Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

«ΕΝΟΠΛΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΧΟΛΕΡΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΦΥΓΑΔΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΚΑΘΑΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ».



ΤΟ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ 1854 ΜΕ ΤΗΝ ΧΟΛΕΡΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΚΑΤΙΣΕ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
  
Ο Πειραιάς το 1854 έμελλε να πληρώσει ακριβά την απόπειρα των εθνικών διεκδικήσεων, καθώς η κατοχή που του επιβλήθηκε από τους Αγγλο-γάλλους δεν επέφερε μόνο την ταπείνωση, αλλά και την απαίσια χολέρα που αποδεκάτισε την πόλη σχεδόν ολοκληρωτικά! Το μίασμα αποβιβάσθηκε στην πόλη μεταφερόμενο από τον γαλλικό στρατό της Κριμαίας που είχε καταφθάσει στον Πειραιά μέσω οπλιταγωγών πλοίων ως στρατός Κατοχής. Ο Όθωνας γράφει στο ημερολόγιό του: «η χολέρα μάστιζε τον γαλλικό στρατό εν Πειραιεί και οι αρχηγοί των είχον την ανοησίαν να το κρύπτουν επιμελώς σκάπτοντες δια νυκτός μέγαν λάκκον, όπου ερρίπτοντο οι νεκροί αφανώς».
Τα πρώτα χολερικά συμπτώματα φάνηκαν στον Πειραιά στις 25 Ιουνίου 1854. Αμέσως σχηματίσθηκε ένα ιατροσυνέδριο με σκοπό την λήψη μέτρων, που εξέδωσε παραγγέλματα προς τις εφημερίδες. Όμως ουδείς τα έλαβε υπόψη, καθώς τα κρούσματα ήταν περιορισμένα εντός του Γαλλικού αρχικά και αργότερα του Αγγλικού Νοσοκομείου που ομοίως είχε δημιουργηθεί. Μόνο όταν η επιδημία είχε εξαπλωθεί σε όλη την πόλη διατάχθηκε ο αποκλεισμός του Πειραιά, με σχηματισμό στρατιωτικής ζώνης. Αντί αυτό όμως να ευχαριστήσει τους κατοίκους της Αθήνας, απεναντίας τους δυσαρέστησε τόσο που οι εφημερίδες γεμάτες από παράπονα διαμαρτύρονται για παρεμπόδιση συγκοινωνίας!

ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ
Ο κόσμος τότε δεν είχε ακριβή γνώση της φρικτής χολέρας, ακόμα και η ονομασία της ήταν για πολλούς μπερδεμένη! Άλλοι την έλεγαν χολέρα, χόλερα, χολόρροια και χολεριά! Άλλοι την αποκαλούσαν «ξένη», καθώς την είχαν φέρει τα γαλλικά στρατεύματα. Ο αποκλεισμός του Πειραιά δεν τηρήθηκε καθόλου! Την απαγόρευση δεν την κρατούσαν ούτε τα στρατεύματα κατοχής. Ο Μπάμπης Άννινος καταγράφει με τον δικό του τρόπο την χολέρα του 1854, προσθέτοντας κι αυτός την μαρτυρία του δίπλα σε αυτήν του Εμμανουήλ Λυκούδη και αυτή του Δραγούμη. Η αξία όμως της συγκεκριμένης μαρτυρίας είναι μεγάλη, καθώς καταγράφει τα περιστατικά με ημερομηνίες, δίνοντας μορφή ημερολογίου.

ΆΝΑΒΑΝ ΦΩΤΙΕΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΔΗΜΙΑ!
Ως απολυμαντικό μέσο θεωρούσαν τότε τις φωτιές που άναβαν μέρα νύχτα στους δρόμους για τον καθαρισμό της ατμόσφαιρας. Τον Αύγουστο η χολέρα εξαπλώνεται και οι μολυσμένοι πεθαίνουν μέσα σε λίγες ώρες. Οι κάτοικοι του Πειραιά μεταναστεύουν σωρηδόν σε Αίγινα, Ύδρα, Σύρο. Στην έρημη πόλη μόνο 60 οικογένειες μένουν! Η επιδημία είναι πλέον φονικό όπλο. Από τους 20 μολυσμένους οι 18 πεθαίνουν. Στα τέλη του Αυγούστου οι θάνατοι αραιώνουν, καθώς δεν υπάρχουν κάτοικοι στον Πειραιά για να πεθάνουν. Η πόλη είναι έρημη!

ΠΕΡΙΟΧΗ «ΤΟ ΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΓΑΛΛΟΥ»
Ο θάνατος δεν εξαιρεί βεβαίως τον στρατό Κατοχής και κυρίως τους Γάλλους. Οι απώλειές τους υπολογίζονται σε 800 στρατιώτες, καθώς τόσοι κατέφθασαν αργότερα από τη Γαλλία για να αντικαταστήσουν τους πεθαμένους της χολέρας. Οι Γάλλοι νεκροί θάβονταν στο Φάληρο, σε νεκροταφείο που ορίσθηκε αργότερα για τον σκοπό αυτό λίγο πιο μακριά από τον λοφίσκο που -όπως ανέφερε και ο Όθωνας- είχαν ανοίξει αρχικώς κρυφά τον τεράστιο λάκκο για να θάβουν τους πρώτους νεκρούς, πιστεύοντας κι αυτοί από άγνοια πως ένας μόνο λάκκος θα ήταν αρκετός! (Σχετικός ο νόμος του 1858 Περί παραχωρήσεως εκτάσεως τινος γης εν Πειραιεί εις τας Κυβερνήσεις Αγγλίας και Γαλλίας).

ΟΙ ΠΕΙΡΑΙΩΤΕΣ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΣΤΗΝ ΑΙΓΙΝΑ
Η χολέρα μεταφέρθηκε από τους φυγάδες Πειραιώτες και στα νησιά όπου κατέφυγαν. Στη Σύρο η χολέρα σκότωσε 300! Βεβαίως η Ερμούπολη αριθμούσε τότε 25.000 άτομα πληθυσμό. Όμως, επειδή φοβήθηκαν την περίπτωση του Πειραιά, το νησί εγκαταλείφθηκε από τους μισούς του κατοίκους. Πού μπορούσε όμως κάποιος να καταφύγει φεύγοντας από τον Πειραιά για να σωθεί; Στην Αίγινα οι κάτοικοι λιθοβολούσαν τους φυγάδες. Δύο χιλιάδες Πειραιώτες έμεναν στις εξοχές της Αίγινας, καθώς δεν μπορούσαν να πλησιάσουν την πόλη. Η συρροή ήταν τέτοια που ακόμα και οι χειρότεροι στάβλοι νοικιάζονταν αντί αδράς αμοιβής. Φυγάδες από την Σύρο μετέδωσαν το μίασμα στην Μύκονο! Μέσα σε λίγες μόλις ώρες, είχαν πεθάνει κι εκεί 29 άτομα!

Η ΧΟΛΕΡΑ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ «ΚΡΥΜΜΕΝΗ» ΣΤΑ ΡΟΥΧΑ ΕΝΟΣ ΝΕΚΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΡΟ
Μέσα σε αυτό το κακό η Αθήνα είχε μείνει σχεδόν αλώβητος. Το μίασμα είχε φθάσει μόνο μέχρι την περιφέρειά της. Η πόλη φαίνεται ότι είχε σωθεί. Στον Πειραιά περί τα τέλη του Σεπτεμβρίου του 1855 δεν είχαν σημειωθεί άλλοι θάνατοι. Η χολέρα φαίνεται ότι είχε σταματήσει. Τα μέτρα παραμελούνται, η ζώνη ατονεί. Οι κάτοικοι επιστρέφουν να συνεχίζουν την ζωή τους. Ασχολούνται πιο πολύ με τη φωτιά που αποτέφρωσε το Βασιλικό Τυπογραφείο παρά με την χολέρα!
Λέγεται ότι τότε, καταφθάνει από την Σύρο ένα κιβώτιο που περιέχει ρούχα ατόμου που πέθανε στο νησί από τη χολέρα. Τα ρούχα παραλαμβάνονται από την οικογένεια του νεκρού που διαμένει στην Αθήνα. Η οικογένεια τα παραδίδει με τη σειρά της προς καθαρισμό σε μια πλύστρα η οποία τα καθαρίζει μαζί με την βοήθεια μιας άλλης. Οι δύο αυτές γυναίκες είναι τα πρώτα θύματα, μιας χολέρας που μπαίνει στην Αθήνα να κατασπαράξει ότι δεν έκανε πρώτα! Η χολέρα επιστρέφει πιο ορμητική! Μεταξύ των κρουσμάτων αυτή τη φορά συγκαταλέγεται και η αδελφή του Ιλάρχου Αγγελόπουλου γνωστός στους ιστορικούς του Πειραιά από τις περίφημες περιγραφές της πόλης.
Απερίγραπτος ο νέος τρόμος. Γενική φυγή πληθυσμού σε Αθήνα και Πειραιά! Η Αστυνομία μέσα σε τρεις ημέρες εκδίδει 12.000 διαβατήρια! Τα σπίτια εγκαταλείπονται με ανοιχτές τις πόρτες. Περιουσίες κατακλέβονται, ενώ όλοι τρέχουν στον δρόμο έντρομοι. Οι αμαξηλάτες βρίσκουν την ευκαιρία για πλουτισμό. Το δρομολόγιο Πειραιά-Αθήνα που κόστιζε 5 δραχμές, έφτασε τις 300! Οι Αθηναίοι κατασκήνωναν στον ελαιώνα που χώριζε τις δύο πόλεις!

Η ΧΟΛΕΡΑ ΧΤΥΠΑ ΜΑΡΟΥΣΙ ΚΑΙ ΚΗΦΙΣΙΑ
Φήμες διαδίδονται για διάφορες πόλεις της Ελλάδας επίτηδες, ώστε οι χολεριασμένοι φυγάδες να μην καταφεύγουν σ’ αυτές! Σε «καθαρά» μέρη συγκροτούνται από ένοπλους πολίτες αποσπάσματα που πυροβολούν τους φυγάδες να μην πλησιάσουν. Ακόμα και οι γιατροί αρνούνταν πλέον να εξετάσουν χολεριασμένους. Έλεγαν στους συγγενείς που πήγαιναν να τους ειδοποιήσουν: Τρίψτε τον κι έφθασα. Εννοείται πως ο ασθενής πέθαινε κατά τη διάρκεια των εντριβών προτού να φανεί ο γιατρός.
Όλες οι εκδόσεις των εφημερίδων σταμάτησαν. Αλλά και τους υγιείς φυγάδες δεν τους περιμένει καλύτερη τύχη. Λίγο έξω από την πόλη παραμονεύουν ληστρικές συμμορίες που ξέρουν πως οι κάτοικοι φεύγουν κουβαλώντας πολύτιμα αντικείμενα. Αφού τους ληστεύουν στη συνέχεια τους φονεύουν.
Η χολέρα δεν εξαιρεί τους τρανούς και τους σπουδαίους. Τότε είναι που πεθαίνει και ο δάσκαλος του Γένους Γεννάδιος, ο ήρωας της Φιλικής Εταιρείας Αναγνωστόπουλος, ο πρώην βουλευτής Σκύρου Αντωνιάδης!
Οι ιερείς διενεργούν λιτανείες στους δρόμους, οι υπάλληλοι δεν πηγαίνουν στις εργασίες τους, τα πάντα σταματούν. Αυτή την φορά οι ρόλοι αντιστρέφονται. Τα θύματα των Αθηνών είναι περισσότερα από τον Πειραιά. Άπειρος κόσμος συρρέει τώρα στον Πειραιά. Διατίθενται πολεμικά ατμόπλοια για να μεταφέρουν οικογένειες αλλού. Το ίδιο κάνει κι ο γαλλικός στρατός κατοχής. Φεύγει από τον Πειραιά και πηγαίνει στις Κουκουβάουνες. Οι Πειραιώτες αρχικά νομίζουν πως οι Γάλλοι κάτι ξέρουν που καταφεύγουν εκεί και τους ακολουθούν. Μετά όταν όμως βλέπουν ότι και εκεί η χολέρα μαστίζει λένε αναμεταξύ τους Σιγά μην πάω στις Κουκουβάουνες, έκφραση που διατηρήθηκε μέχρι σήμερα!

ΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
Η Αστυνομία σε όσους έχουν μείνει εντός πόλης, κάνει ανακοινώσεις δια τυμπανοκρουσίας. Όλες απαγορευτικές. Απαγορεύεται οι πολίτες να περπατούν στους δρόμους, απαγορεύεται τα καταστήματα να μένουν ανοικτά, ενώ τα οινοπωλεία θα κλείνουν στις επτά το απόγευμα. Αυτό δημιουργεί κι άλλο πανικό, καθώς κάποιοι πιστεύουν πως η χολέρα μεταδόθηκε από το κρασί! Τα μέτρα αυτά οδηγούν εκτός άλλου και τον λαό στην πείνα! Ο πλουτισμός από μαυραγορίτες κυριαρχεί!

ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ-ΝΕΚΡΟΥΣ
Στις 14 Νοεμβρίου η επιδημία φθάνει στο ανώτατο σημείο της. Μετά αρχίζει η βαθμιαία ύφεση. Στο μεταξύ ουδείς μπορούσε με βεβαιότητα να απαριθμήσει τους νεκρούς, σε Αθήνα και Πειραιά, καθώς σπανίως γίνονταν κηδεία μεμονωμένη. Επρόκειτο για ομαδικές κηδείες σε λάκκους που μετά καλύπτονταν από ασβέστη. Αλλού οι πεθαμένοι στοιβάζονταν σε πυραμίδες 100 και 150 ατόμων, με πολλούς εξ αυτών να είναι ακόμα ζωντανοί. Και επειδή έπασχον από σπασμούς ολόκληρος η αποτρόπαιος εκείνη πυραμίδα, κλονίζονταν από το τίναγμα και το θέαμα σου πάγωνε το αίμα, γράφει ο Μπ. Άννινος. Κάποιοι Γάλλοι νοσοκόμοι που έμειναν στις θέσεις τους δέχονται δώρο από την ελληνική κυβέρνηση μετά τη λήξη της επιδημίας, ένα χρυσό ρολόι!
Η 21η Νοεμβρίου 1855 θεωρείται ως η ημερομηνία που η χολέρα αρχίζει να λαμβάνει τέλος. Οι φυγάδες επανέρχονται σταδιακά και ενθουσιασμένοι από τον σωσμό τους το ρίχνουν στην μέθη. Στις 20 Δεκεμβρίου του 1855 ανακοινώνεται ο τελευταίος θάνατος από χολέρα. Οι ιστορίες από την εποχή εκείνη αμέτρητες, θα μπορούσαν να καταγραφούν σε τόμους ολόκληρους. Οικογένειες ολόκληρες χάθηκαν και τα κλειδιά των έρημων πια σπιτιών τους παραδίδονταν στην Αστυνομία. Ενώ άνθρωποι που έτυχε να βρίσκονται μεθυσμένοι στον δρόμο, θάφτηκαν ζωντανοί, καθώς τους εξέλαβαν ως χολεριασμένους. Και καθώς οι μεθυσμένοι σκεπασμένοι σε πρόχειρο λάκκο σηκώνονται κάποια στιγμή, ο κόσμος νομίζει πως οι χολεριασμένοι δεν πεθαίνουν, αλλά βρυκολακιάζουν. Ηρωική μορφή η Μαρία Υψηλάντου το γένος Μουρούζη που μένει στην Αθήνα και ουδέποτε φεύγει για να φροντίσει 300 ορφανά συστήνοντας πρόχειρο ορφανοτροφείο που αργότερα η θα τεθεί υπό την προστασία της Βασίλισσας Αμαλίας και θα γίνει γνωστό ως Αμαλίειον Ορφανοτροφείο.


http://www.mixanitouxronou.gr/enopli-polites-pirovoloun-tous-choleriasmenous-figades-gia-na-min-plisiasoun-tis-kathares-perioches-to-anatrichiastiko-imerologio-tou-1854-me-tin-cholera-pou-apodekatise-ton-pirea/


ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ, Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ (ΧΑ ΧΑ ΧΑ!)





Έτσι λέγανε… έτσι έβλεπα στις ταινίες… κάπως έτσι το περίμενα…
Σαν την καλύτερη περίοδο της ζωής μου… χαχαχα!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Αναγούλες!
Θυμόμουν χαρακτηριστικά μια σκηνή μιας χαζοκωμωδίας, όπου η Τζένιφερ Λόπεζ προσπαθεί να κάνει σεξ με κάποιον στα πρώτα στάδια της εγκυμοσύνης της, της μυρίζει λίγο τυρί και τον παρατάει σύξυλο για να κάνει εμετό…
Και φυσικά όλες τις υπόλοιπες ταινίες όπου δείχνουν την έγκυο να κάνει εμετό συνήθως το πρωί μια και δυο φορές…
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι πως κάνεις εμετό όλες τις ώρες της μέρας… πρωί μεσημέρι απόγευμα βράδυ… Δεν είναι καθόλου χαριτωμένο, αν γελάσει ο άντρας σου ή οποιοσδήποτε άλλος, θέλεις απλά να του ρίξεις μπουνιά στην καλύτερη περίπτωση, νιώθεις άρρωστη κι εξαντλημένη και όσο κι αν έχεις ενημερωθεί, φοβάσαι μη πάθει τίποτα και το σκουληκάκι σου που δεν κρατάς τίποτα στο στομάχι…!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Η ΚΟΥΡΑΣΗ!
Όταν δεν κάνεις εμετό… σέρνεσαι πέρα δώθε… από καναπέ σε κρεβάτι κι από κρεβάτι σε πολυθρόνα…
Κάνεις μια ελαχίστη δουλειά που πριν την εγκυμοσύνη δεν την θεωρούσες καν δουλειά και νιώθεις σαν να έχεις κάνει γενική 2 φορές σε μεζονέτα…
Δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου κι αναρωτιέσαι που είναι αυτή η ζωντάνια της εγκύου που είχες ακούσει…
Αν ο άντρας σου ή οποιοσδήποτε άλλος σε χλευάσει ότι δεν κάνεις τίποτα κι άρα γιατί κουράζεσαι, θέλεις να τον κλωτσήσεις στην καλύτερη περίπτωση…!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΤΑ ΝΕΥΡΑ, ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ!
Θες λίγο η κούραση, θες που έχεις ξεράσει τον τόπο 7 χιλιάδες φορές, θες που στο ΠΑΜΕ ΠΑΚΕΤΟ η μάνα βρήκε την κόρη που είχε δώσει για υιοθεσία πριν 40 χρόνια, θες το πουλάκι που ήρθε κι έκατσε στα κάγκελα του μπαλκονιού σου, πατάς τα κλάματα σαν να μην υπάρχει αύριο… κλαις λίγο σαν συγκίνηση ή με λυγμούς σαν να σου συνέβη ό,τι χειρότερο, δεν έχει σημασία, πάντως κλαις… Στο καπάκι το πουλάκι στα κάγκελα που πριν λίγο σε συγκίνησε αφήνει κοτσουλιές στο μπαλκόνι που χτες καθάρισες, οπότε σκέφτεσαι που να έχεις κρύψει εκείνη τη σφεντόνα που είχες παιδάκι να του δείξεις του βλαμμένου…
Μπορεί να νευριάσεις με το παραμικρό, δίχως λόγο, αλλά ότι θα νευριάσεις θα νευριάσεις και οπωσδήποτε θα ξεσπάσεις και σε κλάματα μετά…
Αν ο άντρας σου ή οποιοσδήποτε άλλος σε κοιτάει σαν να είσαι εξωγήινος, σκέφτεσαι πως θα μπορούσες να του σπάσεις το χέρι δίχως να σε καταλάβει… στην καλύτερη περίπτωση!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ!
Αχ ναι, περιμένεις να στρογγυλέψει η κοιλίτσα σου και να την χαϊδεύεις χαμογελώντας όπως στις διαφημίσεις… Λες να μεγαλώσει και το στήθος και να παραμείνει κάνα νούμερο μεγαλύτερο, μούρλια! Ναι ναι χαίρεσαι που έβαζες και κρέμες από την αρχή και είσαι σχεδόν σίγουρη πως εσύ δεν θα κάνεις ραγάδες!
Ώσπου ένα πρωί ξυπνάς και αντικρίζεις κάτι φλέβες τεράστιες που δεν ήξερες πως έχεις… Τρομάζεις λίγο ok, ανοίγεις το βιβλίο βλέπεις πως είναι φυσιολογικό… χαμογελάς…!
Το στήθος σου μεγαλώνει λίγο λίγο και πονάει λίγο παραπάνω από όσο θα περίμενες, αλλά δεν πειράζει… Σκουραίνουν και λίγο οι θηλές, αλλά πάλι δεν πειράζει…
Αντικρίζεις μια μικρή ραγάδα κάτω από την ελαφρώς πρησμένη κοιλίτσα… ε σιγά μωρέ μια ραγαδούλα είναι… τσουπ σε 2 μέρες άλλη μια… τσουπ σε 2 μέρες 3 ακόμα στα πλάγια της κοιλίτσας… τσουπ κι από την άλλη μεριά της κοιλίτσας… κρατιέσαι… χαμογελάς…
Τσουπ δυο ακόμα κάτω από το στήθος… άλλες δυο στο άλλο στήθος…
Τσουπ στο πόδι… τσουπ στο μπούτι… τσουπ τσουπ τσουπ γέμισες κι έγινες σαν χάρτης…
Πατάς τα κλάματα, σε πιάνουν τα νεύρα σου, πέφτεις στο κρεβάτι και βλέπε παραπάνω κεφάλαια…
Αν ο άντρας σου ή οποιοσδήποτε άλλος τολμήσει να σου πει πως κι έτσι όμορφη είσαι… καλύτερα να πάει να κρυφτεί στην καλύτερη περίπτωση!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΟΙ ΛΙΓΟΥΡΕΣ!
Στις ταινίες βλέπεις τις εγκυούλες να τρώνε ότι μπορείς κι ότι δεν μπορείς να φανταστείς… πατατάκια με ζάχαρη, λουκάνικα με σοκολατίνα και γενικά ότι δεν φαντάζεται ο νους σου… Πεινάνε σαν τις τρελές και σκέφτεσαι ότι αυτό θα είναι τουλάχιστον το σημείο που θα ξεσπάσεις, αφού ήδη σου συνέβησαν όλα τα παραπάνω…
Αν εξαιρέσουμε το πρώτο τρίμηνο που τα αγαπημένα σου γεμιστά δεν θες ούτε να τα δεις… που αν κατασταλάξεις σε μια τροφή και αισθανθείς καλά την επόμενη μέρα και αυτή η τροφή παίρνει τον δρόμο για την τουαλέτα λίγο αργότερα μπορείς να φας… Αν δεν υπάρχει φυσικά θέμα με πίεση και Σαχάρα…!
Κάπως έτσι μια νύχτα ξαφνικά νιώθεις πως έχεις να φας ένα μήνα! Σηκώνεσαι και τρως με λαιμαργία ότι υπάρχει στο ψυγείο, στα ντουλάπια και όπου αλλού έχεις φαγητά… Τρως τρως τρως μέχρι που σκας… Γυρίζεις στο κρεβάτι γεμάτη και με απίστευτες καούρες… Σκέφτεσαι: «Χμμμ, αυτό θα είναι οι λιγούρες της εγκυμοσύνης» κι εκεί που νομίζεις ότι δεν θα φας για 5 μέρες μέχρι να χωνέψεις στα επόμενα 20 λεπτά, απίστευτο το πως ξαναπεινάς… Ξανανιώθεις ότι έχεις να φας 1 μήνα και γουργουρίζει το στομάχι σαν τρελό… Σηκώνεσαι και φτου από την αρχή στο ψυγείο…
Περνάς αρκετά βραδιά άυπνη, όχι γιατί το θες, αλλά γιατί πείνας σαν την τρελή… Είναι βασανιστικό το λιγότερο…!
Αν ο άντρας σου ή οποιεσδήποτε άλλος σε ρωτήσει που πήγαν οι αντζούγιες και η μαρμελάδα μέσα σε ένα βράδυ, σκέφτεσαι πως τουλάχιστον κράτησες το βάζο της μαρμέλαδας για να του πετάξεις στο κεφάλι στην καλύτερη περίπτωση…!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: Ο ΥΠΝΟΣ!
Είχες ονειρευτεί ότι θα πάρεις αυτό το ειδικό μαξιλάρι ύπνου για την εγκυμοσύνη που το αγκαλιάζεις και βολεύεσαι σαν πουλάκι! Άλλωστε περνάν οι μήνες κι εσύ δεν έχεις κανένα πρόβλημα με τον ύπνο… Υπερβολές σκέφτεσαι…!
Ώσπου φτάνουν οι δυο τελευταίοι μήνες…
Εννοείται πως μπρούμυτα δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθείς… αλλιώς θα είσαι σαν σβούρα που προσπαθεί να ισορροπήσει επάνω στην Κουλουμπή…
Ανάσκελα νιώθεις ότι πνίγεσαι… μα ποσό μεγάλο είναι πια αυτό το παιδί και φτάνει μέχρι τα πνευμονία μου, μη σου πω και το λαιμό μου, αχ ψήλο θα είναι το παιδάκι μου λες ναι αλλά θες να κοιμηθείς κιόλας…
Πας στο ένα πλάι… αχ πόνεϊ η πλάτη μου από εδώ… γυρνάς στο άλλο πλάι… αχ κατουριέμαι…
Γυρνάς από εδώ, γυρνάς από εκεί… Παίρνεις ένα δεύτερο μαξιλάρι… Ύστερα τρίτο… τέταρτο… Ο διπλανός σου δεν έχει πια μαξιλάρια, αλλά δεν σε απασχολεί και ιδιαίτερα, άλλωστε εκείνος έκανε την ευχάριστη δουλειά κι εσύ τα τραβάς όλα, άντε μην αρχίσω τώρα και… (Βλέπε κεφάλαιο 3)
Τελικά καταλήγεις στο σαλόνι όπου κατασκηνώνεις και μέχρι να γεννήσεις να κάθεσαι να βλέπεις καμιά σειρά, παρακαλώντας να σε βολέψει έστω μια στάση έστω για δέκα λεπτά να μπορέσεις να κοιμηθείς…
Σε βρίσκουν το πρωί καθισμένη με το τηλεκοντρόλ στο χέρι και μόλις σε έχει πάρει ο ύπνος…
Ο άντρας σου ή οποιοσδήποτε άλλος δεν σου λέει πια τίποτα…
Συνήθως έχουν μάθει μέχρι αυτό το σημείο…

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: Η ΛΑΜΨΗ ΤΗΣ ΕΓΚΥΟΥ!
Όπως όλοι καταλάβαμε, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
Δεν λάμπεις… με τόσο εμετό, αφαγία, πολυφαγία, νεύρα, κλάματα, ορμονικές διαταραχές, ταλαιπωρία, αϋπνία αν καταφέρεις και λάμπεις, τότε θα ήθελα πολύ να μάθω το μυστικό σου!!!
ΔΕΝ χαϊδεύεις την κοιλιά σου με ευχαρίστηση, αλλά με παράπονο ρωτώντας Γιατί μωρέ με κάνεις έτσι; στο αγέννητο παιδί σου!
Άλλες φορές με νεύρα ρωτώντας το Τι θα γίνει; Θα βγεις από εκεί μέσα να ησυχάσω καμία φορά;;;
Χμμμ…  ε ναι ξέρεις πως δεν θα σου απαντήσει, αλλά ελπίζεις σε μια κάποια κατανόηση, αφού μοιράζεστε το ίδιο σώμα και είσαι η μάνουλα του και βασικά σε αγαπάει…
Χμμμ… καλά, καμία κατανόηση δεν θα δείξει, γιατί αυτό μια χαρά παίρνει συνήθως και πολλή πλάκα σπάει με όσα εσύ τραβάς!!!!!!!!

Γεννάς…
περνάν μήνες…
ξεχνάς…
χαίρεσαι με το μικράκι σου…
σου τρώει τον περισσότερο χρόνο…
σκέφτεσαι τι πέρασες… χαμογελάς…
είναι πολύ νωρίς ακόμα για να σκεφτείς ότι θες να το ξαναπεράσεις… αλλά σκέφτεσαι πως αφού γελάς σε λίγο καιρό ή σε πολύ καιρό ίσως θα ήθελες να το ξαναπεράσεις όλο αυτό… αρκεί μια μουτσουνίτσα που βγήκε από μέσα σου να σου χαμογελάει έτσι…

μαμά Βούλα

Υ.Γ Σαφώς και υπάρχουν καλές εγκυμοσύνες και πολύ τις ζήλευα αν τις άκουγα… Όπως είναι φανερό εγώ δεν είχα μια από αυτές… Μετά από 11 μήνες μπορώ να το γράψω με χιούμορ και όχι με κλάματα… Κι αυτό είναι το ευχάριστο!!!



Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014


ΑΜΦΙΠΟΛΗ : ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΑΡΙΧΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ



Και επίσημα τέλος στα σενάρια που θέλουν το Μέγα Αλέξανδρο να έχει ταφεί στο μνημείο της Αμφίπολης, έβαλε η Γενική Γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, η οποία υποστηρίζει ότι ο σκελετός που βρέθηκε στην Αμφίπολης δεν παρουσιάζει ίχνη ταρίχευσης.
Η κα Μενδώνη κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των δημοσιογράφων από τον υπουργό Πολιτισμού Κώστα Τασούλα το Σάββατο (22/11) για την εξέλιξη των ερευνών, είπε ότι ο σκελετός που βρέθηκε δεν είναι ταριχευμένος. Τόνισε επίσης ότι οστά του σκελετού βρέθηκαν τόσο μέσα στο όρυγμα, όσο και έξω από αυτό, γεγονός που εξετάζεται με ενδιαφέρον από τους ειδικούς.
Ο σκελετός, όπως ανέφερε, βρίσκεται σε σχετικά καλή κατάσταση, ωστόσο, είναι αμφίβολο ακόμη αν θα μπορέσει να πραγματοποιηθεί εξέταση DNA. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι, αν το σώμα ενός νεκρού έχει ταριχευθεί, ίχνη ταρίχευσης μένουν στα οστά του. Τα ταριχευμένα σώματα για να διατηρούνται συνήθως σφραγίζονταν σε μια σαρκοφάγο. Στο ταφικό μνημείο της Αμφίπολης δεν έχουμε ίχνη ταρίχευσης στο σκελετό της Αμφίπολης, αλλά δεν βρήκαμε ούτε σαρκοφάγο. Το γεγονός ότι τα οστά δεν δείχνουν ταρίχευση του νεκρού, κάτι το οποίο ιστορικά γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι συνέβη με την σορό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, διαψεύδει τις εκτιμήσεις που ήθελαν ο σκελετός που έχει βρεθεί στο ταφικό μνημείο του λόφου Καστά, να ανήκει στο Μακεδόνα στρατηλάτη.
Η διάψευση από πλευράς Μενδώνη «φουντώνει» ξανά τα σενάρια για το ποιος είναι τελικά ο νεκρός της Αμφίπολης. Παράλληλα, αυξημένο είναι και το ενδιαφέρον για τις ανθρωπολογικές εξετάσεις και τις αναλύσεις DNA, που θα γίνουν από Έλληνες επιστήμονες και θα δώσουν απαντήσεις για το φύλο και την ηλικία του νεκρού, ενώ αναφορικά με την ταυτότητα του, τις περισσότερες πιθανότητες συγκεντρώνουν πια, σύμφωνα με τους ειδικούς, ο Νέαρχος και ο Ηφαιστίωνας, ο παιδικός φίλος του μεγάλου Μακεδόνα.

Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε το καλοκαίρι και συγκεκριμένα στις 13 Ιουνίου 323 π.Χ. Οι στρατιώτες του, λίγο πριν αυτός καταλήξει, πέρασαν όλοι από μπροστά του, για να αποχαιρετήσουν για στερνή φορά τον κατάκοιτο ηγέτη τους.
Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε στη Βαβυλώνα το 323 π.Χ. Εκεί οι νεκροί κατά τους Ηρόδοτο, Στράβωνα και Στοβαίο δεν μουμιοποιούνταν ούτε καίγονταν, αλλά θάπτονταν τοποθετημένοι μέσα σε μέλι ή κερί.

ΤΑΡΙΧΕΥΤΗΚΕ Ή ΟΧΙ, Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ;
Οι γραπτές πηγές τοποθετούν τον τάφο στην Αλεξάνδρεια. Υπάρχουν λεπτομερείς περιγραφές αρχαίων συγγραφέων που μιλούν για την επιβλητική πομπή που μετέφερε το 321 π.Χ. την ταριχευμένη σορό του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τη Βαβυλώνα, όπου πέθανε (323 π.Χ.). Σύμφωνα με τις περιγραφές, ο νεκρός Αλέξανδρος ήταν τοποθετημένος μέσα σε καταστόλιστη χρυσή λάρνακα την οποία μετέφερε χρυσή άμαξα που έσερναν 100 άλογα. Ο ίδιος ο Αλέξανδρος είχε ζητήσει να ταφεί στο ναό του Άμμωνος Διός στην όαση της Σίβα (Quintus Curtius Rufus, Ιστορία Μεγάλου Αλεξάνδρου). Η μεταφορά της σορού ανατέθηκε από τη συνέλευση των εταίρων και σωματοφυλάκων του Αλεξάνδρου (Περδίκκας, Λεοννάτος, Πτολεμαίος, Πείθων, Αριστόνους και Αριδαίος) στον Αριδαίο.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (80 π.Χ.-20 π.Χ.), που έζησε πιο κοντά στα γεγονότα, αναφέρει σχετικά: Επί δε την κατακομιδήν του σώματος και την κατασκευήν της αρμαμάξης της μελλούσης κομίζειν το σώμα του τετελευτηκότος βασιλέως εις Αμμωνα έταξαν Αριδαίον. Δηλαδή, η πομπή ξεκίνησε από τη Βαβυλώνα για την Αίγυπτο με επικεφαλής τον Αριδαίο και με τη χρυσοποίκιλτη «αρμάμαξα» την οποία ακολουθούσαν ολόκληρη στρατιά και πλήθος κόσμου (Διόδωρος, ΙΗ΄, 26).
Στα σύνορα της Αιγύπτου με τη Συρία ο Πτολεμαίος του Λάγου, συμπολεμιστής του Αλεξάνδρου, αποφάσισε να αλλάξει δρόμο η πομπή και να μην ταφεί ο μέγας στρατηλάτης στο ναό του Άμμωνα, αλλά σε ένα πολυτελές μαυσωλείο στο κέντρο της Αλεξάνδρειας: Εκρινε (ο Πτολεμαίος) γαρ επί του παρόντος εις μεν Άμμωνα μη παρακομίζειν, κατά δε την εκτισμένην υπ’ αυτού πόλιν (Αλεξάνδρεια) επιφανεστάτην ούσαν, σχεδόν τι των κατά την οικουμένην, αποθέσθαι. Κατεσκεύασεν ουν τέμενος κατά το μέγεθος και κατά την κατασκευήν της Αλεξάνδρου δόξης άξιον, εν ω κηδεύσας αυτόν... (Διόδωρος Σικελιώτης, ΙΗ΄, 28, 3-5).
Οι περισσότεροι αρχαίοι συγγραφείς αναφέρουν το ίδιο ακριβώς, ότι ετάφη σε μαυσωλείο στη θέση Σώμα ή Σήμα, όπου βρίσκονταν και οι βασιλικοί τάφοι. Μέρος δε και των βασιλείων εστί και το καλούμενον Σώμα... εν ω αι των βασιλέων ταφαί και η Αλεξάνδρου, σημειώνει ο Στράβωνας (Γεωγραφικά, XVII, C, 794, 1, 8). Συμφωνούν με τη θέση ο Αρριανός (Μετά Αλέξανδρον, Jacoby, F. Gr. Η., 156, αποσπ. 9, 25) και ο Δίων ο Κάσσιος (Ρωμ. Ιστ. 51, 15-16).

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΑΙΣΑΡΑ
Ευρύτατες αναφορές έχουμε και για τις επισκέψεις των επωνύμων στο μνήμα του Αλέξανδρου στην Αλεξάνδρεια. Ο Δίων ο Κάσσιος αναφέρει στη Ρωμαϊκή Ιστορία του ότι τον τάφο του επισκέφθηκαν ο Ιούλιος Καίσαρ, ο Σεπτίμιος Σεβήρος και ο Καρακάλλας. Σημειώνει, μάλιστα, ότι όταν ο Ιούλιος Καίσαρ μπήκε μέσα στο μαυσωλείο, έμεινε για ώρα σιωπηλός, όρθιος, κοιτάζοντας τον άριστα διατηρημένο νεκρό. Η συγκίνησή του ήταν τόσο μεγάλη, που όταν άγγιξε το πρόσωπο του Αλεξάνδρου, έσπασε ένα κομμάτι της μύτης του νεκρού! (Δίων Κάσσιος, 51, 16).
Ο Καίσαρ Αύγουστος πήγε κι αυτός και προσκύνησε τον τάφο μετά τη νίκη του στο Ακτιο το 31 π.Χ. κατατροπώνοντας τον Μάρκο Αντώνιο και την Κλεοπάτρα. Πήγε για να προσφέρει στον επιφανή νεκρό ένα στεφάνι κι όταν οι οδηγοί του τον κάλεσαν να επισκεφθεί και τους τάφους της Πτολεμαϊκής Δυναστείας, ο Αύγουστος τους απάντησε: Ήρθα να δω έναν βασιλιά, και όχι νεκρούς!

ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ
Τα ίχνη του μαυσωλείου ξεθωριάζουν προς τα τέλη του 3ου αι. μ.Χ. Μια αναφορά του Πατριάρχη Γεωργίου το 361 μ.Χ., ωστόσο, φαίνεται να υπονοεί ότι το μαυσωλείο ήταν ακέραιο. Το 365 μ.Χ. η Αλεξάνδρεια γνώρισε μεγάλο σεισμό και το επακόλουθο τσουνάμι φαίνεται πως κατέστρεψε το μαυσωλείο.
Προς το τέλος του αιώνα υπάρχει αναφορά ότι το σώμα του Αλέξανδρου ήταν εκεί. Κομβικό σημείο στην απώλεια του τάφου και του σώματος είναι τα όσα αναφέρει ο Ιωάννης Χρυσόστομος στην Προς Κορινθίους επιστολή: που γαρ είπε μοι, το Σήμα Αλεξάνδρου, δείξου μοι, δηλαδή που βρίσκεται ο τάφος του Αλεξάνδρου, δείξτε μου, κάτι που σημαίνει ότι χάθηκε το τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.


http://www.newsbomb.gr/ellada/politismos/story/525668/amfipoli-to-xroniko-tis-tarixeysis-toy-megaloy-alexandroy?utm_source=yahoo&utm_medium=feed&utm_campaign=yahoo-feeds


ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ - ΤΟ ΝΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟY




Η πρώτη περίγραφη της Σκλήρυνσης κατά πλάκας (ΣΚΠ) εμφανίζεται στο ημερολόγιο του Sir Augustu D’ Este, γιού του πρίγκιπα Αυγούστου Φρειδερίκου του Essex της Αγγλίας και νόθου εγγονού του αγγλικανού βασιλιά Γεωργίου του Γ΄.
Στο ημερολόγιο αυτό αναφέρεται διεξοδικώς ότι εν έτει 1822, ο Sir Augustu D’ Este παρεβρέθη σε μια κηδεία, κατά την διάρκεια της οποίας δυσκολευόταν να συγκρατήσει τα δάκρυά του από τη συγκίνηση. Με το τέλος της νεκρώσιμης ακολουθίας παρατήρησε, παρά την υποχώρηση των δακρύων ότι η όραση στο ένα οφθαλμό του ήταν μειωμένη. Η παραπάνω νευρολογική διαταραχή είχε ως αποτέλεσμα να αδυνατεί να διαβάσει ή να γράψει. Η όρασή του αποκαταστάθηκε πλήρως με την πάροδο κάποιων ημερών, αλλά εν συνεχεία εμφανίστηκαν επιπρόσθετα συμπτώματα, όπως μυϊκή αδυναμία των άκρων, μουδιάσματα στα δάκτυλα αμφοτερόπλευρα και αστάθεια στη βάδιση. Ο Sir Augustu D’Este πέθανε τελικά σε ηλικία 54 ετών, ψάχνοντας σε όλη του τη ζωή για την αιτία της αδιάγνωστης έως τότε ασθένειάς του. 
Κάποια χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα εν έτει 1883, ο Σκωτσέζος παθολόγος Sir Robert Carswell, ένας από τους πιο σημαντικούς ιατρικούς εικονογράφους εκείνης της εποχής, επιχείρησε να απεικονίσει σε μία υδατογραφία την εγκάρσια τομή ενός νωτιαίου μυελού, που του κίνησε το ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια μιας νεκροψίας. Στην υδατογραφία αυτή, απεικόνισε στο ένα ημιμόριο του νωτιαίου μυελού διασκορπισμένες κηλίδες σκληρυντικού και αποχρωματισμένου μυελικού ιστού. Ο ασθενής στον οποίον είχε διενεργηθεί η νεκροψία, εμφάνιζε κλινικά παράλυση των κάτω άκρων με σπαστικότητα.Την ίδια ακριβώς εποχή, ο Γάλλος ανατόμος Jean Cruveilhier, δημοσιεύει ανατομικές εικόνες βλαβών του νωτιαίου μυελού και του εγκεφάλου 4 ασθενών του. Μεταξύ των ασθενών, περιλαμβανόταν μια γυναίκα, 31 ετών, που εμφάνιζε κλινικά προοδευτική σπαστική παράλυση των κάτω άκρων. Ο Cruveilhier έδωσε στις παρατηρούμενες βλάβες την ονομασία sclerosis, από την ελληνική λέξη σκλήρυνση, προσπαθώντας να αποδώσει την μορφολογία του σκληρυντικού και αποχρωματισμένου μυελικού ιστού. Εκ των παρατηρήσεων του θεώρησε ότι πιθανώς είχε βρει την αιτιολογία της άγνωστης έως τότε ασθένειας.
Εν έτει 1868, ο Jean-Martin Charcot, ένας από τους διάσημους Γάλλους νευρολόγους, κατάφερε να περιγράψει διεξοδικώς το κλινικό σύνδρομο που οδηγούσε στην παράλυση των άκρων των νοσούντων. Ενώ εργαζόταν σε νοσοκομείο των Παρισίων, ανακάλυψε ότι πολλοί από τους ασθενείς που νοσήλευε, εμφάνιζαν τρόμο των άκρων και παράλυση, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας. Αρχικά θεωρήθηκε από συναδέλφους του ότι πρόκειται πιθανώς για την γνωστή τότε τρομώδη παράλυση, η οποία αρχικά είχε περιγραφεί στην Αγγλία το 1817 σαν Νόσος του Πάρκινσον. Ο Charcot όμως αντιλήφθηκε ότι επρόκειτο για μια διαφορετική ασθένεια, που χαρακτηριζόταν από τρόμο και σπασμωδικές κινήσεις των άκρων και γενικά του σώματος. Στην αυτοψία, οι ασθενείς παρουσίασαν στο κεντρικό νευρικό σύστημα απομυελινωτικές πλάκες ή ομαλές επιφάνειες, που είχαν σκληρυνθεί. Την επόμενη χρονιά δημοσίευσε το πρώτο βιβλίο για την νέα ασθένεια υπό το όνομα Η ιστολογία των σκληρυντικών πλακών. Εκεί περιέγραψε διεξοδικά τα διαγνωστικά κλινικά κριτήρια (νυσταγμός, μυϊκή αδυναμία, διπλωπία, αταξία, δυσαρθρία), όπως και την ιστολογική εικόνα των βλαβών. Η πρώτη ολοκληρωμένη περιγραφή του Charcot για τη ΣΚΠ παραμένει κλασική έως σήμερα και αποτελεί σημείο αναφοράς στην κατανόηση της νόσου.




ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ: ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΧΑΡΗ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΔΙΕΓΕΡΣΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ




Οι επιστήμονες κατάφεραν να εκμεταλλευτούν με τον πιο θετικό και παραγωγικό τρόπο ένα σχεδόν άγνωστο στο ευρύ κοινό ανατομικό γνώρισμα του ανθρώπινου σώματος: την άμεση σύνδεση της γλώσσας με το εγκεφαλικό στέλεχος.
Διαπίστωσαν ότι η ηλεκτρική διέγερση της γλώσσας -ένα εξαιρετικά ήπιο ηλεκτροσόκ που δεν προκαλεί πόνο ή δυσφορία- μπορεί να συμβάλει στην ταχύτερη και αποτελεσματικότερη αποκατάσταση των ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας, καθώς ενισχύει τη λειτουργία των νεύρων. Η ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον διαπίστωσε ότι η μέθοδος αυτή βοηθά σημαντικά στη βελτίωση της βάδισης των ασθενών.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας (ή πολλαπλή σκλήρυνση) είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα που δε θεραπεύεται. Εκδηλώνεται όταν η «μόνωση» που διαθέτουν τα νεύρα (περίβλημα μυελίνης) καταστρέφεται, με αποτέλεσμα να διακόπτεται η επικοινωνία μεταξύ εγκεφάλου και σώματος. Τυπικό σύμπτωμα της νόσου είναι η απώλεια του ελέγχου των μυών.
Όπως περιγράφεται στη μελέτη που δημοσίευσαν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Journal of Neuro-Engineering and Rehabilitation, εφαρμόστηκε ήπιο ηλεκτροσόκ στο άκρο της γλώσσας ασθενών με ΣΚΠ κατά τη συνεδρία φυσικοθεραπείας. Στις 14 εβδομάδες της δοκιμής, οι ασθενείς που έλαβαν το ηλεκτροσόκ παρουσίασαν σημαντική βελτίωση σε τομείς όπως η ισορροπία και η ευκολία της κίνησης, σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου που ακολούθησε ίδιο πλάνο θεραπείας χωρίς το ηλεκτροσόκ.
Όπως εξηγεί ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, Yuri Danilov, τα νεύρα που βρίσκονται στο άκρο της γλώσσας συνδέονται άμεσα με το εγκεφαλικό στέλεχος, σημαντικό κόμβο που καθοδηγεί μεγάλο εύρος σωματικών διαδικασιών. Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα του επιστημονικού περιοδικού Scientific American, παλαιότερες μελέτες έχουν καταδείξει ότι οι ηλεκτρικοί παλμοί που μεταδίδονται μέσω της γλώσσας είναι δυνατό να ενεργοποιήσουν το νευρικό δίκτυο που ελέγχει την ισορροπία. Η ενεργοποίηση μπορεί επομένως να ενισχύσει τη λειτουργία του δικτύου που αποδυναμώνεται λόγω της σκλήρυνσης.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την ίδια μέθοδο και στο πλαίσιο της θεραπείας ασθενών με απώλεια όρασης, προβλήματα λόγω εγκεφαλικού και Πάρκινσον. «Ανακαλύψαμε πιθανώς μια νέα μέθοδο νευρολογικής αποκατάστασης εφαρμόσιμη σε πολλές νευρολογικές διαταραχές», δηλώνει ο Danilov.


http://kritikou-healthpsy.gr/2014/11/sklirinsi-kata-plakas-veltiosi-tis-isorropias-chari-stin-ilektriki-diegersi-tis-glossas/

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014