Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012


ΦΑΓΗΤΟ: ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ & ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ


Το φαγητό δίνει μια άλλη νότα στη ζωή μας και χωρίς αυτό δε μπορούμε να ζήσουμε. Σας παρουσιάζουμε διάφορα ενδιαφέροντα και παράξενα στοιχεία γύρω από αυτό, που πιθανότατα δε γνωρίζατε!...

1.Η σοκολάτα γάλακτος εφευρέθηκε από τον Daniel Peter, ο οποίος πούλησε την ιδέα στον γείτονά του Henri Nestlé. Την συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι…
2.Για να παράγουν ένα κιλό μέλι, οι μέλισσες πρέπει να επισκεφθούν 4 εκατομμύρια λουλούδια και να διανύσουν απόσταση ίση με 4 φορές τον γύρο της Γης.
3.Το παλαιότερο εστιατόριο στον κόσμο, το οποίο λειτουργεί ακόμα, είναι το «St. Peter’s Stiftskeller» στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας. Ξεκίνησε ως μοναστήρι που είχε μια ταβέρνα για τους ταξιδιώτες το 803 μ.Χ.
4.Τα τρία τέταρτα των αλιευμάτων μπορούν να καταναλωθούν ως τροφή. Το υπόλοιπο χρησιμοποιείται για την παραγωγή προϊόντων όπως κόλλα, σαπούνι, μαργαρίνη και λίπασμα.
5.Η πιο ακριβή μαρμελάδα στον κόσμο είναι η «Confiture de groseilles». Είναι μαρμελάδα από φραγκοστάφυλο και είναι συνταγή του 14ου αιώνα. Παράγεται στην μικροσκοπική γαλλική πόλη Bar-le-Duc.
6.Τον Σεπτέμβριο του 1999 ο Dustin Philips από τις Η.Π.Α. έκανε παγκόσμιο ρεκόρ Guinness με την κατανάλωση ενός μπουκαλιού 400ml σάλτσας ντομάτας με ένα καλαμάκι μέσα σε 33 δευτερόλεπτα.
7.28gr σοκολάτας περιέχουν, περίπου, 20 mg καφεΐνης.
8.Σύμφωνα με τη γλώσσα των βοτάνων, η μπανάνα είναι βότανο και η ντομάτα είναι φρούτο.
9.Οι μπανάνες είναι το δημοφιλέστερο φρούτο παγκοσμίως μετά τις ντομάτες. Στις δυτικές χώρες, θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν το 3% των συνολικών πωλήσεων ενός σούπερ μάρκετ.
10.Υπάρχουν πάνω από 10.000 ποικιλίες ντομάτας.
11.Τα τελευταία 40 χρόνια η παραγωγή τροφίμων αυξήθηκε ταχύτερα από τον πληθυσμό.
12.Ο αριθμός των ανθρώπων που πέθαναν από την πείνα τα τελευταία 25 χρόνια του 20ου αιώνα, είναι μικρότερος από τον αριθμό των ανθρώπων που πέθαναν από την πείνα τα τελευταία 25 χρόνια του 19ου αιώνα.
13.Κατά τον Μεσαίωνα, η ζάχαρη ήταν είδος πολυτελείας και κόστιζε 9 φορές όσο το γάλα.
14.Πάνω από το 90% των ψαριών αλιεύονται στο βόρειο ημισφαίριο.
15.Το κρασί πωλείται σε φιμέ μπουκάλια, γιατί χαλάει όταν εκτίθεται στο φως.
16.Περίπου ένα δισεκατομμύριο σαλιγκάρια σερβίρονται στα εστιατόρια ετησίως.


http://tsekouratoi.blogspot.com/2011/12/blog-post_331.html

ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ποιες ήταν οι σχέσεις των κατοίκων της Ανατολικής Μεσογείου με την Ιβηρική Χερσόνησο την Εποχή του Χαλκού;
Έχουν βάση οι μύθοι που αναφέρονται στις θαλάσσιες περιπλανήσεις ηρώων μετά τον Τρωικό Πόλεμο, όπως ο νόστος του Τεύκρου, στον οποίον αποδίδεται η ίδρυση της ισπανικής πόλης Καρθαγένης, ενώ σύμφωνα με τον θρύλο οι άνδρες του έφτασαν μέχρι τις ακτές του Ατλαντικού;
Σύμφωνα με τον δρα Ευάγγελο Νικολόπουλο, αρχαιολόγο της Β΄ ΕΠΚΑ, που ερεύνησε τις σχέσεις των δύο περιοχών πριν από τον φοινικικό αποικισμό, την περίοδο από τα τέλη της 2ης έως τις αρχές της 1ης χιλιετίας π.Χ., η απάντηση είναι θετική, αλλά χωρίς απλουστεύσεις.
Αυτό φάνηκε και στην πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη που έδωσε για το θέμα στο αμφιθέατρο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (ΕΑΜ), στο πλαίσιο των εκδηλώσεων των Φίλων του ΕΑΜ, ομιλία που δεν επικεντρωνόταν μόνο σε ποικίλα αρχαιολογικά δεδομένα, αλλά και σε ασυνήθιστες προϊστορικές διαδρομές.
Μακριά από το «Κέντρο», δηλαδή το Αιγαίο και την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, αλλά και από την «Περιφέρεια», που όριζαν η Σικελία και η Σαρδηνία, υπήρχε το «Περιθώριο».
Έτσι τουλάχιστον χώριζε τον γνωστό κόσμο της 2ης χιλιετίας π.Χ. ο Άγγλος Άντριου Σέρατ (1946-2006), ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολόγους της γενιάς του.
«Ο διαχωρισμός αυτός, που στηρίζεται στη βάση ότι την Εποχή του Χαλκού και μέχρι τα τέλη της 2ης χιλιετίας π.Χ. οι θαλασσοπόροι της Ανατολικής Μεσογείου δεν είχαν φτάσει πέρα από τη Σαρδηνία, μπορεί να μετατοπιστεί δυτικότερα», πρότεινε ο κ. Νικολόπουλος, παραθέτοντας πληθώρα στοιχείων από έρευνες των τελευταίων ετών. Δεν γίνεται πλέον λόγος για μύθους, αλλά για πραγματικότητα.
Τριάντα όστρακα ημισφαιρικών κυπέλλων από ερυθρή μονόχρωμη κεραμική της χαλκολιθικής φάσης (μέσα 3ης χιλιετίας π.Χ.), που βρέθηκαν στον οικισμό Λες Μορέρες της επαρχίας Αλικάντε, στα νοτιοανατολικά παράλια της Ισπανίας, δεν έχουν κατασκευαστεί από πηλό της Ιβηρικής Χερσονήσου.
«Με πλησιέστερα παράλληλα δύο τύπους κυπέλλων από τη Μικρά Ασία και τη Σάμο, πρόκειται για τη μόνη αξιόπιστη περίπτωση πιθανής εισαγωγής από την Ανατολική Μεσόγειο κατά την 3η χιλιετία πΧ» ανέφερε ο ομιλητής, ξεκινώντας την «περιπλάνηση» από τα πιο πρώιμα χρόνια.
Σ’ αυτή την περίοδο ανήκουν και οι βραχογραφίες πλοίων από τη Μινόρκα, που παραπέμπουν σε πλοία της προ-δυναστικής Αιγύπτου της 4ης χιλιετίας, τα οποία εικονίζονται σε βραχογραφίες στην έρημο της Νουβίας.
Ή το graffito πλοίου, που βρέθηκε στα τοιχώματα του Ντολμέν ντε λας Αντέλας στη βόρεια Πορτογαλία και μοιάζει πολύ με εκείνα που έχουν χαραχθεί σε δύο πλακίδια, το ένα από την Άβυδο της Αιγύπτου (2960 πΧ) και το άλλο από τα Μάλια της Κρήτης (μεταξύ 1400 και 1350 πΧ).
Τα στοιχεία πληθαίνουν προς το β΄ μισό της 2ης χιλιετίας π.Χ. και λίγο αργότερα, εποχή με τα περισσότερα και σημαντικότερα στοιχεία ανατολικής προέλευσης. Τέτοιο είναι το παράδειγμα των δύο μυκηναϊκών οστράκων (πιθανότατα από σκύφο και αμφοροειδή κρατήρα), που βρέθηκαν στις όχθες του Γκουανταλκιβίρ, στην ενδοχώρα της Ανδαλουσίας και τα οποία χρονολογούνται μεταξύ 1375 και 1300 π.Χ.
Η εργαστηριακή τους ανάλυση υπέδειξε ως τόπο παραγωγής τους το Μπερμπάτι Αργολίδας, έναν χώρο με πολλά εργαστήρια κεραμικής και παράδοση στη μαζική παραγωγή ειδικά τέτοιων αγγείων. Τα αγγεία αυτά δεν προορίζονταν τόσο για εγχώρια διακίνηση, αλλά εξάγονταν σε μεγάλες ποσότητες, κυρίως στην Κύπρο και δευτερευόντως στην Παλαιστίνη και στην κεντρική Μεσόγειο.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Η κεραμική δεν μονοπωλεί το ενδιαφέρον της έρευνας, καθώς μια σειρά από μεταλλικά αντικείμενα συνδέουν τις ιβηρικές ακτές με την ανατολική Μεσόγειο.
Όπως οι χάλκινες πόρπες πρώιμου τύπου που βρέθηκαν σε τάφους, αποθέτες και οικισμούς της Χερσονήσου και οι οποίες θεωρούνται εξωτικά στοιχεία για τους ιβηρικούς πληθυσμούς, καθώς δεν συνδέονται με κανενός τύπου τοπική παράδοση.
Οι περισσότερες από αυτές έχουν τις αντίστοιχές τους στην Κύπρο, περιοχή που σχετίζεται με πολλά ακόμα ευρήματα από την Ιβηρική Χερσόνησο, όπως τελετουργικά σκεύη, υποστάτες, φιάλες, αλλά και απεικονίσεις ασπίδων.
Οι τελευταίες μάλιστα, με τη χαρακτηριστική εγκοπή σε σχήμα V, παραπέμπουν σε ομοιώματα ή αφιερώματα ασπίδων που έχουν βρεθεί στους Δελφούς, την Κρήτη και τη Σάμο αλλά και σε ασπίδες από τη μακρινή Ιρλανδία, οι μόνες πραγματικές τέτοιου τύπου από την Εποχή του Χαλκού που σώζονται.
Σύμφωνα με τον ομιλητή, φαίνεται ότι η Ιρλανδία ήταν η κοιτίδα αυτής της ασπίδας και ότι οι ελληνικές και κυπριακές ασπίδες έχουν δυτική καταγωγή.
Ίσως μάλιστα τα ιρλανδικά δείγματα, που χρονολογούνται από ορισμένους πολύ πριν την 1η χιλιετία π.Χ., να είναι προγενέστερα και των ιβηρικών απεικονίσεων. Σ’ αυτή την περίπτωση φαίνεται ότι οι επιρροές «ταξίδεψαν» αντίστροφα, από την Ιβηρική Χερσόνησο προς την Ανατολική Μεσόγειο.
Ίσως λοιπόν τα ταξίδια των ηρώων του Τρωικού Πολέμου να μην αποτελούν όλα θρύλους ή προϊόντα της προπαγάνδας των Ρωμαίων, που ήθελαν να ενσωματώσουν χωρίς προβλήματα τους κατοίκους των νέων εδαφών στην επικράτεια της Αυτοκρατορίας.
Ο δε μύθος του Τεύκρου από τη Σαλαμίνα, του καλύτερου τοξότη των Ελλήνων στον Τρωικό Πόλεμο, με ρίζες στη νησιωτική περιφέρεια της μυκηναϊκής ηπειρωτικής Ελλάδας και διαδρομές στην Κύπρο, τις παλαιστινιακές ακτές και τα νοτιοανατολικά παράλια της Ιβηρικής Χερσονήσου, δεν φαίνεται τυχαίος.
Οι περιπλανήσεις του συμπίπτουν με την πορεία της πρώτης εισηγμένης τροχήλατης -και δη της μυκηναϊκής- κεραμικής προς την Ιβηρική Χερσόνησο, αλλά και με τις πλουσιότερες περιοχές της Χερσονήσου σε κασσίτερο, χαλκό, μόλυβδο και άργυρο, όπως η Μούρθια, η νοτιοδυτική Ανδαλουσία και η Γαλικία.
«Κάποιοι, λοιπόν, ταξίδευαν στην ανοιχτή θάλασσα της δυτικής Μεσογείου, πέρα από τη Σαρδηνία, ίσως και στον αγριεμένο Ατλαντικό, τουλάχιστον 500 χρόνια πριν ιδρυθούν οι πρώτες φοινικικές αποικίες;
Τώρα έχουμε τα στοιχεία για να υποστηρίξουμε ότι ανταλλαγές γίνονταν μεταξύ Ανατολής και Δύσης από τόσο νωρίς, όταν πλοία από την ανατολική Μεσόγειο προσέγγιζαν τις ιβηρικές ακτές, όχι τυχαία, αλλά με συγκεκριμένους σκοπούς.
Δεν είμαστε βέβαιοι από πού ήταν οι καπεταναίοι και από πού το πλήρωμα. Ξέρουμε όμως ότι οι έμποροι και οι πρωτοπόροι στη μεταλλουργία Κύπριοι είναι αυτοί που κυρίως άφησαν τα υλικά ίχνη τους στα χώματα της Ιβηρικής Χερσονήσου».
Με την εικόνα αυτή ολοκληρώθηκε το νοερό ταξίδι στη Μεσόγειο, που αποτέλεσε γέφυρα πολιτισμών ακόμα και σε εποχές τόσο μακρινές όπως η δεύτερη -ίσως και η τρίτη- χιλιετία π.Χ.


http://www.otherside.gr/2012/02/proistorika-taxidia-muthoi-pragmatikotita/#ixzz1nhx4ynow

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012


ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΡΙΛΙΝ
Στις 5 Αυγούστου του 1962 το πτώμα της Μέριλιν Μονρό, βρέθηκε στο σπίτι της, στο Μπρέντγουντ της Καλιφόρνια. Δίπλα της ένα άδειο κουτί υπνωτικών χαπιών. Η λαϊκή φαντασία έμελλε να δημιουργήσει πολλά σενάρια σχετικά με τις συνθήκες του θανάτου της. Η επίσημη αιτιολογία κάνει λόγο για «πιθανή αυτοκτονία». Οι φήμες βέβαια οργιάζουν: το γεγονός ότι η ηθοποιός ήταν γυμνή, το ασθενοφόρο που ήταν σταθμευμένο έξω από το σπίτι της το βράδυ του Σαββάτου -ώρες πριν βρεθεί νεκρή- το ελικόπτερο που φέρεται να πετούσε πάνω από το σπίτι της, οι φωνές που ακούγονταν από το διαμέρισμά της, όλα «έχτισαν» το μυστήριο του θανάτου της και οδήγησαν σε θεωρίες συνωμοσίας που ήθελαν κυβερνητικούς αξιωματούχους να τη «βγάζουν από τη μέση» εξαιτίας των όσων φέρεται να γνώριζε για την οικογένεια Κένεντι. Πολλά έχουν ειπωθεί για τη σχέση της ηθοποιού με τα δύο αδέλφια, Τζον και Μπομπ Κένεντι. «Η Μέριλιν ήταν συντετριμμένη και πληγωμένη: θεωρούσε ότι οι Κένεντι την πετούσαν ο ένας στον άλλο σαν ένα κομμάτι κρέας» θυμάται ο Ρούπερτ Άλαν, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της ηθοποιού. Έχουν περάσει 49 χρόνια, αλλά ο θάνατος της Μονρό εξακολουθεί να εξάπτει τη φαντασία.

Η «ΚΑΤΑΡΑ» ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΛΙ
Ο θάνατος του δεξιοτέχνη των πολεμικών τεχνών, Μπρους Λι, και του γιου του, Μπράντον Λι, συνεχίζει και προκαλεί τη φαντασία μέχρι και σήμερα. Στις 20 Ιουλίου 1973, ο Μπρους Λι βρέθηκε νεκρός σε δωμάτιο ξενοδοχείου όπου διέμενε, έξι μέρες πριν την κυκλοφορία του θρυλικού «Enter the Dragon». Η επίσημη αιτιολογία κάνει λόγο για εγκεφαλικό οίδημα που προκλήθηκε από φάρμακο που του χορήγησε μία ηθοποιός από την Ταϊβάν. Το φάρμακο ανιχνεύτηκε στον οργανισμό του, αλλά για πολλά χρόνια, φανατικοί και μη θαυμαστές του, συνέχιζαν να φτιάχνουν θεωρίες συνωμοσίας. Μία από αυτές αναφέρει ότι δολοφονήθηκε από τη μαφία του Χονγκ Κονγκ γιατί αρνήθηκε να τους πληρώσει χρήματα για προστασία. Κάποιοι μίλησαν για «δαίμονες» και διαβολικά πνεύματα που προκάλεσαν την εξόντωσή του, ενώ άλλοι πίστευαν ότι ήταν καταραμένος.
Η θεωρία αυτή βγήκε πάλι στην επιφάνεια όταν ο γιος του πέθανε στις 31 Μαρτίου 1993, στα γυρίσματα της ταινίας «Το Κοράκι». Ο θάνατος επήλθε, όταν ο ηθοποιός γύριζε τη σκηνή του θανάτου του. Η ψεύτικη σφαίρα που θα έπρεπε να βρισκόταν μέσα στο όπλο αποδείχθηκε πολύ αληθινή. Ο ηθοποιός έπεσε κάτω και όλοι θεώρησαν ότι η ερμηνεία του ήταν εξαιρετική. Δευτερόλεπτα μετά, κάποιος από το σετ άκουσε τον Λι να λέει με αδύναμη φωνή: «Cut... ας πει κάποιος cut...». Ο 28χρονος Λι δεν σηκώθηκε ποτέ από το έδαφος. Και μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστο ποιος τοποθέτησε την πραγματική σφαίρα στο όπλο.

Η ΛΑΝΑ, ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΚΑΙ Ο ΓΚΑΝΓΚΣΤΕΡ
Ένα έγκλημα βγαλμένο από το σύμπαν των αστυνομικών μυθιστορημάτων του Τζέιμς Ελρόι. Στο επίκεντρό του, το σύμβολο του σεξ Λάνα Τάρνερ, μια γυναίκα που λάτρευε τους άνδρες και δεν έχανε ευκαιρία να το δηλώνει. Ένας «ζόρικος» άνδρας θα ήταν και η αιτία μιας οικογενειακής τραγωδίας. Στις 4 Απριλίου του 1958 ο εραστής της Τάρνερ, Τζόνι Στομπανάτο, «πρωτοπαλίκαρο» του γκάνγκστερ Μίκι Κοέν, βρέθηκε νεκρός στο σαλόνι του σπιτιού της ηθοποιού. Σύμφωνα με τους αστυνομικούς που έσπευσαν στο σημείο, η Σέριλ, η 14χρονη κόρη της Λάνα από το γάμο της με τον επιχειρηματία Στίβεν Κρέιν, ήταν εκείνη που κρατούσε το μαχαίρι. Φαίνεται πως η Τάρνερ και ο Στομπανάτο είχαν έναν από τους περίφημους καβγάδες τους, εκείνος την απείλησε, η μικρή φοβήθηκε, πήρε το μαχαίρι και χτύπησε τον μαφιόζο. Δεν είναι βέβαια λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η Σέριλ ήταν απλά το εξιλαστήριο θύμα και ότι η πραγματική δολοφόνος ήταν η Λάνα Τάρνερ.

Η «ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ»
Αν και ίσως όχι άμεσα συνδεδεμένη με το Χόλιγουντ, η δολοφονία της Ελίζαμπεθ Σορτ (γνωστής και ως Μαύρης Ντάλιας) έχει γίνει συνώνυμη με τη σκοτεινή λάμψη και τα απατηλά όνειρα της Μέκκας του κινηματογράφου. Τον Ιανουάριο του 1947 το πτώμα μίας νεαρής γυναίκας βρέθηκε κομμένο στα δύο στο Λος Άντζελες. Η 22χρονη Ελίζαμπεθ Σορτ είχε φτάσει στο Χόλιγουντ από την Ανατολική Ακτή, ελπίζοντας να κάνει καριέρα ηθοποιού. Ο θάνατός της ήταν εκείνος που την έκανε διάσημη, «γεννώντας» ένα πλήθος από θεωρίες συνωμοσίας, ενώ έγινε «ηρωίδα» σε μυθιστορήματα και ταινίες, εμπνέοντας ακόμα και τον συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων, Τζέιμς Έλροϊ.

Η ΥΠΟΘΕΣΗ «ΦΑΤΙ» ΑΡΜΠΑΚΛ
Ο Ρόσκο «Φάτι» Αρμπάκλ ήταν ένας από τους πλέον δημοφιλείς κωμικούς του Χόλιγουντ. Ενώ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του αποφάσισε να δώσει ένα πάρτι οργίων στην πολυτελή σουίτα του ξενοδοχείου του. Εκεί, μια νεαρή στάρλετ, η Βιρτζίνια Ράπε βρέθηκε αναίσθητη στο πάτωμα μιας τουαλέτας. Για μία εβδομάδα η Ράπε βρισκόταν μεταξύ ζωής και θανάτου. «Μου έκανε κακό. Ο Ρόσκο μού έκανε κακό», παραμιλούσε η νεαρή στάρλετ, η οποία τελικά πέθανε. Ιατροδικαστική εξέταση αποκάλυψε ότι η ουροδόχος κύστη της νεαρής είχε διαρραγεί και μάλιστα με τρόπο βίαιο (που σημαίνει ότι όποιος τη βίασε έκανε χρήση ενός ξένου αντικειμένου). Ο κωμικός κατηγορήθηκε για βιασμό και δολοφονία, αλλά τελικά αθωώθηκε. Η αθωωτική απόφαση δεν ήταν βέβαια ικανή να αναστήσει την καριέρα του Αρμπάκλ, η οποία είχε δεχθεί βαρύ πλήγμα. Οι θεατές είδαν μια σκοτεινή πτυχή του κωμικού ηθοποιού και αυτό δεν του το συγχώρεσαν ποτέ.

ΤΟ «ΤΕΛΟΣ» ΤΟΥ ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ
Το 1951 ο Τζορτζ Ριβς ντύθηκε με την μπλε και κόκκινη στολή του Σούπερμαν για μια τηλεοπτική σειρά. Επρόκειτο για τον ρόλο που τον ανέδειξε και ταυτόχρονα κατέστρεψε την καριέρα του (λέγεται ότι οι συντελεστές της ταινίας «Από Δω Ως την Αιωνιότητα» αποφάσισαν να τον «κόψουν» από την τελική εκδοχή της ταινίας, όταν σε δοκιμαστικές προβολές το κοινό άρχισε να φωνάζει: «Να ο Σούπερμαν!»). Στις 16 Ιουνίου του 1959 ο Τζορτζ Ριβς αυτοκτόνησε. Ή μπορεί και όχι. Αν και ο Ριβς βρέθηκε γυμνός στο κρεβάτι του, με ένα όπλο στο πάτωμα, ανάμεσα στα πόδια του, πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο θάνατός του ήταν ατύχημα ή δολοφονία. Σε αυτό συνηγορούσε η απουσία πυρίτιδας από το χέρι του Ριβς (που -όπως ξέρει κάθε θαυμαστής των CSI- θα έπρεπε να υπάρχει εάν επρόκειτο για αυτοκτονία) ή ακόμα και το γεγονός ότι δεν υπήρχαν αποτυπώματα. Κάποιοι κατηγορούν την Τόνι Μάνιξ, πρώην φιλενάδα του Ριβς, με την οποία χώρισε όταν έκανε σχέση με κάποια άλλη γυναίκα, ενώ άλλοι κατηγορούν τον σύζυγο της Τόνι Μάνιξ, Έντι. Ή ακόμα την καινούρια του σύντροφο Λένορ Λίμον. Το 1999 ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, Έντουαρτ Λότσι, είπε πως η Τόνι Μάνιξ του είχε εκμυστηρευτεί πως εξομολογήθηκε σε έναν ιερέα πως εκείνη είναι υπεύθυνη για τον θάνατο του Ριβς. Αποδείξεις δεν βρέθηκαν ποτέ.

Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΘΕΛΜΑ ΤΟΝΤ
Ανάμεσα στο 1926 και το 1935 η Θέλμα Τοντ εμφανίστηκε σε περισσότερες από 120 ταινίες, κάνοντας εμφανίσεις και σε φιλμ των αδελφών Μαρξ. Στις 16 Δεκεμβρίου του 1935 βρέθηκε νεκρή στο γκαράζ της ηθοποιού Τζούελ Κάρμεν, πρώην συζύγου του εραστή της Τοντ, Ρόλαντ Ουέστ. Η αιτία του θανάτου της ήταν δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα.
Η αστυνομία ανακάλυψε ότι η Θέλμα Τοντ είχε περάσει την προηγούμενη νύχτα σε ένα δημοφιλές ρεστοράν του Χόλιγουντ, όπου είχε μια έντονη διαφωνία με τον πρώην σύζυγό της, πριν πάει στο σπίτι της Τζούελ Κάρμεν. Αίμα βρέθηκε στο κεφάλι και στο φόρεμά της, με αποτέλεσμα πολλοί να θεωρήσουν ότι κάποιος την χτύπησε, αφήνοντάς την αναίσθητη πριν τον θάνατό της. Ανάμεσα σε αυτούς που έχουν κατά καιρούς θεωρηθεί ύποπτοι είναι και ο Ρόλαντ Ουέστ. Το μυστήριο συμπληρώνει η δολοφονία του πρώην συζύγου της Τοντ, δύο χρόνια μετά τον θάνατό της.

ΤΟ «WHODUNNIT» ΤΟΥ ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΝΤΕΣΜΟΝΤ ΤΕΪΛΟΡ
Στις 2 Φεβρουαρίου 1922 ο σκηνοθέτης ταινιών του βωβού σινεμά, Γουίλιαμ Ντέσμοντ Τέιλορ βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του, έχοντας δεχθεί πυροβολισμό στην πλάτη. Κάποιοι υποπτεύθηκαν ότι υπεύθυνοι για τον φόνο ήταν εκείνοι που προμήθευαν ναρκωτικά στην ηθοποιό Μέιμπελ Νόρμαντ, προστατευόμενη του Τέιλορ, την οποία ο ίδιος προσπαθούσε να πείσει να απεξαρτηθεί. Ο σκηνοθέτης Μακ Σένετ, εραστής της Νόρμαντ, ήταν ακόμα ένας ύποπτος που ενδέχεται να σκότωσε τον Τέιλορ, ζηλεύοντας τον έρωτα που ένιωθε η Νόρμαντ γι’ αυτόν. Ο πρώην υπηρέτης του Τέιλορ, ένας απατεώνας από το Οχάιο που χρησιμοποιούσε ψεύτικη προφορά, είχε καταχραστεί χρήματα και είχε καταταγεί τρεις φορές στον στρατό με διαφορετικό όνομα (μόνο και μόνο για να τον εγκαταλείψει και τις τρεις), θεωρήθηκε επίσης ύποπτος. Ή μήπως τον σκότωσε η ηθοποιός Μέρι Μάιλς Μίντερ, η οποία φέρεται να ήταν ερωτευμένη με τον Τέιλορ;

ΤΑ... ΚΡΥΦΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΜΠΟΜΠ ΚΡΕΪΝ
Στη ζωή του βασίστηκε η ταινία «Κρυφά Πάθη». Ο λόγος για τον Αμερικανό ηθοποιό Μπομπ Κρέιν, ο οποίος βρέθηκε δολοφονημένος το 1978 σε ηλικία 60 ετών. Ο τηλεοπτικός ηθοποιός είχε γίνει διάσημος στις Η.Π.Α., κυρίως από τη συμμετοχή του στην πετυχημένη σειρά Hogans Heroes, η προβολή της οποίας διήρκεσε έξι χρόνια, από το 1965 έως το 1971. Το 1978 κέρδισε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο «Beginners Luck» που ανέβηκε σε θεατρική σκηνή της Αριζόνα• ένα μήνα μετά την έναρξη των παραστάσεων βρέθηκε δολοφονημένος στο ξενοδοχείο όπου διέμενε. Ως φονικό όπλο θεωρήθηκε ένα τρίποδο κάμερας.
Ο Κρέιν θεωρείτο σεξομανής και συχνά κινηματογραφούσε τις σεξουαλικές του «περιπέτειες» με τη βοήθεια ενός άνδρα, του Τζον Χένρι Κάρπεντερ, τον οποίο η αστυνομία θεώρησε ύποπτο για τη δολοφονία. Ωστόσο, ο Κάρπεντερ αθωώθηκε λόγω έλλειψης στοιχείων.

ΤΟΜΑΣ ΙΝΣ
Γνωστός ως ο «Πατέρας του Γουέστερν», ο Τόμας Ινς υπήρξε διάσημη πολυσχιδής προσωπικότητα του βωβού σινεμά: ηθοποιός, παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης το 1910 και στις αρχές της δεκαετίας του ’20. Το ταξίδι με το γιοτ του Ουίλιαμ Ράντολφ Χερστ (πηγή έμπνευσης για τον Πολίτη Κέιν του Όρσον Γουέλς), τον Νοέμβριο του 1924 θα ήταν το τελευταίο της ζωής του. Ο Ινς πέθανε από καρδιακή προσβολή. Αυτή είναι η επίσημη εκδοχή. Η ανεπίσημη τον θέλει να πέφτει νεκρός από σφαίρες του Χερστ για τα μάτια της Μάριον Ντέιβις και στη συνέχεια θέλει τον Χερστ να χρησιμοποιεί την εξουσία του για να καλύψει το έγκλημα. Οι φήμες λένε ότι ο Χερστ μπορεί να μπήκε και να βρήκε την Ντέιβις (με την οποία ήταν ερωτευμένος) και τον Τσάρλι Τσάπλιν σε μία όχι και τόσο κολακευτική στάση. Ο άτυχος Ινς μπήκε στον χώρο και δέχθηκε κατά λάθος τα πυρά. Άλλη θεωρία θέλει τον Χερστ να πυροβολεί τον Ινς, πιστεύοντας ότι ήταν ο Τσάπλιν.

ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΚΑΡΑΝΤΑΪΝ
Ο Μπιλ του Kill Bill βρέθηκε τον Ιούνιο του 2009 νεκρός σε ξενοδοχείο της Μπανγκόκ, όπου πραγματοποιούσε γυρίσματα για την τελευταία του ταινία. Αρχικά, ο θάνατος του Ντέιβιντ Καραντάιν θεωρήθηκε ως αυτοκτονία. Στη συνέχεια, βέβαια, αποδόθηκε σε «αυτοερωτική ασφυξία». Ο ηθοποιός είχε βρεθεί γυμνός στην ντουλάπα του δωματίου του ξενοδοχείου, με ένα σκοινί τυλιγμένο γύρω από τον λαιμό του και ένα άλλο γύρω από τα γεννητικά του όργανα και τα δύο μαζί δεμένα στην ντουλάπα. Οι δύο πρώην σύζυγοί του έσπευσαν να δηλώσουν ότι στον ηθοποιό (γνωστό και από την τηλεοπτική σειρά «Κουνγκ Φου») άρεσαν τα σκληρά ερωτικά παιχνίδια. Οπότε ο θάνατός του ενδέχεται να ήταν ένα ακόμα παιχνίδι που, όμως, πήγε στραβά...


http://tsekouratoi.blogspot.com/2011/11/blogpost_6174.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΜΠΟΥΝΤΕΣΤΑΓΚ:

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ»

Την αντίθεσή της στην πολιτική του Βερολίνου έναντι της Ελλάδας εξέφρασε από το βήμα της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας, βουλευτής του Die Linke που ολοκλήρωσε την ομιλία της μιλώντας στα ελληνικά.
«Ντρέπομαι που η κυβέρνηση της Γερμανίας φέρνει όλο και πιο κοντά στην εξαθλίωση τον Ελληνικό λαό», είπε η Χάϊκε Χάνσελ και έκλεισε την ομιλία της λέγοντας «Είμαστε όλοι Έλληνες».
Σημειωτέων πάντως ότι το Die Linke δεν ψήφισε το πρόγραμμα στήριξης, γεγονός που κατά μάλλον παράδοξο τρόπο στηλίτευσε με ανακοίνωσή της η εγχώρια «Δημοκρατική Αριστερά» που επίσης δεν ψήφισε τη νέα δανειακή σύμβαση των 130 δισ. ευρώ.
Όπως διαβάζουμε στην δήλωση του υπευθύνου Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής της ΔΗΜΑΡ Γερ. Γεωργάτου «τουλάχιστον απογοήτευση προκάλεσε η καταψήφιση του πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα από το κόμμα «Aριστερά» (Die Linke), κατά τη σημερινή ψηφοφορία στη γερμανική Βουλή.
Αυτές τις κρίσιμες και δύσκολες ώρες η Ελλάδα και οι Έλληνες πολίτες χρειάζονται την άμεση και έμπρακτη αλληλεγγύη αντί για τον επαναστατικό δρόμο του συμβιβασμού με το λαϊκισμό. Ευτυχώς, άλλες προοδευτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις - SPD και Πράσινοι - δεν ακολούθησαν τον ίδιο ολισθηρό δρόμο στο γερμανικό κοινοβούλιο».


http://gr.news.yahoo.com

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012


ΟΙ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΤΟΥ ΝΙΑΓΑΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΕΡΟ!


Το 1969 οι καταρράκτες του Νιαγάρα έμειναν χωρίς νερό… καθώς έπρεπε να εκτελεστούν απαραίτητες εργασίες συντήρησης στα καταπονημένα τοιχώματα του καταρράχτη. Η διαδικασία συντήρησης διήρκησε 5 μήνες, από τον Ιούλιο έως το Νοέμβριο, χαρίζοντας τη μοναδική ευκαιρία στην ιστορία να δούμε τους καταρράκτες χωρίς νερό.


http://to-potistiri.blogspot.com/2011/09/blog-post_5215.html#more

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Κωνσταντίνος Χολέβας - Πολιτικός επιστήμων

Γύρω μας βλέπουμε πρόσωπα σκυθρωπά. Το άγχος καταλαμβάνει τους Έλληνες και είναι έκδηλη η αγωνία για το μέλλον. Οι δημοσκοπήσεις και οι έρευνες των ειδικών Ινστιτούτων καταγράφουν μία εντεινόμενη και διευρυνόμενη τάση εθνικής κατάθλιψης. Στο μετρό ακούω συνεχώς και περισσότερους ανθρώπους να παραμιλούν. Στους δρόμους βλέπουμε εκατοντάδες ανθρώπους να ψάχνουν φαγητό στους κάδους απορριμμάτων. Ο καθένας μας ερωτά τον άλλο τι ξέρει, τι ακούει, τι προβλέπει για τα οικονομικά προβλήματα. Σύγχυση επικρατεί σε όσους ακούν και διαβάζουν τα Μ.Μ.Ε. Κάθε αναλυτής έχει τη δική του γραμμή και άποψη που διαφωνεί με τις απόψεις και προβλέψεις των άλλων. Εικόνες και καταστάσεις ασυνήθιστες ειδικά για όσους γεννήθηκαν μετά το 1950 και έζησαν σε περιόδους σχετικής ανάπτυξης και ευμάρειας.
Πιστεύω ακράδαντα ότι το στοίχημα του τόπου και του λαού μας θα κερδηθεί πρώτα στον ψυχολογικό τομέα. Αν αφήσουμε την απαισιοδοξία να μας καταλάβει δεν θα μπορέσουμε να δούμε ψύχραιμα το μέλλον. Η αρχή πρέπει να γίνει από τους πολιτικούς. Να εξηγήσουν ξεκάθαρα στο λαό τι συμφωνίες υπογράφουμε, τι υποχρεώσεις αναλαμβάνουμε, γιατί είναι απαραίτητο να γίνουν όλα αυτά. Να απαντηθούν τα ερωτήματα των πολιτών που αγωνιούν αν θα επιστρέψουμε στη δραχμή και αν θα χαθούν οι οικονομίες τους, τις οποίες με κόπο μάζεψαν. Λαός που πιστεύει ότι είναι παραπληροφορημένος, ανενημέρωτος και ότι σκοπίμως τον κρατούν στο σκοτάδι δεν έχει τη διάθεση για θυσίες και για επίδειξη κατανόησης.
Θα είναι χρήσιμο να πιεσθούν με κάθε τρόπο οι Δημόσιες Υπηρεσίες, οι ΔΕΚΟ και οι Τράπεζες να ελαφρύνουν τη σκληρή πολιτική που ακολουθούν και να άρουν ή να αποσύρουν προσωρινά τα άδικα μέτρα και τα αφόρητα βάρη. Η Δ.Ε.Η. πρέπει να παύσει αν κόβει το ρεύμα σε όσους δεν πληρώνουν το χαράτσι των ακινήτων μαζί με τον λογαριασμό του ρεύματος και τα Ανώτατα Δικαστήριά μας πρέπει να επιταχύνουν τη σχετική απόφασή τους μετά από τις προσφυγές που έχουν υποβληθεί. Οι Τράπεζες πρέπει να το καταλάβουν μόνες τους ή αν δεν το καταλάβουν να πιεσθούν για να το κάνουν και να δώσουν μεγαλύτερη περίοδο χάριτος ή αν δεχθούν απομείωση των ποσών τα οποία τους χρωστούν οι δανειστές. Είναι πάρα πολλά τα νοικοκυριά που αδυνατούν να ξεπληρώσουν τα δάνεια που πήραν για συγκεκριμένες υπαρκτές ανάγκες. Ας μην στείλουν οι Τραπεζίτες αυτούς τους ανθρώπους στην απόγνωση και σε πιθανές αυτοκτονίες. Η επίδειξη ανθρωπιάς και επιεικείας θα κάνει καλό στην κοινωνική συνοχή αλλά θα βελτιώσει την κοινωνική εικόνα των Τραπεζών. Αν δεν κάνουν μόνες τους οι Τράπεζες τέτοιες φιλάνθρωπες ρυθμίσεις κινδυνεύουν να υποχρεωθούν από κάποια δικαστική απόφαση ή από σχετική νομοθεσία. Καλύτερα να λάβουν από μόνες τους την πρωτοβουλία.
Τα Μ.Μ.Ε. ας είναι πιο προσεκτικά στον τρόπο μεταδόσεως πληροφοριών και προβλέψεων. Η τρομολαγνεία και η συνεχής ροή απαισιοδόξων μηνυμάτων μπορεί προσωρινά να φέρει τηλεθέαση, αλλά τελικά βλάπτει το κοινωνικό σύνολο και το μέλλον της χώρας. Με ανθρώπους χωρίς ελπίδα και προοπτική ή με ανθρώπους ευρισκομένους σε πλήρη σύγχυση καμία οικονομική ανάπτυξη και ανάκαμψη δεν είναι εφικτή. Οι ιδιοκτήτες των Μ.Μ.Ε. έχουν συμφέρον να καλλιεργηθεί η κατάλληλη ψυχολογία για καλύτερες ημέρες στο οικονομικό και κοινωνικό πεδίο. Διότι αν αρχίσει να λειτουργεί η αγορά τότε θα υπάρξουν και περισσότερες διαφημίσεις, από τις οποίες συντηρούνται τα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως.
Η Παιδεία ετοιμάζει τα παιδιά μας όχι μόνο για να βρουν ένα επάγγελμα , αλλά και για να έχουν πλούσιο ψυχικό κόσμο και να γίνουν χρήσιμοι άνδρες και γυναίκες στην κοινωνία. Τα βιβλία, τα προγράμματα , τα μηνύματα πρέπει να γίνουν περισσότερο ελπιδοφόρα και να καλλιεργούν στους νέους την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Η Νεοελληνική Λογοτεχνία να γίνει το μάθημα απ’ όπου θα εφοδιασθούν τα Ελληνόπουλα με όμορφες εικόνες στο μυαλό τους για να καταπολεμήσουν τη γενικευμένη μιζέρια. Γι’ αυτό χρειάζεται να αποβληθούν τα μελαγχολικά κείμενα τα οποία δυστυχώς είναι πολλά σε όλες τις βαθμίδες. Δώστε στα παιδιά μας τους μεγάλους λογοτέχνες που ύμνησαν το φως της Ελλάδος, την χριστιανική μας πίστη, την λεβεντιά και το φιλότιμο που επιδεικνύουν οι Έλληνες στα δύσκολα και την παραδοσιακή αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο. Η Ιστορία να αξιοποιηθεί για να νιώσουμε υπερήφανοι για τη συνέχεια του Ελληνισμού. Για να διδαχθούν τα Ελληνόπουλα ότι περάσαμε και από δυσκολότερες περιόδους και παρά ταύτα επιβιώσαμε. Τα Θρησκευτικά να αναβαπτισθούν στην Ορθόδοξη Χριστιανική κληρονομιά, η οποία μας θυμίζει ότι πάντα μετά τη Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση. Όλα τα μαθήματα να γίνουν αφορμή για ηθική και πνευματική ανάταση. Για να μπορέσει η νέα γενιά να διορθώσει τα λάθη της δικής μας γενιάς, αυτά που οδήγησαν στην κρίση.
Ας προσπαθήσει ο καθένας μας να φανεί πιο δυνατός και να μεταδώσει μία σταγόνα ελπίδας στους διπλανούς του. Είμαστε Έλληνες. Δικαιούμαστε να παίρνουμε δύναμη από το παρελθόν μας και να σχεδιάζουμε ένα καλύτερο μέλλον. Διότι μας αξίζει. Είμαστε Έλληνες και έχουμε μία τεράστια πνευματική κληρονομά και τον θησαυρό της Ορθόδοξης Πίστης, ώστε να μην γαντζωνόμαστε μόνο στα υλικά. Έχουμε στα γονίδιά μας την υπομονή και την επιμονή. Και θα τα καταφέρουμε!


http://www.antibaro.gr/node/3788

5 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΑΝΕΞΗΓΗΤΑ ΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ!!


Έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος από τότε που πιστεύαμε πως οι κεραυνοί προέρχονταν από τους οργισμένους θεούς. Κάποια φυσικά φαινόμενα, όμως, εξακολουθούν να καλύπτονται με μυστήριο. Παρακάτω παρατίθενται πέντε φαινόμενα που εξακολουθούν να παραμένουν ανεξήγητα.

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
Πολλά ζώα μεταναστεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα σε γη και θάλασσα, χωρίς να χρησιμοποιούν κάποια συσκευή GPS. Πώς καταφέρνουν και κάνουν αυτά τα τεράστια ταξίδια χωρίς να χάνονται;
Κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά, αν και υπάρχουν πολλές θεωρίες. Σύμφωνα με ένα άρθρο της εφημερίδας THE INDEPENDENT για τη μετανάστευση των περιστεριών, κάποιοι πιστεύουν πως τα πουλιά προσανατολίζονται στη Γη χρησιμοποιώντας οπτικά οροθέσια ή την αίσθηση της όσφρησης για να προσδιορίσουν τη θέση τους. Κάποιες πιο εξεζητημένες θεωρίες υποστηρίζουν πως τα περιστέρια χρησιμοποιούν το μαγνητισμό για να προσδιορίζουν εάν βρίσκονται βόρεια ή νότια του τόπου διαμονής τους. Μία άλλη θεωρία λέει πως τα περιστέρια χρησιμοποιούν τον μορφικό συντονισμό, μία θεωρία του Rupert Sheldrake, που αναφέρεται σε αυτό που ο ίδιος αποκαλεί ως «τη βάση της μνήμης στη φύση… την ιδέα μυστηριωδών τηλεπαθητικών αλληλοσυνδέσεων μεταξύ των οργανισμών και τις συλλογικές αναμνήσεις των ειδών».

ΙΠΤΑΜΕΝΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ NAGA
Κάθε χρόνο, εκατοντάδες ιπτάμενες φωτεινές σφαίρες πετάγονται από τον ποταμό Mekong της Ταϊλάνδης. Γνωστές ως «bung fai paya nak» ή απλά «σφαίρες Naga», εμφανίζονται την πρώτη πανσέληνο του 11ου σεληνιακού έτους. Κάποιοι πιστεύουν πως οι σφαίρες προέρχονται από το στόμα του Naga, ενός μυθικού φιδιού, που λέγεται ότι ζει στον ποταμό. (Οι ντόπιοι χρησιμοποιούν παλιές φωτογραφίες και καρτ-ποστάλ του μυθικού τέρατος για να αποδείξουν την παρουσία του στους τουρίστες). Άλλοι πιστεύουν πως οι σφαίρες είναι ουσιαστικά θύλακες μεθανίου, που παφλάζουν από τον ποταμό, αλλά πολλοί ντόπιοι είναι πεπεισμένοι πως οι σφαίρες έχουν υπερφυσική προέλευση.

Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΗΣ TUNGUSKA
Τον Ιούνιο του 1908, μία μπάλα φωτιάς εξερράγη σε μία απομακρυσμένη περιοχή της Ρωσίας, σείοντας το έδαφος και ισοπεδώνοντας μία δασική έκταση 2000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Η έκρηξη της Tunguska, που πήρε το όνομά της από τον ομώνυμο ποταμό που βρίσκεται στην περιοχή, είχε μέγεθος 15 μεγατόνων, δηλαδή ήταν χιλιάδες φορές ισχυρότερη από τη βόμβα της Χιροσίμα. Πρόσφατη έρευνα υποστηρίζει ότι η έκρηξη οφείλεται στην πτώση ενός μετεωρίτη, ο οποίος μάλιστα, σύμφωνα με τους επιστήμονες, σχημάτισε και τη λίμνη που βρίσκεται στην περιοχή. Εντούτοις, κάποιοι άλλοι επιστήμονες πιστεύουν πως η λίμνη προϋπήρχε πριν από το συμβάν. Το βέβαιο είναι πως το γεγονός αυτό αποτελεί την πιο ισχυρή φυσική έκρηξη στην πρόσφατη ιστορία.

ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ
Συνήθως, πρόκειται για άσπρες ή πολύχρωμες λάμψεις, που προηγούνται ενός μεγάλου σεισμού και διαρκούν μόλις ελάχιστα δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με την Αμερικανική Γεωλογική Υπηρεσία, εδώ και εκατοντάδες χρόνια γίνονται αναφορές για αυτά τα φώτα, παρόλο που είναι σπάνιες. Τη δεκαετία του ‘60, τραβήχτηκαν φωτογραφίες του φαινομένου κατά τη διάρκεια των σεισμών στο Matsushiro και έτσι η επιστημονική κοινότητα ξεκίνησε να ασχολείται σοβαρά με το θέμα. Από τότε, οι επιστήμονες έχουν δημιουργήσει πολλές θεωρίες για την προέλευση των λάμψεων, που κυμαίνονται από τον πιεζοηλεκτρισμό και τη θερμότητα της τριβής μέχρι τις εκπομπές αερίων φωσφίνης και την ηλεκτροκινητική. Πιο πρόσφατες επιστημονικές θεωρίες, όμως, υποστηρίζουν πως οι λάμψεις δημιουργούνται από προσεισμικά στοιχεία, που διεγείρουν το φυσικό ηλεκτρικό φορτίο των βράχων, κάνοντάς τους να σπινθηροβολούν και να λάμπουν.

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Τα επιστημονικά στοιχεία που υπάρχουν μέχρι σήμερα υποστηρίζουν τη θεωρεία της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang), δηλαδή ότι το σύμπαν δημιουργήθηκε από μία εξαιρετικά πυκνή και θερμή κατάσταση που εξερράγη, δημιουργώντας ένα συνεχώς διευρυνόμενο σύμπαν. Αποδεικτικά στοιχεία αυτής της θεωρίας μπορεί να βρει ο οποιοσδήποτε στην οθόνη της τηλεόρασης. Έχετε παρατηρήσει ποτέ τις ασπρόμαυρες κουκίδες που εμφανίζονται όταν κάνει παράσιτα η τηλεόραση; Αυτές οι κουκίδες προέρχονται από την ηχώ της Μεγάλης Έκρηξης. Οι επιστήμονες συμφωνούν γενικά πως η Μεγάλη Έκρηξη σημειώθηκε πριν από περίπου 13 δισεκατομμύρια χρόνια. Παρόλα αυτά, οι άνθρωποι εξακολουθούν να διαφωνούν σχετικά με το πώς ή το γιατί συνέβη. Κάποιοι παίρνουν τη θρησκευτική οδό -πιστεύουν πως η θεωρεία της Μεγάλης Έκρηξης επιβεβαιώνει την ύπαρξη του Θεού και τα βασικά στοιχεία της ιστορίας της Βίβλου για τη Δημιουργία. Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία που να αποδεικνύουν τι ακριβώς συνέβη πριν τη Μεγάλη Έκρηξη, ενώ οι επιστήμονες προσπαθούν ακόμα να εξηγήσουν το πώς και το γιατί συνέβη.


http://24wro.blogspot.com/2012/02/5_26.html

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012


ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ! ΘΥΜΗΣΟΥ... ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ!!!


Όπου κι αν κοιτάξω Ελλάδα μου με πληγώνεις...
Κάθε σου βουνοκορφή, κάθε σου θάλασσα και μια ιστορία κρυμμένη...

Η χώρα των ΗΡΩΩΝ, η χώρα των γενναίων...
Εσύ γέννησες τον πολιτισμό, τις τέχνες, τα γράμματα...
Τώρα σε ρημάζουν... σε κατατρέχουν αλλά δεν ξέρουν πως τον αετό ποτέ δεν τον λυγίζουν..

Ο Έλληνας γεννήθηκε περήφανος... Οι Έλληνες δε λυγίζουν... αλλά έχουν μάθει να πολεμούν και να κερδίζουν...
Μια νεολαία χωρίς όνειρα… περήφανα γηρατειά που περπατούν σκυφτά με δάκρυα
στα μάτια...

- Παλιέ μου φίλε δε μ’ ακούς;;
Σιγά - σιγά θέλουν να συνηθίσεις, το σπίτι σου είναι αυτό που βλέπεις κι αυτή την πόρτα θα χτυπήσουν σε λίγο οι λύκοι γλυκά να σε καλωσορίσουν....

...ΜΗ ΣΚΥΒΕΙΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ...
...ΘΥΜΗΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ...
...ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ...

http://agioritikovima.gr/ΠΕΡΙ-ΖΩΗΣ/5183-mi-kubeis-to-kefali

ΠΟΣΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΖΗΣΑΝ ΣΤΗ ΓΗ;


Τους μέτρησαν από τότε που περπάτησε ο Homo sapiens, μέχρι το τέλος του περασμένου Δεκεμβρίου.
Αν ο Homo sapiens είχε εφεύρει το ελιξίριο της νεότητας, τότε θα χρειαζόμασταν ένα μίνι ηλιακό σύστημα για να βολευτούμε όλοι! Επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι ζούμε σήμερα στη Γη και ασφυκτιούμε, φανταστείτε τι θα γινόταν αν ήταν ζωντανοί και οι 107,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι που έκαναν ένα… πέρασμα από τον πλανήτη τα τελευταία 50.000 χρόνια!
Η εκτίμηση που διατύπωσαν επιστήμονες από το Γραφείο Αναφοράς Πληθυσμού που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, ίσως να έχει κάποια απόκλιση σε απόλυτους αριθμούς από την πραγματικότητα, αλλά έχει μεγάλη δόση αλήθειας, όπως υποστηρίζουν.
Από το 50.000 π.Χ. μέχρι και το πρωί της 31ης Δεκεμβρίου 2011 είχαν ζήσει συνολικά στον πλανήτη μας 107.602.707.791 άνθρωποι. Απ’ όλους αυτούς, σήμερα είναι ζωντανοί περίπου 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Με άλλα λόγια, για κάθε ζωντανό άνθρωπο σήμερα, αντιστοιχούν 15 «φαντάσματα»! Μια καλή αρχή για να υπολογίσει κανείς πόσοι άνθρωποι έζησαν στη Γη είναι -σύμφωνα με την επικεφαλής της έρευνας Γουέντι Μπάλντουιν- να αρχίσουμε να υπολογίζουμε γεννήσεις από τότε που περπάτησε στη Γη ο Homo sapiens, δηλαδή πριν από 50.000 χρόνια.
Αρχίζουμε επομένως με τον Homo sapiens και φθάνουμε μέχρι το τέλος του περασμένου Δεκεμβρίου, για το οποίο έχουμε πλήρη στοιχεία. «Το πρόβλημα είναι ότι στο ενδιάμεσο, το 99% των δεδομένων που θα μπορούσαν να μας δώσουν πληροφορίες είναι ανύπαρκτο!», λέει η δρ Μπάλντουιν. Η ίδια παραθέτει ορισμένα κομμάτια του παζλ. Κατά τον 20ό αιώνα ο ρυθμός των παγκόσμιων γεννήσεων ελαττώθηκε από 40 γεννήσεις ανά 1.000 ανθρώπους τον χρόνο στις 31 γεννήσεις το 1995 και στις 23 σήμερα.

Πολύ παλιότερα, το ανθρώπινο είδος χρειαζόταν υψηλότερο ρυθμό αναπαραγωγής για να καταφέρει να επιβιώσει, δηλαδή γύρω στις 80 γεννήσεις ανά 1.000 ανθρώπους. Κι αυτό γιατί τότε οι άνθρωποι δεν ζούσαν πολύ και ήταν λιγότεροι όσοι έκαναν παιδιά.


http://www.otherside.gr/2012/02/posoi-anthrwpoi-ezisan-sti-gi/#ixzz1m1OQzhIx


ΠΟΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΝΤΑΛΤΟΝ ΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;


Η συμμορία των Ντάλτον ήταν διαβόητη εγκληματική ομάδα που έδρασε στην αμερικανική Δύση από το 1890 μέχρι το 1892. Η συμμορία αποτελούνταν από τέσσερα αδέρφια, τους Γκράτον (Γκρατ) (γεν. 1861), Γουίλιαμ (Μπιλ) (γεν. 1866), Μπομπ (γεν. 1869) και Έμετ (γεν.1871). Το όνομα τους έγινε ιδιαίτερα γνωστό σε δυτικές Πολιτείες των Η.Π.Α., καθώς διέπραξαν πολλές ληστείες σε τρένα και τράπεζες, και απασχόλησαν ουκ ολίγες φορές τις πολιτειακές αρχές.
Η οικογένεια Ντάλτον καταγόταν από το Τζάκσον Κάντρι του Μισούρι. Ο πατέρας τους, Λούις, διατηρούσε σαλούν στη πόλη Κάνσας, μέχρι που παντρεύτηκε την Αντελίν Γιάνγκερ και μετακόμισαν στη βορειοδυτική Οκλαχόμα. Εκεί έμειναν μέχρι το 1882. Το 1886 μετακόμισαν στο βορειοδυτικό Κάνσας, όπου απέκτησαν 15 παιδιά, εκ των οποίων δύο πέθαναν προτού ενηλικιωθούν.
Ο Φρανκ Ντάλτον δολοφονήθηκε το 1887, εν ώρα εργασίας, από έναν κλέφτη αλόγων. Ήταν ο πιο ώριμος και συγκρατημένος απ’ όλα τα αδέρφια του, τα οποία τον σέβονταν και συχνά τον ακολουθούσαν στην αναζήτηση εγκληματιών. Ο θαυμασμός των Γκράτον, Μπομπ και Έμετ προς το πρόσωπο του Φρανκ, ήταν η αφορμή, να προσφέρουν με τη σειρά τους τις υπηρεσίες τους στο νόμο.
Ο Μπομπ ήταν ο πιο ανήσυχος και οξύθυμος χαρακτήρας. Σε ηλικία 19 ετών, ενώ ήταν βοηθός σερίφη, πυροβόλησε έναν άνδρα και τον σκότωσε ακαριαία. Αν και υποστήριξε ότι τον πυροβόλησε στο πλαίσιο του καθήκοντος, το γεγονός αυτό αναστάτωσε τόσο τη κοινή γνώμη, όσο και τις αρχές τις Πολιτείας. Η δεύτερη κατηγορία δεν άργησε να έρθει για τον «ταραξία» Μπομπ. Το Μάρτιο του 1890 κατηγορήθηκε για παράνομη εισαγωγή λικέρ στην Ινδιάνικη επικράτεια, ωστόσο με τη καταβολή της εγγύησης και με τη προσωρινή απόλυσή του κατάφερε να απαλλάξει τη παρουσία του από τα δικαστήρια.
Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, ο Γκρατ Ντάλτον, κατηγορήθηκε για κλοπή αλόγου, ένα αδίκημα για το οποίο προβλεπόταν θανατική ποινή. Ωστόσο, είτε αποσύρθηκαν οι κατηγορίες είτε αφέθηκε ελεύθερος.
Η δολοφονία του Φρανκ Ντάλτον και η ταραχώδης ζωή του Μπομπ, σε συνδυασμό με την απώλεια της οικογενειακής τους φάρμας, για την κατασκευή του σιδηροδρόμου, οδήγησαν μερικά από τα αδέρφια στη παρανομία. Ο Μπομπ Ντάλτον κάλεσε τους Τζορτζ Νιούκομπ (George «Bitter Creek» Newcomb), Χάρλευ Πιρς (Charley Pierce) και Τσάρλυ Μπράιαντ (Blackfaced Charlie Bryant) και τους πρότεινε να σχηματίσουν μια ομάδα μαζί με τον αδερφό του Έμμετ. Οι Γκρατ και Μπιλ Ντάλτον εισχώρησαν λίγο αργότερα στην ομάδα, όπως επίσης και οι Μπιλ Ντούλιν (Bill Doolin), Ντικ Μπρόντγουελ (Dick Broadwell) και Μπιλ Πάουερς (Bill Powers).
Στις 5 Οκτωβρίου 1892 η συμμορία Ντάλτον επιχείρησε τη τελευταία της παράνομη ενέργεια. Στην προσπάθειά τους να ληστέψουν τράπεζα στο Κόφιβιλ του Κάνσας έγιναν αντιληπτοί από τους πολίτες και στην ανταλλαγή πυροβολισμών που ακολούθησε σκοτώθηκαν οι τέσσερις. Ωστόσο, διασώθηκε ο βαρύτατα τραυματισμένος Έμετ , ο οποίος καταδικάστηκε σε ισόβια.




http://www.otherside.gr/2012/02/poioi-itan-ntalton-stin-pragmatikotita/#ixzz1nEV4dqUq

ΑΠΟΚΡΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Καρναβαλικές γιορτές πρωτοπαρουσιάζονται στη περιοχή γύρω στο 1650, με τη μορφή των «ρογκατζαρίων», τα οποία διαρκούσαν ένα δωδεκαήμερο.
Η κυριότερη αμφίεση των Ρογκατζιαρίων στην Κοζάνη ήταν της δυάδας των Κωδωνοφόρων. Αυτοί πάνω από ψάθινη πανοπλία και θώρακα, κρεμούσαν στα στήθη και στις πλάτες τους κουδούνια και κυπριά ογκωδέστατα. Στο πρόσωπό τους φορούσαν προσωπίδα με μορφή γοργόνας, που προκαλούσε τον τρόμο σε όσους την αντίκριζαν. Και στο δεξί χέρι κρατούσαν για όπλο ένα δρεπανοειδές σφυρί το Κλιούγκι. Τους Κωδωνοφόρους συνόδευε μεγάλη παρέα μεταμφιεσμένων. Από τα βαθιά χαράματα της Πρωτοχρονιάς και μέχρι τέλους της λειτουργίας έξω από το Δημαρχείο χτυπούσαν τα κυπροκούδουνά τους δαιμονιωδώς, ενώ πλήθος κόσμου συγκεντρώνονταν για να απολαύσουν το θέαμα.
Όταν δύο παρέες Κωδωνοφόρων συναντιούνταν σε στενό δρόμο, έπρεπε κάποια να υποχωρήσει για να περάσει η άλλη, γιατί αλλιώς θα συγκρούονταν. Όποια παρέα θεωρούσε τον εαυτόν της ανίσχυρο υποχωρούσε και υποχρεώνονταν να περάσει από την αψίδα που σχηματίζονταν από τους Κωδωνοφόρους της ισχυρότερης παρέας με τα σφυριά τους πράγμα το οποίο θεωρούνταν σημείων υποταγής των μεν εις τους δε. Πολλές φορές για λυθεί το ζήτημα κατέφευγαν στα σφυριά και η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Αποτέλεσμα μιας τέτοιας σύγκρουσης γύρω στα 1860 ήταν να αλληλοσκοτωθούν δύο αδέρφια, της Μπήλιως τα παιδιά, γιατί μεταμφιεσμένοι όπως ήταν δεν γνώριζαν ο ένας τον άλλον. Πήγαν και τους έθαψαν στη θέση που φέρει το όνομα «της Μπήλιως τα νημόρια» (πλατεία 25ης Μαρτίου). Αλλά από τότε οι τουρκικές αρχές με παρέμβαση των προεστών απαγόρευσαν τις εκδηλώσεις αυτές.
Ξανάρχισαν μετά το 1890, γιατί ο κόσμος ζητούσε ψυχαγωγία. Τότε φαίνεται ότι έγιναν οι ενέργειες από τους Προύχοντες της Κοζάνης στο Μοναστήρι -τα Μπιτόλια- για να αρθεί η απαγόρευση και ήρθε από τον Βαλή η απάντηση «Μπιτούν Κοζαναράλ εξ Μασκαρά Οσλούν», δηλαδή αφού το θέλουν ας «γίνουν όλοι οι Κοζανίτες Μασκαράδες». Αλλά δεν εμφανίστηκαν πια στις γιορτές του Δωδεκαημέρου σαν «Ρογκατζιάρια», παρά στις Αποκριές και με την ονομασία «Καρναβάλια».
Σαν έφεγγε καλά η μέρα, έσβηναν το Φανό. Μάζευαν τη στάχτη και πήγαιναν και τη σκορπούσαν στο βίο τους (στα χωράφια και τα αμπέλια), να καρπίσουν και να αυγατίσει η σοδειά. Σημάδι και, πως πολλές από τις γιορτές των Αρχαίων Ελλήνων, διατηρούνται ακόμα και σήμερα από τον Ελληνικό λαό, σαν συνέχεια εκείνων και ας λένε μερικοί λαογράφοι και προ παντός ιστοριογράφοι, πως ο σημερινός Ελληνισμός δεν έχει τη ρίζα του στον παλιό.

ΤΟ ΤΣΙΚΝΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗΣ
Για την πόλη μας το περίφημο «τσίκνισμα» πραγματοποιούνταν μέσα από την τσίκνα που αναδύονταν από το αρτυμένο φαΐ, συνήθως κρέας (το οποίο σημειωτέων αποκαλείται «φαΐ» στο τοπικό ιδίωμα π.χ. «Κυριακή σήμερα έχουμε φαΐ μι πατάτσις στου φούρνου». Το να κάψει μια νοικοκυρά το φαγητό εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη πολυτέλεια.

Η ΑΠΟΚΡΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ ΕΙΝΑΙ ΓΛΕΝΤΙ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ
Μεταπολεμικά, είναι γνωστό ότι η διάθεση των πολιτών να εκμεταλλευτούν όσο γίνεται την ελευθερία έκφρασης και δράσης, που τους παρέχει η Αποκριά γέννησε ένα σωρό καινούριες εκδηλώσεις οι οποίες, μαζί με τις παλιότερες, δημιουργούν μια εκρηκτική ατμόσφαιρα που διαρκεί μέρες. Μια τέτοια εκδήλωση είναι και ο φανός.

ΟΙ ΦΑΝΟΙ
Μόλις περάσουν οι γιορτές των Χριστουγέννων, οι Κοζανίτες ασχολούνται πλέον με τους Φανούς. Δύο βδομάδες πριν την Μεγάλη Αποκριά στήνεται το σκηνικό της μεγάλης γιορτής. Έρχονται τα κεραστάρια, ομοιώματα μικρών σπιτιών από όπου οι υπεύθυνοι της φιλοξενίας του Φανού θα προσφέρουν στον κόσμο κρασί και κιχιά. Στήνεται το υπόστεγο που θα στεγάσει τους μουσικούς με τα όργανα τους και θα τους προφυλάξει από το τσουχτερό κρύο της χειμωνιάτικης βραδιάς. Μπαίνει ο νουντάς στην καθορισμένη θέση και οι πιο επιδέξιοι αναλαμβάνουν να τον ευπρεπίσουν: βάφουν τους τοίχους, διορθώνουν τυχόν ζημιές στα ζωγραφιστά πορτοπαράθυρα και στην κληματαριά, ζωγραφίζουν κάτι καινούριο ανάλογα με την έμπνευση της στιγμής. Εν τω μεταξύ τα συνεργεία του Δήμου ασχολούνται με τον αεροδιάκοσμο. Τις παραδοσιακές φούντες με τα φιλουρίδια έχουν αντικαταστήσει πάνινες στενές λουρίδες που ανεμίζουν και γεμίζουν με χρώμα τη γειτονιά και οι γιρλάντες με τα φώτα και οι προβολείς φωτίζουν το χώρο του βωμού. Εν τω μεταξύ συνεχίζεται η ανίχνευση για να βρεθεί η κατάλληλη ορχήστρα πνευστών, «τ’ άργανα» που θα δώσουν στην εκδήλωση τη νέα διάσταση που απέκτησε στην δεκαετία του ‘60: την παρουσία της οργανικής μουσικής που ξεκουράζει τους τραγουδιστάδες, ενθαρρύνει το «σκόρπιο» χορό και προσδίδει ποικιλία και παλμό στη γιορτή. Πέρα από το κρασί και τα κηχιά οι πιο επιτήδειοι στη μαγειρική ετοιμάζουν στο σπίτι τους ένα σωρό άλλους μεζέδες για τους «επισήμους», αλλά και για τα μέλη. Οι προετοιμασίες δεν τελειώνουν παρά λίγες ώρες πριν ανάψει ο Φανός. Οι πιο χειροδύναμοι θα μεταφέρουν το κρασί και τα ταψιά με τα κιχιά στα κεραστάρια. Οι πιο «κασμιρτζήδις» θα γεμίσουν κάθε λευκή επιφάνεια των σκηνικών με ...παραινέσεις, σχόλια και οδηγίες, όλα στο λιτό και «τσουχτερό» ύφος της Κοζανίτικης εκφραστικής παράδοσης και στο ιδίωμα, που κυριαρχεί όλες αυτές τις μέρες. Τα περισσότερα φυσικά έχουν σεξουαλικό περιεχόμενο και μερικά συμπληρώνονται με σκίτσα και σχέδια, για περισσότερη σαφήνεια! Εν τω μεταξύ κάποιοι ελέγχουν αν λειτουργούν καλά τα μεγάφωνα και τελευταία φροντίδα είναι να στοιβαχτεί κάπου πρόχειρα το δαδί που θα καίγεται όλη τη νύχτα στο βωμό της εθιμικής χαράς. Όλα έτοιμα!

Ο ΧΟΡΟΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΝΟ
Στις εθιμικές πυρές της Αποκριάς, όπως είναι ο Φανός, κεντρικό ρόλο παίζουν το τραγούδι και ο χορός, τα οποία, εκτός από την εμφανή ψυχαγωγική και κοινωνική σκοπιμότητα που εξυπηρετούν, παίρνουν επίσης λατρευτική και τελετουργική διάσταση. Η κοινότητα ή η ομάδα που συμμετέχει σε μια παρόμοια εθιμική εκδήλωση «επιδιώκει την πραγματοποίηση ενός σκοπού, ο οποίος συνήθως είναι η επίτευξη της ευημερίας, της καλής χρονιάς, στην ευρύτερη διάστασή της, με την έννοια της πλούσιας καρποφορίας και της καλής υγείας».
Χόρευαν λοιπόν οι αγρότες κάτοικοι της Κοζάνης γύρω απ’ τη φωτιά, εξορκίζοντας την κακοδαιμονία και καλώντας τις δυνάμεις του καλού να τους συντρέξουν στο δύσκολο έργο τους. Οι κινήσεις και τα βήματα του χορού τους περνούσαν από γενιά σε γενιά ίδια και απαράλλαχτα, συγκρατημένα και μονότονα, συνοδευτικά μάλλον του τραγουδιού και παρά αυθύπαρκτα χορευτικά κινητικά μοτίβα.
Έτσι παραδόθηκαν και στις σημερινές γενιές. Οι σημερινοί Κοζανίτες εξακολουθούν να κινούνται γύρω από τη φωτιά όπως είδαν τους γονείς τους και τους παππούδες τους να κάνουν πριν απ’ αυτούς μέσα σε ένα πλαίσιο πολιτιστικού συντηρητισμού, που χαρακτηρίζει γενικά τους λαϊκούς χορούς.

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΗΣ ΜΟΥΜΙΑΣ ΤΟΥ ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ!

Υπήρχε ή όχι μια «μούμια» μέσα στον ΤΙΤΑΝΙΚΟ που έφερνε κακοτυχία σε όποιον την είχε; Πρόκειται πράγματι για την επονομαζόμενη «καταραμένη μούμια» που φυλάσσεται σήμερα στο Βρετανικό μουσείο; Προκάλεσε η κλοπή της την οργή του Αιγύπτιου θεού Anubis, με αποτέλεσμα την βύθιση του κρουαζιερόπλοιου; Πόση αλήθεια κρύβουν μέσα τους οι «μύθοι» γύρω από τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ;
Σύμφωνα με μια εκδοχή η «καταραμένη μούμια» του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ όχι μόνο υπήρξε, αλλά διασώθηκε από το ναυάγιο και βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο, στην αίθουσα 62 με αριθμό εκθέματος 22542!! Αν κάτι τέτοιο αληθεύει τότε η άγνωστη «μούμια» του θρυλικού ναυαγίου, αποτελεί ένα πραγματικό γεγονός!!

ΠΟΙΟ ΡΟΛΟ ΕΠΑΙΞΕ Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ «ΜΟΥΜΙΑΣ»
ΣΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ ;
Ο θρύλος λέει ότι η «καταραμένη μούμια» ήταν το σώμα της Πριγκίπισσας του Amen-Ra η οποία έζησε στα 1500 π.χ. Μετά τον θάνατό της το άψυχο σώμα μουμιοποιήθηκε, τοποθετήθηκε μέσα σε ένα ξύλινο φέρετρο και θάφτηκε στις ακτές του Νείλου.
Όταν στις αρχές του 1890 στην περιοχή αυτή πραγματοποιήθηκαν αρχαιολογικές ανασκαφές, ανάμεσα στα ευρήματα ήταν και το κασόνι με την μούμια της πριγκίπισσας του Amen-Ra.
Λίγους μήνες αργότερα τρεις πάμπλουτοι Άγγλοι φίλοι που βρίσκονταν για δουλειές στην Αίγυπτο, επισκέφτηκαν τον χώρο των ανασκαφών. Ο ένας από αυτούς μετά από πολύωρο παζάρι κατάφερε τελικά να αγοράσει την μούμια για την προσωπική του συλλογή. Την επόμενη ημέρα ο αγοραστής της σαρκοφάγου εξαφανίστηκε μυστηριωδώς κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής στην έρημο, ενώ ο ένας από τους άλλους δύο φίλους του πυροβολήθηκε κατά λάθος (!) από έναν Αιγύπτιο με αποτέλεσμα να χάσει το δεξί του χέρι.
Ο τρίτος της παρέας επιστρέφοντας στην Αγγλία πήρε μαζί του την μούμια ως ενθύμιο του χαμένου φίλου του. Δυο μέρες μετά πληροφορήθηκε ότι ο οικονομικός του διευθυντής είχε υπεξαιρέσει ένα μεγάλο τμήμα της περιουσίας του, αφήνοντας τον χρεωμένο κατά χιλιάδες λίρες. Λίγους μήνες αργότερα έχοντας κηρύξει πτώχευση, πούλησε την σαρκοφάγο προκειμένου να εξασφαλίσει λίγα χρήματα.
Ο νέος ιδιοκτήτης της μούμιας, φορτωμένος με την κακοτυχία της είδε την ζωή του να αλλάζει δραματικά. Λίγες ημέρες μετά την αγορά της η γυναίκα του με τα δυο παιδιά τους σκοτώθηκαν σε ατύχημα, ενώ την επόμενη εβδομάδα από την κηδεία τους, το σπίτι του καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά. Η μούμια δεν έπαθε τίποτε, γιατί φυλασσόταν σε ειδική προθήκη στο γραφείο του. Σύμφωνα πάντα με τον θρύλο περί «μούμιας του Τιτανικού», αμέσως μετά την τραγωδία που τον χτύπησε, ο άνδρας αποφάσισε να δωρίσει την σαρκοφάγο στο Βρετανικό Μουσείο.


http://himaira.blogspot.com/2011/12/blog-post_18.html

Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!

Όλα να τα χάσουν οι Έλληνες λόγω τρόικας και χρεοκοπίας, το χιούμορ τους δεν το χάνουν ποτέ... Αυτό αποδεικνύει ο δωδεκάλογος του μνημονίου, ο οποίος παρουσιάζει τις εκφράσεις που θα εκλείψουν πλέον από το λεξιλόγιό μας. Διαβάστε τους. Έχουν κάνει θραύση στο διαδίκτυο.

1.Καταργείται η φράση αγανακτισμένου γείτονα: «Θα κάνετε ησυχία να κοιμηθούμε, δουλεύουμε αύριο» (σιγά να μην δουλεύετε από αύριο).
2.Κατά συνέπεια καταργείται και η συνώνυμη έκφραση: «Τελειώνετε, κυρία μου, έχουμε και δουλειές» (δεν έχετε είπαμε).
3.Μη ορθή θεωρείται επίσης και η έκφραση «Μια δουλειά σε βάλαμε να κάνεις» (Μία; Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ).
4.Καταργείται πλέον το σύνθημα: «Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» (Βρες εσύ πελάτη και μετά δώσε του και δίκιο).
5.Καταργείται από τα σχολεία το μάθημα του Επαγγελματικού Προσανατολισμού (εκτός και αν το διατηρήσουμε, έτσι ρε παιδί μου, για εγκυκλοπαιδικές γνώσεις).
6.Πλέον από το Δημοτικό, η δημιουργία προτάσεων θα αξιολογείται μόνο ως προς την ορθογραφία και τη γραμματική (η σύνταξη είναι πλέον ανύπαρκτος όρος).
7.Η φράση «εθελοντική εργασία» θεωρείτε πλέον πλεονασμός. Ο όρος «εργασία» από μόνος του, αρκεί για να αποδώσει το ίδιο νόημα.
8.Τέλος, έπειτα και από σύμφωνη γνώμη της Εταιρίας Προστασίας του Παιδιού και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, στην κατηγορία της Κακοποίησης Ανηλίκου συμπεριλαμβάνεται και η ερώτηση προς μικρά παιδιά: «Εσύ, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις»;
9.Από την έκφραση «δουλειές με φούντες» κρατήστε τις φούντες ποτέ δεν ξέρεις μπορεί να χρειαστούν, αυτούς τους καιρούς δεν πετάμε τίποτα!
10.Ξεχάστε τη δικαιολογία «άργησα, γιατί είχα μία δουλειά» καθώς δεν περνάνε πια αυτά...
11.Η έκφραση «εργασία και χαρά» καταργείται μέχρι νεωτέρας.
12.Καταργούνται επίσης χαζές ερωτήσεις τύπου «τι δουλειά έχεις εσύ εδώ» - «άλλη δουλειά δεν έχεις να κάνεις» - «τι δουλειά είχες με αυτόν/ήν».

Υ.Γ. Δουλειά δεν είχαμε, δουλειά βρήκαμε … ή αλλιώς σε δουλειά να βρισκόμαστε !


http://www.sportdog.gr/article/87826/o-dodekalogos-tou-mnemoniou

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ SOURD GAMERS

Όρκο στο Μαμάτσιο δίνω να παλέψω
και να μην κιοτέψω, ούτε να χεστώ.
Μπάρες και αγγούρια μόνος να πηδήξω
τσάκνα να λυγίσω ντβάρια να ριχτώ.

Κι αν στον πάτο τύχει
πόντο να μην πιάσω
ντιπ δε θα το μάσω
σπίτι να κλειστώ.

Ως γενναίος σιούρδος
θα ζητοκραυγάσω
και για να ξεσκάσω
ένα νες θα πιω.

Κι αν τον όρκο τούτο
τύχει να προδώσω
στη ζωή μη σώσω
το Ρουβά να δω!

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012


12 ΤΡΟΠΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΙΟ ΘΕΤΙΚΑ ΤΗ ΖΩΗ

ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ

Είσαι στις μαύρες σου ή φύσει απαισιόδοξος; Μήπως λόγω της δύσκολης κατάστασης οι σκέψεις σου έχουν γίνει ακόμα πιο μαύρες; Μάλλον θα πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα για να περνάς καλά ακόμα και αν η περίοδος δεν στο επιτρέπει. Μια φορά ζούμε άλλωστε σωστά; Το βιβλίο «Τhe World Book Of Happiness» από τον Leo Bormans προτείνει μερικούς τρόπους για να δεις τη ζωή πιο θετικά. Δες 12 από αυτούς.

Αποδέξου αυτά που έχεις
Έρευνες έχουν δείξει πως οι χαρούμενοι άνθρωποι έχουν χαμηλά επίπεδα προσδοκιών και φιλοδοξιών, ενώ οι δυστυχισμένοι δείχνουν να μην παίρνουν ποτέ αυτό που θέλουν. Ξέρουν επίσης πώς να αποφεύγουν τις απογοητεύσεις και πώς να κάνουν ευχάριστες εκπλήξεις. Αυτό συμβαίνει επειδή θέτουν εφικτούς στόχους και είναι πολύ χαρούμενοι όταν τους πετυχαίνουν. Επίσης αποδέχονται τις καταστάσεις όπως έρχονται.

Σκέψου (επιτέλους) θετικά
Τα κακά συναισθήματα δημιουργούν ψυχολογική και σωματική δυσφορία. Ένα μότο που μπορείς να έχεις είναι είτε εσύ θα απαλλαγείς από αυτό ή εκείνο θα σε ξεφορτωθεί. Αν είσαι απαισιόδοξος, προσπάθησε να αναπτύξεις μια πιο θετική οπτική γωνία των πραγμάτων. Προσπάθησε να κοιτάς τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

Ζήσε το σήμερα
Μην κολλάς στο παρελθόν και σε πράγματα που πήγαν στραβά. Μην ονειρεύεσαι ένα τέλειο μέλλον που δεν μπορεί να υπάρξει ή να ανησυχείς για πράγματα που δεν έχουν συμβεί. Όσοι είναι χαρούμενοι ζουν το σήμερα και κάνουν θετικές σκέψεις. Αν σήμερα δεν μπορείς να είσαι χαρούμενος τι σε κάνει να σκεφτείς πώς αύριο αυτό θα αλλάξει;

Να είσαι πολυάσχολος
Αν θες να είσαι χαρούμενος προσπάθησε να είσαι εξωστρεφής, κοινωνικός, να δέχεσαι προτάσεις αλλά και να ενταχθείς σε κάποια ομάδα. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση έρχεται όταν είσαι με παρέα. Προσπάθησε να χτίσεις μια πλούσια κοινωνική ζωή σκεπτόμενος ότι έχει πλάκα και νόημα.

Απόλαυσε αυτό που κάνεις
Χαρούμενοι είναι οι άνθρωποι που κάνουν αυτό που αγαπούν και όχι για τα λεφτά ή τη δόξα. Πολλοί σπαταλούν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους προσπαθώντας να βγάλουν πολλά λεφτά αφήνοντας πίσω την υγεία και την οικογένειά τους. Αυτό συχνά έχει ως αποτέλεσμα τα λεφτά που έχουν βγάλει να τα δίνουν για την αποκατάσταση της υγείας τους.

Επέλεξε τη χαρά
Μη φοβάσαι να πας πίσω και να επαναπροσδιορίσεις τους στόχους σου. Σκέψου πως η ζωή σου είναι μια ιστορία την οποία μπορείς να διορθώσεις όσο προχωράς. Η ευέλικτη προσέγγιση των καταστάσεων βοηθά στο να σκέφτεσαι θετικά και να είσαι ανοιχτόμυαλος.

Πάψε να ανησυχείς
Σταμάτα να παίρνεις τόσο στα σοβαρά τα πάντα. Οι ευτυχισμένοι άνθρωποι πιστεύουν πως το 90% των ανησυχιών τους ποτέ δε θα βγουν αληθινοί.

Μη συγκρίνεσαι
Μην κάνεις αυτό το λάθος. Η φιλοδοξία είναι υγιής, αλλά ο φθόνος μας κάνει δυστυχισμένους. Η σύγκριση με τους άλλους χρησιμεύει μόνο όταν έχουμε να μάθουμε κάποια πράγματα.

Να είσαι ο εαυτός σου
Τι πιο όμορφο από το να είσαι ο εαυτός σου; Αν πάψεις να συγκρίνεσαι με τους άλλους τότε θα σταματήσει να σε νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι για σένα. Και θα είσαι ο εαυτός σου.

Σχέσεις
Χαρά και υποστήριξη παίρνουμε από τους άλλους. Έρευνες έχουν δείξει πως οι παντρεμένοι είναι πιο χαρούμενοι από τους εργένηδες.

Οργανώσου
Ok έχουν την ομορφιά τους οι αποφάσεις τις τελευταίας στιγμής, αλλά μην το παρακάνεις. Οι χαρούμενοι άνθρωποι σχεδιάζουν και οργανώνουν, έχουν στόχους και σκοπούς.

Έχε ως αξία την ευτυχία
Η ευτυχία μαθαίνεται, αλλά για να φτάσεις εκεί θα πρέπει να είναι ανάλογο το νόημα και ο σκοπός που έχεις για τη ζωή. Οι χαρούμενοι άνθρωποι συνειδητοποιούν πως τα θετικά συναισθήματα προσθέτουν χρόνια στη ζωή τους.


http://www.otherside.gr/2012/02/12-tropoi-gia-na-deis-pio-thetika-zwi/#ixzz1nCewNDb0

ΑΝΤΙΚΑΤΟΧΙΚΗ ΑΠΟΚΡΙΑ ΣΤΗ ΝΕΟΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

της Τάσας Σιόμου

Στην Κατοχή, όταν όλα τα ’σκιαζε η φοβέρα, άναψαν δυο – τρεις φανοί στην Κοζάνη, όπως άναβαν και σ’ όλη την Τουρκοκρατία. Έτσι, οι Κοζανίτες αψήφησαν το φασισμό των Γερμανών, σχετικά με την κυκλοφορία των υπό κατοχή κατοίκων (όχι πάνω από δυο κι όχι μετά το σούρουπο), συγκεντρώθηκαν στο δημόσιο χώρο και μετέβαλαν ένα πολιτισμικό γεγονός σε πράξη αντίστασης, τραγουδώντας:
Τα τραγούδια της κλεφτουριάς, εναντίον του τουρκικού ζυγού, ως επιταγή εναντίον κάθε ζυγού.
Εκείνα της σάτιρας, ως μεταστροφή του αδύνατου σε δυνατό, ως στηλίτευση προσωπικών αδυναμιών αλλά και κοινωνικών αδικιών.
Τα ξεδιάντροπα (νοικοκυρίσια), ως αμφισβήτηση των δεδομένων, ως ανατροπή των επιβεβλημένων.
Τέλος της αγάπης, ως κατάλυση του εγώ κι ένωση με τον άλλο.
Η παραδοσιακή μας αποκριά, ως συμφωνημένο υπονοούμενο, άδηλο πέρασμα από τη μια γενιά στην άλλη, συνομιλεί με το παρόν, ζωογονεί το σήμερα, προοιωνίζεται το μέλλον.
Ως ισχυρό στοιχείο της ταυτότητάς μας, διαπερνάει τις παρατεταμένες πληγές του εμφύλιου και διατρέχει τη μεταπολίτευση, στη διάρκεια της οποίας η γενιά μου με συγκεκριμένες πολιτικές, διέψευσε τραγικά το όραμα της πολιτικής αλλαγής, έθεσε υπό αμφισβήτηση το πρόσταγμα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και πρόσφατα έσυρε το λαό στη νεοκατοχή, με συνέπεια, την εξαθλίωσή του και την κατάλυση της δημοκρατίας.
Ως σημαντικός σταθμός στην ανακύκληση του χρόνου, στη συνέχιση της ζωής, αποτελεί διακριτό εφόδιο στης απόγνωσης τον καιρό, αφού
Το πάθος να νοιαζόμαστε για δημόσια γεγονότα, η ικανότητά μας να συνεργαζόμαστε (ανάστατες οι γειτονιές) είναι αντίρροπες δυνάμεις στον ατομισμό και στην αλαζονεία.
Η αναγκαιότητα να εμπιστευόμαστε είναι αποκατάσταση των ανθρώπινων σχέσεων.
Η τάση να στηρίζουμε είναι διάλυση της απάτης της προσωπικής ευτυχίας, δικαίωση της αλληλεγγύης και της προσφοράς, αντί της αρπαγής.
Εάν η αποκριά είναι το ετήσιο σύντομο ανασήκωμα του καπακιού σε ένα καζάνι -κοινωνία που βράζει, με στόχο να σκύψουμε το κεφάλι τον υπόλοιπο χρόνο, τώρα που το καζάνι πήρε φωτιά, η αρχή της ανατροπής, ως θεμελιώδης αρχή της αποκριάς, έχει τη συνέχειά της.
Στον τόπο μας, ο Δήμος ευνόησε τη διοργάνωσή της, δεν την ποδηγέτησε όμως ποτέ, για να μην χάση τους χυμούς απ’ τη λαϊκή κοζανίτικη ψυχή.
Φέτος, όσο κι αν άλλαξαν τα πράγματα, τ’ άργανα βάρεσαν και πάλι στην Κοζάνη, διατρανώνοντας πως λαός που έχει το κουράγιο να γλεντήσει, έχει και τη δύναμη να ζήσει παλεύοντας.
Κι τ’ χρόν’ καλύτιρα
Τάσα Σιόμου


http://kozanimedia.gr/?p=58406

ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΠΛΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ


Στα Απαλάχια όρη στηρίζεται ένα ιατρικό παράδοξο, το οποίο είναι τόσο ασυνήθιστο που αρχικά φαίνεται σαν μια τεράστια απάτη.
Πίσω στο 1800, μια απομονωμένη οικογένεια στο ανατολικό Κεντάκι, με γαλλικές ρίζες, βίωνε μια άκρως περίεργη κατάσταση, καθώς τα παιδιά που γεννιούνταν είχαν μπλε… επιδερμίδα! Αποτέλεσμα της επιμειξίας και ενδογαμίας, τα μέλη της οικογένειας Fugate γεννήθηκαν με μια σπάνια πάθηση που οδηγούσε στον αποχρωματισμό της επιδερμίδας τους.
Το μυστήριο πίσω από την οικογένεια, που έχει μπερδέψει και εκπλήξει χιλιάδες ανθρώπους, φαίνεται ότι επιτέλους λύθηκε.
Η ιστορία ξεκίνησε όταν ο Γάλλος Martin Fugate, εγκαταστάθηκε στις όχθες του ανατολικού Κεντάκι στις αρχές του 19ου αιώνα.
Παντρεύτηκε μια κοκκινομάλλα Αμερικανίδα, ονόματι Elizabeth Smith, η οποία είχε πολύ χλωμή επιδερμίδα και η ένωση τους σχημάτισε μια γενετική μετάλλαξη που είχε ως αποτέλεσμα την μπλε επιδερμίδα των απόγονών τους.
Κοιτάζοντας το πορτρέτο, φαίνεται σαν έχει δεχτεί η φωτογραφία επεξεργασία από το Photoshop ή ότι πρόκειται για τα… Στρουμφάκια. Ωστόσο, η επιστήμη αποδεικνύει ότι πρόκειται αληθινό γεγονός.
Η πάθηση ονομάζεται μεθαιμοσφαιριναιμία (γνωστή και ως met-H) και μειώνει την ικανότητα του ατόμου να μεταφέρει οξυγόνο στο αίμα του. Ως αποτέλεσμα, το αίμα του είναι πιο σκούρο από εκείνο που συναντάμε συνήθως στις φλέβες των ανθρώπων.
Επειδή η οικογένεια Fugate ζούσε σε μια τόσο απομονωμένη περιοχή, αλληλοπαντρευόταν με τη γειτονική οικογένεια για γενεές, κάτι που σημαίνει «φτωχή» ανταλλαγή γονιδίων και συχνότερη εμφάνιση του γονιδίου met-H.
Η οικογένεια ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1958, όταν ένας εκ των μπλε ανδρών, Luke Combs, απόγονος της οικογένειας Fugate, πήγε τη λευκή του σύζυγο στο νοσοκομείο του Κεντάκι, στο οποίο οι γιατροί ασχολήθηκαν περισσότερο με τον ίδιο παρά με τη γυναίκα του.
Εκτός από το πλήρη αποχρωματισμό του δέρματος, δεν εντοπίζονται άλλα σοβαρά προβλήματα που να σχετίζονται με τη νόσο.
Το 1980, βρέθηκε η θεραπεία, όπου ο μπλε άνθρωπος πίνει μια χημική ουσία που είναι και η ίδια μπλε. Αυτή μετατρέπει το αίμα στη κανονική του απόχρωση και αλλάζει και ο τόνος του δέρματος. Ωστόσο, λόγω της διασποράς των υγρών, η λύση διαρκεί μόνο για μια ημέρα, οπότε ο πάσχων θα πρέπει να πίνει το υγρό κάθε μέρα.


http://www.otherside.gr/2012/02/alithini-mple-oikogeneia/#ixzz1nCedJpcR

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012



ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

«ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ», ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Οι πιέσεις των ευρωπαίων ηγετών προς την Ελλάδα εντείνονται ασφυκτικά. Το ύφος με το οποίο υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι αντιμετωπίζουν την Αθήνα, θυμίζει περισσότερο τη συνομιλία ανάμεσα σε έναν νικητή και έναν ηττημένο, την επομένη ενός πολέμου, παρά μιας διαπραγμάτευση μεταξύ εταίρων.
Μέσα σε αυτό το αρνητικό κλίμα, αναπτύσσεται σταθερά ένα κίνημα υποστήριξης της Ελλάδας από πολίτες όλου του κόσμου, οι οποίοι αντιλαμβάνονται ότι η χώρα μας έχει ανάγκη από αλληλεγγύη.
Με πρωτεργάτες τα μέλη του Κινήματος της Νάντης, που προτρέπει πολίτες να ζητήσουν συμβολικά την ελληνική υπηκοότητα και σχεδιάζει ταυτόχρονα τη συγκρότηση διεθνούς ομάδας νομικών, ώστε να εξετάσουν τις κινήσεις που μπορεί να κάνει η Ελλάδα, ομάδες πολιτών ενώνουν τις φωνές τους αρθρώνοντας το σύνθημα «Είμαστε όλοι Έλληνες».
Το ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ σημειώνει και την κίνηση της γαλλικής εφημερίδα L’ HUMANITE η οποία ζητά την απόσυρση του Μνημονίου και την αντικατάστασή του με ένα σχέδιο σωτηρίας.
Μετά και τη χθεσινή επιτυχημένη κινητοποίηση πολιτών σε δεκάδες πόλεις του κόσμου, το βέβαιο είναι ότι το κύμα της συμπαράστασης θα πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις.


http://www.pinnokio.gr/arthro/-to-kinhma-toy-neoy-filellhnismoy

ΚΛΑΣΙΚΟΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

Νίκος Πόλιας
Αρχισυντάκτης του περιοδικού Runner


Ο ΜAPAΘΩNIOΣ δρόμος αποτελεί το μοναδικό ίσως αγώνισμα στην ιστορία του αθλητισμού, το οποίο οφείλει την προέλευσή του σε δύο πρόσωπα που έζησαν με διαφορά 2.400 χρόνων.
Στον πρώτο οφείλεται ο μύθος. Ήταν ο αγγελιαφόρος που μετά τη μάχη του Μαραθώνα, το 490 π.X., έτρεξε, πάνοπλος, στην Aθήνα για να αναγγείλει τη νίκη επί των Περσών. Mαζί με το «Νενικήκαμεν», άφησε, εξαντλημένος, την τελευταία του πνοή.
Ο δεύτερος ήταν ο Γάλλος Μισέλ Μπρεάλ, γνώστης και λάτρης της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. O Mπρεάλ, το 1894, πρότεινε στον Πιερ ντε Κουμπερτέν να εντάξει, στους πρώτους σύγχρονους Oλυμπιακούς Aγώνες, το 1896, έναν αγώνα δρόμου από τον Μαραθώνα ως την Αθήνα, προς τιμήν του πρώτου εκείνου ανώνυμου μαραθωνοδρόμου. Έτσι γεννήθηκε το αγώνισμα που συγκινεί εκατομμύρια ανθρώπους, χάρη, κυρίως, στον υπερβατικό χαρακτήρα του: ο δρομέας έρχεται αντιμέτωπος με τα όρια αντοχής του και καλείται να τα ξεπεράσει.
Συνεχιστής του μύθου ο Σπύρος Λούης, πρώτος χρυσός μαραθωνοδρόμος στον κόσμο, μετά τη νίκη του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Aθήνας, το 1896. Πριν από τη διεξαγωγή των Aγώνων εκείνων, είχαν προηγηθεί δοκιμή της μαραθώνιας διαδρομής από τον Γεώργιο Γρηγορίου στις 11 Φεβρουαρίου 1896 και δύο προκριματικοί αγώνες για την επιλογή των αθλητών που θα εκπροσωπούσαν τη χώρα μας: στις 10 Μαρτίου, στο πλαίσιο των Α΄ Πανελληνίων Αγώνων, και την παραμονή των Αγώνων. Στον Oλυμπιακό Mαραθώνιο συμμετείχαν 17 δρομείς από 5 χώρες. Ο μόνος ξένος που τερμάτισε ήταν ο Ούγγρος Κέλνερ στην τρίτη θέση. Έτσι άρχισε η ιστορία του μαραθωνίου στην Κλασική Διαδρομή.
Στη Μεσολυμπιάδα του 1906, παρά τις αυξημένες προσδοκίες και τα μεγάλα έπαθλα σε περίπτωση που χρυσός μαραθωνοδρόμος θα ήταν πάλι Έλληνας, πήραμε την 5η θέση, με τον Ιωάννη Αλεπού. Στον αγώνα συμμετείχαν 53 αθλητές• τερμάτισαν μόνο 14! O Βέλγος Λεζάλ θεωρώντας καθήκον του να τερματίσει, έφτασε στο Στάδιο δυόμισι ώρες μετά τον πρώτο, αρνούμενος να εγκαταλείψει.
O Μπρεάλ δεν γνώριζε βέβαια την ακριβή απόσταση από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Η απόσταση αυτή (λίγο περισσότερο από 40 χλμ. τότε) είναι τέτοια που ο δρομέας εξαντλεί όλα τα ενεργειακά του αποθέματα και υφίσταται μεγάλη σωματική κόπωση. Το γεγονός αυτό από μόνο του προσδίδει στον δρομέα ένα ηρωικό στοιχείο. Η σημερινή απόσταση του μαραθωνίου (42.195 μ.) καθορίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1908, έτσι ώστε ο τερματισμός να βρίσκεται μπροστά από τη θέση της βασιλικής οικογένειας.

ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ
Η Κλασική Διαδρομή έχει φιλοξενήσει στην ιστορία της πλήθος διοργανώσεων. Πανελλήνια και Βαλκανικά πρωταθλήματα αλλά και αγώνες μεγαλύτερου βεληνεκούς, όπως οι Πανευρωπαϊκοί Αγώνες (1969,1981), το Παγκόσμιο Κύπελλο Μαραθώνιου 1995, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 1997 και οι Ολυμπιακοί Αγώνες 2004.
Ο Διεθνής Μαραθώνιος των Αθηνών έκανε τα πρώτα του βήματα το 1955 με ελάχιστες συμμετοχές (μόλις είκοσι) και νικητή τον Φινλανδό πρωταθλητή Ευρώπης, το 1954, Βέικο Καρβόνεν. Συνεχίστηκε χωρίς μεγάλη απήχηση. Σημαντική στιγμή, η 4η διοργάνωση, στις 7 Μαΐου 1961, οπότε συμμετείχε ο θρύλος του Μαραθώνιου, δύο φορές χρυσός Ολυμπιονίκης, Αιθίοπας Αμπέμπε Μπικίλα• αν και έτρεξε ξυπόλυτος, κατάφερε να βελτιώσει το ρεκόρ της διαδρομής κατά περίπου 2 λεπτά, με 2 ώρες 23΄ 44΄΄.
Από το 1967 ο αγώνας συνδυάστηκε με την Ολυμπιακή Ημέρα, στις 6 Απριλίου, αλλά, ελλείψει ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, ατόνησε και έχασε το κύρος του. Εξαίρεση υπήρξε ο ιστορικός αγώνας του 1969, εν όψει των επερχόμενων Πανευρωπαϊκών Αγώνων. Ήταν τότε που σημειώθηκε από τον Άγγλο Μπιλ Aντκοκς, έπειτα από συγκλονιστική μάχη με τον Ιάπωνα Κιμιχάρα, το ρεκόρ της διαδρομής, με 2 ώρες 11΄ 07΄΄, το οποίο κράτησε 35 χρόνια• καταρρίφθηκε μόλις το 2004, στον Ολυμπιακό Μαραθώνιο.
Η επόμενη μεγάλη διοργάνωση στην Κλασική Διαδρομή ήταν οι Πανευρωπαϊκοί Αγώνες του 1969. Ο αγώνας του Μαραθώνιου, στις 21 Σεπτεμβρίου, πρόσφερε δυνατές συγκινήσεις στον κόσμο, που είχε κατακλύσει το Παναθηναϊκό Στάδιο και τους δρόμους κατά μήκος της διαδρομής. Ενώ όλοι περίμεναν να μπει πρώτος στο Στάδιο ο Βέλγος Γκάστον Ρέλανς, ο οποίος μέχρι τη στιγμή εκείνη προπορευόταν με διαφορά, την πρώτη θέση πήρε ο Άγγλος Ρόναλντ Χιλ, με επίδοση 2 ώρες 16΄ 47΄΄.

ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
Από το 1972 ο Διεθνής Μαραθώνιος της Αθήνας διεξάγεται το φθινόπωρο. Παράλληλα, ύστερα από εισήγηση της Φινλανδικής ομοσπονδίας στίβου να αγωνιστούν στον μαραθώνιο Φινλανδοί δρομείς, άλλαξε και ο χαρακτήρας του αγώνα, στον οποίο μέχρι τότε συμμετείχαν μόνο επίσημοι αθλητές. Από τους 79 δρομείς της εκκίνησης, 57 ήταν Φινλανδοί και 22 Έλληνες. Νικητής ήταν ο Γιάννης Βιρβίλης με 2 ώρες 26΄ 26΄΄.
Το 1974 στον αγώνα έλαβαν μέρος για πρώτη φορά και γυναίκες, και συμμετείχαν συνολικά 640 δρομείς.
Σκηνές θριάμβου εξελίχθηκαν στο Καλλιμάρμαρο στάδιο το 1979 στους Βαλκανικούς Αγώνες, όταν ο Μιχάλης Κούσης κατέκτησε ξανά τον τίτλο του Βαλκανιονίκη για τη χώρα μας, ύστερα από 39 χρόνια (από το 1940 με τον Αθανάσιο Ραγάζο). Tρίτος στον αγώνα ήταν ο Πατρινός αθλητής, Νίκος Αργυρόπουλος.
Το 1981 οι Πανευρωπαϊκοί Αγώνες επιστρέφουν στην Αθήνα και εγκαινιάζουν κάτι καινούργιο. Είναι η πρώτη φορά που σε επίσημους διεθνείς αγώνες συμμετέχουν στον μαραθώνιο και γυναίκες. Νικήτρια η Ρόζα Μότα από την Πορτογαλία με επίδοση 2 ώρες 36΄ 03΄΄. Στους άνδρες, ο Ολλανδός Τζέραρντ Νίμποερ με 2 ώρες15΄ 16΄΄.

Η ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΠΟΧΗ
Από το 1983 ο ΣΕΓΑΣ ανέλαβε τη διοργάνωση του αγώνα με την επωνυμία Διεθνής Μαραθώνιος Ειρήνης Γρηγόρης Λαμπράκης, στη μνήμη του ειρηνιστή και Βαλκανιονίκη. Οργανωτικά προβλήματα εμπόδιζαν τον αγώνα να αναπτυχθεί, να προσελκύσει περισσότερους ερασιτέχνες δρομείς και να αποκτήσει το κύρος που αρμόζει στη «μητέρα διαδρομή» του μαραθώνιου.
Το 1995 η Ελλάδα ανέλαβε τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Μαραθώνιου, στις 9 Απριλίου. Η χώρα μας συμμετείχε με 8 αθλητές (5 εντός συναγωνισμού και 3 εκτός). Νικητής αναδείχθηκε ο Κενυάτης Ντάγκλας Βακιούρι με 2 ώρες 12΄ 01΄΄. Στις γυναίκες θριάμβευσαν οι Ρουμάνες Ανούτα Κατούνα, Λύδια Σιμόν και Κριστίνα Πομάκου, καταλαμβάνοντας αντίστοιχα τις 3 πρώτες θέσεις. Πρώτος Έλληνας, στην 28η θέση, ο κάτοχος μέχρι σήμερα του πανελλήνιου ρεκόρ Σπύρος Ανδριόπουλος, με 2 ώρες 20΄ 58΄΄. Αξίζει να σημειωθεί ότι τη 2η θέση από ελληνικής πλευράς κατέλαβε αθλητής που έτρεξε εκτός συναγωνισμού, ο Δημοσθένης Τρίγγας (31ος με 2ώρες 21΄ 58΄΄). Πρώτη Ελληνίδα η Μαρία Πολύζου (41η με 2 ώρες 50΄ 04΄΄).
Δύο χρόνια αργότερα διεξήχθη ο ίδιος αγώνας, ενσωματωμένος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου. Τόσο στον αγώνα των ανδρών όσο και σε εκείνον των γυναικών, οι συνθήκες ήταν αντίξοες, με υπερβολική ζέστη και υγρασία. Νικητές, ο Ισπανός Aμπελ Αντόν, με 2 ώρες 13΄ 16΄΄, και η Γιαπωνέζα Χιρόμι Σουζούκι, με 2ώρες 29΄ 48΄΄. Δύο Έλληνες αθλητές κατάφεραν να μπουν στην 20άδα: η Μαρία Πολύζου, με νέο πανελλήνιο ρεκόρ Κλασικής Διαδρομής 2 ώρες 39΄ 10΄΄, κατέλαβε τη 12η θέση, ενώ ο γράφων, με 2 ώρες 21΄ 03΄΄ τη 19η.
Από την επόμενη χρονιά σηματοδοτείται η έναρξη για την ανάπτυξη του Κλασικού Μαραθώνιου της Αθήνας (όπως ονομάζεται πλέον, πάντα αφιερωμένος στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη) με την υποστήριξη, για πρώτη φορά, χορηγών. Γίνονται σημαντικά μεν αλλά αργά βήματα μέχρι το 2001, οπότε και αναλαμβάνει την αποκλειστική χορηγία η τράπεζα Alpha Bank, η βοήθεια της οποίας υπήρξε καθοριστική. Σε διάστημα 4 ετών ο αριθμός των συμμετεχόντων σχεδόν τετραπλασιάστηκε, φτάνοντας περίπου τις 3.700.

ΑΘΗΝΑ 2004
Κορυφαία στιγμή του αγωνίσματος στην κλασική διαδρομή ήταν οι Ολυμπιακοί Μαραθώνιοι του 2004. Eκατόν οκτώ χρόνια μετά την πρώτη διεξαγωγή τους, οι Ολυμπιακοί Αγώνες επέστρεψαν στη χώρα από όπου ξεκίνησαν και οι Έλληνες έδειξαν την αγάπη τους για το ιστορικό αγώνισμα, κατακλύζοντας κατά χιλιάδες τη διαδρομή του Μαραθωνίου. Έπαιξαν μάλιστα καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα, καθώς, ένας από αυτούς, ο Πολύβιος Κόσυβας, έσωσε τον προπορευόμενο εκείνη τη στιγμή Βραζιλιάνο Βαντερλέι ντε Λίμα από την προσπάθεια ενός παρανοϊκού Iρλανδού ιερέα να τον σταματήσει. O Βραζιλιάνος κατέλαβε την τρίτη θέση, ενώ χρυσός Ολυμπιονίκης αναδείχθηκε δίκαια ο Ιταλός Στέφανο Μπαλντίνι, σημειώνοντας ρεκόρ διαδρομής με 2 ώρες10΄ 55΄΄. O γράφων είχε την τιμή να είναι ο μοναδικός Έλληνας που έλαβε μέρος, τερματίζοντας στην 24η θέση, με νέα πανελλήνια επίδοση 2 ώρες 17΄ 56΄΄ στην Κλασική Διαδρομή. Στις γυναίκες, νικήτρια για ακόμη μια φορά ήταν Γιαπωνέζα: η Νογκούτσι Μιζούκι τερμάτισε με 2 ώρες 26΄ 20΄΄, επιβεβαιώνοντας το πάθος των συμπατριωτών της για το αγώνισμα του μαραθωνίου. Μοναδική Ελληνίδα, η Γεωργία Αμπατζίδου, πολυνίκης στον μαραθώνιο, κατέλαβε την 50ή θέση με 2 ώρες 50΄ 01΄΄.


http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathglobal_1_06/11/2005_1284739

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ.

Απάντηση σε όλους τους κομπλεξικούς -Γερμανούς και μη- δίνουν οι χρήστες του διαδικτύου...
Σε πείσμα όλων εκείνων που θέλουν να κάνουν τους Έλληνες να ντρέπονται για όσα είναι, ο λαός δεν τους κάνει την χάρη.
Δεν αρνείται την ταυτότητά του, είναι περήφανος που κατάγεται από την Ελλάδα και δεν θα αφήσει κανέναν να του το «χαλάσει», όσον κι αν κάποιους τους πονάει... Όλα τα παραπάνω περικλείει μια φωτογραφία που κάνει ρεκόρ likes και shares στο Facebook! Ένα πρόσωπο βαμμένο με τα χρώματα της γαλανόλευκης και το μήνυμα σαφές:
«ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ. ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ».


http://aniwthoi.blogspot.com/2012/02/blog-post_7919.html

ΟΙ ΠΙΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟΙ ΘΑΝΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!!!

Θάνατος από εναγκαλισμό της αντανάκλασης του φεγγαριού
Ο Κινέζος ποιητής Li Po θεωρείται ως ένας από τους δύο μεγαλύτερους ποιητές στην ιστορία της Κίνας. Ήταν γνωστός για την αγάπη που είχε για το ποτό και πολλές φορές είχε ...εμπνευστεί μερικά από τα καλύτερά του ποιήματα, όταν ήταν μεθυσμένος.
Μία νύχτα, ο Li Po έπεσε από τη βάρκα του και πνίγηκε στον ποταμό Yangtze, στην προσπάθειά του να αγκαλιάζει την αντανάκλαση του φεγγαριού στο νερό.

Θάνατος από γενειάδα
Ο Αυστριακός Hans Steininger ήταν γνωστός ως ο άνθρωπος με τη μακρύτερη γενειάδα σε όλο τον κόσμο (σχεδόν 1,4 μέτρα μήκος), η οποία απετέλεσε και την αιτία θανάτου του.
Μία μέρα, το 1567, ξέσπασε φωτιά στην πόλη όπου διέμενε ο Steininger και από τη βιασύνη του, ξέχασε να μαζέψει προς τα πάνω τη γενειάδα του, με αποτέλεσμα να παραπατήσει κατά λάθος πάνω της, να χάσει την ισορροπία του, να σπάσει τον αυχένα του και να πεθάνει.

Θάνατος από μη ούρηση
Ο Δανός ευγενής και αστρονόμος Tycho Brahe ήταν ένας πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος. Είχε έναν νάνο κάτω από τραπέζι του δείπνου για να πειράζει τους ευγενείς, ενώ είχε υιοθετήσει ως κατοικίδιο ένα εξημερωμένο ελάφι.
Ο Tycho είχε χάσει μάλιστα σε μία μονομαχία με έναν άλλο ευγενή Δανό τη μύτη του και φορούσε μία αστεία μύτη από ασήμι και χρυσό, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Λέγεται ότι ο Tycho χρειάστηκε να κρατηθεί να μην πάει τουαλέτα κατά τη διάρκεια μίας εξαιρετικά μεγάλης σε διάρκεια συνεστίασης το 1601 (το να σηκωθεί κάποιος κατά τη διάρκεια ενός επίσημου δείπνου θεωρείτο ανεπίτρεπτο και παρατραβηγμένο). Επειδή όμως δεν πήγε τουαλέτα να ουρήσει, έπαθε μόλυνση, η οποία στη συνέχεια του κόστισε τη ζωή.
Μετέπειτα αναλύσεις έδειξαν πως ο Tycho πέθανε εξαιτίας δηλητηρίασης από υδράργυρο, αλλά αυτό δεν είναι εξίσου ενδιαφέρον όσο η πρώτη εκδοχή της ιστορίας.

Θάνατος από τη ράβδο του μαέστρου
Το 1687, καθώς διήυθηνε το υμνολόγιο Te Deum για τον Γάλλο βασιλιά Λουδοβίκο τον 14ο, ο Jean-Baptiste Lully ήταν τόσο προσηλωμένος στο να κρατήσει το ρυθμό χτυπώντας τη ράβδο στο πάτωμα (με αυτή τη μέθοδο διήυθηναν οι μαέστροι πριν την μπαγκέτα) που χτύπησε το δάχτυλο του ποδιού του δυνατά, αλλά αρνήθηκε να σταματήσει. Το δάχτυλο σχημάτισε απόστημα, το οποίο στη συνέχεια εξελίχθηκε σε γάγγραινα, αλλά ο Lully αρνήθηκε να ακρωτηριαστεί. Η γάγγραινα εξαπλώθηκε και σκότωσε τον πεισματάρη μουσικό.
Η ειρωνεία είναι πως ο ύμνος που διήυθηνε ήταν προς τιμής του Λουδοβίκου του 14ου, που μόλις είχε αναρρώσει από μία ασθένεια.

Θάνατος από επιδόρπιο
Ο βασιλιάς Αδόλφος Φρειδερίκος της Σουηδίας ήταν λάτρης του φαγητού και αυτό του στοίχισε τη ζωή. Ο «Βασιλιάς που έτρωγε μέχρι σκασμού» πέθανε το 1771, σε ηλικία 61 ετών από σκάσιμο, καθώς είχε φάει ένα γιγάντιο γεύμα με αστακούς, χαβιάρι, σουκρούτ, λαχανόσουπα, καπνιστή ρέγγα, σαμπάνια και 14 μερίδες από το αγαπημένο του επιδόρπιο: σου γεμισμένα με μαρέγκα και γάλα.

Θάνατος από αναπαράσταση σε ενόρκους
Μετά τον εμφύλιο πόλεμο, ένας αμφιλεγόμενος πολιτικός του Οχάιο με το όνομα Clement Vallandigham έγινε ένας επιτυχημένος δικηγόρος, ο οποίος σπάνια έχανε δίκη.
Το 1871, ο Vallandigham ανέλαβε την υπεράσπιση του Thomas McGehan, ο οποίος κατηγορείτο για τη δολοφονία του Tom Myers κατά τη διάρκεια ενός καυγά σε ένα μπαρ. Ο Vallandigham ισχυριζόταν ότι ο Myers αυτοτραυματίστηκε κατά λάθος την ώρα που προσπαθούσε να τραβήξει το όπλο του και ενώ βρισκόταν γονατιστός. Για να πείσει τους ενόρκους, ο Vallandigham αποφάσισε να δείξει στην πράξη τη θεωρία του. Δυστυχώς, άρπαξε ένα γεμάτο όπλο και κατά λάθος αυτοπυροβολήθηκε.
Με το θάνατό του, ο Vallandigham κατάφερε να πείσει τους ενόρκους με τον πιο αληθοφανή τρόπο και ο πελάτης του αθωώθηκε.

Θάνατος από δάγκωμα της γλώσσας
Ο Allan Pinkerton (1819-1884) ήταν γνωστός για τη δημιουργία του πρακτορείου ντετέκτιβ Pinkerton, καθώς και για την ανάπτυξη διερευνητικών τεχνικών, όπως η παρακολούθηση των υπόπτων και η μυστική αποστολή. Ο Pinkerton έπεσε πάνω σε ένα πεζοδρόμιο με αποτέλεσμα να δαγκώσει τη γλώσσα του και να πεθάνει από μόλυνση.

Θάνατος από χτύπημα του δαχτύλου
Ο διάσημος παραγωγός ουίσκι από το Τεννεσί, Jack Daniel, αποφάσισε ένα πρωί του 1911 να πάει πολύ νωρίς για δουλειά. Ήθελε να ανοίξει το χρηματοκιβώτιό του αλλά δεν θυμόταν τον συνδυασμό. Οργισμένος, ο Daniel κλώτσησε το χρηματοκιβώτιο αλλά χτύπησε το δάκτυλό του, το οποίο μετά από λίγο μολύνθηκε και τον σκότωσε.
Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας αυτής; Μην πηγαίνετε νωρίς για δουλειά.

Θάνατος από πορτοκαλόφλουδα
Ο Bobby Leach δεν φοβόταν να φλερτάρει με το θάνατο. Το 1911, έγινε ο δεύτερος άνθρωπος σε όλο τον κόσμο που πέρασε τους καταρράκτες του Νιαγάρα μέσα σε ένα βαρέλι. Ο κασκαντέρ είχε πραγματοποιήσει επιτυχώς και άλλα παράτολμα εγχειρήματα, επομένως ο θάνατός του θα φανεί λίγο ειρωνικός.
Μία μέρα και καθώς περπατούσε σε έναν δρόμο της Νέας Ζηλανδίας, ο Leach γλίστρησε σε μία πορτοκαλόφλουδα, με αποτέλεσμα να σπάσει άσχημα το πόδι του και να χρειαστεί να ακρωτηριαστεί. Ο Leach πέθανε από επιπλοκές που παρουσιάστηκαν μετά.

Θάνατος από αποτυχημένh εφεύρεση
Το 1911, ο Γάλλος ράφτης Fanz Reichelt αποφάσισε να δοκιμάσει μία εφεύρεσή του, έναν συνδυασμό παλτού και αλεξίπτωτου, πηδώντας από τον Πύργο του Άιφελ. Βασικά, είχε πει στις αρχές ότι θα χρησιμοποιούσε μία κούκλα και τη δοκιμή αλλά τελευταία στιγμή αποφάσισε να δοκιμάσει την εφεύρεσή του ο ίδιος. Δεν αποτελεί λοιπόν, έκπληξη η βουτιά θανάτου που έκανε.

Θάνατος από: 1)δηλητήριο, 2) τραύματα από όπλο (x4), 3)ξυλοδαρμό με μπαστούνι, 4)πνιγμό
Σύμφωνα με έναν θρύλο, ο Ρώσος μυστικιστής Grigori Rasputin (1869-1916) δηλητηριάστηκε με τόση ποσότητα κυανίου που ήταν αρκετή για να σκοτώσει 10 ανθρώπους, αλλά δεν φάνηκε να τον επηρεάζει.
Οι δολοφόνοι του, λοιπόν, τον πυροβόλησαν στην πλάτη με ένα περίστροφο. Ο Rasputin έπεσε κάτω αλλά κατάφερε και πάλι να επιζήσει. Τον πυροβόλησαν, λοιπόν, άλλες τρεις φορές αλλά εκείνος εξακολουθούσε να παραμένει ζωντανός. Στη συνέχεια, τον χτύπησαν με μπαστούνι και για να σιγουρευτούν ότι αυτή τη φορά δεν θα ζήσει, τον έριξαν στον παγωμένο ποταμό Neva. Τελικά, την τελευταία φορά τα κατάφεραν και ο Rasputin πέθανε από πνιγμό.


Θάνατος από μπέιζμπολ
Ο παίκτης των Cleveland Indians, Ray Chapman είναι ο μόνος άνθρωπος που σκοτώθηκε από βολή στο μπέιζμπολ. Εκείνη την εποχή, όσοι παίχτες ρίχνανε βολές στο μπέιζμπολ λέρωναν τη μπάλα πριν να την ρίξουν ώστε να είναι δυσκολότερο για τον αντίπαλο να τη δει και να την χτυπήσει.
Στις 6 Αυγούστου 1920, σε ένα παιχνίδι ενάντια στους New York Yankees, ο Carl Mays, έριξε με τόση δύναμη τη μπάλα προς τον Chapman, που τον χτύπησε θανάσιμα στο κεφάλι.

Θάνατος από φουλάρι
«Η Μητέρα του Μοντέρνου Χορού» Isadora Duncan σκοτώθηκε το 1927 από το αγαπημένο της φουλάρι, που αποτελούσε και το σήμα κατατεθέν της.
Όπως έγραψαν οι New York Times στο αφιέρωμα που έκαναν εις μνήμη της χορεύτριας στις 15 Σεπτεμβρίου 1927, «το αυτοκίνητο, στο οποίο επέβαινε, έτρεχε με τόση ταχύτητα που το μεταξωτό φουλάρι της άρχισε να ανεμίζει προς τη ρόδα του αυτοκινήτου , μέχρι που μπλέχτηκε και καθώς το φουλάρι ήταν τυλιγμένο γύρω από το λαιμό της Duncan, την τράβηξε με τόση δύναμη προς τα πλάγια του αυτοκινήτου, με αποτέλεσμα να πέσει με τεράστια ταχύτητα στον χωμάτινο δρόμο. Το αυτοκίνητο την παρέσυρε αρκετά μέτρα μέχρι ο οδηγός να ακούσει τις φωνές και να σταματήσει. Η άμεση βοήθεια κλήθηκε αμέσως, αλλά όπως επιβεβαίωσαν οι γιατροί αργότερα, ο θάνατός της από τον στραγγαλισμό ήταν ακαριαίος.

Θάνατος από σκουπίδια
Οι Homer και Langley Collyer ήταν παθολογικοί ρακοσυλλέκτες. Τα δύο αδέρφια φοβόντουσαν να πετάξουν το παραμικρό και μάζευαν μανιωδώς στο σπίτι τους εφημερίδες και διάφορα άλλα σκουπίδια. Είχαν τοποθετήσει ακόμα και διάφορες χαζές παγίδες στους διαδρόμους και τις πόρτες, για να προστατέψουν την «περιουσία» τους από τους εισβολείς.
Το 1947, έγινε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα ότι υπήρξε ένας νεκρός άνθρωπος στο σπίτι των Collyer και μετά από τεράστια προσπάθεια για να μπουν μέσα στο σπίτι, οι αστυνομικοί βρήκαν νεκρός τον Homer Collyer και άφαντο τον Langley. Δύο εβδομάδες μετά, και αφού μετακίνησαν σχεδόν 100 τόνους σκουπιδιών, οι εργάτες βρήκαν το πτώμα του Langley σε απόσταση λίγων μέτρων από το σημείο που είχαν βρει τον αδερφό του, σε μερική αποσύνθεση και ποντικοφαγωμένο.
Προφανώς, ο Langley προσπάθησε, μπουσουλώντας μέσα από τούνελ εφημερίδων, να πάει φαγητό στον παράλυτο αδερφό του, όταν έπεσε σε μία από τις παγίδες που είχε φτιάξει ο ίδιος. Ο Homer πέθανε μερικές μέρες αργότερα από ασιτία.

Θάνατος σε talk show
Ο Jerome Irving Rodale ήταν υπέρμαχος της υγιεινής διατροφής. Ήταν από τους πρώτους υπερασπιστές της οργανικής καλλιέργειας και της αειφόρου γεωργίας, ενώ υπήρξε εκδότης του περιοδικού Organic Farming and Gardening.
Ο Rodale, αν και καυχιόταν ότι θα ζήσει 100 χρόνια, εκτός και αν τον πατήσει κανένας αφηνιασμένος ταξιτζής, πέθανε από καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο talk show του Dick Cavett, το 1971. Δίνοντας την εντύπωση ότι τον πήρε ο ύπνος, ο Cavett του είπε αστειευόμενος: «Μήπως σε κάνουμε να πεθαίνεις από πλήξη κύριε Rodale;» Στη συνέχεια, όμως, ανακάλυψε ότι ο 72χρονος καλεσμένος του είχε όντως πεθάνει. Το show δεν ξαναβγήκε ποτέ στον αέρα.

Θάνατος από αυτοκτονία κατά τη διάρκεια ζωντανής τηλεοπτικής μετάδοσης
Η Christine Chubbuck ήταν η πρώτη και μοναδική ρεπόρτερ ειδήσεων που αυτοκτόνησε κατά τη διάρκεια ζωντανής τηλεοπτικής μετάδοσης.
Στις 15 Ιουλίου 1974, 8 λεπτά μετά την έναρξη της ζωντανής μετάδοσης, η καταθλιπτική ρεπόρτερ είπε «Το κανάλι που σας μεταδίδει πάντα πρώτο όλα τα αιματηρά και βίαια επεισόδια, σας παρουσιάζει για ακόμα μία φορά μία αποκλειστικότητα: μία απόπειρα αυτοκτονίας.» Τότε ήταν που η Chubbuck έβγαλε ένα περίστροφο από την τσάντα της και αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι.

Θάνατος σε τουαλέτα
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα θανάτων σε τουαλέτα, αλλά αυτό του Βασιλιά του Rock ‘n Roll, Elvis Presley (1935-1977) είναι το πιο γνωστό.
Ο Elvis βρέθηκε νεκρός στο πάτωμα του μπάνιου του, στη Graceland, και αφού μόλις είχε κάνει εμετό, καθήμενος στη λεκάνη και κανονίζοντας τις δουλειές του. Οι γιατροί απέδωσαν το θάνατό του σε καρδιακή ανακοπή λόγω του υπερβολικού του βάρους και των μη συνταγογραφημένων φαρμάκων που είχε πάρει.

Θάνατος από ρομπότ
Ο Robert Williams ήταν ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία που πέθανε από ρομπότ. Στις 25 Ιανουαρίου 1979, ο Williams ανέβηκε σε ένα ράφι αποθήκευσης στο εργοστάσιο διανομής της Ford για να πάρει ένα ανταλλακτικό, επειδή το ρομπότ που έκανε αυτή τη δουλειά είχε χαλάσει. Ξαφνικά, το ρομπότ επαναλειτούργησε και χτύπησε με δύναμη το χέρι του στο κεφάλι του Williams, με αποτέλεσμα ο Williams να πεθάνει ακαριαία.
Ο δεύτερος θάνατος από ρομπότ συνέβη το 1981, μόλις δύο χρόνια μετά το πρώτο συμβάν. Ο Kenji Urada, ένας 37χρονος Ιάπωνας, που εργαζόταν ως μηχανικός συντήρησης, προσπαθούσε να επισκευάσει ένα χαλασμένο ρομπότ στο εργοστάσιο της Kawasaki. Το μηχανικό χέρι του ρομπότ, όμως, τον έσπρωξε κατά λάθος πάνω σε μία μηχανή τροχίσματος.

Θάνατος από τους έλικες ελικοπτέρου
Ο ηθοποιός Vic Morrow πέθανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Η Ζώνη του Λυκόφωτος», όταν ένα ελικόπτερο έχασε τον έλεγχο εξαιτίας των ειδικών εκρηκτικών εφέ, συνετρίβη και αποκεφάλισε τον ηθοποιό με τους έλικές του.
Δύο ακόμα παιδιά, που έπαιζαν στην ταινία, σκοτώθηκαν στο ίδιο συμβάν, με αποτέλεσμα να υπάρξουν ριζικές αλλαγές στον αμερικανικό νόμο για την παιδική εργασία και να οριστούν νέα μέτρα ασφαλείας για τα γυρίσματα ταινιών.

Θάνατος από κάκτο
Το 1982, ο 27χρονος David Grundman και ένας συγκάτοικός του, αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν «κακτοκρουνό», πυροβολώντας το φυτό με ένα κυνηγετικό όπλο. Ο πρώτος κάκτος, ένας μικρός, διαλύθηκε αμέσως και έτσι ο Grundman αποφάσισε να δοκιμάσει με έναν μεγαλύτερο κάκτο. Πυροβόλησε, λοιπόν, έναν κάκτο Saguaro, ύψους 8 μέτρων, ο οποίος πιθανολογείται ότι ήταν τουλάχιστον 100 χρονών. Ο Grundman ανατίναξε ένα μεγάλο κομμάτι του κάκτου, το οποίο όμως έπεσε πάνω του με δύναμη και τον σκότωσε.

Θάνατος από καπάκι μπουκαλιού
Ο Αμερικανός σεναριογράφος Tennessee Williams πέθανε το 1983, όταν κατάπιε ένα καπάκι μπουκαλιού στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διέμενε. Ναι καλά καταλάβατε... έπινε.

Θάνατος από πνιγμό σε πάρτι ναυαγοσωστών
Το 1985, για να γιορτάσουν την πρώτη τους σεζόν στην ιστορία χωρίς πνιγμούς, οι ναυαγοσώστες της Νέας Ορλεάνης αποφάσισαν να κάνουν ένα πάρτι στο χώρο ψυχαγωγίας του αρχηγείου τους. Όταν το πάρτι τελείωσε, ένας 31χρονος προσκεκλημένος, με το όνομα Jerome Moody, βρέθηκε νεκρός στον πάτο της πισίνας.
Αν έχει έρθει τελικά η ώρα σου... Υπήρχαν 4 ναυαγοσώστες εν υπηρεσία την ώρα του πάρτι και πάνω από τους μισούς, που βρίσκονταν στο πάρτι των 200 ατόμων, ήταν οι ίδιοι ναυαγοσώστες.

Θάνατος επί σκηνής, λέγοντας ανέκδοτο
Ο Dick Shawn (1924-1987) ήταν ένας κωμικός που έπαθε καρδιακή ανακοπή και πέθανε την ώρα που έλεγε ένα ανέκδοτο, το οποίο όπως αποδείχτηκε ταίριαζε γάντι στην περίσταση.
Το ανέκδοτο αφορούσε τους πολιτικούς και τελείωνε με την φράση ότι το κλισέ της κάθε πολιτικής καμπάνιας ήταν «Δεν θα με ρίξει κάτω η δουλειά!» Αμέσως, ο Shawn έπεσε στο πάτωμα, με τη μούρη προς τα κάτω.
Στην αρχή, το ακροατήριο νόμισε πως ήταν μέρος του σόου, μέχρι που ανέβηκε ένας υπάλληλος του θεάτρου στη σκηνή για να μετρήσει το σφυγμό του Shawn και άρχισε αμέσως να του κάνει τεχνητή αναπνοή. Όταν έφτασε το ασθενοφόρο και οι υπεύθυνοι του θεάτρου ζήτησαν από τους θεατές να φύγουν, ο Shawn ήταν νεκρός.

Θάνατος από χτύπημα με την κοιλιά
Ο Βρετανός επαγγελματίας παλαιστής Mal «King Kong» Kirk άφησε την τελευταία του πνοή κάτω από την τεράστια κοιλιά του Shirley «Big Daddy» Crabtree.
Τον Οκτώβριο του 1987, λίγα λεπτά πριν λήξει ο αγώνας, ο Crabtree έκανε την χαρακτηριστική του κίνηση στον Kirk, το «πέταγμα της κοιλιάς» (ουσιαστικά χοροπηδούσε πάνω κάτω , χτυπώντας την κοιλιά του στον αντίπαλο), με αποτέλεσμα ο Kirk να πάθει καρδιακή προσβολή και να πεθάνει.
Ο Crabtree αθωώθηκε όταν αποκαλύφθηκε ότι ο Kirk αντιμετώπιζε σοβαρά καρδιακά προβλήματα πριν από τον αγώνα. Παρόλα αυτά, ο Crabtree θεώρησε υπεύθυνο τον εαυτό του για τον θάνατο του Kirk και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.
Πριν από τον αγώνα, ο Kirk είχε πει στους φίλους του: «Ήρθε η ώρα μου να φύγω, και ελπίζω να φύγω μέσα στο ρινγκ».

Θάνατος από γιγάντια ομπρέλα
Το 1991, οι καλλιτέχνες Christo και Jeanne-Claude έφτιαξαν ένα έργο τέχνης από χιλιάδες γιγάντιες κίτρινες και μπλε ομπρέλες, τις οποίες τοποθέτησαν στην Καλιφόρνια και την Ιαπωνία. Οι γιγάντιες ομπρέλες, οι οποίες είχαν ύψος 6 μέτρα, διάμετρο 8.7 μέτρα και βάρος γύρω στα 228 κιλά η κάθε μία, συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον πολλών τουριστών.
Δύο μήνες μετά που τοποθετήθηκαν οι ομπρέλες και άνοιξε η έκθεση, η Lori Rae Keevil-Mathews, μία 33χρονη γυναίκα, ταξίδεψε μέχρι την Καλιφόρνια για να θαυμάσει από κοντά τις ομπρέλες. Ένας ξαφνικός δυνατός άνεμος ξερίζωσε μία από τις ομπρέλες και την έστειλε απευθείας πάνω της, με αποτέλεσμα η γυναίκα να χτυπήσει με δύναμη πάνω σε έναν βράχο και να σκοτωθεί. Ο Christo ζήτησε αμέσως να βγουν όλες οι ομπρέλες. Πριν προλάβουν, όμως, να τις βγάλουν όλες, οι ομπρέλες στοίχησαν τη ζωή ενός ακόμα ανθρώπου, αυτή τη φορά στην Ιαπωνία. Ένας χειριστής γερανού, ο Masaaki Nakamura, πέθανε από ηλεκτροπληξία όταν ο γερανός του, κατά τη διάρκεια της μετακίνησης των ομπρελών, ακούμπησε πάνω σε ένα καλώδιο υψηλής τάσης, 65.000 volt.

Θάνατος από αναπαράσταση
Το 1991, μία 57χρονη Ταϊλανδή, η Yooket Paen, περπατούσε στη φάρμα της όταν κατά λάθος γλίστρησε από μία καβαλίνα, προσπάθησε να πιαστεί από ένα γυμνό ηλεκτρικό καλώδιο και πέθανε από ηλεκτροπληξία.
Λίγες μέρες μετά την κηδεία της, η 52χρονη αδερφή της Paen, θέλησε να δείξει στους γείτονες πως συνέβη το ατύχημα, αλλά γλίστρησε και η ίδια και πιάστηκε και αυτή από το γυμνό καλώδιο και πέθανε και αυτή από ηλεκτροπληξία.

Θάνατος από πρόβατο
Το 1991, η 67χρονη Betty Stobbs από το Ντάραμ της Αγγλίας πήρε ένα δεμάτι σανό για να ταΐσει τα πρόβατά της, το οποίο τοποθέτησε στο πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας της. Προφανώς τα πρόβατα πεινούσαν πάρα πολύ. Περίπου 40 από αυτά, έτρεξαν κατά πάνω στο σανό, με αποτέλεσμα να ρίξουν τη Stobbs από ένα λόφο σε μία χαράδρα βάθους 30 μέτρων. Η Stobbs κατάφερε να επιζήσει από την πτώση, αλλά χτυπήθηκε θανάσιμα από τη μηχανή της, την οποία έριξαν και αυτή τα πρόβατα στη χαράδρα, λίγο μετά την Stobbs, με αποτέλεσμα να την καταπλακώσει.

Θάνατος από περιλαίμια βόμβα
Το απόγευμα της 28ης Αυγούστου 2003, ο διανομέας πιτσαρίας, Brian Wells, προσπάθησε να κλέψει μία τράπεζα με ένα αυτοσχέδιο όπλο, το οποίο έμοιαζε με καλάμι. Όταν συνελήφθη από την αστυνομία, ο Wells αποκάλυψε ότι αναγκάστηκε από κάποια άτομα, που είχε παραδώσει λίγο νωρίτερα μία πίτσα, να ληστέψει την τράπεζα και του είχαν τοποθετήσει μία εκρηκτική μηχανή στο λαιμό. Η περιλαίμια βόμβα εξερράγη προτού οι πυροτεχνουργοί προλάβουν να την απενεργοποιήσουν (για την ακρίβεια, κάποιοι υποστηρίζουν ότι η αστυνομία δεν πήρε στα σοβαρά την ιστορία του και καθυστέρησε να καλέσει τους πυροτεχνουργούς). Μέχρι σήμερα, παραμένει άγνωστο εάν ο Wells ήταν τελικά θύμα, συνεργός ή ο μοναδικός δράστης της ληστείας και του επακόλουθου θανάτου του.

Θάνατος από σαλάχι
Το 2006, ο Αυστραλός περιπετειώδης φυσιολάτρης, Steve «ο κροκοδειλάκιας» Irwin, γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό για τη σειρά εκπομπών με τον τίτλο «Κυνηγός Κροκοδείλων», αλλά και για τα ντοκιμαντέρ που πρόβαλε στο «Animal Planet», πέθανε κατά τη διάρκεια κατάδυσης για τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ «Τα πιο φονικά πλάσματα του Ωκεανού» (Ocean's Deadliest), όταν ένα σαλάχι τον χτύπησε με το κεντρί της ουράς του στην καρδιά.

Θάνατος από βιβλιοθήκη
Η οικογένεια της Mariesa Weber την ανακήρυξε αγνοούμενη, σχεδόν δύο εβδομάδες πριν να την βρουν στην κρεβατοκάμαρά της, σφηνωμένη πίσω από μία βιβλιοθήκη. «Κοιμάμαι στο σπίτι της 11 μέρες τώρα, προσπαθώντας να την βρω,» είπε η μητέρα της, ConnieWeber στην εφημερίδα St. Petersburg Times. «Και ήταν όλο αυτό τον καιρό στην κρεβατοκάμαρα».
Τόσο η Weber όσο και η αδερφή της, είχαν προσπαθήσει στο παρελθόν να βάλουν την πρίζα της τηλεόρασης ανεβασμένες πάνω σε ένα γραφείο, δίπλα από τη βιβλιοθήκη και τεντώνοντας το σώμα τους προς τα πάνω, ώστε να φτάσουν την πρίζα. Η οικογένειά της πιστεύει ότι η Weber, η οποία είχε ύψος μόλις 1.60 μέτρα και βάρος σχεδόν 45 κιλά, μάλλον έπεσε στο κενό με το κεφάλι, με αποτέλεσμα να χτυπήσει θανάσιμα.


http://to-potistiri.blogspot.com/2011/07/blog-post_7004.html

Ο ΛΟΥΚΑΝΙΚΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΗ HUFFINGTON POST!


Ο Λουκάνικος είναι χωρίς αμφισβήτηση ένα από τα πρόσωπα του 2011 όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Ειδικό αφιέρωμα μάλιστα έκανε το περιοδικό TIME το οποίο τον τίμησε ως ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ.
Ο διάσημος λοιπόν δικός μας σκύλος... μίλησε στη HUFFINGHTON POST! Βέβαια δεν έδωσε συνέντευξη, αλλά η δημοσιογράφος Samantha Marshall σκέφτηκε να γράψει ένα γράμμα εκ μέρους του Λουκάνικου που θα μιλάει για τη ζωή του, για το πως είναι να ζει κάποιος στα τέσσερα πόδια, για την αγανάκτηση του τον περασμένο Ιούνιο και τι συνέβη, όταν τα ΜΑΤ έριξαν χημικά! Στο τέλος δίνει και τη δική του συμβουλή στους ανθρώπους.
Διαβάστε το:
«Το όνομά μου είναι Λουκάνικος, που παραπέμπει σ’ αυτά τα νόστιμα ελληνικά αλλαντικά παρασκευασμένα από χοιρινό και αρνί που είναι και ένα από τα αγαπημένα σνακ μου. Από το 2006, είμαι επίσημα αναγνωρισμένο από το Δήμο Αθηναίων ως αδέσποτο με αριθμό σκύλου 1842. Αλλά εγώ ακούω στο Λουκάνικος.
Από τότε που ήμουν κουτάβι ζω στο κέντρο της Αθήνας. Έχω μια καλή ζωή μέχρι τώρα. Σε σύγκριση με άλλες χώρες, η πολιτική της Ελλάδας για τα αδέσποτα ζώα, όπως εγώ, έχει προοδεύσει αρκετά. Η ελληνική κυβέρνηση έχει αναλάβει τον καθαρισμό μας, μας έχει δώσει περιλαίμια και πληρώνει για το σύνολο των εμβολίων μας και της υγειονομικής περίθαλψης. Μπορεί ακόμη να μας δώσει τροφή! Λατρεύω το φαγητό.
Φυσικά, δεν μου αρέσει ό,τι κάνει η κυβέρνηση. Ένα πράγμα με ενοχλεί, το μικροτσίπ κάτω από το δέρμα μου. Είναι πάρα πολύ «Big Brother». Βέβαια οι υπάλληλοι μπορούν να βρουν που είμαι και υπάρχει και αριθμός στην ετικέτα μου, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να καλέσουν εάν είμαι σε μπελάδες. Το όλο όμως θέμα παρακολούθησης έρχεται σε αντίθεση με την πίστη μου ως ένα ελεύθερο πνεύμα. Και ας μην ξεχνάμε τη μεγαλύτερη προσβολή όλων. Έχοντας στειρωθεί πραγματικά μειώνεται η ήδη μικρή λίστα των απολαύσεων μου.
Αλλά ακόμη και όλο αυτό ήταν ανεκτό μέχρι που ξαφνικά μου χάλασαν την ησυχία μου στα μάρμαρα της Πλατείας Συντάγματος κάτω από τον ήλιο. Τότε οι άνθρωποι άρχισαν να μιλούν για μέτρα λιτότητας. Ήξερα ότι αυτό δεν θα μπορούσε να είναι καλό ούτε για μένα και τα άλλα 2.000 άλλα αδέσποτα που στρογγυλοποιούνται στην πλατεία, γιατί μπορεί η κυβέρνηση να αποφασίσει να περικόψει το πρόγραμμα αδέσποτων σκυλιών του.
Είχα ήδη παρατηρήσει πολλές φορές είχαν πάρει πιο σκληρά μέτρα για τους ανθρώπους και είχε μειωθεί το φαγητό τους. Ακόμα και εκεί που ήταν εγγυημένο κάποτε ένα νόστιμο γεύμα, δηλαδή ό,τι είχε απομείνει από σουβλάκια και γύρο στο πίσω μέρος των καταστημάτων σε όλη την πλατεία, πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις έκλεισαν. Και όταν οι άνθρωποι αισθάνονται πίκρα και φτώχεια, τότε πιο δύσκολα θα ρίξουν ένα κόκαλο ή μια φέτα σπανακόπιτα, σε ένα αδέσποτο σαν εμένα.
Αλλά ξαφνικά, το περασμένο καλοκαίρι, η διάθεση τα βράδια άρχισε να αλλάζει. Ξαφνικά η ζωή στους δρόμους ζωντάνεψε με κάτι περίεργες ταραχές και διαμαρτυρίες. Ποτέ μου δεν κατάλαβα ακριβώς τι ζητήματα αφορούσαν επειδή είμαι απλά ένας σκύλος. Αλλά χάρηκα, γιατί φάνηκε να βοήθησε.
Πολλοί από τους διαδηλωτές ήταν ατημέλητοι, όπως εγώ και, όταν πήγαινα να τους μιλήσω είχαν πάντα μια φιλική λέξη να μου πουν ή ένα χάδι ή ένα σνακ.. Σε ό,τι με αφορά ήταν καλοί άνθρωποι. Γι’ αυτό και εγώ όποτε με χρειάστηκαν ήμουν εκεί.
Τα γεγονότα του Ιουνίου του 2011 ήταν κάτι που δεν είχα δει ποτέ τόσα χρόνια. Στην αρχή, ήταν σαν μια γιορτή, με μουσική, χορό και πικ νικ. Οι διαμαρτυρόμενοι άνθρωποι ήταν θυμωμένοι για κάτι, αλλά τουλάχιστον ήταν σε καλή διάθεση μεταξύ τους, κουβέντιαζαν και έριχναν στο Λουκάνικο ένα σνακ. Σύντομα ο κόσμος αυξήθηκε έως ότου υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι στην πλατεία και τα ΜΑΤ ήταν έξω, ήταν σε πλήρη ισχύ.
Δεν είναι ότι έχω κάτι εναντίον των αστυνομικών. Όταν είναι εκτός υπηρεσίας είναι ακριβώς το ίδιο όπως και κάθε άλλος άνθρωπος. Κατά τη διάρκεια των ταραχών με ωθούσαν απαλά έξω από το δρόμο, όταν ήμουν κατάχαμα. Αλλά επέλεξα την πλευρά των διαδηλωτών. Σε ένα παιχνίδι ο κάθε σκύλος που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να επιλέξει μια πλευρά.
Οι διαμαρτυρόμενοι άνθρωποι φώναζαν συνθήματα, έτσι φυσικά άρχισα και εγώ:
«Όχι, με το νέο μνημόνιο!»
«Woof!»
«Δεν θα πληρώσουμε!»
«Woof! Woof!»
«Mας πίνετε το αίμα!»
«ΓΑΒ!»
Ξαφνικά, οι άνδρες με τις μάσκες έριξαν κάτι στο πλήθος που απελευθέρωσε πολύ καπνό. Μόνο εάν οι φτωχοί άνθρωποι θα είχαν μάθει να περπατάνε στα τέσσερα, όπως εγώ, θα μπορούσαν να έχουν αποφύγει όλα αυτά.
Με όλα αυτά κάποια πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο. Οι άνθρωποι φαίνονται πιο σίγουροι με κάποιο τρόπο. Και αυτοί μου φέρονται σαν να είμαι εθνικός ήρωας.
Μερικές φορές το μόνο που χρειάζεται είναι να γαυγίζετε για να διεκδικήσετε κάτι και να το πάρετε. Είτε είστε σκύλος, είτε άνθρωπος έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να ακουστείτε».


http://www.mediagate.gr/Media-Plus/item/13101-O-Loykanikos-milaei-sti-Huffington-Post