Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015




ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ


Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΟΥ ΤΟΝ «ΠΗΓΑΙΝΑΝ» ΟΙ ΝΕΟΙ

Ο Αρχιεπίσκοπος που τόλμησε να μιλήσει στη γλώσσα των νέων, που ασχολήθηκε με μείζονα κοινωνικά θέματα πάνω και πέρα των αρμοδιοτήτων του και που κατάφερε να επιδείξει ένα σπουδαίο έργο σε διάφορους τομείς της σύγχρονης κοινωνίας, «εκοιμήθη» σαν σήμερα, επτά χρόνια πριν, όπως ακριβώς επιθυμούσε: στο σπίτι του και μακριά από το νοσοκομείο.
Μπορεί να βρέθηκε αντιμέτωπος με την πολιτεία, μπορεί κάποια πιο συντηρητικά μυαλά να τον αντιμετώπιζαν με καχυποψία, μπορεί οι εκκλησιαστικοί άρχοντες να έρχονταν κάποιες φορές σε αμηχανία, ωστόσο, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήταν εκείνος που πήρε πρωτοβουλίες, ασχολήθηκε με ζητήματα που δεν άπτονταν στις αρμοδιότητές του και άνοιξε τον δρόμο να μπουν οι βάσεις για μία περισσότερο υγιή σχέση μεταξύ πολιτείας και εκκλησίας.
Εξαιρετικά μορφωμένος, με πτυχία Νομικής και Θεολογίας, με έφεση στις ξένες γλώσσες και με κοφτερό μυαλό, ο Χριστόδουλος από όταν κιόλας διατελούσε Μητροπολίτης Δημητριάδος, επιδόθηκε σε έναν κυκεώνα έργων που στόχο είχαν την προσφορά αλληλεγγύης στους συνανθρώπους.
Ίδρυσε το Σπίτι της Γαλήνης του Χριστού για τους ηλικιωμένους, τη Χριστιανική Αλληλεγγύη για τους άπορους, το Κέντρο Συμπαράστασης Οικογένειας και το Συμβουλευτικό Σταθμό Προβλημάτων Εφηβείας. Καθιέρωσε για πρώτη φορά κληρικολαϊκές συνελεύσεις, δημιούργησε κατασκηνώσεις για παιδιά όλων των ηλικιών, στέκι για τη νεολαία, ραδιοφωνικό σταθμό Ορθόδοξη Μαρτυρία (τον πρώτο για Μητρόπολη εκτός Αθηνών) και ιδιωτικό σχολείο της Μητρόπολης.
Χορήγησε υποτροφίες εκ μέρους της Ιεράς Μητρόπολης και συνεισέφερε στην αποστολή αρρώστων στο εξωτερικό. Επί των ημερών του λειτούργησε Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, συγκρότησε ενώσεις για την προστασία της ελληνικής γλώσσας σε συνεργασία με επιστήμονες της περιοχής.

ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ
Από το 1998 βρίσκεται στη θέση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδας, αξίωμα που διατήρησε για δέκα ολόκληρα χρόνια μέχρι και τον θάνατό του τον Ιανουάριο του 2008, λίγες μέρες μόλις μετά τα 69α γενέθλια.
Ήταν αυτός που επιχείρησε να προάγει το έργο της Εκκλησίας στον κοινωνικό τομέα, που στάθηκε δίπλα σε περιθωριοποιημένες κοινότητες της ελληνικής κοινωνίας όπως οι τοξικομανείς, οι οικονομικοί πρόσφυγες, οι κακοποιημένες γυναίκες, οι άγαμες μητέρες, τα θύματα του trafficking ενώ προσπάθησε να στηρίξει με πράξεις την εργαζόμενη γυναίκα και τις φτωχές, πολύτεκνες οικογένειες.
Ως πολίτης αυτής της χώρας, θεωρούσε δικαίωμά του και υποχρέωσή του να μιλά για θέματα που προβλημάτιζαν την κοινωνία με αποτέλεσμα πολλές φορές να έρχεται σε ρήξη με την πολιτική εξουσία η οποία του ζητούσε να σιωπήσει, εξαιτίας της θέσης ισχύος του και άρα της πιθανής επιρροής του στον λαό. Η μεγαλύτερη κόντρα Αρχιεπισκόπου-Πολιτείας ήταν το 2000 όταν για πρώτη φορά η κυβέρνηση προτείνει την κατάργηση αναγραφής της θρησκείας στην αστυνομική ταυτότητα. Ο Χριστόδουλος καταφέρνει να συγκεντρώσει περίπου 3 εκατομμύρια υπογραφές προκειμένου να διενεργηθεί δημοψήφισμα. Τελικά το αίτημα δημοψηφίσματος δεν έγινε δεκτό, ωστόσο, ο Χριστόδουλος κατάφερε να πάρει τον ελληνικό λαό με το μέρος του.
Έμεινε ευρέως γνωστός για τις προσπάθειες -που πρώτος αυτός ξεκίνησε- να προσεγγίσει τη νέα γενιά και να την φέρει κοντά στην εκκλησία. Χαρακτηριστικές είναι οι φράσεις  που χρησιμοποιούσε άλλωστε στους νέους κάθε φορά που τους προσκαλούσε στην εκκλησία: Ελάτε έτσι όπως ακριβώς είστε με το τζιν, τα σκουλαρίκια και τις κοντές φούστες, ενώ δεν δίστασε να δανειστεί και αργκό φράσεις της νέας γενιάς λέγοντας ότι την πάει. Έκφραση την οποία άκουσε σε μία καφετέρια να χρησιμοποιεί ένας νέος μιλώντας για τον ίδιο: τον Χριστόδουλο τον πάω.
Το 2007 έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με τον καρκίνο. Η πρώτη εγχείρηση μπορεί να είχε επιτυχία όμως οι συνεχείς μεταστάσεις χειροτέρευαν την υγεία του, τα φάρμακα αυξάνονταν μέρα με την ημέρα και ο Αρχιεπίσκοπος κλείστηκε στο σπίτι αρνούμενος να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο και από ένα σημείο και ύστερα αρνούμενος να δεχτεί οποιαδήποτε θεραπεία.
Στις 28 Ιανουαρίου του 2008 στις 5:15 το πρωί άφησε τη τελευταία του πνοή σε ηλικία 69 ετών. Ανήμερα του θανάτου του, η ελληνική κυβέρνηση δια του Υπουργείου Εσωτερικών κήρυξε τετραήμερο εθνικό πένθος.
Στο τελευταίο του δημόσιο μήνυμα, με την ευκαιρία της πρωτοχρονιάς του 2008, νιώθοντας το τέλος του αφήνει την παρακαταθήκη του με τα εξής λόγια: Σταθήτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει.


http://www.pathfinder.gr/stories/4157364/







ΣΥΝΕΘΕΤΕ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΑΝ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΚΟΥΦΟΣ ΕΠΙ 30 ΧΡΟΝΙΑ.


ΜΠΕΤΟΒΕΝ, Ο ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΟΣ ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΘΥΜΟΥ. ΗΤΑΝ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕ ΣΕ 40 ΣΠΙΤΙΑ

Ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν μετέτρεψε την κλασική μουσική σε κάτι μεγαλύτερο, τολμηρότερο και πιο μεγαλεπήβολο από ποτέ. Και το εκπληκτικό σ’ αυτό το επίτευγμα είναι ότι το κατάφερε όντας θεόκουφος.
Ο Μπετόβεν ήταν μόλις 26 ετών όταν άρχισε να χάνει την ακοή του, αλλά συνέχισε να συνθέτει για πάνω από τριάντα χρόνια. Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο κατόρθωμα στην ιστορία της τέχνης. Σαν να ήταν τυφλός ο Μικελάντζελο, αλλά παρά ταύτα να ζωγράφιζε την Καπέλα Σιστίνα. Δυστυχώς, η κώφωση δεν μετρίασε την άγρια διάθεση του Μπετόβεν. Όσο έχανε την ακοή του, οι κρίσεις θυμού γίνονταν ανεξέλεγκτες και τα ξεσπάσματα του όλο και πιο παράλογα. Κι όμως, όσο πιο παράξενη η συμπεριφορά τόσο πιο θεσπέσια η μουσική.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΣΑΙ ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ;
Ο Μπετόβεν γεννήθηκε σε οικογένεια μουσικών στη Βόννη της Γερμανίας. Ο πατέρας του ο Γιόχαν, τενόρος στην τοπική Αυλή και ελαφρώς αλκοολικός, αδιαφόρησε για τη γέννηση του γιου του το 1770 και δεν του έδωσε καμία σημασία, μέχρι που ανακάλυψε ότι το αγοράκι είχε ενστικτώδες μουσικό χάρισμα. Ο Γιόχαν θυμόταν το παράδειγμα της πρώιμης επιτυχίας του Μότσαρτ κι έτσι αποφάσισε ότι και η δική του φήμη μπορούσε να στηριχθεί στους εύθραυστους ώμους του γιου του.
Ενώ όμως ο μικρός Λέοπολντ Μότσαρτ ήταν ένας εύθυμος εκμεταλλευτής, ο πιτσιρικάς Γιόχαν Μπετόβεν ήταν ένας σκληρός και βίαιος νταής. Οι γείτονές δεν ξέχασαν ποτέ την εικόνα του μικρού Λούντβιχ να κλαίει πάνω από το πιάνο. Κι όταν δεν έπαιζε πιάνο, μελετούσε Ιστορία της Μουσικής ή μάθαινε βιολί. Λίγες ήταν οι μέρες που ο Λούντβιχ δεν κατέληγε κλειδωμένος στο υπόγειο ή δαρμένος με βούρδουλα.
Οι μέθοδοι του πατέρα του Γιόχαν ήταν κτηνώδεις, αλλά αποτελεσματικές: από την ηλικία των 10 ετών, ο Λούντβιχ κατείχε εγκυκλοπαιδική γνώση της μουσικής θεωρίας και εξαίρετες ικανότητες στον πιάνο. Επειδή όμως δεν είχε πολύ χρόνο για το σχολείο, ήταν φριχτός στην ορθογραφία και κακός στην αριθμητική. Όταν έγινε 11 ετών, εγκατέλειψε οριστικά το σχολείο.

ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ, ΜΙΚΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
Ο Γιόχαν δεν κατάφερε να κάνει το γιο του διάσημο παιδί-θαύμα, αλλά το ταλέντο του  Λούντβιχ κέρδισε την προσοχή αριστοκρατών της περιοχής και το 1787 κάποιοι προστάτες των τεχνών τον έστειλαν στη Βιέννη για να μαθητεύσει κοντά στον Μότσαρτ. Ο ντροπαλός 17χρονος γνώρισε τον δάσκαλο, αλλά πριν αρχίσουν τα μαθήματα, έφτασε στη Βιέννη το νέο ότι η μητέρα του Μπετόβεν ήταν βαριά άρρωστη. Ο νεαρός μουσικός έφτασε στο σπίτι του εγκαίρως για να δει τη μητέρα του να πεθαίνει. Δεν επέστρεψε στη Βιέννη: οι δύο νεότεροι αδελφοί του χρειάζονταν φροντίδα κι ο πατέρας τους ήταν εντελώς άχρηστος γι’ αυτό.
Μέσα σε λίγα χρόνια, ο Γιόχαν Μπετόβεν είχε καταλήξει τόσο αναξιόπιστος στη δουλειά του, που οδηγήθηκε σε πρόωρη σύνταξη και λάμβανε το μισό ποσό, ενώ το άλλο μισό πήγαινε στον Λούντβιχ για να φροντίζει τα αδέλφια του. Μόλις το 1792 κατάφερε ο Μπετόβεν να επιστρέψει στη Βιέννη, όπου, με τη βοήθεια ενός πλούσιου σπόνσορα, έκανε μαθήματα με τον Γιόζεφ Χάιντν. Εδώ όμως απογοητεύτηκε: θεώρησε ότι ο Χάιντν δεν τον εκπαίδευε με τη δέουσα πυγμή, ενώ ο Χάιντν ενοχλήθηκε από την έπαρση του 22χρονου. Όχι ότι ο Μπετόβεν χρειαζόταν πολλή εκπαίδευση. Το 1795 έκανε το ντεμπούτο του με το Δεύτερο κονσέρτο για πιάνο, ενώ το 1800 παίχτηκε η Πρώτη Συμφωνία. Η Βιέννη είχε πια ένα νέο 30χρονο αστέρι.

ΕΞΑΙΣΙΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ, ΑΠΑΙΣΙΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ
Τότε ήταν που οι φίλοι του Μπετόβεν παρατήρησαν ότι απέφευγε τις κοινωνικές συγκεντρώσεις. Ο Χάιντν σχολίασε ότι δεν τον επισκεπτόταν καθόλου κι ένας επισκέπτης στο διαμέρισμα του Μπετόβεν παραξενεύτηκε που βρήκε το πιάνο ξεκούρδιστο. Ο Μπετόβεν ήξερε πολύ καλά τι συνέβαινε: είχε χάσει σταδιακά την ακοή του και δεν άκουγε τίποτε απολύτως. Επίσης είχε κι άλλα προβλήματα υγείας, όπως κοιλιακές κράμπες, περιοδική διάρροια και συχνούς πονοκέφαλους. Ήταν τόσο δυστυχισμένος που σκέφτηκε να αυτοκτονήσει.
Το μόνο που τον εμπόδισε ήταν η ένθερμη πίστη στην τέχνη του. Το φθινόπωρο του 1802, ενώ έμενε στην κωμόπολη Χάλιγκενσταντ, περιέγραψε τι τον κράτησε ζωντανό: Μου φαινόταν αδύνατο να αφήσω τον κόσμο μέχρι να προσφέρω όλα όσα ένιωθα ότι βρίσκονταν μέσα μου, έγραψε στη Διαθήκη του Χάιλιγκενσταντ, όπως είναι γνωστό το κείμενο, που γράφτηκε ως επιστολή στους αδελφούς του αλλά παρέμεινε κλεισμένο στο γραφείο του για το υπόλοιπο της ζωής του.
Μετά τη νέα απόφαση, ο Μπετόβεν έσφυζε από ενέργεια και ιδέες. Η Τρίτη, ή ΗΡΩΙΚΗ Συμφωνία ήταν αρχικά αφιερωμένη στον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, μέχρι που εκείνος αποφάσισε να εισβάλει στην Αυστρία. Ήταν τόσο επαναστατική που η ορχήστρα συχνά διέκοπτε τις πρόβες από τη σύγχυση, ενώ οι κριτικοί έβρισκαν το έργο “παραξένο”. Το κοινό επίσης διαμαρτυρόταν για τη διάρκεια του έργου.
Η «παραξενιά» του Μπετόβεν δεν περιοριζόταν στις μουσικές του εκκεντρικότητες. Συνέθετε καλύτερα ενώ περπατούσε κι έτσι έγινε γνωστός στην πόλη ως κάποιος που έπαιρνε τους δρόμους, κουνώντας τα χέρια και βρυχώμενος μουσικά σπαράγματα, αδιάφορος για τις ορδές περίεργων παιδιών που τον ακολουθούσαν.
Ποτέ δεν έμεινε πολύ καιρό στο ίδιο μέρος. Στη Βιέννη μετακόμισε τουλάχιστον σε σαράντα διαμερίσματα και κάποτε συντηρούσε ταυτόχρονα τέσσερα σπίτια. Ήταν και ακατάστατος: ένας επισκέπτης στο διαμέρισμα του το 1809 τον βρήκε να ζει στο «|πιο βρόμικο, πιο ακατάστατο μέρος που μπορεί να φανταστεί κανείς». Πάνω στις καρέκλες βρίσκονταν πιάτα με αποφάγια και πεταμένα ρούχα. Το πιάνο και το γραφείο δίπλα του ήταν γεμάτα με μισοτελειωμένες παρτιτούρες. Και κάτω από το πιάνο βρισκόταν ένα γεμάτο δοχείο νυχτός.
Ούτε εμφανισιακά ήταν ελκυστικός. Τα ρούχα του ήταν τόσο σχισμένα και βρόμικα που οι φίλοι του, αηδιασμένοι, πότε-πότε του αγόραζαν καινούρια. Μελαχρινός στα νιάτα του, τώρα είχε γίνει κάτωχρος απ’ την αρρώστια. Το πρόσωπό του ήταν γεμάτο σπυριά και τα γκρίζα μαλλιά του όρθια. Δεν είναι καθόλου απορίας άξιο που τα μέλη του ωραίου φύλου δεν ανταπέδιδαν το ένθερμο ενδιαφέρον του. Ο Μπετόβεν είχε την κακή συνήθεια να ερωτεύεται μη διαθέσιμες γυναίκες, συνήθως ανώτερης τάξης και κατά κανόνα  παντρεμένες.
Ο μεγαλύτερος έρωτάς του έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις, αφού τον γνωρίζουμε χάρη σ’ ένα γράμμα που δεν ταχυδρομήθηκε, απευθυνόμενο στην ΑΘΑΝΑΤΗ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ. Η ταυτότητά της αμφισβητείται, αλλά σήμερα οι περισσότεροι ιστορικοί συμφωνούν ότι ήταν η Αντολί Μπρεντάνο, σύζυγος ενός τραπεζίτη από τη Φρανκφούρτη. Ντελικάτη και κομψή, η Αντολί λάτρευε τον Μπετόβεν. Περπατά σαν θεός εν μέσω θνητών, έγραφε. Αλλά παρέμενε πιστή στον άντρα της. Η όποια οδύνη του Μπετόβεν μετριαζόταν ίσως από τη σκέψη ότι ένας ανεκπλήρωτος έρωτας είναι κάτι πιο ρομαντικό από μία σύζυγο που τον υποχρέωνε να βάζει τα άπλυτα στο καλάθι.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΑΣΥΜΦΩΝΙΕΣ
Όταν ο αδελφός του Μπετόβεν, Κασπάρ, έπαθε φυματίωση, ο συνθέτης αποφάσισε να πάρει την κηδεμονία του γιου του, Καρλ, ο οποίος έφτασε στην ενηλικίωση με συναισθηματικά τραύματα. Ο Μπετόβεν δεν τον άφηνε στιγμή και, όταν ο Καρλ ανακοίνωσε ότι θα γινόταν στρατιωτικός, ο κηδεμόνας του ξέσπασε σε τέτοιες άγριες κρίσεις που ο σπιτονοικοκύρης του αναγκάστηκε να τους διώξει. Ο συνθέτης τον ήθελε μουσικό. Το 1826, ο Καρλ δεν άντεξε κι αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι.
Κι όμως γλίτωσε. Η μία σφαίρα αστόχησε και η άλλη μπήκε στο κρανίο χωρίς να πειράξει τον εγκέφαλο. Ο Καρλ βγήκε από το νοσοκομείο αποφασισμένος να τραβήξει το δρόμο του και μπήκε αμέσως στο στρατό. Οι φίλοι του Μπετόβεν τον έβλεπαν να καταρρέει. Υπήρξε μια ανακωχή, όταν ο αδελφός του Μπετόβεν, Γιόχαν, τους κάλεσε να μείνουν στο εξοχικό του μέχρι να αρχίσει η υπηρεσία του Καρλ. Όταν μπήκε το φθινόπωρο, ο Γιόχαν ζήτησε από τον αδελφό και τον ανιψιό του να φύγουν από το σπίτι. Οι δύο άνδρες ταξίδεψαν σε ανοιχτή άμαξα και κοιμήθηκαν σ’ ένα πανδοχείο χωρίς θέρμανση, παρ’ όλο το δριμύ κρύο.
Όταν πια ο Μπετόβεν έφτασε στη Βιέννη, ψηνόταν απ’ τον πυρετό και είχε πνευμονία. Ποτέ δεν ανάρρωσε, απλώς συνέχισε να μαραίνεται για σχεδόν τρεις μήνες. Το τι συνέβη κατόπιν είναι ασαφές. Σύμφωνα με μία εκδοχή, ο συνθέτης βρισκόταν σε κώμα για 48 ώρες όταν, στις 26 Μαρτίου 1827, εν μέσω άγριας καταιγίδας, ξαφνικά άνοιξε τα μάτια, ενώ μια αστραπή φώτιζε το δωμάτιο. Ύψωσε το δεξί χέρι, έκανε γροθιά και έπεσε νεκρός.
Πάνω από δέκα χιλιάδες άνθρωποι συνόδευσαν το φέρετρό του. Ο Μπετόβεν έγινε είδωλο για την επόμενη γενιά ρομαντικών συνθετών, που επικροτούσαν, όχι μόνο την έντονη κι εκφραστική μουσική του, αλλά και την άρνηση του να συμμορφωθεί με τις τάσεις της εποχής. Σήμερα τα θέματα και τα μοτίβα του αναγνωρίζονται αμέσως.


http://www.mixanitouxronou.gr/sinethete-iperoches-mousikes-an-ke-itan-koufos-epi-30-chronia-betoven-o-protoporos-antisimvatikos-sinthetis-me-tis-ekrixis-thimou-itan-antikinonikos-ke-metakomise-se-40-spitia/












ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΑΝ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΛΑΘΟΣ!


Οραματιστές, εφευρέτες και «γκουρού» στις όχι και μεγαλύτερες στιγμές τους… Υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν λύση σε κάθε πρόβλημα και άλλοι πάλι που βλέπουν πρόβλημα σε κάθε λύση. Εδώ θα μιλήσουμε σαφώς για τους δεύτερους, γι’ αυτούς δηλαδή που όπως το λέει και ο λαός, κούνια που τους κούναγε! Και βέβαια δεν μιλάμε για δηλώσεις και προβλέψεις που προέρχονται από όποιον να ’ναι, αλλά από εφευρέτες, διάνοιες, γκουρού της τεχνολογίας και μεγαλοστελέχη κολοσσών! Από αυτούς δηλαδή που περιμένεις να ξέρουν ακριβώς και να οραματίζονται αγέρωχα το αύριο. Κι έτσι η Ιστορία τους έβαλε τα γυαλιά αναγκάζοντάς τους να δαγκωθούν για τη βαρύγδουπη δήλωσή τους.
Τι τα θες, αν είσαι οραματιστής μπορείς να λες αυτά…

ΤΗΛΕΦΩΝΟ
Αυτό το «τηλέφωνο» παραέχει πολλές ελλείψεις για να θεωρηθεί σοβαρό μέσο επικοινωνίας
Μεγαλοστέλεχος της Western Union (1876)

Είτε ήταν ειλικρινής πεποίθηση, είτε ευσεβής πόθος εκ μέρους της τηλεγραφικής φίρμας Western Union, τα έκαναν μαντάρα! Αυτό λοιπόν γράφτηκε σε εσωτερικό memo της εταιρίας όταν ο πτωχευμένος Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ, ο εφευρέτης της πρώτης λειτουργικής τηλεφωνικής συσκευής, προσφέρθηκε να πουλήσει την πατέντα του στη φίρμα έναντι 100.000 δολαρίων. Κι έτσι, όχι μόνο τον απέρριψαν με το παλιομαραφέτι του, αλλά τα μεγαλοστελέχη έκαναν και την ακόλουθη δήλωση: Δεν πιστεύουμε ότι αυτή η συσκευή θα μπορέσει ποτέ να στείλει αναγνωρίσιμο σήμα φωνής σε μια απόσταση αρκετών μιλίων. Ο Μπελ θέλει να εγκαταστήσει το τηλέφωνό του σε κάθε πόλη. Η ιδέα είναι ανόητη! Γιατί να θελήσει άλλωστε κάποιος να χρησιμοποιήσει την άκομψη και δύσχρηστη αυτή συσκευή όταν μπορεί απλώς να στείλει ένα μήνυμα στον τηλεγραφικό σταθμό και να έχει έτσι έτοιμο ένα καθαρογραμμένο μήνυμα σε κάθε μεγάλη πόλη των ΗΠΑ; Η συσκευή αυτή είναι απλώς ένα παιχνίδι … και δεν έχει καμία χρησιμότητα. Και όταν ο Γκράχαμ Μπελ κατοχύρωσε τη συσκευή που μπορούσε να μεταδώσει τη φωνή με ηλεκτρικό σήμα, πραγματοποιώντας την πρώτη ενσύρματη πειραματική τηλεφωνική επικοινωνία στις Η.Π.Α., αυτοί φανταζόμαστε χτυπούσαν το ξεροκέφαλό τους στον τοίχο.

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ
Το άλογο είναι εδώ για να μείνει και το αυτοκίνητο είναι μόνο ένας νεωτερισμός, μια περαστική μόδα
Πρόεδρος επενδυτικής τράπεζας (1903)

Ήταν ο πρόεδρος της Michigan Savings Bank που το δήλωσε αυτό στον νομικό εκπρόσωπο του Χένρι Φορντ, Horace Rackham, στην προσπάθειά του να αποθαρρύνει τον Αμερικανό πιονέρο της αυτοκίνησης να μην ξεκινήσει την περιπέτειά του με τη Ford Motor Company το 1903! Ο τραπεζίτης όχι μόνο δεν θέλησε να επενδύσει στην εταιρία του Φορντ αλλά είδε στην όλη μόδα με το αυτοκίνητο μια περαστική τρέλα των καιρών. Ο Rackham δεν έδωσε φυσικά σημασία στη δήλωση και απογοητευμένος επένδυσε ο ίδιος κάπου 5.000 δολάρια στο επιχειρηματικό πλάνο του Φορντ. Το μερίδιο μάλιστα που του εξασφάλισε η επένδυσή του το πούλησε αργότερα έναντι 12,5 εκατ. δολαρίων! Όσο για το όραμα του Φορντ, δεν χρειάζεται συστάσεις: το 2007, κάπου 802 εκατομμύρια τετράτροχα οχήματα κυκλοφορούσαν στους δρόμους της οικουμένης.

ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ
Το βασίλειό μου για ένα άλογο! Χαιρετίσματα στους σιδηροδρόμους!
Αγγλική εφημερίδα (1825)

Είναι γεγονός ότι ο κόσμος δεν υποδέχτηκε πάντα με ενθουσιασμό την αντικατάσταση του παραδοσιακού αλόγου από τα μηχανοκίνητα μέσα, αν και το πλέον κωμικοτραγικό γεγονός εδώ παραμένει η βουλευτική κόντρα στο αγγλικό Κοινοβούλιο το 1825, όταν προτάθηκε η σιδηροδρομική ένωση Λίβερπουλ και Μάντσεστερ. Αφίσες, φυλλάδια και ο Τύπος της εποχής αποδείχθηκαν αρκετά αρτηριοσκληρωτικοί στην προοπτική αυτή, βλέποντας παντού εμπόδια στην κατασκευή της ράγας. Κι έτσι ο σιδηρόδρομος θα απέτρεπε τις αγελάδες από τη βοσκή και τα πουλερικά από το κλώσημα(!), την ίδια ώρα που ο δηλητηριασμένος αέρας από τις μηχανές των τρένων θα αποδεκάτιζε πουλιά, φασιανούς και αλεπούδες! Τα γειτονικά σπίτια θα καίγονταν μέχρι θεμελίων από τις αναθυμιάσεις των μηχανών και τα νέφη του καπνού θα τύλιγαν στη φονική τους δράση τις πόλεις της Αγγλίας. Όσο για το ταξίδι με το τρένο, θα ήταν λέει πάρα πολύ επικίνδυνο (θα έσκαγαν οι καυστήρες και θα εξαΰλωναν τους επιβάτες!), σωστή αποκοτιά δηλαδή, την ίδια στιγμή που θα ερήμωναν και τα πανδοχεία της χώρας. Οι φόβοι αυτοί όμως θα έμεναν λέει στα χαρτιά, καθώς το απίστευτο βάρος των συρμών θα τους απέτρεπε από το να κινηθούν, καθώς ο ατμός δεν είχε την απαραίτητη δύναμη για να κινήσει τα τέρατα αυτά. Κοντολογίς, για τμήμα τουλάχιστον της αγγλικής κοινωνίας, ο σιδηρόδρομος ήταν η μεγάλη μάστιγα του μέλλοντος, η πληγή που θα ερήμωνε τη χώρα. Περιττό να αναφερθεί ότι αυτό δεν συνέβη ποτέ.

ΠΤΗΤΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ, ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΕΣ Χ
Βαρύτερες από τον αέρα πτητικές μηχανές είναι αδύνατες / Το ραδιόφωνο δεν έχει κανένα μέλλον / Οι ακτίνες Χ είναι φάρσα
Λόρδος Κέλβιν

Το μπαράζ αυτό των λαθεμένων προβλέψεων προέρχεται δυστυχώς από έναν από τους κορυφαίους φυσικούς όλων των εποχών, τον Ουίλιαμ Τόμσον, περισσότερο γνωστό ως Λόρδο Κέλβιν (1824-1907)! Η διάνοια από την Ιρλανδία που πατεντάρισε περισσότερες από 70 εφευρέσεις, ανέλυσε μια σειρά από θερμοδυναμικά φαινόμενα και χάρισε στην ανθρωπότητα τη θερμοκρασιακή κλίμακα που φέρει το όνομά του δεν ήταν καθόλου καλός στην εκτίμηση των εφευρέσεων που δεν έφεραν τη σφραγίδα του. Ο άνθρωπος που γεφύρωσε τηλεγραφικά τις δύο πλευρές του Ατλαντικού με υποβρύχια καλωδίωση και έκανε τόσα πολλά που θα χρειαζόμασταν ξεχωριστό άρθρο για να μνημονεύσουμε δεν πίστευε καθόλου στα αεροπλάνα, το ραδιόφωνο και τις ακτίνες Χ και δεν έχανε ευκαιρία να το τονίζει. Το 1900 μάλιστα, σε συνέδριο φυσικών στην Αγγλία, δεν δίστασε να δηλώσει περαιτέρω: Δεν υπάρχει τίποτα καινούριο να ανακαλυφθεί πια στη φυσική. Ό,τι απομένει είναι μόνο ακριβέστερες μετρήσεις»
Ευτυχώς που δεν έζησε δηλαδή ο επιστήμονας για να δει την πλήρη ανατροπή της φυσικής γνώσης του καιρού του.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
Η τηλεόραση δεν θα είναι σε θέση να κρατήσει το μερίδιο της αγοράς που κατέλαβε έπειτα από τους πρώτους έξι μήνες της. Οι άνθρωποι θα κουραστούν σύντομα να χαζεύουν το ξύλινο κουτί κάθε βράδυ
Μεγιστάνας της κινηματογραφίας (1946)

Η δήλωση ανήκει στον «πολύ» Darryl F. Zanuck, τον μεγαλοπαραγωγό και ένα από τα αφεντικά του Χόλιγουντ της εποχής! Και δεν ήταν φυσικά ο μόνος. Σε άρθρο του 1939, η εφημερίδα The New York Times έγραφε: Το πρόβλημα με την τηλεόραση είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να κολλούν τα μάτια τους στην οθόνη και ο μέσος Αμερικανός δεν έχει καθόλου χρόνο για κάτι τέτοιο. Το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα με το χαζοκούτι είναι περιττό να αναφερθεί, καθώς οι άνθρωποι όχι μόνο βρήκαν τελικά χρόνο για τη νέα τρέλα, αλλά εξοικονόμησαν πολλές ώρες την ημέρα ώστε να τις αφιερώσουν στην TV. Σε έρευνα της Nielsen του 2010, ο μέσος Αμερικανός κολλά τα μάτια του στην οθόνη για 5 ώρες τη μέρα, την ίδια στιγμή που κάθε σπίτι φιλοξενεί πια περισσότερες της μίας τηλεοπτικές συσκευές. Άμα ξέρεις να αναλύεις την αγορά και να διαβάζεις το μέλλον.

ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ
Δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι (η πυρηνική ενέργεια) θα επιτευχθεί ποτέ. Αυτό θα σήμαινε ότι το άτομο θα έπρεπε να διασπάται κατά βούληση
Άλμπερτ Αϊνστάιν (1934)

Την ίδια χρονιά που ο τρομερός φυσικός έκανε τη δήλωση αυτή στην εφημερίδα Pittsburgh Post-Gazette (29 Δεκεμβρίου 1934), ο Ενρίκο Φέρμι πετύχαινε ήδη την πρώτη τεχνητή αλυσιδωτή πυρηνική αντίδραση! Κι έτσι 3 χρόνια αργότερα, το 1942, ο Φέρμι κατασκεύασε τον πρώτο ατομικό αντιδραστήρα στο Σικάγο, με πολλούς ακόμα διαπρεπείς επιστήμονες του καιρού να επιβαίνουν πια στο άρμα της διάσπασης του ατόμου και της πυρηνικής περιπέτειας! Ακόμα και τότε όμως ο ναύαρχος των Η.Π.Α. William Leahy έσπευσε να προειδοποιήσει τον πρόεδρο Τρούμαν για την επερχόμενη ατομική βόμβα: Αυτή είναι η μεγαλύτερη βλακεία που κάναμε ποτέ, η βόμβα δεν θα εκραγεί και μιλάω πάντα ως ειδικός στα εκρηκτικά! Κι όμως έσκασε: η πρώτη ατομική που χρησιμοποιήθηκε για πολεμικούς σκοπούς κατέπεσε στη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου 1945, δείχνοντας στην οικουμένη ότι η ανθρώπινη εμπλοκή με την πυρηνική ενέργεια μπορούσε να είναι ταυτοχρόνως ευλογία και κατάρα. Το 1954, η Σοβιετική Ένωση γινόταν η πρώτη χώρα που ηλεκτροδοτούσε τμήμα της με τη βοήθεια της πυρηνικής ενέργειας.

ΔΙΑΣΤΗΜΑ
Ένας πύραυλος δεν θα μπορέσει ποτέ να εγκαταλείψει την ατμόσφαιρα της Γης
The New York Times (1936)

Λέτε να κοκκίνισαν από ντροπή ο εκδότης και ο διευθυντής της εφημερίδας όταν μόλις 10 χρόνια μετά την εμφατική τους δήλωση, τον Ιανουάριο του 1946, η αμερικανική κυβέρνηση χρηματοδότησε την έναρξη της διαστημικής περιπέτειας του ανθρώπου; Κι έτσι στις 22 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς εκτοξεύτηκε πράγματι ο πρώτος Αμερικανικός πύραυλος, ο φοβερός και τρομερός WAC, ο οποίος έφτασε σε υψόμετρο 50 μιλίων, γινόμενος έτσι το πρώτο ανθρώπινο δημιούργημα που αψηφούσε τη γήινη βαρύτητα και απεγκλωβιζόταν από την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας! Για να μη μιλήσουμε καν για το τι συνέβη στις 20 Ιουλίου 1969, όταν πατήσαμε στο Φεγγάρι. Τι έκαναν οι TIMES γι’ αυτό; Ζήτησαν δημοσίως συγνώμη από τις σελίδες τους στις 17 Ιουλίου 1969, την ώρα δηλαδή που το διαστημόπλοιο Apollo 11 ήταν καθοδόν για τη Σελήνη…

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ
Θεωρώ πως υπάρχει παγκόσμια αγορά μπορεί και για πέντε υπολογιστές!
Πρόεδρος της IBM (1943)

Πρέπει να συνεχίσουμε; Η δήλωση ανήκει στον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο του τεχνολογικού κολοσσού ΙΒΜ, Thomas Watson, ο οποίος υποδέχτηκε με τον απαισιόδοξο αυτό τρόπο την εφεύρεση που ερχόταν ολοταχώς για να αλλάξει τον κόσμο όπως τον ξέραμε! Και φυσικά δεν ήταν ο μόνος. Ο Ken Olsen, ιδρυτής της Digital Equipment Corporation, έσπευσε να σιγοντάρει την εμφατική δήλωση του «γκουρού» Watson, κι αυτό τρεις δεκαετίες αργότερα, σε τεχνολογικό συνέδριο του 1977: Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον άνθρωπο να έχει ηλεκτρονικό υπολογιστή στο σπίτι του. Την ώρα που τα έλεγε βέβαια αυτά, περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο προσωπικοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές είχαν αγοραστεί παγκοσμίως (μέσα της δεκαετίας του 1970).

IΝΤΕΡΝΕΤ
Το ίντερνετ θα αποδειχθεί σύντομα ένα φαντασμαγορικό σουπερνόβα και το 1996 θα γκρεμιστεί μεγαλοπρεπώς
Robert Metcalfe (1995)

Η ντροπιαστική αυτή δήλωση ανήκει στον σπουδαίο Dr. Metcalfe, καθηγητή τεχνολογίας στο Χάρβαρντ, συνιδρυτή του Ethernet και πιονέρου του ίντερνετ(!), ο οποίος δεν μάσησε τα λόγια του σε συνέντευξη του περιοδικού InfoWorld το 1995. Και σαν να μη φτάνει αυτό, ο ίδιος υποσχέθηκε να φάει τη γλώσσα του αν έκανε λάθος. Τη γλώσσα του δεν την έφαγε βέβαια, έκανε όμως κάτι αντίστοιχα εμφατικό: ήταν στο 6ο Διεθνές Συνέδριο για το Ίντερνετ το 1997, εφοδιασμένος με μίξερ χειρός, που κομμάτιασε το απόκομμα από το περιοδικό με τη λαθεμένη του δήλωση και το καταβρόχθισε μπροστά στα έκπληκτα μάτια του κοινού! Καλύτερα να μασάς δηλαδή.

ONLINE ΑΓΟΡΕΣ
Τα ηλεκτρονικά ψώνια, την ώρα που είναι απολύτως εφικτά, θα πατώσουν, γιατί οι γυναίκες θέλουν να βγαίνουν έξω από το σπίτι, θέλουν να αγγίζουν το εμπόρευμα και θέλουν να μπορούν να αλλάζουν τη γνώμη τους
Περιοδικό TIME (1966)

Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για το λαθεμένο της πρόβλεψης του έγκριτου περιοδικού, καθώς το 2012 οι πωλήσεις του ηλεκτρονικού εμπορίου άγγιξαν το 1 τρισ. δολάρια! Φαίνεται ότι οι κυρίες προτιμούν την ευκολία χρήσης και τις καλές ηλεκτρονικές τιμές που προσφέρει το ίντερνετ, βγαίνοντας ταυτοχρόνως από το σπίτι και για άλλα πράγματα αυτές τις μέρες.


http://www.otherside.gr/2014/11/texnologikes-provlepseis-pou-apodeixthikan-pantelws-lathos/?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+othersidegr+%28Otherside.gr%29

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015






Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΤΑΞΙΤΖΗ ΣΤΑΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ 17ΧΡΟΝΟ ΚΩΝΣΤΑ ΠΟΥ ΕΚΛΕΒΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΕΤΡΕΧΕ ΜΕ ΙΛΙΓΓΙΩΔΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ.



ΠΡΟΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΟΡΤ- ΜΠΑΓΚΑΖ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ

Το απόγευμα του Σαββάτου, 11 Οκτωβρίου 1952, ο 17χρονος μαθητής Επαμεινώνδας Κώνστας με τον φίλο του, Ηλία Παραγυιό, πήραν το λεωφορείο της Κηφισιάς και κατέβηκαν στον Φάρο Ψυχικού. Ετοιμάζονταν να διασχίσουν τον δρόμο, όταν ο Παραγυιός αποφάσισε να μην συμμετέχει στην αποστολή που είχαν σχεδιάσει. Έτσι μόνος του ο Κώνστας, οπλισμένος με δύο περίστροφα, περπάτησε μέχρι την οδό Μαραθωνοδρόμου, όπου ήταν σταθμευμένα έξι πολυτελή ταξί της επιχείρησης των αδελφών Μαρτίνο. Ο νεαρός επέλεξε το τρίτο στη σειρά, την «καλύτερη κούρσα», όπως είπε χαρακτηριστικά. Επιβιβάστηκε στο ταξί και είπε στον οδηγό Γ. Στάικο να ξεκινήσει για Κηφισιά.
Έφτασαν ψηλά στην οδό Ξενίας, μακριά από αδιάκριτα μάτια και φωτισμένες οικίες. Ο Κώνστας έβγαλε ένα από τα περίστροφα και πυροβόλησε τον οδηγό από πίσω. Η πρώτη σφαίρα αστόχησε και τρύπησε το παρμπρίζ. Οι επόμενες δύο καρφώθηκαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Ο 17χρονος έδρασε αστραπιαία, έσπρωξε το άψυχο σώμα στο διπλανό κάθισμα και πήδηξε στη θέση του οδηγού. Οδήγησε το αμάξι μέχρι το γκρεμό του ρεύματος Κοκκιναρά και πέταξε το πτώμα. Έπειτα έβγαλε το πουλόβερ του και το χρησιμοποίησε για να σκουπίσει τα αίματα που είχαν λερώσει τα τζάμια. Από την Κηφισιά έφτασε στον Πειραιά, οδηγώντας το κλεμμένο αυτοκίνητο. Όταν πλησίαζε το λιμάνι συνειδητοποίησε ότι είχε χαθεί και κατευθύνθηκε προς Ιερά Οδό. Συνέχισε μέχρι που βγήκε εκτός Αθηνών. Στο 60ο χιλιόμετρο της Αθηνών-Κορίνθου σταμάτησε να βάλει βενζίνη. Μετά από ώρα έφτασε μέχρι τα Βραχνέικα Πατρών, όπου ήταν το σπίτι θείων του. Δεν σταμάτησε, αλλά πήρε το δρόμο της επιστροφής προς Αθήνα. Στο Κιάτο, κατέβηκε στην παραλία και με ένα σφουγγάρι καθάρισε τα αίματα και τα δαχτυλικά αποτυπώματα από το αμάξι. Όλα, εκτός από τα αποτυπώματα των δύο αντίχειρων στη κλειδαριά του πορτ μπαγκάζ.
Όταν έφτασε στον Ισθμό της Κορίνθου, ένας αστυνομικός σταματούσε όλα τα γκρι αυτοκίνητα για έλεγχο. Ο Κώνστας τον αντιλήφθηκε, επιτάχυνε και κατάφερε να ξεφύγει. Φοβήθηκε όμως και αποφάσισε να εγκαταλείψει το αυτοκίνητο στους Αγίους Θεοδώρους. Από εκεί περπάτησε μέσα στο δάσος προς το εξοχικό των θείων του, Μιχαήλ και Αθανάσιου Κώνστα. Δίστασε να τους ζητήσει βοήθεια και τελικά κατέβηκε στην παραλία, όπου διανυκτέρευσε.
Το πρωί περπάτησε μέχρι την καλύβα ενός άλλου θείου του, του Θανάση Γραμματικού, στο χωριό Μακροπλαγι. Όταν τον είδε ο θείος του τρόμαξε, γιατί νόμιζε ότι του έφερνε άσχημα νέα απ’ την Αθήνα, όπου βρισκόταν η κόρη του για εγχείρηση. Ο 17χρονος του είπε ότι κρυβόταν απ’ την αστυνομία γιατί είχε κλέψει ένα αυτοκίνητο και ο θείος του δέχτηκε να τον φιλοξενήσει. Εκεί τον βρήκε η αστυνομία την Τρίτη, 14 Οκτωβρίου.

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ
Το πτώμα του σωφέρ Στάικου εντοπίστηκε το πρωί της 12ης Οκτωβρίου από τον κηπουρό Γεώργιο Σούλπη. Η αστυνομία ξεκίνησε αμέσως έρευνες. Από τις περιγραφές των υπόλοιπων σωφέρ, ο διοικητής ασφάλειας της Κηφισιάς Σακελλαριάδης, κατέληξε ότι ο νεαρός μπορεί να ήταν ο 17χρονος Επαμεινώνδας Κώνστας, που είχε συλληφθεί δύο φορές στο παρελθόν για κλοπή αυτοκινήτων.
Πληροφορίες που έδωσαν φίλοι του δράστη, αλλά και ο βενζινοπώλης Κ. Μαύρος που τον εξυπηρέτησε στο 60ο χιλιόμετρο της Αθηνών-Κορίνθου, βοήθησαν την αστυνομία να εντοπίσει το αυτοκίνητο στους Αγίους Θεόδωρους. Ύστερα από εξονυχιστική έρευνα, κατάφεραν να βρουν τα δύο δαχτυλικά αποτυπώματα στην κλειδαριά του πορτ-παγκάζ, τα οποία τους έδωσαν την ταυτότητα του δράστη.

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ,
Ήταν ο ίδιος ο πατέρας του Κώνστα που οδήγησε τους αστυνομικούς στο κρησφύγετο του. Όταν τον βρήκαν, ο 17χρονος ξέσπασε σε λυγμούς και μετανιωμένος αποκάλυψε ότι σκόπευε μόνο να κλέψει το αυτοκίνητο, αλλά όταν είδε πόσο δυνατός ήταν ο Στάικος, φοβήθηκε και τον σκότωσε. Στον εισαγγελέα αποκαλύφθηκε όλη η αλήθεια για τα σχέδια του έφηβου δράστη. 

«Θα βγω απ’ τη φυλακή όταν θα είμαι 37 χρονών. Εύχομαι να βγω καλός άνθρωπος»
Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ
Ο Επαμεινώνδας Κώνστας γεννήθηκε στη Κηφισιά το 1935. Του πατέρας του, Ιωάννης, ήταν γνωστός ως «καντηλανάφτης» στην Κηφισιά, επειδή ήταν βαθιά θρησκευόμενος και φιλάνθρωπος.
Η σύζυγός του είχε πεθάνει όταν ο Επαμεινώνδας ήταν μικρός και ο πατέρας του δεν του χαλούσε ποτέ χατίρι. Άλλωστε είχε τα χρήματα να του προσφέρει ό,τι ήθελε, καθώς του ανήκαν πολλά λεωφορεία της Κηφισιάς. Ο νεαρός ήταν λάτρης των αυτοκινήτων και τα βράδια οδηγούσε κρυφά το τζιπ του πατέρα του σε ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Δύο φορές είχε κλέψει αυτοκίνητα για να κάνει βόλτες με τους φίλους του και ύστερα τα παρατούσε σε ερημικούς δρόμους.
Ο Κώνστας και οι φίλοι του, Παραγυιός, Ζούκης και Κάλφας σχεδίαζαν να φύγουν στο εξωτερικό. Σκόπευαν μάλιστα να κλέψουν δύο αυτοκίνητα και να περάσουν τα σύνορα για Βουλγαρία. Για το σκοπό αυτό προμηθεύτηκαν τα δύο περίστροφα από το σπίτι του Κώνστα. Το ένα το αγόρασε έναντι 100 χιλιάδων δραχμών και το άλλο ανήκε στο αδελφό του, που έλειπε στο εξωτερικό. Η αστυνομία ερεύνησε και τον μυστηριώδη Τζοβάνι, έναν γείτονα του Κώνστα με τον οποίο πήγαιναν για σκοποβολή.
Ο Τζοβάνι ήταν μεγαλύτερος σε ηλικία, κόντευε τα 30 και όταν διεξάγονταν οι έρευνες, είχε ήδη φύγει στο εξωτερικό. Μέχρι να δικαστεί, ο Κώνστας κρατούνταν σε αναμορφωτήριο ανηλίκων και απειλούσε ότι θα σκοτώσει τους φίλους του, επειδή τον πρόδωσαν μιλώντας στην αστυνομία. Τελικά καταδικάστηκε σε εικοσαετή κάθειρξη και η οικογένεια Κώνστα έπρεπε να αποζημιώσει τη χήρα του σοφέρ με 24 εκατομμύρια δραχμές. Όταν βγήκε η απόφαση, ο 17χρονος δήλωσε: «Θα βγω απ’ τη φυλακή όταν θα είμαι 37 χρονών. Εύχομαι να βγω καλός άνθρωπος».


http://www.mixanitouxronou.gr/dolofonia-tou-taxitzi-staikou-stin-kifisia-apo-ton-17chrono-konsta-pou-ekleve-aftokinita-ke-etreche-ilingiodi-tachitita-prodothike-apo-ta-apotipomata-sto-port-bagkaz-ke-tous-filous-tou/




H ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ CHALLENGER, 28 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ



28 Ιανουαρίου 1986 - Το Διαστημικό Λεωφορείο CHALLENGER ξεφεύγει εκτός πορείας 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του, όταν σημειώνεται αποκόλληση σε δακτύλιο σφραγίσματος στους αγωγούς στερεών καυσίμων, η οποία προκάλεσε ρήγμα στον δεξιό πύραυλο καυσίμων, επιτρέποντας θερμό αέριο υπό πίεση από το εσωτερικό του κινητήρα του πυραύλου να διαρρεύσει έξω. Η διαρροή έσπασε την πρόσδεση που συνέδεε τον πύραυλο με την Εξωτερική Δεξαμενή Καυσίμων, με αποτέλεσμα την αποκόλλησή τους. Μετά από μία ανεξέλεγκτη τροχιά μερικών δευτερολέπτων, το Λεωφορείο καταστρέφεται από δυνάμεις αεροδυναμικής αντίστασης και πέφτει στον ωκεανό, λίγο πιο έξω από τις ακτές της κεντρικής Φλόριντα (αντίθετα με την λαϊκή εντύπωση, το CHALLENGER δεν εξερράγη). Νεκροί και οι 7 επιβάτες.


http://erenzw.blogspot.gr/2014/01/h-challenger-28.html

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΑΣ;



O Dr Mark Blagrove είναι καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Swansea και μελετά τα όνειρα μέσα από επιστημονικά πειράματα και έρευνες. Εξηγεί τι ακριβώς είναι τα όνειρα, πώς η προσωπικότητα μας επηρεάζει αυτά που βλέπουμε στον ύπνο μας αλλά αναφέρεται και στους λόγους που αγαπημένα πρόσωπα που έχουν φύγει από την ζωή, μας επισκέπτονται στα όνειρα μας!  
- Τι φανερώνουν τα όνειρά μας
Mark Blagrove: Τα περισσότερα όνειρα σχετίζονται με το παρόν και τη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Είναι πιθανό επίσης να μπορούν να αποκαλύψουν στοιχεία για γεγονότα του παρελθόντος. Η μεγαλύτερη όμως πιθανότητα παραμένει τα όνειρα να μας πληροφορούν για τα γεγονότα του παρόντος τα οποία ίσως και να μην γνωρίζουμε ότι συμβαίνουν. Για παράδειγμα ένα όνειρο μπορεί να μας αποκαλύψει τα αληθινά μας αισθήματά μας για κάποιο συγκεκριμένο άτομο τα οποία συνειδητά μπορεί να μην έχουμε αντιληφθεί ή να μην θέλουμε να τα παραδεχτούμε.
- Ο χαρακτήρας επηρεάζει τα όνειρά μας.  
Mark Blagrove: Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου επίσης μπορεί να επηρεάσει τα όνειρα του. Άτομα με δημιουργικό χαρακτήρα συνηθίζουν να βλέπουν περίεργα όνειρα μεγαλύτερης διάρκειας με έντονη πλοκή και εναλλαγές συναισθημάτων. Σημαντικό επίσης είναι τα διάφορα επίπεδα ύπνου. Μερικές φορές βρισκόμαστε σε βαθύ ύπνο όπου δεν παρατηρείται κάποιο όνειρο, ενώ μερικές άλλες βρισκόμαστε σε στάδια ενεργού ύπνου, όπου παρατηρείται κίνηση ματιών και ο εγκέφαλος είναι ιδιαίτερα ενεργός. Στην περίπτωση αυτή τα όνειρα αυξάνονται!
- Γιατί οι νεκροί έρχονται στον ύπνο μας;
Mark Blagrove: Επιστημονικά δεν έχει αποδειχτεί οποιαδήποτε δυνατότητα επικοινωνίας με νεκρούς ενώ είμαστε ξύπνιοι. Η επιθυμία όμως να δούμε για μια ακόμη φορά το αγαπημένο μας πρόσωπο που έχει πεθάνει, είναι τόσο μεγάλη που είναι πιθανό να επηρεάζει τα όνειρα μας. Πέρα από την επιθυμία όμως υπάρχει και η δύναμη της συνήθειας, η καθημερινότητα που βιώναμε με τα πρόσωπα αυτά και η όποια ίσως έρχεται στον ύπνο μας με την μορφή αναμνήσεων. Όταν ξυπνήσουμε από αυτό το όνειρο έχουμε ανάγκη να δεχτούμε ότι δεν ήταν δημιούργημα του μυαλού μας αλλά συνάντηση -έστω ονειρική- με τον δικό μας άνθρωπο.
- Μπορεί ένας νεκρός να μας μεταφέρει μηνύματα στον ύπνο μας;
Mark Blagrove: Αυτό βεβαίως προβληματίζει εμάς τους επιστήμονες. Δηλαδή ο ισχυρισμός πάρα πολλών ανθρώπων ότι ονειρεύονται κάποιον νεκρό κι εκείνος τους μεταφέρει μηνύματα για γεγονότα που θα συμβούν στο μέλλον. Από τη πλευρά ενός επιστήμονα η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι ο ονειρευόμενος έχει ήδη μια ιδέα των εξελίξεων του μέλλοντος. Επομένως ο ίδιος εκμυστηρεύεται στον εαυτό του μέσω του νεκρού, πληροφορίες που έχει κρυμμένες στο υποσυνείδητό του. Λυπάμαι αλλά δεν έχω επιστημονικές αποδείξεις ότι πράγματι οι νεκροί έρχονται από τον άλλο κόσμο στα όνειρα των ζωντανών και μάλιστα τους αποκαλύπτουν τα μελλούμενα. Είμαι υποχρεωμένος να ερμηνεύσω τέτοια γεγονότα με βάση την ψυχολογία και όχι την μεταφυσική. Αυτό που προτείνω είναι την επόμενη φορά που θα ονειρευτείτε κάποιον δικό σας που είναι νεκρός, δώστε μεγάλη προσοχή σε αυτά που θα σας πει: είναι πράγματα που δεν τολμάτε να πείτε στον εαυτό σας ενώ είστε ξύπνιοι και του τα αποκαλύπτετε την νύχτα μέσω ενός νεκρού προσώπου!  


http://www.ingossip.gr/?q=post/γιατί-οι-νεκροί-έρχονται-στον-ύπνο-μας

Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2015