Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ZΗΣΗ-ΔΕΣ

Κάθε χρόνο σαν σήμερα, η Εκκλησία μας τιμά, με ιδιαίτερη λαμπρότητα, την μνήμη των Τριών Ιεραρχών, των ...Μεγίστων Φωστήρων της Τρισηλίου Θεότητος. Ταυτόχρονα, η Σχολική Κοινότητα μετέχει ενεργά στις θρησκευτικές τελετουργικές εκδηλώσεις, αναφερόμενη στην ανεκτίμητη προσφορά των Τριών Ιεραρχών προς την Παιδεία και τα Γράμματα, αναγνωρίζοντας τον λόγο για τον οποίο και καθιερώθηκε η εορτή αυτή, ως η κατ' εξοχήν σχολική εορτή.
Ανήμερα των Τριών Ιεραρχών, στην Κοζάνη -και αλλαχού ενδεχομένως- εορτάζουν τα ονομαστήρια και οι φέροντες και ακούοντες στο όνομα: Ζήσης!... Κάπως παράξενο και περίεργο αυτό, αφού στο εορτολόγιο της Εκκλησίας μας δεν διαλαμβάνεται, μεταξύ των άλλων τιμωμένων, την 30 Ιανουαρίου, και ο Ζήσης, σε αντιδιαστολή με τον Ζήνωνα, ο οποίος τιμάται και εορτάζεται από την Εκκλησία μας την 27 Σεπτεμβρίου. Κάποιος άλλος συσχετισμός του τιμωμένου Ζήση με τους Τρεις Ιεράρχες δεν είναι γνωστός. Έτσι, ο συνεορτασμός των προαναφερομένων δημιουργεί απορίες. Απορίες, οι οποίες θα παρέμεναν, εάν ο γνωστός, με το Κοζανίτικο ιδίωμα Λιόλιος (Ζήνων Πιτένης), δεν έδινε την εξήγηση σε ένα από τα πολλά «χρονογραφήματά» του, με τον τίτλο: Οι τρεις Ιεράρχαι, στον τόμο ΚΟΥΖΙΑΝΙΩΤ’ΚΑ ΜΠΕΝΤΙΑ, σελ. 65-66.
Γράφει, λοιπόν, στο Κοζανίτικο ιδίωμα, ο Λιόλιος: Επί Τουρκοκρατίας, τρεις Κοζανίτες Μακεδονομάχοι, ο Ζήσης Μπλιούρας, ο Ζήσης Τσιόπτσιας και ο Ζήσης Πιτένης συνελήφθησαν από τους Τούρκους και προσήχθησαν στο Μοναστήρι (Μπίτολα), όπου φυλακίσθηκαν και καταδικάσθησαν εις θάνατον, ως φερόμενοι να έχουν ανάμειξη στην οργάνωση του «κομιτάτου», δηλαδή να είναι εχθροί του καθεστώτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο φετφάς του μουφτή του Μοναστηρίου δεν άργησε να γίνει γνωστός στην Κοζάνη, όπου οι Αρχές της πόλεως εκινητοποιήθησαν ακαριαίως. Με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Κωνστάντιο έφθασαν στην Θεσσαλονίκη και από εκεί, με συνεχείς επικοινωνίες με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, επέτυχαν αρχικά να αναθεωρήσουν την εις θάνατον καταδίκη, σε ισόβια, με φιρμάνι του Σουλτάνου.
Στη συνέχεια, με νέες παρεμβάσεις του Πατριαρχείου προς τον Σουλτάνο -τον οποίον εν τω μεταξύ είχαν «πλημμυρίσει» με «μπαχτσίσια» οι Κοζανίτες- εκδόθηκε νέο φιρμάνι από τον Σουλτάνο, με το οποίο διατάσσονταν η αποφυλάκιση και των τριών Κοζανιτών. Οι αποφυλακισθέντες έφθασαν στην Κοζάνη την 30 Ιανουαρίου, εορτήν των Τριών Ιεραρχών και έσπευσαν πρωτίστως στον Άγιο Νικόλαο να αναπέμψουν τις προς τον Κύριον και τον Άγιο (τον «παππού» της Κοζάνης) δεήσεις και ευχαριστίες.
Το γεγονός έγινε γνωστό σ’ ολόκληρη την πόλη και πανηγυρίστηκε με γλέντια και τραγούδια από τους Κοζανίτες (Αρχές, Κλήρο και Λαό), οι οποίοι θεώρησαν ότι η αποφυλάκιση οφείλονταν στους Τρεις Ιεράρχες, ο δε Δεσπότης καθιέρωσε τα ελευθέρια -ονομαστήρια των τριών Ζήση-δων της Κοζάνης, την 30 Ιανουαρίου. Από τότε -πλέον του ενός αιώνος- οι Ζήση-δες της Κοζάνης εορτάζουν ανελλιπώς τα ονομαστήριά τους, κάθε χρόνο μαζί με τους Τρεις Ιεράρχες, σαν σήμερα.





«ΕΦΥΓΕ» Ο ΟΥΜΠΕΡΤΟ ΕΚΟ, Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ «ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ» ΚΑΙ «ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ ΦΟΥΚΩ».


ΕΛΕΓΕ ΟΤΙ «ΣΗΜΕΡΑ ΜΟΝΟ ΟΙ ΗΛΙΘΙΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΤΑΝΚΣ, ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ»... 
  
Ο σπουδαίος Ιταλός καθηγητής, φιλόσοφος και συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών, το βράδυ της 19ης Φεβρουαρίου, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Repubblica. Η επιβεβαίωση για τον θάνατο του ανθρώπου που εμπνεύστηκε ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ και ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ ΦΟΥΚΩ, δόθηκε από την οικογένεια του, λίγες ώρες μετά τον θάνατο του.
Γεννήθηκε στην Αλεσσάντρια του Πιεμόντε, στις 5 Ιανουαρίου 1932. Το 1988, ίδρυσε το Τμήμα Επικοινωνίας στο πανεπιστήμιο του Σαν Μαρίνο, ενώ από το 2008, διετέλεσε επίσημος καθηγητής και πρόεδρος της Ανώτατης Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών, στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Ο Ουμπέρτο Έκο, έγραψε πολυάριθμα δοκίμια για τη μεσαιωνική αισθητική, τη γλώσσα και τη φιλοσοφία, καθώς και επιτυχημένα μυθιστορήματα, όπως ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ, που κυκλοφόρησε το 1980 και έγινε ένα διεθνές μπεστ σέλερ με εκατομμύρια αντίτυπα μεταφρασμένα σε όλο τον κόσμο, ενώ την ίδια τύχη είχε και ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΟΥ ΦΟΥΚΩ.

Να φοβάσαι τους προφήτες κι αυτούς που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την αλήθεια, επειδή κατά κανόνα κάνουν και άλλους να πεθάνουν μαζί τους, μερικές φορές πριν από αυτούς και καμιά φορά αντί για αυτούς.
Από τις 12 Νοεμβρίου 2010, ήταν μέλος της  Accademia dei Lincei, στον τομέα της Ιστορίας και της Φιλοσοφίας. Το τελευταίο του βιβλίο Year Zero, εκδόθηκε το 2015 την ημέρα των γενεθλίων του. Για ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ, βραβεύτηκε και τιμήθηκε με το βραβείο Strega το 1981 και το Medicis Etranger, βραβείο που δίνεται στον καλύτερο ξένο λογοτέχνη στην Γαλλία το 1982.
Με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου ο Εκο και η μητέρα του μετακόμισαν σε ένα χωριό στα βουνά του ιταλικού βορρά. Εκεί ο μικρός Ουμπέρτο παρακολουθούσε τις μάχες ανάμεσα στους φασίστες και στους παρτιζάνους με ανάμεικτα συναισθήματα συνεπαρμένος μεν από τη δράση, αισθανόταν εν μέρει ευγνώμων που ήταν τόσο μικρός για να αναμειχθεί. Ο ίδιος θυμάται εκείνη την εποχή σαν ένα μικρό γουέστερν. Αυτοί οι λόφοι είναι στη μνήμη μου το θέατρο των στρατιωτικών επιχειρήσεων, στις οποίες ήμουν αυτόπτης μάρτυρας, στην ηλικία των 12 ετών. Μετά τις πιέσεις του πατέρα του, πήγε να σπουδάσει Νομική στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο, αλλά εγκατέλειψε αυτόν τον τομέα και ακολούθησε σπουδές Μεσαιωνικής Φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας. Έκανε το διδακτορικό του στην Φιλοσοφία το 1954, ολοκληρώνοντας τη διατριβή του για τον Θωμά Ακινάτη. Αυτό το θέμα αποτέλεσε και το αντικείμενο του πρώτου του βιβλίου Ζητήματα αισθητικής στον Θωμά Ακινάτη. Άρχισε την ενασχόλησή του με τη δημοσιογραφία και, παράλληλα, δέχθηκε την θέση του διευθυντή Πολιτιστικού Προγράμματος στην Κρατική Ιταλική Τηλεόραση (RAI). Αυτό του έδωσε την ευκαιρία να δει την κοινωνία μέσα από τα μάτια των Μ.Μ.Ε., που τότε μονοπωλούνταν και ελέγχονταν από την κυβέρνηση. Το 1959 ο Ουμπέρτο Έκο έχασε τη δουλειά του στη RAI, γεγονός που δεν τον ενόχλησε ιδιαίτερα, γιατί έτσι άρχισε να ασχολείται περισσότερο με το γράψιμο και τις διαλέξεις. Με το δεύτερο βιβλίο του (Τέχνη και κάλλος στην αισθητική του Μεσαίωνα) απέδειξε στον πατέρα του ότι βρήκε τον δρόμο του στη ζωή (και τη δουλειά που τού ταιριάζει) μέσα από τη λογοτεχνία. Τον ίδιο χρόνο έγινε γενικός επιμελητής του μη λογοτεχνικού τομέα του εκδοτικού οίκου Bompiani στο Μιλάνο και άρχισε να γράφει τη στήλη Diario Minimo (Ελάχιστο Ημερολόγιο) στην εφημερίδα Il Verri. Μέσα από τη στήλη αυτή οι απόψεις του για την γλωσσολογία και την κοινωνική πραγματικότητα μπήκαν στα σπίτια των Ιταλών. Μέσα από τη στήλη αυτή άρχισε να εστιάζει το ενδιαφέρον του και να εκλεπτύνει τις απόψεις του στη Σημειολογία.

Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.


http://www.mixanitouxronou.gr/efige-o-oumperto-eko-o-filosofos-ke-singrafeas-ton-vivlion-to-onoma-tou-rodou-ke-to-ekkremes-tou-fouko-elege-oti-simera-mono-i-ilithii-kanoun-diktatories-me-tanks-apo-ti-stigmi-pou-ip/





ΤΑ «ΤΡΕΛΑ» ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ


Όποιος έχει βρεθεί στον Πορθμό του Ευρίπου στην Χαλκίδα, στην Εύβοια σίγουρα έχει ακούσει για το μοναδικό φαινόμενο με τα «τρελά νερά» του Ευρίπου που αλλάζουν κατεύθυνση ανά 6 ώρες!
Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό, σύνθετο φαινόμενο το οποίο οφείλεται στις παλιρροϊκές δυνάμεις και παρατηρείται στην Ελλάδα μόνο εκεί.
Τα νερά του διαύλου που έχει πλάτος 39 μέτρα και μήκος 40 μέτρα κάθε έξι ώρες αλλάζουν φορά και κινούνται μία προς το Βορρά και μία προς το Νότο. Ενδιάμεσα από την αλλαγή φοράς μάλιστα μεσολαβούν δέκα λεπτά κατά τα οποία τα νερά παραμένουν στάσιμα.
Εντυπωσιακό είναι, και μάλιστα δεύτερο μοναδικό παγκοσμίως, ότι κάθε 21 Μαρτίου και κάθε 22 Σεπτεμβρίου, οπότε και έχουμε ισημερία, τα νερά αλλάζουν αμέσως κατεύθυνση χωρίς να μένουν στάσιμα για δέκα λεπτά.
Επιστήμονες παρακολούθησαν συστηματικά το συγκεκριμένο φαινόμενο για πολλά χρόνια και είδαν ότι ενώ στις 22-23 ημέρες παρουσιάζει μια κανονικότητα αλλαγής φοράς και τα νερά αλλάζουν ανά 6 ώρες περίπου, όπως ακριβώς η παλίρροια, στις υπόλοιπες 6-7 ημέρες του μήνα το ρεύμα γίνεται πολύ ακανόνιστο και μπορεί να αλλάξει φορά ακόμη και 14 φορές μέσα σε ένα 24ωρο! Το φαινόμενο λοιπόν έχει συνδυαστεί με τη Νέα Σελήνη και τις συζυγίες και συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι το κανονικό ρεύμα είναι 11-12 ημέρες περί τη νέα σελήνη και άλλες τόσες κατά τη πανσέληνο, ενώ το ακανόνιστο ρεύμα παρατηρείται κατά τους τετραγωνισμούς.
Η εξήγηση που έχει επικρατήσει είναι ότι φτάνοντας το φυσικό παλιρροϊκό κύμα από το Αιγαίο στην Εύβοια, ένα μέρος του εισέρχεται στο Βόρειο Ευβοϊκό και ένα άλλο εισέρχεται στο Νότιο Ευβοϊκό αλλά λόγω του διαφορετικού μήκους της διαδρομής, το ένα φυσικό παλιρροϊκό κύμα φτάνει νωρίτερα. Λόγω αυτού του γεγονότος οι εισερχόμενοι υδάτινοι όγκοι από το νότο ανεβάζουν εκεί τη στάθμη κατά 30-40 εκατοστά και δημιουργείται έτσι θαλάσσιο ρεύμα. Μετά από έξι ώρες, καθώς η άμπωτη διαδέχεται τη πλημμυρίδα, αντιστρέφονται οι συνθήκες και δημιουργείται αντίθετο ρεύμα. Κατά τις συζυγίες λοιπόν ένταση της παλίρροιας είναι μεγάλη και έτσι το ρεύμα του Ευρίπου παρουσιάζεται κανονικό. Όμως κατά τους τετραγωνισμούς όπου το ρεύμα είναι ασθενέστερο, διάφοροι παράγοντες συντελούν ώστε το ρεύμα να παρουσιάζεται ακανόνιστο.
Το εντυπωσιακό φαινόμενο μάλιστα είχε μελετηθεί από την αρχαιότητα και είχαν δοθεί διάφορες μυθολογικές και φιλοσοφικές εξηγήσεις. Δεκάδες συρρέουν για να δουν το μοναδικό φαινόμενο και να τραβήξουν βίντεο από την εντυπωσιακή αλλαγή του ρεύματος.



Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016