Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

ΕΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΙΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΙΑΜΠΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ!
της Κατερίνας Μ. Μάτσου

Τελικά ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα. Πέρασαν ήδη έξι χρόνια από τη μέρα που ο δικός μας αγαπημένος όλων ΔΑΣΚΑΛΟΣ -με όλη την έννοια της λέξης- Κωνσταντίνος Σιαμπανόπουλος έφυγε από κοντά μας. Μου το υπενθύμισε τυχαία η ανακοίνωση του μνημοσύνου του σε τοπική ιστοσελίδα. Δεν είναι ότι δεν τον θυμόμουν, μορφές σαν τον Κωνσταντίνο Σιαμπανόπουλο δεν ξεχνιούνται εύκολα και μακάρι να μην ξεχνιούνται ποτέ, απλά όσοι μένουμε πίσω ακολουθούμε το ταξίδι της ζωής κι είναι αυτό φυσικός νόμος και κανόνας απαράβατος. Και κάπου αφήνουμε στην άκρη της θύμησής μας αυτούς που έχουν περάσει στην αιωνιότητα.
Δεν είχα υπολογίσει ποτέ ότι πέρασαν κιόλας έξι χρόνια από το Νοέμβρη του 2005 που επέλεξε να μας αφήσει κι ας θυμάμαι εκείνες τις μέρες σα να ‘ταν χτες. Είχα την τύχη να μιλήσω μαζί του λίγες ώρες μόνο πριν την ανέλπιστη φυγή του, όταν μου τηλεφώνησε να μου ευχηθεί για την ονομαστική μου γιορτή. Θυμάμαι πως με είχε ξαφνιάσει τότε. Ευχάριστα μόνο. Πάντα μου ευχόταν στη γιορτή μου, ήταν ευγενής άνθρωπος, μα μόνο αν βρισκόμασταν από κοντά εκείνη τη μέρα, ποτέ πριν δε μου είχε τηλεφωνήσει, τουλάχιστον όχι γι’ αυτό το λόγο. Κι εκείνο το τηλεφώνημα μου φάνηκε λίγο σαν αποχαιρετισμός. Τότε είπα πως μου φάνηκε έτσι, επειδή συγκινήθηκα. Την άλλη μέρα έμαθα κι εγώ την είδηση της φυγής του για την άλλη διάσταση (δε μιλάω για θάνατο, μα δε μου αρέσει καθόλου αυτή η λέξη). Τη Δευτέρα τοπικές και θεσσαλονικιώτικες εφημερίδες φιλοξενούσαν την είδηση στις πρώτες σελίδες. Κάπως έτσι ο άνθρωπος περνάει από το σήμερα και το τώρα στο χτες και το παρελθόν, γίνεται μνήμη και μακάρι η μνήμη όλων να είναι τόσο δυνατή, ώστε να κερδίζει την αθανασία.
Γνώριζα το όνομα και την ιδιότητα του Κωνσταντίνου Σιαμπανόπουλου από παλιά. Τον συνάντησα από κοντά, τα τελευταία χρόνια, όταν λίγο καιρό μετά την πρώτη ενασχόληση μου με τη δημοσιογραφία και τη συγγραφή χτύπησα την πόρτα του γραφείου του με ένα πάκο χειρόγραφα αγκαλιά. Του τα πρότεινα για το περιοδικό του Συνδέσμου, τα ΔΥΤΙΚΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ. Δεν ήθελα τόσο να δω το όνομά μου τυπωμένο στις σελίδες ενός περιοδικού, αυτό μπορούσε να γίνει κι αλλού. Πιο πολύ ήθελα τη γνώμη ενός ανθρώπου που χωρίς να γνωρίζω από κοντά, εμπιστευόμουν απόλυτα. Μελέτησε όλα τα γραπτά μου και μου τηλεφώνησε το ίδιο κιόλας βράδυ για να μου πει πως θα δημοσιεύσει κάποιο, τις ΒΑΣΙΛΕΙΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ είχε επιλέξει. Του άρεσε, είπε, ο τρόπος γραφής μου, έχει κάτι ελκυστικό. «Έχεις πολύ καλή πένα, δυνατή πένα, σαν τον παππού σου τον Κατσίκα», μου είπε και στ’ αλήθεια χάρηκα πολύ που τον θυμήθηκε. Ο παππούς μου γνώριζε τον Κωνσταντίνο Σιαμπανόπουλο από παλιά και τον εκτιμούσε αφάνταστα, ήταν και οι δύο δάσκαλοι και είχαν ταχτεί προστάτες της ελληνικής παιδείας σε δύσκολα μέρη και σε δύσκολες εποχές. Και μάλλον κάτι κατάφεραν. Οι μαθητές τους τους θυμούνται ακόμα με αγάπη. Ο Κωνσταντίνος Σιαμπανόπουλος όμως κατάφερε και πέτυχε πολύ περισσότερα απ’ όσα ένας απλός δάσκαλος, όπως ο παππούς μου. Δίδαξε στην Κοζάνη και σε όλη τη Δυτική Μακεδονία την ιστορία της και μας θύμησε τους λόγους για να είμαστε περήφανοι. Μια βόλτα στο Λαογραφικό Μουσείο Κοζάνης και στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα στο Μπούρινο φτάνουν. Αν ζούσε σήμερα κι αν μας άκουγε με πόση αναίδεια και περιφρόνηση μιλάμε πια για την πατρίδα μας θα θύμωνε, θα θύμωνε πολύ. Γιατί η πατρίδα για τον Κωνσταντίνο Σιαμπανόπουλο, για τον παππού μου και για όλους τους παλιούς δασκάλους που είχαν ταχτεί προστάτες της ελληνικής παιδείας σε δύσκολες εποχές, ήταν ιερή κι ας μην καταλαβαίνουμε εμείς σήμερα την ιερότητά της.
Όταν έμαθα για την αναχώρησή του για την άλλη διάσταση το Νοέμβρη του 2005 θυμάμαι ότι ξαφνιάστηκα, ξαφνιάστηκα πολύ, γιατί του είχα μιλήσει μόλις την προηγούμενη μέρα. Μετά το ξάφνιασμα έρχεται η σιωπή και μετά η αποδοχή. Ο Κωνσταντίνος Σιαμπανόπουλος πέθανε πλήρης ημερών κι αν δεν ήταν κάπου εκεί στην άκρη οι προσωπικές του ατυχίες θα τολμούσα να πω και πλήρως ικανοποιημένος από το έργο του. Πρόσφερε πολλά στον τόπο του. Πρόσφερε πολλά στους μαθητές του και σ’ όλα τα παιδιά της Κοζάνης κι όλης της Μακεδονίας. Μας βοήθησε να δούμε κάπως αλλιώς την ιστορία μας και να τη μάθουμε λίγο καλύτερα. Με απλά και κατανοητά λόγια και πολλά έργα. Τον θαύμαζα πάντα και τον θαυμάζω ακόμα. Κι είναι στο χέρι μας, όλων εμάς που μείναμε πίσω μετά από εκείνον, να διαφυλάξουμε τη μνήμη του στην αιωνιότητα και να προσπαθούμε να επαναλάβουμε, χωρίς διάθεση μίμησης, τις μεγάλες του πράξεις.
Τότε, έξι χρόνια πριν, του είχαμε ευχηθεί όλοι από καρδιάς καλό ταξίδι. Μαντεύω πως σήμερα είναι ευτυχισμένος εκεί ψηλά. Βρήκε τους αγαπημένους του κι όλους τους ανθρώπους μαζί με τους οποίους έκανε όνειρα για μια πιο φωτεινή Ελλάδα. Κι ακόμα κι από εκεί ψηλά φροντίζει για μας. Αν πράξουμε λάθος, δε μας αφήνει στην άγνοιά μας. Θα έρθει στα όνειρά μας και θα μας συμβουλέψει, ίσως και να μας μαλώσει κι ας μας αγαπούσε όλους αφάνταστα πολύ.
Η επόμενη μέρα εκείνης της άτακτης φυγής του ξημέρωσε λίγο πιο σκοτεινή, λίγο πιο συννεφιασμένη. Μα οι συμβουλές του μας δείχνουν τον τρόπο και το δρόμο να ξεπεράσουμε τη συννεφιά. Γιατί με δασκάλους σαν αυτόν, σαν τον Κωνσταντίνο Σιαμπανόπουλο, η Ελλάδα και το ελληνικό έθνος δε θα χαθεί ποτέ.

Κοζάνη, Νοέμβριος 2011

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011


10 «ΚΑΚΑ» ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΟ


Τα «κακά» πράγματα είναι πραγματικά… κακά για εσάς, όμως κάποιες φορές μπορεί να είναι και καλά σε ότι αφορά την υγεία σας! Αυτό μπορεί να σας σοκάρει αλλά εξακολουθεί να είναι αλήθεια. Μπορείτε να εισπνέετε, να τρώτε, να πίνετε και να κάνετε τα παρακάτω «κακά» πράγματα χωρίς φόβο, ωστόσο μην ξεχνάτε ότι κατά βάση έχουν αρνητικές συνέπειες.
10. Μπύρα
Στη δέκατη θέση έχουμε τη μπύρα επειδή είναι καλύτερη από τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά. Το ενδιαφέρον γεγονός για την μπύρα είναι ότι συμβάλλει στη βελτίωση της καρδιαγγειακής σας λειτουργίας.
9. Θυμός
Ναι, ο θυμός είναι καλός για σας. Γνωρίζετε ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι έτοιμοι να εκραγούν. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να είστε θυμωμένος για λίγο, να ξεσπάτε και θα δείτε ότι αυτό βοηθάει στο να μην πάσχετε από αρτηριακή πίεση, διαταραχές ύπνου και βλάβες στους πνεύμονες.
8. Καφές
Οι περισσότεροι άνθρωποι αναρωτιούνται αν ο καφές είναι καλός για αυτούς ή όχι. Οι μελέτες δείχνουν ότι όταν πίνετε καφέ το πρωί, αυτό θα σας βοηθήσει να μειώσετε τον κίνδυνο για διαβήτη λόγω των αντιοξειδωτικών που περιέχει.
7. LSD
Πρόκειται για ένα παραισθησιογόνο ναρκωτικό το οποίο είναι διαθέσιμο σε διάφορες μορφές. Είναι πραγματικά καλό για τους ανθρώπους που πίνουν πολύ αλκοόλ. Το LSD περιέχει ορισμένα στοιχεία που σας βοηθούν να αποφύγετε σε κάποιο βαθμό το αλκοόλ. Προσοχή, μην το δοκιμάσετε μόνοι σας καθώς χρειάζεται ιατρική παρακολούθηση.
6. Ηλιακό φως
Όλοι γνωρίζουμε ότι οι ακτίνες του ήλιου μπορεί να προκαλέσουν καρκίνο αλλά στην πραγματικότητα περιέχουν βιταμίνη D την οποία χρειαζόμαστε για να επιβιώσουμε. Καταστέλλουν επίσης ορισμένες ανοσολογικές αντιδράσεις που προκαλούν άσθμα.
5. Σκουλήκια
Αυτά τα αηδιαστικά πλάσματα μπορεί να σας χαλάνε την αισθητική σας αλλά η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων στις Η.Π.Α. έκρινε ότι μπορεί να είναι χρήσιμα με πολλούς τρόπους, όπως για παράδειγμα αν είστε τραυματίας και τοποθετήσετε ένα σκουλήκι πάνω στην πληγή. Τα σκουλήκια μασούν τα βακτήρια και τους νεκρούς ιστούς, αποτρέπουν τη μόλυνση και η θεραπευτική διαδικασία ξεκινά αμέσως.
4. Μαριχουάνα
Η μαριχουάνα έχει την ικανότητα να εμποδίζει την συσσώρευση πρωτεϊνών στον εγκέφαλο που προκαλούν Alzheimer.
3. Κόκκινο κρασί
Είναι ένας αντικαρκινικός παράγοντας και προστατεύει τις αρτηρίες σας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι πολύ ευεργετικό για την υγεία μας. Επίσης, βοηθάει για την αποφυγή της νόσου Alzheimer.
2. Σοκολάτα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι το πιο γλυκό πράγμα στον πλανήτη και βοηθά στην πρόληψη πολλών μορφών καρκίνου, αυξάνοντας παράλληλα τη ροή του αίματος. Είναι προτιμότερο να μην καταναλώνετε σοκολάτα με ζάχαρη, αλλά να επιλέγετε αυτές που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε κακάο.
1. Σεξ
Το σεξ είναι ο ευκολότερος τρόπος για να απαλλαγούμε από το άγχος, διότι αυξάνει την κυκλοφορία του αίματος μέσα στο σώμα μας και μειώνει το επίπεδο χοληστερόλης. Μη ξεχνάτε, όμως, να παίρνετε τις προφυλάξεις σας!


http://www.e-diet.gr/2011/10/10-kaka-pragmata-pou-sas-kanoun-kalo/

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΠΡΟΪΟΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΛΑΔΙ;


Είναι τόσο περιζήτητο που δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτό... Μετά το λάδι, που έχει η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στην κουζίνα του για μαγειρικές χρήσεις, το πιο περιζήτητο προϊόν είναι ο καφές.
Κατά μέσο όρο, ο μισός πληθυσμός των ενηλίκων στην Αμερική πίνει 3 με 4 φλιτζάνια καφέ την ημέρα. Αν προσθέσει κάποιος σε αυτά τις μεγάλες δόσεις από τσάι και αναψυκτικά, υπολογίζεται ότι πάνω από το 80% του Αμερικανικού έθνους ξυπνά σε ημερήσια δόση με κάποιου είδους καφεΐνης. Σε παγκόσμιο επίπεδο πάντως θεωρείται πως ο καφές είναι ένα προϊόν αναπόσπαστο από την καθημερινότητα των ανθρώπων. Όλοι (σχεδόν) θα ξυπνήσουν το πρωί με ένα φλιτζάνι καφέ για να ξεκινήσουν τη μέρα τους!


http://24wro.blogspot.com/2011/11/blog-post_6458.html

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011


ΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΥΜΗΘΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ...

«ΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΥΜΗΘΕΙ ΤΙΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ, ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ»
ALBRECHT RITSCHL: Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

«Έξω από τα δόντια» μίλησε ο καθηγητής Ιστορίας της Οικονομίας, Albrecht Ritschl, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο γερμανικό «Spiegel» αναφορικά με την κρίση χρέους της Ελλάδας, την οικονομική βοήθεια από τις ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και τις πολεμικές αποζημιώσεις που ουδέποτε καταβλήθηκαν στην Ελλάδα.
Όπως τονίζει ο Albrecht Ritschl, η Γερμανία είναι «ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα», καθώς έχει χρεοκοπήσει τουλάχιστον τρεις φορές, ενώ την οικονομική της ευμάρεια τη χρωστάει στις Η.Π.Α. που παραιτήθηκαν του δικαιώματος για τεράστιες χρηματικές αποζημιώσεις μετά τους 2 παγκόσμιους πολέμους.
Αναφορικά με το θέμα της Ελλάδας, ο καθηγητής θεωρεί λογικό η Γερμανία να πληρώσει τα περισσότερα από τα χρήματα που οι πιστωτές έχουν δανείσει στην χώρα μας, καθώς το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας, όπως λέει, βασίζεται στη μη πληρωμή των αποζημιώσεων.
Αντιθέτως, όπως σημειώνει «θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας» καθώς όπως λέει αν οι Έλληνες θυμηθούν τις παλιές διεκδικήσεις, γίνουν πιο επιθετικοί και η Γερμανία αναγκαστεί να πληρώσει, τότε «θα μας πάρουν ακόμη και τα σώβρακα»!
Ακολουθεί αναλυτικά η συνέντευξη του Albrecht Ritschl:
-Κύριε Ritschl, η Γερμανία συζητάει αυτόν τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : «λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε». Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά;
-Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.
-Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.
-Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις Η.Π.Α., οι οποίες μετά τον 1ο, αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.
-Τι ακριβώς συνέβη τότε;
-Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1ου Παγκοσμίου πολέμου τα δανείστηκε από τις Η.Π.Α. Αυτή η «δανειακή πυραμίδα» κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των Η.Π.Α. είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις Η.Π.Α. ήταν τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία ήταν καταστροφικές.
-Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;
-Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν των δικαιωμάτων τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.
-Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ, 110 δισ. και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;
-Αναλογικά με την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι Η.Π.Α. κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.
-Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποια θα ήταν η θέση της Γερμανίας;
-Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.
-Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;
-Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει βέβαια το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.
-Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως η ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;
-Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις Η.Π.Α. με μια μείωση χρεών, ή αλλιώς ένα «haircut», που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο «afro-look» που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.
-Πώς είπατε;
-Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων), ούτε τα αναγκαστικά δάνεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.
-Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;
-Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο.
-Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.
-Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα Μ.Μ.Ε. εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: το οικονομικό μας θαύμα πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.
-Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;
-Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους -το δεύτερο τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης- και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν του δικαιώματος τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.
-Τι εννοείτε;
-Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα στα γερμανικά Μ.Μ.Ε. πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των Μ.Μ.Ε., παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.
-Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;
-Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.


http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/264707/an-i-ellada-thumithei-tis-apozimioseis-tha-mas-paroun-kai-ta-sovraka/

Ο ΥΠΝΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΔΡΟΥΝ ΩΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ


Την δυνατότητα των ονείρων να απαλύνουν δυσάρεστες και επώδυνες αναμνήσεις, εντόπισαν ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνας οι επιστήμονες με τη βοήθεια της της μαγνητικής τομογραφίας, προσπάθησαν να «φωτίσουν» τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται κατά τη διάρκεια του ύπνου αναμνήσεις δυσάρεστων ή τραυματικών γεγονότων που μας έχουν συμβεί!
Όπως διαπίστωσαν, όταν κοιμόμαστε μετά από κάποια επώδυνη εμπειρία, κατά τη διάρκεια του ύπνου REM -δηλαδή στη φάση του ύπνου κατά την οποία ονειρευόμαστε- παρατηρείται μικρότερη δραστηριότητα στην αμυγδαλή του εγκεφάλου και αυξημένη δραστηριότητα στον προμετωπιαίο φλοιό! Αυτό πρακτικά σημαίνει λιγότερο συναίσθημα και περισσότερη λογική, γεγονός που κατά τους ερευνητές αποδεικνύει της σύνδεση μεταξύ ονείρων και μνήμης.
Όπως εξήγησε ο επικεφαλής της μελέτης, δρ Μάθιου Γουόκερ, τα όνειρα βοηθούν τον εγκέφαλό μας να θέσει υπό έλεγχο τα συναισθήματα. «Είναι γνωστό ότι κατά τη διάρκεια του ύπνου REM παρουσιάζεται έντονη μείωση της νορεπινεφρίνης, μίας χημικής ουσίας του εγκεφάλου που συνδέεται με το στρες. Καθώς κοιμόμαστε γίνεται νέα επεξεργασία των συναισθηματικών εμπειριών που έχουμε ζήσει, αλλά σε ένα πιο ασφαλές περιβάλλον, τουλάχιστον από νευροχημική άποψη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ξυπνάμε την επόμενη ημέρα και να νιώθουμε καλύτερα σχετικά με τις έντονα συναισθηματικά εμπειρίες. Συχνά μετά από τον ύπνο, νιώθουμε ότι θα τα καταφέρουμε να αντεπεξέλθουμε ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις».

http://www.madata.gr/diafora/health/151533.html

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ


Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του…
1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι. Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:
1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!
2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!
3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος


http://tsekouratoi.blogspot.com/2011/11/blog-post_4112.html

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΖΑΚ ΤΟΥ ΑΝΤΕΡΟΒΓΑΛΤΗ

Ο ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΠΟΥ ΗΓΗΘΗΚΕ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΛΕΥΚΑΝΣΗ ΤΗΣ ΘΡΥΛΙΚΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ, ΦΕΡΕΤΑΙ ΝΑ ΗΤΑΝ Ο ΤΖΑΚ Ο ΑΝΤΕΡΟΒΓΑΛΤΗΣ

Στέφανος Νικήτας


Αυτό υποστηρίζει ο Ισπανός συγγραφέας και ειδικός αναλυτής χειρογράφων Χοσέ Λουίς Άμπαντ στο βιβλίο που εξέδωσε με τον τίτλο ΤΖΑΚ Ο ΑΝΤΕΡΟΒΓΑΛΤΗΣ: Ο ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.
Ο Φρέντερικ Αμπερλάιν τέθηκε επικεφαλής των ερευνών, μετά τη δολοφονία της Μέρι Αν Νικόλ, τον Αύγουστο του 1888. Ο Ισπανός γραφολόγος εξέτασε ενδελεχώς το γραφικό χαρακτήρα του Αμπερλάιν και του Τζακ του Αντεροβγάλτη, το προσωπικό ημερολόγιο το οποίου βρέθηκε στο 1992 στο Λίβερπουλ. «Δεν έχω καμία αμφιβολία πως ο Αμπερλάιν είναι ο Αντεροβγάλτης. Τα χειρόγραφα δεν κάνουν λάθος», δήλωσε ο Άμπαντ.
O διασημότερος serial killer στην παγκόσμια ιστορία, έσπειρε τον τρόμο το 1888 στο Βικτωριανό Ανατολικό Λονδίνο, σκοτώνοντας πέντε ιερόδουλες, κόβοντας τους το λαιμό και αφαιρώντας τη μήτρα και την καρδιά τους.
Όσον αφορά την πραγματική ταυτότητα του δράστη, πολλά έχουν γραφτεί, κι ακόμη περισσότερα έχουν λεχθεί. Μεταξύ αυτών έχουν ενοχοποιηθεί επιφανή πρόσωπα της βρετανικής κοινωνίας, όπως ο φυσιοθεραπευτής της Βασίλισσας Βικτωρίας σερ Γουίλιαμ Γκαλ, ο γνωστός ζωγράφος της εποχής σερ Γουόλτερ Σίκερτ, καθώς και ο εγγονός της Βασίλισσας Βικτωρίας, πρίγκιπας Άλμπερ Βίκτορ.

http://news247.gr/kosmos/news/h_taytothta_toy_tzak_toy_anterovgalth.1321260.html

Ο ΣΦΑΓΕΑΣ ΤΩΝ ΙΕΡΟΔΟΥΛΩΝ


Αρκετοί πιστεύουν ότι ο Τζακ ο αντεροβγάλτης είναι κατασκεύασμα της λογοτεχνίας ή του κινηματογράφου. Λάθος. Ο Τζακ υπήρξε, αν και δεν γνωρίζουμε το πραγματικό του όνομα.
Οι αρχές πιστεύουν ότι σκότωσε πέντε γυναίκες, όλες πόρνες. Κάποιοι υποστηρίζουν, ότι ευθύνεται γι’ άλλες τρεις ειδεχθείς δολοφονίες. Ο Τζακ πήρε τ’ όνομα του από μια επιστολή προς την αστυνομία ενός φερόμενου δράστη, που υπέγραψε με αυτό τα όνομα. Οι φόνοι έγιναν σε μια κακόφημη περιοχή του Λονδίνου, όπου υπήρχαν μόνο 1200 κάτοικοι, αλλά περίπου 60 οίκοι ανοχής. Ο Τζακ στραγγάλιζε τα θύματα και μετά τ’ αποκεφάλιζε και τα διαμελούσε. Για πρώτη φορά ένας αστυνομικός χειρουργός έκανε νεκροψία που οδήγησε σε συσχετισμό των φόνων. Τότε θεμελιώθηκε μια συγκεκριμένη μέθοδος έρευνας με εντοπισμό των υπόπτων, καταγραφή τους σε λίστα, έρευνα πόρτα πόρτα, ανάκριση και διαγραφή τους από τη λίστα κ.ο.κ.
Η μέθοδος είναι ακόμη ίδια. Πολλοί πίστεψαν ότι ο Τζακ είχε χειρουργικές γνώσεις. Ένας επιστήμονας, που εξέτασε τα πτώματα το απέκλεισε επιμένοντας ότι δεν είναι καν χασάπης κι απλά σφαγιάζει τα θύματα του. Ο Τζακ έδρασε από τις 31 Αυγούστου του 1888 ως τις 9 Νοεμβρίου.
H τοπική κοινότητα οργάνωσε περιπολίες κι επιστράτευσε ιδιωτικούς αστυνομικούς. Ο φόβος απλώθηκε σε όλο το Λονδίνο. Ο Τζακ σκότωνε σε δημόσιους χώρους και «έπαιρνε» ένα όργανο από το σώμα των θυμάτων του. Ο Τζακ έδρασε από τις 31 Αυγούστου του 1888 ως τις 9 Νοεμβρίου. Δεν εντοπίστηκε ποτέ η ταυτότητα του. Απλά σταμάτησαν οι δολοφονίες. Όμως ήδη είχε γίνει το αρρωστημένα αγαπημένο θέμα των εφημερίδων, εξαιτίας και των πολλών επιστολών που έφθαναν στην αστυνομία, η οποία τις θεώρησε σχεδόν όλες πλάστες.


http://www.mixanitouxronou.gr/blog/2010/09/29/126-tzak-o-anterobgalths.html

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ (;)


Μία πυρηνική βόμβα και περίπου 100.000 τόνοι λιωμένου σίδηρου αρκούν για να εξασφαλίσουν ένα ταξίδι στο κέντρο της Γης, σε ένα κατάλληλα διαμορφωμένο όχημα με μέγεθος γκρέιπφρουτ. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται ο David Stevenson από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια, ο οποίος είχε αυτή την πρωτότυπη ιδέα. Όπως δήλωσε ο ίδιος: «Δεν είμαι σίγουρος ότι θα δουλέψει. Ωστόσο το κίνητρο μου είναι να κάνω και άλλους να σκεφθούν ιδέες σαν και αυτές. Πιστεύω ότι δεν έχουμε σκεφθεί αρκετά σχετικά με το πώς μπορούμε να εισχωρήσουμε στο εσωτερικό της Γης. Το σχέδιο του καθηγητή Stevenson περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας ρωγμής στο φλοιό της Γης με τη βοήθεια πυρηνικής κεφαλής ή με κάποιον άλλο τρόπο που μπορεί να απελευθερώσει παρόμοια ποσότητα ενέργειας. Στη συνέχεια η ρωγμή θα γεμίσει με τον υγρό σίδηρο μέσα από τον οποίο θα κινείται το μικρό όχημα. Ο σίδηρος, όντας βαρύτερος από τα περιβάλλοντα πετρώματα, θα διευκολύνει την προς τα κάτω Γης μέσα σε λίγες ημέρες. Καθώς το όχημα θα προσεγγίζει τον πυρήνα, θα στέλνει, χρησιμοποιώντας σεισμικά κύματα, πληροφορίες στην επιφάνεια για το πώς είναι φτιαγμένο το εσωτερικό της Γης. Αυτές οι εκπομπές θα είναι είναι ιδιαίτερα ασθενείς και θα ανιχνευθούν από υπερευαίσθητες συσκευές ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων που υπάρχουν στις Η.Π.Α. Σε περίπτωση που μια τέτοια συνταρακτική αποστολή πραγματοποιηθεί με επιτυχία, θα δώσει απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο που λειτουργεί ο πλανήτης. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του καθηγητή Stevenson: «Ίσως μάθουμε πράγματα για τη σύνθεση του πυρήνα και τη θερμοκρασία του, τον τρόπο με τον οποίο σχηματίστηκε ο πλανήτης, τον τρόπο που διαχωρίστηκε ο υγρός πυρήνας από τον στερεό μανδύα, καθώς και το πώς σχηματίστηκε το μαγνητικό πεδίο της Γης».


http://www.liako.gr/anexigito/earth-mystery/212-2008-12-04-12-39-33.html

ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΣΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΓΗΣ


Δύο επιστήμονες από την Αργεντινή, οι οποίοι ερευνούν το φαινόμενο των U.F.O. δηλώνουν ότι εντόπισαν ραδιενέργεια, μικροκύματα, ηλεκτρικά σήματα και ταλαντώσεις που προέρχονταν από τα βάθη της Γης. Οι Omar Hesse και Jorge Millstein ερευνούσαν το έδαφος στα βουνά γύρω από την πόλη Cashi, όταν εντόπισαν τα σήματα και αφού τα ανέλυσαν κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η προέλευση τους δεν είναι φυσική. Όπως δήλωσε ο Hess: «Φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι ταλαντώσεις δείχνουν την ύπαρξη κάποια δραστηριότητας χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια. Τα εναλλασσόμενα ηλεκτρικά σήματα σημαίνουν την παρουσία κάποιας πηγής ισχύος και αυτό μπορεί να σημαίνει την ύπαρξη κάποιας μηχανής». Ωστόσο, η περιοχή στην οποία οι δύο ερευνητές έκαναν την έρευνα τους δεν επιλέχθηκε τυχαία. Επιλέχθηκε διότι σε τέσσερα φιλμ που τράβηξε ένας ντόπιος ορειβάτης ονόματι Antonio Zuleta ανάμεσα στον Ιούνιο του 2000 και το Νοέμβριο του 2002. Σε αυτά τα φιλμ φαίνονται μυστηριώδη φώτα που κινούνται γρήγορα τα οποία «βουτούν» μέσα στο έδαφος στο ίδιο σημείο. Οι δύο επιστήμονες πήγαν στη περιοχή συνοδευόμενοι από τον ίδιο τον Zuleta και τα ευρήματα τους από ότι φαίνεται ήταν ταυτόχρονα μυστηριώδη και συναρπαστικά. Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να ισχυριστούν ότι η τεχνολογία από την οποία προέρχονται τούτα τα σήματα δεν μπορεί να είναι γήινη. Σημειωτέον ότι τα μέλη ερευνητικών ομάδων της περιοχής που ερευνούν παράξενα φαινόμενα δεν εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα με τα αποτελέσματα. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ινστιτούτου FICI (Fundacion Institute) Biofvsice de Investigaciones) που εδρεύει στη La Matanza και το οποίο διευθύνει ο Pedro Romaniuk, ένας από τους πλέον γνωστούς ερευνητές των φαινομένων των UFO. Όπως δήλωσαν οι υπεύθυνοι του ινστιτούτου για την ανακάλυψη: «Απλά είναι μια από τις πιο καυτές περιοχές του πλανήτη σε ότι αφορά στην εξωγήινη δραστηριότητα. Είναι μια περιοχή που εκτείνεται από το La Poma μέχρι το Cayafate και η οποία έχει τραβήξει το παγκόσμιο ενδιαφέρον με τη βοήθεια του παγκόσμιου ερευνητικού δικτύου μας».Οι Hesse και Millstein θέλουν να συνεχίσουν την έρευνα τους με πιο ευαίσθητα μηχανήματα και επισημαίνουν ότι: «Για όλους όσους ασχολούνται με αυτού του είδους την έρευνα, η πιθανότητα να υπάρχουν σκάφη που εισχωρούν στη Γη στην ευρύτερη περιοχή των Άνδεων, δεν είναι κάτι νέο καθώς απεικονίζεται σε πολλά πετρογλυφικά που έχουν βρεθεί από το Equador έως ToMentoza».


http://www.liako.gr/anexigito/earth-mystery/200-2008-12-04-10-30-02.html

Η ΚΟΙΛΗ ΓΗ… ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΨΕΜΑ;


Θεωρητικά η γη είναι κούφια. Μέσα υπάρχουν ολόκληροι πολιτισμοί. Μερικοί λένε ότι τα UFO δεν είναι από άλλους πλανήτες, αλλά προέρχονται από το εσωτερικό της γης. Στο τέλος του 17ου αιώνα προτάθηκε ότι το αέριο που βγαίνει από τις τρύπες στους πόλους είναι η αιτία του Βορείου και Νοτίου Σέλας. Ο Ιούλιος Βερν έγραψε το 1864 το ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΓΗΣ περιγράφοντας την κούφια γη. Ο Μπάροους, γνωστός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, έγραψε αρκετά μυθιστορήματα σχετικά. Το 1869, ο Κύρος Ριντ, αυτοαποκαλούμενος αλχημιστής, ίδρυσε θρησκευτική ομάδα και για σαράντα περίπου χρόνια έδινε ομιλίες και έγραφε άρθρα για το θέμα αυτό. Το 1913, ο Γκάρντνερ δημοσίευσε το ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΓΗΣ. Το 1964 ο Ναύαρχος Μπιρντ, εσωτεριστής και Ροδόσταυρος, δημοσίευσε βιβλίο για την κοίλη γη και τα Α.Τ.Ι.Α. Πέταξε με αεροπλάνο στον βόρειο πόλο το 1926 και στον νότιο πόλο το 1929. Περιέγραψε τις εισόδους στο εσωτερικό της γης, την ύπαρξη βλάστησης, ζώων και ανεπτυγμένου πολιτισμού. Άραγε όλα αυτά μπορεί να αληθεύουν; Η ιστορία αυτή ξεκινάει από τον 18ο αιώνα, τότε που οι άνθρωποι δεν είχαν κάνει ακόμα σπορ τις φάρσες και την επιστημονική απάτη και όπου υπάρχει καπνός εκεί υπάρχει και φωτιά.


http://www.liako.gr/anexigito/earth-mystery.html

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011


ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΝΑ «ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ» ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ


Οι περισσότεροι από εμάς όταν ξυπνάμε θυμόμαστε πολύ λίγα πράγματα από τα όνειρα που είδαμε κατά τη διάρκεια της νύχτας αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει στο εγγύς μέλλον καθώς επιστήμονες υποστηρίζουν πως σύντομα θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε υπολογιστές για να «βλέπουμε» τι ονειρευτήκαμε ή ακόμα και να εγγράψουμε τα όνειρά μας για να τα παρακολουθήσουμε την επόμενη μέρα!
Ψυχίατροι του Ινστιτούτου Max Planck του Μονάχου πιστεύουν πως οι σαρωτές εγκεφάλου μπορούν να «κοιτάξουν» μέσα στα όνειρα των «lucid dreamers», δηλαδή των ανθρώπων που μπορούν να ελέγξουν τα όνειρά τους (lucid dream-συνειδητό όνειρο) και πως τα τελευταία επιστημονικά επιτεύγματα όσον αφορά στο «διάβασμα» της σκέψης μπορούν να βρουν εφαρμογή και σε άτομα που βρίσκονται σε κατάσταση ύπνου.
Οι επιστήμονες απέδειξαν, σύμφωνα με τη Daily Mail, πως οι σαρώσεις των ονείρων των «lucid dreamers» ήταν ίδιες με τις σαρώσεις του εγκεφάλου τους όταν έκαναν το ίδιο πράγμα ενόσω ήταν συναισθανόμενοι. Το πείραμα είχε ως εξής: οι «lucid dreamers» συμφώνησαν να κουνούν τα μάτια τους και τα χέρια τους για να δείξουν στους ερευνητές πως τη στιγμή που «ελέγχουν» το όνειρό τους, ονειρεύονται πως σφίγγουν ένα χέρι. Οι επιστήμονες παρακολούθησαν αυτά τα άτομα και με μαγνητικούς τομογράφους αλλά και με φασματοσκόπια για να δουν τις «απεικονίσεις» της θερμότητας μέσα στα κεφάλια τους, οι οποίες δείχνουν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου.
Οι σαρώσεις έδειξαν πως υπάρχει πανομοιότυπη εγκεφαλική δραστηριότητα όταν έσφιγγαν ένα πραγματικό χέρι και όταν έσφιγγαν ένα «ονειρικό» χέρι.
Μέχρι τώρα τα πειράματα έχουν συναντήσει αρκετές δυσκολίες αλλά οι επιστήμονες είναι αισιόδοξοι πως θα μπορέσουν να «διαβάσουν» στο μέλλον τα όνειρα των ανθρώπων

http://www.mediagate.gr/Technologia/item/7714-Ena-vima-pio-konta-sto-na-diavazoyme-ta-oneira-mas

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΟΝΟΜΑΤΑ


Όλο και περισσότεροι γονείς επιλέγουν για τα παιδιά τους αρχαία ή σύνθετα ονόματα αντί για θρησκευτικά.
«Είχαμε μια δυσκολία στην επιλογή ονόματος της πρωτότοκης κόρης μας, καθώς το όνομα της πεθεράς μου -που θέλαμε να της δώσουμε- δεν ήταν τόσο εύηχο και είχε ήδη δοθεί από τον κουνιάδο μου. Έτσι, προχωρήσαμε στον συνδυασμό των αρχικών συλλαβών των ονομάτων των γονιών μας κι έπειτα από πολλή σκέψη καταλήξαμε στο Βαλέρια».
Η κα Νάγια Παπανδρέου ζει στη Θεσσαλονίκη, είναι δικηγόρος και μητέρα δύο κοριτσιών, της 10χρονης Βαλέριας και της 7χρονης Αλεξίας.
«Προβληματιστήκαμε πολύ πριν καταλήξουμε στο όνομα της πρώτης μας κόρης», λέει η 35χρονη μητέρα και εξηγεί «”Βα” από το Βαρβάρα, που λένε την πεθερά μου, συν “αλε” από το Αλέξης, που ονομάζεται ο πεθερός μου και “ρ” που εμπεριέχεται στο όνομα του πατέρα μου, Αλέξανδρος. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την κατάληξη “ια” από το όνομα της μητέρας μου, Σοφίας, οδηγούν στο όνομα Βαλέρια».
Η επιλογή ωστόσο αποδείχθηκε πιο εύκολη για το όνομα της μικρότερης κόρης του ζευγαριού, μιας και ο σύζυγος της κας Παπανδρέου ήθελε να τηρηθούν οι παραδόσεις και να ικανοποιηθούν οι παππούδες. «Ο σύζυγός μου από το πρώτο παιδί ήθελε να δώσουμε το όνομα του πατέρα του, επειδή ήταν κορίτσι όμως το αφήσαμε περιμένοντας μήπως το επόμενο παιδί ήταν αγόρι. Τελικά, το όνομα δόθηκε στη μικρότερη κόρη μας, Αλεξία», λέει. Η παράδοση που θέλει τα παιδιά όταν βαφτίζονται να παίρνουν τα ονόματα των παππούδων και των γιαγιάδων ακολουθείται πλέον ολοένα και λιγότερο. Η σύγχρονη τάση είναι να αναζητώνται ονόματα προερχόμενα από την αρχαία Ελλάδα, εύηχα ή με ιδιαίτερη σημασία και ερμηνεία για το ζευγάρι. Πάντως, το όνομα που επιλέγεται τελικά δείχνει πράγματα για το παιδί και το οικογενειακό του περιβάλλον. «Τα μικρά ονόματα είναι ο καθρέφτης των ανθρώπων», σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο κο Χαράλαμπο Στέρτσο «και μέσα από αυτά μπορεί να κατανοήσει κάποιος το άτομο ή την οικογενειακή του κατάσταση. Όσο πιο παραδοσιακή είναι η κοινωνία τόσο περισσότερο ακολουθείται η συνήθεια να δίνονται τα ονόματα των παππούδων ή των γιαγιάδων. Σε άλλες περιπτώσεις, όπου το μορφωτικό επίπεδο των γονιών είναι πιο υψηλό ή οι οικογενειακοί δεσμοί πιο χαλαροί, δίνονται συχνότερα αρχαιοελληνικά ονόματα -ή διπλά- σηματοδοτώντας με τον τρόπο αυτό μία καινούργια αρχή», λέει και συμπληρώνει ότι τα ζευγάρια που έχουν πιο ανανεωτική διάθεση στρέφονται συνήθως σε εντελώς ασυνήθιστα και ξένα προς το οικογενειακό περιβάλλον ονόματα.
«Εάν διακρίνουμε τα βαφτιστικά ονόματα ως προς την προέλευσή τους σε αρχαιοελληνικής, θρησκευτικής, βυζαντινής και λαϊκής παράδοσης, εκείνο που θα μπορούσαμε να πούμε με σχετική ασφάλεια είναι η διαχρονική επικράτηση των θρησκειωνυμίων -όπως για παράδειγμα Γιώργος-Γεωργία, Γιάννης-Γιάννα, Κώστας- Κωνσταντίνα, Μάριος-Μαρία. Από εκεί και πέρα, με κάποιες επιμέρους διαπιστώσεις, φαίνεται ότι τόσο τα λαϊκά -όπως Λεμονιά, Ασημίνα, Κρυστάλλω, Μαλαματένια, Αγορίτσα- όσο και τα βυζαντινά ονόματα -Ρήγας, Βασιλοπούλα, Σουλτάνα- τελούν υπό συρρίκνωση τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στην επαρχία. Το γεγονός αυτό ενδεχομένως αντικατοπτρίζει μια γενικότερη απομάκρυνσή μας από τον βυζαντινό και λαϊκό πολιτισμό», λέει στα ΝΕΑ ο κος Ξενοφών Τζαβάρας, ονοματολόγος-γλωσσολόγος και γενικός γραμματέας της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας.
Όπως επισημαίνει ο κος Τζαβάρας, το κενό που δημιουργείται από τη βαθμιαία συρρίκνωση θρησκευτικών και βυζαντινών ονομάτων φαίνεται ότι καλύπτεται κυρίως από τα ονόματα αρχαιοελληνικής προέλευσης που πηγάζουν από την ελληνική μυθολογία και ιστορία, όπως για παράδειγμα Αλκμήνη, Ανδρομάχη, Ιφιγένεια, Αριστομένης. «Αυτά τα ονόματα μοιάζει να κατακτούν τα τελευταία χρόνια έδαφος στον χώρο της ονοματοθεσίας κυρίως στα αστικά κέντρα. Οι γονείς, μάλιστα, φαίνεται να προέρχονται συνήθως από τη μέση-ανώτερη εκπαιδευτικά, κοινωνικά, οικονομικά τάξη», λέει.
Σύμφωνα με τον γενικό γραμματέα της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας, αυτό το συμπέρασμα δεν πηγάζει από κάποια επίσημη έρευνα, αλλά ερμηνεύεται συνδυαστικά, αφενός ως αποτέλεσμα της γενικότερης χαλάρωσης των οικογενειακών δεσμών, ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, με άμεση συνέπεια τη μη αυστηρή τήρηση της παράδοσης κι αφετέρου του καλύτερου μορφωτικού επιπέδου των γονέων. Προσθέτει δε ότι «η παρατηρούμενη συχνή ύπαρξη διπλών ονομάτων, αρχαιοελληνικής και θρησκευτικής προέλευσης, όπως Γεωργία-Ξανθίππη, ίσως υποδηλώνει την προσπάθεια συνδυασμού της παραδοσιακής εθιμικής ονοματοθεσίας με τη διάθεση επέκτασης αρχαιοελληνικών και σπάνιων ονομάτων».

Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ
Όσο πιο παραδοσιακή είναι η κοινωνία τόσο περισσότερο ακολουθείται η συνήθεια να δίνονται τα ονόματα των παππούδων ή των γιαγιάδων
«Ανταμοιβή στους γονείς μας»
ΠΙΣΤΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ φαίνεται να είναι και η νηπιαγωγός κα Βούλα Σούτα, η οποία πριν από λίγες μέρες έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι -η βάφτισή του προγραμματίζεται για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Όπως επισημαίνει η 32χρονη, θέλει να αποφύγει τη μόδα της εποχής, η οποία επιτάσσει δύο ονόματα για το μωρό, το ένα εκ των δύο μάλιστα, αρχαιοελληνικό. «Θα δώσουμε στην κόρη μου το όνομα Κλειώ, όπως λένε και τη μητέρα μου, περιμένοντας ότι το δεύτερο παιδί θα είναι αγοράκι και τότε θα το ονομάσουμε Ιωάννη, όπως τον πεθερό μου». «Πρόκειται για μια γενικότερη ανταμοιβή στους γονείς μας» λέει η κα Σούτα, τονίζοντας ωστόσο ότι καμία πλευρά δεν πίεσε ούτε εκείνη ούτε και τον σύζυγό της να δώσουν συγκεκριμένο όνομα. «Είμαι σίγουρη ότι οι οικογένειές μας δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα, ακόμα κι αν δίναμε στην κόρη μας ένα άσχετο όνομα. Απ’ την άλλη, καταλαβαίνω ότι είναι όμορφο να παίρνει ένα εγγονάκι το όνομά σου, και στο μέλλον είναι κάτι που κι εμένα θα μου άρεσε. Σε αντίθετη περίπτωση, πάντως, σίγουρα δεν θα θύμωνα».
Η ενετοκρατία και οι μικροί… Βενιζέλοι
ΣΤΕΝΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΗ ΩΣΤΟΣΟ, φαίνεται ότι είναι η επιλογή ονόματος με κοινωνικούς, οικονομικοπολιτικούς και ιστορικούς παράγοντες, «η αλλαγή των οποίων ασκεί επίδραση στον τρόπο που αποφασίζει κάποιος να επιλέξει όνομα για το παιδί του. Για παράδειγμα, παρατηρείται σημαντικός αριθμός ονομάτων ξενικής και μάλιστα λατινογενούς προέλευσης, κυρίως σε περιοχές βενετοκρατούμενες. Ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν τα Επτάνησα και τα νησιά του Αιγαίου καθώς και τα ονόματα: Ανεζινιώ, Φλόρα, Γιακουμής, Λορέντζος, Μαριέττα, Φρατζέσκος», λέει ο κ. Τζαβάρας.
Όπως επισημαίνει ο κος Στέρτσος, πολλές φορές οι πολιτικές, ιστορικές συνθήκες και έριδες επηρεάζουν την επιλογή ονόματος. «Στο παρελθόν, πολλοί υποστηρικτές του Βενιζέλου έδιναν στο παιδί τους το όνομα Βενιζέλος, εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο είτε τη φιλοδοξία τους να μοιάσει το παιδί στον συγκεκριμένο πολιτικό, είτε την πολιτική τους ταυτότητα», αναφέρει και συμπληρώνει ότι αντίστοιχο παράδειγμα είναι το όνομα Αλέξανδρος κατά τη δεκαετία του ‘90, όταν είχε ξεσπάσει το Μακεδονικό. «Όταν οι πολιτικές συνθήκες έχουν οξυνθεί, παρατηρείται η τάση να δίνονται ονόματα πολιτικών. Αυτό ωστόσο είναι κάτι που δεν ισχύει ιδιαίτερα στις μέρες μας, μιας και οι άνθρωποι μένουν περισσότερο ανεπηρέαστοι και είναι πιο ανεκτικοί απέναντι στην πολιτική».
«Αγγλοποίηση»
Μία ακόμα, ολοένα και αυξανόμενη τάση είναι σύμφωνα με τον κο Νικόλαο Κοντοσόπουλο, μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας, η «αγγλοποίηση» των βαφτιστικών ονομάτων. Παράδειγμα στην περίπτωση αυτή μπορεί να αποτελέσει το όνομα «Άντζελα», αντί για το ελληνικό «Αγγελική».


http://www.otherside.gr/2010/04/oi-ellines-protimoun-ta-arxaia-onomata/

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011


ΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ. ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΞΕΚΙΝΑ

ΜΑΖΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ

Μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης γύρω από τη νόσο της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας έχει ξεκινήσει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΠΟΑμΣΚΠ), σε συνεργασία με το Σύλλογο Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΣΑμΣΚΠ) με έδρα την Αθήνα και τους αντίστοιχους τοπικούς Συλλόγους ασθενών της Πάτρας, της Λάρισας και των Ιωαννίνων.
Η εκστρατεία, που θα διαρκέσει συνολικά έως τις 27 Νοεμβρίου 2011, τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται τώρα στην Αθήνα, όπου από τις 16 έως και τις 19 Νοεμβρίου 2011, κατά τις ώρες 11:00-17:00, στην Πλατεία Αγίου Αντωνίου στο Περιστέρι λειτουργεί ενημερωτικό περίπτερο από το οποίο οι πολίτες μπορούν να ενημερώνονται για το πρόβλημα της σκλήρυνσης κατά πλάκας. Παράλληλα, την Κυριακή 20 Νοεμβρίου (ώρα 11:00-14:30), θα πραγματοποιηθεί στο ξενοδοχείο Divani Caravel ημερίδα για το κοινό, με τη συμμετοχή ειδικών επιστημόνων, ασθενών και εκπροσώπων των αρμοδίων φορέων που θα καταθέσουν την εμπειρία τους γύρω από την πάθηση και θα δώσουν το μήνυμα αισιοδοξίας που προκύπτει από τη μάχη για την αντιμετώπισή της.
Η εκστρατεία αποτελεί μια συντονισμένη προσπάθεια ευαισθητοποίησης των Ελλήνων πολιτών στη νόσο της Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας, με κεντρικό μήνυμα «Ζούμε την ελπίδα. Μια νέα εποχή ξεκινά. Μαζί πιο δυνατοί». Έχοντας αφετηρία την Πάτρα στις 11-16 Οκτωβρίου, συνεχίστηκε στη Λάρισα στις 8-13 Νοεμβρίου, διεξάγεται τώρα στην Αθήνα από 16-20 Νοεμβρίου, ενώ θα ολοκληρωθεί στα Ιωάννινα στις 22-27 Νοεμβρίου 2011. Στο πλαίσιο διεξαγωγής της, σε κάθε πόλη μεταδίδεται ήδη ειδικό κοινωνικό μήνυμα (σποτ), τόσο από τους τοπικούς ραδιοφωνικούς, όσο και από τους τοπικούς και πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικούς σταθμούς. Ταυτόχρονα, πραγματοποιούνται, σε συνεργασία με τους τοπικούς συλλόγους και φορείς, ενημερωτικές ημερίδες για το κοινό, ενώ σε κεντρικά σημεία όλων των πόλεων εγκαθίστανται ειδικά περίπτερα από όπου διανέμεται ειδικό ενημερωτικό έντυπο σχετικά με τη νόσο.
Όπως τόνισε η Επίκουρη Καθηγήτρια Νευρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπεύθυνη του Ανοσογενετικού Εργαστηρίου της Α΄ Πανεπιστημιακής Νευρολογικής Κλινικής του Π.Γ.Ν.Α. «Αιγινήτειο» κα Μαρία Αναγνωστούλη, η πολλαπλή σκλήρυνση (ΠΣ) ή σκλήρυνση κατά πλάκας κατά την παλαιότερη ορολογία, είναι μία αυτοάνοση εκφυλιστική νόσος του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ), που προσβάλλει κυρίως νέους ενήλικες, χωρίς να αποκλείεται και η προσβολή παιδιών και μεγαλυτέρων ενηλίκων. Από παθοφυσιολογικής πλευράς, η νόσος αφορά κυρίως σε καταστροφή της μυελίνης σε όλο τον άξονα του ΚΝΣ, δηλαδή εγκέφαλο και νωτιαίο μυελό, αφού προηγηθεί μία πολύπλοκη φλεγμονώδης διαδικασία ενεργοποίησης των Τ-λεμφοκυττάρων εκτός ΚΝΣ.
Τα Τ-λεμφοκύτταρα, εισερχόμενα στο ΚΝΣ, κινητοποιούν τη συμμετοχή όλων των κυττάρων και παραγόντων του ανοσοποιητικού συστήματος (Β-λεμφοκύτταρα, κυτταροκίνες, μεταλλοπρωτεϊνάσες, συμπλήρωμα κ.λπ.), γεγονός που καταλήγει στην καταστροφή της μυελίνης και στη δημιουργία απομυελινωτικών πλακών και σύντομα οδηγεί και στην καταστροφή νευρικών αξόνων. Η φλεγμονώδης αυτή διεργασία ανατροφοδοτείται και μπορεί να οδηγήσει σε διάφορους τύπους κλινικής πορείας και εξέλιξης της νόσου, είτε με εξάρσεις και υφέσεις, είτε με πρωτογενώς ή δευτερογενώς προϊούσα πορεία και προοδευτική εγκατάσταση αναπηρίας και μόνιμων συμπτωμάτων.
Σε ό,τι αφορά τη θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου, επεσήμανε η κα Αναγνωστούλη, μέχρι προ μηνός στη φαρέτρα των νευρολόγων υπήρχαν διαθέσιμα τόσο οι διάφορες ιντερφερόνες και το glatiramer acetate, που χρησιμοποιούνται από 15ετίας, έχουν αλλάξει πραγματικά το προφίλ της νόσου και έχουν βοηθήσει πολλούς ασθενείς, όσο και το μονοκλωνικό αντίσωμα natalizumab, από τετραετίας, με πολύ καλή ανταπόκριση και βελτίωση της κλινικής εικόνας των ασθενών. Το τελευταίο, όμως, ενέχει τον κίνδυνο κάποιας βαριάς εγκεφαλοπάθειας (PML) σε μερίδα ασθενών, ειδικά αυτών που είναι οροθετικοί για τον ιό JC και λαμβάνουν το φάρμακο επί μακρόν ή έχουν στο παρελθόν λάβει ανοσοκατασταλτική αγωγή. Όλες οι προαναφερθείσες φαρμακευτικές αγωγές είναι ενέσιμες και επηρεάζουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Από διμήνου πλέον υπάρχει διαθέσιμο και στη χώρα μας το πολυαναμενόμενο φάρμακο από του στόματος για την ΠΣ, με τη φαρμακευτική ονομασία φιγκολιμόδη, το οποίο, πέραν της προφανούς ευκολίας στην χρήση που παρέχει στους ασθενείς, φαίνεται ότι έχει υψηλή αποτελεσματικότητα και ασφάλεια, όπως προέκυψε και από τις δύο μεγάλες μελέτες που ολοκληρώθηκαν πρόσφατα, την TRANSFORMS και την FREEDOMS, σε πολύ μεγάλο δείγμα ασθενών διεθνώς. Στις Η.Π.Α. και στην Αυστραλία το φάρμακο εγκρίθηκε ως φάρμακο πρώτης γραμμής, ενώ στην Ευρώπη, όπως και στη χώρα μας, ως δεύτερης γραμμής.
Ο καινοτόμος και βασικός μηχανισμός δράσης του νέου φαρμάκου αφορά την «συγκράτηση» των Τ-λεμφοκυττάρων μέσα στους λεμφαδένες, με αποτέλεσμα αυτά να μην μπορούν να αναπτύξουν το καταστροφικό τους έργο εντός του ΚΝΣ και να καταστρέψουν την μυελίνη. Το σημαντικό, μάλιστα, είναι ότι δε συγκρατούνται μέσα στους λεμφαδένες τα ενεργά Τ-λεμφοκύτταρα, των οποίων η δράση είναι η επαγρύπνηση σχετικά με την ανάπτυξη φλεγμονής ή κακοήθειας στον οργανισμό. Άρα, η δράση του φαρμάκου είναι εκλεκτική και τροποποιητική της νόσου.
Τα δεδομένα για το νέο φάρμακο παρουσιάστηκαν εκτενώς από τον καθηγητή κο Λουδοβίκο Κάππο στο πρόσφατο Διεπιστημονικό Σεμινάριο με τίτλο «Διάλογοι Ελλήνων Νευροεπιστημόνων για την ΣΚΠ». Το Σεμινάριο διοργανώθηκε από το Τμήμα Απομυελινωτικών Νοσημάτων του «Αιγινήτειου» Νοσοκομείου και την Ελληνική Εταιρεία Νευροεπιστημόνων.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΠΟΑμΣΚΠ) κος Ιωάννης Θεοδωράκης, αναφερόμενος στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (ΠΟΑμΣΚ), υπογράμμισε ότι αυτή αποτελούσε για πολλά χρόνια το όνειρο πολλών ατόμων με ΣΚΠ που δραστηριοποιούνταν στο χώρο οργανωμένοι σε διάφορες συλλογικές εκφράσεις των ΑμΣΚΠ. Η ΠΟΑμΣΚ ξεκίνησε το 2007 με συναντήσεις εκπροσώπων των συλλόγων «Ένωση Φίλων και Πασχόντων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας Βορειοδυτικής Ελλάδας», με έδρα τα Ιωάννινα, «Ελληνική Ένωση για την Αντιμετώπιση της ΣΚΠ», με έδρα την Πάτρα, «Πανθεσσαλική Ένωση Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας», με έδρα τη Λάρισα και «Σύλλογο Ατόμων με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας», με έδρα την Αθήνα.
Τελικά, το 2008 ύστερα από αλλεπάλληλες συναντήσεις, τηλεφωνικές επικοινωνίες, εργασία μέσω του διαδικτύου συντάχθηκε και υπεγράφη από τους παραπάνω συλλόγους το καταστατικό της ΠΟΑμΣΚΠ. Το Σεπτέμβριο του 2009 έγινε αναγνώριση από το Πρωτοδικείο Αθηνών του καταστατικού της ΠΟΑμΣΚΠ. Το Δεκέμβριο του 2010 πραγματοποιήθηκε η πρώτη Γενική Συνέλευση των Αντιπροσώπων από όλα τα παραπάνω σωματεία. Αντιπρόσωποι που εκλέχθηκαν από τα μέλη των συλλόγων που είχαν σχετική αποδεικτική βεβαίωση από κρατική υγειονομική επιτροπή ή γνωμάτευση από κρατικό νοσοκομείο ότι πάσχουν από ΣΚΠ. Τότε εκλέχθηκε και το σημερινό Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΑμΣΚΠ, στο οποίο συμμετέχουν εκπρόσωποι από όλους τους παραπάνω Συλλόγους. Η Ομοσπονδία συντονίζει τις δράσεις των συλλόγων για τα θέματα που απασχολούν τα ΑμΣΚΠ και κυρίως την διεκδίκηση από την πολιτεία της επίλυσης των προβλημάτων τους.
Η ΠΟΑμΣΚΠ είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Πλατφόρμας για τη Σκλήρυνση Κατά Πλάκας, δηλαδή της Ευρωπαϊκής συλλογικής έκφρασης των ΑμΣΚΠ. Η Ομοσπονδία μέχρι τώρα έχει αποστείλει επισήμως 44 επιστολές στην πολιτεία και σε διάφορους φορείς σε μια προσπάθεια υλοποίησης των στόχων της. Η αλήθεια είναι ότι σε πολλές παρεμβάσεις της προς τα Υπουργεία δεν υπήρξε η επιθυμητή ανταπόκριση.
«Το τελευταίο διάστημα», ανέφερε ο κος Θεοδωράκης, «θα ξεχωρίσω τις παρεμβάσεις στο Γενικό Γραμματέα Ενημέρωσης του Υπουργείου Εσωτερικών για την υπέρογκη αύξηση των ταχυδρομικών τελών που καθιστά απαγορευτική την ταχυδρομική αποστολή του περιοδικού μας ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ, στον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης για τη λειτουργία του ενιαίου Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (που ξεκίνησε από 1ης Σεπτεμβρίου 2011), προς αποφυγή ταλαιπωρίας των ασθενών με ΣΚΠ, ζητώντας την παρέμβασή του Υπουργείου, ώστε να αποσταλεί ερμηνευτική εγκύκλιος προς τις Υγειονομικές Επιτροπές, αλλά και προς τους νοσοκομειακούς ιατρούς, για τα όσα ισχύουν για τους ασθενείς με ΣΚΠ, ενώ στείλαμε αλλεπάλληλες επιστολές προς το Υπουργείο Οικονομικών ζητώντας την εξαίρεση των ΑμΣΚΠ από τα οποία μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα.
Επιπλέον, ετοιμαζόμαστε να καταθέσουμε ως Ομοσπονδία δυο δικαστικές προσφυγές προς το Υπουργείο Οικονομικών σχετικά με την έκτακτη εισφορά που κλήθηκαν να πληρώσουν και τα ΑμΣΚΠ. Η πρώτη αφορά όλα τα άτομα με ΣΚΠ μέλη των Συλλόγων που λαμβάνουν κάποιο επίδομα λόγω της αναπηρίας τους (άρα με ποσοστό αναπηρίας άνω του 67%) και το οποίο, αν και δε φορολογείται, συνυπολογίσθηκε στα εισοδήματα για την έκδοση έκτακτης εισφοράς. Η δεύτερη αφορά όλα τα άτομα με ΣΚΠ μέλη των Συλλόγων που έχουν αναπηρία άνω του 80% και υποχρεώθηκαν σε καταβολή έκτακτης εισφοράς, παρά τις εξαγγελίες και νομοθετήσεις του Υπουργείου Οικονομικών», εξήγησε ο πρόεδρος.


http://health.in.gr/news/various/article/?aid=1231137865

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ


Ἀγαπητοὶ φίλοι
Ἴσως τὸ γράμμα αὐτὸ νὰ μὴν διαβαστεῖ ποτέ, ἀπὸ κανέναν, ἀλλὰ στ᾿ ἀλήθεια δὲ μὲ νοιάζει. Ἴσως μέχρι νὰ φτάσει στὰ χέρια σας νἄχω πειὰ ὁλότελα ξεχαστῆ ἀπ᾿ ὅλους. Ἀλλά, οὔτε δὰ κι᾿ αὐτὸ τὸ τελευταῖο μὲ νοιάζει. Ἐξάλλου, δὲν ἔχω καὶ πολλὰ νὰ σᾶς πῶ, θέλω μόνο νὰ σᾶς θυμίσω ὅτι κάποτε ὑπῆρξα. Κάποτε ὑπῆρξα κι᾿ ἤμουν καὶ ζωὴ καὶ θάνατος μαζί. Καὶ ζωὴ καὶ Χάρος ἤμουν!
Ἔζησα, τὁμολογῶ, μιὰ ζωὴ δηλητηριασμένη, γι᾿ αὐτὸ θαρρῶ ἀποφάσισα νὰ τὴν ἐγκαταλείψω. Ἐκεῖνο ποὺ γιὰ τοὺς ἄλλους ἤτανε ζωή, γιὰ μένα θάνατος ἦταν. Γεννιόμουνα καὶ πέθαινα κάθε μέρα, ὥρα καὶ στιγμή. Ζοῦσα μὲ τὸ θάνατο, ζοῦσα γιὰ νὰ πεθάνω, μὰ τουλάχιστον δὲ ζοῦσα νεκρὴ ὅπως οἱ γύρω μου, τὰ μικρὰ ἀστεῖα ἀνθρωπάκια ποὺ λέγαν πὼς μ᾿ ἀγάπησαν, κι᾿ ἂς μὴν μπόρεσαν ποτέ, κι᾿ ἂς μὴν τόλμησαν ποτὲ νὰ διαβάσουν τὴν ψυχὴ ποὔκρυβε περίσσιο φῶς καὶ σκοτάδι μέσα της. Κατὰ βάθος μὲ φοβόντουσαν καὶ δὲν ἀργοῦσαν νὰ τραποῦν εἰς ἄτακτον φυγήν. Δὲν ἄντεχαν νὰ μὲ κοιτοῦν κατάμματα, μὴν τύχει καὶ τοὺς κλέψω τὴν ψυχή τους.
Ἀγαπήθηκα, ἀγαπήθηκα πολύ, μὰ μπορεῖ ποτὲ κανεὶς νὰ φαντασθῆ ὅτι λυπόμουνα βαθειὰ ὅταν καταλάβαινα ὅτι μ᾿ ἀγαποῦσαν; Ἐγώ, ἴσως νὰ μὴν ἀγάπησα ἀρκετά, ὄχι ὅσο ἔπρεπε. Τὸν ἰδανικό μου ἔρωτα θαρρῶ τὸν ἔζησα στὴ φαντασία μου. Ἡ ψυχή μου καὶ ἡ ἀγάπη γεννήθηκαν τὴν ἴδια μέρα. Αὐτὸ τὸ ἔνιωθα μέσα μου, κι᾿ ὅμως δὲν πίστευα ὅτι θὰ ὑπῆρχε μέρα ποὺ θὰ μοῦ ἀποδείκνυε ὅτι ἀγαποῦσα ἀληθινά. Δὲν εἶνε στ᾿ ἀλήθεια τραγικό, μιὰ μεγάλη εἰρωνεία, νὰ μιλοῦν γιὰ τὴν ἀγάπη ἄνθρωποι ποὺ δὲν τὴν γνωρίζουν καὶ νὰ σιωποῦν ἐντελῶς κεῖνοι ποῦ νοιώθουν τὴν ψυχή τους νὰ πνίγεται στὸ πόνο της;
Πολλοὶ λέγαν ὅτι ζοῦσα μεσ᾿ στὸ κεφάλι μου. Κάτι ἔπρεπε νὰ ποῦν κι᾿ αὐτοί... Πῶς ἄλλως θὰ μὲ κατέτασσαν σὲ συγκεκριμένη κατηγορία ἀνθρώπων; Ἄνθρωποι, ἀνθρωπάκια! Ἡ ζωὴ ἕνα τεράστιο ψέμα ποὺ ἄλλοι τὸ ἀγαπᾶνε κι᾿ ἄλλοι -οἱ λίγοι- προσπαθοῦν νὰ τὸ κάνουν ἀληθινὴ ζωή. Ἐσεῖς, ἀγαπητοὶ ἄγνωστοί μου φίλοι, πῶς ζεῖτε; Ζεῖτε; Μιὰ φάρσα, αὐτὸ ἦταν ἡ δικιά μου ζωή. Κανεὶς δὲν τὴν κατάλαβε.
Γεννήθηκα χωρὶς νὰ τὸ θέλω, ἔζησα στὸ περίπου, καὶ σκηνοθέτησα τὸ θάνατό μου. Κι᾿ ὅμως ἀγαποῦσα τὴ ζωή, ἀλλὰ πάντα αὐτὴ μοὔπαιρνε ὅ,τι ἄλλο ἀγαποῦσα. Μοῦ ἔλειπε πάντα μιὰ καρδιὰ ποὺ νὰ πονῆ γιὰ μένα. Κι ἦταν δύσκολο, δύσκολο πολὺ νὰ ζῶ μονάχη μου μέσ᾿ σἕνα κόσμο τόσο παράλογα προσκολλημένο στὰ μικρά της ζωῆς καὶ στὸ τίποτα. Ἤμουνα σὰν παράσιτο, σὰν μαῦρο ξωτικὸ ποὺ ἔχασε τὸ δρόμο κι᾿ ἀντὶ νὰ ταξιδέψει στὸν ὀνειροκόσμο του, ξέπεσε σὲ τούτη δῶ τὴ γῆ. Μάλιστα, κάποια φορά, κάποιος μὲ ρώτησε κρυφὰ ἂν εἶμαι χήρα σὰν φοροῦσα μαῦρα βαρειά. Ἐγέλασα. Ἀλήθεια ἦταν! ἂν μάντεψε τὴν ψυχή μου, καλὰ τὴν ὠνόμασε χήρα...
Εἶνε ποὺ θὰ παρακαλοῦσαν νὰ εἶχαν ζήσει στὴν ἐποχή μου. Ἐγώ, θἄθελα νὰ ζήσω σὲ κάποιαν ἄλλην ἐποχή. Ἔζησα ἀνάμεσα σὲ μιὰ γενειὰ ἡττημένη. Κάποιοι ἀπό μας κάναν τὸν πόνο στίχο, τὴν ὀργὴ τραγούδι, ἀλλὰ κανεὶς δὲν τόλμησε... -οὔτ᾿ ἀπὸ μᾶς οὔτ᾿ ἀπ᾿ τοὺς ἄλλους- δὲν τόλμησε νὰ ξεφύγει ἀπ᾿ τὸ χαραγμένο μονοπάτι, δὲν τόλμησε νὰ πεῖ ὅ,τι στ᾿ ἀλήθεια σκεφτότανε, δὲν τόλμησε νὰ κάνει ὅ,τι στ᾿ ἀλήθεια ἤθελε νὰ κάνει. Οἱ περισσότεροι ἦταν -εἴμασταν- δειλοὶ ποὺ ᾿ψαχναν ἁπλὰ ναύρουν τὴν αὐτοεπιβεβαίωσή τους. Κάτι νέοι σκυθρωποὶ κι᾿ ἀνάπηροι. Ὀλίγοι γέροι μὲ κακόβουλο ὕφος. Κάτι δεσποινίδες σαλατολόγοι καὶ ὑπερφίαλοι... Ἀπόκληροί της ἀντίληψης... Κι᾿ ὅμως ἀνάμεσα σ᾿ αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ Κ., ὁ μόνος ποὺ θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ μὲ καταλάβει, ἀλλὰ οὔτε καὶ κεῖνος τόλμησε... Μοὖπε μάλιστα, πὼς μὲ λυπόταν γιατί τὸν ἀγαποῦσα... ὅτι ἤμουνα γι᾿ αὐτὸν μιὰ παρηγοριά. Τὄχε ἡ ἐποχή, κανεὶς δὲν ἦταν ὁ ἐαυτός του! Γι᾿ αὐτὸ θαρρῶ καὶ ἔζησα τόσο μόνη, κι᾿ ἂς εἶχα πάντοτε κάποιους νὰ μὲ συντροφεύουν, ἀδέλφια μου σένα πόνο ποὺ δὲ θὰ μποροῦσαν ποτὲ νὰ συλλάβουν. Ἔκαναν τὰ πάντα γιὰ μέ, ἀλλὰ ἡ ἀγάπη τους ἦταν μιὰ θυσία ποὺ ποτὲ δὲν δέχτηκα μὲ εὐμένεια κι᾿ οἱ ἀνησυχίες τους χειροπέδες γιὰ μένα. “Πόσο εἶνε ἀστεία ἡ ζωὴ μὰ καὶ πόσο ἀστειότεροι εἴμαστε μεῖς ποὺ τὴν ἀνεχόμαστε τέτοια”, ἔγραψα, θυμᾶμαι, κάποτε στὸ ἡμερολόγιό μου...
Μά, ἀπὸ τότε ἔχουν πειὰ περάσει χρόνια. Πόσα, δὲν ξεύρω, ἀφοῦ ὁ χρόνος δὲν ἔχει πειὰ γιὰ μὲ καμμία σημασία. Τώρα, εἶμαι κάπου ἀλλοῦ καὶ ζῶ - ἂν τούτη δῶ ἡ κατάσταση θεωρεῖται ζωὴ - μέσ᾿ ἀπ᾿ τὶς ἀναμνήσεις μου. Ξεφυλλίζω τὰ τετράδια τοῦ μυαλοῦ καὶ κυττάζω πίσω. Ὅλα ζητάω τὰ χαμένα, τὶς μικρὲς στιγμές, τὸν ἀγαπημένο... Γυρνῶ τὸ βλέμμα καὶ τὸν κυττάζω πάντα τὸ δρόμο ποὺ ἀφήσαμε. Εἶνε μακρύς, σκοτεινός, γεμάτος δυσκολίες καὶ φρίκη... εἶνε τόσο μακρύς, τόσο δύσκολος... κι᾿ ὅμως -θεὲ συγχώρεσέ με- θὰ τὸν ἔπερνα μὲ τὴν καρδιὰ γεμάτη δάκρυα καὶ μεταμέλεια... Μὲ τὴν καρδιὰ δεμένη μὲ τὰ σίδερα τῆς ἁμαρτίας θὰ ξεκινοῦσα νὰ σ᾿ εὕρω μοναδικὴ κι᾿ ἀξέχαστή μου ἀγάπη... Δὲ θέλω τίποτε ἄλλο, μόνο νὰ φτάσω, νὰ σταθῶ κοντά σου τόσο ποὺ φτάνει γιὰ νὰ ἰδῶ... νὰ ἰδῶ τὸ πρῶτο βλέμμα σου ἐκεῖνο ποὺ μοῦ ᾿ριχνες σὰν ἔφτανα... τὶς μικροῦλες ὅλες ἐκεῖνες ρυτίδες στὸ πρόσωπό σου... νὰ ἰδῶ τὰ χέρια σου ν᾿ ἁπλώνονται σὲ μένανε νὰ μὲ ἀγκαλιάσουν... νὰ ἰδῶ... νὰ νοιώσω τὸ φίλημά σου... Εἶνε τόσο μεγάλος ὁ καϋμὸς καὶ εἴμεθα τόσο μικροὶ ἕνας-ἕνας ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὸν ἀποτελοῦμεν...
Τὰ λόγια αὐτὰ ἴσως νἀκούγονται σὰν παραλήρημα ἑνὸς ἑτοιμοθανάτου, μά, ἀλοί, δὲν μπορῶ νὰ πεθάνω ἀφοῦ εἶμαι ἀπὸ χρόνια πειὰ νεκρή. Ὅσο ζοῦσα, ὅσο ἔζησα, ἤμουνα παιδί. Ἤμουνα ἕνα παιδὶ ἄμυαλο, μπορῶ νὰ τὸ παραδέχωμαι ἀλλὰ καὶ ποιὸ παιδὶ δὲν εἶνε ἄμυαλο; Ἕνα παιδὶ εἶμαι ἀκόμη... Ἕνα παιδὶ ποὺ γράφει σὲ σᾶς, τοὺς ἄγνωστούς του φίλους, γιὰ νὰ τοὺς πεῖ: νὰ μείνετε πάντα παιδιά, κι᾿ ἂν εἶνε δυνατὸν ἄμυαλα παιδιά. Νὰ ζήσετε τὴ ζωή σας μὲ τρέλλα, νὰ ζήσετε παράλογα, νὰ σκοτώσετε τὴ λογικὴ ποὖνε ὁ φονιὰς τῆς χαρᾶς καὶ τῆς ζωῆς, νὰ τολμήσετε νὰ κάνετε τὰ δύσκολα, τὰ μεγάλα, τὰ σημαντικά, ν᾿ ἀκολουθήσετε τὰ δύσβατα μονοπάτια, ν᾿ ἀφήσετε νὰ θρονιαστεῖ στὴν καρδιά σας γιὰ πάντα ἡ ἄνοιξη καὶ τὸ χαμόγελο στὰ χείλη, ν᾿ ἀγαπήσετε μὲ πάθος καὶ νὰ καεῖτε ἀπ᾿ τὴ φλόγα τῆς ἀγάπης σας, νὰ κάνετε τὸν πόνο, τὴ χαρά, τὴν κάθε σας στιγμὴ τραγούδι, κι᾿ ὅταν ἔρθ᾿ ἡ ὥρα ἡ στερνὴ νὰ πεθάνετε ὄχι ἀπὸ πλῆξι, ἀλλὰ ἀπὸ εἰλικρίνεια ὅπως ὁ φίλος τζίτζικας, ποὺ τόσο ὡραία τὰ ἔλεγε μὰ μεῖς τὰ παίρναμε γιὰ γκρίνια...
Τώρα, καθὼς γράφω τὶς τελευταῖες γραμμές, κυττῶ πίσω καὶ ἀντιλαμβάνομαι πόσο στάθηκα τυχερή: ἔζησα ἐλεύθερη ὅσο καμμιὰ ἄλλη γυναίκα τῆς ἐποχῆς μου, ἔκανα πράγματα ποὺ δὲν ἔκανε καμμιὰ ἄλλη, κι᾿ ἀγαπήθηκα ὅσο λίγες. Καί, δὲν τὸ ξεχνῶ, καθὼς τὸ βλέμμα μου ἔσβηνε, ἐκείνη τὴ μελαγχολικὴ αὐγούλα τ᾿ Ἀπρίλη, δὲν ἤμουν πειὰ μόνη. Νέοι ποὺ μ᾿ ἀγάπησαν ἦρθαν νὰ μ᾿ ἀποχαιρετήσουν καὶ φίλες γκαρδιακὲς στὸ προσκεφάλι μου ἕνα τελευταῖο τραγούδι νὰ μοῦ χαρίσουν...
Αὐτὸ εἶναι τὸ γράμμα μου στὸν κόσμο ποὺ ποτὲ δὲν ἔγραψε σὲ μένα, ὅπως λέει κι᾿ ἡ καλή μου φίλη.
Μὲ ἀγάπη
Μαρίκα Πολυδούρη


http://rozgates.blogspot.com/2011/09/blog-post_14.html?spref=fb

O ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ-ΟΔΗΓΟΣ TOY TANK σπάει τη σιωπή του

«ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙ’ AYTO ΠΟΥ HMOYN, ΓΙ’ AYTO ΠΟΥ EKANA. Τότε αισθανόμουν ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Στους «μαυροσκούφηδες», στο Γουδί, είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα «παλιοκουμμούνια», όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Τι περιμένεις!.. Ούτε μια εφημερίδα δεν είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είχα γίνει και εγώ φασίστας. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου».

O ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ-ΟΔΗΓΟΣ TOY TANK που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου σπάει τη σιωπή του και μιλάει πρώτη φορά για το μακελειό της 17ης Νοεμβρίου 1973.
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ-ΣΟΚ

1973-2003. Ο Σκευοφύλαξ, ο έφεδρος στρατιώτης του τεθωρακισμένου άρματος που εισέβαλε στο Πολυτεχνείο, σπάει την τριαντάχρονη σιωπή του και αποκαλύπτει όσα συνέβησαν τη μαύρη νύχτα που σημάδεψε τη σύγχρονη ελληνική ιστορία και στιγμάτισε για πάντα τη ζωή του. «Ντρέπομαι γι’ αυτό που ήμουν, γι’ αυτό που έκανα» λέει στην εκ βαθέων εξομολόγησή του. Μια στιγμή, μια ζωή. Στη «μία και μοναδική φορά» που δέχθηκε να ξύσει «τις πληγές του παρελθόντος», όπως λέει σε μια αποστροφή του λόγου του ο κ. Σκευοφύλαξ, περιγράφει λεπτό προς λεπτό τη στρατιωτική επιχείρηση της χούντας, η οποία ξεκίνησε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου με την έξοδο των τανκς στους δρόμους της Αθήνας και ολοκληρώθηκε στις 3.30 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου, με την αιματοβαμμένη εισβολή στο Πολυτεχνείο. Στη σπάνια μαρτυρία του ο κ. Σκευοφύλαξ μνημονεύει τις δραματικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν στους δρόμους της Αθήνας, τις ειρηνικές εκκλήσεις των φοιτητών που ηχούσαν στα αφτιά του σαν «κραυγές εχθρών της πατρίδας». Τις διαταγές των αδίστακτων στρατιωτικών που πίστεψε ότι ήταν «πατριώτες». Θυμάται - τότε με χαρά, τώρα με θλίψη - τον πόνο των φοιτητών που είδαν το όνειρό τους να τσαλακώνεται κάτω από τις ερπύστριες που ο ίδιος έθεσε σε κίνηση, τον τρόμο που ακολούθησε από τις λυσσαλέες επιθέσεις των αστυνομικών. Το απαράμιλλο θάρρος του φοιτητή που γύρισε και του είπε: «Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες μέσα;». Την οργή που του προκάλεσε και λίγο έλειψε να τον οδηγήσει σε εν ψυχρώ δολοφονία. «Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή... Αν έλεγε μια κουβέντα ακόμη, θα τον σκότωνα»! Οι λέξεις βγαίνουν με δυσκολία. Σε αυτή τη συνέντευξη του κ. A. Σκευοφύλακος μιλούν δύο πρόσωπα: ο 20χρονος έφεδρος στρατιώτης και ο 50χρονος βιοπαλαιστής. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνει, ακόμη και σήμερα, για μια ενέργεια που τον κατέστησε αρνητικό πρωταγωνιστή στην κρισιμότερη στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Μια στιγμή, μια αιωνιότητα. Μετά την απόλυσή του από τον στρατό, ο A. Σκευοφύλαξ θα μοχθήσει για να ζήσει. «Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές το K.K.E.». Στα 30 του θα παντρευτεί, θα αποκτήσει παιδιά. Ζώντας σε μια γειτονιά των νοτίων προαστίων, όλα αυτά τα χρόνια αποφεύγει να μιλάει για τα γεγονότα εκείνης της νύχτας. Όσες φορές θα τον ρωτήσουν «τι σχέση έχεις με τον «πορτάκια» του Πολυτεχνείου», θα μιλήσει για «μακρινό ξάδελφο που σκοτώθηκε σε τροχαίο»! Στη γυναίκα του θα ανοίξει την καρδιά του ύστερα από χρόνια. Στα τρία παιδιά του δεν το έχει αποφασίσει ακόμη. «Είμαι ένας άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρόνων. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο»!

1973-2003. Τριάντα χρόνια μετά, ο άνθρωπος που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου θα πει για τους φοιτητές, τους νέους και τους εργαζομένους που αγωνίστηκαν για την πτώση της χούντας: «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ήταν παλικάρια». Ο κ. Σκευοφύλαξ δεν θα ξεχάσει τη φοιτήτρια που τραυματίστηκε κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια σήμερα του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Πέπη Ρηγοπούλου. «Θα ήθελα να τη δω, να της πω... Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις».
«O στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο». «Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Εργάτης κατάλαβα ότι δεν μπορώ να έχω τα ίδια αιτήματα με τους εργοδότες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές K.K.E.»!
«Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ήμουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι «μαυροσκούφηδες» ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. «Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα» μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. «Παλιοκουμμούνια, θα καλοπεράσετε!» λέγαμε».
Στα 20 χρόνια του ο A. Σκευοφύλαξ βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, στην επίλεκτη ομάδα του Σώματος των Τεθωρακισμένων κατέπνιξε την εξέγερση των φοιτητών. «Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο». Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας.
«Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του I.K.A., στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά-δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε», θυμάται ο κ. Σκευοφύλαξ. Ο δρόμος για τα τανκς ήταν ανοιχτός πλέον προς το Πολυτεχνείο. «Όταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε «είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια». Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα»!
Την έξοδο των τανκς από το Γουδί θα πληροφορηθούν οι Αθηναίοι από τον εκφωνητή του Πολυτεχνείου, τον Δημήτρη Παπαχρήστο. Παρά τις παρεμβολές της ΚΥΠ, το ραδιόφωνο των εξεγερμένων φοιτητών θα μεταφέρει στους Αθηναίους τον ανατριχιαστικό συριγμό από τις ερπύστριες των τανκς. Ο εκφωνητής απευθύνει έκκληση στα «στρατευμένα νιάτα» να μη χτυπήσουν. «Δεν θα χτυπήσουν τα παιδιά, τα αδέλφια μας οι φαντάροι, το φρούριο της ελευθερίας, το μόνο μέρος της Ελλάδας που είναι ελεύθερο. Δεν έχουμε όπλα. Προτάσσουμε μόνο ανοιχτά τα στήθη μας. Λαέ της Αθήνας, όλοι μαζί το σύνθημα: λαός και στρατός μαζί. Δεν θα χτυπήσει ο στρατός!».
Με νεότερη εντολή των στρατιωτικών που κατευθύνουν την επιχείρηση «Εκκένωσις του Πολυτεχνείου» τα πέντε τανκς προωθούνται προς το Μουσείο. H ώρα της αιματοβαμμένης επέμβασης πλησιάζει. «Μας είπαν να πάμε κοντά στο Πολυτεχνείο, αλλά όχι μπροστά στην πόρτα. Αυτό κάναμε. Σταματήσαμε λίγα μέτρα πιο πέρα». Στη θέα των τανκς εκατοντάδες φοιτητές πλησιάζουν στην πύλη, ανεβαίνουν στα κάγκελα, φωνάζουν συνθήματα συναδέλφωσης.
Με διάφορους απειλητικούς ελιγμούς και μαρσαρίσματα που ακούγονται σαν κανονιές, οι οδηγοί των τανκς προσπαθούν να κάμψουν το ηθικό των φοιτητών. Ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου απευθύνει νέα έκκληση να αποφευχθεί η αιματοχυσία. «Οι φαντάροι δεν ανήκουν στη χούντα. H χούντα στηρίζεται στο μέταλλο, στηρίζεται στα τανκς, στο σίδερο. H καρδιά των φαντάρων έχει τον ίδιο παλμό με τη δικιά μας. Αγαπάτε τους φαντάρους. Ελληνικά στρατευμένα νιάτα, ο λαός δεν σας κρατάει κακία. Ξέρει ότι είστε μαζί μας».
H ώρα έχει πάει 2 το πρωί. «Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Έδειχναν πανικόβλητοι». Ο κ. Σκευοφύλαξ φέρνει στη μνήμη του τα φοβισμένα πρόσωπα των συνομηλίκων του που ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Χαμηλώνει το βλέμμα του. «Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!
Με ολοένα μεγαλύτερη ένταση και αγωνία οι φοιτητές φωνάζουν προς τους στρατιώτες «είμαστε αδέλφια, αφήστε τα άρματα», ενώ ο εκφωνητής του Πολυτεχνείου καλεί το πλήθος να δείξει αυτοσυγκράτηση. «Απομονώστε τους προβοκάτορες. Δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα με το στρατό. Δεν θέλουμε να χυθεί ελληνικό αίμα». Ο Δημήτρης Παπαχρήστος ψάλλει τον εθνικό ύμνο. Το ίδιο κάνουν και οι χιλιάδες νέοι που βρίσκονται στο Πολυτεχνείο.
Ένα τέταρτο πριν από τις 3 το πρωί οι στρατιωτικοί δίνουν προθεσμία λίγων λεπτών στους φοιτητές για να αποχωρήσουν από το Πολυτεχνείο, να παραδοθούν. Κάποιοι από τους φοιτητές που θέλουν να αποχωρήσουν δοκιμάζουν να απασφαλίσουν την κεντρική πύλη. Δεν τα καταφέρνουν. Πίσω από την πύλη είναι σταθμευμένο ένα αυτοκίνητο Μερτσέντες που μπλοκάρει το άνοιγμά της. Ο επικεφαλής των τεθωρακισμένων αρμάτων εκνευρίζεται. Οργισμένος φωνάζει: «Τσογλάνια, ρεζιλεύετε το στράτευμα!» και δίνει σήμα για την επέλαση του άρματος.
«Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: «Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!», λέει ο κ. Σκευοφύλαξ. «Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα».
Λίγα λεπτά αργότερα ο A. Σκευοφύλαξ θα μαρσάρει δυνατά. Ο δυνατός προβολέας του τανκ σκοπεύει την πύλη. «H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί», λέει με μοναδική ειλικρίνεια.
Στο εσωτερικό του Πολυτεχνείου επικρατεί πανδαιμόνιο. Διαφωτιστική είναι η περιγραφή που δίνει ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς στην έκθεση που συνέταξε το 1974 για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου: «Έντρομοι και εμβρόντητοι οι σπουδασταί κυριεύονται από την ενώπιον του εσχάτου κινδύνου φοβεράν αγωνίαν. Υπό την πίεσιν πλήθους ανθρώπων καταρρίπτεται τμήμα των προς την οδόν Στουρνάρη κιγκλιδωμάτων. Και διά του δημιουργηθέντος ανοίγματος εξέρχονται οι σπουδασταί κατά μάζας. Νέον, όμως, δι’ αυτούς αρχίζει μαρτύριον. Υβρεις κατ’ αυτών εκτοξεύονται και καταδιωκόμενοι βαναύσως κακοποιούνται».
Όπως αναφέρει ο κ. Σκευοφύλαξ, «αστυνομικοί κυνηγούσαν και χτυπούσαν τους φοιτητές όπου τους έβρισκαν. Αν δεν ήταν οι ΛΟΚατζήδες να τους σταματήσουν -θυμάμαι ότι πολλές φορές πιάστηκαν στα χέρια μαζί τους- δεν ξέρω και γω τι θα γινόταν». Λίγο αργότερα οι στρατιώτες σχηματίζουν έναν διάδρομο για να περάσουν ασφαλείς οι φοιτητές. Για το θέμα αυτό, στο πόρισμα Τσεβά υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά: «Εμπροσθεν μεν της πύλης του Πολυτεχνείου δημιουργείται διάδρομος υπό των στρατιωτών μέσω του οποίου διέρχονται οι εξερχόμενοι, κατευθυνόμενοι προς την οδόν Τοσίτσα, εντός δε του Πολυτεχνείου βοηθούν, προστατεύουν και εις τους ώμους των πολλούς αδυνάτους κρατούν διά να δυνηθούν να υπερπηδήσουν το υψηλόν κιγκλίδωμα. Και επεισόδια μεταξύ στρατιωτικών και αστυνομικών λαμβάνουν χώραν εν τη προσπαθεία των πρώτων να προστατεύσουν τους φοιτητάς από το διωκτικόν μένος των άλλων».
Μέσα στο Πολυτεχνείο ο A. Σκευοφύλαξ είδε πολλούς τραυματίες και ίσως, όπως λέει, και νεκρούς. «Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολύ χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις-τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγμή ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω μου και μου είπε: «Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;». Αφήνιασα. Έβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: «Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω». Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή... Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήμουν. Ένας φασίστας».
Παρά τον πόνο τους, οι φοιτητές θα δείξουν μεγαλείο ψυχής απέναντι στον στρατιώτη που ισοπέδωσε το όνειρό τους. Αδιάψευστη απόδειξη, η μαρτυρία του κ. Σκευοφύλακα: «Όπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Όταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Όσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ’ όσα τους κάναμε... Δεν μπορώ να το συχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα...»!
Την αναγνώριση των φοιτητών για ορισμένους από τους αξιωματικούς του στρατού και τους έφεδρους στρατιώτες θα διαπιστώσει αργότερα και ο εισαγγελέας: «Πολλοί αξιωματικοί και στρατιώται παρεμβαίνουν προς προστασίαν των φοιτητών. Και υπήρξε πηγαία και βαθειά η ευγνωμοσύνη πολλών εξ αυτών προς τους αγνώστους σωτήρας των, ως εις τας καταθέσεις των τούς αποκαλούν με συγκίνησιν»!
Εκατοντάδες φοιτητές καταφέρνουν να βγουν έξω από το Πολυτεχνείο, ξεχύνονται στους γύρω δρόμους, τρέχουν να φύγουν, να γλιτώσουν τη ζωή τους, καθώς γίνονται στόχος ελεύθερων σκοπευτών. «Απομακρυνόμενοι όμως του Πολυτεχνείου αγωνιώδεις τούς αναμένουν εκπλήξεις. Από παντού τους καταδιώκουν και τους χτυπούν. Εις την γωνίαν των οδών Τοσίτσα και Μπουμπουλίνας άνδρες της Κ.Υ.Π. εν πολιτική περιβολή τους χτυπούν ανηλεώς και πυροβολούν κατ’ αυτών, ενώ εις την ταράτσαν ενός των αυτόθι κτιρίων έχουν εγκαταστήσει πολυβόλον. Εις τας ταράτσας των γύρω κτιρίων επισημαίνονται ελεύθεροι σκοπευταί υπό του ιδίου Διευθυντού της Αστυνομίας να επιτελούν το φονικόν έργον των»!
Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνεται στην ίδια έκθεση, «ομάδες τραμπούκων και επικινδύνων τρωκτικών της γαλήνης του τόπου εκδηλώνουν το εγκληματικόν μένος των κατά των ατυχών σπουδαστών που κατά μάζας εξέρχονται του Πολυτεχνείου». Οι τραμπούκοι είναι άνδρες της ΕΣΑ, οι οποίοι δεν διστάζουν, μάλιστα, να κακοποιήσουν ακόμη και πανεπιστημιακό γιατρό, ο οποίος, μαζί με τη σύζυγό του, είχε σπεύσει να βοηθήσει τους ανυπεράσπιστους φοιτητές.
Στη συμβολή των οδών Πατησίων και Στουρνάρη «άνδρες εν πολιτική περιβολή, κραδαίνοντες ρόπαλα, εξήλθον από ομάδα αυτόθι ευρισκομένων αστυνομικών και εκακοποίησαν σεβάσμιον καθηγητή Πανεπιστημίου, την σύζυγόν του και νεαρόν σπουδαστήν, διότι εξήρχοντο του Πολυτεχνείου, ένθα ο καθηγητής-ιατρός και η σύζυγός του είχον μεταβή προς εκπλήρωσιν του ανθρωπιστικού και ιατρικού των καθήκοντος. Και οι ροπαλοφόροι ούτοι ήσαν άνδρες της ΕΣΑ εν πολιτική περιβολή. Εις το πανδαιμόνιον τούτο της εξόδου των φωνών, των κραυγών, των οιμωγών, των καταδιώξεων και των πυροβολισμών έπεσαν οι περισσότεροι εκ του πλήθους των τραυματιών».
Όταν επέστρεψε στο Γουδί, στη βάση των Τεθωρακισμένων, ο κ. Σκευοφύλαξ έγινε δεκτός με ζητωκραυγές. Ήταν το τιμώμενο πρόσωπο. «Όταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα «παλιοκουμμούνια», όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ένιωθα περήφανος. Ήμουν και εγώ φασίστας».
Οκτώ ημέρες αργότερα, κάτι θα σπάσει μέσα του. Το φρόνημά του θα κλονισθεί, όταν θα δει τον «εθνοσωτήρα» να καθαιρείται και να περιφρονείται από τους συνοδοιπόρους του, αυτούς που πιο πριν ορκίζονταν στο όνομά του. «Την επόμενη εβδομάδα έγινε η στάση του Ιωαννίδη. Ήμουν πάλι σε επιφυλακή. Μας πάνε στο ΓΕΣ. Στο προαύλιο λάβαμε θέσεις. Δεν ξέραμε γιατί πήγαμε εκεί. Δεν μας είπαν. Γυρνώντας στο Γουδί μάθαμε ότι «έριξαν» τον Παπαδόπουλο», αναφέρει ο κ. Σκευοφύλαξ. «Τότε μέσα μου κάτι άλλαξε. Αυτοί που τον παρουσίαζαν σαν θεό, τώρα τον έβριζαν. Δεν μπορούσα να το καταλάβω αυτό. «Μα είναι τόσο πουλημένοι όλοι τους», αναρωτήθηκα. Αυτοί πάνε όπου φυσάει ο βοριάς. «Πουλημένα τομάρια», είπα μέσα μου. Θυμάμαι ότι ο Μιχάλης Γουνελάς παρέδωσε τα γαλόνια του στους άνδρες της Ε.Σ.Α. που ήρθαν στο Κέντρο και τον συνέλαβαν».
Με τη Μεταπολίτευση ο στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ θα βρεθεί στα σύνορα. «Ο Καραμανλής είχε πει «τα άρματα στα σύνορα». Ήταν τα γεγονότα της Κύπρου. Πήγαμε Αλεξανδρούπολη. Μετά από έξι μήνες πήρα άδεια. Αντί να απολυθώ στους 22 μήνες, έφτασα στους 30. Εφεδρεία στην εφεδρεία. Όταν απολύθηκα, όλα είχαν αλλάξει μέσα μου».
Στη Δυτική Αθήνα, όπου κατοικούσε με τους γονείς και τα δύο αδέλφια του, θα αναζητήσει δουλειά. «Στο μεροκάματο η ζωή μου άλλαξε 180 μοίρες. Έκανα όποια δουλειά μπορείς να φανταστείς. Εργάτης κατάλαβα ότι δεν μπορώ να έχω τα ίδια αιτήματα με τους εργοδότες. Εμένα που μου έμαθαν να μισώ τους κομμουνιστές, ψήφισα δύο φορές K.K.E.»!
Όλα αυτά τα χρόνια ο κ. Σκευοφύλαξ θα κάνει μια ήρεμη ζωή. Σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι. Ποτέ δεν θα μιλήσει για το Πολυτεχνείο. Δεν θα αισθανθεί να τον ενοχλούν. Μόνο μία φορά το επώνυμό του τον έφερε σε δύσκολη θέση. «Στη δουλειά πριν από χρόνια κάποιος άκουσε πώς με λένε και ρώτησε αν έχω κάποια σχέση με τον «πορτάκια», όπως είπε, του Πολυτεχνείου. «Ξάδελφός μου είναι, μακρινός. Σκοτώθηκε σε τροχαίο» απάντησα. Είμαι ένα άνθρωπος που δεν υπήρξε ποτέ 20 χρονών. Ο έφεδρος στρατιώτης A. Σκευοφύλαξ σκοτώθηκε σε τροχαίο! Οι φίλοι μου δεν ξέρουν ποιος είμαι ούτε κανείς στη γειτονιά. Μόνο η γυναίκα μου το ξέρει. Της το είπα ύστερα από χρόνια. Στα παιδιά μου δεν το είπα ακόμη».

1973-2003. Με μια αυτοκριτική διάθεση που σπανίζει, ο κ. Σκευοφύλαξ δεν θα διστάσει να πει: «Ντρέπομαι γι’ αυτό που ήμουν, γι’ αυτό που έκανα. Στη θέση μου θα μπορούσε να βρεθεί ο καθένας, έφεδρος στρατιώτης ήμουν άλλωστε. Δεν με απαλλάσσει όμως αυτό. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου».
Για τους ανθρώπους που αντιστάθηκαν στη χούντα, ο κ. Σκευοφύλαξ θα μιλήσει με κολακευτικά λόγια. «Είχαν μεγάλη ψυχή. Ήταν παλικάρια. Δεν ξέρω αν έχει νόημα, αλλά θα ήθελα να τους πω μια μεγάλη συγγνώμη». Ο οδηγός του τανκ που μπήκε στο Πολυτεχνείο δεν θα ξεχάσει τη νεαρή φοιτήτρια που τραυματίστηκε σοβαρά κατά την εισβολή του τανκ, την καθηγήτρια -σήμερα- του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Πέπη Ρηγοπούλου. «Πιστεύω ότι αν τη δω σήμερα, δεν θα ξέρω τι να της πω. Πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια πέρασε από το μυαλό μου να τη συναντήσω, αλλά σταματούσα. Θα ήθελα να τη δω, να της πω... Δεν τολμάω όμως. Τα λόγια δεν σβήνουν τις πράξεις».


http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=155079&ct=82&dt=09/11/2003#ixzz15aVGIb1r

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011


ΔΕΚΑ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΕΙΣ


1.Γιατί έχεις αξιοπρέπεια. Δεν είσαι ζώο. Και δεν ανέχεσαι να σου φέρονται σαν τέτοιο... Είσαι άνθρωπος και απαιτείς σεβασμό. Δε θα ανεχθείς πια άλλα ψέματα. Σε κοροϊδεύουν συνεχώς και σε φτύνουν στα μούτρα και αυτό δε θα το ανεχθείς άλλο.
2.Γιατί δε φοβάσαι να ζήσεις. Ξέρεις ότι ο κόσμος δε φτιάχτηκε για εσένα παρά τα όσα λένε στις διαφημίσεις. Ξέρεις ότι είσαι μια μικρή μονάδα μιας μυρμηγκοφωλιάς που σε ένα ψηφιδωτό ανθρώπων που αποτελούν αυτό που ονομάζουμε ανθρωπότητα. Μια κουκκίδα που έχει αποστολή να λάμπει και όχι να τρεμοπαίζει... Και ξέρεις ότι κάποτε θα πεθάνεις. Και για το λόγο αυτό χαίρεσαι το δώρο της ζωής. Με πάθος. Και όταν ο θάνατος έρθει να σε βρει, τότε, έχοντας ζήσει, ήρεμα θα τον δεχθείς χωρίς να τον φοβάσαι.
3.Γιατί δε θα επιτρέψεις στους σημερινούς ισχυρούς να διαμορφώσουν μια χειρότερη ανθρωπότητα από τη σημερινή και γιατί πιστεύεις ότι ίσως το πιο σημαντικό πράγμα για το οποίο αξίζει να ζήσεις και να πεθαίνεις είναι το να παραδόσεις έναν κόσμο ίδιο -αν όχι καλύτερο- από αυτόν που βρήκες. Έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας και όλα εκείνα τα παιδιά που θα έρθουν, όταν εμείς θα έχουμε φύγει...
4.Γιατί είναι δικαίωμα σου να καθορίζεις τη ζωή σου και να ασκείς εξουσία στη γη των πατέρων σου. Γι’ αυτήν τη γη πολέμησε ο παππούς σου, ο προπάππος σου ή ίσως και ο πατέρας σου, για να μπορείς εσύ ελεύθερα να ζεις και να καθορίζεις τη ζωή σου εντός των ορίων της ποτισμένης με αίμα αυτής γης. Την γη αυτήν την κληρονόμησες από τους πρόγονους σου και οφείλεις να κάνεις το χρέος σου τώρα που κινδυνεύουμε να τη χάσουμε. Αυτή η γη είναι η πατρίδα σου. Σε χρειάζεται.
5.Γιατί κατάλαβες ότι η αποχή σου από τα κοινά και η απάθεια είναι που δίνουν την εξουσία στους μόνιμους εξουσιαστές μας και αποφάσισες να βγεις από αυτό το τέλμα της απάθειας και της μιζέριας. Ξέρεις πώς να τους πολεμήσεις. Θα αυτό-οργανωθείς. Μετέχεις σε ομάδες, φτιάχνεις ομάδες, συλλόγους και εκμεταλλεύεσαι κάθε ευκαιρία για να μιλήσεις με τους συμπολίτες σου, να ξυπνήσεις κάποιον που κοιμάται, να συζητήσεις με κάποιον για το τι μπορούμε να κάνουμε και κάνεις ότι αποφασίσετε. Μπορεί σε άλλους να φαίνεται λίγο, αλλά όχι σε εσένα. Εσύ ξέρεις ότι όλα τα μεγάλα ταξίδια αρχίζουν με ένα μικρό βήμα.
6.Για να σταματήσεις να πλήττεις, να είσαι μίζερος, καρμίρης και δυστυχισμένος. Δεν αρμόζουν τα συναισθήματα αυτά να είναι μόνιμα στον άνθρωπο. Δεν είσαι ανθρωπάκος. Είσαι άνθρωπος. Και αντί να διαβάζεις δωρεάν βιβλία για την κατάθλιψη, κάνεις προσπάθειες να αλλάξουν οι συνθήκες που δημιουργούν όλη αυτή τη μιζέρια και την ακεφιά.
7.Γιατί βλέπεις καθαρά ότι τα νήματα με τα οποία σε κινούν είναι μεταξωτά. Όλο αυτό το χρέος που χρωστάνε όλοι οι λαοί σε κάποιους εξωγήινους, όλο αυτό το ψέμα που σε κάνανε να πιστέψεις και με το οποίο σε καθοδηγούν σε πράξεις που κάνουν την ψυχή σου χειρότερη, τη ζωή τη δική σου και των παιδιών σου πιο μαύρη, δεν είναι παρά ένα νήμα που εσύ επιτρέπεις να σου κινεί τα χέρια και τα πόδια. Ξέρεις ότι μόλις βρεθείς μαζί με πολλούς αποφασισμένους να μην υπακούν στο νήμα, τότε αμέσως το νήμα θα κοπεί και κανείς δε θα έχει εξουσία πάνω σας.
8.Γιατί γνωρίζεις ότι υπάρχει φάρμακο ενάντια στις σκοτεινές δυνάμεις που βλάπτουν την ανθρωπότητα σήμερα. Το φάρμακο αυτό πρώτοι το ανακάλυψαν οι Έλληνες πρόγονοι σου και λέγεται δημοκρατία. Οι σκοτεινές δυνάμεις, με τη σημερινή ολιγαρχία της βρωμιάς και του ψέματος που τολμούν να αποκαλούν δημοκρατία, μπορούν να νικηθούν μόνο με αληθινή δημοκρατία. Ξέρεις ότι η δημοκρατία προϋποθέτει ισηγορία και ισονομία. Ξέρεις ότι σήμερα δεν υπάρχει ούτε δημοκρατία, ούτε ισηγορία, ούτε ισονομία. Υπάρχουν μόνο κάποια «δημοκρατικά δικαιώματα» τα οποία οι ολιγάρχες σου παρουσιάζουν μαζί με το σάπιο πολιτικό τους σύστημα σαν «δημοκρατία». Ξέρεις ότι αν επιβληθεί από εσένα μια δημοκρατία χωρίς βουλευτική ασυλία, χωρίς νόμους περί ευθύνης υπουργών, με κληρωτούς πολίτες ενόρκους στις εξεταστικές επιτροπές, με διενέργεια δημοψηφισμάτων, όταν το απαιτεί ο λαός και όχι αποκλειστική εξουσία διενέργειας δημοψηφίσματος να έχει μόνο η κυβέρνηση, με έλεγχο των τηλεοπτικών σταθμών από Ε.Σ.Ρ. κληρωτών πολιτών, με υποχρέωση των καναλιών να παίζουν ίσο χρόνο όλους τους αρχηγούς κομμάτων, ακόμα και αυτών που μετέχουν για πρώτη φορά… Είναι τόσα πολλά που μπορούν να γίνουν… Αρκεί μόνο να επιβληθεί δημοκρατία.
9.Γιατί μόνο όταν εκτελείς το χρέος σου ως άνθρωπος και με τις πράξεις σου βοηθάς να δημιουργηθεί ένα καλύτερο αύριο, σταματάει το πουλάκι που σου τρώει τα σωθικά να σου τρώει τα σωθικά.
10.Γιατί δεν είσαι δειλός να κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες, ότι δήθεν το να επαναστατήσεις δεν έχει νόημα ή ότι όσοι άνθρωποι και να βγουν στο δρόμο δε θα έχει αποτέλεσμα ή οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία για να μην κάνεις τίποτα, να μείνεις στην απάθεια, τη δυστυχία και τη μιζέρια. Είσαι άνθρωπος. Με τιμή. Και αξιοπρέπεια. ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΙΣ, ΟΤΑΝ ΔΕ ΣΟΥ ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΑΝΑΛΟΓΑ.


http://e-matia.blogspot.com/2011/09/blog-post_6184.html

ΒΡΟΧΗ ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙΩΝ ΑΥΡΙΟ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

Η ΒΡΟΧΗ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΙΔΩΝ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΚΟΝΗΣ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥ Ο ΚΟΜΗΤΗΣ ΤΕΜΠΛ-ΤΑΛ.
Ρεπορτάζ: Στέφανος Κρίκκης

Με ρυθμό ένα «πεφταστέρι» ανά λεπτό θα εκδηλωθεί φέτος η βροχή των Λεοντιδών, που θα είναι ορατή από την Ελλάδα, τα μεσάνυχτα της 16ης προς τη 17η Νοεμβρίου. Το φαινόμενο θα είναι εντυπωσιακό καθώς εκτιμάται ότι κάθε ώρα, ο νυχτερινός ουρανός θα φωτίζεται στιγμιαία από 75 τέτοια μετέωρα, τα οποία οφείλουν την ονομασία τους στην περιοχή που φαίνεται να προέρχονται. Τον αστερισμό του Λέοντα.
Η βροχή από «πεφταστέρια» θα κορυφωθεί λοιπόν από τη μία τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου μέχρι περίπου τις 4:30 το πρωί. Ωστόσο πιο τυχεροί θα είναι σύμφωνα με τις μετεωρολογικές προβλέψεις, οι κάτοικοι της βορειοδυτικής Πελοποννήσου, της κεντρικής Στερεάς, της Ηπείρου, της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας-Θράκης, καθώς των νησιών του Ανατολικού και Βορείου Αιγαίου, όπου θα επικρατεί ξαστεριά.
Η βροχή των Λεοντιδών που εμφανίζεται κάθε χρόνο αυτές τις μέρες και οφείλεται στα σωματίδια της σκόνης που αφήνει πίσω του ο κομήτης Τέμπλ-Ταλ.
Όταν οι κομήτες περνούν κοντά από τη Γη αφήνουν πίσω τους, μεταξύ άλλων, και σωματίδια σκόνης. Τα σωματίδια αυτά είναι σε τέτοια διάταξη, ώστε τέμνουν πολλές φορές την τροχιά της Γης.
Κατά τον τρόπο αυτό, όταν ο πλανήτης μας συναντήσει κατά την περιφορά του γύρω από τον ήλιο μία ομάδα σωματιδίων, αυτά εισέρχονται στην ατμόσφαιρά μας και αναφλέγονται.
Η πυκνότητα επομένως μίας βροχής μετεώρων εξαρτάται από τον αριθμό των σωματιδίων που θα εφορμήσουν στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης.
Σήμερα λοιπόν μετά τα μεσάνυχτα, η Γη θα κινείται με ταχύτητα περίπου 110.000 χλμ. την ώρα και θα πέσει πάνω σε ένα σύννεφο σωματιδίων από τον κομήτη Τέμπλ-Ταλ.
«Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια με βάρος κοντά στο γραμμάριο θα χτυπήσουν την ανώτερη ατμόσφαιρα σε ύψος δηλαδή 100 χιλιομέτρων από το έδαφος και θα αναφλεγούν», λέει στα ΝΕΑ ο κος Διονύσης Σιμόπουλος, διευθυντής του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου.
Η ανάφλεξη θα ιονίσει τα γύρω στρώματα της ατμόσφαιρας, σχηματίζοντας μια φωτεινή σφαίρα 2 έως 3 μέτρων που θα κινείται με ταχύτητα από 30 έως 60 χλμ. το δευτερόλεπτο.
«Αυτή η φωτεινή σφαίρα που θα δούμε είναι ό,τι ονομάζουμε διάττοντα ή αλλιώς πεφταστέρι».
Το πόσο πλούσια μπορεί να είναι μια βροχή από πεφταστέρια εξαρτάται από αρκετούς παράγοντες και κυρίως από το πόσο πρόσφατα πέρασε ένας κομήτης κοντά από τη Γη. Εξαρτάται επίσης και από τη συμπεριφορά των σωματιδίων του κομήτη που «ταλαιπωρούνται» από τις βαρυτικές δυνάμεις των πλανητών.
Γεγονός πάντως είναι ότι ορισμένες φορές ο αριθμός των μετεώρων ανά ώρα μπορεί να υπερβεί τις δεκάδες χιλιάδες, οπότε έχουμε να κάνουμε με «καταιγίδα».
Το 1966 και για διάστημα 20 λεπτών, έπεφταν 200 μετέωρα το δευτερόλεπτο, δηλαδή περισσότερα από 700.000 την ώρα. Παλαιότερα, το 1866, η βροχή των Λεοντιδών έφθασε τους 5.000 την ώρα.
Η μεγαλύτερη «Καταιγίδα διαττόντων» που παρατηρήθηκε ποτέ ήταν των Λεοντιδών στις 12 προς 13 Νοεμβρίου 1833, όταν τα μετέωρα έμοιαζαν με πυροτεχνήματα. Δεκάδες από αυτά έπεφταν ανά δευτερόλεπτο για χρονικό διάστημα αρκετών ωρών.


http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4673200

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011


ΜΙΑ ΕΚΘΕΣΗ «ΣΠΑΕΙ» ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ

της Μαίρης Αδαμοπούλου

Τρία «αινίγματα» αναζητούν λύσεις μέσα από το εικαστικό γεγονός της χρονιάς, που έκανε ρεκόρ εισιτηρίων πριν καν ανοίξει τις πύλες του. Ο homo universalis της Αναγέννησης αποκαλύπτεται στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου.
Είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ. Έχει κάνει ρεκόρ προπώλησης εισιτηρίων. Τα ασφάλιστρα για τα εννέα έργα-σταρ που φιλοξενεί έφτασαν το αστρονομικό ποσό των 3,85 δισ. ευρώ. Για χάρη της η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου προγραμματίζει να παραμείνει ανοιχτή έως και ανήμερα την Πρωτοχρονιά, ενώ έχει προβλέψει ιδιαίτερα διευρυμένο ωράριο για να καταφέρει να εξυπηρετήσει όλους όσοι θελήσουν να την επισκεφθούν.
Είναι η έκθεση-αφιέρωμα στην παραγωγικότερη περίοδο του homo universalis Λεονάρντο ντα Βίντσι. Στα 17 χρόνια (1482-1499) που ο κορυφαίος ζωγράφος, γλύπτης, μηχανικός, αρχιτέκτονας, βοτανολόγος κι εφευρέτης παρέμεινε στην αυλή του ισχυρού άνδρα του Μιλάνου, Λουδοβίκου Σφόρτσα.
Οι πρώτες κριτικές από τους ειδικούς που την επισκέφθηκαν από την Τετάρτη, οπότε κι υποδέχεται επισήμως τους φιλότεχνους, μιλούν για μια έκθεση-εμπειρία την οποία «μόνο μία φορά μπορεί να έχει κάποιος στη ζωή του». Οι κόντρες μεταξύ των ειδικών γεμίζουν σελίδες επί σελίδων στις εφημερίδες για το αν όλα τα έργα που παρουσιάζονται στην έκθεση είναι αυθεντικά του αναγεννησιακού καλλιτέχνη.
Βεβαίως ολόκληρη η έκθεση-φαινόμενο δεν αποτελείται μόνο από εννέα έργα τέχνης. Πλαισιώνεται με ακόμη 50 σχέδια του πρωτοποριακού καλλιτέχνη, που έφερε μία από τις μεγαλύτερες καινοτομίες στην ιστορία της τέχνης: απεικόνισε στον καμβά του πρόσωπα που αισθάνονται και σκέφτονται, που αντιδρούν σε όσα συμβαίνουν γύρω τους, με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα τους μαθητές του Ιησού στον «Μυστικό Δείπνο» που θορυβούνται, λογομαχούν, οπισθοχωρούν, φωνάζουν στην ανακοίνωση της προδοσίας, ενώ μέχρι τότε απεικονίζονταν γαλήνιοι στο τραπέζι.
Είναι δυνατόν όμως ο πολυπράγμων Λεονάρντο να άφησε πίσω του τόσο φτωχό -σε αριθμό-ζωγραφικό έργο; Είναι. Διότι ο ιδιοφυής ντα Βίντσι δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί σε έναν μόνο τομέα. Η πολυδιάσπαση των ενδιαφερόντων του δεν του επέτρεπε να ολοκληρώσει τους πίνακές του. Εξάλλου τον γοήτευαν περισσότερο η έρευνα και οι ανακαλύψεις παρά η εφαρμογή τους.
Αποτέλεσμα; Ο Λεονάρντο καταδιώκεται σε όλη του τη ζωή από παραγγελιοδόχους που του ζητούσαν να ολοκληρώσει τα έργα για τα οποία είχε προπληρωθεί, την ώρα που ο Μιχαήλ Άγγελος σε όλη τη διάρκεια του βίου του κυνηγούσε πάτρωνες που δεν τον είχαν πληρώσει! Τα μεγάλα αινίγματα που ωστόσο καλείται να λύσει η έκθεση-υπερπαραγωγή είναι τρία. Είναι δυνατόν ένας πίνακας που αγοράστηκε προς 52 ευρώ να αποδεικνύεται αυθεντικό έργο του δημιουργού της «Μόνα Λίζα» και να εκτιμάται σε 145 εκατ. ευρώ; Είναι δυνατόν ένας ομοφυλόφιλος, όπως ο Λεονάρντο - είχε κατηγορηθεί δυο φορές για σοδομισμό κι είχε φυλακιστεί, ενώ λέγεται πως αυτός ήταν κι ο λόγος που εγκατέλειψε τη Φλωρεντία και μετακόμισε στο Μιλάνο -, να έχει αναπτύξει σχέση πάθους με τις γυναίκες, τουλάχιστον μέσα από τους καμβάδες του; Είναι δυνατόν ο καλλιτέχνης που μετά βίας ζωγράφισε 20 έργα τέχνης, να έφτιαξε δύο με το ίδιο θέμα; Η έκθεση μπορεί να μην έχει στους τοίχους της τα δυο πιο διάσημα έργα του Λεονάρντο: τον «Μυστικό Δείπνο» και τη «Μόνα Λίζα», που φαίνεται να αντικαθίσταται από την εξίσου γοητευτική «Κυρία με την ερμίνα». Όμως δεν σημαίνει πως δεν θα επιχειρήσει να ρίξει φως στα μυστήρια του σπουδαίου αναγεννησιακού καλλιτέχνη.
Τη δικαίωση μέσω της λονδρέζικης έκθεσης ψάχνει να βρει ένας «Χριστός Σωτήρας του Κόσμου» που το 1958 άλλαξε χέρια για 52 ευρώ. Το 2005 πέρασε στην ιδιοκτησία ενός ανώνυμου αμερικανικού κονσόρτσιουμ (κοινοπραξία) και μόλις φέτος, κι αφού συντηρήθηκε, θεωρήθηκε πως δεν είναι δημιουργία του Λεονάρντο. Και μόνο η ιδέα ότι στη λίστα των αυθεντικών έργων προστίθεται ακόμη ένα - άποψη που βρίσκει αντίθετη μερίδα των ειδικών - αποδείχθηκε αρκετή για να εκτινάξει την αξία του έργου στα 145 εκατ. ευρώ.
Αν και επισήμως δεν έχει εκτιμηθεί ο «Χριστός Σωτήρας», η αγορά βοά πως η παρουσία του και μόνο στην έκθεση αρκεί για να του προσδώσει κύρος και να ανεβάσει την τιμή του, ώστε μετά το πέρας της να πωληθεί και να αναδειχθεί σε ένα από τα ακριβότερα έργα τέχνης. Ωστόσο οι υποστηρικτές - όλοι τους καταξιωμένοι επιστήμονες - επιμένουν πως αναγνωρίζουν το αριστερό χέρι του καλλιτέχνη στο έργο, ενώ οι αντίπαλοι βλέπουν το χέρι ενός ταλαντούχου μαθητή του και εκτιμούν πως η Πινακοθήκη παίρνει μεγάλο ρίσκο που το εκθέτει.
Δεύτερο μυστήριο που αναδεικνύεται στην έκθεση είναι το γεγονός ότι από τα πέντε πορτρέτα που κατάφεραν να διανύσουν τα 500 χρόνια που τα χωρίζουν από την εποχή μας, τα τέσσερα είναι γυναικεία και το πέμπτο απεικονίζει έναν νεαρό μουσικό. Γιατί όμως ο ομοφυλόφιλος Λεονάρντο -άποψη που έχει υποστηριχθεί και από τον πατέρα της ψυχανάλυσης Ζίγκμουντ Φρόιντ- ζωγραφίζει γυναίκες;
Μπορούσε ο ομοφυλόφιλος Λεονάρντο να γοητευτεί -ή και να διεγερθεί- από μια γυναίκα; Διότι πολλοί πιστεύουν πως είναι τόσος ο θαυμασμός του για τη 16χρονη ερωμένη του Λουδοβίκου Σφόρτσα, Σεσίλια Γκαλεράνι -γνωστή και ως «Κυρία με την ερμίνα», η οποία θεωρείται το αντίπαλον δέος της «Μόνα Λίζα»- που έχει αποτυπωθεί με τέτοιο τρόπο, σαν να ήθελε κι εκείνος να κοιμηθεί μαζί της. Η αναζήτηση μίας ακόμη καινοτομίας είναι η απάντηση. Διότι ο πρωτοπόρος Λεονάρντο μέσα από τα γυναικεία πορτρέτα του κατάφερε να ξεπεράσει ακόμη και τον δάσκαλό του Αντρέα ντελ Βερόκιο, που δημιουργούσε πορτρέτα εκπληκτικά μεν, άψυχα δε. Εκείνος είδε τις γυναίκες σφαιρικά ως ανθρώπινα όντα. Δεν στάθηκε στην εξωτερική τους ομορφιά, αλλά προσπάθησε να μετατρέψει τα μάτια τους σε παράθυρα της ψυχής. Και για να το πετύχει επιλέγει να ντύνει ακόμη και τις αριστοκράτισσες με απλά ρούχα, ώστε να μην αποσπά το βλέμμα του θεατή από το πρόσωπο.
Και το μυστήριο με την «Παναγία των Βράχων» που εμφανίζεται εις διπλούν -παρά το γεγονός ότι ο Λεονάρντο ζωγράφισε ελάχιστα έργα; Η μία εκδοχή αποτελεί την πρώτη παραγγελία που δέχτηκε το 1480 από την Αδελφότητα των Φραγκισκανών Μοναχών στο Μιλάνο. Όταν ο καλλιτέχνης ολοκλήρωσε το έργο του, θεώρησε ότι η αμοιβή που είχε συμφωνήσει ήταν χαμηλή κι αποφάσισε να το πουλήσει σε ιδιώτη - τελικά αυτό κατέληξε στο Μουσείο του Λούβρου, το οποίο και το δανείζει τώρα στο Λονδίνο. Το δεύτερο έργο - που ανήκει στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου - φιλοτεχνήθηκε 23 χρόνια αργότερα με το ίδιο θέμα ελαφρά τροποποιημένο για να καλύψει το κενό στο παρεκκλήσι. Ωστόσο οι θεωρίες και τα μυστικά που πολλοί «βλέπουν» πίσω ειδικά από το έργο του Λούβρου δεν έχουν τελειωμό κι έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλή μετά τη δημοσίευση του «Κώδικα Ντα Βίντσι».


http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=4672303

ΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΓΧΩΡΟΥΝ;

του Χρήστου Μαλασπινα

«Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική, συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-,θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὓβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους».
(ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ).
Δεν αξίζει να θυμώσει κανείς με τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών κo Σόιμπλε επειδή δεν έχει ιδέα από Αρχαία Ελλάδα και την προσφορά της στην παγκόσμια διανόηση. Μπορεί, όμως, να οργιστούν οι θεοί με την απρέπειά του να χασκογελάει δημοσίως, σε βάρος του Έλληνα εκλεγμένου Πρωθυπουργού, ο οποίος, ασχέτως όποιων τυχόν σφαλμάτων, σηκώνει στους ώμους του, μέχρι σήμερα, το βάρος της ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας.
Όπως ομοίως μπορεί να οργιστούν οι θεοί με την Αυστριακή ομόλογό του κα Φέκτερ, με τον Πρόεδρο του Eurogroup, κo Γιούνκερ και τον Επίτροπο Oικονομικών κo Όλι Ρεν, για την αυθάδειά τους να ζητήσουν «γραπτές» εγγυήσεις από τους Έλληνες πολιτικούς ηγέτες (τους κ.κ. Γιώργο Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά) ότι θα «συμμορφωθούν» και θα εφαρμόσουν πλήρως τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου.
Μπορεί ο κος Σαμαράς να τους χαλάει τη σούπα ως «αντιμνημονιακός», όμως και οι ίδιοι μέσα τους γνωρίζουν ότι έχει δίκαιο: Η «μνημονιακή» πολιτική αποδείχτηκε αναποτελεσματική, επιζήμια και, εν τέλει, παραγωγός ατέρμονων μέτρων απάνθρωπης λιτότητας.
Μπορεί να οργιστούν οι θεοί, ακόμη, με την αποκοτιά τους να υιοθετούν μεθόδους «μαφίας» στη διεθνή πολιτική σκακιέρα, εκβιάζοντας ανερυθρίαστα τα «θύματά» τους. Λίγο ακόμα και θα στείλουν «φουσκωτούς» να μας δείρουν!
Έτσι φαίνεται ότι έχουν μάθει. Όταν οι ίδιοι δανείζονται, ίσως να εκχωρούν στους δανειστές τους το Είναι τους, την ψυχή τους. Ίσως, ακόμη, τη γυναίκα τους, τα παιδιά τους. Ίσως τα όσια και ιερά τους. Δικαίωμά τους. Άλλωστε οι ορδές του Χίτλερ δεν σκάμπαζαν από «ευγένειες» και «συναισθήματα».
Αλλά αυτούς τους πληρώσαμε ακριβά -με αίμα, πόνο και χρήμα- στο παρελθόν. Υπέστημεν, επί πολλά χρόνια, κάθε είδους θυσία για να ταΐσουμε τα πεινασμένα από την γερμανική και ιταλική κατοχή παιδιά μας. Να αναστηλώσουμε τα καμένα και καταστραμμένα από τις γερμανικές μπόμπες σπίτια μας. Να στυλώσουμε τις καθημαγμένες από την ανέχεια, το φόβο και την βία της γερμανικής μπότας, οικογένειές μας.
Εκείνοι ΠΟΤΕ δεν ξεπλήρωσαν στην ανθρωπότητα το δικό τους ΧΡΕΟΣ .
Ζητάνε, όμως -και σωστά- να ξεπληρώσουμε εμείς το ολίγων δις. χρέος μας στην Ε.Ε. Ποιος έχει αντίρρηση; Να επιζήσουμε, όμως, για να μπορέσουμε και να το ξεπληρώσουμε...
Όταν ο δανειστής βάζει υπέρογκο τόκο, ο νόμος τον αποκαλεί τοκογλύφο. Όταν απαιτεί απεχθείς για τον δανειζόμενο όρους, ο νόμος τον ονομάζει εκβιαστή. Και ο τοκογλύφος και ο εκβιαστής, παραβιάζουν το Ποινικό Δίκαιο. Παραπέμπονται στο Δικαστήριο και οδηγούνται στη Φυλακή. Αυτά σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία, όπως αυτές από τις οποίες υποστηρίζουν ότι οι ίδιοι προέρχονται.
Άλλωστε ακόμη και πρωτοετής φοιτητής της Νομικής γνωρίζει, κε Σόιμπλε, ότι οι καταχρηστικοί όροι παρέχουν νομικό έρεισμα ακύρωσής τους!
Η δικαιολογία του Επιτρόπου Όλι Ρεν, ότι «η μονομερής εξαγγελία για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου απετέλεσε πλήγμα για την αξιοπιστία της χώρας» (Ελλάδας), η οποία τώρα πρέπει να αποκατασταθεί, προκαλεί τα χάχανα του Καραγκιόζη.
Ιδού η συγκλονιστική εξομολόγηση ενός σύγχρονου «Νέστορα», του ομότιμου καθηγητή Φιλοσοφικής Εμμανουήλ Κριαρά: «Στην υπερεκατονταετή ζωή μου δεν θυμάμαι ποτέ αντίστοιχη περίοδο με ανάλογα πολιτικά και κυρίως οικονομικά αδιέξοδα. Θα ήθελα να είχα πεθάνει, να μην είμαι αναγκασμένος να βιώνω αυτές τις καταστάσεις στον τόπο μου. Φταίμε κι εμείς».
Εμείς, κύριοι εταίροι (να σου πετύχουν!) έτσι νιώθουμε. Εσείς νιώσατε ποτέ έτσι για όσα δεινά επέφεραν η χώρες σας (Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία) στην ανθρωπότητα;
Εσείς, όχι μόνο δεν αισθάνεστε υποχρέωση, αλλά, από πάνω, ξεχνάτε ότι: «στους ώμους των γιγάντων Ελλήνων χτίσατε την Ευρώπη», όπως προς τιμή της έγραψε η Huffington Post εξηγώντας γιατί «η Ελλάδα θα αναγεννηθεί από τις στάχτες της». Η Huffington Post ζητά από τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους να μην πυροβολούν την Ελλάδα, να σκεφτούν τι αντιπροσωπεύει η χώρα μας και πώς μπορούν να βοηθήσουν όλες εκείνες τις δημιουργικές δυνάμεις για να βγει η Ελλάδα από την κρίση.
Ε, λοιπόν, αντί κ.κ. ευρωπαίοι ηγέτες να εξαπολύετε φραστικές επιθέσεις, ανοίξτε, καλύτερα, κανένα βιβλίο να δείτε και να διαβάσετε τι έλεγαν και έγραφαν ΟΛΟΙ οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες, σε Ευρώπη και Αμερική, για όσα η ανθρωπότητα χρωστά στην Ελλάδα, που καθυστέρησε την προέλαση των Γερμανών, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον ρώσικο χειμώνα να καθηλώσει τον Χίτλερ και, τελικά, να συντριβεί ο Άξονας.
Ή μήπως, αυτό είναι που δεν μας συγχωρείτε;


http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/11/blog-post_8868.html?spref=tw