Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

ΟΙ ΝΕΟΙ, ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΤΟΠΟΙ ΤΟΥ TRUMAN CAPOTE

της Κατερίνας Μ. Μάτσου

Truman Capote. Άλλες φωνές, άλλοι τόποι (Other Voices, Other Rooms).
Εκδόσεις: Μεταίχμιο, Αθήνα 2005, σελ. 250.

Ο Αμερικανός συγγραφέας Truman Capote (1924-1984) έγινε ιδιαίτερα γνωστός, πιθανόν παγκοσμίως, με την κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας του «Πρόγευμα στο Τίφανις» με πρωταγωνίστρια την Όντρεϊ Χέπμπουρν το 1961. Το μυθιστόρημα ωστόσο, που τον καθιέρωσε στους κύκλους των κορυφαίων λογοτεχνών του 20ου αιώνα ήταν το «Άλλες φωνές, άλλοι τόποι» που εκδόθηκε το 1948, όταν ο Kapote ήταν μόλις 24 ετών. Ήταν το πρώτο μυθιστόρημά του (μετά τη βράβευση του διηγήματός του Miriam το 1946 με το βραβείο O’ Henry Memorial Award) και το βιβλίο που εδραίωσε τη φήμη του, αποτελώντας ταυτόχρονα σημαντική εμπορική επιτυχία, καθώς πούλησε περισσότερα από 26.000 αντίτυπα κι έμεινε στη λίστα των μπεστ-σέλλερ των New York Times για εννέα ολόκληρες εβδομάδες.
Ήρωας της ιστορίας είναι ο δωδεκάχρονος Τζόελ Νοξ, που μετά το θάνατο της μητέρας του, αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη Νέα Ορλεάνη, όπου μέχρι τότε ζούσε και να ταξιδέψει μόνος στο μαγευτικό και ταυτόχρονα εφιαλτικό αμερικανικό Νότο για να ξανασμίξει με τον πατέρα του, που δεν έχει συναντήσει ποτέ. Μετά από ταξίδι δύο ημερών και ταλαιπωρία αφάνταστη, θα φτάσει σ’ ένα ξεπεσμένο και μισοερειπωμένο αρχοντικό, όπου, αντί για τον πατέρα του, τον υποδέχονται η βλοσυρή μητριά του και ο παράξενος, μα γοητευτικός ξάδελφός της Ράντολφ. Σιγά-σιγά ο Τζόελ, αναζητώντας απαντήσεις στα αινίγματα και στα ερωτήματα της ενήλικης ζωής για την αγάπη και το θάνατο, θα γνωριστεί με τα χρώματα, τις συνήθειες και τις δεισιδαιμονίες του Νότου, ενώ θα βρει τρυφερότητα και συντροφικότητα στη φιλική σχέση που αναπτύσσει με την Άινταμπελ, ένα τρομερό αγοροκόριτσο.
Γράφοντας για το συγκεκριμένο έργο του, λίγα χρόνια αργότερα, ο Trouman Kapote το χαρακτήρισε σαν μία «ασυνείδητη και ενστικτώδης προσπάθεια να ξορκίσει τους δαίμονές του». Έχοντας ζήσει και ο ίδιος στον αμερικανικό Νότο, στο Μόνρόεβιλ της Αλαμπάμα με την οικογένεια της μητέρας του, μετά το διαζύγιο των γονιών του από τα 4 μέχρι τα 13 του χρόνια είχε γνωρίσει από κοντά το ονειρικό και ταυτόχρονα εφιαλτικό τοπίο, που τόσο εύστοχα περιγράφει στο βιβλίο του. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αλαμπάμα γνωρίστηκε και συνδέθηκε στενά, με αγνή και ειλικρινή μέχρι τέλους φιλία με την αμερικανίδα συγγραφέα Harber Lee (που του ενέπνευσε το χαρακτήρα της Άινταμπελ) συνεργάτιδας του στο μυθιστόρημα «Εν ψυχρώ», κατά πολλούς το πλέον πετυχημένο έργο του, τόσο εμπορικά, όσο και καλλιτεχνικά. Ο Kapote επιθυμούσε -και το επιχείρησε με αυτό κυρίως το βιβλίο- να δημιουργήσει ένα νέο είδος λογοτεχνίας το οποίο θα συνδυάζει τις καθιερωμένες λογοτεχνικές μεθόδους με τη δημοσιογραφικού τύπου εξιστόρηση ενός πραγματικού γεγονότος. Από ένα πραγματικό άλλωστε γεγονός, την είδηση για τέσσερις ανεξήγητους θανάτους των μελών μιας οικογένειας στο Κάνσας το Νοέμβριο του 1959, πήρε αφορμή για το «Εν ψυχρώ» (που εκδόθηκε τελικά ολοκληρωμένο το 1966).
Αν η Harber Lee ενέπνευσε τον Kapote στη δημιουργία του χαρακτήρα της Άινταμπελ, η καλή του φίλη του το ανταπέδωσε δίνοντας του το ρόλο του Dill Harris στο μπεστ-σέλλερ της «To kill a mockingbird» το 1960, που διαδραματίζεται στο Μόνρόεβιλ της Αλαμπάμα, στην ίδια πόλη όπου και οι δύο είχανε ζήσει και εκεί όπου, σαν παιδιά, είχανε γνωριστεί. Για πολλά χρόνια επικρατούσε η φήμη ότι ο Capote ο ίδιος είχε γράψει κομμάτια του μυθιστορήματός της ή ακόμα και ολόκληρη την ιστορία, μια φήμη που ωστόσο διαλύει η προσεχτική μελέτη των έργων των δύο συγγραφέων και ο εντοπισμός των έντονων διαφορών στον τρόπο γραφής τους. Η προσωπικότητα του Capote ήτανε πολύ πιο επιδεικτική από της Lee και το στυλ γραφής των δύο αντικατοπτρίζει τέλεια αυτή τη διαφορά.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Truman Capote είχε απομονωθεί, πιθανόν εξαιτίας της απόρριψης πολλών φίλων του και υιοθέτησε μία άκρως εκκεντρική συμπεριφορά στις δημόσιες εμφανίσεις του, ενδεχομένως απόρροια του αλκοολισμού και της κατάχρησης διαφόρων ναρκωτικών ουσιών. Το τελευταίο λογοτεχνικό του έργο, που δημοσιεύτηκε ενώ βρισκόταν ακόμα στη ζωή, ήταν η συλλογή διηγημάτων «Μουσική για χαμαιλέοντες» (Music for Chameleons) το 1980. Ο Truman Kapote πέθανε στις 25 Αυγούστου του 1984, ένα περίπου μήνα πριν συμπληρώσει το 60ο έτος της ηλικίας του, από υπερβολική δόση χαπιών. Εκτός από το πρώτο διήγημα του 1946, δε βραβεύτηκε έκτοτε ποτέ και για κανένα άλλο έργο του και δεν το επεδίωξε κιόλας. Το συγγραφικό του έργο ωστόσο, αν και ελάχιστο και σύντομο, τον κατατάσσει δίκαια ανάμεσα στους κορυφαίους συγγραφείς των μέσων του 20ου αιώνα

Κοζάνη, Οκτώβριος 2006
Πηγές: http://en.wikipedia.org/wiki/Truman_Capote

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου