Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡ-ΥΛΟΤΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΣΤΟ ΒΟΪΟ

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

Το δάσος δεν είναι τσιφλίκι κανενός.
Τα παραδοσιακά πέτρινα χωριά του Πενταλόφου και του Βυθού στο Ν. Κοζάνης βρίσκονται «επί ποδός πολέμου» τον τελευταίο καιρό. Αφορμή η απόφαση του δασάρχη να προχωρήσει σε εργασίες υλοτόμησης, οι οποίες -σύμφωνα με τους κατοίκους- δεν συμβαδίζουν με την αειφορική διαχείριση του δάσους.
Με υπόμνημα, (που κοινοποιείται και στον συντοπίτη Υπουργό Περιβάλλοντος κ. Παπακωσταντίνου) η Δημοτική Ενότητα Πενταλόφου καταγγέλλει φαινόμενα αλόγιστης υλοτόμησης στις τοποθεσίες Φτέρη, Νιρικήτα κ.λπ., τα οποία οδηγούν «στην αισθητική και περιβαλλοντική υποβάθμιση του δάσους» και πληγώνουν το απαράμιλλο φυσικό κάλλος του Βοΐου.
Το δασαρχείο, οχυρωμένο πίσω από μια διαχειριστική μελέτη, αρνείται να συζητήσει τις λογικοφανείς αντιρρήσεις των κατοίκων, οι οποίοι αναγκάστηκαν πλέον να πάρουν την τύχη του δάσους στα χέρια τους. Με δύο μαζικές κινητοποιήσεις σταμάτησαν τα εργολαβικά συνεργεία και ειδοποίησαν τους βουλευτές και την Περιφερειακή Διοίκηση να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να προβούν στις δέουσες ενέργειες.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι (και περιβαλλοντικές οργανώσεις της περιοχής) ενδιαφέρθηκαν για το θέμα και επισκέφτηκαν το χώρο. Μετά από επιτόπιο έλεγχο και σχετική συζήτηση διαπίστωσαν ότι αρκετές από τις ενστάσεις των κατοίκων έχουν βάση. Οι δασικές μελέτες είναι απαραίτητο εργαλείο, αλλά καμιά τους δεν είναι στο απυρόβλητο. Οι αποψιλωτικές υλοτομίες γίνονται δεκτές ως διαχειριστικό μέτρο σε κάποια είδη βλάστησης, αλλά δεν είναι γενικής εφαρμογής.
Επιπλέον η εκτεταμένη αποψίλωση που σημειώνεται κατά τόπους ως συνέπεια της χαλαρής επίβλεψης και της έλλειψης δασοφυλάκων, η ασυδοσία των εργολαβικών συνεργείων υλοτόμησης, η πίεση -και πιθανόν η συναλλαγή- με τις δασικές υπηρεσίες ώστε να ανεβάσουν τις υλοτομούμενες ποσότητες, είναι φαινόμενα που έχουν παρατηρηθεί κατ’ επανάληψη στο παρελθόν και δικαιολογούν τους φόβους ότι η ιστορία θα επαναληφθεί.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούν:
Να παγώσουν άμεσα οι εργασίες υλοτόμησης.
Να επέμβει η Δ/νση δασών Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας, ώστε να επανεξεταστεί η σχετική μελέτη, αφού προηγηθεί διάλογος και ληφθούν υπόψη οι αντιρρήσεις των κατοίκων.
Να ασχοληθούν επιτέλους με το θέμα οι τοπικοί άρχοντες που αρκούνται σε αόριστες υποσχέσεις ή εθιμοτυπικές επισκέψεις.
Να οργανωθεί σε βάθος χρόνου (με ευθύνη του δασαρχείου και του δήμου) μια συζήτηση με τους κατοίκους των ορεινών χωριών για το πόσο αξιοποιείται οικονομικά το δάσος (πέραν της αναγκαίας ξύλευσης) και σε ποιο βαθμό αποτελεί πόρο για την τοπική οικονομία και πηγή συμπληρωματικού εισοδήματος.

ΠΚ Οικολόγων Πράσινων
Ν. Κοζάνης


Υ.Γ. Με αφορμή το πρόσφατο μικρό οδοιπορικό στο Βορειοδυτικό Βόιο αναφέρουμε (στο Δασαρχείο Τσοτυλίου) πως δεχτήκαμε καταγγελίες σε όλα σχεδόν τα χωριά ότι το παράνομο κυνήγι οργιάζει. Δεν είναι μάλιστα λίγοι εκείνοι που με περισσό θράσος παινεύονται ότι ήδη είχαν γεμίσει τους καταψύκτες τους με το «καλό» (σσ. το ζαρκάδι) πριν ακόμη αρχίσει η κυνηγετική περίοδος.


http://kozanimedia.gr/archives/25901

ΣΕ DVD ΑΠΟ ΤΟ BBC Η ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ.

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΕΚΡΗΞΗ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ, ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ BBC NORTHERN IRELAND, ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.


Με τη σύμφωνη γνώμη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, πρόκειται να κυκλοφορήσει σε ψηφιακό πολυμορφικό δίσκο DVD αρχικά στη Βρετανία (20.000 αντίτυπα), αλλά και σε χώρες, όπως η Γαλλία, η Γερμανία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Σουηδία, η Ισπανία, φυσικά και η Ελλάδα.
Στο DVD θα συμπεριληφθούν 32 εικόνες κινηματογραφημένου υλικού και στατικών απεικονίσεων αρχαιοτήτων, που ανήκουν στην αρμοδιότητα των ΚΑ΄ και ΚΓ΄ Εφορειών Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, καθώς και του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου. Συγχρόνως, οι εικόνες θα συνοδεύονται από σχετικά κείμενα.
Τα μέλη του Κ.Α.Σ. δεν έφεραν αντίρρηση, συμφωνώντας και ως προς τους όρους που έθεσε η αρμόδια Διεύθυνση Εκθέσεων και Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, σχετικά με τη διόρθωση κάποιων λαθών που υπήρχαν στα συνοδευτικά κείμενα.
Επίσης, συμφώνησαν και ως προς τα νόμιμα τέλη, που θα πρέπει να αποδοθούν στο Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων (Τ.Α.Π.Α.), όπως προβλέπει η ισχύουσα νομοθεσία.
Το ντοκιμαντέρ έχει τίτλο «Atlantis - End of a world, birth of a legend» και διηγείται την ιστορία της έκρηξης του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που έγινε γύρω στο 1620 π.Χ., γεγονός που συνδέθηκε με την καταστροφή του Μινωϊκού πολιτισμού, του πρώτου πολιτισμού στην Ευρώπη.
Πολλοί μάλιστα τη συσχετίζουν και με το μυθικό νησί της χαμένης Ατλαντίδος, που για πρώτη φορά αναφέρθηκε στους πλατωνικούς διαλόγους και απ’ ό,τι φαίνεται συγκινεί ακόμα.


http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63343280

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011


ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΒΟΪΟΥ

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΟΖΑΝΗΣ:
ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΔΑΣΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ, ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ

Η Οικολογική Κίνηση Κοζάνης καταγγέλλει την υπερβολική υλοτομία που παρατηρείται στο όρος Βόιο, αλλά και την εγκατάλειψη μιας εκκλησίας με εξαιρετικό αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον που καταρρέει μετά την υποχώρηση τους εδάφους.
Πιστή στο καλοκαιρινό της ραντεβού η οικολογική οργάνωση βρέθηκε στο Βόιο, ανοίγοντας και σηματοδοτώντας τα μονοπάτια που έχει αναλάβει στα πλαίσια του Προγράμματος ΠΙΝΔΟΣ, βοηθώντας ταυτόχρονα στην παρατήρηση για την αποφυγή του κινδύνου πυρκαγιάς στο βουνό, συμμετέχοντας στις τοπικές εκδηλώσεις και συζητώντας με τους ντόπιους για την προστασία, την ανάδειξη και γενικότερα το αύριο του τόπου.
Το Δίλοφο, αναμφίβολα ένα από τα ομορφότερα χωριά του Βοΐου, όπως το περιγράφουν τα μέλη της Οικολογικής, ένα χωριό «Μουσείο Αρχιτεκτονικής», κινδυνεύει να χάσει την κεντρική του εκκλησία, ένα μνημείο εξαιρετικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, χτισμένο από τους περίφημους Βοϊώτες μαστόρους, που απειλείται με κατάρρευση από μέρα σε μέρα μετά την υποχώρηση που σημειώθηκε στο έδαφος της περιοχής εδώ και πάνω από 1,5 έτος!
«Οι Διλοφίτες», λένε χαρακτηριστικά, «με πρωτοστάτη τον κ. Σαμαρά Τηλέμαχο, έναν από τους τελευταίους μόνιμους και δραστήριους κατοίκους παλεύουν εδώ και μήνες με τον χρόνο και την γραφειοκρατία. Συγκεντρώνουν χρήματα, στέλνουν επιστολές προς κάθε υπεύθυνο και αγωνιούν για την τύχη του ναού, αλλά και του ίδιου τους του χωριού, το οποίο βλέπουν να χάνει τα τελευταία χρόνια τους μόνιμους κατοίκους του και στο οποίο η επικείμενη κατάρρευση της εκκλησίας θα δώσει το τελικό χτύπημα». Ζητούν να διασωθεί η εκκλησία, αλλά και δύο από τα παλιότερα πέτρινα γεφύρια της περιοχής, αυτό της Αγ. Σωτήρας ή Σβόλιανης και εκείνο της Μόρφης ή αλλιώς Τσούκας.
Η δεύτερη μεγάλη απογοήτευση που ένιωσαν τα μέλη της Οικολογικής Κίνησης Κοζάνης αφορά το όρος Βόιο. Αν και βρίσκεται κατά ένα μεγάλο του μέρος στον γυμνό από δάση νομό Κοζάνης αποτελεί ένα από τα πιο δασωμένα βουνά της Ελλάδας με φυτοκάλυψη που φθάνει το 80%.
Η πρωτιά όμως αυτή φέτος απειλείται, όπως καταγγέλλουν. «Η υλοτομία», τονίζουν, «που παρατηρείται είναι κατά γενική ομολογία των κατοίκων, δασολόγων και των μελών της Κίνησης κάτι παραπάνω από υπερβολική. Το βουνό ξυλεύεται από άκρη σε άκρη, μέσω πλήθους συνεργείων από διάφορα μέρη της Ελλάδας, παλιά μονοπάτια καταστρέφονται, ζώα, όπως ο λύκος και η καφέ αρκούδα που ζουν εκεί, εκδιώκονται, και πηγές όπως εκείνη της «Φτέρης» κάτω από τον Προφήτη Ηλία, που υδροδοτεί εδώ και πολλά χρόνια τα χωριά Πεντάλοφος και Βυθός και παράλληλα αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους τροφοδότες του ποταμού και της τεχνητής λίμνης του Πραμόριτσα, κινδυνεύουν να στερέψουν. Οι κάτοικοι είναι ανήσυχοι όσο ποτέ. Κάνουν εκκλήσεις στην Οικολογική Κίνηση, εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους στο Δασαρχείο, κινούν με επιτυχία το όλο θέμα νομικά και θέτουν το ζήτημα στον νέο Δήμο Βοΐου».
Ήδη την Δευτέρα 22/8 οι κάτοικοι κατάφεραν και σταμάτησαν προσωρινά την ξύλευση και του δάσους της Ι.Μ. Αγ. Τριάδας στο Βυθό, αλλά ενημερώθηκαν ότι τα μηχανήματα θα επιστρέψουν την Τετάρτη.


http://reviews.in.gr/agro/environment/article/?aid=1231124875

Κυριακή 28 Αυγούστου 2011


10 ΜΕΓΑΛΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ


Υπάρχουν πράγματα στη ζωή μας για τα οποία κανείς δεν μπορεί να δώσει μια σαφή απάντηση. Δείτε μια λίστα με 10 μεγάλα μυστήρια που η επιστήμη δεν έχει καταφέρει να λύσει.

Νο. 10 Τι κατευθύνει την εξέλιξη;
Θα το έχετε ξανακούσει: η φυσική επιλογή είναι αποδεκτή από τους επιστήμονες ως η πρωταρχική κινητήριος δύναμη του συνόλου των ζώντων οργανισμών. Είναι μία από τις πιο γερά θεμελιωμένες θεωρίες της επιστήμης.
Είναι, ωστόσο, η εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής η μοναδική εξήγηση της περιπλοκότητας των οργανισμών; «Πιστεύω ότι ένα από τα σημαντικότερα μυστήρια στη βιολογία σήμερα είναι το ερώτημα αν η θεωρία της φυσικής επιλογής αποτελεί τη μοναδική υπεύθυνη διαδικασία για την περιπλοκότητα των οργανισμών», λέει ο Massimo Pigliucci του Τμήματος Οικολογίας και Εξέλιξης του Πανεπιστημίου Stony Brook της Νέας Υόρκης, ή «αν υπάρχουν και άλλες ιδιότητες που διαθέτει η ύλη και συμβάλλουν σε αυτήν. Υποπτεύομαι ότι σύντομα θα αποκαλυφθούν».

Νο.9 Τι γίνεται μέσα στον σεισμό;
Εκπλαγήκαμε όταν αυτό το ερώτημα μπήκε στην αρχική λίστα, και ακόμα περισσότερο όταν μπήκε στα δέκα πρώτα. Ωστόσο είναι πράγματι παράξενο το ότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει στον πλανήτη μας, κάτω από τα πόδια μας. Οι ειδικοί μπορούν να δώσουν απαντήσεις σχετικά με την πηγή του σεισμού, το είδος της τεκτονικής πλάκας, ακόμα και να προβλέψουν τη διάρκεια των μετασεισμών. Παραμένει όμως άγνωστο το τι υπόκειται ο πλανήτης κατά τη διάρκεια του σεισμού. Η φύση και η συμπεριφορά των δυνάμεων που συγκρατούν τις τεκτονικές πλάκες και ξαφνικά εξασθενούν παραμένουν άγνωστες.
«Το πρόβλημα της ολίσθησης των πλακών κατά το σεισμό είναι ένας από τους θεμελιώδεις προβληματισμούς σε όλες τις επιστήμες της Γης», αναφέρει ο γεωφυσικός Tom Heaton. «Εδώ και τριάντα χρόνια προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τις τη φυσική που διέπει το φαινόμενο του σεισμού».


Νο. 8 Ποιος είσαι;
Η φύση της συνειδητότητας απασχολεί τους ψυχολόγους και γνωστικούς επιστήμονες εδώ και πολύ καιρό. Ένα μέρος της απάντησης, ωστόσο, είναι εκπληκτικά απλό: μεγάλο κομμάτι του τι μας οδηγεί να πράξουμε βρίσκεται ενσωματωμένο σε νευρικά δίκτυα, τα οποία δεν είναι προσβάσιμα από τη συνειδητή σκέψη, λέει ο Joseph LeDoux, νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. «Η καθημερινή, διαισθητική νόηση του εγώ μας και η κυριαρχία του πάνω στη συμπεριφορά είναι μια ιδέα τόσο λανθασμένη όσο και το ότι η γη είναι επίπεδη,» συμφωνεί ο Morsella. «Παρόλο που θεωρούμε τους εαυτούς μας ως ανεξάρτητους παράγοντες, δεν είμαστε. Όλα όσα πράττουμε επηρεάζονται από ασυνείδητες διαδικασίες και το περιβάλλον μας», προσθέτει. «Το άλμα του να εξακριβώσουμε με ποιο τρόπο παίρνουμε τις συνειδητές αποφάσεις, και τι είναι αυτό που μας δίνει το δικό μας μυαλό και την ψυχή, μα... μόνο στο Νο.8»;

Νο.7 Πώς εμφανίστηκε η ζωή στη Γη;
Περιμέναμε ότι αυτό το ερώτημα θα βρισκόταν σε υψηλότερη θέση. Αλλά μάλλον κάποιες ψήφοι για το Νο.2 της λίστας ξέφυγαν από αυτό εδώ. Υπάρχουν στοιχεία για απλές, μικροβιακές μορφές ζωής πάνω στη Γη που μετρούν μέχρι και 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Το πώς εμφανίστηκαν, κανείς δεν γνωρίζει. Οι ιδέες κυμαίνονται από χημικές αντιδράσεις κοντά σε θερμικές οπές στο βυθό της θάλασσα μέχρι αντιδράσεις σε βράχους. «Πολλές θεωρίες για την προέλευση της ζωής έχουν προταθεί, ωστόσο επειδή είναι δύσκολο να αποδειχθούν ως αληθείς ή εσφαλμένες, δεν υπάρχει καμία πλήρως αποδεκτή θεωρία», εξηγεί η Diana Northup, βιολόγος σπηλαίων στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού.

Νο.6 Πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος;
Κάποιοι από τους αναγνώστες πιστεύουν ότι γνωρίζουμε αρκετά για αυτό το θέμα. Σίγουρα πολύ περισσότερα από όσα γνωρίζαμε μερικές δεκαετίες πριν. Ωστόσο, με δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα, το κάθε ένα από αυτά να σχηματίζει μερικές χιλιάδες συνδέσεις, εξακολουθεί να αποτελεί σπαζοκεφαλιά. «Όλοι πιστεύουμε ότι κατανοούμε το μυαλό-τουλάχιστον το δικό μας- μέσα από τις εμπειρίες μας. Πάρα ταύτα, η δική μας υποκειμενική εμπειρία αποτελεί ένα πολύ φτωχό οδηγό ως προς το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος», αναφέρει ο Scott Huettel του Κέντρου Γνωστικής Νευροεπιστήμης στο Πανεπιστήμιο Duke.
Ανάμεσα στα αινίγματα: «Ακόμα δεν έχουμε βρει τρόπους να μελετήσουμε το πώς οι ομάδες των νευρώνων σχηματίζουν λειτουργικά δίκτυα όταν μαθαίνουμε, θυμόμαστε, ή κάνουμε οτιδήποτε άλλο, όπως το να βλέπουμε, να ακούμε, να κινούμαστε, να αγαπάμε», λέει ο Norman Weiberger, νευροεπιστήμονας από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. «Εάν κατανοήσουμε το μυαλό, θα κατανοήσουμε τις δυνατότητες και τα όρια του για σκέψη, συναίσθημα, λογική, αγάπη, και κάθε άλλη έκφανση της ανθρώπινης ζωής».

Νο.5 Που είναι το υπόλοιπο του Σύμπαντος;
Είναι ενοχλητικό όταν προσπαθείς να μελετήσεις κάτι και το περισσότερο από αυτό να μην είναι εκεί. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με το Σύμπαν. «Το ονομάζω σκοτεινή ύλη», λέει ο Michael Turner, κοσμολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, αναφερόμενος στα μεγάλα μυστήρια της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας. Ουσιαστικά, μόνον το 4% της ύλης και της ενέργειας του σύμπαντος έχει βρεθεί. Το υπόλοιπο 96% παραμένει απροσδιόριστο, με τους επιστήμονες να αναζητούν στα πέρατα του διαστήματος και στα έγκατα της Γης για να λύσουν του δύο σκοτεινούς γρίφους.

Νο.4 Τι δημιουργεί τη Βαρύτητα;
Πιστεύατε ότι αυτή η «προσγειωμένη» ιδέα θα ήταν πλήρως κατανοητή. Άλλωστε, ο Νεύτωνας το είχε καταλάβει εδώ και καιρό, σωστά;
Λάθος. Η βαρύτητα είναι η πιο αδύναμη από όλες τις δυνάμεις στο σύμπαν, και οι κοινώς αποδεκτοί κανόνες της φυσικής αδυνατούν να εξηγήσουν το πώς λειτουργεί. Οι θεωρητικοί πιστεύουν ότι κάποια μικροσκοπικά μόρια, χωρίς μάζα, που ονομάζονται βαρυτόνια, απορρέουν βαρυτικά πεδία.
«Η βαρύτητα είναι εντελώς διαφορετική από τις άλλες δυνάμεις που περιγράφονται από τους κανόνες της φυσικής», αναφέρει ο Mark Jackson, θεωρητικός φυσικός στο Fermilab του Ιλινόις. «Όταν κάνεις κάποιους υπολογισμούς για τις μικρές βαρυτικές αλληλεπιδράσεις, τα αποτελέσματα είναι ακατανόητα. Τα μαθηματικά που χρησιμοποιούμε δεν λειτουργούν για τη βαρύτητα».

Νο.3 Υπάρχει μία θεωρία για τα πάντα;
Μόνο μία μικρή ομάδα από πανέξυπνους αναγνώστες θα μπορούσε να ψηφίσει σε τόσο ψηλή θέση το συγκεκριμένο ερώτημα, γιατί πρόκειται για κάτι πραγματικά πάρα πολύ πολύπλοκο. Οι φυσικοί έχουν έναν καλό «τυποποιημένο μοντέλο» που χωρίζει το γνωστό σύμπαν σε σωματίδια, προκειμένου να περιγράψουν τα πάντα, από τον μαγνητισμό μέχρι από τι είναι φτιαγμένα τα άτομα και πως παραμένουν σταθερά. Το τυποποιημένο μοντέλο βλέπει τα σωματίδια ως απειροελάχιστες μονάδες, κάποιες από τις οποίες έχουν βασικές δυνάμεις.
Υπάρχουν, όμως, δύο εμφανή προβλήματα με το μοντέλο αυτό: Δεν μπορεί να συμπεριλάβει τη βαρύτητα, ενώ στις υψηλές ενέργειες δίνει ακατανόητα αποτελέσματα. Όπως υποστηρίζουν οι ερευνητές, εάν μπορεί να σχηματιστεί μια θεωρεία (κάποιοι λένε ότι ποτέ δεν θα γίνει κάτι τέτοιο) για να αποκρούσουμε τις απίστευτες ενέργειες του πρώιμου σύμπαντος και να ενσωματώσουμε τη βαρύτητα, τότε θα μπορούσε να υπάρξει μία παγκόσμια θεωρεία στη φυσική.

Νο.2 Υπάρχει εξωγήινη ζωή;
Ζωή υπάρχει παντού. Τουλάχιστον σε αυτό τον πλανήτη. Επομένως, είναι λογικό να υποθέτουμε ότι μπορεί να υπάρχει και ζωή οπουδήποτε στο σύμπαν. Μέχρι στιγμής, όμως, έχουμε εξερευνήσει επαρκώς μόνο έναν κόσμο, ενώ το μέγεθος του δείγματος είναι σαφώς μεγαλύτερο.
Γνωρίζουμε πλέον ότι τα συστατικά της ζωής είναι ευρέως διανεμημένα. Και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν ηλιακά συστήματα εκεί έξω που μοιάζουν πολύ με το δικό μας. «Είμαστε εδώ, φτιαγμένοι από αστερόσκονη. Επομένως, είναι πιθανόν να υπάρχουν και άλλοι», υποστηρίζει η Jill Tarter, διευθύντρια του Κέντρου Ερευνών SETI στην Καλιφόρνια.
Και θα πρέπει να υπάρχει κάποια έξυπνη ζωή εκεί έξω. «Το ανθρώπινο είδος κατάφερε να αποκτήσει έναν επιστημονικό-τεχνολογικό πολιτισμό τα τελευταία 200 χρόνια από τα σχεδόν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια της ζωής στη Γη», υποστηρίζει ο Frank Wilczek, ο βραβευμένος με Νόμπελ φυσικός του ΜΙΤ. «Επομένως, θα πρέπει να περιμένουμε πως υπάρχουν πολλοί επιστημονικοί-τεχνολογικοί πολιτισμοί, οι οποίοι εξελίσσονται εδώ και εκατομμύρια, εάν όχι δισεκατομμύρια-χρόνια».

Νο.1 Πως ξεκίνησε το Σύμπαν;
Και ναι, αυτός είναι ο ξεκάθαρος νικητής. Για να το θέσουμε απλά: «Όλα τα άλλα μυστήρια είναι υποδεέστερα αυτού του ερωτήματος,» δηλώνει η Ann Druyan, συγγραφέας και χήρα του αστρονόμου Carl Sagan. «Για μένα έχει μεγάλη σημασία γιατί είμαι άνθρωπος και θέλω να γνωρίζω».
Βάσει των επιστημονικών θεωρειών, όλα ξεκίνησαν με το Big Bang πριν από 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Όλα ξεκίνησαν σε ένα διάστημα μικρότερο από την τελεία στο τέλος αυτής της πρότασης. Εν ριπή οφθαλμού, όλα πήραν κοσμικές διαστάσεις με μία διαδικασία που ονομάζεται διόγκωση. Το πρόβλημα είναι πως, αν και αυτό εξηγεί πολλά από τα όσα συμβαίνουν σήμερα, δεν μπορούν να εξακριβωθούν άμεσα.
«Η διόγκωση είναι μία εξαιρετικά ισχυρή θεωρεία, και παρόλα αυτά εξακολουθούμε να μην έχουμε ιδέα για το τι την προκάλεσε -ή εάν είναι μία σωστή θεωρεία, παρόλο που φαίνεται πως έχει βάση», δηλώνει ο Eric Agol, αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.


http://ai-vres.blogspot.com/2011/08/10.html

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΞΦΟΡΔΗ Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ !

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΞΦΟΡΔΗ ΜΕ ΑΓΑΠΗ Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ !

Με μια σεμνή τελετή εγκαινίων άνοιξε στο Μουσείο Ασμόλιαν της Οξφόρδης η μεγάλη έκθεση για το βασίλειο των αρχαίων Μακεδόνων, του οίκου των Τεμενιδών, με τίτλο: «ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ: Θησαυροί από τη βασιλική πρωτεύουσα των Μακεδόνων, ένα ελληνικό βασίλειο στην εποχή της δημοκρατίας».
Θεωρείται ίσως η σημαντικότερη αρχαιολογική έκθεση για την Ελλάδα στη Βρετανία. Περιλαμβάνει πρόσφατα ευρήματα από τις συνεχιζόμενες ανασκαφές στις Αιγές, την πρωτεύουσα του βασιλείου του Φιλίππου Β΄, πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Τα περισσότερα από τα εκθέματα, περίπου το 80%, προβάλλονται για πρώτη φορά στο κοινό, με την Οξφόρδη να επιλέγεται λόγω της στενής σχέσης με την ελληνική αρχαιολογία και ιδίως το Μανόλη Ανδρόνικο, που ανακηρύχθηκε επίτιμος καθηγητής από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Παράλληλα, το Μουσείο Ασμόλιαν αποτελεί πόλο έλξης για ακαδημαϊκούς και φοιτητές από όλο τον κόσμο. Το 2010, μετά τη μεγάλη ανακαίνιση του μουσείου, 1,2 εκατομμύρια επισκέπτες πέρασαν τις πύλες του.
Τα εκθέματα παρουσιάζουν…
Μία πιο καθημερινή και ολοκληρωμένη εικόνα της περιόδου της ακμής του βασιλείου των Μακεδόνων, αλλά και των περιόδων πριν από το Φίλιππο. Η έκθεση χωρίζεται σε τρία τμήματα: αντικείμενα που σχετίζονται με το βασιλιά και τις δραστηριότητές του, αντικείμενα που δείχνουν την ξεχωριστή θέση των γυναικών των Μακεδόνων και εκθέματα από την καθημερινή ζωή στο Παλάτι των Αιγών. Μεταξύ άλλων μπορεί να δει κανείς προσωπικά αντικείμενα του Φιλίππου, όπως το σπαθί του, λόγχες του και τις επικαλαμίδες του, την πρώτη ιστορικά προτομή του Αλέξανδρου, ένα εντυπωσιακό και σχεδόν ανέπαφο στεφάνι από σκαλιστά χρυσά φύλλα βελανιδιάς, μία τοιχογραφία ιδιαίτερης σημασίας που απεικονίζει τον Αλέξανδρο και τον πατέρα του σε σκηνή από κυνήγι, καθώς και δεκάδες εντυπωσιακά και ζηλευτά ακόμα και σήμερα γυναικεία κοσμήματα.
Οι υπεύθυνοι της έκθεσης χαρακτήρισαν το Παλάτι των Αιγών ως το πιο σημαντικό κτίριο της αρχαίας Ελλάδας μετά τον Παρθενώνα. Η ψυχή της έκθεσης, η διευθύντρια της 17ης Εφορίας Αρχαιοτήτων και μαθήτρια του Ανδρόνικου, Αγγελική Κοτταρίδη τόνισε ότι αποδεικνύεται από τα ευρήματα πως ό, τι ήταν ο Περικλής και η Αθήνα τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή κέντρο διανόησης και τεχνών, ήταν ο Φίλιππος και η αυλή του τον επόμενο αιώνα.
Ο διακεκριμένος ιστορικός της Οξφόρδης, Ρόμπιν Λέιν Φοξ, στη σύντομη εισαγωγική παρουσίαση της έκθεσης δάκρυσε ενώπιον συναδέλφων του και δημοσιογράφων, λέγοντας ότι πρόκειται για την κορυφαία αρχαιολογική έκθεση που έχει γνωρίσει. Κατά τον κ. Λέιν Φοξ, το ιστορικό μήνυμα της έκθεσης είναι ταυτόχρονα και πολιτικό: «Οι Μακεδόνες ήταν ένα ελληνόφωνο βασίλειο στη βόρεια Ελλάδα και όσοι Σκοπιανοί υποστηρίζουν ότι εκεί βρίσκεται η Μακεδονία επιδεικνύουν άγνοια και η θέση τους είναι εξωφρενική. Είναι σαν να λένε ότι η Οξφόρδη βρίσκεται στη Λευκορωσία», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ρόμπιν Λέιν Φοξ.
Η έκθεση θα συνεχιστεί έως τις 29 Αυγούστου. Στη συνέχεια, κάποια από τα εκθέματα, ένας περιορισμένος αριθμός, θα ταξιδέψουν έως το Λούβρο για μια γενικότερη έκθεση για τους αρχαίους Μακεδόνες.


http://greekreview.blogspot.com/2011/05/blog-post_05.html

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011


ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ;

ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ, ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΒΡΑΧΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΤΟ 1941;

Η κατοχή της Ελλάδας από τους Γερμανούς ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1941 με ένα γεγονός που φέρεται να έγινε στο βράχο της Ακρόπολης. Ο μύθος λέει ότι στις 27 Απριλίου 1941 ο Κωνσταντίνος Κουκίδης (γράφεται και Κουκκίδης) που εκτελούσε χρέη φρουρού στο βράχο της Ακροπόλης αρνήθηκε να υποστείλει την Ελληνική σημαία και να αναρτήσει στην θέση της την γερμανική με την σβάστικα. Ο Κώστας Κουκίδης φέρεται να τυλίχτηκε με την ελληνική σημαία και να πήδηξε από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, βρίσκοντας τραγικό θάνατο. Σχετικά με την περίπτωση του Κωνσταντίνου Κουκίδη, υπάρχουν 2-3 εκδοχές. Η πιο διαδεδομένη, είναι ότι ήταν εύζωνος, ο οποίος ήταν φρουρός στην Ακρόπολη, στις 27 Απριλίου 1941, την πρώτη ημέρα παρουσίας δηλαδή των Γερμανών στην Αθήνα. Όταν ένα γερμανικό απόσπασμα με επικεφαλείς τον λοχαγό Γιάκομπι (Peter Jacoby) και τον υπολοχαγό Έλσνιτς (Georg Elsnits), ανέβηκαν στην Ακρόπολη για να αναρτήσουν την γερμανική σημαία, ζήτησαν από τον Κουκίδη να υποστείλει την ελληνική. Σ’ αυτό το σημείο, σύμφωνα με μια εκδοχή, ο Κουκίδης βουβός και βουρκωμένος κατέβασε την ελληνική σημαία, τύλιξε το κορμί του μ’ αυτή και πήδηξε από την Ακρόπολη. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, ο Κουκίδης αρνήθηκε να την υποστείλει και το χρέος αυτό ανέλαβε ένας Γερμανός στρατιώτης, ο οποίος αφού υπέστειλε την ελληνική σημαία, την δίπλωσε και την παρέδωσε στον Κουκίδη που στην συνέχεια πήδηξε μαζί μ’ αυτήν απ’ την Ακρόπολη.
Οι έρευνες που έχουν γίνει έκτοτε, δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν κανέναν στρατιώτη ή εύζωνο στα στρατιωτικά αρχεία, με το όνομα Κωνσταντίνος Κουκίδης, προκαλώντας εύλογα ερωτηματικά. Ως απάντηση σ’ αυτή την αδυναμία έρχεται μια άλλη εκδοχή που λέει ότι ο Κουκίδης δεν ήταν στρατιώτης και δεν βρισκόταν μ’ αυτή την ιδιότητα στην Ακρόπολη (κάτι τέτοιο δεν προβλέπονταν ούτως ή άλλως όμως, καθώς είχε ήδη συναφθεί συνθήκη ανακωχής-παράδοσης με την Γερμανία). Ο Κωνσταντίνος Κουκίδης, σύμφωνα με τον συγγραφέα Ιωάννη Γιαννόπουλο (βιβλίο «Μυστική Ακρόπολη»), «Είναι μόλις 17 χρονών και μέλος της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΟΝ). Μόλις χθες (σ.σ: 26 Απριλίου 1941), η τοπική επιτροπή της Νεολαίας του Θησείου απεφάσισε όπως τα νεαρά της μέλη εκτελούν τα καθήκοντα του φρουρού της σημαίας μέχρις ότου το κατοχικό κράτος θα απεφάσιζε -με την συνεργασία των κατοχικών δυνάμεων- το τι θα έμελλε να γίνει».
Πάντως, αργότερα ο Γερμανός στρατηγός φον Στούμε έδωσε διαταγή και στις 3 το μεσημέρι της ίδιας μέρας, της πρώτης μέρας της Κατοχής, υψώθηκε στην Ακρόπολη και το Δημαρχείο και η ελληνική σημαία, δίπλα από τη γερμανική. Σύμφωνα με μια εκδοχή, οι προαναφερθέντες Γερμανοί αξιωματικοί, Γιάκομπι και Έλσνιτς, αναγνωρίζοντας το ηρωικό της πράξεως του Κουκίδη, ζήτησαν άδεια και την έλαβαν από την γερμανική διοίκηση (Βέρμαχτ) να αναρτείται και η ελληνική σημαία στην Ακρόπολη, όπως κι έγινε. Αυτή η εκδοχή όμως δεν φαίνεται να συμφωνεί με το γεγονός (που εμμέσως πάντως, επιβεβαιώνει το συμβάν) ότι γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει.
Κάποια άλλα στοιχεία που φαίνεται να συνηγορούν υπέρ τού ανωτέρω ηρωικού γεγονότος και των οποίων γίνεται επίκληση, είναι τα εξής:
1. Η δήλωση τού επί κεφαλής της Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού (Δ.Ι.Σ.), ότι πράγματι εκ των ιστορικών αρχείων, εμφαίνεται ότι «ο φρουρός στρατιώτης τής σημαίας ηυτοκτόνησεν περιβληθείς ταύτην».
2. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, στα απομνημονεύματά του, αναφέρει ότι: «Ο Έλλην φρουρός τής Ελληνικής σημαίας επί τής Ακροπόλεως, μή θελήσας νά παραστή μάρτυς τού θλιβερού θεάματος τής αναρτήσεως τής εχθρικής σημαίας, ώρμησεν εκ τής Ακροπόλεως κρημνισθείς καί εφονεύθη. Εκάθησα στό γραφείον μου περίλυπος μέχρι θανάτου καί δακρύων…».
3. Η εφημερίδα Daily Mail δημοσίευσε στις 9 Ιουνίου 1941, σε δημοσίευμα με τίτλο «A Greek carries his flag to the death» (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο) γράφει: «Ο Κώστας Κουκίδης, Έλληνας στρατιώτης ο οποίος φρουρούσε το εθνικό σύμβολο των Ελλήνων πάνω στην Ακρόπολη, τυλιγμένος με την Γαλανόλευκη, εφόρμησε στο κενό και αυτοκτόνησε (27/4/1941)».
4. Ο Νίκολας Χάμοντ (Nicolas Hammond), καθηγητής τού Πανεπιστημίου τού Κέμπριτζ, αξιωματικός Ειδικών Επιχειρήσεων Καΐρου στην Ελλάδα κατά την Κατοχή, γράφει: «Την 27ην Απριλίου 1941, λίγο προτού χαράξει, όλα ήσαν κλειστά. Τότε έμαθα ότι οι Γερμανοί διέταξαν τον φρουρό τής Ακροπόλεως να κατεβάσει το ελληνικό σύμβολο. Πράγματι, εκείνος την υπέστειλε. Τυλίχθηκε με αυτήν και αυτοκτόνησε, πέφτοντας από τον βράχο…».
5. Μια αναφορά του λογοτέχνη Μενέλαου Λουντέμη στο διήγημά του «Τα άλογα του Κουπύλ», που γράφτηκε τον Οκτώβριο του 1944: «…την κατέβασε, τυλίχθηκε μέσα κι έπεσε χωρίς ηρωισμούς απ’ το βράχο».
6. Το Λεύκωμα «Έπεσαν για τη ζωή», του Κ.Κ.Ε.: «Τη στιγμή που άλλοι έδιναν γη και ύδωρ στους χιτλερικούς, ο Έλληνας στρατιώτης, πιστός στα πατριωτικά ιδανικά, προτίμησε να αυτοκτονήσει τυλιγμένος με τη γαλανόλευκη, πέφτοντας από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, παρά ν’ ανεβάσει στον ιστό τη σβάστικα».
7. Σύμφωνα με την ιστορική έρευνα τού αντιστασιακού ερευνητή Κώστα Γ. Κωστοπούλου: «Ο Ήρωας Στρατιώτης, χτυπώντας πάνω στα βράχια, στην διαδρομή τής πτώσεώς του στον γκρεμό από τον βράχο τής Ακροπόλεως, όταν τελικά κατατρακυλώντας, έπεσε στην οδό Θρασύλλου στην Πλάκα, είχε πολτοποιηθεί και η στολή του ήταν καταξεσκισμένη. Όταν τον περιμάζεψαν δύο-τρεις κάτοικοι τής Πλάκας, δεν βρήκαν τίποτε επάνω του εκτός από ένα τσαλακωμένο ταχυδρομικό δελτάριο στο οποίο έγραφε πολύ κακογραμμένα το όνομα τού παραλήπτη: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΙΔΗΣ. Αυτά τα στοιχεία είχαν καταθέσει δύο γέροντες (επιζώντες ακόμη) σχετικά με το ανωτέρω περιστατικό».
8. Μια προσωπική έρευνα του αντιστασιακού Χαράλαμπου Ρούπα, η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα της Αιγιαλείας» (12 Μαΐου 2006): «Εγώ και οι φίλοι μου, περίεργοι και αργόσχολοι συνταξιούχοι, αρχίσαμε νά ψάχνουμε στήν Πλάκα μέσα στα παραδοσιακά ταβερνάκια και καφενεία, μήπως βρούμε κάποιο γεροντάκι που να μάς έλεγε κάτι το σχετικό. Όλοι γνώριζαν το περιστατικό, αλλά μάς έλεγαν, «άκουσα… μου είπαν…», δηλαδή αυτά πού γνωρίζαμε κι εμείς. Τελικά, ψάχνοντας και κάνοντας με υπομονή την έρευνά μας, βρήκαμε μία γριούλα που μάς είπε: «Πηγαίνετε κάτω στου Μακρυγιάννη (μας είπε περίπου την διεύθυνση), κι εκεί ζει ένας πρώην τσαγκάρης. Αυτός είναι ο γιος τού παγοπώλη ο οποίος με το καροτσάκι του πήρε τον νεκρό στρατιώτη, και τον επήγε στο Α’ Νεκροταφείο και τον έθαψε». Τελικά, συναντήσαμε τον γερο-τσαγκάρη. Δυσκολευθήκαμε όμως να τού δώσουμε να καταλάβει το τι θέλαμε να μας πει, διότι ούτε άκουγε, κι ούτε έβλεπε καλά. Στο τέλος, συγκινημένος, μας είπε: “Εκείνη την ημέρα είχαμε κλεισθεί στα σπίτια μας, όπως κι όλη η Αθήνα. Εγώ τότε ήμουν 16 χρονών. Ακούσαμε στον δρόμο μία γριά που στρίγκλιζε. Πεταχθήκαμε τότε στον δρόμο δύο-τρεις, για να δούμε το τι συμβαίνει, και τότε είδαμε το τραγικό αυτό θέαμα: Ένα χιλιοστραπατσαρισμένο πτώμα ντυμένο στο χακί και μία σημαία γύρω του ματωμένη. Χαρτιά, πορτοφόλι κ.λπ. δεν βρέθηκαν επάνω του, εκτός από ένα δελτάριο που έγραφε το όνομά του. Το δελτάριο το κράτησε ένας φίλος τού πατέρα μου. Επειδή ο πατέρας μου κι εγώ μοιράζαμε κολώνες πάγου στα σπίτια, είχαμε ένα καρότσι. Το έβαλαν το παλληκάρι μέσα μαζί με την σημαία, το σκέπασαν με μία κουβέρτα και το πήγαν μαζί με τον φίλο του στο Α΄ Νεκροταφείου και το έθαψαν. Εκεί βρήκαν έναν παπά και του είπαν τι είχε συμβεί. Αυτός τους πήγε σε έναν ανοικτό τάφο, τύλιξαν το παλληκάρι με ό,τι είχε μείνει από την σημαία, είπε και δύο-τρία λόγια ο παπάς και το παράχωσαν. Εκείνο όμως που πρέπει να σας τονίσω, αυτό το τραγικό περιστατικό από στόμα σε στόμα το είχε μάθει όλη η Αθήνα. Ο πατέρας μου φοβήθηκε και δεν με πήρε μαζί του. Εάν πήγαινα κι εγώ, τότε θα σας υπέδειχνα που ακριβώς είναι παραχωμένο το παλληκάρι. Τον πατέρα μου, τον έχασα τον Ιανουάριο τού 1942 στην μεγάλη πείνα».
9. Από το βιβλίο «Μυστική Ακρόπολη» του Ιωάννη Γιαννόπουλου, παρατίθενται δύο ακόμα μαρτυρίες.
Ο Κυριάκος Γιαννακόπουλος, παιδί ακόμη, πουλούσε τσιγάρα στην Πλάκα, γεννημένος πριν ένδεκα χρόνια στο Θησείο. Έτυχε την στιγμή της θυσίας να στρέψει το βλέμμα του προς την Ακρόπολη: «Την ώρα ακριβώς που έπεφτε το παιδί με την σημαία τυλιγμένο και κτυπούσε στους βράχους. Έκανα να τρέξω προς τα εκεί και δεν μπορούσα. Ναι προσπάθησα, να πάω και εγώ εκεί… Το παιδί… τρέξανε, χάλασε ο κόσμος, έγινε σεισμός εκείνη την ώρα που είδαν το παιδί, όλος ο κόσμος αναστατώθηκε. Πού να πάω εγώ παιδάκι τότε, να χωθώ, εκεί μέσα στην στοά της Ακροπόλεως, να μαζέψω… να προσφέρω τι; Απλώς πήρα τα πράγματά μου και έφυγα. Σκοτώθηκε εκείνη την ώρα. Κτύπησε στους βράχους και εκτινάχθηκε. Το θυμάμαι, το βλέπω σαν να το βλέπω τώρα. Αυτό το πράγμα δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από τα μάτια μου, μόνο όταν πεθάνω!».
Ο Στάθης Αρβανίτης, μικρό παιδί κι αυτός, θυμάται: «Ήμουνα τότε επτά χρονών. Μέναμε ακριβώς κάτω απ’ την Ακρόπολη. Εκείνη την ημέρα στις 27 Απριλίου -μια ημέρα ηλιόλουστη με καθαρότατο ουρανό- ο πατέρας μου είχε απαγορέψει και στον αδελφό μου και στην μητέρα μου να βγούνε απ’ το σπίτι. Εγώ ήμουνα στην ταράτσα και έπαιζα με το αυτοκινητάκι μου. Ξαφνικά βλέπω ένα σώμα, μάλλον πρέπει να ‘τανε τσολιάς, να πέφτει από την Ακρόπολη και να χτυπιέται στους βράχους. Κατέβηκα κάτω και το ανέφερα στον πατέρα μου, ο οποίος μέσα στην σύγχυση την στιγμή που έμπαιναν οι Γερμανοί, κάπως δεν με πίστεψε. Μετά 15 ημέρες έρχεται και μου λέει: «Μικρέ είχες δίκιο. Το είπε το BBC».
10. Το γεγονός φέρεται να μνημονεύτηκε σε εφημερίδες του τότε αθηναϊκού Τύπου.
Ανεξαρτήτως πάντως, από τα παραπάνω, επισήμως και βάσει ερευνών (του Γ.Ε.Σ. και του Υπουργείου Πολιτισμού), ο Κωνσταντίνος Κουκίδης θεωρείται ανύπαρκτο πρόσωπο, καθώς αυτές οι μαρτυρίες δεν αποτελούν (για τους επίσημους φορείς) ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία, παρ’ ότι στο σημείο που εικάζεται ότι έπεσε ο Κουκίδης, ο Δήμος Αθηναίων συμβολικά έχει αναγείρει αναθηματική στήλη που μνημονεύει το όνομά του. Αποτελεί μυστήριο και ερωτηματικό επίσης, το ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο, είτε γι’ αυτόν είτε για την οικογένεια του, που λογικά θα έπρεπε να τον αναζητήσει και να τον «διεκδικήσει». Η μοναδική μαρτυρία που επιβεβαιώνει την ύπαρξη του Κουκίδη, είναι του αντιστασιακού Σπύρου Μήλα (περιοδικό Ελλοπία, Μάιος 1998), ο οποίος ισχυρίστηκε ότι τον γνώριζε προσωπικά (τον περιγράφει, ως έναν 20χρονο νέο, μάλλον κοντό κι αδύνατο, ακομμάτιστο, οικοδόμο στο επάγγελμα και κάτοικο Περάματος ή Κερατσινίου) κι ότι έμαθε για τον τραγικό του θάνατο, 2-3 ημέρες μετά το συμβάν. Λίγα χρόνια όμως αργότερα, ο 84χρονος -τότε- Μήλας σε τηλεοπτική εκπομπή (Τηλετώρα, 21.4.2000), αντιφάσκει, καθώς ισχυρίστηκε πως είδε με τα μάτια του την πτώση του Κουκίδη. Λέγεται πάντως, χωρίς να επιβεβαιώνεται και να εξακριβώνεται, ότι στα αρχεία κάποιου νεκροταφείου των Αθηνών, υπάρχουν η ημερομηνία θανάτου και η ηλικία του Κωνσταντίνου Κουκίδη.
Κλείνοντας την περίπτωση Κουκίδη, θα πρέπει να αναφερθεί και η άποψη που λέει, πως η δυστοκία και αναποτελεσματικότητα ως προς την εύρεση στοιχείων επιπλέον αποδεικτικών στοιχείων ή και αποδοχή των ήδη υπαρχόντων, οφείλεται εν πολλοίς στο ότι ο Κουκίδης εμφανίζεται να ήταν μέλος της νεολαίας (ΕΟΝ) του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, στοιχείο μάλλον «επιβαρυντικό» γι’ αυτόν.


http://www.e-telescope.gr/el/history-and-archaeology/473--1941

ΟΙ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΣ!

Όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα μην αδρανείτε, γιατί η φωτιά θα κάψει και το δικό σας αν δεν την αντιμετωπίσουμε έγκαιρα !

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, δηλαδή την τελευταία απόφαση του Υπουργείου Παιδείας για αναστολή συγχώνευσης και κατάργησης 16 Γυμνασίων και Λυκείων στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται το Λύκειο Τσοτυλίου, καταθέτουμε την πρότασή μας για την συνέχιση της λειτουργίας του Λυκείου Τσοτυλίου η οποία στηρίζεται στα παρακάτω γεγονότα:
Η κύρια αιτιολόγηση περί κατάργησης του Λυκείου Τσοτυλίου στηρίχθηκε κατά την Περιφερειακή Διευθύντρια Μέσης Εκπαίδευσης στην επάρκεια των Υποδομών στο Λύκειο Νεαπόλεως. Αυτό το αίολο επιχείρημα κατέπεσε εντελώς διότι:
α) Ο Πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής Νεαπόλεως απέστειλε αίτημα προς τον Δήμο Βοΐου για κατασκευή 3 Νέων Αιθουσών για να φιλοξενήσουν τους μαθητές των συγχωνευμένων Λυκείων παραδεχόμενος έτσι ότι οι Υποδομές του Λυκείου Νεαπόλεως είναι ανεπαρκείς.
β) Το Τοπικό Συμβούλιο Νεαπόλεως κατά τα ίδια πήρε απόφαση για πρόταση κατασκευής 3 νέων αιθουσών επιτείνοντας την παραδοχή έλλειψης υποδομών
γ) Ο Λυκειάρχης του Λυκείου Νεαπόλεως παραδέχεται και ο ίδιος την ανεπάρκεια Υποδομών προτείνοντας και αυτός την κατασκευή 3 νέων αιθουσών
δ) Το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Βοΐου αποφάσισε μετά από όλα αυτά να εγκρίνει την εκπόνηση Μελέτης-Κατασκευής και Ανάπλασης του κτηριακού Συγκροτήματος του Γυμνασίου-Λυκείου Νεαπόλεως παραδεχόμενο την ανεπάρκεια Υποδομών της Νεαπόλεως και ταυτόχρονα παραδεχόμενο την de facto κατάργηση του Λυκείου Τσοτυλίου δικαιολογώντας την απραξία του παρόλες της δημόσιες δεσμεύσεις και υποσχέσεις για μη κατάργηση του Λυκείου Τσοτυλίου.
Πληροφορούμαστε από το Τύπο για την επιλεκτική και προσαρμοσμένη σε πιέσεις, συναλλαγές και υποχρεώσεις, αναστολή καταργήσεων και συγχωνεύσεων άλλων Λυκείων Γυμνασίων με μόνο κριτήριο την καταγωγή ή την εκλογική περιφέρεια επωνύμων και μεγαλοσχημόνων πολιτικών - Υπουργών, ενώ ταυτόχρονα μια ιστορία 140 ετών διαγράφεται ευκόλως μπροστά στην εφήμερη παρουσία τους στην πολιτική ζωή της χώρας.
Κατόπιν όλων των πιο πάνω γεγονότων και κινούμενοι από το χρέος μας προς το Σχολείο μας και το χωριό μας, προτείνουμε με όλο το σθένος μας την συνέχιση της λειτουργίας του Λυκείου Τσοτυλίου με το υπάρχων καθεστώς καθώς επίσης το άνοιγμα συζήτησης για τις δυνατότητες μετεξέλιξης της σε Πρότυπο-Πειραματική Σχολή υπό την κηδεμονία του Πανεπιστημίου.
Λόγω του ότι υπάρχουν νομικά ελλείμματα στην απόφαση κατάργησης και με βάση τα όσα προαναφέραμε τα οποία είναι:
α) Έλλειμμα διαβούλευσης.
β) Αριθμός μεγαλύτερος του ορίου λειτουργίας των 60 μαθητών.
γ) Αποστάσεις διανυόμενες άνω των 45 λεπτών της ώρας για μαθητές της ευρύτερης περιοχής Τσοτυλίου μέχρι την Νεάπολη και επίσης το Λύκειο Τσοτυλίου είναι χαρακτηρισμένο δυσπρόσιτο..
δ) Έλλειψη επάρκειας υποδομών για την φιλοξενία των μαθητών των Λυκείων που συγχωνεύονται.
ε) Πιστοποιητικό θετικής αξιολόγησης του ΕΣΠΑ εποπτευόμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση για το Λύκειο Τσοτυλίου.
στ) Το Σχολικό κτηριακό συγκρότημα του Τσοτυλίου διαθέτει υπερεπάρκεια ποιοτικών νεοεπισκευασμένων αιθουσών.
ζ) Το κατασκευασμένο άνευ οικοδομικής αδείας κτηριακό συγκροτημα της Νεάπολης με συνέπεια την αμφισβήτηση της στατικότητας και ασφάλειας του κτηρίου προσφεύγουμε στο Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο για να προσβάλουμε στην καθόλα παράνομη και παράτυπη απόφαση κατάργησης του Λυκείου Τσοτυλίου.
Οι Δημότες του πρώην Δήμου Τσοτυλίου δεν απαιτούν τίποτε από τους συνδημότες τους του πρώην Δήμου Νεαπόλεως.
Απαιτείται στην προκείμενη περίπτωση Περιφερειακή συνείδηση όλων των Δημοτών του Νέου Δήμου Βοΐου..
Η συνέχιση λειτουργίας του Λυκείου-Γυμνασίου Τσοτυλίου περιποιεί τιμή όχι μόνο για του δημότες του Βοΐου, αλλά και για όλο τον Ελληνισμό.
Όταν καίγεται το σπίτι του γείτονα μην αδρανείτε, γιατί η φωτιά θα κάψει και το δικό σας αν δεν την αντιμετωπίσουμε έγκαιρα.

ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΤΣΟΤΥΛΙΩΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΤΣΟΤΥΛΙΟΥ


http://www.kozan.gr/news.php?extend.14371

ΕΦΙΑΛΤΗΣ Ο ΕΥΡΥΔΗΜΟΥ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Εφιάλτης ήταν αρχαίος Έλληνας γιος του Ευρυδήμου. Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος παρουσιάστηκε στον Ξέρξη και του υπέδειξε τη στενή διάβαση που έφερνε από το όρος Καλλίδρομο στις Θερμοπύλες και ανέλαβε να οδηγήσει από κει τους Πέρσες για να χτυπήσουν έτσι από τα νώτα τους Σπαρτιάτες του Λεωνίδα (480 π.Χ.).
Για την κυκλωτική κίνηση των Περσών επιλέχθηκαν οι 10.000 επίλεκτοι φρουροί του βασιλιά, γνωστοί και ως «Αθάνατοι«, με αρχηγό τους τον Υδάρνη. Οι Πέρσες ακολούθησαν τον Εφιάλτη με τη δύση του ηλίου. Όλο το βράδυ ακολούθησαν το μονοπάτι που τους οδηγούσε ο Έλληνας προδότης. Το όνομα αυτού του στενού περάσματος ήταν Ανοπαία Ατραπός και, επειδή και οι ελληνικές δυνάμεις του βασιλιά Λεωνίδα γνώριζαν την ύπαρξη του, είχαν θέσει ως φρουρούς του περάσματος 1.000 Φωκείς.
Οι Πέρσες απώθησαν τους Φωκείς και κύκλωσαν τους Έλληνες. Ο Εφιάλτης είχε εκπληρώσει το ρόλο του. Για τη πράξη του αυτή ο Πέρσης αυτοκράτορας του έδωσε μια μεγάλη χρηματική ανταμοιβή. Η Δελφική Αμφικτυονία, όταν οι Πέρσες νικήθηκαν και έφυγαν από την Ελλάδα, τον επικήρυξε έναντι χρηματικής αμοιβής και γι’ αυτό ο Εφιάλτης είχε καταφύγει στη Θεσσαλία. Όταν έπειτα από χρόνια γύρισε στη πατρίδα του στην Αντίκυρα Φθιώτιδας δολοφονήθηκε. Ο άντρας που τον σκότωσε ήταν ένας Τραχίνιος, ο Αθηνάδης, ο οποίος σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, τον αναγνώρισε και τον σκότωσε.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πηγές που αναφέρουν και ως προδότες τους Ονήτη του Φαναγόρα, με καταγωγή από την Κάρυστο, αλλά και τον Κορυδαλλό από την Αντίκυρα. Αυτοί οι δυο κατά τον Ηρόδοτο δεν μπορεί να ήταν προδότες εφόσον η Αμφικτυονία δεν τους επικήρυξε. Ήταν γνωστό πως ο Ηρόδοτος έτρεφε μεγάλη πίστη στην κρίση και στις αποφάσεις των Δελφών.


http://el.wikipedia.org/wiki

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΖΩΗ

ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΝΕΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΑ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ

Ανάμεσα στους κόκκους άμμου της αρχαιότερης ακτογραμμής που διατηρείται στην επιφάνεια της Γης, παλαιοβιολόγοι ανακάλυψαν σχηματισμούς που φαίνεται ότι είναι τα αρχαιότερα απολιθώματα που έχουν βρεθεί ως σήμερα: μονοκύτταροι οργανισμοί 3,4 δισεκατομμυρίων ετών, οι οποίοι μάλιστα τρέφονταν πιθανότατα με θειάφι.
Η Γη σχηματίστηκε πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια και φαίνεται ότι κατοικήθηκε νωρίς στην ιστορία της: χημικές ενδείξεις υποδεικνύουν ότι οι πρώτοι μικροοργανισμοί εμφανίστηκαν πριν από 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ακόμα η ατμόσφαιρα δεν περιείχε σχεδόν καθόλου οξυγόνο (το οξυγόνο παράχθηκε πολύ αργότερα από τα φυτά).
Παρά αυτές τις ενδείξεις, όμως, η ανακάλυψη απολιθωμάτων που θα αποδείκνυαν την ύπαρξη αυτών των οργανισμών είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση.
Το καλύτερο, ίσως μέρος για την αναζήτηση τέτοιων απολιθωμάτων είναι ο Σχηματισμός Στρέλεϊ στη Δυτική Αυστραλία, μια αρχαία παραλία που σήμερα έχει μετακινηθεί στην ενδοχώρα, Εκεί είχαν βρεθεί το 1980 δομές που θύμιζαν βακτήρια, ηλικίας 3,5 δισ. ετών, οι οποίες όμως αποδείχθηκε τελικά ότι είχαν ανόργανη προέλευση.
Στην ίδια περιοχή ανακαλύφθηκε τώρα ένας νέος υποψήφιος για τα αρχαιότερα απολιθώματα του κόσμου, ο οποίος παρουσιάζεται στην επιθεώρηση Nature Geoscience.
Οι επίμαχες δομές -σφαιρίδια και ραβδία- έχουν μήκος από 5 έως 80 μικρόμετρα (εκατομμυριοστά του μέτρου), περίπου όσο τα σημερινά βακτήρια. Είναι πλούσια σε άνθρακα και τα τοιχώματά τους έχουν ομοιόμορφο πάχος, χαρακτηριστικά που ενισχύουν την πιθανότητα να μην έχουν ανόργανη προέλευση.
Το ενδιαφέρον είναι ότι μέσα και γύρω από αυτές τις δομές εντοπίστηκαν μικροσκοπικοί κρύσταλλοι θειικού σιδήρου, όπως συμβαίνει και με μερικά σύγχρονα βακτήρια, τα οποία αντλούν ενέργεια από την αναγωγή θειούχων ενώσεων σε θειικές ενώσεις.
Και αυτό αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο οι πρώτοι κάτοικοι του πλανήτη να τρέφονταν αποκλειστικά με ανόργανες ενώσεις.


http://www.tanea.gr/latestnews/article/?aid=4651302

ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ

ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΕΝΘΟΥΣ: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ
από τον Γ. Βασιλειάδη, Ψυχολόγο - Ψυχοθεραπευτή

Το πένθος είναι οι συναισθηματικές και σωματικές αντιδράσεις και επιπτώσεις που αισθάνονται οι άνθρωποι λόγω θανάτου ενός αγαπημένου προσώπου. Περιλαμβάνει ένα μεγάλο φάσμα συναισθημάτων όπως λύπη, θυμό, απελπισία, ενοχές, φόβο. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να παρουσιάσει ένα διαφορετικό συνδυασμό συναισθημάτων και σωματικών ενοχλήσεων.
Ο θάνατος ενός παιδιού δημιουργεί ένα ανυπόφορο αίσθημα αδικίας. Η απώλεια του μέλλοντος του παιδιού, τα ανεκπλήρωτα όνειρα και το παράλογο της συμφοράς καθιστούν το χαμό ενός παιδιού από τις πλέον οδυνηρές ανθρώπινες εμπειρίες. Οι γονείς μπορεί να αισθάνονται υπεύθυνοι για το θάνατο του παιδιού όσο παράλογο και εάν αυτό φαίνεται. Οι γονείς παράλληλα νιώθουν ότι έχουν χάσει ένα σημαντικό μέρος του ίδιου του εαυτού τους.
Ο θάνατος ενός συζύγου είναι μια εξαιρετικά οδυνηρή εμπειρία. Εκτός από το σοβαρό συναισθηματικό σοκ, προκαλούνται νέα δύσκολα προβλήματα, όπως αποδιοργάνωση της οικογένειας, ανάγκη αλλαγής τρόπου ζωής, απώλεια εισοδήματος, κοινωνικές επιπτώσεις.
Στους ηλικιωμένους ανθρώπους, ο θάνατος συζύγου σημαίνει απώλεια του ή της συντρόφου με τον οποίο πέρασε μια ολόκληρη ζωή αυτός ή αυτή που μένει πίσω. Στις προχωρημένες ηλικίες, η απώλεια συζύγου και τα αισθήματα μοναξιάς που ακολουθούν μπορεί να επιδεινωθούν και από την απώλεια λόγω θανάτου άλλων φίλων.
Ο θάνατος αγαπημένου προσώπου λόγω αυτοκτονίας είναι από τις δυσκολότερες καταστάσεις. Οι άνθρωποι του περιβάλλοντος, της οικογένειας και οι φίλοι δυσκολεύονται πολύ να δεχτούν και να ξεπεράσουν το δράμα που τους συμβαίνει. Νιώθουν ένα τεράστιο βάρος ευθύνης, ενοχών, θυμού και ντροπής. Μπορεί ακόμη να αισθάνονται σαν υπεύθυνοι για το θάνατο του αγαπημένου τους προσώπου.
Ο ψυχικός πόνος του πένθους είναι τόσο μεγάλος, που μερικές φορές οι άνθρωποι αναζητούν τρόπους να τον αποφύγουν παρά να περάσουν από τα στάδια του. Δυστυχώς ο τρόπος αυτός δεν επιτρέπει την ανάρρωση από την ψυχική και σωματική οδύνη του πένθους.
Οι άνθρωποι για να μπορέσουν να ξεπεράσουν την τραυματική αυτή εμπειρία, πρέπει να περάσουν από τα στάδια του πένθους. Χρειάζονται τη βοήθεια της οικογένειας τους, των συγγενών και των φίλων τους. Ακόμη η βοήθεια εξειδικευμένων επαγγελματιών ψυχολόγων από τα πρώτα στάδια του πένθους, μπορεί να είναι εξαιρετικά χρήσιμη.
Είναι σημαντικό να διακρίνουμε κάποια στάδια από τα οποία οι άνθρωποι που έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα θα περάσουν κατά τη διάρκεια του πένθους τους:
Το αρχικό σοκ, χαρακτηρίζεται από την κρίση που ακολουθεί το δυστυχές συμβάν. Το στάδιο αυτό μπορεί να διαρκέσει μέρες ή εβδομάδες μετά από το θάνατο του αγαπημένου προσώπου. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από πολλές αντιδράσεις σωματικές, συναισθηματικές, συμπεριφορικές και γνωσιακές.
Η δεύτερη κρίση, μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε στιγμή κατά τους πρώτους μερικούς μήνες. Το αρχικό μούδιασμα που παρατηρείται κατά το πρώτο στάδιο που ως ένα σημείο βοηθά τον άνθρωπο που πενθεί, εξαφανίζεται. Ο πόνος μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερος και η κατάσταση δυσκολότερη από ότι αρχικά το άτομο που πενθεί, νόμιζε ότι θα μπορούσε να είναι.
Είναι σημαντικό στο στάδιο αυτό να μην αποκρύβεται ο πόνος. Αυτός που πενθεί πρέπει να αναζητά βοήθεια από τα άτομα του περιβάλλοντος του, τα οποία μπορούν να το στηρίζουν.
Στο τρίτο στάδιο των αναμνήσεων, το άτομο που πενθεί ξαναθυμάται, αναπολεί πάρα πολύ και συνεχώς το αγαπημένο του πρόσωπο που πέθανε. Πολλοί που πενθούν, εκπλήσσονται για το μεγάλο αριθμό πραγμάτων που ξαναθυμούνται και των εμπειριών που είχαν μαζί με τα χαμένα αγαπημένα τους πρόσωπα, τις οποίες βιώνουν ξανά νοητικά.
Στο τέταρτο στάδιο της προσαρμογής, το άτομο που πενθεί προσπαθεί να αντεπεξέλθει και να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση πραγμάτων που διαμορφώθηκε μετά την απώλεια του αγαπημένου προσώπου. Η ζωή χωρίς αυτό, είναι μια αδυσώπητη πραγματικότητα και στο τέταρτο στάδιο αρχίζει η επανεκτίμηση της ζωής. Η πορεία προς τα πάνω μπορεί τώρα να αρχίσει.
Στο πέμπτο στάδιο της παράδοσης, το άτομο που πενθεί, κερδίζει απόσταση από τις παλιές καταστάσεις και τους παλιούς ρόλους που είχε όταν ζούσε το αγαπημένο του πρόσωπο.
Στο έκτο στάδιο της μνήμης, με το αγαπημένο πρόσωπο που πέθανε δημιουργείται περισσότερο μια νέα σχέση μνήμης.
Στο έβδομο στάδιο της ολοκλήρωσης, οι σκέψεις για το αγαπημένο πρόσωπο που χάθηκε, γίνονται με λιγότερο ή και καθόλου πόνο. Υπάρχει πάντοτε το αίσθημα της λύπης, αλλά όχι ο σπαρακτικός πόνος των πρώτων σταδίων.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι που πενθούν που θα περάσουν απαραίτητα από όλα τα πιο πάνω στάδια ή με τη συγκεκριμένη χρονολογική σειρά.
Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να παρουσιάσει διαφοροποιήσεις όσον αφορά στη σειρά των σταδίων του πένθους που θα διέλθει και όσον αφορά στην ένταση και χρονική διάρκεια τους. Συνήθως χρειάζονται δύο χρόνια για να ξεπεράσει κάποιος το θάνατο αγαπημένου του προσώπου. Όταν πρόκειται για ξαφνικό τραυματικό θάνατο, ο χρόνος μπορεί να είναι μεγαλύτερος.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που η φυσιολογική διαδικασία του πένθους μπορεί να μην εξελιχθεί κανονικά. Είναι δυνατόν να παρατηρηθούν επιπλοκές του πένθους όπως παρατεταμένη περίοδος θλίψης, μη αποδοχή της απώλειας, επίμονες ιδέες για το θάνατο του αγαπημένου προσώπου, κατάθλιψη σοβαρού βαθμού, ψυχοκινητικά προβλήματα και σύνδρομο μετατραυματικού στρες.
Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αναγκαία η βοήθεια και παρακολούθηση από ειδικό ψυχολόγο με εμπειρία στα θέματα σχετικά με την απώλεια αγαπημένων προσώπων λόγω θανάτου και το πένθος.
Με υπομονή, υποστήριξη, βοήθεια από τους συγγενείς και φίλους, οι περισσότεροι άνθρωποι με την πάροδο του χρόνου καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν το πλήγμα του θανάτου του αγαπημένου τους προσώπου. Ο πόνος μειώνεται και παραμένουν οι προσφιλείς αναμνήσεις.


http://www.medlook.net/article.asp?item_id=1761

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΔΑΡΒΙΝΟ

ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΑ...ΤΟΝ ΔΑΡΒΙΝΟ

Πανεπιστημιακοί, καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και σχολικοί σύμβουλοι «κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου» για την υποβάθμιση του μαθήματος. Οι πρώτοι μάλιστα λένε ότι θα έρθουν στα ανώτατα ιδρύματα με πολύ λιγότερες γνώσεις και θα δυσκολευτούν στα πρώτα τους ακαδημαϊκά βήματα.
Εξοστρακίζουν τη Βιολογία από το νέο γενικό, αλλά και τεχνολογικό λύκειο, καθώς, όπως επισημαίνουν επιστημονικές ενώσεις αλλά και κορυφαίοι πανεπιστημιακοί, το μάθημα υποβαθμίζεται σε μία περίοδο όπου η συγκεκριμένη επιστήμη θα έπρεπε να βρίσκεται στον πυρήνα της Παιδείας.
Πολλοί αναρωτιούνται εάν το εκπαιδευτικό μας σύστημα και το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο που είναι υπεύθυνο για την κατάρτιση των προγραμμάτων στα σχολεία φοβούνται ακόμα τον Δαρβίνο και υποβαθμίζουν το μάθημα της Βιολογίας. Μόλις πέρυσι, άλλωστε, ένα μικρό μέρος μόνο από το κεφάλαιο της Εξέλιξης προστέθηκε στη διδακτέα και εξεταστέα ύλη των πανελλαδικών. Ο 21ος αιώνας μπορεί δικαίως να χαρακτηρίστηκε από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ως «αιώνας της Βιολογίας», αλλά στην Ελλάδα φαίνεται πως υπάρχει διαφορετική άποψη.
Κορυφαίοι επιστήμονες, με επιστολή τους προς την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, χαρακτηρίζουν «βήμα προς τα πίσω» τις αλλαγές που προτείνονται, απογοητευμένοι από τις εξαγγελίες σχετικά με τη διδασκαλία της Βιολογίας στα σχολεία.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Οι έξι πανεπιστημιακοί που υπογράφουν την επιστολή Γεώργιος Γραμματικάκης, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστήμιου Κρήτης, Φώτης Καφάτος, καθηγητής στο Imperial College London, Αχιλλέας Γραβάνης, Ελευθέριος Ζούρος, Αλέξης Καλοκαιρινός και Ελευθέριος Οικονόμου- επισημαίνουν ότι η Βιολογία αποτελεί τον κρίκο μεταξύ των θετικών και ανθρωπιστικών επιστημών, που «δεν μπορούν να συζευχθούν σ’ ένα γόνιμο και ολοκληρωμένο σύνολο χωρίς αυτή».
Μάλιστα, απευθύνουν έκκληση στην κα Διαμαντοπούλου να επανεξετάσει το μάθημα της Βιολογίας στο πρόγραμμα του γυμνασίου και του λυκείου, υπό το πνεύμα όχι μόνο των εφαρμογών της, αλλά και της καλλιέργειας μιας υγιούς κοινωνικής συνείδησης.
Αντίστοιχες διαμαρτυρίες έχουν εκφράσει συνελεύσεις πανεπιστημιακών τμημάτων Βιολογίας, καθώς επίσης και η Πανελλήνια Ένωση Βιοεπιστημόνων. «Από τα προτεινόμενα μέτρα φαίνεται ότι οι απόφοιτοι του λυκείου θα ολοκληρώνουν τις σπουδές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με ουσιαστικές ελλείψεις σε σημαντικά για την κατάρτισή τους θέματα», υποστηρίζει η Γενική Συνέλευση του τμήματος Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, για να προσθέσει: «Αυτά στον «Αιώνα της Βιολογίας», όταν παγκοσμίως εύλογα ενδυναμώνεται η διδασκαλία των βιολογικών επιστημών, επειδή ακριβώς οι εφαρμογές τους καθορίζουν με καλπάζοντα ρυθμό πλήθος πτυχών της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, την υγεία των πληθυσμών κ.ά.».

ΣΤΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ ΤΗ ΓΝΩΣΗ
Η διδασκαλία του αντικειμένου της Βιολογίας, ως μαθήματος γενικής παιδείας, θα περιοριστεί στο πλαίσιο ενός μονόωρου μαθήματος στην Α΄ λυκείου, εξανίσταται η Πανελλήνια Ένωση Βιοεπιστημόνων.
Για τις δύο επόμενες τάξεις, προσθέτει, ακόμη και στον κύκλο των μαθημάτων της κατεύθυνσης που έχει συμπεριληφθεί, θα ωφεληθεί μόνο ένας μικρός αριθμός μαθητών, αυτός δηλαδή που θα επιλέξει σπουδές στις βιοϊατρικές επιστήμες.
Η Π.Ε.Β αναφέρει ότι αυτές οι επιλογές για τη διδασκαλία της Βιολογίας ουσιαστικά μειώνουν τις ώρες και συρρικνώνουν το ακροατήριό της. «Θα στερήσουν από τον μαθητή την αναγκαία γνώση ώστε να διαμορφώνει υπεύθυνες για τον εαυτό του, την κοινωνία και το περιβάλλον στάσεις και συμπεριφορές», τονίζουν τα μέλη της Ένωσης, προσθέτοντας πως θα εξαντλήσουν όλα τα μέσα, προκειμένου «η καταδίκη του μαθήματος της Βιολογίας να μην περάσει».
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι η Π.Ε.Β έχει στείλει ένα κείμενο διαμαρτυρίας προς την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας για τις αλλαγές στο μάθημα της Βιολογίας, το οποίο έχουν υπογράψει ήδη 1.167 άτομα. Μεταξύ αυτών, βρίσκονται πανεπιστημιακοί, ερευνητές, ιατρικό προσωπικό, εκπαιδευτικοί, προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές στη Βιολογία κ.ά.

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ, ΟΧΙ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ
Να επανεξετάσει το υπουργείο Παιδείας το θέμα της διδασκαλίας της Βιολογίας στα σχολεία, με αύξηση των ωρών αλλά και εκσυγχρονισμό των σχολικών βιβλίων, ζητούν, μέσω του ΕΘΝΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ κορυφαίοι επιστήμονες και καθηγητές.
Η άποψη του καθηγητή Γενετικής, Σταμάτη Αλαχιώτη, έχει βαρύνουσα σημασία καθώς, εκτός από την επιστημονική του ιδιότητα, έχει διατελέσει και πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
«Τη στιγμή που η Βιολογία είναι η επιστήμη του 21ου αιώνα, υποβαθμίζεται στα σχολεία με μείωση των ωρών διδασκαλίας», αναφέρει χαρακτηριστικά και προσθέτει: «Δεν είναι όμως το μοναδικό πρόβλημα οι ώρες διδασκαλίας. Απαιτείται εκσυγχρονισμός των βιβλίων στο λύκειο, προς μία διαθεματική κατεύθυνση». Ο κος Αλαχιώτης αναφέρεται και στο κεφάλαιο της Εξέλιξης, το οποίο, όπως είπε, μπήκε πέρυσι στο βιβλίο μόνο ένα μικρό μέρος του. «Κανονικά θα έπρεπε να διδάσκεται ολόκληρο, καθώς ενοποιεί όλους τους βιολογικούς κλάδους και διαμορφώνει μία ολιστική άποψη και γνώση για τη Βιολογία». Πάντως, ο καθηγητής Γενετικής θεωρεί θετικό βήμα ότι στο νέο λύκειο εισάγεται η ερευνητική εργασία.
Από την πλευρά της, η σχολική σύμβουλος στο μάθημα της Βιολογίας, Λαοκρατία Λάκκα, έθεσε και μία άλλη πτυχή του θέματος. «Δεν υπάρχει καμία σύνδεση της Βιολογίας που διδάσκεται στο γυμνάσιο με την αντίστοιχη στο λύκειο. Αυτοί που συμμετέχουν στην κατάρτιση των προγραμμάτων και τη διαδικασία συγγραφής βιβλίων, θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους ώστε το μάθημα να είναι πιο αποτελεσματικό».

ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΒΟΛΙΑΝΙΤΗΣ


http://www.newsinnews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23267:2011-08-21-09-32-22&catid=70:2011-05-10-06-45-25&Itemid=82

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

ΓΟΡΓΩ (ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η Γοργώ (γεννήθηκε περίπου το 510 π.Χ.) ήταν θρυλική βασίλισσα της Σπάρτης, κόρη του βασιλιά Κλεομένη Α΄ και σύζυγος του Λεωνίδα των Θερμοπυλών. Από μικρή ηλικία παρακολουθούσε τα δημόσια θέματα και είναι μια σπάνια περίπτωση Ελληνίδας που εμφανίζεται να διαδραματίζει κάποιο ρόλο στην ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Ένα από τα πιο παράξενα γνωρίσματα της Γοργούς ήταν το όνομά της. Το όνομα αυτό παραπέμπει στο θαλάσσιο τέρας της ελληνικής μυθολογίας, την Μέδουσα, και ήταν αρκετά τρομακτικό και παράξενο, αφού σήμαινε άγρια ματιά, αλλά στην Σπάρτη ίσως ήταν πιο συνηθισμένο.
Η Γοργώ, είχε γεννηθεί κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κλεομένη Α΄ και αποτελούσε τη μοναδική απόγονο και κληρονόμο του. Ήταν δηλαδή πατρούχος, όπως αποκαλούσαν οι Σπαρτιάτες την μοναδική κληρονόμο της πατρικής εξουσίας, αφού στη Σπάρτη και οι κόρες θεωρούνταν νόμιμοι κληρονόμοι. Έτσι η Γοργώ κληρονόμησε μια πολύ σημαντική περιουσία από τον πατέρα της.

ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ
Ο Λεωνίδας, ετεροθαλής αδελφός του Κλεομένη και θείος της Γοργούς, την παντρεύτηκε περίπου το 490 π.Χ., μάλλον λίγο μετά το θάνατο το πατέρα της και όταν εκείνη είχε φτάσει σε ηλικία γάμου, που για τις γυναίκες της Σπάρτης ήταν στο τέλος της εφηβείας. Οι λόγοι που ο Λεωνίδας ήθελε να την παντρευτεί ήταν μάλλον κυνικοί, αφού η Γοργώ είχε κληρονομήσει ολόκληρη την περιουσία του Κλεομένη, ενώ ο ίδιος ο Λεωνίδας, ως ο μεγαλύτερος εν ζωή ετεροθαλής αδελφός του, ήταν ο διάδοχός του στο θρόνο των Αγιαδών.
Οι γάμοι ανάμεσα σε στενούς συγγενείς εξ αίματος και ιδιαίτερα ανάμεσα σε θείους και ανιψιές ήταν σύνηθες φαινόμενο σε πολλές ελληνικές πόλεις, την εποχή εκείνη, για να παραμείνει η περιουσία στον αντρικό κλάδο του γενεαλογικού δέντρου της οικογένειας.
Δεν είναι γνωστό πώς αισθανόταν η ίδια η Γοργώ πάντως, αφού ο πατέρας της ρίχτηκε στη φυλακή από τους Εφόρους και τους ετεροθαλείς αδελφούς του, άρα και από το θείο και σύζυγό της. Ο πατέρας της είχε βρεθεί μάλιστα νεκρός στη φυλακή λίγες ημέρες μετά τη φυλάκισή του και η επίσημη εκδοχή ήταν ότι «μέσα στην τρέλα του είχε αυτοκτονήσει», αλλά δεν έχει καταγραφεί ποια ήταν η άποψη της κόρης του επ’ αυτού.
ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΗ ΓΟΡΓΩ
Στη Γοργώ αποδίδεται η γνωστή φράση «Ή ταν ή επί τας» στον Λεωνίδα, πριν εκείνος φύγει για τη μάχη των Θερμοπυλών, τονίζοντας με αυτόν τον τρόπο το εθνικό χρέος του άνδρα της και δείχνοντας το θάρρος με το οποίο αντιμετώπιζαν οι αρχαίες Ελληνίδες, ως σύζυγοι ή ως μητέρες, την προοπτική να χάσουν τους άνδρες συγγενείς τους για χάρη της πατρίδας. Επίσης η Γοργώ θεωρώντας αναπόφευκτο τον θάνατο του Λεωνίδα στη μάχη, τον ρώτησε τι έπρεπε να κάνει στη συνέχεια και εκείνος της απάντησε: «Να παντρευτείς έναν καλό άνδρα και να γεννήσεις καλά παιδιά».
Το 500 π.Χ., όταν η Γοργώ ήταν περίπου 9 ετών, ο πατέρας της επέστρεψε στο σπίτι συνοδευόμενος από έναν ξένο, τον Αρισταγόρα από την Μίλητο. Ο Αρισταγόρας είχε πάει στην Σπάρτη για να προσπαθήσει να πείσει τον Κλεομένη να υποστηρίξει την σχεδιαζόμενη επανάσταση των ιωνικών και των άλλων ελληνικών πόλεων τις Μικράς Ασίας εναντίον του Μεγάλου Βασιλιά της Περσίας, Δαρείου Α΄. Ο Κλεομένης όμως αρνήθηκε την πρότασή του, επειδή δεν ήθελε να στείλει τον σπαρτιατικό στρατό στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας μακριά από τα πάτρια εδάφη, λέγοντας στον Αρισταγόρα να εγκαταλείψει την Σπάρτη πριν από τη δύση του ήλιου. Ο Μιλήσιος όμως γνωρίζοντας προφανώς την φήμη που υπήρχε ότι οι Σπαρτιάτες είναι επιρρεπείς στην δωροδοκία, πρόσφερε στον βασιλιά δέκα τάλαντα και για να τον πείσει ανέβασε την προσφορά στα πενήντα. Τότε παρενέβη η μικρή Γοργώ λέγοντας: «Πατέρα, καλύτερα να φύγεις, γιατί ο ξένος θα σε διαφθείρει»[1]. Το περιστατικό αυτό το οποίο περιγράφει ο Ηρόδοτος, δείχνει ότι η Γοργώ ήταν, παρά το νεαρό της ηλικίας της, μια συνετή δύναμη πίσω από τον θρόνο, ενώ η λέξη ξένος απεικονίζει ένα από τα χαρακτηριστικά των Σπαρτιατών που ήταν η ξενοφοβία.
Δεκαπέντε περίπου χρόνια μετά από το παραπάνω περιστατικό, όταν ο Κλεομένης είχε πια πεθάνει, η Γοργώ εμφανίζεται να παρεμβαίνει για δεύτερη φορά και με πολύ πιο καθοριστικό τρόπο στην ιστορία της Σπάρτης και της Ελλάδας. Η Γοργώ είχε παντρευτεί τον ετεροθαλή αδελφό και διάδοχο του πατέρα της Λεωνίδα και είχε γιο τον Πλείσταρχο, μελλοντικό βασιλιά. Τότε ένας αγγελιοφόρος έφτασε στην Σπάρτη μεταφέροντας δύο φαινομενικά άγραφες ξύλινες πινακίδες που ήταν καλυμμένες με κερί και δίπλωναν η μία πάνω στην άλλη. Κανείς από όσους τις είδαν δεν μπόρεσε να μαντέψει το μήνυμα που έκρυβαν οι πινακίδες εκτός από την Γοργώ, η οποία είπε ότι αν έξυναν το κερί, θα έβρισκαν ένα μήνυμα γραμμένο πάνω στο ξύλο. Πράγματι η Γοργώ είχε δίκιο και το μήνυμα των πινακίδων ήταν ιδιαίτερα σημαντικό, αφού το είχε στείλει ο εξόριστος πρώην βασιλιάς Δημάρατος, για να προειδοποιήσει τους Σπαρτιάτες για την απόφαση του Ξέρξη να εκστρατεύσει εναντίον της Ελλάδας. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι η Γοργώ ήταν μια ευφυής και οξυδερκής προσωπικότητα, που είχε την δυνατότητα να παρεμβαίνει στον δημόσιο βίο κάτι που σε άλλες ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας ήταν αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών.
Ο Πλούταρχος, στο έργο του «Λακαινών Αποφθέγματα», αποδίδει στη Γοργώ κάποια αποφθέγματα που αποκαλύπτουν τη δυναμική προσωπικότητά της. Ένα από αυτά αναφέρεται στο υποτιθέμενο πρόβλημα αλκοολισμού που είχε ο πατέρας της, τον οποίο η Γοργώ προειδοποιεί ότι όσο περισσότερο κρασί πίνουν οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο άσωτοι και εξαχρειωμένοι γίνονται. Ένα άλλο, αφορά στην περίπτωση όπου όταν ένας ξένος της πρόσφερε μια στολή με πολλά στολίδια, εκείνη των απώθησε και του είπε: «Φύγε από δω! Δεν είσαι άξιος να κάνεις ούτε ό,τι κάνουν οι γυναίκες». Αυτό υπαινίσσεται την περιφρόνηση των Σπαρτιατών για τις τέχνες, καθώς και την άποψή τους ότι οι άνδρες που φορούν πολυτελή ενδύματα είναι θηλυπρεπείς[2]. Τέλος, όταν κάποια γυναίκα της Αττικής την ρώτησε: «Γιατί μόνο εσείς, οι Λάκαινες, έχετε εξουσία πάνω στους άνδρες;», η Γοργώ απάντησε: «Επειδή είμαστε και οι μόνες που γεννάμε άντρες». Το απόφθεγμα αυτό είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικό, αφού καταδεικνύει ότι στην Αρχαία Ελλάδα, οι γυναίκες θεωρούνταν εκ φύσεως κατώτερες από τους άντρες, άρα και υποταγμένες, τόσο στον ιδιωτικό, όσο και στον δημόσιο βίο, σε αντίθεση με την Σπάρτη όπου όπως αναφέρει και ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά», οι άντρες της είναι «γυναικοκρατούμενοι». Στην συγκεκριμένη φράση της η Γοργώ δεν φαίνεται να το αρνείται αυτό, ενώ δείχνει τον σημαντικό ρόλο που έπαιζαν οι Σπαρτιάτισσες ως μητέρες και ως σύζυγοι, μειώνοντας ταυτόχρονα το ρόλο των Αθηναίων και άλλων Ελληνίδων γυναικών ως τροφούς, αλλά και των γιών τους, που η ίδια δείχνει να μην τους θεωρεί άνδρες.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
↑ Αυτό αναφέρει ο Ηρόδοτος ενώ τα λόγια της Γοργούς σύμφωνα με τον Πλούταρχο ήταν: «Θα σε διαφθείρει, πατέρα, ο τιποτένιος τούτος ξένος, αν δεν τον πετάξεις από το σπίτι σου το συντομότερο».
↑ Οι Σπαρτιάτες ήταν οι πρώτοι Έλληνες που σταμάτησαν να φορούν πολυτελή ενδύματα και άρχισαν να ντύνονται με τα ίδια απλά ρούχα που φορούσαν οι απλοί, φτωχοί άνθρωποι.


http://el.wikipedia.org/wiki

10 ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ


Μπορεί οι άντρες να κατέχουν τα πρωτεία στην ιστορία των στυγερών εγκλημάτων, δεν είναι λίγες όμως και οι γυναίκες που έπραξαν ανάλογα εγκλήματα. Μπορεί να μην προκάλεσαν τόσο θόρυβο, αλλά έμειναν στην ιστορία για τις αδίστακτες δολοφονίες τους και τα αμέτρητα θύματά τους.

Vera Renczi
Η Vera Renczi καταγόταν από τη Ρουμανία και είναι η πιο γνωστή serial killer της χώρας της. Χρησιμοποιούσε δηλητήριο για να σκοτώνει τα θύματα της, τα οποία ανέρχονται σε 35 άνδρες, συμπεριλαμβανομένου των συζύγων της, εραστών της αλλά και του ενός γιου της. Η αστυνομία την ανακάλυψε όταν ερευνούσε την εξαφάνιση ενός εραστή της. Στο υπόγειο κελάρι της βρήκαν 32 πτώματα. Ομολόγησε ότι τους σκότωνε όταν υποψιαζόταν ότι την απατούσαν ή όταν έχαναν το ενδιαφέρον τους για εκείνη. Επίσης ομολόγησε το φόνο άλλων δύο αντρών, καθώς και του γιού της.

Beverly Allit
Η Beverly Allit ήταν μια νοσοκόμα που έπασχε από το γνωστό σύνδρομο της Μασαχουσέτης. Ένιωθε την ανάγκη να σκοτώνει ή να τραυματίζει για να τραβήξει την προσοχή των άλλων. Καταδικάστηκε 13 φορές ισόβια το 1993 για την δολοφονία τεσσάρων παιδιών και για την επίθεσή της σε άλλα εννέα. Η Beverly κρατείτε σε φυλακή υψίστης ασφαλείας για άτομα με ψυχιατρικά προβλήματα. Είναι απίθανο να βγει, αλλά αν συμβεί ποτέ, οι οικογένειες των θυμάτων έχουν ορκιστεί να την σκοτώσουν.

Οι άγγελοι του θανάτου
Πρόκειται για τις Maria Gruber, Irene Leidolf, Stephanija Meyer, και Waltraud Wagner. Οι τέσσερις αυστριακές ήταν νοσοκόμες στη Βιέννη και έσπερναν τον θάνατο στο νοσοκομείο Lainz General. Η Wagner ήταν η πρώτη που σκότωσε ασθενή με υπερβολική δόση μορφίνης. Τότε ανακάλυψε ότι απολάμβανε να «παίζει το Θεό» και στρατολόγησε και τις υπόλοιπες τρεις. Σύντομα βαρέθηκαν να σκοτώνουν με ενέσεις και ανακάλυψαν τη νέα τους μέθοδο. Δύο κρατούσαν τον ασθενή στο κρεβάτι, μία κρατούσε τη μύτη του κλειστή, ενώ η άλλη έριχνε υγρά στο στόμα του μέχρι να πνιγεί. Όταν συνελήφθηκαν ομολόγησαν τη δολοφονία 49 ασθενών, ενώ οι αρχές πιστεύουν ότι τα θύματά τους ξεπερνούν τα 200.

Εlfreide Blauensteiner
Το 1996, η αυστραλιανή χήρα, ομολόγησε τη δολοφονία πέντε αντρών, ενώ οι αρχές προσπαθούν να την συνδέσουν και με άλλους θανάτους. Ο τύπος της απέδωσε τον χαρακτηρισμό «Μαύρη Χήρα» αφού ομολόγησε ότι σκότωσε τον άντρα της, δυο πρώην συντρόφους της και δύο ακόμη άντρες. Όπως δήλωσε ή ίδια: «Τους σκότωσα γιατί τους άξιζε να πεθάνουν». Όλα της τα θύματα πέθαναν από υπερβολική δόση φαρμάκων.

Helene Jegado
Γεννημένη το 1803 στη Γαλλία, εξέφρασε μια μέρα το παράπονό της: «Όπου κι αν πάω ο κόσμος πεθαίνει». Φυσικά και πέθαιναν αφού απολάμβανε να τους δηλητηριάζει. Ξεκίνησε στην εφηβεία της να πειραματίζεται με τα δηλητήρια και κατάφερε να ξεπαστρέψει επτά οικογένειες για τις οποίες δούλευε. Κανείς δεν την υποψιάστηκε κι έτσι η Helene συνέχιζε να δηλητηριάζει ακάθεκτη. Η αστυνομία την υποψιάστηκε μετά από ανάκρισή της για το θάνατο δύο οικογενειών, για τους οποίους δούλευε. Η ίδια δεν παραδέχτηκε ποτέ την ενοχή της.

Caroline Grills
Είναι γνωστή και με το παρατσούκλι «Auntie Thally». Η Caroline έδρασε στην Αυστραλία, δηλητηριάζοντας άτομα του οικογενειακού της περιβάλλοντος. Οι αστυνομία την υποπτεύθηκε το 1947 μετά το θάνατο της μητριάς της, δύο συγγενών της και μίας οικογενειακής τους φίλης. Οι αρχές έλεγξαν το τσάι που τους πρόσφερε και βρήκαν το ίδιο δηλητήριο με αυτό που βρέθηκε στα σώματα των θυμάτων. Η Caroline δεν παραδέχτηκε ποτέ την ενοχή της, ούτε εξήγησε τους λόγους που σκότωνε. Καταδικάστηκε σε ισόβια με τις κατηγορίες για 4 τέσσερις φόνους και άλλες τρεις απόπειρες δολοφονίας.

Dorothea Puente
Η Dorothea Puente διατηρούσε ένα οικοτροφείο στην Καλιφόρνια, όπου πρόσφερε στέγη σε ηλικιωμένους. Έκτος από στέγη τους πρόσφερε και άφθονες δόσεις δηλητήριου. Και φυσικά όσο τους φρόντιζε, εισέπραττε τις επιταγές από τις συντάξεις τους. Μετά από την εξαφάνιση αρκετών «φιλοξενούμενων» της, το 1988 εμφανίστηκε η αστυνομία κρατώντας φτυάρια και ξέθαψε επτά πτώματα από τον κήπο της. Άλλο ένα πτώμα ανακαλύφθηκε στο ποτάμι του Σακραμέντο και προστέθηκε στη λίστα των θυμάτων της. Οι αρχές πιστεύουν ότι σκότωσε περίπου 25 άτομα. Συνελήφθη το 1988 στο Λος Άντζελες, όταν προσφέρθηκε να μαγειρέψει σε κάποιον ένα ωραίο δείπνο για τη μέρα των Ευχαριστιών. Φαντάζεστε τα συστατικά;
Belle Gunness
Μια από τις διασημότερες serial killers της Αμερικής. Με ύψος 1.83 και βάρος 91 κιλά, ήταν δύσκολο να ξεφύγει κάποιος από τα χέρια της. Φημολογείται ότι σκότωσε τους δυο συζύγους της και όλα τα παιδιά της, αν και κατηγορήθηκε μόνο για τους φόνους των δυο συζύγων της και των δύο κόρων της. Ο λόγος που σκότωνε ήταν για να εισπράττει τις αποζημιώσεις της ασφάλειας. Εκτιμάται ότι έχει σκοτώσει πάνω από 20 ανθρώπους, ενώ κάποιοι ανεβάζουν το νούμερο αυτό στα 100 θύματα.

Delfina και Maria de Jesus Gonzales (Las Poquianchis)
Οι δυο αδελφές ήταν ιδιοκτήτριες ενός οίκου ανοχής στο Μεξικό. Στρατολογούσαν κορίτσια, τα έθιζαν στα ναρκωτικά ώστε να τα αναγκάζουν να ικανοποιούν τις ορέξεις των πελατών. Αν τα κορίτσια αρρώσταιναν ή έχαναν την ομορφιά τους από την κακομεταχείριση και τους βιασμούς, τα σκότωναν. Η αστυνομία οδηγήθηκε στις δύο αδελφές όταν συνέλαβαν μια πόρνη με την υποψία ότι απήγαγε κορίτσια από την περιοχή. Εκείνη τους υπέδειξε τις δύο αδελφές. Στην έρευνα της αστυνομίας στον οίκο ανοχής ανακάλυψαν τα σώματα 11 ανδρών, 80 γυναικών και αρκετών εμβρύων. Δεν καταδικάστηκαν σε θάνατο, ούτε καν σε ισόβια, παρά μόνο σε 40 χρόνια φυλάκιση.

Kathleen Folbigg
Η Kathleen κατηγορήθηκε για τον θάνατο των τριών παιδιών της και τη δολοφονία ενός βρέφους 19 μηνών. Οι θάνατοι των παιδιών της είχαν αποδοθεί σε φυσικά αίτια, μέχρι που ο σύζυγός της ανακάλυψε το ημερολόγιο της. Διάβασε τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τις δολοφονίες των παιδιών τους και την κατέδωσε στις αστυνομικές αρχές.


http://www.kozanilife.gr/2010-08-11-17-23-47/2010-08-23-11-19-09/3105.html

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011


ΤΑ 5 ΠΙΟ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

ΤΑ 5 ΠΙΟ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΞΙΧΝΙΑΣΤΕΙ

Οι αστικοί μύθοι και οι τρομακτικές ιστορίες πάντα μας γοητεύουν, είτε επειδή ταράζουν τα νερά μιας βαρετής βραδιάς με την παρέα είτε απλώς επειδή, όσο κι αν είμαστε δύσπιστοι με τις υποτιθέμενες έγκυρες πηγές τους, μπλέκουν εύστοχα την πραγματικότητα με το άγνωστο και μας κάνουν να ανατριχιάσουμε.
Πρόσφατα λοιπόν ανακαλύψαμε ότι εκτός από τους δικούς μας, ελληνικότατους αστικούς μύθους υπάρχουν και άκρως μυστηριώδεις… υπεραστικοί μύθοι, ιστορίες από μακρινές χώρες και προφορικές αφηγήσεις πραγματικών(;) γεγονότων που έχουν εξίσου δυνατές επιπτώσεις στα νεύρα των πιο ευαίσθητων. Διαβάστε παρακάτω πέντε ιστορίες που δεν είναι ευρέως γνωστές, είναι όμως άκρως ενδιαφέρουσες.

ΤΟ ΟΛΛΑΝΔΙΚΟ ΠΛΟΙΟ-ΦΑΝΤΑΣΜΑ
Είναι Φεβρουάριος του 1948 και πολλά καράβια που πλέουν στα ανοιχτά της Ινδονησίας λαμβάνουν επείγοντα σήματα κινδύνου από την ολλανδική φρεγάτα SS Ourang Medan. Το ανατριχιαστικό μήνυμα αναφέρει: «Όλοι οι αξιωματικοί και ο καπετάνιος είναι νεκροί πάνω στο κατάστρωμα και την γέφυρα. Πιθανότατα όλο το πλήρωμα είναι νεκρό». Στην συνέχεια, λαμβάνονται ακατάληπτα σήματα μορς και τελικά μία λέξη: «Πεθαίνω».
Όταν η ομάδα διάσωσης πλησιάζει το πλοίο λίγες ώρες αργότερα, το σκηνικό που αντικρίζει είναι το εξής: Όλο το πλήρωμα κείτεται νεκρό, με τα μάτια ανοιχτά και τα πρόσωπα στραμμένα προς τον ήλιο, ενώ τα χέρια τους ήταν παρατεταμένα και τα πρόσωπά τους ανέδιδαν τρόμο. Ακόμη και ο σκύλος του πλοίου βρίσκεται νεκρός, ενώ καθώς η ομάδα διάσωσης πλησιάζει στον υπερθερμασμένο καυστήρα, νιώθει ένα ρίγος. Ξαφνικά, εμφανίζεται καπνός, και η ομάδα μόλις που προλαβαίνει να αποβιβαστεί πριν το Ourang Medan εκραγεί και βυθιστεί. Εξήντα τρία χρόνια μετά, το μυστήριο της φρίκης στην φρεγάτα παραμένει άλυτο.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ-ΖΟΜΠΙ ΤΗΣ ΑΪΤΗΣ
Η Felicia Felix-Mentor πέθανε το 1907, μετά από το χτύπημα μιας ξαφνικής αρρώστιας, τα χαρακτηριστικά της οποίας συμπίπτουν με τις ενδείξεις των παραδόσεων της Αϊτής που σχετίζονται με την μετατροπή σε… ζόμπι. Περίπου 30 χρόνια μετά, μία γυναίκα εμφανίστηκε να περιφέρεται στους δρόμους της περιοχής -κάποιοι ανέφεραν πως ήταν γυμνή, ενώ άλλες πηγές υποστήριξαν πως την είδαν με κουρελιασμένα ρούχα- και κατευθύνθηκε προς ένα αγρόκτημα, το οποίο σύμφωνα με τα λεγόμενά της ανήκε στον πατέρα της.
Οι ιδιοκτήτες της φάρμας αναγνώρισαν στο πρόσωπό της την μακαρίτισσα Felicia Felix, κάτι που επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο σύζυγος της «εκλιπούσης». Λόγω της ασθενικής όψης της, μεταφέρθηκε στο κυβερνητικό νοσοκομείο. Ο γιατρός που την εξέτασε φέρεται να είπε γι’ αυτήν: «Τα περιστασιακά ξεσπάσματα γέλιου της στερούνταν νοήματος, ενώ πολύ συχνά μιλούσε για τον εαυτό της, είτε στο πρώτο, είτε στο τρίτο πρόσωπο, χωρίς να συνειδητοποιεί την διαφορά. Δεν είχε αίσθηση του χρόνου και ήταν μάλλον αδιάφορη για τους γύρω της».

ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Στην επαρχιακή πόλη Devon της νοτιοανατολικής Αγγλίας, ο χειμώνας του 1855 ήταν αρκετά βαρύς και το χιόνι είχε καλύψει όλη την εξοχή, αλλά και τα σπίτια. Την νύχτα της 8ης Φεβρουαρίου, μετά από ακόμη μία μίνι χιονόπτωση, εμφανίστηκαν στην άσπρη επιφάνεια ίχνη που έμοιαζαν με ζώου. Τα χνάρια, που είχαν βάθος περίπου 6 εκατοστά και απείχαν το ένα από το άλλο 20 εκατοστά, συνέχιζαν την απολύτως ευθεία πορεία τους επί 160 χιλιόμετρα(!) και περνούσαν πάνω από όποιο εμπόδιο συναντούσαν στον διάβα τους, αφήνοντας ίχνη και εκεί. Χνάρια βρέθηκαν πάνω σε στέγες σπιτιών, πάνω σε παγωμένα ποτάμια, σε στοίβες από άχυρα, ακόμη και σε πολύ λεπτούς αγωγούς. Μάλιστα, υπήρξαν πολλές μαρτυρίες ότι μία «διαβολική φιγούρα» έκανε την εμφάνισή της στην περιοχή του Devon εκείνες τις ημέρες. Πρόσφατα, τον Μάρτιο του 2009, ανάλογα ίχνη επανεμφανίστηκαν στην ίδια περιοχή.

Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΕΑ
O James Worson, κάτοικος της αγγλικής πόλης Leamington, περηφανευόταν πολύ για την ταχύτητα με την οποία μπορούσε να τρέξει. Οι φίλοι του λοιπόν τον προκάλεσαν να τρέξει μια μεγάλη απόσταση μεταξύ του Leamington και του Coventry που περνούσε μέσα από ένα δάσος. Ο Worson δέχτηκε και ξεκίνησε για να διανύσει αυτή την διαδρομή σε χρόνο ρεκόρ στις 3 Σεπτεμβρίου του 1873. Πίσω του, αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν δύο φίλοι του, ο Hammerson Burns και ο Barham Wise με μια άμαξα και μια φωτογραφική μηχανή ανά χείρας.
Και ενώ τα πρώτα χιλιόμετρα της διαδρομής κυλούσαν κανονικά, σύμφωνα με τους δύο παρατηρητές και ο Worson δεν έφυγε ποτέ από τα μάτια τους, ξαφνικά είδαν τον φίλο τους να σκοντάφτει και το σώμα του να παίρνει κλίση προς τα μπροστά, έτοιμο να πέσει. Αντί να ακολουθήσει όμως η πτώση του στο έδαφος, το μόνο που ακούστηκε ήταν κατά τα λεγόμενα των δύο φίλων η πιο ανατριχιαστική κραυγή που έχουν ακούσει ποτέ, η οποία μάλιστα διήρκεσε λίγα δέκατα του δευτερολέπτου. Και πριν ο Worson πέσει στο έδαφος… εξαφανίστηκε. Κανείς ποτέ δεν έμαθε τι απέγινε ο δρομέας, ενώ η φωτογραφική μηχανή των «ακολούθων» του αποτύπωσε τα ίχνη των ποδιών του, που ξαφνικά σταμάτησαν στο σημείο της εξαφάνισης. Τα λαγωνικά της βρετανικής αστυνομίας, για κάποιο λόγο, δεν πλησίασαν καν το σημείο της (σχεδόν) πτώσης του.

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ
Η ανατριχιαστική φωτογραφία που βλέπετε δίπλα τραβήχτηκε το 1919 και ήρθε στο φως της δημοσιότητας μόλις το 1975 από έναν εκ των εικονιζόμενων. Η φωτογραφία απεικονίζει μία ομάδα της RAF που υπηρέτησε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και αν αναρωτιέστε πού βρίσκεται το ανατριχιαστικό, παρατηρήστε την φιγούρα που αχνοφαίνεται πίσω από το πρόσωπο στον κύκλο. Πρόκειται για τον Freddy Jackson, μηχανικό της βρετανικής αεροπορίας, ο οποίος σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες είχε βρει τον θάνατο λόγω ατυχήματος στις προπέλες ενός αεροσκάφους δύο μέρες πριν τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία. Μάλιστα, η κηδεία του είχε τελεστεί την ημέρα της λήψης. Ακόμη κι αν είμαστε πολύ δύσπιστοι, η «αχνή» φιγούρα του, μισοκρυμμένη πίσω από τον αξιωματικό αρκεί για να μας… σηκωθεί η τρίχα.


http://www.athensmagazine.gr/portal/bestofathens/articles/4949

ΥΠΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

ΥΠΟ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΙ

Όπως και η Γη έτσι και η Σελήνη διαθέτει σημαντική ποσότητα νερού, λένε τώρα οι επιστήμονες, θέτοντας υπό αμφισβήτηση και τα όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα σχετικά με τη δημιουργία του δορυφόρου του πλανήτη μας. Η Σελήνη διαθέτει εκατό φορές περισσότερο νερό από όσο πιστεύαμε μέχρι τώρα, σύμφωνα με επιστήμονες, θέτοντας έτσι υπό αμφισβήτηση και το πως δημιουργήθηκε.
Σύμφωνα λοιπόν με τη νέα αυτή μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο Science Express, το περισσότερο νερό ενισχύει τη θεωρία εκείνη που θέλει τη Γη και το Φεγγάρι να έχουν κοινή προέλευση. Όπως επεσήμανε ένας από τους ερευνητές ο James Van Orman, καθηγητής Γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Case Western Reserve στο Κλίβελαντ του Οχάιο, «το εσωτερικό της Σελήνης φαίνεται να είναι αρκετά παρόμοιο με το εσωτερικό της Γης ως προς αυτά που γνωρίζαμε για την αφθονία του νερού».
Φωτογραφία από λιωμένο συστατικό του δείγματος 74220 που έφερε πίσω η αποστολή Απόλλων 17, το οποίο περικλείεται μέσα σε ένα κρύσταλλο ολιβίνη. Το συστατικό έχει διάμετρο μόλις 30 μικρόμετρα.
Οι επιστήμονες κατέληξαν σε αυτά τα συμπεράσματα, αφού εντόπισαν μόρια νερού και άλλα πτητικά στοιχεία -όπως φθόριο, χλώριο και θείο- σε ποσότητα μάγματος που είχαν φέρει πίσω στη Γη οι αστροναύτες του Apollo 17 στην τελευταία αποστολή στο φεγγάρι τον Δεκέμβρη του 1972. Οι ερευνητές θεωρούν ότι το νερό στο φεγγάρι προέρχεται από κομήτες και μετεωρίτες που έπεφταν κατά καιρούς στο έδαφός του.
Αυτό βεβαίως είναι αρχικά ένα καλό νέο για τις μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη, όμως το κακό με αυτό το νερό είναι ότι είναι «εγκλωβισμένο» μέσα σε μικροσκοπικούς ηφαιστειακούς κρυστάλλους. Έτσι οι αστροναύτες που θα επισκεφθούν στο μέλλον τη Σελήνη είναι απαραίτητο να έχουν μαζί τους νερό από τη Γη.
Οι γεωλόγοι οι οποίοι ανέλυσαν δείγματα σεληνιακών βράχων που είχε φέρει πίσω στη Γη η αποστολή «Απόλλων 17» το 1972, ανακάλυψαν ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ομοιότητα σε ό,τι αφορά την περιεκτικότητα σε νερό του ανώτερου μανδύα της Γης με αυτή του υπεδάφους της Σελήνης. Και μπορεί στην όψη το φεγγάρι να φαίνεται άγονο, ωστόσο η άνυδρη επιφάνειά του κρύβει μέσα της πολύ νερό, σημειώνουν οι ερευνητές. Τόσο ώστε, όπως εκτιμούν, πιθανότατα κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης βρισκόταν κάποτε μια ολόκληρη Καραϊβική.

ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΗΣ «ΓΕΝΝΗΣΗΣ» ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ
Η νέα ανακάλυψη περιπλέκει τα πράγματα σχετικά με τη θεωρία που αναφέρει ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε όταν ένα μεγάλο τμήμα της πρώιμης Γης αποχωρίστηκε από αυτήν πριν από περίπου 4,5 δις χρόνια κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης με έναν άλλον πλανήτη που είχε μέγεθος περίπου όσο εκείνο του Άρη. Και αυτό διότι εάν η Σελήνη είχε «γεννηθεί» από ένα τόσο βίαιο γεγονός όλο το νερό που περιείχε θα έπρεπε να έχει εξατμιστεί κατά τη σύγκρουση εξαιτίας των πολύ υψηλών θερμοκρασιών που θα αναπτύσσονταν.
Ωστόσο η θεωρία της μεγάλης σύγκρουσης ενισχύεται από πολλά άλλα στοιχεία. Για παράδειγμα το σχετικά μεγάλο μέγεθος του δορυφόρου μας σε σύγκριση με τη Γη αποτελεί παράγοντα που μαρτυρεί ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από σύγκρουση με κάποιον διερχόμενο πλανήτη. Επίσης. άλλη μια ένδειξη που συνάδει με αυτή τη είναι ότι στη Σελήνη εμφανίζεται έλλειψη σιδήρου, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τον μανδύα της Γης από την οποία υποτίθεται ότι «γεννήθηκε».
Ένα άλλο ενισχυτικό στοιχείο της επικρατούσας θεωρίας σχετικά με τη σύγκρουση αφορά τα ισότοπα οξυγόνου που εντοπίζονται τόσο στη Γη όσο και στη Σελήνη και τα οποία είναι παρόμοια σε αναλογία στον πλανήτη μας και τον δορυφόρο του -δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τα ισότοπα του Άρη και των μετεωριτών.
«Θεωρώ ότι στη βασική μορφή της η θεωρία της σύγκρουσης πιθανότατα είναι σωστή, ωστόσο υπάρχει κάτι θεμελιώδες στη διαδικασία που ακόμη δεν έχουμε κατανοήσει», ανέφερε ο επικεφαλής της μελέτης Erik Hauri γεωχημικός στο Ίδρυμα Carnegie.

«ΠΑΡΑΘΥΡΟ» ΣΤΗ ΓΝΩΣΗ
Παρότι τα καινούργια στοιχεία δεν δίνουν μια οριστική απάντηση σχετικά με τον σχηματισμό του δορυφόρου μας, θεωρούνται άκρως σημαντικά από τους επιστήμονες σε ό,τι αφορά την καλύτερη μελέτη της Σελήνης.
«Τα δείγματα αυτά μας προσφέρουν το καλύτερο «παράθυρο» μέχρι σήμερα προκειμένου να δούμε πόσες είναι οι ποσότητες νερού στο εσωτερικό της Σελήνης», ανέφερε ο καθηγητής James Van Orman. «Το εσωτερικό της Σελήνης προσομοιάζει σε μεγάλο βαθμό με εκείνο της Γης σε ό,τι αφορά την αφθονία σε νερό» κατέληξε ο καθηγητής.
Έτσι, κατά τα φαινόμενα η γέννηση της Σελήνης θα συνεχίσει να αποτελεί μυστήριο.


http://www.e-telescope.gr/el/astronomy-and-space/583-moon

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011


ΝΕΟΤΕΡΗ ΚΑΤΑ 200 ΕΚΑΤ. ΧΡΟΝΙΑ Η ΣΕΛΗΝΗ!


Είναι γένους θηλυκού και αν είχε ψυχή θα ήταν ενθουσιασμένη με την είδηση αυτή! Η Σελήνη, σύμφωνα με νέα έρευνα που έρχεται από την Αμερική είναι 200 εκατ. χρόνια νεότερη από ό,τι πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες!
Το φεγγάρι πιστεύεται ότι σχηματίστηκε πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια, κατά την ταραχώδη πρώιμη φάση δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος, μετά από μία σύγκρουση ανάμεσα στον πλανήτη μας και σε ένα άλλο ουράνιο σώμα με μέγεθος όσο ο Άρης.
Τώρα, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γεωχημικό Λαρς Μποργκ του Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α., που δημοσίευσαν τη σχετική εργασία στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το «Science» και το «New Scientist», έκαναν νέες γεωχημικές αναλύσεις σε δείγματα σεληνιακών βράχων (που έφερε το 1972 η αποστολή «Απόλλων 16») εφαρμόζοντας νέες τεχνικές χρονολόγησης. Υπολόγισαν, έτσι, ότι έχουν ηλικία 4,36 δισεκατομμυρίων ετών (με περιθώριο λάθους συν/πλην τρία εκατ. χρόνια), δηλαδή περίπου 200 εκατ. χρόνια μετά τη δημιουργία των πρώτων στερεών υλικών σωμάτων στο ηλιακό σύστημα. Μέχρι σήμερα, υπήρχε η εκτίμηση ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μόνο 30 εκατ. χρόνια μετά τη δημιουργία του ηλιακού συστήματος, που θεωρείται ότι έχει ηλικία 4,57 δισεκατομμύρια χρόνια.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι είτε η πρόσκρουση από την οποία προέκυψε το φεγγάρι, συνέβη πιθανότατα αρκετά αργότερα σε σχέση με τις επικρατούσες θεωρίες (αν και είναι νωρίς για να πειστεί η επιστημονική κοινότητα για αυτό, μέχρι να προκύψουν νέα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τη νέα θεωρία), είτε είναι λανθασμένη η σημερινή κυρίαρχη θεωρία σχετικά με το πώς ψύχθηκε και διαμορφώθηκε ο πρώτος φλοιός του φεγγαριού, οπότε πρέπει να αναθεωρηθεί η γεωλογική ιστορία του δορυφόρου.
Η νέα νεότερη χρονολόγηση της ηλικίας της Σελήνης είναι ανάλογη της ηλικίας των παλαιότερων πετρωμάτων που έχουν βρεθεί στη Γη, κάτι που παραπέμπει στην υπόθεση ότι οι αρχαιότεροι φλοιοί της ίδιας και του δορυφόρου της σχηματίστηκαν την ίδια περίπου εποχή, λίγο μετά τη γιγάντια σύγκρουση με ένα τρίτο ουράνιο σώμα.


http://www.newsbomb.gr/episthmh/story/73756/neoterh-kata-200-ekat-chronia-h-selhnh

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

ΤΥΦΟΕΙΔΗΣ ΠΥΡΕΤΟΣ ΕΣΠΕΙΡΕ ΤΑΦΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ

Νεότερη έρευνα
ΤΥΦΟΕΙΔΗΣ ΠΥΡΕΤΟΣ ΕΣΠΕΙΡΕ ΤΑΦΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ
της Μαίρης Αδαμοπούλου
Δημοσιεύθηκε: Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Ο φονικός λοιμός της αρχαίας Αθήνας που οδήγησε στον θάνατο 50.000 ανθρώπους αποκαλύπτει τα μυστικά του 24 αιώνες μετά Κόστισε τη ζωή σε 50.000 ανθρώπους πριν από 2.425 χρόνια. Έσπειρε τάφους σε πολλές γωνιές της Αθήνας- από την Πειραιώς έως την Πανεπιστημίου (κάτω από το πολυκατάστημα Αttica). Και έγινε αιτία οι Αθηναίοι να ξεχάσουν τα ιερά και τα όσιά τους και να ρίξουν σε ομαδικούς λάκκους τους νεκρούς τους.
Δέκα χρόνια μετά την αποκάλυψη ομαδικού τάφου στη συμβολή των οδών Πειραιώς και Ιεράς Οδού που απέδειξε πως ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα οι ζοφερές περιγραφές του Θουκυδίδη, ο λοιμός που αποδεκάτισε την Αθήνα του 5ου αιώνα και στοίχισε τη ζωή και στον Περικλή, εξακολουθεί να αποκαλύπτει τα μυστικά του. Η ανασκαφή, που άρχισε για το Μετρό της Αθήνας στον Κεραμεικό, σε 1,5 στρέμμα, έφερε στο φως 1.196 ταφές εκ των οποίων το 80% χρονολογούνταν στον 5ο αι. π.Χ. «Η έκπληξη ήταν ένας μεγάλος ακανόνιστος λάκκος σκαμμένος στην άκρη του νεκροταφείου στον φυσικό βράχο, αρκετά ευρύχωρος για να υποδεχθεί μεγάλο αριθμό πτωμάτων και συνδέεται με ιστορικά γεγονότα», λέει η αρχαιολόγος του υπουργείου Πολιτισμού που ανέσκαψε τον χώρο, Έφη Μπαζιωτοπούλου-Βαλαβάνη (σε συνεργασία με την Ι. Δρακωτού), η οποία και παρουσίασε την τεκμηρίωση των ευρημάτων της χθες το βράδυ σε διάλεξή της στην Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία.
«Οι πρώτες ταφές της ομαδικής ταφής έγιναν ακανόνιστα αλλά με σχετική ευρυχωρία, με προσπάθεια εκμετάλλευσης του σχεδόν κυκλικού χώρου του ορύγματος. Ανάμεσα στους πρώτους νεκρούς έριξαν και λίγα κτερίσματα. Κατά τόπους και όπου έκριναν αναγκαίο, πετούσαν και μερικές φτυαριές χώματος, τουλάχιστον στην αρχή. Αργότερα οι ταφές πυκνώνουν και ο χώρος μεταξύ των νεκρών μειώνεται, έτσι ώστε να κερδίζεται χώρος για όσο το δυνατόν περισσότερους νεκρούς. Σε αυτήν τη φάση θάβουν και παιδιά, ενώ στα οκτώ βρέφη προσφέρουν ιδιαίτερη μέριμνα και τα τοποθετούν σε ξεχωριστές θήκες, σαν να πρέπει να τα προστατεύσουν από αυτή καθαυτή τη χύδην ταφή», εξηγεί η κ. Μπαζιωτοπούλου-Βαλαβάνη. Μερικοί στο τέλος ήταν θαμμένοι ακόμη και σε επικλινή στάση, σχεδόν ανορθωμένοι!
Σε τι διαφέρει όμως αυτός ο ομαδικός τάφος από άλλους; Τόσο στην πληθώρα των νεκρών- βρέθηκαν 89 σκελετοί- όσο και στην αταξία του ενταφιασμού. «Πράγματι αυτό το τελευταίο δεν εμφανίζεται ούτε στη γνωστή «Ταφή των σιδηρόδετων» του Φαλήρου, όπου οι νεκροί, παρά την εγκληματική τους δράση που τους οδήγησε σε καταδίκη και ομαδική εκτέλεση, έτυχαν ακτέριστου αλλά κανονικού ενταφιασμού», λέει η ανασκαφέας, που θεωρεί πως η ταφή στην άκρη του Νεκροταφείου του Κεραμεικού είχε ως βασικό στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας.
Και αν ο ομαδικός τάφος αποδεικνύει πλέον πως ο λοιμός που χτύπησε την Αθήνα κατά το δεύτερο έτος του Πελοποννησιακού Πολέμου ήταν ιστορικό γεγονός, η επιστήμη για χρόνια αναζητούσε την ταυτότητά του: ευλογιά, ιλαρά, κίτρινος πυρετός, τύφος, βουβωνική πανώλη, τυφοειδής πυρετός ή και συνδυασμός τους; Η έρευνα του επίκουρου καθηγητή Οδοντιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μανόλη Παπαγρηγοράκη, αποδεικνύει πως πρόκειται για τυφοειδή πυρετό. Ασθένεια που προκαλεί στα θύματά του πονοκέφαλο, πυρετό, εξανθήματα και διάρροια. Όχι όμως και ιδιαίτερα έντονη και αιφνίδια εκδήλωση συμπτωμάτων, διαταραχές συμπεριφοράς, απώλεια μνήμης και γρήγορη σχετικά θανατηφόρο κατάληξη, που κάνουν τους επιστήμονες διστακτικούς σε σχέση με τη διάγνωση.
Στο πέρασμά του ο λοιμός έσπειρε τάφους στην πόλη, καθώς μπορεί μεν την εποχή της επιδημίας οι τάφοι στον Κεραμεικό να μειώνονται ελαφρώς, όμως στο νεκροταφείο της περιοχής του Συντάγματος -κάτω από το σημερινό εμπορικό κέντρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού- διαπιστώνεται μεγάλη αύξηση των τάφων, όπως και στο νεκροταφείο της οδού Αμερικής. «Είναι επομένως εύλογο να αποδώσουμε την ανάπτυξη και την πυκνότητα αυτού του νεκροταφείου στους νεκρούς του λοιμού», εκτιμά η κ. Μπαζιωτοπούλου-Βαλαβάνη.

«ΜΙΛΗΣΑΝ» ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ
Τα δόντια των νεκρών Αθηναίων ήταν εκείνα που αποκάλυψαν την «ταυτότητα» του λοιμού. Και μάλιστα ο πολφός τους, καθώς στην πολφική κοιλότητα διατηρείται στεγανό και ανεπηρέαστο το D.Ν.Α. από εξωτερικές επιμολύνσεις (αντίστοιχη αναδρομική διάγνωση έχει εφαρμοστεί από τις αιγυπτιακές μούμιες έως τους στρατιώτες του Ναπολέοντα). Για να εξάγει συμπεράσματα, επιστημονική ομάδα Ελλήνων ερευνητών με επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή της Οδοντιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Μανόλη Παπαγρηγοράκη χρησιμοποίησε ακέραια δόντια που εξήχθησαν από τρεις τυχαία επιλεγμένους νεκρούς του ομαδικού τάφου του Κεραμεικού, στο Εργαστήριο Μοριακής Νευροβιολογίας της Νευρολογικής κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας και το Εργαστήριο Μικροχημείας του Ινστιτούτου Τεχνολογίας - Έρευνας της Κρήτης.
Και αν τα αποτελέσματα για τους λοιμογόνους παράγοντες του τύφου, της ευλογιάς, της πανώλους, του άνθρακα, της φυματίωσης και των αμυχών γάτας δεν έδωσαν αποτέλεσμα, στον έβδομο παράγοντα που εξετάστηκε χτύπησε κόκκινο! Και αποδείχτηκε πως το μικρόβιο ήταν Salmonella enterica serovar Τyphi, που είναι υπεύθυνη για την εκδήλωση τυφοειδούς πυρετού.

ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ 11ΧΡΟΝΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ
Το πρόσωπο της Μύρτιδος, ενός 11χρονου κοριτσιού που έπεσε θύμα της επιδημίας, ετοιμάζεται να αποκαλυφθεί χάρη στη νέα ψηφιακή τεχνολογία στις 9 Απριλίου σε ειδική παρουσίαση στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης από τον επίκουρο καθηγητή Μανόλη Παπαγρηγοράκη. Το κρανίο της, που βρέθηκε στην ανασκαφή, είναι το μοναδικό που διατηρεί τη μόνιμη οδοντοφυΐα και ακέραια τόσο την πάνω όσο και την κάτω γνάθο, κάτι που δεν είναι σύνηθες στα αρχαία κρανία. Την τελική εικόνα η Μύρτις δεν θα την πάρει μόνο χάρη στους επιστήμονες (συνεργάστηκαν ιδιωτικά θεραπευτικά κέντρα και το ΤΕΙ Κρήτης), αλλά και σε ειδικό γλύπτη από τη Σουηδία που «χτίζει» το πρόσωπο με ειδικές ρητίνες για να προσομοιάζει στο ανθρώπινο δέρμα.
Για την ιστορία:
Ο λοιμός διήρκεσε τέσσερα χρόνια, 430-426 π.Χ.
Είχε 50.000 νεκρούς Έπληξε το 1/3 του πληθυσμού της αρχαίας Αθήνας, 150 νεκροί βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στον Κεραμεικό.

Δευτέρα 15 Αυγούστου 2011

ΑΡΠΑΓΕΣ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ


Συχνά στη μυθολογία οι κοπέλες παγιδεύονται και απάγονται από μεγάλους γητευτές σε λιβάδια, ακρογιαλιές και κρήνες έξω από την πόλη. Ενδεικτική είναι η αναφορά στα παρακάτω ζευγάρια: Δίας-Ευρώπη, Άδης-Περσεφόνη, Ηρακλής-Αύγη, Ερμής-Απημοσύνη, Βορέας-Ωρείθυια, Απόλλων-Κυρήνη, Απόλλων-Κορωνίδα, Ποσειδών-Αίθρα, Αρισταίος-Ευρυδίκη, Πηλέας-Θέτις, Ποσειδών-Ιπποθόη.
Αν και μέχρι τώρα έχουν εντοπιστεί δύο μόνο παραστάσεις αρπαγής κοριτσιών στον μακεδονικό χώρο, της Περσεφόνης (σε τάφο στη Βεργίνα) και της Ελένης (σε σπίτι στην Πέλλα), πρόσφατα και της Ευρώπης σε συμποσιακό δωμάτιο στο ανάκτορο των Αιγών, θεωρούμε ότι έχουν ιδιαίτερη σημασία και ότι σχετίζονται τόσο με τα μυστήρια της Σαμοθράκης, τους δύο βαθμούς μύησης και τον γενικότερο οργιαστικό χαρακτήρα της λατρείας στη Μακεδονία (τελετουργικά για τη βλάστηση και την αναγέννηση της φύσης), όσο και με κοινωνικές σημάνσεις για τη σημασία του γάμου. Εξάλλου, και ο Διόνυσος υφαρπάζει την Αριάδνη από τον Θησέα, θέμα που λανθάνει στην κεντρική σκηνή του κρατήρα του Δερβενίου, αλλά και σε ψηφιδωτό δάπεδο από σπίτι στη Θεσσαλονίκη. Στα συμπεράσματα αυτά οδηγούμαστε από τη γνώση του περιεχομένου της λατρείας στη Μακεδονία και αναλογικά από τις γνώσεις που με βεβαιότητα έχουμε για τη σημασία των αρπαγών σε πόλεις της νοτίου Ελλάδας.

ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ
Η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα στο εσωτερικό του ομώνυμου συλημένου κιβωτιόσχημου βασιλικού τάφου στη Βεργίνα (366 π.Χ.) περιγράφτηκε παραστατικά από τον ίδιο τον ανασκαφέα, τον Μ. Ανδρόνικο, σε διάλεξη που έδωσε στη Βρετανική Ακαδημία τον Νοέμβριο του 1979 με θέμα «Οι βασιλικοί τάφοι της Βεργίνας»:
Η σύνθεση αναπτύσσεται σε μια επιφάνεια 3,5 μ. μάκρος και 1,01 μ. ύψος, με εξαιρετική ελευθερία, τόλμη και ευχέρεια στο σχέδιο. Στην πάνω αριστερή γωνία μπορεί κανείς να ξεχωρίσει κάτι σαν αστραπή [τον κεραυνό του Δία]: ο Ερμής τρέχει μπρος από το άρμα, με το κηρύκειο στο χέρι. Το άρμα, που το σέρνουν τέσσερα άσπρα άτια, είναι κόκκινο• ο Πλούτων, που κρατάει στο δεξί του χέρι το σκήπτρο και τα χαλινάρια, έχει αρπάξει την Περσεφόνη από τη μέση με το αριστερό. Εκείνη απλώνει τα χέρια και ρίχνει πίσω το κορμί της απελπισμένη. Ο θεός έχει το δεξί του πόδι μέσα στο άρμα, ενώ το πέλμα του αριστερού αγγίζει ακόμα τη γη, όπου βλέπουμε τα λουλούδια που μάζευε η Περσεφόνη και η φίλη της η Κυάνη. Πίσω από το άρμα απεικονίζεται η Κυάνη πεσμένη στα γόνατα, έντρομη.
Η θέση στην οποία βρέθηκε η τοιχογραφία- βασιλικός τάφος- δείχνει ότι ελευσινιακός μύθος ήταν γνωστός τουλάχιστον στην άρχουσα τάξη. Εξάλλου, το ζευγάρι Πλούτωνας-Περσεφόνη παριστάνεται ακόμη μια φορά: Στον θάλαμο του τάφου της Ευρυδίκης στη Βεργίνα ο ζωγραφιστός πίνακας στην πλάτη (ερεισίνωτο) του μαρμάρινου θρόνου εικονίζει τους θεούς του Κάτω Κόσμου Πλούτωνα και Περσεφόνη σε τέθριππο άρμα με όλη τη θεϊκή τους μεγαλοπρέπεια.

ΕΛΕΝΗ
Το δεύτερο μεγάλο σπίτι της Πέλλας ονομάστηκε της αρπαγής της Ελένης από τον Θησέα από τη σχετική απεικόνιση (325-300 π.Χ.). Σύμφωνα με τον μύθο, η αρπαγή έγινε την ώρα που η Ελένη εκτελούσε ένα λατρευτικό χορό στον ναό της Ορθίας Αρτέμιδος στη Σπάρτη. Στη σκηνή, ο ηνίοχος Φόρβας προσπαθεί να συγκρατήσει τα ζωηρά άλογα για να προλάβει να πηδήξει πάνω στο άρμα ο Θησέας που ήδη έχει αρπάξει την Ελένη από τη μέση και την παρασύρει προς το άρμα. Με την απεικόνιση αυτή όχι μόνο έχουμε μία ακόμη αρπαγή, αλλά και έμμεση υπόμνηση και για την απόπειρα αρπαγής της Περσεφόνης από τον Θησέα και τον φίλο του Πειρίθοο. Διότι στην αρπαγή της Ελένης είχε βοηθήσει τον Θησέα ο φίλος του Πειρίθοος, τον οποίο στη συνέχεια και με τη σειρά του βοήθησε ο Αθηναίος ήρωας, ώστε να κατακτήσει την Περσεφόνη. Όμως και τους δύο τους φυλάκισε ο Πλούτωνας. Τον Θησέα ελευθέρωσε ο Ηρακλής, όταν εκείνος κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο, για να αρπάξει τον Κέρβερο.

ΕΥΡΩΠΗ
Σε συμποσιακό δωμάτιο στο ανάκτορο των Αιγών αποκαλύφθηκε ψηφιδωτό που αναπαριστά την αρπαγή της Ευρώπης. Σύμφωνα με τις περιγραφές της αρχαιολόγου Α. Κοτταρίδου, το φόντο του απεικονίζει θάλασσα, στις τέσσερις γωνίες του υπάρχουν θαλάσσια τέρατα και μικροί έρωτες, ενώ στο κέντρο του απεικονίζονται ίχνη ψηφίδων στα πόδια του ταύρου που αρπάζει την Ευρώπη. Κατά την αρχαιολόγο, η αποκάλυψη του ψηφιδωτού, σε συνδυασμό με άλλες ιστορικές και μυθολογικές πηγές, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο βασιλιάς των Μακεδόνων Φίλιππος ο Β΄ θεωρούσε τον εαυτό του ως «εν δυνάμει Ευρωπαίο ηγέτη». Ωστόσο, οι αρπαγές έχουν σημασία εξόχως κοινωνική και θρησκευτική.

ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΡΠΑΓΩΝ
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα για τη σημασία των αρπαγών αυτών, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι στη Σαμοθράκη, στα μυστήρια που τελούνταν προς τιμήν των Μεγάλων Θεών και στον πρώτο βαθμό μύησης γινόταν η αναπαράσταση του ιερού γάμου, σε ανάμνηση του γάμου του Ουρανού και της Γης, του Ωκεανού και της Τηθύος, του Δία και της Ήρας, του Κάδμου και της Αρμονίας που έγινε στη Σαμοθράκη ή της Μητέρας των θεών που γέννησε τους Κορύβαντες. Τα δρώμενα περιλάμβαναν προφανώς τρεις πράξεις, αρπαγή, αναζήτηση, γάμος και ενέτασσαν τη λατρεία πιθανόν στις γιορτές βλάστησης, ενώ στον δεύτερο βαθμό μύησης την αναπαράσταση ενός ιερού θανάτου. Αν, τώρα, λάβουμε υπόψη ότι πίσω από τα μυστικά ονόματα των Μεγάλων Θεών της Σαμοθράκης κρύβονται η Δήμητρα, η Περσεφόνη, ο Άδης και ο Ερμής ή ο Διόνυσος, τότε η τοιχογραφία με την αναπαράσταση της αρπαγής της Περσεφόνης δένεται άρρηκτα με τα μυστήρια που τελούνταν στο νησί. Και θυμίζουμε ακόμη ότι η Περσεφόνη εμπλέκεται τόσο με τον Δία όσο και με τον Ποσειδώνα: ο μεγαλύτερος Κάβειρος ως Δίας ενώθηκε με τη Δήμητρα που γέννησε την Περσεφόνη, ως Ποσειδώνας ενώθηκε με την ίδια θεά που γέννησε μια Κόρη, το όνομα της οποίας δεν λέγεται, ως Άδης είναι σύζυγος της Περσεφόνης στον Κάτω Κόσμο. Στην ορφική, μάλιστα, θεογονία ο Δίας ενώθηκε με την κόρη του Περσεφόνη• από την ένωση προέκυψε ο Ζαγρέας. Το ίδιο συνδέεται και η παράσταση της Ελένης που είναι αδελφή των Διοσκούρων, που συχνά συγχέονται με τους Μεγάλους Θεούς της Σαμοθράκης, όντας συνοδοί τους.
Αν λοιπόν εκλάβουμε τις παραστάσεις αρπαγών (της Περσεφόνης, της Ελένης) ως υπόμνηση τόσο ενός ιερού γάμου όσο και ενός ιερού θανάτου, κατανοούμε καλύτερα και το δεύτερο συνθετικό των μυστικών ονομάτων Αξιό-κερσος, Αξιό-κερσα, για το οποίο έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι προέρχεται από το ρήμα κείρω, που σημαίνει κόβω τα μαλλιά. Η κοπή των μαλλιών γινόταν σε περιπτώσεις πένθους (ιερός θάνατος) ή ως αφιέρωμα σε θεό, όπως το έκαναν οι ναυτικοί που προσκυνούσαν τους θεούς στη Σαμοθράκη. Τα μαλλιά τους έκοβαν και οι επίγαμες κοπέλες σε λατρευτικά δρώμενα προς τιμή του Ιππόλυτου και του Άδωνη, ένδειξη ότι έπαυαν πλέον να κυκλοφορούν ελεύθερα, όπως τα νεαρά πουλάρια, και έμπαιναν στον ζυγό του γάμου. Επομένως, οι αρπαγές κοριτσιών, ιδίως από τον Άδη, επιδέχονται και μια διαφορετική ερμηνεία, πλην αυτής του θανάτου της νέας κοπέλας, ειδικά μάλιστα αν λάβουμε υπόψη ότι οι μελλόγαμες συμμετείχαν συλλογικά σε διαβατήριες τελετές νεκρικού περιεχομένου προς τιμή ενός ήρωα ή μιας ηρωίδας που πέθαναν ανύπαντροι και ήταν σε ηλικία γάμου (Ιππόλυτος, Άδωνις). Σε αυτές τις τελετές εκφράζεται το συναίσθημα αγωνίας που βιώνουν στο μεταιχμιακό εκείνο στάδιο πριν από τον γάμο, κατά το οποίο μετέχουν σε ένα είδος θανάτου: οι κοπέλες όφειλαν να απαρνηθούν –να θανατώσουν– τη ζωή που βίωναν μέχρι εκείνη τη στιγμή ως νέες ανύπαντρες. Γάμος και νεκρική τελετουργία διεισδύουν το ένα στο άλλο. Εξάλλου, ο γάμος ήταν μια τόσο σημαντική κοινωνική λειτουργία που το τελετουργικό εξόδου για τις κοπέλες που πέθαιναν ανύπαντρες θύμιζε πολύ τον γάμο (για παράδειγμα, η Ανδρομέδα περίμενε τον θάνατο δεμένη, έχοντας μπροστά της αντικείμενα που θα μπορούσαν να είναι προσφορές είτε για τους νεκρούς είτε για τη νύφη, όπως πυξίδες, λουτροφόροι, κάτοπτρα). Επιπλέον, τα τελετουργικά μύησης γενικότερα εκλαμβάνονταν συχνά ως δοκιμασία θανάτου. Το ίδιο φαινόμενο αναπαραγόταν σε μύθους, στους οποίους η απόρριψη του γάμου από την πλευρά των κοριτσιών και η προσκόλληση στην πατρική οικογένεια (πρβ. Αντιγόνη), κάτι που αναιρεί την αναδημιουργία της ζωής μέσω του γάμου, επισείει τιμωρίες, ενώ η ίδια η πόλις «τιθασεύει» τα κορίτσια της για να παντρευτούν.
Οι αρπαγές κοριτσιών και οι επακόλουθοι γάμοι επιδέχονται και πολιτική ανάγνωση. Αν, δηλαδή, ένας λαός ήθελε να δημιουργήσει ένα λαμπρό μυθικό παρελθόν για τον τόπο του, απέδιδε την ίδρυσή του σε κάποιον που είχε ηρωική ή θεϊκή καταγωγή, ακόμη κι αν ήταν καρπός μιας βίαιης πράξης απαγωγής. Η τελετουργική επανάληψη της αρπαγής και του γάμου από τον Φίλιππο και την Ολυμπιάδα στη Σαμοθράκη, με την επίδειξη αποδοχής και σεβασμού αρχέγονων λατρειών, συνιστά πράξη πολιτική και διπλωματική.
Θεωρούμε λοιπόν ότι οι εικαστικές αναπαραστάσεις των αρπαγών, αν και περιορισμένες σε αριθμό, σε συνδυασμό όμως με τελετουργικά ζωής και θανάτου και με κοινωνικά και πολιτικά δεδομένα και ζητούμενα έχουν μια ιδιαίτερη σημασία και ότι οι ξεχωριστές εκδηλώσεις στη θρησκευτική ζωή συνταιριάζονται με πολιτικές και κοινωνικές συνδηλώσεις.

(Από ανακοίνωση κατά τη διάρκεια εκδήλωσης στη Θεσσαλονίκη για τα 30 χρόνια από την ανακάλυψη των βασιλικών τάφων στη Βεργίνα από τον καθηγητή Μανόλη Ανδρόνικο, Νοέμβριος 2007).


http://www.komvos.edu.gr/mythology/ent2/2_arpages.html

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011