Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014









ΜΝΗΜΕΣ ΤΟΥ ‘53 ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ


Μεγάλη εμπειρία έχουν οι κάτοικοι του Ιονίου από σεισμούς. Τραγικότερος ο απολογισμός του 1953, όπου εκατοντάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν και χιλιάδες τραυματίστηκαν ή έμειναν άστεγοι. Ζάκυνθος, Κεφαλονιά και Ιθάκη ισοπεδώθηκαν σχεδόν εξ ολοκλήρου...
Οι καταστροφικοί σεισμοί που έπληξαν τα Ιόνια νησιά το 1953, κράτησαν σχεδόν 2 μήνες, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο (οι μικρότεροι μετασεισμοί κράτησαν πάνω από 6 μήνες). Το αποτέλεσμα ήταν να καταστραφούν ολοκληρωτικά η Κεφαλονιά, η Ιθάκη και η Ζάκυνθος. Την καταστροφή στη Ζάκυνθο συμπλήρωσε μια μεγάλη πυρκαγιά.
Ο πρώτος σεισμός έγινε με επίκεντρο την Ιθάκη στις 9 Αυγούστου, ακολουθούν ισχυροί μετασεισμοί για τρεις μέρες που ενεργοποιούν σεισμικά όλη τη δυτική Ελλάδα, ενώ σημειώθηκε ο μεγαλύτερος σεισμός (πάνω από 7 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ) στις 12 Αυγούστου με επίκεντρο τη Κεφαλονιά.
Οι σεισμοί αυτοί είναι οι καταστρεπτικότεροι που έχουν γίνει στην Ελλάδα με πάνω από 470 νεκρούς και αγνοούμενους και 2500 τραυματίες. Αυτή τη δίμηνη σεισμική ακολουθία συμπλήρωσαν δύο σεισμοί τον Οκτώβριο στο Ληξούρι και τον Νοέμβριο στην Ιθάκη, αλλά δεν είχε μείνει τίποτε άλλο όρθιο για να το καταστρέψουν.
Στην Κεφαλονιά μικρότερες ζημιές έπαθε το βόρειο τμήμα του νησιού, η περιοχή της Ερίσου και το Φισκάρδο όπου αρκετά αρχοντικά άντεξαν τη καταστροφική μανία των πάνω από 3000 σεισμών και μετασεισμών που έγιναν μέχρι την άνοιξη της επόμενης χρονιάς και είναι από τα ελάχιστα διατηρητέα παραδοσιακά χτίσματα στο νησί.
Σημαντική ήταν η διεθνής βοήθεια που προσέτρεξε στο νησί από πολλές χώρες. Είτε τους πρώτους μήνες για την παροχή άμεσης βοήθειας, είτε στην προσπάθεια των κατοίκων να ξαναστήσουν τη ζωή τους όλα τα επόμενα χρόνια. Χαρακτηριστική η απουσία του ελληνικού κράτους που δεν μπόρεσε να δημιουργήσει τις συνθήκες για να κρατήσει τους ανθρώπους στο τόπο τους. Έτσι η Κεφαλονιά εξαιτίας της έντονης μετανάστευσης που ακολούθησε τους σεισμούς στερήθηκε σημαντικό -και ίσως το πιο δημιουργικό και δυναμικό- κομμάτι του πληθυσμού της.

ΤΟ ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

968, 22 Δεκεμβρίου. Μεγάλος σεισμός στην Κέρκυρα (6,5 R) γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά.

1469, Άνοιξη, Απρίλιος. Σεισμός μεγέθους 7,2 R με επίκεντρο το Αργοστόλι. Μαρτυρούνται σοβαρές υλικές ζημιές στην Κεφαλονιά, μεταξύ των οποίων και καταστροφή του Κάστρου του Αγ. Γεωργίου αλλά και ανθρώπινα θύματα. Ζημιές και στη Ζάκυνθο και τη Λευκάδα.

1554, 7 Ιουλίου. Σφοδρός σεισμός με επίκεντρο τη Ζάκυνθο πλήττει και την Κεφαλονιά (6,3 R).

1580, Μεγάλος σεισμός στα Ιόνια νησιά (6,8 R) - οι καλλιεργητές της σταφίδας διατάσσονται να συνεισφέρουν τη μισή σοδειά τους υπέρ των σεισμοπλήκτων.

1592, 15 Μαΐου. Μεγάλος σεισμός με επίκεντρο τη Ζάκυνθο (6,6 R) γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά.

1612, 26 Μαΐου. Σεισμός 6,6 R στη Λευκάδα γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά.

1613, 12 Οκτωβρίου. Ισχυρός σεισμός με επίκεντρο τη Λευκάδα, μεγέθους 6,4 R γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά.

1622, Ισχυρός σεισμός 6,6 R με επίκεντρο τη Ζάκυνθο προκαλεί καταστροφές στην Κεφαλονιά.

1625, Ο σεισμός της Λευκάδας (28 Ιουνίου), μεγέθους 6,6 R γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά.

1627, 30 Σεπτεμβρίου. Ισχυρός σεισμός (αναφέρεται από τον Τσιτσέλη, δεν συμπεριλαμβάνεται στους επίσημους καταλόγους).

1630, 22 Ιουλίου. Σεισμός 6,7 R στη Λευκάδα «πολύνεκρος και ζημιωδέστατος», όπως αναφέρει ο Τσιτσέλης, για την Κεφαλονιά.

1633, 5 Νοεμβρίου. Σεισμός 7 R στη Ζάκυνθο, γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά.

1636, 30 Σεπτεμβρίου. Σεισμός μεγέθους 7,1 R χτυπά το Ληξούρι. Καταστρεπτικότατος και φονικός. Κατά τον Χιώτη βυθίστηκε αρχαία πόλη στα ΝΑ της Κεφαλονιάς. Οι μετασεισμοί διήρκεσαν έως το 1637. Ζημιές στο Κάστρο του Αγίου Γεωργίου, θύματα περίπου 525, τραυματίες περίπου 1500. Δέντρα από τον Αίνο ξεριζώθηκαν, ενώ ακολούθησαν αρρώστιες και φτώχεια από την καταστροφή των σιτηρών.

1638, 27 Μαρτίου. Σφοδρός σεισμός στην Καλαβρία προκαλεί καταστροφές σε Ζάκυνθο, Κεφαλονιά, Κύθηρα, Κρήτη.

1658, 24 Αυγούστου. Σεισμός μεγέθους 6,8 R. (Ο Τσιτσέλης αναφέρει ως ημερομηνία την 1/8.) Ερειπώνεται η Μονή Γερειά. 320 νεκροί, αναφέρονται καταβυθίσεις τοποθεσιών και καταρρεύσεις τουλάχιστον 500 οικιών.

1660, Ο Τσιτσέλης αναφέρει «σεισμό ζημιωδέστατο». Πιθανόν να ταυτίζεται με εκείνον του 1661.

1661, Ισχυρός σεισμός στην Κεφαλονιά.

1662, 16 Μαρτίου. Σεισμός 6,2 R στη Ζάκυνθο, αισθητός στην Κεφαλονιά.

1664, Σεισμός 6,6 R στη Ζάκυνθο, αισθητός στην Κεφαλονιά.

1667, 6 Απριλίου. Μεγάλος σεισμός στην Ιταλία προκαλεί καταστροφές στην Κεφαλονιά.

1668, Σεισμός 6,0 R στην Κεφαλονιά. «Επί 8 ημέρας εσείετο η γη».

1693, 9 Ιανουαρίου. Μεγάλος σεισμός - αναφέρεται μόνο από τον Τσιτσέλη.

1704, 22 Νοεμβρίου. Ο σεισμός της Λευκάδας (6,6 R) γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά. (Ο Τσιτσέλης αναφέρει 11-12 Νοεμβρίου).

1714, 28 Αυγούστου. Σεισμός 6,4 R με επίκεντρο την Κεφαλονιά. 280 σπίτια κατέρρευσαν, ενώ από ρωγμές στο έδαφος ανέβλυζε «θερμόν ύδωρ» (Τσιτσέλης).

1723, 18 Φεβρουαρίου. Ο Τσιτσέλης αναφέρει (παραπέμποντας σε ημερολόγιο του Ληξουριώτη παπα-Κονταρίνη) παλιρροϊκό κύμα και μετασεισμική ακολουθία που διαρκεί ως το Μάιο. Μάλλον πρόκειται για το σεισμό της Λευκάδας (22/2, μέγεθος 6,7 R). Σοβαρές ζημιές και ανθρώπινα θύματα κυρίως στην Έρισο, την Παλική και το Αργοστόλι.

1729, 2 Φεβρουαρίου. Ο Τσιτσέλης μνημονεύει ισχυρό σεισμό, στη διάρκεια της νύχτας. Στις 9 Ιουλίου, ο σεισμός της Ζακύνθου (6,4 R) χτυπά και την Κεφαλονιά, ενώ ακολουθεί «πείνα» στο νησί.

1732, Νοέμβριος. Ο καταστρεπτικός σεισμός της Κέρκυρας (6,5 R) γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά.

1736. Σεισμός 6,2 R στην Κεφαλονιά προκαλεί ζημιές. Αναφέρονται σημαντικές ζημιές στο νότο της Κεφαλονιάς, όπου από φρέατα αναδυόταν οσμή θείου.

1741, 23 Ιουνίου. Σεισμός 6 ¾ R με επίκεντρο τη Λευκάδα και σοβαρές καταστροφές. Η μετασεισμική ακολουθία διαρκεί 6 μήνες.

1742, 25 Φεβρουαρίου. Σεισμός 6,4 R με επίκεντρο τη Ζάκυνθο γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά. Δεν υπάρχει μαρτυρία για ζημιές πέρα από το νησί της Ζακύνθου.

1743, 20 Φεβρουαρίου. Σεισμός 7,0 R χτυπάει το Ιόνιο. «Εβάσταξε τρεις πιστεύους», αναφέρει μαρτυρία της εποχής. «Κατά τα βόρεια διερράγησαν τείχη». Μεγάλες καταστροφές προκλήθηκαν στην Κεφαλονιά και σε όλη τη Δυτική Ελλάδα.

1752, Ιούνιος. Ο σεισμός της Ζακύνθου (6,8 R), που αναφέρεται και ως σεισμός της Κεφαλονιάς (Χιώτης) «διέτρεξεν όλην την βόρειον γραμμήν μέχρις Αδριανουπόλεως».

1759, 14 Ιουνίου. Σεισμοί (ο μεγαλύτερος 6,3 R) χτυπούν την Κεφαλονιά, διαρκώντας τρεις ημέρες. Οι μεγαλύτερες καταστροφές εντοπίζονται στην Παλική, όπου κατέρρευσαν τα περισσότερα σπίτια, ενώ μαρτυρούνται και ανθρώπινα θύματα. Ο δείκτης έντασης του σεισμού (Χ στην 12βαθμη κλίμακα) δείχνει το μέγεθος της καταστροφής.

1766, 24 Ιουλίου. Σεισμός 7,0 R με επίκεντρο την Κεφαλονιά. «Σφοδρότατος και φονικότατος», διήρκεσε 3 λεπτά και προκάλεσε το θάνατο περίπου 20 ατόμων, και μεγάλες καταστροφές, ιδίως στην Παλική και την Έρισο, αλλά και το Αργοστόλι μέχρι τη Ζάκυνθο. Ακολούθησαν σφοδροί.  «Ο θεός να μη το ματαδώση να ίδωμεν τέτοιο καστίγο», αναφέρεται σε μαρτυρία.

1767, 22 Ιουλίου. Σεισμός 7,2 R χτυπά το Ληξούρι. Από τους καταστροφικότερους που χτύπησαν ποτέ την Κεφαλονιά (ένταση Χ). Αναφέρονται 50 νεκροί στο Ληξούρι και 253 στις γύρω περιοχές, μόλυνση των υδάτων, καταστροφή όλων σχεδόν των εκκλησιών, και μετασεισμική ακολουθία 40 ημερών.

1769, 12 Οκτωβρίου. Καταστροφικός σεισμός στη Λευκάδα (6,8 R).

1783, 23 Μαρτίου. Καταστροφικός σεισμός 7,0 R με επίκεντρο τη Λευκάδα, προκάλεσε ζημιές και στην Κεφαλονιά. «Αν ήθελε κρατήση ένα μομέντο ακόμα, δεν έμενε τίποτε». Αισθητός σε Ζάκυνθο, Σικελία, Πάδοβα και Βενετία.

1785, 9 και 10 Φεβρουαρίου. Οι ισχυροί σεισμοί της Πάτρας (6,0 και 6,5 R) γίνονται αισθητοί στην Κεφαλονιά.

1791, 2 Νοεμβρίου. Ισχυρός σεισμός 6,8 με επίκεντρο τη Ζάκυνθο προκαλεί μεγάλες καταστροφές στο νησί (ένταση Χ).

1811, 15 Ιουνίου. Ισχυρός σεισμός 6,8 R με επίκεντρο τη Ζάκυνθο.
 
1815, Σεισμός 6,3 R με επίκεντρο τη Λευκάδα προκαλεί μεγάλες ζημιές στο νησί.

1818. Ο Τσιτσέλης αναφέρει συνεχείς επί διετία σεισμούς, αισθητούς στην Κεφαλονιά που δεν έχουν συμπεριληφθεί στον γενικό κατάλογο (εκτός από τους 2 σεισμούς του 1820 σε Ζάκυνθο και Λευκάδα).

1820, 21 Φεβρουαρίου. Σεισμός 6,4 R με επίκεντρο τη Λευκάδα προκαλεί μεγάλες ζημιές στο νησί. Στις 29 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, μεγάλος σεισμός 6,9 R με επίκεντρο τη Ζάκυνθο προκαλεί σοβαρές καταστροφές στο νησί.

1822, Ο Τσιτσέλης αναφέρει ότι συνέβησαν τη χρονιά αυτή σεισμοί που προκάλεσαν ζημιές στην Κεφαλονιά.

1825, 19 Ιανουαρίου. Καταστροφικός σεισμός (ένταση Χ) στη Λευκάδα, μεγέθους 6,5 R προξενεί μεγάλες καταστροφές στο νησί.

1833. Αναφέρονται από τον Τσιτσέλη και τον Παρτς ισχυρές σεισμικές δονήσεις που προκάλεσαν σοβαρές καταστροφές ιδίως στο Ληξούρι.

1834, 5 Ιουλίου. Σεισμός 6 R με σοβαρές υλικές ζημιές στην Κεφαλονιά.

1839, 24 Μαΐου. Ο Τσιτσέλης κάνει λόγο για «ζημιωδέστατον σεισμόν» στην Κεφαλονιά με σεισμική ακολουθία διάρκειας ενός μηνός.

1840, 30 Οκτωβρίου. Ο σεισμός «του Αγίου Λουκά» στη Ζάκυνθο (6,5 R) γίνεται αισθητός και στην Κεφαλονιά.

1862, 14 Μαρτίου. Σεισμός 6,6 R χτυπά το Αργοστόλι προκαλώντας σοβαρές υλικές ζημιές.

1867, 4 Φεβρουαρίου. Σεισμός 7,4 R χτυπά την Παλική. «Ο καταστρεπτικώτατος» της νήσου» σύμφωνα με τον Τσιτσέλη, που περιγράφει αναλυτικά την καταστροφή που ο ίδιος έζησε. 3000 σπίτια καταστράφηκαν, 35 νεκροί στο Ληξούρι, 63 στα Δαμουλιανάτα-Ρίφι, 41 στην Αγία Θέκλη και 19 στα Κουβαλάτα. Σχεδόν ολοκληρωτική η καταστροφή στην Παλική, αλλά και σημαντικές ζημιές σε Πύλαρο, Θηνιά, Έρισο και Λειβαθώ. Λιγότερες οι ζημιές στο Αργοστόλι. Ο σεισμός προκάλεσε μεταναστευτικό ρεύμα, ενώ μεγάλη εκστρατεία υπέρ των σεισμοπλήκτων πραγματοποιήθηκε από το Ελληνικό Βασίλειο και Κεφαλλήνες της διασποράς.

1869, 28 Δεκεμβρίου. Καταστροφικός σεισμός 6,4 R χτυπά τη Λευκάδα.

1873, 25 Οκτωβρίου. Ισχυρός σεισμός 6,6 R με επίκεντρο τη Ζάκυνθο.

1874, Φεβρουάριος. Ο Τσιτσέλης μιλά για αναφορά (από τον Galli) σε καταστρεπτικό σεισμό τον οποίo ο ίδιος δεν γνωρίζει, ούτε υπάρχει στους καταλόγους σεισμών.

1886, 27 Αυγούστου. Καταστρεπτικός σεισμός στην Πελοπόννησο (Φιλιατρά, μέγεθος 7,5 R) γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά.

1893, 31 Ιανουαρίου. Σεισμός 6,3 R με επίκεντρο τη Ζάκυνθο.

1900, Φεβρουάριος. Ο Τσιτσέλης αναφέρει ότι πολλοί σεισμοί έγιναν αισθητοί στο νησί καθ’ όλη τη διάρκεια του μήνα.

1902, 5 Νοεμβρίου. Σεισμός 5,5 R με επίκεντρο το Ληξούρι. Υλικές ζημιές.

1903, Απρίλιος. Ο Τσιτσέλης μαρτυρεί σεισμική αλληλουχία που διήρκεσε πολλές ημέρες.

1905, 3 Ιουνίου. Σεισμός 5,5 R στο Ληξούρι. Υλικές ζημιές.

1908, 29-31 Ιουλίου. Ο Τσιτσέλης κάνει λόγο για «σεισμούς περιστροφικούς και μετά βοών, αλλ’ ασθενείς».

1910, 13 Οκτωβρίου. Ο Τσιτσέλης μαρτυρεί δύο ισχυρές σεισμικές δονήσεις στην Κεφαλονιά.

1912, 24 Ιανουαρίου. Καταστροφικός σεισμός 6,8 R στον Ασπρογέρακα (ΝΑ Κεφαλονιά). Μεγάλες καταστροφές στην περιοχή Ελειού-Πρόννων, όπου κατερειπώθηκαν οι περισσότεροι οικισμοί. Ακολούθησαν σεισμοί με επίκεντρο το Αργοστόλι στις 25, 26/1 και 10/2 (5,9, 5,4 και 5,1 R αντίστοιχα). Μεγάλη κινητοποίηση από όλη την Ελλάδα και Ευρώπη υπέρ των σεισμοπαθών.

1914, 16 Μαΐου: Σεισμός 5,1 R με επίκεντρο την Ιθάκη. Ελάχιστες ζημιές. 27 Νοεμβρίου: Ισχυρός σεισμός 6,3 με επίκεντρο τη Λευκάδα. Σοβαρές υλικές ζημιές.

1915, 27 Ιανουαρίου: Ισχυρός και καταστροφικός σεισμός στην Εξωγή της Ιθάκης (6,6 R). Στις 16/5 ισχυρός σεισμός 5,6 R στο Αργοστόλι, με ελάχιστες ζημιές. Στις 7/8 ισχυρός σεισμός και πάλι στην Ιθάκη με σοβαρές υλικές ζημιές (6,7 R). Την ίδια μέρα, σεισμός και στο Αργοστόλι (5,1 R). Στις 10/8, τρεις ακόμη ισχυροί σεισμοί στην Ιθάκη (5,7, 6,1 και 5,0 R). Η Ιθάκη θα χτυπηθεί άλλες τρεις φορές μέσα σε δύο μέρες (11, 12/8) από σεισμούς 6,4, 5,8 και 5,0 R.

1916, 9 Οκτωβρίου. Σεισμός 5,0 R στο Αργοστόλι με μικρές ζημιές.

1918, 28 Μαρτίου. Σεισμός 5,0 R στο Αργοστόλι με μικρές ζημιές.

1923, 20 Μαΐου. Σεισμός 5,3 R χτυπά το Αργοστόλι. Υλικές ζημιές.

1932, 9 Μαρτίου. Ισχυρός σεισμός 5,6 R προκαλεί υλικές ζημιές στο Ληξούρι.

1933, 22 Μαρτίου. Ισχυρός σεισμός 5,2 R στο Αργοστόλι. Μικρές ζημιές.

1939, 20 Σεπτεμβρίου. Σεισμός 6,3 R, νοτιοδυτικά της Κεφαλονιάς.

1940, 2 Ιανουαρίου. Σεισμός 5,2 R στο Λιβάδι της Κεφαλονιάς.

1943. Χρονιά με πολλούς σεισμούς στην Κεφαλονιά (επίκεντρο στη θάλασσα): Στις 17/1, 5,6 R βόρεια του νησιού. Στις 14/2, σεισμοί 5,8 και 5,0 R, νοτιοδυτικά του νησιού. Στις 22/5, 5,6 R νοτιοανατολικά του νησιού, όπου και στις 14/6 (5,1 R).

1946, 21 Νοεμβρίου. Σεισμός στην Ιθάκη (5,4 R) με μικρές υλικές ζημιές.

1948, 22 Απριλίου. Καταστροφικός σεισμός στη Βασιλική της Λευκάδας (6,5) γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά. Και δεύτερος σεισμός την ίδια χρονιά, στους Τσουκαλάδες της Λευκάδας (6,4 R), εξίσου καταστροφικός.

1949, 4 Φεβρουαρίου. Σεισμός 5,0 R νοτιοανατολικά της Κεφαλονιάς.

1951, 20 Δεκεμβρίου. Σεισμός 5,3 στην Αγία Θέκλη της Κεφαλονιάς, με μικρές ζημιές.

1952. Δύο ισχυροί σεισμοί στο Αργοστόλι, (5,4 R στις 9/3 και 5,1 R στις 5/10).

1953. Η χρονιά της μεγάλης καταστροφής. Την Κυριακή, 9 Αυγούστου γίνεται ο πρώτος μεγάλος σεισμός με επίκεντρο τον Σταυρό Ιθάκης (6,4 R). Ο δεύτερος, (6,8 R) στις 11 Αυγούστου με δέκα μετασεισμούς την ίδια μέρα (οι δύο μεγάλύτεροι 5,3 και 5,1 R). Στις 12 Αυγούστου το πρωί, ημέρα Τετάρτη, ένας ισχυρός σεισμός 5,2 R είναι απλώς το προμήνυμα για την καταστροφή που θα ακολουθήσει (ώρα 09:23:52, Greenwich). Ο σεισμός των 7,2 R είναι ο καταστροφικότερος στην Ιστορία της Κεφαλονιάς (η έντασή του έχει προσδιοριστεί ως X+) και ένας από τους καταστροφικότερους στη σεισμική ιστορία της Ελλάδας. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ίδια μέρα καταγράφηκαν ισχυροί σεισμοί και σε άλλες περιοχές της Δυτικής Ελλάδας (Πύργος, Αμαλιάδα, Πάτρα, μεγέθους 6,3 R, Καλάβρυτα, Αγρίνιο). Η Κεφαλονιά, η Ιθάκη και η Ζάκυνθος (που είχαν ήδη υποστεί σοβαρές ζημιές από τους σεισμούς της 9 και 11/8) ισοπεδώθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά: 27.658 από τις 33.300 οικοδομές κατέρρευσαν -μόνο 467 σώθηκαν (κυρίως στη Βόρεια Κεφαλονιά- περιοχή Ερίσου), ενώ όλες οι υπόλοιπες υπέστησαν σοβαρές ή ελαφρύτερες βλάβες. Ο συνολικός αριθμός των νεκρών ανήλθε σε 455, των αγνοουμένων σε 21 και των τραυματιών σε 2.412. Ακολούθησε μεγάλος αριθμός πολύ συχνών μετασεισμών που διήρκεσαν μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου, πολλοί από τους οποίους είχαν μέγεθος μεγαλύτερο των 5,0 R. Στις 16/10 σεισμός 5,2 χτυπά το Ληξούρι, ενώ στις 20/11 σεισμός 5,1 R σημειώνεται με επίκεντρο την Ιθάκη. Όμως άλλες καταστροφές, όπως σημείωσε αθηναϊκή εφημερίδα, δεν πρόκειται να γίνουν, αφού τίποτα δεν είχε μείνει όρθιο...

1954, 8 Μαρτίου. Σεισμός 5,3 με επίκεντρο το Αργοστόλι.

1962, 17 Απριλίου. Σεισμός 5,3 με επίκεντρο τη Σάμη. Είχε προηγηθεί, στις 10/4 ισχυρή σεισμική δόνηση 6,3 στις Βολίμες της Ζακύνθου.

1969, 7 Ιουνίου. Σεισμός 5,0 με επίκεντρο τα Βαλσαμάτα (περιοχή Αγίου Γερασίμου).

1970, 1 Σεπτεμβρίου. Νέος ισχυρός σεισμός 5,0 R με επίκεντρο τα Βαλσαμάτα. Η περιοχή έχει δώσει ένα πλήθος δονήσεων μεταξύ 4,0 και 5,0 R τις τελευταίες δεκαετίες, χωρίς αξιοσημείωτες υλικές ζημιές.

1972, 17 Σεπτεμβρίου. Σεισμός 6,3 R με επίκεντρο την Παλική (Χαβριάτα, Κουβαλάτα, Δαμουλιανάτα). Υλικές ζημιές. Στις 30/10 ισχυρός σεισμός στο Νιοχώρι Ερίσου (5,4 R).

1974, 14 Δεκεμβρίου. Σεισμός 5,4 R στη Σάμη. Μικρές ζημιές.

1976, 11 Μαΐου. Ισχυρός σεισμός 6,5 R στη Ζάκυνθο, γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά.

1983, 17 Ιανουαρίου. Μεγάλος σεισμός 7,0 R στην Κεφαλονιά (ο μεγαλύτερος μετά το 1953). Ελάχιστες υλικές ζημιές σημειώνονται στο νησί. Μεγάλη μετασεισμική ακολουθία στην περιοχή. Στις 19/1, νέος σεισμός 5,8 R στην περιοχή της Παλικής (Αγία Θέκλη), όπου και τρίτος ισχυρός σεισμός (6,2 R) στις 23/3. Από 17/1 μέχρι 14/5 σημειώνονται στην περιοχή άλλοι 10 σεισμοί μεγέθους πάνω από 5,0 R.

1987, 27 Φεβρουαρίου. Σεισμός 5,7 R στην Κεφαλονιά, χωρίς υλικές ζημιές.

1988. Στις 18 και 22 Μαΐου και 6 Ιουνίου, 3 ισχυροί σεισμοί 5,3, 5,4 και 5,0 R αντίστοιχα στην Κεφαλονιά. Στις 16/10, σεισμός 6,0 R στη θαλάσσια περιοχή δυτικά της Κυλλήνης γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά. Όλοι χωρίς υλικές ζημιές.

1989, 24 Αυγούστου. Σεισμός στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ Κεφαλονιάς και Ζακύνθου μεγέθους 5,2 R.

1992, 23 Ιανουαρίου. Δύο ισχυροί σεισμοί στην Κεφαλονιά (5,6 και 5,1 R), χωρίς υλικές ζημιές.

1997, 18 Νοεμβρίου. Ισχυρός σεισμός 6,6 R στο θαλάσσιο χώρο νοτιοδυτικά της Ζακύνθου γίνεται αισθητός σε Ζάκυνθο και Κεφαλονιά.

2003, 14 Αυγούστου. Ο σεισμός της Λευκάδας (6,3 R) που προκάλεσε σοβαρές υλικές ζημιές στο νησί γίνεται αισθητός ιδίως στο βόρειο τμήμα της Κεφαλονιάς. Μικρές υλικές ζημιές σε παλιά σπίτια.

2006, 11 και 12 Απριλίου. Τέσσερις ισχυροί σεισμοί με μεγέθη από 5,2 έως 5,9 πλήττουν τη Ζάκυνθο, με αρκετές υλικές ζημιές γίνονται αισθητοί και στην Κεφαλονιά, με μικρές υλικές ζημιές.

2007, 25 Μαρτίου. Ισχυρός σεισμός μεγέθους 5,9 (κατ’ άλλες μετρήσεις 5,7) με επίκεντρο τη θαλάσσια περιοχή βορειοδυτικά της Κεφαλονιάς προκαλεί αρκετές υλικές ζημιές στο βορειοδυτικό κυρίως τμήμα του νησιού.

2008, 8 Ιουνίου. Ο ισχυρότατος και φονικός (2 νεκροί) σεισμός μεγέθους 6,9 στην Ανδραβίδα Ηλείας με πολλές υλικές ζημιές στην περιοχή, γίνεται αισθητός στην Κεφαλονιά.

2008, 30 Ιουλίου. Μετά από όργιο φημών στα Μ.Μ.Ε. σχετικά με επικείμενο μεγάλο σεισμό στην Κεφαλονιά στα τέλη του Ιουλίου, ο σεισμός έγινε μεν στις 30 Ιουλίου, με επίκεντρο νοτιοδυτικά της Κεφαλονιάς και μέγεθος 5,5, χωρίς να προκληθούν υλικές ζημιές. Το σασπένς ενισχύθηκε από τον μετασεισμό μεγέθους 4,5 που σημειώθηκε λίγα λεπτά μετά Οι Κεφαλονίτες θύμωσαν με τις καταστροφολογικές φήμες, αλλά το διασκέδασαν κιόλας...
 




ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ, ΠΟΥ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΕ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ, ΧΛΕΥΑΣΕ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΗ ΠΟΡΝΗ;


Ο Διογένης ο Κυνικός είναι ένας απ’ τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της αρχαίας Ελλάδας, αλλά ελάχιστα στοιχεία για τη ζωή του είναι γνωστά. Ο Διογένης γεννήθηκε το 412 π.Χ. στην ιωνική πόλη Σινώπη. Ο πατέρας του, Ικεσίας, ήταν κατασκευαστής νομισμάτων και ο Διογένης έμαθε την τέχνη δίπλα του. Κάποια στιγμή, τον συνέλαβαν για την παραχάραξη νομισμάτων και τον εξόρισαν. Τότε, ο Διογένης έφυγε για την Αθήνα, το πολιτισμικό κέντρο της περιόδου. Τον συνόδευε ο δούλος του, Μάνης, που τον εγκατέλειψε λίγο καιρό μετά την άφιξή τους στην πόλη.
Ο Διογένης δεν σκοτίστηκε καθόλου με τη φυγή του συντρόφου του. Λέγεται πως σχολίασε ότι, αν μπορεί να ζήσει ο Μάνης χωρίς τον Διογένη, γιατί όχι κι ο Διογένης χωρίς τον Μάνη; Ένα τέτοιο σχόλιο θα άρμοζε απόλυτα στον φιλόσοφο, που κήρυττε ότι η μεγαλύτερη αξία του ανθρώπου είναι η αυτάρκεια και κορόιδευε τους «κυρίους», που δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα χωρίς τους δούλους τους.

Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Στην Αθήνα προσέγγισε τον Αντισθένη, τον μαθητή του Σωκράτη, που φημιζόταν για τον ασκητικό βίο του και τις ανορθόδοξες, κυνικές απόψεις του. Ο Αντισθένης έδιωχνε συνέχεια τον Διογένη από κοντά του, μέχρι που κάποια στιγμή τον χτύπησε και με ένα ραβδί. Τότε ο Διογένης του απάντησε: «Χτύπα, γιατί δε θα βρεις ξύλο τόσο σκληρό, ώστε να με κρατήσει μακριά σου, όσο πιστεύω ότι έχεις κάτι να πεις».
Ο Διογένης δε σταμάτησε ούτε στιγμή να υποστηρίζει, ότι ο Αντισθένης ήταν ο πραγματικός διάδοχος του Σωκράτη κι όχι ο Πλάτωνας, τον οποίο κορόιδευε συχνά. Όταν ο Πλάτωνας όρισε τον άνθρωπο ως ένα «ζώον με δύο πόδια και χωρίς φτερά», ο Διογένης μάδησε ένα κόκορα και του τον παρουσίασε, λέγοντας: «Ορίστε! Σου έφερα έναν άνθρωπο». Τότε, προστέθηκε στον ορισμό του ανθρώπου άλλη μία ιδιότητα: «με πλατιά νύχια».
Λέγεται πως ο Διογένης είχε απαρνηθεί κάθε πολυτέλεια και ζούσε μέσα σε ένα πιθάρι, με κουρελιασμένα ρούχα. Με αυτό τον τρόπο ήθελε να δείξει, ότι οι χαρές της ζωής είναι αυτές που προσφέρει η φύση κι ότι όλες οι άλλες ανάγκες του ανθρώπου είναι τεχνητές. Κυκλοφορούσε στην πόλη κουβαλώντας ένα φανάρι, ακόμα και τη μέρα. Έλεγε ότι έψαχνε να βρει ένα τίμιο άνθρωπο, άλλα έβρισκε μόνο κατεργάρηδες και αχρείους. Συμμετείχε σε σεξουαλικές πράξεις σε δημόσιους χώρους, «έκανε την ανάγκη» του μπροστά στον κόσμο και φρόντιζε να ισοπεδώνει τους «καθωσπρεπισμούς» του κόσμου, όποτε του δινόταν η ευκαιρία.
Όταν τον ρώτησαν τι θέλει να κάνουν το σώμα του αφού πεθάνει, απάντησε ότι ήθελε να τον αφήσουν να τον φάνε τα άγρια θηρία. Έκπληκτοι, οι παρευρισκόμενοι αναρωτήθηκαν αν τον ένοιαζε που θα είχε ένα τόσο άδοξο τέλος. «Καθόλου», τους απάντησε, «Αρκεί να έχω ένα ξύλο για να διώχνω τα θηρία». «Πώς θα τα διώχνεις, αφού θα είσαι νεκρός», ρώτησαν εκείνοι. «Αν είμαι νεκρός, γιατί να με νοιάζει τι θα συμβεί στο σώμα μου», ήταν η αποστομωτική απάντηση του φιλοσόφου.
Εξίσου ανατρεπτική ήταν και η απάντηση του στην ερώτηση για την καταγωγή του. «Είμαι πολίτης του κόσμου», είχε πει. Την εποχή που το πιο σημαντικό γνώρισμα του ανθρώπου ήταν η πατρίδα και οι πρόγονοί του, ο Διογένης έλεγε περήφανα ότι δεν ανήκε πουθενά, ότι ήταν ένας «κοσμοπολίτης».

Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ

Ο φιλόσοφος ταξίδευε στην Αίγινα, όταν στο πλοίο επιτέθηκαν πειρατές. Τον πήραν αιχμάλωτο και τον πήγαν σε σκλαβοπάζαρο στην Κόρινθο. Ο δουλέμπορος τον ρώτησε τι δουλειά ξέρει να κάνει, για να ενημερώσει τους αγοραστές. Ο Διογένης απάντησε: «ανθρώπων άρχειν». Ήταν ένα λογοπαίγνιο, που θα μπορούσε να σημαίνει είτε «διοικώ τους ανθρώπους» είτε «διδάσκω στους ανθρώπους αρχές». Η ευφυΐα του δούλου εντυπωσίασε τόσο ένα απ’ τους πελάτες, τον Ξενιάδη, που τον αγόρασε αμέσως και τον έκανε δάσκαλο των παιδιών του.
Όσο ο Διογένης ήταν στην Κόρινθο, θέλησε να τον γνωρίσει ο Μέγας Αλέξανδρος. Όταν συναντήθηκαν, ο βασιλιάς της Μακεδονίας τον ρώτησε ποια χάρη ήθελε να του κάνει. Ο φιλόσοφος απάντησε: «Αποσκότισόν με». Ως συνήθως, η απάντηση του Διογένη είχε διττή ερμηνεία. Μπορεί να ζητούσε απ’ τον Αλέξανδρο να τον βγάλει απ’ το σκοτάδι της άγνοιας, αλλά μπορεί να του ζητούσε να κάνει στην άκρη, γιατί του έκρυβε τον ήλιο.
Τότε, ο βασιλιάς που αναμφισβήτητα είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του έκανε ένα ιδιαίτερα κολακευτικό σχόλιο για τον κυνικό φιλόσοφο λέγοντας, ότι αν δεν ήταν ο Αλέξανδρος, θα ήθελε να ήταν ο Διογένης.
Σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο, ο Μέγας Αλέξανδρος και ο φιλόσοφος πέθαναν την ίδια μέρα το 323 π.Χ. Ο Αλέξανδρος ήταν 33 ετών, ενώ ο Διογένης 90.

ΔΙΟΓΕΝΗΣ Ο ΣΚΥΛΟΣ

Το όνομα των «κυνικών» φιλοσόφων προέρχεται από τη λέξη «κύων», δηλαδή σκύλος. Ο Διογένης θαύμαζε τους σκύλους για την απλότητα τους. Οι σκύλοι δεν είχαν ανάγκη πολυτέλειας, αλλά αρκούνταν με τα λίγα και μπορούσαν να ξεχωρίσουν τους αληθινούς απ’ τους ψεύτικους φίλους.
Συνήθιζαν, μάλιστα, να λένε ότι «διαφέρουμε από τους άλλους σκύλους, διότι εμείς δεν δαγκώνουμε τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους διορθώσουμε». Ο Διογένης ο Λαέρτιος, ο ιστορικός του 3ου αιώνα  μ.Χ., που έγραψε το «Βίοι Φιλοσόφων», αναφέρει πολλά ανέκδοτα απ’ τη ζωή του Διογένη και παραθέτει λίστα με τα έργα του. Τίποτα, όμως, δεν έχει σωθεί.
Οι ιστορίες για τη ζωή του κυνικού φιλοσόφου μπορεί να μην είναι ακριβείς, αλλά σίγουρα περιγράφουν ένα ξεχωριστό και ιδιοφυές μυαλό. Εκπληκτικός ήταν και ο τρόπος που αντιμετώπισε τη Λαΐδα, την  διάσημη πόρνη της Κορίνθου, που προσπάθησε να τον ειρωνευτεί, αλλά τελικά πλάγιασε μαζί του χωρίς να πληρωθεί.
 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ Η ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑ;


Έντονη ανησυχία έχει προκληθεί στους γονείς εξαιτίας των κρουσμάτων μηνιγγίτιδας που εκδηλώθηκαν πρόσφατα φέρνοντας και πάλι στην επιφάνεια το θέμα της αντιμετώπισης και των συνεπειών της νόσου.
Τι είναι η μηνιγγίτιδα; Πως μεταδίδεται αλλά και με ποιο τρόπο προφυλάσσεται; Χρειάζεται απολύμανση στους χώρους όπου εμφανίστηκαν κάποια κρούσματα; Απαντήσεις σε αυτά και σε άλλα ερωτήματα δίνει το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων ( ΚΕΕΛΠΝΟ)

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑ; 

Πρόκειται για φλεγμονή των μεμβρανών που καλύπτουν το εγκεφαλικό στέλεχος και το νωτιαίο μυελό. Αυτές οι προστατευτικές μεμβράνες ονομάζονται μήνιγγες.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΗΨΑΙΜΙΑ;  

Πρόκειται για λοίμωξη του αίματος η οποία προκαλείται από κάποια είδη μικροβίων τα οποία μπορούν να προκαλέσουν και μηνιγγίτιδα. Τα μικρόβια εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος, πολλαπλασιάζονται και ακολούθως απελευθερώνουν τοξίνες. Αυτές οι τοξίνες είναι υπεύθυνες για τις βλάβες που προκαλούνται σε διάφορα όργανα του σώματος. Το χαρακτηριστικό αιμορραγικό εξάνθημα το οποίο εμφανίζεται σε κάποιους τύπους μηνιγγίτιδας είναι αποτέλεσμα σηψαιμίας.

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΗ ΝΟΣΟ; 

Η μηνιγγίτιδα προκαλείται από διάφορους αιτιολογικούς παράγοντες, συνήθως βακτήρια και ιούς.
Η ιογενής μηνιγγίτιδα είναι πολύ συχνή, αλλά σπάνια θανατηφόρα. Παρουσιάζει ήπια συμπτωματολογία και δεν αντιμετωπίζεται με αντιμικροβιακή αγωγή.
Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι πιο σπάνια, συγκριτικά με την ιογενή, αλλά πιο επικίνδυνη έως και θανατηφόρα, σε κάποιες μορφές της. Συχνά αίτια τα οποία προκαλούν βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι ο μηνιγγιτιδόκοκκος, ο πνευμονιόκοκκος, ο αιμόφιλος ινφλουέντζας τύπου b, ο στρεπτόκοκκος, το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης κ.α.

ΠΩΣ ΜΕΤΑΔΙΔΕΤΑΙ;

Ανάλογα με το αίτιο. Ο μηνιγγιτιδόκοκκος είναι ένα μικρόβιο το οποίο υπάρχει φυσιολογικά στον φάρυγγα και μεταδίδεται με τον βήχα, το πτέρνισμα και την άμεση παρατεταμένη επαφή. Ο μηνιγγιτιδόκοκκος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος και δεν επιβιώνει στο περιβάλλον. Το ποσοστό των ασυμπτωματικών φορέων ανέρχεται στο 10% του πληθυσμού.
Ο εντεροϊός, ο πιο συχνός αιτιολογικός παράγοντας, της ιογενούς μηνιγγίτιδας, μεταδίδονται από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω της κοπρανοστοματικής οδού. Ο εντεροιός μπορεί να μεταδοθεί και μέσω των αναπνευστικών εκκρίσεων (σάλιο, πτύλεα ή ρινικές εκκρίσεις) του μολυσμένου ατόμου. Άλλοι ιοί, οι οποίοι μπορούν να προκαλέσουν μηνιγγίτιδα όπως ο ιός της παρωτίτιδας και της ανεμευλογιάς, μεταδίδονται επίσης με άμεση ή έμμεση επαφή με τις εκκρίσεις του πάσχοντα.

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΒΛΗΘΕΙ ΑΠΟ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ;  

Όλοι έχουν μια μικρή πιθανότητα να προσβληθούν όμως υπάρχουν συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων οι οποίες θεωρούνται αυξημένου κινδύνου. Όσον αφορά στον μηνιγγιτιδόκοκκο στις ομάδες αυξημένου κινδύνου περιλαμβάνονται οι επαφές του οικογενειακού περιβάλλοντος του κρούσματος, στρατιωτικοί, πρωτοετείς φοιτητές που μένουν σε κοιτώνες, μικροβιολόγοι οι οποίοι επεξεργάζονται δείγματα μηνιγγιτιδόκοκκου, άτομα τα οποία πρόκειται να ταξιδέψουν σε περιοχή όπου ενδημεί η μηνιγγιτιδοκοκκική νόσος, σπληνεκτομηθέντες και άτομα με έλλειψη συμπληρώματος.
Όσον αφορά στις λοιπές βακτηριακές μηνιγγίτιδες, παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο νόσησης είναι η ηλικία, οι συνθήκες συγχρωτισμού (φοιτητές, στρατιωτικοί), η συνύπαρξη άλλων παθήσεων ή χειρουργικών επεμβάσεων, η γεωγραφική περιοχή, το επάγγελμα. Και για την ιογενή μηνιγγίτιδα σημαντικός παράγοντας είναι η ηλικία (αυξημένο κίνδυνο εμφανίζουν κυρίως παιδιά κάτω των 5 ετών) καθώς και καταστάσεις οι οποίες επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα (ασθένειες, χειρουργικές επεμβάσεις, λήψη φαρμακευτικής αγωγής).

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΟΚΟΚΚΙΚΗΣ ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΑΣ & ΜΗΝΙΓΓΙΤΙΔΟΚΟΚΚΙΚΗΣ ΣΗΨΑΙΜΙΑΣ;

Ο μηνιγγιτιδόκοκκος μπορεί να προσβάλει τον άνθρωπο με διάφορους τρόπους:
Μηνιγγίτιδα προκαλείται, όταν οι παθογόνοι μικροοργανισμοί εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και οδηγούνται στις μήνιγγες, όπου και πολλαπλασιάζονται προκαλώντας φλεγμονή.
Σηψαιμία προκαλείται, όταν τα βακτήρια εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος, πολλαπλασιάζονται ταχύτατα και απελευθερώνουν τοξίνες.
Συνήθως τα βακτήρια εισέρχονται τόσο στην κυκλοφορία του αίματος, όσο και στις μήνιγγες προκαλώντας σηψαιμία και μηνιγγίτιδα αντίστοιχα.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ;  

Ανάλογα με το αίτιο τα συμπτώματα μπορεί να διαφοροποιηθούν. Δεν παρουσιάζεται πάντα το σύνολο των συμπτωμάτων.
Η βακτηριακή μηνιγγίτιδα μπορεί να εμφανιστεί με αιφνίδιο πυρετό, κεφαλαλγία και δυσκαμψία αυχένα. Μπορεί να συνυπάρχουν και άλλα συμπτώματα, όπως ναυτία, έμετοι, φωτοφοβία, σύγχυση. Τυπικά συμπτώματα βακτηριακής μηνιγγίτιδας μπορεί να εμφανιστούν μέσα σε λίγες ώρες ή ακόμα και λίγες ημέρες από την έκθεση (συνήθως μετά από 3-7 ημέρες). Τα βρέφη μπορεί να φαίνονται λιγότερο δραστήρια και να παρουσιάζουν μειωμένη λήψη τροφής.
Η ιογενής μηνιγγίτιδα παρουσιάζεται με ηπιότερα συνήθως συμπτώματα. Στα βρέφη τα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, ευερεθιστότητα, ανορεξία, λήθαργο ενώ στους ενήλικες προστίθενται συμπτώματα όπως υψηλός πυρετός, έντονη κεφαλαλγία, αυχενική δυσκαμψία, φωτοφοβία. Τα συμπτώματα στην ιογενή μηνιγγίτιδα συνήθως διαρκούν 7-10 ημέρες. Όσον αφορά στην μηνιγγιτιδοκοκκική νόσο τα συμπτώματα δεν διαφέρουν. Η διαφορά έγκειται στην βαρύτητα των συμπτωμάτων. Χαρακτηριστικά συμπτώματα της μηνιγγιτιδοκοκκικής μηνιγγίτιδας, όταν συνυπάρχει και σηψαιμία, αποτελούν το αιμορραγικό εξάνθημα, η κόπωση, έμετοι και διάρροιες, ρίγη, ταχύπνοια, έντονες μυαλγίες και αρθραλγίες.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΕΠΩΑΣΗΣ;

Η περίοδος επώασης, όπως καλούμε το χρονικό διάστημα από την στιγμή της μόλυνσης έως την εμφάνιση των συμπτωμάτων, όσον αφορά στην μηνιγγιτιδοκοκκική μηνιγγίτιδα, είναι από 2 έως 10 ημέρες.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΕΙ;

Ανάλογα με το αίτιο. Για την θεραπεία της βακτηριακής μηνιγγίτιδας (μηνιγγιτιδοκοκκική, πνευμονιοκοκκική κ.ά.) χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά αντιμικροβιακά φάρμακα.. Είναι σημαντικό η θεραπεία να ξεκινήσει άμεσα.
Παρ’ όλο που η αντιμικροβιακή θεραπεία μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο θανάτου, ιδιαίτερα στην βακτηριακή μηνιγγίτιδα, μερικές φορές η λοίμωξη είναι δυνατόν να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για τον οργανισμό. Η πρόγνωση της νόσου ποικίλει, με κάποιους ασθενείς να αναρρώνουν μέσα σε λίγες ημέρες και με κάποιους άλλους να χρειάζονται μεγαλύτερο διάστημα παραμονής στο νοσοκομείο ή και στην μονάδα εντατικής θεραπείας.
Όσον αφορά στην ιογενή μηνιγγίτιδα, δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεραπεία. Τα αντιβιοτικά δεν χρησιμοποιούνται στην θεραπεία της ιογενούς μηνιγγίτιδας. Οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν μετά από 7-10 ημέρες. Η νοσηλεία κρίνεται απαραίτητη ειδικά σε σοβαρές περιπτώσεις ή σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα.

ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ;

Η πιο συχνή επιπλοκή τόσο της ιογενούς, όσο και της μικροβιακής μηνιγγίτιδας είναι η κώφωση, ενώ άλλες επιπλοκές είναι:

Επιληψία

Μαθησιακές δυσκολίες

Προβλήματα οράσεως

Αλλαγές συμπεριφοράς

Κεφαλαλγία

Κόπωση

Απώλεια μνήμης

Δυσκολίες συγκέντρωσης

Οι τοξίνες των μικροβίων που απελευθερώνονται στην κυκλοφορία του αίματος προκαλούν σοβαρές βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία. Αυτό προκαλεί διαταραχή στην φυσιολογική ροή του αίματος και του οξυγόνου σε ζωτικά όργανα όπως οι νεφροί, το συκώτι κ.α.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ;

Ο εμβολιασμός αποτελεί το πιο αποτελεσματικό μέτρο πρόληψης. Όσον αφορά στην βακτηριακή μηνιγγίτιδα, τα εμβόλια που κυκλοφορούν δεν καλύπτουν όλα τα βακτήρια που προκαλούν μηνιγγίτιδα. Αποτελεσματικά εμβόλια (κατά της μηνιγγίτιδας) κυκλοφορούν για τον μηνιγγιτιδόκοκκο (στελέχη A, C, Υκαι W135), τον πνευμονιόκοκκο και τον αιμόφιλο τύπου b.
Στην περίπτωση του μηνιγγιτιδόκοκκου το βακτήριο μεταδίδεται μετά από στενή και παρατεταμένη επαφή με τον πάσχοντα. Σε αυτήν την περίπτωση άτομα τα οποία διαμένουν στο ίδιο σπίτι ή έχουν έρθει σε άμεση επαφή με εκκρίσεις του πάσχοντα (σάλιο, ρινοφαρυγγικές) θα πρέπει να λάβουν αντιμικροβιακή αγωγή ως προφύλαξη.
Όσον αφορά στην ιογενή μηνιγγίτιδα, διαθέσιμα εμβόλια υπάρχουν για την πρόληψη της πολιομυελίτιδας, ιλαράς, παρωτίτιδας, ανεμευλογιάς, γρίπης, λύσσας, και ορισμένων αρμποϊών (ιό ιαπωνικής εγκεφαλίτιδας, εγκεφαλίτιδα από κρότωνες).