Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

ΠΕΝΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΕΣ ΚΛΟΠΕΣ ΕΡΓΩΝ ΤΕΧΝΗΣ


Είτε γίνονται με κινηματογραφικό τρόπο και ιδιοφυή σχέδια, είτε όχι, η κλοπή έργων ήταν ανέκαθεν ιστορικό γεγονός που προκαλούσε αναστάτωση και άπειρες συζητήσεις. Με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό στην Εθνική Πινακοθήκη, δείτε πέντε από τις πιο σπουδαίες στην ιστορία τέχνης των τελευταίων αιώνων.

Η ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΗ ΚΛΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΙΟ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΟ ΠΙΝΑΚΑ
Ήταν η 21η Αυγούστου του 1911 η μέρα που θα λάμβανε χώρα μια από τις μεγαλύτερες κλοπές έργου τέχνης στην ιστορία. Η μέρα που ένας από τους πιο γνωστούς πίνακες παγκοσμίως, η ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ του Λεονάρντο Ντα Βίντσι εκλάπη μέσα από το μουσείο του Λούβρου από έναν Ιταλό υπάλληλο του μουσείου. Παρόλο που οι έρευνες οδηγούσαν σε αδιέξοδο για αρκετό καιρό, τελικά απέδωσαν καρπούς 27 μήνες αργότερα.
Ο Βιντσέντζο Περούτζια που είχε κρύψει κάτω από την μπλούζα του τον ανεκτίμητης αξίας πίνακα εκείνη την καλοκαιρινή ημέρα, ήθελε απλά να επιστραφεί στην Ιταλία και να εκτεθεί σε κάποιο μουσείο εκεί, όπως δήλωσε αργότερα στις Αρχές που τον συνέλαβαν. Μάλιστα, στα… παζάρια που έκανε με το ψευδώνυμο Λεονάρντο, τον πωλούσε έναντι του μισού εκατομμυρίου λιρών στο διευθυντή της Έκθεσης Ούφιτσι στη Φλωρεντία. Ο ίδιος φυλακίστηκε για περίπου 6 μήνες, ενώ δοξάστηκε από τους Ιταλούς για τον πατριωτισμό του.

ΜΙΑ ΚΛΟΠΗ ΜΕ ΑΥΘΑΔΕΙΑ
Οι κλέφτες της παρακάτω υπόθεσης ήταν ίσως αυτοί που έδρασαν με το περισσότερο θράσος κατά τη διάρκεια έκθεσης του εμπόρου τέχνης Στέφεν Χαν στην Μάντισον Άβενιου της Νέας Υόρκης.
Την ώρα που οι κακόβουλοι «επισκέπτες» αφαιρούσαν επτά πίνακες του Μονέ, του Πικάσο, του Κασάτ και άλλων διάσημων ζωγράφων (οι οποίοι άγγιζαν το ποσό των 500.000 δολαρίων), ο ίδιος ο Στέφεν Χαν συζητούσε για κλοπές έργων τέχνης(!) με άλλους εμπόρους.

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ ΚΑΙ Η «ΕΝΟΧΗ» ΒΑΡΚΑ
Επί πέντε περίπου χρόνια η αστυνομία της Σουηδίας έψαχνε τη συμμορία ληστών που «καλωσόρισε» τη νέα χιλιετία και το Εθνικό Μουσείο της Στοκχόλμης με όπλα, ενώ ταυτόχρονα αφαίρεσε από το εσωτερικό του δύο πίνακες του Ρενουάρ και έναν πίνακα του Ρέμπραντ. Η διαφυγή τους θυμίζει κάτι από ταινία καθώς το έσκασαν με μια βάρκα που ήταν δεμένη ακριβώς μπροστά από το μουσείο, χωρίς να έχει κινήσει τις υποψίες κανενός.
Μέχρι το 2005 και τα τρία έργα είχαν επιστρέψει στο μουσείο.

Η «ΔΙΠΛΗ» ΚΡΑΥΓΗ
Ένα από τα γνωστότερα έργα τέχνης παγκοσμίως, Η ΚΡΑΥΓΗ, του Νορβηγού ζωγράφου Έντβαρντ Μουνχ εκλάπη από το Μουσείο Μουνχ της Νορβηγίας το 2004 κατά τη διάρκεια ένοπλης ληστείας και μάλιστα στο φως της ημέρας. Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά.
Προαίσθημα ή απλά τυχαίο; Ό,τι και αν ισχύει στην πραγματικότητα, το σίγουρο είναι πώς η κίνηση του ζωγράφου να δημιουργήσει πολλές διαφορετικές εκδοχές του πιο διάσημου πίνακά του (Τhe Scream) είναι εντυπωσιακή.
Διότι, δύο από αυτές τις εκδοχές πινάκων του έπεσαν στα χέρια ληστών με διαφορά μιας δεκαετίας! Στην πρώτη περίπτωση, τέσσερις άνδρες μπήκαν το 1994 στο μουσείο Τέχνης του Όσλο και πήραν τον πίνακα, ο οποίος ανακτήθηκε 3 μήνες μετά. Τη δεύτερη φορά, το 2004, δύο οπλισμένοι ληστές μπήκαν στο μουσείο Μουνχ, και πάλι στο Όσλο, και αφού ακινητοποίησαν επισκέπτες και φύλακες.
Ο πίνακας επέστρεψε στο μουσείο 2 χρόνια μετά.

ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΕ ΦΤΕΡΑ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΜΕ ΤΑ ΜΠΙΖΕΛΙΑ
Μια πολύ καλά οργανωμένη συμμορία κατάφερε να κλέψει από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι πίνακες αξίας 500 εκατομμυρίων ευρώ.
Το ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΜΕ ΜΠΙΖΕΛΙΑ, του Πάμπλο Πικάσο, ΠΟΙΜΕΝΙΚΗ του Ανρί Ματίς, ΤΟ ΒΟΥΚΟΛΙΚΟ του Ανρί Ματίς, Η ΕΛΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΕΣΤΑΚ του Ζόρζ Μπράκ, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΕΝΤΑΛΙΑ του Αμεντέο Μοντιλιάνι και η ΝΕΚΡΗ ΦΥΣΗ ΜΕ ΠΟΛΥΕΛΑΙΟΥΣ του Φερνάν Λεζέ, είναι οι πολύτιμοι πίνακες που εκλάπησαν ένα πρωινό, το Μάιο του 2010.
Οι πέντε πίνακες αναζητούνται μέχρι και σήμερα ενώ, σύμφωνα με την πρόσφατη ομολογία του 34χρονου που είχε αναλάβει τη φύλαξη των κλεμμένων έργων τέχνης, πάνω σε μια στιγμή πανικού θέλησε να τους ξεφορτωθεί και έτσι τους έριξε σε κάδο απορριμμάτων…


http://www.otherside.gr/2012/01/5-apo-tis-megaluteres-k-diasimoteres-klopes-ergwn-texnis/#ixzz1jGbWecMy

ΠΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ;


Αίσθηση έχουν προκαλέσει οι δηλώσεις του καθηγητή εργαστηρίου Γεωφυσικής και Σεισμολογίας του Τ.Ε.Ι. Κρήτης κου Φίλιππου Βαλιανάτου στην Ε.ΡΑ. Ηρακλείου σχετικά με την κατάσταση του ηφαιστείου της Σαντορίνης.
Ο κος Βαλιανάτος είχε δηλώσει ότι «οι σεισμοί δεν προειδοποιούν, το ηφαίστειο όμως… προειδοποιεί. Αυτό που μας προβληματίζει είναι ότι αρχίζει να φουσκώνει το κέικ της Σαντορίνης. Οι πολίτες θα πρέπει να είναι έτοιμοι και να έχουν ετοιμάσει τρόπους αντίδρασης, γιατί ακόμη και η πιο απλή εκδοχή του να αρχίσει να βγαίνει τέφρα από το ηφαίστειο θα έχει συνέπειες επηρεάζοντας τα αεροπορικά δρομολόγια».
Σύμφωνα με τον καθηγητή, οι σεισμικές δονήσεις εντάσεως έως και 3,5 ρίχτερ έχουν ξεκινήσει τους τελευταίους έξι μήνες, ενώ τα τελευταία 24ωρα παρατηρούνται πάνω από 20 δονήσεις σε καθημερινή βάση. «Οι δονήσεις αυτές συνιστούν μια προειδοποίηση ότι κάτι ενδέχεται να συμβεί».
Οι δηλώσεις του καθηγητή κου Βαλιανάτου σε συνδυασμό με τις τελευταίες σεισμικές δονήσεις μεταξύ Κρήτης και Σαντορίνης έχουν ανησυχήσει τους κατοίκους των νησιών, ωστόσο οι σεισμολόγοι εμφανίζονται καθησυχαστικοί.
«Δεν συσχετίζονται οι δυο σεισμικές δονήσεις μεταξύ Κρήτης και Σαντορίνης με την όποια δραστηριότητα παρατηρείται στον ηφαιστειακό χώρο της Νέας Καμένης στη Σαντορίνη», δήλωσε ο διευθυντής του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, καθηγητής Σεισμολογίας κος Κωνσταντίνος Μακρόπουλος.
Σε ό,τι αφορά τη Σαντορίνη, ο καθηγητής δήλωσε ότι «υπάρχει μια δραστηριότητα πάνω στη Νέα Καμένη, που έχει ξεκινήσει από τις αρχές του 2011. Ο ΟΑΣΠ και τα Ερευνητικά Ινστιτούτα έχουν εγκαταστήσει 21 σεισμογράφους και παρακολουθούν όλα τα δεδομένα. Το φαινόμενο βρίσκεται στην αρχή του κίτρινου, με βάση την επιστημονική κλίμακα πράσινο-κίτρινο-ροζ-κόκκινο. Το παρακολουθούμε με μεγάλη προσοχή. Δεν είναι ένα φαινόμενο που εξελίσσεται από τη μία μέρα στην άλλη».
Όπως εξηγούν οι σεισμολόγοι, τους τελευταίους 7 με 8 μήνες έχει παρατηρηθεί αύξηση της σεισμικής δραστηριότητας στην περιοχή του ηφαιστείου. Οι πολλαπλές δονήσεις που έχουν καταγραφεί δεν υπερβαίνουν σε μέγεθος τα 3,3 Ρίχτερ, ενώ το τελευταίο διήμερο παρουσιάστηκε μια έξαρση των φαινομένων. Παράλληλα εντοπίζονται παραμορφώσεις στον στερεό φλοιό της γης, οι οποίες δεν είναι ορατές διά γυμνού οφθαλμού, αλλά ανιχνεύονται με GPS.
Ακόμη κι αν αυτά επιβεβαιωθούν, όπως επισημαίνουν, η πολυπλοκότητα της φύσης εμποδίζει την εξαγωγή βέβαιων συμπερασμάτων: οι μηχανισμοί της δεν λειτουργούν πάντοτε με τον ίδιο τρόπο, ακόμη κι αν επικρατούν πανομοιότυπες συνθήκες.
Οι σεισμολόγοι εξηγούν, άλλωστε, ότι η παραμόρφωση δεν αποκλείεται να προκύπτει από καθαρά σεισμοτεκτονικές διαδικασίες που δεν έχουν σχέση με το ηφαίστειο. Αναλύοντας την εκδοχή αυτή επισημαίνουν ότι στη Σαντορίνη έχουν ιστορικά εκδηλωθεί σεισμικές δονήσεις μεγάλης έντασης και ως εκ τούτου η παραμόρφωση ίσως οφείλεται σε μεταβολές των ρηγμάτων που υπάρχουν στο υπέδαφος του νησιού και όχι σε μεγαλύτερα βάθη, δηλαδή στο ηφαίστειο. Το ηφαίστειο αφυπνίστηκε για πρώτη φορά πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια και συνέχισε τη δραστηριότητά του μέχρι και σήμερα. Σε αυτό το μακρύ χρονικό διάστημα έχουν συμβεί 12 εξαιρετικά μεγάλες εκρήξεις.
Η Νέα Καμένη και η Παλαιά Καμένη σχηματίστηκαν από υποθαλάσσιες εκρήξεις και αποτελούν τα πιο πρόσφατα κομμάτια γης της Μεσογείου. Ο σχηματισμός της Νέας Καμένης άρχισε μόλις πριν από 440 χρόνια, με τα τελευταία κομμάτια ηφαιστειακής λάβας να πετρώνουν πάνω της μόλις εδώ και 50 χρόνια. Η τελευταία έκρηξη έγινε το 1950.


http://www.polispress.gr/lang/gr/archives/98464?utm_campaign=7&utm_medium=Twitter&utm_source=SNS.analytics

5ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΟΖΑΝΗΣ

100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ & ΓΝΩΣΗΣ
της Κατερίνας Μ. Μάτσου

Εκατό χρόνια ζωής και προσφοράς γνώσης στα παιδιά της Κοζάνης και της γειτονιάς του Αγίου Κωνσταντίνου συμπλήρωσε το 2011 το 5ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΟΖΑΝΗΣ. Την επέτειο αυτή τίμησαν δάσκαλοι και μαθητές του σχολείου, αλλά και απλοί φίλοι το πρωί της Παρασκευής 27 Ιανουαρίου 2012. Η συγκέντρωση αυτή ήταν προγραμματισμένη να γίνει πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων και την αργία εκείνων των ημερών, αλλά ο άστατος καιρός, που ανάγκασε τα σχολεία να ξεκινήσουν φέτος λίγο νωρίτερα τις χριστουγεννιάτικες διακοπές, ανέβαλε τους προγραμματισμούς δασκάλων και μαθητών.
Το 5ο Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης ιδρύθηκε το 1911 ως παράρτημα των δύο Αστικών Σχολών Αρρένων με τίτλο: Γ΄ ΑΣΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ. To 1918 μετά από πρωτοβουλία του Γενικού Διοικητή Δυτικής Μακεδονίας Ιωάννη Ηλιάκη, που ήθελε να βοηθήσει στην ανάπτυξη της εκπαίδευσης στην Κοζάνη χτίζοντας σχολεία όπου αυτό ήταν αναγκαίο, συγκροτήθηκε επιτροπή ανέγερσης διδακτηρίου, στο οικόπεδο δωρεά του Γεωργίου Τιόλη, με τη φροντίδα του Αρχιερατικού Επιτρόπου Ιωάννη Παπασιώπη και του γιατρού Νικολάου Γκιουλέκα. «Όλα ξεκίνησαν από έναν άνθρωπο απλό, ευκατάστατο που όμως κουβαλούσε μέσα του το πνεύμα της προσφοράς προς τον τόπο του, τον Γεώργιο Σπυρίδωνος Τιόλη», τόνισε στην ομιλία του ο διευθυντής του 5ου Δημοτικού κος Ηλίας Γάγαλης. Ο θάνατος της μητέρας του Ελένης το 1914 είχε συγκλονίσει τον Τιόλη και στη μνήμη αυτής δωρίζει στην γενέθλια πόλη του «πολύτιμον και ευρύχωρον οικόπεδον», όπως η εφημερίδα ΗΧΩ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ διασώζει, στη θέση «Αυλαγάς», απέναντι από τον Ιερό Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου, για την ίδρυση σχολείου για τα παιδιά της περιοχής. Εκεί ανεγέρθηκε το κτίριο που στεγάζει σήμερα το 5ο Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης. «Αυτός ο απλός Κοζανίτης», είπε ο κος Γάγαλης, «δεν σκέφτηκε τα χρόνια εκείνα το προσωπικό και ατομικό του συμφέρον, αλλά το συμφέρον της πόλης του. Οραματίστηκε για τα παιδιά της Κοζάνης ένα κόσμο που ακουμπά στη γνώση, με το λαμπρό οικοδόμημα που κατασκευάστηκε και φιλοξενεί μέχρι σήμερα το σχολείο μας». Το ίδιο κτίριο που φιλοξένησε από το 1924 και μέχρι την κατάργησή του το ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟ ΚΟΖΑΝΗΣ και για περισσότερα από 40 χρόνια το ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΘΗΛΕΩΝ της πόλης και τα τελευταία χρόνια το 15ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΟΖΑΝΗΣ. Ο Γεώργιος Τιόλης, που τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε με την οικογένεια του αδερφού του Αθανάσιου, δεν παντρεύτηκε ποτέ και πέθανε το 1942 σε ηλικία 76 ετών κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής, χωρίς να αφήσει απογόνους. Όταν ξεκίνησε η ονοματοθεσία των σχολείων της Κοζάνης, όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό και των δύο σχολείων που στεγαζόταν τότε στο ιστορικό διδακτήριο (5ο και 15ο Δημοτικό) πρότειναν προς την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Δυτικής Μακεδονίας, αυτό να πάρει, ως όφειλε, το όνομα του δωρητή του Γεωργίου Τιόλη, έκκληση που παραμένει προς το παρόν αναπάντητη.
Στην εκδήλωση το πρωί της Παρασκευής στο 5ο Δημοτικό παρεβρέθηκαν και μίλησαν για τον Γεώργιο Τιόλη και την ιστορία και την πορεία του 5ου Δημοτικού Σχολείου ο Αντιδήμαρχος Κοζάνης κος Παναγιώτης Αποστολίδης, ο πρώην διευθυντής του 5ου Δημοτικού, δάσκαλος κος Λάζαρος Νάνος, ο δημοτικός σύμβουλος, πρόεδρος της Πρωτοβάθμιας Σχολικής Επιτροπής Κοζάνης κος Γιάννης Παπαγεωργίου και η κα Άννα Ρεπανά, μακρινή εγγονή του Γεωργίου Τιόλη. Όλοι τόνισαν την υποχρέωση του δήμου να δώσει στο σχολείο το όνομα του δωρητή του, ως οφείλει και την υποχρέωση όλων να κάνουν γνωστά στον κόσμο της Κοζάνης άγνωστα στιγμιότυπα της ζωής της πόλης. Ο κος Νάνος στην ομιλία του πρότεινε να στηθεί στην είσοδο του σχολείου προτομή του Γεωργίου Τιόλη και να γίνει γνωστή σε όλους τους μαθητές η ιστορία του σχολείου τους. Ο κος Αποστολίδης, εκ μέρους του Δήμου Κοζάνης, ανακοίνωσε πως θα υπάρξει πρωτοβουλία για αξιοποίηση του οικοπέδου που είχε αφήσει στο σχολείο ο αείμνηστος πατέρας Κωνσταντίνος Γαζής και η σύζυγός του για την ανέγερση κλειστού γυμναστηρίου για τα παιδιά του σχολείου, που τις μέρες με άσχημες καιρικές συνθήκες, αναγκάζονται να γυμνάζονται μέσα στο σχολείο, χώρο όχι κατάλληλο για γυμναστική και ενοχλώντας τους συμμαθητές τους στα μαθήματά τους. Ο κος Αποστολίδης, μαθητής και αυτός του 5ου Δημοτικού, ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος, γιατί, όπως διευκρίνισε, ήταν πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων του 5ου Δημοτικού την εποχή της ανανέωσης του το καλοκαίρι του 1984, μια ανανέωση για την οποία το σχολείο μόχθησε πολύ, απόλυτα αναγκαία, που έδωσε πίσω στο κτίριο όλη την πρώτη του αίγλη.
Ακόμη απονεμήθηκαν τιμητικοί έπαινοι σε όλους τους παλιούς διευθυντές του 5ου και του 15ου Δημοτικού, σαν ένα μικρό ευχαριστώ για την προσφορά τους στην ιστορία και στη διαδρομή του σχολείου στο χρόνο. Φυσικά δεν ξέχασαν και όλους εκείνους που δεν είναι πλέον κοντά μας, μα ακόμα και η απλή αναφορά του ονόματός τους είναι τιμή στη μνήμη τους και γεμίζει γλυκιές αναμνήσεις τους μαθητές τους.
Το 5ο Δημοτικό Σχολείο, συγκαταλέγεται μεταξύ των 15 σχολείων που λειτουργούν σήμερα στη πόλη της Κοζάνης και είναι ένα από τα αρχαιότερα κι από τα μεγαλύτερα σε αριθμητικό δυναμικό φοιτούντων μαθητών. Το φετινό σχολικό έτος 2011-2012 λειτουργεί οργανικά ως 12/θέσιο. Έχει 15 τμήματα και το Τμήμα Ένταξης στην πρωινή ζώνη και ένα τμήμα που λειτουργεί ως Ολοήμερο στην απογευματινή ζώνη. Ακολουθεί Ενιαίο αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα σπουδών, έχει 280 μαθητές και απασχολούνται συνολικά 38 εκπαιδευτικοί και δυο άτομα ως βοηθητικό προσωπικό.
Από τις αίθουσες του 5ου Δημοτικού Σχολείου Κοζάνης πέρασαν στα 100 χρόνια ζωής του και θα περάσουν και στο μέλλον αμέτρητοι μαθητές και αμέτρητοι δάσκαλοι, όλοι με ένα κοινό σκοπό. Την προσφορά και τη λήψη γνώσης. Η γενναιοδωρία του Γεωργίου Τιόλη, μεγάλου ευεργέτη και άξιου τέκνου της Κοζάνης, έδωσε την ευκαιρία στα παιδιά της γειτονιάς του Αγίου Κωνσταντίνου να μάθουν τα ελληνικά γράμματα δίπλα στα σπίτια τους και να γνωρίσουν λίγο καλύτερα τη γειτονιά τους. Ό,τι πιο αναγκαίο για να μάθουν ολοκληρωμένα την ελληνική ιστορία. Ο Γεώργιος Τιόλης δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν απέκτησε ποτέ απογόνους. Μα έγινε ο πατέρας όλων των μαθητών που πορεύτηκαν δίπλα στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Κοζάνης.

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012


ΦΟΒΟΙ ΓΙΑ ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΑΝΤOΡΙΝΗΣ


Με παραφουσκωμένο κέικ παρομοίασε το ηφαίστειο της Σαντορίνης ο καθηγητής του εργαστηρίου γεωφυσικής και σεισμολογίας του Τ.Ε.Ι. Κρήτης Φίλιππος Βαλλιανάτος. Ο καθηγητής, μιλώντας στην Ε.ΡΑ. Ηρακλείου τόνισε πως οι σεισμοί δεν προειδοποιούν, το ηφαίστειο όμως… προειδοποιεί, αναφερόμενος στην πρωινή ισχυρή σεισμική δόνηση που έγινε αισθητή στην Κρήτη, αλλά και την πρόσφατη σεισμική δραστηριότητα στην περιοχή της Σαντορίνης.
«Αυτό που μας προβληματίζει είναι ότι αρχίζει να φουσκώνει… το κέικ της Σαντορίνης», είπε ο κος Βαλλιανάτος, παρομοιάζοντας το ηφαίστειο με ένα κέικ, το οποίο έχει παραμορφωθεί φουσκώνοντας. Όπως είπε, σύμφωνα και με το Cretalive.gr, οι αρχές έχουν ήδη ειδοποιηθεί, ενώ οι πολίτες θα πρέπει να είναι έτοιμοι και να έχουν εξετάσει σενάρια και τρόπους αντίδρασης, γιατί ακόμη και η πιο «απλή» εκδοχή, το να αρχίσει να βγαίνει τέφρα από το ηφαίστειο, θα έχει συνέπειες.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ένα πολύπλοκο γεωλογικό φαινόμενο εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες στη Σαντορίνη. Στην περιοχή έχει καταγραφεί πλούσια σεισμική δραστηριότητα, η οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, συνοδεύεται από παραμορφώσεις στον στερεό φλοιό της γης. Όπως εξηγούν οι σεισμολόγοι, τους τελευταίους 7 με 8 μήνες έχει παρατηρηθεί αύξηση της σεισμικής δραστηριότητας στην περιοχή του ηφαιστείου. Οι πολλαπλές δονήσεις που έχουν καταγραφεί δεν υπερβαίνουν σε μέγεθος τα 3,3 Ρίχτερ, ενώ το τελευταίο διήμερο παρουσιάστηκε μια έξαρση των φαινομένων. Παράλληλα εντοπίζονται παραμορφώσεις στον στερεό φλοιό της γης, οι οποίες δεν είναι ορατές διά γυμνού οφθαλμού, αλλά ανιχνεύονται με GPS. Ακόμη κι αν αυτά επιβεβαιωθούν, όπως επισημαίνουν, η πολυπλοκότητα της φύσης εμποδίζει την εξαγωγή βέβαιων συμπερασμάτων: οι μηχανισμοί της δεν λειτουργούν πάντοτε με τον ίδιο τρόπο, ακόμη κι αν επικρατούν πανομοιότυπες συνθήκες.
Το ηφαίστειο αφυπνίστηκε για πρώτη φορά πριν από 2,5 εκατομμύρια χρόνια και συνέχισε την δραστηριότητα του μέχρι και σήμερα. Σημειώνεται ότι η τελευταία έκρηξη έγινε το 1950.


http://aniwthoi.blogspot.com/2012/01/blog-post_29.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ
ΜΕΤΑ ΑΠΟ 74 ΕΤΗ, ΠΕΘΑΝΕ ΣΕ ΗΛΙΚΙΑ 31 ΕΤΩΝ

Ο Rudolf Fenz, Senior εξαφανίστηκε το 1876. Παρά την έντονη αναζήτηση από την αστυνομία, ο Fenz δεν βρέθηκε ποτέ. Ωστόσο, η οικογένειά του κατέχει πάντα την ελπίδα ότι θα επέστρεφε. Περίμεναν χρόνια, τελικά πέθαιναν ένας-προς-ένα ακόμα με την ελπίδα ότι ο αγαπημένος τους Rudolf μπορεί να έρθει πίσω. Για όλους τους συγγενείς του που ζούσαν ,ο Rudolf Fenz είχε πεθάνει, αλλά τελικά επέστρεψε. Και επέστρεψε με τον πιο απίστευτο τρόπο που είναι δυνατόν.
Ο Rudolf Fenz ξαφνικά εμφανίστηκε τον Ιούνιο του 1950 στο κέντρο μιας πολυσύχναστης πόλης, στο κέντρο του Μανχάταν στη Fifth Avenue 74 χρόνια μετά.
Δευτερόλεπτα μετά που εμφανίστηκε στη μέση της Fifth Avenue, λόγο μεγάλης κίνησης χτυπήθηκε και σκοτώθηκε από αυτοκίνητο. Ο χρόνος είχε παίξει ένα σκληρό τέχνασμα για τον Fenz, που προωθείται για τρία τέταρτα του αιώνα στο μέλλον, μόνο για να τον πετάξει μπροστά σε ένα αυτοκίνητο.
Από την έναρξη της έρευνας τους στον περίεργο θάνατο ενός παράξενα ντυμένου ανθρώπου, η αστυνομία της Νέας Υόρκης γνώριζε την υπόθεση ότι δεν θα ήταν καθόλου τυπική. Ο οδηγός ο οποίος χτύπησε και σκότωσε τον παράξενο πεζό κατέθεσε ότι ο άνθρωπος έμοιαζε σαν να ήταν από αλλού, και ορκίστηκε ο άνθρωπος εμφανίστηκε κυριολεκτικά χωρίς προειδοποίηση μπροστά του. Το ίδιο το πτώμα ήταν ένα αίνιγμα. Παρά το γεγονός ότι ο αποθανών ντυμένος άψογα και από τα ρούχα που εξέτασαν, η αστυνομική έρευνα επιβεβαίωσε ότι ο άνθρωπος μυστήριο φορούσε ρούχα σχεδόν έναν αιώνα πριν από σήμερα. Σύμφωνα με την αστυνομία και τα αρχεία που γράφτηκαν από την έρευνα αξιωματικών στον τόπο του ατυχήματος, ο νεκρός φορούσε ένα μαύρο παλτό, ένα καπέλο με πλατύ γείσο, παντελόνια και περίεργα παπούτσια που δένουν με τον 19ο αιώνα και πόρπες μεγάλου μεγέθους. Αυτός φαίνεται να είναι στα τριάντα του. Η Αστυνομία ακόμη βρήκε νομίσματα στο πορτοφόλι του και χαρτονομίσματα των Η.Π.Α. με ημερομηνίες πριν από τη δεκαετία του 1870 και τηλεκάρτες με χαραγμένο το όνομα «Rudolf Fenz, Senior».
Οι αστυνομικοί ανακάλυψαν επίσης μια απόδειξη για την επιβίβαση αλόγων και την αποθήκευση μιας μεταφοράς μεταξύ των αποτελεσμάτων της έρευνας του ανθρώπου. Ανίκανος να προσδιοριστεί ο τόπος όπου ο Rudolf Fenz, Senior ζούσε -ή να εντοπίσει οποιαδήποτε πλησιέστερο συγγενή, έτσι λοιπόν η αστυνομία παρέδωσε την υπόθεση σε έναν από τους ανακριτές για αγνοούμενους, τον Hubert Rihn. Με τους πόρους του Γραφείου Αγνοουμένων Ατόμων της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, ο Rihn σε επαφή με τους ομολόγους του από τις ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Αυστρίας και της Γερμανίας, σε μια προσπάθεια να βρει οποιοδήποτε υπάρχον συγγενή του θύματος. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς, η έρευνα Rihn του έτρεξε σε αδιέξοδα. Τέλος, σχεδόν σε μια πράξη απελπισίας, ο Rihn ψάχνει ένα αντίγραφο ενός παλιού τηλεφωνικού καταλόγου από το 1939 της Νέας Υόρκης. Εκεί, οι επίμονοι ερευνητές διαπίστωσαν μια σημαντική ένδειξη: στον κατάλογο που παρατίθεται υπάρχει ένα άτομο που ονομάζετε Rudolf Fenz, Junior.
Αυτή η ανακάλυψη, που ακολουθείται από πολύ επίπονο έργο της αστυνομίας, οδήγησε τον Rihn σε μια ηλικιωμένη γυναίκα, τη χήρα του Rudolf Fenz, Junior. Εδώ η υπόθεση παίρνει πιο ασυνήθιστη και περίεργη τροπή με τη σειρά της. Τα γεγονότα που προέκυψαν έκαναν τους αξιωματικούς της αστυνομίας της Νέας Υόρκης να ζαλιστούν. Κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης συνέντευξης με τη χήρα του Rudolf Fenz, Junior, είπε στους ανακριτές ότι ο πατέρας του Rudolf Fenz, Senior, εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια μιας καθημερινής βόλτας του. Εκείνη την εποχή, ο γιος του και αργότερα ο σύζυγός της ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Αναφορές έγιναν από την οικογένεια και μια έρευνα που διεξήχθη από τις αρχές, αλλά κανένα ίχνος του αγνοούμενου πατέρα δεν ήρθε ποτέ στην επιφάνεια. Το έτος 1876 ο Rudolf Fenz, ήταν τότε 31 ετών.
Έτσι ο Rihn έψαξε σε αρχεία του 19ου αιώνα από ανεξιχνίαστες περιπτώσεις αγνοουμένων που καταγράφηκαν από το Γραφείο Αγνοουμένων Ατόμων της Πολιτείας της Νέας Υόρκης. Εκεί, προς έκπληξή του, είδε τον Rudolf Fenz, Senior, που τον ανέφεραν από την οικογένειά του ως αγνοούμενο. Η φωτογραφία ήταν η ακριβής ομοιότητα του ανθρώπου που θανατώθηκε στην πολυσύχναστη οδό της Νέας Υόρκης.


http://tsekouratoi.blogspot.com/2012/01/74-31.html

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012


ΗΜΕΡΕΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΧΟΥΣ «ΤΖΑΖ ΜΠΑΝΤ».

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΔΕΚΤΕΣ ΠΟΥ ΜΑΓΕΨΑΝ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΤΟ 1926
του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά

«Μέσα εις το ωραίο σας σαλονάκι, εις την γλυκείαν ζέστην και την ησυχίαν του σπιτιού σας, κεκλεισμένων των θυρών και των παραθύρων, μπορείτε σήμερα να περάσετε θαυμάσια τη βραδυά σας, αν έχετε ένα δέκτην ραδιοσυναυλιών». Αυτή είναι η διαφήμιση ενός από τους πρώτους αντιπροσώπους ραδιοφώνων στην Αθήνα, όπως δημοσιευόταν στις εφημερίδες το 1926. Πρόκειται για τις διαφημίσεις των πρώτων ραδιοφώνων. Απευθύνονταν βέβαια στα υψηλά βαλάντια, δεδομένου ότι οι «δέκτες» κόστιζαν 20.000 δραχμές, μια ολόκληρη περιουσία. Όσο κόστιζε ένα μικρό σπιτάκι στις λαϊκές συνοικίες της πόλης.
Ελάχιστοι ήταν εκείνοι που διέθεταν το 1926 ραδιόφωνο ή για την ακρίβεια «δέκτες ραδιοσυναυλιών του τελειοτέρου γαλλικού συστήματος Εταμπλισμάν Ραντιό Ελ Ελ», όπως διέσωσε σε σχετικό ρεπορτάζ του 1956 ο Γιάννης Καιροφύλας. Και δεν ήταν εύκολο να αποκτήσει και να εγκαταστήσει κάποιος στο σπίτι του συσκευή. Προφανώς για λόγους ασφαλείας, έπρεπε να εκδοθεί ειδική άδεια από το Υπουργείο Ναυτικών. Οι «δέκτες ραδιοσυναυλιών» αποτελούνταν από ένα τετράγωνο κιβώτιο μεγέθους μιας συνηθισμένης βαλίτσας, από ένα μεγάφωνο χωνί γραμμοφώνου, από ένα πλαίσιο αποτελούμενο από σύρμα τυλιγμένο και από μία ηλεκτρική συστοιχία δύο μπαταριών.

ΕΚΠΟΜΠΗ ΑΠΟ ΡΩΜΗ
Φαίνεται πως η πρώτη λήψη εκπομπής έγινε το 1926 στο σπίτι του αντιπροσώπου και διευθυντού της γαλλικής εταιρείας, ονόματι Πέτριτς, που βρισκόταν στην οδό Αλκαμένους 38. Η μετάδοση εκπομπής από τη Ρώμη υπήρξε μέγα γεγονός για τη μικρή ακόμη κοινωνία της πρωτεύουσας. Μετεωρολογικό δελτίο, τιμές συναλλάγματος και εμπορευμάτων και «αρμονικοί ήχοι γλυκύτατης ορχήστρας». «Όλοι έμειναν κυριολεκτικώς κατάπληκτοι δια την διαύγειαν και ζωηρότητα με την οποίαν ηκούοντο οι καλλιτέχναι του μελοδράματος και η ορχήστρα», ανέφερε το σχετικό ρεπορτάζ, συμπληρώνοντας ότι «ενόμιζε κανείς ότι ευρίσκεται εντός θεάτρου…».
Εντύπωση επίσης προκαλεί το γεγονός της ρύθμισης της ώρας: «Μετά παρέλευσιν ολίγων λεπτών ηκούσθησαν πέντε ισχυρότατοι ήχοι καμπάνας. Προειδοποιούσεν ο Άγιος Πέτρος της Ρώμης, τους παρακολουθούντας τον σταθμόν αυτόν, δια να δώση την ακριβή ώραν». Στη συνέχεια μεταδόθηκε πρόγραμμα «τζαζ μπαντ, η οποία έπαιζε εις ξενοδοχείον, όπου εδίδετο την νύκτα εκείνην επίσημος χορός».

ΑΠΟΡΙΕΣ ΑΚΡΟΑΤΩΝ
Ποικίλες όμως ήταν και οι απορίες που γεννήθηκαν στους λίγους Έλληνες ακροατές που έμεναν κοντά στο σπίτι του Πέτριτς. «Κανένας δεν μπορούσε να καταλάβη πως είναι δυνατόν ν’ ακούγεται μια ορχήστρα την ίδια στιγμή που έπαιζε σε ένα ξενοδοχείο. Ο αντιπρόσωπος της γαλλικής εταιρείας προσπάθησε να εξηγήσει σε όσους είχε καλέσει στο σπίτι του πως λειτουργούσε η «ραδιοτηλεφωνική» συσκευή, ενώ «οι κάτοικοι της πρωτευούσης έκαναν σαν μικρά παιδιά, καθόντουσαν έξω από τα παράθυρα και κάτω από τα μπαλκόνια και σχημάτιζαν ολόκληρη διαδήλωσι για να δουν και ν’ ακούσουν το μαγικό αυτό μηχάνημα, που μιλούσε και τραγουδούσε χωρίς κανένας να το αγγίζη. Μερικοί, μάλιστα, στην αρχή υποψιάστηκαν μήπως πρόκειται για καμιά φάρσα και οι κάτοχοι των ραδιοφώνων έχουν κρυμμένο μέσα στη συσκευή κανένα γραμμόφωνο»!

Ο ΠΡΩΤΟΣ «ΣΤΑΘΜΟΣ ΑΘΗΝΩΝ»!
Στις αρχές του 1930 και αφού ήδη είχε προηγηθεί πειραματική εκπομπή από τη «Σχολή Μεγαρέως» και στη Θεσσαλονίκη η λειτουργία του Ραδιοφώνου Τσιγγιρίδη θα εκπέμψει πομπός που είχε τοποθετηθεί στον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» (πλατεία Καρύτση), σε συνεργασία με τον Όμιλο Φίλων του Ασυρμάτου. Ήταν η προσπάθεια προοδευτικών ανθρώπων της εποχής να διαφημίσουν τα οφέλη του ραδιοφώνου. Είχε προηγηθεί σειρά διαλέξεων από Καθηγητές του Πανεπιστημίου και μηχανικούς, ενώ την ημέρα της εκπομπής δόθηκε διάλεξη με θέμα «Σκοπός και ωφελήματα εκ της παγκοσμίου ραδιοφωνίας». Καταγράφεται δε ως η πρώτη οργανωμένη μνεία και προσπάθεια ανοικτής επικοινωνίας του πολιτισμένου κόσμου.
Τα εγκαίνια εκείνου του Σταθμού έγιναν με κάθε επισημότητα από τον Υπουργό Συγκοινωνίας Καραπαναγιώτη, ενώ μεταδόθηκε συναυλία με το έργο «Ελληνική Ραψωδία» από τους καθηγητές του Ελληνικού Ωδείου Ήβη Πανά, Τ. Σούλτσε, Σ. Μάγκου και Α. Αντωνοπούλου. Ο πομπός είχε εγκατασταθεί σε ειδικό θάλαμο στον πρώτο όροφο του Παρνασσού, ενώ η κεραία είχε τοποθετηθεί στη στέγη του κτιρίου. Παραπλεύρως του θαλάμου μάλιστα είχε διαμορφωθεί στούντιο («μουσικός θάλαμος») απ’ όπου μεταδιδόταν η συναυλία, ενώ ραδιόφωνο (δέκτης) είχε τοποθετηθεί στην αίθουσα διαλέξεων και ακουγόταν στο κοινό μέσω ενός μεγαφώνου μεγάλης ισχύος. «Η ακτίς δράσεως του πομπού θα είνε δύο περίπου χιλιόμετρα, κατά συνέπειαν θα ακουσθή εις όλην σχεδόν την πόλιν των Αθηνών υπό των κατόχων ραδιοφωνικών δεκτών», έγραφαν οι εφημερίδες!

ΠΛΗΡΗΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ
Με νόμο του 1939 η δικτατορία Μεταξά, για ευνόητους λόγους, θα επιχειρήσει να θέσει υπό πλήρη έλεγχο το λαοφιλές ραδιόφωνο. Υποχρέωσε τους κατόχους ραδιοφώνου των Αθηνών και του Πειραιώς να το δηλώσουν επ’ αποδείξει στο Υφυπουργείο Τύπου και Τουρισμού. Από τον Ιούλιο εκείνου του χρόνου όποιος αγόραζε ραδιόφωνο το δήλωνε υποχρεωτικά εντός ενός μηνός από την αγορά του, ενώ αντίστοιχες δηλώσεις έπρεπε να γίνουν στις περιπτώσεις πώλησης, μεταβίβασης ή καταστροφής ενός ραδιοφώνου.
Εάν το ραδιόφωνο αγοραζόταν από σχολείο, υπεύθυνοι για τη δήλωση ήταν οι διευθυντές, στις επιχειρήσεις οι επιχειρηματίες κ.ο.κ. Όσοι θα αμελούσαν την υποχρέωσή τους τιμωρούνταν με πρόστιμο ή κράτηση και παραπομπή στη δικαιοσύνη. Αντίστοιχες δηλώσεις έπρεπε να υποβάλλουν και όσοι πωλούσαν ραδιόφωνα. Εάν παρέλειπαν την υποχρέωσή τους τιμωρούνταν με φυλάκιση 2 μηνών και χρηματική ποινή 20.000 δραχμών.
Ουρές σχηματίζονταν στην οδό Φιλελλήνων 26 καθημερινά, εκεί που βρισκόταν το Υφυπουργείο Τύπου. Εντός ενός 15νθημέρου (από 10 έως 21 Ιουλίου 1939) είχαν δηλωθεί 13.000 ιδιοκτήτες ραδιοφώνου στην Αθήνα, ενώ επισήμως υπολογιζόταν ότι υπήρχαν 22 με 23 χιλιάδες ραδιόφωνα! Δυστυχώς, αυτή την υποδομή βρήκαν οι Γερμανοί όταν εισέβαλαν στην Αθήνα και κατόρθωσαν να ελέγξουν σχεδόν όλα τα ραδιόφωνα που υπήρχαν στην πόλη.


http://mikros-romios.gr/?p=1131

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ Η ΓΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΦΕΓΓΑΡΙ;


Πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς φεγγάρι; Με τη βοήθεια του αστροφυσικού Κλ. Τσιγάνη, ξετυλίξαμε το νήμα της σχέσης Γης και Σελήνης και είδαμε πόσα εξαρτώνται από τον δορυφόρο μας: οι εποχές, τα βουνά και τα ηφαίστεια, τα δέντρα, η γνώση, αλλά και η ίδια η ύπαρξή μας.
Η Σελήνη συντροφεύει τη Γη εδώ και 4,5 δισ. χρόνια, από τα πρώτα στάδια της δημιουργίας της. «Πιστεύουμε ότι ο σχηματισμός της έγινε σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια- που είναι τίποτε σε αστρονομική κλίμακα- μετά τον σχηματισμό της πρωτο-Γης και του ηλιακού μας συστήματος ως συνόλου», λέει μιλώντας στο ΒΗΜΑ ο Κλεομένης Τσιγάνης, λέκτορας στον Τομέα Αστροφυσικής, Αστρονομίας και Μηχανικής του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Διάφορες θεωρίες έχουν προταθεί για τη γέννησή της. Μια από αυτές υποστήριζε ότι σχηματίστηκε σε κάποια άλλη περιοχή και περνώντας από τη «γειτονιά» μας συνελήφθη βαρυτικά σε τροχιά γύρω από τη Γη. Αυτό όμως όπως λέει ο αστροφυσικός δεν είναι συμβατό με την παρατηρήσιμη τιμή της στροφορμής του συστήματος. Κάποια άλλη πρότεινε ότι αποκολλήθηκε από τη νεαρή Γη, όταν αυτή ήταν ακόμη ρευστή. «Και αυτό όμως είναι μάλλον απίθανο», θεωρεί ο κος Τσιγάνης.

Η «ΘΕΙΑ» ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ
«Η πιθανότερη εκδοχή», εξηγεί, «είναι ότι κάποιος μικρός πλανήτης, λίγο μικρότερος πιθανώς από τον Άρη, ίσος περίπου με το ένα δέκατο της μάζας της Γης, συγκρούστηκε με τη Γη, πράγμα το οποίο εκείνη την περίοδο δεν ήταν κάτι το ασύνηθες» . Κατά τη σύγκρουση αυτή ένα πολύ μεγάλο μέρος της μάζας του «χαμένου» αυτού πλανήτη -ο οποίος έχει ονομαστεί Θεία από τη μητέρα τής Σελήνης στη μυθολογία- και ένα σημαντικό μέρος της μάζας των εξωτερικών στρωμάτων της Γης έλιωσαν και εκτοξεύτηκαν στο Διάστημα. Καθώς άρχισαν να ψύχονται, τα πιο βαριά κομμάτια μάζας έπεσαν ξανά στη Γη, ενώ τα υπόλοιπα συνέχισαν να περιστρέφονται γύρω της και, αλληλοσυγκρουόμενα, σχημάτισαν τελικά τη Σελήνη. «Αυτό δικαιολογεί το γεγονός ότι η σύσταση της Γης και της Σελήνης μοιάζουν τόσο πολύ», επισημαίνει. «Παρ’ ότι το μεγαλύτερο μέρος της μάζας της Σελήνης πρέπει να έχει προέλθει από το σώμα-βλήμα, τη Θεία, αυτό θα πρέπει να αναμείχθηκε με κάποιο ποσοστό μάζας που ανήκε αρχικά στη Γη».

ΧΩΡΙΣ ΒΟΥΝΑ ΚΑΙ ΗΦΑΙΣΤΕΙΑ
Η θεωρία αυτή δικαιολογεί επίσης τη μορφολογία των εξωτερικών στρωμάτων της Γης και το γεγονός ότι διαθέτει ευκίνητες λιθοσφαιρικές πλάκες. Μετά την πρόσκρουση με τη Θεία ο φλοιός της Γης, έχοντας χάσει ένα μεγάλο τμήμα του, ψύχθηκε και σχηματίστηκε ξανά. Ο νέος φλοιός υπολογίζεται ότι ήταν κατά 70% λεπτότερος από τον αρχικό με αποτέλεσμα να σπάει πιο εύκολα. Σύμφωνα με ορισμένους γεωλόγους, αυτή είναι η αιτία σχηματισμού των λιθοσφαιρικών πλακών, που με τις συγκρούσεις τους δημιούργησαν τις ηπείρους και τις μεγάλες οροσειρές της Γης. «Τα Ιμαλάια, για παράδειγμα», λέει ο κος Τσιγάνης, «ξέρουμε ότι σχηματίστηκαν από τη σύγκρουση της ινδικής πλάκας με την ασιατική. Αν δεν είχε γίνει η σύγκρουση της Γης με τη Θεία και δεν είχε σχηματιστεί η Σελήνη ο φλοιός του πλανήτη μας θα ήταν πάρα πολύ παχύς, δεν θα είχαν δημιουργηθεί ευκίνητες λιθοσφαιρικές πλάκες και δεν θα υπήρχε αυτό το θαυμάσιο τερέν της Γης. Θα ήμαστε ένας πλανήτης ο οποίος θα είχε μια σχεδόν σφαιρική επιφάνεια και θα είχε καλυφθεί από νερό, με μερικές νησίδες μόνο από ‘δω κι από ‘κει».

ΧΩΡΙΣ ΖΩΗ;
Οι τεκτονικές πλάκες αποτελούν επιπλέον καθοριστικό παράγοντα για το κλίμα ενός πλανήτη και για την ανάπτυξη της ζωής σε αυτόν. «Όταν οι πλανητολόγοι συζητούν για το κατά πόσον ένας πλανήτης μπορεί να φιλοξενήσει ζωή λαμβάνουν υπόψη τους αν έχει ή όχι τεκτονική δραστηριότητα», τονίζει ο αστροφυσικός. «Θα μπορούσε κάποιος να πει: Μα τι τις θέλουμε τις τεκτονικές πλάκες από τη στιγμή που ευθύνονται για σεισμούς και ηφαίστεια; Και όμως, αυτά τα φαινόμενα έχουν τη συνεισφορά τους στον κύκλο της ζωής και του κλίματος».
ΧΩΡΙΣ ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ
Η παλίρροια ανακάτεψε τα νερά της Γης ευνοώντας τη ζωή και βοήθησε την ημέρα μας να μεγαλώσει.
Από τη στιγμή της δημιουργίας τους η Γη και η Σελήνη αποτελούν ένα ζευγάρι τόσο στενά συνδεδεμένο, ώστε ορισμένοι πλανητολόγοι μιλούν για «διπλό πλανήτη». Το κάθε σώμα περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του, ενώ ταυτόχρονα η Σελήνη περιφέρεται γύρω από τη Γη και η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο. Αυτός ο μόνιμος «χορός» κυβερνάται από τις βαρυτικές δυνάμεις που διέπουν ολόκληρο το Σύμπαν, με μια σειρά αποτελεσμάτων. Ένα από αυτά είναι οι παλίρροιες, ένα φαινόμενο που δεν περιορίζεται μόνο στο «φούσκωμα» των νερών που βλέπουμε στις θάλασσές μας αλλά έχει πολύ μεγαλύτερες προεκτάσεις.
«Τα δύο σώματα περιφέρονται γύρω από το κέντρο μάζας, το φυσικό κέντρο της κίνησης. Αυτό όμως δεν βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο της Γης, που είναι το κέντρο της βαρυτικής έλξης, αλλά λίγο πιο έξω», εξηγεί ο κος Τσιγάνης. «Έτσι ενώ όλα τα σημεία της Γης εξαναγκάζονται να περιφέρονται με την ίδια γωνιακή ταχύτητα γύρω από το κέντρο κίνησης, αυτά που βρίσκονται προς τη μεριά της Σελήνης δέχονται ισχυρότερη βαρυτική δύναμη, αφού είναι πιο κοντά στη Σελήνη, ενώ αυτά που βρίσκονται προς την αντίθετη πλευρά δέχονται μεγαλύτερη φυγόκεντρο δύναμη, αφού είναι πιο μακριά από το κέντρο μάζας». Το αποτέλεσμα είναι ότι η Γη παύει να έχει απολύτως σφαιρικό σχήμα, οι ωκεανοί της, αλλά σε ένα βαθμό και η στερεά της επιφάνεια, διογκώνονται τόσο προς τη Σελήνη όσο και προς την αντίθετη πλευρά, δημιουργώντας την παλίρροια.

ΧΩΡΙΣ 24ΩΡΟ
Ο άξονας του σχεδόν ελλειπτικού σχήματος των ωκεανών που δημιουργείται -του λεγόμενου παλιρροϊκού εξογκώματος- δεν συμπίπτει ακριβώς με την ευθεία που ενώνει τα κέντρα της Γης και της Σελήνης. Εξαιτίας της μεγάλης διαφοράς ανάμεσα στην περίοδο περιστροφής της Γης (24 ώρες) και την περίοδο περιφοράς της Σελήνης (περίπου 28 ημέρες) και λόγω της τριβής μεταξύ του νερού και του στερεού πυθμένα των ωκεανών, ο άξονας του εξογκώματος μετατοπίζεται και δεν «κοιτάζει» τη Σελήνη ακριβώς σε ευθεία αλλά με απόκλιση περίπου 10 μοιρών. Λόγω αυτής της απόκλισης, το παλιρροϊκό εξόγκωμα ασκεί ροπή τόσο στη Γη όσο και στη Σελήνη, προσπαθώντας έτσι να αλλάξει τον ρυθμό περιστροφής και περιφοράς των δύο σωμάτων. «Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ότι, επειδή η συνολική στροφορμή διατηρείται σταθερή καθώς η συνολική ενέργεια του συστήματος μειώνεται, η Σελήνη απομακρύνεται σιγά-σιγά από τη Γη δηλαδή η ακτίνα της τροχιάς της μεγαλώνει- και η συχνότητα περιστροφής της Γης μειώνεται», καταλήγει. «Αν θέλετε, η παλίρροια φρενάρει τον πλανήτη μας».
Το φρενάρισμα που επιφέρει η Σελήνη του πλανήτη έχει οδηγήσει στην ημέρα των 24 ωρών που γνωρίζει η ζωή στη Γη. «Υπολογίζεται ότι η διάρκεια της περιστροφής της Γης, όταν πρωτοσχηματίστηκε ήταν γύρω στις εννέα ώρες», εξηγεί ο αστροφυσικός. «Αν δεν υπήρχε η Σελήνη και αν δεν υπήρχαν οι παλίρροιες η διάρκεια της ημέρας σε απόλυτο χρόνο θα ήταν λιγότερο από το μισό απ’ ό,τι σήμερα. Θα μεγάλωνε διαρκώς και πάλι, λόγω των παλιρροιών που ασκεί ο Ήλιος, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Η ημέρα θα διαρκούσε περίπου 11 με 12 ώρες στην εποχή μας».

ΧΩΡΙΣ ΔΕΝΤΡΑ
Μια τόσο γρήγορη περιστροφή του πλανήτη σημαίνει ότι η ατμόσφαιρά του θα περιστρεφόταν και αυτή με ιλιγγιώδη ταχύτητα γύρω από την επιφάνειά του δημιουργώντας μόνιμες θύελλες με ανέμους που κινούνται με ταχύτητες 200 χιλιομέτρων την ώρα. «Σε τέτοιες συνθήκες μάλλον δεν μπορεί να φυτρώσει ούτε χορτάρι, πόσω μάλλον τα δέντρα», επισημαίνει ο κος Τσιγάνης.

ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΛΑΤΙ
Πριν από 4,5 δισ. χρόνια, όταν όλα στο ηλιακό μας σύστημα βρίσκονταν στα πρώτα στάδια του σχηματισμού τους, η Γη περιστρεφόταν πολύ πιο γρήγορα, ενώ η Σελήνη βρισκόταν πολύ πιο κοντά της με αποτέλεσμα οι παλίρροιες να είναι περισσότερο συχνές και πολύ πιο έντονες -δέκα φορές μεγαλύτερες απ’ ό,τι σήμερα. «Την περίοδο εκείνη έχουμε τεράστια τσουνάμι τα οποία χτυπάνε τις ηπείρους και διαβρώνουν το έδαφος με αποτέλεσμα να μεταφέρουν μέσα στο θαλασσινό νερό άλατα και οργανική ύλη», εξηγεί ο κος Τσιγάνης. Αυτά τα υλικά, που έπεφταν στο νερό και ανακατεύονταν διαρκώς, κατέληξαν τελικά να δημιουργήσουν ένα μείγμα με τις κατάλληλες χημικές ενώσεις για να αναπτυχθεί η ζωή.
«Προφανώς θα πρέπει να πέρασαν αρκετά εκατομμύρια χρόνια για να μεταφερθούν ικανές ποσότητες υλικών και να σχηματιστούν οι σύνθετες χημικές ενώσεις, οι οποίες πιθανώς δεν θα μπορούσαν να δημιουργηθούν σε ήρεμη κατάσταση», υπογραμμίζει. «Μάλιστα, κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ενέργεια των ισχυρών παλιρροιών αποτέλεσε βασικό στοιχείο για τη δημιουργία μακρομορίων από τα οποία προέκυψαν τα βασικά συστατικά της ζωής».


ΧΩΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟ ΚΛΙΜΑ
Φανταστείτε τη Γη σαν μια σβούρα. Με βάση τη γήινη εμπειρία μας, μας φαίνεται πολύ φυσικό ότι αυτή η σβούρα θα πρέπει να περιστρέφεται γύρω από έναν ελαφρώς κεκλιμένο ίσως, αλλά σχεδόν κατακόρυφο άξονα. Στο Διάστημα όμως τα πράγματα δεν λειτουργούν ακριβώς έτσι. Εξαιτίας της βαρυτικής δύναμης που οι πλανήτες ασκούν ο ένας στον άλλο, οι άξονες περιστροφής τους δεν είναι πάντοτε κάθετοι στο επίπεδο της τροχιάς τους και κυρίως δεν είναι πάντοτε σταθεροί. Ο άξονας του Άρη π.χ. μπορεί για ένα χρονικό διάστημα να έχει κλίση 24 μοιρών, περίπου όσο αυτός της Γης, αλλά ύστερα από μερικές χιλιάδες χρόνια να γυρίσει στις 60 μοίρες, αλλάζοντας εντελώς την οπτική γωνία του πλανήτη σε σχέση με τον Ήλιο. Η Γη έχει τη σπάνια τύχη να έχει έναν άξονα περιστροφής ο οποίος παραμένει σχεδόν σταθερός σε κλίση περίπου 23 μοιρών και αυτό το οφείλει αποκλειστικά και μόνο στην παρουσία της Σελήνης.
Γιατί αυτό είναι τύχη; Για δύο λόγους: «Αν δεν υπήρχε αυτή η γωνία των περίπου 23 μοιρών, αν ο άξονας περιστροφής μας ήταν κατακόρυφος, δεν θα υπήρχε αυτό που ξέρουμε σαν φαινόμενο των εποχών -τουλάχιστον όχι με τη μορφή που το ξέρουμε», απαντά ο κος Τσιγάνης. «Το ότι η λόξωση του άξονα παραμένει σταθερή συνεπάγεται ότι η ηλιακή ενέργεια που μαζεύει κάθε ζώνη του βόρειου ή του νότιου ημισφαιρίου της Γης κατά τη διάρκεια ενός έτους δεν αλλάζει πολύ από χρονιά σε χρονιά. Η ακριβής τιμή της λόξωσης του άξονα περιστροφής δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία, από τη στιγμή που δείχνει κοντά στην κατακόρυφο και όχι στις 90 μοίρες, όπως του πλανήτη Ουρανού», επισημαίνει ο αστροφυσικός. «Αξία έχει η σταθερότητα. Γιατί αυτή επιτρέπει στον πλανήτη να αναπτύξει σταθερό κλίμα, μέσα στο οποίο μπορεί να αναπτυχθεί η ζωή. Αυτό δεν θα συνέβαινε στη Γη αν δεν υπήρχε η Σελήνη ή αν είχε πολύ διαφορετική μάζα ή αν βρισκόταν σε αρκετή απόσταση».
Χωρίς τη βαρυτική επιρροή του δορυφόρου μας, όπως διευκρινίζει, οι παρέλξεις που ασκούν ο Ήλιος και οι άλλοι πλανήτες θα μπορούσαν να «περιστρέφουν» τον άξονά μας με ακανόνιστο τρόπο, με τη λόξωση να παίρνει όλες τις δυνατές τιμές από 0 ως 90 μοίρες. Αυτό σημαίνει ότι θα είχαμε ανά περιόδους δραματικές κλιματικές μεταβολές. «Σε κάποια περίοδο», εξηγεί, «θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένας σχετικά σταθερός κλιματικός κύκλος, να αναπτυχθεί κάτι που να μοιάζει με πρώτα στάδια ζωής και μετά ξαφνικά να αλλάξει εντελώς η τιμή του άξονα περιστροφής και να διαλυθούν τα πάντα».

ΧΩΡΙΣ ΦΩΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ, ΧΩΡΙΣ ΘΗΛΑΣΤΙΚΑ
Αν δεν υπήρχε η Σελήνη οι νύχτες μας θα ήταν πολύ πιο σκοτεινές. Αυτό, θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, είναι μεν δυσάρεστο, αλλά σίγουρα δεν αποτελεί και τη συντέλεια του κόσμου, θα είχαμε βρει κάποιον τρόπο για να προσαρμοστούμε σε αυτή την πραγματικότητα. Ναι, σίγουρα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα υπήρχαμε, κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ίσχυε χωρίς το φως του φεγγαριού. Όταν οι δεινόσαυροι επικράτησαν στη Γη πριν από περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια οι μακρινοί θερμόαιμοι πρόγονοι των σημερινών θηλαστικών έτρεξαν να κρυφτούν. Εξαναγκάστηκαν να βγαίνουν προς αναζήτηση της τροφής τους τη νύχτα. Αν και δεν ήταν νυκτόβια όντα, το ημίφως που η Σελήνη προσφέρει στον πλανήτη μας τις περισσότερες νύχτες του έτους βοήθησε οπωσδήποτε πολύ στην επιβίωσή τους. Σιγά-σιγά, με το πέρασμα των χρόνων, τα μάτια τους προσαρμόστηκαν στη «νυχτερινή όραση»: η ίρις απέκτησε την ικανότητα να διαστέλλεται περισσότερο για να αφήνει να περάσει μεγαλύτερη ποσότητα φωτός, ενώ ο αμφιβληστροειδής ενισχύθηκε με την παραγωγή της ροδοψίνης, μιας πρωτεΐνης που εμπλέκεται στην παραγωγή των φωτοευαίσθητων κυττάρων που «βλέπουν» στο αμυδρό φως. Χωρίς το σεληνόφως κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα υπήρχαμε σήμερα. Και οπωσδήποτε θα είχαμε χειρότερη όραση.

Ο ΟΨΙΜΟΣ ΣΦΟΔΡΟΣ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΣ
Εκτός από τις επιστημονικές παρατηρήσεις που μας έχει επιτρέψει να κάνουμε, η Σελήνη μας έχει επίσης αποκαλύψει μυστικά του ηλιακού μας συστήματος που χωρίς την παρουσία της θα εξακολουθούσαν να παραμένουν κρυφά. «Από τις αναλύσεις των δειγμάτων σεληνιακών πετρωμάτων που έφεραν οι διαστημικές αποστολές ΑΠΟΛΛΩΝ καταλάβαμε ότι στη Σελήνη υπάρχουν περιοχές που η ηλικία τους είναι κατά πολύ νεότερη από την εποχή του σχηματισμού της», λέει ο κος Τσιγάνης. «Ενώ δηλαδή η Σελήνη σχηματίστηκε σχεδόν μαζί με τη Γη πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια, μεγάλο μέρος της επιφάνειάς της έχει ηλικία 3,9 δισ. ετών». Αυτό, εξηγεί, σημαίνει ότι η Σελήνη θα πρέπει να βομβαρδίστηκε μαζικά από αστεροειδείς και κομήτες με αποτέλεσμα σημαντικό μέρος της επιφάνειάς της να διαλυθεί και να σχηματιστεί ξανά από την αρχή. Και δεν ήταν η μόνη στην οποία συνέβη κάτι τέτοιο: η Γη και οι γειτονικοί πλανήτες της βομβαρδίστηκαν κατά τον ίδιο τρόπο.
Το επεισόδιο αυτό, το οποίο έχει ονομαστεί Όψιμος Σφοδρός Βομβαρδισμός (Late Ηeavy Βombardment, LΗΒ) και θεωρείται σήμερα κεφαλαιώδους σημασίας για την εξέλιξη των εσωτερικών πλανητών και της βιόσφαιρας της Γης, δεν θα μας ήταν γνωστό αν δεν υπήρχε η Σελήνη. «Τα σημάδια αυτού του βομβαρδισμού στη Γη έχουν σβηστεί», υπογραμμίζει ο αστροφυσικός. «Έχουν σβηστεί λόγω της γεωλογικής και της ατμοσφαιρικής δραστηριότητας στη Γη, που διάβρωσαν τους κρατήρες πρόσκρουσης, εξομαλύνοντας τις διαφορές με τις γύρω περιοχές. Σήμερα, ίχνη του LΗΒ διακρίνονται μόνο στα αρχαιότερα γήινα πετρώματα, όπως π.χ. στα ονομαζόμενα «ζιρκόνια του Άδη» που έχουν ηλικία 4,2-4,3 δισ. ετών, καθώς η εργαστηριακή ανάλυσή τους αποκαλύπτει ότι υπέστησαν έντονο «σοκ» κατά την εποχή του LΗΒ. Η επιφάνεια της Σελήνης όμως είναι αυτή που μας αποκάλυψε τον βομβαρδισμό και μας έδωσε την ευκαιρία να προσδιορίσουμε πότε έγινε, πόση ένταση και πόση διάρκεια είχε».
Ο κος Τσιγάνης έχει μελετήσει μαζί με τους συνεργάτες του ιδιαίτερα αυτό το περιστατικό της ιστορίας του πλανητικού μας συστήματος, καταλήγοντας σε πολύ σημαντικά συμπεράσματα ως προς την αιτία που πιθανώς το προκάλεσε. Αυτή η δουλειά μάλιστα, σε συνδυασμό με το υπόλοιπο ερευνητικό του έργο, του χάρισε, πριν από δύο χρόνια, μια σπάνια τιμητική διάκριση: η Διεθνής Αστρονομική Ένωση έδωσε το όνομά του σε έναν αστεροειδή. «Εμείς μπορέσαμε να συνδέσουμε την εποχή του σφοδρού βομβαρδισμού με ένα συγκεκριμένο φαινόμενο», διευκρινίζει. «Με τα πειράματά μας στον υπολογιστή δείξαμε ότι για να συμβεί ο σφοδρός βομβαρδισμός, με τα χαρακτηριστικά τα οποία γνωρίζουμε, θα πρέπει οι τροχιές των μεγάλων πλανητών, του Δία, του Κρόνου και των άλλων που βρίσκονται μακρύτερα από εμάς, να άλλαξαν με βίαιο τρόπο».
Όπως λέει ο ερευνητής η «υποψία» αυτή δεν γεννήθηκε τυχαία. «Πιστεύαμε εδώ και χρόνια», τονίζει, «ότι οι μεγάλοι πλανήτες δεν δημιουργήθηκαν εκεί που τους παρατηρούμε σήμερα, αλλά πιο κοντά στον Ήλιο. Αυτό που δεν ξέραμε ήταν ο τρόπος με τον οποίο μετακινήθηκαν προς τα έξω.
Εμείς λοιπόν βρήκαμε αυτόν τον τρόπο και δείξαμε ότι πιθανότατα δεν ήταν και τόσο ομαλός, αλλά συνοδεύτηκε από χαοτική, βίαιη ανακατάταξη των πλανητικών τροχιών. Αυτό ακριβώς προκάλεσε την αποσταθεροποίηση μεγάλου μέρους των αστεροειδών και των κομητών και τον σφοδρό βομβαρδισμό της Σελήνης και του εσωτερικού ηλιακού συστήματος».
Για να κατανοήσει κάποιος περίπου πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα θα πρέπει να φανταστεί ένα ηλιακό σύστημα όχι ήρεμο και τακτοποιημένο, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, αλλά σε μια κατάσταση πυρετώδους δραστηριότητας και έντονου συνωστισμού.
Έξω από τις τροχιές των μεγάλων πλανητών υπήρχε ένας τεράστιος αριθμός πολύ μικρών σωμάτων, σαν τους σημερινούς κομήτες. Καθώς αυτοί οι κομήτες περνούσαν κοντά από τους πλανήτες, δέχονταν από αυτούς μια βαρυτική «κλωτσιά» ικανή να τους εκτοξεύσει εκτός ηλιακού συστήματος, ενώ οι πλανήτες, αντιδρώντας, μετακινούνταν λίγο προς τα έξω. Η διαδικασία αυτή, όπως επισημαίνει ο κος Τσιγάνης, θα μπορούσε να είναι απολύτως ομαλή για τους πλανήτες, αλλά δεν συνέβη έτσι: «Εμείς δείξαμε ότι το πιθανότερο σενάριο για το ηλιακό μας σύστημα είναι ότι, καθώς οι πλανήτες μετανάστευαν, σε μια χρονική στιγμή που αντιστοιχεί στην έναρξη του όψιμου σφοδρού βομβαρδισμού, οι τροχιές τους άρχισαν ξαφνικά να τέμνονται μεταξύ τους, εξαιτίας ενός «βαρυτικού συντονισμού» ανάμεσα στον Δία και στον Κρόνο. Τελικά, οι πλανήτες ηρέμησαν -έπειτα από μερικές δεκάδες εκατομμύρια χρόνια- φθάνοντας στις σημερινές τους τροχιές. Στο μεσοδιάστημα όμως υπήρξε μια τεράστια ροή κομητών και αστεροειδών από τα εξωτερικά μέρη του ηλιακού συστήματος προς την περιοχή της Γης, η οποία συντέλεσε τον σφοδρό βομβαρδισμό».


http://www.otherside.gr/2010/12/ti-tha-ginotan-an-i-gi-den-eixe-feggari/

10+1 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ


Πιο μεγάλη και πιο φωτεινή θα είναι η σημερινή πανσέληνος, αφού το φεγγάρι θα φτάσει στο πλησιέστερο σημείο προς τη Γη, τα τελευταία 18 χρόνια. Απόλαυσέ το με μια βραδινή βόλτα, αλλά έχει υπόψην σου τα 10+1 πράγματα που δεν ήξερες γι’ αυτό…

Η Σελήνη δεν είναι στρογγυλή. Έχει το σχήμα αυγού. Η «μύτη» του αυγού βλέπει κατευθείαν προς εσένα.

Η Σελήνη έχει ηλικία 4,6 δισεκατομμυρίων ετών. Είναι συνομήλικη της Γης. Η ηλικία προέκυψε από τη μέτρηση των πετρωμάτων της.

Στα πρώτα χρόνια της ζωής της η Γη δεν είχε δορυφόρο. Σύμφωνα με τις επικρατούσες θεωρίες, αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ένας πλανήτης-μετεωρίτης στο μέγεθος του Άρη χτύπησε την επιφάνειά της. Ένα μεγάλο τμήμα της Γης εξαερώθηκε και τα υπολείμματα, μαζί με μάζα του μετεωρίτη, εκτοξεύθηκαν σε υψόμετρο 22.000 χιλιομέτρων πάνω από το έδαφος. Τα σωματίδια αυτά συμπυκνώθηκαν σε μεγαλύτερα κι αυτή η διαδικασία γέννησε τελικά τη Σελήνη.

Την ώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, η Σελήνη απομακρύνεται από τη Γη. Κάθε χρόνο, η Σελήνη «κλέβει» λίγη από την ενέργεια της Γης και απομακρύνεται περίπου 3,8 εκατοστά στην τροχιά της. Στην αρχή της γέννησής της, η Σελήνη φαινόταν στον ουρανό τρεις φορές μεγαλύτερη.

Η περιστροφή της Σελήνης γύρω από τη Γη διαρκεί ακριβώς 27.3 ημέρες. Η ταχύτητα περιστροφής της είναι 3.700 χιλιόμετρα την ώρα.

Η βαρυτική δύναμη της Σελήνης πάνω στη γη προκαλεί δυο είδη παλιρροιών στους ωκεανούς. Μια όταν τα νερά των ωκεανών «βλέπουν» τη Σελήνη, προκαλώντας εντονότερα φαινόμενα και μια όταν τα νερά βρίσκονται αντίθετα προς αυτήν, προκαλώντας ηπιότερα φαινόμενα. Όταν ο αστροναύτης Άλαν Σέπαρντ πάτησε στη Σελήνη, πήρε ένα μπαστούνι του γκολφ κι έριξε μια με ένα μπαλάκι. Η μπάλα «πέταξε» 800 μέτρα μακριά.

Η επιφάνεια της Σελήνης ψήνεται στους 117 βαθμούς Κελσίου για δυο εβδομάδες (η σεληνιακή μέρα διαρκεί περίπου ένα μήνα). Αμέσως μετά ξεκινά η σεληνιακή νύχτα, όπου η θερμοκρασία πέφτει στους -169 βαθμούς.

Η Σελήνη δεν έχει νερό. Τα πετρώματά της είναι εντελώς ξηρά. Το νερό που υπήρχε διέφυγε εξατμιζόμενο στο διάστημα, ελλείψει ατμόσφαιρας. Ωστόσο οι συγκρούσεις της με μετεωρίτες που διέθεταν νερό στα πετρώματά τους την έχουν «προικίσει» με δεξαμενές νερού σε περιοχές κοντά στους πόλους, που δεν βλέπουν ποτέ το φως του ήλιου.

Η Σελήνη δε διαθέτει βουνά, λόφους ή οροσειρές. Το μόνο που υπάρχει είναι τεράστιες κοιλότητες (οι «ουλές» που φαίνονται από τη Γη) λόγω προσκρούσεων με αστεροειδείς και σκόρπιες πέτρες-σκουπίδια ως αποτέλεσμα αυτών των βίαιων γεγονότων. Κι αυτό γιατί η επιφάνειά της δεν αλλάζει, λόγω τεκτονικών κινήσεων.

Τα μηχανήματα μέτρησης έχουν καταγράψει μικρούς σεισμούς στην επιφάνειά της. Οι επιστήμονες αρχίζουν να πιστεύουν πως η Σελήνη έχει πυρήνα, σε μορφή λάβας, αλλά πολύ μικρό σε διάμετρο- το πολύ 4% της μάζας της (ο πυρήνας της Γης φτάνει το 30%).


http://www.otherside.gr/2011/03/10-1-pragmata-pou-den-ixeres-gia-to-feggari/

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2012


ΔΙΑΣΗΜΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ Η ΕΞΗΓΗΣΗ ΤΟΥΣ


Η μεταφυσική έχει χαρακτηριστεί και ως «φυσική του αύριο». Πολλά από τα φαινόμενα που ερευνά, θυμίζουν σενάρια από ταινίες φαντασίες, όμως ίσως στο μέλλον να αποτελούν το καθημερινό και το συνηθισμένο.
Ο Νικόλαος Κουμαρτζής, μέλος της Ελληνικής Κοινότητας του Μεταφυσικού και υποψήφιος Διδάκτορας Δημοσιογραφίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, μας βοήθησε να καταλάβουμε μερικά από αυτά.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΤΗΛΕΠΑΘΕΙΑ, Η 6η ΑΙΣΘΗΣΗ & ΤΑ ΕΞΩΑΙΣΘΗΤΗΡΙΑΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ;
Είναι η δυνατότητα του ανθρώπου (υπαρκτή ή μη) να συλλέγει πληροφορίες από ένα απομακρυσμένο περιβάλλον, δίχως να χρησιμοποιεί τις πέντε γνωστές αισθήσεις. Για κάποιους, αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν επιπλέον αισθήσεις, τις οποίες ο άνθρωπος χρησιμοποιεί, αλλά που δεν έχει ακόμα αναγνωρίσει: οπότε, μπορεί να υπάρχει 6η, 7η, 8η και ούτω καθεξής αισθήσεις.
Πάνω στο εν λόγω φαινόμενο έχουν γίνει πλήθος πειραμάτων, από απλά με χρήση καρτών Zener, πειράματα Ganzfeld, έως πιο σύγχρονα με χρήση εγκεφαλογράφων.
Τα περισσότερα εξ αυτών δείχνουν ότι όντως κάτι υπάρχει, το οποίο δεν εξηγείται από τους γνωστούς νόμους της συμβατικής επιστήμης.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ POLTERGEISTS;
Η λέξη poltergeist προέρχεται από τις γερμανικές λέξεις poltern, που σημαίνει «χτυπάω» και geist, που σημαίνει «πνεύμα» και αν και γερμανικής προέλευσης σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως στα αγγλικά και τα γαλλικά για να περιγράψει το «θορυβοποιό πνεύμα», δηλαδή ένα πνεύμα ή ενέργεια που αποτελεί την αιτία για ένα πλήθος ανεξήγητων εκδηλώσεων, όπως έντονοι θόρυβοι, μετακινήσεις αντικειμένων, επαναλαμβανόμενοι κρότοι, ανυπόφορες οσμές, τρεμόπαιγμα φώτων, υλοποιήσεις αντικειμένων, άνοιγμα/ κλείσιμο πορτών και παραθύρων, κ.λπ.
Συνήθως το φαινόμενο εκδηλώνεται απότομα, κρατάει από λίγες μέρες έως κάποια χρόνια (τις περισσότερες φορές όμως μόνο για κάποιους μήνες) και στη συνέχεια εξαφανίζεται το ίδιο ξαφνικά.
Ως φαινόμενο είχε την τιμητική του τις δεκαετίες του 60’, του 70’ και του 80’, σήμερα όμως συναντάνται εξαιρετικά σπάνια. Το τι μπορεί να σημαίνει αυτό, είναι στην κρίση του καθενός.

ΠΩΣ ΒΙΩΝΕΤΑΙ ΕΝΑ DEJA VU;
Η φράση είναι γαλλική και κατά προσέγγιση σημαίνει «αυτό το έχω ξαναδεί».
Ως déjà vu ορίζουμε την έντονη αίσθηση που ένας άνθρωπος έχει ότι ένα γεγονός που τώρα βλέπει ή βιώνει έχει επαναληφθεί στο παρελθόν. Συνοδεύεται συχνά από ένα έντονο αίσθημα οικειότητας, αλλά κυρίως από ένα δεύτερο -και συχνά πιο έντονο- αίσθημα παραδοξότητας ότι «κάτι δεν πάει καλά».
Δηλαδή, πρέπει να υπάρχει έντονος ο παράγοντας «αδύνατον». Για παράδειγμα, όταν συζητάτε με έναν φίλο σας που βλέπετε και «ζείτε» καθημερινά και αισθανθείτε ότι έχετε ζήσει τη στιγμή ξανά στο παρελθόν, αυτό δεν είναι déjà vu.
Déjà vu είναι η αίσθηση ότι έχουμε ξαναζήσει στο παρελθόν αυτό που βιώνουμε τώρα, που όμως είναι πρακτικώς αδύνατον να το έχουμε ξαναζήσει.

ΤΙ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ;
Με τον όρο επιθανάτιες εμπειρίες αναφερόμαστε στην εμπειρία ενός ετοιμοθάνατου ανθρώπου, κατά την οποία έρχεται σε επικοινωνία με νεκρούς φίλους και συγγενείς του. Ως εμπειρία έχει πολλά κοινά στοιχεία με τις εξωσωματικές εμπειρίες, μιας και οι δύο περιλαμβάνουν αποκοπή της συνείδησης από το σώμα, αιώρηση στο χώρο και συλλογή πληροφοριών από το περιβάλλον ενώ το ανθρώπινο σώμα βρίσκεται σε κώμα.
Υπάρχουν πλήθος καταγεγραμμένες μαρτυρίες ιατρών και νοσοκόμων που αναφέρουν ότι ασθενείς σε κώμα που επανήλθαν, γνώριζαν καταστάσεις και περιστατικά που λάμβαναν χώρα κοντά τους ενόσω ήταν σε κωματώδη κατάσταση.

ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΠΑΡΑΦΥΣΙΚΟΥ, ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΥ;
Τέλος, ως προς τις διαφορές μεταξύ των όρων που χρησιμοποιούνται σήμερα στον χώρο μας (μεταφυσικό, παραφυσικό και υπερφυσικό), τα πράγματα είναι λίγο… ρευστά.
Για την πλειονότητα των ανθρώπων που ενδιαφέρονται για τέτοιου είδους φαινόμενα και οι τρεις όροι χρησιμοποιούνται με τον ίδιο τρόπο. Είναι λάθος αυτό; Σίγουρα, όμως ποιο το νόημα να αντιτίθεσαι όταν το παραπάνω αποδεικνύεται πρακτικό για τους περισσότερους ανθρώπους που ασχολούνται;
Αν πρέπει να «διορθώσω» κάτι μέσω αυτής της συνέντευξης είναι μόνο η χρήση του όρου μεταφυσικό. Αποτελεί συντόμευση της ορολογίας μεταφυσική φιλοσοφία, ενός από τους βασικούς κλάδους δηλαδή της φιλοσοφίας που ασχολείται με την πρώτη αρχή, τα αίτια, τον προορισμό και το τέλος του κόσμου.
Έχει ενδιαφέρον να αναφέρουμε εδώ ότι ως όρος συνδέεται άμεσα με τον δικό μας Αριστοτέλη. Εμφανίστηκε τυχαία κατά τον 1ο αιώνα μ.Χ., όταν ο Ανδρόνικος ο Ρόδιος τον χρησιμοποίησε ως τίτλο για το βιβλίο του Αριστοτέλη Πρώτη Φιλοσοφία.
Σε τι βαθμό σχετίζονται λοιπόν οι όροι παραφυσικό και υπερφυσικό με αυτόν της μεταφυσικής φιλοσοφίας; Υπάρχει συσχετισμός σαφέστατα, μιας και η μεταφυσική φιλοσοφία εμπεριέχει (κατά κάποιον τρόπο) τους άλλους δύο όρους.
Ενώ, δηλαδή, οι φυσικές επιστήμες ασχολούνται με τον προσδιορισμό της πραγματικότητας με βάση την εμπειρία, η μεταφυσική φιλοσοφία ασχολείται με έναν υπερβατικό κόσμο ο οποίος δεν μπορεί να ερευνηθεί μέσω της εμπειρίας, της παρατήρησης και του πειράματος.
Από την άλλη όμως, λανθασμένα ο όρος μεταφυσική συνδέθηκε με τον μυστικισμό και τη θρησκεία, μιας και ενώ ο μυστικισμός στηρίζεται σε ιδιαίτερης φύσης εμπειρίες και η θρησκεία στην πίστη, η μεταφυσική στηρίζεται στη λογική.

Info: Ο Νικόλαος Κουμαρτζής είναι υποψήφιος διδάκτορας του τμήματος Δημοσιογραφίας & Μ.Μ.Ε. του Α.Π.Θ., έχοντας βραβευτεί το 2011 με το βραβείο αριστείας της Επιτροπής Ερευνών του Α.Π.Θ. στα πλαίσια της διδακτορικής του έρευνας.
Στο χώρο της ακαδημαϊκής παραψυχολογίας έχει τιμηθεί με το Robert R. Coly Prize (2010) και την υποτροφία Eileen J. Garrett (2011) του Parapsychology Foundation (Η.Π.Α.), ενώ από τον Ιανουάριο του 2012 κατέχει θέση καλλιτεχνικού διευθυντή στο scientific bulletin του διεθνή οργανισμού Parapsychological Association.
Στο συνέδριο MetaCON 2012 θα δώσει ομιλία με θέμα «Ψυχικές Έρευνες & Παραψυχολογία στην Ελλάδα».
Το συνέδριο μεταφυσικής, το MetaCon, με τη βοήθεια ακαδημαϊκών, ερευνητών, συγγραφέων και γενικότερα εξερευνητών εναλλακτικής αναζήτησης, θα επιχειρήσει να φέρει κοντά όλους αυτούς που ενδιαφέρονται για το άγνωστο.


http://www.otherside.gr/2012/01/diasima-metafusika-fainomena-eksigisi/#ixzz1kaaZNPlS

ΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΠΟΥ... ΔΕΝ ΤΟ ΕΛΑΒΕ ΠΟΤΕ!

της Βάσως Σολαχίδου

Με μάτια βουρκωμένα, (απ’ το κρύο),σας γράφω αυτήν την επιστολή σήμερα, μετά από 20 μέρες αντοχής, της κατοχής παγωνιάς εις την οικία μας. Εμείς εδώ …ζούμε ακόμη!!! Τις νύχτες, δε μπορούμε να κοιμηθούμε απ’ το κρύο, ούτε να κινηθούμε απ’ τον ενδυματολογικό εξοπλισμό που μας περιβάλλει. Οι μύτες μας ..δακρύζουν στην καλύτερη των περιπτώσεων, γιατί στην πλειοψηφία τους είναι βουλωμένες και μας εμποδίζουν την αναπνοή. Βασικά, ΠΑΓΩΝΟΥΜΕ!
Εμείς εδώ στην Πτολεμαΐδα, σαν γνήσιοι απόγονοι ενός πολυμήχανου προγόνου, σκαρφιστήκαμε τρόπους για να ζεσταθούμε.
1)Φαγητά φούρνου!!! Δεν ξέρετε πόσο ευχάριστη αίσθηση είναι όταν ψήνεται το φαγητό και είναι αναμμένος ο φούρνος!
2)Δίαιτα με τσαγάκια ζεστά (εναλλακτικά και καμιά αχνιστή σουπίτσα, την αξία της οποίας ενθυμηθήκαμε εφέτος) και χουχούλιασμα μέσα στις χνουδωτές κουβερτούλες μας!! …Ποιος βγαίνει μέσα απ’ τα σκεπάσματα ν’ ανοίξει το ψυγείο;….
3)Κοινωνικοποίηση. Παγώνεις; Πήγαινε για ένα ζεστό καφεδάκι σε κάποιο καφέ της πόλης, όπου μαζί με το αχνιστό ρόφημα σου προσφέρουν και μια ζεστή γωνίτσα!!!
Εντός της οικίας μας γίνεται το «σώσε». Κουβέρτες σέρνονται από κρεβάτι σε καναπέ κι’ από καναπέ σε κρεβάτι και τούμπαλιν.
Οι σκόνες παρασύρονται ενίοτε από κάποια άτιμη ακρούλα, κάποιας έρμης και ταλαιπωρημένης κουβερτούλας, συρόμενη βιαίως στο πάτωμα (μη χάσουμε λεπτό τη ζεστή θαλπωρή της χνουδωτής υφής της!) και εγκαθίστανται μαζί μας …επί του καναπέος!
Οι ιοί χορεύουν περιχαρείς εις την οικίαν μας καθότι δεν τολμούμε ν’ ανοίξουμε τις πόρτες να τους διαολοστείλουμε πρώτον και δεύτερον αν κάποιος …αγενής και τολμηρός θελήσει να το κάνει …ατύχησε! Με το θερμόμετρο να χορεύει από το μείον 20 στο μείον 7 και τον πάγο εγκατεστημένο στις πίσω πόρτες, φαντάζει επιστημονική φαντασία ο …αερισμός της οικίας μας!
Αυτά τα ολίγα με τα δικά μας νέα.
Αν ρωτάς για τους γείτονες στη Φλώρινα, τα πράγματα είναι... μη χειρότερα!!!
Έμαθες για τις πολικές θερμοκρασίες, τον ολικό παγετό, την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, την τιμή του πετρελαίου, το …αρνητικό εισόδημα των τελευταίων μηνών… Αυτά τα …ολίγα!!!
Εσείς πώς είστε; Τα παιδιά σας πάνε στο σχολείο;
Εύχομαι να τη βγάλετε και φέτος καλά και για του χρόνου …έχει η Ε.Ε. ράμματα για τη γούνα μας!!!
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς!!!
Βάσω Σολαχίδου


http://www.kozanilife.gr/2010-08-11-17-23-47/kozani-nea/52-2010-07-27-17-20-23/4825-2012-01-19-09-02-42.html

ΕΝΑΣ ΒΡΑΧΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΧΗΜΑ, ΜΕΓΕΘΟΣ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ…


Ένα περίεργο -αλλά όχι ανεξήγητο- φαινόμενο καθιστά μια μικρή περιοχή της Αλμωπίας του νομού Πέλλας εξαιρετικά ελκυστική, όχι μόνο για τα θερμά λουτρά της. Πρόκειται για το εντυπωσιακό θέαμα που προσφέρει στους επισκέπτες και τους κατοίκους της ένας βράχος, που από μέρα σε μέρα και από εποχή σε εποχή αλλάζει σχήμα, χρώματα και μέγεθος!
Ο βράχος αυτός καταλαμβάνει μια έκταση περίπου 30 στρεμμάτων και έχει ύψος λιγότερο από 50 μέτρα. Βρίσκεται τρία χιλιόμετρα βόρεια του χωριού Πρόμαχοι, μέσα στην κοιλάδα ενός ποταμού που διασχίζει την περιοχή, και έχει γίνει αντικείμενο μελέτης γεωλόγων, σπηλαιολόγων και άλλων επιστημόνων, αλλά και μιας ομάδας μαθητών του γυμνασίου Προμάχων και του καθηγητή τους, στο πλαίσιο του μαθήματος Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.
Όπως συμβαίνει στις περισσότερες ανακαλύψεις, έτσι και στην περίπτωση αυτή, οι συχνές επισκέψεις των μαθητών στην περιοχή τους οδήγησαν στην παρατήρηση του φαινομένου.
«Στο πλαίσιο του μαθήματος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης επισκεπτόμασταν συχνά την περιοχή, φωτογραφίζαμε και παρατηρούσαμε τις εναλλαγές του τοπίου», εξηγεί ο μαθηματικός Δημήτρης Καραδημητρίου.
Όπως ο ίδιος αναφέρει, μέχρι τότε η ύπαρξη του βράχου ήταν λίγο γνωστή στην επιστημονική κοινότητα, γι’ αυτό η σχολική ομάδα αποφάσισε να καλέσει κάποιους ειδικούς προκειμένου να εξηγήσουν το φαινόμενο.
«Τα αίτια που προκαλούν τη συγκεκριμένη δραστηριότητα δεν είναι μοναδικά στην χώρα μας και στο εξωτερικό, ωστόσο, θεωρείται σπάνιο το γεγονός ότι το φαινόμενο αυτό στην περιοχή είναι συνεχές και εξελίσσεται», αναφέρει από την πλευρά του ο γεωλόγος, σπηλαιολόγος και υποψήφιος διδάκτορας παλαιοντολογίας του Α.Π.Θ. Γιώργος Λαζαρίδης, ο οποίος κλήθηκε στην περιοχή για να μελετήσει τις «μεταμορφώσεις» των πετρωμάτων της.
Επιστημονικά, το φαινόμενο στηρίζεται στην ύπαρξη των θερμών νερών της Αλμωπίας, που δεσμεύουν σημαντική ποσότητα διοξειδίου του άνθρακα, διαλύουν τα ασβεστολιθικά πετρώματα και κατά την άνοδό τους στην επιφάνεια της γης αποθέτουν τα συσσωρευμένα (ανθρακικά κυρίως) άλατα σε αυτήν.
«Λόγω της αλλαγής των φυσικοχημικών συνθηκών του νερού της πηγής, κατά την έξοδό του στον ατμοσφαιρικό αέρα, αποτίθενται αναγκαστικά τα άλατα στην επιφάνεια. Η συσσώρευση αυτή δημιουργεί πετρώματα ανά στρώματα, ακόμη και σε έκταση δεκάδων μέτρων, εγκλωβίζοντας πολλές φορές φυτά και άλλα οργανικά υλικά», επισημαίνει ο κος Λαζαρίδης.
Ανάλογα με τη ροή του νερού, ανά εποχή, αλλά και από την ύπαρξη βιολογικών παραγόντων (φυτικοί - ζωικοί οργανισμοί και βακτήρια) που αναπτύσσονται στην περιοχή, τα πετρώματα αλλάζουν χρώμα. Κυρίαρχο είναι το λευκό (από όπου έχει πάρει και το όνομα «άσπρη πέτρα» η περιοχή), ωστόσο, μπορεί κανείς να δει αποχρώσεις του γκρι, πράσινου, κίτρινου και ροζ, σε μια μεγάλη έκταση της κοιλάδας.
Οι αλλαγές στην ποσότητα απόθεσης των αλάτων οδηγούν, επίσης, στην αλλαγή μεγέθους και σχήματος.
«Το πέτρωμα τραβερτίνης, κοινώς ο πωρόλιθος, έχει πολλές τέτοιες εμφανίσεις στο νομό Πέλλας, όπως για παράδειγμα στη Βέροια και στη Νάουσα, οι οποίες είναι χτισμένες πάνω σε τέτοια πετρώματα. Παρατηρείται, επίσης, σε άλλα μέρη της Ελλάδας, που διαθέτουν καρστικές ή θερμές πηγές, όπως στην Αιδηψό, την Υπάτη, τα Κύθηρα, το Σιδηρόκαστρο. Παρ’ όλα αυτά όμως, σε κάποιες περιοχές το φαινόμενο δεν εξελίσσεται πλέον, κυρίως λόγω της απώλειας του νερού, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν εναλλαγές, γεγονός που καθιστά το φαινόμενο του βράχου Προμάχων σπανιότερο», διευκρινίζει ο κος Λαζαρίδης.
Ο κος Καραδημητρίου υπογραμμίζει ότι αν και το πέτρωμα δεν έχει καμιά οικονομική αξία, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για τουριστικούς, επιστημονικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς, επιφέροντας σημαντική ανάπτυξη στην τοπική κοινωνία, όπως στην περίπτωση του Παμούκαλε της γειτονικής Τουρκίας.


http://www.otherside.gr/2012/01/vraxos-allazei-sxima-megethos-xrwmata/

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

ΜΙΣΘΟΣ: ΜΟΛΙΣ ΤΟΝ ΒΑΛΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ... ΤΕΛΕΙΩΣΕ!

Υπάρχουν πολλές κατηγορίες μισθών! Ειδικά μετά το ψαλίδι που έχει πέσει τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης. Ο σκύλος έψαξε και βρήκε τον τρόπο μισθοδοσίας των Ελλήνων, εξαιτίας των οικονομικών μέτρων.

Ο μισθός Κρεμμύδι: Τον βλέπεις, τον πιάνεις και μετά κλαις.
Ο μισθός Σύντροφος: Σου κάνει τη ζωή δύσκολη, αλλά δεν ζεις χωρίς αυτόν...
Ο μισθός Δίαιτα: Σε κάνει να τρως κάθε φορά λιγότερο.
Ο Μισθός Ατλαντίδα: Υπάρχουν αμφιβολίες για την ύπαρξη του.
Ο Μαγικός μισθός: Εξαφανίζεται ως δια μαγείας.
Ο μισθός Καταιγίδα: Δεν ξέρεις πότε θα έρθει και πόσο θα κρατήσει.
Ο μισθός Black Humor: Όταν τον δεις, γελάς για να μην κλάψεις.
Ο μισθός Προφυλακτικό: Σε ενοχλεί, αλλά σε σώζει.
Ο μισθός Ανήμπορος: Σ’ αφήνει στα κρύα του λουτρού, όταν τον χρειάζεσαι.
Ο μισθός Έβερεστ: Ποτέ δεν πρόκειται να κουνηθεί από τη θέση του...
Ο μισθός Πρόωρη εκσπερμάτωση: Μόλις τον βάλεις μέσα στην τσέπη σου, τελείωσε...


http://e-matia.blogspot.com/2011/11/blog-post_5470.html

ΤΑ 10 ΠΙΟ ΣΑΤΑΝΙΚΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!

Τα πειράματα και οι έρευνες έχουν εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου...
Αυτή είναι μια λίστα των 10 πιο σατανικών και ανήθικων πειραμάτων που διενεργήθηκαν πάνω σε ανθρώπους.
Τα θύματα των πειραμάτων στην λίστα μας, είναι στην πλειοψηφία τους κρατούμενοι, δούλοι ή ακόμα και μέλη μιας οικογένειας.
Σε κάποιες αξιοσημείωτες περιπτώσεις, οι γιατροί έχουν πραγματοποιήσει πειράματα ακόμα και στον εαυτό τους, όταν είναι απρόθυμοι να διακινδυνεύσουν τις ζωές των άλλων. Αυτό είναι γνωστό ως αυτό-πειραματισμός.

10. Stanford Prison Experiment
Το πείραμα στις φυλακές του Stanford, ήταν μια ψυχολογική μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς κατά την αιχμαλωσία και οι επιπτώσεις της στις αρχές και στους κρατουμένους στη φυλακή.
Το πείραμα πραγματοποιήθηκε το 1971 από μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον ψυχολόγο Philip Zimbardo στο Πανεπιστήμιο του Stanford. Εθελοντές φοιτητές έπαιξαν τους ρόλους των δύο δεσμοφυλάκων και οι κρατούμενοι ζούσαν σε μια εικονική φυλακή στο υπόγειο του κτιρίου της ψυχολογίας του Stanford.
Οι κρατούμενοι και οι φύλακες προσαρμόστηκαν άμεσα στις ρόλους τους, πέρα από τα όρια που είχαν προβλεφθεί και οδηγούσαν σε επικίνδυνες και ψυχολογικά επιζήμιες καταστάσεις. Το ένα τρίτο των φρουρών κρίθηκαν ότι εκτέθηκαν σε πραγματικές σαδιστικές τάσεις, ενώ πολλοί κρατούμενοι απέκτησαν συναισθηματικά τραύματα και δύο από αυτούς έπρεπε να βγουν από το πείραμα νωρίς. Τέλος, ο Zimbardo, θορυβημένος από την όλο και πιο καταχρηστική και αντικοινωνική συμπεριφορά από τα «αντικείμενα» του πειράματος του, σταμάτησε όλο το πείραμα νωρίς.

09. The Monster Study
Η μελέτη αυτή ήταν πείραμα για το τραύλισμα πάνω σε 22 ορφανά παιδιά στο Ντάβενπορτ, της Αϊόβα, το 1939 και πραγματοποιήθηκε από τον Wendell Τζόνσον στο Πανεπιστήμιο της Iowa. Ο Johnson επέλεξε μία τελειόφοιτη φοιτήτρια του, την Μαρία Τυδώρ, για τη διεξαγωγή του πειράματος και επέβλεπε την έρευνά της.
Μετά την τοποθέτηση των παιδιών σε πειραματικές ομάδες, η Tudor έκανε θετική λεκτική θεραπεία στο ήμισυ των παιδιών, επαινώντας την ευφράδεια του λόγου τους και αρνητική στα άλλα μισά παιδιά, υποβαθμίζοντας τα παιδιά αυτά για κάθε ατέλεια του λόγου τους και τους φώναζε ως ηλίθια.
Πολλά από τα παιδιά που μιλούσαν κανονικά και που έλαβαν την αρνητική θεραπεία, υπέστησαν αρνητικές ψυχολογικές επιδράσεις και μερικά από αυτά διατήρησαν τα προβλήματα ομιλίας που απέκτησαν κατά το πείραμα, σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Ονομάστηκε «The Monster Study» από μερικούς συναδέλφους του Τζόνσον που είδαν με τρόμο ότι θα πείραμα σχετικά με τα ορφανά παιδιά ήταν για να αποδείξει μια θεωρία και μόνο. Το πείραμα κρατήθηκε κρυφό από φόβο για τη φήμη του Τζόνσον, ότι θα αμαυρωθεί ως επακόλουθο από τα ανθρώπινα πειράματα που πραγματοποιούνταν από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου πόλεμου. Το Πανεπιστήμιο της Αϊόβα ζήτησε συγγνώμη δημοσίως για τη Μελέτη Monster το 2001.

08. Project 4.1
Το Project 4.1 ήταν η ονομασία για μια ιατρική μελέτη που διεξήχθη από τις Η.Π.Α. στους κατοίκους των Νήσων Μάρσαλ που είχαν εκτεθεί σε ραδιενέργεια που προκλήθηκε την 1η Μαρτίου 1954 από την πυρηνική δοκιμή Castle Bravo στα Bikini Atoll (ένα σύμπλεγμα νησιών στον Νότιο Ειρηνικό), η οποία είχε μια απροσδόκητα μεγάλη απόδοση.
Την πρώτη δεκαετία μετά τη δοκιμή, τα αποτελέσματα ήταν ασαφής και ήταν στατιστικά δύσκολο να συσχετιστούν με την έκθεση ακτινοβολίας: αποβολές και θνησιγεννήσεις μεταξύ των γυναικών που εκτέθηκαν στην ραδιενέργεια είχαν διπλασιαστεί κατά τα πρώτα πέντε χρόνια μετά το ατύχημα, αλλά στη συνέχεια επανήλθαν στο φυσιολογικό, κάποιες αναπτυξιακές δυσκολίες και μειωμένη ανάπτυξη είχε εμφανιστεί σε παιδιά, αλλά σε καμία περίπτωση σαφείς οι ενδείξεις. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, όμως, τα αποτελέσματα ήταν αναμφισβήτητα. Τα παιδιά άρχισαν να υποφέρουν από καρκίνο του θυρεοειδούς (λόγω έκθεσης σε radioiodines) και σχεδόν το ένα τρίτο των ατόμων που εκτέθηκαν ανέπτυξαν νεοπλασμάτα από το 1974.

07. Project MKULTRA
Το Project MKULTRA, ή MK-ULTRA, ήταν το κωδικό όνομα για ένα ερευνητικό πρόγραμμα της CIA για τον έλεγχο του μυαλού, που διευθύνθηκε από το γραφείο της Επιστημονικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, που ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και συνεχίστηκε τουλάχιστον μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960. Υπάρχουν δημοσιευμένα πολλά στοιχεία ότι το σχέδιο περιλάμβανε τη συγκαλυμμένη χρήση πολλών ειδών ναρκωτικών, καθώς και άλλες μεθοδολογίες, για να χειραγωγήσουν επιμέρους τις νοητικές καταστάσεις και να μεταβάλουν τη λειτουργία του εγκεφάλου.
Τα πειράματα περιλάμβαναν χορήγηση LSD σε υπαλλήλους της CIA ή σε στρατιωτικό προσωπικό, σε γιατρούς, σε παράγοντες της κυβέρνησης, σε πόρνες, σε ψυχικά ασθενείς ανθρώπους, καθώς και σε μέλη του καταναλωτικού κοινού, προκειμένου να μελετήσουν τις αντιδράσεις τους. Το LSD και τα άλλα ναρκωτικά χορηγήθηκαν χωρίς την σύμφωνη γνώση και συναίνεση των υποβληθέντων και ήταν ξεκάθαρη παραβίαση του Κώδικα της Νυρεμβέργης, που οι Η.Π.Α. συμφώνησαν να ακολουθήσουν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το 1973, o διευθυντής της CIA Richard Helms διέταξε όλα τα αρχεία του προγράμματος MKULTRA να καταστραφούν. Σύμφωνα με αυτή τη εντολή, τα περισσότερα έγγραφα της CIA σχετικά με το πείραμα αυτό καταστράφηκαν, κάνοντας την πλήρη διερεύνηση του προγράμματος MKULTRA ουσιαστικά αδύνατη.

06. The Aversion Project
Ο Στρατός του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής ανάγκασε λευκές γυναίκες λεσβίες και ομοφυλόφιλους στρατιώτες να υποβληθούν σε εργασίες «αλλαγής φύλου» στη δεκαετία του 1970 και του 1980 και υπέβαλε πολλούς σε χημικό ευνουχισμό, ηλεκτροπληξία, καθώς και άλλα αντιδεοντολογικά ιατρικά πειράματα.
Αν και ο ακριβής αριθμός δεν είναι γνωστός, πρώην χειρουργοί του στρατού του απαρτχάιντ εκτιμούν ότι έγιναν πειράματα σε 900 άτομα για «σεξουαλική αλλαγή» που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ 1971 και 1989 σε στρατιωτικά νοσοκομεία, ως μέρος ενός άκρως απόρρητου προγράμματος για να εξαφανίσουν την ομοφυλοφιλία από τον στρατό.
Οι στρατιωτικοί ψυχίατροι με τη βοήθεια των ιερέων ερεύνησαν διακριτικά ομοφυλόφιλους από τις στρατιωτικές μονάδες, στέλνοντας τους στην στρατιωτική ψυχιατρική μονάδα και κυρίως στον θάλαμο 22 του 1ου Στρατιωτικού Νοσοκομείου στο Voortrekker hoogte, κοντά στην Πρετόρια.
Όσοι από αυτούς δεν «θεραπεύτηκαν» με τα ναρκωτικά, την θεραπεία σοκ για αποστροφή προς την ομοφυλοφιλία, με ορμονική θεραπεία και άλλες ριζοσπαστικές ψυχιατρικές μεθόδους, τότε απλά τους ευνούχιζαν με χημικά ή τους έκαναν αλλαγή φύλου.
Αν και σε αρκετές περιπτώσεις των λεσβιακών στρατιωτών οι κακοποίηση έχει τεκμηριωθεί μέχρι στιγμής -μεταξύ των οποίων μία κακότεχνη αλλαγή φύλου- τα περισσότερα από τα θύματα φαίνεται ότι ήταν νέοι, 16 έως 24-χρονών λευκών ανδρών που εντάχθηκαν στο στρατό του απαρτχάιντ.
Ο Δρ Levin Aubrey (ο επικεφαλής της μελέτης) είναι τώρα κλινικός καθηγητής στο Τμήμα Ψυχιατρικής (Ιατροδικαστικής Division) στο Πανεπιστήμιο της Ιατρικής Σχολής του Κάλγκαρι. Είναι, επίσης, στον ιδιωτικό τομέα, ως μέλος καλής θέλησης του Σώματος των παθολόγων και των χειρούργων της Αλμπέρτα.

05. North Korean Experimentation
Έχουν υπάρξει πολλές αναφορές για τα πειράματα σε ανθρώπους στη Βόρειο Κορέα. Οι εκθέσεις αυτές δείχνουν παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παρεμφερών προς αυτά των ναζί και των ιαπωνικών πειραμάτων που γίνονταν στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτές οι καταγγελίες για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν διαψευσθεί από την κυβέρνηση της Βόρειας Κορέας, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι όλοι οι κρατούμενοι στη Βόρεια Κορέα μεταχειρίζονται ανθρώπινα.
Μια γυναίκα κρατούμενη της Βόρειας Κορέας, λέει πως 50 υγιείς γυναίκες κρατούμενες είχαν επιλεγεί, τους έδωσαν να φάνε δηλητηριασμένο λάχανο, παρά τις κραυγές αγωνίας, από τις γυναίκες που ήδη είχαν φάει. Όλες οι 50 γυναίκες πέθαναν μετά από 20 λεπτά με αιμόπτυση και πρωκτική αιμορραγία. Η άρνηση να φάνε θα είχε ως αποτέλεσμα αντίποινα εναντίον τους και τις οικογένειές τους.
Η Kwon Hyok, μια πρώην κρατούμενη και αρχηγός ασφάλειας στο στρατόπεδο 22, περιγράφει ότι τα εργαστήρια ήταν εφοδιασμένα με δηλητηριώδη αέρια, με φυσικό αέριο για να προκαλεί ασφυξία και για τα πειράματα του αίματος, στα οποίο 3 ή 4 άτομα, συνήθως μια οικογένεια, ήταν τα πειραματικά υποκείμενα. Μετά τις ιατρικές εξετάσεις που έκαναν στις κρατούμενες, οι θάλαμοι σφραγιζόντουσαν και το δηλητήριο χυνόταν μέσω ενός σωλήνα, ενώ οι «επιστήμονες» παρατηρούν από ψηλά μέσα από γυαλί.
Η Kwon Hyok ισχυρίζεται ότι έχει παρακολουθήσει μία οικογένεια από 2 γονείς, έναν γιο και μια κόρη να πεθαίνουν από ασφυξία φυσικού αερίου, με τους γονείς που προσπαθούσαν να σώσουν τα παιδιά με τεχνητές αναπνοές για όσο χρονικό διάστημα είχαν τη δύναμη.

04. Poison laboratory of the Soviets
Το εργαστήριο παρασκευής δηλητηρίων των Σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών, γνωστό και ως Εργαστήριο 1, Εργαστήριο 12 και «Ο Θάλαμος», ήταν μια συγκαλυμμένη έρευνα για την ανάπτυξη δηλητηρίων και την διευκόλυνση των Σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών.
Οι Σοβιετικοί εξέτασαν αρκετά θανατηφόρα δηλητήρια στους φυλακισμένους από τα Γκούλαγκ («εχθροί του λαού»), συμπεριλαμβανομένου του φυσικού αερίου μουστάρδας (Με καθαρή μορφή, είναι ένα άχρωμο, odorless, ιξώδες υγρό στη θερμοκρασία δωματίου και τη δημιουργία φουσκαλών αιτιών του δέρματος), ricin (μια πρωτεΐνη που βγαίνει από το καστορέλαιο), digitoxin (καρδιακή γλυκοσίδη της φύσης) και πολλά άλλα. Ο στόχος των πειραμάτων ήταν να βρεθεί μια άγευστη, άοσμη χημική ουσία που δεν θα μπορούσαν να ανιχνευθούν μετά τον θάνατο. Υποψήφια δηλητήρια δόθηκαν στα θύματα, με γεύμα ή στο ποτό, ως «φάρμακο».
Τελικά, ένα παρασκεύασμα με τις επιθυμητές ιδιότητες που θέλανε και που ονομάζεται C-2 αναπτύχθηκε. Σύμφωνα με τις καταθέσεις των μαρτύρων, το θύμα άλλαζε με φυσικό τρόπο, η αναπνοή τους έγινε συντομότερη, εξασθένησε γρήγορα, έγινε ήρεμη και αθόρυβη και πέθαιναν μέσα σε δεκαπέντε λεπτά. Ο Mairanovsky έφερε στο εργαστήριο, ανθρώπους με διαφορετική φυσική κατάσταση και ηλικία, ώστε να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα σχετικά με τη δράση του δηλητηρίου.
Εκτός από τα ανθρώπινα πειράματα, ο Mairanovsky εκτελούσε προσωπικά και άλλα άτομα με δηλητήριο, υπό την επίβλεψη του Pavel Sudoplatov.

03. The Tuskegee Syphilis Study
Η μελέτη Tuskegee ήταν μια κλινική μελέτη για την σύφιλη και έκανε πειράματα σε μαύρους νεαρούς άντρες.
Πραγματοποιήθηκε μεταξύ του 1932 και 1972 στο Tuskegee, της Αλαμπάμα, όπου 399 άτομα (συν 201 από την ομάδα ελέγχου χωρίς σύφιλη) φτωχούς -και ως επί το πλείστον αγράμματους- Αφροαμερικάνους αγρότες που αρνήθηκαν θεραπεία για την σύφιλη.
Η μελέτη αυτή έγινε γνωστή, επειδή διεξήχθη χωρίς τη δέουσα προσοχή στα θύματα της και οδήγησε σε μεγάλες αλλαγές στο τρόπο με τον οποίο οι ασθενείς προστατεύονται από τις κλινικές μελέτες.
Τα άτομα που συμμετείχαν στη μελέτη Tuskegee, δεν είχαν δώσει την συναίνεση τους και δεν είχαν ενημερωθεί για την πραγματική μελέτη. Αντί γι’ αυτό τους είπαν ότι είχαν πρόβλημα με το αίμα τους και ότι θα μπορούσαν να λάβουν δωρεάν ιατρική περίθαλψη, γεύματα και ασφάλιση ταφής σε περίπτωση θανάτου σε αντάλλαγμα για την συμμετοχή τους.
Το 1932, όταν η μελέτη ξεκίνησε, η συνήθη θεραπεία για τη σύφιλη ήταν παροχή τοξικών, επικίνδυνα, και αμφίβολης αποτελεσματικότητας. Μέρος του αρχικού στόχου της μελέτης ήταν να καθοριστεί εάν οι ασθενείς ήταν σε καλύτερη κατάσταση χωρίς να λαμβάνουν αυτές τις τοξικές θεραπείες. Για πολλούς συμμετέχοντες, η θεραπεία ήταν εσκεμμένα αρνητική. Σε πολλούς ασθενείς είχαν πει ψέματα ότι λάμβαναν θεραπεία, έτσι ώστε να δουν την φυσική εξέλιξη της νόσου.
Μέχρι το τέλος της μελέτης, μόνο 74 από τα θύματα του πειράματος ήταν ακόμα ζωντανοί. 28 από τους άνδρες είχαν πεθάνει άμεσα από σύφιλη, 100 είχαν πεθάνει από επιπλοκές που σχετίστηκαν με την θεραπεία, 40 από τις συζύγους τους είχαν μολυνθεί και 19 από τα παιδιά τους είχαν γεννηθεί με συγγενή σύφιλη.

02. Unit 731
Η Μονάδα 731 ήταν μια συγκαλυμμένη βιολογική και χημική έρευνα για λογαριασμό του Ιαπωνικού στρατού πάνω σε ανθρώπους, που έγινε κατά την διάρκεια του δεύτερου Σινο-ιαπωνικού πολέμου (1937-1945) και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Αυτή η μονάδα ήταν υπεύθυνη για μερικά από τα πιο διαβόητα εγκλήματα πολέμου που πραγματοποιήθηκαν από τους Ιάπωνες.
Μερικές από τις πολυάριθμες θηριωδίες που διαπράχθηκαν από τον διοικητή της μονάδας, Shiro Ishii και άλλους κάτω από την εντολή του στη Μονάδα 731 περιλαμβάνουν: ζωοτομία των ανθρώπων που ήταν εν ζωή (συμπεριλαμβανομένων των εγκύων που ήταν βιασμένες από τους γιατρούς, για να μείνουν έγκυες), κρατούμενους που είχαν ακρωτηριασμένα άκρα και επανατοποθετημένα σε άλλα μέρη του σώματός τους, κρατούμενοι που είχαν μέρη του σώματός τους καταψυχθεί και αποψυχθεί για να μελετήσουν το αποτέλεσμα της γάγγραινας.
Αρκετοί άνθρωποι, επίσης χρησιμοποιήθηκαν ως στόχοι για δοκιμές με χειροβομβίδες και φλογοβόλα.
Οι κρατούμενοι δεχόντουσαν ενέσεις με ιούς ασθενειών, (νομίζοντας ότι είναι εμβολιασμοί θεραπείας) για να μελετήσουν τα αποτελέσματα των νόσων. Για τη μελέτη των επιπτώσεων αφροδισιακών νοσημάτων χωρίς θεραπεία, άνδρες και γυναίκες κρατούμενοι είχαν μολυνθεί με σύφιλη και βλεννόρροια μέσω βιασμών και στην συνέχεια τους μελετούσαν.

01. Nazi Experiments
Τα ανθρώπινα πειράματα των Ναζί ήταν ιατρικές έρευνες σε έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που βρισκόντουσαν στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Στο Άουσβιτς, υπό τη διεύθυνση του Dr Eduard Wirths, επιλεγμένοι κρατούμενοι υποβλήθηκαν σε διάφορα πειράματα τα οποία υποτίθεται ότι σχεδιάστηκαν για να βοηθήσουν τους Γερμανούς στρατιώτες σε καταστάσεις μάχης, για να βοηθήσουν στην αποκατάσταση των στρατιωτών που είχαν τραυματιστεί, καθώς και για την προώθηση της φυλετικής ιδεολογίας που υποστηριζόταν από το Τρίτο Ράιχ.
Τα πειράματα με τα δίδυμα παιδιά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης δημιουργήθηκαν για να δείξουν τις ομοιότητες και τις διαφορές στη γενετική και ευγονική των διδύμων, καθώς και για να δούνε αν το ανθρώπινο σώμα μπορεί να παραποιηθεί αφύσικα. Ο ηγέτης των πειραμάτων ήταν ο Dr. Josef Mengele, που πραγματοποίησε πειράματα σε πάνω από 1.500 φυλακισμένων διδύμων, εκ των οποίων λιγότερα από 200 άτομα επέζησαν από τις μελέτες.
Ο Dr Mengele οργάνωσε τον έλεγχο της γενετικής σε δίδυμα. Τα δίδυμα είχαν τοποθετηθεί κατά ηλικία και φύλο και έμεναν σε στρατώνες μεταξύ των δοκιμών και στα οποία έριχναν ενέσιμα διάφορα χημικά στα μάτια των διδύμων για να δουν αν θα άλλαζε το χρώμα των ματιών και αν ήταν τελικά συνδεδεμένα μεταξύ τους.
Το 1942 η Luftwaffe διεξήγαγε πειράματα για να μάθει πώς να αντιμετωπίζει την υποθερμία. Μία μελέτη που ανάγκαζαν τα θύματα να παραμείνουν μέσα σε μια δεξαμενή νερού με πάγο μέχρι και τρεις ώρες. Μια άλλη μελέτη που έκαναν σε κρατουμένους, ήταν να τους αφήνουν γυμνούς στο προαύλιο για αρκετές ώρες με θερμοκρασίες κάτω του μηδενός.
Τα αποτελέσματα των πειραμάτων τα αξιολογούσαν ανάλογα με τα αποτελέσματα των επιζώντων.
Από τον Ιούλιο του 1942 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943, έγιναν πειράματα για την αποτελεσματικότητα του φαρμάκου sulfonamide (συνθετικοί αντιμικροβιακοί οργανισμοί που προέρχονται από σουλφονικό οξύ), που διεξήχθησαν στο Ravensbrück. Τα θύματα που έλαβαν αυτό το πείραμα παρουσίασαν πληγές από στρεπτόκοκκο, γάγγραινα και τέτανο.
Σταμάτησαν την κυκλοφορία του αίματος, δένοντας τα αιμοφόρα αγγεία και στα δύο άκρα του τραύματος έτσι ώστε να δημιουργήσουν μια παρόμοια κατάσταση με εκείνη της πληγής σε μάχη.
Η λοίμωξη επιδεινώθηκε από ροκανίδια και τριμμένα γυαλιά που έριξαν στις πληγές. Η θεραπεία γινόταν με sulfonamide και άλλα φάρμακα για να εξετάσουν την αποτελεσματικότητα τους.


http://tsekouratoi.blogspot.com/2012/01/10 v_17.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

ΑΔΥΝΑΤΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ

Ομάδα φυσικών από το Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Χονγκ Κονγκ υποστηρίζει πώς τίποτε δεν μπορεί να ταξιδέψει με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός. Αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι τα ταξίδια στον χρόνο είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν αφού για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να αναπτυχθούν ταχύτητες μεγαλύτερες από εκείνη του φωτός.

Ο Κ.Ο.Κ. ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Οι ερευνητές απέδειξαν πώς ούτε ένα μεμονωμένο φωτόνιο ούτε μια δέσμη φωτός, δεν μπορούν να κινηθούν με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός «υπακούοντας» έτσι στην θεωρία του Αϊνστάιν.
«Ο Αϊνστάιν είχε πει ότι η ταχύτητα του φωτός είναι ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας του σύμπαντος ή με πιο απλά λόγια: τίποτε δεν μπορεί να τρέξει ταχύτερα από το φως. Η ερευνητική ομάδα υπό τον καθηγητή Ντιού Σένγκβανγκ απέδειξε ότι ένα φωτόνιο, που αποτελεί την θεμελιώδη κβαντική δομή του φωτός, υπακούει στον κώδικα οδικής κυκλοφορίας όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα» αναφέρει σε ανακοίνωση του το πανεπιστήμιο.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
Θεωρητικώς αν ένα σήμα σταλεί με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή του φωτός, θα ταξιδέψει πίσω στον χρόνο. Η πιθανότητα αυτή απέκτησε νέο ενδιαφέρον κατά την τελευταία δεκαετία, με διάφορους ερευνητές να πειραματίζονται με οπτικούς παλμούς που μπορούσαν να ταξιδέψουν στις λεγόμενες «υπερ-φωτεινές ταχύτητες διάδοσης» -που μπορούσαν δηλαδή να κινηθούν ταχύτερα από το φως.
Αποδείχθηκε ότι οι παρατηρήσεις που έγιναν με αυτούς τους παλμούς δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα οπτικό φαινόμενο αλλά πολλοί επιστήμονες επέμειναν στην δυνατότητα χρονικών ταξιδιών ευελπιστώντας ότι ένα μεμονωμένο φωτόνιο θα μπορούσε να τρέξει ταχύτερα από το φως.

ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ
Οι ερευνητές στο Χονγκ Κονγκ θέλησαν να βάλουν ένα τέλος σε αυτό το ζήτημα και για τον λόγο αυτό αποφάσισαν για πρώτη φορά να μετρήσουν την μεγαλύτερη (τελική) ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει ένα φωτόνιο. Τα πειράματα έδειξαν ότι ένα φωτόνιο δεν μπορεί να ξεπεράσει την ταχύτητα c, του φωτός στο κενό.
«Η μελέτη επιβεβαιώνει την θεωρία του Αϊνστάιν για την αιτιότητα, αφού ένα φαινόμενο δεν μπορεί να προηγείται της αιτίας του. Τα ευρήματα της μελέτης μπορούν να ανοίξουν νέους δρόμους στον τομέα της μετάδοσης πληροφοριών και ειδικά στην κβαντική πληροφορική» αναφέρεται στην ανακοίνωση».


http://www.otherside.gr/2011/07/adunato-to-taxidi-ston-xrono/#ixzz1k1hMWPrw

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

ΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΙΤΕΘΕΙ, ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ!

Συνέντευξη του Albrecht Ritschl
από την σελίδα : www.fimes.gr

Για το ελληνικό χρέος μίλησε Γερμανός καθηγητής Ιστορίας-Οικονομίας στο Spiegel σε σκληρή γλώσσα για τη Γερμανία.
Ο Γερμανός καθηγητής της Ιστορίας της Οικονομίας Albrecht Ritschl (LSE) τα λέει έξω από τα δόντια για το ελληνικό χρέος στο έξαλλα ανθελληνικό Spiegel, ο δημοσιογράφος του οποίου δεν πιστεύει στα αυτιά του.
- Spiegel: Κύριε Ritschl, η Γερμανική κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία στο θέμα της Ελλάδας, στη λογική «λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε ό,τι σας λέμε». Κρίνετε δίκαιη αυτή τη συμπεριφορά;
- Ritschl: Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη. Η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και το ρόλο του «Δασκάλου της Ευρώπης» η Γερμανία τα χρωστάει στις Η.Π.Α., οι οποίες μετά τον Α΄ αλλά και τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμά τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό το ξεχνούν όλοι.
- Spiegel: Θα μας πείτε τι ακριβώς συνέβη τότε;
- Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι το 1929 αποκλειστικά με δανεικά. Μάλιστα για τις αποζημιώσεις του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου δανείστηκε από τις Η.Π.Α. Επρόκειτο για μια «δανειακή Πυραμίδα», η οποία κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των Η.Π.Α. είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις Η.Π.Α. ήταν τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο οι Η.Π.Α. φρόντισαν να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία. Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία. Στην ουσία πάνω σε αυτό στηρίχθηκε το περίφημο γερμανικό μεταπολεμικό θαύμα! Παράλληλα όμως, τα θύματα της γερμανικής κατοχής όπως οι Έλληνες, ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση.
- Spiegel: Πόσο μεγάλα ήταν τότε τα ποσά από τις γερμανικές χρεοκοπίες;
- Ritschl: Με βάση την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι Η.Π.Α. κατά την εποχή εκείνη, αναλογικά τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του ‘30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Αν τα συγκρίνουμε λοιπόν με τα ελληνικά χρέη, τότε, πιστέψτε, με τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και ίσως της νεότερης οικονομικής ιστορίας.
- Spiegel: Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;
- Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του ‘30, ανακουφίστηκε η Γερμανία από τις Η.Π.Α. με το γνωστό πλέον haircut, σαν να μετατρέπεις ένα afro look σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της. Στο ίδιο διάστημα όμως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να σηκώσουν κεφάλι από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.
- Spiegel: Είστε βέβαιος;
- Ritschl: Φυσικά! Ήταν όταν ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των δύο Γερμανιών, θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία όμως πλήρωσε ελαχιστότατες αποζημιώσεις μετά το 1990, ούτε τα αναγκαστικά δάνεια που είχε συνάψει, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα. Μην κρυβόμαστε! Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, ο δεύτερος μάλιστα ήταν πόλεμος αφανισμού και εξολόθρευσης. Στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμά τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το περίφημο «γερμανικό θαύμα» συντελέστηκε πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων. Αυτό δεν το ξεχνούν οι Έλληνες.
- Spiegel: Αυτή τη στιγμή συζητιέται η διάσωση της Ελλάδας μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ελεγχόμενης αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;
- Ritschl: Βεβαίως! Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εντελώς ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Όπως και στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του ’50. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Άρα είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένη. Επιτέλους θα πρέπει να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν.
- Spiegel: Ναι, αλλά το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.
- Ritschl: Νομίζω πως έτσι θα πρέπει να γίνει. Έχουμε υπάρξει στο παρελθόν υπερβολικά ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι ανθελληνικές θέσεις που προβάλλουν τα γερμανικά Μ.Μ.Ε. είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις. Οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά την εχθρική στάση των γερμανικών Μ.Μ.Ε. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις! Αν αρχίσει η Ελλάδα και αν ποτέ αναγκαστεί η Γερμανία να πληρώσει, τότε θα μας τα πάρουν όλα.
- Spiegel: Τι προτείνετε δηλαδή να κάνουμε στο θέμα της Ελλάδας;
- Ritschl: Θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες και να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς συνεχίζουμε το παιγνίδι των Μ.Μ.Ε., παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, ίσως κάποιοι μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς. Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια δείχνουν τη λύση: πρέπει τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους! Ξέρω πως αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό και είναι απαραίτητο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Δυστυχώς, η λύση αυτή είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι τελικά θα πρέπει να πληρώσουμε. Μόνο έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.


http://ardin-rixi.gr/archives/2449

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

ΤΑ 10 ΠΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΝΑΥΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!

Με αφορμή το θλιβερό ναυάγιο του Costa Concordia, θυμόμαστε τα ανθρώπινα λάθη που κόστισαν τις περισσότερες ζωές στη θάλασσα…
Αυτόματα, κάθε φορά που κάποιο δυστύχημα συμβαίνει στη θάλασσα, μνημονεύουμε τον Τιτανικό, που το 1912 πήρε μαζί του στα βάθη του Βόρειου Ατλαντικού 1.517 ψυχές. Είναι λογικό. Το γεγονός ότι ήταν το παρθενικό ταξίδι ενός από τα θαύματα της ναυσιπλοΐας, ο ατέλειωτος κατάλογος πλουσίων και σημαντικών ανθρώπων που χάθηκαν, κυρίως Βρετανών και Αμερικανών πολιτών (των υπερδυνάμεων, δηλαδή, της εποχής), η δραματοποίηση του ναυαγίου τόσες φορές στον κινηματογράφο και την λογοτεχνία, το έχουν καταστήσει σύμβολο της καταστροφής στην θάλασσα. Ήταν η πρώτη παρομοίωση που ανέβηκε στα χείλη όλων με το που μάθαμε για το δυστύχημα του Costa Concordia στην Τοσκάνη.
Το εντυπωσιακό όμως είναι πως ο Τιτανικός είναι μόλις το πέμπτο πιο μεγάλο δυστύχημα –από άποψης χαμένων ανθρωπίνων ζωών- που έχει συμβεί εν καιρώ ειρήνης. Ας ρίξουμε μια ματιά στον θλιβερό αυτόν κατάλογο. Πρόκειται για μια λίστα, στην ουσία, απίστευτων ανθρωπίνων λαθών που κόστισαν χιλιάδες ζωές. Μεγάλα ναυάγια είχαμε και κατά την διάρκεια των πολέμων από επιθέσεις εχθρικών πλοίων ή αεροπλάνων. Αλλά η φρίκη στον πόλεμο είναι αναμενόμενη. Σε καιρό ειρήνης όμως και μάλιστα σε ένα ταξίδι με το πλοίο, σε μια ανέμελη θεωρητικά στιγμή, είναι που ένα τέτοιο δυστύχημα σαν τα παρακάτω ή σαν το πρόσφατο στα ανοικτά της Τοσκάνης, μάς μαυρίζει την ψυχή.

10. SS Eastland, Σικάγο, 1915: 845 νεκροί
Από το πρώτο του κιόλας ταξίδι, το 1903, το επιβατηγό SS Eastland έπαιρνε κλίση εν πλω. Γι’ αυτό και σύντομα το χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά στα πιο ήρεμα νερά των μεγάλων αμερικανικών λιμνών Μίσιγκαν, Superior και Huron, όπου έκανε κρουαζιέρες, με αφετηρία το λιμάνι του Σικάγο. Το 1915, λόγω και του δυστυχήματος του Τιτανικού τρία
χρόνια νωρίτερα, ο Πρόεδρος Γούντροου Γουίλσον είχε περάσει ένα νόμο που ενέτεινε τα μέτρα ασφαλείας στα επιβατηγά πλοία. Η ειρωνεία είναι πως ο νόμος αυτός οδήγησε στην καταστροφή το SS Eastland. Η πλοιοκτήτρια εταιρεία υποχρεωνόταν να αυξήσει τις σωστικές λέμβους. Λόγω του σχεδιασμού του πλοίου, αυτές έπρεπε να τοποθετηθούν στο επάνω μέρος του, ψηλώνοντας έτσι το κέντρο βάρους. Στις 24 Ιουλίου του 1915 το SS Eastland και δύο ακόμη κρουαζιερόπλοια των λιμνών μισθώθηκαν από την εταιρεία ηλεκτρικού του Σικάγο για να πάνε ημερήσια εκδρομή τους υπαλλήλους της στο Μίσιγκαν Σίτι. Για τους φτωχούς εργάτες αυτή ήταν μια μοναδική εμπειρία, αφού εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχαν άδειες και διακοπές. Μόνο που η διασκέδαση σύντομα μετατράπηκε σε τραγωδία. Με το που γέμισε το SS Eastland (με 2.712 ανθρώπους, όταν ο Τιτανικός είχε βουλιάξει με 2.223) άρχισε να γέρνει, μέσα στο λιμάνι, προς την αντίθετη μεριά από αυτήν της αποβάθρας. Οι επιβάτες στην αρχή γελούσαν, αλλά μέσα στα επόμενα δεκαπέντε λεπτά η κλίση ήταν τόσο έντονη που οι μηχανές αδυνατούσαν να την επαναφέρουν και η αποβίβασή τους πίσω στην αποβάθρα ήταν αδύνατη. Ξαφνικά το πλοίο άρχισε να βουλιάζει, με αποτέλεσμα να χαθούν 845 άνθρωποι, σχεδόν όλοι όσοι δεν είχαν προλάβει να ανεβούν στο κατάστρωμα. Το γεγονός ότι επρόκειτο κυρίως για φτωχούς ανατολικοευρωπαίους εργάτες έκανε το δυστύχημα να περάσει απαρατήρητο ακόμη και στις ΗΠΑ, σε σχέση με το ναυάγιο του Τιτανικού, 3 χρόνια
νωρίτερα.
9. MS Estonia, Βαλτική Θάλασσα, 1994: 852 νεκροί
Ένα μεγάλο φέρι μποτ που ναυπηγήθηκε το 1979 στην Γερμανία, ήταν το 1994 το μεγαλύτερο του εσθονικού στόλου και έφερε περήφανο το όνομα της χώρας. Εξυπηρετούσε τη γραμμή Ταλίν – Στοκχόλμη και το βράδυ της 27ης Σεπτεμβρίου έφυγε με 989 ανθρώπους (πλήρωμα και επιβάτες) από την εσθονική πρωτεύουσα με προγραμματισμό να φθάσει στην Σουηδία στις 9 το επόμενο πρωί. Κατά τα μεσάνυκτα πέτυχε καταιγίδα στη μέση της Βαλτικής Θάλασσας, αλλά την ξεπέρασε χωρίς πρόβλημα και συνέχισε το ταξίδι του. Στη 1:15, όμως, ο καταπέλτης του φέρι που προφανώς είχε υποστεί ζημιά κατά την διάρκεια της καταιγίδας, χωρίς να το αντιληφθεί το πλήρωμα, αποκολλήθηκε και το πλοίο άρχισε να βάζει νερά σε τεράστιες ποσότητες.
Επτά λεπτά αργότερα στάλθηκε SOS και στη 1:50 το MS Estonia χάθηκε από τα ραντάρ! Είκοσι λεπτά αργότερα έφθασε στον τόπο του συμβάντος το πρώτο πλοίο που έλαβε το SOS, αλλά κατάφερε να περισυλλέξει μόνο 137 ανθρώπους. Οι υπόλοιποι 852 πιάστηκαν στον ύπνο και βούλιαξαν μαζί με το φέρι.
8. MS Al-Salam Boccacio 98, Ερυθρά Θάλασσα, 2006: 1.000 νεκροί
Στις 3 Φεβρουαρίου του 2006 το φέρι μποτ ξεκίνησε από την Σαουηδική Αραβία για να περάσει απέναντι στην Αίγυπτο, μεταφέροντας περίπου 1400 άτομα. Λίγο μετά την αναχώρησή του ξέσπασε φωτιά και οι αντλίες που χρησιμοποιήθηκαν για να την σβήσουν όχι μόνο δεν βοήθησαν, αλλά προκάλεσαν μεγαλύτερο πρόβλημα: Ήταν χαλασμένες, με αποτέλεσμα το νερό που τραβούσαν από τη θάλασσα να γεμίζει το αμπάρι του πλοίου. Όταν άρχισε να παίρνει κλίση, ο καπετάνιος επιχείρησε να επιστρέψει στην Σαουηδική Αραβία, αλλά η απόσταση ήταν περίπου 62 ναυτικά μίλια. Δεν είναι γνωστό γιατί δεν εξέπεμψε SOS, πάντως περαστικά πλοία ειδοποίησαν τις αρχές. Ωστόσο η Αίγυπτος αρνήθηκε να λάβει βοήθεια από τα ισραηλινά πολεμικά πλοία που βρίσκονταν στην περιοχή και απευθύνθηκε μόνο στα αμερικανικά, τα οποία ήταν αρκετά μακριά και δεν πρόλαβαν να σώσουν παρά
μόνο 400 επιβάτες.
7. RMS Εmpress of Ireland, Κεμπέκ, 1914: 1.012 νεκροί
Ο ποταμός Σεντ Λόρενς εκβάλει στον Ατλαντικό Ωκεανό στα βόρεια του Κεμπέκ και τον ενώνει με τη Λίμνη Οντάριο των καναδοαμερικανικών συνόρων (βρίσκεται στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης). Το υπερωκεάνιο RMS Empress of Ireland ξεκίνησε στις 28 Μαΐου του 1914 από την καναδική πόλη με 1.477 επιβάτες και προορισμό το Λίβερπουλ για να συναντήσει το απόγευμα βαριά ομίχλη όσο ακόμη βρισκόταν στα νερά του ποταμού. Ένα μικρό νορβηγικό ανθρακοφόρο πλοίο, το Storstad, έπεσε με ορμή επάνω του και τού άνοιξε μια τρύπα διαμέτρου περίπου 5 μέτρων στη μία πλευρά. Το υπερωκεάνιο βούλιαξε σε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά, παρασύροντας στον πάτο του ποταμού 1.012 ψυχές.
6. The General Slocum, Νέα Υόρκη, 1904: 1.021 νεκροί
Επρόκειτο για ένα μεγάλο ατμόπλοιο που εκτελούσε εκδρομές στις παραλίες γύρω από τη Νέα Υόρκη. Στις 15 Ιουνίου του 1904, μισθωμένη από την Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία του Αγίου Μάρκου, φόρτωσε 1.300 γυναίκες και παιδιά και ξεκίνησε για το Λονγκ Άιλαντ. Τα ανθρώπινα λάθη ήταν εγκληματικά. Το πλοίο βρισκόταν σε φάση ανακαίνισης, υπήρχαν επάνω του εύφλεκτα υλικά βαφής και οι σωστικές λέμβοι είχαν μόλις περαστεί μπογιά και βρίσκονταν δεμένες σε σημεία όπου δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, για να στεγνώσουν. Επίσης, ποτέ δεν είχαν ελεγχθεί τα σωσίβια, στα 13 χρόνια που χρησιμοποιούσαν το πλοίο, τα οποία αποδείχθηκε ότι ήταν προβληματικά. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, όταν ξέσπασε φωτιά, ο καπετάνιος αρνήθηκε να γυρίσει στη Νέα Υόρκη, θεωρώντας ότι θα το πλήρωμα θα την έσβηνε γρήγορα, συνέχισε προς το Λονγκ Άιλαντ όπου ισχυροί άνεμοι την αναζωπύρωσαν. Κολύμπι δεν ήξεραν ούτε 300 από τους επιβάτες. Οι μητέρες άρχισαν να φορούν τα σωσίβια στα παιδιά τους, μήπως καταφέρουν τουλάχιστον να τα σώσουν από τη φωτιά, τα πετούσαν στην θάλασσα και τα έβλεπαν μπροστά στα μάτια τους να βουλιάζουν, ανήμπορες να αντιδράσουν.
5. RMS Titanic, Βόρειος Ατλαντικός, 1912: 1.517 νεκροί
Το πιο πολυμνημονευμένο ναυάγιο όλων των εποχών συνέβη στις 14 Απριλίου του 1912, όταν το υπερωκεάνιο, στο παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον στη Νέα Υόρκη, προσέκρουσε σε ένα παγόβουνο και βυθίστηκε μέσα σε ελάχιστες ώρες. 1.517 από τους 2.223 επιβάτες και πλήρωμα χάθηκαν στα βάθη του ωκεανού ή ξεψύχησαν στα παγωμένα νερά μέχρι να τους βρουν τα πλοία που έσπευσαν σε βοήθεια.

4. Tek Sing, Θάλασσα της Νότιας Κίνας, 1822: 1.600 νεκροί
Ένα μεγάλο κινεζικό ιστιοπλοϊκό, υπερφορτωμένο από κόσμο, ταξίδευε τον Φεβρουάριο του 1822 νοτιοανατολικά της κορεατικής χερσονήσου. Ο καπετάνιος προσπάθησε να κόψει δρόμο, περνώντας από αχαρτογράφητα νερά κοντά στο Βόρνεο, χτύπησε έναν ύφαλο και το πλοίο βούλιαξε. Οι επιβάτες βούτηξαν στο νερό, αλλά εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε SOS και η περιοχή δεν ήταν πολυσύχναστη. Το πρώτο πλοίο που πέρασε ήταν ένα αγγλικό, μόλις την επόμενη ημέρα, και κατάφερε να περισυλλέξει 400 ναυαγούς. Οι υπόλοιποι πνίγηκαν, πέθαναν από υποθερμία ή κατασπαράχτηκαν από τους καρχαρίες.
3. Sultana, Μισισιπής, 1865: 1.800 νεκροί
Το ναυάγιο του ποταμόπλοιου Sultana συνέβη μεν κατά την διάρκεια πολέμου (του αμερικανικού εμφυλίου), με θύματα στρατιώτες, ωστόσο δεν ήταν ένα πολεμικό συμβάν. Το αντίθετο, μάλιστα: Ο πόλεμος βρισκόταν στα τελειώματά του και οι Νότιοι είχαν απελευθερώσει τους περισσότερους από τους αιχμαλώτους και τους έστελναν πίσω στο Βορρά. Η κυβέρνηση των Βορείων μίσθωσε το Sultana για να μεταφέρει κάποιους από αυτούς μέσω του ποταμού Μισισιπή στην πολιτεία του Οχάιο. Αλλά η μοίρα τα έφερε να μην προλάβουν να γιορτάσουν τη νίκη τους. Αυτό που γλίτωσαν στις μάχες, τους βρήκε από την έκρηξη της μιας από τις ατμομηχανές του πλοίου. Από τους 2.400 επιβάτες, οι 1.800 σκοτώθηκαν είτε επιτόπου, από την ισχυρή έκρηξη, είτε πνίγηκαν όταν βυθίστηκε το πλοίο, στα ανοικτά του Μέμφις.
2. MV Le Joola, Σενεγάλη, 2002: 1.863 νεκροί
Ένα μικρό φέρι μποτ, σχεδιασμένο για να μεταφέρει 580 επιβάτες και πλήρωμα, ξεκίνησε στις 26 Σεπτεμβρίου του 2002 από το Ζιγκανσώ με κατεύθυνση το Ντακάρ, με 2.000 ανθρώπους επάνω του! Δεν έφθανε όμως ότι ήταν τρεις φορές υπερφορτωμένο, αλλά ο καπετάνιος προτίμησε να ακολουθήσει την πιο σύντομη διαδρομή, την απόλυτη ευθεία ανάμεσα στις δύο σενεγαλικές πόλεις, βγαίνοντας στα ανοικτά, αντί να κινηθεί κοντά στην ακτογραμμή. Εκεί πέτυχε φουρτούνα, με αποτέλεσμα το πλοίο να αναποδογυρίσει, μέσα σε πέντε μόλις λεπτά. Ήταν μετά τα μεσάνυκτα και οι ελάχιστοι τυχεροί που βρίσκονταν στο κατάστρωμα έπεσαν στην θάλασσα και στη συνέχεια σκαρφάλωσαν στην κοιλιά του πλοίου, ακούγοντας τους συνανθρώπους τους να πνίγονται από κάτω τους. Το Le Joola έμεινε έτσι για 12 ώρες, ωστόσο σωστικά πλοία κατέφθασαν μόλις το πρωί, λίγο πριν βουλιάξει τελικά. Και δεν μπόρεσαν να διασώσουν κανέναν απ’ όσους βρίσκονταν μέσα του…
1. MV Dona Paz, Φιλιππίνες, 1987: 4.375 νεκροί
Για να συμβεί το τραγικότερο δυστύχημα όλων των εποχών, έπρεπε να ισχύσει ο νόμος του Μέρφι σε όλο του το μεγαλείο. Ό,τι μπορούσε να πάει στραβά, πήγε στην περίπτωση του φέρι μποτ Dona Paz, στις 20 Δεκεμβρίου του 1987. Ο αριθμός των νεκρών είναι πραγματικά εξωπραγματικός, κάνοντας την τραγωδία αυτή όχι μόνο το μεγαλύτερο ναυτικό δυστύχημα στην Ιστορία, αλλά ένα από τα μεγαλύτερα γενικώς. Μόνο σεισμοί και τσουνάμι το έχουν ξεπεράσει. Κι όμως, παρά το απίστευτο αυτό γεγονός, συνέβησαν κι άλλα μεγάλα δυστυχήματα στην θάλασσα μετά από αυτό, αποδεικνύοντας ότι ο άνθρωπος δεν μαθαίνει από τα λάθη του. Παίζει, βέβαια, ρόλο πως το συμβάν δεν πήρε ποτέ την δημοσιότητα του ναυαγίου του Τιτανικού –είναι άλλο να πεθαίνουν πλούσιοι Βρετανοί και Αμερικανοί και άλλο φτωχοί Φιλιππινέζοι. Ας δούμε όμως τα τραγικά λάθη που οδήγησαν στην συγκλονιστική αυτή τραγωδία:
Κατ’ αρχάς οι επιβάτες, όπως καταλαβαίνει κανείς από τον αριθμό των νεκρών, ήταν υπεράριθμοι σε τεράστιο βαθμό. Το πλοίο μπορούσε να μεταφέρει 1.424 ανθρώπους και πλήρωμα, αλλά εκείνη την ημέρα είχε πάνω του περισσότερους από 4.400! Δεν έφθανε αυτό, αλλά το πλοίο συγκρούσθηκε κιόλας, στην διαδρομή από το Τακλομπάν στη Μανίλα, με ένα μικρό τάνκερ, στο οποίο ξέσπασε αμέσως φωτιά που σύντομα μεταδόθηκε και στο φέρι. Ήταν νύχτα, οπότε οι περισσότεροι επιβάτες κοιμόντουσαν. Ακόμη όμως κι αυτοί που ήταν ξύπνιοι, δεν είχαν περισσότερες ελπίδες. Το πλοίο βυθίστηκε σε δύο ώρες από τη ώρα που ξέσπασε η φωτιά και οι περισσότεροι βούτηξαν στο νερό.
Η θάλασσα μπορεί να μην ήταν πολύ κρύα παρ’ ότι βρισκόμασταν στην καρδιά του Δεκέμβρη, λόγω του γεωγραφικού πλάτους της, αλλά φιλοξενούσε έναν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο: τους καρχαρίες. Οι φιλιππινέζικες αρχές έμαθαν για το συμβάν οκτώ ολόκληρες ώρες μετά και… άργησαν άλλες οκτώ ώρες μέχρι να οργανώσουν μια σωστική αποστολή! Τελικά σώθηκαν μόλις 21 επιβάτες του Dona Paz και οι 13 που αποτελούσαν το προσωπικό του Vector. Από τα πτώματα που περισυνελέγησαν, μόνο 21 μπόρεσαν να ταυτοποιηθούν και από αυτά μόνο ο ένας είχε εισιτήριο για το πλοίο, κάνοντας τις αρχές να πιστεύουν ότι είναι πιθανόν το πραγματικό νούμερο των υπεράριθμων επιβατών και άρα και των νεκρών να είναι ακόμη μεγαλύτερο!


http://tsekouratoi.blogspot.com/2012/01/10_20.html