Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014




ΓΟΡΓΟΝΕΣ: ΑΠΟΚΥΗΜΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ Η ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ;



Τα μυθικά πλάσματα και το σύνδρομο της Γοργόνας.
Η ιατρική πάθηση που σχετίζεται με το μύθο.

Για χιλιάδες χρόνια οι γοργόνες είχαν κυρίαρχη θέση στον κόσμο της φαντασίας και στα παραμύθια. Τα εν λόγω πλάσματα πρωτοεμφανίστηκαν στην αρχαιότητα από την Ασσυρία, τη σημερινή Συρία, όταν η θεά Ατάργατης μεταμορφώθηκε σε μια γοργόνα από ντροπή, όταν κατά λάθος σκότωσε τον εραστή της.
Στην ιστορία τα σαγηνευτικά αυτά πλάσματα έχουν συνδεθεί με δυσάρεστα γεγονότα στην Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία, συμπεριλαμβανομένων πλημμυρών, καταιγίδων, ναυαγίων και πνιγμών.
Η πιο γνωστή αναφορά σε γοργόνα είναι το κλασικό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν Η ΜΙΚΡΗ ΓΟΡΓΟΝΑ που έγινε και ταινία της Disney, ενώ απεικονίζεται επίσης σε όπερες, έργα ζωγραφικής, βιβλία, ταινίες και κόμικς.
Αλλά, μήπως η έμπνευσή τους προέρχεται από μια ιατρική πάθηση; Ο λόγος για την Sirenomelia, γνωστή επίσης και ως σύνδρομο Γοργόνας. Πρόκειται για μια θανατηφόρα ασθένεια, που χαρακτηρίζεται από την ένωση των ποδιών του πάσχοντα. Η σπάνια εκ γενετής δυσμορφία κάνει τα πόδια να μοιάζουν με ένα ενιαίο μέλος, σαν ουρά ψαριού. Σύμφωνα με την ιατρική ιστορικό, Λίντσει Φιτζχάρις, διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, μιλώντας στην Daily Mail, εξηγεί ότι η συγκεκριμένη πάθηση προκύπτει από μια βλάβη της κανονικής αγγειακής τροφοδοσίας, όταν ο ομφάλιος λώρος αποτυγχάνει να σχηματίσει δύο αρτηρίες. Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει επαρκής παροχή αίματος στο έμβρυο και έτσι η ενιαία αρτηρία «κλέβει» το αίμα και τη διατροφή από το κάτω μέρος του σώματος. Υποφέροντας από υποσιτισμό, το έμβρυο δεν κατορθώνει να αναπτύξει δύο διαφορετικά άκρα.
Η πάθηση είναι εξαιρετικά σπάνια, και προσβάλλει μόλις ένα στα 100.000 μωρά ωστόσο είναι 100 φορές πιο πιθανό να συμβεί σε πανομοιότυπα δίδυμα. Τα μωρά που γεννιούνται με την συγκεκριμένη πάθηση σπάνια ζουν πάνω από μερικές ημέρες, ενώ περισσότερο από το ήμισυ των περιπτώσεων είναι θνησιγενή.
«Κατά τη διάρκεια της έρευνάς μου, έχω βρει πολύ λίγα στοιχεία για την ιστορία της πάθησης. Υπάρχουν αποσπάσματα εδώ και εκεί που ισχυρίζονται ότι τα έμβρυα που γεννιούνται με sirenomelia μερικές φορές διατηρούνταν σε βάζα και τα έδειχναν σε Freak Shows κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Αλλά ακόμα και αυτές οι πηγές είναι απογοητευτικά ασαφείς», τονίζει στην Dailymail, ενώ προσθέτει ότι «υπάρχει μια σύντομη αναφορά της πάθησης σε ένα άτλαντα τεσσάρων τόμων που δημοσιεύθηκε το 1891 με τίτλο Ανθρώπινα τερατουργήματα, αλλά τίποτα που να υπαινίσσεται πως οι γιατροί κατανοούσαν τη sirenomelia σε προηγούμενες περιόδους. Ίσως επειδή η διαταραχή είναι τόσο σπάνια, είναι επίσης δύσκολο να εντοπιστούν αναφορές σε ανατομικές συλλογές».
«Ωστόσο», επισημαίνει ότι «κατάφερα να βρω ένα παράδειγμα του 20ου αιώνα στο Εθνικό Μουσείο Υγείας και Ιατρικής στην Ουάσινγκτον, ενώ υπάρχουν επίσης τρία έμβρυα στο Ανατομικό Μουσείο του Δευτέρου Πανεπιστημίου της Νάπολης, καθώς και τρισδιάστατες αναπαραστάσεις οστών. Όμως μακράν η μεγαλύτερη συλλογή εμβρύων εντοπίζεται στο Άμστερνταμ, στο Μουσείο Βρόλικ. Μέσα σε βάζα βλέπει κανείς περισσότερα από 5.000 δείγματα ανατομίας ανθρώπων και ζώων, εμβρυολογία, παθολογία και συγγενείς γενετικές ανωμαλίες», αναφέρει.
Σημειώνεται ότι η γυναίκα «γοργόνα» που έχει επιβιώσει περισσότερο είναι η Tiffany Yorks που υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση το 1988 και διαχώρισε τα πόδια της, την πρώτη ημέρα των γενεθλίων της. Η 26χρονη σήμερα κοπέλα αντιμετωπίζει προβλήματα κινητικότητας, λόγω των εύθραυστων οστών της, και χρησιμοποιεί πατερίτσες αλλά και αναπηρική καρέκλα. Το κορίτσι που έμεινε γνωστό ως «η μικρή γοργόνα» και ζει στο Περού, εγχειρίστηκε αρχικά το 2005 και μετά το 2006 από οκτώ ειδικούς.
Άλλη μια αξιοσημείωτη περίπτωση είναι αυτή της Milagros Cerrone που στα ισπανικά το όνομά της σημαίνει «θαύμα». Το κοριτσάκι γεννήθηκε με την σπάνια εκ γενετής διαταραχή, αλλά τα περισσότερα εσωτερικά της όργανα ήταν σε εξαιρετική κατάσταση εκτός από τα νεφρά της. Η 9χρονη σήμερα μπορεί να περπατάει χωρίς βοήθεια, αλλά σύμφωνα με τον χειρουργό της η μικρή χρειάζεται μεταμόσχευση νεφρού αλλά και μια σειρά από επεμβάσεις ώστε να καταφέρει να ζήσει όσο το δυνατόν περισσότερο και καλύτερα.




ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΛΕΟΝΤΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ



Σπάνιες φωτογραφίες από την ανακάλυψη του ιστορικού Λέοντα της Αμφίπολης περιλαμβάνονται στις σελίδες του βιβλίου του Σουηδού αρχαιολόγου συγγραφέα Oscar Broneer, σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ. Τότε, ο αρχαιολόγος είχε παραθέσει στις σελίδες του βιβλίου το σχέδιο αναπαράστασης που εικονίζεται δίπλα ως μαυσωλείο με τους ιωνικούς κίονες.
Το βιβλίο The Lion Monument at Amphipolis που κυκλοφόρησε το 1941, αλλά δεν μεταφράστηκε ποτέ στα ελληνικά περιλαμβάνει ένα φωτογραφικό «οδοιπορικό» στην σπουδαία αρχαιολογική ανακάλυψη με εικόνες από την εύρεση του λέοντα ενός επιβλητικού γλυπτού που βρέθηκε σε κομμάτια στις όχθες του ποταμού Στρυμώνα καθώς και από την κατασκευή του μνημείου του για το οποίο ο Oscar Broneer πίστευε ότι δημιουργήθηκε για τον Λαομέδωνα.
Τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα ήρθαν στη επιφάνεια κατά τον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο, όταν Έλληνες στρατιώτες της Ι και ΙΙΙ μεραρχίας, παρατήρησαν την ύπαρξη μαρμάρων μέσα σε θάμνους της δυτικής όχθης του ποταμού Στρυμώνα. Το 1913 ξεκίνησαν ανασκαφές από Έλληνες αρχαιολόγους, οι οποίες έφεραν στο φως τα μαρμάρινα κομμάτια τα οποία απετέλεσαν την μετέπειτα αναγνωρισθείσα βάση του μεγάλου μαρμάρινου λέοντος.
Αργότερα, κατά την διάρκεια των έργων για την αποξήρανση του Στρυμόνα από την εταιρεία Μονξ-Γιούλεν, αποκαλύφτηκαν στις εκβολές του Στρυμόνα ερείπια αρχαίας γέφυρας και βρέθηκαν μέσα σε λάσπη του ποταμού τεράστια τεμάχια του μαρμάρινου λέοντος.
Με πρωτοβουλία του πρεσβευτή των Η.Π.Α. στην Αθήνα Λίνκολν ΜακΒη, την ιδιωτική πρωτοβουλία και τη συμπληρωματική ενίσχυση του ελληνικού κράτους, αναστηλώθηκε ο Λέων της Αμφίπολης.
Στην περιοχή έχουν βρεθεί πολλές επιτύμβιες στήλες, αναθηματικά ανάγλυφα και αγάλματα, όπως και χρυσά κοσμήματα στους τάφους. Επίσης βρέθηκαν πολλά αγγεία που μαρτυρούν έντονη εμπορική κίνηση. Εκτός από τα αρχαιότερα ευρήματα, τμήματα των αρχαίων τειχών και το ιερό της μούσας Κλειώς διασώζονται επίσης τμήματα σπιτιών της ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής. Πολλά ευρήματα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αμφίπολης.




Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ




Η Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣΚΠ) είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα του κεντρικού νευρικού συστήματος (εγκέφαλος και νωτιαίος μυελός) κατά την εξέλιξη του οποίου το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στο περίβλημα των νεύρων (μυελίνη) προκαλώντας απομυελίνωση (καταστροφή του). Ως αποτέλεσμα της παραπάνω βλάβης δεν μεταφέρονται σωστά τα μηνύματα για την ολοκλήρωση ορισμένων λειτουργιών όπως είναι για παράδειγμα η βάδιση, η ισορροπία, ο συντονισμός των κινήσεων κτλ.  Η εμφάνιση της ασθένειας τοποθετείται μεταξύ των ηλικιών 20 και 40, ενώ έχει παρατηρηθεί οτι προσβάλλει σε μεγαλύτερο ποσοστό τις γυναίκες σε σχέση με τους άντρες.
Τα συμπτώματα ποικίλλουν και διαφέρουν από άτομο σε άτομο καθώς εξαρτώνται από τη περιοχή του νευρικού συστήματος που έχει προσβληθεί. Τα συχνότερα ενοχλήματα που παρουσιάζονται σχετίζονται με οπτικά, κινητικά και αισθητηριακά φαινόμενα. Συνεπώς, ενδέχεται να παρατηρηθεί αίσθημα κόπωσης, μυϊκή αδυναμία, μουδιάσματα στα άκρα, διαταραχή της ισορροπίας ή της όρασης, ακράτεια ούρων ή στυτική δυσλειτουργία, συναισθηματικές και νοητικές διαταραχές (εξασθένηση της μνήμης, διαταραχή της ομιλίας, αλλαγές στη διάθεση).
Ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει σημαντικό ρόλο τόσο στην εξέλιξη της νόσου, όσο και στη ποιότητα ζωής και τη λειτουργικότητα του ατόμου. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, οτι η πρώτη εκδήλωση της νόσου μπορεί να εμφνανιστεί μετά από έντονη ψυχοσυναισθηματική πίεση ή περίοδο μεγάλου άγχους. Οι έντονες ψυχολογικές διακυμάνσεις και εντάσεις ενδέχεται να παίξουν εξίσου σημαντικό ρόλο σε περιόδους υποτροπής ή επιδείνωσης της νόσου.
Ποια είναι τα πρώτα συναισθήματα μετά τη διάγνωση της ΣΚΠ; Όπως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος, έτσι έχει τον δικό του ξεχωριστό τρόπο έκφρασης και αντίδρασης στις καταστάσεις. Συνεπώς, αναφέρουμε ενδεικτικά τις συνηθέστερες συναισθηματικές αντιδράσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ό,τι κάθε άτομο βιώνει με τον ίδιο τρόπο ή την ίδια προτεραιότητα συναισθήματα και σκέψεις στο άκουσμα μιας ιατρικής διάγνωσης.
Αρχικά το άτομο ενδέχεται να σοκαριστεί με αποτέλεσμα να βιώνει άρνηση της κατάστασης. Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να θεωρούμε τον εαυτό μας άτρωτο όσο είμαστε υγιείς, γεγονός που μας επιτρέπει να ζούμε χωρίς τη διαρκή παρουσία του φόβου. Η αρχική άρνηση μιας ασθένειας, το συναισθηματικό «μούδιασμα», όπως συχνά περιγράφεται, παρέχει τη δυνατότητα στον εγκέφαλο να επεξεργαστεί τα νέα δεδομένα και να αντέξει τον ψυχικό πόνο που προκαλούν. Φανταστείτε αυτή τη ψυχική διεργασία όπως τη στιγμή που χτυπάμε κάποιο σημείο του σώματος και μεσολαβούν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι να νιώσουμε τον πόνο.
Ο φόβος, η απελπισία και η απόγνωση είναι τα συναισθήματα που ακολουθούν. Ερωτήματα όπως «τι έχω;», «κινδυνεύει η ζωή μου;», «από που προκλήθηκε;», «τι θα μου συμβεί;», «τι πρέπει να κάνω;» κατακλύζουν τη σκέψη αναζητώντας απαντήσεις. Ο θυμός και η απορία «γιατί σε μένα» είναι πολύ πιθανό να εμφανιστούν. Σε άλλες περιπτώσεις παρατηρούνται ενοχικά συναισθήματα που εκφράζονται μέσα από σκέψεις όπως «δε φρόντιζα αρκετά τον εαυτό μου», «τι έκανα λάθος;» ή ακόμα και μέσω της ανησυχίας για το τι πρόκειται να συμβεί «θα γίνω βάρος στους δικούς μου», «δεν είναι υποχρεωμένοι να με αντέχουν», προκαλείται ανησυχία για την οικονομική επιβάρυνση κτλ.
Εμφανίζονται συναισθήματα θλίψης και ανασφάλειας που πυροδοτούνται από μια διαφορετική και περισσότερο δυσάρεστη πραγματικότητα, αλλά και από το φόβο για το άγνωστο. Η αγωνία της εγκατάλειψης ή ακόμα και της επιβάρυνσης του συγγενικού-οικογενειακού περιβάλλοντος προκαλεί ανασφάλεια για το μέλλον. Η αλλαγή στο τρόπο ζωής ενδέχεται να αποτελέσει πλήγμα για την αυτοεκτίμηση του ατόμου που καλείται να επαναπροσδιορίσει στόχους, σχέδια, δραστηριότητες, συναισθήματα, σχέσεις.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΨΥΧΙΚΗ ΜΑΣ ΥΓΕΙΑ;
Επιτρέψτε στα συναισθήματά σας να εκφραστούν: αποφύγετε να αποκρύψετε τα συναισθήματά σας και να προσπαθείτε να φανείτε «δυνατοί». Η έκφραση όσων νιώθετε δεν σας καθιστά αδύναμους αλλά δίνει στον εαυτό σας τη δυνατότητα να βιώσει ότι χρειάζεται προκειμένου να αποδεχθεί και να συμφιλιωθεί με την αλλαγή.
Φροντίστε να ενημερωθείτε επαρκώς για την ΣΚΠ: η πλήρης και εξατομικευμένη ενημέρωση θα σας δώσει τη δυνατότητα να απαντήσετε στα ερωτήματα που σας κατακλύζουν και να ενημερωθείτε για τη φύση και την εξέλιξη της νόσου. Το άγνωστο προκαλεί αγωνία, αμφιβολίες και άγχος.
Απευθυνθείτε σε άτομα με τα οποία νιώθετε οικεία και μπορείτε να εκφραστείτε ειλικρινά: η κατανόηση και η υποστήριξη τους θα σας ωφελήσουν πολύ περισσότερο από την κριτική και τη δυσπιστία όσων δεν σας καταλαβαίνουν.
Φροντίστε τον εαυτό σας: προσπαθήστε να εντάξετε ήπια άσκηση στην καθημερινότητά σας σύμφωνα με τις προσωπικές σας ανάγκες και δυνατότητες. Εκτός από τη διατήρηση της φυσικής σας κατάστασης, η άσκηση συμβάλλει στην εκτόνωση και διαχείριση του στρες. Επιδιώξτε να εκμεταλλευτείτε το φως της μέρας και να κάνετε έναν περίπατο εκτός σπιτιού. Ασχοληθείτε με τη διατροφή σας, “θωρακίστε” τον οργανισμό σας και δώστε του την ενέργεια που χρειάζεται.
Πάρτε το χρόνο που σας χρειάζετε: αναγνωρίστε στον εαυτό σας το δικαίωμα να επεξεργαστεί και να συνειδητοποιήσει τα καινούρια δεδομένα. Κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του ρυθμούς και τις προσωπικές του εσωτερικές διεργασίες.
Προσπαθήστε να διακρίνετε τη θετική πλευρά της κατάστασης: γνωρίστε καλύτερα τον εαυτό σας. Θέστε τα όρια σας σε παράλογες απαιτήσεις δικές σας και των άλλων, δεν είναι υποχρεωτικό να λέτε σε όλα «ναι». Κατανοήστε τη διαφορετικότητα και προσπαθήστε να αποδεχτείτε οτι η ζωή κάθε ατόμου αξίζει γιατί είναι μοναδική και δεν επιδέχεται συγκρίσεις. Οι αλλαγές στη ζωή δεν είναι εύκολες είναι όμως εφικτές και καταφέρνουν να μας εξελίξουν.
Αναζητήστε νέους δημιουργικούς τρόπους απασχόλησης: η ΣΚΠ δε σταματά τη ζωή, αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο ζείτε. Ανακαλύψτε ταλέντα και δεξιότητες που πιθανά μέχρι τώρα δε γνωρίζατε. Εστιάστε στα ενδιαφέροντα σας και στα πράγματα που σας προσφέρουν ευχαρίστηση.
Σκεφτείτε το ενδεχόμενο συμμετοχής σε ομάδες και συλλόγους αλληλοβοήθειας ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας: προσπαθήστε να συμμετέχετε σε ομάδες όπου θα μοιράζεστε και θα μεταφέρετε τις εμπειρίες σας. Η συναναστροφή με άλλα άτομα που παρουσιάζουν παρόμοιες δυσκολίες θα σας ανακουφίσει, ενώ ταυτόχρονα μπορείτε να αποτελέσετε έμπνευση για κάποιους άλλους.
Ζητήστε υποστήριξη και βοήθεια όποτε τη χρειάζεστε: το να αναγνωρίζετε τις ανάγκες σας είναι ένδειξη δύναμης. Το να δέχεστε υποστήριξη είναι ένδειξη σεβασμού στις ανάγκες σας. Το να φροντίζετε τον εαυτό σας είναι ένδειξη αγάπης.

Να είστε καλά!
Για την πολύτιμη βοήθεια και συνεργασία ευχαριστώ θερμά τον Ειδικό Νευρολόγο κο Κερασνούδη Αντώνη.



Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014


Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΟΥ ΙΠΤΑΜΕΝΟΥ ΟΛΛΑΝΔΟΥ.




ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ;

Κατά τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα οι ναυτικοί διηγούνταν ότι κάποτε ένα πλοίο, με κυβερνήτη τον Ολλανδό βαν ντερ Ντέκεν, ταξίδευε γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας. Εκεί έπεσε σε μια τρομερή καταιγίδα. Ο καπετάνιος δεν έκανε το παραμικρό προκειμένου να αποφύγει το ακραίο καιρικό φαινόμενο. Παρά τις ικεσίες του τρομοκρατημένου πληρώματος, ο Ντέκεν έδειχνε να έχει τρελαθεί και οδήγησε το πλοίο στην καρδιά της καταιγίδας. Οι ναύτες στασίασαν αλλά ο καπετάνιος πέταξε τον επικεφαλής τους στη θάλασσα. Κρατώντας σφικτά το τιμόνι συνέχισε να περιφρονεί την καταιγίδα, τραγουδώντας και βλαστημώντας τα θεία. Τότε το πλήρωμα κατέφυγε στην προσευχή η οποία δεν άργησε να εισακουστεί.
Ένα εκτυφλωτικό φως τύλιξε το πλοίο. Μέσα απ’ αυτό ξεπρόβαλλε η μορφή του Θεού που καταράστηκε τον βλάσφημο πλοίαρχο να περιπλανιέται αιώνια με το πλοίο του, εν μέσω καταιγίδας. Όσα πλοία θα τον συναντούσαν θα είχαν κακή τύχη, επομένως τον απέφευγαν όλοι.
Μετά την καταδίκη του Ντέκεν ο Θεός εξαφανίστηκε και μαζί του το πλήρωμα του πλοίου.
Από τότε ο Ντέκεν ταξιδεύει αιώνια ολομόναχος στο πηδάλιο του πλοίου σκορπώντας τον θάνατο σε όποιο άτυχο πλοίο βρεθεί στο δρόμο του.
Φυσικά, ο εντυπωσιακός αυτός θρύλος έχει την εξήγησή του.
Υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις ναυτικών οι οποίοι εγκατέλειψαν το πλοίο τους, πιστεύοντας λανθασμένα ότι αυτό θα βυθιστεί. Πολλά σκάφη παρέμεναν ακυβέρνητα για χρόνια, έρμαια των ανέμων. Προφανώς, η συνάντηση με ένα τέτοιο ταλαιπωρημένο πλοίο προκαλούσε τη φαντασία των ναυτικών.

ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ Ο ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΛΑΝΔΟΣ;
Κατά την επικρατέστερη άποψη ο μύθος προέρχεται από τη σκανδιναβική μυθολογία. Πρόκειται για τον «θρύλο του Στόττε».
Σύμφωνα με αυτόν, ένας Βίκινγκ έκλεψε ένα πολύτιμο δακτυλίδι από τους θεούς και διέφυγε με το πλοίο του. Αργότερα όμως, βρέθηκε ο σκελετός του τυλιγμένος σε αιώνιες φλόγες πάνω στο κατάρτι ενός μαύρου πλοίου-φαντάσματος.
Στα μέσα του 17ου αιώνα οι Ολλανδοί έχουν δημιουργήσει μια θαλασσοκρατορία. Μαχόμενοι εναντίον των πρώην δυναστών τους Ισπανών, επεκτάθηκαν σε μακρινές ηπείρους, δημιούργησαν σημαντικές αποικίες και απέσπασαν από τους Πορτογάλους το μονοπώλιο της εμπορίας μπαχαρικών.
Λογικό ήταν λοιπόν ο αρχικός μύθος να «ολλανδοποιηθεί». Όπως ήταν φυσικό ο θρύλος του υβριστή καπετάνιου ενέπνευσε και την τέχνη. Στοιχεία από το μύθο έχει η ταινία, «Οι πειρατές της Καραϊβικής» με τον Τζόνι Ντεπ.
Πασίγνωστη είναι η όπερα του Βάγκνερ με τίτλο «Der fliegende Hollander», στην οποία ο καταραμένος πλοίαρχος έχει το δικαίωμα κάθε τέσσερα χρόνια να βγαίνει στην στεριά και να αναζητά την αγάπη μιας γυναίκας, προκειμένου να λυθεί η κατάρα.
Ως τότε όμως, ο ντερ Ντέκεν θα τριγυρνά αιωνία στις φουρτουνιασμένες θάλασσες.

Νίκος Γιαννόπουλος,
ιστορικός


Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014



«ΠΑΓΩΣΕ» Η ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ




ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΙ
 
- «Δεν έχουμε μπει στον τρίτο θάλαμο», είπε η Κ. Περιστέρη στους δημοσιογράφους
- Φοβούνται κατάρρευση του μνημείου και αφαιρούν τα χώματα από τον Λόφο Καστά
- Μπορεί να καθυστερήσει για μήνες η ανασκαφή στον τάφο της Αμφίπολης 

Η επικεφαλής της ανασκαφής αρχαιολόγος Κ. Περιστέρη είχε μια σύντομη συνομιλία το πρωί με τους δημοσιογράφους που βρίσκονται στον χώρο. Με όλους να ρωτούν τι απέγινε τελικά με την τέταρτη είσοδο και που οδηγεί η αρχαιολόγος έβαλε φρένο στις προσδοκίες. «Δεν έχουμε μπει στον τρίτο θάλαμο. Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε μπροστά από τις Καρυάτιδες», είπε αφήνοντας να εννοηθεί ότι η ανασκαφή είναι πολύ πιο πίσω από το σημείο που όλοι υπολόγιζαν ότι θα μπορούσε να έχει φτάσει.
Πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο έργα κυρίως καθώς το μνημείο έχει προβλήματα στήριξης καθώς έχει υποστεί διάβρωση από το πέρασμα του χρόνου. Σε ένα μήνα τελειώνουμε, είπε η Κ. Περιστέρη.
Όπως είπε μάλιστα η αρχαιολόγος: «Προσπαθούμε να ελαφρύνουμε όλο τον λόφο στην κορυφή από το βάρος των χωμάτων που έχει και από τις παλιές ανασκαφές. Κάνουμε ισόρροπες αποχωματώσεις από τους υπόλοιπους», θέλοντας να τονίσει πως άσχετα απ' τις προσδοκίες η συνέχιση των ερευνών απαιτεί πολύ προσοχή καθώς το μνημείο είναι ευαίσθητο.
Επί της ουσίας η κα Περιστέρη άφησε να εννοηθεί ότι οι ρυθμοί πέφτουν. Πρώτα θα γίνει η αναστηλωτική προσπάθεια και τα έργα στήριξης και παράλληλα η ανασκαφή και η έρευνα στα τμήματα που έχουν «οχυρωθεί» και στην συνέχεια θα γίνει έρευνα στα επόμενα τμήματα του τάφου.
Άλλωστε η φράση ότι δεν μπήκαν ακόμη στον τρίτο θάλαμο σημαίνει πως οι αρχαιολόγοι δεν έχουν καν ερευνήσει ακόμη τον θάλαμο πίσω από τις «Καρυάτιδες» πόσο μάλλον την μικρή πύλη που φαινομενικά οδηγεί σε ένα υπόγειο τμήμα του τάφου. Πάντως η κα Περιστέρη εκτίμησε πως «σε έναν μήνα τελειώνουμε» Σε ό,τι αφορά το σχόλιο ότι εξυπηρετεί συμφέροντα, ανέφερε σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Τη δουλειά μας κάνουμε, ούτε πολιτικά, ούτε οικονομικά συμφέροντα εμπλέκονται. Αγωνιζόμαστε για την έρευνά μας».
Για τα σχόλια της συναδέλφου της Όλγας Παλαγγιά σχετικά με την ανασκαφή, η κα Περιστέρη δήλωσε ότι δεν θα ασχοληθεί περαιτέρω και πως ό,τι ήταν να δηλώσει, το δήλωσε.
Εκ μέρους της ομάδας εργασίας, η αρχαιολόγος παρακάλεσε «να μένει το αρχαιολογικό έργο στο πεδίο μακράν πάσης παραφιλολογίας».





ΣΣΣΣΣ! ΜΗΝ ΞΥΠΝΑΤΕ ΒΑΡΒΑΡΑ ΤΙΣ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ.



Βλέπω κάθε μέρα σ’ όλα τα ΜΜΕ (τηλεοπτικές εκπομπές, ραδιόφωνο, εφημερίδες, διαδίκτυο) πολύς λόγος να γίνεται για τις ανασκαφές στην Αμφίπολη κι αναρωτιέμαι αν οι ανασκαφικές έρευνες προχωρούν με τόσο γρήγορο ρυθμό, ώστε καθημερινά να υπάρχουν νέα και ανακοινώσεις!
Διαβάζω διάφορα σενάρια για το ταφικό μνημείο που είναι της Ολυμπιάδας ή της Ρωξάνης ή και των δύο ή του Νέαρχου ή του Μεγάλου Αλέξανδρου... που είναι συλημένο ή ασύλητο, διαβάζω για τα χέρια των Καρυάτιδων που απαγόρευαν την είσοδο στον τάφο ή απλά στήριζαν την οροφή ή fuck Εγγλέζοι, γιατί τώρα έχουμε τις δικές μας Καρυάτιδες και επομένως δεν προβληματιζόμαστε τόσο για τις κλεμμένες.. Εννοείται ότι όλα αυτά προκαλούν παγκόσμια συγκίνηση κι όλοι έχουν στραμμένα τα μάτια τους και πάλι σε μας... εικασίες δηλ. ατελείωτες και αστήρικτες. 
Φυσικά όλοι έχουμε γίνει ειδικοί και στη χρονολόγηση του μνημείου, διαβάζουμε μια ανακρίβεια και την αναμεταδίδουμε ταχύτατα, ώστε να μη μείνουν και οι άλλοι αφώτιστοι. Ως ειδικοί επί παντός επιστητού νομιμοποιούμαστε να βγάζουμε συμπεράσματα για τα ευρήματα, τους συμβολισμούς τους, την τεχνοτροπία, αν τα ευρήματα υπέστησαν ζημιές από φυσικά αίτια ή από ανθρώπινο χέρι κλπ.
Εννοείται επίσης ότι πρώτος απ’ όλους έσπευσε να καπηλευθεί το γεγονός ο πρωθυπουργός της χώρας. Πώς να αποπροσανατολίσει τους πολίτες από τα τρέχοντα καυτά και σοβαρά προβλήματα; Μόνο για τέτοιους λόγους χρειαζόμαστε το κλέος των προγόνων!
Τι σημασία έχει αν οι αρχαιολογικοί μας χώροι είναι παρατημένοι, χορταριασμένοι, απεριποίητοι, ενίοτε σκουπιδότοποι! Τι σημασία έχει αν ευρήματα ανασκαφών παραμένουν για χρόνια στα υπόγεια των μουσείων, ώσπου σβήνονται ή χάνονται οι ενδείξεις τους και στο τέλος δε γνωρίζει κανείς ούτε από ποιο σκάμμα ή στρώμα του εδάφους προήλθαν! Ενδιαφερόμαστε για τον πολιτισμό της χώρας στα λόγια και τις δηλώσεις, όπως για όλα!
Για τη σοβαρή δουλειά απαιτούνται κονδύλια, προσωπικό, κτιριακές ή εργαστηριακές υποδομές, μέσα και εργαλεία.. πραγματικό ενδιαφέρον για τον τόπο, το παρελθόν και το παρόν του.
Φρενίτιδα για όλα δε γίνεται! Ας αφήσουμε τους επιστήμονες να κάνουν με σοβαρότητα, μέθοδο και υπευθυνότητα τη δουλειά τους και ας μείνουμε σ’ αυτά που εκείνοι θα μας ανακοινώσουν όταν θα είναι έτοιμοι. Μπορούμε να συγκινούμαστε στη θέα της κόρης, αλλά ας μην την ξυπνήσουμε από το μακάριο ύπνο της με την ακατάσχετη φλυαρία μας.


ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΟΣ ΝΙΤΣΕ: Η ΠΑΡΑΝΟΗΣΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ



Σε εποχές ακατέργαστων, αρχέγονων κουλτουρών, ο άνθρωπος πίστευε ότι μπορούσε να ανακαλύψει στα όνειρα έναν δεύτερο πραγματικό κόσμο: αυτή είναι η καταγωγή κάθε μεταφυσικής. Χωρίς τα όνειρα ο άνθρωπος δεν θα έβρισκε κανένα κίνητρο για να χωρίσει τον κόσμο στα δύο.
Ο χωρισμός σε ψυχή και σώμα συνδέεται επίσης με τις αρχαιότερες απόψεις για τα όνειρα, όπως είναι η παραδοχή της ύπαρξης ενός ενσώματου ομοιώματος της ψυχής. Η παραδοχή αυτή δεν είναι παρά η ρίζα κάθε πίστης στα φαντάσματα και πιθανόν στους θεούς. «Ο νεκρός εξακολουθεί να ζει, επειδή εμφανίζεται στα όνειρα των ζωντανών». Σ’ αυτό το συμπέρασμα κατέληγαν οι άνθρωποι παλιότερα, για πολλές χιλιετηρίδες.

ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ
Η εγκεφαλική λειτουργία που βλάπτεται περισσότερο από τον ύπνο είναι η μνήμη: όχι ότι σταματάει εντελώς, αλλά οδηγείται πίσω σε μια κατάσταση ατέλειας, όμοια μ’ εκείνη που υπήρχε στον καθένα, όταν ήταν ξυπνητός και σ’ όλη τη διάρκεια της μέρας, κατά την αρχέγονη περίοδο της ανθρωπότητας.
Αυθαίρετη και συγκεχυμένη καθώς είναι, μπερδεύει συνεχώς τα πράγματα στηριζόμενη στους πιο φευγαλέες ομοιότητες· με την ίδια όμως αυθαιρεσία και σύγχυση δημιούργησαν οι λαοί τις μυθολογίες τους, και ακόμη και σήμερα ταξιδιώτες παρατηρούν πόσο κλίνει προς τη λήθη ο άγριος, πως αρχίζει το πνεύμα του, μετά από μια σύντομη ένταση της μνήμης, να τρεκλίζει πέρα δώθε, και παράγει ψέματα και λόγια δίχως νόημα επειδή απλώς έχει ατονία.
Η τέλεια καθαρότητα όλων των ονειρικών παραστάσεων, που προϋποθέτει μιαν απόλυτη πίστη στην πραγματικότητά τους, μας θυμίζει άλλη μια φορά την κατάσταση της παλαιότερης ανθρωπότητας, όπου οι ψευδαισθήσεις ήταν εξαιρετικά συχνές, και μερικές στιγμές καταλάμβαναν ολόκληρες κοινότητες, ολόκληρα έθνη την ίδια στιγμή.
Έτσι λοιπόν, στον ύπνο και στα όνειρα ξανακάνουμε άλλη μια φορά, απ’ την αρχή ως το τέλος, τη σχολική δουλειά της παλαιότερης ανθρωπότητας.

Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ 
Όταν κοιμόμαστε, το νευρικό μας σύστημα διεγείρεται συνεχώς από διάφορες εσωτερικές αιτίες: όλα σχεδόν τα όργανα εκκρίνουν και είναι ενεργά· το αίμα κάνει την ορμητική περιφορά του· η θέση του κοιμωμένου πιέζει ορισμένα μέλη· τα σκεπάσματα του επηρεάζουν την αίσθηση με διάφορους τρόπους· το στομάχι χωνεύει και έτσι ενοχλεί άλλα όργανα με τις κινήσεις του· τα έντερα συστρέφονται· η θέση του κεφαλιού προκαλεί ασυνήθιστες στάσεις των μυώνων· τα πόδια, δίχως παπούτσια, με τα πέλματα τους να μην πατούν στο έδαφος, προκαλούν ένα ασυνήθιστο αίσθημα, όπως και η διαφορετική ενδυμασία όλου του σώματος – όλα αυτά, μετά την αλλαγή και την ποικιλία που έχει υπάρξει στο διάστημα της μέρας, διεγείρουν με τον ασυνήθιστο χαρακτήρα τους όλο το σύστημα, συμπεριλαμβανομένης και της λειτουργίας του εγκεφάλου. Κι έτσι υπάρχουν εκατό αιτίες για να εκπλήσσεται το πνεύμα και για να αναζητά λόγους γι’ αυτήν τη διέγερση.
Το όνειρο όμως είναι εκείνο που αναζητά και αναπαριστά τις αιτίες γι’ αυτά τα υποκινούμενα συναισθήματα, δηλαδή τις υποτιθέμενες αιτίες.
Πώς γίνεται όμως να πλανάται τόσο πολύ το πνεύμα του ονειρευόμενου, στο βαθμό που όταν είναι ξυπνητό τείνει να είναι τόσο νηφάλιο, προσεκτικό και σκεπτικιστικό απέναντι στις υποθέσεις; Πώς φτάνει να σκεφτεί ότι η πρώτη καλή υπόθεση για την εξήγηση ενός συναισθήματος είναι αρκετή για να το κάνει να πιστέψει στην αλήθεια της; (Γιατί όταν ονειρευόμαστε πιστεύουμε στο όνειρο σα να ήταν πραγματικότητα· δηλαδή θεωρούμε την υπόθεσή μας πλήρως αποδεδειγμένη).
Φρονώ ότι ο άνθρωπος βγάζει συμπεράσματα στο όνειρό του με τον τρόπο που έβγαζε άλλοτε συμπεράσματα η ανθρωπότητα σε κατάσταση εγρήγορσης, για πολλές χιλιάδες χρόνια.
Η πρώτη αιτία που ερχόταν στο πνεύμα για να εξηγήσει κάτι που χρειαζόταν εξήγηση ήταν αρκετή και ίσχυε ως αλήθεια. Αυτή η παμπάλαια πλευρά της ανθρώπινης ιδιότητας επιβιώνει σε μας στα όνειρά μας, επειδή είναι η βάση πάνω στην οποία αναπτύχθηκε το ανώτερο λογικό και εξακολουθεί να αναπτύσσεται σε κάθε άνθρωπο: το όνειρό μας ξαναγυρίζει σε απομακρυσμένα στάδια της ανθρώπινης κουλτούρας και μας παρέχει ένα μέσο για να τα καταλάβουμε καλύτερα.
Η ονειρική σκέψη μας είναι σήμερα τόσο εύκολη επειδή κατά τη διάρκεια τεράστιων περιόδων ανάπτυξης της ανθρωπότητας ήμασταν τόσο καλά εκπαιδευμένοι σ’ αυτήν ακριβώς τη μορφή της φανταστικής και φτηνής εξήγησης από την πρώτη τυχούσα ιδέα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το όνειρο είναι ανάκτηση δυνάμεων για έναν εγκέφαλο, ο οποίος έχει κατά τη διάρκεια της ημέρας να ικανοποιήσει τις αυστηρότερες απαιτήσεις που θέτει η ανώτερη κουλτούρα στη σκέψη.
Απ’ αυτές τις διαδικασίες μπορούμε να συμπεράνουμε πόσο αργά αναπτύχθηκε η πιο οξεία, λογική σκέψη, η αυστηρή διάκριση αιτίας και αποτελέσματος· ακόμη και τώρα οι λειτουργίες του λογικού και της διάνοιάς ξαναγυρίζουν ασυναίσθητα σ’ αυτές τις πρωτόγονες μορφές συναγωγής συμπεράσματος, και ζούμε το μισό πάνω κάτω της ζωής μας μέσα σ’ αυτήν την κατάσταση.
Κι ο ποιητής επίσης, ο καλλιτέχνης, αποδίδει τις διαθέσεις και τις καταστάσεις του σε αιτίες που δεν είναι καθόλου οι αληθινές· στο βαθμό αυτό μας θυμίζει ένα παλιότερο στάδιο της ανθρώπινης ιδιότητας και μπορεί να μας βοηθήσει να το κατανοήσουμε.

Φρειδερίκος Νίτσε: «Ανθρώπινο πολύ ανθρώπινο»





ΜΙΡΑΝΤΑ, ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΠΟΥ ΣΥΝΕΘΛΙΨΕ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ



  
Φαράγγια βάθους 20 χιλιομέτρων, πολυγωνικά οροπέδια που καταλήγουν σε απότομους γκρεμούς. Το ασυνήθιστο τοπίο της Μιράντας, ενός από τα 27 φεγγάρια του πλανήτη Ουρανού, πρέπει να οφείλεται σε παλιρροϊκές δυνάμεις που συμπίεζαν και τέντωναν τον παγωμένο δορυφόρο.
Οι καλύτερες εικόνες που έχουμε από τη Μιράντα χρονολογούνται στο 1986, όταν η αποστολή Voyager 2 πέρασε από το δορυφόρο και πρόλαβε να φωτογραφίσει το νότιο ημισφαίριο. Ακόμα και σήμερα, κανείς δεν γνωρίζει τι κρύβει το αθέατο βόρειο ημισφαίριο.
Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι η επιφάνεια του φεγγαριού πρέπει να άλλαξε δραστικά σε κάποια φάση της εξέλιξής του. Αυτό που διακρίνεται σήμερα στο νότιο ημισφαίριο είναι πολυγωνικοί σχηματισμοί που ονομάζονται «κορόνες». Η μεγαλύτερη από αυτές, η κορόνα Arden, έχει πλάτος 200 χιλιομέτρων με μεγάλους γκρεμούς και κορυφογραμμές ύψους δύο χιλιομέτρων.

ΟΙ ΠΑΛΙΡΡΟΙΕΣ
Ποια διαδικασία μπορεί να οδήγησε στην εμφάνιση αυτών των παράξενων σχηματισμών. Χρησιμοποιώντας μαθηματικά μοντέλα, ερευνητές της Εταιρείας Γεωλογίας των Η.Π.Α. κατέληξαν σε μια πιθανή απάντηση.
Το πιθανότερο, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Geology, είναι ότι ολόκληρη η Μιράντα παραμορφώθηκε λόγω των παλιρροϊκών δυνάμεων που ασκούσε η βαρυτική έλξη του Ουρανού. Ο δορυφόρος κινούνταν κάποτε σε μια άκρως ελλειπτική τροχιά, στην οποία η απόσταση του δορυφόρου από τον μητρικό του πλανήτη διαρκώς αυξομειωνόταν.
Αυτό συνοδευόταν από σχετικά απότομες αυξομειώσεις της έλξης που ασκεί ο Ουρανός στο φεγγάρι του. Λόγω των αυξομειώσεων αυτών, ολόκληρος ο δορυφόρος περιοδικά συμπιεζόταν και μετά τεντωνόταν. Οι εσωτερικές αυτές παλίρροιες απελευθέρωναν τεράστιες ποσότητες θερμότητας λόγω της τριβής ανάμεσα στα πετρώματα. Η θερμότητα πιθανότατα δημιούργησε στρώματα θερμού, ελαφρότερου πάγου μέσα στον παγωμένο μανδύα, τα οποία ανέβηκαν προς την επιφάνεια και παραμόρφωσαν το φλοιό.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η θεωρία της παλιρροϊκής παραμόρφωσης εξηγεί όχι μόνο το σχηματισμό των κορονών, αλλά και τις θέσεις στις οποίες βλέπουμε αυτούς τους σχηματισμούς σήμερα. 
Η Μιράντα κινείται πλέον σε μια πιο κυκλική τροχιά και η παραμόρφωση πιθανότατα έχει σταματήσει. Το φεγγάρι παίρνει το όνομα της κόρης του Πρόσπερου από το έργο Η Τρικυμία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Και οι 27 γνωστοί δορυφόροι του Ουρανού παίρνουν ονόματα από έργα του Σαίξπηρ και του Άγγλου ποιητή του 18ου αιώνα Αλεξάντερ Πόουπ.










Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ:




Θάνατοι, ασθένειες και ανεξήγητα μυστήρια σε έξι ταινίες που χαρακτηρίστηκαν «στοιχειωμένες»
  
Για τους περισσότερους ανθρώπους που δεν είναι ηθοποιοί, το να βρεθούν σε ένα κινηματογραφικό πλατό είναι όνειρο. Το να βλέπει κανείς μπροστά στα μάτια του φανταστικές ιστορίες να παίρνουν σάρκα και οστά είναι το λιγότερο εντυπωσιακό. Τι συμβαίνει όμως αν την ώρα που βρίσκεστε στο πλατό αρχίσουν να συμβαίνουν άσχημα πράγματα; Θα ήσασταν το ίδιο ενθουσιασμένοι, αν αποδεικνυόταν ότι το πλατό είναι καταραμένο;
Όπως φαίνεται οι ταινίες που «μολύνθηκαν» από την καταστροφή είναι πολύ περισσότερες από όσες φαντάζεστε…

SUPERMAN (1978)
Εκτός από τον Christopher Reeves (Superman) ο οποίος είχε ένα φρικτό ατύχημα όταν έπεσε από ένα άλογο με αποτέλεσμα να συνεχίσει τη ζωή του ως τετραπληγικός, η Lois Lane (Margot Kidder) χτυπήθηκε από μία ψυχική ασθένεια μετά τα γυρίσματα με αποτέλεσμα να βρεθεί να γυρίζει άσκοπα στο Λος Άντζελες το 1994.

THE CROW (1994)
Ο ηθοποιός Brandon Lee πέθανε στα γυρίσματα της σειράς όταν η μεταλλική άκρη ενός ψεύτικου όπλου καρφώθηκε πάνω του. Τραγική ειρωνεία, ο πατέρας του, ο πατέρας του είχε πρωταγωνιστήσει σε ένα φιλμ το game of death, το σενάριο του οποίου αφορούσε έναν ηθοποιό που πεθαίνει όταν κάποιος έβαλε αληθινή σφαίρα στο ψεύτικό όπλο του συμπρωταγωνιστή του.

THE EXORCIST (1977)
Εκτός του ότι το σκηνικό πήρε φωτιά, ένας νυχτοφύλακας και ένας ειδικός στα special εφέ σκοτώθηκαν σε δύο διαφορετικά περιστατικά.

ROSEMARY’S BABY (1968)
Ο παραγωγός της ταινίας έλαβε ένα εξοργισμένο mail στο οποίο του έλεγαν ότι θα πεθάνει από μία αρρώστια εξαιτίας της εμπλοκής του στην ταινία. Ένα χρόνο μετά τα γυρίσματα η οικογένεια Manson δολοφόνησε την έγκυο γυναίκα του Roman Polanki.

THE OMEN (1976)
Οι συντελεστές αυτής της ταινίας πέρασαν πολλά. Ο γιος του Gregory Peck αυτοκτόνησε πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Το αεροπλάνο στο οποίο βρισκόταν ο Gregory Peck καθώς και οι δυο σεναριογράφοι χτυπήθηκε από κεραυνό. Ο IRA βομβάρδισε το ξενοδοχείο που διέμεναν κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Επίσης, μία τίγρης σκότωσε μέλος του καστ.

ATUK (UNRELEASED)
Όπως φαίνεται η συγκεκριμένη ταινία δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ καθώς όποιος παίρνει έναν συγκεκριμένο ρόλο στο έργο, πεθαίνει.



Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014




ΑΜΦΙΠΟΛΗ: ΞΕΚΛΕΙΔΩΝΟΥΝ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΠΥΛΗΣ



ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΚΡΥΦΗΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΚΑΙ Η ΠΑΓΙΔΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΜΟ

-             Το μνημείο της Αμφίπολης ίσως κρύβει πολλά ακόμη κτίσματα εκτός από τον τάφο  
-              Κατασκευασμένος για να μείνει απόρθητος ολόκληρος ο τύμβος
-              Αναμένονται ανακοινώσεις για την τέταρτη πύλη και που οδηγεί
-              Ακόμη και οι προσπάθειες με τα πιο σύγχρονα μέσα είναι κάτι παραπάνω από δύσκολες. Το μνημείο κρατάει καλά κρυμμένα τα μυστικά του παρά το γεγονός ότι οι αρχαιολόγοι εδώ και μήνες προχωρούν με τη χρήση της πιο μοντέρνας τεχνολογίας.

Πλέον η ανασκαφή έχει φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο. Αύριο αναμένεται να γίνουν επίσημες ανακοινώσεις σε ό,τι αφορά στην περιβόητη τέταρτη πύλη. Την πύλη που δημιούργησε πολλά ερωτήματα για τον ρόλο της καθώς είναι κάπως πιο αριστερά και σαφώς πιο μικρή από τις άλλες.
Οι ενδείξεις που υπάρχουν με βάση τις δηλώσεις της Γ.Γ. του υπουργείου Πολιτισμού οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μετά τον τρίτο θάλαμο ο τάφος έχει καθοδική πορεία. Μοιάζει να είναι υπόσκαφος από το σημείο αυτό και μετά.
Φαίνεται ότι οι αρχαίοι κατασκευαστές έκαναν τα πάντα για να κρατήσουν μακρυά όσους ήθελαν να βεβηλώσουν τον τάφο αρπάζοντας τα πολύτιμα κτερίσματα των νεκρών.
Το μνημείο φαίνεται ότι εντός του περιβόλου του οποίου η διάμετρος αγγίζει το μισό χιλιόμετρο περιλαμβάνει περισσότερα από ένα κτίσματα. Αυτό έδειξαν οι ειδικές έρευνες που έγιναν από γεωλόγους.
Το ερώτημα είναι εάν η πύλη οδηγεί σε έναν τάφο ή σε έναν διάδρομο που με τη σειρά του οδηγεί σε περισσότερα από ένα κτίσματα τα οποία μοιράζονταν μια κεντρική είσοδο.
Σύμφωνα με τον αείμνηστο Λαζαρίδη ο οποίος έκανε και τις πρώτες ανασκαφές στον χώρο το μυστικό πιθανότατα ξεκλειδώνει και από την κορυφή του τύμβου. Για τον λόγο αυτό άλλωστε εκείνος είχε επιλέξει την κάθετη ανασκαφή σε αντίθεση με τη σημερινή ανασκαφική προσπάθεια.
Κατά τον Λαζαρίδη ίσως το κλειδί του τύμβου ολόκληρου ήταν ο λέων που έστεκε στην κορυφή του. Πιθανότατα από τη βάση του υπήρχε είσοδος στο μνημείο την οποία «φύλασσε» ο λέων αλλά και μια κατασκευαστική παγίδα που πιθανότατα εμπόδιζε όσους δεν γνώριζαν το μυστικό για την είσοδο.
Άλλωστε οι αλλεπάλληλοι τοίχοι και το χώμα στην κύρια είσοδο του μνημείου δείχνουν ότι υπήρξε γιγαντιαίων διαστάσεων προσπάθεια “υπονόμευσης” των προσπαθειών των τυμβωρύχων.
Το ερώτημα είναι όμως γιατί έγινε μια κατασκευή τεραστίων διαστάσεων με έναν επίσης τεραστίων διαστάσεων διάδρομο διακοσμημένο με αγάλματα και ακριβό μάρμαρο χωρίς μάλιστα πόρτες ώστε να είναι επισκέψιμο και στην συνέχεια ολόκληρη αυτή η κατασκευή κυριολεκτικά πακτώθηκε;
Οι έρευνες στην περίβολο δεν έδειξαν μέχρι στιγμής άλλη είσοδο που να οδηγεί σε κάποιο άλλο κτίσμα. Με δεδομένο ότι πιθανότατα ο τάφος δεν είναι το μόνο κατασκεύασμα εντός του περιβόλου, όπως άλλωστε δείχνουν και οι γεωλογικές έρευνες, μπαίνει και το δεύτερο ερώτημα για τον ρόλο που παίζει η λαμπρή είσοδος.
Άλλωστε η ακτίνα του κύκλου που σχηματίζει η περίβολος είναι σχεδόν 80 μέτρα, δεν έχει ανασκαφεί παρά ένα ελάχιστο τμήμα και την ώρα αυτή οι αρχαιολόγοι βρίσκονται μπροστά σε μια πύλη μυστήριο.
Μια πύλη που δείχνει ότι η λαμπρή είσοδος τελειώνει και ξεκινάει το κυρίως μνημείο η ξεκινάει ο χώρος όπου η κατασκευή απ' την αρχή είχε κατασκευαστεί ώστε να μην είναι επισκέψιμη...
Είναι προφανές ότι παρά τα όσα μεγαλειώδη έχουν αποκαλυφθεί στον λόφο Καστά βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή, οι εκπλήξεις που θα ακολουθήσουν είναι μάλλον πολύ περισσότερες.