ΦΟΡΑΝΕ ΟΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΣΙΔΕΡΑΚΙΑ;

της Ρέας Βιτάλη

Ο Κωνσταντίνος φόρεσε σιδεράκια. Ο Κωνσταντίνος είναι φίλος του μικρού μου γιου Κώστα. Ο Κωνσταντίνος έχει αραιά και στραβά δόντια. Ο Κώστας έχει μια χαρά δόντια. Ωστόσο το συγκριτικό στοιχείο αντί να φέρει χαρά στο σπίτι μας σκόρπισε γκρίνια και στεναχώρια. Ο Κώστας μηχανεύτηκε τα πάντα, ώστε να με πείσει ότι χρειάζεται να φορέσει σιδεράκια και μάλιστα κατεπειγόντως. Μου έδειχνε ένα δόντι στο βάθος που του φαίνονταν στραβό κι αφού δεν έδειξα κατανόηση στο δράμα του επέμενε ότι ένα άλλο που έχει μια ελαφρότατη κλίση του προκαλούσε αφόρητους πόνους λόγω της κλίσεως, άρα έπρεπε να φορέσει σιδεράκια. Όλα σε σιδεράκια κατέληγαν. Μεγάλη μόδα εν ολίγοις τα σιδεράκια στα παιδιά! Μέχρι και χρώμα διαλέγεις για τα σιδεράκια. Το είχα περάσει το «δράμα» και με τον μεγάλο μου γιο. Από τότε κρατάει η μόδα. Η κόρη μου ευτυχώς ήταν από τα τυχερά παιδιά. Χρειάστηκε σιδεράκια! Τα αγόρια μου... Άτυχα παιδιά τα αγόρια μου! 

Πώς διάολο αλλάζει η μόδα την οπτική; Στα δικά μου χρόνια τα σιδεράκια ήταν ένας μπελάς, ένας εφιάλτης. Χρειάστηκε να τα φορέσω. Ήταν μασελάκι που το έβαζες και το έβγαζες. Το δικό μου κυρίως το έβγαζα. Ήταν η εποχή που προβάριζα το φιλί… Και θεωρούσα ότι εμπόδιζε την επίδοση. Έμειναν προς τα μέσα τα δόντια και είχε η μάνα μου κάτι να ξεσπάει. «Περιουσία ξόδεψα για τα δόντια σου, αλλά εσύ….»! Ευτυχώς έδωσα και πήρα συγκλονιστικά φιλιά, οπότε χαλάλι! Α, ναι! Στου Ζηρίδη υπήρχε και ένα παιδάκι με εξωστοματικό. Ένα παιδάκι σ’ ολόκληρο σχολείο! Αυτή ήταν η αναλογία. Το θυμάμαι ως εφιάλτη… Φαντάζομαι κι εκείνο έτσι θα θυμάται τα χρόνια του εξωστοματικού του. Ένα ασημένιο σίδερο σαν δορυφόρος γύρω από το κεφάλι του. Κι είχε και ένα θλιμμένο βλέμμα… Άστα να πάνε! Το θυμήθηκα προχθές που περπατούσα με τον Κώστα στην Γλυφάδα. Προβάρισα μια στέκα για τα μαλλιά μου. Ένα ασημένιο λεπτό συρματάκι. Με το που βγήκαμε από το μαγαζί το ζήτησε ο Κώστας. Δεν έδωσα σημασία. Το ακούμπησε από μάγουλο σε μάγουλο. «Τι κάνεις εκεί παιδάκι μου», αναρωτήθηκα. Καμία απάντηση. Περπατούσε χαμογελαστός. «Βγάλτο από τα μάγουλά σου. Θα σε σκουντήσει κανένας και θα τραυματιστείς». Τίποτα ο Κώστας. Εν ολίγοις βγάλαμε ολόκληρη βόλτα με τον Κώστα να φοράει την στέκα από μάγουλο σε μάγουλο μιμούμενος τον εξωστοματικό εφιάλτη των παιδικών μου χρόνων. Τι τραβάμε και ‘μεις οι μάνες! Μόδες! Ή και ζαβά παιδιά….Παίζει κι αυτό.

Κι έτσι όπως περπατούσαμε και προσπαθούσα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου μη και ξεσπάσω και του αφήσω μερικά τραύματα νάχει να παλεύει στην ενηλικίωση… Μου ήρθε μια ιδέα. Φαντάσου να έρχονταν μια μόδα στα παιδιά που να λειαίνει τις φυλετικές διακρίσεις. Να περπατήσω τον Κώστα στην Γλυφάδα βαμμένο μαύρο και η Ντόντα να περπατήσει το γιό της Day βαμμένο άσπρο. Και ο Νικόλας να μοιάσει με Πακιστανός και η Μαρία με Ινδή και ο Αλέξης να δηλώσει δήθεν Αλβανός και να κορδώνεται και η Νικόλ Αφγανή και να καμαρώνει… Φαντάσου! Τον κόσμο έτσι… Τι ρόλο θα είχε να παίξει η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ; Φοράνε οι Χρυσαυγίτες σιδεράκια;

Υ.Γ. Αχ Ρέα, νάταν έτσι απλά τα πράγματα… Ανυποψίαστες ενίοτε οι μάνες. Έρμες μάνες!

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=19213