω θεραπεία, επί ισχυρής ένδειξής της, δεν θα πρέπει να πραγματοποιηθεί. Φρόνιμο είναι να γίνει σε συνεννόηση του γυναικολόγου με τον θεράποντα νευρολόγο.

Θα πρέπει οι ασθενείς με ΣΚΠ και επιθυμία τεκνοποίησης να συμβουλευθούν τον νευρολόγο τους πριν από μία εγκυμοσύνη;
Είναι σημαντικό οι γυναίκες με σκλήρυνση κατά πλάκας κατά τον οικογενειακό τους προγραμματισμό και πριν από μία εγκυμοσύνη να συμβουλευθούν τον θεράποντα νευρολόγο τους, διότι πολλά ερωτήματα σχετικά με τη θεραπεία της ΣΚΠ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης προκύπτουν στην πορεία. Έχει διαπιστωθεί ότι το 80% των γυναικών που επιθυμούν να αποκτήσουν παιδιά συζητούν το παραπάνω θέμα με τον νευρολόγο τους. Σημείο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για αυτές, είναι η σωστή χρονική στιγμή για μία εγκυμοσύνη.

Σε ποιο χρονικό σημείο θα πρέπει να διακοπεί η προφυλακτική θεραπεία της ΣΚΠ πριν από μία εγκυμοσύνη;
Οι γενικές οδηγίες αναφέρουν ότι θα πρέπει να διακοπεί η ανοσοτροποιητική θεραπεία (π.χ με ιντερφερόνες ή οξική γλατιραμέρη) τουλάχιστον 3 μήνες πριν από μια εγκυμοσύνη, ενώ το διάστημα αυτό αυξάνεται εάν η προφυλακτική θεραπεία είναι ανοσοκατασταλτική (π.χ. αζαθειοπρίνη ή μιτοξαντρόνη) σε 6 μήνες πριν. Σε περίπτωση που η εγκυμοσύνη συμβεί υπό θεραπευτική αγωγή, τότε η θεραπεία αυτή θα πρέπει να διακοπεί αμέσως. Γενική συμβουλή είναι η εξατομίκευση της παραπάνω απόφασης από τον θεράποντα νευρολόγο, ανάλογα με τις επιθυμίες της γυναίκας, την ηλικία της, την προηγούμενη συχνότητα υποτροπών και την εξέλιξη της νόσου αλλά και την ακολουθούμενη έως τότε θεραπεία.

Πώς η επηρεάζει η ΣΚΠ τη γέννηση ενός παιδιού
Στις γυναίκες με σκλήρυνση κατά πλάκας, υπάρχει η τάση οι χειρουργικές επεμβάσεις (π.χ. καισαρική τομή) να είναι πιο συχνές από τον φυσιολογικό τοκετό. Τα νεογνά φυσιολογικών μητέρων είναι συνήθως ελαφρύτερα σε σχέση με τα παιδιά των μητέρων με ΣΚΠ. Η διαφορά βάρους είναι ωστόσο μόνο 100-150 γραμμάρια και δεν θεωρείται στατιστικώς σημαντική.

Πώς επηρεάζει η εγκυμοσύνη και η γέννηση ενός παιδιού την πορεία της ΣΚΠ;
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μειώνεται σταδιακά το ποσοστό υποτροπής της ΣΚΠ, αγγίζοντας το 0%, στο τελευταίο τρίμηνο της κύησης. Στο σύνολο της εγκυμοσύνης μόνο το 25% των γυναικών με ΣΚΠ εμφανίζουν υποτροπή της νόσου. Κατά τους πρώτους τρεις μήνες μετά τη γέννηση, το ποσοστό αυτό αυξάνεται, ωστόσο, σημαντικά. Περίπου το 30% των γυναικών με ΣΚΠ εμφανίζουν σε αυτή την χρονική περίοδο υποτροπές της νόσου. Αυτό σημαίνει παράλληλα όμως ότι το 70% συνεχίζει να μην εμφανίζει υποτροπή της νόσου. Η βαρύτητα ωστόσο των ώσεων δεν αλλάζει κατά τη διάρκεια και μετά την εγκυμοσύνη σύμφωνα με σχετικές έρευνες.

Πώς εξηγείται η ευνοϊκή πορεία της ΣΚΠ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης;
Θεωρείται σήμερα ότι η εγκυμοσύνη εμφανίζει ανοσοτροποποιητική δράση επηρεάζοντας θετικά την πορεία της ΣΚΠ. Σημαντικό ρόλο στο μηχανισμό αυτό, φαίνεται να παίζουν οι ορμονικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα κατά την πορεία της κύησης και επηρεάζουν θετικά το ανοσοποιητικό σύστημα της γυναίκας, προς όφελος τόσο του εμβρύου, όσο και της πορείας της νόσου. Οι νέες ορμονικές μεταβολές μετά τη γέννα, επιδρούν από την άλλη πλευρά αρνητικά στον ανοσολογικό σύστημα, αυξάνοντας εκ νέου τον κίνδυνο εμφάνισης υποτροπής της νόσου.

Ποια είναι η επίδραση του θηλασμού στην πορεία της ΣΚΠ;
Τα στοιχεία από κλινικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στη Γερμανία και τις Η.Π.Α. αποδεικνύουν ότι ο αποκλειστικός μητρικός θηλασμός του νεογνού μέχρι και τους πρώτους τρεις μήνες μειώνει σημαντικά τα ποσοστά υποτροπής της ΣΚΠ. Τα ποσοστά αυτά ανεβαίνουν εκ νέου και εξισώνονται με αυτά του γενικού πληθυσμού με ΣΚΠ, ύστερα από περίπου 6 μήνες με 1 χρόνο. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα συνιστάται από νευρολόγους ο θηλασμός των νεογνών από μητέρες με ΣΚΠ, εφόσον φυσικά δεν υπάρχει γυναικολογική ή άλλη αντένδειξη (π.χ. μαστίτιδα).