ΟΚΤΩ ΣΑΤΑΝΙΚΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Οκτώ από τις πιο σατανικές γυναίκες που έχουν γράψει ιστορία με τα αποτρόπαια και φρικιαστικά εγκλήματά τους. 8. Ουλιαμίνα «Μίνι» Ντιν (1844 – 1895) Θύματα:3+ Η Μίνι Ντιν ήταν η πρώτη και η μοναδική γυναίκα στην ιστορία της Νέας Ζηλανδίας που εκτελέστηκε. Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, είναι λογικό μια ανύπαντρη μητέρα να στιγματιζόταν στην κοινωνία και να θεωρούταν περιθωριοποιημένη. Αυτό εκμεταλλευόταν και η σατανική Ντιν, η οποία «βοηθούσε» τις ανύπαντρες κοπέλες, παίρνοντας υπό την προστασία της τα παιδιά τους με αντάλλαγμα μια μηνιαία χρηματική συνδρομή. Φυσικά, δεν είχε ποτέ στο μυαλό της να τα μεγαλώσει η ίδια: τρία πτώματα μικρών παιδιών βρέθηκαν θαμμένα στη φάρμα της και οι φήμες μιλούσαν για πολύ περισσότερα θύματα. Η Ουλιαμίνα Ντιν εξακολουθούσε να λαμβάνει τα χρήματα των μητέρων τους, τα οποία βέβαια χρησιμοποιούσε για να βελτιώσει τη δική της ζωή. 7. Ελισάβετ Ι της Αγγλίας (1533 – 1603) Θύματα: Εκατοντάδες Παρόλο που είχε κάνει και καλά πράγματα για την πατρίδα της, στην πραγματικότητα η βασίλισσα Ελισάβετ ήταν ένας σατανικός τύραννος. Επέτρεπε την πειρατεία στα ισπανικά πλοία, ενθάρρυνε το εμπόριο σκλάβων, εκτέλεσε εκατοντάδες καθολικούς σε Αγγλία και Ιρλανδία για να «εξοντώσει» τον Καθολικισμό, και αφού φυλάκισε για 19 χρόνια την βασίλισσα Μαίρη της Σκωτίας, την σκότωσε. God save the Queen… 6. Ρόζμαρι Ουέστ (1953-) Θύματα:12+ Μαζί με τον άντρα της, Φρεντ, η Ρόζμαρι Ουέστ, που εργαζόταν ως ιερόδουλη, συνήθιζαν να «ψωνίζουν» έφηβες από στάσεις λεωφορείων, να τις παίρνουν σπίτι, να τις βιάζουν και να τις σκοτώνουν. Το 1992 ο σύζυγός της συνελήφθει με την κατηγορία βιασμού της 13χρονης κόρης του και η ίδια για κακοποίηση ανηλίκων. Η Ουέστ δεν ομολόγησε ποτέ τα εγκλήματα της, αλλά λίγο μετά την αυτοκτονία του άντρα της σε φυλακή της Μεγάλης Βρετανίας, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, παρόλο που δεν υπήρχαν αρκετά ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον της. 5. Δωροθέα Πουέντε (1929-) Θύματα:9 Η Πουέντε είναι μια από τις ελάχιστες γυναίκες serial killers της Αμερικής η οποία διηύθυνε ένα οικοτροφείο όπου σκότωνε κάποιους από τους ανθρώπους που έμεναν μαζί της και πλαστογραφούσε τις υπογραφές τους για να λαμβάνει το επίδομα πρόνοιας. Στα θύματα της συμπεριλαμβάνονταν αλκοολικοί και σχιζοφρενείς. Ένα θύμα της, που βρέθηκε θαμμένο στην αυλή της, είχε κομμένο το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια του. Όταν άφηνε κάποιον να επιζήσει, του απαγόρευε να αγγίξει το τηλέφωνο ή να γράψει γράμμα και έπαιρνε όλα τα λεφτά του. Η Δωροθέα Πουέντε δεν έχει δείξει ίχνος μετάνοιας όλα αυτά τα χρόνια. Αυτή τη στιγμή εκτίει την ισόβια ποινή της στη φυλακή. 4. Έλενα Τσαουσέσκου (1916 – 1989) Θύματα: Αμέτρητα Η γυναίκα του πρώην πρόεδρου της Ρουμανίας εκτελούσε εντελώς αντισυμβατικά τα καθήκοντα της ως αντιπρόεδρος της χώρας της: είχε απαγορέψει την αντισύλληψη, είχε αρνηθεί την ύπαρξη του AIDS με αποτέλεσμα να ξεσπάσει μια από τις μεγαλύτερες επιδημίες του ιού στον δυτικό κόσμο. Τα ορφανοτροφεία σε όλα τη χώρα είχαν γεμίσει ασφυκτικά με μωρά και παιδιά ανεπιθύμητα από τους γονείς τους, αφού δεν είχαν άλλη λύση πέρα από το να τα γεννήσουν. Όταν εκτελέστηκε το 1989, η τελευταία της κουβέντα στον εκτελεστή της και στον κόσμο ήταν: «Άντε στο διάολο». 3. Μέριμπεθ Τάινινγκ (1942-) Θύματα:9 Η παιδοκτόνος Τάινινγκ σκότωνε ένα προς ένα και τα επτά παιδιά τα οποία γεννούσε, αλλά περιέργως όλοι οι θάνατοι αποδίδονταν σε φυσικά αίτια: μηνιγγίτιδα, εγκεφαλική παράλυση, σύνδρομο του Ρέγιες κ.τ.λ. Όταν όμως πέθανε μυστηριωδώς και το υιοθετημένο, όγδοο της παιδί, οι γιατροί άρχισαν να έχουν υποψίες ότι δεν πρόκειται για κάποια γενετική ανωμαλία. Η Μέριμπεθ τελικά ομολόγησε και εκτίει ποινή από 20 χρόνια έως ισόβια, ενώ οι δύο αιτήσεις αναστολής της (η τελευταία έγινε το 2007) έχουν απορριφθεί. 2. Κάρλα Χομόλκα (1970-) Θύματα:3+ Γεννημένη στον Καναδά, η Κάρλα Χομόλκα παντρεύτηκε τον Πολ Μπερνάντο και η συζυγική τους ρουτίνα ήταν αρκετά διαφορετική από τα συνηθισμένα: στον ελεύθερο του χρόνο το ζευγάρι βίαζε και σκότωνε νεαρά κορίτσια. Η Κάρλα ήταν το δεξί χέρι του άντρα της, τον βοηθούσε στον βιασμό και βιντεοσκοπούσε τον ξυλοδαρμό και τις δολοφονίες. Το ανατριχιαστικό είναι ότι ανάμεσα στα τρία γνωστά τους θύματα (λέγεται ότι υπήρξαν κι άλλα πέντε) ήταν και η μικρότερη αδερφή της, Τάμι. Λίγες εβδομάδες πριν η μικρή Τάμι κλείσει τα 16 της χρόνια, η αδερφή της με τον Μπερνάντο την «πότισαν» με ηρεμιστικά και ενώ ήταν αναίσθητη, την βίασαν. Εκείνη ξυπνώντας, έκανε εμετό χάνοντας ξανά τις αισθήσεις της. Οι δύο βιαστές προσπάθησαν να την επαναφέρουν στη ζωή αλλά όταν είδαν ότι ήταν μάταιο, κάλεσαν ασθενοφόρο, προφασιζόμενοι ότι ήταν ατύχημα. Η επίσημη αιτία θανάτου ήταν αναρρόφηση, αλλά τρία χρόνια αργότερα, όταν είχαν αποκαλυφθεί και οι υπόλοιποι φόνοι, η Κάρλα ομολόγησε και τη δολοφονία της αδερφής της, με γράμμα στους γονείς της. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι επειδή ομολόγησε τα εγκλήματα της και ενοχοποίησε το σύζυγό της, της επιβλήθηκε ποινή 12 ετών μόνο και αυτή τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, εκείνη ζει αμέριμνη κάπου στις Αντίλες μαζί με τον γιο της. 1. Ντελφίν Λαλαουρί (1775-1842(;)) Θύματα: 10+ Το σπίτι της Ντελφίν Λαλαουρί στη Νέα Ορλεάνη ήταν κυριολεκτικά ένα σπίτι τρόμου, όπου ο σαδισμός κατείχε τον κύριο λόγο. Στις 10 Απριλίου του 1834, μια φωτιά που ξέσπασε στην κουζίνα της αποκάλυψε όλη την αλήθεια στους άντρες της πυροσβεστικής. Από ότι διαπιστώθηκε, τη φωτιά έβαλαν δύο σκλάβοι που ήταν αλυσοδεμένοι στο φούρνο της κουζίνας για να τραβήξουν την προσοχή. Μόνο που αυτή η εικόνα ήταν το λιγότερο που αντίκρισαν οι πυροσβέστες όταν μπήκαν στο σπίτι: πάνω από 12 παραμορφωμένα άτομα βρέθηκαν κρεμασμένα στους τοίχους της σοφίτας. Μια γυναίκα ήταν κλεισμένη σε ένα κλουβί, με τα κοκάλα της σπασμένα με τρόπο που να θυμίζει καβούρι, μια άλλη ήταν κρεμασμένη χωρίς πόδια και χέρια και κομμάτια της σάρκας της ήταν κομμένα και τοποθετημένα πάνω της έτσι ώστε να μοιάζει με κάμπια. Άλλοι είχαν ραμμένα τα στόματα τους ή ραμμένα τα χέρια τους σε διάφορα σημεία του σώματος τους. Τα περισσότερα θύματα της βρέθηκαν νεκρά, ενώ εκείνοι που ήταν ακόμα ζωντανοί παρακαλούσαν τους πυροσβέστες να τους σκοτώσουν. Η Λαλαουρί δεν πιάστηκε ποτέ… http://blogthea.gr