Τετάρτη 27 Απριλίου 2016





ΠΩΣ ΠΕΘΑΝΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙ ΕΔΕΙΞΕ Η ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ;


 
Σε μια εκπληκτική συνέντευξή του ο προϊστάμενος της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών... και ίσως ο πιο «διάσημος» ιατροδικαστής των τελευταίων ετών, κος Φίλιππος Κουτσάφτης αναλύει το ποιές ήταν οι αιτίες και η επίπτωση κάθε βασανιστηρίου, βάσει των οποίων τελικά ο Χριστός πέθανε. Ο κος Κουτσάφτης, έχει κάνει μια συστηματική μελέτη εξετάζοντας όλες τις πηγές και αναλύοντας τα Πάθη, αλλά και τον μαρτυρικό θάνατο που είχε ο Χριστός, με επιστημονικό τρόπο. Στη συνέντευξη που ακολουθεί επιχειρεί να δώσει - στο μέτρο του εφικτού- μια επιστημονική μελέτη για το πώς προήλθε ο θάνατός Του. Η «ιατροδικαστική» έκθεση του κου Κουτσάφτη έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Ερώτηση: Κύριε Κουτσάφτη, τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας από τις Γραφές, την παράδοση της Εκκλησίας και τις ιστορικές πηγές μάς δίνουν μια πλήρη εικόνα για τα μαρτύρια Του Χριστού;
Απάντηση: Βεβαιότατα. Ξέρουμε πάρα πολλά στοιχεία και θα έλεγε κανείς ότι μπορούμε να βγάλουμε ένα πόρισμα. Ελπίζω να μην ακούγεται ασεβές αυτό το τόλμημα σε ορισμένους, γιατί τόλμημα είναι. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το θείο πάθος είναι εκούσιο. Ο Κύριος με τη δική Του θέληση δέχτηκε τα πάντα, γι’ αυτό ακόμα και την ώρα που τα καρφιά έσκιζαν τις σάρκες του και τρυπούσαν τα οστά Του Αυτός προσευχόταν για τους σταυρωτές Του, πράγμα πρωτοφανές.
Eρ: Ποια ήταν λοιπόν η επίπτωση των Παθών;
Απ: Αυτό που πρέπει όλοι να γνωρίζουν είναι ότι τα Πάθη είναι ψυχοσωματικά. Ο Χριστός, όταν φεύγει από τον Μυστικό Δείπνο και πορεύεται για να προσευχηθεί, αφήνοντας λίγο πιο μακριά τους τρεις μαθητές (Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη), εμφανίζεται με βάση τις Γραφές εκστατικός σαν κάτι δυσάρεστο να περιμένει. Στο τέλος, ενώ οι μαθητές δεν έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει, ο Ιησούς προσεύχεται για τρίτη φορά και τρέχει από το μέτωπό του ιδρώτας και αίμα. Αυτό το σημείο της διήγησης περί «αιματηρού ιδρώτα» αμφισβητήθηκε πολύ έντονα για αιώνες. Ο Ευαγγελιστής όμως γράφει κάτι που ήταν αδιανόητο και πρωτοφανές, χωρίς να τον νοιάζει αν θα τον αμφισβητήσουν ή αν θα πουν ότι γράφει φανταστικά πράγματα. Πράγματι, λοιπόν, το Ευαγγέλιο 2000 χρόνια μετά δικαιώθηκε, καθώς η Ιατρική πρόσφατα αποφάνθηκε ότι υπάρχει ένα σπάνιο συνοδό σύμπτωμα του οργανισμού με αυτά τα χαρακτηριστικά, όταν κάποιος βρεθεί σε μεγάλη ψυχοσωματική ένταση. Ξέρουμε πλέον από τη σύγχρονη επιστήμη ότι οι ιδρωτοποιοί αδένες είναι διάσπαρτοι στο σώμα, αλλά οι πολυπληθέστεροι βρίσκονται στις παλάμες, στα πέλματα, στον αυχένα, στις παρειές και στο μέτωπο. Όταν ο άνθρωπος βρεθεί σε μεγάλη ένταση, είναι δυνατόν να γίνει αυτόματη ρήξη μεγάλου αριθμού τριχοειδών αγγείων στο σπείραμα των αδένων. Το αίμα που απελευθερώνεται αναμειγνύεται με τον ιδρώτα, τον βάφει κόκκινο και στη συνέχεια το παραχθέν μείγμα αναβλύζει στο δέρμα. Δηλαδή, ο Ευαγγελιστής Λουκάς έγραψε την αλήθεια. Καταλαβαίνει, όμως, κανείς σε πόσο μεγάλο βαθμό έντασης βρισκόταν Ο Ιησούς πριν ακόμα από τη σύλληψή Του.
Την άλλη μέρα ήξερε ότι θα αναλάβει την ανθρώπινη αμαρτία ως αντικαταστάτης του πεσόντος ανθρώπου και θα αντιμετωπίσει πάνω στον Σταυρό τη θεία δικαιοσύνη. Δεν ήθελε να χάσει το βλέμμα του πατέρα Του που ήταν στραμμένο πάνω Του. Δεν ήταν η αγωνία Του, ούτε για τη μαστίγωση, ούτε για τα καρφιά.
Eρ: Τα μαρτύρια πριν από τη Σταύρωση ποια ήταν και ποια επίπτωση είχαν;
Απ: Μετά τη σύλληψη ο Ιησούς πέρασε από έξι εξαντλητικές και κακόπιστες ανακρίσεις. Από τον Άννα, τον Καϊάφα, το Συνέδριο, τον Πιλάτο, τον Ηρώδη και ξανά από τον Πιλάτο. Στα μεσοδιαστήματα κακοποιήθηκε με τέσσερις πολύωρους και βάρβαρους βασανισμούς. Μεταξύ των ανακρίσεων και των βασανισμών σύρθηκε αλυσοδεμένος και δερνόμενος έξι φορές. Η απόσταση που διήνυσε με τις αλυσίδες ήταν περίπου έξι χιλιόμετρα. Και όλα αυτά νηστικός, διψασμένος και άυπνος. Τον έγδυσαν τρεις φορές, Τον έντυσαν άλλες τόσες, Τον μαστίγωσαν, Του φόρεσαν το ακάνθινο στεφάνι και Του φόρτωσαν τον βαρύ Σταυρό. Στις ανακρίσεις Τον διέσυραν και Τον εξευτέλισαν. Ήθελαν με κάθε τρόπο να Τον κάνουν να λυγίσει.
Eρ: Μεταξύ άλλων, μαστιγώθηκε.
Απ: Ναι. Η μαστίγωση γινόταν με φραγγέλιο, που είχε λουριά με απολήξεις σφαιρίδια και άκρες από κόκαλα. Κάθε φορά που έπεφτε στο σώμα το μαστίγιο αυτά τα αντικείμενα έμπαιναν μέσα στις σάρκες και όταν το τραβούσε ο βασανιστής για να ξαναχτυπήσει έσκιζαν το δέρμα. Οι πληγές που προκάλεσαν ήταν φοβερές σε όλη την οπίσθια επιφάνεια και την πλάγια κοιλιακή και θωρακική χώρα, που πρέπει να ήταν καταματωμένη. Πρέπει να έχασε πολύ μεγάλη ποσότητα αίματος ο Χριστός μόνο από αυτό.
Eρ: Ως προς τον Σταυρό που κουβάλησε; Όταν ο Κύριος φορτώθηκε τον Σταυρό έπρεπε να κουβαλήσει ένα ξύλο που δεν ήταν πλανισμένο (όπως το βλέπουμε στις αγιογραφίες).
 Απ: Ήταν δυο κορμοί γεμάτοι σκληρό φλοιό και ρόζους και καταλαβαίνετε τι έγινε όταν πέταξαν πάνω στην πλάτη Του το οριζόντιο τμήμα. Την ήδη καταματωμένη πλάτη από τη μαστίγωση. Αυτός ο βαρύς κορμός μπήκε μέσα στις πληγές προκαλώντας αφόρητο πόνο. Στη συνέχεια ο Ιησούς κυριολεκτικά σέρνει τα βήματά Του και υποφέρει. Πλέον δεν έχει ανάσες και αρκετό οξυγόνο. Το αίμα Του λιγοστεύει και κάποια στιγμή λυγίζουν τα γόνατά Του και είναι αδύνατον να προχωρήσει.
Eρ: Περιγράφετε μια κατάσταση που σχεδόν δεν αντέχεται με βάση τα ανθρώπινα μέτρα.
Απ: Ναι. Πιστεύω αν δεν ήταν ο συγκεκριμένος εκεί θα είχε πεθάνει. Κανονικά, με βάση τη λογική, εκεί, στην πορεία προς τον Γολγοθά, θα έπρεπε να είναι το τέλος.
Eρ: Ωστόσο, Ο Χριστός φτάνει τελικά μέχρι τη Σταύρωση. Εκεί τι ακριβώς γίνεται;
Απ: Εκεί οι σταυρωτές ξαπλώνουν Τον Ιησού πάνω στον Σταυρό και Του καρφώνουν τα χέρια και τα πόδια. Για το ακριβές σημείο του καρφώματος υπάρχουν δύο εκδοχές: το εσωτερικό της παλάμης, που φαίνεται και σε πολλές εικόνες ή το κέντρο της έσω επιφανείας των καρπών. Η πρώτη εκδοχή είναι για μένα η πιο προσιτή. Η παλάμη έχει μικρό πάχος, μεγάλη επιφάνεια και λόγω των τενόντων και των περιτόναιων δεν σκίζεται το δέρμα. Υπάρχουν και τα μετακάρπια οστά, που μπορούν να συγκρατήσουν το βάρος. Την άλλη μέρα ήξερε ότι θα αναλάβει την ανθρώπινη αμαρτία ως αντικαταστάτης του πεσόντος ανθρώπου και θα αντιμετωπίσει πάνω στον Σταυρό τη θεία δικαιοσύνη. Δεν ήθελε να χάσει το βλέμμα του πατέρα Του που ήταν στραμμένο πάνω Του. Δεν ήταν η αγωνία Του ούτε για τη μαστίγωση, ούτε για τα καρφιά.
Eρ: Τα μαρτύρια πριν από τη Σταύρωση ποια ήταν και ποια επίπτωση είχαν;
Απ: Μετά τη σύλληψη ο Ιησούς πέρασε από έξι εξαντλητικές και κακόπιστες ανακρίσεις. Από τον Άννα, τον Καϊάφα, το Συνέδριο, τον Πιλάτο, τον Ηρώδη και ξανά από τον Πιλάτο. Στα μεσοδιαστήματα κακοποιήθηκε με τέσσερις πολύωρους και βάρβαρους βασανισμούς. Μεταξύ των ανακρίσεων και των βασανισμών σύρθηκε αλυσοδεμένος και δερνόμενος έξι φορές. Η απόσταση που διήνυσε με τις αλυσίδες ήταν περίπου έξι χιλιόμετρα. Και όλα αυτά νηστικός, διψασμένος και άυπνος.
Eρ: Οι πιέσεις τι ρόλο έπαιξαν;
Απ:  Του ασκήθηκε έντονη ψυχοσωματική βία, Τον έγδυσαν τρεις φορές, Τον έντυσαν άλλες τόσες, Τον μαστίγωσαν, Του φόρεσαν το ακάνθινο στεφάνι και Του φόρτωσαν τον βαρύ Σταυρό. Στις ανακρίσεις Τον διέσυραν και Τον εξευτέλισαν. Ήθελαν με κάθε τρόπο να Τον κάνουν να λυγίσει.
Eρ: Μεταξύ άλλων, μαστιγώθηκε.
Απ: Ναι. Η μαστίγωση γινόταν με φραγγέλιο, που είχε λουριά με απολήξεις σφαιρίδια και άκρες από κόκαλα. Κάθε φορά που έπεφτε στο σώμα το μαστίγιο αυτά τα αντικείμενα έμπαιναν μέσα στις σάρκες και όταν το τραβούσε ο βασανιστής για να ξαναχτυπήσει έσκιζαν το δέρμα. Οι πληγές που προκάλεσαν ήταν φοβερές σε όλη την οπίσθια επιφάνεια και την πλάγια κοιλιακή και θωρακική χώρα, που πρέπει να ήταν καταματωμένη. Πρέπει να έχασε πολύ μεγάλη ποσότητα αίματος ο Χριστός μόνο από αυτό.
Eρ: Ως προς τον Σταυρό που κουβάλησε;
Απ: Όταν ο Κύριος φορτώθηκε τον Σταυρό έπρεπε να κουβαλήσει ένα ξύλο που δεν ήταν πλανισμένο (όπως το βλέπουμε στις αγιογραφίες). Ήταν δυο κορμοί γεμάτοι σκληρό φλοιό και ρόζους και καταλαβαίνετε τι έγινε όταν πέταξαν πάνω στην πλάτη Του το οριζόντιο τμήμα. Την ήδη καταματωμένη πλάτη από τη μαστίγωση. Αυτός ο βαρύς κορμός μπήκε μέσα στις πληγές προκαλώντας αφόρητο πόνο. Στη συνέχεια ο Ιησούς κυριολεκτικά σέρνει τα βήματά Του και υποφέρει. Πλέον δεν έχει ανάσες και αρκετό οξυγόνο. Το αίμα Του λιγοστεύει και κάποια στιγμή λυγίζουν τα γόνατά Του και είναι αδύνατον να προχωρήσει.
Eρ: Περιγράφετε μια κατάσταση που σχεδόν δεν αντέχεται με βάση τα ανθρώπινα μέτρα.
Απ: Ναι. Πιστεύω αν δεν ήταν ο συγκεκριμένος εκεί θα είχε πεθάνει. Κανονικά, με βάση τη λογική, εκεί, στην πορεία προς τον Γολγοθά, θα έπρεπε να είναι το τέλος.
Eρ: Ωστόσο, ο Χριστός φτάνει τελικά μέχρι τη Σταύρωση. Εκεί τι ακριβώς γίνεται;
Απ: Εκεί οι σταυρωτές ξαπλώνουν Τον Ιησού πάνω στον Σταυρό και Του καρφώνουν τα χέρια και τα πόδια. Για το ακριβές σημείο του καρφώματος υπάρχουν δύο εκδοχές: το εσωτερικό της παλάμης, που φαίνεται και σε πολλές εικόνες ή το κέντρο της έσω επιφανείας των καρπών. Η πρώτη εκδοχή είναι για μένα η πιο προσιτή. Η παλάμη έχει μικρό πάχος, μεγάλη επιφάνεια και λόγω των τενόντων και των περιτόναιων δεν σκίζεται το δέρμα. Υπάρχουν και τα μετακάρπια οστά, που μπορούν να συγκρατήσουν το βάρος.
Αν, πάντως, το καρφί μπήκε ανάμεσα στα δύο κόκαλα, κερκίδα και ωλένη, έχουμε τραγικό πόνο, γιατί τραυματίστηκε το μέσο νεύρο. Σκεφτείτε ότι αν ακουμπήσουμε ελάχιστα το νεύρο του αγκώνα νιώθουμε έντονο πόνο. Φανταστείτε να περάσει καρφί από αυτό το νεύρο. 
Ως προς το κάρφωμα των ποδιών οι δύο εκδοχές είναι ότι σταύρωναν τα πόδια και το καρφί περνούσε από το ένα πόδι στο άλλο ή ότι καρφώθηκαν παράλληλα. Ευρήματα του 1968 σε τάφους στην Ανατολική Ιερουσαλήμ μάς δείχνουν ότι υπήρχαν και άλλοι που σταυρώθηκαν στα πόδια με τον πρώτο τρόπο.
Eρ: Ο θάνατος τελικά από τι επήλθε; Γνωρίζουμε;
Απ: Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένας θάνατος αργός και λίαν βασανιστικός. Με την ανύψωση του Σταυρού. Ο Χριστός αντιμετωπίζει μια σειρά από δυσμενείς παράγοντες: Υποχρεωτική ορθοστασία, που Του δημιουργεί ορθοστατική υπόταση. Υποχρεωτική ακινησία, που δεν δίνει τη δυνατότητα στο φλεβικό αίμα να επιστρέψει στην καρδιά. Ειδική στάση του θώρακα, με το βάρος του σώματος να είναι σε μόνιμη έκπτυξη και να δυσκολεύει φοβερά την αναπνοή. Δεν μπορεί να κάνει εκπνοή παρά μόνο εισπνοή. Αυτό συντόμευσε τον θάνατό Του. Επιπλέον αντιμετωπίζει επιπλοκές τραυμάτων, αιμορραγία, αφυδάτωση, πείνα, δίψα και εξάντληση.
Eρ: Το τελικό «πόρισμα»;
Απ: Επρόκειτο για πολυπαραγοντικό θάνατο. Πολλά πράγματα έδρασαν για την κατάληξη, με τελικό αίτιο την ασφυξία μαζί με την κυκλοφορική ανεπάρκεια. Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι και η επιδρομή των σαρκοφάγων εντόμων. Το αίμα φέρνει από πολύ μακριά έντομα που κόβουν κομμάτια από τις πληγές ενός ακίνητου ανθρώπου! Οι πιο φοβερές στιγμές για Τον Κύριο ήταν μετά το κάρφωμα στον Σταυρό.
Eρ: Πώς εξηγείτε την αντοχή που έδειξε;
Απ: Ο Χριστός δεν πέθανε πριν από τη Σταύρωση, γιατί υπήρχε λόγος. Υπερέβη τα ανθρώπινα μέτρα και για μένα το ότι άντεξε και ανέβηκε στον Σταυρό είναι ακόμα ένα δείγμα της θεότητάς Του.
Eρ: Μπορείτε να μας περιγράψετε τι αισθανόταν ο Ιησούς φορώντας το ακάνθινο στεφάνι;
Απ: Από όποια πλευρά και να έγινε ο λογχισμός, με αυτό το βαρύ όπλο των δυόμισι μέτρων, δεν υπάρχει περίπτωση ο οποιοσδήποτε να μείνει ζωντανός. Με τίποτα!  Πρώτα πρώτα, να σας πω ότι είναι πρωτοφανής τρόπος αντιμετώπισης. Ποτέ πριν δεν είχε γίνει κάτι τέτοιο και ποτέ ξανά δεν επαναλήφθηκε. Επρόκειτο για φρίκη! Το κατασκεύασαν από μια τζιτζιφιά, ευλύγιστο φυτό που ευδοκιμεί στην περιοχή, με πολύ μεγάλα και σκληρά αγκάθια. Μέχρι τότε τα στεφάνια των καταδίκων ήταν σιδερένια και προσαρμόζονταν με βάση τη διάμετρο του κρανίου. Εδώ ήταν βασανιστήριο. Το τριχωτό της κεφαλής είναι αγγειοβριθέστατο. Έχει πολύ καλή αιμάτωση και ειδική νεύρωση. Η αιμορραγία, λοιπόν, ήταν μεγάλη και αφόρητος ο πόνος από τα αγκάθια στα νεύρα.
Eρ: Κατά καιρούς έχουν ακουστεί θεωρίες ότι ο Χριστός δεν είχε πεθάνει στον Σταυρό και ότι έτσι δικαιολογείται «λογικά» η Ανάστασή του. Κατά τη γνώμη σας, αυτό μπορεί να στέκει; Τυχαία έγινε, νομίζετε, ο λογχισμός της πλευράς;
Απ: Καθόλου τυχαία. Αυτό το γεγονός είναι το πιστοποιητικό του θανάτου. Η λόγχη τρύπησε την πλευρά και βγήκε «αίμα και ύδωρ». Από όποια πλευρά και να έγινε ο λογχισμός, με αυτό το βαρύ όπλο των δυόμισι μέτρων, δεν υπάρχει περίπτωση ο οποιοσδήποτε να μείνει ζωντανός. Με τίποτα!
Ερ: Άρα καταρρίπτονται όλα; .
Απ: Φυσικά. Οι αρνητές βέβαια λένε ό,τι θέλουν, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολούνται με Τον Χριστό αφού γι’ αυτούς δεν υπάρχει.

 

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016



Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΟΝ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ 108 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ!


Το 1908 ο βιολόγος Τζορτζ Πάρκερ Μπίντερ δούλευε στο Ινστιτούτο Θαλάσσιων Ερευνών του Πλίμουθ της Βρετανίας. Στα πλαίσια έρευνας του για τα θαλάσσια ρεύματα, έριξε στη Βόρεια Θάλασσα 1.000 μπουκάλια καθένα από τα οποία περιείχε ένα μήνυμά του. Προφανώς δεν περίμενε να λάβει κάποια γρήγορη απάντηση, πόσω δε μάλλον 108 χρόνια μετά από αυτό το γεγονός να γίνει διάσημη η ιστορία του!
Κι όμως αυτό συνέβη! Σύμφωνα με τον Guardian, μία γυναίκα από τη Γερμανία βρήκε ένα από τα μπουκάλια με τα μήνυματά του, το οποίο καταγράφηκε πρόσφατα στα βιβλία των ρεκόρ Guinness ως το παλαιότερο μήνυμα σε μπουκάλι που εντοπίστηκε σε ακτή! Το καλοκαίρι του 2015 η Γερμανίδα Μαριάν Βίνκλερ, η οποία βρισκόταν σε διακοπές με τον σύζυγό της Χορστ στο νησί Άμρουν στον γερμανικό βορρά, ανακάλυψε το μπουκάλι με μια κάρτα στο εσωτερικό του γραμμένη στα αγγλικά, τα γερμανικά και τα ολλανδικά. Ο βιολόγος ζητούσε από τον δυνητικό παραλήπτη να επιστρέψει την κάρτα που περιεχόταν στο μπουκάλι, στο Ινστιτούτο Θαλάσσιων Ερευνών του Πλίμουθ, σημειώνοντας το μέρος που βρέθηκε.
Έτσι και έγινε. Το ζευγάρι των συνταξιούχων Γερμανών ανταποκρίθηκε στην παράκληση του αποστολέα και έστειλε μέσω ταχυδρομείου την κάρτα στη Μεγάλη Βρετανία! Το Ινστιτούτο αντάμειψε τη Γερμανίδα και το σύζυγό της με το ποσό που υποσχόταν το μήνυμα. Ένα σελίνι! Το μήνυμα έφθασε στον προορισμό του έναν αιώνα και οκτώ χρόνια μετά!

 


 









ΣΤΗ ΘΥΡΑ 7 ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΘΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ ΣΤΕΦΑΝΙ


Αποτελεί την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική τραγωδία στον ελληνικό χώρο και πιθανόν μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο, συγκρινόμενη μόνο με πολύνεκρες τραγωδίες όπως αυτές του Χέιζελ (1985) και του Χίρλσμπορο (1989). 21 άτομα έχασαν την ζωή τους από μια αμέλεια, από μια κλειστή πόρτα και από το μεγάλο πάθος τους να αποθεώσουν την αγαπημένη τους ομάδα μετά από έναν μεγάλο θρίαμβο. Η τραγωδία στην θύρα 7 στις 8-2-81 έχει μείνει ανεξίτηλη στις μνήμες όσων την έζησαν τότε αλλά και των επόμενων γενεών που μαθαίνουν από τις προηγούμενες τι ακριβώς συνέβη εκείνο το μοιραίο απόγευμα…

ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
Η Κυριακή της 8ης Φεβρουαρίου του 1981 ήταν μια ηλιόλουστη μέρα με καιρό ιδανικό για να παιχτεί ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός θα αντιμετώπιζε την ΑΕΚ, σ’ έναν αγώνα κρίσιμο που αν τον κέρδιζε θα βρισκόταν μια ανάσα από το πρωτάθλημα. Το Καραϊσκάκη θύμιζε «Μαρακανά» και ο ενθουσιασμός ξεχείλιζε. Η ομάδα του Ολυμπιακού φρόντισε να πολλαπλασιάσει τα «ντεσιμπέλ» της χαράς καθώς με μια επιβλητική εμφάνιση συνέτριψε την ΑΕΚ με 6-0 (σκόρερ οι Γαλάκος με χατ-τρικ, Κουσουλάκης, Ορφανός και Βαμβακούλας). Αν όμως ήξεραν οι παίκτες το τι θα ακολουθούσε από την απόλυτη έκσταση που προσέφεραν απλόχερα στους οπαδούς τους σίγουρα θα εύχονταν να είχαν χάσει εκείνο το ματς…
Το να κερδίζεις έναν μεγάλο αντίπαλο με τέτοιο τρόπο αναμφίβολα μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις παρορμητικές και χωρίς πολύ σκέψη και οργάνωση. Ειδικά για τους φιλάθλους της ΘΥΡΑΣ 7, οι οποίοι είναι και οι πιο παθιασμένοι… Με την επίτευξη του 6ου γκολ λοιπόν πολλοί από αυτούς θέλησαν πάνω στην χαρά τους να πάνε από την ΘΥΡΑ 7 στην 1 καθώς από εκεί θα είχαν την ευκαιρία να αποθεώσουν τους ήρωές τους. Την ώρα που κατέβαιναν τα σκαλοπάτια ένας από αυτούς γλίστρησε, ενώ αυτοί που βρίσκονταν πίσω του άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο σαν «ντόμινο».
Η πόρτα της θύρας ήταν μισάνοιχτη. Πάνω σε όλο αυτό το κλίμα ευφορίας κανείς δεν άκουγε τις κραυγές απόγνωσης με αποτέλεσμα κόσμος να συνεχίσει να συρρέει σε αυτό το σημείο και μάλιστα αυτοί που βρίσκονταν πίσω να φωνάζουν μην γνωρίζοντας ότι μπροστά γινόταν μακελειό: Άντε τι θα γίνει; Άντε να βγούμε!
 Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μια «ανθρώπινη μάζα» μέσα στην οποία 19 άτομα δεν άντεξαν και πέθαναν από ασφυξία ενώ τουλάχιστον 60 τραυματίστηκαν. Η τραγωδία θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη αν, με παρέμβαση της αστυνομίας, δεν ξηλωνόταν ένα τουρνικέ της θύρας(τα τουρνικέ ανοίγανε να περνάει ένας-ένας φίλαθλος στον έλεγχο των εισιτηρίων)…

ΟΔΥΝΗ ΚΑΙ ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ ΣΤΟ ΤΖΑΝΕΙΟ
Οι σκηνές που ακολούθησαν θύμιζαν ταινία τρόμου. Εκατοντάδες ασθενοφόρα εισέρχονταν στο στάδιο Καραϊσκάκη για να μεταφέρουν τραυματίες στο Τζάνειο νοσοκομείο, ενώ οι δρόμοι γύρω από το στάδιο είχαν αποκλειστεί για να περνάνε τα ασθενοφόρα πιο εύκολα. Στην μεταφορά των τραυματιών βοηθούσαν και τα διερχόμενα ΙΧ. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση ενός οδηγού: Πέρναγα έξω από το Καραϊσκάκη και έβλεπα σκηνές πανικού χωρίς να ξέρω τι έχει γίνει, ώσπου ξαφνικά 2 άτομα μου ανοίγουν την πόρτα, μου βάζουν έναν αιμόφυρτο άντρα μέσα και μου λένε να τον πάω γρήγορα στο Τζάνειο.
Στην είσοδο του νοσοκομείου η αγωνία των συγγενών αυξανόταν λεπτό με λεπτό καθώς δεν υπήρχε ενημέρωση για τα ονόματα των θυμάτων. Πολλοί από αυτούς τρέχαν πανικόβλητοι στους διαδρόμους ψάχνοντας ανάμεσα στους τραυματίες και στους νεκρούς μπας και αναγνωρίσουν το δικό τους πρόσωπο. Γιατρός που είχε υπηρεσία εκείνο το απόγευμα είπε το εξής ανατριχιαστικό: Δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο. Μας έφερναν πτώματα και τραυματίες μαζί κα έπρεπε να ξεχωρίσουμε ποιός ζούσε και ποιός πέθανε με τρόπο αστραπιαίο. Το μόνο που κάναμε ήταν να βλέπουμε με μια πρόχειρη ματιά αν ανέπνεαν και όποιος ήταν νεκρός τον βάζαμε σ’ έναν θάλαμο για να ασχοληθούμε με αυτούς που χαροπάλευαν.
Πολλοί άνθρωποι που αναγνώριζαν τους νεκρούς τους δεν άντεχαν και κατέρρεαν. Η αναγνώριση γινόταν πολλές φορές από τα αντικείμενα που είχαν πάνω τους τα θύματα, καθώς πολλών τα πρόσωπα είχαν αλλοιωθεί στο έπακρο από την ασφυξία.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού, αμέσως μόλις πληροφορήθηκαν το γεγονός, έτρεξαν στο Τζάνειο για να συμπαρασταθούν στους άτυχους φιλάθλους. Μάλιστα οι Καραβίτης και Κυράστας προσέφεραν αίμα ενώ ο Μάικ Γαλάκος ευχόταν: Να μην είχε βάλει ποτέ τα 3 γκολ που οδήγησαν στο κύμα ενθουσιασμού και εν τέλει σ’ αυτήν την τραγωδία. Ανάμεσα σ’ αυτούς και η σιδηρά κυρία του Ολυμπιακού Λόλα Νταιφά η οποία ανάφερε το εξής περιστατικό: Ένα από τα παιδιά που επισκέφτηκα, ο Στράτος Λούπος, μόλις με αντίκρισε με αναγνώρισε και με ρώτησε πως θα τα πάει ο Ολυμπιακός την άλλη Κυριακή. Εγώ τον χάιδεψα και του έδωσα κουράγιο. Πέντε ώρες μετά με πήραν από το Τζάνειο και μου ανακοίνωσαν τον θάνατό του.
Αυτό ήταν το εικοστό θύμα της ΘΥΡΑΣ 7 ενώ ο τραγικός αριθμός έκλεισε 6 μήνες μετά με τον θάνατο ενός ακόμα φιλάθλου που δεν ξύπνησε ποτέ από το κώμα στο οποίο είχε «πέσει». Άξια θαυμασμού πάντως ήταν η κίνηση του βιομήχανου φαρμάκων Παύλου Γιαννακόπουλου να προσφέρει όλο το πλάσμα αίματος που χρειαζόταν το νοσοκομείο. Ανατριχίλα προκαλεί το γεγονός ότι 2 από τα θύματα της ΘΥΡΑΣ 7, ο Μιχάλης Μάρκου και η αρραβωνιαστικιά του Ζωγραφιά Χαιρατίδου, είχαν προμηθευτεί εισιτήριο από τον Νίκο Αναστόπουλο, καθώς ο πρώτος ήταν προσωπικός του φίλος. Ο ίδιος ο Αναστόπουλος δεν μπορούσε να πιστέψει ότι αυτό που του έδωσε ήταν ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή.

ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΙΑ.
Η ΘΥΡΑ 7 του σταδίου Καραϊσκάκη είχε και στο παρελθόν χαρακτηριστεί ως παγίδα θανάτου. Η κατασκευή της ήταν ένας μακρύς σκοτεινός διάδρομος που στο τελείωμα του είχε σκαλοπάτια τα οποία οδηγούσαν στην έξοδο. Δεξιά και αριστερά από τις σκάλες δεν υπήρχαν στηρίγματα για αυτούς που κατέβαιναν, ενώ και η ορατότητα μέχρι την έξοδο ήταν περιορισμένη λόγω της έλλειψης φωτισμού.
Στο παρελθόν το καμπανάκι του κινδύνου είχε χτυπήσει άλλες δύο φορές και μάλιστα Φλεβάρη μήνα. Συγκεκριμένα στις 6/2/1980 στον αγώνα Ολυμπιακού-ΠΑΟΚ όπου δέκα θεατές τραυματίστηκαν κατά την έξοδο τους από την μοιραία θύρα και στις 14/2/1973 στον φιλικό αγώνα Ολυμπιακού-Άγιαξ όπου οι αντίστοιχοι τραυματίες ήταν 34… Δυστυχώς την τρίτη φορά είχαμε και θύματα…  

ΤΑΙΝΙΑ ΚΑΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣ
Η ΘΥΡΑ 7 έγινε και ταινία το 1983 από τον Νίκο Φώσκολο, αλλά δεν προβλήθηκε για πολύ καιρό, καθώς το περιεχόμενό της δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να ακολουθήσουν μηνύσεις και τελικά να αποσυρθεί από τους κινηματογράφους (προσωπική κρίση: απόλυτα δίκαια καθώς σε τέτοια γεγονότα δεν χωράει εμπορική εκμετάλλευση).
 
ΕΓΚΛΗΜΑ ΔΙΧΩΣ ΤΙΜΩΡΙΑ ΚΑΙ Ο «ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ»
Τρία χρόνια μετά την τραγωδία της ΘΥΡΑΣ 7 έγινε το πρώτο δικαστήριο. Κατηγορούμενοι ήταν πέντε φύλακες του γηπέδου και πέντε αστυνομικοί. Οι σκηνές που διαδραματίστηκαν στο δικαστήριο ήταν πολύ δυνατές. Οι κατηγορούμενοι φώναζαν ότι ήταν αθώοι ενώ οι συγγενείς των θυμάτων ζητούσαν τιμωρία των ενόχων.
Τα κύρια ερωτήματα της δίκης ήταν αν οι πόρτες ήταν ανοικτές, αν είχαν απομακρυνθεί τα τουρνικέ και αν οι θυρωροί και οι αστυνομικοί βρίσκονταν στις θέσεις που προβλέπονταν. Τα κατασκευαστικά λάθη του γηπέδου, που είχε εντοπίσει ο τότε Αττικάρχης, Γιώργος Παντελάκης, δεν απασχόλησαν το δικαστήριο.
Τα αδικήματα είχαν χαρακτηριστεί πλημμελήματα και έτσι παραγράφηκαν λόγω παρέλευση της πενταετίας από την κατασκευή του γηπέδου. Κάποιοι ακόμα και σήμερα λένε ότι εάν είχαν αποδοθεί κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, δεν θα υπήρχε παραγραφή και οι κατασκευαστές του γηπέδου θα κάθονταν στο εδώλιο. Πολλοί ακόμα υποστήριζαν ότι στην ΘΥΡΑ 7 οι οπαδοί ήταν υπεράριθμοι και έμπαιναν μέσα χωρίς έλεγχο. Τελικά η υπόθεση έκλεισε στις 21 Φεβρουαρίου του 1986 με την απόφαση σοκ: Άπαντες αθώοι. Ενώ τα αίτια αποδόθηκαν στην κακιά στιγμή. Ήταν μια δεύτερη μαχαιριά στις καρδιές των συγγενών των θυμάτων. Πολλά σπίτια πάντως εκείνο το μοιραίο απόγευμα έκλεισαν καθώς πολλά από τα θύματα ήταν απλά παιδιά του μεροκάματου και μάλιστα αρκετά από αυτά συντηρούσαν πολυμελείς οικογένειες.
Αλλά κάτι τέτοιο πέρασε στα ψιλά για πολλούς που ανακατεύτηκαν με την δίκη της ΘΥΡΑΣ 7. Το μόνο που εισέπραξαν οι οικογένειες ήταν κάποιες αποζημιώσεις και κάποια χρήματα από έρανο των φιλάθλων που πλήρωναν λίγο πιο ακριβά το εισιτήριο σαν φόρο εισφοράς σ’ αυτές.

ΝΕΟ ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ ΚΑΙ «ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ ΠΟΤΕ»
Από τότε έως σήμερα η 8η Φεβρουαρίου είναι «ημέρα πένθους» για την οικογένεια του Ολυμπιακού. Μνημόσυνα τελούνται κάθε χρόνο και συνοδεύονται με κατάθεση στεφάνων από ομάδες και παράγοντες του αθλητικού και πολιτικού χώρου.
Η πιο συγκινητική στιγμή είναι το «προσκλητήριο νεκρών» που εκφωνείται συνήθως από έναν συγγενή κάποιου νεκρού. Ειδική τελετή έγινε το 2003 όταν γκρεμίστηκε το παλιό Καραϊσκάκη, προκειμένου να φτιαχτεί το καινούργιο, καθώς η ΘΥΡΑ 7 κατεδαφίστηκε τελευταία, προς τιμήν των θυμάτων .Πολλά συνθήματα έχουν φτιαχτεί για τους νεκρούς με χαρακτηριστικότερο το: Θρύλε θυμήσου Πρωταθλητή σε θέλουνε ακόμα και οι νεκροί σου.
Τέλος, στο Νέο Καραϊσκάκη, 21 καθίσματα στην θύρα 7 έχουνμαύρο χρώμα και μένουν πάντα κενά…

ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ (41 ετών-εκδότης περιοδικού)

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΜΙΤΣΗΣ (18 ετών- κάτοικος Περιστερίου, οπαδός ΑΕΚ)

ΣΠΥΡΟΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ (24 ετών-μαρμαράς)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΑΛΥΝΑΣ (20 ετών-γιος αναπληρωτή διευθυντή Υπουργείου Γεωργίας)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ (18 ετών-μαθητής Λυκείου)

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ (26 ετών-ναυτικός)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗΣ (34 ετών-βιβλιοδέτης)

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (21 ετών-σπουδαστής)

ΣΠΥΡΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ (18 ετών-κάτοικος Χαλανδρίου)

ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΡΚΟΥ (27 ετών- ιδ. υπάλληλος)

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΧΑΣ (20 ετών-αρτοποιός)

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΙΛΑΣ (28 ετών-γυψαδόρος)

ΗΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ (17 ετών-μαθητής σχολής Ηλεκτρολόγων)

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΙΣΤΟΛΗΣ (30 ετών)

ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΠΟΥΠΟΣ (20 ετών)

ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΛΑΒΟΥΝΗΣ (16 ετών-μαθητής Λυκείου)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (19 ετών-ηλεκτρονικός)

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ (14 ετών-μαθητής)

ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ (19 ετών-υδραυλικός)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ (34 ετών-εκτελωνιστής)

ΖΩΓΡΑΦΟΥΛΑ ΧΑΪΡΑΤΙΔΟΥ (23 ετών-οικονομολόγος)

 

 

 



«ΦΑΛΚΟΝΕΡΑ». ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΜΕ 277 ΝΕΚΡΟΥΣ.


Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥ, ΠΟΥ ΤΟ ΦΟΡΤΗΓΟ ΤΟΥ ΕΣΠΑΣΕ ΤΗΝ ΜΠΟΥΚΑΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ «ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ». «ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΔΕΣΕΙ ΤΟ ΟΧΗΜΑ», ΔΗΛΩΝΕΙ.

 

Το 1966 έγινε ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια στη χώρα μας. Το πλοίο ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ βυθίστηκε κοντά στη βραχονησίδα Φαλκονέρα και περίπου 277 άνθρωποι πνίγηκαν, αν και ποτέ δεν έγινε γνωστός ο ακριβής αριθμός των νεκρών. Ήταν μια εποχή που οι επιβάτες δεν ήταν όλοι γραμμένοι σε μια λίστα επιβατών. Μάλιστα σε αυτόν τον αριθμό δεν προσμετρούνται οι τσιγγάνοι και οι φυλακισμένοι που ήταν στο πλοίο. Το επιβατηγό ήταν ιδιοκτησία της εφοπλιστικής εταιρείας Τυπάλδου και είχε μετασκευαστεί λανθασμένα με αποτέλεσμα να χάσει το κέντρο βάρους. Συγχρόνως λίγο πριν από τον απόπλου ανέβηκε ένα φορτηγό-ψυγείο με πορτοκάλια 5 τόνων, αν και ο λιμενάρχης είχε αντιρρήσεις λόγω του βάρους του. Το πλοίο δεν δέθηκε σωστά από τα έξι σημεία που διέθετε πύρους και δεν τηρήθηκε κανένας κανόνας σωστής επιβίβασης. Έτσι, κατά τη διάρκεια θαλασσοταραχής που έφθασε τα 8 μποφόρ, το όχημα παρασύρθηκε κάθετα στο γκαράζ με αποτέλεσμα να πέσει με δύναμη πάνω στην μπουκαπόρτα και να την καταστρέψει. Ένα άνοιγμα 17 μέτρων άφησε εκτεθειμένο το πλοίο στην ορμή της θάλασσας. Σε λίγα λεπτά είχε βουλιάξει. Το πλήρωμα οριακά πρόλαβε να εκπέμψει SOS και να δώσει το στίγμα του στο Μυρτώο Πέλαγος. Από τους ελάχιστους που σώθηκαν  ήταν ο οδηγός του φορτηγού, που φυσικά δεν είχε καμία ευθύνη για το δυστύχημα.
Αν και αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και ομιλίας, ο Μιχάλης Καστρίτσης το 2004 δέχτηκε να μας περιγράψει τι συνέβη με το μοιραίο όχημα. Περιέγραψε πως φορτώθηκε πρόχειρα στο γκαράζ και δεν ακινητοποιήθηκε το φορτίο, με αποτέλεσμα η κακοκαιρία να το ρίξει πάνω στην μπουκαπόρτα και να ανοίξει! Ο ίδιος πάντως, μετά το ναυάγιο, ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα και οδηγήθηκε σε δεινή οικονομική κατάσταση.

 

 

Σάββατο 23 Απριλίου 2016


Η ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΣΑΣ ΒΟΗΘΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΟ ΥΠΝΟ

  
Η μαύρη σοκολάτα είναι πλούσια σε μαγνήσιο, ένα απαραίτητο συστατικό το οποίο κάνει το… ρολόι του σώματος να λειτουργεί στην ώρα του. Τα καλά νέα για τους φίλους της σοκολάτας (όχι ότι τα χρειάζονται και ιδιαίτερα…) είναι ότι σύμφωνα με μία νέα έρευνα μία καλή ποσότητα κάθε ημέρα βοηθά στο να έχετε καλύτερο ύπνο κατά την διάρκεια της νύχτας.
Πάντως οι φίλοι της σοκολάτας γάλακτος θα πρέπει να έχουν το νου τους, τα νέα τα οποία φέρνει η νέα έρευνα αφορούν κατά κύριο λόγο την κατανάλωση μαύρης σοκολάτας.
Όπως λένε οι ειδικοί επιστήμονες, η μαύρη σοκολάτα είναι μία πλούσια πηγή μαγνησίου, ενός απαραίτητου συστατικού το οποίο κάνει το σώμα μας να λειτουργεί σωστά. Αυτό σημαίνει ότι ένα μικρό κομμάτι μαύρης σοκολάτας μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να προσαρμοστούν καλύτερα στην διαδοχή ημέρας και νύχτας και ανάλογα να προσαρμόσουν το σώμα τους για τον νυχτερινό ύπνο.
Το μαγνήσιο πάντως εκτός από την σοκολάτα υπάρχει σε αρκετές άλλες (και πιο… υγιεινές) τροφές, όπως τα λαχανικά, οι ξηροί καρποί, το ψάρι κ.λπ. Η νέα έρευνα δείχνει ότι το μαγνήσιο πέρα από όλες τις άλλες ευεργετικές συνέπειες στον οργανισμό, χρησιμεύει στο να υπάρχει μία σωστή λειτουργία των κυττάρων ακολουθώντας τον ημερήσιο κύκλο ημέρας και νύχτας. Το μαγνήσιο πιστεύεται ότι συνδέεται με το «ρολόι» του σώματός μας, το οποίο επηρεάζει τους ημερήσιους κύκλους, μέσα από τους οποίους ρυθμίζονται βασικές του λειτουργίες, όπως ο ύπνος, η απελευθέρωση ορμονών, η θερμοκρασία του σώματος αλλά και δεκάδες άλλες δευτερεύουσες λειτουργίες.





ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ «ΚΩΣΤΑΛΕΞΙ» ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ

ΤΗ ΦΥΛΑΚΙΣΕ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΓΙΑ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ

Το να αγαπά κάποια τον λάθος άνδρα ήταν μάλλον κάτι το οποίο δεν μπορούσε να το ανεχτεί η συντηρητική κοινωνία της Γαλλίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Η ιστορία μιας Γαλλίδας που έζησε στα τέλη του 19ου αιώνα θυμίζει κάτι από το ελληνικό Κωσταλέξι.
Η 25χρονη Blanche Monnier ήταν μια νεαρή αριστοκράτισσα η οποία ζούσε στο Παρίσι το 1876. Η νεαρή κοπέλα ερωτεύτηκε ένα άφραγκο δικηγόρο. Μία κίνηση που η μητέρα της δεν είδε με καθόλου καλό μάτι.
Η νεαρή κοπέλα εντελώς ξαφνικά εξαφανίστηκε. Τόσο η μητέρα της όσο και ο αδερφός της, την θρήνησαν όπως μεταδίδει η Daily Mail. Ωστόσο πίσω από όλο αυτό κρυβόταν ένα τρομερό μυστικό.
Στις 23 Μαΐου του 1901 ένα γράμμα έφτασε στο γραφείο του γενικού εισαγγελέα του Παρισιού. Τα όσα περιείχε έκανε τον εισαγγελέα να τα χάσει.
Έχω την τιμή να σας ενημερώσω για ένα εξαιρετικά σοβαρό γεγονός. Μιλώ για μια γεροντοκόρη η οποία είναι κλεισμένη στο σπίτι της Madame Monnier, πεινασμένη και ζώντας μέσα σε σκουπίδια για πάνω από 25 χρόνια.
http://s.huffpost.com/images/social/pin_icon_onhover.png 
Η αστυνομία αποφάσισε να ερευνήσει τα όσα ανέφερε το γράμμα. Μία ομάδα αστυνομικών εισέβαλε στο σπίτι και ερεύνησε το χώρο. Την πρόσοχή τους τράβηξε μια μυστηριώδη πόρτα η οποία ήταν κλειστή. Όταν την άνοιξαν μία τρομερή μυρωδιά ήρθε καταπάνω τους. Προχωρώντας αντίκρισαν ένα θέαμα που οι ίδιοι δεν είχαν ξαναδεί. Μία υποσιτισμένη γυναίκα βρισκόταν πάνω σε ένα κρεβάτι, το οποίο καλυπτόταν από τρόφιμα και περιττώματα. Ήταν η νεαρή Blanche Monnier, η οποία βρισκόταν εκεί κλεισμένη για πάνω από 25 χρόνια, δίχως να έχει δει από τότε κανένα φως ή ανθρώπινο ον.
Η αστυνομία συνέλαβε την μητέρα της η οποία πρόσφατα είχε κερδίσει ένα βραβείο για την γενναιόδωρη προσφορά της στο Παρίσι. Δίχως κανέναν δισταγμό ομολόγησε τα πάντα. Εδώ και 25 χρόνια κρατούσε κλειδωμένη την ίδια της την κόρη, την οποία τάιζε μόνο με τα αποφάγια της οικογένειας. Δεκαπέντε μέρες μετά πέθανε μέσα στη φυλακή.
Το δρόμο για τη φυλακή πήρε όμως και ο αδερφός της, ο οποίος καταδικάστηκε αρχικά σε 15 μήνες φυλάκιση. Η Blanche Monnier έζησε για μερικά χρόνια ακόμη. Η ίδια σε τίποτα δεν θύμιζε το νεαρό ερωτευμένο κορίτσι που είχε ερωτευτεί στα 25 της χρόνια εκείνο το δικηγόρο.