ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΡΚΤΙΚΗΣ

γράφει ο Θεόφραστος Παραδέλης

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι μέσα σε μιαν ολόκληρη ομάδα πολύ πρόσφατων ερευνών για την προϊστορία, κάνουν την επανεμφάνισή τους αρχαίες ιδέες, οι οποίες μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν ως απλοί μύθοι. Μία από αυτές τις ιδέες αναφέρεται στην αρχέγονη θρυλική χώρα των Υπερβορείων.

Με μεγάλη επιφύλαξη όσον αφορά στην υποτιθέμενη βεβαιότητα πως στην προϊστορία έχει ζήσει μόνο μια πιθήκεια ανθρωπότητα, έχοντας σήμερα ανακαλέσει αυτήν την ιδέα, φθάνουμε ν’ αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της προέλευσης με μια νέα και απροκατάληπτη άποψη των διαφόρων ερευνητών, ως «υπόθεση εργασίας», ως μια συμβολική και πνευματική πραγματικότητα για να επιτευχθεί μια μεγάλη ιστορική σύνθεση, καταλήγουμε δε να υποπτευόμαστε ότι ακόμη και η λίθινη εποχή υπήρξε μάρτυρας ενός αυθεντικού πολιτισμού ανώτερου τύπου.

Η αρχέγονη πατρίδα μιας προϊστορικής λευκής φυλής, εξαιρετικά πολιτισμένης, τόσον ώστε να θεωρηθεί ως «θεϊκή» από τους αρχαίους, θα ήταν πράγματι η Αρκτική, ο Βόρειος Πόλος, η μυθική Υπερβορεία. Η παράδοξη εμφάνιση αυτού του επιχειρήματος αφανίζεται αμέσως μόλις θυμηθούμε τι διδάσκει η φυσική σχετικά με τα φαινόμενα που προέρχονται από τη λεγόμενη «μετάπτωση των ισημεριών».

Λόγω της κλίσης του άξονα της Γης, από εποχής σε εποχή παράγεται μια αλλαγή στο κλίμα της Γης. Καθώς κάτω από τους πολικούς πάγους έχει ανακαλυφθεί απολιθωμένος άνθρακας, αυτό σημαίνει ότι κάποια περίοδο σ’ αυτήν την ζώνη υπήρχαν δάση και πυρκαγιές. Η ψύξη δεν επέδρασε στην Αρκτική παρά σε μία μεταγενέστερη περίοδο.

Μία από τις επωνυμίες της Άσγκαρντ (Asgard)1, οίκου των «θεών» και πατρίδας καταγωγής των βορείων βασιλικών οικογενειών, είναι σύμφωνα με την σκανδιναβική παράδοση «πράσινο νησί» ή «πράσινη γη», στη σύγχρονη γερμανική Grünes-Land, απ’ όπου Γροιλανδία.

Αλλά αυτή η γη, όπως λέει το όνομά της, ακόμα και μέχρι τα χρόνια των Γότθων φαίνεται να παρουσίαζε μια πλούσια βλάστηση και δεν είχε ακόμη καταβληθεί ολόκληρη από την κατάψυξη.

Όμως υπάρχει και κάτι περισσότερο: στην περιοχή των αρκτικών πάγων, πρόσφατες αποστολές του Καναδού Τζένες, των Δανών Ράσμουσεν και Θέρκελ και του Αμερικανού Μπίρκετ-Σμιθ, παρήγαγαν πράγματι μοναδικά αρχαιολογικά ευρήματα: στο βάθος, κάτω από τους πάγους βρέθηκαν υπολείμματα πολιτισμού πολύ υψηλότερης βαθμίδας απ’ ό, τι εκείνος των Εσκιμώων και κατάλοιπα στρωμάτων ακόμα πιο αρχαίων, προϊστορικών. Σ’ αυτόν τον πολιτισμό έχει δοθεί το όνομα του «Πολιτισμού της Θούλης».

Θούλη είναι το όνομα που έδωσαν οι Έλληνες, ακριβώς σε μια περιοχή ή σ’ ένα νησί στον μακρινό Βορρά, το οποίο συχνά συγχέεται με τις γαίες των Υπερβορείων, από όπου θα έρθει ο ηλιακός Απόλλων, δηλαδή ο θεός των δωρικο-αχαϊκών φυλών, που πράγματι κατήλθαν από τον βορρά στην Ελλάδα.

Και ο Πλούταρχος λέει για την Θούλη ότι σ’ αυτήν επί ένα περίπου μήνα η νύκτα διαρκούσε μόνο δύο ώρες: είναι η «λευκή νύχτα» των βορείων χωρών. Επειδή δε, άλλες ελληνικές παραδόσεις αποκαλούν την αρκτική θάλασσα «Κρονία Θάλασσα», δηλαδή Θάλασσα του Κρόνου, αυτή είναι μια σημαντική ένδειξη, καθώς ο Κρόνος ήταν αντιληπτός ως ένας από τους θεούς της χρυσής εποχής, της αρχέγονης εποχής, της πρώτης εποχής της ανθρωπότητας.

Τώρα, αν κατευθυνθούμε στην Αμερική, στους πολιτισμούς των Αζτέκων του Μεξικού θα βρούμε αντιστοιχίες τόσο μοναδικές, ώστε τελικά επεκτείνονται στα ονόματα. Πράγματι οι αρχαίοι Μεξικανοί ονόμαζαν την αρχέγονη πατρίδα τους Τλαπαλάν, Τουλάν και επίσης Τούλα (η Ελληνική Θούλη). Και όπως η Ελληνική σχετιζόταν με τον ηλιακό Απόλλωνα, έτσι κι εδώ η Μεξικανική Τούλα θεωρούταν ως ο «Οίκος του Ήλιου».

Αλλά ας συγκρίνουμε αυτές τις μεξικανικές παραδόσεις μ’ εκείνες των Κελτών. Αν οι μακρινοί πρόγονοι των Μεξικανών είχαν έρθει στην Αμερική από μια Βορειο-Ατλαντική γή, ιδού πως οι Ιρλανδικοί θρύλοι μιλούν για την «θεϊκή φυλή» των Τουάθα ντε Ντανάν (Tuatha de Danann)2, που ήρθε στην Ιρλανδία από την Δύση, από μια μυστική Ατλαντική ή Βορειο-Ατλαντική γη, την Άβαλον. Θα λέγαμε, επομένως, δύο μορφές της ίδιας ανάμνησης.

Οι δύο πολιτισμοί αντιστοιχούν σε δύο φωτοακτίνες, αμερικανική η μία, ευρωπαϊκή η άλλη, προερχόμενες από ένα ενιαίο κέντρο, από μία τοποθεσία εξαφανισμένη (ο μύθος της Ατλαντίδας), ή μάλλον παγωμένη. Αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο, με την έννοια ότι, αν περάσουμε στο πεδίο των συγχρόνων θετικών ερευνών, θα βρούμε στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να συμφωνούν μ’ αυτές τις αντηχήσεις των θρύλων.

Στην πραγματικότητα, στην ευρωπαϊκή ακτή του Ατλαντικού (κυρίως στον λεγόμενο μαγδαληναίο πολιτισμό) υπάρχουν σαφή ίχνη ενός αυθεντικού πολιτισμού κι ένας τύπος της ανθρωπότητας -ο λεγόμενος άνθρωπος Κρο-Μανιόν- τα οποία εμφανίζουν μιαν εξέλιξη πολύ υψηλότερη απ’ ότι οι σχεδόν ζωώδεις φυλές, οι τότε κάτοικοι της Ευρώπης που αποκλήθηκαν «παγετώδης άνθρωπος» ή «μουστεριανός άνθρωπος».

Τα σωζόμενα θραύσματα αυτού του πολιτισμού είναι τέτοιας φύσεως, ώστε να επιτρέπουν στους ερευνητές να ισχυριστούν ότι, οι Κρο-Μανιόν μπορούν κάλλιστα να ονομάζονται οι Έλληνες της λίθινης εποχής. Κάποτε αυτή η φυλή του Κρο-Μανιόν εμφανίστηκε μυστηριωδώς κατά την λίθινη εποχή, κατά μήκος της ακτής του Ατλαντικού μεταξύ των κατώτερων και σχεδόν πιθήκειων φυλών.

Δεν θα μπορούσε ίσως να είναι η ίδια περίπτωση με τους Τουάθα ντε Ντανάν, με την « θεϊκή φυλή που προήλθε από την μυστηριώδη Βόρειο-Ατλαντική γη, αυτήν των σχετικών Ιρλανδικών θρύλων; Και οι μύθοι για τους αγώνες μεταξύ των «θεϊκών φυλών» που προέκυψαν ξαφνικά και των φυλών των «δαιμόνων» ή των τεράτων, δεν θα μπορούσαν να ερμηνευθούν ίσως ως φανταστικές αντηχήσεις του μεγάλου αγώνα που διεξήχθη μεταξύ αυτών των δύο φυλών, μεταξύ των ανθρώπων Κρο-Μανιόν, των «Ελλήνων της Εποχής του Λίθου» και των ζωωδών μουστεριανών ανθρώπων;

Επιστρέφοντας στις παραδοσιακές μνήμες, δεν θυμούνται μόνον οι Έλληνες και οι Αμερικανοί μιάν αρχέγονη αρκτική κοιτίδα.

Σύμφωνα με τις Ιρανικές αναμνήσεις της Αβέστα, η αρχική και μυστική πατρίδα των Αρίων, αντιληπτή ως η «πρώτη δημιουργία του Θεού του Φωτός» -η «αριάνεμ βαέγιο»/aryanem vaêjô3- ήταν μια χώρα στον απώτατο βορρά και λέγεται ακόμη ότι σ’ αυτήν, όταν ξεκινούσε ο χειμώνας διαρκούσε επί δέκα μήνες του έτους, όπως ακριβώς και στις αρκτικές περιοχές.

Συνεπώς, είναι μια πολύ ακριβής ανάμνηση των παγετώνων, όπως συνέβη με την μετάπτωση των ισημεριών στις αρκτικές περιοχές: ανάμνηση, η οποία, όμως, ταιριάζει με τον «τρομερό χειμώνα Φίμπουλ (Fibul)4», που εξαπολύεται στο τέλος ενός συγκεκριμένου κύκλου, ή «κόσμου», όπως αυτός περιγράφεται στις πανάρχαιες σκανδιναβικές παραδόσεις.

Αλλά ακόμα και στην Ινδία θυμούνται ένα νησί ή μια γη του φωτός, που τοποθετείται στο μακρινό Βορρά, την «σβέτα-ντβίπα» [«λευκή νήσο» ή «λαμπρή νήσο»], και μια φυλή στον μακρινό Βορρά, τους Ουτάρα - Κούρα5. Η ίδια ανάμνηση που έχουν στο Θιβέτ, ο μύθος της μυστικής πόλης του Βορρά, της Σαμπάλα.

Στην Άπω Ανατολή, το Λιέ-τσί6 αφηγείται την παράδοση σχετικά με την γη που βρίσκεται «στις βορειότερες περιοχές της βόρειας θάλασσας» και κατοικείται από «υπερβατικούς ανθρώπους» κι έτσι θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε με πολλές άλλες αναφορές, τόσο σύμφωνες, ώστε ν’ αναρωτιόμαστε αν οφείλεται μόνο στην «τύχη» η παρουσία του κοινού θέματος μεταξύ λαών τόσο διαφορετικών και απόμακρων μεταξύ τους.

Ως εδώ όμως οι παραδοσιακές μνήμες. Ακριβώς αυτές οι ιδέες έχουν ενσωματωθεί σήμερα σε μιαν επιστημονική έρευνα πραγματικά «μαστοδοντική» (μαμούθ), η οποία επαναφέρει σ’ ενότητα ένα γενικό σύμπλεγμα από διαπιστώσεις και ειδικές έρευνες -όπως αυτές του Φρομπένιους, του Χέρμαν, των καρστικών πετροστρωμάτων, κλπ. Σκοπός της είναι να ισχυροποιήσει το ζήτημα της κοινής προέλευσης. Προτιθέμαστε να μιλήσουμε για το έργο που εγκαινιάστηκε από τον επιστήμονα Χέρμαν Βιρτ ακριβώς στην «Αυγή της Ανθρωπότητας» (Λογοπαίγνιο συσχετισμού με τον τίτλο του πρώτου έργου του Βιρτ «Der Aufgang der Menschheit», 1928).

Εδώ δεν ασχολούμαστε ούτε μ’ ένα «θεοσοφιστή», ούτε μ’ ένα φαντασιοκόπο ερασιτέχνη, αλλά μ’ έναν τεχνικό του οποίου η εμπειρογνωμοσύνη στον τομέα της φιλολογίας, της ανθρωπολογίας, της παλαιογραφίας και των συναφών κλάδων, πράγματι δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Με λίγα λόγια τ’ αποτελέσματα της έρευνας του Βιρτ είναι ακριβώς αυτά : ότι στην αρχαιότερη προϊστορία -περί το 20.000 προ Χριστού- μια μεγάλη ενωμένη λευκή φυλή, με λατρεία του ήλιου, μετακινήθηκε από την πολική περιοχή που κατέστη ακατοίκητη λόγω των παγετώνων προς Νότο, στην Ευρώπη και στην Αμερική, αλλά ειδικά σε μιαν εξαφανισμένη γη, που βρίσκεται στο Βόρειο Ατλαντικό.

Από την γη αυτήν μετακινήθηκε στη συνέχεια κατά την παλαιολιθική περίοδο, στην Ευρώπη και την Αφρική, με μια κίνηση, από την Δύση στην Ανατολή. Στην συνέχεια θα διεισδύσει στη λεκάνη της Μεσογείου, δημιουργώντας έναν κύκλο προϊστορικών πολιτισμών στενά αλληλένδετων, οι οποίοι θα σχηματοποιηθούν στον αιγυπτιακό, ετρουσκοσαρδηνικό, πελασγικό, κλπ.., για να μην πούμε τίποτα και για τους πολλούς άλλους, που θα ιδρυθούν από νέα κύματα κατά την πορεία τους από την ηπειρωτική οδό, φθάνοντας τελικά στον Καύκασο και πιο πέρα, μέχρι στην Ινδία και στην ίδια την Κίνα.

Έτσι, αυτό που υποτίθεται ότι είναι το «λίκνο της ανθρωπότητας», το οροπέδιο του Παμίρ, θα ήταν μόνο ένα από τα αρκετά πρόσφατα κέντρα ακτινοβολίας μια φυλής πολύ πιο αρχαίας. Οι Άριες και ινδογερμανικές φυλές και γενικότερα ο «Ευρωπαίος Άνθρωπος» (homo europaeus), είναι ήδη παράγωγες φυλές απογόνων και σε κάποιο βαθμό ήδη μεικτές, σε σύγκριση με τις παλαιότερες και καθαρότερες φατρίες «Υπερβορείων», στις οποίες αναφέρονται οι μνήμες, τα σύμβολα, ακόμα και οι προϊστορικές βραχογραφίες σχετικά με «ξένους κατακτητές με τα μεγάλα σκάφη», με τον «πέλεκυ», τον «ήλιο» και τον «ηλιακό άνθρωπο με τους ανυψωμένους βραχίονες».

Μια μυστηριώδης ενότητα περικλείει κατ’ αυτόν τον τρόπο μιαν ομάδα μεγάλων πολιτισμών και αρχαίων θρησκειών, που άνθησαν εκεί όπου μέχρι χθες υποτίθεται πως κατοικούσε ο ζωώδης άνθρωπος των σπηλαίων. Εν ολίγοις, αυτή είναι η παράξενη και συναρπαστική έννοια η οποία διερχόμενη από τον κόσμο του μύθου, τώρα επιστρέφει πίσω στο φως: Η Αρκτική, είναι η πρωτοπατρίδα της ανθρωπότητας, καθώς επίσης και του πολιτισμού, με την υψηλότερη έννοια του όρου, «ηλιακή». Και μια φορά σύμβολο, ξαναγίνεται σύμβολο, τελικά, αυτό να το θυμόμαστε.

Ακόμα και κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους η ιδέα της βόρειας περιοχής ως μυστικής χώρας, που κατοικείται από τον «πατέρα των θεών», από τον θεό της πρώτης εποχής ή χρυσής εποχής, και η ιδέα ότι η αρκτική ημέρα, σχεδόν δίχως νύχτα, δεν ήταν άσχετη με το αιώνιο φως που περιρρέει τους αθανάτους, αυτές οι ιδέες στην Ρωμαϊκή εποχή ήταν ακόμη τόσο ζωντανές, ώστε σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ευμάνθιου [επίσκοπος της Βελάθρης (Βολτέρα) στην Τοσκάνη της Ιταλίας], ο Κωνστάντιος ο Χλωρός θα ηγείτο μιας εκστρατείας στο βόρειο τμήμα της Βρετανίας, συγχεόμενο με την ίδια την θρυλική Θούλη, όχι τόσο πολύ από επιθυμία του για στρατιωτική δόξα, αλλά για να φθάσει στην γη «που είναι περισσότερο από κάθε άλλη κοντά στον ουρανό», καθώς σχεδόν αισθανόταν την θεία μεταμόρφωση που υφίστανται οι Ήρωες και οι Αυτοκράτορες κατά τον θάνατο τους.

Τώρα, αυτές οι ίδιες περιοχές, που είδαν την αυγή της ανθρωπότητας, περιέχουν και διαφυλάσσουν το μυστήριο μιας αρχέγονης φυλής λευκών κατακτητών, της οποίας το σύμβολο, ο πέλεκυς, επανεμφανίζεται στο ίδιο το ρωμαϊκό σύμβολο της ραβδουχικής δέμης . Αυτές οι βορειοαρκτικές περιοχές, από την Ισλανδία στην Γροιλανδία και στην Βόρεια Αμερική, είναι οι ίδιες πάνω από τις οποίες χθες πέταξαν νικηφόρα τα ιταλικά φτερά, σε μιαν επιχείρηση όπου άσχετα με το τίμημα, θέλησε να συνδεθεί πράγματι αινιγματικά με τις θέσεις ενός αρχέγονου μεγαλείου [*].  

Σημείωση του εκδότη: [*] Η αναφορά είναι για την υπερατλαντική πτήση μιας μοίρας από 25 υδροπλάνα, με επικεφαλής τον Υπουργό της Πολεμικής Αεροπορίας Ίταλο Μπάλμπο, ο οποίος αναχώρησε από την Ιταλία στις 1 Ιουλίου 1933 και έφτασε στις 19 Ιουλίου στην Νέα Υόρκη ή, πιο πιθανό, για τις δύο υπερπτήσεις του πόλου με αερόπλοιο, με επικεφαλής τον Στρατηγό Ουμπέρτο Νόμπιλε -το 1926 και το 1928, αντίστοιχα, με τη Νορβηγία και την Ιταλία- η δεύτερη των οποίων έληξε τραγικά με την περιπέτεια του «Ερυθρού Αντίσκηνου».

http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/2013/01/blog-post_1014.html

---

1 Η λέξη Άσγκαρντ κυριολεκτικά σημαίνει «Περίφραγμα των Εσίρ (ή Άσες)», δηλαδή των θεών.

2 Οι Τουάθα ντε Ντανάν (ιρλ. Tuatha Dé Danann), «τα παιδιά της θεάς Ντάνου», ήταν οι πέμπτοι κατά σειρά έποικοι της Ιρλανδίας, σύμφωνα με το «Βιβλίο των Εισβολών». Ο θεϊκός αυτός λαός είχε τελειοποιήσει την χρήση της μαγείας και ζούσε αρχικά στην «νήσο της Δύσης». Όμως ταξίδεψε μέσα σε ένα μεγάλο σύννεφο κι έφτασε στην Ιρλανδία, όπου τελικά εγκαταστάθηκε.

3 «Πλατιά γη των Αρίων».  

4 Φίμπουλ από το «φίμπουλφετρ» που σημαίνει «τρομακτικός μεγάλος χειμώνας» στην Αρχαία Βόρεια γερμανική γλώσσα, ομιλούμενη στην Σκανδιναβία περίπου έως το 1300 μ.χ.Ο Φίμπουλ αναφέρεται στο τρίτο ποίημα της Έντα, «Λόγια του Βαθρούδνιρ», όπου ο ύπατος θεός Όντιν συζητά με τον σοφό γίγαντα Βαθρούδνιρ (ο «Ρωμαλέος Υφαντής») για την επιβίωση των ανθρώπων όταν θα έρθει ο τρομακτικός Φίμπουλ, «…όσος τρείς χειμώνες δίχως καλοκαίρι ανάμεσα…. Όταν χιόνι θα έρχεται από παντού»

5 Οι Ουτάρα-Κούρα αναφέρονται στην «Αϊταρέγια Βραχμάνα» (VIII.14), ως «αστραφτερός λαός, γεννημένος ολόκληρος με την χάρη των βασιλέων» που ζει πέρα από τα Ιμαλάϊα. Κάθε βραχμάνα αποτελεί συλλογή σχολίων σε κάποια Βέδα. Η εν λόγω «Αϊταρέγια Βραχμάνα» αφορά σε σχόλια επί της θεμέλιας Ριγκ Βέδα και αποσκοπεί «στην λεπτομερή μεταφορά της γνώσης παρελθόντος και παρόντος ώστε να εξασφαλίζεται λεπτομερώς η κατάλληλη διεξαγωγή των τελετών».

6 Ταοϊστικό κείμενο (κυριολεκτικά σημαίνει: «Δάσκαλος Λιέ») του 5^ου π.Χ. αιώνα, αποδιδόμενο στον φιλόσοφο Λιέ-γιού-κόου.

ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ, ΕΛΛΗΝΑ...

Friedrich Schiller

Une Europe sans la Grèce aurait été comme un enfant sans certificat de naissance.

«Καταραμένε Έλληνα, τα βρήκες όλα, φιλοσοφία, γεωμετρία, φυσική, αστρονομία τίποτε δεν άφησες για μας. Καταραμένε Έλληνα, όπου να γυρίσω τη σκέψη μου, όπου και να στρέψω τη ψυχή μου, μπροστά μου σε βρίσκω! Αν τέχνη λαχταρώ, ποίηση, θέατρο, αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά μου, πρώτος και αξεπέραστος. Αν επιστήμη αναζητώ, μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος. Αν για δημοκρατία διψώ, ισονομία και ισότητα, εσύ ξανά μπροστά μου, ασυναγώνιστος και ανεπισκίαστος. Καταραμένε Έλληνα... Καταραμένη γνώση. Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν με αφήνετε στη δύστυχη ανεμελιά μου..;»

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΖΟΥΣΕ ΑΠΟΚΟΜΜΕΝΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΑΦΗ ΓΙΑ 40 ΧΡΟΝΙΑ

Το 1978, σοβιετικοί γεωλόγοι εξερευνώντας τις ερημιές της Σιβηρίας ανακαλύπτουν εξαμελή οικογένεια χαμένη στα βάθη της τούνδρας.

Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς, το ελικόπτερο που μετέφερε την αποστολή των γεωλόγων διακρίνει μέσα στο έρημο τοπίο της σιβηρικής παγωνιάς ανθρώπινα ίχνη: έναν κήπο! Επρόκειτο για αναπάντεχη ανακάλυψη, καθώς το βουνό απείχε τουλάχιστον 200 χιλιόμετρα από τον κοντινότερο οικισμό, αποτελώντας ανεξερεύνητο και αχαρτογράφητο τοπίο. Οι σοβιετικές Αρχές δεν είχαν μάλιστα μητρώα για την ύπαρξη ανθρώπων εκεί.

Οι 4 επιστήμονες αποφάσισαν να ερευνήσουν το περίεργο εύρημα, ετοιμάζοντας ωστόσο τα πιστόλια τους. Στην πορεία τους, άρχισαν να συναντούν ολοένα και συχνότερα ίχνη ανθρώπινης δράσης, ώσπου κατέληξαν τελικά στην παράγκα, που έμοιαζε με παράπηγμα μεσαιωνικής εποχής!

Μέσα στο σκοτάδι δεν διέκριναν αρχικά τις ανθρώπινες φιγούρες που καραδοκούσαν, όταν η σιωπή έσπασε ξαφνικά από λυγμούς και φωνές σε υστερία. Μόνο τότε συνειδητοποίησαν οι επιστήμονες ότι δεν ήταν μόνοι: οι σιλουέτες δύο γυναικών φαίνονταν πλέον καθαρά, με τη μία να μοιρολογεί: «αυτό γίνεται για τις αμαρτίες μας, τις αμαρτίες μας».

Οι επιστήμονες εγκατέλειψαν την παράγκα τρομαγμένοι, περιμένοντας έξω μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Μισή ώρα αργότερα, η πόρτα της καμπίνας άνοιξε και ένας ηλικιωμένος άντρας με τις δυο του κόρες ξεπρόβαλαν. Ήταν σε ημιάγρια κατάσταση και αρνήθηκαν οτιδήποτε τους πρόσφεραν οι επιστήμονες -μαρμελάδα, τσάι, ψωμί- λέγοντας «δεν μας επιτρέπονται αυτά!».

Όταν η υπεύθυνη της αποστολής, Galina Pismenskaya, ρώτησε τον άντρα αν έχει δοκιμάσει ποτέ ψωμί, αυτός απάντησε πως είχε φάει παλιότερα, οι κόρες του ωστόσο ποτέ. Ο λόγος του ήταν καθαρός και εύληπτος, δεν ίσχυε ωστόσο το ίδιο και για τα κορίτσια: μιλούσαν μια γλώσσα διαστρεβλωμένη από μια ζωή στην απομόνωση, που σίγουρα δεν έμοιαζε με ρωσικά.

Σύντομα, μέσα από πολυάριθμες επισκέψεις των γεωλόγων στην «οικία» της οικογένειας, η πλήρη τους ιστορία αποκαλύφθηκε. Ο ηλικιωμένος ονομαζόταν Karp Lykov και ήταν μέλος της αίρεσης Παλιός Πιστός, μιας φονταμενταλιστικής ρωσο-ορθόδοξης σέχτας που παρέμενε απαράλλακτη από τον 17^ο αιώνα. Τα μέλη της αίρεσης είχαν διωχθεί λυσσαλέα από τις μέρες του Πέτρου του Μέγα ακόμα, γεγονότα που ανακαλούσε ο Lykov λες και συνέβησαν χθες.

Τα πράγματα για την οικογένεια έγιναν ακόμα χειρότερα, όταν οι άθεοι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν την εξουσία, με τις ούτως ή άλλως απομονωμένες κοινότητες των πιστών της αίρεσης, που διέμεναν ήδη στη Σιβηρία για να γλιτώσουν τους διωγμούς, να αναγκάζονται να αποσυρθούν ακόμα πιο μακριά από τον ανθρώπινο πολιτισμό.

Κατά τη διάρκεια των σοβιετικών «εκκαθαρίσεων» στη δεκαετία του ’30, σοβιετική περίπολος θα σκοτώσει τον αδερφό του Lykov στα περίχωρα της κοινότητας όπου ζούσε η αίρεση. Ήταν ώρα για την οικογένεια να πάρει τα βουνά για να γλιτώσει, γεγονός που συνέβη το 1936, όταν η τετραμελής τότε οικογένεια (ο Karp, η γυναίκα του Akulina, ο 9χρονος γιος του Savin και η μόλις 2 χρονών Natalia) αποσύρθηκε στις εσχατιές της σιβηρικής τούνδρας, όπου έπειτα από περιπέτεια ετών κατέληξαν τελικά στο σημείο που τους βρήκαν οι επιστήμονες.

Δύο ακόμη παιδιά θα γεννιόνταν στην πλήρη απομόνωση, ο Dmitry το 1940 και η Agafia το 1943, τα οποία δεν συνάντησαν ποτέ άλλον άνθρωπο και ό,τι ήξεραν για την ανθρωπότητα το είχαν μάθει από τις διαστρεβλωμένες απόψεις των γονιών τους για τον κόσμο. Ήξεραν ας πούμε ότι υπάρχουν πόλεις όπου ζουν οι άνθρωποι «στοιβαγμένοι» ή ακόμα και χώρες έξω από τη Ρωσία, οι ιδέες αυτές παρέμεναν ωστόσο στο απόλυτο θεωρητικό πεδίο και παραήταν αφαιρετικές για να παίξουν ρόλο στις ζωές τους. Και βέβαια η σύγχρονη ιστορία παρέμενε στο σκοτάδι: δεν γνώριζαν για τον φονικό πόλεμο που αιματοκύλησε την Ευρώπη, με τον Β΄ Παγκόσμιο να μην έχει συμβεί ποτέ για την οικογένεια των σύγχρονων Μόγληδων.

Όσο βέβαια οι σοβιετικοί γεωλόγοι γνώριζαν καλύτερα τα μέλη της οικογένειας Lykov, συνειδητοποιούσαν ότι είχαν παραγνωρίσει τις ικανότητες και τη νοημοσύνη τους, με το κάθε μέλος να διαθέτει τη δική του προσωπικότητα.

Το πλέον λυπηρό χαρακτηριστικό της παράξενης ιστορίας των Lykov ήταν η ταχύτητα με την οποία χτύπησε η συμφορά την οικογένεια όταν επανεγκαθιδρύθηκε η επαφή με τον έξω κόσμο (είχε επισκεφτεί την οικογένεια και δημοσιογράφος για να καταγράψει τα χρονικά της). Το φθινόπωρο του 1981, τρία από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας ακολούθησαν τη μητέρα τους στον τάφο με διαφορά λίγων ημερών το ένα από το άλλο.

Ο Savin και η Natalia έπασχαν από νεφρική ανεπάρκεια (πιθανότατα λόγω της διατροφής), ενώ ο Dmitry πέθανε από πνευμονία, αρνούμενος τη βοήθεια των γεωλόγων, οι οποίοι προσφέρθηκαν να τον μεταφέρουν με το ελικόπτερο στο πλησιέστερο νοσοκομείο. «Δεν μας επιτρέπεται αυτό», ήταν τα τελευταία λόγια του Dmitry.

Όταν έθαψαν τα τρία παιδιά, οι επιστήμονες προσπάθησαν να πείσουν τους εναπομείναντες Lykov να εγκαταλείψουν την απομόνωση και να μετακομίσουν στο πάλαι ποτέ χωριό τους, με τους διωγμούς να έχουν σταματήσει από χρόνια και την κοινότητα της αίρεσης να έχει ήδη ξανασυσταθεί. Η οικογένεια αρνήθηκε ωστόσο σθεναρά, με τον Karp Lykov να πεθαίνει στον ύπνο του στις 16 Φεβρουαρίου 1988, 27 χρόνια μετά τον θάνατο της γυναίκας του, ο οποίος μάλιστα συνέβη την ίδια ακριβώς μέρα.

Η Agafia παραμένει ακόμα μόνη στις ερημιές της παγωμένης τούνδρας, ως γνήσιο παιδί της Σιβηρίας, πλέον στα 70 της χρόνια.

http://www.otherside.gr/2013/01/oikogeneia-zouse-apokommeni-apo-kathe-anthrwpini-epafi-gia-40-xronia/

ΕΙΔΥΛΛΙΑ ΠΟΥ ΓΚΡΕΜΙΣΑΝ… ΚΑΡΙΕΡΕΣ

Όταν οι συνέπειες κακών αισθηματικών επιλογών επηρεάζουν συνολικά τη ζωή του εμπλεκόμενου και γίνονται ζουμερά σκάνδαλα, μιλάμε για σχέσεις-καρμανιόλες. Όταν μάλιστα μιλάμε για «υψηλά ιστάμενους», όπως ηγεμόνες, βασιλείς, πολιτικούς και δημοφιλή πρόσωπα, η σφαίρα της δημόσιας ζωής τους καταβαραθρώνεται και τα ερωτικά λάθη γίνονται ασυγχώρητα.

Δεν θα μιλήσουμε ωστόσο για σχέσεις που έκλεισαν απλώς τα καλύτερα τα σπίτια, παρά για δεσμούς που τέλειωσαν καριέρες!

Ας δούμε λοιπόν 10 ερωτικά σκάνδαλα πρώτου μεγέθους, καθώς και το τι έκανε τις υποθέσεις αυτές τόσο συγκλονιστικές και καταστροφικές…

Αντώνιος και Κλεοπάτρα

Η βασίλισσα της Αιγύπτου γίνεται ερωμένη του Ιουλίου Καίσαρα και του χαρίζει έναν γιο, στην προσπάθειά της να εγκαθιδρύσει την ηγεμονία της και να εξασφαλίσει τη φιλία της Ρώμης. Εν τω μεταξύ, ο Αντώνιος ζει το δικό του δράμα: παντρεύεται τη Φούλβια, γυναίκα του αδικοχαμένου φίλου του, και καταφεύγει στην Ελλάδα για να γλιτώσει από τα χρέη που άφησε στη Ρώμη, ενώ αργότερα θα καταταγεί στον στρατό, με τη βοήθεια του φίλου του Καίσαρα.

Με τη δολοφονία του Καίσαρα, ο Αντώνιος προσχωρεί στην ηγετική ομάδα της αυτοκρατορίας και ταξιδεύει στην Αίγυπτο, όπου γνωρίζει και ερωτεύεται σφόδρα την Κλεοπάτρα. Την παντρεύεται μυστικά και κατόπιν επιστρέφει στη Ρώμη, όπου αναγκάζεται να παντρευτεί την αδερφή του Οκταβιανού για να ενώσουν τις οικογένειές τους. Ο έρωτας θα ωθήσει ωστόσο τον Αντώνιο να παρατήσει την εγκυμονούσα ρωμαία σύζυγό του και να διαφύγει στην Αίγυπτο, όπου τον περίμεναν οι λεγεώνες του και η Κλεοπάτρα. Ο Οκταβιανός δεν θα συγχωρούσε ωστόσο την προσβολή και ήταν έτοιμος πλέον να επιτεθεί στην Αίγυπτο.

Φοβούμενη για τη ζωή της, η Κλεοπάτρα θα κρυφτεί και φήμες θα διαδοθούν ότι είναι νεκρή. Ο Αντώνιος θα πιστέψει τη φημολογία και θα αυτοκτονήσει, ενώ η Κλεοπάτρα, που είχε χάσει το στήριγμά της και φοβόταν τον Οκταβιανό, θα τον ακολουθήσει στον θάνατο. Το πλέον περίφημο αιματοβαμμένο ειδύλλιο της Ιστορίας τα είχε όλα.

Alexander Hamilton και Maria Reynolds

Το ειδύλλιο έλαβε χώρα στην αυγή των Ηνωμένων Πολιτειών, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Τζορτζ Ουάσιγκτον. Ο υπουργός Οικονομικών λοιπόν Alexander Hamilton ήταν 34 ετών όταν γνώρισε τη Reynolds, μια παντρεμένη κοπέλα 23 ετών που ισχυριζόταν ότι ο σύζυγός της την είχε εγκαταλείψει μόνη με την κόρη της. Ο Hamilton προσφέρθηκε να τη βοηθήσει οικονομικά, γεγονός που κατέληξε σε φλογερό δεσμό που θα κρατούσε 3 χρόνια. Ο σύζυγος James ήταν ωστόσο ενήμερος για το ειδύλλιο, αποσπώντας εκβιαστικά μεγάλα ποσά από τον Hamilton κατά τη διάρκεια της σχέσης.

Η πανουργία της Reynolds δεν τελειώνει ωστόσο εδώ: κατάφερε να αποσπάσει από τον Hamilton κονδύλια που προορίζονταν για τον επαναστατικό αγώνα, γεγονός που θα τον χαντάκωνε πολιτικά: είχε μόνο δύο επιλογές, ή να παραδεχθεί τον κρυφό ερωτικό του δεσμό ή να εμπλέξει τον εαυτό του στο σκάνδαλο διαφθοράς.

Οι πολιτικές φιλίες του Hamilton θα συγκαλύψουν αρχικά το γεγονός, όταν ωστόσο τα ερωτικά γράμματα της Maria θα πέσουν στα χέρια του σκανδαλοθήρα James Thomson Callender, ο Hamilton θα αναγκαστεί να παραδεχτεί δημόσια τον δεσμό και να απολογηθεί, με τη φήμη του να έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Κι εδώ είναι που τα πράγματα μπερδεύονται: εγκαταλείποντας τον διεφθαρμένο σύζυγό της, η Maria Reynolds προσέλαβε τον Aaron Burr να την υπερασπιστεί στο διάζύγιό της. Και θα ήταν αυτός ο Aaron Burr που θα προκαλούσε σε μονομαχία τον Alexander Hamilton και θα τον σκότωνε. Φαρμακερό ειδύλλιο.

Όσκαρ Ουάιλντ και Alfred Douglas

Ο Alfred «Bosie» Douglas ήταν ένας ευγενής, τρίτος γιος του John Douglas του Queensberry, που θα εγκαταλείψει την Οξφόρδη χωρίς πτυχίο, με ένα τεράστιο ωστόσο παράπονο κατά του πατέρα του, που θα καταλήξει να γίνει η καταστροφή του μεγάλου του έρωτα, Όσκαρ Ουάιλντ, τον οποίο γνώρισε και ερωτεύτηκε το 1891.

Ο μεγαλύτερος καυγάς του ζευγαριού θα ξεσπάσει για την κακή μετάφραση του Bosie στο έργο του Ουάιλντ «Σαλώμη», το οποίο είχε γράψει στα γαλλικά. Τα σκανδαλώδη σκηνικά που εκτυλίχθηκαν έφτασαν μέχρι τα αυτιά του πατέρα του Douglas, ο οποίος τον απείλησε με επιστολή ότι θα τον αποκηρύξει αν δεν χώριζε από τον διάσημο θεατρικό συγγραφέα και το κινούμενο σκάνδαλο που αποτελούσαν οι δυο τους. Οι αντεγκλήσεις πατέρα-γιου θα κλιμακώνονταν όταν ο αδερφός του Bosie, επίσης μπλεγμένος σε ομοφυλοφιλική σχέση, θα έβρισκε ύποπτο θάνατο σε κυνηγετικό δυστύχημα. Ο πατέρας αποφάσισε να σώσει τον γιο του χαντακώνοντας τον Ουάιλντ, προσπάθεια που θα γεννήσει μια σειρά από κωμικοτραγικά γεγονότα, με τον Ουάιλντ να γράφει λιβέλους για τον Queensberry και να καταφέρνει μάλιστα μέχρι και να συλληφθεί ο πατέρας.

Η κατηγορία της ομοφυλοφιλίας όμως, σημαντικότατο αδίκημα για την εποχή, που αντιμετώπισε στο δικαστήριο ο Όσκαρ Ουάιλντ θα τον ανάγκαζε να αποσύρει τη μήνυση στον πατέρα του εραστή του, ενώ μία μέρα αργότερα ο θεατρικός συγγραφέας θα συλλαμβανόταν για απρέπεια, σε μια μακρά σειρά από δίκες και εφέσεις που θα γκρέμιζαν την καριέρα του και θα υπονόμευαν την ελευθερία του, καταστρέφοντάς τον ολοκληρωτικά.

Βασιλιάς Εδουάρδος VIII και Wallis Simpson

Η Bessie Wallis Warfield παντρεύτηκε τον δεύτερο άντρα της στο Λονδίνο, όπου και γνώρισε την ερωμένη του Εδουάρδου, πρίγκιπα της Ουαλίας. Από το 1931-1933, η Wallis και ο Εδουάρδος θα έρθουν κοντά, κι όταν η ερωμένη του πρίγκιπα έφυγε οριστικά για τη Νέα Υόρκη τον Ιανουάριο του 1934, οι συνθήκες ήταν ιδανικές για ένα παθιασμένο ειδύλλιο.

Με δεδομένο ότι η κοινή θνητή ήταν διαζευγμένη δύο φορές, το Μπάκιγχαμ δεν χάρηκε καθόλου για τον δεσμό. Κι όταν στις 20 Ιανουαρίου 1936 πέθανε ο βασιλιάς Γεώργιος V, ο Εδουάρδος VIII ήταν να ανέβει στον θρόνο. Τέθηκε λοιπόν το δίλημμα: ο έρωτας της ζωής του ή το στέμμα του Ηνωμένου Βασιλείου; Η απάντηση δόθηκε γρήγορα και αβίαστα από τον πρίγκιπα: τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ο Εδουάρδος θα απαρνιόταν δημόσια τον θρόνο, αφήνοντάς τον στον αδερφό του, βασιλιά πλέον Γεώργιο VI, με τη Wallis να καταφεύγει στις Κάνες για να βρει την ησυχία της.

Απαλλαγμένοι από τα βάρη του κόσμου, οι δύο ερωτευμένοι θα συναντηθούν 1,5 χρόνο αργότερα στη Γαλλία, όπου και θα ζήσουν ευτυχισμένοι, μην μπορώντας ωστόσο να επιστρέψουν ποτέ στη Βρετανία.

Ίνγκριντ Μπέργκμαν και Ρομπέρτο Ροσελίνι

Ήταν το 1948, όταν το σκάνδαλο ξέσπασε για την πασίγνωστη Σουηδή ηθοποιό: ο παράνομος δεσμός που διατηρούσε με τον παντρεμένο Ιταλό σκηνοθέτη Ρομπέρτο Ροσελίνι ήρθε στο φως, με την Μπέργκμαν να μετρά ήδη 21 χρόνια γάμου. Όταν μάλιστα η Μπέργκμαν θα μείνει έγκυος από τον Ροσελίνι, το σκάνδαλο ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, με κοινό και Τύπο να εξαπολύουν μύδρους και την Ίνγκριντ να εγκαταλείπει οριστικά τις ΗΠΑ για την Ιταλία, με τη δικαστική διαμάχη για το διαζύγιο και την επιμέλεια του παιδιού της να γίνεται πολύκροτη και να μονοπωλεί τον κουτσομπολίστικο Τύπο.

Η Μπέργκμαν θα παντρευτεί τελικά τον Ροσελίνι τον Μάιο του 1950, ενώ το 1952 θα γεννηθεί το διασημότερο από τα παιδιά τους, η Ιζαμπέλα Ροσελίνι. Η καριέρα της στο Χόλιγουντ είχε ωστόσο πεθάνει, με την αμερικανική κοινωνία να μην της συγχωρεί ποτέ το παραστράτημα.

Walter Jenkins

Ο Walter Jenkins γεννήθηκε το 1918 στο Τέξας και το 1939 θα τον βρει να δουλεύει για τον Lyndon B. Johnson, γεγονός που θα κάνει για τα επόμενα 25 χρόνια της ζωής του. Το δεξί χέρι του προέδρου των Η.Π.Α. ήταν γνωστός για την καλοσύνη, την αφοσίωση και την αξιοπρέπειά του καθ’ όλη τη διακυβέρνηση του Johnson. Γιατί τότε βρίσκεται στη λίστα μας;

Γιατί σε έφοδο της αστυνομίας σε δημόσιες τουαλέτες έναν μήνα πριν από τις προεδρικές εκλογές του 1964, ο Jenkins βρέθηκε να έχει σεξουαλική επαφή με έναν άντρα, γεγονός που θα οδηγήσει στη σύλληψή του για απρεπή συμπεριφορά. Και δεν ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Το τεράστιο σκάνδαλο θα συγκλόνιζε τον Λευκό Οίκο, με τις προεδρικές προσπάθειες συγκάλυψης του γεγονότος να αποτυγχάνουν και τις φιλελεύθερες ιδέες του Johnson να δοκιμάζονται. Κι όσο αν ο πρόεδρος αρνήθηκε να αντικαταστήσει τον Jenkins, θα έχανε διά παντός το δεξί του χέρι, η πολιτική καριέρα του οποίου είχε καταστραφεί αμετάκλητα.

Gary Hart και Donna Rice

Ο Gary Hart ήταν το φαβορί για το χρίσμα των Δημοκρατικών στην κούρσα του 1988. Τον Μάρτιο του 1987 ωστόσο, έναν μήνα πριν ανακοινώσει την υποψηφιότητά του, ο Hart θα γνωρίσει την Donna Rice, μοντέλο και φοιτήτρια. Φήμες θα ξεσπούσαν για καυτό ειδύλλιο και σχετική φωτογραφία της Rice να φεύγει από το σπίτι του γερουσιαστή θα επιβεβαιώσει τον δεσμό: τα δημοσκοπικά νούμερα του Hart θα πέσουν αμέσως, φέρνοντας τον 10 ποσοστιαίες μονάδες κάτω από τον αντίπαλο του, τον γερουσιαστή της Μασαχουσέτης Μάικλ Δουκάκις.

Δύο μέρες αργότερα το περιοδικό National Enquirer θα δώσει στη δημοσιότητα την επίμαχη φωτογραφία με τη Rice να κάθεται στα γόνατα του Hart, που την επόμενη βδομάδα θα σημάνει το τέλος των πολιτικών φιλοδοξιών του. Και το σκάνδαλο θα καταφέρει μέσα σε 4 μήνες, από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο, να γκρεμίσει τις προεδρικές ελπίδες, αλλά και τον ίδιο τον υποψήφιο από το εκλογικό στερέωμα της χώρας.

Tiger Woods και όλες οι γυναίκες του

Ο δεσμός του γνωστού παίκτη του γκολφ με τη Rachel Uchitel θα γίνει γνωστός στις 25 Νοεμβρίου 2009, ενώ δύο μέρες αργότερα ο Woods θα εμπλακεί σε αυτοκινητιστικό ατύχημα, που θα οδηγήσει τελικά στη ματαίωση του δικού του φιλανθρωπικού πρωταθλήματος γκολφ.

Δύο μέρες μετά, το περιοδικό US Weekly θα δημοσιοποιήσει το φωνητικό μήνυμα που άφησε ο παίκτης σε άλλη παράνομη ερωμένη, ενώ λίγο αργότερα ένα τρίτο σκάνδαλο -στις 11 Δεκεμβρίου- θα περιπλέξει ακόμα πιο πολύ τα πράγματα, με τις γυναίκες που έβγαιναν και παραδέχονταν ανοιχτά ειδύλλιο με τον Woods να παίρνουν τη μορφή χιονοστιβάδας.

Οι σπόνσορες του παίκτη θα τον εγκατέλειπαν αμέσως, ενώ και η περίφημη στήλη του στο περιοδικό Golf Digest θα γινόταν παρελθόν. Μέσα σε έναν μήνα, έρευνα θα έδειχνε ότι οι μέτοχοι σε εταιρίες που σχετίζονταν με τον Woods είχαν χάσει μεταξύ 5-12 δισεκατομμύρια δολάρια, εξαιτίας των παράνομων δεσμών του και της ηχηρής ενόχλησης του κόσμου. Όσο για τις προσωπικές του απώλειες, το σκάνδαλο θα στοίχιζε στον Woods τον γάμο του, αλλά και 100 εκατομμύρια δολάρια σε διατροφή. Ο Tiger θα επανερχόταν αργότερα στις επιτυχίες, η δημόσια εικόνα του έχει ωστόσο πληγεί ανεπανόρθωτα.

David Petraeus και Paula Broadwell

Στο τελευταίο κορυφαίο σκάνδαλο της σύγχρονης εποχής τα πράγματα μπλέκονται πολύ, με τα εμπλεκόμενα πρόσωπα να λειτουργούν ως κατάσκοποι ή «βιτρίνες» για κρυμμένες ταυτότητες. Η Paula Broadwell γνωρίζει τον στρατηγό David Petraeus στο Harvard το 2006 και προτίθεται να τον βοηθήσει στη συγγραφή της αυτοβιογραφίας του [«All In: The Education of General David Petraeus»], η οποία εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2012. Μέχρι να γίνει ο Petraeus διευθυντής της C.I.A. τον Ιούλιο του 2011, οι δυο τους ήταν ήδη εραστές και επικοινωνούσαν μυστικά μέσω κρυφού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Η υπόθεση δεν θα έμενε φυσικά κρυφή, ενώ τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν περιλαμβάνουν έρευνες του F.B.I., εμπλοκή ενός ακόμα στρατηγού, του Αμερικανού διοικητή στο Αφγανιστάν John R. Allen, καθώς και μια σειρά ακόμα από κατασκόπους που ενεπλάκησαν στο ειδύλλιο! Όταν η Broadwell ανακρίθηκε από το F.B.I., θα παραδεχτεί το ειδύλλιο, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να δώσει επαρκείς εξηγήσεις για τα απόρρητα αρχεία που βρέθηκαν στον υπολογιστή της.

Το F.B.I. θα περίμενε ωστόσο τις προεδρικές εκλογές του 2012 για να ενημερώσει για το σκάνδαλο, γεγονός που συνέβη τον Νοέμβριο, όταν ο διευθυντής του F.B.I., Eric Holder, ανέφερε στην Υπηρεσία Πληροφοριών τα τεκταινόμενα. Την επόμενη μέρα όλοι ήξεραν: ο Λευκός Οίκος έμαθε τα πάντα και ο Petraeus θα υπέβαλε την παραίτησή του στον πρόεδρο Ομπάμα. Ο αρχηγός της C.I.A. έπεσε χάρη στη ζηλόφθονα ερωμένη του, που υπέκλεπτε πληροφορίες από τον υπολογιστή του για να παρακολουθεί την ερωτική του ζωή.

http://www.otherside.gr/2013/01/eidyllia-pou-gkremisan-karieres/?utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+othersidegr+%28Otherside.gr%29&utm_content=Yahoo!+Mail

ΕΦΕΥΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ & ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ:

ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να ανταλλάσσουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα και σε γρήγορο χρόνο πληροφορίες, τόσο κατά την περίοδο των πολέμων όσο και σε περίοδο ειρήνης. Με το εφευρετικό τους μυαλό είχαν κατορθώσει να σχεδιάσουν ένα σύστημα από μηχανισμούς που τους επέτρεπαν να φτάσει στο τελικό δέκτη οποιοδήποτε μήνυμα ήθελαν, διανύοντας ακόμα και 700 χλμ. σε περίπου μία ώρα. Ας δούμε με ποιο τρόπο γινόταν αυτό.

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΙ

Το πρώτο σχέδιο των Ελλήνων για τη μεταφορά πληροφοριών αποτελεί η χρήση των ημεροδρόμων. Ήταν άνθρωποι γνωστοί για τις ικανότητές τους στο τρέξιμο στους οποίους εμπιστεύονταν τη μεταφορά μηνυμάτων σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ο πιο γνωστός ημεροδρόμος που έμεινε και στην ιστορία ήταν ο Φειδιππίδης, ο οποίος πήγε από την Αθήνα στο Μαραθώνα και μετά πάλι πίσω στην Αθήνα το μήνυμα της νίκης χωρίς καμία στάση και πέθανε από εξάντληση.

Οι ημεροδρόμοι είχαν αποκτήσει το σεβασμό και κοινωνική καταξίωση σε σημείο να τους έχουν αφιερωθεί και ναοί (Τάλβυθος ημεροδρόμος του Αγαμέμνωνα στον οποίο οι Σπαρτιάτες αφιέρωσαν ναό). Ενδέχεται κάποιοι από τους ημεροδρόμους να ήταν έφιπποι ειδικά όταν ήταν να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις. Αυτή ήταν η αρχική μορφή του συστήματος των ημεροδρόμων που στη πορεία αναβαθμίστηκε και βελτιώθηκε με τη δημιουργία σταθμών στους οποίους οι αγγελιαφόροι πλέον άλλαζαν τα άλογά τους και ξεκουράζονταν ή άλλαζε και ο αγγελιαφόρος.

ΤΗΛΕΒΟΑΣ

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ο πρώτος που συνέλαβε την ιδέα της αναπαραγωγής ήχων μέσω του ακουστικού τηλέγραφου ο οποίος μπορούσε να μεταφέρει τους ήχους μέσω του αέρα σε μακρυνές αποστάσεις. Αποτελούνταν από ένα τρίποδο ύψους τεσσάρων μέτρων ενωμένο στη κορυφή, από την οποία ξεκινούσε ένα σκοινί που συγκρατούσε ένα στρογγυλό ηχητικό κέρας μεγάλου μεγέθους.

ΟΙ ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ

Η φωτιά και κατ’ επέκταση το φως ήταν βασική προϋπόθεση για να μεταφερθεί το μήνυμα σύντομα και σε μεγάλη απόσταση. Η χρήση φωτεινών σημάτων κυρίως χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο για να μεταφέρουν τις διαταγές των ανωτέρων. Τα οπτικά σήματα μπορούσαν να αναπαράγουν πληροφορίες μεγάλης ποικιλίας. Για παράδειγμα η Μήδεια, υψώνοντας ένα αναμμένο πυρσό ειδοποίησε τους Αργοναύτες να σπεύσουν στη Κολχίδα.

Για τη μετάδοση των οπτικών σημάτων με έντονους καπνούς ή στήλες καπνού ήταν απαραίτητη η κατασκευή ειδικών κτισμάτων σε υπερηψωμένα σημεία, τα οποία ονομάζονταν φρυκτωρίες. Για τα φωτεινά σήματα που ανταλλάσσονταν μέσω των φρυκτών (πυρσών) είχαν συμφωνήσει εκ των προτέρων και οι δύο πλευρές για τη μετάφραση των μηνυμάτων.

Όπως εκτιμούν οι μελετητές, ο πρώτος που χρησιμοποίησε τηλεπικοινωνιακούς πύργους για τη μετάδοση μηνυμάτων ήταν ο Ηρακλής, ο οποίος σε δύο κωμοπόλεις της Δυτικής Μεσογείου, την Αβύλη και την Κάπλη, έστησε τις γνωστές Ηράκλειες Στήλες, που έπαιζαν το ρόλο φάρου στα διέρχομενα πλοία. Από τα γνωστότερα παραδείγματα μετάδοσης μηνυμάτων με σήματα φωτιάς ήταν η είδηση της πτώσης της Τροίας στον εκπληκτικό χρόνο ρεκόρ για την εποχή της μιας ημέρας. Το μήνυμα ταξίδεψε από την Τροία στο Ερμαίο της Λήμνου, από ‘κει στον Άθω, στις κορυφές του Μακίστου στην Εύβοια και στη κορυφή του Κιθαιρώνα. Από ‘κει το μήνυμα μεταφέρθηκε στη λίμνη Γοργώτη, στο Αγίπλαγκτο (Μέγαρα) και στη συνέχεια η φωτεινή λωρίδα υπερπήδησε το Σαρωνικό κόλπο κι έφτασε στο Αραχναίον κοντά στις Μυκήνες κι από ‘κει ημεροδρόμοι το μετέφεραν στο ανάκτορο των Ατρειδών.

ΤΗΛΕΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΙΝΕΙΑ

Ο Αινείας ο Τακτικός συνδύασε τους πυρσούς και τη μηχανική έτσι ώστε η επικοινωνία μεταξύ του αποστολέα και του δέκτη να περιέχει σαφείς πληροφορίες, όπως, για παράδειγμα, «πεζικό με βαρύ οπλισμό» κ.ά. Βασική προϋπόθεση για τη σωστή μετάδοση του μηνύματος ήταν οι υδραυλικοί τηλέγραφοι να είναι όμοιοι. Θα έπρεπε επίσης τα κεραμικά αγγεία να έχουν το ίδιο μέγεθος σε πλάτος και βάθος. Τις ίδιες διαστάσεις είχαν και οι φελλοί, στους οποίους στηρίζονταν μεταλλικές ράβδοι, οι οποίοι ήταν χωρισμένοι σε ίσα μέρη, τριών δαχτύλων το καθένα. Εκεί υπήρχε ευκρινής διαχωρισμός και σε κάθε ράβδο αναγράφονταν τα κυριότερα και τα γενικότερα που συνέβαιναν στους πολέμους.

Επίσης μια ακόμα βασική προϋπόθεση για να διαβαστεί σωστά το μήνυμα ήταν οι τρύπες των αγγείων να έχουν την ίδια διάμετρο έτσι ώστε να φεύγει η ίδια ποσότητα νερού. Οι υδραυλικοί τηλέγραφοι βρίσκονταν πάντα σε υψόμετρα, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται η καλύτερη οπτική επαφή. Η απόσταση που είχαν μεταξύ τους δύο ή περισσότεροι τηλέγραφοι δεν ήταν σταθερή, παρ' όλα αυτά μπορούμε να πούμε ότι συνήθως ξεπερνούσε τα δεκάδες χιλιόμετρα.

Όταν όλα ήταν έτοιμα, οι χειριστές του τηλέγραφου άναβαν πυρσούς. Όταν η μία πλευρά ήθελε να δώσει κάποιο μήνυμα κατέβαζε τον πυρσό και συγχρόνως οι δύο άνοιγαν τη διαρροή του νερού. Όταν η ράβδος όπου αναγράφονταν οι πληροφορίες που ήθελαν να μεταβιβαστούν έφτανε στο στόμιο του αγγείου έκλειναν τη ροή και ξανασήκωναν τον πυρσό. Τότε και οι απέναντι έκλειναν τη διαρροή του νερού και διάβαζαν το σημείο στο οποίο είχε σταματήσει η δική τους ράβδος.

ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ

Όταν οι χρήστες του υδραυλικού τηλέγραφου με την πάροδο του χρόνου διαπίστωσαν δυσκολίες στην ακριβή περιγραφή των πληροφοριών όπως αναφορά σε αριθμητικές δυνάμεις του εχθρού, ήρθε ή ώρα που οι Κλεόξενος και Δημόκλειτος παρουσίασαν την «Πυρσεία» ή αλλιώς «οπτικό τηλέγραφο».

Η λειτουργία του είχε ως εξής: αρχικά διαίρεσαν το αλφάβητο σε πέντε μέρη ανά πέντε γράμματα τα οποία αναγράφονταν σε πινακίδες τις οποίες θα έπρεπε να έχουν μαζί τους όσοι θα συνομιλούσαν. Πριν εγκαταστήσουν και τα υπόλοιπα εξαρτήματα του τηλέγραφου υπήρχε η συνεννόηση ότι οι πρώτοι -δύο στον αριθμό- πυρσοί που θα σηκώνονταν θα ήταν από εκείνον που ήθελε να αναγγείλει κάτι. Η μεταφορά των πληροφοριών θα ξεκινούσε αν κι από την απέναντι πλευρά σηκώνονταν δύο πυρσοί.

Όταν κατέβαιναν όλοι οι πυρσοί, τότε εκείνος που ήθελε να αναφέρει κάτι σήκωνε τους πρώτους πυρσούς από τα αριστερά, δηλώνοντας με αυτό το τρόπο στο δέκτη ποια πινακίδα έπρεπε να εξετάσει. Αν για παράδειγμα σήκωνε τον πρώτο πυρσό , εννοούσε τη πρώτη πινακίδα κ.ο.κ. Η δεύτερη ομάδα πυρσών χρησιμοποιούνταν για να υποδείξουν τα γράμματα που θα σχημάτιζαν τη λέξη του μηνύματος. Για την καλύτερη καταγραφή των εναλλασσόμενων πυρσών οι χρήστες χρησιμοποιούσαν κατάλληλες διόπτρες. Για την αποφυγή λαθών, εκείνος που θα σήκωνε ή θα κατέβαζε τους πυρσούς, ήταν πίσω από ένα πρόχειρα κατασκευασμένο τοίχο με σύνηθες ύψος τα δέκα μέτρα. Επειδή η συμπλήρωση ενός πλήρους μηνύματος απαιτούσε χρόνο, οι χρήστες αναγκάστηκαν να βρουν τις λέξεις με τα λιγότερα γράμματα, χωρίς όμως να χάνει το πληροφοριακό της περιεχόμενο η πρόταση.

Για να επιτευχθεί σωστά και γρήγορα η μετάδοση του μηνύματος, οι χρήστες της Πυρσείας, οι οποίοι ήταν πολίτες με άριστη γνώση ανάγνωσης, γραμματικής και ορθογραφίας, εκπαιδεύονταν καθημερινά ώστε να συνηθίσουν στον τρόπο γραφής και μετάδοσης των μηνυμάτων. Με την πάροδο του χρόνου κάποιοι βελτίωσαν τον οπτικό τηλέγραφο κάνωντας στην αρχική μορφή κάποιες παρεμβάσεις, αλλάζοντας τα γράμματα των πλακών έτσι ώστε να αποφευχθεί η υποκλοπή του μηνύματος.

http://gr.news.yahoo.com/εφευρετικοτητα---πρωτοπορια--τηλεπικοινωνίες-στην-αρχαία-ελλάδα-095028288.html

ΑΚΤΙΝΕΣ Γ «ΕΚΑΨΑΝ» ΤΗ ΓΗ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΥ!

Μια ισχυρή έκρηξη ακτίνων Γ χτύπησε τη Γη κατά τον 8^ο αιώνα μ.Χ, την εποχή του Καρλομάγνου, σύμφωνα με μια νέα γερμανική επιστημονική μελέτη. Οι αστρονόμοι Βαλερί Χαμπαριάν και Ραλφ Νοϊχάουζερ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής του πανεπιστημίου της Ιένας προσπάθησαν να ρίξουν φως στο εξής μυστήριο:

Πέρυσι τον Ιούνιο, η καθηγήτρια φυσικής Φούζα Μιγιάκε του ιαπωνικού πανεπιστημίου Ναγκόγια παρουσίασε στο διεθνούς κύρους περιοδικό «Nature» στοιχεία για την ανίχνευση υψηλών επιπέδων των ραδιενεργών ισοτόπων άνθρακα-14 και βηρυλλίου-10 σε δακτυλίους δένδρων που είχαν σχηματιστεί το έτος 775 μ.Χ. στο βόρειο ημισφαίριο. Ως πιθανή αιτία είχε προταθεί ότι κάποια άγνωστη πηγή ισχυρής ακτινοβολίας από το διάστημα «έψησε» μια περιοχή της Γης εκείνο το έτος ή το προηγούμενο (774).

Η Ιάπωνας φυσικός είχε τότε αποκλείσει την πιθανότητα μιας γειτονικής έκρηξης σούπερ-νόβα, επειδή δεν υπήρχε καμία σχετική αναφορά στα ιστορικά αρχεία εκείνης της εποχής (όπως στα κινεζικά) για την εμφάνιση ενός νέου άστρου στον ουρανό. Επίσης, η Φούζα Μιγιάκε είχε αποκλείσει το σενάριο μιας έντονης ηλιακής έκλαμψης με κατεύθυνση τη Γη, επειδή πάλι δεν εντοπίστηκε κάποια σχετική αναφορά για ασυνήθιστη δραστηριότητα του Ήλιου το 774-775 μ.Χ.

Οι Γερμανοί ερευνητές προτείνουν τώρα μια εναλλακτική εξήγηση, υποστηρίζοντας ότι ο πλανήτης μας αποτέλεσε κατά τύχη στόχο μιας έκρηξης ακτίνων Γ (Gamma-Ray Burst ή GRB εν συντομία), η οποία προκλήθηκε από τη σύγκρουση και τη συγχώνευση μαύρων τρυπών, άστρων νετρονίων ή άστρων «λευκών νάνων». Όταν κάποιο από όλα αυτά τα φαινόμενα λαμβάνει χώρα, τότε παράγει μια τρομακτική ποσότητα ενέργειας με την μορφή ακτίνων Γ, οι οποίες αποτελούν το πιο ισχυρό τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, όπου ανήκει και το ορατό φως.

Μετά από τέτοιες συγχωνεύσεις, που παρατηρούνται από τους αστρονόμους συχνά σε διάφορους γαλαξίες και θεωρούνται από τα πιο επικίνδυνα και εν δυνάμει καταστροφικά φαινόμενα στο σύμπαν, η συνακόλουθη έκρηξη ακτίνων Γ συνήθως κρατά το πολύ δύο δευτερόλεπτα, αλλά εξαπολύει μια τρομερής ενεργειακής ισχύος δέσμη κοσμικής ακτινοβολίας στο διάστημα - και όποιον χτυπήσει στο διάβα της.

http://www.newsbomb.gr/episthmh/story/272336/aktines-g-ekapsan-ti-gi-tin-epohi-toy-karlomagnoy

ΤΟ «ΦΑΝΤΑΣΜΑ» ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ

Μια ιστορία μυστηρίου από τις υπόγειες στοές του Λονδίνου.

Το μετρό του Λονδίνου μετρά πλέον σχεδόν 150 χρόνια ζωής και η ιστορία του είναι πολύ πλούσια σε παράξενα περιστατικά, αλλά και ιστορίες με φαντάσματα. Πράγματι, ένα τόσο μεγάλο δίκτυο από υπόγειες σήραγγες δεν θα μπορούσε παρά να έχει και τα δικά του μυστήρια πλάσματα.

Οι πιο γνωστές ιστορίες φαντασμάτων του μετρό του Λονδίνου έχουν σχέση με τον σταθμό του Aldgate.

Ο σταθμός κατασκευάστηκε το 1876, σε ένα σημείο όπου υπήρχε μαζικός τάφος περίπου 1000 θυμάτων της επιδημίας βουβωνικής πανώλης που είχε χτυπήσει την πόλη το 1665.

Από τις πρώτες κιόλας ημέρες της λειτουργίας του σταθμού, εργαζόμενοι που έμπαιναν στις σήραγγες ανέφεραν ότι άκουγαν βήματα και έβλεπαν λευκές φιγούρες στο σκοτάδι. Παρόμοιες φιγούρες είχαν δει και επιβάτες που περίμεναν στις αποβάθρες.

Αρκετά χρόνια αργότερα, καθώς γίνονταν εργασίες για την ηλεκτροδότηση του δικτύου, ένας τεχνικός που εργαζόταν στις γραμμές, γλίστρησε και έπεσε πάνω στην ηλεκτροφόρα σιδηροτροχιά. Ο άνδρας χτυπήθηκε από ρεύμα 20.000 βολτ! Κανονικά, το ρεύμα θα έπρεπε να το είχε σκοτώσει. Ωστόσο ο τεχνικός γλίτωσε με πολύ ελαφρά τραύματα και ανάρρωσε πλήρως.

Οι συνάδελφοί του, που έσπευσαν να τον βοηθήσουν μετά το ατύχημα είπαν ότι είδαν δίπλα του τη διάφανη φιγούρα μιας λευκοντυμένης ηλικιωμένης γυναίκας να του χαϊδεύει τα μαλλιά. Η φιγούρα εξαφανίστηκε όταν πλησίασαν οι εργάτες, όμως μέχρι και σήμερα πολλοί αναφέρουν περίεργες σκιές.

http://www.otherside.gr/2013/01/fantasmata-metro/

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΑΣ;

O Dr Mark Blagrove είναι καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Swansea και μελετά τα «όνειρα» μέσα από επιστημονικά πειράματα και έρευνες...  

Εξηγεί τι ακριβώς είναι τα όνειρα, πώς η προσωπικότητα μας επηρεάζει αυτά που βλέπουμε στον ύπνο μας, αλλά αναφέρεται και στους λόγους που αγαπημένα πρόσωπα που έχουν φύγει από την ζωή, μας επισκέπτονται στα όνειρα μας!

«Τι φανερώνουν τα όνειρά μας»;

«Τα περισσότερα όνειρα σχετίζονται με το παρόν και τη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα. Είναι πιθανό επίσης να μπορούν να αποκαλύψουν στοιχεία για γεγονότα του παρελθόντος. Η μεγαλύτερη όμως πιθανότητα παραμένει τα όνειρα να μας πληροφορούν για τα γεγονότα του παρόντος τα οποία ίσως και να μην γνωρίζουμε ότι συμβαίνουν.

Για παράδειγμα ένα όνειρο μπορεί να μας αποκαλύψει τα αληθινά μας αισθήματά μας για κάποιο συγκεκριμένο άτομο τα οποία συνειδητά μπορεί να μην έχουμε αντιληφθεί ή να μην θέλουμε να τα παραδεχτούμε».

«Ο χαρακτήρας επηρεάζει τα όνειρά μας»

«Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου επίσης μπορεί να επηρεάσει τα όνειρα του. Άτομα με δημιουργικό χαρακτήρα συνηθίζουν να βλέπουν περίεργα όνειρα μεγαλύτερης διάρκειας με έντονη πλοκή και εναλλαγές συναισθημάτων. Σημαντικό επίσης είναι τα διάφορα επίπεδα ύπνου. Μερικές φορές βρισκόμαστε σε βαθύ ύπνο, όπου δεν παρατηρείται κάποιο όνειρο, ενώ μερικές άλλες βρισκόμαστε σε στάδια ενεργού ύπνου, όπου παρατηρείται κίνηση ματιών και ο εγκέφαλος είναι ιδιαίτερα ενεργός. Στην περίπτωση αυτή τα όνειρα αυξάνονται»!

«Γιατί οι νεκροί έρχονται στον ύπνο μας;»

«Επιστημονικά δεν έχει αποδειχτεί οποιαδήποτε δυνατότητα επικοινωνίας με νεκρούς ενώ είμαστε ξύπνιοι. Η επιθυμία όμως να δούμε για μια ακόμη φορά το αγαπημένο μας πρόσωπο που έχει πεθάνει, είναι τόσο μεγάλη που είναι πιθανό να επηρεάζει τα όνειρα μας.

Πέρα από την επιθυμία όμως υπάρχει και η δύναμη της συνήθειας, η καθημερινότητα που βιώναμε με τα πρόσωπα αυτά και η οποία ίσως έρχεται στον ύπνο μας με την μορφή αναμνήσεων. Όταν ξυπνήσουμε από αυτό το όνειρο έχουμε ανάγκη να δεχτούμε ότι δεν ήταν δημιούργημα του μυαλού μας αλλά συνάντηση -έστω ονειρική- με τον δικό μας άνθρωπο».

«Μπορεί ένας νεκρός να μας μεταφέρει μηνύματα στον ύπνο μας»;

«Αυτό βεβαίως προβληματίζει εμάς τους επιστήμονες. Δηλαδή ο ισχυρισμός πάρα πολλών ανθρώπων ότι ονειρεύονται κάποιον νεκρό κι εκείνος τους μεταφέρει μηνύματα για γεγονότα που θα συμβούν στο μέλλον.

Από τη πλευρά ενός επιστήμονα η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι ο ονειρευόμενος έχει ήδη μια ιδέα των εξελίξεων του μέλλοντος. Επομένως ο ίδιος εκμυστηρεύεται στον εαυτό του μέσω του νεκρού, πληροφορίες που έχει κρυμμένες στο υποσυνείδητό του.

Λυπάμαι, αλλά δεν έχω επιστημονικές αποδείξεις ότι πράγματι οι νεκροί έρχονται από τον άλλο κόσμο στα όνειρα των ζωντανών και μάλιστα τους αποκαλύπτουν τα μελλούμενα. Είμαι υποχρεωμένος να ερμηνεύσω τέτοια γεγονότα με βάση την ψυχολογία και όχι την μεταφυσική.

Αυτό που προτείνω είναι την επόμενη φορά που θα ονειρευτείτε κάποιον δικό σας που είναι νεκρός, δώστε μεγάλη προσοχή σε αυτά που θα σας πει: είναι πράγματα που δεν τολμάτε να πείτε στον εαυτό σας ενώ είστε ξύπνιοι και του τα αποκαλύπτετε την νύχτα μέσω ενός νεκρού προσώπου»!

http://www.newsbomb.gr/anexhghta/story/273239/giati-oi-nekroi-erhontai-ston-ypno-mas