(ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΣΟΦ. ΔΩΣΣΑ)
Ακούγονταν με αγωνία η φωνή του διευθυντή του Λυκείου Τσοτυλίου Παλασόπουλου Δημήτρη στο kozan.gr εξηγώντας τους λόγους της σημερινής αποχής των μαθητών αλλά και την επιθυμία μαθητών, καθηγητών και κηδεμόνων για λειτουργία του σχολείου τους -τουλάχιστον- ως γυμνασίου με λυκειακές τάξεις.
Αγωνία και ταυτόχρονα υπερηφάνεια γιατί υπερασπιζόταν μαζί με τους μαθητές, τους γονείς και την κοινωνία, το Λύκειο Τσοτυλίου. Αυτές οι ίδιες φωνές που με την ίδια αγωνία πάλευαν εδώ και 5 μήνες για να μην κλείσει το 140χρονο με συνεχή λειτουργία σχολείο.
Αυτές οι ίδιες φωνές που μουρμούριζαν απορώντας, τις μέρες των γιορτών πως είναι δυνατόν, οι υποσχέσεις μεγαλοσχημόνων θεσμικών παραγόντων να αναιρούνται από τη μια στιγμή στην άλλη εμπαίζοντας όχι μόνο την κοινωνία του Τσοτυλίου, αλλά τα ίδια τα παιδιά που βρίσκονται στην πιο κρίσιμη φάση (οποίο παράδειγμα).
Οι ίδιες φωνές που στα καφενεία λέγανε και ξαναλέγανε ότι οι αποφάσεις δεν παρθήκαν με γνώμονα τα αντικειμενικά κριτήρια αλλά ήταν προϊόν συναλλαγών–ανταλλαγμάτων για να απαλυνθεί ο πόνος των Νεαπολιτών που τους πήραν μέσα από τα χέρια το «πανάκριβο παιγνίδι» της έδρας (τι κρίμα), για μικροκομματικές σκοπιμότητες τοπικού χαρακτήρα και ακόμη ανταλλαγμάτων που ανάγονται στη προ των δημοτικών εκλογών περίοδο και όσα περίεργα συνέβησαν τότε, δηλαδή ένα συνονθύλευμα αντιλήψεων και καταστάσεων που το μόνο που έχουν να κάνουν με τα παιδιά είναι να τους φορτώνουν στις πλάτες τους «αμαρτίες γονέων».
Ίδιες φωνές που αναρωτιόταν για τους χειρισμούς της νεοεκλεγείσας Δημοτικής αρχής σε ότι έχει να κάνει με τους χειρισμούς όταν διέρρευσε η πληροφορία για την συγχώνευση και ήταν ακόμη νωρίς για διεκδίκηση απευθείας στο Υπουργείο για να μην δοθεί περιθώριο για να κινηθούν αυτοί οι οποίοι (είτε γείτονες με «πείρα» είτε συγχωριανοί με «άνοια και άγνοια ενδεδυμένοι») εδώ και χρόνια δούλευαν για να ικανοποιήσουν τα πιο ευτελή κίνητρα τους με γνώμονα τα προσωπικά τους συμφέροντα.
Ίδιες φωνές που αναρωτιόταν για την «συμπαράσταση» στους αγώνες των παιδιών όταν βρισκόμενοι στον προθάλαμο της κας Ζυγούρη η Δήμαρχος τους εγκατέλειψε αναχωρώντας για «επείγουσα εργασία»( άραγε ποιο ή ποιος αποτελεί μεγαλύτερη προτεραιότητα από τους αγώνες των παιδιών για το σχολείο τους), είτε με την απουσία της κατά την διάρκεια πορείας στο Τσοτύλι, είτε για τη αποχώρηση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου (Εκ της Νεαπόλεως ορμώμενος) εγκατέλειπε την συνεδρίαση όταν τα ίδια παιδιά και οι γονείς τους ζητούσαν ψήφισμα έμμεσης συμπαράστασης από τους «γείτονες» στο θέμα χωρητικότητας των αιθουσών του σχολείου της Νεάπολης, είτε με την αποχώρηση της Δημάρχου από την έκτακτη συνεδρίαση του Δ.Σ. όταν κυκλοφόρησε το – ήδη υπογεγραμμένο- σχέδιο απόφασης περί συγχώνευσης των σχολείων (που ως γνωστόν είχε υπογραφεί σαν απόφαση από την 14/03/2011 την μέρα δηλαδή που μας δεχόταν νουθετώντας μας και υποσχόμενη για θετική αντιμετώπιση, η συντοπίτισσα Υπουργός κα Α. Διαμαντοπούλου -ο εμπαιγμός στο μεγαλείο του).
Αυτές οι φωνές στα ΚΑΦΕΝΕΙΑ άρχισαν από μουρμουρητά να γίνονται βοή και θέλουν απαντήσεις συγκεκριμένες και όχι πλατιά χαμόγελα και ύφος που κρύβει το «ότι μπορούσαμε κάναμε και αν δεν κάναμε αυτό που θέλατε μην κάνετε έτσι κάποιοι άλλοι χαίρονται και δεν βαριέσαι όλα θα περάσουν αρκεί που είμαστε στην εξουσία και ο χρόνος θα τα ξεπλύνει όλα» επιζητώντας στα ΚΑΦΕΝΕΙΑ ανοχή αν όχι αποδοχή.
Αυτές οι φωνές είναι των μαθητών που κατάλαβαν νωρίς το πώς δουλεύει αυτό το κράτος δηλαδή με όλους τους άλλους τρόπους πλην αξιοκρατίας και τιμής σε θεσμούς που επέζησαν στους αιώνες, είναι φωνές αποφοίτων αυτού του σχολείου σαν ελάχιστο φόρο τιμής για τους δρόμους που άνοιξε σε παιδία αυτής της ξεχασμένης γωνιάς της Ελλάδας, είναι φωνές της τοπικής κοινωνίας για όλη αυτή την υποβάθμιση που θα υποστεί μιας και είναι γνωστό ότι όπως και να το κάνουμε όλη η ύπαρξη και η λειτουργία της Κωμόπολης του Τσοτυλίου περιστρέφεται και θα περιστρέφεται γύρω από το Σχολείο, είναι φωνές της κοινωνίας του Βοΐου που με τα τόσα προβλήματά της έρχεται να αντιμετωπίσει ένα δυναμιτισμό των θεμελίων της με την όλη διαδικασία και τα αποτελέσματά της σε ότι έχει να κάνει με το Τσοτύλι και τη Εράτυρα.
Αυτές οι φωνές περιμένουν την τελευταία ευκαιρία που δίνεται σε όλους του θεσμικούς παράγοντες σε όλα τα επίπεδα να άρουν τη απόφαση και να αφήσουν το Λύκειο Τσοτυλίου να συνεχίσει την λειτουργία του και αν η λύση της συγχώνευσης είναι η μοναδική (κάτι που δεν αποδεικνύεται με κανένα τρόπο) να συγχωνευτούν τα Λύκεια στο Λύκειο Τσοτυλίου.
Αν δεν έχει θετική κατάληξη η όλη προσπάθεια αυτές οι ΦΩΝΕΣ θα μετασχηματιστούν σε οργή που το μόνο που θα ζητούν -και όχι μόνο στα ΚΑΦΕΝΕΙΑ- θα είναι η παραίτηση της Δημοτικής Αρχής μήπως με αυτό τον τρόπο διασωθεί η χαμένη τους -για την ώρα- τιμή και ταυτόχρονα αντιληφτεί το Υπουργείο το μνημειώδες λάθος του.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΣΟΦ. ΔΩΣΣΑΣ
http://www.kozan.gr/news.php?extend.12100
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου