ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΗ» ΟΙΚΙΑ ΚΟΝΤΟΥ ΣΤΑ ΛΕΧΩΝΙΑ

Πολλοί εκδρομείς θα συναντήσουν σήμερα την οικία Κοντού. Αυτό το όνομα ίσως να μη σας λέει κάτι, αλλά στο δρόμο για το Νότιο Πήλιο, σε μία στροφή των Λεχωνίων, θα τη συναντήσετε. Είναι το λεγόμενο «στοιχειωμένο σπίτι» με όλες τις φριχτές ιστορίες και τους μύθους που το συνοδεύει.

Η όψη του δεν έχει την παραμικρή σχέση με την τυπική αρχιτεκτονική του Πηλίου. Σχεδιάστηκε από τον Ιταλό μηχανικό Εβαρέστο ντε Κίρικο, πατέρας του ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο, που την ίδια εποχή κατασκεύασε τη σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει τον Βόλο με τις Μηλιές, αλλά και τους σταθμούς των τρένων των περασμένο αιώνα.

Η πρώτη οικογένεια που εγκαταστάθηκε στο σπίτι ήταν η οικογένεια Κοντού, αφού ο Κοντός, που υπηρέτησε ως πρέσβης της Υψηλής Πύλης στη Βιέννη, εγκαταστάθηκε τα Λεχώνια αφού αποσύρθηκε. Από τότε, όπως φημολογείται, ξεκινά η κακοδαιμονία του σπιτιού αφού μία σαύρα, σύμφωνα με το μύθο, πέφτει στην καράφα με το γάλα και σκοτώνει τα τρία παιδιά της οικογένειας. Το ταφικό τους μνημείο στο νεκροταφείο του Βόλου, ενισχύει το μύθο αφού παρουσιάζει ένα τραπέζι, τρία καρεκλάκια και την καράφα στο τραπέζι. Μάλιστα, η σαύρα βρίσκεται πάνω στο χείλος της καράφας.

Αυτός δεν είναι βέβαια ο μόνος μύθος για την οικογένεια Κοντού. Ο δεύτερος θέλει τα παιδιά να δηλητηριάστηκαν από την υπηρέτρια του σπιτιού για να κληρονομήσουν άλλοι συγγενείς το σπίτι. Ο τρίτος μύθος θέλει την οικογένεια να προσβλήθηκε από κοινωνικό νόσημα (φυματίωση ή σύφιλη) και να αναγκάστηκε να μετακομίσει.

Οι μύθοι συνεχίστηκαν πέρα από την πρώτη οικογένεια αφού, όπως ακούγεται κακοδαιμονίες έβρισκαν και τις άλλες οικογένειες που εγκαταστάθηκαν στο σπίτι. Στην Κατοχή πάντως το οίκημα χρησιμοποιήθηκε ως αρχηγείο της Γκεστάπο. Όντας πια κολαστήριο, πολλοί ήταν αυτοί που βασανίστηκαν ή δολοφονήθηκαν εκεί. Μάλιστα, λέγεται πως οι Γερμανοί σκότωσαν φεύγοντας και τις δύο τελευταίες ενοίκους του σπιτιού που τις είχαν κρατήσει για να τους υπηρετούν.

Ο πόλεμος τελειώνει και αμέσως μετά το σπίτι διαιρείται σε περισσότερες από μία κατοικίες, φτάνοντας στην τραγική κατάσταση που είναι σήμερα. Το 1985 με απόφαση της Μελίνας Μερκούρη, η οικεία χαρακτηρίζεται διατηρητέα. Το 1999 αγοράστηκε από τον τότε Δήμο Αρτέμιδος, με Δήμαρχο των αείμνηστο Δημήτρη Αλεξόπουλο, από τους τελευταίους ιδιοκτήτες του, τους αδελφούς Χατζησταματίου με πίστωση 200 εκατομ. δραχμών. Στόχος του τότε Δήμου Αρτέμιδος ήταν το κτήριο να στεγάσει το Διαδημοτικό Πολυκέντρο Πολιτισμού, Ιστορίας και Υπηρεσιών του Δήμου. Το 2005 ανατίθεται σε γραφείο η μελέτη, μετά και το ενδιαφέρον για αξιοποίηση του από τον Δήμο Αρτέμιδος. Σε συνεργασία με το Στούντιο 75 του Στέφανου Πάντου-Κίκου, που ήταν υπεύθυνος για τη μελέτη που αφορούσε το Εθνικό Θέατρο, αναζητήθηκε η αρχική μορφή του κτιρίου. Μια φωτογραφία του 1935, από το αρχείο του φωτογράφου Ζημέρη, έδωσε τη λύση.

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ

Κυρίαρχο στοιχείο της κατασκευής του σπιτιού είναι ο διαχωρισμός των χώρων όπου κινούνταν τα μέλη της οικογένειας από εκείνα που κινούνταν το υπηρετικό προσωπικό. Από την κύρια είσοδο, ανεβαίνεις με τη σκάλα στους δύο επάνω ορόφους και ο πλευρικός διάδρομος βγάζει στο χώρο πίσω όπου βρίσκονταν οι κουζίνες. Αριστερά και δεξιά του διαδρόμου υπάρχουν δύο τυφλές μεγάλες αίθουσες που επικοινωνούν από το πίσω μέρος τους με τις κουζίνες για να γίνεται το σερβίρισμα. Η οικογένεια μπορούσε να μπει στις μεγάλες αίθουσες, είτε από τις κουζίνες, είτε από την έξω πλευρά όπου υπήρχαν στέγαστρα, που πλέον δεν υπάρχουν. Από τα στρέγαστρα εισέρχονταν στις μεγάλες αίθουσες οι καλεσμένοι του σπιτιού.

Σύμφωνα με τη μελέτη, θα γίνουν δύο μεγάλες αλλαγές στην αρχική κατασκευή. Θα υπάρχει ασανσέρ που θα λειτουργεί στην πίσω πλευρά του σπιτιού, για να εξυπηρετούνται άτομα με αναπηρία. Επίσης, θα κατασκευαστεί μία κομψή μεταλλική σκάλα στην εξωτερική πλευρά για να φθείρεται όσο το δυνατόν λιγότερο το κεντρικό κλιμακοστάσιο, που αποτελεί από μόνο του ένα έργο τέχνης. Στόχος της πρώην δημοτικής αρχής ήταν η δημιουργία ενός ζωντανού χώρου που θα το επισκέπτονται ντόπιοι και επισκέπτες. Έτσι, κατά την μελέτη, μπορεί να στεγαστεί και αναψυκτήριο στη βεράντα στην ανατολική κύρια αίθουσα και αίθουσα διαλέξεων στη δυτική.

Η οριστική μελέτη είχε εγκριθεί από τις Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου Βόλου, αλλά μένει η μελέτη εφαρμογής ώστε να εγκριθεί και από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων. Μετά θα μπορεί να γίνει η δημοπράτηση και να προχωρήσει το έργο.

http://e-thessalia.gr/pia-ine-i-istoria-piso-apo-tin-stichiomeni-ikia-kontou-sta-lechonia/