ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΙ ΜΗΝΕΣ

Toυ Γιώργου Εχέδωρου-Μικρές Εκδόσεις

Το μακεδονικό έτος άρχιζε με το μήνα Δίο. Οι εκλογές κάθε μακεδονικής πόλης για την ανάδειξη της Βουλής γινόντουσαν το μήνα Υπερβερεταίο και η ετήσια θητεία τους άρχιζε τον επόμενο μήνα, το Δίο.
Οι μακεδονικοί μήνες:
1. Δῖος , ο πρώτος μήνας του μακεδονικού έτους. Από τα μέσα Οκτωβρίου έως τα μέσα Νοεμβρίου, αφιερωμένος στον Δία.
2. Ἀπελλαῖος, δεύτερος μήνας, αντιστοιχεί με το ρωμαϊκό Δεκέμβριο, προέρχεται από τη λέξη Απέλλων που είναι ο δωρικός (μακεδονικός) τύπος αντί Απόλλων. Μήνας αφιερωμένος στον Απόλλωνα.
3. Αὐδηναῖος, ο τρίτος μήνας, ο ρωμαϊκός Ιανουάριος, εκ της αυδής προερχόμενος (φωνή, ο τρανταχτός).
4. Περίτιος, ο τέταρτος μήνας του μακεδονικού έτους. Αντιστοιχεί από τα μέσα Ιανουάριου έως τα μέσα Φεβρουαρίου ( περιτίω, τιμώ μεγάλως).
5. Δύστρος, ο πέμπτος μήνας, αντιστοιχεί με μέσα Φεβρουαρίου-μέσα Μαρτίου, ονομασία εκ της δυσκολίας προερχόμενης (δύστρο-πος).
6. Ξανθικός, ο έκτος μήνας. Από τα μέσα Μαρτίου έως τα μέσα Απριλίου, γνωστές οι ξανθικές εορτές της άνοιξης. Από τον άνθιση του φυτού Ξάνθιου, από όπου βαφόταν η κόμη ξανθιά.
7. Ἀρτεμίσιος, ο έβδομος μήνας μακεδονικού και σπαρτιατικού ημερολογίου. αντιστοιχεί με μέρος του αττικού μήνα Ελαφηβολιώνος, Μέσα Απριλίου -μέσα Μαΐου, αφιερωμένος στην Αρτέμιδα.
8. Δαίσιος, ο όγδοος μήνας, από μέσα Μαΐου έως μέσα Ιουνίου αντιστοιχεί με τον αττικό μήνα Θαργηλιών. Ήταν ο μήνας των δαισίων, συμποσίων (παν-δαισίων).
9. Πάνημος, ο ένατος μήνας, από τα μέσα Ιουνίου έως τα μέσα Ιουλίου. Ο παν-ήμερος μήνας, με τη μεγαλύτερη ημέρα.
10. Λωός, ο δέκατος μήνας, αντιστοιχεί με αττ. Βοηδρομιώνα ή εκατομβαιώνα, βέλτιστος, καλλίτερος.
11. Γορπιαίος ο ενδέκατος μήνας, από μέσα Αυγούστου έως μέσα Σεπτεμβρίου, ο γρήγορα φεύγων, «γοργῶπις» γοργόφθαλμος (Σουΐδα).
12. Υπερβερεταίος, ο δωδέκατος μήνας. Από τέλος Σεπτεμβρίου έως μέσα Οκτωβρίου, ο τελευταίος μήνας των Μακεδόνων, στην Κρήτη λεγόταν Υπερβέρετος (επί των υπερβαινόντων την προθεσμίαν (Liddell & Scott) ή των υπερχρονίων (Σουΐδα).
13. Ἐμβόλιμος, ο πρόσθετος μήνας, αυτός που παρεμβάλλεται για την συμπλήρωση των ημερών του έτους.


http://visaltis.blogspot.com/2011/06/blog-post_30.html

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ
της Κατερίνας Μ. Μάτσου

Γιώργος Πολυράκης. Έγκλημα στην Παλαιών Πατρών Γερμανού (αστυνομικό μυθιστόρημα).
εκδόσεις: Ψυχογιός, Αθήνα : 2011, σελ. 392.

Ο Γιώργος Πολυράκης είναι γιατρός, γενικός χειρουργός, διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, μετεκπαιδευθείς στο Λονδίνο στη χειρουργική των αγγείων. Η επαγγελματική του δραστηριότητα περιλαμβάνει ποικίλους τίτλους σχετικούς με την ιατρική του ειδικότητά, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό και δεκάδες επιστημονικές εργασίες, σε ελληνικά και ξένα ιατρικά περιοδικά και ποικίλες ανακοινώσεις σε ιατρικά συνέδρια. Τα τελευταία 15 χρόνια το βιογραφικό του κοσμούν συν τοις άλλοις και 12 βιβλία, 11 μυθιστορήματα και 1 συλλογή διηγημάτων, που αναστάτωσαν ευχάριστα την ελληνική εκδοτική δραστηριότητα των τελευταίων χρόνων και ξεπέρασαν συνολικά τα 450.000 αντίτυπα.
Η ποικιλία αυτή των εκδόσεων των βιβλίων του Γ.Π. -κάποιες σε χρόνο ρεκόρ, μόλις ένα μήνα μετά την πρώτη έκδοση- τον κατατάσσει δίκαια ανάμεσα στους πιο πολύ διαβασμένους Έλληνες συγγραφείς, λατρεμένος ειδικά από το γυναικείο αναγνωστικό κοινό. (Σε μια παλιότερη συνέντευξη μας μου είχε πει: «Από τους φίλους μου είναι ζήτημα να έχει διαβάσει ένας ή δύο τα βιβλία μου. Τα ‘χουν διαβάσει όμως όλες οι γυναίκες των φίλων μου»)! Είναι όμως καταρχήν και πάνω απ’ όλα γιατρός, δύσκολο κι ίσως κι οδυνηρό επάγγελμα για ανθρώπους με ευαισθησίες, που βιώνει καθημερινά τον ανθρώπινο πόνο, τη δυστυχία, την αγωνία και το θάνατο. Άνθρωπος ευαίσθητος και ιδιαίτερα ευγενής βρήκε στη γραφή μία διέξοδο για τα συναισθήματά του. Με μαεστρία, διαπιστώνεις εύκολα, από τις πρώτες κιόλας σελίδες.
Το τελευταίο μυθιστόρημα του Γ.Π. με τίτλο ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με μυστήριο, αγωνία και απρόσμενη πλοκή, εξέλιξη και κατάληξη. Στη Θεσσαλονίκη του σήμερα, μια νύχτα κοντά στο ξημέρωμα, που η Παλαιών Πατρών Γερμανού είναι βυθισμένη στο σκοτάδι, από μία ξαφνική βλάβη στο σύστημα ηλεκτροδότησης, ο στρατιωτικός γιατρός Άγγελος Μάνεσης βλέπει στο απέναντι πεζοδρόμιο την ακίνητη σιλουέτα ενός άντρα. Είναι σχεδόν σίγουρος πως ο άγνωστος παρακολουθεί το διαμέρισμά του. Λίγο αργότερα συναντά μπροστά στο ασανσέρ της πολυκατοικίας του μια νέα γυναίκα, που του θυμίζει έντονα την πρωταγωνίστρια της ταινίας ΔΕΣΜΩΤΗΣ ΤΟΥ ΙΛΙΓΓΟΥ του Χίτσκοκ, την Αμερικανίδα καλλονή Κιμ Νόβακ. Όταν ξημερώνει, ένας επιχειρηματίας, ο 60χρονος Επαμεινώνδας Καλλιγέρης, που μένει στον ίδιο όροφο με το νεαρό γιατρό, βρίσκεται άγρια δολοφονημένος στο κρεβάτι του. Από εκείνη τη στιγμή και η δική του ζωή μπαίνει σε θανάσιμο κίνδυνο.
Στην ιστορία μπλέκεται εύκολα και μάλλον αναμενόμενα και ο αστυνόμος Ανδρέου, που ερευνά την υπόθεση και προσπαθεί να αποκαλύψει το δολοφόνο και ο δημοσιογράφος Γεωργίου, που προσπαθεί να βοηθήσει την αστυνομία, δημοσιεύοντας στην εφημερίδα που διευθύνει, την Πρωινή της Θεσσαλονίκης, «σκηνοθετημένα» ρεπορτάζ, για να παγιδεύσουν τον ένοχο. Και η τελική λύση έρχεται την από αρχής οριζόμενη στιγμή σα λύτρωση, αποκαλύπτοντας το δράστη των φρικτών δολοφονιών και παράλληλα το αποκρουστικό πρόσωπο της σύγχρονης δουλεμπορίας και παιδεραστίας.
Και σ’ αυτό το βιβλίο του Γ.Π., όπως και σε όλα τα προηγούμενα, η δράση για τον αναγνώστη σταματά μόνο στις λευκές σελίδες λίγο πριν τους τίτλους τέλους. Εδώ δικαιωματικά, πάντα στα αστυνομικά μυθιστορήματα με μυστήριο και αγωνία, η κάθαρση έρχεται λίγο πριν το τέλος. Κάποιες φορές σχεδόν αναπάντεχα. Και σε όλα τα βιβλία του Γ.Π. -και σ’ αυτό πολύ περισσότερο- ακόμη και ο πιο υποψιασμένος αναγνώστης είναι αδύνατο να προβλέψει ή έστω να διαισθανθεί τη συνέχεια και τη λύση του γρίφου. Κι αυτό και μόνο κάνει την ανάγνωση απολαυστική.
Ο Γ.Π. δε ζει στο δικό του ονειρικό κόσμο, όπως πολλοί συγγραφείς συνηθίζουν, αλλά στην πραγματικότητα, στο σήμερα και στο τώρα κι έτσι ξέρει από πρώτο χέρι τα προβλήματα της σύγχρονης ζωής, όπως γνωρίζει και τον τρόπο να τα παρουσιάσει μέσα στα βιβλία του, κάνοντας τους ήρωές του πρωταγωνιστές τους. Προβλήματα δύσκολα, που κάποια μοιάζουν εφιάλτες. Οι ήρωές του αναλαμβάνουν το δύσκολο ρόλο να τα ρίξουν στην πυρά, το πετυχαίνουν και κάπως έτσι έρχεται η κάθαρση. Στις 392 σελίδες του τελευταίου βιβλίου του ο Γ.Π. φιλοξενεί μία φανταστική, μα ταυτόχρονα και τραγικά αληθινή ιστορία, μα το φινάλε των ιστοριών του πάντα ανανεώνει την ελπίδα. Οι κακοί τιμωρούνται και η αλήθεια θριαμβεύει. Όχι γιατί απλά είναι προϊόντα μυθοπλασίας. Γιατί κι ο δημιουργός τους πιστεύει στη δύναμη της αλήθειας. Στην ελπίδα, στο φωτεινό και καλύτερο αύριο και για το θρίαμβο τους καθημερινά μοχθεί.
Ο Γ.Π. αφιερώνει το νέο του βιβλίο στους συμμαθητές του στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή «σ’ εκείνα τα παιδιά που μαζί ονειρευτήκαμε», όπως χαρακτηριστικά γράφει στην αφιέρωση της πρώτης σελίδας. Άλλωστε, η περιγραφή των σπουδών του ήρωα στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή είναι σαφώς επηρεασμένη και περιγράφει ως ένα βαθμό τις δικές του σπουδές και τις δικές του προσωπικές εμπειρίες στο γνώριμο γι’ αυτόν χώρο του στρατιωτικού νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και σε όλα τα υπόλοιπα στρατιωτικά νοσοκομεία της χώρας, όπου έχει υπηρετήσει.
Ο Γιώργος Πολυράκης είναι χωρίς καμία αμφιβολία περί του αντιθέτου ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους και πιο αγαπημένους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς. Και το ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΑΤΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΥ, το τελευταίο συγγραφικό του πόνημα, ένα βιβλίο που διαβάζεται χωρίς διακοπή από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, δικαιώνει απόλυτα τον τίτλο του.

Κοζάνη, Ιούλιος 2011

ΕΚΘΕΣΗ «ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"

Η ΕΚΘΕΣΗ «ΑΡΧΑΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ» ΣΤΟ ΛΟΥΒΡΟ

Την ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας από τους μυκηναϊκούς χρόνους μέχρι την ύστερη αρχαιότητα ξετυλίγει η έκθεση «Αρχαία Μακεδονία: Στο βασίλειο του Μεγάλου Αλεξάνδρου» η οποία θα φιλοξενηθεί από τις 13 Οκτωβρίου έως τις 16 Ιανουαρίου 2012 στο Λούβρο.
Η έκθεση, που περιλαμβάνει περισσότερα από 600 αριστουργήματα, αποτελεί καρπό συνεργασίας Ελλήνων και Γάλλων ειδικών έχει πρωταρχικό στόχο να συστήσει στο γαλλικό και διεθνές κοινό του μεγαλύτερου μουσείου του κόσμου τον αρχαιολογικό πλούτο του ελληνικού Βορρά, μια κληρονομιά της Ευρώπης εν πολλοίς άγνωστη ακόμη λόγω των αλλεπάλληλων σημαντικών αρχαιολογικών ευρημάτων και ανακαλύψεων των τελευταίων 30 χρόνων στη Μακεδονία.
Στην έκθεση, εκτός των αρχαιοτήτων που θα δανείσει το ΥΠΠΟΤ, θα περιλαμβάνονται και μακεδονικές αρχαιότητες που υπάρχουν στις συλλογές του Λούβρου από τον 19ο αιώνα, αλλά και από τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο από τις εκστρατείες του Στρατού της Ανατολής (Armée d’ Orient), κάτι το οποίο γίνεται για πρώτη φορά σε έκθεση του εξωτερικού. Επιπλέον, ως αντίδωρο, το Λούβρο θα δανείσει το 2012 στη Θεσσαλονίκη, και συγκεκριμένα στα 5 Μουσεία της πόλης, κορυφαία αριστουργήματα των συλλογών του.
Στην κεντρική αίθουσα των 1100 τμ των περιοδικών εκθέσεων του Λούβρου, στο γαλλικό αρχιτεκτονικό γραφείο που ανέλαβε την υλοποίηση της μουσειογραφικής μελέτης, στα εργαστήρια συντήρησης του γαλλικού μουσείου, αλλά και των οκτώ ελληνικών αρχαιολογικών υπηρεσιών της Μακεδονίας [όλες οι Εφορείες Αρχαιοτήτων (ΙΣΤ’, ΙΖ’, ΙΗ’, ΚΕ’ ΚΖ’, ΚΘ’, Λ’) και το Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης] οι προετοιμασίες των αρχαιοτήτων που θα αφηγηθούν την πορεία της Μακεδονίας ανά τους αιώνες, σε εννέα θεματικές ενότητες, είναι πυρετώδεις.
Ο κατάλογος της έκθεσης, πάνω από 800 σελίδες, έχει γραφτεί με συμμετοχή 70 επιστημόνων Ελλήνων και Γάλλων και βρίσκεται στο τελικό στάδιο εκτύπωσης. Οι μεταφορικές εταιρείες σε Γαλλία και Ελλάδα προετοιμάζονται κατασκευάζοντας ειδικά κιβώτια που θα ταξιδέψουν με ασφάλεια του πολύτιμους θησαυρούς.
Ταυτόχρονα, βρίσκεται υπό προετοιμασία μία σειρά παράλληλων εκδηλώσεων [εκπαιδευτικά προγράμματα, διαλέξεις για το κοινό, προβολή ταινιών με θέμα τη Μακεδονία και ένα μεγάλο διεθνές επιστημονικό συνέδριο (2-4 Δεκεμβρίου)], που θα εστιάσουν το ενδιαφέρον του παρισινού και διεθνούς κοινού στη Βόρεια Ελλάδα.
Γιγάντιες φωτογραφικές πινακίδες (μπάνερς) έχουν αναρτηθεί από την περασμένη εβδομάδα (τρεις μήνες σχεδόν πριν τα εγκαίνια) στις δύο κύριες όψεις του Λούβρου εξαγγέλλοντας και σηματοδοτώντας τη μεγίστης σπουδαιότητας έκθεση, που, όπως όλα δείχνουν, θα αποτελέσει το κορυφαίο γεγονός του φετινού παρισινού φθινοπώρου.


http://government.gov.gr/2011/07/28/18075/

ΡΑΝΤΕΒΟΥ... ΚΑΤΩ ΑΠΟ Τ' ΑΣΤΡΑ

ΣΤΑ ΓΡΕΒΕΝΑ Ο ΠΙΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Περισσότεροι από 500 ερασιτέχνες αστρονόμοι από την Ελλάδα και την Κύπρο αναμένεται να συμμετάσχουν φέτος στην 5η Πανελλήνια Εξόρμηση Ερασιτεχνών Αστρονόμων που διοργανώνεται από αύριο έως τις 31 Ιουλίου στις κατασκηνώσεις της Κουρούνας, στους Φιλιππαίους Γρεβενών, σε υψόμετρο 1.400 μέτρων.
«Ο ουρανός των Γρεβενών είναι ο πιο σκοτεινός της Ευρώπης, καθώς δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου φωτορρύπανση που προκαλείται από τα φώτα των πόλεων, γεγονός που δημιουργεί τις πλέον κατάλληλες συνθήκες για την παρατήρηση», δήλωσε στην εφημερίδα ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ο Αντώνης Κεκελέκης, γενικός γραμματέας του Ομίλου Φίλων Αστρονομίας Θεσσαλονίκης, ο οποίος έχει αναλάβει και τη διοργάνωση της εκδήλωσης.
«Θα έχουμε τη δυνατότητα να παρατηρήσουμε τον Κρόνο, την Ανδρομέδα, διάφορους αστερισμούς και νεφελώματα», συμπλήρωσε ο ίδιος. Ακόμη, στο πλαίσιο της εξόρμησης θα πραγματοποιηθούν και διάφορα workshops, αλλά και προαιρετικές εκδρομές στη Δρακολίμνη και την κοιλάδα της Βάλια Κάλντα, όπως και πλήθος άλλων δραστηριοτήτων (π.χ. τοξοβολία και ποδηλασία βουνού).
Για τα μικρά παιδιά έχουν προγραμματιστεί παιχνίδι ζωγραφικής και παράσταση Καραγκιόζη, ενώ θα έχουν και τη δυνατότητα να παρατηρήσουν τον Ήλιο μέσα από ειδικά ηλιακά τηλεσκόπια.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αστροεξόρμηση, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφτούν την ιστοσελίδα του Ομίλου Φίλων Αστρονομίας: www.ofa.gr.


http://www.newsinnews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=20894:2011-07-27-16-35-07&catid=70:2011-05-10-06-45-25&Itemid=82

ΒΡΕΘΗΚΕ ΤΟ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑ ΠΡΟΓΟΝΟΥ ΤΟΥ ΤΕΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΛΟΧ ΝΕΣ;

Συνταξιούχος Σκωτσέζος ανακάλυψε απολίθωμα θαλάσσιου ερπετού στις όχθες της λίμνης Νες, το οποίο πιστεύει πως ανήκει σε πρόγονο του διάσημου τέρατος της λίμνης, της Νέσσυ. Ο 67χρονος Τζέραλντ Μακσόρλεϊ έπεσε πάνω σε τμήμα των οστών ενός πλάσματος, ηλικίας περίπου 150 εκατομμυρίων ετών, καθώς περπατούσε κοντά στη λίμνη. «Πιστεύω πως ανήκουν σε ένα πρόγονο της Νέσι. Είμαι σίγουρος πως το τέρας υπάρχει, γιατί το έχουν δει τόσοι άνθρωποι», τόνισε ο ίδιος.
Το πολύ καλά διατηρημένο απολίθωμα, τέσσερις σπόνδυλοι μήκους 29 εκατοστών στους οποίους διακρίνονται ο νωτιαίος μυελός και αιμοφόρα αγγεία, παραδόθηκε από τον Σκωτσέζο στους ειδικούς του Εθνικού Μουσείου του Εδιμβούργου. Οι επιστήμονες, αν και παραδέχτηκαν πως πρόκειται για υπολείμματα ενός ενήλικα πλαισιόσαυρου, θαλάσσιο σαρκοφάγο ερπετό μήκους δέκα μέτρων, που έζησε την Κρητιδική εποχή, τόνισαν πως αποκλείεται να ανήκουν σε κάποιον πρόγονο του τέρατος του Λοχ Νες, γιατί η λίμνη δημιουργήθηκε μόλις πριν από 15.000 χρόνια, στο τέλος της τελευταίας εποχής των Παγετώνων. «Πρόκειται πάντως για μια πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη, γιατί ποτέ κάτι τέτοιο δεν έχει βρεθεί στις όχθες της λίμνης», δήλωσε ο Λάιαλ Άντερσον, συντηρητής του μουσείου και πρόσθεσε πως απολιθώματα πλησιόσαυρου ανακαλύφθηκαν για τελευταία φορά πριν από 150 χρόνια σε άλλη περιοχή της Σκωτίας.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΡΑΤΟΥ ΗΛΙΑΔΕΛΗ

Κατερίνας Μ. Μάτσου. Στην πόλη χωρίς ιστορία, μυθιστόρημα, εκδ. Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κοζάνης, 2010, σελίδες 171.

Είναι το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο της γνωστής Κοζανίτισσας δημοσιογράφου Κατερίνας Μ. Μάτσου, συνεργάτιδας πολλών τοπικών εφημερίδων και περιοδικών (κάποτε και της τηλεόρασης), όπως και του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
Το διήγημα αυτό, βασισμένο σε μια παλιά της ιδέα για ένα ταξίδι στο παρελθόν, στο όνειρο και στο αδύνατο, ξετυλίγει μια ιστορία, πέρα από τις απλές και συνηθισμένες, με απρόσμενη εξέλιξη όσο και απροσδόκητο φινάλε, όπως «πολλές ηρωίδες και ήρωες αφήνουν πίσω τους το τώρα για να ακολουθήσουν τους αγαπημένους τους στο δικό τους παρόν… Γιατί ο έρωτας έχει ένα δικό του τρόπο να σε πείθει πως όλα τα αδύνατα είναι απλά δυνατά…».
Η Λήδα, μια νεαρή δασκάλα σε μια πόλη της Βόρειας Μακεδονίας, στην περιπλάνηση της να βρει το χαμένο κλειδί του μπαούλου της γιαγιάς, που κρατάει φυλακισμένη την ιστορία αυτής της πόλης, μια ιστορία που ποτέ δεν της τη δίδαξαν, γοητεύεται από την παρουσία ενός άνδρα, του Ανδρέα, με τον οποίο όμως τη χωρίζει ένα μεγάλο χάσμα ηλικίας. Και επειδή ο έρωτας, όπως και η αληθινή φιλία, δεν έχουν ηλικία, κάνει μια ευχή, να τον συναντήσει ξανά σε μια άλλη εποχή, σε έναν άλλο χρόνο, σε έναν άλλο κόσμο, τότε που νέος εκείνος θα μπορούσε μαζί της να κάνει τα όνειρα της πραγματικότητα. Η ευχή εκπληρώνεται, η απρόσμενη συνάντηση πραγματοποιείται, όμως τα όνειρα δεν κρατούν για πάντα.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ύφος ρομαντικό και απολαυστικό, με εναλλαγές απρόσμενων καταστάσεων, στο ιδιαίτερο κλίμα μιας πόλης που διαφαίνεται ότι δεν είναι άλλη απ’ τη γενέθλια πόλη της. Μια πόλη πάντα εντός εισαγωγικών «χωρίς ιστορία», γιατί αυτό είναι που θέλει να αναδείξει η συγγραφέας μέσα από το βιβλίο της. Το γνωστό απωθημένο και τον καημό όλων μας, που ποτέ δεν μας δίδαξαν την καθόλου ασήμαντη ιστορία της μικρής μας πέτρινης πόλης. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με όλες της μικρές πόλεις της ελληνικής επικράτειας.
Το διήγημα πήρε το 3ο βραβείο στον 27ο πανελλήνιο λογοτεχνικό διαγωνισμό που προκύρηξε η πανελλήνια ένωση λογοτεχνών το 2008. Η Κατερίνα ανήκει πλέον στην όχι μικρή και με μακριά ιστορία ομάδα των λογοτεχνών της ιδιαίτερης πατρίδας της. Ευχόμαστε καλή δύναμη για τη συνέχεια.


- Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΛΙΜΕΙΑΚΑ, Ιούνιος 2011, αρ.τ. 66, σελ. 122-123.

ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ

Μια σήραγγα 120 μέτρων γεμάτη σύμβολα που οδηγούσε στους ταφικούς θαλάμους και αποτελούσε «αναπαράσταση του κάτω κόσμου» ανακάλυψαν αρχαιολόγοι στην αρχαία πόλη Τεοτιχουακάν χάρη σε συσκευή ραντάρ.
Χρειάστηκαν ιδιαίτερα αναπτυγμένη τεχνολογία και σχεδόν δύο χιλιετίες για να αποκαλυφθεί ένα από τα μεγαλύτερα μυστικά της αρχαίας Αμερικής. Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν στην αρχαία πόλη του Μεξικού Τεοτιχουακάν «μια αναπαράσταση του κάτω κόσμου» χάρη σε συσκευή ραντάρ: μια σήραγγα 120 μέτρων γεμάτη σύμβολα που οδηγούσε στους ταφικούς θαλάμους και η οποία παρέμενε κρυμμένη επί περίπου 1.800 χρόνια.
Οι ερευνητές προχώρησαν μόλις στα πρώτα επτά μέτρα του τούνελ, αλλά το ραντάρ αποκάλυψε ότι έχει μήκος 120 μέτρων. Οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι είναι ένα πέρασμα που οδηγεί σε τρία δωμάτια και πιθανότατα θα βοηθήσει στη εξήγηση των πεποιθήσεων του αρχαίου μεξικανικού πολιτισμού. Η σήραγγα, που βρίσκεται 13 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης, ανακαλύφθηκε τυχαία για πρώτη φορά το 2003, όταν βαριά βροχή άνοιξε μια μικρή τρύπα στο έδαφος. Έως τώρα δεν έχει ανακαλυφθεί κανένας τάφος μονάρχη κοντά στην πόλη του Μεξικού, αλλά αυτό πιστεύουν ότι θα αλλάξει.
«Στο τέλος της σήραγγας υπάρχουν διάφοροι θάλαμοι όπου είναι δυνατόν να διατηρούνται τα λείψανα των ηγεμόνων του Μεσοαμερικανικού Πολιτισμού», πιστεύει ο Σέρτζιο Γκόμεζ Τζάβεζ, αρχαιολόγος του Εθνικού Ινστιτούτου Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Μεξικού. «Εάν επιβεβαιωθεί, θα είναι μία από τις σημαντικότερες αρχαιολογικές ανακαλύψεις του 21ου αιώνα σε παγκόσμια κλίμακα».
«Γνωρίζουμε ότι το Τεοτιχουακάν ήταν χτισμένο σαν αντίγραφο αυτού που θεωρούσαν ως κόσμο, ως σύμπαν», επισημαίνει ο αρχαιολόγος. «Έτσι, φανταζόμαστε τη σήραγγα ως αναπαράσταση του κάτω κόσμου». Το Τεοτιχουακάν, με τις τεράστιες πυραμίδες του Ήλιου και της Σελήνης, είναι κατασκευασμένο ως ένας λαβύρινθος παλατιών, ναών, οικισμών, εργαστηρίων, αγορών και λεωφόρων. Πιστεύεται πως η πόλη χτίστηκε γύρω στο 100 π.Χ. και υπήρχε έως τον 8ο αιώνα.
Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, πρόκειται για το κέντρο με τη μεγαλύτερη επιρροή της προϊσπανικής Βόρειας Αμερικής, με πληθυσμό 200.000 ατόμων στην ακμή του. Μόνο το 5% του Τεοτιχουακάν έχει ανασκαφεί παρότι έχουν περάσει περισσότερα από 100 χρόνια ερευνών.
Προτού μπουν οι ερευνητές στη σήραγγα, τον περασμένο Νοέμβριο, ένα μικρό τηλεκατευθυνόμενο ρομπότ με ενσωματωμένη κάμερα -το πρώτο που εξερευνά τις αρχαιότητες του Μεξικού- ερεύνησε τη σήραγγα, μπαίνοντας μέσα από μια μικρή οπή, ενώ παράλληλα έγινε χρήση θερμικών απεικονίσεων, σαν αυτές που πριν από λίγες ημέρες έφεραν στο φως 17 κρυμμένες πυραμίδες, 3.000 οικισμούς και 1.000 ταφικές τοποθεσίες κάτω από την επιφάνεια της γης της Αιγύπτου.
Τώρα στην περιοχή εργάζονται περίπου 300 άνθρωποι, που κατεβαίνουν από τρεις σκάλες στα βάθη του τούνελ και οι οποίοι έχουν καταλήξει ότι κάποια στιγμή, γύρω στο 200 με 300 μ.Χ., έγινε σκόπιμη προσπάθεια να μπλοκαριστεί η είσοδος, καθώς τοποθετήθηκαν εκεί πέτρες και θραύσματα που προέρχονταν από έναν κατεστραμμένο ναό.
ΣΟΦΙΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
sostyl@pegasus.gr


http://history-of-macedonia.com/wordpress/2011/06/04/anakalupsan-perasma-ston-katw-kosmo/

CROP CIRCLES

Είναι ένα από τα πλέον ανεξήγητα φαινόμενα, τα οποία κάνουν την εμφάνισή τους στους αγρούς προκαλώντας την έκπληξη και το θαυμασμό τόσο των χωρικών όσο και των επιστημόνων, οι οποίοι μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει να βρουν μια λογική εξήγηση για το σχηματισμό τους. Αν και στη Βρετανία το φαινόμενο των σχεδίων πάνω στις καλλιέργειες είναι αρκετά συνηθισμένο, αυτή τη φορά, το νέο σχέδιο που εμφανίστηκε στην περιοχή του Ντεβάιζις κοντά στο Γουίλτς, προβλημάτισε τους πάντες, για ένα διαφορετικό λόγο αυτή τη φορά. Το σχέδιό του αποτελεί, σύμφωνα με πολλούς, έναν κακό οιωνό για το μέλλον της ανθρωπότητας αφού απεικονίζει ένα φοίνικα που ξεπροβάλλει μέσα από στάχτες.
Το μήκους 122 μέτρων σχέδιο, που κυριολεκτικά κόβει την ανάσα, φαίνεται πως προβλέπει σύμφωνα με τους ερευνητές την πιθανότητα έλευσης ενός κατακλυσμικού γεγονότος στις 21 Δεκεμβρίου του 2012, μια ημερομηνία που συμπίπτει με το τέλος του ημερολογίου των Μάγια, ενός αρχαίου πολιτισμού της Νότιας Αμερικής, που πίστευε ότι τότε θα ερχόταν ο Αρμαγεδδών.
«Ο φοίνικας είναι ένα μυθικό πλάσμα που συμβολίζει την αναγέννηση και τη νέα εποχή σε πολλές κουλτούρες ανά τον κόσμο» εξηγεί η ερευνήτρια τέτοιων φαινομένων Κάρεν Αλεξάντερ, προσθέτοντας ότι όσοι μελετούν τα σχέδια στους αγρούς πιστεύουν ότι όλο και περισσότερα εξ αυτών αναφέρονται στην 21η Δεκεμβρίου του 2012 και τα όσα θα συμβούν αμέσως μετά. Όπως δηλώνει, το εν λόγω σχέδιο θα μπορούσε να ερμηνευτεί σαν την αναγέννηση της Γης μετά από ένα μνημειώδες συμβάν. «Τα σχέδια γίνονται όλο και πιο περίεργα, όλο και πιο δυσνόητα. Και είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς θα εξελιχθούν μέχρι το 2012» επεσήμανε η Κάρεν Αλεξάντερ. Προς το παρόν, η αναγέννηση του μυθικού φοίνικα από τις στάχτες του έχει αποτελέσει πρόσφορο έδαφος για διαφόρων ειδών θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τη συντέλεια του κόσμου.

CROP CIRCLES Ή ΝΕΡΑΪΔΟΚΥΚΛΟΙ Ή ΑΓΡΟΓΛΥΦΙΚΑ
Tα crop circles είναι ανεξήγητα σχέδια που δημιουργούνται σε χωράφια, κυριολεκτικά «πιέζοντας» τα φυτά, συνήθως σιτάρι, ώστε να λυγίσουν κατά 90 μοίρες, δηλ. παράλληλα στο έδαφος. Το σύνολο αυτό των ομοιόμορφα λυγισμένων φυτών σχηματίζουν έναν τέλειο κύκλο, σε αντίθεση με τα γύρω φυτά που παραμένουν άθικτα! Κανείς δε ξέρει το πώς δημιουργούνται, το σίγουρο όμως είναι πως εμφανίζονται ξαφνικά μέσα σε μια νύχτα, προς κατάπληξη και απογοήτευση των καλλιεργητών. Μαρτυρίες μάλιστα αναφέρουν μικρές φωτεινές σφαίρες να πετάνε πάνω από ένα κομμάτι χωραφιού, στο οποίο «αμέσως» μετά εμφανίζεται ένα τέτοιο σχέδιο, πράγμα που μειώνει τον χρόνο σχηματισμού τους σε κάποια λεπτά ως και δευτερόλεπτα!
Πιο εντυπωσιακή όμως ήταν η προγενέστερη εκδοχή τους: οι νεραϊδόκυκλοι ή νεραϊδοδακτυλίδια. Όπως και οι crop circles, έτσι και οι νεραϊδόκυκλοι, είναι κύκλοι ή μπαλώματα που μπορεί κανείς να δει να σχηματίζονται στο χορτάρι ή στα σπαρτά.
Αν και υπάρχουν μεμονωμένες αναφορές για τέτοια παράξενα σχήματα ή σημάδια από πολύ παλιά (η παλαιότερη γνωστή αναφορά χρονολογείται το 1647 στην Αγγλία), έχουμε μια έξαρση του φαινομένου από τα μέσα του 1970, με κύκλους στα σπαρτά με φορά δεξιόστροφη ή αριστερόστροφη. Η επόμενη αλλαγή ήρθε μέσα στο ‘90, όταν τα αγρογλυφικά, που ως τότε ήταν σκέτοι κύκλοι, άρχισαν να δημιουργούν πολύπλοκα σχέδια, όπως ομόκεντρους κύκλους, με γραμμές να τους ενώνουν, ακόμα και σπείρες, πάντα σε τέλειους γεωμετρικούς σχηματισμούς, συχνά συμμετρικούς!
Αυτό βέβαια άλλαξε ριζικά τις θεωρήσεις για τα αγρογλυφικά, καταρίπτοντας τις υπάρχουσες θεωρίες και δημιουργώντας νέες, αλλά εν τέλει προβλημάτισε πολύ τους ερευνητές που ασχολούνταν με το φαινόμενο. Για αρχή, αποκλείστηκε παντελώς το ενδεχόμενο φάρσας. Αν και δυο άτομα παρουσιάστηκαν στην Αγγλία ισχυριζόμενα πως ήταν υπεύθυνοι για αυτά τα σχέδια, ως ένα είδος φάρσας, όταν κλήθηκαν να κάνουν μια επίδειξη του πώς τα κατάφεραν, απέτυχαν να δημιουργήσουν αυτά τα τόσο πολύπλοκα σχέδια και μάλιστα σε μια νύχτα! Άλλωστε, και οι συντελεστές της ταινίας Signs χρειάστηκαν αρκετές μέρες για να αναπαραστήσουν επακριβώς ένα τέτοιο σχέδιο. Έτσι, φάνηκε πως τα σχέδια αυτά ήταν κάτι παραπάνω από απλές φάρσες ανθρώπων!
Μετά την εμφάνιση των αγρογλυφικών σε ένα χωράφι, τα σπαρτά συνήθως θερίζονται, ώστε εξαφανίζονται τα ορατά σημάδια του κύκλου. Όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί πως παραμένει ένα ισχυρό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Πολλές μαρτυρίες αναφέρουν πως όταν αυτό το χωράφι ξανασπείρεται για την επόμενη σοδειά, τα φυτά στην περιοχή που είχε εμφανιστεί ο κύκλος μεγαλώνουν με πολύ ταχύτερο ρυθμό από ότι τα γύρω τους!
Τέλος ψάχνοντας τη σχετική βιβλιογραφία και στο internet για εμφάνιση αγρογλυφικών στην Ελλάδα, ήταν ένα περιστατικό που συνέβει στις 7 Αυγούστου 2002 στο χωριό Πρίνος Τρικάλων. Εκεί μάρτυρες αναφέρουν πως ένα κυκλικό ΑΤΙΑ προσγειώθηκε σε ένα χωράφι, αφήνοντας μετά την απογείωση ένα σημάδι, έναν κύκλο διαμέτρου 10m, με σπειροειδή σχηματισμό, μέσα στον οποίο τα σπαρτά ήταν πατημένα! Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι πως σε παρόμοια περιστατικά προσγείωσης ΑΤΙΑ στην Ελλάδα (βλ. περιστατικό Αταλάντης) τα φυτά μέσα στον κύκλο ήταν καμένα ή εξαϋλωμένα! Είναι δηλαδή η μοναδική αναφορά ανά τον κόσμο (το περιστατικό αναφέρεται και σε ξένες σελίδες σχετικές με ΑΤΙΑ αλλά και crop circles) που συνδέει άμεσα την δημιουργία αγρογλυφικών, γιατί το συγκεκριμένο είχε τα κλασσικά χαρακτηριστικά, με την εμφάνιση ΑΤΙΑ, μια υπόθεση που αρκετοί έχουν κάνει. Το περιστατικό αυτό πάντως δεν συγκαταλέγεται στο φαινόμενο των crop circles, διότι περιλαμβάνει θέαση ΑΤΙΑ και εξωγήινων(!) και τρύπες στο σημείο προσγείωσης και πέρα από αυτό, είναι δηλαδή κλασσική περίπτωση προσγείωσης!
Η επιστημονική άποψη για τους νεραϊδόκυκλους είναι ότι δημιουργούνται από δράση μυκήτων. Η άποψη της παράδοσης όμως είναι ότι οι κύκλοι αυτοί σχηματίζονται σε μέρη που μαζεύονται νεράιδες, οι οποίες συνηθίζουν να κλείνουν τις συναντήσεις τους, με ένα κυκλικό χορό, που αφήνει τα ίχνη του στη γη. Στο Sussex οι νεραϊδόκυκλοι ονομάζονται «ίχνη μαγισσών», ενώ στο Devonshire πιστεύουν ότι οι νεράιδες ιππεύουν νεαρά άλογα τη νύχτα και τρέχουν σχηματίζοντας κύκλους. Όσα ζωντανά βρίσκονται αναμαλλιασμένα το πρωί, θεωρούν ότι τα χρησιμοποίησαν οι νεράιδες τη νύχτα.
Επίσης, οι λαϊκές παραδόσεις της Βρετανίας είναι γεμάτες από παθήματα ανθρώπων που χάνοντας το δρόμο τους σε ερημικές περιοχές, βρέθηκαν δίχως να το ξέρουν μέσα σε νεραϊδόκυκλους. Το γεγονός είχε τρομοκρατήσει τον αγροτικό πληθυσμό πριν μερικούς αιώνες, αφού υπήρχαν αναφορές ότι οι νεράιδες και κάθε λογής ξωτικό έκαναν ... το «βίο αβίωτο» στους παρείσακτους. Υπάρχουν αναφορές ήδη απ’ τον 17ο αιώνα για ανθρώπους που δέχτηκαν επίθεση ή που αιχμαλωτίστηκαν μέσα σ’ ένα νεραϊδόκυκλο, μέχρι κάποιος έμπιστος φίλος τους έρθει για να τους σώσει. Ακόμα και αναφορές για ανθρώπους που αφού ξύπνησαν έχοντας περάσει τη νύχτα σ’ ένα νεραϊδόκυκλο, διαπίστωσαν ότι στην πραγματικότητα είχαν περάσει ... 20 χρόνια.
Αναφορές για τα «νυχτερινά μανιτάρια» βρίσκουμε ακόμα και στο έργο του Shakespeare «The Tempest» (Πράξη 5η, σκηνή 1η), όπου ο Prospero μιλάει για «μανιτάρια του σεληνόφωτος».
Ίσως εκεί να βασίζεται και η «επιστημονική» εξήγηση που θέλει τις αγελάδες που βόσκουν το χειμώνα σε αγροκτήματα να σχηματίζουν κύκλους και τα υπολείμματα τροφής που αφήνουν καθώς και τα περιττώματά τους, να κάνουν πιο γόνιμο το χορτάρι, ευνοώντας την ανάπτυξη μανιταριών σε κυκλικά σχήματα. Η εξήγηση αυτή βέβαια δεν καλύπτει τις περιοχές που δεν εκτρέφονται αγελάδες ή άλλα κατοικίδια!
Ο γνωστός συγγραφέας Sir Arthur Conan Doyle, που πιστεύει στα ξωτικά και τις νεράιδες, υποστηρίζει στο έργο του «The Coming of the Fairies» ότι άσχετα απ’ τη σχέση των νεραϊδόκυκλων με τους μύκητες, αυτοί προσφέρουν ένα πρώτης τάξεως περιβάλλον για κυκλικούς χορούς με τους συνδέονται από αρχαίες εποχές.
Άλλη εξήγηση μεταξύ σοβαρού και αστείου είναι αυτή που θέλει τους κύκλους στο γρασίδι να δημιουργούνται από σκαντζόχοιρους που κυνηγιούνται κυκλικά τις νύχτες σε μια προσπάθεια να ερωτοτροπήσουν ή ακόμα αυτή που λέει ότι οι κύκλοι σχηματίζονται από τυφλοπόντικες που τρέχουν σε κύκλους κάτω απ’ το χώμα, επηρεάζοντας έτσι την ανάπτυξη του γρασιδιού! Κατά άλλους πάλι υπεύθυνα είναι άλλα ...ζώα: άλογα ή κατσίκες δεμένα σε πασσάλους ή ακόμα μυρμήγκια ή σαλιγκάρια που ...παρελαύνουν σε κυκλικές πορείες.
Φυσικά οι νεράιδες και τα ξωτικά και γενικά πλάσματα άλλων διαστάσεων δεν είναι βρετανική αποκλειστικότητα. Συναντιούνται τόσο συχνά στις παραδόσεις διαφόρων λαών, τόσο συχνά όσο ...τα μανιτάρια.
Στην Ολλανδία υπεύθυνος για τους κύκλους είναι ο ίδιος ο Διάβολος, που γυρίζει όλο το βράδυ αρμέγοντας αγελάδες και καθώς ακουμπάει κάτω τον κουβά του, που καίει απ’ τις φωτιές της Κόλασης, καίγεται το γρασίδι. Στη Γαλλία και στη Γερμανία, οι νεραϊδόκυκλοι θεωρούνται έργο μάγων και μαγισσών που χορεύουν τη νύχτα σε κύκλους. Στη Γαλλία επίσης οι χωρικοί φοβούνταν ένα τεράστιο βάτραχο, που φώλιαζε στο κέντρο κάθε νεραϊδόκυκλου.
Οι νεραϊδόκυκλοι είχαν κι άλλες μαγικές ιδιότητες που ευνοούσαν τη μαντική ή την καλοτυχία -όπως πιστεύουν κάποιοι αγρότες που τους βρίσκουν στα χωράφια τους. Άλλοι πάλι πιστεύουν ακριβώς το αντίθετο, αναμένοντας κακοτυχίες. Στη Σκωτία υπάρχει η παράδοση ότι αν μια παρθένα πλυθεί με δροσοσταλίδες πρωινών του Μαΐου θα γίνει πιο όμορφή, αλλά αν τύχει να πλυθεί μέσα σ’ ένα νεραϊδόκυκλο θα γίνει αντίθετα πιο άσχημη και θα μεταμορφωθεί σε μια κακάσχημη γριά.


Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΞΗΓΗΣΗ
Άσχετα από την αληθινή αιτία που προκαλεί την εμφάνιση των νεραϊδόκυκλων, αυτοί συνδέονται με την εμφάνιση μυκήτων. Αυτό απέδειξε ήδη απ’ το 1792 ο William Withering, όταν μελέτησε ένα συγκεκριμένο είδος -απ’ τα περίπου 60 συνολικά που παράγουν τέτοιους κύκλους- το Marasmius oreades.
Τα δακτυλίδια των μυκήτων τείνουν να διευρύνονται από χρόνο σε χρόνο από 10 έως 30 εκατοστά. Πιστεύεται ότι κάποιοι κύκλοι στην Αγγλία βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και 600 χρόνια, ενώ στη Γαλλία έχει εντοπιστεί κύκλος από ένα συγκεκριμένο είδος μύκητα, με περιφέρεια 800 μέτρων και ηλικία πάνω από 700 χρόνια. Το μυστήριο βέβαια παραμένει: γιατί διάφορα είδη μυκήτων -πάνω από 60- αναπτύσσονται σε κυκλικούς σχηματισμούς; Για παράδειγμα το είδος των μανιταριών που ονομάζονται κοινώς «αλεποπορδές» -και οι οποίες φύονται μαζικά στην Ελλάδα- μπορούν να παράγουν τέτοιους σχηματισμούς. Πρόκειται μάλλον για άλλο ένα θαύμα της Φύσης.
Γενικά υπάρχουν 3 είδη νεραϊδόκυκλων
1. Το πρώτο είναι ουσιαστικά «αόρατο», αφού δεν αφήνει ορατά ίχνη στη γύρω βλάστηση. Γίνονται αντιληπτοί μόνο όταν τα σώματα των καρπών εμφανίζονται σαν ένας κύκλος από μανιτάρια.
2. Το δεύτερο παρατηρείται σαν μια δραστήρια ανάπτυξη της βλάστησης, συχνά παράγοντας ψηλότερο και πιο σκούρο γρασίδι.
3. Το τρίτο παράγει κάποιο είδος καταστροφής στη βλάστηση, αφήνοντας πολλές φορές μια εύφορη περιοχή ανάμεσα σε ένα «εσωτερικό» και σε ένα «εξωτερικό» δακτυλίδι.
Όλα πάντως τα δακτυλίδια μυκήτων αναπτύσσονται από ένα σπόρο που μεγαλώνει κάτω απ’ το χώμα προχωρώντας σε κάποια ακτίνα αναπτύσσοντας ουσιαστικά τις ίνες του. Κάποια στιγμή το κεντρικό κομμάτι ξεραίνεται αφήνοντας σε ζωή την περιφέρεια σ’ ένα κύκλο. Η ανάπτυξη γειτονικής βλάστησης εξηγείται απ’ τους επιστήμονες απ’ την απελευθέρωση απ’ τους μύκητες διάφορων χημικών (ένζυμων) που λειτουργούν σαν λίπασμα για τα γύρω φυτά.
Πολλές φορές μάλιστα οι ίνες των μυκήτων σχηματίζουν ένα τόσο ισχυρό πλέγμα βλάστησης κάτω απ’ το έδαφος που ούτε το νερό μπορεί να το διαπεράσει. Έτσι ένας δίσκος από γρασίδι ξεραίνεται, εμφανίζοντας μια «νεκρή περιοχή». Άλλη αιτία για να ξεραθούν τα γύρω φυτά είναι η απελευθέρωση τοξινών απ’ τους μύκητες. Μερικές φορές χρειάζονται πολλά χρόνια ανάπτυξης των μυκήτων για να φανούν κύκλοι στη γη, ενώ άλλες φορές δεν δημιουργούνται πλήρεις κύκλοι αλλά μεγάλα τόξα ή ημικύκλια ή παρόμοια σχήματα, πραγματικά ... αγρογλυφικά.
Νεραϊδόκυκλοι ή αποικίες - σχηματισμοί μυκήτων;
Πολλές φορές η επιστήμη έχει έρθει για να ερμηνεύσει ανεξήγητα φαινόμενα της παράδοσης. Και τα καταφέρνει καλά! Ή μήπως βλέπει μόνο τα φαινόμενα;

ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Απόπειρες για κούρεμα του χρέους επί Όθωνα

Αλλεπάλληλες ελληνικές προτάσεις για συμβιβασμό με τους ομολογιούχους προκειμένου να «βγει» η χώρα στις χρηματαγορές, απορρίφθηκαν από τους δανειστές. Το δάνειο-προίκα που έφερε μαζί του ο Όθωνας «κυνηγούσε» την Ελλάδα επί 7 δεκαετίες.
Η Ελλάδα μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1870 ήταν αποκλεισμένη από τις διεθνείς χρηματαγορές. Οι τυπικοί οικονομικοί λόγοι ήταν οι στάσεις πληρωμών το 1827 και 1843.
Οι εκκρεμότητες, δηλαδή, με τους ομολογιούχους των ληστρικών δανείων της ανεξαρτησίας, αλλά και η αποπληρωμή του δανείου των 60 εκατ. φράγκων που πήρε ως «προίκα» ο Όθων όταν «διορίστηκε» βασιλιάς. Σύμφωνα με τους όρους του τελευταίου, η καταβολή των τοκοχρεολυσίων του είχε «απόλυτη προτεραιότητα».
Οι τρεις Εγγυήτριες Δυνάμεις εκείνου του δανείου (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) απαγόρευαν τη σύναψη κάθε άλλου εξωτερικού δανείου, όσο δεν διευθετούνταν οι προηγούμενες δανειακές υποθέσεις. Με δεδομένη, όμως, την οικονομική κατάσταση του Ελληνικού Βασιλείου οποιαδήποτε αποπληρωμή προϋπόθετε τη σύναψη νέου δανείου. Φαύλος κύκλος... Έτσι, το ονομαστικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας παρέμενε σταθερό (περίπου 130 εκατ. φράγκα).
Ένας διακανονισμός, μετά τη στάση πληρωμών του 1843 για τα τοκοχρεολύσια του οθωνικού δανείου, είχε επιβληθεί στην Ελλάδα το 1859 από την τότε ευρωπαϊκή «τρόικα». Η ελληνική κυβέρνηση αναγκάστηκε να πληρώνει τον χρόνο για την αποπληρωμή του 900.000 γαλλικά φράγκα. Μάταια πρότεινε η τότε κυβέρνηση να περιοριστεί το ποσό στις 300.000.

ΤΟ «ΜΥΣΤΗΡΙΟ»
Το εξωφρενικό εκείνης της αναγκαστικής συμφωνίας δεν ήταν μόνο το ύψος της δόσης, αλλά και ότι δεν διευκρινιζόταν αν πρόκειται για πληρωμή των τόκων ή των τοκοχρεολυσίων. Ένα «μυστήριο» που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν ούτε οι υπουργοί Οικονομικών τις επόμενες δεκαετίες. Πολύ αργότερα -το 1898- θα αποκαλυφθεί ότι υπήρχε μυστική συμφωνία, σύμφωνα με την οποία η λεόντεια μερίδα καταβαλλόταν για τους τόκους.
Ας σημειωθεί ότι οι δόσεις θα εξακολουθούν να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό έως και την πρώτη δεκαετία του 1900. Ο τελικός απολογισμός εκείνου του περίφημου δανείου θα είναι ισάξιος με τα «δάνεια της συμφοράς» της δεκαετίας του 1820. Η Ελλάδα πήρε ψιχία σε ρευστό και πλήρωσε πολλαπλάσια από το δάνειο.
Πριν δοθεί η «λύση» του 1859 από τριμελή επιτροπή των Μεγάλων Δυνάμεων, που ασχολήθηκε με τη ρύθμιση, οι οθωνικές κυβερνήσεις είχαν επιχειρήσει να σπάσουν τον ασφυκτικό αποκλεισμό από τις διεθνείς χρηματαγορές. Ενώ οι Τρεις Δυνάμεις και ειδικά η Βρετανία, απειλούσαν ακόμη και με στρατιωτική επέμβαση, επί πρωθυπουργίας Κωλέττη το 1847, διατυπώθηκε η πρώτη αξιόλογη πρόταση διακανονισμού.
Σύμφωνα με αυτήν, η Ελλάδα θα πλήρωνε το 1/3 των τόκων το 1848, μετά από πώληση εθνικών γαιών. Το ετήσιο ποσό της αποπληρωμής θα αυξανόταν προοδευτικά μέχρι το 1860. Τότε, υπολογιζόταν ότι η οικονομική κατάσταση θα επιτρέψει την καταβολή ολόκληρου του τοκοχρεολυσίου.

ΧΩΡΙΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ
Στον προϋπολογισμό μάλιστα εκείνης της χρονιάς αναγράφτηκε και το σχετικό ποσό (περίπου 1,3 εκατ. δραχμές ίσο με το τρίτο των τόκων). Δεν δόθηκε, όμως, σημασία στην πρόταση «διότι οι προστάτιδες Δυνάμεις δεν είχον εμπιστοσύνην ούτε εις την ειλικρίνειαν ούτε εις την τιμιότητα των δηλώσεων Κωλέττη».
Μετά τον θάνατο του Κωλέττη προς την ίδια κατεύθυνση θα κινηθεί και η κυβέρνηση Κριεζώτη. Σε ένδειξη καλή θέλησης θα προθυμοποιηθεί να καταβάλει από το 1852 μέρος των τόκων, αλλά δεν βρήκε κάποια ανταπόκριση. Έτσι έληξε άδοξα και η δεύτερη συγκεκριμένη νεοελληνική πρόταση, μετά από κείνη του Καποδίστρια, το 1829, για «αναδιάρθρωση» του εξωτερικού χρέους.

ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΕΙΧΑΝ ΚΟΙΝΟΥΣ ΠΥΛΩΝΕΣ
Η συγκυρία φέρνει στην επικαιρότητα μια άγνωστη εν πολλοίς πτυχή της ελληνικής οικονομικής ιστορίας. Πρόκειται για την ιστορία των αναδιαπραγματεύσεων, αναδιαρθρώσεων του εξωτερικού χρέους. Ένα κεφάλαιο άκρως ενδιαφέρον, αφού οι συμβιβασμοί μεταξύ του νεοελληνικού κράτους και των δανειστών του στον πυρήνα τους παραμένουν οι ίδιοι. Η ουσία θα μπορούσε να συνοψιστεί με δύο όρους, που βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη: επιμήκυνση και «κούρεμα» του χρέους. Είτε πριν είτε μετά τις χρεοκοπίες και τις στάσεις πληρωμών. Αυτοί είναι οι δύο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται η ιστορία της επαναδιαπραγμάτευσης του ελληνικού χρέους από τον Ι. Καποδίστρια τη δεκαετία του 1830 έως τις μέρες μας.
Στα χρόνια του πρώτου Κυβερνήτη, όπως έχουμε δει την περασμένη Κυριακή, έγινε η πρώτη αποτυχημένη απόπειρα συμβιβασμού για τα «δάνεια της ανεξαρτησίας». Από τότε θα επιχειρηθεί αρκετές φορές ο διακανονισμός τόσο των δύο πρώτων δανείων όσο και των άλλων τις κατοπινές περιόδους. Ειδικά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα μέχρι την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου το 1898. β
Τον επόμενο αιώνα, λίγο πριν και μετά την πτώχευση του 1932, αρχίζει ένας νέος κύκλος διαπραγματεύσεων για το εξωτερικό χρέος, που θα κλείσει αναγκαστικά με την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το πρόβλημα θα επανέλθει μετά την απελευθέρωση και θα προκύψουν συμφωνίες για τη ρύθμιση των προπολεμικών χρεών τα χρόνια του 1962-64. Ο υπερδανεισμός, όμως, θα οδηγήσει τις επόμενες περιόδους σ’ ένα νέο φαύλο κύκλο, που διαρκεί ως σήμερα. Η ιστορία των δανείων έχει, λοιπόν, και μια παράλληλη μεγάλη ιστορία διαπραγματεύσεων για συμφωνίες αποπληρωμής του ελληνικού εξωτερικού χρέους.

ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ ΑΝΕΥ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΩΝ
Ο αναγκαστικός διακανονισμός το 1859, με σημερινή ορολογία, συνιστούσε μια απροσδιόριστη επιμήκυνση του χρέους, χωρίς «κούρεμα». Απλώς επιμερίζονταν τα τοκοχρεολύσια σε μεγαλύτερη διάρκεια και πέραν της απόσβεσης του δανείου των 60 εκ. φράγκων του 1832 (αρχικά τοποθετούνταν το 1871). Ούτε και οι ελληνικές κυβερνήσεις διεκδικούσαν διαγραφή μέρους του χρέους. Επιδιώκανε τον περιορισμό της ετήσιας δόσης των τοκοχρεολύσιων και προβάλλανε δειλά κάποια αιτήματα για περικοπή τόκων.

ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ
Τα χρόνια του Όθωνα, αλλά και την πρώτη περίοδο της βασιλείας του Γεωργίου Α΄, μέχρι να ανοίξουν οι χρηματαγορές στα τέλη της δεκαετίας του 1870, η μόνη δανειακή διέξοδος, που είχαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, ήταν ο εσωτερικός δανεισμός. Αυτός γινόταν συνήθως με όρους ληστρικούς, κυρίως από την Εθνική Τράπεζα Ελλάδος μετά την ίδρυσή της. Το ίδιο συνέβαινε όταν δανείζονταν από ιδιώτες κεφαλαιούχους. Ο κανόνας ήταν τα δάνεια αυτά να συνοδεύονται με εκποιήσεις δημόσιας περιουσίας.

Τ. Κατσιμάρδος
katsimar@yahoo.gr


http://www.newsinnews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=20436:2011-07-24-10-21-08&catid=70:2011-05-10-06-45-25&Itemid=82

ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ ΓΙΑΤΙ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ

Μπορεί όσα συμβαίνουν γύρω μας τον τελευταίο καιρό να μην μας αφήνουν πολλά περιθώρια χαράς. Μπορεί πρόσφατες έρευνες να έδειξαν ότι οι άνδρες που δεν χαμογελούν είναι ελκυστικότεροι. Επιστήμονες και ειδικοί σε θέματα ψυχικής υγείας, όμως, επιμένουν: Το χαμόγελο ενισχύει τη μακροζωία. Και παραθέτουν δέκα τουλάχιστον λόγους για τους οποίος πρέπει να χαμογελάμε όσο συχνότερα μπορούμε.
Το χαμόγελο μας κάνει πιο ελκυστικούς: Ποιος δεν αρέσκεται να συναναστρέφεται χαμογελαστούς ανθρώπους; Οι χαμογελαστοί άνθρωποι είναι πάντα πιο «τραβηχτικοί» γιατί δείχνουν να έχουν λόγους να μας κάνουν να χαμογελάσουμε και εμείς.
Το χαμόγελο αλλάζει την διάθεσή μας: Την επόμενη φορά που θα νιώθετε πεσμένοι, δοκιμάστε να χαμογελάσετε. Το πιθανότερο είναι ότι η διάθεσή σας θα αλλάξει προς το καλύτερο, καθώς το χαμόγελο μπορεί να «ξεγελάσει» το σώμα στο να αρχίσει να εκλύει ενδορφίνες, τις ορμόνες της χαράς.
Το χαμόγελο είναι κολλητικό: Όταν κάποιος χαμογελά μπορεί να φωτίσει τον χώρο, να φτιάξει την διάθεση των γύρω του και να τα κάνει όλα με περισσότερο κέφι. Ένα χαμογελαστό πρόσωπο φέρνει χαρά, την οποία μπορεί να μεταδώσει και σε άλλους.
Το χαμόγελο ανακουφίζει από το στρες: Όταν είμαστε στρεσαρισμένοι φαίνεται στο πρόσωπό μας. Το χαμόγελο όμως μπορεί να το εμποδίσει -μας κάνει να μη φαινόμαστε κουρασμένοι, πεσμένοι και με κακή διάθεση. Όταν έχετε στρες προσπαθήστε να βρείτε αφορμές για να χαμογελάσετε. Σύντομα θα νιώσετε πολύ καλύτερα.
Το χαμόγελο ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα: Όταν χαμογελάμε είμαστε πιο χαλαροί, τα επίπεδα των ορμονών που ελέγχουν το στρες μειώνονται και αυτό βοηθά στην καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιητικού.
Το χαμόγελο μειώνει την αρτηριακή πίεση: Έχει υπολογιστεί από εργαστηριακές έρευνες πως όταν κανείς χαμογελά υπάρχει υπολογίσιμη μείωση στην αρτηριακή του πίεση. Δοκιμάστε το και μόνοι σας αν έχετε πιεσόμετρο στο σπίτι: Καθίστε και χαλαρώστε για μερικά λεπτά, π.χ. διαβάστε ένα βιβλίο. Μετά αφιερώστε μερικά δευτερόλεπτα σε ένα χαμόγελο και έπειτα μετρήστε την πίεσή σας.
Το χαμόγελο εκλύει ενδορφίνες, φυσικά παυσίπονα και σεροτονίνη: Μελέτες έχουν δείξει ότι οι συγκεκριμένες ορμόνες μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα. Το χαμόγελο, λοιπόν, είναι και φυσικό ναρκωτικό.
Το χαμόγελο «ανασηκώνει» το πρόσωπο και μας κάνει να δείχνουμε νεότεροι: Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι μύες που χρησιμοποιούνται για να χαμογελάσει ένα πρόσωπο υπόκεινται ένα είδος lifting, με αποτέλεσμα το άτομα να δείχνει νεότερο. Αν, λοιπόν, το lifting είναι στα άμεσα πλάνα σας, δοκιμάστε πρώτα μερικά… sessions χαμόγελου –πιθανώς να μην το χρειαστείτε!
Το χαμόγελο μας κάνει να δείχνουμε επιτυχημένοι: Οι άνθρωποι που χαμογελούν φαίνεται να έχουν περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, να είναι περισσότεροι επιτυχημένοι στην ζωή τους και έτσι πιθανώς να έχουν και μεγαλύτερη ζήτηση. Φορέστε, λοιπόν, το καλύτερο χαμόγελό σας στα επαγγελματικά σας meetings και ραντεβού και θα δείτε πόσο πιο εύκολα μπορείτε να πετύχετε τον σκοπό σας.
Το χαμόγελο μας βοηθά να διατηρούμε έναν θετικό τρόπο ζωής: Δοκιμάστε το εξής τεστ: Χαμογελάστε. Τώρα σκεφτείτε κάτι δυσάρεστο, χωρίς να σταματήσετε να χαμογελάτε. Είναι δύσκολο, ε; Όταν χαμογελάμε ο εγκέφαλος στέλνει στο σώμα μας στο μήνυμα ότι «η ζωή είναι ωραία!». Κρατήστε μακριά την κατάθλιψη, το στρες και τις ανησυχίες χαμογελώντας.


http://alexandroupolisnews.blogspot.com/2011/07/blog-post_09.html#more

ΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΡΣΑΛ

ΠΟΣΑ ΠΗΡΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ Η.Π.Α.
Λίγο πριν ξεκινήσει η περίοδος του Ψυχρού Πολέμου και ενώ η Ευρώπη προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Η.Π.Α. αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν την ανάκαμψή της.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Χάρι Τρούμαν και ο υπουργός Εξωτερικών, Τζωρτζ Μάρσαλ αποφάσισαν το 1947 να αρχίσουν την χρηματοδότηση. Με το σχέδιο Μάρσαλ, όπως έμεινε στην ιστορία, δόθηκαν πάνω από 13 δις στην Ευρώπη. Διαγράφηκε το προπολεμικό χρέος της Γαλλίας και λίγα χρόνια αργότερα και το γερμανικό.
Η Ελλάδα και η Τουρκία ήταν από τους πρώτους παραλήπτες της βοήθειας ως χώρες που, σύμφωνα με τις Η.Π.Α., κινδύνευαν άμεσα από την εξάπλωση του κομμουνισμού. Στην Ελλάδα την διαχείριση της οικονομικής ενίσχυσης ανέλαβε η Αμερικανική Οικονομική Αποστολή που εγκαταστάθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1947. Ο αρχηγός της αποστολής είχε κάνει ειδική αναφορά στο πρόβλημα της ελληνικής γραφειοκρατίας και στα φαινόμενα διαφθοράς που είχαν ριζώσει για τα καλά στην πολιτική και επιχειρηματική ζωή της χώρας.
Η Αμερικανική Οικονομική Αποστολή υπέδειξε στην ελληνική κυβέρνηση την λήψη σκληρών μέτρων. Επέτρεψε την εισαγωγή βασικών αγαθών πρώτης ανάγκης και προώθησε την έκτακτη φορολόγηση εμπορικών και βιομηχανικών τάξεων. Τα έργα που ξεκίνησαν ήταν: δρόμοι, λιμάνια, σιδηρόδρομος και αποκατάσταση της διώρυγας της Κορίνθου.


http://www.newsinnews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=20328:2011-07-23-09-38-45&catid=70:2011-05-10-06-45-25&Itemid=82

Η ΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ

Τα τεκτονικά ρήγματα φαίνεται πως λειτουργούν ως... μπαταρίες. Η σύνθλιψη των πετρωμάτων απελευθερώνει ρεύμα θετικά φορτισμένων ηλεκτρονίων που φθάνει να διαταράσσει ως και την ιονόσφαιρα. Γι’ αυτό και στο κυνήγι της πρόβλεψης σεισμών έχουν εξαπολυθεί οι δορυφόροι
ΤΑΣΟΣ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗΣ (a.kafantaris@gmail.com)


Ο δορυφόρος DEMETRA προβλέπει την εκδήλωση σεισμού «διαβάζοντας το προσκλητήριο» που στέλνει αυτός προς την ιονόσφαιρα

Από τότε που η Αθηνά φυλάκισε τον Εγκέλαδο κάτω από την Αίτνα, ο άθλιος αυτός αρχηγός των Τιτάνων παίζει μαζί μας σαν τον... Χάνιμπαλ Λέκτερ στη «Σιωπή των αμνών». Μας στέλνει μηνύματα που μας παραπλανούν, για να ξεφύγει την τελευταία στιγμή και να ξεσπάσει το μένος του σε ανυποψίαστα θύματα. Τελικά υπάρχει περίπτωση να προβλέψουμε με ακρίβεια τον επόμενο σεισμό και να προετοιμαστούμε εγκαίρως;

ΣΕΙΣΜΙΚΟ ΣΕΛΑΣ
Στις 9 Μαΐου 2008, τρεις ημέρες προτού εκδηλωθεί ο πρόσφατος μεγασεισμός της Κίνας, οι ποδηλάτες της πόλης Γουετσουάν είδαν χιλιάδες βατράχια να διασχίζουν τρελαμένα τον δρόμο. Σε μια πιο ανατολική μεριά της χώρας περίεργα φωτισμένα σύννεφα εμφανίστηκαν στον ουρανό. Κάποιος γέρος που τα άκουσε αυτά κούνησε απλά το κεφάλι του και είπε: «Μεγάλος σεισμός θα γίνει τούτες τις ημέρες». Το ίδιο είπε και η επίσημη ιστοσελίδα της περιφέρειας Αμπα (όπου βρίσκεται η Γουετσουάν), αλλά αργότερα η είδηση αποσύρθηκε ως ανυπόστατη φήμη. Είχε προέλθει από τη δήλωση του ντόπιου σεισμολόγου Τζενγκ Κουίνγκ Γκουό, στις 26 Απριλίου, πως θα συμβεί στην περιφέρεια αυτή σεισμός άνω των 7 ρίχτερ, στις 8 Μαΐου ±10 ημέρες. Η πρόβλεψή του βασιζόταν στη θεωρία του ότι σε κάθε περιοχή που υφίσταται τριετή ξηρασία επακολουθεί σεισμός.
Ο σεισμός τελικά όντως έγινε, αλλά όχι προτού εμφανιστεί -μισή ώρα πριν από τον σεισμό- ένα ακόμη πιο περίεργο θέαμα που κατέγραψαν σε βίντεο: αρκτικό σέλας -και μάλιστα στο καταμεσήμερο! Παρόμοιες λάμψεις είχαν καταγραφεί πριν από τον μεγάλο σεισμό της ιαπωνικής πόλης Κόμπε, στις 17 Ιανουαρίου 1995 και πριν από εκείνον της Λίμα του Περού, στις 15 Αυγούστου 2007.
Τα σημάδια αυτά δεν είναι ακριβώς πρωτόγνωρα. Παρόμοιες περιγραφές έχουμε και εμείς σε αναφορές των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων. Είναι βαθιά χαραγμένο στη λαϊκή σοφία ότι δεν μπορείς να προβλέψεις έναν σεισμό παρά μόνο αν έχεις την τύχη να γίνεις θεατής του απρόβλεπτου: ποντίκια να βγαίνουν τρέχοντας όλα μαζί από τις φωλιές τους, βατράχια να πηδούν ομοθυμαδόν από το ποτάμι και φίδια να τρέχουν... σαν λαγοί! Τι συμβαίνει και όλα αυτά τα πλάσματα -και άλλα πολλά- «ακούνε» τον σεισμό πολύ προτού εκδηλωθεί; Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι είτε αντιλαμβάνονται υπερήχους -που ταξιδεύουν πολύ ταχύτερα από τα κύματα Rayleigh και S των σεισμών- ή «πιάνουν» ηλεκτρομαγνητικά σήματα χαμηλής συχνότητας. Η δεύτερη μάλιστα πιθανότητα εξετάζεται εδώ και χρόνια. Το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο έχει αποδείξει ότι η σύνθλιψη των κρυστάλλων κατά τη βίαιη μετατόπιση πετρωμάτων δημιουργεί ηλεκτρομαγνητικό πεδίο. Οι «δικοί μας» επιστήμονες του προγράμματος VAN (Βαρώτσος, Αλεξόπουλος και Νομικός) ψάχνουν τέτοια ηλεκτρικά σήματα επερχόμενου σεισμού (Seismic Electric Signals - SES) βυθίζοντας εδώ και 28 χρόνια ηλεκτρόδια στη γη. Οι Ιάπωνες, από την πλευρά τους, ψάχνουν από το 2004 την υψηλή ευαισθησία των γατόψαρων στη μεταβολή των ηλεκτρικών πεδίων. Οι μεν πρώτοι όμως αντιμετωπίζουν κατηγορίες περί ασάφειας των προβλέψεων -και το «ουδείς προφήτης στον τόπο του»- οι δε δεύτεροι... την απάθεια των γατόψαρων στα μέχρι στιγμής πειράματα.

ΜΠΑΛΟΝΙ ΜΕ... «ΦΟΛΕΣ»
Όσον αφορά τα περίεργα φωτισμένα σύννεφα του ουρανού, ο δόκτωρ Φρίντμαν Φρόιντ (Friedemann Freund) του Ερευνητικού Κέντρου AMES της NASA εξηγεί ότι «λίγο προτού η τεκτονική τριβή των πετρωμάτων οδηγήσει στην εκδήλωση του σεισμού, η συσσωρευμένη ενέργεια εκπέμπει θετικά ηλεκτρικά φορτία που φθάνουν ως την επιφάνεια του εδάφους και δημιουργούν υψηλά ηλεκτρικά πεδία. Η ισχύς τους μπορεί να φθάσει το ένα εκατομμύριο βολτ ανά εκατοστό, αρκετή για να ιονίσει τον αέρα που βρίσκεται κοντά στο έδαφος. Τα απελευθερωμένα ηλεκτρόνια του αέρα ανεβαίνουν προς τα πάνω, όντας ταυτόχρονα εν δυνάμει πυρήνες δημιουργίας και από μιας σταγόνας νέφους το καθένα».
Το πώς ακριβώς απελευθερώνουν τα πετρώματα αυτή την ενέργεια παραμένει μυστήριο. Τα βράχια, ως γνωστόν, υπό κανονικές συνθήκες, είναι μονωτές. Ο Φρίντμαν και ο γιος του Μινόρου, επίσης ερευνητής του AMES, ανέπτυξαν μια θεωρία κατά την οποία τα τεκτονικά ρήγματα ενεργούν ως μπαταρίες. Σύμφωνα με αυτήν, η υπό μεγάλη πίεση σύνθλιψη των βράχων αποσταθεροποιεί τα άτομά τους και απελευθερώνει ένα ρεύμα ηλεκτρονίων από τους ατομικούς δεσμούς τους. Ένα άλλο ενδεχόμενο είναι τα ηλεκτρόνια να μην προέρχονται από τους κρυστάλλους των βράχων αλλά από ιονισμένο νερό του υπεδάφους: καθώς τα βράχια συνθλίβονται, το νερό διεισδύει με μεγάλη πίεση στις ρωγμές και η ροή του διευκολύνει τη δημιουργία ρεύματος ηλεκτρονίων. Σε κάθε περίπτωση, αυτά τα θετικά φορτισμένα και απελευθερωμένα ηλεκτρόνια, που οι Φρίντμαν ονομάζουν... «φόλες» (pholes), κινούνται σε ένα μαγνητικό πεδίο εξαιρετικά χαμηλής συχνότητας, με μήκη κύματος περίπου 30.000 χιλιομέτρων, οπότε δεν αποσβέννυνται από το έδαφος. Αντίθετα, φθάνουν με ταχύτητα 300 μέτρων ανά δευτερόλεπτο στην επιφάνεια του εδάφους, ανεβαίνουν στην ατμόσφαιρα αυξάνοντας την αγωγιμότητά της και μετά ως την ιονόσφαιρα και την επηρεάζουν. Τώρα, όπως μαθαίνουν όλοι οι μαθητές της Α΄ γυμνασίου, «ιονόσφαιρα» ονομάζεται το εξώτερο στρώμα της ατμόσφαιρας που περιβάλλει τον πλανήτη μας -σε ύψος άνω των 80 χλμ- και είναι φορτισμένη ηλεκτρικά επειδή δέχεται την επίδραση της ηλιακής και κοσμικής ακτινοβολίας. Αν τα ηλεκτρόνια των σεισμών όντως την επηρεάζουν, και μάλιστα σε βαθμό που να δημιουργεί σέλας, τότε σίγουρα η διαταραχή αυτή θα μπορεί να καταγραφεί.
Οι πατήρ και υιός Φρόιντ εξέτασαν 144 σεισμούς άνω των 6,0 ρίχτερ που έχουν σημειωθεί μεταξύ των ετών 1997 και 1999. Σύμφωνα με τα στοιχεία δορυφόρων, διακριτές ηλεκτρικές ανωμαλίες στην ιονόσφαιρα είχαν ανιχνευθεί ως έξι ημέρες πριν από σχεδόν όλους τους σεισμούς με εστιακό βάθος ως 35 χλμ. Το ίδιο φαινόμενο ανιχνεύθηκε και πάνω από την Κίνα λίγες ημέρες πριν από τον ολέθριο σεισμό των 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. «Πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να τεκμηριώσουμε μια ξεκάθαρη συσχέτιση ανάμεσα σε ορισμένους σεισμούς και σε συγκεκριμένα προσεισμικά σήματα» δήλωσε ο Μινόρου Φρόιντ στο BBC. Στα σχέδιά τους είναι η εκτόξευση τριών ειδικών δορυφόρων ανίχνευσης προσεισμικών διαταραχών της ιονόσφαιρας, ένα πρόγραμμα για το οποίο το Ερευνητικό Κέντρο AMES συνεργάζεται με το Ερευνητικό Κέντρο Διαστήματος και Τηλεανίχνευσης της Ταϊβάν και τη βρετανική εταιρεία δορυφορικής τεχνολογίας SSTL.

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΤΕΣΛΑ
Η θεωρία των Φρόιντ δεν είναι παρά ένα ακόμη παράγωγο των θεωριών του μεγαλοφυούς Σέρβου εφευρέτη Νικόλα Τέσλα. Ήταν ο πρώτος που είχε οραματιστεί τη Γη και την ιονόσφαιρα ως τους πόλους μια τεράστιας μπαταρίας που θα μπορούσε να τροφοδοτήσει με απεριόριστη ενέργεια τον άνθρωπο. Ο ίδιος πέθανε πάμπτωχος, στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και οι σημειώσεις του κατασχέθηκαν από τις υπηρεσίες ασφαλείας των Η.Π.Α., αλλά οι ιδέες του δεν έμειναν ανεξερεύνητες από τους δύο μονομάχους της ψυχροπολεμικής εποχής. Είναι γνωστά -και έχουμε γράψει γι' αυτά- τα σενάρια συνωμοσίας γύρω από τον στρατιωτικό σταθμό πειραματισμού με την ιονόσφαιρα που έχουν οι Η.Π.Α. στην Αλάσκα, το περιώνυμο HAARP.
Όπως και να ‘χει, τη δεκαετία του 1960 οι σοβιετικοί επιστήμονες εντόπισαν για πρώτη φορά ανώμαλα φαινόμενα στην ιονόσφαιρα. Είτε όμως γιατί αυτά τα ευρήματα συνδέθηκαν με την «ουφολογία» είτε γιατί συσχετίστηκαν με τα αντίστοιχα πειράματα των Αμερικανών, έμειναν μακριά από την επίσημη επιστημονική διερεύνηση. Φθάσαμε στο 1979, οπότε οι Σοβιετικοί εκτόξευσαν τον δορυφόρο «Intercosmos-19» και τότε για πρώτη επίσης φορά κατέγραψαν έναν ασυνήθιστο θόρυβο χαμηλών συχνοτήτων κοντά στο επίκεντρο ενός σεισμού, που εκδηλώθηκε ώρες αργότερα. Επακολούθησαν και άλλα τέτοια ευρήματα, καθώς και πρόγραμμα ερευνών ενός έτους στον διαστημικό σταθμό Μιρ, που κατέδειξαν ότι τέτοιες ιονοσφαιρικές διαταραχές σημειώνονταν κατά μέσον όρο πέντε ημέρες πριν από την εκδήλωση κύριου σεισμού. Βεβαίως, με την τεχνολογία εκείνης της εποχής η καταγραφή αυτή ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκη εργασία και με αρκετά περιθώρια σφαλμάτων.
Το 2001 οι Ρώσοι σχεδίασαν το σύστημα Βουλκάν για την παρακολούθηση και πρόβλεψη φυσικών καταστροφών. Τον Δεκέμβριο εκείνου του έτους εκτόξευσαν τον δορυφόρο «COMPASS» (Complex Orbital Magneto-Plasma Autonomous Small Satellite), με όργανα που είχαν κατασκευαστεί από επιστήμονες και μηχανικούς της Ρωσίας, της Ελλάδας(!), της Ουγγαρίας, της Ουκρανίας και της Πολωνίας. Δυστυχώς τεχνικά προβλήματα διέκοψαν τα πειράματα. Η προσπάθεια συνεχίστηκε τα έτη 2002-2003 με τον δορυφόρο «Meteor-3Μ», που προέβλεψε 44 από 47 καταγεγραμμένους σεισμούς στη Γη! Τώρα τα πειράματα ετοιμάζονται να συνεχιστούν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μέσω του προγράμματος Uragan.
Εν τω μεταξύ και οι Αμερικανοί άρχισαν να βλέπουν τη σχέση ιονόσφαιρας-σεισμών μέσω των δορυφόρων τους ανίχνευσης υπέρυθρης ακτινοβολίας. Η πρώτη φορά ήταν στις 21 Ιανουαρίου 2001, όταν ο δορυφόρος «Terra Earth Observing System» της NASA κατέγραψε ένα θερμικό άλμα επτά ημέρες προτού εκδηλωθεί ο σεισμός των 7,7 ρίχτερ στο Γκουτζαράτ της Ινδίας. Οι επιστήμονες ερμήνευσαν την καταγραφή αυτή όχι ως πραγματική αύξηση της θερμοκρασίας αλλά ως υπεριώδη φωτοβολία που γεννήθηκε από τη συσσωμάτωση των σεισμογενών ηλεκτρονίων «pholes» με τα ηλεκτρόνια της ιονόσφαιρας.
Από τον Ιούνιο του 2004 τη σκυτάλη έχει πάρει μια πολυεθνική κοινοπραξία, με επικεφαλής το Εθνικό Κέντρο Διαστημικών Ερευνών της Γαλλίας, CNRES, με τον μόνο εξειδικευμένο και εν ενεργεία αυτή τη στιγμή δορυφόρο προσεισμικής ιοντοβολίας, τον «DEMETRA» (Detection of Electro-Magnetic Emissions Transmitted from Earthquake Regions). Παρά τις συχνές διακοπές λειτουργίας του, στα κατορθώματά του περιλαμβάνεται η κατά επτά ημέρες πρόβλεψη των σεισμών 7,1 ρίχτερ που σημειώθηκαν στη Ν. Ιαπωνία στις 29 Αυγούστου και στις 5 Σεπτεμβρίου 2004.
Ως επωδός, το 2006, δύο χρόνια προτού υποστεί τη νέα ανθρωποθυσία της στον Εγκέλαδο η πιο χτυπημένη από αυτόν χώρα του πλανήτη, η Κίνα ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει δορυφόρο πρόβλεψης σεισμών με ανίχνευση των διαταραχών της ιονόσφαιρας.

ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ VAN
Ο «εξ ανακλάσεως» εντοπισμός επερχόμενων σεισμών από τις παραμορφώσεις που προξενούν οι «φόλες» στο μπαλόνι της ιονόσφαιρας θα τελειοποιηθεί σίγουρα με τους αναμενόμενους νέους δορυφόρους. Ωστόσο σε χώρες με πολυσχιδή γεωγραφία -όπως η δική μας- ο από Διαστήματος εντοπισμός του επίκεντρου του σεισμού δεν είναι εύκολος. Για να έχουμε ακρίβεια εντοπισμού με ακτίνα 50 χιλιομέτρων, προεκτίμηση ισχύος του σεισμού και στενό χρονικό προσδιορισμό της εκδήλωσης του φαινομένου, θα ήταν καλύτερη η επιτόπια μέτρηση με αισθητήρες εδάφους. Δηλαδή... ένα τελειοποιημένο σύστημα VAN -ως τώρα έχει ποσοστό επιτυχούς πρόβλεψης 60%. Παρακάμπτοντας τη γνωστή διένεξη των ειδικών μας για την αξιοπιστία του συγκεκριμένου συστήματος, ας δούμε τι ανάλογο εφαρμόζεται αλλού.
Όπως προείπαμε, από τη σύνθλιψη των πετρωμάτων πριν από την εκδήλωση ενός σεισμού αλλοιώνεται η δομή των κρυστάλλων τους. Το 1989, στην περιοχή Λόμα Πριέτα του Σαν Φρανσίσκο, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Στάνφορντ Αντονι Φρέιζερ-Σμιθ (Anthony C. Fraser-Smith) μετρούσε στο μαγνητόμετρό του ένα μαγνητικό πεδίο πολύ χαμηλών συχνοτήτων (ULF), της τάξεως των 0,01-10 Hz. Ξαφνικά δύο εβδομάδες προτού σημειωθεί ο σεισμός των 7,1 ρίχτερ είδε τη μέτρηση των αισθητήρων του να κάνει άλμα στο 20πλάσιο του επιπέδου θορύβου αυτών των συχνοτήτων. Κι έπειτα, τρεις ώρες προτού εκδηλωθεί ο σεισμός με επίκεντρο 7 χλμ. μακριά, το σήμα πήδηξε στο 60πλάσιο του κανονικού!
Αυτές οι προσεισμικές διαταραχές του μαγνητικού πεδίου -συν εκείνες που είχαν μετρηθεί την προηγούμενη χρονιά, πριν από τον σεισμό των 6,9 ρίχτερ στο Σπιτάκ της Αρμενίας- οδήγησαν τον ερευνητή Τομ Μπλέιερ (Tom Bleier) στη δημιουργία ενός δικτύου επίγειων ανιχνευτών για τον Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο. Από τις μετρήσεις του δικτύου, όπως και από εκείνες που έγιναν με αντίστοιχο σύστημα στην Ταϊβάν, πριν από τον εκεί σεισμό των 7,7 ρίχτερ της 21ης Σεπτεμβρίου 1999, βγήκε το συμπέρασμα ότι τις αιφνίδιες μαγνητικές διαταραχές προξενούσαν ηλεκτρικά ρεύματα έντασης 1 εκατομμυρίου -100 εκατομμυρίων Αμπέρ. Το επόμενο βήμα της εταιρείας που έστησε ο Μπλέιερ για να εκμεταλλευθεί τα ευρήματά του, της QuakeFinder, ήταν ένα δίκτυο 25 ανιχνευτών στην έρημο Μοχάβι της Καλιφόρνιας, που μετρούν επίσης τις αλλαγές στην αγωγιμότητα της ατμόσφαιρας -τις ίδιες που προξενούν «σεισμικά φώτα στον ουρανό».
Την έλευση ενός μεγάλου σεισμού μπορούμε να την αντιληφθούμε και με ένα απλό όργανο, που βρίσκεται όλο και συχνότερα στα... ταμπλό των αυτοκινήτων μας: το GPS. Αυτός ο εντοπιστής θέσης μέσω σύνδεσης με το δορυφορικό σύστημα γεω-εντοπισμού μπορεί να καταμετρήσει όχι μόνο την κίνησή μας, αλλά και εκείνη του εδάφους. Η Τοπογραφική Υπηρεσία της Ιαπωνίας χρησιμοποιεί ένα πανεθνικό δίκτυο 1.000 αισθητήρων GPS, ονόματι Geonet, για τη συλλογή των δεδομένων μετατόπισης του εδάφους. Τα σήματα που λαμβάνει έρχονται ανά 30 δευτερόλεπτα και υπολογίζει μετατοπίσεις μικρότερες και από 3 χιλιοστά του μέτρου. Το Geonet έδειξε από την αρχή τη χρησιμότητά του: ενώ η φυσιολογική μετατόπιση του υπεδάφους της πόλης Ναγκόγια είναι 3 εκατοστά ανά έτος προς τη Δύση, το 2001 άρχισε να κινείται με τον ίδιο ρυθμό προς... την Ανατολή. Άρα η αντίστροφη μέτρηση για τους σεισμούς που εκδηλώθηκαν το 2004 άρχιζε.
Τέλος μια είδηση που δημοσιεύθηκε στις 28 Μαΐου 2008 μας ενημέρωνε για ένα ακόμη σύστημα ανίχνευσης μετατοπίσεων: στο Σαν Ραφαέλ της Καλιφόρνιας, που βρίσκεται ανάμεσα στα τεκτονικά ρήγματα Χέιγουορντ και Αγίου Ανδρέα, οι επιστήμονες άνοιξαν με γεωτρύπανο λαγούμι βάθους 180 μέτρων. Εκεί τοποθέτησαν ένα «πιεσόμετρο της Γης», ένα «strainmeter» στα αγγλικά, που μπορεί να ανιχνεύσει μετατόπιση ενός εκατοστού και σε απόσταση 3.000 χιλιομέτρων μακριά. Μέσω αυτού θα καταγράφουν τον ρυθμό αύξησης των δυνάμεων σύνθλιψης των πετρωμάτων, ώστε να γνωρίζουν πότε θα φθάσει η αναμενόμενη «φοβερή στιγμή» για την Καλιφόρνια. Σημειωτέον ότι όλες οι σεισμολογικές μελέτες των αρχών του νέου αιώνα έχουν «υποσχεθεί» στην περιοχή αυτή έναν σεισμό 6,7 ρίχτερ για την τρέχουσα 30ετία. Συνολικά θα εγκατασταθούν 80 τέτοιοι ανιχνευτές -κόστους 300.000 δολαρίων έκαστος- από τη Νότια Καλιφόρνια ως το Βανκούβερ.
Πόρισμα; Ο συνδυασμός δορυφορικής και επίγειας μέτρησης θα μας δίνει διασταυρούμενες και αλληλοσυμπληρούμενες προβλέψεις, άρα και αξιόπιστες. Οι επιστήμονες αισιοδοξούν ότι τέτοια συνδυαστικά συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης θα είναι έτοιμα να δοθούν προς χρήση στις πιο σεισμοπαθείς χώρες ως το 2015. Ως τότε... κρατηθείτε!


http://psifides.pblogs.gr/2008/06/h-kraygh-twn-seismwn.html

ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ - Η ΖΩΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΩΡΑΙΑ!

Το βιβλίο της Ελευθερίας Γ. Κούρτη
της Κατερίνας Μ. Μάτσου

Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι η πιο κοινή νευρολογική ασθένεια αγνώστου αιτιολογίας Η διάγνωση της δεν είναι απλή και η θεραπευτική αντιμετώπισή της δεν είναι ακόμη ριζική. Σήμερα περίπου 10.000 άνθρωποι στην Ελλάδα πάσχουν από Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, ενώ γύρω στα 2.000.000 υπολογίζονται οι πάσχοντες σε όλο τον κόσμο.

Η προσωπική της πολύχρονη περιπέτεια με τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας έδωσε το ερέθισμα στην κα Ελευθερία Γ. Κούρτη, ψυχολόγο, απόφοιτη του Α.Π.Θ. και επιστημονική συνεργάτιδα της Α΄ Νευρολογικής κλινικής του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ, για τη συγγραφή του βιβλίου: ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ - Η ΖΩΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΩΡΑΙΑ!, που κυκλοφόρησε το 2005 στη Λάρισα από τις εκδόσεις ΕΛΛΑ. Ένα βιβλίο αφιερωμένο «σ’ εκείνους που με στήριξαν και σε όσους θα βοηθήσουν», όπως χαρακτηριστικά γράφει η κα Κούρτη στην αφιέρωση της πρώτης σελίδας. Μία μελέτη που ερευνά σε βάθος και με τρόπο που μόνο ένα άτομο το οποίο έχει βιώσει το ίδιο την ασθένεια μπορεί να κάνει, τις επιπτώσεις της σκλήρυνσης σε όλους τους τομείς της ζωής του ασθενούς, προτείνοντας ταυτόχρονα τρόπους αντιμετώπισης για τα συναισθήματα αδιεξόδου και κατάθλιψης, που συχνά βασανίζουν τους πάσχοντες.
Η συγγραφέας, με αφετηρία την προσωπική της εμπειρία, θέτει σαν τελικό στόχο για τον ασθενή μια δημιουργική προσαρμογή στις ιδιαιτερότητες της νέας του ζωής, μια προσαρμογή που απαιτεί μεγάλα αποθέματα υπομονής και επιμονής στις διάφορες φάσεις της νόσου. Η θεματολογία που αναπτύσσεται αναφέρεται κυρίως στις ψυχολογικές επιπτώσεις της ΣΚΠ, είτε αυτές είναι πρωτογενής φύσεως δηλαδή εξαιτίας της μορφής της νόσου, είτε αναφέρονται στις ψυχολογικές διακυμάνσεις λόγω των αδυναμιών του ασθενούς, είτε στις ψυχολογικές μεταπτώσεις του εξαιτίας της ανεπαρκούς αλληλεπίδρασης με τους συνανθρώπους (οικογένεια, φιλικό περιβάλλον, κοινωνία). Επίσης εξετάζει τις στάσεις που πρέπει να υιοθετήσει ο ασθενής, ώστε να καλλιεργηθεί μια ώριμη και δημιουργική προσωπικότητα. Σημαντική βοήθεια μπορεί να προσφέρει η καλή σχέση με το γιατρό, καθώς και η δημιουργία ομάδων αυτοβοήθειας, ενώ προτείνονται και οι στάσεις που πρέπει να ακολουθηθούν από τα άτομα που αποτελούν τον κύκλο του ασθενούς, ώστε να μην υποτιμηθεί ούτε ως άτομο, ούτε ως πάσχων.
Η Ελευθερία Γ. Κούρτη έχει συμπεριλάβει στο βιβλίο της και θέματα πρακτικής φύσεως, όπως η φυσικοθεραπεία, η υδροθεραπεία, η ιπποθεραπεία και μικρά μυστικά «για να κάνετε τη ζωή με ΣΚΠ πιο εύκολη», από το ντύσιμο ως την προετοιμασία ενός ταξιδιού. Στο τέλος παρατίθεται κατάλογος με τα τηλέφωνα και τις διευθύνσεις της Ελληνικής Εταιρείας για τη Σκλήρυνση κατά πλάκας στα κατά τόπους γραφεία της.
Το βιβλίο της κας Ελευθερίας Γ. Κούρτη ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ - Η ΖΩΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΩΡΑΙΑ! είναι ένας πολύτιμος οδηγός ενημέρωσης για τους ασθενείς και τις οικογένειες τους, γραμμένο με πολλή αγάπη από μία συγγραφέα που έχει το πλεονέκτημα να είναι ταυτόχρονα ψυχολόγος και ασθενής. Και ταυτόχρονα μία ευχή: να φροντίσουμε όλοι για την ανάπτυξη αισιόδοξων στάσεων και την ελπίδα ότι η ζωή ή η συμβίωση με τη ΣΚΠ και τους ασθενείς της μπορεί να είναι όμορφη για όλους, αφού εντέλει η ποιότητα ζωής είναι δικαίωμα όλων. (Για επικοινωνία με τη συγγραφέα: Ελευθερία Κούρτη, τηλέφωνα: 2410553982, 6947941601).

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΙΛΙ…

Ο καθένας από εμάς έχει δεχτεί και έχει δώσει φιλί σε κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο. Δείτε μία λίστα με αλήθειες που ίσως να μην γνωρίζατε για αυτή την όμορφη πράξη.
1. Τα χείλη είναι 100 φορές πιο ευαίσθητα από τις άκρες των δακτύλων.
2. Περίπου τα δύο τρίτα των ατόμων γέρνουν το κεφάλι τους προς τα δεξιά, όταν φιλιούνται. Μερικοί μελετητές υποθέτουν ότι η προτίμηση αυτή ξεκινά από τη μήτρα.
3. Στις 5-6 Ιουλίου του 2005 ένα ζευγάρι στο Λονδίνο φιλιόντουσαν για 31 ώρες, 30 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα, καθιστώντας το φιλί τους, το μεγαλύτερο φιλί που έχει ποτέ μετρηθεί.
4. Η υβριστική αγγλική φράση «Kiss my ass» χρονολογείται τουλάχιστον στο 1705.
5. Η επιστήμη του φιλιού ονομάζεται Φιλιματολογία
6. Ο πιο σημαντικός μυς στο φιλί είναι ο γνωστός και ως ο «μυς του φιλιού», ο οποίος επιτρέπει στα χείλη να σουφρώνονται.
7. Τα γαλλικά φιλιά ή αλλιώς τα φιλιά με γλώσσα, χρησιμοποιούν και τους 34 μύες του προσώπου. Ένα απλό, πεταχτό φιλί χρειάζεται μόνο δύο εξ αυτών.
8. Τα χείλη τόσο των ανδρών, όσο και των γυναικών, μοιάζουν με τα χείλη του κόλπου.
9. Ο όρος «γαλλικό φιλί» μπήκε στην αγγλική γλώσσα γύρω στο 1923 ως προσβολή για τη γαλλική κουλτούρα, που θεωρούνταν ότι ασχολείται υπερβολικά με το σεξ. Στη Γαλλία, ονομάζεται φιλί με γλώσσα ή φιλί της ψυχής, γιατί αν γίνει σωστά, είναι σαν οι δύο ψυχές να συγχωνεύονται. Στην πραγματικότητα, πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί πίστευαν ότι τα φιλιά στόμα με στόμα αναμειγνύουν της ψυχές των δύο εραστών.
10. Τα πρώτα κείμενα που αναφέρουν το φιλί είναι τα σανσκριτικά κείμενα των Βεδίκων που χρονολογούνται στο 1500π.Χ.


http://www.planitikos.com/2011/06/blog-post_582.html

ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ… ΕΣΩΣΕ ΑΠΟ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Το «γερμανικό οικονομικό θαύμα» δεν θα ήταν εφικτό αν το 1953 οι δανειστές του Βερολίνου δεν ενέκριναν «κούρεμα» 50% στο χρέος.
Η Γερμανία ήταν ουσιαστικά χρεοκοπημένη από το 1919 ως το 1953 εξαιτίας των δύο πολέμων που την κατέστρεψαν, όπως ακριβώς κατέστρεψαν και την υπόλοιπη Ευρώπη. Το γερμανικό μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα οφείλεται στο γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες κάλεσαν τους δανειστές της Γερμανίας (μεταξύ των οποίων και την Ελλάδα!) το 1953 στο Λονδίνο και ενορχήστρωσαν «κούρεμα» του γερμανικού χρέους κατά 50% και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του κατά 30 έτη. Μόνο ύστερα από αυτή την πρωτοβουλία η γερμανική οικονομία κατόρθωσε να αναπτυχθεί και μέσα στις επόμενες δεκαετίες να επιβληθεί στην Ευρώπη και να υποστηρίξει την επανένωση της χώρας. Τα παραπάνω υπενθύμισε ο Γερμανός καθηγητής Οικονομικής Ιστορίας της London School of Εconomics κ. Άλμπρεχτ Ριτσλ σε πρόσφατα άρθρα του στην εφημερίδα «Τhe Guardian» και στο περιοδικό «Der Spiegel».


http://antikleidi.wordpress.com/2011/07/03/germanycorrupt-2

ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ:

ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ASHMOLEAN ΤΗΣ ΟΞΦΟΡΔΗΣ
ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Παραπάνω από 550 εκθέματα υψηλής τέχνης, πολλά εκ των οποίων δεν έχουν παρουσιαστεί ποτέ στο κοινό και που ήρθαν στο φως από τις ανασκαφές των τελευταίων 20 χρόνων στις Αιγές της Μακεδονίας -πρωτεύουσα του βασιλείου του Φιλίππου του Β΄ και πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, εκτίθενται μέχρι τις 29 Αυγούστου στο Μουσείο Ashmolean της Οξφόρδης.
Η έκθεση, αποτελεί τη μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στο Ηνωμένο Βασίλειο όσον αφορά την Αρχαία Ελλάδα και καλύπτει 700 χρόνια ιστορίας της μακεδονικής ηγεμονίας. Τα ευρήματα, αποτελούν πηγή γνώσης και δίνουν τη δυνατότητα εμβάθυνσης στην εξεζητημένη δυναστεία των Μακεδόνων. Ιστορική απαρχή της έκθεσης είναι η εποχή των Ηρακλειδών, απογόνων του μυθικού Ηρακλή και της συζύγου του Δηιάνειρας και τέλος της, το χτίσιμο της αυτοκρατορίας και η επικυριαρχία του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Χωρισμένη σε τρεις θεματικές ενότητες, με εκθέματα που συμπεριλαμβάνουν από περίτεχνα χρυσά κοσμήματα, ασημικά και αγγεία μέχρι γλυπτά, αγάλματα, μωσαϊκά και «σπαράγματα» από το ίδιο το παλάτι, η έκθεση προσφέρει μια ολιστική προσέγγιση των αυτοκρατορικών δομών της εποχής. Η πρώτη θεματική ενότητα, επικεντρώνεται στο πρόσωπο του βασιλιά και στους ακολούθούς του στον πόλεμο και στο κυνήγι. Συνεχίζει με το ρόλο του βασιλιά ως αρχιερέα και καταλήγει με τη βασιλική κηδεία. Η δεύτερη θεματική ενότητα, πλούσια σε κοσμήματα και ιερά αντικείμενα μοναδικού κάλλους, πραγματεύεται την κοινωνική θέση της γυναίκας στη μακεδονική βασιλική αυλή, η οποία είναι πολύ αναβαθμισμένη συναρτήσει αυτής που κατείχε η γυναίκα στην αθηναϊκή δημοκρατία κατά τον χρυσό αιώνα του Περικλή. Η έκθεση κλείνει με τα ασημικά και κεραμικά της εποχής, καθώς και με την παρουσίαση της ζωής στο παλάτι.
Ο πλούτος της γνώσης και η υψηλή αισθητική των εκθεμάτων που έχουν συγκεντρωθεί στον εκθεσιακό χώρο του μουσείου θα συγκινήσουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.


http://www.facebook.com/home.php

Κλείσε καλά αυτό το καλοκαίρι
σ’ ένα μπουκάλι από άχυρα
σ’ ένα λοφίσκο από άμμο.
Έτσι για να μπορέσει να εμφανιστεί
μια μέρα
όταν θα είσαι μόνος
κάποιο χειμώνα σαν ένα άρωμα
σαν ένα ξεχασμένο όνομα.

15 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ ΠΟΤΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΑΙΔΙΑ

Αν η χρονομηχανή του Κύρου Γρανάζη υπήρχε στην πραγματικότητα και επιχειρούσατε μια μικρή βόλτα δύο-τρεις δεκαετίες πιο πριν, τι θα διαπιστώνατε; Θυμάστε ότι δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα και παρ’ όλα αυτά επιζούσαμε με ένα ταπεινό… σταθερό με καλώδια; Έχετε ξεχάσει ότι το «κουτί» στο σαλόνι δεν μας έδινε την επιλογή να αλλάξουμε τα κανάλια -εκείνα τα ελάχιστα που υπήρχαν- με τηλεκοντρόλ; Την προετοιμασία για τις εκδρομές που περιελάμβανε απαραιτήτως μια στάση στο φωτογραφείο για να αγοράσετε φιλμ; Όλα αυτά υπάρχουν σαν αναμνήσεις για όλους εμάς που τα ζήσαμε εκείνα τα -πιο απλά- χρόνια, αλλά αν χρειάζεται έστω και λίγη προσπάθεια για να τα θυμηθούμε, σκεφτείτε πόσες είναι οι πιθανότητες να τα θυμούνται ή να τα γνωρίζουν καν όσοι ενηλικιώνονται τώρα και οι γενιές που έπονται αυτών. Δείτε ποια αγαπημένα μας αντικείμενα που φάνταζαν σαν «αιχμή της τεχνολογίας» τότε, υπάρχουν πλέον στο πιο βαθύ σκοτάδι της αποθήκης μας ή στο χρονοντούλαπο, παρέα με άλλες παρελθούσες μόδες.

ΦΟΡΗΤΟ ΚΑΣΕΤΟΦΩΝΑΚΙ
Πολύ πιο ογκώδες από τα iPod και τα μικροσκοπικά mp3 players του σήμερα κι όμως, δεν μας ένοιαζε καθόλου. Η «ιεροτελεστία της κασέτας» που περιείχε αυτοσχέδια compilations με «Ξένα Διάφορα» και ο ήχος του rewind είναι κάτι περιττό για την σημερινή ψηφιακή τεχνολογία, αλλά πάντα θα θυμόμαστε τους προγόνους των φορητών CD players και των memory cards που στοιβάζουν εκατοντάδες τραγούδια στο κινητό μας.

ΣΤΑΘΕΡΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΕ ΚΑΝΤΡΑΝ ΚΑΙ ΚΑΛΩΔΙΑ
Και μιας και το αναφέραμε, το κινητό ήρθε να μας βρει κάποια στιγμή μέσα στα ‘90s, για να μπει στην καθημερινότητά μας και να μην ξαναβγεί μέχρι και σήμερα. Μέχρι τότε, η μόνη τηλεφωνική επικοινωνία γινόταν με τα χαριτωμένα τηλέφωνα που διέθεταν στρογγυλό καντράν, στο οποίο έπρεπε να γυρίσεις τα νούμερα, ώστε να σχηματίσεις τον αριθμό, και φυσικά να μείνεις στο ίδιο μέρος κατά την διάρκεια του τηλεφωνήματος. Αν έλεγε κάποιος στα παιδιά του 2020 ότι υπάρχει κι άλλο τηλέφωνο, εκτός από το ασύρματο και ότι η αναγνώριση κλήσης κάποτε δεν υπήρχε ως έννοια, δεν νομίζουμε ότι θα καταλάβαιναν για τι πράγμα τους μιλάνε -να’ ναι καλά οι παλιές ταινίες, μέσα από τις εικόνες των οποίων θα επιβιώσουν οι παλιές συσκευές.

ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΜΕ ΒΕΛΟΝΑ
Επιστρέφουμε στη μουσική, για να θυμηθούμε τα παλιά μας ραδιόφωνα, στα οποία η επιλογή του σταθμού γινόταν με το γύρισμα της βελόνας. Ποτέ δεν ξέραμε αμέσως ποιον σταθμό ακούγαμε, καθώς δεν υπήρχαν led οθόνες για να μας ενημερώσουν για την ακριβή συχνότητα, για το τραγούδι που ακούγεται και για την αφιέρωση του Τάκη στη Σούλα που της λείπει πολύ. Ακόμη και ο ήχος των παρασίτων που ακουγόταν στο ενδιάμεσο των εναλλαγών της βελόνας ίσως κάποτε ξεχαστεί τελείως.

ΔΙΣΚΟΙ ΒΙΝΥΛΙΟΥ
Οι περισσότεροι έχουν ακόμη την συλλογή τους, φυλάσσοντάς την με καμάρι σε κάποιο ράφι. Άλλοι τους ακούνε ακόμη, στα πικ απ που λειτουργούν και σήμερα, για χάρη των νοσταλγών της βελόνας. Η νέα γενιά, όμως, που έχει συνηθίσει στον αψεγάδιαστο ήχο των mp3, mp4 και άλλων αρχείων με κατάληψη τριών χαρακτήρων, θα δυσκολευτεί να πιστέψει πως έχουν κάποιο νόημα οι θορυβώδεις στροφές των παλιών δίσκων. Οι ίδιες θορυβώδεις στροφές που κάνουν τους δίσκους αψεγάδιαστους και αντικείμενα-φετίχ για όσους μεγάλωσαν με αυτούς.

ΚΙΜΩΛΙΑ
Ο γοητευτικός της ήχος, όταν γράφει πάνω σε μαυροπίνακα, ο ανατριχιαστικός για πολλούς ήχος της όταν τρίζει και η σκόνη που αφήνει στα χέρια του άτυχου μαθητή που τον σήκωσαν στον πίνακα είναι αναμνήσεις που όλοι έχουμε από τα σχολικά μας χρόνια. Διόρθωση: Όχι όλοι, αφού η νέα χιλιετία έφερε την σταδιακή αντικατάστασή τους από μαρκαδόρους και μεταλλικούς πίνακες, που στέρησαν τις τάξεις από την ρετρό εικόνα τους και τους μαθητές από την αγγαρεία του πλυσίματος του σφουγγαριού.

ΔΡΑΧΜΕΣ
Το κατοστάρικο, με το οποίο μπορούσες να αγοράσεις μια τυρόπιτα, το πράσινο πεντακοσάρικο, ο Κολοκοτρώνης στο πεντοχίλιαρο και ο Παπανικολάου στο δεκαχίλιαρο κυκλοφορούσαν από χέρι σε χέρι μέχρι να αποσυρθούν για το χατίρι της ευρωζώνης. Όσοι βρίσκονται τώρα στην εφηβεία μάλλον δεν γνωρίζουν καν πώς μοιάζουν. Επιφυλασσόμαστε βέβαια, γιατί είναι πιθανόν να τις ξαναχρησιμοποιήσουν στο μέλλον. Ποτέ δεν ξέρεις…

ΓΡΑΦΟΜΗΧΑΝΗ
Όταν ακόμη και τα αρχεία Word μοιάζουν δεδομένα και κλασικά, οι σελίδες που έχουν τυπωθεί σε γραφομηχανή, με την χαρακτηριστική παλιομοδίτικη γραμματοσειρά και το γύρισμα του μηχανισμού κάθε φορά που τελειώνει η αράδα, φαντάζει πολύ μακρινή ανάμνηση. Τόσο, που έχει θέση μόνο σε παλιά θρίλερ όπου τα απειλητικά σημειώματα του δολοφόνου γράφονται σε γραφομηχανή για να μην αναγνωριστεί ο γραφικός χαρακτήρας. Πρόσφατα, μάλιστα, έκλεισε και το τελευταία εργοστάσιο γραφομηχανών στον κόσμο, οπότε όσοι πρόλαβαν... την γραφομηχανή είδαν.

WALKIE TALKIE
Το αγαπημένο gadget των παιδιών των ‘80s και των ‘90s διέθετε την επαναστατική λειτουργία τηλεπικοινωνίας από κάποια απόσταση χωρίς καλώδια. Η τεχνολογική εξέλιξη δηλαδή των πλαστικών ποτηριών που συνδέαμε με κλωστή και επιδιδόμασταν στην εμπειρία, την οποία αργότερα αντικατέστησαν τα κινητά τηλέφωνα, που κυκλοφορούν σήμερα ακόμη και στα δημοτικά σχολεία.

MS DOS
Τα Windows είναι πλέον δεδομένα, τα λειτουργικά συστήματα πολλαπλασιάστηκαν και οι οθόνες των laptop και των tablet PC δεν θα μπορούσαν να είναι πιο εύχρηστες. Δεν θα μπορούσαμε να πούμε το ίδιο και για τις πρωτόγονες, όπως θα φάνταζαν σήμερα, οθόνες με τα MS DOS, τις τετράγωνες δισκέτες που έμπαιναν στην προσαρτημένη «κεντρική μονάδα» και τα πράσινα γράμματα που αναβόσβηναν σε μαύρο φόντο, όταν ακόμη ο Bill Gates και ο Steve Jobs πειραματίζονταν.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΜΕ ΦΙΛΜ
Αν ρωτούσετε έναν «εραστή» της τέχνης της φωτογραφίας, θα σας έλεγε ότι η αναλογική μηχανή και η ποιότητα του φιλμ παραμένουν ακόμη και σήμερα άφταστα από την ψηφιακή τεχνολογία. Και θα είχε δίκιο. Ωστόσο, για όλους όσους η φωτογραφική μηχανή σημαίνει αναμνηστικές φωτογραφίες και τοπία από τα ταξίδια, το βαρβάτο ποσό που έπρεπε να πληρώνουν στο φωτογραφείο της γειτονιάς για την εμφάνιση και το άγχος να μην τελειώσουν οι 36 στάσεις του φιλμ και να μην βγουν με κόκκινα μάτια, είναι πια μακρινό παρελθόν. Οι μικρές ψηφιακές compact μηχανές και οι «στάσεις» που πλέον μετρούνται σε gigabytes έχουν λύσει πολλά χέρια και έχουν γεμίσει πολλούς υπολογιστές, αλλάζοντας εδώ και χρόνια την φωτογραφική μας καθημερινότητα.

DIAL-UP ΣΥΝΔΕΣΕΙΣ
Θυμάστε τον χαρακτηριστικό ήχο που ακουγόταν από το μόντεμ στο desktop σας, κάθε φορά που «καλούσατε» για να μπείτε στο internet; Οι ταχύτητες χελώνας και το τηλέφωνο που «μιλούσε» μέχρι να εμφανιστεί η επαναστατική επιλογή του ISDN σήμερα επιβιώνουν είτε ως retro ringtone, είτε ως λύση ανάγκης. Ας μην ξεχνάμε ότι πρόσφατα, η απαγόρευση του διαδικτύου στην Αίγυπτο επανέφερε το dial up στην καθημερινότητα των εξεγερμένων.

ΤΗΛΕΚΑΡΤΕΣ
«Πριν τελειώσουμε τελειώνει η τηλεκάρτα…» τραγουδούσαν κάποτε πατέρας και γιος Βαρδή. «Μα καλά, δεν είχαν ένα 3G δίκτυο, ένα Skype, έστω ένα καρτοσυμβόλαιο με απεριόριστη επικοινωνία μεταξύ της οικογένειας να κάνουν την δουλειά τους;» θα σκεφτόταν ένας σημερινός έφηβος. Όχι, δεν είχαν τίποτα από αυτά και τα καρτοτηλέφωνα, που στέκονται σήμερα ερημωμένα στις πλατείες ήταν η λύση, όταν χρειαζόμασταν να επικοινωνήσουμε από τον «έξω κόσμο». Οι τηλεκάρτες, μάλιστα, υπήρξαν αντικείμενα-φετίχ και συλλέγονταν μετά μανίας από πολλούς «χομπίστες», που είχαν βρει σε αυτές μια εναλλακτική από τα γραμματόσημα.

ΤΟ ΤΡΕΝΟ-«ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗΣ»
Μπορεί οι εποχές που το τρένο χρειαζόταν κάρβουνα για να προχωρήσει να απέχουν πολλές δεκαετίες, αλλά ακόμη και για τις τελευταίες γενιές, η λέξη «καρβουνιάρης» επιβίωσε, περιγράφοντας το παλιό τρένο που προχωρά πιο αργά και από υπερήλικη χελώνα. Σήμερα, μπορεί το χρέος του Ο.Σ.Ε. να μετριέται σε δισεκατομμύρια και η εξυπηρέτηση να μην είναι η καλύτερη δυνατή, αλλά τα intercity, ο προαστιακός και οι συρμοί με τον κλιματισμό και τα βελούδινα καθίσματα δεν δικαιολογούν τον αναχρονιστικό όρο (ή τουλάχιστον έτσι ελπίζουμε).

VHS
Ή αλλιώς Video Home System. Οι βιντεοκασέτες που μεσουράνησαν στα «μαρτυρικά» ‘80s φιλοξένησαν στις μαγνητικές τους ταινίες πολλές καλτ παραγωγές, αλλά και όλα τα blockbusters του Hollywood, πριν έρθει στην ζωή μας το DVD. Οι περισσότεροι από εμάς, άλλωστε, ακόμη αποκαλούμε τα καταστήματα ενοικίασης ταινιών «video club», παρ’ ότι όλα έχουν φροντίσει να μετατραπούν σε «DVD store» και να ξεφορτωθούν τις ορθογώνιες κασέτες που σκονίζονταν στις αποθήκες τους.

ΞΥΣΤΟ
Η διαφήμιση με την αρκούδα που ξυνόταν σε ένα δέντρο με ηχητική υπόκρουση «Ξύσε Ξύσε το Ξυστό» είναι περασμένη… αλλά όχι ξεχασμένη από όσους «τζογάραμε» αθώα από το 1991 ως το 1999, οπότε και το δημοφιλές Ξυστό καταργήθηκε. Πλέον, οι νέες γενιές δεν θα νιώσουν εκείνη την αγωνία που είχαμε κάθε φορά που ξύναμε με ένα κατοστάρικο την επιφάνειά του για να πετύχουμε τρία ίδια ποσά.


http://www.facebook.com/home.php#!/simerina.paidia

10 ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΜΕ ΧΑΖΟ ΤΡΟΠΟ

Είναι πραγματικά απορίας άξιο, πως κατάφεραν τόσο έξυπνοι και σπουδαίοι άνθρωποι να πεθάνουν τόσο χαζά. Δείτε τους πιο περίεργους θανάτους.

10. Tycho Brahe
Ο Δανός αστρονόμος Tycho Brahe, η έρευνα του οποίου βοήθησε τον Ισαάκ Νεύτωνα να δημιουργήσει τη θεωρία της βαρύτητας, πέθανε επειδή δεν πήγε στη τουαλέτα! Ναι, καλά ακούσατε. Εκείνη την εποχή ήταν μεγάλη προσβολή να σηκωθείς από το τραπέζι για να πας στη τουαλέτα πρωτού τελειώσει το τραπέζι. Ο Tycho για να μην προσβάλει τον οικοδεσπότη του, δεν πήγε στη τουαλέτα παρόλο που η κύστη του δεν άντεχε άλλο. Η ουροδόχος κύστη του έσπασε και μετά από 11 ημέρες μαρτυρίου, ο αστρονόμος πέθανε.

9. Francis Bacon
Μεγάλος πολιτικός και φιλόσοφος του 16ου αιώνα, ο Francis Bacon πέθανε από πνευμονία, την ώρα που μελετούσε πως να καταψύξει το κρέας.

8. Jean-Baptiste Lully
Ο συνθέτης του 17ου αιώνα, ο οποίος έγραψε τον ύμνο για τον Γάλλο βασιλιά της εποχής, πέθανε από υπερβολική αφοσίωση. Μια φορά, κατά τη διάρκεια μιας πρόβας για μία συναυλίας, θέλοντας να γίνει όσο πιο τέλεια γίνεται για να ευχαριστήσει το βασιλιά, χτύπησε με δύναμη το μπαστούνι του στο έδαφος αλλά… βρήκε το πόδι του. Τελικά το έσπασε και πέθανε λίγες μέρες μετά από δηλητηρίαση αίματος.

7. Harry Houdini
Ο διάσημος μάγος πέθανε όταν κάποιος του έριξε μία μπουνιά στο στομάχι. Αυτό έγινε κατά τη διάρκεια ενός show οπού ζητούσε από το κόσμο να του ρίξει μπουνιά καθώς δεν καταλάβαινε τίποτα. Τελικά πέθανε στο νοσοκομείο από εσωτερικά τραύματα.

6. Jim Fix
O Jim Fix, συγγραφέας του best seller «Το πλήρες βιβλίο του αγώνα», που δημιούργησε τη τρέλα για το τζόκινγκ στη δεκαετία του 1970, πέθανε από καρδιακή προσβολή, ενώ έκανε τζόκινγκ. Πάντως παρόλο που πέθανε, το τρέξιμο κάνει καλό.

5. Claude Francois
O Γάλλος τραγουδιστής Claude Francois πέθανε από καρδιακή προσβολή όταν προσπάθησε να αλλάξει μια λάμπα ενώ στεκόταν μέσα σε μία μπανιέρα γεμάτη με νερό.

4. Allan Pinkerton
Ο διάσημος ντετέκτιβ Allan Pinkerton πέθανε από γάγγραινα μετά από δάγκωμα της γλώσσας του, όταν σκόνταψε σε ένα πεζοδρόμιο.

3. Zachary Taylor
Ο δωδέκατος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Zachary Taylor, μετά από μία ιδιαίτερα ζεστή μέρα, στις 4 Ιουλίου 1850, έφαγε πάρα πολύ παγωτό, αρρώστησε από δυσπεψία και πέθανε πέντε μέρες αργότερα! Καλό το παγωτό αλλά με μέτρο παιδιά!

2. Jack Daniel
Ο Jack Daniel, ο δημιουργός του διάσημου ουίσκι «Jack Daniel’s», πέθανε από δηλητηρίαση του αίματος έξι χρόνια μετά από το τραυματισμού του ποδιού του: έσπασε το δάχτυλο του ποδιού του με κλοτσιές στο χρηματοκιβώτιο του όταν ξέχασε τον κωδικό του.

1. Χρύσιππος
Ο Έλληνας φιλόσοφος Χρύσιππος πέθανε από τα γέλια βλέποντας το γάιδαρό του να προσπαθεί να φάει σύκα! Ναι! Πέθανε από τα γέλια!


http://www.planitikos.com/2011/06/10_29.html

Η ΚΟΖΑΝΗ, ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΤΟΥΡΚΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ

Η ΚΟΖΑΝΗ, ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ, ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑ ΤΟΥΡΚΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ
της Κατερίνας Μ. Μάτσου

«Όχι, ρε, εσείς θα κάνετε τους Τούρκους και μετά θα ‘ρθουμε εμείς, οι Έλληνες, με τα σπαθιά και θα σας σκοτώσουμε». Ο διάλογος αυτός γινόταν παραμονή του Δεκαπενταύγουστου σε κάποιο χωριό του Βοΐου. Τέσσερις μπόμπιρες του δημοτικού, ηλιοκαμένοι και ξανθοί, με τα γόνατα και τους αγκώνες χτυπημένους διαφωνούσαν για το ποιοι θα ήταν οι κακοί Τούρκοι και ποιοι οι καλοί και γενναίοι Έλληνες. Καθόμουν ακριβώς απέναντι και τους έβλεπα και τους άκουγα καθαρά. (Η ηρεμία των χωριών του Βοΐου επιτρέπει κάτι τέτοιες μικρές, λαθραίες εκμυστηρεύσεις). Δε μου έκαναν εντύπωση τα λόγια τους. Πιθανόν να τα είχα πει κι εγώ κάποια στιγμή στη ζωή μου και σίγουρα τα είχα ξανακούσει από κάποια άλλη παρέα παιδιών, σε κάποια άλλη γωνιά της Ελλάδας, κάποιο άλλο καλοκαίρι, πού ή πότε δεν έχει σημασία. Στα παιδικά παιχνίδια ο κακός είναι πάντα Τούρκος και ο καλός και γενναίος Έλληνας. Φαίνεται πως οι εν λόγω μπόμπιρες που τάραζαν γλυκά όλα τα φετινά μου μεσημέρια στο Βυθό του Βοΐου δεν τα βρήκαν στην κατανομή των ρόλων, γιατί την επόμενη φορά που τους είδα είχαν δέσει κορδέλες στο μέτωπο και απομάκρυναν με κινήσεις «νίντζα» τους αόρατους αντιπάλους τους. Είχαν αλλάξει παιχνίδι. Γι’ αυτούς ήταν ακόμη εύκολο.
«Μα γιατί τόσο μένος για την Τουρκία», με ρώτησε κάποτε με τα σπασμένα αγγλικά του ο Σαμίρ από την Αίγυπτο. Πρέπει να ήταν την εποχή κάποιων «θερμών» επεισοδίων στο Αιγαίο κι ο Σαμίρ δεν μπορούσε να καταλάβει, γιατί πρέπει να τρωγόμαστε συνεχώς με τους γείτονες μας. Εγώ φυσικά του εξήγησα με ίδια σπασμένα αγγλικά, που δεν υπάκουαν σε κανένα γραμματικό ή συντακτικό κανόνα, εκτός από τους βασικούς, πως εμείς δε φταίμε, εκείνοι προκαλούν και αμφισβητούν συνεχώς την κυριαρχία μας στο Αιγαίο και στη Θράκη και του κατέθεσα ολόκληρη σχεδόν τη νεώτερη ελληνική ιστορία. Για τα 400 και πλέον χρόνια σκλαβιάς, για τους διωγμούς, τους φόνους και τις ταπεινώσεις των Ελλήνων, για όλα εκείνα που υπέμειναν από τους Τούρκους δυνάστες, πριν ξεσηκωθούν εναντίον τους. Δεν ξέρω αν με κατάλαβε, σπάνια καταλαβαίνουμε τις ευαισθησίες και τις ιδιαιτερότητες ενός άλλου λαού. Ο Σαμίρ και οι φίλοι του εκεί κάτω στην Αλεξάνδρεια γνωρίζουν την ελληνική ιστορία μέχρι το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που αυτοί, ευτυχώς, τον αναγνωρίζουν ως Έλληνα. Από ‘κει και μέχρι τον Καβάφη υπάρχει ένα μεγάλο κενό, ένα μεγάλο ερωτηματικό. Ο Σαμίρ, δε μου το είπε, μα δεν κατάλαβε ποτέ αυτό το «μένος» για την Τουρκία. Άλλωστε, με αμφισβήτησε φανερά, αυτά συνέβησαν παλιά και με άλλες χώρες έχετε πολεμήσει και τώρα είστε σύμμαχοι, γιατί να μην είστε σύμμαχοι και με την Τουρκία και μήπως, εν τέλει, μήπως φταίτε λίγο και ‘σεις; Άφησα την τελευταία ερώτηση να περάσει χωρίς σχόλιο και τον δικαιολόγησα. Ίσως, σκέφτηκα, οι Αιγύπτιοι, λόγω θρησκείας, να νιώθουν πιο κοντά στην Τουρκία, παρά στην Ελλάδα. Σίγουρα, όμως, παρακολουθούν ατάραχοι και με την ψυχραιμία του τρίτου τα «ελληνοτουρκικά», τις παραβιάσεις και τα θερμά επεισόδια κι ούτε μια ερώτηση δε μου έκανε ξανά γι’ αυτό το «μένος» για την Τουρκία.
Όταν έμαθα, απρόσμενα και χωρίς ιδιαίτερο λόγο, ότι στην Κοζάνη είχαν έρθει δέκα Τούρκοι φοιτητές της ελληνικής φιλολογίας από το πανεπιστήμιο της Άγκυρας δε φαντάστηκα τι εντύπωση θα έκανε αυτό και μόνο το γεγονός στα Μ.Μ.Ε. Τούρκοι φοιτητές της ελληνικής φιλολογίας είχαν έρθει και πρόπερσι (το καλοκαίρι του 1996) στην Κοζάνη, μα τότε κανείς ή ίσως σχεδόν κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Έφταιγε ο καιρός ή η ελλιπής ενημέρωση των δημοσιογράφων; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι φέτος λίγες μέρες μετά την άφιξη τους στην πόλη μας, μας περικύκλωσαν τα media. Εφημερίδες, τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης ήρθαν στην Κοζάνη να καλύψουν το «αξιοπερίεργο»: την επίσκεψη 10 Τούρκων φοιτητών σε μία σχεδόν ασήμαντη, επαρχιακή (άνω της Λάρισας), αλλά ελληνική πόλη. Ίσως το γεγονός αυτό να περνούσε στα «ψηλά», αν όλα αυτά δε γινόταν μέσα στον Αύγουστο, την εποχή που η μισή Ελλάδα έλειπε διακοπές και η άλλη μισή αναπολούσε τις διακοπές που πέρασαν ή τις διακοπές που θα ερχόταν κι αν οι καημένοι οι δημοσιογράφοι είχαν κάτι άλλο πιο ενδιαφέρον να καλύψουν. Τον Αύγουστο δεν υπάρχουνε ειδήσεις! Και οι διάφοροι σημαντικοί και ασήμαντοι ρεπόρτερ που -σύμφωνα με τους δασκάλους της δημοσιογραφικής τέχνης- δεν κάνουν διακοπές ποτέ, έτρεχαν αλαφιασμένοι και ιδρωμένοι πάνω-κάτω στον πεζόδρομο κυνηγώντας δέκα Τούρκους φοιτητές της ελληνικής φιλολογίας, που ξαφνικά βρέθηκαν στα κεντρικά δελτία ειδήσεων και στις μέσα σελίδες των εφημερίδων κι ας μην το επεδίωξαν οι ίδιοι. Και όλοι με την ίδια ερώτηση στα χείλη: «Αν η πατρίδα σου κηρύξει τον πόλεμο στην Ελλάδα (λες και δε μπορεί να συμβεί το αντίθετο) θα πολεμήσεις»; Αλίμονο, αν όλοι οι ξένοι λάτρεις της Ελλάδας δεν πολεμούσαν για χατίρι της, πόσους πολέμους θα είχαμε γλιτώσει! Μόνο που τους πολέμους δεν τους φτιάχνουν οι λαοί, οι λαοί δεν αγαπούν τον πόλεμο. Τους φτιάχνουν οι συγκυρίες και τα συμφέροντα. Ή απλά, όπως συνηθίζει ο λαός να λέει, η κακιά η ώρα.
Τους δέκα Τούρκους φοιτητές τους συνάντησα κι εγώ. Όχι για ρεπορτάζ ή για ανταπόκριση, αλλά για μία «ενημερωτική συζήτηση» -έτσι το χαρακτήρισε ο κος Καραγιάννης- για τις εφημερίδες της Κοζάνης. Στην αρχή τρόμαξα. Όχι για τη συζήτηση, ήξερα τι θα τους έλεγα, αλλά γιατί ξαφνικά συνειδητοποίησα πως θα βρισκόμουν απέναντι σε δέκα από εκείνους που θεωρούσα πάντα εχθρούς μου και, καθώς πήγαινα στη βιβλιοθήκη εκείνο το πρωινό, ένιωθα πολύ περίεργα. Φοβόμουν; Ίσως. Μα το φόβο τον αντιμετωπίζεις μόνο κοιτάζοντας τον στα μάτια, κάτι ήξερε γι’ αυτό ο κος Καραγιάννης και με άφησε μόνη σε μία από τις αίθουσες της βιβλιοθήκης -σε ‘κείνη που είναι αφιερωμένη στον εκλιπόντα μητροπολίτη Διονύσιο- απέναντι σε δέκα Τούρκους φοιτητές. Συνομήλικοι μου, περίπου σαν εμένα, στο ντύσιμο, στην εμφάνιση, στη σκέψη. Κι εκτός από λίγο τρακ και άγχος ούτε καταπίεση ένιωσα, ούτε φόβο. Βέβαια κι εκείνοι, οι κοπέλες, πανέμορφες όλες, δε φορούσαν φερετζέ, όπως ίσως να περίμεναν κάποιοι και τ’ αγόρια δε φορούσαν σαρίκι. Ούτε σπαθιά είχαν ζωσμένα στη μέση. Δεν ήρθαν ως κατακτητές. «Ήρθαμε χωρίς να φοβόμαστε», μου είπαν. Και λύθηκε η γλώσσα μου. Κάποια στιγμή στο περιθώριο της άλλης υποχρέωσης μου τους ρώτησα γιατί σπουδάζουν ελληνική φιλολογία. «Μα γιατί όλα γεννήθηκαν εδώ», μου απάντησε αυθόρμητα η πάντα ομιλητική Όσγκε. «Η ποίηση, το θέατρο, η λογοτεχνία, όλα γεννήθηκαν εδώ, στην Ελλάδα». Μου άρεσε αυτό που είπε. Ποιος άλλος ξένος έχει παραδεχτεί κάτι τέτοιο;
Δεν έμεινα πολύ ώρα μαζί τους, ούτε μπορέσαμε να πούμε πολλά. Ο κος Καραγιάννης μπαινόβγαινε συνεχώς στην αίθουσα αλλάζοντας συνεχώς τη ροή της συζήτησης, που ήταν αυστηρά αφιερωμένη στις εφημερίδες και τα περιοδικά της Κοζάνης. Εγώ αμφισβήτησα ακόμα μια φορά το δημοσιογραφικό μου μέλλον και για πρώτη φορά τη σχεδόν από αρχής της ύπαρξης μου πεποίθηση για τον ανατολικό-οθωμανικό κίνδυνο. «Τουρκαλάδες», έλεγε υποτιμητικά ο παππούς μου, που μέχρι τα δώδεκα του χρόνια έζησε με αυτούς κατακτητές των βουνών του. Κι εγώ δίπλα του ζωγράφιζα τσολιάδες και ελληνικές σημαίες.
Δεν μπορώ να ξέρω τι θα σκέφτονται τα παιδιά μου για τους Τούρκους κι ούτε αν θα λένε τα ίδια λόγια μ’ εκείνους τους τέσσερις μπόμπιρες στο χωριό παραμονή του Δεκαπενταύγουστου. Ξέρω μόνο από «πρώτο χέρι» πως, εκείνο το πρωινό στη βιβλιοθήκη, είδα ανθρώπους σαν εμένα. Παιδιά με φιλοδοξίες και όνειρα, λάτρεις της Ελλάδας και όχι απαραίτητα εχθροί της. Δεν ήρθαν εδώ σαν κατακτητές, ούτε φοβούνται τους Έλληνες, όπως και οι Έλληνες, μου είπαν, δεν πρέπει να φοβούνται στην Τουρκία. Οι λαοί μας δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Γιατί, το είπαμε και πριν, τους πολέμους δεν τους φτιάχνουν οι λαοί.
Δεν ξεγράφω, ούτε αμφισβητώ το παρελθόν. Δεν ξεχνώ όλα αυτά που μας πλήγωσαν και μας πληγώνουν, ούτε προπαγανδίζω την αρχή μιας νέας εποχής, χωρίς μίση και πάθη. Εγώ είμαι Ελληνίδα κι είμαι περήφανη γι’ αυτό κι ας θέλουν να μας κάνουν να ντρεπόμαστε οι δυτικοί «φίλοι» μας και η αιώνια ηττοπάθεια μας. Κι εκείνοι και οι δέκα που στεκόταν απέναντι μου ήταν Τούρκοι κι ήταν κι αυτοί, παράδοξα σαν κι εμένα, περήφανοι για την καταγωγή τους. Θα πολεμάμε αιώνια; Μάλλον, γιατί όσο και να το ευχόμαστε αν μία μέρα σβήσει η Τουρκία από το χάρτη, εμείς οι Έλληνες θα πεθάνουμε από μοναξιά. Προχωράμε μαζί εδώ και αιώνες. «Ό,τι και να κάνουμε ζούμε δίπλα-δίπλα. Είμαστε μαζί», είπε η Όσγκε και έσκυψε πάλι το βλέμμα της στις παλιές, κοζανίτικες εφημερίδες.

Κοζάνη, Σεπτέμβριος 1998

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΤΕΡΙΩΣΑΝ ΕΒΡΑΙΟΙ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ;

Πρώτη εκδοχή
Λέγεται ότι επί τουρκοκρατίας, κάποιος Εβραίος ήλθε καλοκαιριάτικα με το γαϊδουράκι του στην Κοζάνη, φορτωμένο με εμπορεύματα και πήγε στο χάνι του Πραχάλη για να κοιμηθεί. Τα χάνια ήταν τα ξενοδοχεία της εποχής: Διώροφα κτίρια συνήθως που στο κάτω μέρος τους είχαν έναν στάβλο και δίπλα ένα κρασοπουλειό και στο επάνω μέρος τον οντά του ιδιοκτήτη και δίπλα ένα δύο άλλους οντάδες για να κοιμούνται οι πελάτες.
Ήρθε λοιπόν ο Εβραίος μπαίνει στο χάνι του Πραχάλη και του λέει:
- Καλησπέρα! Είμαι κουρασμένος και θέλω να ξεκουραστώ.
- Καλωσόρισες! Ορίστε, το χάνι μου στη διάθεσή σου, του λέει ο χανιτζής.
Και ο Εβραίος όλο γενναιοδωρία…
- Πάρε ένα γρόσι (σημερινή αξία ίση με ένα πεντάευρω), βάλε μου να φάω κάτι να γεμίσω το στομάχι μου, στρώσε μου να κοιμηθώ, τάισε και φρόντισε το γάιδαρό μου, βοήθα με να κουβαλήσω τα εμπορεύματά μου επάνω μη μας τα κλέψουν τίποτε επιτήδειοι και με τα ρέστα φέρε μου κάτι για να περάσει η ώρα μου! Κοίταξε να περάσω καλά, γιατί θα σου φέρω και άλλους Εβραίους πελάτες!
- Μείνε ήσυχος φίλε μου! Θα σε ταιριάσω και θα σε περιποιηθώ πολύ καλά, του απαντάει ο χανιτζής.
Σε λίγο του φέρνει ένα καρπούζι…
- Τι είν’ αυτό, ρωτάει ο Εβραίος.
- Καρπούζι!
- Και τι να το κάνω, ξαναρωτάει ο Εβραίος.
- Άκου να δεις μάστορα… Θα φας το καρπούζι και θα γεμίσει η κοιλιά σου και θα χορτάσεις μια χαρά! Τα σπόρια να τα φυλάξεις σε μία άκρη για να περάσει η ώρα σου ευχάριστα αργότερα και τις πέτσες (φλούδες) απ’ το καρπούζι δώσε τις να τις φάει ο γάιδαρος, γιατί ιντζέ (πρασινάδα) δεν έχω.
«Ώχ! Οι Κοζανίτες είναι χειρότεροι από τους Εβραίους...», σκέφτηκε.
Σηκώθηκε ο Εβραίος, πήρε το γαϊδουράκι του και δεν ξαναφάνηκε!

Δεύτερη εκδοχή
Οι Εβραίοι που έμαθαν το πάθημα πολύ συγχύσθηκαν! Στη Συναγωγή που βρέθηκαν το Σάββατο είπαν μεταξύ τους:
- Θα πάμε την Τρίτη στην Κοζάνη που έχει παζάρι και θα δουν τι έχουν να πάθουν οι Κοζανίτες!
Πράγματι έφτασαν στην Κοζάνη καμιά δεκαριά Εβραίοι πραματευτάδες με ότι εκλεκτότερο εμπόρευμα υπήρχε εκείνη την εποχή: κρύσταλλα, βαμβακερά και μεταξωτά υφάσματα, βελόνες για πλέξιμο κ.λπ. και τα πούλαγαν μισοτιμής! Το είδαν αυτό οι Κοζανίτες έμποροι και έστειλαν στα σπίτια τους τα τσιράκια με την εντολή να έρθουν οι γυναίκες τους και να ψωνίσουν από τους Εβραίους, αλλά προηγουμένως να πασαλείψουν τα χέρια τους με λίγδα ή με μέλι!
Σε λίγο κατέφθασαν οι γυναίκες, όρμησαν στους μπάγκους των Εβραίων με καταλερωμένα τα χέρια και άρχισαν να εξετάζουν την πραμάτεια τους. Έπιαναν τα μεταξωτά με τα χέρια τους που ήταν γεμάτα μέλι και τα έδειχναν στη γειτόνισσα που τα είχε λερωμένα με λίγδα…
Σε λίγο όλο το εμπόρευμα των Εβραίων είχε καταλερωθεί. Το φόρτωσαν στα γαϊδουράκια τους και από τότε δεν ξαναφάνηκαν στο παζάρι της Κοζάνης.

Τρίτη και τεκμηριωμένη εκδοχή
Βέβαια αυτά λέγονται χιουμοριστικά. Η πιο σοβαρή εκδοχή είναι αυτή που αναφέρει ο Λυριτζής.
Όταν η Κοζάνη έγινε το 1879 Δήμος (από Κοινότητα που ήταν ως τότε) ο πρώτος Δήμαρχός της Νικόλαος Χαλκιάς ζήτησε από τον Τούρκο διοικητή να γίνονται δύο «παζάρια», διότι η Κοζάνη ήταν πολύ μεγάλη πλέον και δεν ήταν δυνατόν να πωλούνται κρέατα μαζί με υφαντά και τυριά την ίδια μέρα. Έτσι βγήκε διαταγή να γίνεται το «σταροπάζαρο» κάθε Τρίτη, όπως ίσχυε δηλαδή και το «Τρανό παζάρι» όπου θα πωλούνταν τυριά, ζαρζαβατικά, υφαντά κ.λπ. κάθε Σάββατο.
Από τότε καθιερώθηκε και η λαϊκή αγορά να γίνεται κάθε Σάββατο, πράγμα που δεν γινόταν πουθενά στην Ελλάδα!
Η εξήγηση είναι απλή:
Τα σιτηρά και άλευρα για το «σταροπάζαρο» δεν συνέφεραν στους Εβραίους, γιατί είχαν ελάχιστο κέρδος.
Το Σάββατο όμως είναι για τους Εβραίους αργία σύμφωνα με τον Ιουδαϊσμό! Όπως για τους Χριστιανούς η Κυριακή!
Απαγορεύεται να δουλεύουν!

ΠΕΣ MΟΥ ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ

ΠΕΣ MΟΥ ΠΟΤΕ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ, ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΣΟΥ

Τα μωρά που γεννιούνται άνοιξη διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο απ’ ό,τι όσα γεννιούνται φθινόπωρο να εκδηλώσουν διάφορα σοβαρά νοσήματα, σύμφωνα με Βρετανούς επιστήμονες, ενώ διαφορές παρατηρούνται και στο προσδόκιμο επιβίωσης.
Ασθένειες όπως το άσθμα, η σκλήρυνση κατά πλάκας, ο αυτισμός, η σχιζοφρένεια και η νόσος του Αλτσχάιμερ, σχετίζονται με την έκθεση της μητέρας στην ηλιακή ακτινοβολία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όπως υποστηρίζει ο δρ Ράσελ Φόστερ, επικεφαλής του Τμήματος Κιρκαδικής Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Παρουσιάζοντας τα ευρήματά του στο Φεστιβάλ Επιστήμης Cheltenham, που διοργάνωσε η εφημερίδα TIMES του Λονδίνου, ο δρ Φόστερ είπε πως «η εποχή του χρόνου κατά την οποία γεννιόμαστε, φαίνεται ότι διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ψυχική και σωματική μας υγεία».
«Ακούγεται εξωφρενικό ότι ο μήνας κατά τον οποίο κάποιος γεννιέται ή συλλαμβάνεται μπορεί να επηρεάσει τη ζωή του στο μέλλον», πρόσθεσε. «Όμως το πόσο θα ζήσει κάποιος και το πόσο πιθανό είναι να εμφανίσει μια γκάμα ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων ψυχικών νοσημάτων, όπως η σχιζοφρένεια, είναι πράγματα που φαίνεται να συνδέονται με το μήνα γέννησης».
Πιο συγκεκριμένα, ολοένα περισσότερα στοιχεία υποδηλώνουν ότι η έκθεση ενός εμβρύου στη βιταμίνη D της μητέρας του επηρεάζει την επιρρέπεια του στην ανάπτυξη πολλών ασθενειών.
Η βιταμίνη D παράγεται από τον οργανισμό, όταν εκτίθεται το δέρμα μας στην ηλιακή ακτινοβολία.
Παρά το γεγονός ότι μέχρι τώρα δεν έχει κατανοηθεί επαρκώς το πώς συμβαίνει αυτό, οι έρευνες του δρος Φόστερ και άλλων ειδικών απέδειξαν ότι η βιταμίνη D μπορεί και επηρεάζει καθοριστικά την έκφραση χιλιάδων γονιδίων κατά την ανάπτυξη του ανθρώπου.
Επιδημιολογικές μελέτες επιβεβαιώνουν αυτό το ρόλο της βιταμίνης D. Στο βόρειο ημισφαίριο, λ.χ., ο κίνδυνος για την εκδήλωση των περισσότερων διαταραχών κορυφώνεται τους ανοιξιάτικους μήνες (από Μάρτιο έως Μάιο), ενώ είναι χαμηλότερος σε όσους γεννιούνται Νοέμβριο.
Το ακριβώς αντίθετο ισχύει για το νότιο ημισφαίριο, κατά τον δρα Φόστερ, όπου οι αντίστοιχες τάσεις έχουν απόκλιση έξι μηνών.

ΠΡΟΣΔΟΚΙΜΟ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
Η εποχή του χρόνου που θα γεννηθεί ο άνθρωπος φαίνεται να συσχετίζεται επίσης και με το προσδόκιμο της ζωής του.
Μια μελέτη στην οποία αναλύθηκαν στοιχεία για περισσότερους από 2 εκατομμύρια Δανούς και Αυστριακούς οι οποίοι πέθαναν την περίοδο 1970-2000, αποκάλυψε ότι η ηλικία θανάτου όσων είχαν γεννηθεί μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου ήταν χαμηλότερη κατά 101 ημέρες απ’ ότι η ηλικία θανάτου όσων είχαν γεννηθεί μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου. Επιπλέον, αυτοί που γεννήθηκαν μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου έζησαν 115 ημέρες περισσότερο από το μέσο όρο.
Παρόμοιες μελέτες στις Η.Π.Α. έδειξαν πως όσοι γεννιούνται φθινόπωρο ζουν περίπου 160 μέρες περισσότερες απ’ ότι όσοι γεννιούνται άνοιξη.


http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=1&articleID=12391&la=1