Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

ΠΕΣ ΤΟ ΔΥΝΑΤΑ ΡΕ! ΣΚΠ




Η «ασθένεια». Η «επάρατη νόσος». Η «κατάρα». Το «ακατανόμαστο». Όταν τριγυρνούσα στη πόλη μου , όλοι στραβομουτσουνιάζανε όταν έλεγα «ΣΚΠ». Όταν άκουγα τους ανθρώπους να μιλάνε για άλλους, που μένανε ανάπηροι από το πρώτο κιόλας διάστημα, έλεγαν «η ασθένεια» λες και ντρεπόταν να το ξεστομίσουν. Μα τον θεό, ούτε να το προφέρουν δεν μπορούσαν. Τι τρέχει με αυτό; Τι είδους κόλλημα είναι; Μήπως και αν το πεις, κολλάς; Μην είναι κολλητικό; Μην το κολλάς με την αναφορά; Το έμαθα από κουβέντα που ξεκίναγε «το ξέρουμε ότι είσαι άρρωστη». Άρρωστη, όχι με ΣΚΠ!!!!! Σαν να έχεις τον σατανά μέσα σου. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, αν τελικά τον αποκτήσεις (μακριά από μας, ε;), δαγκώνεσαι. Πώς να το πεις; Φυλάγεσαι. Γιατί σε κοιτάνε σαν πεθαμένο -ήδη. 
Λοιπόν, παλικάρια, να τα βρούμε λίγο εδώ: Ζεις, από την ΣΚΠ. Επιβιώνεις. Είναι μπάσταρδη ασθένεια, αλλά δεν είναι θανατική καταδίκη. Πολλοί γλυτώνουν –έχω παραδείγματα. Και μετά είναι καλά. Απολύτως καλά. Ούτε την ψυχή τους πουλήσανε, ούτε φαντάσματα είναι. Άρρωστοι πριν-καλά τώρα. Και ούτε έχουν να ντρέπονται για κάτι. Και αξιοπρεπείς και αμόλυντοι. Για αυτό, αν ακούσετε κανέναν με ΣΚΠ, μην το κοιτάξετε σαν πεθαμένο. Σαν κρυολογημένο κοιτάχτε τον. Και μην φοβηθείτε να το πείτε -ΣΚΠ. Δεν υπάρχει «ανίατη ασθένεια», «επάρατη νόσος», «η ασθένεια» και άλλες τέτοιες υπεκφυγές. Και αν το αντιληφθούμε, ίσως κάνουμε κάτι για αυτό. Αν υποψιαστούμε ότι με τον τρόπο ζωής μας (φυτοφάρμακα, κινητά, τσιγάρα, διατροφή) κινδυνεύουμε, και δώσουμε λίγο σημασία, μπορεί και να το αποφύγουμε.
Δεν κολλάει με το να το πεις. ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου