Σάββατο 31 Μαρτίου 2012



Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ…

της Κατερίνας Μ. Μάτσου

Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθείς στην γοητεία τους. Τα παιδιά έχουν μια ατελείωτη όρεξη γι’ αυτές, ειδικά τις τηγανητές και οι ενήλικες ευχαριστιούνται τσιμπολογώντας τις. Τα μακαρόνια και το ρύζι δίπλα τους φοβούνται για τη βασιλεία τους, ενώ το σπανάκι και το μπρόκολο χλωμιάζουν από τη ζήλεια τους, όταν τις αντικρίζουν!!! Μιλάμε για τις πατάτες, ένα από τα πιο αγαπημένα λαχανικά που καλλιεργούνται σήμερα στην Ελλάδα και παγκοσμίως και που στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό αποτέλεσε τον πρόδρομο του κινήματος προμήθειας προϊόντων χωρίς μεσάζοντες σε μία προσπάθεια μείωσης των τιμών και των συνεπειών της οικονομικής κρίσης.
Η πατάτα ανακαλύφθηκε μαζί με την Αμερική το 1492 και κατέκτησε χωρίς κόπο την πρώτη θέση στις καρδιές όλων μας.

Στις 24 Ιανουαρίου 1828, 16 μόλις μέρες μετά την άφιξή του στην Ελλάδα, όπου ανέλαβε τη διακυβέρνηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, ο Ιωάννης Καποδίστριας, πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας ζητάει με γράμμα από τον αδελφό του Βιάρο, που βρισκόταν στην Κέρκυρα, να στείλει από την Κέρκυρα ή την Ζάκυνθο «μια καλή ποσότητα γεωμήλων» για να σπείρει στα χωράφια που για το λόγο αυτό ετοίμαζε στην περιοχή της Tίρυνθας. Στα Επτάνησα η πατάτα ήταν γνωστή πολύ πριν από την κήρυξη της ελληνικής επανάστασης. Στην Κέρκυρα η πρώτη καλλιέργεια πατάτας έγινε το 1800. Σε ιταλικά έγγραφα της Ιονίου Πολιτείας του 1811 αναφέρεται το ενδιαφέρον για τη διάδοση αυτής της καλλιέργειας. Ο ίδιος ο Καποδίστριας, έχοντας δοκιμάσει πατάτες στα ταξίδια του στην Ευρώπη, κρίνει ότι θα ήταν μια θρεπτική βασική τροφή για ένα φτωχό λαό, όπως ο ελληνικός λαός την εποχή εκείνη. Πριν ακόμα εγκατασταθεί στην Ελλάδα, σε επιστολή του από την Αγκώνα προς τον «κ. Πικτέτ Καζανόβη εις Γενούην», ο Καποδίστριας αναφέρει το ενδιαφέρον του για τη διάδοση της πατάτας στην Ελλάδα. Από τον Πικτέτ, που φαίνεται ότι είχε ειδικές γνώσεις στο θέμα, ο Καποδίστριας ζήτησε βοήθεια σε τεχνογνωσία και σε υλικό για σπορά.
Όταν εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο, τη δεύτερη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους μετά την Αίγινα και πριν την Αθήνα, ο Καποδίστριας, άνθρωπος έξυπνος, που μπορούσε να βοηθήσει στην πορεία αναδημιουργίας της χώρας, προσπάθησε να πείσει τους χωρικούς να καλλιεργήσουν προς όφελός τους πατάτες. Εκείνοι, φιλύποπτοι και συντηρητικοί, ίσως και γιατί δε βρήκαν καμία χάρη και καμία ευκολία στο νέο προϊόν, τις πέταξαν! Ο Καποδίστριας, όμως, ήξερε πολύ καλά τους Έλληνες και -μιμούμενος το Φρειδερίκο το Μέγα της Πρωσίας και τον Παρμαντιέ της Γαλλίας, που μεταχειρίστηκαν παρόμοια κόλπα-περιέφραξε το μέρος όπου ήταν αποθηκεμένες οι πατάτες κι έβαλε σκοπούς να τις φυλάνε νυχθημερόν. Σύντομα, κυκλοφόρησαν φήμες, ότι αφού τόσο καλά φρουρούνταν οι πατάτες έπρεπε να είναι προϊόν μεγάλης αξίας. Κι επειδή το απαγορευμένο είναι πιο γλυκό, κάποιοι αποφάσισαν να τις …κλέψουν. Οι φρουροί είχαν διαταχθεί εκ των προτέρων να κάνουν τα στραβά μάτια και να επιτρέπουν ουσιαστικά την κλοπή. Μέσα σε μια εβδομάδα δεν είχε μείνει ούτε μια πατάτα και το σχέδιο του Καποδίστρια να τις εισάγει στην Ελλάδα είχε πετύχει!

Η πατάτα (Στρύχνον το κονδυλόρριζον, Solanum tuberosum), ένα από τα μέλη της οικογένειας των Solanaceae, είναι φυτό ιθαγενές των υψιπέδων του Μεξικού, του Περού, της Χιλής και της Κολομβίας, περιοχές όπου ζούσαν Ινδιάνοι, Ίνκας και Aζτέκοι. Οι ιθαγενείς Αμερικανοί, που ζούσαν στην οροσειρά των Άνδεων, γνώριζαν την πατάτα περίπου 4.000 χρόνια πριν ο γευστικός αυτός βολβός ξετρελάνει τους Ευρωπαίους. Την αποκαλούσαν με διάφορα ονόματα και σε ορισμένες περιοχές αποτελούσε βασικό συστατικό της καθημερινής διατροφής τους. Στην εποχή της αυτοκρατορίας των Ίνκας η καλλιέργεια της πατάτας είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη την ήπειρο κάτι που παρατήρησαν και οι πρώτοι Ισπανοί χρονικογράφοι στις απαρχές της κατάκτησης της αμερικανικής ηπείρου. Οι Ίνκας, πέρα από την καλλιέργεια, είχαν αναπτύξει και ειδικές μεθόδους συντήρησης και αποθήκευσης, είτε με την αποξήρανση πατάτας, είτε με την πολτοποίηση της καταφέρνοντας να τη διατηρούν για σημαντικό διάστημα. Η χρησιμότητα της ξεπερνούσε την κάλυψη των διατροφικών αναγκών και χρησιμοποιούνταν και για την περιποίηση τραυμάτων.
Η σπουδαιότητα της πατάτας δεν έγινε αμέσως αντιληπτή από τους Ισπανούς και πέρασαν χρόνια μέχρι την μεταφορά των πρώτων σπόρων στην Ευρώπη και την καλλιέργεια της σε μικρή κλίμακα από Ισπανούς αγρότες, κυρίως ως ζωοτροφή. Σύμφωνα με έναν δημοφιλή θρύλο, ο πρώτος που εισήγαγε την πατάτα στην Ευρώπη ήταν ο σερ Γουόλτερ Ράλεϊ, χρηματοδότης πολλών υπερατλαντικών αποστολών. Λέγεται, ότι ο ίδιος είχε φυτέψει την πρώτη πατάτα στο κτήμα του, στην πόλη Κορν της Ιρλανδίας. Κάποιοι Ιταλοί μοναχοί μάλιστα είχαν φέρει στη χώρα τους πατάτες και τις προσέφεραν στον Πάπα ο οποίος όμως δεν ήξερε τι να τις κάνει! Ένας απεσταλμένος του ποντίφικα πήγε 2 πατάτες στη Φλάνδρα, στο Φιλίπ ντε Σιβρύ, διοικητή του Μονς, ο οποίος τις έστειλε με τη σειρά του στη Βιέννη στο φίλο του Σαρλ ντε Λεκλούζ, που έκανε την πρώτη επιστημονική περιγραφή τους: «μικρές τρούφες που έστειλε ο κ. ντε Σιβρύ, στις 26 Ιανουαρίου 1588. Οι περουβιανοί τις λένε πάπα».
Πιο τεκμηριωμένη ιστορικά είναι η θεωρία που θέλει ως πρωτοπόρο τον σερ Φράνσις Ντρέικ. Σύμφωνα με αυτή, ο Ντρέικ, επιστρέφοντας το 1586 στην Αγγλία, έπειτα από μία μάχη με τους Ισπανούς στην Καραϊβική, έκανε μια στάση στην Κολομβία για προμήθειες. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν καπνός και πατάτες. Κατά μία τρίτη θεωρία, ο πρώτος βολβός πατάτας ξεβράστηκε στις ακτές της Ιρλανδίας, μαζί με τα συντρίμμια ισπανικής αρμάδας, το 1588. Ανεξαρτήτου προελεύσεως, η πατάτα προσέλκυσε από την πρώτη στιγμή το ενδιαφέρον των αγροτών, που διαπίστωσαν ότι η καλλιέργειά της ήταν πολύ εύκολη και παρείχε πολύ μεγαλύτερη σοδειά απ’ ότι το σιτάρι και η βρόμη. Μέχρι το 1650 είχε κυριαρχήσει στη διατροφή των Ιρλανδών και είχε αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τις καλλιέργειες σίτου. Οι Ιρλανδοί άποικοι ήταν και οι πρώτοι που καλλιέργησαν την πατάτα στη Βόρεια Αμερική, στην περιοχή Λόντοντερι του Νιου Χαμσάιρ, το 1719.
Το 1662 η Βασιλική Κοινότητα της Αγγλίας πρότεινε στην κυβέρνηση την εντατικοποίηση της καλλιέργειας της πατάτας, χωρίς όμως η πρόταση της να τύχει ανταπόκρισης, όμως οι ελλείψεις σε τρόφιμα κατά τις περιόδους των πολέμων το 18ο αιώνα οδήγησε το Αγροτικό Συμβούλιο της Αγγλίας το 1795 να εκδώσει έναν οδηγό με «Συμβουλές για την καλλιέργεια και την χρήση της πατάτας». Παρόμοια εξέλιξη υπήρξε και στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία, όπου ήδη από το 1771 το Πανεπιστήμιο του Παρισιού διαβεβαίωνε ότι η πατάτα ήταν γευστική και επωφελής για την δημόσια υγεία. Στην Γερμανία ο Μέγας Φρειδερίκος της Πρωσίας διείδε την δυνατότητα με την πατάτα της διατροφής μεγάλου τμήματος των υπηκόων του, αν και μετά την διαταγή του 1774 για την υποχρεωτική κατανάλωση πατάτας για την καταπολέμηση των λοιμών, αντιδράσεις εμφανίστηκαν από πολλές πλευρές με πιο χαρακτηριστική την απάντηση των κατοίκων της πόλης Kolberg οι οποίοι αναρωτήθηκαν: «ποια η χρησιμότητα της αφού ούτε μυρωδιά έχει, ούτε γεύση, ούτε καν τα σκυλιά δε την ακουμπούν». Όμως τελικά με ένα ευφυές τέχνασμα αντίστροφης ψυχολογίας, το επιθυμητό αποτέλεσμα που ήταν η διάδοση της πατάτας επιτεύχθηκε. Ο Μέγας Φρειδερίκος έδωσε διαταγή να καλλιεργηθεί ένα από τα βασιλικά χωράφια με πατάτες και να φυλάσσεται νύχτα-μέρα από ισχυρή φρουρά, συμβουλεύοντας τους φρουρούς να μην είναι και τόσο τακτικοί στην υποχρέωσή τους. Μετά από λίγες μέρες χωρικοί από τις γύρω περιοχές είχαν λεηλατήσει το χωράφι, παίρνοντας τους σπόρους και φυτεύοντας τους στα δικά τους κτήματα. Μέχρι σήμερα στο παλάτι Sans Souci (= χωρίς σκοτούρες) πολλοί Γερμανοί αφήνουν πάνω στον τάφο του Μεγάλου Φρειδερίκου πατάτες, ως δείγμα ευγνωμοσύνης, αφού αυτός τις εισήγαγε και τις επέβαλε στη χώρα τους.

Στους «διαφημιστές» της πατάτας κατά την πρώτη της εμφάνιση στην Ευρώπη συγκαταλέγονται η Μαρία Αντουανέτα και η αυτοκράτειρα της Αυστρίας Μαρία Τερέζα. Έως το τέλος του 18ου αιώνα, το νέο προϊόν είχε γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές και στη Γαλλία, με την υποστήριξη του Αντουάν Ογκίστ Παρμαντιέ, ενός από τους αυλικούς του βασιλιά Λουδοβίκου του 15ου. Πιο επιφυλακτικοί, οι Ρώσοι, αρχικώς αποκαλούσαν τις πατάτες ως «τα μήλα του διαβόλου», πιθανότατα εξαιτίας του γεγονότος ότι αναπτύσσονταν κάτω από την επιφάνεια της γης.

Ο Καποδίστριας ζήτησε την αποστολή πατάτας από διάφορους φιλέλληνες, που με προθυμία έστελναν οικονομική και επισιτιστική βοήθεια προς την Ελλάδα, όπως ο Ελβετός φιλέλληνας τραπεζίτης, τιμημένος με τον τίτλο του ευεργέτη του ελληνικού έθνους και πρωτοπόρος φωτογράφος Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος. Επειδή η παραγγελθείσα ποσότητα από Λίβερπουλ αργούσε να φτάσει, η καλλιέργεια ξεκίνησε αρχικά στην Αίγινα με πατάτες από την Κέρκυρα και τη Σύρο. Την πρώτη εβδομάδα των εργασιών, μεταξύ 23 και 29 Ιανουαρίου 1828, απασχολήθηκαν στην φύτευση 500-600 εργάτες και την αμέσως επόμενη απασχολούνταν 1200 έως 1500 εργάτες. Η «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος» της 15ης Φεβρουαρίου 1828 γράφει, ότι αυξάνει η φύτευση πατάτας η οποία «ήνοιξεν εις τους πτωχούς βέβαιον και φιλάνθρωπον καταφύγιον της αθλιότητος και της δυστυχίας των». Στις πρώτες εργασίες για την προώθηση της νέας καλλιέργειας βοήθησε ο Ιρλανδός Στήβενσον ο οποίος ζούσε στην Ελλάδα και φαίνεται ότι είχε γεωπονικές γνώσεις τις οποίες έθεσε στη διάθεση του Κυβερνήτη. Στις 12 Ιουνίου 1828 έφτασε στην Αίγινα από την Αλεξάνδρεια πλοίο με πατάτες οι οποίες μοιράστηκαν στον φτωχό λαό, καθώς είχε περάσει η εποχή της σποράς.
Τα πρώτα φυτά πατάτας φύτρωσαν αρχές Μαΐου στην Αίγινα και στον Πόρο και ο Καποδίστριας -που παρακολουθούσε στενά το όλο εγχείρημα- το ανακοίνωσε φανερά ικανοποιημένος στον Στήβενσον. Μέσα στο 1828 συγκομίζονται οι πρώτες πειραματικές εσοδείες και σε διάφορα άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως στη Μεσσηνία και την Αργολίδα. Μετά την αναχώρηση του Στήβενσον από την Ελλάδα τον Ιούλιο του 1828, την προώθηση της καλλιέργειας της πατάτας και άλλων φυτών ανέλαβε ο Κρατερός, ο οποίος είχε σπουδάσει στη γεωργική σχολή της Roville, την πρώτη γεωργική σχολή της Γαλλίας. Το 1829 ο Καποδίστριας ιδρύει στην Τίρυνθα το «Γεωργικό Σχολείο» με τη βοήθεια του Εϋνάρδου. Ο πρώτος διευθυντής του, ο γεωπόνος Γρηγόριος Παλαιολόγος, που εισήγαγε στην Ελλάδα τη βουτυρομηχανή, συνέχισε πιο συστηματικά την διάδοση της καλλιέργειας της πατάτας. Ο ίδιος το 1828 είχε εκδώσει στο Παρίσι βιβλίο περί πατάτας με δαπάνες της εκεί Φιλελληνικής Εταιρείας.
Σήμερα η πατάτα είναι ευρύτατα διαδεδομένη στην Ελλάδα και τρώγεται ως βασικό τρόφιμο. Η παραγωγή πατάτας ήταν πολύ σημαντική, ιδιαίτερα στα δύσκολα χρόνια των δύο Παγκοσμίων πολέμων, αφού έθρεψε και κράτησε ζωντανούς πολλούς ανθρώπους. Ευδοκιμεί καλύτερα σε δροσερό, υγρό κλίμα.
Ίσως να είναι μύθος το κλείδωμα των πατατών σε αποθήκες με το οποίο υποτίθεται ότι ο Καποδίστριας «έπεισε» τους Έλληνες να δοκιμάσουν το νέο καρπό. Η καλλιέργεια της πατάτας εισήχθη με μεγάλη ευκολία σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, παρά τις αρχικές δυσκολίες λόγω έλλειψης τεχνικών γνώσεων και δυνατοτήτων ή ακαταλληλότητος των εδαφών. Εκείνη την εποχή όμως μεγάλο μέρος του πληθυσμού κυριολεκτικά λιμοκτονούσε και γι’ αυτό δεν είχε αντίρρηση σ’ αυτή τη νέα εύγευστη και θρεπτική τροφή. Στην τροφή που κέρδισε επάξια και με το σπαθί της μία θέση στις καρδιές όλων μας.

Κοζάνη, Μάρτιος 2012

ΘΑΡΡΟΣ

της Κατερίνας Μ. Μάτσου

Θάρρος
Εβδομαδιαία Εφημερίς Δυτικής Μακεδονίας.
(σήμερα: Καθημερινή εφημερίδα της Δυτικής Μακεδονίας)
Κοζάνη, 14/3/1960 μέχρι σήμερα.
Ιδρυτής, εκδότης και διευθυντής: Χρήστος Παπαστεριάδης (14/3/1960-31/5/1990).
Μετά την αποχώρηση του Παπαστεριάδη από την ενεργό δράση το 1990 η έκδοση μεταβιβάστηκε στην
ΕΚΔΟΤΙΚΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΡΟΜΗΛΗΣ Α.Ε.

Το 1960 ο Χρήστος Παπαστεριάδης από τα Τρίκαλα ξεκινά στην Κοζάνη την έκδοση του ΘΑΡΡΟΥΣ, της μακροβιότερης σήμερα μεταπολεμικής εφημερίδας της πόλης, μετά τη ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ του Ιωάννου Ζηκόπουλου, που κυκλοφορούσε ήδη σε εβδομαδιαία βάση από το 1950. Αν και η νέα εφημερίδα ξεκινάει την πορεία της ως εβδομαδιαία, σύντομα, μετά από κυκλοφορία ενός έτους, μετατρέπεται σε ημερήσια, με νέα αρίθμηση φύλλων και καθημερινή, εκτός Δευτέρας, κυκλοφορία, καταλαμβάνοντας ταυτόχρονα και μία θέση ανάμεσα στις πρώτες ημερήσιες μεταπολεμικές εφημερίδες στο νομό Κοζάνης και στους τέσσερις νομούς της Δυτικής Μακεδονίας.



Με ένα σύντομο μονόστηλο στην πρώτη σελίδα του πρώτου φύλλου του εβδομαδιαίου αρχικά ΘΑΡΡΟΥΣ ο εκδότης και δημιουργός του Χρήστος Παπαστεριάδης αποδίδει την έκδοση της νέας εφημερίδας σε μία απαίτηση των καιρών. «Ήτο απαίτησις της προόδου, απαίτησις του πολιτισμού, απαίτησις της δημιουργίας», αναφέρει και υπόσχεται πως η εφημερίδα του, τηρώντας πάντα τους κανόνες της ευθύτητας, της αντικειμενικότητας και της αλήθειας θα βαδίσει σταθερά στο δύσκολο δρόμο που ανοίγεται μπροστά της, με σύνθημα της πάντα το καλό του λαού της Δυτικής Μακεδονίας.
Η διάταξη και η μορφή της ύλης και των περιεχομένων της ακολουθεί -κατά την εβδομαδιαία εποχή της κυκλοφορίας της- τη μορφή και τη φόρμα όλων των τοπικών εφημερίδων της εποχής. Τις σελίδες της καλύπτουν θέματα ποικίλης επικαιρότητας, τοπικού και πανελληνίου ενδιαφέροντος, απ’ όπου προερχόταν κατά κανόνα το κύριο άρθρο της πρώτης σελίδας, με αρκετές φωτογραφίες και φυσικά οι πάντα απαραίτητες διαφημίσεις και αγγελίες και άλλες πληρωμένες δημοσιεύσεις. Κάποιες φορές δημοσιεύει και διάφορα λογοτεχνικά κείμενα, διηγήματα ή μυθιστορήματα σε συνέχειες, αλλά και άρθρα χωρίς αποκλειστικό ειδησεογραφικό ενδιαφέρον. Συντάκτες ή συνεργάτες δεν αναφέρονται, παρά μόνο, όταν αυτοί υπογράφουν τα κείμενα τους, ενώ συντάκτες των ανωνύμων κειμένων, πέρα από αυτά που έστελναν οι διάφορες υπηρεσίες για ενημέρωση του κοινού, ήταν ο ίδιος ο διευθυντής και πιθανόν και κάποιοι ανώνυμοι συνεργάτες του, χωρίς να λείπει και η συχνή αναδημοσίευση άρθρων από εφημερίδες της Θεσσαλονίκης και των Αθηνών, κάποιες φορές χωρίς να αναφέρεται η συμμετοχή τους. Η ποικιλία της ύλης, που καλύπτει ολόκληρη την περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, φανερώνει ωστόσο συνεργάτες, τακτικούς ή έκτακτους και εκτός Κοζάνης και δίνει στη νέα εφημερίδα μία νεωτεριστική μορφή. Γενικά το ΘΑΡΡΟΣ, αν και δε διαφέρει σημαντικά από τις άλλες τοπικές εφημερίδες της εποχής στη μορφή, στην ύλη και στη διάταξη των σελίδων δίνει στην εφημεριδογραφία της Κοζάνης της δεκαετίας του 1960 μία νέα ώθηση και πιθανόν και ένα νέο, πιο σύγχρονο πρόσωπο.
Το 1961 μετά από ένα χρόνο κυκλοφορίας, το ΘΑΡΡΟΣ εγκαταλείπει την εβδομαδιαία περιοδικότητα και γίνεται ημερήσιο, μία από τις πρώτες και η μακροβιότερη σήμερα ημερήσια εφημερίδα της μεταπολεμικής Κοζάνης. Με νέα αρίθμηση φύλλων, που ξεκινά από το πρώτο ημερήσιο φύλλο της 8ης/1/1961, κυκλοφορεί πλέον καθημερινά, εκτός Δευτέρας, έχοντας ήδη συμπληρώσει 43 εβδομάδες συνεχούς κυκλοφορίας και παρουσίας. Στη διάταξη και στη μορφή της ύλης ακολουθεί τη μέχρι τώρα πορεία της με τέσσερις ή δύο σελίδες και περισσότερες (6 ή 8) την Κυριακή. Πιθανόν η σκέψη καθημερινής κυκλοφορίας να υπήρχε από την πρώτη στιγμή στο μυαλό του εκδότη της και ο ένας χρόνος να χρησιμοποιήθηκε, πέρα από τη γνωριμία με το αναγνωστικό κοινό και για την επίλυση κάποιων σημαντικών προβλημάτων, που θα δημιουργούσαν άλλα εμπόδια και θα ανέκοπταν την πορεία της καθημερινής κυκλοφορίας της, αν δεν απασχολούνταν από την αρχή με την επίλυση τους.
Με αυτή τη μορφή και περιοδικότητα και κάτω από τις «διαταγές» του πάντα αεικίνητου Παπαστεριάδη το ΘΑΡΡΟΣ θα συνεχίσει την πορεία του για τα επόμενα 29 χρόνια. Το 1990 ο Παπαστεριάδης αποσύρεται (απεβίωσε: 1992), μεταβιβάζοντας την εφημερίδα στον εκδότη Ιωάννη Κορομήλη στην Κατερίνη, εκδότη εκεί του Ολύμπιου Βήματος. Διευθυντής στη νέα αυτή περίοδο αναλαμβάνει ο Ανδρέας Δ. Παπαθανασίου και μετά τη συνταξιοδότησή του ο Ξενοφών Μπαραλιάκος και διευθυντής σύνταξης κατά τα έξι πρώτα χρόνια ο Γ. Παναγιωτίδης και από το 1996 και έπειτα ο Δημήτρης Κατσογιάννης. Κυκλοφορεί σε μεγάλο σχήμα (39x57), οχτασέλιδο και ασπρόμαυρο και από το 1998 με έγχρωμη την πρώτη και την τελευταία σελίδα.
Σήμερα το ΘΑΡΡΟΣ κυκλοφορεί καθημερινά (από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή), ως μέλος της ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ-ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΡΟΜΗΛΗΣ Α.Ε., 12σέλιδη, σε μεγάλο σχήμα όπως πάντα, με προσωπική σελίδα στο internet (www.tharos.gr) και τρίμηνη έκδοση περιοδικού ποικίλης ύλης και επικαιρότητας (ΘΗΤΑ), που διανέμεται δωρεάν μαζί με την εφημερίδα. Οι αγγελίες καλύπτουν εξ’ ολοκλήρου την προτελευταία σελίδα κάθε φύλλου, φιλοξενώντας και τις πάντα απαραίτητες διαφημίσεις και τις γνωστές πληρωμένες δημοσιεύσεις. Συνεχίζει να κυκλοφορεί, έχοντας ήδη συμπληρώσει 52 χρόνια ζωής και περισσότερα από 14.000 φύλλα.
Η έκδοση του ΘΑΡΡΟΥΣ τον Μάρτιο του 1960 από έναν δραστήριο και δυναμικό νεαρό δημοσιογράφο, τον Χρήστο Παπαστεριάδη, έδωσε μία άλλη, νεωτεριστική πνοή στην εφημεριδογραφία του νομού Κοζάνης. Η θερμή αποδοχή του από το αναγνωστικό κοινό, η καθιέρωση του στα ειδησεογραφικά δρώμενα της πόλης και η συνεχής μέχρι σήμερα έκδοση και κυκλοφορία του το κατατάσσει δίκαια μέσα στις πρώτες σε κυκλοφορία εφημερίδες της Δυτικής Μακεδονίας.

Κοζάνη, Μάρτιος 2012



ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ
• Αρχείο εφημερίδας ΘΑΡΡΟΥΣ.
• Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
• Μανώλη Κανδυλάκη. Εφημεριδογραφία (και περιοδικά) της Μακεδονίας και Θράκης. UNIVERSITY STUDIO PRESS/ΕΚΦΡΑΣΗ. Θεσσαλονίκη 2006.

ΤΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΘΑ ΕΧΕΙ Η «ΣΟΥΠΕΡ ΣΕΛΗΝΗ» ΤΗΣ 6ης ΜΑΪΟΥ 2012;


Το φαινόμενο της «σούπερ σελήνης» (super moon) ή αλλιώς «περίγειο» δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Η απόσταση της Σελήνης από τη Γη δεν είναι πάντα η ίδια επειδή η τροχιά της είναι ελλειπτική και παρουσιάζει διαφοροποιήσεις που οφείλονται στην βαρυτική έλξη που ασκούν πάνω στο Φεγγάρι, η Γη και ο Ήλιος.
Όταν μια Πανσέληνος συμβαίνει πολύ κοντά στο περίγειο της Σελήνης και η απόσταση της από τον πλανήτη μας είναι πολύ μικρότερη από το μέσο περίγειο της τότε έχουμε το φαινόμενο της «σούπερ σελήνης».
Αν και κάθε χρόνο έχουμε 4 έως 6 φορές «σούπερ σελήνη», δεν είναι όλες το ίδιο ισχυρές, ούτε ως προς την ένταση, ούτε ως προς την διάρκεια της επίδρασής τους. Αυτός είναι και ο λόγος που το τελευταίο διάστημα γίνεται μεγάλη συζήτηση για την Πανσέληνο της 6ης Μαΐου 2012 η οποία θα είναι μία από τις ισχυρότερες των τελευταίων ετών.
Το γεγονός πως η περίγειος έχει συνδυαστεί στο πέρασμα του χρόνου με ακραία φυσικά φαινόμενα και καταστροφές, αλλά και με κοινωνικές εξεγέρσεις, έχει πυροδοτήσει μία σεναριολογία που ανάγκασε την N.A.S.A. να δημιουργήσει ένα βίντεο στο οποίο να εξηγεί με άκρως επιστημονικό τρόπο τι ακριβώς θα συμβεί στις 5 προς 6 Μαΐου 2012.

ΜΙΑ «ΣΟΥΠΕΡ ΣΕΛΗΝΗ» ΒΥΘΙΣΕ ΤΟΝ ΤΙΤΑΝΙΚΟ;
Πολλοί πάντως αντιμετωπίζουν με επιφύλαξη τις καθησυχαστικές δηλώσεις των επιστημόνων και φτάνουν μάλιστα στο σημείο να υπενθυμίσουν πως πρόσφατα ήρθε στη δημοσιότητα μία θεωρία που θέλει τον Τιτανικό να βυθίστηκε από μία αντίστοιχη ισχυρή «σούπερ σελήνη»! Μάλιστα, προσθέτουν, η φετινή περίγειος θα συμβεί λίγες ημέρες μετά τη συμπλήρωση των 100 χρόνων από το θρυλικό ναυάγιο. Κι αν αυτό για τους ορθολογιστές δεν σημαίνει απολύτως τίποτα, για τους λάτρεις των «μη τυχαίων συμπτώσεων» αποτελεί ένα κορυφαίο γεγονός!

Η «ΣΟΥΠΕΡ ΣΕΛΗΝΗ» ΚΑΙ ΟΙ... ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!
Το φαινόμενο της «σούπερ σελήνης» του Μαΐου, μπορεί να αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού ανά τον κόσμο για πιθανές φυσικές καταστροφές, για την Ελλάδα όμως έχει μία ακόμη σημασία. Κι αυτό γιατί η 6η Μαΐου θεωρείται από πολλούς ως η πιθανότερη ημέρα για την διεξαγωγή των πολυαναμενόμενων βουλευτικών εκλογών.
Κάτι τέτοιο όμως, προβληματίζει τους αστρολόγους οι οποίοι υποστηρίζουν πως η ισχυρή περίγειος συνοδεύεται από κοινωνικές εξεγέρσεις, βίαιες συγκρούσεις και ανατροπές σε όλα τα επίπεδα!

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΑΞΙΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ
Κλείνοντας θα επαναλάβουμε την άποψη των επιστημόνων που λένε ότι η «σούπερ σελήνη» της 6ης Μαΐου θα έχει την επίδραση που έχουν όλες οι αντίστοιχες που συμβαίνουν εδώ και αιώνες, ενώ προσθέτουν πως θα μας χαρίσει ένα υπέροχο οπτικό αποτέλεσμα όπως αυτό της φωτογραφίας! Εν αναμονή...


http://www.aniwthoi.net/2012/03/6-2012-video.html

Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΟ ΚΑΠΝΙΣΤΗ;


Απίστευτο και όμως αληθινό...
Μπορεί τώρα στην Ελλάδα σχεδόν να αδυνατούμε να φανταστούμε Έλληνα χωρίς τσιγάρο στο χέρι, αλλά δεν ήταν πάντα τα πράγματα τόσο απλά για τους καπνιστές. Ο Rodrigo de Jerez, ένας ναύτης από το πλήρωμα του Χριστόφορου Κολόμβου, ήταν ο πρώτος που είδε ιθαγενείς να καπνίζουν και ένα μήνα μετά με την επιστροφή στην πατρίδα του υιοθέτησε τη συνήθεια αυτή. Η ισπανική Ιερά Εξέταση όμως θεώρησε ότι μόνο ο διάβολος μπορεί να ξεφυσά καπνούς και φυλάκισε το Jerez για 7 χρόνια. Να σημειώσουμε ότι μέχρι να βγει από τη φυλακή το κάπνισμα είχε διαδοθεί παντού.


http://24wro.blogspot.com/2012/03/blog-post_1141.html

ΠΑΡΕΛΑΣΗ: Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ!

ΠΟΙΟΥΣ ΦΟΒΙΖΕΙ ΑΥΤΗ Η ΥΠΕΡΤΑΤΗ, ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑ ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ;

Μα όσους θέλουν τον λαό έρμαιο παραμάγαζων, ψευδοταξικών αντιθέσεων, χαρακωμάτων διχόνοιας ώστε να κατακερματίσουν το γνήσιο της παλλαϊκής δράσης με το κίβδηλο του κοινωνικού αυτοματισμού...
Αυτοί λοιπόν που συκοφαντούν κατά συρροήν αυτόν τον ιστορικό Ελληνικό θεσμό εκτός των γραφικών περιπτώσεων, είναι οι μόνιμοι αρνητές της Ελευθερίας, της Εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης. Είναι οι ίδιοι που αποκαλούσαν το έπος του 1940 ως «Ιμπεριαλιστικό πόλεμο του Μεταξά» και τους Γερμανούς σφαγείς των SS «Ταξικά αδέλφια». Είναι οι ίδιοι που καλλιέργησαν το διχασμό στις γραμμές του Σαγγαρίου όπου τα χιλιάδες χρυσά Γερμανικά μάρκα ερχόντουσαν να κλονίσουν τη θαυματουργή πίστη στην Ελευθερία.
Αυτή την υπέρτατη Ελληνική και πανανθρώπινη ιδέα.
Ο λόγος είναι απλός: Ο Ελληνικός λαός θα παραμένει ο εφιάλτης κάθε άνομου δυνάστη. Κάθε παγκόσμιου εξουσιαστή. Από τον Ταμερλάνο μέχρι τον Μέτερνιχ, από τον Σουλτάνο, τον Κεμάλ και τον Χίτλερ, από τον Μουσολίνι μέχρι τους τοκογλύφους της Goldman Sachs, ο Ελληνισμός ήταν ο μεγάλος αντίπαλος. Το Άδολο Ελληνικό Φως που διαλύει το βάθρο του βουλιμικού χάους της αγοράς, της μαυρίλας των φονταμενταλισμών, της σιδηράς κουρτίνας των διάφορων Γιαρουζέλσκι.
Από τις Θερμοπύλες μέχρι την Άορνο Πέτρα, από την Κορυτσά μέχρι το αεροδρόμιο της Λευκωσίας και τον Αλευρομάγειρο, η Ελληνική ιστορία έχει να επιδείξει πλήθος άθλων που επέσυραν τον παγκόσμιο θαυμασμό αλλά και την αδυναμία εξήγησης της επίτευξης τους.
Η εξήγηση είναι μία και απλή: Ο Ελληνικός λαός γνώριζε να αφήνει το Εγώ του, όταν η πατρίδα και η πίστη τον καλούσε. Ήξερε πως πέραν της προσωπικής του ευμάρειας, ήταν φορέας και υπερασπιστής παγκόσμιων αξιών, υπερχρονικών και πανανθρώπινων.

Έτσι το «Εγώ» γινόταν «Εμείς» σε μία μεταφυσική υπέρβαση με ένα αμάλγαμα Πίστης στο Θείο και την Πατρίδα. Όταν υπερβαίνεις την ατομικότητα σου, τότε συναντάς τη Θεία Ουσία και γίνεσαι Ένα μαζί Της. «Εν Θεώ Ουσία», ενθουσιασμός.
Αυτός ο ενθουσιασμός των Σπαρτιατών που ο Ηρόδοτος περιέγραψε με δέος. Η υπεράνθρωπη προσπάθεια που ο Βερέμης δεν μπορούσε να εξηγήσει: «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία».
Εκεί που πλούσιοι και φτωχοί γίνονταν Ένα. Με την ίδια στολή, την ίδια φλόγα, την ίδια σημαία. Τη Γαλανόλευκη που αντηχεί τον ουρανό. Αυτές είναι οι Παρελάσεις των Ελλήνων. Μπροστά η Γαλανόλευκη και πίσω όλοι μαζί ενωμένοι «για τη χιλιάκριβη την Λευτεριά».
Γι’ αυτό οι περίεργοι με τα εμπριμέ σημαιάκια την τρέμουν. Όλοι αυτοί που πουλούσαν ταξικό παραμύθι, όταν όμως κάθισαν στα βουλευτικά έδρανα ψήφιζαν Μαδρίτες και Μνημόνια.
Ειδικά σήμερα που το 95% των Ελλήνων έχει έναν εχθρό, το ανθελληνικό σύστημα του μνημονίου που υποθηκεύει την Εθνική κυριαρχία, οι παρελάσεις είναι πιο επίκαιρες από ποτέ. Η Ελλάδα πρέπει να κρατηθεί ζωντανή και φωτοβόλος. Για άλλη μία φορά η ανθρωπότητα στρέφει το βλέμμα της στον Ελληνικό λαό που πρέπει να φανεί αντάξιος του πραγματικού χρέους. Αυτό που δεν μετριέται ως ποσοστό του Α.Ε.Π., αλλά ως Αξία στις χιλιετίες.


http://www.newsbomb.gr/ethnika/story/123603/parelasi-i-ypertati-ekfrasi-enotitas-toy-ellinikoy-laoy

Μ. ΡΑΣΟΥΛΗΣ: Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ, ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ!


Λίγους μήνες πριν το θάνατό του, που βύθισε στο πένθος τον καλλιτεχνικό κόσμο, ο Μανώλης Ρασούλης έστειλε την τελευταία προφητική επιστολή του στην φίλη του και δημοσιογράφο Ζωή Νιομανάκη στη Γερμανία. Ένα χρόνο μετά, το ΠΟΝΤΙΚΙ δημοσιεύει το κείμενο της επιστολής που μοιάζει πιο επίκαιρο από ποτέ.
«Οι ανίκανοι και άπληστοι μετέτρεψαν την Ελλάδα σε money-land», έγραψε ο Μανώλης Ρασούλης αναφέροντας: «Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν: «Άκουσον μεν, πάταξον δε». Ο σκοπός της επιστολής μου είναι να στείλω δυο μηνύματα: 1. Εγώ προσωπικά δεν δέχομαι τους τίτλους pigs-οκνηρός-άσωτος κ.λπ. που μας φόρτωσαν γενικεύοντας κάποιοι από τα βόρεια. 2. Υπάρχει μια Ελλάδα μες στην Ελλάδα, όπως υπήρχε μια Γερμανία από το 1933 ως το 1945».
Παράλληλα, ο διάσημος Έλληνας τραγουδοποιός ανέφερε: «Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 25 χρόνια, ζώντας με τους συμπατριώτες μου, βιώνοντας μια διαρκώς γενικευόμενη, αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, έλεγα ότι αυτό το στυλ θα καταστρέψει την Ελλάδα, μπορεί και την ανθρωπότητα. Έκανα οτιδήποτε για να εκφράσω το αντίδοτο. Μάλλον απ’ ό,τι φαίνεται ηττήθηκα»!
Τέλος, ολοκληρώνοντας της επιστολή του σημείωσε: «Αν, λόγω κρίσης οι νεοέλληνες ξαναχαθούμε στη διασπορά, θα ήθελα να έρθουν στην Ελλάδα ποιητές, διανοούμενοι, επιστήμονες από όλο τον κόσμο και από εδώ να ξεκινήσει μια προσπάθεια διαιώνισης της ζωής πάνω στον πλανήτη σε ένα ανώτερο επίπεδο».


http://www.tlife.gr/Article/news-rasoulis/0-9-29838.html

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012


Η «ΔΙΑΙΤΑ» ΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ


Λίγη σοκολάτα μερικές φορές την εβδομάδα βοηθά στη διατήρηση μιας λεπτής σιλουέτας.
Όσοι τρώνε συχνά σοκολάτα, τείνουν να είναι πιο αδύνατοι, σύμφωνα με μία νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, η οποία διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που καταναλώνουν σοκολάτα μερικές φορές κάθε εβδομάδα, είναι κατά μέσο όρο πιο λεπτοί σε σχέση με όσους τρώνε μόνο κατά περίσταση.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής την δρα Μπεατρίς Γκολόμπ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Ντιέγκο, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου ΑRCHIVES OF INTERNAL MEDICINE, μελέτησαν τη διατροφή περίπου 1.000 ατόμων ηλικίας 20 έως 85 ετών και συσχέτισαν την ποσότητα των θερμίδων που κατανάλωναν με το δείκτη σωματικής μάζας τους (την αναλογία του βάρους προς το τετράγωνο του ύψους τους). Όσοι έτρωγαν πέντε μερίδες σοκολάτας την εβδομάδα είχαν 2,3 έως 3,2 κιλά μικρότερο βάρος, σε σχέση με όσους δεν έτρωγαν καθόλου σοκολάτα.

ΓΛΥΚΟΣ… ΘΗΣΑΥΡΟΣ
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ακόμα κι αν η σοκολάτα περιέχει πολλές θερμίδες, περιέχει επίσης συστατικά που ευνοούν την απώλεια βάρους, παρά το γεγονός ότι διευκολύνει την παραγωγή πρόσθετων λιπών και άρα το πάχος. Έτσι, παρόλο που η συχνή κατανάλωση σοκολάτας αυξάνει τη λήψη θερμίδων, τελικά συσχετίζεται με μικρότερο παρά με μεγαλύτερο βάρος του ατόμου. Μάλιστα αυτή η σχέση ανάμεσα στη σοκολάτα και στο βάρος παραμένει, όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, ακόμα κι αν ληφθούν υπόψη άλλοι παράγοντες, όπως πόση σωματική άσκηση κάνουν οι άνθρωποι.
Είναι αξιοσημείωτο ότι, σύμφωνα με την μελέτη, φαίνεται να έχει περισσότερη σημασία όχι πόση ποσότητα σοκολάτας τρώει κανείς, αλλά πόσο συχνά. Η έρευνα δεν διαπίστωσε σχέση ανάμεσα στην ποσότητα σοκολάτας και στο βάρος, αλλά βρήκε όντως σχέση ανάμεσα στη συχνότητα κατανάλωσης της και στο βάρος. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι υπάρχει μόνο μία πιθανότητα στις 100 τα ευρήματά τους να οφείλονται στον παράγοντα της τύχης.
«Η μελέτη μας έρχεται να προστεθεί σε άλλες έρευνες που δείχνουν ότι είναι η σύνθεση των θερμίδων και όχι απλώς ο αριθμός τους που επιδρά στο βάρος», δήλωσε η Γκολόμπ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες έχουν ισχυριστεί ότι η σοκολάτα κάνει καλό στην υγεία. Άλλες μελέτες στο παρελθόν έχουν υποστηρίξει ότι η σοκολάτα, ιδίως η μαύρη, δρα ευεργετικά στην πίεση του αίματος, στο επίπεδο της χοληστερόλης, της ινσουλίνης κ.ά.

ΜΑΥΡΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ, Η «ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ»
Η σοκολάτα έχει συσχετιστεί θετικά και με μειωμένο κίνδυνο εμφράγματος. Κυρίως η μαύρη σοκολάτα περιέχει αντιοξειδωτικές ουσίες, οι οποίες καταπολεμούν τις επιβλαβείς ελεύθερες ρίζες, τις ασταθείς χημικές ουσίες που κάνουν ζημιά στα κύτταρα.
Όπως ανέφερε η Γκολόμπ, πειράματα με ποντίκια έδειξαν ότι οι αντιοξειδωτικές ουσίες της σοκολάτας βοηθούν στη διατήρηση της μάζας των μυών και στον έλεγχο του βάρους. Ποντίκια που τράφηκαν επί δύο εβδομάδες με τέτοιες ουσίες, που υπάρχουν ιδιαίτερα στη μαύρη σοκολάτα, παρουσίασαν καλύτερη μυϊκή λειτουργία και βελτιωμένη επίδοση σε σωματικά τεστ.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι πλέον χρειάζονται κλινικές δοκιμές στους ανθρώπους για να επιβεβαιωθούν αυτά τα ευρήματα με τα πειραματόζωα. Πάντως οι ειδικοί συστήνουν αυτοσυγκράτηση προτού τρέξει κανείς για να φάει σοκολάτα, έως ότου τουλάχιστον υπάρξει μία οριστική ετυμηγορία για την επωφελή δράση της, καθώς η πολλή κατανάλωσή σοκολάτας έχει την αρνητική πλευρά της. Μια μπάρα σοκολάτα δεν παύει να περιέχει πολλή ζάχαρη και κορεσμένα λιπαρά, παρέχοντας πάνω από 200 θερμίδες.
Σε κάθε περίπτωση, οι ειδικοί συστήνουν αφενός την κατανάλωση μαύρης σοκολάτας που έχει τα μεγαλύτερα οφέλη, αφετέρου την μέτρια κατανάλωση, καθώς η υπερβολή βλάπτει.


http://www.e-diet.gr/2012/03/diaita-sokolatas/?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+e-dietgr+%28e-Diet.gr%29

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΑΣΤΕΡΟΕΙΔΗ


Ένας αστεροειδής, που αρχικά δεν του είχε δοθεί η σημασία που έπρεπε είναι πιθανό να χτυπήσει τη Γη. Οι εκτιμήσεις Ρώσων επιστημόνων για την ημερομηνία. Σε περίπτωση που επαληθευτούν οι προβλέψεις κινδυνεύει η ζωή 10.000.000 ανθρώπων!
Ο νέος Αρμαγεδδών ονομάζεται ΑΠΟΦΙΣ και σύμφωνα με τους Ρώσους επιστήμονες θα μας πλησιάσει στις 13 Απριλίου το 2029.
Ωστόσο όπως σημειώνει ο καθηγητής Λεονίδ Σοκολόβ του Πανεπιστημίου St. Peterburg «ο ΑΠΟΦΙΣ θα πλησιάσει τον πλανήτη Γη σε απόσταση 37.000-38.000 χιλιομέτρων το 2029 αλλά μια πιθανή σύγκρουση με τη γη υπολογίζεται επτά χρόνια αργότερα στις 13 Απριλίου το 2036».
Ο αστεροειδής 99942 ΑΠΟΦΙΣ δεν είναι καινούργιος για τους επιστήμονες αφού πρωτοανακαλύφθηκε το 2004 από τους Roy A. Tucker, David J. Tholen, και Fabricio Bernardi σε παρατηρητήριο στην Αριζόνα των Η.Π.Α.
Αρχικά οι επιστήμονες δεν του είχαν δώσει σημασία καθώς θεωρήθηκε ότι ήταν ένας συνηθισμένος αστεροειδής, αλλά γρήγορα κατάφερε να τραβήξει επάνω του τα βλέμματα της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας.
Η καταστροφική πορεία που θα ακολουθήσει ο αστεροειδής περιλαμβάνει τη Μέση Ανατολή, τη Νότια Αμερική μέχρι τη δυτική ακτή της Αφρικής.
Μέσω μιας εφαρμογής προσομοίωσης του Πανεπιστημίου του Southampton, οι επιστήμονες σημειώνουν ότι ανάλογα με το που θα χτυπήσει, ο ΑΠΟΦΙΣ θα μπορούσε να προκαλέσει τον θάνατο 10 εκατομμυρίων ανθρώπων.
Δεν χρειάζεται όμως πανικός καθώς υπάρχει και μια αισιόδοξη εκδοχή: ο αστεροειδής είναι πιθανό να σπάσει σε μικρότερα κομμάτια και να μην επηρεάσει και τόσο την γη. Ωστόσο μόνο το 2029 όταν θα έχει πλησιάσει τη Γη θα ξέρουμε με ακρίβεια αν θα μπει στη τροχιά του πλανήτη μας.
«Αν γίνει κάτι τέτοιο (να μπει στη τροχιά μας), θα χτυπήσει τη Γη», είπε ο Donald Yeomans, επικεφαλής του Γραφείου της Ν.Α.S.Α. Near-Earth Object Program, προσθέτοντας ωστόσο ότι μια τέτοια πιθανότητα είναι μικρή.
Και αυτή όμως η μικρή πιθανότητα ήταν αρκετή για να κινητοποιήσει τους Ρώσους οι οποίοι εργάζονται για να βρουν μια λύση.
«Αναπτύσσουμε πολλά σενάρια για το τι θα κάνουμε σε μια τέτοια περίπτωση ώστε να το αντιμετωπίσουμε ορθά», δήλωσε ο Σοκολόβ προσθέτοντας ότι όλα θα γίνουν με βάση τους νόμους της φυσικής.
Οι Ρώσοι ψάχνουν τρόπους για να εκτρέψουν τη πορεία του, ενώ εξετάζουν το ενδεχόμενο να εκτοξεύσουν διαστημικό σκάφος για αυτό το λόγο.
Σημειώνεται ότι ΑΠΟΦΙΣ ήταν το ελληνικό όνομα μιας Αιγυπτιακής θεότητας που προσπαθούσε να βλάψει την Γη , καταστρέφοντας τον Ήλιο κατά την διάρκεια της Νύχτας.


http://www.otherside.gr/2011/02/epistimones-apokaluptoun-epikeimeni-sygkrousi-me-asteroeidi/

ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ


Περισσότερα από 3.000 χρόνια μετά τη βίαιη ηφαιστειακή έκρηξη που κατέστρεψε το νησί της Σαντορίνης στο Αιγαίο, την Εποχή του Χαλκού, οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα «υπερηφαίστεια» μπορούν να ξυπνήσουν μέσα σε μόλις μερικές δεκαετίες, σύμφωνα με μια μελέτη που δόθηκε σήμερα στην δημοσιότητα.
Η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, γύρω στο έτος 1630 π.Χ., που ακολουθήθηκε από ένα γιγαντιαίο τσουνάμι, θα μπορούσε να είναι η πηγή του μύθου της Ατλαντίδας, σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες.
Περίπου 40-60 κυβικά χιλιόμετρα (ή δισεκατομμύρια m3) μάγματος εκτινάχθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της έκρηξης, που έγινε 18.000 χρόνια μετά την προηγούμενη μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μεταξύ των βίαιων «ξυπνημάτων» του διάσημου ηφαιστείου.
Ωστόσο, η μελέτη των κρυστάλλων του μάγματος κατέδειξε τις διεργασίες που έλαβαν χώρα λιγότερο από 100 χρόνια πριν από την τελευταία έκρηξη, σύμφωνα με τον Τίμοθι Ντρούιτ (Εργαστήριο «Μάγματα και Ηφαίστεια», Κλερμόν Φεράν, Γαλλία), κύριο συγγραφέα της μελέτης αυτής, την οποία δημοσιεύει το βρετανικό επιστημονικό περιοδικό Nature.
Μεγάλοι όγκοι μάγματος τροφοδότησαν τη δεξαμενή του ηφαιστείου κατά τη διάρκεια του αιώνα, πριν από την έκρηξη. Η ανάμειξη διαφορετικών όγκων μάγματος πλούσιου σε διοξείδιο του πυριτίου συνεχιζόταν ακόμη και κατά τους τελευταίους μήνες, υπογραμμίζουν οι ερευνητές.
Οι παρατηρήσεις αυτές έχουν επιπτώσεις για την παρακολούθηση άλλων ηφαιστείων του ίδιου τύπου, που καταρρέουν σχηματίζοντας ένα μεγάλο βαθούλωμα ή καλντέρα και εξακολουθούν να είναι δυνητικά ενεργά.
Τα Ηφαίστεια του Γελοουστόουν (Η.Π.Α.) και του Καμπέι Φλεγκρέι (Ιταλία) είχαν εκρήξεις καλντέρας αντίστοιχα πριν από 640.000 και 39.000 χρόνια. Πιο πρόσφατα, το 1991, το όρος Πινατούμπο (Φιλιππίνες) «ξύπνησε» ξαφνικά.
«Η μελέτη μας δείχνει ότι η επανενεργοποίηση, η ανάπτυξη και ο τελικός σχηματισμός των μεγάλων θαλάμων μάγματος» μπορεί να συμβεί «σε πολύ σύντομες χρονικές κλίμακες», μήνες ή και δεκαετίες, σε σχέση με τις μεγάλες περιόδους ανάπαυσης», καταλήγουν οι ερευνητές.
«Η μακροπρόθεσμη παρακολούθηση των μεγάλων συστημάτων καλντέρας που βρίσκονται σε κατάσταση ηρεμίας είναι απαραίτητη, ακόμα και σε απομακρυσμένες περιοχές του κόσμου, επειδή μια τέτοια ταχεία φάση ανάπτυξης του ταμιευτήρα μάγματος, μέσα σε λίγες δεκαετίες, μπορεί να ανιχνευθεί πολύ πριν από μια μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη», εκτιμούν.


http://www.polispress.gr/lang/gr/archives/98654

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΕΛΑΕΙ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ


1. … Ναι, ο Μέγας Αλέξανδρος γελάει στον τάφο του, όταν ακούει ότι θέλουν να λέγονται «Μακεδόνες»…
α) Αυτοί που ομιλούν σλαβικά
β) Χρησιμοποιούν σλαβικό αλφάβητο και
γ) Τα όνοματά τους είναι σλαβόφωνα (και όχι Μακεδονικά, όπως: Φίλιππος, Αλέξανδρος, Ολυμπιάς...)

2. Πρώτα - πρώτα, να διαβάσουν την Ελληνική Μυθολογία, για να μάθουν ότι το όνομα Μακεδών είναι αρχαίο Ελληνικό (βλ. Την παγκόσμια πηγή: P.Grial, Penguin Divtionary of Classical Mythology, Penguin Books, 1991 και ο πρώτος Μακεδών ήταν γιος του θεού των Ελλήνων, του Διός...!

3. Εάν δεν δέχονται την πρώτη και παρθενική αυτή πηγή μαθήσεως, να διαβάσουν την ΒΙΒΛΟ, το ιερό βιβλίο των Χριστιανών (Πράξεις 16,9 και 17). Εκεί θα διαβάσουν ότι σύμφωνα με την ΒΙΒΛΟ η αληθινή ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ περιλαμβάνει την Νεάπολη (την σημερινή Καβάλα) τους Φιλίππους (κοντά στην Καβάλα), την Αμφίπολη (όπου ο Μ. Αλέξανδρος ένωσε τους Έλληνες και εξεστράτευσε εναντίον των Περσών, για να σώσει τον Δυτικό Πολιτισμό (!) και την Ελλάδα, την Απολλωνία, τη Θεσσαλονίκη, την Βέροια -όλες περιοχές της σύγχρονης Ελλάδας. Πουθενά δεν αναφέρονται τα Σκόπια...

4. Όλα τα σοβαρά λεξικά του κόσμου αναφέρουν ότι το όνομα Μακεδονία είναι Ελληνικό:
α) Harper’s Latin Dictionary, N.York 1879.
β) Paulys Real - Encyclopadie, Stuttgart 1928.
γ) Stephanus, Thesaurus Graecae Lingua, Graz 1954.
δ) Liddell & Scott, Greek - English Lexico, Oxford 1968.
ε) Grand Dictinnaire Encyclopedique Larouss λήμμα Macedoine.
ζ) The New Encyclopaedia Britannica, Macropaedia, Vol. 8 15th ed, σελ.324 γράφει: «Macedonia, a peripheral Greek area..»

5. Εάν δεν έχουν πεισθεί με τα παραπάνω, να δουν τα αρχαία Μακεδονικά νομίσματα: όλα έχουν επιγραφές στην Ελληνική γλώσσα και Ελληνικά σύμβολα!

6. Ο Μέγας Αριστοτέλης δίδαξε τον μαθητή του Αλέξανδρο στην Ελληνική γλώσσα όχι στα σλαβικά.

7. Κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να επιλέγει το όνομά της. Δεν έχει το δικαίωμα να σφετερίζεται και να κλέβει το όνομά της από άλλη χώρα.

Εμείς οι Έλληνες καλωσορίζουμε την γειτονική μας χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το σλαβικό της όνομα: Vardarska -που υπάρχει σε όλους τους χάρτες προ του 1944...

Με τιμή και αληθινούς Μακεδονικούς χαιρετισμούς
Καθηγητής Σταύρος Θεοφανίδης


http://www.pentapostagma.gr/2010/05/blog-post_577.html#ixzz1q2e4uiO7

Ο ΚΑΦΕΣ ΠΟΛΕΜΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ


Για τους λάτρεις του μυρωδάτου καφέ τα νέα είναι μάλλον ενθαρρυντικά, καθώς σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε γυναίκες, η κατανάλωση δύο ή περισσότερων φλιτζανιών καφέ την ημέρα περιορίζουν σημαντικά τις πιθανότητες εκδήλωσης κατάθλιψης.
Παρά το γεγονός ότι δεν είναι ξεκάθαρος ο λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η καφεΐνη στον καφέ έχει τη δυνατότητα να μεταβάλλει τη χημεία του εγκεφάλου. Δεν παρατηρήθηκαν τα ίδια ευεργετικά αποτελέσματα στην περίπτωση του ντεκαφεϊνέ καφέ.

ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΗ Η «ΕΝΕΣΗ» ΚΑΦΕΪΝΗΣ
Η ερευνητική ομάδα από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, με τη βοήθεια ερωτηματολογίων παρακολούθησε τις καθημερινές συνήθειες συνολικά 50.000 νοσοκόμων ως προς την κατανάλωση καφέ, για ένα διάστημα δέκα ετών από το 1996 μέχρι το 2006.
Μέχρι το τέλος της συγκεκριμένης περιόδου περισσότερες από 2.600 γυναίκες είχαν εμφανίσει κατάθλιψη. Οι περισσότερες από αυτές, όπως φάνηκε δεν έπιναν συχνά καφέ – σημείωναν μηδενική ή χαμηλή κατανάλωση καθημερινά.
Οι γυναίκες ωστόσο που κατανάλωναν κατά μέσο όρο δύο με τρία φλιτζάνια καφέ την ημέρα αντιμετώπιζαν κατά 15% χαμηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν κατάθλιψη, συγκριτικά με τις υπόλοιπες. Για όσες μάλιστα κατανάλωναν πάνω από τέσσερα φλιτζάνια την ημέρα ο κίνδυνος μειωνόταν κατά 20%.
Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, όσες από τις γυναίκες δήλωναν λάτρεις του καφέ έτειναν να καπνίζουν και να πίνουν αλκοόλ. Επίσης είχαν μικρότερες πιθανότητες να είναι υπέρβαρες, να έχουν υπέρταση ή διαβήτη. Ακόμη και μετά την αναλυτική μελέτη των παραπάνω παραγόντων, είδαν ότι οι ευεργετικές ιδιότητες του καφέ ενάντια στην κατάθλιψη παρέμεναν ισχυρές.
Τα νέα ευρήματα τα οποία δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο «Archives of Internal Medicine», κατά τους επιστήμονες, έρχονται να προσθέσουν μεγαλύτερη βαρύτητα σε προηγούμενες μελέτες που συνέδεαν τη συχνή κατανάλωση καφέ με χαμηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών.


http://www.otherside.gr/2011/11/kafes-polema-katathlipsi/

ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΤΗΓΑΝΙΤΕΣ ΠΑΤΑΤΕΣ;


Η αγάπη των περισσότερων από εμάς για τις τηγανιτές πατάτες χάνεται στα βάθη της παιδικής ηλικίας και δεν τελειώνει ποτέ. Έχετε όμως αναρωτηθεί γιατί τα τσιπς είναι τόσο δελεαστικά, ειδικά όταν αισθανόμαστε αγχωμένοι; Ερευνητές εξηγούν την τάση μας για την πιο συνηθισμένη διατροφική αμαρτία.
Πρόσφατη έρευνα διαπίστωσε ότι η αυξημένη ποσότητα αλατιού στον οργανισμό μειώνει τα επίπεδα των ορμονών που σχετίζονται με το άγχος και ανεβάζει αντιστοίχως τα επίπεδα της οξυτοκίνης, της ορμόνης που συνδέεται με την αγάπη και την κοινωνικοποίηση. Όπως δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο «Journal of Neuroscience», οι αντιδράσεις πειραματόζωων σε μία αγχογόνο κατάσταση εξαρτώνταν από το ποσοστό αλατιού που είχαν στο σώμα τους.
Τα πειραματόζωα με υπερνατριαιμία -όπως αποκαλείται η κατάσταση ενός οργανισμού με υψηλά επίπεδα αλατιού- έδειχναν να ανταποκρίνονται καλύτερα σε συνθήκες άγχους, αλλά και να συνέρχονται ταχύτερα. Επιπλέον, παρουσίαζαν αυξημένα ποσοστά οξυτοκίνης, μία χημική ουσία γνωστή ως η «ορμόνη της αγάπης» για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που παίζει στον σχηματισμό κοινωνικών δεσμών.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα τσιμπήσετε ένα πατατάκι, για να μη νιώσετε τις ενοχές που χαρίζουν οι παραπανίσιες θερμίδες, σκεφτείτε ότι βελτιώνετε τις κοινωνικές ικανότητές σας.

http://www.otherside.gr/2011/06/giati-mas-aresoun-oi-tiganites-patates/

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012


Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΤΗΣ


Το κοινό Δελφίνι δεν δικαιούνται να ονομάζεται έτσι, γιατί είναι πλέον εξαιρετικά σπάνιο... Η αφοπλιστική δήλωση ανήκει στον δρα Τζουζέπε Ντοταρπατόλο ντι Σκιάρα, θαλάσσιο βιολόγο με ειδίκευση στα κητώδη, ιδρυτή της ιταλικής μη κυβερνητικής οργάνωσης Tethys και μέλος πολλών επιστημονικών επιτροπών.
Η υπεραλίευση, η ρύπανση της θάλασσας, οι προσκρούσεις με σκάφη, ο θόρυβος από τη θαλάσσια και υποθαλάσσια κίνηση, αλλά και η κλιματική αλλαγή έχουν οδηγήσει στη μείωση των πληθυσμών όλων των ειδών δελφινιών στη Μεσόγειο. Επιπλέον, η έλλειψη πρόσφατων στοιχείων σχετικά με την κατανομή τους, αλλά και η πλημμελής εφαρμογή του νομοθετικού πλαισίου, τόσο σε επίπεδο χωρών, όσο και πανευρωπαϊκά φαίνεται ότι συνιστούν σημαντικές απειλές, που πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα και με τη δέουσα σοβαρότητα.
Αυτό ήταν το συμπέρασμα επιστημονικής ημερίδας που φιλοξένησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή Κρίτωνα Αρσένη. Στόχος της συνάντησης, να «γεφυρωθεί το κενό μεταξύ έρευνας - πολιτικής και εφαρμογής» και κατά συνέπεια να προστατευτούν τα δελφίνια και γενικότερα όλα τα κητώδη που διαβιούν στα ευρωπαϊκά ύδατα.
Στη συνάντηση, εκτός από τους επιστήμονες, παρέστη και ο βραβευμένος με Όσκαρ Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης Λουί Ψυχογιός, ο οποίος κατέθεσε την εμπειρία του μέσα από την κινηματογράφηση του «Όρμου» και, μιλώντας «για λογαριασμό των ψαριών», ζήτησε από την Κομισιόν να βάλει φρένο στις επιδοτήσεις του αλιευτικού στόλου.
ΟΙ ΨΑΡΑΔΕΣ
Η ενίσχυση του αλιευτικού στόλου της Μεσογείου και η χρήση εξαιρετικά προωθημένων αλιευτικών εργαλείων έχουν αποδεκατίσει τα είδη των ψαριών με τα οποία τρέφονται τα δελφίνια, με αποτέλεσμα οι πληθυσμοί τους να φθίνουν διαρκώς: «Κατά τη διάρκεια της επιστημονικής μελέτης της Tethys από το 1991 έως το 2007, οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι η πυκνότητα των δελφινιών, συγκεκριμένα στην περιοχή του Καλάμου, μειώθηκε έως 25 φορές» επισημαίνει ο Βαγγέλης Παράβας, υπεύθυνος του τομέα προστασίας και πολιτικής της περιβαλλοντικής οργάνωσης MOm, και εξηγεί: «Αυτό οφείλεται, όπως δείχνουν όλα τα δεδομένα, στην υπεραλίευση της σαρδέλας, του βασικού θηράματος του κοινού δελφινιού, από τα γρι γρι». Αποτέλεσμα, από εκατοντάδες άτομα στο προηγούμενο διάστημα, σήμερα να μην αριθμούν πάνω από 5 έως 6.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι οι ηθελημένες θανατώσεις δελφινιών -καθώς οι ψαράδες τα θεωρούν σε πολλές περιπτώσεις «αντίζηλους»- και η εμπλοκή τους σε αλιευτικά εργαλεία και η απόρριψή τους στη συνέχεια στη θάλασσα ως παρεμπίπτον αλίευμα.
Οι 370 εκατομμύρια συνολικά τόνοι πετρελαίου που μεταφέρονται κάθε χρόνο στη Μεσόγειο (πάνω από το 20% των παγκόσμιων μεταφορών) από τα 250-300 τάνκερ που τη διαπλέουν θέτουν τα νερά της και τα είδη που φιλοξενεί σε διαρκή απειλή. Υπολογίζεται, μάλιστα, ότι κάθε χρόνο προκαλούνται γύρω στις 10 διαρροές, με αποτέλεσμα να καταλήγουν στη θάλασσα 100.000-150.000 τόνοι αργού πετρελαίου. Αντίστοιχο πρόβλημα δημιουργούν και οι καθαρισμοί των τάνκερ με χημικά, τα οποία μπορούν μακροπρόθεσμα να οδηγήσουν σε καρκινογενέσεις, αλλά και ενδοκρινολογικές διαταραχές.
Η Μεσόγειος είναι μια από τις πιο... πολυάσχολες και πολύβουες θάλασσες: 220 χιλιάδες πλοία άνω των 100 τόνων πλέουν κάθε χρόνο, όχι μόνο κουβαλώντας επικίνδυνα φορτία αλλά, επιπλέον, κάνοντας και πολύ έντονο θόρυβο. Ο θόρυβος αποσυντονίζει τους πληθυσμούς των κητωδών, οδηγώντας τα σε εκβρασμούς, πολλές φορές ακόμα και μαζικούς. «Τα ζώα στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά στην ακοή τους. Είναι σαν εμείς οι άνθρωποι να δεχόμαστε διαρκώς στερεοσκοπικά φλας», τονίζει ο Β. Παράβας.

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στις ελληνικές θάλασσες έχουν καταγραφεί συνολικά δεκατρία είδη κητωδών, εκ των οποίων τα 8 είναι μόνιμοι κάτοικοι. Τα είδη δελφινιών είναι πέντε: ο ζιφιός, το ζωνοδέλφινο, το σταχτοδέλφινο, το κοινό και το στενόρυγχο δελφίνι, με το τελευταίο να θεωρείται περιστασιακός επισκέπτης. Το κοινό δελφίνι (Delphinus delphis) ήταν κάποτε το πιο διαδεδομένο είδος στη χώρα μας, όμως τα τελευταία 40 χρόνια ο πληθυσμός του έχει υποστεί σοβαρή μείωση, με αποτέλεσμα να θεωρείται κινδυνεύον. Το σταχτοδέλφινο, το ρινοδέλφινο και το ζωνοδέλφινο έχουν χαρακτηριστεί τρωτά, ενώ ο ζιφιός ανήκει στην κατηγορία των ανεπαρκώς γνωστών ειδών και το στενόρυγχο δελφίνι στα μη εκτιμημένα.
Δυστυχώς, παρόλο που από το 2009 οι οργανώσεις ΜΟm, WWF Ελλάς, Πέλαγος και η ιταλική Tethys, στο πλαίσιο του προγράμματος «Θάλασσα», προσπαθούν να καλύψουν τα κενά γνώσης σχετικά με τα συγκεκριμένα θηλαστικά και να συντάξουν την εθνική στρατηγική για την προστασία τους, δεν έχουν κατορθώσει ακόμη να καταλήξουν σε ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με την απόλυτη αφθονία του πληθυσμού κάθε είδους. Το γεγονός αυτό δυσκολεύει κατά πολύ την υιοθέτηση των απαραίτητων μέτρων και, κατά συνέπεια, θέτει τα είδη σε άμεσο κίνδυνο.


http://24wro.blogspot.com/2011/10/blogpost_5934.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΦΟΝΙΚΕΣ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΣΕ ΔΑΣΗ
Η φονικότερη καταγεγραμμένη δασική πυρκαγιά φαίνεται πως ήταν εκείνη που σημειώθηκε στις 8 Οκτώβριο του 1871 στο Πεστάιγκο (Ουισκόνσιν, Η.Π.Α.) και η οποία στοίχισε τη ζωή σε 1.125-1.200 ανθρώπους, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις. Η πυρκαγιά, η οποία είχε εκδηλωθεί σε δάσος πολλές ημέρες νωρίτερα και ήταν οι θυελλώδεις άνεμοι που οδήγησαν τις φλόγες στην πόλη γύρω στις 8.30 το βράδυ εκείνης της Κυριακής. Χρειάστηκε μόλις μιάμιση ώρα για να γίνει ολόκληρο το Πεστάιγκο στάχτες. Το καταστροφικό έργο της πυρκαγιάς δεν σταμάτησε εκεί. Οι φλόγες ερήμωσαν άλλα 16 χωριά, διασκορπισμένα σε μια έκταση 5 εκατομμυρίων στρεμμάτων.
Εβδομήντα οκτώ χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1949, 82 διασώστες έχασαν τη ζωή τους σε μεγάλη πυρκαγιά στο διαμέρισμα Λαντ της νοτιοδυτικής Γαλλίας. Πυροσβέστες, εθελοντές και 23 στρατιωτικοί του 33ου Συντάγματος Πυροβολικού του Σατελρό παγιδεύτηκαν σε ένα τεράστιο «πύρινο σύννεφο», που προκάλεσε η αιφνίδια αλλαγή της κατεύθυνσης αλλά και της έντασης των ανέμων.
Τον Μάιο του 1987, στην Κίνα η μεγάλη φωτιά του Μαύρου Δράκου σκότωσε, σύμφωνα με διαφορετικούς απολογισμούς, 119-220 ανθρώπους. Άφησε ακόμη πίσω της 102 τραυματίες, 51.000 αστέγους κι εκατομμύρια στρέμματα καμένου δάσους.
Δυστυχώς η τέταρτη φονικότερη φωτιά σε δάσος ήταν η δικιά μας το προηγούμενο καλοκαίρι (2009).

Η ΜΕΓΑΛΗ ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ
Οι φωτιές στη Ρώμη δεν ήταν, κάτι το ασυνήθιστο. Ήταν συχνότατες και για ψύλλου πήδημα λόγω της κατασκευής των κτιρίων και της πυκνής δόμησης της πόλης. Μάλιστα ο Κράσσος, γνωστός από τη συνωμοσία του Κατιλίνα, έτσι είχε χτίσει μεγάλο μέρος από την περιουσία του, ακολουθώντας τη φωτιά.
Το σχέδιο ήταν απλό και μεγαλοφυές - είχε ανθρώπους που τον ενημέρωναν για τις φωτιές στην πόλη, όποια ώρα της ημέρας και αν ήταν. Εμφανιζόταν λοιπόν εμπρός στους ιδιοκτήτες του καιόμενου σπιτιού με ζεστό χρήμα στα χέρια και παζάρευε την αγορά της γης τους. Όσο περνούσε η ώρα η τιμή έπεφτε και εκείνοι το ήξεραν. Το ίδιο και οι γείτονες, που έβλεπαν ότι σύντομα η φωτιά θα έπαιρνε φαλάγγι και τη δική τους περιουσία. Όλοι ενέδιδαν γρήγορα. Τότε αναλάμβανε το ιδιωτικό σώμα πυροσβεστών του Κράσσου, που αποτελούσαν οι στρατιές των πελατών του, να σώσει τα διπλανά και να κατεδαφίσει τα καμένα, προσφέροντας ένα ακόμη φτηνό κομμάτι γης στον προστάτη τους.
Τη νύχτα της 18ης προς 19η Ιουλίου του 64 μ.Χ., σε καταστήματα στην καρδιά της Ρώμης, στο Circus Maximus, ξέσπασε μια φωτιά. Η εστία ξεκίνησε στην πύλη Καπίνη προς το μέρος του μεγάλου Αμφιθεάτρου που αποτελούσε συνέχεια με τον Παλατίνο λόφο και το Καίλιον. Η συνοικία αυτή είχε πολλά καταστήματα γεμάτα από εύφλεκτες ύλες, που, σε συνδυασμό με το δυνατό άνεμο, είχαν ως αποτέλεσμα να μεταδοθεί η φωτιά με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Οι φλόγες, αφού έκαναν το γύρο του Παλατίνου, κατέστρεψαν το Ναό του Ηρακλή, την Αγορά, τις Καρίνες, ανέβηκαν στους λόφους και προκάλεσαν μεγάλες ζημιές στο Παλατίνο και σε έναν ναό του Δία.
Σταμάτησε προσωρινά μπροστά σ’ ένα όγκο από σπίτια στις υπώρειες των Ησκυλίνων λόφων, αλλά ξανάρχισε και συνέχισε ακόμα τρεις μέρες. Ο αριθμός των νεκρών ήταν μεγάλος. Απ’ τα δεκατέσσερα διαμερίσματα που αποτελούνταν η πόλη, τα τρία καταστράφηκαν ολοκληρωτικά, άλλα επτά μεταβλήθηκαν σε μαυρισμένους τοίχους…
Ο αριθμός των νεκρών έμεινε ανεξακρίβωτα μεγάλος, ενώ 4.000 απλές κατοικίες και 132 αρχοντικά μέγαρα καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Ο Νέρωνας, άλλοτε λατρεμένος του λαού, στο 64 μ.Χ., ήταν πια ο πιο μισητός των αυτοκρατόρων, αυτός στου οποίου την ανατροπή ήλπιζε ο ρωμαϊκός λαός.
Η φωτιά έγινε η ευκαιρία που η λαϊκή φαντασία αποζητούσε για να απεικονίσει τον αποτρόπαιο χαρακτήρα του Νέρωνα, μέσα από το μύθο του ποιητή αυτοκράτορα που καίει την πόλη για να γράψει στίχους καλύτερους από τον ποιητή, για να περιγράψει καλύτερα την καταστροφή της Ρώμης απ’ ότι ο Όμηρος εκείνη του Ιλίου.
Έτσι, χάρη στην φαντασία του Ρωμαϊκού λαού και την διασωζόμενη χριστιανική παράδοση, η αδιαμφισβήτητα διασημότερη φωτιά της ιστορίας είναι αυτή που ξέσπασε στη Ρώμη του Νέρωνα, το 64,και όσο και αν σήμερα οι περισσότεροι ιστορικοί θεωρούν τον Νέρωνα αθώο του αίματος όλοι μας μάθαμε στο σχολείο ότι αυτός έφταιξε.
Τη βραδιά της καταστροφής ο Νέρωνας βρισκόταν, στο Άντιο, πολύ μακριά από τη Ρώμη και δεν έμεινε ατάραχος, όταν έμαθε το κακό. Μόλις του μετέφεραν το μέγεθος της καταστροφής, άφησε τα πάντα, επέστρεψε στην πρωτεύουσά του.
Στο σημείο αυτό οι γνώμες για την συμμετοχή του διαφέρουν
Άλλοι λένε ότι έκανε ότι μπορούσε για να ανακουφίσει τους πληγέντες και να σβήσει η φωτιά, άλλοι πάλι τονίζουν το γεγονός της αναζωπύρωσης και το αποδίδουν σε δική του παρέμβαση.
Η αλήθεια είναι ότι η καταστροφή της πόλης απελευθέρωσε κεντρικά εδάφη και επέτρεψε στο Νέρωνα να αρχίσει να χτίζει το παλάτι των ονείρων του -τον Χρυσό του Οίκο, Domus Aurea- αλλά και να ξαναχτίσει τα δημόσια και θρησκευτικά κτίρια πάνω στα ελληνικά πρότυπα που τόσο αγαπούσε. Η κατασκευή του παλατιού μεταφράστηκε από το λαό ως μία ακόμη απόδειξη της ενοχής του: τον θεώρησαν ικανό να κάψει την πόλη για να χτίσει ένα ακόμη δαπανηρό έργο, αδειάζοντας ακόμη περισσότερο τα ταμεία της χρεοκοπημένης πόλης.
Η αντίδραση του αυτοκράτορα να κατηγορήσει τους χριστιανούς, μπορεί να ήταν ευφυής και να τον διέσωσε προσωρινά αλλά τον καταδίκασε ιστορικά.

ΦΩΤΙΕΣ ΣΕ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ
Η φωτιά στο Τόκιο. Το 1657, τρίτο έτος της αυτοκρατορικής περιόδου Μεϊρεκι, η πρωτεύουσα της Ιαπωνίας Έντο, το σημερινό Τόκυο, έγινε παρανάλωμα φωτιάς και πάνω από 100.000 από τους κατοίκους του χάσανε τη ζωή τους.
Οι ισχυροί άνεμοι οδήγησαν τη φωτιά γρηγορότερα καταπάνω στα σπίτια της πόλης, φτιαγμένα από ξύλο και χαρτί κατά την παράδοση της χώρας, ενώ το σώμα των πυροσβεστών της εποχής δεν αρκούσε για να αντιμετωπιστεί ένας τόσο ισχυρός αντίπαλος. Η ζημιά ήταν τόσο μεγάλη, ώστε η ανοικοδόμηση χρειάστηκε περισσότερα από δύο χρόνια.

Η φωτιά στο Λονδίνο. Το 1666 η φωτιά κατάστρεψε το Λονδίνο. Έκαιγε επί τρεις ημέρες, από τις 2 ως τις 5 Σεπτεμβρίου, και κατάστρεψε την παλιά πόλη, αφαιρώντας άγνωστο αριθμό ζωών και αφήνοντας άστεγους τους 70.000 από τους 80.000 κατοίκους της πόλης. Η πυρκαγιά είχε ξεκινήσει από το φούρνο του Τόμας Φάρινερ και ένας από τους λόγους της γρήγορης εξάπλωσής της ήταν οι ισχυροί άνεμοι.

Η φωτιά στο Σικάγο. Την Κυριακή 8 Οκτωβρίου 1871, σε ένα στάβλο κοντά στη δεξαμενή νερού του Σικάγου, η αγελάδα του Πάτρικ Ο’ Λίρι, κλώτσησε κατά λάθος το φανάρι που είχε αφήσει στο πάτωμα ο ιδιοκτήτης της, και γινόμενη η αιτία να ξεσπάσει η μεγάλη πυρκαγιά του Σικάγου, μία από τις μεγαλύτερες πυρκαγιές στην σύγχρονη ιστορία των αστικών κέντρων. Τουλάχιστον έτσι θέλει ο μύθος να πήρε η πόλη φωτιά . Η πραγματική αιτία δεν έγινε ποτέ γνωστή.
Οι λόγοι που η φωτιά εξαπλώθηκε τόσο γρήγορα ήταν εμφανείς όμως: ξύλινα κτίρια, ισχυροί άνεμοι και προηγηθείσα περίοδος ανομβρίας. Όταν, τρεις μέρες αργότερα, οι φλόγες καταλάγιασαν, οι ζημιές ξεπερνούσαν κάθε φαντασία: το ένα τρίτο της πόλης είχε γίνει καπνός, το ένα τρίτο των κατοίκων -κοντά 100.000 άνθρωποι - είχαν μείνει άστεγοι. Οι νεκροί, λιγότεροι από 300, ήταν ο μόνος αριθμός που δεν ταίριαζε με το μέγεθος της καταστροφής - όλοι περίμεναν πολύ περισσότερους.

Η φωτιά στο Σαν Φρανσίσκο. Ο σεισμός που έπληξε το Σαν Φρανσίσκο τον Απρίλιο του 1906θεωρείται από τους πιο καταστροφικούς στην ιστορία, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες ζημιές δεν ήταν αποτέλεσμα του σεισμού αυτού καθ’ αυτού, αλλά των πυρκαγιών που ξέσπασαν εξαιτίας του στην πόλη και συνέχισαν να καίνε επί τετραήμερο. Περισσότεροι από 3.000 νεκροί, περίπου 300.000 άστεγοι σε σύνολο 400.000 κατοίκων, τεράστιες υλικές ζημιές ήταν ο συνολικός απολογισμός και οι ειδικοί θεωρούν ότι το 90% των θυμάτων και των ζημιών οφείλεται στις φωτιές που άναψαν λόγω του σεισμού.

Ο ΕΜΠΡΗΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Εκεί στην χρόνια του 1922 ο πληθυσμός της πόλης υπολογιζόταν σε 240.000 κατοίκους. Οι Έλληνες ήταν 100.000, οι Τούρκοι 60.000, Εβραίοι 20.000, Αρμένιοι 15.000 και 15-20.000 διαφόρων εθνοτήτων.
Οι Έλληνες κατοικούσαν κοντά στο λιμάνι και στο εμπορικό κέντρο, τον Φραγκομαχαλά, εδώ που από τον 16ο αιώνα διέμεναν και οι Ευρωπαίοι, κυρίως Άγγλοι, Γάλλοι, Ολλανδοί, Βενετοί, Γενουάτες.
Οι πρώτες φλόγες που κατέφαγαν τη Σμύρνη κι έσβησαν την ελληνικότητά της άρχισαν να ξεπηδούν τη νύχτα της 30ής Αυγούστου κυρίως από την Αρμένικη συνοικία πού συνόρευε με το Παζάρι της Σμύρνης, τις Μεγάλες Ταβέρνες και τη συνοικία του Αγίου Γεωργίου «και δι’ αυτής», με την Μητρόπολη της Αγ. Φωτεινής. Όσο οι ώρες περνούσαν τόσο οι φλόγες υψώνονταν. Πυροβολισμοί κι εκρήξεις συνόδευαν τον εμπρησμό της άλλοτε χαρούμενης πολιτείας της πανάρχαιας πρωτεύουσας της πιο ελληνικής κι από την Ελλάδα Ιωνίας. Στο μεταξύ στην διάρκεια της νύχτας προβοκάτορες και εμπρηστές περιέτρεχαν τις σκοτεινές συνοικίες αδειάζοντας κουβάδες τη βενζίνη και το πετρέλαιο.
Ο Αμερικανός πρόξενος Τζορτζ Χόρτον προσπαθούσε να απομακρύνει από τη Σμύρνη τους Αμερικανούς υπηκόους, ένας δάσκαλος ονόματι Κρικόρ Μπαγκτζιάν -ο οποίος κρυβόταν στην ταράτσα της Αρμενικής Λέσχης στην οδό Rechidie- παρακολουθούσε κάτι πολύ ανησυχητικό. Στην άκρη του δρόμου μια ομάδα στρατιωτών ξεφόρτωνε μεγάλα βαρέλια.
«Δεν είδα το περιεχόμενό τους», έγραψε, «αλλά κρίνοντας από το χρώμα και το σχήμα τους, ήταν ίδια με τα βαρέλια που χρησιμοποιούσε η Ρetroleum Company της Σμύρνης. Κάθε βαρέλι το φυλούσαν 2-3 Τούρκοι στρατιώτες και το μετέφεραν στην άλλη πλευρά του δρόμου προς την αρμενική εκκλησία. Αισθάνθηκα ένα ρίγος στην πλάτη μου καθώς συνειδητοποίησα τον σκοπό όλων αυτών των προετοιμασιών».
Ο Μπαγκτζιάν και οι φίλοι του παρακολουθούσαν από την κρυψώνα τους να ξεφορτώνονται όλο και περισσότερα βαρέλια στην αρμενική συνοικία. «Τα τοποθετούσαν σε απόσταση 200 μέτρων το ένα από το άλλο και όταν τελείωσαν... άκουσα κάτι που μπορώ να περιγράψω ως «ήχους βροχής που πέφτει στη σκεπή». Οι Τούρκοι στρατιώτες ψέκαζαν τα κτίρια με πετρέλαιο. «Αισθανόμασταν τις σταγόνες να πέφτουν πάνω μας», έγραψε ο Κρικόρ, «καθώς οι στρατιώτες από τον δρόμο έριχναν με κουβάδες πάνω στους τοίχους ένα υγρό. Μόλις το μύρισα στα ρούχα μου, δεν είχα καμία αμφιβολία ότι ήταν πετρέλαιο». Ακολούθησαν φωτιές.
Από τους πρώτους που τις πρόσεξαν ήταν η Μίνι Μιλς, διευθύντρια του Αμερικανικού Κολεγίου Θηλέων. Μόλις είχε τελειώσει το γεύμα της, όταν αντελήφθη ότι ένα από τα γειτονικά κτίρια καιγόταν. Σηκώθηκε όρθια για να παρατηρήσει καλύτερα και εξεπλάγη από το θέαμα: «Είδα με τα μάτια μου έναν Τούρκο αξιωματικό να μπαίνει σ’ ένα σπίτι κρατώντας τενεκέδες με πετρέλαιο ή βενζίνη και σε λίγα λεπτά το σπίτι είχε παραδοθεί στις φλόγες». Δεν ήταν η μόνη στο Κολέγιο που είδε το ξέσπασμα της φωτιάς. «Οι καθηγητές μας, αλλά και μαθήτριες είδαν Τούρκους με στρατιωτικές στολές, φαντάρους και αξιωματικούς, να χρησιμοποιούν μακριά στειλιάρια με κουρέλια στην άκρη, τα οποία είχαν εμποτιστεί σε ένα δοχείο με υγρό. Έμπαιναν με αυτά σε σπίτια τα οποία σε λίγο καίγονταν». Λίγα λεπτά αργότερα η Κινγκ Μπιρτζ, σύζυγος Αμερικανού ιεραποστόλου, παρατήρησε μια κολόνα καπνού να υψώνεται πάνω από την αρμενική συνοικία. «Ανέβηκα στον πύργο του Αμερικανικού Κολεγίου και με ένα ζευγάρια κιάλια μπορούσα να ξεχωρίσω τις φιγούρες Τούρκων στρατιωτών που έβαζαν φωτιά σε σπίτια».
.... και μια άλλη μαρτυρία
«Σε όλα τα σπίτια που μπήκα, έβλεπα πτώματα. Σε ένα σπίτι, ακολούθησα τη γραμμή του αίματος που έφθανε σ’ ένα ντουλάπι. Το άνοιξα και πάγωσα. Μέσα βρισκόταν το νεκρό κορμί μιας κοπέλας με τα στήθη της κομμένα... Παντού κυκλοφορούσαν ένοπλοι στρατιώτες. Κάποιος από αυτούς μπήκε σ’ ένα σπίτι όπου κρυβόταν μια αρμένικη οικογένεια και τους έσφαξε. Όταν βγήκε έξω, το μαχαίρι του έσταζε αίμα. Το σκούπισε στις μπότες του». (...)
Η προκυμαία της Σμύρνης έγινε το σκηνικό της ανθρώπινης εξαθλίωσης
Χιλιάδες άνθρωποι που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τις φλόγες δεν είχαν άλλη επιλογή από το να στραφούν προς την προκυμαία.
Όπως έγραψε ο Αμερικανός πρόξενος Τζορτζ Χόρτον, «καθώς η πυρκαγιά εξαπλωνόταν προς την παραλία, το κύμα των ανθρώπων που κατευθύνονταν στην προκυμαία όλο και μεγάλωνε: ηλικιωμένοι, νέοι, γυναίκες, παιδιά, άρρωστοι. Όσοι δεν μπορούσαν να περπατήσουν μεταφέρονταν σε φορεία ή στους ώμους των συγγενών τους». «Ήταν μια σκηνή τρόμου και ανθρώπινων δεινών χωρίς προηγούμενο», έγραψε ο Χόρτον. «Όλοι αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι ήταν στριμωγμένοι σε έναν στενό δρόμο ανάμεσα στην πόλη που καιγόταν και στα βαθιά νερά του κόλπου». (...) Η προκυμαία της Σμύρνης έγινε το σκηνικό της ανθρώπινης εξαθλίωσης. Μήκους περίπου 3 χιλιομέτρων και πολύ φαρδιά, ήταν αρκετά μεγάλη ώστε να φιλοξενήσει εκατοντάδες χιλιάδες άστεγους. Η μετατροπή της σε αυτοσχέδιο προσφυγικό καταυλισμό ήταν γρήγορη και δραματική. Λίγες ημέρες νωρίτερα, η προκυμαία ήταν τόπος χαράς. Τώρα, την ευθυμία είχε αντικαταστήσει η εξαθλίωση. Την ώρα που έπεφτε το σκοτάδι εκείνη την τρομερή Τετάρτη, στην προκυμαία της Σμύρνης βρίσκονταν περίπου μισό εκατομμύριο πρόσφυγες. Κινδύνευαν να καούν ζωντανοί, καθώς οι φλόγες πλέον είχαν πλησιάσει τη θάλασσα. Επικρατούσε μια φοβερή ζέστη που μεταδιδόταν από κτίριο σε κτίριο. Η ζέστη ήταν τόσο έντονη, ώστε οι κάβοι που έδεναν τα πλοία στην αποβάθρα είχαν αρχίσει να καίγονται. Όλα τα σκάφη απομακρύνθηκαν περίπου 250 μέτρα από την προκυμαία. «Οι φλόγες θέριευαν συνεχώς», έγραψε ο Οράν Ράμπερ, τουρίστας που είχε φθάσει στη Σμύρνη λίγες ημέρες νωρίτερα. «Οι κραυγές του απεγνωσμένου πλήθους στην αποβάθρα ακούγονταν ένα μίλι μακριά. Είχαν να επιλέξουν μεταξύ τριών ειδών θανάτου: τη φωτιά πίσω τους, τους Τούρκους που παραμόνευαν στα σοκάκια και τον ωκεανό μπροστά τους....Δεν υπάρχει πιθανώς κάτι που να μπορεί να συγκριθεί με εκείνη τη νύχτα της 13ης Σεπτεμβρίου στη Σμύρνη».

Η ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Η πυρκαγιά, όπως προέκυψε από την ανάκριση που διεξήγαγαν οι δικαστικές αρχές της Θεσσαλονίκης, ξεκίνησε το Σάββατο 5/18 Αυγούστου 1917 περίπου στις 3 το μεσημέρι, από ένα φτωχικό σπίτι προσφύγων στην διεύθυνση Ολυμπιάδος 3, στην συνοικία Μεβλανέ μεταξύ του κέντρου και της Άνω Πόλης.
Προκλήθηκε από σπίθα της φωτιάς μιας κουζίνας, που έπεσε σε παρακείμενη αποθήκη με άχυρο. Η έλλειψη νερού και η αδιαφορία των γειτόνων, δεν έκανε δυνατή την κατάσβεση της αρχικής πυρκαγιάς, και σε σύντομο διάστημα και χάρη στον έντονο άνεμο η πυρκαγιά μεταδόθηκε στα γειτονικά σπίτια και άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη την Θεσσαλονίκη.
Αρχικά η πυρκαγιά ακολούθησε δύο κατευθύνσεις, προς το Διοικητήριο μέσω της οδού Αγίου Δημητρίου και προς την αγορά μέσω της Λέοντος Σοφού. Το Διοικητήριο σώθηκε χάρη στις προσπάθειες των υπαλλήλων του που έσπευσαν να βοηθήσουν. Ο άνεμος δυνάμωσε και η πυρκαγιά ακόμη πιο γρήγορα κατέβηκε στο κέντρο της πόλης. Τα ξημερώματα της επόμενη μέρας (6/19 Αυγούστου) ο άνεμος άλλαξε κατεύθυνση και τα δύο μέτωπα της πυρκαγιάς κατέστρεψαν όλο το εμπορικό κέντρο. Στις 12:00 πέρασε γύρω από τον περίβολο του ναού της Αγίας Σοφίας χωρίς να τον πειράξει και συνέχισε ανατολικά μέχρι την οδό Εθνικής Αμύνης (πρώην Χαμιντιέ) όπου σταμάτησε.
Το βράδυ της 6/19 Αυγούστου σταμάτησε η εξάπλωσή της.
Δεν υπήρχαν ικανές ποσότητες νερού για την κατάσβεση, αφού σημαντικό μέρος του δεσμευόταν από τις συμμαχικές δυνάμεις για την τροφοδοσία των στρατοπέδων στα προάστια της πόλης. Στην πόλη δεν υπήρχε οργανωμένη πυροσβεστική υπηρεσία, αλλά λίγες ιδιόκτητες πυροσβεστικές ομάδες ασφαλιστικών εταιρειών, τις περισσότερες φορές ανεκπαίδευτες και με πολύ παλιό ή καθόλου εξοπλισμό.
Η μόνη ελπίδα για την Θεσσαλονίκη ήταν η επέμβαση των συμμαχικών δυνάμεων. Το απόγευμα της πρώτης ημέρας της πυρκαγιάς, ένα γαλλικό τμήμα ανατίναξε με δυναμίτιδα τρία σπίτια δίπλα από το διοικητήριο με σκοπό να δημιουργήσει μια ζώνη ασφάλειας περιορίζοντας το ύψος και την ποσότητα της καύσιμης ύλης, αλλά δεν συνέχισε και αποχώρησε, αφήνοντας την φωτιά να συνεχίσει τον δρόμο της.
Το επόμενο πρωί δύο βρετανικές πυροσβεστικές αντλίες σταμάτησαν την πυρκαγιά κοντά στην Λευκό Πύργο. Το κτίριο του Τελωνείου σώθηκε από Γάλλους στρατιώτες.
Παρ’ όλα αυτά οι συμμαχικές δυνάμεις αρνήθηκαν να διακόψουν την υδροδότηση των στρατοπέδων και των νοσοκομείων τους, ώστε να εξοικονομηθεί νερό για την πυρόσβεση. Ο στρατηγός Σαράιγ που ήταν επικεφαλής των δυνάμεων της Αντάντ στην Θεσσαλονίκη, επισκέφθηκε για λίγη ώρα την περιοχή του Διοικητηρίου το απόγευμα της πρώτης ημέρας, αλλά δεν επέστρεψε στον τόπο της πυρκαγιάς μέχρι την κατάσβεσή της. Ιδιαίτερα μάλιστα αναφέρεται από πολλές πηγές ότι η διαγωγή των Γάλλων στρατιωτών δεν ήταν η αναμενόμενη. Αντί να βοηθήσουν στην πυρόσβεση και την περίθαλψη των πυροπαθών, πολλοί προέβησαν σε λεηλασίες καταστημάτων και οικιών, πολλές φορές εμποδίζοντας τους ιδιοκτήτες να περισώσουν την περιουσία τους, ώστε να μπορούν οι ίδιοι να την λεηλατήσουν.
Τις επόμενες ημέρες ο στρατηγός Σαράιγ διέταξε τον τουφεκισμό δύο στρατιωτών του που συνελήφθησαν να πουλούν κλεμμένα κοσμήματα.
Οι πληγέντες από την πυρκαγιά υπολογίστηκαν σε περίπου 72.500. Η αναφορά προς την κυβέρνηση του προϊσταμένου της Διεύθυνσης Θυμάτων Πυρκαϊάς Αλεξάνδρου Πάλλη, αναφέρει ξεχωριστά τους πυροπαθείς των τριών κοινοτήτων της Θεσσαλονίκης: 50.000 Εβραίοι, 12.500 Ορθόδοξοι και 10.000 μουσουλμάνοι.
Η περίθαλψη των πυροπαθών αμέσως από τις πρώτες ημέρες μετά την πυρκαγιά. Οι ελληνικές αρχές δημιούργησαν 100 παραπήγματα για την στέγαση 800 οικογενειών. Οι βρετανικές αρχές τρεις καταυλισμούς με 1300 σκηνές, όπου στέγασαν 7.000 άστεγους. Οι γαλλικές αρχές έστησαν καταυλισμό για 300 οικογένειες και η Ένωση Γαλλίδων Κυριών μικρότερη κατασκήνωση 100 οικογενειών. 5000 άτομα μεταφέρθηκαν δωρεάν με τρένο και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, τον Βόλο και την Λάρισα. Οι ελληνικές αρχές έστησαν κέντρα διανομής που μοίραζαν δωρεάν ψωμί σε 30.000 άτομα, ενώ Αμερικανικός, ο Γαλλικός και ο Αγγλικός Ερυθρός Σταυρός διένειμαν τρόφιμα.
Πολλοί Εβραίοι, έχοντας χάσει τα πάντα, έφυγαν για τις δυτικές χώρες και κυρίως την Γαλλία, ενώ ένας αριθμός τους ακολουθώντας το σιωνιστικό κίνημα εγκαταστάθηκε στην Παλαιστίνη.
Η πυρκαγιά κατάστρεψε το 32% της συνολικής έκτασης της Θεσσαλονίκης, δηλαδή 1.000.000 τετρ. μέτρα ή 120 εκτάρια. Η περιοχή που κάηκε ήταν μεταξύ των οδών Αγίου Δημητρίου, Λέοντος Σοφού, Νίκης, Εθνικής Αμύνης, Αλεξάνδρου Σβώλου, Εγνατία (από Αγίας Σοφίας), Αγίου Δημητρίου. Αυτή η περιοχή στα επίσημα έγγραφα αναφέρεται ως «πυρίκαυστος ζώνη» και στις λαϊκές διηγήσεις τα «καμένα». Το ύψος των υλικών ζημιών υπολογίστηκε σε 8.000.000 χρυσές λίρες.
Μεταξύ των κτιρίων που κάηκαν ήταν το Ταχυδρομείο, το Τηλεγραφείο, το Δημαρχείο, οι εταιρείες Ύδρευσης και Φωταερίου, η Οθωμανική Τράπεζα, η Εθνική Τράπεζα, οι αποθήκες της Τράπεζας Αθηνών, ο ναός του Αγίου Δημητρίου και άλλοι δύο ορθόδοξοι ναοί, το Σαατλή Τζαμί και άλλα έντεκα τεμένη, η Αρχιραββινεία με όλο το αρχείο της και 16 από τις 33 συναγωγές. Τα τυπογραφεία των περισσότερων εφημερίδων (η Θεσσαλονίκη είχε το μεγαλύτερο αριθμό εκδιδόμενων εφημερίδων στην Ελλάδα) οι περισσότερες από τις οποίες δεν κατάφεραν να επανεκδοθούν. Επίσης καταστράφηκαν 4.096 από τα 7.695 καταστήματα αφήνοντας άνεργους το 70% των εργαζομένων.

ΦΩΤΙΕΣ ΣΤΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΑ
Ο εμπρησμός της Ράϊχσταγκ. Το βράδυ της 27ης Φεβρουαρίου του 1933 ώρα 9 μ.μ., εκδηλώνεται πυρκαγιά στο Ράιχσταγκ και καίγεται όλο το κτίριο.
Εκείνο το βράδυ ο επιθεωρητής του κτιρίου, μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, αφήνει όλους τους υπαλλήλους, που είχαν υπηρεσία, να φύγουν νωρίτερα. Και «κατά σύμπτωση» ακριβώς εκείνη την ημέρα , ο Χίτλερ, ο Γκαίμπελς και ο Γκέρινγκ έμειναν στο Βερολίνο, αν και ο εκλογικός αγώνας βρισκόταν στο αποκορύφωμά του.
Ένας Ολλανδός πρώην αριστεριστής, ψυχικά «πειραγμένος» και μισότυφλος ο Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε παρουσιάστηκε ως φυσικός αυτουργός του εμπρησμού (καταδικάστηκε σε θάνατο κι εκτελέστηκε την επόμενη χρονιά).
Το Ναζιστικό κόμμα έσπευσε παρ’ αυτά ν’ αποδώσει τον εμπρησμό σε οργανωμένη κομμουνιστική συνωμοσία.
Ήταν ένα καλοστημένο σχέδιο που στήθηκε από την ίδια τη νεοσχηματισμένη ναζιστική Κυβέρνηση για να στρέψει την κοινή γνώμη ενάντια στους αντιπάλους της και να περιβληθεί με έκτακτες εξουσίες... Ο Γκέμπελς, Υπουργός Προπαγάνδας του Χίτλερ, φέρεται ο εγκέφαλος του σχεδίου, σύμφωνα με το οποίο δέκα πράκτορες του NSDAP με επικεφαλής τον Καρλ Ερνστ μπήκαν στο Ράιχσταγκ από μια υπόγεια σήραγγα, η οποία συνέδεε το Ράιχσταγκ με την επίσημη κατοικία του Γκέρινγκ και βάλανε μπουρλότο.
Ο Ερνστ που δολοφονήθηκε το 1934, κατά την εκκαθάριση των SA. στη διαθήκη του ομολογεί την ενοχή του για τον εμπρησμό, που είχε γίνει με διαταγή του Χίτλερ.
Με τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ δίνεται η ευκαιρία στον Χίτλερ να πείσει τον πρόεδρο Χίντενμπουργκ να εκδώσει αναγκαστικό διάταγμα βάσει του άρθρου 48 του Συντάγματος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Με αυτό ο Χίντενμπουργκ, εξουσιοδοτεί, στην ουσία, τον Χίτλερ να καταργήσει τα κυριότερα πολιτικά δικαιώματα των Γερμανών για ένα διάστημα (που τελείωσε 12 χρόνια αργότερα με την καταστροφή της Γερμανίας) και να αρχίσει διωγμούς και συλλήψεις κομμουνιστών και αριστερών.
Όλα αυτά με τυπικώς δημοκρατικές διαδικασίες.

ΦΩΤΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΑ
Η φωτιά στο Ράιχστανγκ είναι η γνωστότερη φωτιά σε κοινοβούλιο, εκείνη με τον μεγαλύτερο ιστορικό αντίκτυπο, δημιουργός ενός από τα μεγαλύτερα πολιτικά αινίγματα, αλλά δεν είναι η μόνη. Ανάμεσα στις υπόλοιπες ξεχωρίζει η περίπτωση του κοινοβουλίου του Καναδά, το οποίο έχει καεί δύο φορές.
Η πρώτη φορά ήταν το 1849. Το καναδικό κοινοβούλιο, τότε στο Μόντρεαλ, παραδόθηκε στις φλόγες. Η φωτιά δεν ήταν τυχαία ούτε οφειλόταν σε κάποιον αναρχικό της εποχής ή σε κάποιον απελπισμένο, αφού η χώρα βρισκόταν σε καθεστώς οικονομικής ύφεσης. Πίσω της κρύβονταν οι συντηρητικοί, οι Τόρις του Καναδά και ο λόγος μιας τόσο βίαιης κίνησης ήταν ένας από τους λόγους που ακόμη διχάζουν την καναδική κοινωνία: οι διαφορές αγγλοφώνων και γαλλοφώνων.
Μετά την καταστροφή το κοινοβούλιο μεταφέρθηκε στην Οτάβα. Κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, κάηκε και πάλι. Το Φεβρουάριο του 1916 παραδόθηκε στις φλόγες. Στην πυρκαγιά έχασαν τη ζωή τους επτά άνθρωποι, ενώ ο χρόνος κατά τον οποίο συνέβη έδωσε λαβή σε θεωρίες περί δολιοφθοράς και δράσης Γερμανών πρακτόρων. Η βασιλική επιτροπή διενήργησε επισταμένη έρευνα, αλλά δεν προέκυψαν στοιχεία που να θεμελιώνουν τις υποψίες για σαμποτάζ.
Σήμερα η κυρίαρχη άποψη κάνει λόγο για φωτιά που ξεκίνησε από το αναγνωστήριο του κοινοβουλίου, εξαπλώθηκε γρήγορα λόγω των εύφλεκτων υλικών που υπάρχουν σε έναν τέτοιο χώρο και πιθανώς οφείλονταν σε αμέλεια κάποιου καπνιστή. Η φωτιά του 1849 είχε οδηγήσει στο σχεδιασμό ειδικών κατασκευών ώστε αν κάτι ανάλογο συνέβαινε και πάλι, να μη χαθούν τα αρχεία και τα ιστορικά κειμήλια του κοινοβουλίου. Έτσι, η βιβλιοθήκη της καναδικής Βουλής είχε εξοπλιστεί με εξαιρετικά ανθεκτικές σιδερένιες πόρτες ασφαλείας, οι οποίες έκλεισαν αυτόματα με την ανίχνευση καπνού.
Το κοινοβούλιο της Νέας Ζηλανδίας -μια σειρά ξύλινα κτίρια, εκείνη την εποχή- είχε ανάλογη μοίρα το 1907, πριν ακριβώς εκατό χρόνια. Ξημερώματα της 11ης Δεκεμβρίου, ο νυχτοφύλακας άκουσε τριξίματα στο χώρο των μεταφραστών, που βρισκόταν μεταξύ των κτιρίων που στέγαζαν τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τις εργασίες του Νομοθετικού συμβουλίου. Σήμανε συναγερμό, αλλά δεν κατάφερε τίποτε. Ο καλοκαιρινός και στεγνός καιρός της περιόδου στους αντίποδες έδωσε τη δυνατότητα στη φωτιά να «καταπιεί» μες σε λίγες ώρες όλα τα κτίρια, παρά τις γενναίες προσπάθειες των πυροσβεστών.
Ωστόσο, η έγκαιρη ειδοποίηση εκ μέρους του φύλακα βοήθησε, ώστε να διασωθούν τα κοινοβουλευτικά αρχεία και αρκετά κειμήλια, τα οποία μετέφεραν από τους χώρους του κεντρικού κτιρίου και από το -ευτυχώς τούβλινο και πιο ανθεκτικό- κτίριο της βιβλιοθήκης της Βουλής, δυνάμεις της πυροσβεστικής, πριν η φωτιά απλωθεί και εκεί. Αιτία της πυρκαγιάς ήταν βραχυκύκλωμα σε καλώδια που βρίσκονταν στη στέγη του χώρου των μεταφραστών.
Τα κτίρια της Βουλής που ανεγέρθηκαν μετά από αυτή τη φωτιά, ήταν πολύ πιο ανθεκτικά και δεν απειλήθηκαν από φωτιά, ως το 1992, οπότε και ξεκίνησε η γενική ανακαίνιση του νεοζηλανδικού κοινοβουλίου, τα κτίρια απειλήθηκαν από φωτιά τρεις φορές, εκ των οποίων η μία ήταν σοβαρή και κατάστρεψε μέρος της στέγης και την ιστορική κεντρική σκάλα.
Στις Φιλιππίνες, το κοινοβούλιο γλίτωσε αλλά η φωτιά έπληξε το κτίριο της Εκλογικής Επιτροπής. Το Μάρτιο του 2007, δύο μήνες πριν τις εκλογές, μια μεγάλη φωτιά κατάστρεψε το κτίριο στο οποίο στεγάζονταν η Εκλογική Επιτροπή της χώρας, Κομελέκ, δίνοντας λαβή για σενάρια και θεωρίες συνωμοσίας.
Η φωτιά ξεκίνησε από το δεύτερο και τελευταίο όροφο του κτιρίου, και ενώ ακριβώς απέναντι βρίσκεται υποσταθμός της πυροσβεστικής, οι πυροσβέστες δεν επενέβησαν εγκαίρως.
Συμπολίτευση και αντιπολίτευση άρχισαν να αλληλοκατηγορούνται, βλέποντας προσπάθεια για αναβολή των εκλογών πίσω από τη φωτιά ή και απόπειρα αποσιώπησης κάποιων πολιτικών σκανδάλων, σχετιζόμενων με έγγραφα και στοιχεία, ενστάσεις και καταγγελίες κατά υποψηφίων, τα οποία φυλάσσονταν στο κτίριο που κάηκε.


http://iansta.blogspot.com/2008/10/blog-post.html

Η «ΠΑΡΘΕΝΟΣ» ΑΜΑΛΙΑ


Μια φήμη λίγο πολύ γνωστή, θέλει να ανακαλύπτει ο ιατροδικαστής κατά την νεκροτομή το 1875, όταν πέθανε η πρώτη βασίλισσα της νεότερης Ελλάδος η Αμαλία ότι ήταν παρθένος. Άρα ο Όθωνας ήταν σεξουαλικά ανίκανος και έτσι εξηγείται η ατεκνία του ζεύγους.
Σίγουρα το ζευγάρι (Όθωνας - Αμαλία) αγαπιόντουσαν πολύ, αυτό το έδειξε όλη η κοινή πορεία του και σίγουρα η ατεκνία του πρώτου βασιλικού ζεύγους των Ελλήνων επηρέασε αναπόφευκτα το ρου της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας. Πέραν δηλαδή του κοινωνικού «στίγματος» που δημιουργούσε η ατεκνία σε ένα ζευγάρι καθώς η έλλειψη παιδιών θεωρείτο κατάρα και συνέπεια αμαρτίας, η ίδια η λαϊκή κοινή γνώμη αντιμετώπιζε με έντονο σκεπτικισμό το ζήτημα της απουσίας Έλληνα διαδόχου του θρόνου, κοιτώντας για μια «λύση» στο πρόσωπο αυτού που έβλεπαν ως ενσαρκωτή της μεγάλης Ιδέας του Ελληνισμού: του Όθωνα. Επιπλέον, την αδυναμία εξεύρεσης διαδόχου προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν με διάφορους τρόπους, οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής.
Όμως ένα πρόσφατο βιβλίο με τίτλο «Το αίτιο ατεκνίας της βασίλισσας Αμαλίας» από τρεις διακεκριμένους ιατρούς, τον Λάζαρο Βλαδίμηρο (μαιευτήρα γυναικολόγο), Αριστείδη Διαμαντή (κυτταρολόγο) και Γιώργο Ανδρούτσο (ουρολόγο) προσπαθεί να φωτίσει την ιστορική αλήθεια βάσει των επιστημονικών γνώσεων.
Έτσι, 134 ολόκληρα χρόνια μετά, ο Έλληνας αναγνώστης μαθαίνει μια άλλη αλήθεια. Για ποιον λόγο δεν «εκβλάστησε η βασιλική πορφυρίς»; Πιθανότατα ούτε ο Όθων να ήταν σεξουαλικά ανίκανος, ούτε η Αμαλία (γνωρίζουμε αν θα ήταν) στέρφα. Ο λόγος της ατεκνίας της οφείλεται στη συγγενή απλασία ή αγενεσία του κόλπου της. Απλούστερα: η βασίλισσα δεν είχε καν κόλπο, με αποτέλεσμα να της είναι επώδυνη η επιτυχής συνουσία, πολύ περισσότερο, να είναι ανέφικτη η σύλληψη παιδιού. Οι γιατροί της εποχής όμως, δεν γνώριζαν για τη συγκεκριμένη δυσπλασία και διερμήνευαν ό,τι ανατομικό πρόβλημα παρατηρούσαν στην Αμαλία ως «στενότητα του κόλπου», ενώ στην πραγματικότητα, αυτός απουσίαζε!
Είναι δε εντυπωσιακή η διατύπωση που χρησιμοποιούν οι τρεις συγγραφείς σχετικά με το εφικτό της διάγνωσης κατά την ιστορική εκείνη περίοδο: «Η αποδοχή από την επιστήμη των μέσων του 19ου αιώνα ότι η βασίλισσα έπασχε από έλλειψη κάποιου οργάνου, δηλαδή ήταν στιγματισμένη, ήταν εντελώς απαγορευτική όχι μόνο ως διαγνωστική σκέψη, αλλά και ως κοινωνική συμπεριφορά». Παράλληλα, επισημαίνεται ότι η βασίλισσα ακολουθούσε την -παραδοσιακή για τα τότε δεδομένα- θεραπεία των σπόγγων με σκοπό την επίτευξη της διαστολής του κόλπου της, ακριβώς επειδή οι αυλικοί της ιατροί είχαν οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι ο κολεόσπασμος που τη βασάνιζε κατά τη σεξουαλική συνεύρεση ήταν αποτέλεσμα της κολπικής στενότητας.
Οι πληροφορίες αυτές αναδεικνύονται μέσω της αλληλογραφίας των ιατρών των ανακτόρων και των διπλωματών της εποχής (που ενδιαφέρονταν να αναφέρουν στους βασιλείς τους ως εκπρόσωποι των Μεγάλων Δυνάμεων για την πιθανότητα διαδοχής στον ελληνικό θρόνο), ενώ τονίζουν τη σημασία των 4 ανατομικών σχεδιαγραμμάτων του αυλικού ιατρού Νικολάου Κωστή. Τα σχεδιαγράμματα αυτά παρουσιάζουν τα όργανα της πυέλου της Αμαλίας και οι συγγραφείς αναρωτιούνται: «Δεν είναι καθόλου λογικό να υποθέσουμε ότι οι Γερμανοί και οι Έλληνες ιατροί που παρακολουθούσαν το βασιλικό ζεύγος για το πρόβλημα ατεκνίας, ενώ γνώριζαν τη σεξουαλική ανικανότητα του Όθωνα να ασχολήθηκαν παρ’ όλα αυτά με την ανατομία της γυναικείας πυέλου»;
Και ο επίλογος του βιβλίου καταλήγει: «…Περισσότερο όμως άτυχοι στάθηκαν, γιατί στις πιο κρυφές τους στιγμές, τις πιο ανθρώπινες, μακριά από αυλικά πρωτόκολλα και κυβερνητικές ευθύνες, ο Όθωνας και η Αμαλία δεν μπόρεσαν να χαρούν τον έρωτα».
Καταλογίζανε πολλά στην Αμαλία, αλλά για σκεφτείτε λίγο την θέση της. Τι ψυχισμό μπορεί να έχει ένας τέτοιος άνθρωπος.
Η γνώμη μου για το ζεύγος είναι ότι ήταν αγαθοί άνθρωποι (αυτούς που συνήθως εμείς οι έξυπνοι τους λέμε και κυριολεκτικά μαλάκες). Αγαπούσε ο ένας τον άλλο και αγαπούσαν και την Ελλάδα με απλοϊκό τρόπο. Έτσι έγιναν γρήγορα εύκολη βορά σε κάθε πολιτικάντη της εποχής.


http://iansta.blogspot.com/2009/03/blog-post.html

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

«ΤΡΥΠΗΣΕ» Η ΑΣΠΙΔΑ ΤΟΥ ΟΖΟΝΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΚΤΙΚΗ!

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΤΗΡΕΙΤΑΙ ΑΡΧΕΙΟ

Η τεράστια τρύπα που εμφανίστηκε στο προστατευτικό στρώμα του όζοντος πάνω από την Αρκτική, το 2011, ήταν η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί ποτέ στο Βόρειο Ημισφαίριο, πυροδοτώντας έντονο προβληματισμό για το κατά πόσο μπορεί το φαινόμενο να επαναληφθεί και μάλιστα ίσως σε ακόμη μεγαλύτερη έκταση.
Το στρώμα του όζοντος στη στρατόσφαιρα δρα ως προστατευτική ασπίδα έναντι της υπεριώδους ακτινοβολίας που συνδέεται με καρκίνους του δέρματος και καταρράκτη. Από τη δεκαετία του 1980, οι επιστήμονες καταγράφουν κάθε καλοκαίρι μια τρύπα στο στρώμα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική στη βάση του πλανήτη μας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι τρύπες είχαν τόσο μεγάλη έκταση που κάλυπταν ολόκληρη την ήπειρο και εκτείνονταν μέχρι και σε περιοχές της Νότιας Αμερικής, ενισχύοντας τις ανησυχίες για αύξηση των κρουσμάτων καρκίνου του δέρματος. Κάτω από ακραίες συνθήκες, μπορεί να καταστραφεί έως και το 70% του στρώματος του όζοντος, που αποκαθίσταται στη συνέχεια εντός κάποιων μηνών.
Η αντίστοιχη τρύπα του όζοντος πάνω από την Αρκτική, όμως, ήταν πάντοτε πολύ μικρότερη, μέχρι τον Μάρτιο της τρέχουσας χρονιάς, όταν ένας συνδυασμός ισχυρών ανέμων κι ενός χαμηλού βαρομετρικού στην ατμόσφαιρα δημιούργησε τις συνθήκες ώστε να προκύψουν χημικές ουσίες που καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος.
Σύμφωνα με τα ευρήματα των επιστημόνων που δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση «Nature», η τρύπα έχει ανοίξει πάνω από τη βόρεια Ρωσία, από περιοχές της Γροιλανδίας και της Νορβηγίας, κάτι που σημαίνει ότι ενδέχεται οι κάτοικοί τους να έχουν εκτεθεί σε υψηλά επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας.
Μάλιστα, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι η χημική καταστροφή του στρώματος του όζοντος πάνω από την Αρκτική ήταν το 2011, για πρώτη φορά από τότε που τηρείται αρχείο, σε ανάλογα επίπεδα με την τρύπα του όζοντος στην Ανταρκτική. Υπογραμμίζουν ταυτόχρονα τον κίνδυνο, η τρύπα του όζοντος στην Αρκτική να παρατηρείται στο εξής σε τόσο υψηλά επίπεδα και πολύ χειρότερα να επεκταθεί.


http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2011/10/blog-post_323.html#ixzz1Zuc3vByz

ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΗ «ΦΑΝΤΑΣΜΑ» ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Επιμέλεια: Παύλος Διονυσόπουλος
Πηγή: perierga.gr, photo by: flickr

Το Craco βρίσκεται στην περιφέρεια της Basilicata και στην επαρχία Matera της Ιταλίας και κατοικήθηκε τον 8ο αιώνα από Έλληνες αποίκους με την ονομασία Montedoro, οι οποίοι προτίμησαν την ενδοχώρα για αμυντικούς λόγους, εγκαταλείποντας την παραθαλάσσια πόλη Metaponto.
Τάφοι που βρέθηκαν στην περιοχή υποδηλώνουν την έντονη παρουσία του ελληνικού στοιχείου, ενώ το σημερινό της όνομα έλαβε η πόλη το 1060, όταν η ευρύτερη περιοχή ήταν στην κατοχή του αρχιεπισκόπου Arnaldo, ο οποίος την ονόμαζε «Grachium», δηλαδή «μικρό ανώμαλο έδαφος».
Η πόλη είναι χτισμένη επάνω σε έναν ψηλό λόφο, γεγονός που της προσδίδει εντυπωσιακή εμφάνιση και τη διακρίνει από τα γύρω πεδινά εδάφη, ενώ οι κάτοικοι ασχολούνταν ως επί το πλείστον με τη γεωργία και κυρίως με την καλλιέργεια σιτηρών στις πεδιάδες.
Με το πέρασμα των χρόνων, οι αγροτικές καλλιέργειες δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα για τους κατοίκους, οι οποίοι ξεκίνησαν να αντιμετωπίζουν διάφορα οικονομικά προβλήματα.
Αυτό συνέβαλε -μεταξύ άλλων- στη δραματική και σταδιακή μείωση του πληθυσμού, ο οποίος έφτασε μέχρι το 1922 να αριθμεί μόλις 600 άτομα από 2.000 περίπου που ήταν αρχικά, όταν η πόλη γνώριζε μεγάλη ανάπτυξη.

Οι περισσότεροι μετανάστευσαν στη Βόρεια Αμερική, ενώ διάφοροι σεισμοί και άλλες φυσικές καταστροφές, αλλά και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος οδήγησαν την πόλη στην πλήρη εγκατάλειψή της.
Οι τελευταίοι κάτοικοι μετακινήθηκαν στο Craco Peschiera που βρίσκεται κοντά, ενώ σήμερα μόνο ερείπια έχουν απομείνει για να θυμίζουν την ύπαρξη της πόλης, που έχει σπουδαίο αρχαιολογικό ενδιαφέρον.


http://www.zougla.gr/greece/article/mia-eliniki-poli-fantasma-stin-italia

ΓΡΑΠΤΟ 7.270 ΕΤΩΝ-ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ


γράφει ο συγγραφέας Γιώργος Εχέδωρος

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΡΑΠΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Το 1998 ο καθηγητής κος Γ. Χουρμουζιάδης δήλωσε πως είναι αδύνατη η δημοσίευση του κειμένου του Δισπηλιού που ήρθε στο φως το 1994, λόγω του ότι η ξύλινη επιγραφή …καταστράφηκε.
Το περίεργο είναι πως 7. 258 χρόνια περίμενε η …επιγραφή για να τη δει ο κ. καθηγητής και μόλις την είδε …κονιορτοποιήθηκε.
Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο το …ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης…
Θα ανατρέπονταν δηλαδή η θεωρία πως οι Έλληνες -όπως μας διδάσκουν- έλαβαν και αυτοί, το φως εξ …ανατολάς (από βαβυλώνιους, σουμέριους, φοίνικες κλπ!!!) και θα έπρεπε να καλύψουν το μεγάλο κενό των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων, όταν δηλαδή, οι ανατολικοί λαοί εκφράζονταν με ιδεογράμματα, οι Έλληνες έγραφαν με συλλαβές όπως σήμερα… Είναι καταφανές ότι αυτό δηλώνει πρώιμο στάδιο σκέψης και πολιτισμού.
Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία -αυτή που διδάσκεται και στα ελληνικά σχολεία- οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800 π.Χ. από τους …Φοίνικες.
Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πώς είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει 800.000 λήμματα, πρώτη γλώσσα στον πλανήτη, όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα.
Πώς είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ., όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες; Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση).
Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48% ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%.
Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει;
Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος τριών χιλιάδων ετών;
Τι είναι αυτό που φοβίζει τους ιστορικούς; Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.; Μήπως η αλήθεια, η πραγματικότητα, αποτελεί εμπόδιο και φόβος στα σχέδια κάποιων «εκλεκτών» που επιδιώκουν την τύφλωση των λαών;

Τι γράφει το δημοσίευμα πριν δεκαπέντε χρόνια:



Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς.
Είναι μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστο μήνυμα χαραγμένο από ένα νεολιθικό ψαρά ή έμπορο λιμνιαίου προϊστορικού οικισμού στο Δισπηλιό Καστοριάς, γραμμένο δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τα γραπτά ευρήματα των Σουμερίων και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις κρητομυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της γραμμικής γραφής.
Τη συγκλονιστική ανακοίνωση έκανε χθες στη διάρκεια του αρχαιολογικού συνεδρίου για το φετινό ανασκαφικό έργο στη Βόρεια Ελλάδα ο καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Α.Π.Θ. κος Γιώργος Χουρμουζιάδης, που αποκάλυψε το ντοκουμέντο στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας το περασμένο καλοκαίρι.
Η ξύλινη πινακίδα με την επιγραφή χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο» στο 5260 (!) π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου.
Ο κος Χουρμουζιάδης με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα» που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής γραφής και μάλιστα στην πρώιμη φάση της.
«Είναι το μοναδικό έγγραφο-εύρημα όπου τα σήματα του δεν έχουν ιδεογραφικό χαρακτήρα (με μορφές ανθρώπων, ζώων, του ήλιου κ.ά.) και παρουσιάζουν προχωρημένο χαρακτήρα αφαίρεσης, άρα είναι προϊόν διανοητικής επεξεργασίας», είπε ο κος Χουρμουζιάδης. Η ανακοίνωση του μοναδικού προϊστορικού ευρήματος εντυπωσίασε τους αρχαιολόγους-συνέδρους, ενώ ο κος Χουρμουζιάδης διατύπωσε το ερώτημα: «θα μπορέσουμε, άραγε, να μάθουμε ποτέ αν αυτά τα σήματα ήταν η πρώτη αρχή ενός διηγηματικού λόγου ή του λόγου μιας εξουσίας;


http://arxidiamedia.blogspot.com/2012/01/7270.html

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ


 Το αρχαιότερο γνωστό λαχανικό είναι ο αρακάς.
 Για να μπορέσει κάποιος να δει το ουράνιο τόξο, θα πρέπει να έχει γυρισμένη την πλάτη του στον ήλιο.
 Οι άντρες της φυλής Walibri στην κεντρική Αυστραλία χαιρετιούνται μεταξύ τους ...πιάνοντας ο ένας …το πέος του άλλου και όχι με την κλασσική χειραψία.
 Τα αντισυλληπτικά χάπια που παίρνουν οι γυναίκες κάνουν και για τους θηλυκούς γορίλες.
 Τα σαρκοβόρα ζώα δεν τρώνε άλλο ζώο το οποίο έχει χτυπηθεί από αστραπή.
 Τα ιγκουάνα μπορούν να αυτοκτονήσουν.
 Το νερό που πίνουμε έχει ηλικία 3 δις ετών.
 Μόνο δύο θηλυκά θηλαστικά έχουν παρθενικό υμένα: οι άνθρωποι και τα άλογα.
 Τα μυρμήγκια δεν κοιμούνται ποτέ.
 Τα πρόβατα που θάβονται από χιονοστιβάδες, μπορούν να επιζήσουν μέχρι και 2 εβδομάδες.
 Κανείς δεν γνωρίζει που είναι θαμμένος ο Μότσαρτ.
 Οι Εσκιμώοι χρησιμοποιούν ψυγεία για να προστατεύσουν το φαγητό τους από το ψύχος.
 Εκατομμύρια δέντρα φυτεύονται τυχαία από σκίουρους που θάβουν τους καρπούς και ξεχνάνε μετά που τους έχουν βάλει.
 Το κραγιόν περιέχει λέπια ψαριού.
 Τα φιστίκια είναι ένα από τα συστατικά του δυναμίτη.
 Οι αγελάδες βγάζουν περισσότερο γάλα, όταν ακούνε μουσική.
 Η εθνική ορχήστρα του Μονακό είναι μεγαλύτερη σε αριθμό από το στρατό του.
 Κάθε χρόνο, ο ήλιος χάνει 360 εκατομμύρια τόνους.
 Τα κάσιους ανήκουν στην οικογένεια των δηλητηριωδών κισσών.
 Τα M&Ms φτιάχτηκαν για να μπορούν οι στρατιώτες να τρώνε σοκολάτα χωρίς να κολλάνε τα χέρια τους.
 Τα αναπαραγωγικά όργανα του σαλιγκαριού βρίσκονται στο κεφάλι του.
 Ένα παιδί μέσης ηλικίας 4 ετών, κάνει γύρω στις 400 ερωτήσεις την ημέρα.
 Κάθε χρόνο, τα θύματα γαϊδάρων είναι περισσότερα από τα θύματα αεροπορικών δυστυχημάτων.
 Όσοι πάσχουν από σχιζοφρένεια δεν χασμουριούνται σχεδόν ποτέ
 Το σεξ μεταξύ των φιδιών διαρκεί από 6 μέχρι 12 ώρες
 Τα άλογα, τα κουνέλια και οι αρουραίοι δεν κάνουν εμετό.
 Το ζώο με τον μεγαλύτερο εγκέφαλο, συγκριτικά με το υπόλοιπο σώμα του, είναι το μυρμήγκι.
 Περισσότερα χαρτονομίσματα του παιχνιδιού Monopoly τυπώνονται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο, συγκριτικά με τα αληθινά χαρτονομίσματα.
 Στην αρχαία Αίγυπτο, όταν πέθαινε μία γάτα, ο ιδιοκτήτης της ήταν υποχρεωμένος να ξυρίσει τα φρύδια του, σε ένδειξη πένθους.
 Τα κουνούπια ελκύονται περισσότερο από τη μυρωδιά των ανθρώπων που έχουν φάει πρόσφατα μπανάνα
 Καθημερινά, κατά μέσο όρο, 12 νεογέννητα βρέφη παραδίδονται σε λάθος γονείς.
 Στην αρχαία Ρώμη, όταν ένας άνδρας κατέθετε στο δικαστήριο, έπρεπε να ορκιστεί στους όρχεις του!….
 Το 50% των θηλυκών πολικών αρκούδων έχουν πέος.
 Η σοκολάτα μπορεί να σκοτώσει τα σκυλιά, καθώς έχει άμεσες επιπτώσεις στον εγκέφαλο και το νευρικό του σύστημα. Οι σκαντζόχοιροι επιπλέουν στο νερό.
 Οι χελώνες μπορούν να αναπνεύσουν από τον πρωκτό τους.
 Όλοι οι άνθρωποι έχουν 4 ρουθούνια.
 Πάνω από 1 δισεκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν από μαρμότες (αγριοπόντικα).
 Οι γαρίδες είναι τα πιο θορυβώδη όντα στον ωκεανό.
 Ο Χίτλερ δεν ήταν χορτοφάγος
 Η ψαλίδα (το ζωύφιο) έχει δύο πέη.
 Στη Σελήνη, μυρίζει σαν μπαρούτι.
 Κατά μέσο όρο, κάθε χρόνο σκοτώνονται 10 άνθρωποι από τις αυτόματες μηχανές πωλήσεων.
 Η πρώτη νησίδα ασφαλείας σε δρόμο κατασκευάστηκε με δικά του έξοδα από τον
Συνταγματάρχη Pierrepoint, έξω από τη λέσχη του στο Λονδίνο. Σκοτώθηκε, στην προσπάθειά του να περάσει τη νησίδα.
 Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι τα μόνα είδη που κάνουν σεξ για ευχαρίστηση.
 Ο Πάπας Ιωάννης ο 12ος και ο Αττίλας ο Ούνος πέθαναν και οι δύο την ώρα που έκαναν σεξ.
 Οι Μογγόλοι ρίχνουν αλάτι στο τσάι τους αντί για ζάχαρη.
 Η Disneyland στις Η.Π.Α. είναι μεγαλύτερη από τις πέντε μικρότερες χώρες του κόσμου μαζί.
 Καθημερινά, στην Ιαπωνία, σημειώνονται κατά μέσο όρο 90 αυτοκτονίες.
 Όλοι οι αριθμοί σε μία ρουλέτα έχουν άθροισμα 666.
 Η κύρια βιβλιοθήκη στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, βουλιάζει κατά μία ίντσα κάθε χρόνο, γιατί όταν χτίστηκε, οι μηχανικοί δεν υπολόγισαν το βάρος όλων των βιβλίων που θα τοποθετούνταν στο κτίριο
 Ορισμένα λιοντάρια ζευγαρώνουν πάνω από 50 φορές την ημέρα.
 Στην Αρχαία Ελλάδα, τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών βυθίζονταν σε ελαιόλαδο κατά τη γέννησή τους για να παραμείνουν καραφλά για όλη τους τη ζωή.
 Ο Γκάντι δεν επέτρεψε στη σύζυγό του να πάρει πενικιλίνη για να σώσει τη ζωή της από την πνευμονία, αλλά ο ίδιος πήρε κινίνη για να σωθεί από την ελονοσία.
 Κάθε σταγόνα θαλασσινού νερού περιέχει περίπου 1 δισεκατομμύριο άτομα χρυσού
 Το συνολικό βάρος του παγκόσμιου πληθυσμού των μυρμηγκιών είναι μεγαλύτερο από το συνολικό βάρος του ανθρώπινου πληθυσμού.
 Ο παγκόσμιος πληθυσμός μπορεί να χωρέσει μέσα στα σύνορα του Τέξας.
 Ο αριθμός των εν ζωή ανθρώπων πάνω στη Γη σήμερα είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό όλων των νεκρών ανθρώπων στα χρονικά.


http://tsekouratoi.blogspot.com/2012/01/blog-post_3045.html

ΤΙ ΕΓΡΑΦΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ SMS ΠΟΥ ΣΤΑΛΘΗΚΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 19 ΧΡΟΝΙΑ;


Το SMS, το γνωστό γραπτό μήνυμα των κινητών τηλεφώνων, έκλεισε 19 χρόνια! Στις 3 Δεκεμβρίου, 1992 είχε αποσταλεί το πρώτο μήνυμα.
Ο Neil Papworth, ένας 20χρονος δοκιμαστής μηχανικός για την Sema Group, μέσω ενός προσωπικού υπολογιστή στέλνει μήνυμα κειμένου στον Richard Jarvis. Του γράφει απλά «Καλά Χριστούγεννα»! Αυτό ήταν, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει η Wikipedia το πρώτο μήνυμα που στάλθηκε.
Για να γίνει δημοφιλής όμως η υπηρεσία ανταλλαγής γραπτών μηνυμάτων, έπρεπε να περάσουν 6 χρόνια, όταν και το 1998 Φιλιππίνες η χρήση τους διαδόθηκε ευρύτερα. Σταδιακά από τότε η δημοτικότητα της υπηρεσίας αυξήθηκε. Το 2009, στις ΗΠΑ οι χρήστες κινητής τηλεφωνίας έστελναν περίπου 4,1 δισ. SMS κάθε μέρα. Αυτό ισοδυναμεί με 17 μηνύματα την ημέρα για κάθε άτομο το οποίο διαθέτει ένα κινητό.
Σήμερα, τα γραπτά μηνύματα είναι μία από τις πιο ευρέως χρησιμοποιούμενες υπηρεσίες κινητών τηλεφώνων, με πάνω από το 74% του συνόλου των χρηστών κινητών τηλεφώνων σε όλο τον κόσμο.
Από τους 3,3 δισ. συνδρομητές, οι 2,4 επικοινωνούν καθημερινά με μηνύματα κειμένου. Σύμφωνα με τη Wikipedia, το μεγαλύτερο μέσο όρο διαθέτουν οι χρήστες στις Φιλιππίνες, με μέσο όρο 27 SMS κάθε μέρα ανά συνδρομητή, ενώ οι Αμερικάνοι στέλνουν περίπου 357 γραπτά μηνύματα το μήνα κατά μέσο όρο.
H υπηρεσία SMS είναι μία από τις κυρίαρχες τεχνολογίες στο σημερινό κόσμο. Τα μηνύματα κειμένου απέφεραν 585 δισεκατομμύρια δολάρια για τις επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο το 2011, και αναμένεται να αποφέρουν περισσότερα από 1 τρισεκατομμύρια δολάρια τα επόμενα χρόνια.


http://www.aniwthoi.net/2012/03/sms-19.html