«ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΑΓΑΠΗΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...

«ΚΑΜΙΑ ΔΕΝ ΑΓΑΠΗΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΣΟ Η ΛΕΣΒΙΑ ΜΟΥ
ΑΠΟ ΜΕΝΑ»

Έρως ανίκατε μάχαν,
Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις,
ός εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις,
φοιτάς δ’ υπερπόντιος εν τ’ αγρονόμοις αυλαίς,
καί σ’ ούτ’ αθανάτων φύξιμος
ουδείς ούθ’ αμερίων σέ γ’ ανθρώπων.
Ο δ’ έχω μέμηνεν.

Μετάφραση:
Έρωτα, που δε γονάτισες ποτέ στον πόλεμο,
Έρωτα, που ορμάς και γεμίζεις την πλάση,
που στ’ απαλά τα μάγουλα
της κόρης νυχτερεύεις,
που σεργιανάς τις θάλασσες
και των ξωμάχων τα κατώφλια,
κανείς δε σου γλυτώνει
μηδέ θνητός
μηδέ αθάνατος.
φωλιάζεις στο κορμί και το μανίζεις

Κάπως έτσι συνέλαβε ο Σοφοκλής τον έρωτα τον 5ο αιώνα π.Χ. και τον έβαλε στο «στόμα» του Χορού στην Αντιγόνη…
Ήταν η προσπάθεια του ανθρώπου να εσωκλείσει το ερωτικό συναίσθημα σε ένα κομμάτι χαρτί και η ανάγκη να μοιραστεί τον έρωτα που ένιωθε, που τον έσπρωξαν να στείλει το πρώτο ραβασάκι. Η λέξη ραβασάκι έχει σλαβική καταγωγή από το ravaš και αναφέρεται στην ερωτική επιστολή και το έμμετρο συνήθως σημείωμα που στέλνεται κρυφά και περιγράφει τον ανομολόγητο έρωτα που νιώθει κάποιος. Έρωτας συνήθως απαγορευμένος είτε για κοινωνικούς λόγους, είτε λόγω της απόστασης, είτε επειδή απλά αφορά πρόσωπο το ιδίου φύλου. Αν και είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί το πρώτο ραβασάκι της ιστορίας, ωστόσο σε όλες τις εποχές αποτέλεσε τον «Δούρειο ίππο» για την αγάπη.
Από τους γνωστότερους εκπροσώπους της ερωτικής επιστολογραφίας που αποτέλεσε και ξεχωριστό λογοτεχνικό είδος, υπήρξε ο αρχαίος Έλληνας Αλκίφρων. Έζησε τον 3ο αιώνα μ.Χ. και συνέταξε 116 επιστολές τόσο ανδρών προς γυναίκες, όσο και το αντίστροφο. Πιο γνωστή επιστολή του ήταν αυτή που ο γνωστός κωμωδιογράφος Μένανδρος έστειλε σε μια άσημη κοπέλα, τη Γλυκερία.
Ο έρωτας με «άρμα» την ποίηση, θα υμνηθεί και στα Ρωμαϊκά χρόνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Κάτουλλος, που έγραψε ελεγειακά ποιήματα και επιγράμματα αφιερωμένα στον ατυχή του έρωτα, με την εταίρα Λεσβία. Το όνομά της ήταν στην πραγματικότητα παρατσούκλι της Clodia, μιας παντρεμένης, πανέμορφης, έμπειρης και συνάμα δολοπλόκας γυναίκας, με την οποία διατηρούσε δεσμό ο ποιητής. Αν και η ίδια είχε τη δύναμη να κατευθύνει τις πράξεις και την καρδιά του Κάτουλλου, συγχρόνως τον ταλαιπωρούσε με τις παράλληλες σχέσεις που διατηρούσε.

Καμιά δεν αγαπήθηκε στον κόσμο άλλη γυναίκα,
όσο η Λεσβία μου αγαπήθηκε από μένα.
ποτέ δεσμός δε βρέθηκε που νά ΄χει τόση πίστη,
όση έδειξα εγώ στον έρωτα για σένα.

Αυτή η πάλη του έρωτα και της έλξης που ένιωθε ο ποιητής, με το μίσος για τις απιστίες της Λεσβίας θα αποτυπωθεί σε αρκετά έργα του.

Μισώ κι αγαπώ.
Γιατί το κάνω; Δεν ξέρω,
το νιώθω να συμβαίνει
και σταυρώνομαι.

Στο Βυζάντιο του 14ου με 15ου αιώνα, ο έρωτας θα χαρακτεί για ακόμη μία φορά στα λογοτεχνικά κείμενα της εποχής. Κυρίαρχο είδος αυτή τη φορά θα αποτελέσει το ερωτικό ιπποτικό μυθιστόρημα. Οι ερωτικές ιστορίες του ζευγαριού που αγαπιέται, αλλά παρεμβάλλονται ανυπέρβλητα εμπόδια και δυσκολίες που πρέπει να υπερκεραστούν, πριν το αίσιο τέλος, θα εμπεριέχουν και «ραβασάκια» της εποχής. Αυτά ονομάζονταν «πιττάκια». Επρόκειτο για λυρικά ποιήματα που είχαν τη μορφή της ερωτικής επιστολής. Από το μυθιστόρημα της εποχής Λίβιστρος και Ροδάμνη:

Όδε δημίου χειρότερον, ωραία μου, το πιττάκιν,
έδε ληστού κακότερον τούτο το μήνυμά σου,
έδε γραφή οπού εβάσταζε σπαθίν ηκονισμένον,
οργής μαχαίριν δίστομον το εχάλκευσεν ο πόθος,
να κατακόπτη σώματα και να μερίζη αισθήσεις
έδε χαρτίν οπού έγεμεν απέσω αντί γραμμάτων
πόνους να θανατώσωσιν αιστητικάς καρδίας.

Σήμερα στη hi-tech εποχή, τα ραβασάκια αποστέλλονται ηλεκτρονικά με e-mail ή μέσω κινητών. Παράλληλα δεν αποτελούν προνόμιο μόνο των ερωτευμένων, καθώς τέτοια σημειώματα τα συνηθίζουν η Τρόικα, οι πολιτικοί αρχηγοί και η εφορία… Love is in the air… ( λοβ ιζ ιν δι ερ).


http://www.mixanitouxronou.gr/blog/2012/02/13/383-ravasakia%CE%A3%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1