Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

ΜΟΛΥΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΣΥΦΙΛΗ, ΤΟΥΣ ΚΟΛΛΗΣΑΝ ΤΥΦΟ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑΝ ΧΗΜΙΚΟΥΣ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΥΣ.



ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΙΑΤΡΙΚΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΕΠΑΝΩ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟ  

5. Το πείραμα της σύφιλης
Έγινε στις Η.Π.Α., κατά τα έτη 1946-1948, λίγο μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Το συγκεκριμένο πείραμα ήταν ανεπίσημο και αποκαλύφθηκε πριν λίγα χρόνια από το δίκτυο CBS. Η κυβέρνηση των Η.Π.Α., μόλυνε με σύφιλη, γονόρροια και άλλα αφροδίσια νοσήματα 1300 κρατούμενους και πόρνες από την Γουατεμάλα (που ζούσαν στις Η.Π.Α.) προκειμένου να δει εάν η πενικιλίνη που είχε ανακαλυφθεί εσχάτως, είχε πράγματι κάποια αποτελέσματα.
4. Το πείραμα της μονάδας 731
Έγινε από το Υπουργείο Άμυνας και Υγείας της Ιαπωνίας στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και διήρκεσε 10 χρόνια. Το πείραμα έγινε σε κατεχόμενες περιοχές της Κίνας, στην πόλη Χαρπίν. Στα 10 αυτά χρόνια περισσότεροι από 250.000 Κινέζοι δολοφονήθηκαν φρικτά κατά τη διάρκεια του πειράματος. Οι «γιατροί» μόλυναν με τύφο και χολέρα τα θύματα τους και στη συνέχεια έκαναν δίχως αναισθησία, επεμβάσεις επάνω τους.
3. Το πείραμα του στρατοπέδου 22
Έγινε σε στρατόπεδο πολιτικών προσφύγων στη Βόρεια Κορέα. Το στρατόπεδο 22 στεγάζει περισσότερους από 50.000 κρατούμενους (πολιτικούς και ποινικούς). Σε ένα ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο με χοντρό γυαλί για ταβάνι (για να παρακολουθούν οι επιστήμονες) έβαζαν συνήθως οικογένειες κρατουμένων, μαζί και εφάρμοζαν επάνω τους όπλα χημικού και βιολογικού πολέμου. Ένας γιατρός που δραπέτευσε στη Δύση, δήλωσε ότι έβλεπε «γονείς να καίγονται από τα χημικά και να κάνουν εμετό και την ίδια στιγμή να προσπαθούν να κάνουν τεχνητή αναπνοή στα παιδιά τους που πέθαιναν δίπλα τους».
2. Η μελέτη του τέρατος.
Το πείραμα αυτό έγινε στις Η.Π.Α. στα τέλη της δεκαετίας του ΄30. Στόχος του πειράματος που έγινε σε μικρά παιδιά ήταν να δουν εάν αυτά θα τραυλίσουν ενώ βρίσκονταν σε ακραίες καταστάσεις ψυχολογικής πίεσης, πανικού και τρόμου. Τα «πειραματόζωα ήταν όλα παιδιά μέχρι 12 ετών και όλα τους ορφανά, δίχως προβλήματα στην ομιλία. Συμμετείχαν και επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Άιοβα. Το πείραμα διήρκεσε μισό χρόνο. Κάποια από αυτά τα παιδιά ακόμη και σήμερα (υπερήλικες πλέον) έχουν μόνιμα σημάδια στην ομιλία τους και συνεχίζουν να τραυλίζουν μετά το πείραμα.
1.      Το πείραμα της ντροπής.
Έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 70 στη Νότιο Αφρική. Τότε η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα. Οι ομοφυλόφιλοι που ήταν στη φυλακή, όχι για κάποιοι άλλο αδίκημα, αλλά επειδή ήταν ομοφυλόφιλοι, υποβλήθηκαν σε ηλεκτροσόκ, σε χημικούς ευνουχισμούς, και σε ορμονικές θεραπείες, προκειμένου να «θεραπευτούν». Τα πειράματα έγιναν σε ειδικά διαμορφωμένα στρατόπεδα από γιατρούς του στρατού της χώρας.


http://www.mixanitouxronou.gr/molinan-anthropous-me-sifili-tous-kollisan-tifo-ke-ekanan-chimikous-evnouchismous-merika-apo-ta-chirotera-iatrika-piramata-epano-se-anthropo/



ΡΟΜΠΟΤ. H ΛΕΞΗ ΠΟΥ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΚΛΑΒΟΥΣ.



ΤΗΝ ΕΠΙΝΟΗΣΕ ΕΝΑΣ ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΟ 1921, ΠΟΥ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟΝ ΝΑΖΙΣΜΟ

 «Ο νεαρός Ρόσσουμ επινόησε έναν εργάτη με το ελάχιστο ποσό των απαιτήσεων. Έπρεπε να τον απλοποιήσει. Απέρριψε κάθε τι που δεν συνέβαλε άμεσα με την πρόοδο της εργασίας. Απέρριψε κάθε τι που κάνει τον άνθρωπο πιο πολύτιμο. Για την ακρίβεια, απέρριψε τον ίδιο τον άνθρωπο και έφτιαξε το Ρομπότ. Γλυκιά μου Δις Γκλόρυ, τα Ρομπότ δεν είναι άνθρωποι. Μηχανικά είναι τελειότεροι από ότι είμαστε εμείς, έχουν μια εξαιρετικά ανεπτυγμένη νοημοσύνη, αλλά δεν έχουν ψυχή. Έχεις δει ποτέ σου πώς φαίνεται ένα Ρομπότ από μέσα;»
Κάπως έτσι περιγράφει στο θεατρικό έργο R.U.R/Rossum’s Universal Robots (Παγκόσμια Ρομπότ του Ρόσσουμ) ο Τσέχος συγγραφέας Κάρελ Τσάπεκ την εφεύρεση του νεαρού επιστήμονα Ρόσσουμ. Ο Τσάπεκ υπήρξε ένας από τους πρώτους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας και στην ουσία, σε αυτόν οφείλουμε την λέξη «Ρομπότ» που επινόησε για να περιγράψει τα τεχνητά μηχανικά όντα.

ΡΟΜΠΟΤ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Στις 25 Ιανουαρίου του 1921 ανέβηκε για πρώτη φορά το θεατρικό έργο R.U.R στο Εθνικό Θέατρο της Πράγας. Η λέξη «Ρομπότ» ακούστηκε πρώτη φορά στην ,τότε, Τσεχοσλοβακία.
Το 1923 που το έργο μεταφράστηκε στα Αγγλικά και σε άλλες τριάντα γλώσσες, ο νέος ορισμός επιβλήθηκε διεθνώς. Ποια ήταν όμως η προέλευση της λέξης που αντικατέστησε όρους όπως «αυτόματο» ή «ανδροειδές»; Ο Τσάπεκ εμπνεύστηκε από την τσέχικη λέξη «robota» που σημαίνει καταναγκαστική εργασία και τους «robotnik», τους σκλάβους δηλαδή που εργάζονταν καταναγκαστικά στα χωράφια των αφεντικών τους. Μπορεί η επινόηση της νέας λέξης να χρεώνεται στον Κάρελ Τσάπεκ, ωστόσο νέος όρος ήταν ιδέα του αδερφού του συγγραφέα, Τζόσεφ Τσάπεκ. Τα δύο αδέρφια από μικροί μεγάλωσαν μαζί και συνεργάστηκαν σε όλη τους την ζωή. Ο Κάρελ ήθελε να ονομάσει τα ρομπότ «Labori», αλλά άκουσε τελικά την συμβουλή του Τζόσεφ. Στη συνέχεια, με επιστολή του στο Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης ξεκαθάρισε ότι ο νέος όρος δεν ήταν ιδέα του ίδιου, αλλά του αδερφού του.

ΤΟ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
Στο τρίπραχτο έργο του Τσάπεκ, τα ρομπότ δεν μοιάζουν με τα γνωστά σύγχρονα ρομπότ που συνήθως είναι φτιαγμένα από μέταλλο. Τα ρομπότ του Ρόσσουμ, σύμφωνα με το θεατρικό έργο, κατασκευάστηκαν σε ένα εργοστάσιο και ήταν φτιαγμένα από συνθετική οργανική ύλη. Ο επιστήμονας Ρόσσουμ κατάφερε να φτιάξει τεχνητά, αλλά βιώσιμα όργανα και ιστούς που έμοιαζαν πολύ με αυτούς του ανθρώπινου οργανισμού.
Μπορεί ο Ρόσσουμ με την εφεύρεση να ήθελε να απαλλάξει τον άνθρωπο από την χειρωνακτική εργασία, αντικαθιστώντας τον με ρομπότ, στην πορεία τα πράγματα πήραν άσχημη τροχιά,καθώς ο επιστήμονας επιδίωξε το κέρδος και τα ρομπότ τελικά επαναστάτησαν.
Κάθε ρομπότ έκανε τη δουλειά για δύο εργάτες και ελευθέρωνε τους ανθρώπους από έννοιες και κουραστικές ευθύνες. Αρχικά, τα ρομπότ να έμοιαζαν χαρούμενα που βρίσκονταν υπό την δούλεψη των ανθρώπων όμως τα όντα «που δεν είχαν πάθη, ούτε ιστορία ούτε ψυχή» συνειδητοποίησαν ότι ήταν ευφυέστερα και δυνατότερα από το ανθρώπινο είδος.
Τα ρομπότ εξεγέρθηκαν και προκάλεσαν τον αφανισμό της ανθρωπότητας, αφήνοντας μόνο έναν επιζών.
Το έργο έγινε αμέσως επιτυχία και προκάλεσε έντονο προβληματισμό ως προς τη σωστή διαχείριση της τεχνολογικής εξέλιξης από την κοινωνία. Ο Τσάπεκ πάντα πίστευε πως κάποια στιγμή οι μηχανές θα αντικαταστήσουν τους ανθρώπους και πως είναι στο χέρι των ίδιων των ανθρώπων να διευθετήσουν τις επακόλουθες συνέπειες μιας ρομποτικής και τεχνολογικής έκρηξης που θα επηρέαζε την ίδια την ανθρώπινη ζωή, τη σημασία της εργασίας, αλλά και τις πιθανές περιπτώσεις απληστίας και δύναμης των μεγάλων εταιριών.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΑΛΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΣΤΟ ΓΚΟΛΕΜ ΚΑΙ ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ
Η ιδέα ενός ανθρωπόμορφου τεχνητού μηχανήματος είναι αρκετά παλιά. Ήδη από την ελληνική μυθολογία υπάρχουν αρκετές φανταστικές ιστορίες με ανδροειδή ή ρομπότ.
Ο Κάδμος, ο ιδρυτής της Θήβας σκότωσε έναν δράκο, που αποδείχτηκε πως ήταν γιος του θεού Άρη. Στη συνέχεια, φύτεψε στην γη τα δόντια του δράκου και από αυτά βγήκαν οι Σπαρτοί, οι πρώτοι κάτοικοι της Θήβας.
Ο Πυγμαλίων ερωτεύτηκε ένα άγαλμα της θεάς Αφροδίτης και παρακάλεσε τη θεά να του στείλει μια γυναίκα σαν το άγαλμα. Η Αφροδίτη ζωντάνεψε το άγαλμα που ονομάστηκε Γαλάτεια.
Ο Τάλως όμως είναι περισσότερο συναφής με την ιδέα ενός ρομπότ. Πρόκειται για έναν θεόρατο «άνθρωπο» φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από χαλκό που σφυρηλάτησε ο Ήφαιστος για να προστατέψει την Κρήτη.
Ωστόσο, ο ίδιος ο Τσάπεκ ανέφερε πως πηγή έμπνευσης των δικών του ρομπότ ήταν ο εβραϊκός μύθος του Γκόλεμ που εμφανίστηκε κατά τον 16ο αιώνα στην Πράγα. Το Γκόλεμ ήταν ένα ανθρωπόμορφο πλάσμα φτιαγμένο από πηλό ή λάσπη, ελεγχόταν από ένα άνθρωπο και χρησιμοποιούνταν εναντίον των εχθρών.
Μπορεί ο Ισαάκ Ασίμωφ να μην εντυπωσιάστηκε από τα ρομπότ Τσάπεκ και να έδωσε τη δική του εκδοχή για τα πανέξυπνα ανδροειδή, αναγνώρισε όμως πως ο συγγραφέας έθεσε τα θεμέλια της επιστημονικής φαντασίας στη λογοτεχνία.

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΝΟ 2 ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΟΣ ΤΗΣ ΓΚΕΣΤΑΠΟ
Ο Κάρελ Τσάπεκ έμεινε γνωστός για την συμβολή του στη «λογοτεχνία του φανταστικού», κυρίως με το θεατρικό έργο R.U.R. Παρόλα αυτά ασχολήθηκε πολύ έντονα και με τη φιλοσοφία, ενώ μέσω των πολιτικών του απόψεων άσκησε κριτική στον ολοκληρωτισμό των καθεστώτων που περιόριζαν τη δημοκρατία και την ελευθερία της γνώμης.
Γεννημένος στις 9 Ιανουαρίου του 1890 στο Μάλε Σβατονόβιτσε της Βοημίας, ο Κάρελ Τσάπεκ μεγάλωσε σε οικογένεια γιατρών και ανθρώπων που αγαπούσαν τις τέχνες. Μετά το γυμνάσιο που αποφοίτησε με άριστα, σπούδασε φιλοσοφία σε Πανεπιστήμια της Πράγας, του Βερολίνου και του Παρισιού. Το 1915 απέκτησε το πτυχίο του και έκτοτε δούλευε μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του που ήταν ζωγράφος και μυθιστοριογράφος. Τα δύο αδέρφια, που είχαν ανεπτυγμένο πατριωτικό πνεύμα, ήταν συντάκτες στο καλλιτεχνικό τμήμα πολλών εφημερίδων, ενώ είχαν και την δική τους εβδομαδιαία σατιρική στήλη μέσα από την οποία έδειχναν τη δυσφορία τους για την πολιτική γραμμή που τα ακολουθούσε εκείνα τα χρόνια η Τσεχοσλοβακία.
Με την άνοδο του ναζισμού τη δεκαετία του 1930, ο Τσάπεκ απέκτησε μια περισσότερο πολιτικοποιημένη χροιά και άσκησε έντονη κριτική εναντίον της δικτατορίας και του ολοκληρωτισμού. Περιμένοντας την επικείμενη εισβολή των γερμανικών δυνάμεων στην Τσεχοσλοβακία, μέσα από θεατρικά έργα και άρθρα προειδοποιούσε τους συμπατριώτες του για τον κίνδυνο της ναζιστικής Γερμανίας.
Οι προσπάθειες του Τσάπεκ καταρρακώθηκαν όταν η Γαλλία και η Βρετανία επέτρεψαν με την Συμφωνία του Μονάχου την κατάληψη εδαφών της Τσεχοσλοβακίας από γερμανικά στρατεύματα προκειμένου να αποφευχθεί περαιτέρω πολεμική σύρραξη. Άμεσα η Γκεστάπο κατονόμασε τον Τσάπεκ ως το Νο 2 καταζητούμενο εξαιτίας των απόψεων του. Ο συγγραφέας αρνήθηκε να φύγει από την χώρα του. Η σύλληψή του ήταν βέβαιη, αλλά στις 25 Δεκεμβρίου του 1938 ο Τσάπεκ πέθανε από βαριά ίωση.
Δυστυχώς, ο αδερφός του δεν είχε την ίδια μοίρα. Συνελήφθη, βασανίστηκε και πέθανε το 1945 στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν Μπέλσεν.
Ο Τσάπεκ προτάθηκε για Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1936 και προς τιμήν του δίνεται το βραβείο Karel Capek σε συγγραφείς έργων επιστημονικής φαντασίας.


http://www.mixanitouxronou.gr/rompot-i-lexi-pou-proekipse-apo-tin-katanagkastiki-ergasia-ke-tous-sklavous-tin-epinoise-enas-theatrikos-singrafeas-to-1921-pou-proidopiise-gia-tin-exelixi-ton-michanon-ke-polemise-to-nazismo/


ΤΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ: ΑΣΤΕΡΙ, ΚΟΜΗΤΗΣ Ή ΘΑΥΜΑ;


Τα Χριστούγεννα είναι μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης. Κάθε χρόνο στις 25 Δεκεμβρίου γιορτάζουμε την Γέννηση του Θεανθρώπου. Η εορταστική ατμόσφαιρα που επικρατεί είναι για όλους πολύ όμορφη: παιδικά χαμόγελα παντού, βόλτες σε στολισμένες πόλεις, ανταλλαγή δώρων. Είναι μία χαρμόσυνη γιορτή στην οποία πρωταγωνιστούν η αγάπη και η αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο.
Ένα θέμα που απασχολεί εδώ και χιλιάδες χρόνια τους επιστήμονες και συνδέεται άμεσα με την ιστορία της γέννησης του Ιησού, είναι το Αστέρι της Βηθλεέμ. Πολλά είναι τα ερωτήματα που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς από επιστήμονες για αυτό το σπουδαίο ουράνιο γεγονός. Θα μπορούσε ένα πραγματικό κοσμικό φαινόμενο να έχει οδηγήσει «τρεις Σοφούς» σε ένα ταξίδι για να βρουν ένα νεογέννητο βασιλιά;

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
Η Αγία Γραφή δεν λέει τίποτα για την ημερολογιακή ημέρα της Γεννήσεως, αλλά όμως αναφέρεται σε ιστορικές προσωπικότητες και γεγονότα, όπως την εποχή του βασιλιά Ηρώδη. Η σύγχρονη ιστορική έρευνα δείχνει ότι ο Ηρώδης μπορεί να είχε πεθάνει κάποια στιγμή μεταξύ 4 π.Χ. και 1 π.Χ. σύμφωνα με το σημερινό μας ημερολόγιο. Οι Μάγοι λέγεται ότι είχαν επισκεφθεί τον Ηρώδη λίγο πριν πεθάνει και πιθανώς λίγο πριν τη γέννηση του Χριστού και η πρώτη εμφάνιση του θρυλικού Άστρου ήρθε κάποια στιγμή πριν από όλα αυτά. Επίσης, είναι πολύ αμφίβολο ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου.
Όπως αναφέρεται στο ευαγγέλιο του Αγίου Λουκά: «Εις την ίδια περιοχή υπήρχαν βοσκοί που έμεναν έξω εις τους αγρούς, και φύλαγαν βάρδια την νύχτα διά το ποίμνιο τους», αυτό δείχνει ότι η άνοιξη είναι η πιθανή εποχή. Όταν οι βοσκοί στην Ιουδαία φρόντιζαν τα νεογέννητα αρνάκια.
Οι πρώτοι χριστιανοί (επί Πάπα Ιουλίου Α', 337-352) αποφάσισαν τα Χριστούγεννα να σταματήσουν να γιορτάζονται μαζί με τα Θεοφάνεια και θεσπίσθηκε ως επέτειος η 25η Δεκεμβρίου. Στην επιλογή της 25ης Δεκεμβρίου ως ημερομηνίας εορτασμού έπαιξε σημαντικό ρόλο η μεγάλη εθνική εορτή του «ακατανίκητου» θεού Ήλιου (Dies Natalis Solis Invicti) και ο εορτασμός των γενεθλίων του Μίθρα που ήταν διαδεδομένα σε όλη την επικράτεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η επιλογή αυτής της ημέρας ως ημέρας γέννησης του Χριστού είχε να κάνει με την προσπάθεια αντικατάστασης των παγανιστικών γιορτών που τηρούνταν εκείνον τον καιρό, όπως τα Σατουρνάλια και τα Μπρουμάλια.
Όταν ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος υιοθέτησε επίσημα τον Χριστιανισμό κατά τον 4ο αιώνα, η ημερομηνία των Χριστουγέννων παρέμεινε η 25η Δεκέμβρη. Επίσης, η γέννηση του Χριστού είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν συνέβη 2.014 χρόνια πριν. Η παρούσα χρονολόγησή μας, με την οποία τα έτη αριθμούνται ως μ.Χ. ή π.Χ. επινοήθηκε από τον Σκύθη μοναχό και εκκλησιαστικό συγγραφέα Διονύσιο Έξηγκους ή αλλιώς Διονύσιο τον Μικρό, ηγούμενο μοναστηριού στην Ρώμη, περίπου το 523 μ.Χ.. Δυστυχώς, ο Διονύσιος έκανε δύο σημαντικά λάθη στους υπολογισμούς του.
Το πρώτο ήταν η τοποθέτηση του 1ου έτους μ.Χ. να ακολουθεί αμέσως μετά από το 1 π.Χ., χωρίς να λάβει υπόψη του καθόλου το μαθηματικά απαιτούμενο 0 ανάμεσα. Εκείνη την εποχή στην Ευρώπη, το μηδέν δεν θεωρούταν αριθμός. Έτσι, για παράδειγμα, το έτος που τώρα αποκαλούμε 3 π.Χ. είναι στην πραγματικότητα το -2, αριθμητικά μιλώντας. Δεύτερον, ο Διονύσιος αποδέχθηκε τη δήλωση από τον Κλήμη τον Αλεξανδρινό ότι ο Ιησούς γεννήθηκε στο 28ο έτος της βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Καίσαρα Αυγούστου. Αλλά αυτό που δεν συνειδητοποίησε ο Διονύσιος είναι ότι κατά τη διάρκεια των πρώτων τεσσάρων ετών της βασιλείας του, αυτός ο Ρωμαίος διοικητής ήταν γνωστός από την αρχική του ονομασία ως Οκταβιανός, μέχρι η ρωμαϊκή σύγκλητος τον ανακήρυξε ως «Αύγουστος». Έτσι, μόνο από αυτά έχουμε ένα σφάλμα τεσσάρων ετών, αλλά όταν διαπιστώθηκε η χρονολόγηση μας ήταν πολύ καλά εδραιωμένη για να αλλάξει.
Όσον αφορά το χρονικό διάστημα της εμφάνισης του Άστρου, οι περισσότεροι αστρονόμοι και μελετητές της Βίβλου πιστεύουν ότι πιθανότατα συνέβη κάποια στιγμή μεταξύ των ετών 7 και 2 π.Χ. Έτσι, αυτό είναι το χρονικό πλαίσιο που θα πρέπει να διερευνηθεί για να καθοριστεί αν υπήρχε κάτι ασυνήθιστο στον ουρανό που θα μπορούσε να έχει τραβήξει την προσοχή των Μάγων.

ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΆΣΤΡΟ;
Τουλάχιστον τέσσερις θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για να εξηγήσουν το Αστέρι της Βηθλεέμ από καθαρά αστρονομική άποψη.
Ενδεχομένως η πρώτη ιδέα που ειπώθηκε ήταν ότι πρόκειται για ένα ασυνήθιστα φωτεινό μετέωρο βολίδας στον ορίζοντα. Όμως, όπως κάθε ουρανό-παρατηρητής γνωρίζει από την εμπειρία του, ένα τέτοιο αντικείμενο μπορεί να φανεί αναβοσβήνοντας στον ουρανό μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα -καθόλου αρκετός καιρός ώστε να οδηγήσει τους Μάγους τον μισό δρόμο από την Ανατολή προς τη μικρή πόλη της Βηθλεέμ. Έτσι, μπορούμε με βεβαιότητα να απορρίψουμε αυτή την άποψη ως πιθανή εξήγηση.
Ωστόσο, δεν μπορούμε να απορρίψουμε με την ίδια ευκολία την πιθανότητα ότι το αστέρι ήταν ένας λαμπρός κομήτης. Τέτοια αντικείμενα μπορεί να παραμείνουν ορατά με γυμνό μάτι για εβδομάδες είτε κατά τις ώρες πριν την αυγή στον ουρανό, είτε το σούρουπο. Σίγουρα μπορούμε να φανταστούμε ότι ένας κομήτης με ένα φωτεινό πυρήνα που να μοιάζει σαν αστέρι και μακριά, αραχνοΰφαντη ουρά, που δείχνει σαν ένα κοσμικό δάχτυλο προς τον ορίζοντα θα μπορούσε να οδηγήσει τους Μάγους στη Βηθλεέμ. Ο διάσημος κομήτης του Halley έλαμπε στον ουρανό κατά τη διάρκεια του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου του έτους 11 π.Χ.. Ωστόσο, οι περισσότερες αρχές το απέρριψαν λόγω κακής χρονικής προσαρμογής. Αν και φαίνεται απίθανο ότι κάποιος άλλος μεγάλος κομήτης μπορούσε να έχει εμφανιστεί πιο κοντά στο αποδεκτό χρονικό πλαίσιο της εμφάνισης του άστρου χωρίς να υπάρχει κάποια αναφορά γι’ αυτό, δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι.
Εκτός αυτού, οι κομήτες θεωρούνταν ως κακοί οιωνοί, καταστροφών όπως πλημμύρες και πείνα, καθώς σχετίζονταν και  με το θάνατο -όχι την γέννηση- βασιλέων και μοναρχών. Οι Ρωμαίοι όταν επισήμαναν το θάνατο του Ρωμαίου στρατηγού Αγρίππα, για παράδειγμα, χρησιμοποίησαν το 11 π.Χ. την εμφάνιση του κομήτη του Halley ως σημείο αναφοράς. Με αυτό κατά νου, οι κομήτες δεν φαίνεται να ταιριάζουν ως το ουράνιο μήνυμα που θα σηματοδοτούσε τον ερχομό ενός νεογέννητου βασιλιά.
Ίσως η πιο απλή απάντηση να είναι μία έκρηξη καινοφανή ή υπερκαινοφανή αστέρα (nova ή supernova): Ένα νέο αστέρι εκρήγνυται λάμποντας σε ένα σημείο όπου δεν είχε ποτέ φανεί κανένα άλλο και δεν αφήνει κανένα ίχνος για εμάς να το βρούμε στο μέλλον. Ενώ από τα ονόματά τους υποδεικνύεται μια νέα δημιουργία, αυτά τα εντυπωσιακά αντικείμενα είναι στην πραγματικότητα αστέρια που πεθαίνουν, αν και είναι νέα (έστω και προσωρινά) στολίδια στο νυχτερινό ουρανό. Η εμφάνιση ενός καινοφανή αστέρα (νόβα) είναι απρόβλεπτη -ένα πραγματικά λαμπρό γίνεται ορατό, ίσως, μία φορά κάθε 20 χρόνια περίπου. Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την υπόθεση, περιμένουμε ένα φωτεινό, ορατό με γυμνό μάτι καινοφανή αυτή την περίοδο, δεδομένου ότι οι πιο πρόσφατοι εμφανίστηκαν: τον Αύγουστο του 1975 πολύ κοντά στο φωτεινό αστέρι Ντενέμπ (Deneb) στον αστερισμό του Κύκνου, και τον Μάιο του 1999 στον νότιο αστερισμό Ιστία.
Οι περισσότεροι φωτεινοί καινοφανείς αστέρες λάμπουν ξαφνικά και απροσδόκητα στο προσκήνιο κυριολεκτικά εν μία νυκτί, προσελκύοντας την άμεση προσοχή των ουρανό-παρατηρητών. Αλλά μετά από αρκετές ημέρες ή εβδομάδες στο προσκήνιο, σταδιακά, επιστρέφει σβήνοντας πίσω στην αφάνεια.
Ακόμη πιο εντυπωσιακοί -αλλά πολύ πιο σπάνιοι- είναι οι υπερκαινοφανείς αστέρες, που ξαφνικά εκρήγνυνται, παράγοντας σύντομα ένα απίστευτο ποσό ενέργειας ισοδύναμο με το φως ενός ολόκληρου γαλαξία αστέρων! Στο μέγιστο του ξεσπάσματος του, ένας υπερκαινοφανής μπορεί να λάμψει με φως ικανό να δημιουργεί σκιές και μπορεί ακόμη να φανεί και στο φως της ημέρας, μία πραγματικά ουράνια ανακοίνωση αντάξια της γέννησης ενός βασιλιά. Στο Γαλαξία μας, τα τελευταία χίλια χρόνια, υπήρξαν τέσσερις λαμπροί υπερκαινοφανείς, το 1006, το 1054, το 1572 και το 1604. Ενώ, ένας καινοφανής ή υπερκαινοφανής είναι η πιο ικανοποιητική εξήγηση για το διάσημο Άστρο, υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα με αυτό, το γεγονός ότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια αναφορά ενός λαμπρού καινοφανή που να εμφανίζεται στον ουρανό κατά τη χρονική διάρκεια που οι βιβλικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι οι Μάγοι έκαναν το ταξίδι τους. Ένας καινοφανής υπήρξε, να συνορεύει με τους αστερισμούς Αιγόκερος και Υδροχόος κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 5 π.Χ. Αλλά τα κινεζικά αρχεία, τα οποία περιγράφουν αυτό το αντικείμενο, υποδηλώνουν ότι δεν ήταν πολύ εμφανή σε όλους.

ΣΥΖΥΓΙΑ ΠΛΑΝΗΤΩΝ;
Η τελική πιθανότητα είναι ένας ή περισσότεροι από τους φωτεινούς πλανήτες με γυμνό μάτι. Η πιθανότητα ότι οι Μάγοι θα μπορούσαν να έχουν μπερδέψει έναν ή περισσότερους από τους γνωστούς πλανήτες με ένα αστέρι φαίνεται πολύ μικρή. Ωστόσο, μερικές φορές δύο ή περισσότεροι από αυτούς τους ανήσυχους ταξιδιώτες συναντιούνται σε μία εντυπωσιακή συζυγία.
Ίσως μία συζυγία πλανητών ιδιαίτερης ομορφιάς, μια εξαιρετικά στενή προσέγγιση δύο πλανητών ή τριών ή και περισσότερων δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό γεωμετρικό σχήμα στον ουρανό μπορεί να είχε λάβει χώρα μεταξύ των ετών 7 και 2 π.Χ. Μια τέτοια συνάντηση θα ήταν το λιγότερο αρκετά ασυνήθιστη. Ένα τέτοιο συμβάν εκδηλώθηκε το 6 π.Χ. και αφορούσε τον Άρη, τον Δία και τον Κρόνο, και συνέβη στον αστερισμό των Ιχθύων.
Ωστόσο, μια άλλη πιθανή εξήγηση για το Αστέρι της Βηθλεέμ είναι το τριπλό πέρασμα του Δία και του Κρόνο μεταξύ του Μαΐου και του Δεκεμβρίου το 7 π.Χ.. Μία σπάνια τριπλή ή Μεγάλη Συζυγία. Ο Δίας φάνηκε να περνάει μία μοίρα βόρεια του Κρόνου στις 29 Μαΐου, σχεδόν το ίδιο συνέβη και στις 30 Σεπτεμβρίου και τέλος, για τρίτη φορά στις 5 Δεκεμβρίου.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για την ορατότητα αυτών των γεγονότων, κυρίως απέναντι στον ήλιο στο νυχτερινό ουρανό. Όσο για τις αστρολογικές επιπτώσεις τους, οι Μάγοι θα είχαν σίγουρα παρατηρήσει ότι οι δύο πλανήτες δεν φαίνεται να διαχωρίζονται σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των συζυγιών τους. Στην πραγματικότητα, για οκτώ συνεχόμενους μήνες - χρόνος που θα μπορούσε να απαιτείται για να ταξιδέψουν τα 500 ή περισσότερα μίλια από Βαβυλωνία στην Ιουδαία -ο Δίας και ο Κρόνος παρέμειναν εντός τριών μοιρών ο ένας από τον άλλο, από τα τέλη Απριλίου του 7 π.Χ. μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου του 6 π.Χ. Αλλά, ίσως, καμία άλλη πλανητική προσέγγιση δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή των δύο πιο λαμπρών πλανητών -της Αφροδίτης και του Δία- για την εξήγηση που επιδιώκουμε. Και αν πάρουμε την μόνη γνωστή αναφορά του Αστέρα που δίνεται στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, τότε αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι η εμφάνιση όχι μόνο ενός, αλλά δύο «Άστρων». Η πρώτη εμφάνιση ήταν πολύ πριν από την άφιξη των Μάγων στη Βηθλεέμ, και η άλλη στο τέλος του μεγάλου ταξιδιού τους.
Ίσως η ένδειξη για το αστέρι τους ήταν ένα σημάδι στον αστερισμό του Λέοντα. Για τους πρώτους Ισραηλίτες, ο Λέων ήταν ένας αστερισμός με μεγάλη αστρολογική σημασία και θεωρούταν ιερό κομμάτι του ουρανού. Μια πολύ στενή συζυγία της Αφροδίτης και του Δία θα ήταν ορατή στον ανατολικό ουρανό της Μέσης Ανατολής, την αυγή της 12ης Αυγούστου, το 3 π.Χ..
Όταν εμφανίστηκαν για πρώτη φορά πάνω από τον ανατολικό ορίζοντα, οι δύο πλανήτες χωρίζονταν από μόλις περίπου δύο πέμπτα (2/5) της φαινόμενης διαμέτρου της Σελήνης. Ως σύγκριση, είναι περίπου όσο ο διαχωρισμός των άστρων Μιζάρ (Mizar) και Αλκόρ (Alcor) στη λαβή του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου.
Οι πλανήτες σε τόσο στενή επαφή μπορεί να είναι πολύ εντυπωσιακοί, αν δεν διαφέρουν πάρα πολύ σε φωτεινότητα. Παρεμπιπτόντως, αυτό το σημάδι θα φαινόταν «στα ανατολικά» από τους Πέρσες, εξηγώντας τη διφορούμενη φράση στο κατά Ματθαίον ευαγγέλιο «ον είδον εν τη Ανατολή».
Η Αφροδίτη τελικά εξαφανίστηκε μέσα στο έντονο φως του ήλιου, αλλά ο Δίας και ο Λέων παρέμειναν στον νυχτερινό ουρανό κατά τη διάρκεια των επόμενων δέκα μηνών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μια σειρά από πρόσθετες συζυγίες πλανητών πραγματοποιήθηκαν, οι οποίες είχαν μεγάλη σημασία για τους ιερείς-αστρολόγους της εποχής.
Κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της άνοιξης του 2 π.Χ. οι Μάγοι πρέπει να είχαν συνάντηση με τον βασιλιά Ηρώδη, ο οποίος τους έθεσε ερωτήματα ως προς το τι είχαν δει και πότε. Προφανώς ο Ηρώδης και οι σύμβουλοί του δεν είχαν δει το «αστέρι» μόνοι τους (αλλά και πάλι, εμφανίστηκε γύρω στις 4 ή 5 π.μ., όταν πιθανόν το μόνο πράγμα που θα μπορούσαν να κάνουν ήταν να βλέπουν κάποιο όνειρο!). Ο Ηρώδης άφησε τους Μάγους να συνεχίσουν το δρόμο τους για την αναζήτηση του μικρού Χριστού.
Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια του Ιουνίου του 2 π.Χ., καθώς ο Δίας και τα αστέρια του Λέοντα άρχισαν να βυθίζονται στον δυτικό βραδινό λυκόφως, η Αφροδίτη επέστρεψε και πάλι στην ίδια περιοχή του ουρανού, για μια ακόμα πιο θεαματική εμφάνιση. Οι Μάγοι είναι βέβαιο ότι θα είχαν λάβει ιδιαίτερα υπόψη ότι το βράδυ της 17ης Ιουνίου, ο Δίας και η Αφροδίτη εμφανίστηκαν ακόμη πιο κοντά από ότι είχαν εμφανιστεί στον ουρανό τα ξημερώματα του προηγούμενου Αυγούστου.
Καθώς οι πλανήτες κατέβηκαν αργά προς τον ορίζοντα ήρθαν όλο και πιο κοντά μεταξύ τους. Τέλος, στις 8:30 μ.μ. τοπική ώρα πλησίασαν τόσο κοντά, απέχοντας περίπου 0,6 λεπτά του τόξου, ενώ φαινόντουσαν στο λυκόφως του δυτικού ουρανού.
Για τους Μάγους οι δύο φωτεινοί πλανήτες θα πρέπει να φαίνονταν σαν ένας και έλαμπαν μπροστά τους σαν ένας εκθαμβωτικός φάρος πάνω από την Ιουδαία. Χωρίς κάποια βοήθεια τεχνολογίας, ήταν εξαιρετικά δύσκολο για τους ανθρώπους να δουν τους πλανήτες να διαχωρίζονται.
Η αστρονομία μπορεί να μας επιβεβαιώσει ότι όλες αυτές οι συζυγίες πλανητών πράγματι συνέβησαν. Αλλά αν κάποιος τις παρατήρησε στην πραγματικότητα, και αν κάποια από αυτές έστειλε τους Μάγους στην ιστορική διαδρομή τους, είναι ζητήματα εικασιών.

ΕΝΑ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ;
Και, τέλος, ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ ένα θαύμα;
Ο Hubert J. Bernhard, που για πολλά χρόνια ήταν λέκτορας στο Πλανητάριο Morrison στο Σαν Φρανσίσκο έκανε μια σειρά από τέσσερα άλμπουμ αρχείων LP το 1967, προσπαθώντας να εκπαιδεύσει και να διαδώσει την αστρονομία. Τα αποκαλούσαν Η Σειρά Διαλέξεων Του Πλανητάριου και ένα από τα θέματα ήταν το Αστέρι της Βηθλεέμ. Κοντά στο τέλος της ομιλίας του ο Bernhard θέτει μία διαφορετική άποψη για το θέμα, λέγοντας: «Εάν αποδεχτείτε την ιστορία στην Αγία Γραφή ως κυριολεκτική αλήθεια, τότε Το Άστρο των Χριστουγέννων δεν θα μπορούσε να είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Η κίνηση του στον ουρανό και η ικανότητά του να στέκεται πάνω και να δείχνει ένα συγκεκριμένο κτίσμα, αυτά θα μπορούσαν να υποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο, αλλά ένα υπερφυσικό σημάδι. Κάτι που δόθηκε από ψηλά και κάτι που η επιστήμη δεν θα είναι ποτέ σε θέση να εξηγήσει».
Πράγματι, ίσως αυτό να είναι ένα μυστήριο που η σύγχρονη επιστήμη δεν θα μπορεί ποτέ πραγματικά να ξετυλίξει. Η αστρονομία μας έχει πάει όσο πιο μακριά μπορεί. Η τελική απόφαση είναι δική σας και μόνο.


http://nightskygreece.blogspot.gr/2014/12/blog-post_21.html

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014







ΓΙΑΤΙ Ο ΧΙΤΛΕΡ ΕΞΟΝΤΩΣΕ ΤΟΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟ ΑΡΧΗΓΟ ΤΩΝ ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΕΦΟΔΟΥ



Στις αρχές της δεκαετίας του ’30, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας είχε στις τάξεις του δύο ένοπλα παραστρατιωτικά τμήματα. Τα τάγματα εφόδου SA και τα τάγματα προστασίας SS. Επικεφαλής των ταγμάτων εφόδου ήταν ο Ερνστ Ρεμ, παλιός φίλος του Χίτλερ από τη δεκαετία του ’20, με τον οποίο είχαν κάνει μαζί και φυλακή.
Ο Ρεμ γεννήθηκε στις 28 Νοεμβρίου του 1887. Ήταν βετεράνος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, όπου τραυματίστηκε σοβαρά στο πρόσωπο. Αν και ήταν κοντός και παχουλός, πίστευε στην άρια φυλή και υπήρξε ένας σκληροτράχηλος στρατιώτης. Μετά τον πόλεμο, ως γνήσιος εθνικιστής, ένιωσε προδομένος από την ηγεσία της Γερμανίας. Το 1918 επέστρεψε στο Μόναχο και κατατάχθηκε στο Φράικορπς. Μια παραστρατιωτική οργάνωση της εποχής που κυνηγούσε κομμουνιστές.

Ο ΣΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΦΥΡΕΡ
Το 1920 εντάχθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα, όπου ίδρυσε και οργάνωσε τις μονάδες κρούσης. Εκεί, στρατολογούσε διαρκώς κόσμο από άλλες παραστρατιωτικές ή εθνικιστικές οργανώσεις και κυρίως από τις χαμηλές κοινωνικές τάξεις. Τα μέλη της ομάδας φορούσαν στρατιωτικές στολές και τρομοκρατούσαν όσους είχαν αντίθετες απόψεις. Ο Χίτλερ «επένδυσε» πάνω στον Ρεμ, καθώς όχι μόνο τον προστάτευε, αλλά τον βοηθούσε να υλοποιήσει το όραμά του, για την ανατροπή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Το 1923 ήταν στο πλευρό του Χίτλερ, στο αποτυχημένο «πραξικόπημα της μπυραρίας» και μετά τη σύλληψή τους, ανέπτυξαν ισχυρή φιλία στη φυλακή. Ο Ρεμ ήταν από τους λίγους που μιλούσαν με τον Φύρερ στον ενικό. Οι δύο τους εργάστηκαν για την επανίδρυση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και αργότερα εξελέγη στο Ραίχσταγκ. Το 1925 παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα και έφυγε στη Βολιβία.

Ο ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΣ ΆΡΙΟΣ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕ ΤΟΥΣ ΓΚΕΙ
Όταν ο Χίτλερ άρχισε να ισχυροποιείται το 1930, ανέλαβε προσωπικά την ηγεσία των ταγμάτων ασφαλείας. Κάλεσε πίσω τον παλιόφιλό του, ο οποίος «έπιασε δουλειά» το 1931. Στόχος του ήταν και πάλι οι κομμουνιστές, οι Εβραίοι, οι πολιτικοί άλλων παρατάξεων, οι ομοφυλόφιλοι, οι διανοούμενοι που διαφωνούσαν με τον Χίτλερ, επιχειρηματίες και εργαζόμενοι.
Το σώμα του Ρεμ αριθμούσε περίπου ένα εκατομμύριο μέλη, που τρομοκρατούσαν τη γερμανική κοινωνία. Τότε όμως, αποκαλύφθηκε το μεγάλο του μυστικό. Το πρωτοπαλίκαρο του Χίτλερ ήταν ομοφυλόφιλος. Η εφημερίδα Munchener Post δημοσίευσε επιστολές του, στις οποίες εξομολογούνταν τις σεξουαλικές σχέσεις του με άνδρες. Το κόμμα όμως, διέψευσε τις επιστολές ως πλαστές και ο Ρεμ έμεινε στη θέση του.  
Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Χίτλερ το 1933, ο Ερνστ Ρεμ, έδειξε τάσεις αυτονομίας και ζητούσε να πραγματοποιηθεί η δεύτερη επανάσταση, που προέβλεπε την εκκαθάριση του κόμματος από τα συντηρητικά στελέχη του. Ήθελε επίσης την εθνικοποίηση των επιχειρήσεων και την αντικατάσταση του στρατού από τα SA. Η ιδέα του ήταν ανεφάρμοστη και επικίνδυνη, καθώς ο στρατός ήδη στήριζε τον Χίτλερ. Επίσης, ο Αδόλφος ήθελε στο πλευρό του τους επιχειρηματίες. Η αντίστροφη μέτρηση για τον παραστρατιωτικό ηγέτη είχε αρχίσει. Αυτή τη φορά, η απουσία του θα ήταν πιο χρήσιμη από την παρουσία του.

Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ
Το 1934 ο Χίτλερ είναι νόμιμα αναβάτης στο άρμα της εξουσίας και βάζει στο στόχαστρο τον Ρεμ, θεωρώντας τον πολιτικό του αντίπαλο. Η δύναμη των ταγμάτων ασφαλείας που έλεγχε, ήταν πλέον πολύ μεγάλη. Τα κόμματα που στήριζαν τους Εθνικοσοσιαλιστές, βλέποντας τους καθημερινούς τραμπουκισμούς του Ρεμ, απειλούσαν ανοικτά ότι θα απέσυραν την κοινοβουλευτική στήριξη αν δεν δινόταν εντολή να σταματήσει.
Τα στοιχεία εναντίον του συνέλεξαν οι στενοί συνεργάτες του καγκελάριου. Ήταν οι Χίμλερ, Γκέρινγκ και Γκέμπελς, που ενορχήστρωσαν και τεκμηρίωσαν την εντολή της εξόντωσής του. Ξαναδιάβασαν τις ομιλίες του Ρεμ και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είχε λάβει χρήματα από τους Γάλλους για να σκοτώσει τον Χίτλερ.
Συνέλεξαν επίσης στοιχεία για την «ανάρμοστη» σεξουαλική του ζωή, την οποία είχε ιδεολογικοποιήσει με στοιχεία από την στρατιωτική ζωή των αρχαίων Ελλήνων. Ο Ρεμ είχε προσαρμόσει την αγάπη του για τους άνδρες στη ναζιστική λατρεία για τα τέλεια αρχαία σώματα. Οι κατήγοροί του θεώρησαν τις απόψεις του διαστρέβλωση του ναζισμού.
Το κατηγορητήριο ήταν έτοιμο. Για να αποφευχθεί το «πραξικόπημα του Ρεμ», όπως ονομάστηκε, στις 30 Ιουνίου 1934 άρχισε ένα τριήμερο δολοφονικών εκκαθαρίσεων της παραστρατιωτικής οργάνωσης. Τα SS, χωρίς δίκη, σφαγίασαν ηγετικά μέλη της οργάνωσης και εκτέλεσαν και άλλους πολιτικούς αντιπάλους του Χίτλερ.
Ο Ερνστ Ρεμ συνελήφθη και οδηγήθηκε στη φυλακή.
Του δόθηκε ένα πιστόλι με μόνο μια σφαίρα για να αυτοκτονήσει. Όταν ο διοικητής των SS πήγε στο κελί να δει αν αυτοκτόνησε, ο Ρεμ του είπε: «Αν ο Αδόλφος θέλει να πεθάνω, ας έρθει να με σκοτώσει ο ίδιος». Την 1η Ιουλίου του 1934 εκτελέστηκε από απλούς άνδρες των SS. Μετά τη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών, όπου δεκάδες δολοφονήθηκαν, ο Χίτλερ παρουσιάσθηκε ως θύμα, που κινδύνευε από τη δράση του Ρεμ. Ήταν οι τελευταίες ημέρες των ταγμάτων ασφαλείας και είχε έρθει η σειρά των θανατηφόρων SS.


http://www.mixanitouxronou.gr/giati-o-chitler-exontose-ton-omofilofilo-archigo-ton-tagmaton-efodou/

ΟΙ 13 ΠΙΟ ΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΤΑΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...



Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΤΟΥΤΑΓΧΑΜΩΝ
Το Νοέμβριο του 1922 ο Άγγλος αρχαιολόγος Χάουαρντ Κάρτερ ανακάλυψε...στον τάφο του φαραώ του 14ου αιώνα π.Χ. Τουταγχαμών, μία Αιγυπτιακή συλλογή πολύτιμων αντικειμένων που έμενε απείρακτη για αιώνες... Όμως μέσα σε λίγους μήνες, ένας αριθμός από άντρες που συνδέθηκαν με την ανασκαφή πέθαναν σε περίεργες καταστάσεις, όπως πυρετός, μόλυνση στο αίμα, έγκλημα και αυτοκτονία. Μιας και οι αρχαίες μούμιες είναι αρκετά τρομακτικοί χαρακτήρες για να μπλέξεις, σύντομα κυκλοφόρησαν φήμες πως οι άντρες είχαν χτυπηθεί από την Κατάρα του Τουταγχαμών. Υπάρχει μάλιστα μία θεωρία πως ένας αριθμός από τους πιο βίαιους θανάτους ήταν σχέδιο του Βρετανού αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόουλι, σε αντίποινα επειδή ενόχλησαν τον τάφο του βασιλιά.
Ήταν λοιπόν μια μυστηριώδη κατάρα ή απλή κακή τύχη; Έχει τονιστεί πάντως πως υπήρχαν 58 άτομα παρόντα όταν ανοίχτηκε ο τάφος και η σαρκοφάγος, και ένας μεγάλος αριθμός απ’ αυτά έμειναν άθικτα από την εμπειρία συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Κάρτερ. Και χωρίς αμφιβολία το γεγονός πως ήταν ένας άνθρωπος της περιπέτειας στις αρχές του 20 αιώνα, η καριέρα του ήταν υψηλότερου ρίσκου από τις περισσότερες.

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΤΙΜΟΥΡ
Ο Τιμούρ ήταν ένας Τούρκος ηγέτης του 14ου αιώνα υπεύθυνος για περίπου 17 εκατομμύρια θανάτους, περίπου το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Είχε επίσης μία αποκρουστική τάση να φτιάχνει τεράστιες πυραμίδες από ανθρώπινα κρανία. Μπορεί λοιπόν να πει κανείς με ασφάλεια πως δεν ήταν ένας άντρας που ήθελες να μπλέξεις μαζί του, ακόμα κι αν έχουν περάσει 500 χρόνια από τον θάνατό του. Αφήστε που στον τάφο του όπως λέγεται είχαν γραφτεί τα λόγια «όταν θα σηκωθώ από τους νεκρούς, ο κόσμος θα σειστεί».
Ωστόσο τον Ιούνιο του 1941, ο Σοβιετικός ανθρωπολόγος Μιχαήλ Γερασίμοφ έκανε ανασκαφή στον τάφο του τύραννου και μάλιστα πήρε το κρανίο του Τιμούρ (αν και δεν είχε αρκετά για να φτιάξει μία πυραμίδα). Δύο ημέρες αργότερα η Γερμανία εισέβαλε στην Σοβιετική Ένωση, κάτι που οδήγησε στον θάνατο εκατομμυρίων Σοβιετικών. Μπράβο Γερασίμοφ! Ο Τιμούρ θάφτηκε ξανά σε μία πλήρως Ισλαμική τελετή τον Νοέμβριο του 1942, ελάχιστα πριν την Σοβιετική νίκη στην Μάχη του Στάλινγκραντ. Ευτυχώς!

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΤΕΚΟΥΜΣΕΧ
Είναι μία αρκετά δύσκολη δουλειά από μόνη της το να είσαι Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Φανταστείτε να έχεις και το έξτρα άγχος μίας κατάρας αιώνων των Ιθαγενών Ινδιάνων που πέφτει σ' όσους βρίσκονται στον Λευκό Οίκο μία φορά κάθε 20 χρόνια.
Ήταν το 1931 όταν το Ripley's Believe It or Not τόνισε για πρώτη φορά πως οι πρόεδροι που ήταν εκλεγμένοι ή είχαν επανεκλεγεί κάθε 20 χρόνια (ή η χρονιά εκλογή τους τελείωνε σε μηδέν) είχαν μία ατυχής συνήθεια να πεθαίνουν ενώ ήταν ακόμα Πρόεδροι. Ο Αβραάμ Λίνκολν, ο Τζέιμς Γκάρφινλντ και ο Γουίλιαμ ΜακΚίνλεϊ δολοφονήθηκαν, ο Γουίλιαμ Χάρισον πέθανε από πνευμονία και ο Γουόρεν Χάρντινγκ από έμφραγμα ή εγκεφαλικό. Και τα πράγματα δεν καλυτέρευσαν μετά το 1931. Ο Φράνκλιν Ρούζβελτ και η πιο διάσημη περίπτωση, ο Τζον Κένεντι, και οι δυο του εναρμονίστηκαν με τη «μόδα».
Ποια είναι λοιπόν η ρίζα της κατάρας; O Τεκουμσέχ ήταν ο αρχηγός της φυλής Shawnee που πολέμησε εναντίον του Προέδρου Χάρισον στη μάχη του Tippecanoe το 1811, και ο αδελφός του, γνωστός ως ο Προφήτης λέγεται πως καταράστηκε τον Χάρισον και όλους τους μελλοντικούς ένοικους του Λευκού Οίκου. Το μάθημα που πρέπει να μάθουμε εδώ είναι πως πρέπει να φερόμαστε δίκαια όταν επικοινωνούμε με γηγενής ανθρώπους.

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΩΝ ΚΕΝΕΝΤΙ
Σαν τους Όσμοντς της πολιτικής, η αναρίθμητη συμμορία των Κένεντι είναι ό,τι πιο κοντινό είχε ποτέ η Αμερική σε βασιλική οικογένεια. Κι όμως παρόλο τον πλούτο, το glamour και την τόσο Αμερικάνικη ομορφιά τους, η οικογένεια μαστίζεται από την τραγωδία. Ο Τζον Κένεντι και ο αδελφός του Μπόμπι δολοφονήθηκαν και οι δύο, η Ρόζμαρι Κένεντι υπέφερε από μία αποτυχημένη λοβοτομή, ο Τεντ Κένεντι ήταν υπεύθυνος για ένα ατύχημα που σκότωσε τη γυναίκα συνεπιβάτη του, ενώ τέσσερα μέλη της οικογένειας βρέθηκαν σε αεροπορικά ατυχήματα. Ευτυχώς, τα πράγματα έχουν πάει λίγο καλύτερα για την οικογένεια τα πρόσφατα χρόνια.

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ MY WAY
Ακόμα και οι φημολογούμενες διασυνδέσεις του Ol Blue Eyes με την μαφία δεν θα μπορούσε να καταφέρει κάτι σαν κι αυτό: Κατά την διάρκεια των ‘00s τουλάχιστον έξι άτομα σκοτώθηκαν ενώ τραγουδούσαν το My Way σε karaoke μπαρ στις Φιλιππίνες, στο σημείο που πολλά μπαρ αφαίρεσαν το τραγούδι. Τα karaoke μπαρ στις Φιλιππίνες μπορούν συχνά να είναι πολύ βίαια, με πολλούς να καυγαδίζουν λόγω των κακών... ερμηνειών. Γιατί όμως το My Way προκαλεί τους ανθρώπους με αρνητικό τρόπο; «Είναι τόσο αλαζονικό», θα πει ο δάσκαλος τραγουδιού Μπουτς Αλμπαράτσιν στους New York Times το 2010. «Οι στίχοι προκαλούν συναισθήματα υπερηφάνειας και αλαζονείας στον τραγουδιστή, σαν να είσαι κάποιος, ενώ στην πραγματικότητα είσαι ένας ασήμαντος».

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΩΝ ΡΟΜΑΝΩΦ
Μπορεί να πει κανείς με ασφάλεια πως ο Οίκος των Ρομανώφ, η αυτοκρατορική δυναστεία που ήταν στην εξουσία της Ρωσίας από το 1613 μέχρι την Επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1917, υπέφερε μίας ασυνήθιστης ποσότητας από ατυχίες και τραγωδίες μέσα στους τρεις αιώνες της κυριαρχίας της.
Όσοι υποστηρίζουν την κατάρα κάνουν λόγο για πάνω από 280 πρώιμους θανάτους, ατυχήματα και αρρώστιες που έπεσαν επάνω στην οικογένεια, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση την φριχτή σφαγή του Τσάρου Νικολάου Β΄ και της οικογένειάς του από τους Μπολσεβίκους το 1818.
Ο Αλεξέι Νικολάεβιτς, ο μοναδικός γιος του Νικολάου Β΄, γεννήθηκε με αιμοφιλία -μία πάθηση πολύ διαδεδομένη ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά βασιλικά μέλη εκείνη την εποχή- και πολλοί υποστηρίζουν πως ήταν η κοντινή σχέση της οικογένειας του Τσάρου με τον «θεραπευτή» Γκριγκόρι Ρασπούτιν (O Τρελός Μοναχός ή Η Μεγαλύτερη Ερωτική Μηχανή της Ρωσίας, ανάλογα με τις πηγές που έχετε) που βοήθησε στην δυσφήμηση των Ρομανώφ και οδήγησε στην πτώση της.

Ο ΠΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Ο Βασιλιάς Βίκτωρ Εμμανουήλ ο Β΄ της Ιταλίας είναι πιο γνωστός στις μέρες μας από το τεράστιο μνημείο Wedding Cake στο κέντρο της Ρώμης, όμως πίσω στον 19ο αιώνα, ήταν επίσης ο πατέρας του γαμπρού στον πιο καταστροφικό γάμο του κόσμου. Ο γάμος του Πρίγκιπα Αμεντέο του Σαβόυ με την Μαρία Βιτόρια νταλ Πόζο ξεκίνησε πολύ άσχημα στις 30 Μαΐου του 1863. Λέγεται πως ο κουμπάρος αυτοκτόνησε, ο φύλακας του παλατιού έκοψε το λαιμό του, η υπεύθυνη της γκαρνταρόμπας της νύφης κρεμάστηκε, ο βοηθός του Βασιλιά πέθανε αφού έπεσε από το άλογό του, ο συνταγματάρχης που ηγούνταν της γαμήλιας πομπής κατέρρευσε από ηλίαση και ο υπεύθυνος του σιδηροδρομικού σταθμού συνεθλίβη κάτω από τις ρόδες του γαμήλιου τρένου. Θα χρειαστεί κάτι πολύ περισσότερο από λίγα τραγούδια των The Black Eyed Peas για να βρει το γαμήλιο πάρτι το κέφι του.

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΟΤΖΙ, Η ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΜΟΥΜΙΑ
Ο άντρας της λίθινης εποχής, ο Ότζι, ανακαλύφθηκε στα σύνορα Αυστρίας-Ιταλίας το 1991, όπου είχε μείνει παγωμένος στο χιόνι για πάνω από 5.000 χρόνια, καθιστώντας την πιο παλιά φυσική ανθρώπινη μούμια της Ευρώπης. Έκτοτε, θεωρίες συνομωσίας μιλάνε για επτά άτομα που σχετίζονταν με την ανακάλυψή του και που βρήκαν τον θάνατο, συμπεριλαμβανομένων του συν-εξερευνητή Χέλμουτ Σάιμον και του Κόνραντ Σπίντλερ, τον πρώτο που εξέτασε το σώμα στο νεκροτομείο. Ωστόσο οι πιο λογικές φωνές έχουν επίσης τονίσει πως, όταν στην πραγματικότητα εκατοντάδες ανθρώπων έχουν συσχετιστεί με την Παγωμένη Μούμια από την ανακάλυψή της και επτά απ' αυτούς έχουν πεθάνει μέσα σε διάστημα 20 χρόνων, αυτό δεν είναι κάτι για να χάνει κανείς την ψυχραιμία του.

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ POLTERGEIST
Η λυπηρή και αναμφισβήτητη αλήθεια είναι πως τέσσερα μέλη από το καστ της κινηματογραφικής τριλογίας του Poltergeist βρήκαν πρόωρο θάνατο στα έξι χρόνια ανάμεσα στις κυκλοφορίες του πρώτου και του τρίτου φιλμ, συμπεριλαμβανομένων της 22χρονης Ντομινίκ Ντουν (έπαιζε την Ντάνα στο πρώτο φιλμ), που στραγγαλίστηκε από το αγόρι της το 1982 και την Χέδερ Ο' Ρουρκ (η Κάρολ-Αν σε όλα τα τρία φιλμ) που πέθανε στην ηλικία των 12 μετά από χρόνια ασθένειας. Η φήμη της υποτιθέμενης κατάρας φουντώνει από το γεγονός πως σε διάφορες σκηνές του Poltergeist και Poltergeist II χρησιμοποιήθηκαν πραγματικά πτώματα για σκηνικά.

THE 27 CLUB
Εδώ είναι ένα super-αποκλειστικό club που πραγματικά δεν θέλετε να ανήκετε. Το 27 Club αναφέρεται στο γεγονός πως μία σειρά από μουσικούς που έζησαν έντονα, χτυπήθηκαν στο απόγειό τους, και στην ηλικία, το μαντέψατε, των 27 ετών.
Η Έιμι Γουάινχαους είναι ένα διάσημο πρόσφατο μέλος, όμως αυτή η ουράνια χορωδία του rock’n’roll περιλαμβάνει επίσης τους Κερτ Κομπέιν, Τζίμι Χέντριξ, Τζάνις Τζόπλιν, Ρόμπερτ Τζόνσον και Τζιμ Μόρισον, για να ονομάσουμε ορισμένους. Κατάρα, σύμπτωση ή απλά το γεγονός πως μία ζωή που βιώθηκε στο fast-forward μπορεί συχνά να τερματιστεί πολύ σύντομα; Ποιος ξέρει.

ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
Δεν ξέρουμε για εσάς, αλλά εμείς θα ήμασταν πολύ χαρούμενοι εάν είχαμε ένα εντυπωσιακό 45.52 καρατίων διαμάντι αξίας 250 εκατομμυρίων δολαρίων, ακόμα κι αν κουβαλάει την κατάρα που έπεσε επάνω στους επιφανείς κατόχους του όπως ήταν ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ και η Μαρία Αντουανέτα. Πρέπει να υπομένεις τα άσχημα, όπως δέχεσαι και τα καλά, έτσι δεν είναι; Απλώς πρέπει να μένεις μακριά από τις γκιλοτίνες.
Το Hope Diamond είναι μία δισεκατομμυρίων χρόνων μπλε, στη διάσταση ενός καρυδιού, ομορφιά που πιστεύεται πως ανακαλύφθηκε στην Ινδία τον 17ο αιώνα και σύμφωνα με έναν πολύ αληθοφανή μύθο, το έκλεψαν από το μάτι ενός αγάλματος της βασίλισσας Σίτα, τη σύζυγο του Ράμα, τον έβδομο Άβαταρ των Βίσνου. Υπάρχουν αναρίθμητες ανεπιβεβαίωτες ιστορίες από τρομερές τραγωδίες που χτύπησαν τους προηγούμενους κατόχους του διαμαντιού, συμπεριλαμβανομένου και του πρώτου που τον έκοψαν κομμάτια άγριοι σκύλοι στην Κωνσταντινούπολη και μία Γαλλίδα ηθοποιό που δολοφονήθηκε από τον αγαπημένο της. Όμως, όπως λένε, κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα και είναι πολύ πιθανό πως αυτές οι ιστορίες ήταν κατασκευασμένες για να ενισχυθεί το μυστήριο και η απήχηση του διαμαντιού.

H ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ SUPERMAN
Ο Ντιν Κάιν πρέπει να τρέμει.... Η φερόμενη ως κατάρα του Superman αναφέρεται σε τραγωδίες που έχουν τύχει σε δημιουργούς που σχετίστηκαν με προσαρμογές του Superman –με πιο διάσημες περιπτώσεις να είναι ο μακαρίτης Κρίστοφερ Ριβ που έμεινε παράλυτος όταν έπεσε από το άλογό του το 1995 και αργότερα πέθανε από επιπλοκές, και ο Τζορτζ Ριβς που έπαιξε τον σούπερ ήρωα στην τηλεοπτική σειρά του 1950, Adventures of Superman, και βρέθηκε νεκρός το 1951 από, όπως λέγεται, πιθανή αυτοκτονία. Βέβαια εάν είστε αποφασισμένοι να συνδέσετε τους δύο άτυχους ηθοποιούς, μπορείτε να το κάνετε και να την ονομάσετε την κατάρα των Ριβς. 

http://www.ingossip.gr/?q=post/οι-13-πιο-γνωστές-κατάρες-του-κόσμου



ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΒΑΥΑΡΟΙ!



ΕΧΤΙΣΑΝ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΟΘΩΝΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΑΠΙΖΑΝ ΤΑ ΚΡΕΑΤΑ

Τρία κομμάτια ωμού κρέατος, ήταν αυτά που καθόρισαν το σημείο που θα χτιζόταν το παλάτι του Όθωνα, εκεί που βρίσκεται η σημερινή Βουλή των Ελλήνων. Ο λόγος ήταν ότι ο Όθωνας και κυρίως ο πατέρας του Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας, που θα χρηματοδοτούσε το έργο, ήθελαν να βρίσκεται στο πιο υγιεινό μέρος της Αθήνας. Έτσι, τοποθέτησαν τρία κομμάτια κρέας σε διαφορετικά σημεία που είχαν επιλεγεί και είπαν ότι εκεί που θα σαπίσει πιο αργά, θα κτιστεί το νέο ανάκτορο.
Το κομμάτι κρέας που σάπισε τελευταίο, ήταν στον λόφο του Αγίου Αθανασίου, δηλαδή στη σημερινή θέση του κτιρίου. Στις 26 Φεβρουαρίου 1836, ο Λουδοβίκος ήρθε στην Αθήνα και θεμελίωσε το ανάκτορο, τα σχέδια του οποίου είχε επιμεληθεί ο βαυαρός αρχιτέκτονας της Βασιλικής Αυλής Φρειδερίκος Φον Γκέρτνερ. Τα σχέδια όμως δεν τηρήθηκαν κατά γράμμα, καθώς τα χρήματα δεν έφτασαν και έτσι το παλάτι υπέστη αρκετές τροποποιήσεις για να μη μείνει ημιτελές. 
Η αρχική πρόταση του αρχιτέκτονα ήταν να κατασκευασθεί το βασιλικό κτίριο στην Ακρόπολη, αλλά συνάντησε την άρνηση του Λουδοβίκου που δήλωνε αρχαιολάτρης. Μέχρι να ολοκληρωθεί το παλάτι, ο Όθωνας έμενε αρχικά στην παρακείμενη οικία του Αλέξανδρου Κοντοσταύλου και στη συνέχεια στο αρχοντικό του Δεκόζη Βούρου, στην πλατεία Κλαυθμώνος. Ο Όθων και η Αμαλία έμειναν σ’ αυτό το Παλιό Παλάτι, όπως το αποκαλούσαν αργότερα οι Αθηναίοι, από το 1836 μέχρι το 1843 και διαμόρφωσαν μάλιστα και ένα κήπο μπροστά στο παλάτι, από τον οποίο προήλθε ο σημερινός κήπος της Πλατείας Κλαυθμώνος.


http://www.mixanitouxronou.gr/ine-treli-afti-vavari-echtisan-palati-tou-othona-eki-pou-ta-kreata-de-sapizan/

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014