Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016



BLUE MONDAY: ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ





Αν τη Δευτέρα αισθάνεστε περισσότερο κουρασμένοι και καταθλιπτικοί από οποιαδήποτε άλλη μέρα, αν νιώθετε ότι όλα σας πάνε στραβά, τότε το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα φταίτε εσείς, αλλά η Blue Monday
Η Blue Monday, όπως ονομάζεται η τρίτη Δευτέρα του Ιανουαρίου, θεωρείται ως η πιο καταθλιπτική ημέρα του χρόνου. Βάσει ενός μαθηματικού τύπου, στον οποίο υπολογίζονται ο καιρός, τα χρέη, ο χρόνος που πέρασε από τα Χριστούγεννα, ο χρόνος που πέρασε χωρίς να εκπληρώσουμε κάποιον από τους στόχους της νέας χρονιάς, τα επίπεδα κινήτρων που έχει ο καθένας, αλλά και το αίσθημα ανάγκης να αναλάβει κανείς δράση, το συμπέρασμα είναι ότι η αυριανή ημέρα είναι η πιο καταθλιπτική ημέρα του έτους.

 

http://www.aftodioikisi.gr/diethni/blue-monday-giati-simera-einai-i-xeiroteri-mera-tou-xronou







Η ΑΘΗΝΑ ΥΠΗΡΞΕ ΧΩΡΙΟ ΠΡΙΝ ΓΙΝΕΙ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ; ΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟ, ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ.



Ο ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΤΑΞΙΔΙΩΤΩΝ.

Στην ιστοριογραφία η Αθήνα των νεωτέρων χρόνων παρουσιάζεται σε πολλά κείμενα και περιγραφές ως μια μάλλον ασήμαντη πόλη προτού επιλεγεί ως πρωτεύουσα του ελευθέρου κράτους. Είναι ένα θέμα που το έχουμε βρει πολλές φορές μπροστά μας και το αναπαράγουμε. Φυσικά η έννοια «χωριό» στις δημοσιογραφικές αναφορές δεν συνδέεται με την πληθυσμιακή εικόνα της περιοχής, αλλά με την γενικότερη εικόνα, τις υποδομές και το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων που υστερούσε αφάνταστα σε σχέση με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που βρίσκονταν τότε σε ακμή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η Αθήνα των χρόνων της απελευθέρωσης ήταν ασήμαντη και ότι της δόθηκε αυθαίρετα το προνόμιο της πρωτεύουσας. Το θέμα ανέπτυξε με λιτότητα και ακρίβεια ο ιστορικός Λεωνίδας Καλλιβρετάκης, στην ηλεκτρονική έκδοση της έκδοσης η «Αρχαιολογία της πόλης των Αθηνών» του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. «Όταν έγινε η επιλογή της ως Πρωτεύουσας, η Αθήνα ήταν ένα χωριό 4.000 κατοίκων και ο Πειραιάς μια ασήμαντη ιχθυόσκαλα». «Ήσαν δε τότε [1834] αι Αθήναι κωμόπολις 10 ή 12.000 κατοίκων, πλήρης ερειπίων, ολίγας οικίας παρά τους πρόποδας της Ακροπόλεως έχουσα».
Αυτές είναι κάποιες χαρακτηριστικές φράσεις, με κλιμακούμενες αποχρώσεις αυτής της αντίληψης. Εντούτοις, οι μαρτυρίες της εποχής υποδηλώνουν ότι αυτή η εντύπωση δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα. «Η Αθήνα η πόλις» αποτελεί το σκηνικό των ενθυμημάτων του Παναγή Σκουζέ «από τα 1788 έως τα 1796», ενώ την γενέθλια «πολιτεία των Αθηνών» επισκέπτεται ο Παναγιώτης Κοδρικάς στα 1789. Φτάνοντας με τον Λόρδο Βύρωνα στην Αθήνα το 1810 ο Βαρώνος Hobhouse και ακούγοντας τον οδηγό τους να λέει «αφέντη, να η χώρα», νόμιζε ότι άκουσε «να το χωριό», αλλά «έκπληκτοι είδαμε σε μια πεδιάδα, σε μεγάλη από μας απόσταση, μια μεγάλη πόλη γύρω από ένα περίοπτο ύψωμα, πάνω στο οποίο μπορέσαμε να διακρίνουμε κάποια οικοδομήματα, και πέραν αυτής της πόλεως, τη θάλασσα».
Πράγματι, σε όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, η Αθήνα όχι μόνο παρέμεινε πόλη, αλλά παρέμεινε σταθερά , ακολουθούμενη από τη Θήβα, τη Λιβαδειά, τη Λαμία, την Αταλάντη, τα Σάλωνα και, αργότερα, το Μεσολόγγι, ενώ παρουσίασε μια αισθητή γεωγραφική επέκταση, εκτός των μεσαιωνικών της ορίων. Έδρα Μητρόπολης καθώς και Οθωμανικού Κάζα, ανέπτυξε την ειδίκευσή της σε μια σειρά από δραστηριότητες αστικού χαρακτήρα, όπως η βιοτεχνία μεταξωτών υφασμάτων, η σαπωνοποιία και η βυρσοδεψία. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν τον Οκτώβριο του 1833, συντάσσεται ο κατάλογος των προς απαλλοτρίωση κτιρίων, χάριν ανασκαφών, καταγράφονται 400 σπίτια, 7 φούρνοι και 103 εργαστήρια, μεταξύ των οποίων 2 ελαιοτριβεία και 2 σαπουντζίδικα, μόνο στην περιοχή την οριζόμενη από τις κατοπινές οδούς Ηφαίστου, Μητροπόλεως, Νίκης, Αμαλίας και Λυσικράτους, δηλαδή στο ήμισυ περίπου της παλαιάς πόλης. Αλλά και πέραν της Στερεάς, η Αθήνα ανήκε στην κατηγορία των σημαντικών βαλκανικών πόλεων. Κατά τις παραμονές της Επανάστασης, συγκαταλεγόταν στην πρώτη δεκάδα των πόλεων της Νότιας Βαλκανικής, μετά την Κωνσταντινούπολη, την Αδριανούπολη, τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα, τις Σέρρες, τη Λάρισα, την Τρίπολη και την Πάτρα. Κατατασσόταν στην ίδια σειρά με το Αργυρόκαστρο, ενώ άφηνε πίσω ονομαστές πόλεις, όπως τη Βέροια, το Μοναστήρι, το Άργος και το Ναύπλιο, την Καστοριά, το Μπεράτι και την Άρτα.
Μεταξύ δε των πόλεων της κατόπιν ελευθέρας Ελλάδος, πράγμα που έχει ξεχωριστή σημασία αφού μεταξύ αυτών επρόκειτο να επιλεγεί εκ των πραγμάτων η πρωτεύουσα, η προεπαναστατική Αθήνα ερχόταν τρίτη, μετά την Τρίπολη και την Πάτρα. Ο ακριβής αριθμός των κατοίκων της είναι δύσκολο να καθοριστεί, αλλά όλες οι ενδείξεις, εντούτοις, τείνουν προς έναν αριθμό της τάξεως των 10.000. Τον Οκτώβριο του 1824, επί φρουραρχίας Γκούρα, πραγματοποιήθηκε μια καταγραφή στην επαναστατημένη Αθήνα, σύμφωνα με την οποία στην Πόλη υπήρχαν 9.040 κάτοικοι και 1.605 σπίτια, που κατανέμονταν σε 35 ενορίες. Την εποχή εκείνη, η πράγματι μεγαλούπολη Θεσσαλονίκη είχε περί τις 60.000 κατοίκους, η δε Τρίπολη και η Πάτρα περί τις 15.000. Δεν τεκμηριώνεται συνεπώς ο αφορισμός ότι η Αθήνα «δεν ήταν από τις σημαντικότερες προεπαναστατικές πόλεις». Πολύ περισσότερο δε, το να ονοματίσει κανείς έναν βαλκανικό οικισμό 10.000 κατοίκων των αρχών του 19ου αιώνα, «χωριό» ή ακόμη και «κωμόπολη», συνιστά αναχρονιστική εφαρμογή μεταγενεστέρων κριτηρίων. Αλλά ακόμη και βάσει των νεωτέρων κριτηρίων, τόσο βάσει του Δημοτικού Νόμου του 1912 όσο και εκείνου του 1954, οι 10.000 κάτοικοι αποτελούσαν ακριβώς το όριο που αναβάθμιζε έναν οικισμό από Κοινότητα σε Δήμο. 
Οι περιγραφές είναι πράγματι αποκαρδιωτικές, όταν μιλούν για την Αθήνα μετά τις περιπέτειες του απελευθερωτικού πολέμου. Αναφωνεί τον Αύγουστο του 1832 ο Λουδοβίκος Ρος: «Αυτό δεν είναι αι ιοστεφείς και περίφημοι Αθήναι. Αυτό είναι μονάχα ένας θεόρατος σωρός ερείπια, μια άμορφη […] γκριζωπή μάζα στάχτης και σκόνης, απ’ όπου ξεπροβάλλουν μια δωδεκάδα φοίνικες και κυπαρίσσια, τα μόνα που αντιστέκονται στην καθολική ερήμωση». Την ίδια περίπου εποχή (1832-1833) επισκέπτεται την Αθήνα και ο αποσπασμένος στο εκστρατευτικό σώμα του Στρατηγού Maison, J.L. Lacour: «Η καρδιά σφίγγεται φτάνοντας στην Αθήνα. Νέα ερείπια καλύπτουν τα αρχαία, τα καταχωνιασμένα μέσα στη γη. […] Στενά, σκοτεινά, λασπώδη, ακανόνιστα δρομάκια. Βρώμικα, καπνισμένα και δυσώδη μαγαζιά, με πραμάτειες που θα τις περιφρονούσαν ως και οι πλανόδιοι πωλητές στα χωριάτικα πανηγύρια μας, κι όλα αυτά περικυκλωμένα από ένα χονδροειδές τοιχίο, να τι έχει αντικαταστήσει το Ωδείο του Περικλέους, το Ελευσίνιο, το Λύκειο, τους Κήπους και τον Ναό της Αφροδίτης, τις Πύλες του Ερμού, […] και τα λοιπά μνημεία, των οποίων μόνον τα ονόματα έχουν απομείνει».
Ο εκ των Αντιβασιλέων Georg Maurer, που έφθασε στην Αθήνα το 1833 κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης του Όθωνα, σημειώνει: «Η Αθήνα που πριν απ’ τον Απελευθερωτικό Πόλεμο αριθμούσε 3.000 περίπου σπίτια, τώρα δεν είχε ούτε 300. Τα άλλα είχαν μεταβληθεί σ’ έναν άμορφο σωρό από πέτρες». Ενώ ο Thomas Abbet-Grasset παρατηρεί τον Οκτώβριο του 1834: «Δεν υπάρχουσιν όμως πλέον Αθήναι. Εις τον τόπον της ωραίας δημοκρατίας απλούται σήμερον πενιχρά πολίχνη, μαύρη εκ των καπνών, σιωπηλή ως φύλαξ των νεκρών μνημείων, με στενούς και ασύμμετρους δρομίσκους».
Είναι προφανές καταρχήν ότι οι αυτόπτες αυτοί μάρτυρες αποτύπωναν στα λόγια τους όχι μόνο τη θλίψη τους για ό,τι έβλεπαν αλλά και την απογοήτευση τους για ό,τι δεν έβλεπαν: «τας ιοστεφείς και περίφημους Αθήνας», «την ωραία δημοκρατία», «το Ωδείο του Περικλέους» και «τις Πύλες του Ερμού». Είναι γεγονός πάντως ότι η πόλη είχε υποστεί σοβαρότατες καταστροφές, ιδιαίτερα στο διάστημα της ενδεκάμηνης πολιορκίας της από τον Κιουταχή, μεταξύ Ιουνίου 1826 και Μαΐου 1827.

Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΟΛΗΣ
Ως γνωστόν, η τουρκική φρουρά αποχώρησε οριστικά από το φρούριο της Ακροπόλεως την 31η Μαρτίου 1833. Στο διάστημα που προηγήθηκε, ιδιαίτερα κατά την τριετία 1830-1833, δεν διαδραματίστηκαν σοβαρά πολεμικά γεγονότα στην περιοχή. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα Πρωτόκολλα της Ανεξαρτησίας προέβλεπαν ασυζητητί την απελευθέρωση της Αθήνας, επέτρεψε τη βαθμιαία αναγέννηση της Πόλης.
Τον Νοέμβριο του 1831 οι αρχιτέκτονες Σταμάτης Κλεάνθης και Eduard Schaubert, μαθητές του σημαντικότερου ίσως Γερμανού νεοκλασικού αρχιτέκτονα Karl Friedrich Schinkel, εγκαθίστανται στην Αθήνα, όπου βάζουν μπρος το έργο της συστηματικής τοπογράφησης της πόλης και στη συνέχεια συντάσσουν την πολεοδομική τους πρόταση, εν όψει της πιθανής εγκατάστασης εκεί της πρωτεύουσας του νεοπαγούς κράτους. Πράγματι, τον Μάιο του 1832, η μετακαποδιστριακή Προσωρινή Κυβέρνηση τους αναθέτει την εκπόνηση του Νέου Σχεδίου της Πόλεως των Αθηνών, ανεξαρτήτως του εάν θα γίνει ή όχι πρωτεύουσα. Το σχέδιο συντάσσεται και υποβάλλεται τον Δεκέμβριο του 1832 και στις 29 Ιουνίου 1833 εγκρίνεται από την Αντιβασιλεία, που είχε εν τω μεταξύ αναλάβει τα ηνία του Κράτους, και επικυρώνεται με Βασιλικό Διάταγμα στις 6 Ιουλίου του ιδίου έτους. 

 
http://www.mixanitouxronou.gr/i-athina-ipirxe-chorio-prin-gini-protevousa-ti-lene-ta-stichia-gia-ton-plithismo-ta-spitia-ke-ta-ergastiria-o-sischetismos-me-tis-alles-ellinikes-polis-ke-i-martiries-ton-xenon-taxidioton/










9 «ΑΣΧΗΜΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ» ΓΙΑ ΤΑ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΠΟΥΝ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ


 
Η συνήθης απάντηση σε κάποιον που εκφράζει τον φόβο του για τα αεροπλάνα, είναι ότι αυτά είναι ο ασφαλέστερος τρόπος ταξιδιού. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να πάθει κάποιος κάτι, ενώ οδηγεί προς το αεροδρόμιο, απ’ ότι να πετάξει στον προορισμό του. Αναμφισβήτητα όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα να φοβάται κάποιος που βρίσκεται σε ένα αεροπλάνο εν πτήσει.
Εδώ είναι 9 στοιχεία για τις πτήσεις που μπορεί να μην γνωρίζατε και ίσως σας αποθαρρύνουν:

1. ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΣΤΟ ΕΔΑΦΟΣ ΔΕΝ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ, ΑΣΦΑΛΕΙΑ
Ένα από τα πλέον θανατηφόρα ατυχήματα στην ιστορία των αεροπλάνων, συνέβη πριν από την απογείωση. Ένας θανατηφόρος συνδυασμός ομίχλης και μικτών ραδιοσημάτων από το θάλαμο διακυβέρνησης, προκάλεσε τη μετωπική σύγκρουση δύο αεροπλάνων, που μετέφεραν πάνω από 600 επιβάτες στην Τενερίφη. Τότε, πάνω από 500 άτομα έχασαν τη ζωή τους.

2. ΜΙΚΡΟΒΙΑ
Τα καθίσματα, το τραπεζάκι, η τσέπη του καθίσματος, ακόμη και το βιβλιαράκι με τους κανόνες ασφαλείας, όλα καλύπτονται με μικρόβια! Τα αεροπλάνα εξυπηρετούν καθημερινά τόσο πολύ κόσμο, αλλά αυτά τα δύσκολα σημεία λαμβάνουν λιγότερο λεπτομερή καθαρισμό απ’ όσο θα έπρεπε.

3. ΤΕΧΝΙΚΑ, ΟΙ ΠΙΛΟΤΟΙ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ
Η τεχνολογία των αεροπλάνων είναι τόσο προηγμένη, ώστε τα αεροπλάνα θα μπορούσαν κυριολεκτικά να πετάνε μόνα τους. Ακόμα κι αν ένας υπολογιστής θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πολύ πιο ήπια και ακριβή προσγείωση. Σίγουρα οι αεροπορικές εταιρείες εξακολουθούν να επιτρέπουν στους πιλότους να έχουν τον έλεγχο για πολλούς λόγους. Πραγματικά, όμως, δεν γνωρίζουμε τι είναι πιο επικίνδυνο… να είμαστε στα χέρια ενός ανθρώπου ή στα χέρια ενός υπολογιστή που κάνει τα πάντα τέλεια… Η πρόσφατη τραγωδία της Germanwings νομίζουμε ότι δίνει την απάντηση.

4. ΑΙΦΝΙΔΙΑ ΑΠΟΣΥΜΠΙΕΣΗ
Η ξαφνική αποσυμπίεση μπορεί να προκληθεί στο τρομακτικό και μάλλον απίθανο σενάριο του ανοίγματος της πόρτας. Αν κάποιος βρίσκεται κοντά σ’ αυτήν θα εκτοξευθεί στους αιθέρες, ενώ αυτομάτως θα πέσει δραματικά όχι μόνο το επίπεδο οξυγόνου της καμπίνας, αλλά και η θερμοκρασία της. Σε μια τέτοια περίπτωση αυτομάτως πρέπει να ανοιχθούν οι μάσκες οξυγόνου, ώστε να μην προκληθεί υποξία στους επιβάτες. Μάλιστα, πρέπει να περιέχουν αρκετό οξυγόνο για να διαρκέσουν αρκετά λεπτά. Αμέσως, ο πιλότος θα πρέπει να φέρει το αεροσκάφος κάτω από τα 10.000 πόδια.

5. ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΑΥΡΟ ΚΟΥΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟ
Αν το μαύρο κουτί είναι πάντα ο μοναδικός επιζών σε κάθε σοβαρό αεροπορικό δυστύχημα, γιατί τότε, δεν κατασκευάζεται ολόκληρο το αεροπλάνο από αυτό το μαγικό υλικό; Η απάντηση είναι ότι ένα αεροπλάνο από το ίδιο υλικό, δηλαδή τον χάλυβα, θα είναι πολύ βαρύ για να πετάξει. Το μικρό μαύρο κουτί μπορεί να καταστραφεί από το συντριπτικό βάρος των φτερών του αεροπλάνου ή από την έκρηξη καυσίμων.

6. ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΑΝΑΤΑΡΑΞΕΩΝ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ
Είναι επίσημο, δεν υπάρχει χώρος πάνω ή κάτω από τη γη που μπορεί να αποφύγει τις αρνητικές επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος. Οι αυξήσεις του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, έχουν προκαλέσει την αύξηση των αναταράξεων. Θα συνεχίσουν να αυξάνονται έως ότου εμείς οι άνθρωποι επιλέξουμε μια ζωή, πιο φιλική προς το περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένου του περιορισμού της υπερβολικής χρήσης των ορυκτών καυσίμων, όπως τα καύσιμα για τα αεροπορικά ταξίδια.

7. ΟΙ ΠΙΛΟΤΟΙ ΔΕΝ ΤΡΩΝΕ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΤΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ  
Ενώ οι απλοί επιβάτες συμβιβάζονται με ένα πολύ μέτριο φαγητό, τις περισσότερες φορές, οι πιλότοι απολαμβάνουν το δικό τους ειδικό γεύμα, που φτιάχνεται αποκλειστικά για αυτούς. Βέβαια, ο λόγος είναι πολύ συγκεκριμένος καθώς προσπαθούν να περιορίσουν την πιθανότητα να αρρωστήσουν.

8. ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΔΙΑΡΚΟΥΝ ΜΟΝΟ 15 ΛΕΠΤΑ
Οι μάσκες οξυγόνου σε ένα αεροπλάνο κατέχουν τόσο οξυγόνο για να διαρκέσει περίπου δεκαπέντε λεπτά, το οποίο είναι αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα για να φτάσει το αεροπλάνο σε αρκετά χαμηλό υψόμετρο που θα υπάρχει αέρας που θα μπορούν οι επιβάτες να αναπνεύσουν. Γιατί οι αεροσυνοδοί δεν το αναφέρουν κατά τη διάρκεια της ομιλίας; Γιατί προφανώς θα προκληθεί πανικός!

9. ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΑ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ
Επειδή τα ακουστικά που χρησιμοποιείτε έρχονται σε μια πλαστική σακούλα, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν χρησιμοποιηθεί. Τα ακουστικά καθαρίζονται μετά τη χρήση, όμως, η καθαριότητα εξαρτάται αποκλειστικά από την πρόθεση της αεροσυνοδού…


http://www.otherside.gr/2015/04/9-asximes-alitheies-gia-aeroporika-taksidia-pou-den-tha-sas-poun-pote-oi-etaireies/

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

















ΒΕΡΟΝΑ. ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΕΤΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ



ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ

Η Βερόνα είναι μια από τις μαγικότερες πόλεις της Ιταλίας, στην περιοχή της Βενετίας, χτισμένη στις όχθες του ποταμού Adige και δίπλα στην λίμνη Garde. Πρόκειται για μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Ιταλίας και χτίστηκε τον 1ο αιώνα π.Χ. Διατήρησε έναν μεγάλο αριθμό αρχαιοτήτων αλλά και από την μεσαιωνική εποχή και την Αναγέννηση. Η αρχιτεκτονική της, η οποία μαρτυρά 2.000 χρόνια ιστορίας, την τοποθέτησε στην Παγκόσμια Κληρονομιά της UNESCO.
Αυτή την υπέροχη και γραφική πόλη επέλεξε ο Σαίξπηρ για να ξετυλίξει την ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας και από τότε η Βερόνα από μια από τις ρομαντικές τοποθεσίες που προτιμούν οι τουρίστες όλου του κόσμου.

ΟΙ ΑΡΕΝΕΣ ΤΗΣ ΒΕΡΟΝΑ
Η πόλη κατέχει την πιο πλούσια συλλογή με ρωμαϊκά ερείπια σε όλη την Βόρεια Ιταλία. Πραγματικό σύμβολο της πόλης είναι το ρωμαϊκό αμφιθέατρο, το οποίο ονομάζεται Αρένα της Βερόνα και χτίστηκε στον 1ο αιώνα μ.Χ. Στη ρωμαϊκή εποχή αυτές οι αρένες χρησιμοποιούνταν για παντός είδους θεάματα και γέμιζαν με 30.000 θεατές. Το εσωτερικό της Αρένας στη Βερόνα είναι πολύ καλά διατηρημένο και σήμερα γίνεται εκεί το διάσημο Φεστιβάλ κλασικής μουσικής της Βερόνα.

ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΒΕΡΟΝΑ
Η Βερόνα θεωρείται η πόλη του Σαίξπηρ, εκεί όπου παίχτηκε το δράμα Ρωμαίος και Ιουλιέτα. Σήμερα διατηρείται στη θέση του το σπίτι της Ιουλιέτας το οποίο επισκέπτονται κάθε χρόνο εκατομμύρια επισκέπτες. Στο εσωτερικό του σπιτιού βρίσκονται αντικείμενα και έπιπλα από τον 16ο και 17ο αιώνα, καθώς και τοιχογραφίες που αφηγούνται τον μοιραίο έρωτα των εραστών της Βερόνα.
Οι ερωτευμένοι όλου του κόσμου ανεβαίνουν στο μπαλκόνι της Ιουλιέτας για να φιληθούν και να φωτογραφηθούν ή φωτογραφίζονται δίπλα στο άγαλμα της Ιουλιέτας που βρίσκεται στον κήπο. Σύμφωνα με τον θρύλο, οι γυναίκες πρέπει να αγγίζουν το δεξί στήθος της ηρωίδας για να τους φέρει ευτυχία, αιώνια αγάπη και γονιμότητα. Το άγαλμα φέρνει ευτυχία και στους εργένηδες που αναζητούν τον έρωτα. Ο τοίχος του σπιτιού είναι γεμάτος από ερωτικά σημειώματα ή επιστολές που καρφιτσώνουν εκεί οι ερωτευμένοι.


http://www.iefimerida.gr/news/244640/verona-ekei-poy-mpalkoni-tis-ioylietas-perimenei-toys-eroteymenoys-eikones?ref=yfp

ΤΙ ΣΠΑΝΙΟ «ΚΡΥΒΕΙ» Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΗΜΕΡΑ;


 
Η τρίτη Δευτέρα του Ιανουαρίου, ονομάζεται Blue Monday. Είναι η πιο καταθλιπτική Δευτέρα. 
Η συγκεκριμένη Δευτέρα, θεωρείται η πιο καταθλιπτική ημέρα του χρόνου, αφού μάλλον πέρασαν ήδη 20 μέρες και οι περισσότεροι δεν φτάσαμε κανέναν από τους στόχους της νέας χρονιάς! Βάσει ενός αμφιλεγόμενου μαθηματικού τύπου στον οποίο συνυπάρχουν ο καιρός, τα χρέη, ο χρόνος που πέρασε από τα Χριστούγεννα, ο χρόνος που πέρασε χωρίς να εκπληρώσουμε κάποιον από τους στόχους της νέας χρονιάς, τα επίπεδα κινήτρων που έχει ο καθένας, αλλά και το αίσθημα ανάγκης να αναλάβει κανείς δράση. 
Ο μαθηματικός τύπος δεν γίνεται αποδεκτός από μαθηματικούς, οι οποίοι τον κατατάσσουν στις ψευδοεπιστήμες και τον απορρίπτουν ως ανοησίες. Το γεγονός πάντως είναι ότι αρκετές έρευνες κατά το παρελθόν έχουν δείξει ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτηθέντων βάζουν αυτή την συγκεκριμένη ημέρα ως την χειρότερη τους, με δεύτερη εκείνη μετά την Πρωτοχρονιά.
Στην Αγγλία πάντως έρευνα λέει ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις τη σημερινή Δευτέρα με ένα φλιτζάνι τσάι... Εμείς στην Ελλάδα ίσως με ένα φραπέ!