Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011


ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΧΑΥΛΙΟΔΟΝΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ


Οι μεγαλύτεροι χαυλιόδοντες (5,02 μ.) στον κόσμο βρέθηκαν στο νομό Γρεβενών και καταχωρήθηκαν επισήμως στο βιβλίο Γκίνες, σε ειδική εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Μηλιάς του δήμου Ηρακλεωτών. Η Guinness World Records βράβευσε τη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Γρεβενών και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, όπου φυλάσσονται τα παλαιοντολογικά ευρήματα, τα οποία είδαν το φως τα τελευταία χρόνια από τις ανασκαφές του Τμήματος Γεωλογίας του Α.Π.Θ.
Οι χαυλιόδοντες, που βρέθηκαν, ανήκουν σε προβοσκιδωτό (μαστόδοντα- Mammut borsoni) 3.000.000 ετών και είναι οι μεγαλύτεροι παγκοσμίως, καθώς έχουν μήκος 5,02 μ. Το βραβείο παρέδωσε στο νομάρχη Γρεβενών, Δημοσθένη Κουπτσίδη, η εκπρόσωπος της Guinness World Records στην Ελλάδα, Τζένη Καραμποίκη, η οποία τόνισε πως τα Γρεβενά καταγράφονται για δεύτερη φορά στο Ρεκόρ Γκίνες, το 1997, όταν βρέθηκαν χαυλιόδοντες προβοσκιδωτού μήκους 4,39 μέτρων και σήμερα για τους χαυλιόδοντες μήκους 5,02 μέτρων.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης απονεμήθηκαν έπαινοι για την αφιλοκερδή συμμετοχή τους στις παλαιοντολογικές ανασκαφές, που είχαν αποτέλεσμα την προστασία και την ανάδειξη των απολιθωμάτων, στα μέλη της ομάδας του Α.Π.Θ. και στην αναπληρώτρια καθηγήτρια Ευαγγελία Τσουκαλά, από τον Κοσμήτορα του Α.Π.Θ. Ι. Παπαδογιάννη. Από την πλευρά της η κα Τσουκαλά, επικεφαλής των ερευνών του Τμήματος Γεωλογίας του Α.Π.Θ., έκανε μια αναδρομή στο ιστορικό των ανασκαφών στην Μηλιά και στα ευρήματα, που, όπως τόνισε, θα πρέπει να στεγαστούν στο Κέντρο Παλαιοντολογίας, το οποίο προωθεί η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Γρεβενών.
Στην ομιλία του ο νομάρχης, Δημοσθένης Κουπτσίδης, αναφέρθηκε στη δημιουργία ενός σύγχρονου πολυδύναμου Κέντρου Παλαιοντολογίας στο δημοτικό διαμέρισμα Μηλιάς του δήμου Ηρακλεωτών σε έκταση, που βρίσκεται δίπλα από το χώρο των ανασκαφών.
Όπως είπε, έχουν ήδη υπογραφεί οι προγραμματικές συμβάσεις του έργου της σύνταξης των μελετών, οι οποίες βρίσκονται στο στάδιο της ολοκλήρωσης τους. Σύμφωνα με τους μελετητές, το Κέντρο Παλαιοντολογίας θα καλύπτει δύο βασικούς τομείς δραστηριοτήτων: της επιστημονικής έρευνας σε θέματα παλαιοντολογίας και της έκθεσης των ευρημάτων για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Το Κέντρο Παλαιοντολογίας θα περιλαμβάνει χώρους έρευνας, εργαστήρια συντήρησης, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, βιβλιοθήκη, χώρο εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, ξενώνα φιλοξενίας φοιτητών και ειδικών επιστημόνων, πωλητήριο, αναψυκτήριο, γραφεία και αποθηκευτικούς χώρους.
Η αρχική και βασική εκτίμηση των κτιριακών εγκαταστάσεων του Παλαιοντολογικού Κέντρου είναι 1.500-2.000 μ2. Σε ό,τι αφορά τη συστηματική παλαιοντολογική έρευνα στην περιοχή των Γρεβενών αυτή άρχισε το 1990. Μετά την ολοκλήρωση των ανασκαφών στη θέση Αμπέλια της πόλης των Γρεβενών, με την αποκάλυψη τμήματος σκελετού του γιγαντιαίου ελέφαντα Elephas antiquus 200.000 ετών, η ομάδα του Τμήματος Γεωλογίας του Α.Π.Θ., συνέχισε τις έρευνες στη Μηλιά.
Το 1997, το μέλος της ομάδας Βασίλης Μακρίδης εντόπισε το πρώτο ζευγάρι χαυλιοδόντων ενός γιγαντιαίου, γένους αρσενικού, μαστόδοντα Mammut borsoni (Hays 1834), βάρους πάνω από 6 τόννους και ύψους περίπου 3,5 μέτρα. Το μήκος του μεγαλύτερου χαυλιόδοντα είναι 4.39 μέτρα.
Οι χαυλιόδοντες, μαζί πλήθος απολιθωμάτων μαστόδοντων και άλλων ζώων (ρινόκερων, ιππαρίων, μαχαιροδόντων, ταπίρων κ.λπ.), στεγάζονται στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Μηλιάς, το οποίο μέχρι σήμερα έχει καταγράψει πάνω από 8.000 επισκέπτες.
Το 2007, μέσα στο αμμορυχείο των αδελφών Πασαγιάννη, στην ίδια περιοχή της Μηλιάς, ανακαλύφθηκε δεύτερο ζευγάρι χαυλιοδόντων του ίδιου είδους του μαστόδοντα των 3 εκατ. ετών με μεγαλύτερο ακόμα μήκος, 5,02 μέτρα. Η ανασκαφή πραγματοποιήθηκε από την ομάδα ανασκαφών του Α.Π.Θ. με επικεφαλής την κα Τσουκαλά, σε συνεργασία με τον Ολλανδό Dick Mol συνεργάτη του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Ρότερνταμ.


http://www.planitikos.com/2011/05/blog-post_7337.html

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011


Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ» ΤΟΥ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΤΡΙΚΟΥΠΗ
της Κατερίνας Μ. Μάτσου

Τον Ιούνιο του 1874 η πολιτική ζωή της Ελλάδας ταράσσεται από ένα ανυπόγραφο άρθρο στην αθηναϊκή εφημερίδα ΚΑΙΡΟΙ, ο συγγραφέας του οποίου κατηγορεί ευθέως το βασιλιά Γεώργιο Α΄ ότι εφαρμόζει καθεστώς απόλυτης μοναρχίας, επειδή διορίζει κατά βούλησιν πρωθυπουργούς από τα κόμματα της μειοψηφίας, χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν του τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών. Ως τότε για το διορισμό των εκάστοτε κυβερνήσεων ίσχυε η λεγόμενη «θεωρία του κηπουρού»: ο βασιλιάς μπορούσε να διορίσει πρωθυπουργό, όποιον ήθελε, ακόμα και τον κηπουρό του! Το άρθρο αυτό πρότεινε την καθιέρωση μίας νέας αρχής: της αρχή της δεδηλωμένης, που είναι σήμερα όρος του Συνταγματικού Δικαίου και ορίζει ότι η κυβέρνηση οφείλει να έχει τη «δεδηλωμένη» εμπιστοσύνη της Βουλής. Σύμφωνα με την αρχή της δεδηλωμένης η κυβέρνηση οφείλει να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, ενώ η τελευταία διατηρεί το δικαίωμά της να άρει την εμπιστοσύνη της υπό προϋποθέσεις με ψήφο δυσπιστίας, ύστερα από πρόταση μομφής. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται η δημοκρατική νομιμοποίηση της κυβέρνησης, η οποία, σε αντίθεση με το Κοινοβούλιο, δεν εκλέγεται απευθείας από το λαό, αλλά διορίζεται από τον ανώτατο άρχοντα της χώρας.
Η πολιτική ζωή της Ελλάδας βρισκόταν το 1874 σε έκρυθμη κατάσταση και ένας πρωτοεμφανιζόμενος πολιτικός άντρας, ο Χαρίλαος Τρικούπης με ένα ανυπόγραφο άρθρο σε μεγάλη αθηναϊκή εφημερίδα στάθηκε αφορμή για την αλλαγή των πολιτικών πραγμάτων. Το άρθρο του με το συμβολικό τίτλο ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ συντάραξε τα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Ο νεαρός και εύελπις Μεσολογγίτης πολιτικός είχε από νωρίς συνειδητοποιήσει πως ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας δεν ήταν ευεργετικός για την πρόοδό της, ούτε σύμφωνος με τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Πίστευε πως η λύση στην πολιτική αστάθεια που χαρακτήριζε τη χώρα ήταν η εγκαθίδρυση του κοινοβουλευτισμού με την ανάθεση σχηματισμού κυβέρνησης στα κόμματα πλειοψηφίας και την αντίστοιχη απαγόρευση αυτού του δικαιώματος σε κομματικές μειοψηφίες, ώστε να δημιουργηθούν σταθερές κυβερνήσεις. «Ίνα επέλθει θεραπεία», έγραφε ο Τρικούπης, «πρέπει να γίνει ειλικρινώς αποδεκτή η θεμελιώδης αρχή της κοινοβουλευτικής κυβερνήσεως, ότι τα υπουργεία (δηλαδή οι κυβερνήσεις) λαμβάνονται εκ της πλειοψηφίας της Βουλής». Το άρθρο του, που δημοσιεύτηκε ανυπόγραφο στις 29 Ιουνίου 1874, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις καθώς, δημοσιεύτηκε μόλις τρεις μέρες μετά την λήξη των εκλογών. Εξάλλου, η επαναστατική κινητοποίηση εναντίον του βασιλιά, που υποδαύλιζε το άρθρο, παραβίαζε τον ποινικό νόμο. Γι’ αυτό ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά του εκδότη της εφημερίδας ΚΑΙΡΟΙ Πέτρου Κανελλίδη, ο οποίος συνελήφθη και προφυλακίσθηκε. Τότε, εμφανίσθηκε ο Τρικούπης στον εισαγγελέα και ανέλαβε αυτός την ευθύνη ως συντάκτης του άρθρου. Ο Τρικούπης είχε πάντα την άποψη ότι πρέπει να αρθρογραφεί επώνυμα. Η ανωνυμία εκείνου του πρώτου άρθρου οφείλεται σε σκέψη του Αθανάσιου Πετμέζια, που είχε αναλάβει την εποχή εκείνη την αρθογραφία της εφημερίδας, λόγω απουσίας του εκδότη της Κανελλίδη εκτός Αθηνών. Ο Τρικούπης ανακρίθηκε επί τρεις ώρες από τον ανακριτή Κριεζή παρόντων και των εισαγγελέων Θανόπουλου των Πλημμελειοδικών και Λουριώτη των Εφετών και προφυλακίσθηκε στις φυλακές Γκαρμπολά. Έμεινε προφυλακισμένος 24 ώρες και αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση. Δεκαπέντε ημέρες αργότερα απηλλάγη με βούλευμα των Πλημμελειοδικών. Εναντίον του βουλεύματος ο εισαγγελέας άσκησε ανακοπή, αλλά και οι εφέτες Ιωαννίδης, Οικονόμου, Δυοβουνιώτης, Αντωνιάδης και Μάνος, τον απάλλαξαν στις 9 Αυγούστου 1874 με δικό τους βούλευμα. Ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούλιο του 1875 ο Χαρίλαος Τρικούπης ως νικητής των εκλογών, κλήθηκε από τον βασιλέα Γεώργιο να σχηματίσει κυβέρνηση. Στην πανηγυρική συνεδρίαση της νέας Βουλής, ο βασιλιάς Γεώργιος εκφώνησε το Λόγο του Θρόνου. Το λόγο που είχε συντάξει ο Τρικούπης και οδήγησε τον Ανώτατο Άρχοντα της χώρας να υποσχεθεί απροκάλυπτα, ότι πλέον θα απαιτεί για τις κυβερνήσεις «την δεδηλωμένην προς αυτάς εμπιστοσύνην των αντιπροσώπων του Έθνους».
Ο Χαρίλαος Τρικούπης εξελέγη 7 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας και προσπάθησε και εν μέρει πέτυχε να προωθήσει ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού της χώρας. Το πρόγραμμα αυτό προϋπόθετε την εκλογίκευση της διοίκησης και πολυδάπανα έργα υλικής υποδομής. Γι’ αυτό το λόγο υποστήριξε τους μεγάλους γαιοκτήμονες της Θεσσαλίας, απέναντι στις αξιώσεις των κολλήγων τους. Αναδιοργάνωσε την αστυνομία, την αγροφυλακή και την σχολή Ευελπίδων, θέσπισε νόμο περί προσόντων, μονιμότητας και προαγωγής των δημοσίων υπαλλήλων, υπέγραψε συμβάσεις για την αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας και για την κατασκευή σιδηροδρομικών γραμμών και σύνηψε δύο μεγάλα δάνεια. Παράλληλα επέβαλε έμμεση φορολογία, όπως φόρο του καπνού και του οίνου, ενώ μερίμνησε για την ανάπτυξη της παιδείας, την αρχαιολογική έρευνα κ.α.
Η αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης στοίχισε στον Τρικούπη την αποτυχία στις εκλογές του Απριλίου του 1885. Επανήλθε πάλι τον Μάιο του 1886, όπου περιόρισε τον αριθμό των βουλευτών από 245 σε 150. Έτσι κέρδισε τις εκλογές τον Ιανουάριο του 1887, αλλά έχασε του Οκτωβρίου του 1890. Τα σημαντικότερα μέτρα της διακυβέρνησης του Τρικούπη (1886-1890) ήταν η παραγγελία των πολεμικών πλοίων «ΥΔΡΑΣ», «ΣΠΕΤΣΩΝ» και «ΨΑΡΩΝ» και η σύναψη ενός μεγάλου δανείου.
Το Δεκέμβριο του 1893 από την Βουλή διακήρυξε επίσημα την αδυναμία της Ελλάδας να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς τους ξένους πιστωτές της. Η φράση «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν», με την οποία ο Τρικούπης λέγεται ότι ανήγγειλε την οικονομική κατάσταση του κράτους και την αδυναμία του να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος, κηρύσσοντας πτώχευση, η οποία και επέφερε την επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου σε βάρος της Ελλάδας, έμεινε στην ιστορία. Στη πραγματικότητα η φράση αυτή λέχθηκε από τον Χαρίλαο Τρικούπη από του βήματος της Παλαιάς Βουλής, όχι όμως απευθυνόμενος προς το Σώμα της Βουλής ως επίσημη διακήρυξη, αλλά «εν τη ρύμη του λόγου», αναφέροντας στις αναγκαίες προς τους δανειστές διαπραγματεύσεις, που πίεζαν απροκάλυπτα τον οικονομικό έλεγχο της Ελλάδας, «ότι πρέπει να λαλήσωμεν προς αυτούς επτωχεύσαμεν δυστυχώς κ.λπ.»
Η αντιπολίτευση όμως εκμεταλλευόμενη κομματικά τη φράση αυτή παράστησε τον πρωθυπουργό να κηρύσσει με αυτήν επίσημα από του βήματος της Βουλής τη χρεοκοπία της Ελλάδας. Τη θέση αυτή υιοθέτησαν και όλα σχεδόν τα έντυπα της εποχής σε σημείο που να δημιουργήσουν ακόμα και απογοητευτική εντύπωση στους οπαδούς του Χαρίλαου Τρικούπη. Το πόσο ευνόησε υπέρμετρα η προπαγάνδα αυτή την τότε αντιπολίτευση διαφαίνεται από τον ειρωνικό σκωπτικό χαρακτήρα που αποδόθηκε σ’ αυτήν και που χρησιμοποιήθηκε ομοίως μυριάδες φορές με συνέπεια να παραμείνει ιστορική μέχρι σήμερα. Το τελικό πλήγμα στις προσπάθειές του να περισώσει τα υπολείμματα του πολιτικού του προγράμματος αποτέλεσε η εμφάνιση του διαδόχου Κωνσταντίνου ανάμεσα σε αντικυβερνητικούς διαδηλωτές, που διαμαρτύρονταν για το νέο φόρο επί των οικοδομών. Ο Τρικούπης υπέβαλε την παραίτησή του στον Βασιλιά Γεώργιο τον Ιανουάριο του 1895. Η γενική κατακραυγή εναντίον της πολιτικής του ήταν τόσο ισχυρή, ώστε στις εκλογές του Απριλίου του 1895, ο ίδιος απέτυχε να εκλεγεί στην περιφέρειά του και από το κόμμα του διασώθηκαν ελάχιστοι. Πικραμένος αποσύρθηκε από την πολιτική και εγκαταστάθηκε στις Κάννες της νότιας Γαλλίας, όπου πέθανε τον Μάρτιο του 1896, την ώρα που ο Σπύρος Λούης έμπαινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο, νικητής του Μαραθωνίου δρόμου των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Η είδηση του θανάτου του συγκίνησε όλη τη χώρα. Η σωρός του ενταφιάστηκε στο Α΄ Νεκροταφείο των Αθηνών.
Ο Τρικούπης είχε συλλάβει ένα εκσυγχρονιστικό πρόγραμμα που ικανοποιούσε τις προσδοκίες και τα αιτήματα των προοδευτικών στοιχείων της ελληνικής κοινωνίας μέσα και έξω από τα όρια του ελληνικού κράτους. Το πρόγραμμα όμως αυτό ήταν υπερβολικά αισιόδοξο και προσέκρουσε την ήδη περιορισμένη αντοχή της ελληνικής οικονομίας καθώς και στο εξαιρετικά υψηλό πολιτικό κόστος που ωφέλησε τελικά τους αντιπάλους του.

Κοζάνη, Ιούνιος 2011

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011


Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ

Μίλησε τότε η γαλανομάτα η κόρη :
Θνητέ, το μήνυμά μου φέρε στα ακρογιάλια της πατρίδας σου
Αν είμαι αφανισμένη, η εκδίκηση μου μένει.
Άκου τώρα της Παλλάδας τις μαύρες προφητείες,
Άκου και πίστεψε πως θ’ αληθέψουνε μια μέρα.
Η κατάρα μου να πέσει πάνω στο κεφάλι του κακούργου και της φύτρας του.
Τα παιδιά του δίχως μυαλού μια σπίθα,
τιποτένια να γεννούν σαν τον γονιό τους.
Κι’ αν κάποιο μυαλωμένο δείξει
Νόθο να το λογαριάζουνε βλαστάρι.
Τ’ όνομά του πλάι στου εμπρηστή θα μείνη της Εφέσου
κι η εκδίκηση θα τον ακολουθεί και πέρα από τον τάφο.
Έλγιν και Ηρόστρατος μαζί και οι δυο στους αιώνες, αιώνια καταραμένοι.
Ο πρώτος πιότερο από τον δεύτερο παντοντινά,
μαρμαρωμένος να σταθεί πάνω στο βάθρο της ντροπής.


Η στάση του Λόρδου Βύρωνα στο ζήτημα της λεηλασίας των Ελληνικών μαρμάρων από τον Άγγλο κλέφτη Έλγιν, είναι μοναδική. Ενώ οι άλλοι περιηγητές επικεντρώνουν τις επικρίσεις τους εναντίον του Έλγιν αποκλειστικά σε αισθητικούς λόγους, δηλαδή ότι η αφαίρεση και η μετακίνηση των μαρμάρων του Παρθενώνα, ζημίωσε την καλλιτεχνική πληρότητα του Μνημείου, ο Λόρδος Βύρων πηγαίνει κατευθείαν στην ουσία του προβλήματος:
Ότι η κλοπή και η απογύμνωση των μνημείων από τον Έλγιν και τους άλλους Άγγλους κλέφτες, αποτελεί εσκεμμένη δόλια πράξη που αποσκοπεί στο να αποστερηθούν οι Έλληνες την προγονική τους κληρονομιά.
Ο Λόρδος Βύρων με το ποίημά του Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ υπήρξε ο αδυσώπητος κατήγορος του Έλγιν και στιγμάτησε αιώνια τον συλητή του ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ.


http://hellenicnationalart.blogspot.com/2011/06/blog-post_17.html

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011


ΣΚΛΗΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΤΗΣ κας ΛΟΪΖΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ
κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Η Μυρσίνη Λοΐζου, με μία ιδιαίτερα σκληρή επιστολή επιτίθεται δριμύτατα στο Γ.
Παπανδρέου, στην κυβέρνηση και στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., απαγορεύοντάς τους την ανάκρουση του γνωστού και δημοφιλούς τραγουδιού του πατέρα της Μάνου, «Καλημέρα Ήλιε», στις κομματικές τους συγκεντρώσεις.
Αναφερόμενη στο παρελθόν, εξηγεί γιατί επέτρεψε, επί της ουσίας, να ακούγεται το συγκεκριμένο άσμα στις συγκεντρώσεις του κυβερνώντος κόμματος και γιατί σήμερα το απαγορεύει.
Κατηγορεί την κυβέρνηση για εγκατάλειψη της ελπίδας και του πολιτισμού. «Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου Λαού, για Δημοκρατία και Ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος».
Μερικά χαστούκια είναι πολύ δυνατά…κ. Παπανδρέου.


http://www.prionokordela.gr/ellada/sklhrh-epistolh-ths-kuria-louizou-ston-papandreou/

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΣΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΡΣΙΝΗ ΛΟΪΖΟΥ

Αθήνα, 27/6/2011
ΑΠΟ: Μυρσίνη Λοΐζου
ΠΡΟΣ: Τον Πρωθυπουργό, και την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Το σύνολο των Μ.Μ.Ε.
Ανοιχτή Επιστολή στον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης και του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής:
Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου Λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν.
Αφού αυτός ο Λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη Δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου Δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες. Τα Δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την Παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον Δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.
Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΗΛΙΕ στις κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής και δημιούργησαν σκλάβους, αντί για ελεύθερους ανθρώπους και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία, μα καμία σχέση, με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι.
Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του Λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.
Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου Λαού, για Δημοκρατία και Ελευθερία.
Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος.
Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα.
Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον Λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου.
Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του Λαού και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.
Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας.
Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει.

Μυρσίνη Λοΐζου


http://pitsirikos.net

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011


ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ (ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΓΚΙΚΑΣ)

Έλεγε ο Θαλής σε μια συντροφιά, ότι ο θάνατος δεν διαφέρει σε τίποτα απ’ τη ζωή. Κάποιος τότε τον ρώτησε:
- Αφού είναι έτσι, τότε γιατί δεν προτιμάς τον θάνατο;
Ο φιλόσοφος απάντησε:
- Ακριβώς, γιατί δε διαφέρει από τη ζωή!

Σε κάποιον που έλεγε ότι η ζωή είναι άσχημη, ο Διογένης ο Κυνικός είπε:
- Άσχημη δεν είναι η ζωή. Άσχημη είναι η άσχημη ζωή!

Ένας φλύαρος κουρέας, ρώτησε τον βασιλιά της Μακεδονίας, Αρχέλαο:
- Πως θες να σε κουρέψω;
Ο Αρχέλαος απάντησε:
- Σιωπηλός!

Κάποιος κλώτσησε τον Σωκράτη, χωρίς ο τελευταίος ν’ αντιδράσει. Στην απορία ενός από τη συντροφιά, πως ανέχτηκε κάτι τέτοιο, ο φιλόσοφος απάντησε:
- Αν με κλωτσούσε γάιδαρος, μήπως θα έπρεπε να του κάνω μήνυση;

Ο Πύρρος, ο βασιλιάς της Ηπείρου, νίκησε δυο φορές τους Ρωμαίους, αλλά έχασε πολλούς στρατιώτες και αξιωματικούς. Τότε είπε:
- Αν πετύχουμε άλλη μια νίκη σαν και αυτές, καταστραφήκαμε!

Κάποιος ρώτησε τον Θεμιστοκλή:
- Τι θα ήθελες να ήσουν; Αχιλλέας ή Όμηρος;
Ο Θεμιστοκλής ρωτά κι αυτός:
- Εσύ τι θα ήθελες να ήσουν; Νικητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες ή αυτός που αναγγέλει τα ονόματα των νικητών;

Κάποτε, ο Κράτης, ο κυνικός φιλόσοφος, δεν απάντησε σε μια ερώτηση του φιλόσοφου Στίλπωνα, αλλά άφησε μια πορδή, εκφράζοντας έτσι την περιφρόνησή του. Ο Στίλπωνας αντιμετώπισε αυτή τη στάση, με την παρατήρηση:
- Γνώριζα ότι η απάντησή σου θα ήταν εντελώς άσχετη προς την ερώτησή μου!

Ο Δημοσθένης έπιασε έναν να τον κλέβει. Ο κλέφτης προσπάθησε να δικαιολογηθεί:
- Δεν ήξερα ότι αυτό που έκλεβα είναι δικό σου…
Κι ο Δημοσθένης του είπε:
- Γνώριζες ωστόσο πολύ καλά, ότι δεν ήταν δικό σου!

________________________________________

Τα αρχαία ελληνικά ανέκδοτα είναι πνευματώδη και διδακτικά. Μας χαρίζουν το γέλιο, αλλά εκφράζουν και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα στην πιο χαριτωμένη του μορφή. Τα αρχαία ελληνικά ανέκδοτα δεν είναι συγκεντρωμένα σε ένα συγκεκριμένο αρχαίο κείμενο. Θα τα βρούμε διασκορπισμένα σε έργα του Πλούταρχου, στις βιογραφίες του Διογένη του Λαέρτιου, στο Ανθολόγιο του Στοιβαίου, στα αστεία του Ιεροκλή κ.λπ. Τα περισσότερα προέρχονται από τον 4ο αι. π.Χ. Τότε πλάστηκε η λέξη «σπουδαιογέλοιον» που σήμαινε την ανακάλυψη της αστείας πλευράς, ακόμα και των πιο σοβαρών γεγονότων της ζωής. Στη συλλογή αυτή δίνονται τα πιο ωραία αρχαία ελληνικά ανέκδοτα, σε μια ελεύθερη μετάφραση, για να είναι άμεσα κατανοητά από τον καθένα και για να διεγείρουν αυθόρμητα συναισθήματα.


http://www.pare-dose.net/?p=3029

ΑΡΧΑΙΟ ΧΙΟΥΜΟΡ, ΑΘΑΝΑΤΟ!

της Μαίρης Αδαµοπούλου

Ο Σωκράτης, ο Μέγας Αλέξανδρος, ο ∆ιογένης και ο Θαλής πρωταγωνιστούν -ως άλλοι Τσακ Νόρις- σε ανέκδοτα. Μόνο που έχουν ηλικία 2.500 ετών και είναι αληθινά!
Μπορεί οι αρχαίοι Έλληνες να µην έβαζαν στο µάτι ούτε τις ξανθές ούτε τους Ποντίους. Μπορεί τα κατορθώµατα του Τσακ Νόρις να µην ήταν της µόδας την εποχή του Περικλή. Ποιος είπε όµως ότι οι άνθρωποι που έχτισαν τον Παρθενώνα συνοµιλούσαν µε τον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη και ακολούθησαν τον Μεγάλο Αλέξανδρο στην εκστρατεία του δεν είχαν χιούµορ και µάλιστα καυστικό; Απόδειξη πως ακόµη και οι όροι αστείο και ανέκδοτο -τους οποίους χρησιµοποιούµε ακόµη και σήµερα- έχουν την προέλευσή τους στο µακρινό παρελθόν.
Όλα άρχισαν από τον Προκόπιο -τον ιστορικό του 6ου αιώνα- το έργο του οποίου είχε τον τίτλο «Ανέκδοτα» και κατηγορούσε τον Ιουστινιανό -σε αντίθεση µε τα υπόλοιπα βιβλία του- για δεσποτική τυραννία, απληστία και διαφθορά και τη γυναίκα του Θεοδώρα ως ακόλαστη και διεφθαρμένη. Έκτοτε καθιερώθηκε η έννοια του «άγνωστου και περίεργου» να σημαίνει κι αυτό που «ξενίζει και προκαλεί γέλιο».
Όσο για το αστείο προέρχεται από το άστυ, την πόλη δηλαδή, για να δείξει τις κοµψές και χαριτωµένες εκφράσεις των κατοίκων των πόλεων σε αντίθεση µε τις χοντροκοµµένες εκφράσεις των κατοίκων που ζούσαν στην ύπαιθρο, των αγροίκων.
Μερικά από τα πιο έξυπνα συγκεντρώθηκαν σε µια έκδοση που επανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σαββάλα και φέρει την υπογραφή του Σωκράτη Γκίκα (συγγραφέα έργων κυρίως Φιλοσοφίας και Κοινωνιολογίας). Το δε υλικό αντλήθηκε κυρίως από τα κείµενα του Πλουτάρχου, τις βιογραφίες του ∆ιογένη του Λαέρτιου, τις κωµωδίες του Αριστοφάνη, το Ανθολόγιο του Στοβαίου και τα αστεία του Ιεροκλή.
Αν βαρεθήκατε λοιπόν να ακούτε τι κάνει ο Τσακ Νόρις, ανανεώστε το ρεπερτόριό σας µε ανέκδοτα από το παρελθόν, που θα µπορούσαν όµως να έχουν ειπωθεί και σήµερα.
Ο ∆ιογένης βλέποντας κάποιον να δείχνει ερωτευµένος µε µια πλούσια γριά, είπε:«Σ’ αυτήν δεν κάρφωσε τα µάτια του, αλλά τα δόντια του». Κάποια άλλη στιγµή ζητούσε ελεηµοσύνη από ένα άγαλµα κι όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, εκείνος απάντησε «εξασκούµαι στο να µην απογοητεύοµαι από την αναισθησία των ανθρώπων». Και κάποτε ζητώντας βοήθεια από κάποιον του είπε: «Αν έδωσες σε άλλον, δώσε και σε µένα. Αν δεν έδωσες σε κανέναν, τότε άρχισε από µένα». Όταν δε ένας φαλακρός άρχισε να τον βρίζει ο ∆ιογένης του είπε: «∆εν σου ανταποδίδω τις βρισιές, αλλά θα ήθελα να πω ένα «µπράβο» στις τρίχες σου, γιατί απαλλάχτηκαν από ένα κακορίζικο κεφάλι».
Ένας πατέρας ζήτησε από τον Αρίστιππο να διδάξει τον γιο του. Ο φιλόσοφος ζήτησε ως αµοιβή 500 δραχµές και ο πατέρας άρχισε τα παζάρια θεωρώντας το ποσό υπερβολικό. «Με τόσα χρήµατα θα µπορούσα να αγοράσω ένα ζώο» είπε. «Αγόρασε», του απάντησε ο Αρίστιππος. «Έτσι θα έχεις δύο». Και όταν κάποιος του είπε ότι η Λαΐδα -η γνωστή εταίρα- δεν τον αγαπά αλλά προσποιείται εκείνος του αποκρίθηκε: «Ούτε το κρασί ή το ψάρι µε αγαπούν, εγώ όµως τα απολαµβάνω».
Κάποιος κλώτσησε τον Σωκράτη, χωρίς ο τελευταίος να αντιδράσει. Οι σύντροφοί του ταράχτηκαν και τον ρώτησαν πώς ανέχεται, άπραγος, µια τέτοια συµπεριφορά κι εκείνος τους απάντησε: «Αν µε κλωτσούσε γάιδαρος, µήπως θα έπρεπε να του ανταποδώσω την κλωτσιά;». Κι όταν ρωτήθηκε αν είναι καλό να παντρεύεται κανείς ή όχι απάντησε «ό,τι από τα δυο κι αν κάνει κάποιος, θα µετανιώσει». Κάποιος ταξιδιώτης ρώτησε έναν µάντη πώς είναι η οικογένειά του. Ο µάντης απάντησε «όλοι καλά, το ίδιο κι ο πατέρας σου». Ο ταξιδιώτης επισήµανε πως ο πατέρας του έχει πεθάνει εδώ και χρόνια. Και ο µάντης του είπε: «Μιλάµε για τον πραγµατικό σου πατέρα...». Κι όταν ένας µισογύνης έβαλε πάνω σε µια ασπίδα τη νεκρή -αλλά γλωσσού και καβγατζού όσο ζούσε- σύζυγό του για να την πάει στο νεκροταφείο, οι φίλοι του αναρωτήθηκαν για την επιλογή της ασπίδας. Κι εκείνος απεφάνθη: «Της άρεσαν οι µάχες».
Ρώτησε κάποιος έναν ανόητο δάσκαλο: «Πώς λεγόταν η µητέρα του Πριάµου;». Ο δάσκαλος βρέθηκε σε δυσκολία, αλλά έδωσε την απάντηση: «Εµείς πάντως, για να την τιµήσουµε, την λέµε κυρία».

Ο ΦΛΥΑΡΟΣ ΚΟΥΡΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΝΤΙΜΟΣ ΦΩΚΙΩΝΑΣ
Ένας φλύαρος κουρέας ρώτησε τον βασιλιά Αρχέλαο «Πώς θέλεις να σε κουρέψω;» και ο βασιλιάς του απάντησε: «Σιωπηλός». Ο Μέγας Αλέξανδρος πάλι έστειλε στον Αθηναίο πολιτικό Φωκίωνα 100 τάλαντα ως δώρο. Ο Φωκίωνας αναρωτήθηκε για ποιον λόγο ο στρατηλάτης τον επέλεξε από όλους τους συμπολίτες του. Οι απεσταλµένοι απάντησαν «διότι µόνο εσένα θεωρεί έντιµο». Κι εκείνος αρνήθηκε το δώρο λέγοντας «ας µε αφήσει λοιπόν να είµαι και να φαίνοµαι έντιµος». Μια άλλη µέρα ο Φωκίωνας διαφωνούσε όπως συνήθιζε άλλωστε µε όλους πάνω σε πολιτικά θέµατα. Εκείνη τη φορά όµως, όταν µίλησε στην Εκκλησία του ∆ήµου, όλοι ασπάστηκαν τις ιδέες του. Απορηµένος γύρισε προς τους φίλους του και τους ρώτησε: «Μήπως είπα σήµερα κάποια ανοησία, χωρίς να το καταλάβω;». Καθώς ο Θαλής βάδιζε παρατηρώντας τις θέσεις των αστέρων, έπεσε σε έναν λάκκο. Μια γριά, που είδε το γεγονός, τον ειρωνεύτηκε λέγοντας «δεν µπορείς να δεις αυτά που βρίσκονται µπροστά στα πόδια σου και νοµίζεις ότι θα µπορέσεις να µάθεις αυτά που βρίσκονται στον ουρανό;».


http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4636388&ml=1

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011


ΚΟΖΑΝΗ Ή ΠΙΟ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΟΥΡΔΙΑ


Κοζάνη, ή πιο επίσημα Σουρδία, είναι η πρωτεύουσα της Δυτικής Ομοσπονδιακής Δικτατορίας της Φραπεδιάς, (ή ανεπίσημα της Δυτικής Μακεδονίας). Οι κάτοικοί της είναι γνωστοί και ως Σούρδοι (από το λατινικό Surditas = κώφωση), διότι προσποιούνταν ότι δεν άκουσαν κάτι -κοινώς ποιούσαν την νήσσαν- όταν φυσικά δεν τους συνέφερε. Και ενώ οι μεν υπόλοιποι Έλληνες τους δέχτηκαν με αυτήν τους τη νοοτροποία, οι δε Εβραίοι δεν κατάφεραν να στεργιώσουν ούτε στιγμή στην περιοχή.
Η πόλη έχει σήμερα γύρω στους 50-60.000 κατοίκους, ενώ από το 1991 μέχρι το 2009 κυβερνιόταν από τον απόλυτο μονάρχη Πάρι Κουκουλόπουλο. Τον τελευταίο καιρό και ενώ η μάστιγα με τις λακκούβες στους δρόμους της πόλης έφτασε στο απροχώρητο, ο μονάρχης και ο διάδοχος του Λάζαρος Μαλούτας για να τις μειώσει, διπλασιάζει την έκταση όλων των πεζοδρομίων, σε βαθμό που στον εναπομείναντα δρόμο να χωράει ίσα - ίσα μισή λακκούβα.
Η γλώσσα που κυριαρχεί στο κέντρο της Κοζάνης είναι η Κοζανίτικη.

ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ιστορία της Κοζάνης ξεκινά από τότε που ο Θεός δημιουργούσε τον κόσμο. Την 8η μέρα συγκεκριμένα αποφάσισε να τοποθετήσει σπίτια και κτήρια σε όλες τις πόλεις της γης. Τα σπίτια που του περίσσεψαν τα πέταξε στην περιοχή όπως να ‘ναι και έτσι δημιουργήθηκε η Κοζάνη. Αργότερα εμφανίστηκαν οι πρώτοι κάτοικοι -στενοί συγγενείς του homo Neadertal- με την ονομασία homo Kozaniticus. Πολλοί σημερινοί κάτοικοι της πόλης, ύστερα από μελέτες που έγιναν στα γονίδιά τους, αποδείχθηκε ότι είναι γνήσιοι απόγονοι του homo kozaniticus. Το πετρώδες έδαφος της περιοχής (κοζ.= μπιστιρές) βοήθησε τους πρώτους ανθρώπους να διαμορφώσουν την χαρακτηριστική ιδιοσυγκρασία των Κοζανιτών.
Κατά την τουρκοκρατία, οι Τούρκοι είχαν εξαπλωθεί σε όλη την Βαλκανική. Σε όλη; Όχι. Υπήρχε, στην αυτοκρατορία, ένα μικρό ελληνικό χωριό, που όπως καμιά φυλή δεν άντεχε να πλησιάσει, έτσι και οι Τούρκοι προτιμούσαν να μην εισέρχονται μέσα. Έτσι η Κοζάνη είχε μια άλφα αυτονομία και αποτέλεσε το αυτόνομο κρατίδιο του Σουρδιστάν.
ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ
Η Κοζάνη είναι χτισμένη στους πρόποδες του Ψηλού-Αηλιά, σε υψόμετρο 720 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Απέχει 120 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη, ενώ αποτελεί τουριστικό προορισμό κυρίως λόγω της κοσμοπολίτικης παραλίας του Αρίνταγα η οποία βρίσκεται δυτικά της πόλης, στις πλαγιές του Ψηλού-Αηλιά. Η παραλία του Αρίνταγα είναι ο αγαπημένος τόπος διακοπών των απανταχού Σούρδων, αν και τα τελευταία χρόνια, λόγω της διάνοιξης της Εγνατίας Οδού και τις εύκολης πρόσβασης στις παραλίες της Κατερίνης, ο τουρισμός στον Αρίνταγα παρουσιάζει πτώση.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Τις 353 μέρες του χρόνου η Κοζάνη είναι μία τυπική χαλλλαρή μακεδονική πόλη, οι κάτοικοι τις οποίας περνούν ατελείωτες ώρες, παίζοντας με το καλαμάκι του φραπέ στα πολλά καφέ της περιοχής και περιμένοντας την Τσικνοπέμπτη. Τις υπόλοιπες 12 μέρες που ακολουθούν όμως, τα πάντα αλλάζουν. Μέχρι την Καθαρά Δευτέρα όλοι βρίσκονται σε κατάσταση πανικού και με μπροστάρη τον απόλυτο μονάρχη Πάρι Κ. ξεχύνονται στους φανούς, όχι περπατώντας, αλλά παραπατώντας (από το πολύ κρασί) στους ρυθμούς του Εθνικού Ύμνου της Κοζάνης, γνωστού ως Έντεκα. Τα τελευταία χρόνια χιλιάδες Σαλονικείς και άλλοι ερευνητές έρχονται για να μελετήσουν το περίεργο αυτό φαινόμενο, με αποτέλεσμα να επικρατεί συνωστισμός και η μετακίνηση στο κέντρο να γίνεται αδύνατη (ή αλλιώς στα κοζανίτικα: σα τσ’ μπουμπαναίοι στου σκατό).

ΣΥΜΒΟΛΑ
•Εθνικός Ύμνος : Το Έντεκα
•Εθνικό Σύνθημα: Πάρ’τς’ σβάρνα! (ελ.= νίκησέ τους)
•Εθνικό Φαγητό : Γιαπράκια, Κιχιά
•Εθνικό άθλημα : Sourd Games
•Επίσημη γλώσσα: Κοζανίτικα
•Internet TLD : kz
•Πινακίδες : KZ
•Κωδικός κλήσης : 2461

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ
•Ντού !!! ου λύκους = είσαι ανεπιθύμητος
•Ούρδα ανάλατη = ανόητε
•Απόλκιν τα μπλάρια = έκανε εμετό
•Έφκιασιν τουν κόυκου μπούφου = έκανε κάτι χωρίς επιτυχία
•Τς καμάρουσιν = πέθανε
•Μας τσάκουσαν οι χαραές = ξενυχτήσαμε ως το πρωί
•Έχου άρρουστουν τουν Αργύρ’ = βρίσκομαι σε δυσχερή οικονομική κατάσταση


http://frikipaideia.wikia.com/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011


ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: «ΟΙ ΝΕΟΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΚΡΙΒΑ ΤΑ GREEKLISH»


Τον κίνδυνο της «αποξένωσης» από την εικόνα των ελληνικών λέξεων, λόγω της αυξανόμενης χρήσης των greeklish, επισήμανε ο καθηγητής της Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης. Μιλώντας στα Χανιά, σε ημερίδα του Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου για τη γλώσσα, ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών αναφέρθηκε στην ανάγκη στήριξης της ελληνικής γλώσσας σε ένα επίπεδο ποιότητας. «Εγώ θα έλεγα στον κόσμο που μας ακούει: «τη γλώσσα και τα μάτια σας. Θα έλεγα ότι σε ημέρες κρίσης θα πρέπει να σκύψουμε σε ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτός ο τόπος, που είναι ο πολιτισμός μας, η παράδοση μας και με τον πιο εύγλωττο τρόπο η γλώσσα μας», ανέφερε ο κ. Μπαμπινιώτης και πρόσθεσε: «Δεν είναι απλό εργαλείο η γλώσσα. Είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητά μας. Πάνω από όλα η γλώσσα είναι αξία».
Αναφερόμενος στην ευρέως διαδεδομένη χρήση των greeklish (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) μεταξύ των νέων που στέλνουν γραπτά μηνύματα από τα κινητά τηλέφωνα ή συνομιλούν μέσω του Διαδικτύου, ο Ομότιμος και Επίτιμος Καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής και πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τόνισε: «Τα greeklish είναι ο καλύτερος δρόμος αποξένωσης από την εικόνα της λέξης. Αυτό μπορεί οι νέοι άνθρωποι να το πληρώσουν ακριβά. Έχουμε ελληνικές γραμματοσειρές και μπορούμε, αξιοποιώντας το Διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά μέσα, να χρησιμοποιούμε τις ελληνικές γραμματοσειρές που έχουν το προτέρημα να δίνουν την εικόνα της λέξης, το οπτικό ίνδαλμα, και να μας συμφιλιώνουν με την ορθογραφία της λέξης και με τη σημασία της».

http://www.kozanilife.gr/2010-08-11-17-23-47/2010-08-11-17-24-18/2461.html

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011


ΕΣΤΙΑ - Η ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ


Η Εστία είναι μια από τις πιο αξιόλογες, σεβαστές και σεμνές μορφές του αρχαίου ελληνικού Δωδεκάθεου. Κόρη του Κρόνου και της Ρέας, αδερφή της Ήρας, της Δήμητρας, του Ποσειδώνα, του Δία και του Πλούτωνα, προστάτιδα της οικογενειακής ζωής, αρμονίας και ευτυχίας, προσωποποίηση της εντιμότητας και της σταθερότητας στο συζυγικό και οικογενειακό βίο. Ως πρωτότοκη κόρη του εξουσιαστή και κυρίαρχου των πάντων, η Εστία είχε από την αρχή τεθεί επικεφαλής όλων των μεγάλων θεοτήτων.
Η γέννηση της Εστίας, της αρχαιότερης των θεών, ανάγεται στα πρώτα σχεδόν χρόνια της θεογονίας και ακριβέστερα στην εποχή της εκθρόνισης του Ουρανού από το γιο του -και μετέπειτα πατέρα της Εστίας- Κρόνο. Ο Κρόνος, θέλοντας να διασφαλίσει την εξουσία του, αποφασίζει να εξολοθρεύσει τη μοναδική για το θρόνο του (και σύμφωνα με τη μοίρα) απειλή, τα παιδιά του. Παρά τις παρακλήσεις της Ρέας, τα καταπίνει όλα εκτός από τον Δία, που αργότερα με τέχνασμα της μητέρας του κατορθώνει να τον ξεγελάσει και να επαναφέρει τα αδέρφια του στη ζωή.
H Eστία γρήγορα ανταπέδωσε το καλό που της έκανε ο αδερφός της. Από τη στιγμή που ο Δίας ανέλαβε τη βασιλεία του ουρανού, τον βοήθησε ουσιαστικά στην εξολόθρευση των Γιγάντων και στην οριστική εγκαθίδρυση της εξουσίας του.
Ο Δίας εκτιμώντας την προσφορά της την ανακήρυξε θεά του Ολύμπου και της χάρισε το μοναδικό προνόμιο να μπορεί να έχει και να αποκτά οτιδήποτε θέλει και επιθυμεί με ή χωρίς τη μεσολάβησή του. Επιπλέον της παραχώρησε το δικαίωμα να τιμάται σε όλους τους ναούς των θεών ανεξαιρέτως κι ακόμη ο κάθε της βωμός να αποτελεί «κοινή εστία» για όλους τους Έλληνες. Η Εστία ήταν η πραότερη και δικαιότερη απ’ όλους τους Ολύμπιους θεούς.
Ντροπαλή και σεμνή, συνεσταλμένη και κλειστή στις επαφές της με τους άλλους θεούς, διέθετε ένα πραγματικά ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: εμφανιζόταν από την αρχή αρνητική τόσο στην ιδέα του γάμου, όσο και στην ερωτική της ένωση με οποιονδήποτε την επιθυμούσε. Πολλοί αξιόλογοι εραστές και ανάμεσά τους αντάξιοί της θεοί είχαν από πολύ νωρίς γευτεί την κατηγορηματική της άρνηση-απόρριψη. Κάθε ερωτική προσέγγιση την απομάκρυνε και οποιαδήποτε εμμονή σε παρόμοια θέματα δεν έβρισκε την παραμικρή ανταπόκριση στο πρόσωπό της.
Προβάλλοντας μόνιμη αντίσταση σε όλες τις ερωτικές προκλήσεις (όπως ακριβώς έκαναν η Άρτεμις και η Αθηνά) αρνούνταν παγερά και με επιμονή το παιχνίδι μιας τρυφερής περιπέτειας.
Πιστή και αμετάκλητη στις αποφάσεις και τις αρχές της, δε δίστασε να αποκρούσει τον Απόλλωνα και τον Ποσειδώνα που ένθερμα είχαν εκδηλώσει το θαυμασμό και το ενδιαφέρον τους γι’ αυτήν. Δεσμευμένη με τον όρκο της αιώνιας παρθένας και ταγμένη στην υπηρεσία του σπιτιού και της οικογένειας, είχε συνειδητά αποβάλει κάθε ερωτική σκέψη και διάθεση που θα μπορούσε να προδώσει τον όρκο της.
Η Εστία ήταν μια θεά με σταθερές ιδέες, «πιστεύω» και ιδανικά. Καμιά ερωτική πολιορκία δεν μπορούσε να την κάνει να υποκύψει και καμιά κατάσταση δεν μπορούσε να την εξαπατήσει, να την ξεγελάσει ή και να την απομακρύνει από τον κυριότερό της στόχο: την εξολοκλήρου αφιέρωσή της στην προστασία της οικογενειακής ευημερίας και θαλπωρής, στη διαφύλαξη και προάσπιση της σταθερότητας και της ιερότητας του γάμου, της οικογένειας, του σπιτιού.
Το μοναδικό, ίσως, επεισόδιο που σώζεται με θέμα την αποπλάνηση της θεάς έχει σαν πρωταγωνιστή τον Πρίαπο. Αυτός σε κάποια γιορτή των θεών, ύστερα από το πολύ φαγοπότι κι αφού όλοι τους (μαζί και η Εστία) εξαντλημένοι κοιμήθηκαν, επιχείρησε να τη βιάσει. Κανείς (ούτε και η ίδια) δεν πρόλαβε να αντιληφθεί τίποτα μέχρι που το γκάρισμα ενός γαϊδάρου την ξύπνησε και την έσωσε. Η Εστία ως θεά διέφερε σημαντικά απ’ όλες τις άλλες γυναικείες θεότητες. Αφοσιωμένη στο σπίτι και στους συνοίκους της, έμενε πάντοτε στον Όλυμπο, χωρίς ποτέ να μετακινείται, ούτε καν να πηγαινοέρχεται, όπως έκαναν όλοι οι υπόλοιποι.
Εξαιτίας της γαλήνης, της πραότητας και της ηρεμίας που τη διέκρινε δε συμμετείχε ποτέ σε πολέμους ή διαμάχες.
Ήταν δίκαιη και φιλάνθρωπη και για το λόγο αυτόν αφιερωμένη σε αυτό που πρέσβευε. Η Εστία αποτελούσε την προσωποποίηση του σπιτιού, το σύμβολο της οικίας και κατ’ επέκταση της πιστής και γερά δεμένης οικογένειας.
Σε αυτήν οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν την επινόηση της τέχνης για το χτίσιμο του πρώτου σπιτιού. Σε αυτήν επίσης και στην ενότητα που η ίδια αντιπροσώπευε είχαν αφιερώσει το κυριότερο μέρος της οικίας: εκεί δηλαδή που έκαιγε η φωτιά και συγκεντρώνονταν όλα τα μέλη της οικογένειας τριγύρω της.
Η Εστία δεν ήταν η θεά που κλεινόταν και οριοθετούνταν μέσα στα στενά πλαίσια του σπιτιού. Η εύνοια και οι διαστάσεις της, οι δικαιοδοσίες και οι αρμοδιότητές της πολύ γρήγορα επεκτάθηκαν, με αποτέλεσμα σταδιακά ως θεά να αντιπροσωπεύει όχι μόνο το κέντρο του σπιτιού, αλλά και της γης, και ολόκληρου του σύμπαντος...

Στον «Ορφικό» ύμνο της Θεάς, αυτή χαιρετίζεται ως ακολούθως:
«Εστία ευδυνάτοιο Κρόνου θύγατερ βασίλεια,
η μέσον οίκον έχεις πυρός αενάοιο, μεγίστου,
τούσδε συ εν τελεταίς οσίους μύστας αναδείξαις,
θεισ’ αιειθαλέας, πολυόλβους, εύφρονας, αγνούς
οίκε Θεών μακάρων, θνητών στήριγμα κραταιόν,
αιδίη, πολύμορφε, ποθεινοτάτη, χλοόμορφε
μειδιόωσα, μάκαιρα, ταδ’ ιερά δέξο προθύμως,
όλβον επιπνείουσα και ηπιόχειρον υγείαν»

Στον «Ομηρικό» ύμνο της Θεάς τέλος, βλέπουμε ανάγλυφα την στενή σύνδεσή της με τον πολικό της Θεό Ερμή (με τον οποίον διαπιστωμένα από τον Παυσανία μοιραζόταν τμήμα του μεγάλου βωμού στο «Αμφιαράειον» του Ορωπού και μια εορτή στις Φάρες της Αχαΐας):
«Εστίη η πάντων εν δώμασιν υψηλοίσιν
Αθανάτων τε Θεών χαμαί ερχομένων τ’ ανθρώπων
Έδρην αίδιον έχαλχες πρεσβηίδα τιμήν
Καλόν έχουσα γέρας και τιμήν. Ου γαρ ατερ σου
Ειλαπίναι θνητοίσιν ιν’ ου πρώτη πυμάτη τε
Εστίη αρχόμενος σπένδει μελιηδέα οίνον
Και συ μοι Αργειφόντα Διός και Μαιάδος θιέ
Άγγελε των μακάρων χρυσόρραπι δώτορ εάων,
Ναίετε δώματα καλά, φίλα φρεσίν αλλήλοισιν
Ίλαος ως επάρηγε συν αιδοίη τε φίλη τε
Εστίη. Αμφότεροι γαρ επιχθονίων ανθρώπων
Ειδότες έργματα καλά νόω θ’ έσπεσθε και ήβη.
Χαίρε Κρόνου θύγατερ, συ τε και χρυσόρραπις Ερμής.
Αυτάρ εγών υμέων τε και άλλης μνήσομ’ αοιδής»


http://www.ellinikoarxeio.com/2010/05/hestia-goddess-ofharmony.html#ixzz1Q1jTXFE3

Τρίτη 21 Ιουνίου 2011


Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

της Κατερίνας Μ. Μάτσου

Η 21η Ιουνίου έχει καθιερωθεί από το 1985 σαν Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής, μια ημέρα όπου ερασιτέχνες και επαγγελματίες μουσικοί κατακλύζουν δημόσιους χώρους, πλατείες, δρόμους, πάρκα και άλλα μέρη, παρουσιάζοντας αφιλοκερδώς συναυλίες απ’ όλο το μουσικό φάσμα. Μια ημέρα που οι άνθρωποι βγαίνουν να τραγουδήσουν στους δρόμους γιορτάζοντας και κάτι άλλο πέρα από τη μουσική: Κάθε χρόνο την 21η Ιουνίου το καλοκαίρι ξεκινά επίσημα, με το θερινό ηλιοστάσιο, τη μέρα με τη μεγαλύτερη διάρκεια στο βόρειο ημισφαίριο και την μικρότερη στο νότιο, που περνάει εκείνη την εποχή τις πρώτες μέρες του χειμώνα του. Την 21η Ιουνίου οι άνθρωποι γιορτάζουν τη νίκη του φωτός και του ήλιου του καλοκαιριού πάνω στο σκοτάδι και στο κρύο του χειμώνα και πανηγυρίζουν για την επιστροφή της Περσεφόνης από τον Κάτω Κόσμο και την αναγέννηση της φύσης.
Ηλιοστάσιο ονομάζεται η χρονική στιγμή κατά την οποία ο άξονας της Γης εμφανίζεται στραμμένος όσο περισσότερο προς ή μακριά από τον Ήλιο κατά την ετήσια τροχιά της Γης γύρω από αυτόν. Αυτό ισοδυναμεί με τον Ήλιο να βρίσκεται στο βορειότερο ή στο νοτιότερο σημείο του ουρανού που βρίσκεται ποτέ το μεσημέρι, όπως εμφανίζεται σε εμάς πάνω στην επιφάνεια της Γης.
Η λέξη προέρχεται από το «ήλιος» και το «στέκομαι»/«στάση», επειδή κοντά στα ηλιοστάσια (λίγες μέρες πριν ή λίγες μέρες μετά) ο Ήλιος φαίνεται να επιβραδύνει τη φαινομενική κίνησή του προς τα βόρεια ή προς τα νότια (κίνηση στην απόκλιση), μέχρι που την ημέρα του ηλιοστασίου αυτή η κίνηση μηδενίζεται και αντιστρέφεται. Εξίσου ορθό ετυμολογικώς είναι και το συνώνυμο «ηλιοτρόπιο». Τα ηλιοστάσια, όπως και οι ισημερίες, συνδέονται αναπόσπαστα με τις εποχές του έτους. Σε κάποιες χώρες ή σε κάποιες γλώσσες θεωρείται ότι αρχίζουν ή διαχωρίζουν τις εποχές, ενώ σε άλλες θεωρούνται τα κέντρα τους. Δύο φορές το χρόνο η διάρκεια της ημέρας είναι ίση με τη διάρκεια της νύχτας. Πρόκειται για ένα περιοδικό φαινόμενο που συμβαίνει για όλες τις περιοχές του πλανήτη μας. Τις ημερομηνίες αυτές τις ονομάζουμε ισημερίες και τις διακρίνουμε σε χειμερινή και εαρινή ισημερία (21 Σεπτεμβρίου και 21 Μαρτίου αντίστοιχα).
Μόλις οι άνθρωποι κατάλαβαν και αντιλήφθηκαν τις κινήσεις του πλανήτη Γη γύρω από τον ήλιο ξεχώρισαν τις ημέρες του θερινού και του χειμερινού ηλιοστασίου. Το θερινό ηλιοστάσιο αποτελούσε πάντα πολύ σημαντικό γεγονός για όλους τους ανθρώπους. Όλες οι αρχαίες κοινωνίες έκαναν πολυήμερες γιορτές γύρω από αυτή την ημερομηνία. Οι Δρυίδες των αρχαίων Κελτών της Βρετανίας γιόρταζαν το (φως της ακτής) στο Στόουνχετζ. Στην αρχαία Κίνα ήταν η γιορτή για την γη, τις θηλυκές και γιν δυνάμεις, ενώ οι αρχαίοι Γαλάτες γιόρταζαν την Επόνα, θηλυκή θεότητα την οποία απεικόνιζαν να καβαλά μια φοράδα και ήταν η προσωποποίηση της γονιμότητας, της κυριαρχίας και της γεωργίας. Στην αρχαία Ρώμη τα Βεστάλια, η γιορτή προς τιμήν της Βεστά (Εστίας) κρατούσαν μια εβδομάδα, ενώ τα γερμανικά, κέλτικα και σλαβικά φύλα της κυρίως Ευρώπης γιόρταζαν ανάβοντας φωτιές στους δρόμους. Ήταν η γιορτή της ερωτικής μαγείας και των προβλέψεων. Ήταν η νύχτα που οι νέοι και οι νέες αντάλλαζαν ερωτικά σημάδια και μηνύματα και πηδούσαν πάνω από τις τυχερές φωτιές. Πίστευαν ότι τα σπαρτά θα μεγάλωναν τόσο, όσο πιο ψηλά πηδούσαν. Αντίστοιχοι εορτασμοί γίνονται μέχρι σήμερα με το πρόσχημα της γιορτής του Άη Γιάννη του Κλήδονα τον Ιούνιο. Η ιθαγενής φυλή της Αμερικής Natchez έκανε τις μέρες εκείνες τη γιορτή της πρώτης συγκομιδής. Σε κανέναν δεν επιτρεπόταν να μαζέψει το καλαμπόκι του πριν από τη λήξη της. Στην φυλή Χόπι οι άνδρες μεταμφιεζόταν σε Kachinas, τα πνεύματα χορευτές της βροχής, που μεταφέρουν τα μηνύματα των ανθρώπων στους θεούς.
Οι μεταβολές φωτός-σκότους δεν διέφυγαν της προσοχής των αρχαίων Ελλήνων. Τις κατέγραψαν και τις μετέτρεψαν σε μια κωδικοποιημένη γλώσσα η οποία είναι εγγεγραμμένη στην αρχιτεκτονική των ναών και στους προσεκτικά επιλεγμένους τόπους, όπου κτιζόταν τα ιερά τους. Αυτή η κωδικοποιημένη γλώσσα ονομάστηκε «Ιερή Γεωμετρία» και αποκαλύπτεται από τις θέσεις των ιερών που συνδέονται μεταξύ τους με τρίγωνα και κύκλους, όπως εύκολα αποδεικνύεται αν κοιτάξει κανείς σ’ ένα χάρτη και σημειώσει την ακριβή θέση των αρχαίων ναών. Πρόκειται για μια μυστική διασύνδεση που αν μια μέρα αποκωδικοποιηθεί πλήρως, ίσως αποκαλύψει αναπάντεχα μυστικά. Στην ελληνική παγανιστική παράδοση, το Θερινό Ηλιοστάσιο είναι μέρος των εορτών της άνοιξης και του καλοκαιριού. Ο γνωστότερος μύθος σχετικά με αυτό είναι η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα, το θεό του Κάτω Κόσμου. Όταν ο Πλούτωνας άρπαξε την Περσεφόνη και την πήρε μαζί του στον Κάτω Κόσμο η θεά Δήμητρα, η μητέρα της, μαράζωσε από τη στεναχώρια της. Η θλίψη και η οργή για την αρπαγή της κόρης της την οδήγησε στην απόφαση να μην αφήσει κανένα σπόρο να φυτρώσει πάνω στη γη. Η ανθρωπότητα άρχισε να μαστίζεται από λιμό και ο Δίας αποφάσισε πως ήταν καιρός να επέμβει. Έστειλε αρχικά την Ίριδα και μετά διαδοχικά πολλούς θεούς με δώρα για να την πείσει να αφήσει τη γη να καρπίσει και η ίδια να επιστρέψει στον Όλυμπο και να μην περιπλανάτε στον κόσμο. Η Δήμητρα όμως απαιτούσε την επιστροφή της Περσεφόνης. Έτσι ο Δίας έστειλε στον Άδη τον Ερμή διατάζοντας τον Πλούτωνα να αφήσει ελεύθερη την κόρη. Ο Πλούτωνας υπάκουσε, αφού πρώτα έδωσε στην Περσεφόνη να φάει έξι σπυριά ροδιού για να τη δέσει για πάντα με τον Κάτω Κόσμο. Η Περσεφόνη γύρισε στην Δήμητρα και η θεά άφησε τη γη να βλαστήσει. Από τότε η Περσεφόνη περνούσε στον Άδη τέσσερις μήνες και τους υπόλοιπους με την μητέρα της στον Όλυμπο. Σε αυτή το χρονική περίοδο δίδονταν τιμές σε άλλους θεούς, όπως ο Διόνυσος (συμβολίζοντας την αναγέννηση της Φύσης), η Δήμητρα και η Περσεφόνη (συμβολίζοντας επίσης την αναγέννηση της Φύσης) και ο Απόλλωνας (ως θεός του Φωτός).
Μετά το θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου η μέρα αρχίζει να μικραίνει, ακολουθώντας με ακρίβεια τον προαιώνιο δρόμο της γύρω από τον ήλιο. Το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 21 Δεκεμβρίου επισφραγίζει με τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου αυτή τη διαδρομή, ανοίγοντας μια νέα, καινούργια για το χρόνο που ανατέλλει λίγες μέρες μετά. Ο άνθρωπος, όσα χρόνια κι αν ζήσει πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη, στο γαλάζιο πλανήτη Γη θα συνεχίσει να εκπλήσσεται από τα φανταστικά ταξίδια και παιχνίδια του ήλιου, των αστεριών και της φύσης. Θα συνεχίσει να τα μελετά και θα προσπαθεί να μάθει και τα πιο ακριβά μυστικά τους και θα συνεχίσει να καθιερώνει γιορτές προς τιμήν τους. Ο Πλούτωνας δε θα κρατήσει την Περσεφόνη αιώνια φυλακισμένη στην αγκαλιά του, άλλη υπόσχεση έδωσε στο Δία και τη Δήμητρα και την τηρεί ευλαβικά αιώνες τώρα. Και την επιστροφή της κόρης στο φως του ήλιου από τα σκοτάδια του Άδη και την αναγέννηση της φύσης γιορτάζει η πλάση ολόκληρη στις 21 Ιουνίου.

Κοζάνη, Ιούνιος 2011

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011


ΓΟΡΓΟΝΕΣ: ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ


Η γοργόνα είναι ένα μυθικό υδρόβιο πλάσμα με κεφάλι και κορμό θηλυκού ανθρώπου και ουρά ψαριού. Σαν και τις σειρήνες, οι γοργόνες σε άλλες ιστορίες τραγουδούν στους ναυτικούς αποσπώντας τους από την εργασία με πολλές φορές την πρόκληση ναυαγίων και σε άλλες πνίγουν άτομα προσπαθώντας να τα διασώσουν (μη ξέροντας πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να αναπνεύσει κάτω από το νερό).
Στα μέσα του 19ου αιώνα, ναυτικοί αναφέρονταν σε Manatee και Dugongs (θαλάσσια θηλαστικά) τα οποία τα περνούσαν για γοργόνες λόγω της περίεργης μορφής που έχουν. Αναφορές και ιστορίες για ανθρωποειδή ψάρια υπάρχουν από το 5000 π.Χ., έχει θεωρηθεί πως τα manatees ή dugongs θα μπορούσαν να είναι πίσω από το μύθο της γοργόνας. Ένα παράδειγμα που υποστηρίζει αυτήν την θεωρία είναι ότι ο Χριστόφορος Κολόμβος είχε καταγράψει πως είχε δει γοργόνες στο ταξίδι του στο νέο κόσμο, αλλά σκεπτόμενος πως θα έπρεπε να ήταν ομορφότερες.
Αυτά τα μεγάλα υδρόβια θηλαστικά (manatees, dugongs ) είναι ξεχωριστά για τον τρόπο με τον οποίο κουβαλούν τα μωρά τους, λικνιζόμενα στα χέρια τους, όπως ο άνθρωπος κρατάει ένα μωρό. Είναι πιθανό οι ναυτικοί που βλέπανε αυτά τα άγνωστα κτήνη για πρώτη φορά, να υπέθεταν πως είχαν να κάνουν με ένα ανθρωπόμορφο μυθικό τέρας, ως συνέπεια να εξιστορούν αυτή την περιπέτεια τους στους πατριώτες τους κατά την επιστροφή τους από τα ταξίδια. Ενδιαφέρον είναι πως δεν έχουμε ιστορικές αναφορές σε αρσενικές γοργόνες (γοργόνους).
Αν ταξιδεύσουμε πιο πίσω στην ελληνική μυθολογία θα δούμε πως τα 2 από τα παιδιά του Πόντου και της Γαίας ο Φόρκυς και η Κητώ (αδέρφια) «έσμιξαν» και έφεραν στον κόσμο τις τρεις Γραίες, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη, αλλά καθώς και τις τρεις Γοργόνες (Σθενώ, Ευρυάλη και Μέδουσα). Λέγεται πως ήταν Κενταύρισσες, τις οποίες η Αθηνά μεταμόρφωσε σε απεχθή τέρατα, εξαιτίας της Μέδουσας. Από τις τρεις μόνο η Γοργώ ήταν θνητή. Συχνά συνδέονται με τις Σειρήνες. Κατά τη διάρκεια της αναγέννησης και των μπαρόκ εποχών, Manatee και θύματα από σειρηνομελία (σοβαρή ανωμαλία των κάτω άκρων) παρουσιάζονταν σε επιδείξεις ως γοργόνες. Τον 19ο αιώνα, ο P. Τ. Barnum επέδειξε στο μουσείο του μια ταριχευμένη εξαπάτηση αποκαλούμενη γοργόνα των Φίτζι.
Κι άλλοι έχουν διαπράξει τέτοιου είδους παρόμοιες εξαπατήσεις, οι οποίες είναι συνήθως από πεπιεσμένο χαρτί ή μέρη αποθανόντων πλασμάτων (συνήθως πίθηκοι και ψάρια) που ράβονται μαζί για την εμφάνιση μιας τραγελαφικής γοργόνας. Αμέσως μετά το Τσουνάμι του 2004, φωτογραφίες Φίτζι «γοργόνες» πέρασαν στο διαδίκτυο ως κάτι που είχε ξεβράσει η θάλασσα.
Υπάρχει άραγε κάτι αληθινό πίσω από τους μύθους που αφορούν τις γοργόνες ή ο φόβος και η φαντασία του ανθρώπου δημιούργησε αυτά τα πλάσματα; Ότι και να ισχύει, το σίγουρο είναι πως οι απέραντοι ωκεανοί κρύβουν πολλά μυστικά, τα οποία περιμένουν να τα ανακαλύψουμε.


http://aktofylakas.blogspot.com

Σάββατο 18 Ιουνίου 2011


ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ...


Έρευνα με αντικείμενο τους τραυματισμούς στο κεφάλι που προκάλεσαν ο Αστερίξ και ο Οβελίξ στους Ρωμαίους δημοσίευσε ομάδα επιστημόνων. Στόχος τους να τονίσουν την αξία του να φοράς κράνος! Διαβάστε τα στοιχεία.

Οι απολαυστικές μπούφλες του Αστερίξ και του Οβελίξ εδώ και πολλά χρόνια προκάλεσαν βαριές εγκεφαλικές κακώσεις σε περισσότερους από 700 εχθρούς του αδάμαστου γαλατικού χωριού.
Σύμφωνα με τον Guardian, ακαδημαϊκοί, οι οποίοι ασφαλώς θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο μελέτης, δημοσίευσαν στο Ευρωπαϊκό Περιοδικό Νευροχειρουργικής, μια μελέτη σχετικά με τα εγκεφαλικά τραύματα των θυμάτων των αγαπημένων μας ηρώων.
Στόχος τους να αποδείξουν ότι τα κράνη, έσωσαν τη ζωή εκατοντάδων Ρωμαίων, που δέχθηκαν την «περιποίηση» του Αστερίξ, του Οβελίξ και των συμπατριωτών τους.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι στα τεύχη του ΑΣΤΕΡΙΞ υπάρχουν 704 θύματα. Από αυτά:
 Τα 698 ήταν άνδρες.
 Το 63,9% ήταν Ρωμαίοι.
 120 ήταν Γαλάτες.
 59 ήταν ληστές ή πειρατές (δεν προλάβαιναν πάντα να βουλιάξουν από μόνοι τους το πλοίο).
 20 ήταν Γότθοι.
 14 ήταν Νορμανδοί.
 8 ήταν Βίκινγκς.
 5 ήταν Βρετανοί και... 4 ήταν εξωγήινοι.
Η πλειοψηφία (87,1%) των τραυματισμών προκλήθηκε από τους Γαλάτες και κυρίως από τον Αστερίξ και τον Οβελίξ (57,6%).
Μόλις 32 τραυματισμοί οφείλονται στους Ρωμαίους, σύμφωνα με τους ερευνητές και μόλις ένας στους πειρατές.
Στη μελέτη αναφέρεται ακόμη ότι παρά το ότι το 70,5% των θυμάτων φορούσε κράνος, λόγω της δύναμης που είχαν οι Γαλάτες από την κατανάλωση του μαγικού ζωμού, αυτό εκτοξευόταν, ωστόσο απέτρεπε τελικά χειρότερους τραυματισμούς ή και τον θάνατο των θυμάτων.
Οι επιστήμονες, ανέλυσαν και τις εικόνες των τραυματισμένων (απλανές βλέμμα, γλώσσα έξω κ.λπ.) για να αναδείξουν τη σοβαρότητα των εγκεφαλικών τραυμάτων.
Όπως επισημαίνεται στην έρευνα «ευτυχώς για τους Ρωμαίους, που στρατοπέδευαν γύρω από το γαλατικό χωριό, κανένας τραυματισμός δεν κατέληξε σε θάνατο».
Οι ερευνητές χαρακτηρίζουν το γεγονός εντυπωσιακό, καθώς στην αρχαιότητα τα τραύματα στο κεφάλι ήταν μοιραία και προσθέτουν ότι αναδεικνύεται η αξία του να φορά κανείς το κράνος του.
Σύμφωνα με τον νευροχειρούργο Karl Schaller, του Πανεπιστημίου της Γενεύης, οι ερευνητές υπερέβαλαν λίγο για τον ρόλο του κράνους.
«Θα ήταν ενδιαφέρον να συγκρίνουμε τα στοιχεία αυτής της έρευνας με τα στοιχεία μιας μελέτης σε πιο πρόσφατους ήρωες όπως ο Ντόναλντ Ντακ η ο Ροζ Πάνθηρας, ώστε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη. Μέχρι τότε θα πρέπει όλοι να δένουμε τις ζώνες μας και να φοράμε τα κράνη μας», τόνισε.
Τελικά εκτός από τους Ρωμαίους, είναι τρελοί και αυτοί οι επιστήμονες...


http://news247.gr/health/epistimi/meleth_gia_ta_thymata_toy_asteriks.1107869.html

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

ΕΚΛΕΙΨΗ ΣΕΛΗΝΗΣ ΣΕ 10 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ


Η ολική έκλειψη της Σελήνης, που έλαβε χώρα το βράδυ της Τετάρτης, ήταν ορατή με γυμνό μάτι από τους κατοίκους όλων των περιοχών, εκτός από εκείνους που κατοικούν στη Βόρεια Αμερική.
Το εντυπωσιακό φαινόμενο είχε διάρκεια 1 ώρα και 40 λεπτά, προσφέροντας ένα μοναδικής ομορφιάς θέαμα σε όσους είχαν την ευκαιρία να το παρακολουθήσουν.
Μια σεληνιακή έκλειψη συμβαίνει, όταν η Γη μπαίνει ανάμεσα στον ήλιο και το φεγγάρι. Δεδομένου ότι το φεγγάρι κινείται όλο και περισσότερο στη σκιά της Γης, αλλάζει χρώμα γυρίζοντας από γκρι σε πορτοκαλί ή βαθιά απόχρωση του κόκκινου.
Αυτό το αστρονομικό φαινόμενο συμπυκνώθηκε σε ένα βίντεο 10 δευτερολέπτων, κάνοντας το φεγγάρι να φαίνεται σαν ένας πίνακας ζωγραφικής που αποτυπώνει την κίνηση των νέων χρωμάτων.
Η ατμόσφαιρα φιλτράρει τα περισσότερα από τα μπλε χρώματα του φωτός, αφήνοντας τις κόκκινες και πορτοκαλί αποχρώσεις που βλέπουμε να φανούν κατά τη διάρκεια μιας σεληνιακής έκλειψης.
Υπάρχει μία ακόμη σεληνιακή έκλειψη, η οποία είναι προγραμματισμένη για τις 10 Δεκεμβρίου 2011 και θα είναι και αυτή ορατή από τις περισσότερες περιοχές της Γης.

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Η ΠΡΩΤΗ ΟΛΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΣΕΛΗΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟ 2011 ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΙΟΥΝΙΟΥ

& ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η πρώτη ολική έκλειψη Σελήνης του 2011 θα είναι ορατή και από την Ελλάδα, καιρού επιτρέποντος και θα συμβεί το βράδυ της Τετάρτης 15 Ιουνίου, καθώς η Γη θα παρεμβληθεί ανάμεσα στον Ήλιο και το φεγγάρι.
Η έκλειψη θα αρχίσει νωρίς το βράδυ με αποτέλεσμα στο μεγαλύτερο μέρος της η Σελήνη να βρίσκεται αρκετά χαμηλά στον ορίζοντα και έτσι στην Ευρώπη -και στην Ελλάδα- οι θεατές θα χάσουν τα πρώτα-πρώτα στάδια της έκλειψης, όμως στη συνέχεια θα μπορούν να τη δουν. Το καλύτερο μέρος παρατήρησης θα είναι με κατεύθυνση προς νότια - νοτιανατολικά.
Η Σελήνη αναμένεται να ανατείλει περίπου στις 20:50, η έναρξη της μερικής έκλειψης από τη σκιά της Γης θα αρχίσει περίπου στις 21:20 (η Σελήνη θα βρίσκεται σε γωνία μόλις πέντε μοιρών από τον ορίζοντα), ενώ η έναρξη της ολικής φάσης της έκλειψης θα είναι κατά τις 22:20 το βράδυ και η Σελήνη θα βρίσκεται σε ύψος περίπου 13 μοιρών.
Η ολική φάση της έκλειψης θα διαρκέσει επί σχεδόν 100 λεπτά (η τελευταία έκλειψη που ξεπέρασε αυτή τη διάρκεια, είχε λάβει χώρα τον Ιούλιο του 2000), γεγονός που θα συμβάλλει οι παρατηρητές να μπορέσουν να δουν την ολική φάση και σε μεγαλύτερο ύψος. Η ολική φάση αναμένεται να τελειώσει λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, όταν η Σελήνη θα βρίσκεται σε ύψος 24 μοιρών σε σχέση με τον ορίζοντα, ενώ η μερική φάση της έκλειψης θα τελειώσει μια ώρα αργότερα, λίγο μετά τη μία το βράδυ, με τη Σελήνη σε ύψος 27 μοιρών.
Η έκλειψη της Σελήνης είναι δυνατό να παρατηρηθεί ακόμα και δια γυμνού οφθαλμού, καθώς η παρατήρηση ούτε κάποιον κίνδυνο ενέχει, ούτε απαιτεί ειδικό αστρονομικό εξοπλισμό. Το «σβήσιμο» του φεγγαριού από το νυχτερινό ουρανό θα επιτρέψει στους θεατές να δουν «με άλλα μάτια» τα αστέρια.
Όλο το φαινόμενο, εκτός από την Ευρώπη, θα είναι ορατό από την Ανατολική Αφρική, την Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία και τη Δυτική Αυστραλία, ενώ άλλες περιοχές του πλανήτη θα δουν μόνο ένα μέρος του και άλλες, όπως η Βόρεια Αμερική, θα το χάσουν.
Μια δεύτερη ολική έκλειψη Σελήνης θα συμβεί φέτος, στις 10 Δεκεμβρίου, ενώ η επόμενη θα λάβει χώρα στις 27 Ιουλίου 2018.


http://www.facebook.com/home.php#!/notes/maties-sta-sport-alfa-radio-89fm

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2011


ΓΙΑΤΙ Μ' ΑΓΑΠΗΣΕΣ

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ

Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες
στα περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού, προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.

Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι’ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κ’ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.

Μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν
με την ψυχή στο βλέμμα,
περήφανα στολίστηκα το υπέρτατο
της ύπαρξης μου στέμμα,
μόνο γιατί τα μάτια σου με κύτταξαν.

Μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες
και στην ματιά σου να περνάη
είδα τη λυγερή σκιά μου, ως όνειρο
να παίζη, να πονάη,
μόνο γιατί όπως πέρναα με καμάρωσες.

Γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες
και μου άπλωσες τα χέρια
κ’ είχες μέσα στα μάτια σου το θάμπωμα
-μια αγάπη πλέρια,
γιατί δισταχτικά σα να με φώναξες.

Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε
γι’ αυτό έμεινεν ωραίο το πέρασμα μου.
Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινα,
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Γιατί, μόνο γιατί σε σέναν άρεσε.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα
γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.

Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.

Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατα σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.



Από τη συλλογή «Οι τρίλιες που σβήνουν» (1928)

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΙΑΝΙΔΗΣ


Ο κύριος Πιανίδης, ο διάσημος πιανίστας, θα έδινε ένα ρεσιτάλ πιάνου, σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Έτσι στις 13 κάποιου μήνα στη μεγάλη αίθουσα του δημαρχείου τοποθετήθηκε ένα μεγάλο πιάνο. Το ρεσιτάλ θα άρχιζε στις 6:00 μ.μ. ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται από τις 5. Στις 5:30 η αίθουσα είχε γεμίζει και στις 6 έκλεισαν οι πόρτες του δημαρχείου. Όλοι τώρα περίμεναν τον κύριο Πιανίδη. Μα η ώρα περνούσε. Οι δείκτες του ρολογιού έδειξαν 6:15, μετά 6:30 και αργότερα 6:45, μα ο κύριος Πιανίδης πουθενά. Το πλήθος ετοιμαζόταν να φύγει βλέποντας αυτή την αργοπορία. Ξαφνικά όμως κάποιος από το πλήθος, ο κύριος Πλακατζίδης, ανέβηκε στη σκηνή, κάθισε στο πιάνο και άρχισε να παίζει ένα χαρούμενο βαλς. Σιγά-σιγά, η αίθουσα γέμισε ζευγάρια που χόρευαν χαρούμενα. Και η ώρα περνούσε.
Τελικά κατά τις 9:00, ο κύριος Πιανίδης που είχε αποκοιμηθεί στο καμαρίνι του, και άλλωστε και αυτός ήταν ο λόγος της αργοπορίας του, ξύπνησε και βρήκε καμαρωτός στη σκηνή. Μα όταν είδε τι συνέβαινε στην αίθουσα έμεινε μαρμαρωμένος. Οι άνθρωποι μόλις τον είδαν κάθισαν στις θέσεις τους. Ο κύριος Πιανίδης άρχισε να παίζει πιάνο. Όμως κανείς δεν τον άκουγε. Όλοι κουρασμένοι απ’ το χορό είχαν αποκοιμηθεί στις θέσεις τους.

Κατερίνα Μάτσου


- Έχει δημοσιευθεί στη μαθητική εφημερίδα ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙΑ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ, Μάιος 1989, που ετοίμαζε το Β3 τμήμα του 4ου Γυμνασίου Κοζάνης.

«ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΦΟΒΕΡΟ»

ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΕΙ Ο,ΤΙ ΕΚΑΝΕ Ο 18ΧΡΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ.
ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΠΩΣ ΜΕΓΑΛΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

«Τα μεγαλοποιούν... Δεν είμαι και genius», επισημαίνει ο 18χρονος που κατάφερε να τρελάνει την Interpol και το FBI με τις επιθέσεις που εξαπέλυσε σε ιστοσελίδες και συστήματα.
Ο Αλέξανδρος, σύμφωνα με δημοσιογράφο της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ που τον συνάντησε, δεν έχει καμία σχέση με διεθνώς καταζητούμενο άνθρωπο.
Είναι ένα παιδί με όλα τα χαρακτηριστικά της ηλικίας του και με την αφέλεια των 18 χρόνων.
«Δεν θέλω να κάνω καμία δήλωση. Μόνο ένα τσιγάρο θέλω. Έχεις;», ήταν η πρώτη του κουβέντα σύμφωνα με τη δημοσιογράφο.
«Παντελής έλλειψη νικοτίνης», συμπληρώνει, με την επιστροφή του από το τμήμα.
«Πέρασα πολλά, αλλά φαίνεται ότι όλα τώρα θα πάνε καλά. Δεν έχω κάνει κάτι φοβερό… Τα μεγαλοποιείτε εσείς οι δημοσιογράφοι», αναφέρει.
Φεύγοντας δείχνει στη δημοσιογράφο τα δύο τατουάζ του που πιάνουν από τον καρπό μέχρι τον αγκώνα.
«Ο καπιταλισμός είναι ευκαιρία και η ευκαιρία ελευθερία», γράφουν το ένα στα εβραϊκά και το άλλο στα αραβικά, επιλέγοντας αυτές τις γλώσσες επειδή, όπως ανέφερε, «όλα είναι θέμα πολιτισμού και ιστορίας».

Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ Η ΓΟΡΓΟΝΑ


Στους περαζόμενους καιρούς, που οι Έλληνες ορίζαν, όταν ο βασιλιάς Aλέξανδρος εκυρίευσε τον κόσμο, εκάλεσε τους δημογέροντες κι ερώτησε:
- Πώς να ζήσω πολλά χρόνια, να είμαι πάντα νέος; Έχω τόσα πολλά ακόμα να κάμνω σ’ αυτόν τον Πάνω Κόσμο!
- Υπάρχει o τρόπος, αλλά είναι δυσκολότατος, του λέγουν αυτοί.
- Και ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Θέλω να τον ξεύρω.
- Είναι να πάγεις, να φέρεις και να πιεις το Αθάνατο Νερό.
- Και πού εμπορώ να βρω αυτό το Αθάνατο Νερό, να το πιω ;
- Στην Άκρη του Κόσμου, πέρα απ’ τα Δυο Βουνά, που διαρκώς ανοιγοκλείνουν, τόσο γλήγορα που ο ταχύτερος σταυραετός δεν προφθαίνει να περάσει. Πολλά από τα καλύτερα βασιλόπαιδα προσεπάθησαν να περάσουν να φθάσουν στ’ Αθάνατο αυτό Νερό. Κανένα δεν το κατάφερε. Τα έφαγαν τα Δυο Βουνά. Την ζωή τους, που την ήθελαν αιωνία, την έχασαν για πάντα. Αλλά, και να καταφέρεις και περάσεις, πολυχρονεμένε μας βασιλιά, αυτά τα τρομερά τα Δυο Βουνά και άλλος κίνδυνος σε περιμένει. Μπρος σου, θα ‘βρεις τον Μεγάλο Δράκο, φύλακας της πηγής με το Αθάνατο Νερό. Έχει εκατό μάτια ολόγυρα στο κεφάλι του και μέρα νύχτα, ποτέ δεν κοιμάται. Όταν κλείνει τα πενήντα τα μισά του τα μάτια, τα άλλα του τα πενήντα μένουν ανοιχτά να παραμονεύουν. Πρέπει να τον σκοτώσεις για να πάρεις το Αθάνατο Νερό. Έως τώρα κανείς δεν το κατόρθωσε...
Όταν τα ήκουσε ο Aλέξανδρος, προσέταξε να σελώσουν το αγαπημένο του το άλογο, τον Βουκέφαλο, από όλα καλύτερο και γληγορότερο, πιο γλήγορο ακόμα κι από τον σταυραετό ή κι από την αστραπή. Πείρε το τετραπίθαμό σπαθί, το τρεις οργιές κοντάρι.
Και έφιππος λοιπόν, δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει και φθάνει στην Άκρη του Κόσμου, κει που συνδυό δεν περπατούν, συντρείς δεν κουβεντιάζουν, στα Δυο Βουνά που του ‘παν οι δημογέροντες. Στέκεται ο Αλέξανδρος, τα βλέπει που αδιάκοπα, σαν να μασούν ανοιγοκλείνουν και τόσο γλήγορα που μήτε γεράκι δεν μπορεί να περάσει χωρίς να τ’ αρπάξουν.
Ο Αλέξανδρος όμως, το γενναίο παλικάρι, δεν εφοβήθηκε. δίνει μια καμτζικιά του Βουκεφάλου του και σαν την αστραπήν επέρασαν, χωρίς να τους φάγουν τα Δυο Βουνά κι εβγήκαν ζωντανοί. Μόνο, τρεις τρίχες της ουράς του αλόγου επιάσθηκαν...
Ο λεβέντης βασιλιάς αντίκρησε τον φοβερόν δράκοντα με τα εκατό μάτια, τα μισά με κλειστά τα βλέφαρα. Τραβάει το τετραπίθαμο σπαθί, ορμάει και τον σκοτώνει, πριν ακόμα καταλάβει ο δράκος τι του γινότανε και έπεσε νεκρός στον τόπο.
Και έτσι έφθασε στην πηγή με τ’ Αθάνατο Νερό ο Αλέξανδρος... Εγέμισε το χρυσό του το παγούρι, επότισε το άλογό του και το καλό το παλικάρι πήρε άλλο μονοπάτι, τον δρόμο της επιστροφής. Στον γυρισμό τα Δυο Βουνά ήταν ανοιχτά και για πάντα πια ακίνητα.
Όταν έφθασε στο παλάτι του ο Αλέξανδρος εξέχασε να πει στην αδελφή του τι είχε στο χρυσό παγούρι. Και να που μια μέρα η αδελφή του παίρνει το χρυσό παγούρι, να το καθαρίσει και να το γυαλίσει και χύνει το Αθάνατο Νερό στο περιβόλι ... Το Αθάνατο Νερό επότισε μιαν αγριοκρομμυδιά που, από τότε, ποτέ δεν εμαράθηκε. Όταν έμαθε η βασιλοπούλα τι ζημιά και τι κακό έκανε, απελπίσθηκε κι έμεινε απαρηγόρητη.
- Θεέ μου! λέγει, πως να πιστεύσω που μια μέρα θα πεθάνει και ο αγαπημένος μου ο αδελφός και που εγώ θα φταίω. Με πρέπει όταν πεθάνει ο Αλέξανδρος, να μπορέσω να τον ξαναφέρω στο φως του Επάνω Κόσμου.
Και από τότε, η αδελφή του βασιλιά έγινε ψάρι από τον ομφαλό ως τα πόδια της. Έπεσε γυναικόψαρο στην θάλασσα και εκεί ζει από τότε ως σήμερα. Είναι η Γοργόνα. Την πανσέληνο, στα πλοία της ανατολής, στης δύσης τα καράβια, την βλέπουνε και την ακούν, οι ναύτες και ψαράδες! Η Γοργόνα η βασιλοπούλα διαρκώς γοργογυρίζει όλες τες αρμυρές θάλασσες. Και όταν συναντήσει καράβι, πάγει κοντά του και του ρωτά με την γλυκειά της την φωνή, σαν να τραγουδάει:
«Εσύ με τα λευκά πανιά, πελαγίσιο ταξιδιώτη,
για λέγε με, να σε χαρώ, αν ζει ο αδελφός μου.
Ζει ο βασιλιάς Aλέξανδρος»;
Αλίμονο στον καραβοκύρη, στον ναύκληρο, στους ναύτες, άμα πει κανείς που απέθανε ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Τότε η Γοργόνα, από μεγάλη θλίψι και τρομερή οργή, αναταράζει τα ύδατα, σηκώνει τα κύματα ως τα σύννεφα, φυσάει σαν θρακιάς, ξεσχίζει τα πανιά, σπάει τα κουπιά. Γεμίζει η θάλασσα παλικάρια, και σε φοβερή τρικυμία βουλιάζει και χάνεται το πλοίο... Εάν όμως ο καραβοκύρης ξεύρει τι πρέπει να πει για να σωθούν όλοι τους, απαντήσει στην ωραία Γοργόνα:
«Ζει ο βασιλιάς Aλέξανδρος, ζει και βασιλεύει,
και τον κόσμο κυριεύει»!
Τότε, η ωραία Γοργόνα χαίρεται, λύνει την κόμη της, απλώνει τα χέρια της σαν αγκαλιά και προστατεύει το πλοίο, κάμνει την θάλασσα γάλα και σαν αμέτρητο χαμόγελο τα κύματα. Ο καραβοκύρης και οι ναύτες ακούουν τότε την Γοργόνα, να τραγουδάει έτσι που φεύγει:
«Ζει ο βασιλιάς Aλέξανδρος, ζει ο αδελφός μου;
Ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει»!
(Από παραδοσιακά μας, για τα παιδιά μας, Θ.Δ. Ευθυμίου)
http://www.info-grece.com/agora.php?read,24,37250

Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011


Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

της Κατερίνας Μ. Μάτσου

Στις 28 του μακεδονικού μηνός Δαισίου του 323 π.Χ., 13 Ιουνίου με το σημερινό ημερολόγιο, πεθαίνει στη Βαβυλώνα ο Αλέξανδρος ο Φιλίππου, ο βασιλιάς πάντων των Ελλήνων -πλην Λακεδαιμονίων- και όλου του ανατολικά της Ελλάδας γνωστού κόσμου. Ήταν 33 ετών, στο απόγειο της βασιλείας του και μαζί με τους στρατηγούς του προετοίμαζε στα ανάκτορα της Βαβυλώνας τα επόμενα βήματα της θαυμαστής πορείας του προς την ανατολή, που είχε ξεκινήσει από την Πέλλα της Μακεδονίας 12 χρόνια πριν.
Η ιστορία τον ονόμασε ΜΕΓΑ και το επίτευγμά του συνεχίζει να προκαλεί μέχρι σήμερα το θαυμασμό. Ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας ήταν ο πρώτος που ονειρεύτηκε κι έκανε πράξη την ιδέα ενός παγκόσμιου πολιτισμού κάτω από τη σκέπη του ελληνικού πνεύματος. Ο πρόωρος και αναπάντεχος θάνατός του στα 33 του χρόνια, από αιτία άγνωστη, μυστηριώδη ακόμα και για τους σύγχρονους ερευνητές, διέκοψε τα μεγαλεπήβολα σχέδιά του. Οι «συνεχιστές» του έργου του, παραδομένοι στις προσωπικές τους έριδες και στη φιλοδοξία της διαδοχής, αφού εξόντωσαν τους φυσικούς διαδόχους, δεν μπόρεσαν να φανούν αντάξιοι του μύθου του βασιλιά τους και να διατηρήσουν τη γιγαντιαία αυτοκρατορία του. Ο θρύλος του όμως παρέμεινε ζωντανός στη μνήμη και στη παράδοση όλων των λαών που συνάντησε στην πορεία του προς την ανατολή και την αθανασία.
Τα αίτια του θανάτου του εξακολουθούν να προβληματίζουν ακόμα και σήμερα τους μελετητές. Όπως ο Αρριανός διασώζει στο εφτάτομο έργο του Αλεξάνδρου Ανάβασις, που περιγράφει την πορεία του ελληνικού στρατού προς την ανατολή, σύμφωνα με τη μαρτυρία των Βασίλειων Εφημερίδων, των ημερήσιων φύλλων καταγραφής των όσων συνέβαιναν κατά τα δώδεκα χρόνια της εκστρατείας, ο νεαρός βασιλιάς αρκετές μέρες πριν την μοιραία 13η Ιουνίου ταλαιπωρούνταν από πυρετούς, μα παρόλα αυτά συνέχιζε κανονικά τις προετοιμασίες και θυσίαζε κάθε μέρα στους θεούς, όπως πάντα συνήθιζε. Μέχρι τη μέρα που δεν μπορούσε πλέον να περπατήσει και να μιλήσει. «Έχει γραφτεί στις Βασίλειες Εφημερίδες», λέει ο Αρριανός, «ότι οι στρατιώτες του θέλησαν να τον δουν. Άλλοι για να τον προλάβουν ζωντανό κι άλλοι γιατί είχε διαδοθεί ότι πέθανε. Κατά τη γνώμη μου, υποψιαζόταν πως οι σωματοφύλακες τους έκρυβαν το θάνατό του. Οι περισσότεροι πάντως λαχταρούσαν να δουν τον Αλέξανδρο από τη βαριά τους θλίψη και την αγάπη που του είχαν. Όλη η στρατιά πέρασε από μπροστά του. Αυτός παρέμενε βουβός και χαιρετούσε τον καθένα ξεχωριστά κουνώντας ελαφρά το κεφάλι και τα βλέφαρα. Οι Βασίλειες Εφημερίδες λένε ότι ο Πείθωνας, ο Άτταλος, ο Δημοφώντας, ο Πευκέστας, ο Κλεομένης, ο Μενίδας και ο Σέλευκος κοιμήθηκαν στον ναό του Σάραπη και ρώτησαν το θεό μήπως είναι καλύτερα για τον Αλέξανδρο να τον μεταφέρουν στο ιερό και να παρακαλέσουν να τον κάνει καλά. Ο θεός όμως παράγγειλε να μην τον φέρουν στο ιερό του κι ότι είναι καλύτερα να τον αφήσουν εκεί που είναι. Λίγο μετά από τη στιγμή που οι εταίροι ανακοίνωσαν την απάντηση του θεού, ο Αλέξανδρος πέθανε. Αυτό ήταν πια το καλύτερο γι’ αυτόν. Ο Αριστόβουλος και ο Πτολεμαίος έχουν γράψει μόνο γι’ αυτά. Μερικοί άλλοι όμως αναφέρουν ότι οι εταίροι τον ρώτησαν σε ποιον αφήνει τη βασιλεία κι εκείνος απάντησε: «στον καλύτερο». Κι άλλοι προσθέτουν πως πρόβλεψε ότι θα γίνει μεγάλη σύγκρουση πάνω στον τάφο του... Ο Αλέξανδρος πέθανε τη χρονιά της εκατοστής δέκατης Ολυμπιάδας, όταν επώνυμος άρχων στην Αθήνα ήταν ο Ηγησίας. Έζησε τριάντα δύο χρόνια και οχτώ μήνες, όπως λέει ο Αριστόβουλος. Βασίλεψε δώδεκα χρόνια και οχτώ μήνες». (Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις. Βιβλίο ζ΄, σελ. 103-105, 107).
Μετά το θάνατο του κηρύχτηκε γενικό πένθος σ’ όλη την αυτοκρατορία, σύμφωνα με το περσικό έθιμο. Το σώμα του θα μεταφέρονταν, μέσα σε ένα πολυτελές άρμα, στη Μακεδονία, για να ταφεί δίπλα στους άλλους Μακεδόνες βασιλείς και στον πατέρα του Φίλιππο Β΄. Στο δρόμο όμως ο Πτολεμαίος άρπαξε το νεκρό σώμα του βασιλιά του και το μετέφερε στην Αίγυπτο, θέλοντας, όπως υποστήριξε, να εκπληρώσει την επιθυμία που ο ίδιος ο Αλέξανδρος του είχε εκφράσει να ταφεί στην όαση της Σίβα, στο ναό του πατέρα του θεού Άμμωνα. Τελικά ο Πτολεμαίος έθαψε το νεκρό Αλέξανδρο σε ένα μαυσωλείο στην Αλεξάνδρεια και το σώμα του διατηρούνταν ακόμα τον καιρό των Ρωμαίων αυτοκρατόρων. Η Κλεοπάτρα, η τελευταία βασίλισσα της Αιγύπτου, πριν την υποδούλωση της χώρας στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, θέλοντας να δείξει την αγάπη της στον Ιούλιο Καίσαρα, θέλησε να του προσφέρει σα δώρο το ξίφος του νεκρού Αλέξανδρου, ένα δώρο που ο Καίσαρας δε δέχτηκε, αφού, όπως είπε, δεν μπορούσε να συγκριθεί αυτός με το μεγάλο Μακεδόνα. Τελευταίος επισκέπτης του τάφου του ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος, ο οποίος σφράγισε τον τάφο για να μην μπορέσει να τον δει κανένας άλλος άνθρωπος μετά από αυτόν.

Στους αιώνες που ακολούθησαν η ιστορία και ο θρύλος διεκδίκησαν με τον ίδιο ζήλο το δικαίωμα να διασώσουν για την ανθρώπινη μνήμη τη ζωή και το έργο του στρατηλάτη. Κανένας άλλος άνθρωπος πριν και μετά από αυτόν δεν έγινε θέμα στις διηγήσεις τόσων πολλών και τόσων ποικίλων λαών. Ο Αλέξανδρος είναι ο ημίθεος δύο χιλιετηρίδων, που από την πρώτη στιγμή της ζωής του βρέθηκε μέσα σε μία σύνθεση από συμπτώσεις και θείες διαταγές, σχετικά με την πορεία και το μέλλον του και ο θρύλος του διατηρήθηκε κι ανανεώθηκε μέσα στη φαντασία των λαών του αρχαίου και του μεσαιωνικού κόσμου, γοητεύοντας Ανατολή και Δύση. Στις 13 Ιουνίου του 323 π. Χ., μαζί με την αναπνοή του Αλέξανδρου σταμάτησε για μια στιγμή και η αναπνοή της ίδιας της ιστορίας, όταν ο βασιλιάς πάντων των Ελλήνων -πλην Λακεδαιμονίων- έκλεισε τα μάτια, για να μείνει αθάνατος για πάντα.

Κοζάνη, Ιούνιος 2011


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
• Αρριανός. Αλεξάνδρου Ανάβασις. ΚΑΚΤΟΣ - 1992.
• ΠΑΠΥΡΟΣ - ΛΑΡΟΥΣ - ΜΠΡΙΤΑΝΙΚΑ. Εγκυκλοπαίδεια.
ΠΑΠΥΡΟΣ - 1991.
• Pierre Briant. Ο Μέγας Αλέξανδρος. Από την Ελλάδα στην Ανατολή.
ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΔΕΛΗΘΑΝΑΣΗ - 1993.
• N.G.L. Hammond. Μέγας Αλέξανδρος, ένας ιδιοφυής.
ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ - 1997.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

ΕΠΙΣΤΟΛΗ-ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΟΥ ΣΤΕΦΕΝ ΜΙΛΛΕΡ

Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
ΞΕΣΚΕΠΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΟΥΣ

Ο διάσημος Αμερικανός Καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπέρκλευ Στέφεν Μίλλερ, με μνημειώδη επιστολή του, προς το επίσημο Περιοδικό του Αμερικανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου «Archaeology Magazine», ξεσκεπάζει τους σφετεριστές της Ιστορικής Αλήθειας και με αδιαμφισβήτητα επιστημονικά επιχειρήματα, καταρρίπτει απόλυτα τους ισχυρισμούς των Σκοπίων, περί του δήθεν δικαιώματός τους να αποκαλούνται «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» και «ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ»!
Ειδικότερα, ο διάσημος Καθηγητής, με αφορμή προκλητικό άρθρο του Δημοσιογράφου Matthew Brunwasser για τα Σκόπια, υπό τον τίτλο «Letter From Macedonia:Owning Alexander«, που δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο τεύχος Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου του καταξιωμένου αμερικανικού περιοδικού «Archaeology», ανατρέπει με γραπτή επιστολή του το «θεμελιώδες ιδεολόγημα» των Σκοπίων, τεκμηριώνοντας πως η περιοχή εκείνη ήταν η Παιονία και πως δεν έχουν δικαίωμα άρα οι σημερινοί Σκοπιανοί κάτοικοί της, να αποκαλούν το κράτος τους «Μακεδονία», αλλά ούτε και τους εαυτούς τους «Μακεδόνες», όπως δεν μπορούν να το κάνουν λόγου χάρη και «οι Αιγύπτιοι»!

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

ΠΑΙΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ …«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»!
Συγκεκριμένα, γράφει κατά λέξη ο διάσημος Αμερικανός Καθηγητής προς τον Εκδότη του Archaeology:
«Ανοίγοντας σήμερα το τεύχος Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου του περιοδικού Archaeology, ανέτρεξα με ενδιαφέρον στο «Γράμμα από τη Μακεδονία», και διαπίστωσα ότι στην πραγματικότητα ήταν ένα γράμμα από την Παιονία -περιοχή βόρεια του όρους Βαρνούς και του όρους Όρβηλος. Η περιγραφή του Livy για τη δημιουργία της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας (45.29.7 και 12) κάνει σαφές ότι οι Παίονες ζούσαν βόρεια των εν λόγω βουνών, (τα οποία σήμερα αποτελούν γεωγραφικά τα φυσικά όρια της Ελλάδας) και νότια της Δαρδανίας, που σήμερα βρίσκεται το Κόσοβο.
Κατά το Στράβωνα (7.τμ.4) είναι ακόμη περισσότερο σαφές να λεχθεί, ότι η Παιονία βρισκόταν βόρεια της Μακεδονίας και η μόνη δίοδος από την μία στην άλλη περιοχή ήταν (και παραμένει σήμερα) η διάβαση μέσω του στενού περάσματος του Αξιού ποταμού (ή Βαρδάρη). Με άλλα λόγια η περιοχή την οποία περιγράφει ο Matthew Brunwasser στο άρθρο του «Owning Alexander», ήταν στην αρχαιότητα η Παιονία.
Αν και είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνοι υποτάχτηκαν στον Φίλιππο τον Β΄, πατέρα του Αλεξάνδρου το 359 π.Χ. (Διόδωρος Σικελός 16.4.2), δεν ήταν ποτέ Μακεδόνες και ποτέ δεν έζησαν στη Μακεδονία. Πραγματικά, ο Δημοσθένης (Ολυνθιακός 1.230), μας λέγει ότι είχαν σκλαβωθεί από τον Μακεδόνα Φίλιππο και σαφώς κατά συνέπεια δεν ήταν Μακεδόνες. Ο Ισοκράτης (5.23) σημειώνει τα ίδια. Ομοίως, για παράδειγμα, οι Αιγύπτιοι, οι οποίοι υποτάχτηκαν από τον Αλέξανδρο, ήταν υπό μακεδονική μεν διοίκηση, συμπεριλαμβανομένης και της Κλεοπάτρας, αλλά ποτέ δεν υπήρξαν οι ίδιοι Μακεδόνες και η Αίγυπτος ποτέ δεν ονομαζόταν Μακεδονία (και από όσα γνωρίζω δεν επιζητεί αυτή την ονομασία σήμερα).

ΠΑΙΟΝΕΣ ΕΣΤΩ, «ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ» ΠΟΤΕ!
Βεβαίως (συνεχίζει ο Καθηγητής), όπως μας λέει ο Θουκυδίδης (2.99), οι Μακεδόνες είχαν καταλάβει «μία στενή λωρίδα της Παιονίας, που εκτείνεται από το εσωτερικό μέχρι την Πέλλα και τη θάλασσα, κατά μήκος του Αξιού ποταμού. Θα ήταν ίσως κατανοητό εάν οι σημερινοί κάτοικοι της δημοκρατίας των Σκοπίων ονόμαζαν τους εαυτούς τους Παίονες και θεωρούσαν ότι τους ανήκει η περιοχή που περιγράφει ο Θουκυδίδης. Αλλά γιατί, αντίθετα, προσπαθούν οι σημερινοί κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας να ονομάζονται Μακεδόνες και η περιοχή τους Μακεδονία;

ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ!
O κος Brunwasser, (Σ.55) αναφέρεται στους Ελληνικούς ισχυρισμούς, ότι η στάση αυτή αποτελεί «ένδειξη διεκδικήσεων Ελληνικών εδαφών» και επισημαίνει ότι «η βόρεια περιοχή της Ελλάδας, ονομάζεται επίσης Μακεδονία». Αφήνοντας κατά μέρος ότι αυτή η βόρεια περιοχή της Ελλάδας ονομάζεται συνεχώς Μακεδονία για περισσότερα από 2500 χρόνια, (βλέπε μεταξύ άλλων και Ηρόδοτος 5.17-7.128 και αλλού) η πλέον σύγχρονη Ιστορία καταδεικνύει ότι οι Ελληνικές ανησυχίες είναι νόμιμες.
Ενδεικτικά σημειώνεται ότι Χάρτης που εκτύπωσαν τα Σκόπια το 1992 δείχνει καθαρά την διεκδίκηση, ότι η Μακεδονία εκτείνεται από εκεί, μέχρι το όρος Όλυμπος, προς νότον, συγχωνεύοντας έτσι τις περιοχές της αρχαίας Παιονίας και Μακεδονίας σε μία ενότητα.
Η ίδια διεκδίκηση είναι διακριτή και σε χαρτονόμισμα τράπεζας της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», που δείχνει ως ένα από τα Μνημεία της τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, που βρίσκεται στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολλά ακόμη παραδείγματα ημερολογίων, χριστουγεννιάτικων καρτών, αυτοκόλλητων για αυτοκίνητα κ.τ.λ., με τις ίδιες διεκδικήσεις.

ΣΕ ΠΟΙΑ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΠΗΓΕ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ;
Ο κος Brunwasser έχει επί πλέον αναδείξει συμφωνώντας, (International Herald Tribune 10-1-2008), εργασία του «Μακεδονικού Ινστιτούτου Στρατηγικών Ερευνών 16:9» που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη (16:9), κατά την οποία ένας Μακεδόνας παρουσιάστηκε στον Απόστολο Παύλο, παρακαλώντας τον «Έλα στη Μακεδονία να μας βοηθήσεις». Σε ποίες περιοχές της Μακεδονίας πήγε ο Απόστολος Παύλος; Πήγε στη Νεάπολη (Καβάλα), στους Φιλίππους, στην Αμφίπολη, στη Απολλωνία, στη Θεσσαλονίκη και στη Βέροια (Πράξεις 16:11-17:10). Όλες αυτές οι περιοχές αποτελούν την ιστορική Μακεδονία και καμία δεν βρίσκεται στην Παιονία. Τι είδους απαίτηση εγείρεται από ένα Ινστιτούτο των Σκοπίων, που αναφέρεται σε περιγραφή της αρχαίας Μακεδονίας και στη σημερινή περιοχή της σημερινής βόρειας Ελλάδας;

«Η ΜΕΓΑΛΗ …ΦΛΩΡΙΔΑ»
Δεν ξέρω τι θα συμπεραίναμε, εάν ένα μεγάλο νησί κοντά στις νοτιοδυτικές ακτές των Η.Π.Α. άρχιζε να αυτοαποκαλείται Φλώριδα και εμφάνιζε σε χαρτονομίσματά του εικόνες της από το Disney World, ενώ παράλληλα κυκλοφορούσε χάρτες που θα παρουσίαζαν τη «Μεγάλη Φλώριδα»!

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΤΕΤΤΙΝΙΟΥΣ, 1944
Σίγουρα δεν υπάρχει αμφιβολία για το τι είχε στο μυαλό του ο Υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α. Edward Stettinious, όταν στις 26 Δεκεμβρίου 1944 έγραφε [Πηγή: U.S. State Department, Foreign Relations, vol. viii, Washington, D.C., Circular Airgram (868.014/26Dec.1944)]:
«Το Υπουργείο (Εξωτερικών) σημείωσε με σημαντικό ενδιαφέρον αυξανόμενες προπαγανδιστικές διαδόσεις και ημιεπίσημες δηλώσεις υπέρ μιας αυτόνομης Μακεδονίας, που προέρχονται κυρίως από τη Βουλγαρία, αλλά επίσης και από Γιουγκοσλαβικές πηγές παρτιζάνων και άλλων, με την πρόθεση να συμπεριληφθούν και ελληνικές περιοχές στο υπό διαμόρφωση κράτος. Η Κυβέρνηση των Η.Π.Α. θεωρεί τις συζητήσεις περί μακεδονικού «κράτους», Μακεδονικής «πατρίδας» ή Μακεδονικής «εθνικής συνειδήσεως» αδικαιολόγητη δημαγωγία που δεν αντιπροσωπεύει εθνική ή πολιτική πραγματικότητα και διαβλέπει με τη σημερινή της επανεμφάνιση σε μια πιθανή συγκάλυψη επιθετικών προθέσεων κατά της Ελλάδας».

ΕΛΛΗΝΑΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ!
Ο κάτοικος Βουλγαρίας κος Brunwasser αναφέρει στη συνεχεία (συνεχίζει πάντα στην Επιστολή του ο Καθηγητής), με έκδηλη καταφρόνηση, ότι η Ελλάδα ισχυρίζεται πως ο «Αλέξανδρος Γ΄, ο Μέγας Αλέξανδρος είναι ...Έλληνας». Αυτή η στάση με περιπλέκει. Τι «διεκδίκηση» υπάρχει;
Ο προ-προ-πάππος του Αλεξάνδρου, ο Αλέξανδρος Α΄ είχε πιστοποιηθεί ως Έλληνας στην Ολυμπία και σύμφωνα με τα λεγόμενα του πατέρα της ιστορίας: «Συμβαίνει να γνωρίζω ότι [οι πρόγονοι του Αλεξάνδρου] είναι Έλληνες» (Ηρόδοτος 5.22).
Ο πατέρας του Αλεξάνδρου, ο Φίλιππος, είχε νικήσει σε διάφορα ιππευτικά αθλήματα στην Ολυμπία και τους Δελφούς (Πλούταρχος, Αλέξανδρος 4.9; Ηθικά 105A), που αποτελούν τα πλέον Ελληνικά από όλα τα Ιερά της αρχαίας Ελλάδας, στα οποία δεν ήταν επιτρεπτή η συμμετοχή μη Ελλήνων σε αγώνες. Εάν ο Φίλιππος ήταν Έλληνας, δεν ήταν επίσης και ο γιος του Αλέξανδρος Έλληνας;

ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ
Ο Ευριπίδης, ο οποίος πέθανε και ετάφη στη Μακεδονία (Θουκυδίδης apud Pal. Anth. 7.45; Παυσανίας 1.2.2; Διόδωρος ο Σικελός 13.103), έγραψε το έργο ΑΡΧΕΛΑΟΣ, προς τιμή τού προγόνου του Αλεξάνδρου, στη Σλαβική γλώσσα;
Όταν έγραψε τις ΒΑΚΧΕΣ, ευρισκόμενος στην Αυλή του Αρχέλαου, δεν το έγραψε στα Ελληνικά, όπως έχει διασωθεί μέχρι τις ημέρες μας;
Μήπως πρέπει να υποθέσουμε ότι ο Ευριπίδης ήταν «Μακεδόνας», που έγραφε στα Σλαβικά (σε μια εποχή που αυτή η γλώσσα δεν υπήρχε) και μετά τα έργα του μεταφράστηκαν στα Ελληνικά;

ΣΕ ΠΟΙΑ ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΕ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ;
Ποια ήταν η γλώσσα στην οποία ο Αριστοτέλης δίδασκε τον Αλέξανδρο;
Ποια γλώσσα μετέφερε ο Αλέξανδρος στις εκστρατείες του στην Ανατολή;
Γιατί έχουμε σήμερα αρχαίες επιγραφές στην Ελληνική, σε πόλεις που ίδρυσε ο Αλέξανδρος, φθάνοντας μέχρι το Αφγανιστάν, και όχι στη Σλαβική;
Γιατί η Ελληνική επικράτησε παντού στην Αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου, εάν αυτός ήταν πραγματικά όχι Έλληνας αλλά «Μακεδόνας»;
Γιατί η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στην Ελληνική και όχι στη Σλαβική;
Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΣΛΑΒΙΚΑ
Στη σελίδα 57 της αποκαλούμενης «Επιστολής από τη Μακεδονία», υπάρχει φωτογραφία του συγγραφέα, που στέκεται μπροστά από «μπρούτζινο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην πόλη Πριλέπ». Το άγαλμα είναι έκδηλα σύγχρονης κατασκευής, αλλά το ερώτημα είναι εάν Αλέξανδρος θα μπορούσε να διαβάσει την επιγραφή που φέρει στη Σλαβική γλώσσα, κάτω από τα πόδια του. Με την δεδομένη ιστορικά μεταγενέστερη ανάπτυξη της Σλαβικής σε σχέση με την Ελληνική γλώσσα, η απάντηση είναι προφανής.

«ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΟΗΣΙΕΣ» ΤΟΥ MATTHEW BRUNWASSER
Παρά το ότι είναι καλοδεχούμενη η αναφορά του κος Brunwasser σε αρχαιολογικά θέματα της Παιονίας, η εκ μέρους του υιοθέτηση και η προβολή συγχρόνων πολιτικών επιδιώξεων των κατοίκων της ως προς την χρήση της ονομασίας Μακεδονία, δεν είναι μόνο μη καλοδεχούμενη, αλλά αποτελεί παροχή κακών υπηρεσιών προς τους αναγνώστες του περιοδικού Archaeology, οι οποίοι φαντάζομαι ότι ενδιαφέρονται για ιστορικές αλήθειες. Αλλά τότε, η απόφαση εκ μέρους του περιοδικού Archaeology -ενός εντύπου του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου των Η.Π.Α. - για την διάδοση αυτής της ιστορικής ανοησίας, αποτελεί εγχείρημα σε βάρος της αξιοπιστίας του.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΑΧΑ ΜΙΑ
Ας λεχθεί ακόμη μία φορά: Η περιοχή της αρχαίας Παιονίας, ήταν μέρος της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας, όπως ήταν επίσης η Έφεσος, η Τύρος, η Παλαιστίνη, η Μέμφις, η Βαβυλώνα, τα Τάξιλαe και δωδεκάδες ακόμη. Όλες αυτές είχαν γίνει «Μακεδονικές» για μία περίοδο, αλλά καμία από αυτές δεν ήταν ποτέ η «Μακεδονία».

«ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ
Ας μου επιτραπεί να περατώσω αυτή τη επεξήγηση κάνοντας μία πρόταση, για την επίλυση του ερωτήματος της σύγχρονης χρήσεως της ονομασίας «Μακεδονία». Η Ελλάδα πρέπει να προσαρτήσει την Παιονία, όπως έκανε ο Φίλιππος Β΄ το 359 π.Χ. Αυτό θα φαινόταν αποδεκτό από τους σύγχρονους κατοίκους της εν λόγω περιοχής, δεδομένου ότι ισχυρίζονται πως είναι Ελληνική, ενστερνιζόμενοι το όνομα της Μακεδονίας και του πλέον διάσημου τέκνου της. Τότε οι σύγχρονοι κάτοικοι αυτής της νέας Ελληνικής περιοχής, θα μπορούσαν να ασχοληθούν να μάθουν, να μιλούν και να γράφουν Ελληνικά, ας ελπίσουμε τόσο καλά, όσο τα ήξερε και ο Μέγας Αλέξανδρος.

Ειλικρινώς,
Stephen G. Miller, Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Berkley, Καλιφόρνια, ΗΠΑ

Υ.Γ. Για μία πληρέστερη εξέταση αρχαίων αποδείξεων περί της Παιoνίας, βλέπε I. L. Merker, «The Ancient Kingdom of Paionia», Balkan Studies 6 (1965) 35-54.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011


ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΑΠΟ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΕΣ ΜΟΥΜΙΕΣ ΓΙΑ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΗ ΡΥΠΑΝΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ


Οι επιστήμονες βρήκαν ίχνη σωματιδίων στα πνευμόνια αρχαίων μουμιών που υποδηλώνουν πως οι Αιγύπτιοι μπορεί να είχαν εκτεθεί σε ατμοσφαιρική μόλυνση εκατοντάδες χρόνια πριν.
Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια που ερεθίζουν τους πνεύμονες, έχουν συσχετισθεί με μεγάλο εύρος καθημερινών ασθενειών όπως καρδιακά νοσήματα, πνευμονικές παθήσεις και καρκίνο.
Μία ομάδα υπό την ηγεσία του Roger Montgomerie από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, η οποία μέχρι στιγμής εξέτασε 15 μουμιοποιημένα πνευμόνια, ανακάλυψε σωματίδια σε όλα ανεξαιρέτως και τα επίπεδα των σωματιδίων δεν είναι πολύ χαμηλότερα, όπως θα αναμενόταν, από τα σημερινά επίπεδα των ανθρώπινων πνευμονιών.
Όπως δήλωσε ο Montgomerie «αυτό είναι πολύ περίεργο εάν το καλοσκεφτούμε, δεδομένου ότι σήμερα έχουμε μαζική καύση ορυκτών καυσίμων και πάρα πολύ μεγάλη ατμοσφαιρική μόλυνση που συνεχίζεται από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης».
Στον κόσμο της Αιγυπτιολογίας όπου σπανίζουν οι καλοδιατηρημένοι ιστοί πνευμόνων και η άδεια εξέτασής τους είναι ακόμη σπανιότερη, 15 τέτοια πνευμόνια αποτελούν ένα σημαντικό δείγμα, πρόσθεσε. Πολύ περισσότερο που καλύπτουν όλο το κοινωνικό φάσμα της εποχής, αφού προέρχονται από εργάτες, ιερείς και ευγενείς και όλα περιέχουν παρόμοια σωματίδια.
Το εύρημα παρουσιάστηκε στη συνδιάσκεψη για την Τρέχουσα Έρευνα για την Αιγυπτιολογία στο Πανεπιστήμιο Durham της Βρετανίας και δείχνει πως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μπορεί να υπέφεραν από ένα μεγάλο εύρος αρνητικών επιπτώσεων στην υγεία τους. «Αυτό θα αύξαινε σίγουρα τις δικές μας πιθανότητες να αποκτήσουμε μία πνευμονική πάθηση και πιθανότατα πνευμονία», δήλωσε ο Montgomerie.
Μολονότι η Αίγυπτος ήταν μία προβιομηχανική κοινωνία, οι κάτοικοί της ασχολούνταν με τη μαγειρική, την μεταλλουργία και τις εξορύξεις, δραστηριότητες όλες τους που προκαλούν ατμοσφαιρική ρύπανση. Επιπρόσθετα, το αιγυπτιακό κλίμα με τις ερήμους και τις αμμοθύελλες είναι βέβαιο πως διευκόλυνε την αιώρηση και μεταφορά των σωματιδίων στον αέρα με συνέπεια την εύκολη εισπνοή τους.


http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=282071

ΕΡΕΥΝΑ ΕΣΠΑΣΕ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ «ΚΡΥΜΜΕΝΗ» ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΟΜΗ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΑΥΤΙ
της Χρύσας Νάνου

Στο δαιδαλώδες «σπήλαιο» των ιδεών του Πλάτωνα εισχώρησε Βρετανός ερευνητής, που κατάφερε να σπάσει ένα μυστικό μαθηματικό και μουσικό κώδικα, ο οποίος φαίνεται ότι κρυβόταν στα έργα του αρχαίου Έλληνα φιλοσόφου. «Ήταν σαν να ανοίγαμε έναν τάφο και να εντοπίζαμε μέσα του καινούργια έργα του Πλάτωνα», λέει ο δρ Τζέι Κένεντι, ιστορικός της Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ.
Η ύπαρξη κρυμμένων μηνυμάτων στα πλατωνικά κείμενα είχε συζητηθεί αρκετές φορές στους επιστημονικούς κύκλους, έλειπε όμως μία συγκροτημένη θεωρία που να αποδεικνύει την ύπαρξή τους. Ο Βρετανός επιστήμονας, τα συμπεράσματα του οποίου δημοσιεύτηκαν στην αμερικανική επιθεώρηση «Apeiron», αποκαλύπτει ότι ο Πλάτωνας χρησιμοποίησε μια διάταξη συμβόλων, εμπνευσμένη από τη θεωρία του Πυθαγόρα, για να δώσει στα έργα του μουσική δομή. Τον 6ο αιώνα π.Χ. ο Πυθαγόρας είχε διακηρύξει ότι οι ουράνιες σφαίρες παράγουν μια μουσική που δε γίνεται αντιληπτή με την ακοή. Ο Πλάτων μιμήθηκε αυτήν την κρυφή μουσική στην «Πολιτεία» και άλλα έργα του: τοποθέτησε ομάδες λέξεων που σχετίζονται με τη μουσική ύστερα από κάθε δωδέκατο του κειμένου, κρύβοντας έτσι ένα είδος κλίμακας με δώδεκα νότες.
«Ο Πλάτωνας θεωρείται συχνά μόνο φιλόσοφος, ενώ ήταν επίσης σπουδαίος επιστήμονας. Συμμετέχω σε ένα κίνημα ανάμεσα στους ιστορικούς των Επιστημών να στραφούν στη μελέτη των μαθηματικών του, της φυσικής, της μουσικής θεωρίας και της φυσιολογίας του», εξηγεί μιλώντας στον «Α» ο δρ Κένεντι, που εδώ και χρόνια ερευνά το πλατωνικό σύμπαν, πεπεισμένος ότι κρύβει πολλά ακόμη μυστικά. «Η αποκρυπτογράφηση της μουσικής δομής δείχνει ότι ο Πλάτων χρησιμοποιεί το συμβολισμό, πράγμα που μας οδηγεί σε πολλά άλλα είδη συμβολισμού», τονίζει.
Συγγραφέας και του βιβλίου «Space, time and Einstein», ο δρ Κένεντι συνεχίζει την έρευνά του στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία. «Η μελέτη μου, που πρέπει φυσικά να επικυρωθεί και από άλλους ειδικούς, δείχνει ότι οι απόψεις μας για πολλούς αρχαίους φιλοσόφους πρέπει να αναθεωρηθούν. Για παράδειγμα, ο Αριστοτέλης ήταν σκεπτικός στην πυθαγόρεια κληρονομιά. Καθώς η έρευνά μου δείχνει ότι ο Πλάτων ήταν οπαδός του Πυθαγόρα, διαπιστώνουμε ότι η απόσταση μεταξύ τους ήταν μεγαλύτερη απ' όσο πιστεύαμε».
Ο Βρετανός ειδικός στέκεται ιδιαίτερα στις «τεράστιες πρακτικές επιρροές» της πλατωνικής σκέψης. Θυμίζει τη διαπίστωση του Έλληνα καθηγητή στο Πρίνστον Αλέξανδρου Νεχαμά: «Ο Πλάτων εκπροσωπεί το πέρασμα από την κοινωνία του πολέμου στην κοινωνία της σοφίας». Όπως λέει ο δρ Κένεντι, «μετά τον Πλάτωνα, στη θεωρία και συχνά στην πράξη, η πολιτική αφορούσε την κοινωνική δικαιοσύνη, πράγμα που δεν ήταν αυτονόητο πριν από αυτόν. Ο Πλάτων συνέβαλε επίσης στο να επηρεαστεί η δυτική παράδοση από τα μαθηματικά και την επιστήμη -από αυτό βιώνουμε τόσο τα οφέλη όσο και τις βλαβερές συνέπειες. Κι ακόμη, παρά το ότι στην «Πολιτεία» αντιμάχεται τους ποιητές, ο ίδιος ήταν σπουδαίος ποιητής. Η σαγηνευτική δύναμη κειμένων όπως το «Συμπόσιο», ο «Φαίδρος» και ο «Φαίδων» πηγάζει από το πάντρεμα της βαθιάς φιλοσοφικής του σκέψης και μιας υψηλής ποίησης».

Ἑλλήνων Πνεῦμα
http://www.eglimatikotita.gr


http://www.exothema.com/portal/free-time/categories-free-time/crazy/30716-2011-06-05-21-37-43

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

ΤΑ 10 + 1 ΠΙΟ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΕΡΗ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ...

ΙΣΠΑΝΙΑ – Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ

Το ποτάμι Rio Tinto, στα βουνά Siera Morena της Ανδαλουσίας, στην Ισπανία είναι γνωστό από την αρχαιότητα για τα παράξενα κοκκινο-κίτρινα νερά του. Τα αλλόκοτα χρώματα του οφείλονται στο γεγονός ότι περνάει από σημεία πλούσια σε διάφορα μεταλλεύματα και πετρώματα, τα οποία είναι υδροδιαλυτά (και αρκετά πλούσια σε οξέα) με αποτέλεσμα να έχει αυτές τις απίστευτες αποχρώσεις!
Φυσικά ούτε λόγος να γίνεται για την καταλληλότητα του νερού για οποιαδήποτε χρήση! Μόνο για να το βλέπουν οι επισκέπτες είναι !


ΒΟΛΙΒΙΑ – Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΜΥΡΗ ΛΙΜΝΗ

Η λίμνη αυτή με την ονομασία Salar de Uyuni που βρίσκεται στα υψίπεδα της νοτιοδυτικής Βολιβίας, στην Νότια Αμερική είναι η μεγαλύτερη αλατο-λίμνη του κόσμου και βρίσκεται σε ύψος 3.656 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας!
Οι αντικατοπτρισμοί που προσφέρει είναι μαγευτικοί και το τοπίο μοιάζει να είναι Αρειανό, μάλιστα όταν βρέξει και υπάρχει νερό στην λίμνη, αποτελεί τον μεγαλύτερο καθρέφτη του πλανήτη μας. Περιτριγυρισμένη από βουνά με κάκτους, ηφαίστεια και geysers είναι ένα πολύ αλλόκοτο τοπίο που δικαίως βρίσκεται πολύ ψηλά στον κατάλογο με τα πιο παράξενα μέρη της γης!


ΑΥΣΤΡΙΑ – Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ

Το Eisriesenwelt, στα βουνά Hochkogel στην περιοχή Tennengebirge του Salzburg της Αυστρίας είναι το μεγαλύτερο σπήλαιο πάγων στον κόσμο. Στις αίθουσες τους υπάρχουν κάθε μορφής σχηματισμοί από πάγο, τεράστιες κολώνες και πύργοι από πάγο καθώς και πολύ εντυπωσιακοί παγωμένοι καταρράκτες!
Με συνολικό μήκος πάνω από 40 χιλιόμετρα (!) ανακαλύφθηκαν τυχαία το 1879, αλλά οι κάτοικοι της περιοχής δεν έμπαιναν στο σπήλαιο καθώς φοβόντουσαν πως είναι η είσοδος της κόλασης ! Σήμερα έχει πάνω από 200.000 επισκέπτες τον χρόνο.
Το σπήλαιο έχει θερμοκρασίες μονίμως κάτω του μηδενός και έτσι οι αρχαίοι πάγοι δεν λιώνουν ποτέ αλλά λόγω των αέριων ρευμάτων που δημιουργούνται αλλάζουν συνεχώς σχήμα.


Η.Π.Α. RACETRACK PLAYA - ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΠΟΥ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ !

Η ξερή λίμνη Racetrack Playa που βρίσκεται στην Κοιλάδα του Θανάτου, στην Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι μόνον ένα παράξενο τοπίο αλλά αποτελεί και τον χώρο που συμβαίνει ένα από τα πιο παράξενα φαινόμενα στην Γη -μεγάλες πέτρες (κάποιες ζυγίζουν εκατοντάδες κιλά) έχουν την .συνήθεια να …μετακινούνται αφήνοντας χαραγμένα τα ίχνη της πορείας τους!
Το φαινόμενο (sailing stones) που έχει τρελάνει αρκετό κόσμο, αποδίδεται από τους επιστήμονες σε πολύ ισχυρούς ανέμους σε συνδυασμό με την σύσταση του εδάφους το οποίο κάποιες φορές γίνεται (όταν βρέξει) λασπώδες με πολύ χαμηλό συντελεστή τριβής (πολύ γλιστερό) διευκολύνοντας έτσι την μετακίνηση των βράχων από τον δυνατό αέρα.
Το μόνο που δεν έχει εξηγηθεί πλήρως είναι γιατί κάποιες φορές κοντινοί βράχοι κινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις, δίνοντας τροφή σε όσους πιστεύουν σε μεταφυσικά φαινόμενα να καταρρίπτουν αυτήν την ορθολογική εξήγηση!


ΝΕΚΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ - 400 ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ!

Η Νεκρά Θάλασσα, στα σύνορα Ισραήλ και Ιορδανίας, θεωρείται το «χαμηλότερο» σημείο του πλανήτη μας που βρίσκεται σε ξηρά (μάλιστα η ακριβής τοποθεσία υποδηλώνεται από μια πλάκα στην Ιορδανική πλευρά) καθώς είναι 422 μέτρα κάτω από το επίπεδο της θάλασσας.
Δεν είναι όμως μόνον αυτή η ιδιαιτερότητα της Νεκράς Θάλασσας. Το αλάτι που έχει η λίμνη είναι τόσο πολύ, ώστε πρακτικά είναι αδύνατον να πνιγείς καθώς η άνωση σε κρατάει στην επιφάνεια! Πέραν αυτού θεωρείται το πρώτο spa στον κόσμο, καθώς οι θεραπευτικές ιδιότητες των αλάτων της (αλλά και της …λάσπης της) ήταν πολύ γνωστά ήδη από την αρχαιότητα.


ΝΗΣΙΑ SOCOTRA - ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΕ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Τα νησιά Socotra (ανοιχτά της Υεμένης, στο λεγόμενο Κέρας της Αφρικής) μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από έναν απίστευτο φανταστικό κόσμο. Παράξενα φυτά και περίεργοι κορμοί δέντρων συνθέτουν την πανίδα αυτών των νησιών, θα ένοιωθε κανείς κάτι σαν να βρίσκεται σε ένα κόσμο που μοιάζει, αλλά δεν βρίσκεται στον πλανήτη Γη. Αν μας ζήταγε κανείς να βαθμολογήσουμε μάλλον θα τα τοποθετούσαμε πρώτα στην λίστα με τα πλέον περίεργα μέρη της γης μας.
Η αλήθεια είναι ότι όντως αυτά τα νησιά τα ξέχασε ο χρόνος, καθώς αποκολλήθηκαν πριν από 20 περίπου εκατομμύρια χρόνια από την Αφρική, παρέμειναν σχεδόν αναλλοίωτα και αυτό που θα αντικρύσει ο επισκέπτης σίγουρα θα του μείνει αξέχαστο! Το 1/3 των φυτών του νησιού δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο και το περίεργο περιβάλλον δημιουργεί μια απόκοσμη αίσθηση!


ΙΣΛΑΝΔΙΑ - Η ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΓΟΥ

Ατμοί, φυσαλίδες σε καυτά νερά δίπλα σε χιόνια και παγετώνες και μοναδικά τοπία πέρα από κάθε περιγραφή. Η Ισλανδία είναι ένα από τα πιο παράξενα μέρη στην Γη μας, μέρη με πραγματικά άγρια ομορφιά. Δεν έχει δέντρα, έχει ελάχιστους κατοίκους (που κάνουν μπάνιο σε θερμές πηγές, ακόμα και τον χειμώνα) και είναι ο μεγαλύτερος παγετώνας του πλανήτη μας! Επιπλέον το πολικό σέλας, ένα από τα πιο όμορφα και ξεχωριστά φαινόμενα του κόσμου μας, συντελεί στην ανεπανάληπτη επιβλητικότητα αυτών των απίστευτων και αλλόκοτων τοπίων!


ΟΥΖΜΠΕΚΙΣΤΑΝ – Η ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΗΣ

Δεν είναι ηφαίστειο -στην τρύπα αυτή καίει διαρκώς μια τεράστια φωτιά από φυσικό αέριο, το οποίο αναδύεται από τα έγκατα της γης, εδώ και 35 χρόνια συνεχόμενα!
Η φωτιά ξεκίνησε όταν έγινε μια γεώτρηση σε εκείνο το σημείο που χτύπησε σε κάποιο (προφανώς τεράστιο) θύλακα φυσικού αερίου και …κατέρρευσε. Καθώς η περιοχή γέμισε (επικίνδυνο) φυσικό αέριο που απειλούσε την κατοικημένη περιοχή αποφασίστηκε να γίνει …ανάφλεξη του αερίου, δημιουργώντας αυτό το περίεργο αξιοθέατο, που είναι πλέον γνωστό σαν «η πύλη της κόλασης», ονομασία που μάλλον την αξίζει! Βρίσκεται κοντά στην πόλη Darvaz του Ουζμπεκιστάν.


ΜΕΞΙΚΟ - ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΙΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ

Αναμφίβολα δεν υπάρχει άλλο τέτοιο μέρος στον πλανήτη μας! Από το 2000 που ανακαλύφθηκε τυχαία, σαν συνέχεια ενός ορυχείου, το σπήλαιο των γιγάντιων κρυστάλλων στην περιοχή της Νότιας Chihuahua στο Μεξικό γοήτευσε όλο τον κόσμο με την απόκοσμη ομορφιά του!
Δείτε την φωτογραφία και τις ανθρώπινες φιγούρες (με τις πορτοκαλί στολές) για να αντιληφθείτε το απίστευτο μέγεθος των κρυστάλλων αυτών, που φτάνου τα 9,2 μέτρα σε μήκος και περίπου 1,2 μέτρα σε πλάτος! Με απίθανες μορφές και σχήματα πραγματικά σου κόβουν την ανάσα -οι φωτογραφίες είναι από μια από τις πρώτες αποστολές εξερεύνησης ενώ μπορείτε να δείτε και άλλες φωτογραφίες από το γνωστό περιοδικό National Geographic καθώς και ένα άρθρο στο website τους.


ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ - ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΜΕ ΤΟΝ «ΦΥΣΙΚΟ» ΦΩΤΙΣΜΟ

Στο Waitomo της Νέας Ζηλανδίας (νότια του Auckland, στο Βόρειο νησί) υπάρχει μια σειρά από μοναδικά σπήλαια που δεν είναι απλά όμορφα, αλλά έχουν έναν ιδιαίτερο …φωτισμό. Όχι από λάμπες, αλλά από τα φωσφορίζοντα σκουλήκια του είδους Arachnocampa luminosa, που υπάρχουν μέσα σε αυτά τα σπήλαια κατά χιλιάδες.
Τα … φωτεινά αυτά ζωύφια υφαίνουν ιστούς από την οροφή, οι οποίοι κρέμονται και προσελκύουν έντομα με το απαλό φως τους. Το θέαμα είναι εκπληκτικό καθώς χιλιάδες «φωσφορίζουσες κλωστές», θυμίζουν σκηνές από το Avatar (τυχαίo; δεν νομίζω!).
Να θυμίσουμε ότι η ταινία γυρίστηκε στην Νέα Ζηλανδία.


ARIZONA - ΤΑ ΓΛΥΠΤΑ ΒΡΑΧΙΑ

Το φαράγγι της Αντιλόπης, στην γη των Ινδιάνων Navajo στο Page της Arizona μοιάζει με ζωγραφικό πίνακα και όχι με βράχια. Είναι το φαράγγι με την μεγαλύτερη επισκεψιμότητα στην Αμερική μετά το Grand Canyon και δικαίως!
Οι απίστευτες πτυχώσεις των βράχων γίνονται ακόμα πιο απίστευτες το μεσημέρι όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν κάθετα στα βράχια και τα χρωματίζουν με όλες τις αποχρώσεις του ερυθρού φάσματος -τα λόγια είναι λίγα για να περιγράψουν αυτό το υπερθέαμα της φύσης!


http://www.kozanilife.gr/2010-08-11-17-23-47/2010-08-23-11-19-09/2244.html