Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015



ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΛΙΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΑΝΑΚΤΟΡΑ ΤΟΥ ΝΑΥΠΛΙΟΥ.


ΤΟ ΕΘΙΜΟ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΡΟΝΟΥ. ΤΟ ΥΙΟΘΕΤΗΣΑΝ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΡΥΪΔΕΣ, ΕΝΩ ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΟ ΕΜΠΝΕΥΣΘΗΚΕ Ο ΛΟΥΘΗΡΟΣ.

Το δένδρο που στολίζουμε τα Χριστούγεννα είναι ένα έθιμο που έρχεται από τα βάθη των αιώνων και σίγουρα πριν από τη γέννηση του Χριστού. Οι Ρωμαίοι, στη γιορτή που γινόταν προς τιμήν του Κρόνου, γέμιζαν τα σπίτια τους με πράσινα κλαδιά δέντρων. Οι Βίκινγκς χρησιμοποιούσαν κλαδιά αειθαλών δέντρων για να τιμήσουν τα καλά πνεύματα, που θα έφερναν τον ήλιο και το φως στον σκοτεινό βορρά. Στην Αγγλία και τη Γαλλία, οι δρυΐδες προκειμένου να γίνει η γη εύφορη, τιμούσαν τους θεούς, στολίζονταν με κεριά και καρπούς, τα δέντρα και κυρίως τις βελανιδιές. Τα δέντρα που χρησιμοποιούνταν δεν ήταν απαραιτήτως έλατα, αλλά διάφορα είδη, ανάλογα με την κάθε περιοχή.

ΤΟ ΕΛΑΤΟ ΩΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ
Η ταύτιση του έλατου με το χριστουγεννιάτικο δέντρο έγινε από τον Άγγλο μοναχό, τον Βονιφάτιο, ο οποίος κήρυττε τον λόγο του θεού στη Γερμανία. Ο μοναχός για να μπορέσει να εξηγήσει στους απλούς ανθρώπους τη σχέση της Αγίας Τριάδας, χρησιμοποιούσε το έλατο, λόγω του τριγωνικού σχήματος του. Υπάρχει και ένας θρύλος που θέλει τον μοναχό να πριονίζει μια βελανιδιά, στην προσπάθειά του να εκχριστιανίσει τους κατοίκους της Φριζίας. Την ώρα που πριόνιζε τη βελανιδιά, ένας δυνατός άνεμος, που θεωρήθηκε «θαύμα» την ξερίζωσε. Στη θέση της φύτρωσε ένα έλατο, το οποίο θεωρήθηκε θαυματουργό και ευλογημένο. Έτσι το έλατο απέκτησε ένα θρησκευτικό συμβολισμό και αντικατέστησε τη βελανιδιά, που χρησιμοποιούσαν ως τότε οι παγανιστές.

ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ
Το στόλισμα του δέντρου ξεκίνησε από τον ιερέα Λούθηρο που ίδρυσε και την προτεσταντική εκκλησία. Η επικρατέστερη ιστορία σύμφωνα με τους μελετητές, είναι ότι ένα χειμωνιάτικο βράδυ, ο Λούθηρος, την ώρα που επέστρεφε στο σπίτι του είδε το φως των αστεριών να τρεμοπαίζει ανάμεσα στα φύλλα των δέντρων που κουνούσε ο αέρας και η εικόνα του άρεσε πάρα πολύ. Έτσι σκέφτηκε να τη μεταφέρει στο σπίτι για να δώσει χαρά στα παιδιά του. Έκοψε ένα έλατο και προσεκτικά τοποθέτησε κεράκια, τα οποία άναψε για να μιμηθεί το φως των αστεριών, που του είχε τραβήξει την προσοχή. Γι΄ αυτό η Γερμανία, που ήταν η πατρίδα του Λούθηρου, θεωρείται και «πατρίδα» του χριστουγεννιάτικου δέντρου. θεωρήθηκε θαυματουργό και ευλογημένο. 
Το πρώτο στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο, του οποίου η μορφή έμοιαζε με τη σημερινή, εμφανίστηκε στην περιοχή της Αλσατίας στις αρχές του 1500. Τα πρώτα χρόνια τα δέντρα, που δεν ήταν δυνατόν να έχουν συνέχεια αναμμένα κεράκια, στολίζονταν με φαγώσιμα, είδη ρουχισμού και άλλα χρήσιμα πράγματα, που λειτουργούσαν και ως χριστουγεννιάτικα δώρα. Αργότερα άρχισαν να διακοσμούνται με μπάλες, παιχνίδια και γιρλάντες. Τα πρώτα ηλεκτρικά λαμπάκια χρησιμοποιήθηκαν όταν το έθιμο έφθασε στην Αμερική.

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΔΕΝΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στην ναυτική Ελλάδα για πολλά χρόνια στόλιζαν ένα καράβι, που για πολλούς συμβόλιζε την καινούρια πλεύση στη ζωή των ανθρώπων. Το πρώτο χριστουγεννιάτικο έλατο ήρθε στη χώρα μαζί με την πρώτη βασιλική οικογένεια του Βαυαρού Όθωνα.
Οι Βαυαροί ακόλουθοι του νεαρού βασιλιά έφεραν μαζί τους το έθιμο για να νιώθουν σαν το σπίτι τους. Το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο που στολίστηκε στην Ελλάδα ήταν στα βασιλικά ανάκτορα του Ναυπλίου και αργότερα στην Αθήνα, από όπου άρχισε να διαδίδεται. Αρχικά με αργούς ρυθμούς, αλλά τελικά καθιερώθηκε.


http://www.mixanitouxronou.gr/to-proto-christougenniatiko-dentro-stin-ellada-stolistike-sta-vasilika-anaktora-tou-nafpliou-to-ethimo-xekinise-apo-ti-giorti-tou-theou-kronou-to-iiothetisan-akomi-ke-i-dri%CE%90des-eno-to-stolismo/


ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ 4 Π.Χ. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ


 
Αρχικά, οι Χριστιανοί δεν γιόρταζαν τη γέννηση του Ιησού. Από τις πηγές φαίνεται ότι η γέννησή του, μάλλον έγινε το φθινόπωρο και όχι τον χειμώνα. Περίπου τον δεύτερο αιώνα έγινε μια προσπάθεια να οριστεί η πιθανή ημερομηνία γέννησης. Τα πρώτα χρόνια, τα Χριστούγεννα γιορτάζονταν μαζί με τα Θεοφάνια, δηλαδή στις 6 Ιανουαρίου. Από τον 4ο αιώνα, όμως, η γέννηση του Χριστού διαχωρίστηκε από τα Θεοφάνια και γιορτάζεται στις 25 Δεκεμβρίου. Ο λόγος της αλλαγής ημερομηνίας ήταν να «χτυπηθεί» η μέρα λατρείας του Ανίκητου Ηλίου, που ήταν σημαντική για τους ειδωλολάτρες. Ίδια εποχή εορτάζονταν και τα σατουρνάλια, αφιερωμένα στον Κρόνο και τα γενέθλια του Μίθρα, που τιμούσαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες. Για πρώτη φορά, τα Χριστούγεννα εορτάστηκαν στις 25 Δεκεμβρίου, το 354 μ.Χ. Ο εορτασμός εμφανίζεται στο εορτολόγιο της Ρώμης και αργότερα καθιερώθηκε στην Αντιόχεια και στην Κωνσταντινούπολη. Πολλοί ιστορικοί θεωρούν ότι μάλλον υπολογίστηκε λάθος και η γέννηση του Χριστού, η οποία είναι τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Αυτό το αποδέχονται και οι θεολόγοι, καθώς γνωρίζουν ότι η ακριβής ημερομηνία γέννησης είναι ήσσονος σημασίας για τη θρησκεία. Το 750 μ.Χ. ήταν ένα έτος ορόσημο.
Ο Άγιος Βονιφάτιος αντικατέστησε την παγανιστική λατρεία της βελανιδιάς με το έλατο, το οποίο έγινε και το δέντρο των Χριστουγέννων. Για τον στολισμό των δέντρων χρειάστηκε, όμως, να περάσουν σχεδόν 5 αιώνες. Το πρώτο στολισμένο δέντρο εμφανίστηκε το 1539 και στα κλαδιά του είχε είδη ρουχισμού και άλλα χρήσιμα είδη για τους φτωχούς. Σύμφωνα με αναφορές, ο πρώτος που στόλισε δέντρο ήταν ο Μαρτίνος Λούθηρος. Αργότερα, ο στολισμός του Χριστουγεννιάτικου δέντρου θα επεκταθεί από τη Γερμανία στην Πολωνία και στη Βρετανία.
Το 1816 καταγράφηκε το πρώτο στόλισμα δέντρου στη Βιέννη. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1833, μέσω του Όθωνα και των Βαυαρών, στολίστηκε δέντρο και στην Ελλάδα και στο Ναύπλιο. Οι κάτοικοι σχημάτιζαν τεράστιες ουρές για να θαυμάσουν το νέο έθιμο. Το παράδειγμα του Όθωνα ακολούθησαν οι αυλικοί του και αργότερα τους μιμήθηκαν οι μεγαλοαστοί και οι υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις. Έτσι, μπήκε σε όλα τα σαλόνια, φτωχά ή πλούσια. Άλλωστε, από έλατα στην Ελλάδα άλλο τίποτα. Κάτι που, κατά την άποψη των χριστιανών, έδινε την ιδέα της αναγέννησης του κόσμου μέσω του χριστιανισμού, που ήθελε να δώσει μια νέα διάσταση στα πράγματα, ξεπερνώντας τις αρχαίες θρησκείες.


http://www.mixanitouxronou.gr/giati-o-christos-gennithike-to-4-p-ch-ke-ine-veveo-oti-den-itan-25-dekemvriou/





ΓΙΑΤΙ Η ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΕΠΕΦΤΕ ΜΑΡΤΙΟ, ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ Ή ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ;



ΠΟΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΗΚΕ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΓΕΝΑΡΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΙΑΝΟΣ, ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΜΗΝΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Η πιο αρχαία γιορτή που τιμούν με ενθουσιασμό όλα τα έθνη και οι φυλές, είναι η Πρωτοχρονιά. Ωστόσο στην αρχαιότητα ο χρόνος δεν ξεκινούσε πάντα την πρώτη Γενάρη.
Οι πρώτοι που καθιέρωσαν γιορτή για το νέο έτος, ήταν οι Βαβυλώνιοι περίπου το 2.ΟΟΟ.π.Χ στη Μεσοποταμία. Καθώς οι Βαβυλώνιοι ήταν γνώστες των ουράνιων σωμάτων, είχαν δημιουργήσει ένα σεληνιακό ημερολόγιο, βάσει του οποίου ο νέος χρόνος ξεκινούσε κατά την εαρινή ισημερία, δηλαδή στις 21 Μάρτη. Η γιορτή ονομαζόταν Ακίτου, διαρκούσε 10 ημέρες και θεωρούνταν η σημαντικότερη του βαβυλωνιακού έτους. Οι Αιγύπτιοι με τη σειρά τους γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά βάσει του λαμπρότερου αστεριού Σείριου, τον μήνα του Θωθ, του θεού της σελήνης και της σοφίας. Στην αρχαία Ελλάδα ο καινούργιος χρόνος ξεκινούσε κατά τη φθινοπωρινή ισημερία και ήταν συνδεδεμένος με την κίνηση του ήλιου και όχι της σελήνης όπως στη Μεσοποταμία. Το ημερολόγιο των Ελλήνων διαδόθηκε με τις κατακτήσεις του Αλέξανδρου σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.
Ωστόσο η γιορτή της Πρωτοχρονιάς, όπως τη γνωρίζουμε σήμερα έχει τις ρίζες της στην Αρχαία Ρώμη. Τα πρώτα χρόνια οι Ρωμαίοι γιόρταζαν το νέο έτος την 1η Μάρτη, όταν ο αστερισμός του ταύρου ήταν ορατός. Αργότερα επί βασιλείας Νουμά Πομπιλίου προστέθηκαν άλλοι δύο μήνες ο Ιανουάριος και Φεβρουάριος. Ο πρώτος μήνας πήρε την ονομασία του από τον θεό του ρωμαϊκού πάνθεου, τον Ιανό. Ο Ιανός ήταν ο θεός με τα δύο αντίθετα προσωπεία. Θεωρούνταν ο θεός της καινούργιας αρχής και ήταν ο παλαιότερος Βασιλιάς των Ρωμαίων. Το ένα προσωπείο του κοιτούσε μπροστά και το άλλο πίσω, συμβολίζοντας το μέλλον και το παρελθόν.
Η πρώτη Γενάρη ορίστηκε αρχικά το 153 π.Χ. καθώς τότε ξεκινούσε η θητεία των Υπάτων και των Πραιτόρων. Ωστόσο ακόμα δεν γιορτάζονταν με ιδιαίτερη επισημότητα. Με την άνοδο του Ιουλίου Καίσαρα στην εξουσία το 46 π.Χ. καθιερώθηκε ως επίσημη γιορτή. Ο Καίσαρας παρατήρησε ότι το παλιό ρωμαϊκό ημερολόγιο δεν ήταν ακριβές και αποφάσισε να δημιουργήσει ένα καινούργιο με βάση τη θέση του ήλιου και όχι της σελήνης. Τη δημιουργία του ανέλαβε ο αλεξανδρινός αστρονόμος Σωσιγένης.
Οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την αλλαγή του χρόνου με τελετές όπου αντάλλαζαν δώρα και παράλληλα επιδίδονταν σε, αυτό που αργότερα οι χριστιανοί ονόμασαν, «ακολασίες». Με την επικράτηση του Χριστιανισμού η γιορτή των Ρωμαίων θεωρήθηκε ειδωλολατρική και καταργήθηκε. Την περίοδο του Μεσαίωνα η πρώτη μέρα του έτους εορτάζονταν είτε τα Χριστούγεννα είτε κατά τον ευαγγελισμό της Θεοτόκου στις 25 Μαρτίου. Όταν έγινε πάπας ο Γρηγόριος ΙΓ΄, το 1582 επανήλθε η πρώτη Ιανουαρίου. Τότε δημιουργήθηκε το γρηγοριανό ημερολόγιο το οποίο ισχύει μέχρι σήμερα. Το γρηγοριανό ημερολόγιο βασίστηκε στο ιουλιανό αλλά υπολόγισε ακριβέστερα την μετατόπιση της ισημερίας. Τα επόμενα χρόνια υιοθετήθηκε από τις περισσότερες χώρες. Στην Ελλάδα καθιερώθηκε το 1923.


http://www.mixanitouxronou.gr/giati-i-protochronia-epefte-martio-fthinoporo-i-akomi-ke-ta-christougenna-pote-apofasistike-na-allazi-i-chronia-to-genari-ke-pios-itan-o-ianos-pou-edose-to-onoma-tou-ston-proto-mina-tis-chronias/

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015







ΡΟΤΟΝΤΑ.








ΟΙ ΕΜΠΡΗΣΜΟI ΣΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ «ΜΙΝΙΟΝ» ΚΑΙ «ΚΑΤΡΑΤΖΟΣ» ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗ ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ.


ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΑΝΕΛΑΒΑΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ ΚΑΙ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΗ

Καθιέρωσε τις εκπτώσεις. Δημιούργησε τις λίστες γάμου. Κατάργησε τα παζάρια στις τιμές και λειτούργησε εστιατόριο μέσα στην επιχείρηση. Αγάπησε τους εργαζόμενους και τους έδωσε ξεχωριστές παροχές. Για παράδειγμα, από τη δεκαετία του ‘70 έδινε πριμ για το κόψιμο του τσιγάρου ή πριμ για όσους δεν αργούσαν στη δουλειά. Τους κέρναγε τον καφέ και διοργάνωνε εκδρομές για τους υπαλλήλους με έξοδα της εταιρίας. Πολλούς μάλιστα τους πάντρευε και γίνονταν κουμπάροι. Ήταν ο Γιάννης Γεωργακάς, ο ιδιοκτήτης του θρυλικού ΜΙΝΙΟΝ, που ξεκίνησε από ένα μικρό περιπτεράκι και άνοιξε το πρώτο πολυκατάστημα στην Ελλάδα. Από τη δεκαετία του 1930 και για περίπου 60 χρόνια, ο δαιμόνιος έμπορος έστησε μια επιχείρηση με ανθρώπινο πρόσωπο. Μέσα σε λίγα χρόνια, το περίπτερο Μινιόν μετατράπηκε σε πολυκατάστημα με 120.000 προϊόντα και 1.000 άτομα προσωπικό.
Το ΜΙΝΙΟΝ έγινε μια μικρή οικογένεια για όσους δούλευαν για τον Γεωργακά. Με το πέρασμα των χρόνων, έγινε γνωστό σε όλη την Ελλάδα και οι ουρές από τους επαρχιώτες που έρχονταν στην Αθήνα μόνο για το Μινιόν, άφησαν ιστορία. Ξεχωριστό κεφάλαιο στη χριστουγεννιάτικη αγορά ήταν ο έκτος όροφος του κτιρίου, που άνοιγε μόνο για την περίοδο των γιορτών και αποτελούσε χριστουγεννιάτικο παράδεισο για μικρούς και μεγάλους.

Ο ΕΜΠΡΗΣΜΟΣ
Μετά από μια χρυσή εποχή, στις 19 Δεκεμβρίου του 1980, το πολυκατάστημα ΜΙΝΙΟΝ και το κατάστημα αθλητικών ειδών ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ, μπήκαν στο στόχαστρο εμπρηστών. Το χτύπημα, του οποίου την ευθύνη ανέλαβαν τρομοκράτες, έδωσε τέλος σε μια χρυσή εποχή. Την ευθύνη για τους εμπρησμούς ανέλαβε η νεοεμφανιζόμενη ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΟΚΤΩΒΡΗΣ 80, παρακλάδι του ΕΛΑ, ο οποίος κατήγγειλε τους δράστες που είχαν αποχωρήσει από τις τάξεις του. Κριτική στο διπλό τρομοκρατικό χτύπημα άσκησε και η 17Ν.
Στην προκήρυξή της η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΟΚΤΩΒΡΗΣ 80 υποστήριξε ότι «κάθε επιχείρηση, έτσι και αυτές στηρίζονται στην εκμετάλλευση των προλετάριων. Τα αφεντικά εκμεταλλεύονται την ανάγκη των προλετάριων να έχουν ένα εισόδημα για να ζήσουν και τους στριμώχνουν στο μεροκάματο, την αλλοτρίωση και τη μιζέρια». Μέχρι σήμερα, οι υποθέσεις εμπρησμών στα πολυκαταστήματα παραμένουν ανεξιχνίαστες και έχουν παραγραφεί δικαστικά.
Ο Γιάννης Γεωργακάς πάλεψε μέχρι το 1983 και το ΜΙΝΙΟΝ εντάχθηκε και αυτό στον γνωστό τότε Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων. Η συνέχεια ήταν προδιαγεγραμμένη. Ο Γεωργακάς δεν το έβαλε κάτω. Μετά το 1990 το ΜΙΝΙΟΝ ξαναπέρασε στα χέρια του, με τη βοήθεια κάποιων συνεταίρων. Η συνεργασία αυτή όμως δεν καρποφόρησε.


http://www.mixanitouxronou.gr/i-emprismi-sta-katastimata-minion-ke-katrantzos-pou-edosan-telos-stin-chrisi-epochi-tou-athinaikou-emporiou-tin-efthini-anelavan-tromokrates-ke-i-ipothesi-paremine-anexichnia/

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015


ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: 100 ΧΡΟΝΙΑ





Στις 22 Δεκέμβρη 1915 γεννιέται στην Αμαλιάδα ο Νίκος Μπελογιάννης. «Έφυγε» μόλις 37 ετών. Εκτελέστηκε.
Ο Μπελογιάννης είχε πολλά «κουσούρια» που δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα από τους δολοφόνους του. Εκτός από μαχητής με το όπλο στο χέρι ενάντια στους κατακτητές και στους εκμεταλλευτές ήταν και μαχητής με «όπλο» την πένα. Ήταν ένας διανοούμενος στην υπηρεσία του λαού. Απόδειξη τόσο το βιβλίο του Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, όσο και το βιβλίο του ΤΟ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ που εκδόθηκε το 1998 από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή στην επέτειο των 80 χρόνων του Κ.Κ.Ε.. Ένα έργο γραμμένο σε συνθήκες εγκλεισμού του στην Ακροναυπλία από την μεταξική δικτατορία και στη συνέχεια μέχρι την απόδρασή του από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής.
Στο βιβλίο εξετάζεται ο ρόλος του ελληνικού κεφαλαίου σε συνδυασμό με τη διείσδυση και τη συνεργασία του με το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια ακτινογραφία της ελληνικής οικονομίας που ξεκινά από το 1824 και φτάνει έως το 1940 για το πώς λειτούργησε ο «σωτήριος» δανεισμός, από τα πρώτα «δάνεια της ανεξαρτησίας» μέχρι και τη μεταξική δικτατορία. Ο Μπελογιάννης περιγράφει τους ληστρικούς όρους των δανείων με σκοπό την αποκόμιση κερδών από ντόπιους και ξένους τοκογλύφους και το πώς οι επακόλουθες πτωχεύσεις του 1827, του 1843, του 1893 και του 1932 έγιναν πεδίο θησαυρισμού της πλουτοκρατίας μέσα από επιβολή συνθηκών αποστέρησης του λαού. «…ο λαός υπόφερνε», γράφει ο Μπελογιάννης. Είχε γονατίσει από τους φόρους κι η τοκογλυφία ερχότανε ύστερα να του δώσει τη χαριστική βολή. Αφήνω κατά μέρος κάθε δική μου περιγραφή και παίρνω ένα κομμάτι από την Ιστορία του Καρολίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο: «Την εποχή εκείνη η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού» (…). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές -τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους- εκτελούσαν το ίδιο «εθνοφελές» έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μία από τις καλύτερες θέσεις».
Στον επίλογο του βιβλίου ο Μπελογιάννης σημειώνει: «… Γενικά, η πολιτική ζωή της χώρας μας μέσα στα 120 χρόνια της ελεύθερης ύπαρξής της επηρεάστηκε σημαντικά από τις θελήσεις κι τα συμφέροντα των ξένων κεφαλαιούχων και των χωρών τους. Και τα συμφέροντα αυτά ήταν πάντοτε αντίθετα με τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της. Παρ’ όλα αυτά όμως, οι ελληνικές κυβερνητικές κλίκες, όταν έφταναν στο σταυροδρόμι που οδηγούσε ή στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της πατρίδας τους ή στην υποταγή στις επιθυμίες και τους εκβιασμούς των ξένων, προτίμησαν πάντοτε, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, το δεύτερο δρόμο (…)».
Ο δημοσιογράφος Γιώργος Κορωναίος, σε ένα συγκλονιστικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Προοδευτική Αλλαγή την επόμενη μέρα της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, περιγράφει τις τελευταίες στιγμές:
«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’ αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης.
Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.
«Νίκο σήκω»
Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:
«Πάμε για καθαρό αέρα»;
«Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση» (…)»

Ήταν Κυριακή. Στις 30 Μάρτη 1952. Ήταν Κυριακή! Μέρα που κατά της διάρκεια της Κατοχής ακόμα και αυτοί οι Γερμανοί ναζί δεν έκαναν εκτελέσεις…
Πριν ακόμα χαράξει, μέσα στο σκοτάδι, στις 4:12 τα χαράματα, σαν κοινός δολοφόνος, το κράτος των γερμανοτσολιάδων, αυτών που πλέον είχαν ντυθεί αμερικανοτσολιάδες, το κράτος των μαυραγοριτών, αυτών που έχτιζαν «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, προχωρούσε στο στυγερό έγκλημα. Ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Νίκος Καλούμενος και ο Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.
Το παράγγελμα γι’ αυτή την πολιτική δολοφονία, που θα αποτελεί αιώνιο στίγμα για το καθεστώς της αμερικανοκρατίας και για το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας στην Ελλάδα, δόθηκε σαν σήμερα, πριν από 63 χρόνια. Την ίδια μέρα που το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης, η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο και οι πάτρωνές τους, οι Αμερικάνοι, εκτέλεσαν τον Μπελογιάννη, ο Γιάννης Ρίτσος, εξόριστος στον Αϊ-Στράτη, στο ποίημά του Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, γράφει: «Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε./ Μ” ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία./ Μ” ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώσει (…)».

Ο Μπελογιάννης από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του όχι μόνο δεν αφαίρεσε, αλλά είχε φροντίσει να προσθέσει και άλλους λόγους στους εκτελεστές του για του πάρουν τη ζωή. Εκείνοι ισχυρίζονταν ότι ήταν «προδότης» και ότι γι’ αυτό τον δίκαζαν. Εκείνος τους απαντούσε: «Είμαι μέλος της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το Κόμμα παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας…». Εκείνοι ισχυρίζονταν ότι είναι κομμουνιστής και ως εκ τούτου «κατάσκοπος». Εκείνος τους απαντούσε: «Οι μάρτυρες φτάσανε μέχρι του σημείου να λένε πως κάθε Κομμουνιστής είναι κατάσκοπος και πως οι Κομμουνιστές δεν είναι Έλληνες και πως το Κ.Κ.Ε. δεν είναι ελληνικό Κόμμα. Τι άτιμο ψέμα! Ο πατριωτισμός κάθε κόμματος μετριέται μόνο τότε που η λευτεριά και η εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας διατρέχει κίνδυνο. Απ’ αυτό και μόνο αν βγάζατε συμπέρασμα, θα σχηματίζατε τη σωστή εντύπωση για το χαρακτήρα του Κ.Κ.Ε., που χωρίς καμία αμφιβολία πρόκειται για καθαρό πατριωτικό Ελληνικό Κόμμα».
Όλο το σύστημα εξουσίας που προσήγαγε τον Μπελογιάννη στο εδώλιο πίστευε ότι με μηχανορραφίες θα μετέτρεπε τις δίκες σε πεδίο διαπόμπευσης των κομμουνιστών. Αλλά ο Μπελογιάννης με τα λόγια του κατά τη διάρκεια της απολογίας του είχε ανατρέψει τα πάντα. Είχε μετατρέψει τους στρατοδίκες του από κατηγόρους σε κατηγορούμενους. Στον αντικομμουνισμό και στις απειλές τους, απαντούσε: «… αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε κι όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας». 
Ο Μπελογιάννης είχε «ενοχλήσει» τους στρατοδίκες του. Η σύγκριση μαζί του ήταν ανυπόφορη για τους διώκτες του. Τον Νοέμβρη του ’51, στην πρώτη του απολογία στο στρατοδικείο, ξεκαθάρισε: «Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του Κ.Κ.Ε. και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».
Ο Μπελογιάννης μετέτρεψε το εναντίον του Στρατοδικείο σε πεδίο κατηγορίας και γελοιοποίησης των κατηγόρων του. Ο διάλογος, κατά τη διάρκεια της δίκης με έναν από τους βασικούς κατηγόρους του, τον αστυνομικό Αγγελόπουλο, είναι ενδεικτικός:
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ισχυρίζεστε ότι ήρθα εδώ για να εφαρμόσω τις αποφάσεις των Ολομελειών της Κ.Ε.του Κ.Κ.Ε.;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Μάλιστα.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Οι αποφάσεις αυτές λένε ότι βάση της δράσης του Κ.Κ.Ε. είναι ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες, την ειρήνη. Έτσι δεν είναι;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Έτσι.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Επομένως, ο αγώνας για το ψωμί, τις δημοκρατικές ελευθερίες και την ειρήνη είναι συνωμοσία κατά της Ελλάδας;
ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ: Όχι.
ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Ευχαριστώ. Αυτό μονάχα ήθελα να διευκρινίσω.
«Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας. Πιστεύω ότι δικάζοντάς μας σήμερα, δικάζετε τον αγώνα για την ειρήνη, δικάζετε την Ελλάδα».Ήταν τα τελευταία λόγια του Μπελογιάννη κατά την απολογία του, το Φλεβάρη του ’52. Λίγες μέρες πριν από την εκτέλεσή του.
Τα λόγια του Μπελογιάννη -παντοτινό σύμβολο του πατριώτη, του διεθνιστή, του ανθρώπου, του κομμουνιστή- αποδείχτηκαν πολύ πιο ισχυρά από τις κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Πολύ πιο ανθεκτικά από τους μικρόνοες που νόμιζαν ότι δολοφονώντας τον Μπελογιάννη θα τον φίμωναν. Τον εκτέλεσαν νομίζοντας ότι έτσι τα λόγια του θα έπαυαν να δονούν για πάντα τις καρδιές όλων εκείνων που δεν κάνουν «δήλωση μετανοίας». Τι ηλίθιοι…
Μετά τη δολοφονία ο Πωλ Ελυάρ έγραψε: «Ο Μπελογιάννης είναι νεκρός. Δε θυσίασε τίποτα απ’ την τιμή και την ελπίδα μας για ένα αύριο φωτεινό. Χαμογελούσε…». Ο Μπελογιάννης, στα όπλα των δολοφόνων έστρεψε το δικό του «όπλο»: Ένα γαρύφαλλο. Και τρεις κουβέντες: «Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο, για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων».




ΤΟ ΕΡΩΤΙΚΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΠΑΔΙΑ ΤΟΥ ΟΔΗΓΟΥ ΤΟΥ.



Ο ΑΠΑΤΗΜΕΝΟΣ ΙΕΡΕΑΣ ΤΟΥ ΕΣΤΗΣΕ ΠΑΓΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΕΓΙΝΑΝ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ

Ο αρχιμανδρίτης Στυλιανός Κορνάρος, εκλέχτηκε Μητροπολίτης Πρεβέζης την δεκαετία του 1950. Το 1978 ο Στυλιανός γνωρίζει μια νεαρή κοπέλα, που ήταν η παπαδιά του οδηγού του! Σύμφωνα με μαρτυρίες ο Στυλιανός προσπαθούσε αρκετό καιρό να πλησιάσει την Πρεσβυτέρα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά ο μητροπολίτης δοκίμασε τον απαγορευμένο καρπό.
Το σκάνδαλο του Ιεράρχη έγινε πρώτο θέμα στις εφημερίδες, όπου το κατήγγειλε ο απατημένος σύζυγος και ιερέας. Δημοσιεύτηκαν και οι φωτογραφίες του παράνομου ζευγαριού με αναλυτικά ρεπορτάζ και γαργαλιστικούς διαλόγους.


http://www.mixanitouxronou.gr/to-erotiko-skandalo-tou-mitropoliti-prevezis-me-tin-papadia-tou-odigou-tou-o-apatimenos-iereas-tou-estise-pagida-ke-i-ichografimenes-erotikes-sinomilies-eginan-protoselido-vinteo/






ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙΡΟΥ ΤΟ 1915: ΒΡΟΧΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΦΟΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΙΟΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ




Καθώς η Καλιφόρνια περνούσε τη χειρότερη περίοδο ξηρασίας των τελευταίων 1.200 χρόνων, κάτοικοι της «Χρυσής Πόλης» στράφηκαν σε ακραία και απελπισμένα μέτρα για να σβήσουν τη συλλογική δίψα τους.

Οι ψημένοι από τον ήλιο αγρότες προσέλαβαν μάγους του νερού για να ανακαλύψουν υπόγειες πηγές χρησιμοποιώντας διχαλωτά κλαδιά, ενώ μια εταιρία με την ονομασία Βροχή Κατόπιν Επιθυμίας υποσχόταν να τερματίσει την ξηρασία χτίζοντας ηλεκτρικούς πύργους που θα ιόνιζαν την ατμόσφαιρα. Όταν η Καλιφόρνια βρέθηκε σε παρόμοια θέση στεγνωμένη ακριβώς πριν από 100 χρόνια, η πόλη του Σαν Ντιέγκο έκανε κάτι που φαίνεται ακόμα πιο παράξενο, προσέλαβε έναν Βροχοποιό. Το 1915 το Σαν Ντιέγκο εκλιπαρούσε απεγνωσμένα για μερικές σταγόνες βροχής. Η επικίνδυνα χαμηλή στάθμη στους ταμιευτήρες του φράγματος απειλούσε τη δυνατότητα της περιοχής για ανάπτυξη.
Στις 13 Δεκεμβρίου 1915, στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου του Σαν Ντιέγκο, εμφανίστηκε ένας πιθανός σωτήρας. Ένας σαραντάρης πωλητής ραπτομηχανών με το όνομα Τσαρλς Μάλλορι Χάτφιλντ, υποσχέθηκε να «δημιουργήσει» βροχή. Όπως αναφέρει η Μπάρμπαρα Τάτχιλ στο βιβλίο της Χάρφιλντ ο Βροχοποιός, ο αυτοαποκαλούμενος «επιταχυντής υγρασίας», είπε στους δημοτικούς συμβούλους ότι μπορούσε να κάνει τον ταμιευτήρα Μορένα -που εκείνη τη στιγμή ήταν γεμάτος μόνο κατά το ένα τρίτο- να γεμίσει μέσα σε ένα χρόνο, με αμοιβή 10 χιλιάδες δολάρια, πληρωτέα μόνο σε περίπτωση που τηρούσε την υπόσχεση του. Έτσι στο κτήμα του πατέρα του σε κοντινή απόσταση από το Σαν Ντιέγκο, ο Χάτφιλντ ξεκίνησε τα πειράματα του για την παραγωγή βροχής από την κορυφή ενός ανεμόμυλου. Από το 1904 που είχε ξεκινήσει τις προσπάθειες του, είχε καταφέρει να πείσει τους ιδιοκτήτες κάποιων εκτάσεων ότι μπορούσε να «καλοπιάσει τον ουρανό» απελευθερώνοντας στον αέρα ένα μυστικό μείγμα από 23 χημικά προϊόντα πάνω από ειδικούς ψηλούς ξύλινους πύργους.
«Δεν παράγω βροχή», είπε ο Χάτφιλντ, «αυτό θα ήταν παράλογο. Απλώς ελκύω τα σύννεφα να κάνουν τη δουλειά τους». Τον Δεκέμβρη του 1904 εγγυήθηκε σε επιχειρηματίες του Λος Άντζελες ότι μπορούσε να προκαλέσει βροχή που θα έφτανε τουλάχιστον τις 18 ίντσες, μέσα σε 5 μήνες προς 5 χιλιάδες δολάρια. Έγινε πολύ σύντομα το δημοφιλές θέμα των εφημερίδων και περιοδικών.
Ήταν γλυκομίλητος. Γεννημένος σε μια αφοσιωμένη οικογένεια κουάκερων είχε πάντα ευγενικούς τρόπους. Είχε έντονα γαλάζια μάτια και πολύ χλωμό δέρμα, λες και ο ήλιος δεν τον είχε δει ποτέ.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΩΝ
Ο Τζέιμς Ρότζερς Φλέμινγκ, το 1841,  έγραψε το βιβλίο Η Φιλοσοφία των Καταιγίδων. Εκεί λοιπόν αναφέρει ότι ο Χάτφιλντ ακολούθησε τα βήματα επιστημόνων ή ψευδοεπιστημόνων που ισχυριζόντουσαν ότι μπορούσαν να κάνουν να κάνουν τον ουρανό να βρέξει. Ο ιδρυτής της αμερικανικής βροχοποιίας ήταν πιθανόν ο Τζέιμς Πόλαρντ, που ο Φλέμινγκ τον αναφέρει στο βιβλίο του ως τον σημαντικότερο μετεωρολόγο της εποχής του. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι μετακινώντας υγρά ρεύματα αέρα προς τα ψηλότερα και ψυχρότερα στρώματα της ατμόσφαιρας θα μπορούσε να δημιουργήσει συμπύκνωση η οποία θα μπορούσε να προκαλέσει τεχνητή βροχή.
Μετά την πρόσληψη του ως κρατικός μετεωρολόγος, το επόμενο έτος ο Πόλαρντ εφάρμοσε τη θεωρία των καταιγίδων βάζοντας επίτηδες φωτιά σε δασικές εκτάσεις για να δημιουργήσει μαζικά ρεύματα προς τα επάνω, πείραμα που απέτυχε παταγωδώς μαζί με τις θεωρίες του. Το 1871 ο Έντουαρντ Πάουερς στο βιβλίο του Πόλεμος και Καιρός κατέγραψε πάνω από 200 περιπτώσεις βροχόπτωσης μετά από μάχες του πυροβολικού κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Η θεωρία αυτή στηρίχτηκε σε μια μεταλλαγμένη άποψη του Πλούταρχου που υποστήριζε πως οι βροχές μεγάλης έκτασης πέφτουν συνήθως μετά από μεγάλες μάχες.
Η θεωρία της δημιουργίας της βροχής κέρδισε τόσο πολύ την προσοχή, ώστε το 1890 το Κογκρέσο δαπάνησε πάνω από 20 χιλιάδες δολάρια για να την εφαρμόσει στο δοκιμασμένο από την ξηρασία Τέξας. Ο βετεράνος του πολέμου Ρόμπερτ Νταϊρενφορθ, συγκρότησε τρεις γραμμές μάχης, που περιελάμβαναν 60 τουφέκια, εκρηκτικά και μπαλόνια φορτωμένα με ένα αναφλέξιμο μείγμα υδρογόνου και οξυγόνου. Τα πειράματα αυτά αποδείχτηκαν καταστροφικά χωρίς να πέσει ούτε μια σταγόνα βροχής.

ΧΑΤΦΙΛΝΤ, Ο ΒΡΟΧΟΠΟΙΟΣ
Ο Χάτφιλντ το 1890, όταν ακόμα έκανε τις δικές του δοκιμές, δημιούργησε χημικές μυστικές φόρμουλες οι οποίες προκαλούσαν ανάφλεξη, στην προσπάθεια να δημιουργήσει καπνούς που θα έκαναν τα σύννεφα να παράξουν βροχή.
Το 1915 ο Χάρτφιλντ είχε ήδη υπογράψει 17 συμβόλαια με εμπορικές εταιρίες και βαμβακοπαραγωγούς του Τέξας. Η φήμη του μάλιστα είχε αρχίσει να εξαπλώνεται και στα ορυχεία της Αλάσκας. Το κασέ του ήταν 4 χιλιάδες δολάρια για μια μέτρια βροχόπτωση.
Το απελπισμένο δημοτικό συμβούλιο του Σαν Ντιέγκο ήταν πρόθυμο να αναθέσει τη δουλειά στον Χάτφιλντ. Παρόλο που δεν είχε γραπτό συμβόλαιο στα χέρια του ξεκίνησε να κατασκευάζει μέσα στο δάσος, περίπου 6 μίλια ανατολικά της πόλης έναν ψηλό πύργο κοντά στις όχθες του φράγματος Μορένα.
Έριξε το υλικό που θα προκαλούσε τη βροχή σε ρηχές σιδερένιες κατσαρόλες που στηρίζονταν σε μια πλατφόρμα στην κορυφή της ξύλινης κατασκευής. Ένας αυτόπτης μάρτυρας αποκάλυψε ότι οι επιβλαβείς χημικές ουσίες μύριζαν λες και κάποιο τυροκομείο Limburger (τυρί που μοιάζει με ροκ-φορ) είχε ανατιναχτεί.

ΑΣ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΑΛΛΕΣ 10 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΟΛΑΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΗ ΒΡΟΧΗ»
Όταν μια μέτριας έντασης βροχή σημειώθηκε στο Σαν Ντιέγκο με την πρωτοχρονιά, οι εφημερίδες της εποχής έγραψαν, Ο βροχοποιός Χάτφιλντ έκανε τα σύννεφα να ανοίξουν. Η βροχή δυνάμωσε τις επόμενες δυο εβδομάδες και σταδιακά η χαρά μετατράπηκε σε τρόμο.
Στις 15 Ιανουαρίου μια βιβλική βροχή έπληξε την πόλη. Στα βουνά γύρω από το Σαν Ντιέγκο το ύψος της βροχής ξεπέρασε τις 17 ίντσες και ο ποταμός ξεχείλισε. Σημειώθηκαν κατολισθήσεις και τα νερά παρέσυραν σπίτια, δρόμους και τηλεφωνικούς στύλους.
Παρόλο που η βροχή έπεφτε παράλληλα και σε άλλες πόλεις κατά μήκος της ακτογραμμής, οι κάτοικοι αναρωτιόντουσαν αν ο Χάτφιλντ είχε πράγματι τη δυνατότητα να προκαλέσει τη βροχή. «Ας πληρώσουμε άλλες 10 χιλιάδες δολάρια για να σταματήσει τη βροχή», εισηγήθηκε ένας κτηματίας που διασώθηκε από μια βάρκα. Η εφημερίδα San Diego Union, ανέφερε ότι ο Χάτφιλντ επισκέφτηκε το δημαρχείο και δήλωσε: «Μέσα στις επόμενες μέρες περιμένω να δω την πραγματική βροχή». Όταν τον ρώτησαν αν αστειευόταν απάντησε: «Ποτέ δεν μίλησα σοβαρότερα στη ζωή μου. Περιμένετε λίγο και θα σας δείξω τι σημαίνει πραγματική βροχή».
Οι καταρρακτώδεις βροχές επέστρεψαν με θανατηφόρες συνέπειες. Στις 27 Ιανουαρίου το πέτρινο φράγμα υποχώρησε στέλνοντας πανύψηλα κύματα στην ακτογραμμή. Πάνω από 12 άνθρωποι πνίγηκαν και το νερό παρέσυρε σπίτια και κοπάδια. Όταν αυτή η ιστορική βροχή σταμάτησε, το νερό είχε πνίξει το Σαν Ντιέγκο, κάνοντας τον Ιανουάριο του 1916 τον πιο υγρό μήνα στην καταγεγραμμένη ιστορία της περιοχής.
Πράγματι, οι καταρρακτώδεις βροχές επέστρεψαν με θανατηφόρες συνέπειες. Στις 27 Ιανουαρίου το πέτρινο φράγμα υποχώρησε στέλνοντας πανύψηλα κύματα στην ακτογραμμή. Πάνω από 12 άνθρωποι πνίγηκαν και το νερό παρέσυρε σπίτια και κοπάδια. Όταν αυτή η ιστορική βροχή σταμάτησε, το νερό είχε πνίξει το Σαν Ντιέγκο, κάνοντας τον Ιανουάριο του 1916 τον πιο υγρό μήνα στην καταγεγραμμένη ιστορία της περιοχής.
Ο ιατροδικαστής της περιοχής υπολόγισε ότι 50 άτομα έχασαν τη ζωή τους κατά το φαινόμενο που οι κάτοικοι αποκαλούσαν, Ο κατακλυσμός του Χάτφιλντ. Με τις γραμμές επικοινωνίας και μεταφορών κατεστραμμένες χρησιμοποιούσαν πλοία για να μεταφέρουν ανθρώπους και προμήθειες εντός και εκτός του Σαν Ντιέγκο.

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ
Ο Χάτφιλντ πίστεψε ότι το έργο του είχε τελειώσει με επιτυχία. Ο εισαγγελέας όμως της περιοχής είχε αντίθετη γνώμη. Πάτησε στο ότι δεν υπήρχε γραπτή υπογεγραμμένη συμφωνία. Εν τω μεταξύ, οι μηνύσεις των κατοίκων για τις υλικές καταστροφές έπεφταν βροχή. Έτσι οι αρχές πρότειναν στον Χάτφιλντ να αναλάβει όλες τις αποζημιώσεις αν ήθελε να πάρει τα χρήματα που είχαν συμφωνήσει. Εκείνος αρνήθηκε και ξεκίνησε μια δικαστική διαμάχη που κράτησε πάνω από 20 χρόνια.
Τα επόμενα χρόνια δέχτηκε προσφορές από την Κούβα και την Ονδούρα, που ήθελαν να τον προσλάβουν για να σβήνει τις πυρκαγιές στις εκτάσεις που φύτευαν τα μπανανόδεντρα. Το 1921 υπέγραψε το μεγαλύτερο συμβόλαιο της καριέρας του ύψους 25 χιλιάδων δολαρίων στην Αλμπέρτα του Καναδά. Το οικονομικό κραχ που ακολούθησε μείωσε την ζήτηση του βροχοποιού.
Ο Χάτφιλντ έκανε την τελευταία δημόσια εμφάνιση του στην πρεμιέρα της ταινίας, Ο Βροχοποιός που περιείχε βιογραφικά στοιχεία και αποσπάσματα από τη ζωή του. Τώρα φανταστείτε, αν ένας μόνος του επιστήμονας με τα μέσα που είχε πριν 100 χρόνια μπορούσε να δημιουργήσει μια τέτοια καιρική καταστροφή, τι μπορούν να καταφέρουν οι σημερινοί επιστήμονες που δουλεύουν κάτω από την καθοδήγηση των Ενόπλων Δυνάμεων μιας χώρας.


http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr/2015/12/tropopiisi-kerou-vrochopios-prokalese-fonikes-kategides-ionizontas-atmosfera.html/

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015